ลูกแก้วมังกร รามูนจ้าวแห่งสายลม ??? 8

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

                  “พยัคฆ์ แยกย้ายไปดำเนินการเลยเตรียมทุกอย่างตามที่ผมบอก  ส่วนเราเข้านอนได้แล้ว”  ผมหันไปสั่งพยัคฆ์  ซึ่งการ์ดมือหนึ่งคนสนิทของผมก็พยักหน้ารับก่อนที่ผมจะรีบแกะมือปลาหมึกที่ติดหนึบไม่ยอมปล่อยจากเอวแล้วก้าวขึ้นตึกทันที โดยไอ้เด็กไม่รู้จักโตยังไม่ยอมแพ้มีเอามือจับชายเสื้อผมไว้ด้วยแล้วก้ามตามต้อยๆหน้านี่อมยิ้มแก้มตุ่ยไปแล้ว เฮ้อ!
Part  8
เพชฌฆาตหน้าหยก?
             “อาทำอะไรหรือครับ?” ตั้งแต่ขึ้นตึกมา กระทั่งตอนนี้ลูกแก้วคอยป้วนเปี้ยนวนเวียนข้างผมตลอด
จะขยับหยิบจับสิ่งไหนเป็นต้องมีส่วนร่วมไปหมด ผมกำลังต่อสัญญาณกล้องวงจรพิเศษเข้ากับระบบคอมพิวเตอร์เพื่อให้ขึ้นจอ LED ขนาด 60 นิ้ว ภายในห้องนอนของเขานั่นแหละ   ตอนนี้ผมย้ายสัมภาระพร้อมด้วยอุปกรณ์ไฮเทคพวกนี้มาเชื่อมต่อสัญญาณเตรียมเอาไว้ ความจริงเรื่องนี้มีผมคนเดียวที่รู้ แม้แต่พยัคฆ์ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมติดอุปกรณ์ชุดนี้ไว้ในห้อง มันคือกล้องเลเซอร์ตัดความมืด กล้องชุดนี้เก็บภาพในความมืดได้คมชัดเหมือนปกติ คล้ายของหน่วยคอมมานโดใช้เวลาปฏิบัติภารกิจท่ามกลางความมืดเหมือนกันเลย โดยกล้อง
ถูกซ้อนไว้ใต้ฝ้าทั้งสี่มุม อาศัยไฟดาวไลท์ฝังเพดานบังเอาไม่ให้รู้ว่ามีกล้องซ่อนอยู่ เพราะฉะนั้นนอกจากผมแล้วไม่มีใครรู้เลยว่าภายในห้องได้ติดตั้งอุปกรณ์ชุดนี้เอาไว้ ซึ่งผมติดต่อกับวิศวกรด้วยตนเองให้มาติดตั้งเมื่อสามปีที่แล้วหลังจากขึ้นรับตำแหน่งแทนพ่อได้ปีเดียวครั้งนั้นผมอ้างกับทุกคนว่า ติดต่อให้ช่างมาแก้ไขรหัสตู้เซฟในห้องนอนให้ผมใหม่ จึงไม่เคยมีใครรู้เรื่องนี้ยกเว้นผมและกำลังจะเพิ่มมาอีกคนก็คือไอ้ตัวแสบที่กำลังจ้องมองภาพซึ่งฉายขึ้นจออย่างสนใจ  ก่อนจะพูดกับผมว่า
              "อานี่มันกล้องนี่?”  สบตาผมอึ้งไปแล้ว  ผมจึงพยักหน้าให้เป็นอันยอมรับว่าเจ้าตัวเข้าใจถูกแล้ว
“เสร็จงานอายกให้ผมนะไม่ต้องเอากลับ” ผมชะงักมือที่กำลังปรับชาแนลให้ภาพเต็มพื้นที่จากมุมกล้องทั้งสี่ตัว
หันมาจ้องหน้าคนถามนิ่งกำลังสงสัยนึกอะไรถึงอยากได้อุปกรณ์ชุดนี้ขึ้นมา
               “ก็ผมอยากเอาไว้ส่องอา ยกให้ได้เปล่า?” คำเฉลยหลุดจากปากผมอยากเขกกะโหลกเด็กบ้านี่ซะจริง ดันเผลอคิดว่าเจ้าตัวคงอยากติดไว้ในห้องตนเองสักชุดไม่ได้คิดมุมนี้เลย ผมไม่ตอบหันมาสนใจจัดภาพที่ทำค้างไว้ต่อ แต่ไอ้ตัวแสบไม่ยอมหยุดขยับมาจ้องผมจนจมูกจะชนหน้าผมแล้ว เลยต้องหันกลับไปขู่ขึ้นว่า
               “ถ้ายังเล่นไม่เลิกอาจะย้ายห้อง” คงเพราะน้ำเสียงเอาจริงของผม ทำให้ไอ้ตัวดีหดหัวกลับไปนั่งพองแก้มอย่างขัดใจไม่พูดไม่จา แต่แบบนั้นแหละดีแล้วผมต้องการสมาธิ จึงทำไม่สนใจหันมาจัดการงานของ
ผมต่อ  ผ่านไปกว่าสิบนาทีค่อยเรียบร้อยสมบูรณ์คราวนี้ทุกมุมสามร้อยหกสิบองศาภายในห้องของผมก็ฉายชัดขึ้นจอ LED  เรียบร้อย
               เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามันเงียบผิดปกติเหลียวดูไอ้หลานร่างยักษ์ดันหลับปุ๋ยอยู่ข้างผมหน้าตาเฉย ท่านอนขดตัวยังกับเด็กทำเอาผมเผลอมองหน้าหล่อเข้มไร้ที่ติไม่ได้ ตอนหลับดูอ่อนเยาว์ไร้เดียงสาปานเทพบุตรเสียดายแทนพี่หงส์ไม่น่าเป็นเกย์เลยลูกชายคนเดียวด้วยสิ แต่เจ้าตัวก็บอกชอบผู้หญิงนี่ เห็นพูดเคยมีอะไรกับผู้ชายแค่ครั้งเดียว อย่างนี้จะเรียกว่าไรดีผมไม่ค่อยเข้าใจศัพท์บัญญัติของกลุ่มนี่เสียด้วยสิ คิดไปก็หาคำตอบไม่ได้  
เลยตัดสินใจปลุกคนหลับให้ขยับขึ้นไปนอนดีๆ จะมานอนขดตัวอยู่ปลายเตียงเดี๋ยวพลิกตัวขึ้นมาได้เผลอวัดพื้นแน่ ตัวยังกะตึกขนาดนั้น
               “ลูกแก้วครับ”  ผมเรียกเบาๆ กลับไม่รู้สึกอีก
              “ลูกแก้วขยับนอนดีดี” คราวนี้ผมเอื้อมมือไปจับหัวไหล่เขย่าด้วย
               “อืม จุ๊บ! อือ” กรรม!ไอ้ตัวแสบดันคว้าเอามือผมไปจูบเฉยเลย ก่อนจะหลับต่อทำปากงึมงำๆ ตอนนี้พูดไม่ออกความรู้สึกที่ถูกหลานจับมือไปจูบพิลึกกึกกือไงไม่รู้  
               “พลั๊ก! ตุ๊บ! อูย!” ไม่เป็นไรหรอกน่า ผมแค่ยันเบาๆจนหลุดตกลงไปบนพรมไม่เจ็บหรอกคงตกใจมากกว่ากำลังหลับนี่ ช่วยไม่ได้ดันปลุกยากหลับลึกเกิน เลยใช้วิธีลัดได้ผลทันตา
              “อูยเกิดไรขึ้นครับ ทำไมผมตกได้ละอา?” ถามผมหน้าเบ้ในขณะที่มือคลำเอวไปด้วย
              “ไม่รู้ดิอาได้ยินเสียงเราหล่นดังตุ๊บ เหลียวไปดูก็เห็นลงไปนอนอยู่ข้างล่างแล้ว สงสัยพลิกตัวถึงได้ตกลงไปมั้ง ถ้าจะนอนก็ขยับขึ้นไปนอนให้เรียบร้อยมานอนทำไมปลายเตียง” ผมเนียนว่าเจ้าตัวตกลงไปเอง
ไอ้หลานร่างยักษ์หรี่ตาจ้องผมเหมือนจับพิรุธ แต่ผมแกล้งเฉหันมองจอทีวีแทน จังหวะเห็นภาพพยัคฆ์กำลังเปิดประตูเข้าไปนอนคลุมโปงบนเตียงของผมเรียบร้อยตามแผนที่วางเอาไว้ ผมสั่งให้พยัคฆ์นอนแทนหากเพชฌฆาตหน้าหยกมาจริงตามที่รามูนบอก คงลงมือกับพยัคฆ์ซึ่งเตรียมรับมือไว้แล้ว เราจะจับเขามารีดเอาข้อมูลกันล่ะทีนี้
                    เพื่อไม่เป็นการประมาท ผมให้พยัคฆ์เตรียมพร้อมเรียบร้อย เขามีฝีมือระดับแถวหน้าขององค์กรมหาหิงส์ประมาทไม่ได้เป็นอันขาด งานนี้อดสงสัยเล็กน้อยทำไมรามูนรู้ว่านักฆ่ามือดีถูกส่งมาเล่นงานผม กลับมาแค่เตือนเหมือนเจ้าตัวไม่พร้อมเผชิญหน้ากับคนผู้นี้ หรือทั้งคู่รู้จักกันดีรามูนคงรู้ตัวยังไม่พร้อมปะทะกับเพรฌฆาตหน้าหยกหรือเปล่าผมไม่แน่ใจ ถึงยังไงคืนนี้ผมไม่มีทางปล่อยเขากลับไปเป็นอันขาด  
                   “พี่พยัคฆ์เขาปลอมเป็นอา ยังกับกำลังดูหนังสืบสวนอยู่เชียว ผมตาสว่างไม่ง่วงแล้วอ่ะ ขอนั่งดูด้วยคนนะครับ” เจ้าลูกแก้วให้ความสนใจ ออกอาการใหญ่ มีขยับเข้ามานั่งเบียดจนชิดเข่าเกยขาผมแล้วนั่น แต่ตาเจ้าตัวกลับจ้องที่จอไม่กะพริบ
                    “ห่างหน่อยก็ได้ นั่งตักดีกว่าไหม?” ผมประชดเสียงนิ่ง เจ้าตัวก้มดูเข่าที่เกยบนขาผม แล้วพูดมาหน้าตายว่า
                   “ได้เหรอให้ผมนั่งจริงดิ ขอบคุณครับอา” พูดจบทำท่าจะขยับขึ้นนั่งตักผมเฉยเลย
                   “ลูกแก้ว อาประชดรู้จักไหมหืม?” กลับเป็นผมเสียเองที่ต้องดุใส่ ทำเอาไอ้ตัวแสบหน้าจ๋อย ก่อนจะถอยไปนั่งกระมิดกระเมี้ยนจนน่าถีบ
                   “ผมนึกว่าอาให้นั่งนี่นา”  มีทำตาปรอยส่งตามมาอีก
               “รู้จักโตได้แล้วไม่ดูรูปร่างตัวเองเลยสิ จะมานั่งตักอาได้ยังไง?” ผมพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะหันไปจ้องหน้าจอต่อ
                “ผมโตแล้วครับ” ยังไม่จบ ค้อนผมอีก
               “อะไรหืม?” อดถามไม่ได้
              “ก็ผมโตแล้วนี่” ผมเลิกคิ้วจ้องเจ้าตัวนิ่งเป็นการตำหนิด้วยสายตาว่านี่นะหรือที่คิดว่าตัวเองโตแล้ว
              “อาอย่าจ้องผมแบบนี้น้า ผมโตแล้วจริงๆไม่เชื่อพิสูจน์ดูก็ได้”ท่าทางมั่นใจเหลือเกินมีลอยหน้ายืดอกท้าทายผมอีก พาเอาหมั่นไส้พิลึก ออกอาการแบบนี้มันโตตรงไหน มีแต่เด็กเขาทำกัน
               “พิสูจน์ยังไง?”  ผมถามกลับไป
                “ถือว่าอาต้องการพิสูจน์เองนะ งั้นมาลองดูกัน” พูดจบมือใหญ่ก็รวบต้นคอผมดันเข้าประกบริมฝีปากหนาที่บดจูบลงมาอย่างรู้จังหวะ ในขณะที่ผมอึ้งไปกับความไวของไอ้ตัวแสบ ชั่วพริบตาลิ้นร้อนก็สอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดดูดลิ้นผมอย่างชำนาญ การจูบครั้งนี้เต็มไปด้วยชั้นเชิงอย่างผู้โชกโชนเล่นเอามึนไปกับรสจูบได้เหมือนกัน นึกสงสัยในใจทำไมมันจูบเก่งขนาดนี้ หัวผมตื้อไปหมดกระทั่งเจ้าตัวถอนปากออก ถึงดึงสติคืนมาได้เสียหน้าชะมัดให้ตาย รู้สึกโดนไอ้หลานตัวแสบฉวยโอกาสอยู่ตลอดเวลา
                   “อืมหวานชะมัด” พูดจบตั้งท่าชะโงกหน้าจะเข้ามาจูบผมอีกรอบ แต่คราวนี้ผมไม่พลาดแล้ว เท้าไวเท่าความคิดยันเปรี้ยงเข้าไปเต็มท้องน้อยทันทีก่อนเจ้าตัวจะกระเด็นลงไปก้นจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้นข้างเตียงตามแรงยันของฝ่าเท้าผมทันตา  
                “พลั๊ก!อึก..อูย!” เสียงโอดครวญหน้าบูดเป็นตูดลิงมือคลำก้นปอยๆตัดพ้อผมด้วยสายตาเฉยเลย ทั้งที่เขาผิดแท้ๆดันทำเหมือนผมเป็นฆาตกรใจโหดเสียได้ คงนึกว่าผมจะสงสารสิ ผมต่างหากที่ต้องสงสารตัวเอง ขนาดออกแรงยันไม่เต็มที่นะถึงกับต้องสะบัดข้อเท้ากันเลย นี่มันท้องคนหรือศิลาแข็งยังกับหินรู้โดยไม่ต้องเดาว่ากล้ามท้องเจ้าเด็กโข่งนี้มันแกร่งแค่ไหนเล่นเอาข้อเท้าเกือบเคล็ด
                “อย่ามาสำออย ชักจะเยอะนะเรา” ผมดุเสียงแข็งเป็นการย้ำให้รู้ว่าไม่ชอบวิธีฉวยโอกาสที่เจ้าตัวเอามาใช้นั่นเลย
               “ก็อาให้ผมพิสูจน์เอง ผมก็แสดงให้อาดูว่าผมโตแล้วไงครับ เด็กที่ไหนจะจูบเก่งจริงป่ะ?” เฮ้อ!ได้แต่ถอนหายใจอย่างจนปัญญา นี่หรือที่เจ้าตัวเอามาเป็นบรรทัดฐานว่าตนโตแล้ว เก่งเหลือเกินเรื่องนี้ ไม่อยากเถียงกับเด็กที่โตแต่ตัว ไม่พูดต่อดีกว่าหันกลับมาดูจอแทน
                 จังหวะที่เบือนสายตาจากหน้าคมเข้ม หล่อจนน่าเตะของไอ้หลานตัวแสบ ก็เพราะทนเห็นสายตาที่แสดงออกชัดเจนว่าเจ้าตัวเก่งแค่ไหนกับบทพิสูจน์ที่ต้องการให้ผมรู้ว่าโตแล้ว จังหวะนั้นพอดีภาพจากมุมกล้องตรงระเบียงมีเงาวูบผ่านก่อนจะปรากฏร่างผู้ชายสูงโปร่งสมส่วนผมสีเงินยวงปล่อยยาวเกือบครึ่งหลัง ใบหน้าที่กล้องซูมให้เห็นขณะนี้ติดไปทางหวานเสียมากกว่าสมฉายาเพชฌฆาตหน้าหยกจริงๆ
                     ก่อนที่เขาจะดึงบางอย่างออกจากแขนเสื้อแล้วสอดตรงรูกุญแจจากนั้นประตูระเบียงก็เปิดออก
ผมรีบกดเร่งเสียงกลับไม่ได้ยินอะไรเลยแม้แต่น้อยทั้งที่เครื่องดักสัญญาณชนิดนี้แค่เข็มตกสักเล่มยังได้ยิน
แต่ตอนนี้กลับเงียบสนิท ผมแน่ใจว่าพยัคฆ์คงรู้ตัวแล้ว ถึงฝีมือคู่ต่อสู้จะเหนือชั้นกว่ามาก หากทางเราตั้งรับไว้ล่วงหน้าแบบนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะสู้ไม่ได้
                  “มันมาแล้ว โหหน้าตาดีอ่ะจับกดเลยไหมแบบนี้อย่าเลี้ยงไว้เลย!” ฟังไอ้เด็กบ้านี่มันวิจารณ์ ผมอดไม่ได้ต้องหันไปจ้องตาเขียวให้รู้ว่าผมไม่ชอบฟังที่เค้าพูด บ้าชะมัดนึกจะจับผู้ชายกด แต่ความจริงที่ผมเถียงไม่ออกก็ตรงที่เพชฌฆาตหน้าหยกหน้าตาไม่เหมาะเป็นนักฆ่าเลยดูดีจริงๆ ไอ้ตัวแสบย่นคอหดหลังจากโดนสายตาตำหนิของผม จากนั้นก็ขยับขึ้นมาจ้องหน้าจอต่อ ยังกับจะให้จอทะลุเลยมั้ง
                   “ห่างหน่อยก็ได้”  ผมปรามเจ้าตัว
             “โหอาก็มันตื่นเต้นนี่ ผมอยากรู้ว่าพี่พยัคฆ์จะจัดการได้หรือเปล่าพลอยลุ้นไปด้วยเลย” ผมเองก็ลุ้นตัวโก่งเหมือนกัน  ดูว่านักฆ่าหน้าหวานฉายาเพชฌฆาตหน้าหยกคนนี้จะเล่นงานพยัคฆ์ยังไง เพราะตอนนี้เจ้าตัวเข้ามายืนอยู่ข้างเตียงที่พยัคฆ์กำลังนอนคลุมโปงอยู่ ยอมรับหายใจไม่ทั่วท้องเลย หลังจากเห็นนักฆ่าดึงแส้ยาวเฟ้ยออกจากเอวแล้วสะบัดจนเกิดเสียงฝ่าอากาศได้ยินชัดกลายเป็นเหล็กสีเงินได้ด้วย
               “เฟี้ยว!” จังหวะต่อเนื่องเหล็กในมือแทงไปยังร่างของพยัคฆ์ทันที
              “ฉวบ!พรึ่บ! อ่ะ” เสียงเหล็กทะลุผ้าห่ม ก่อนที่ร่างของนักฆ่าหน้าหยกจะกระโดดถอยออกมาอย่าง
ระวังตัว แต่คงไม่ทันแล้วเพราะฝุ่นสีขาวที่ปลิวฟุ้งตลบอบอวลเข้าปะทะยังใบหน้าหวานเป็นหมอกหน้าทึบคลุมไปทั่วทั้งห้อง  ก่อนจะค่อยจางลงในระยะเวลาไม่นาน พร้อมกับไฟภายในห้องสว่างจ้าขึ้นมาด้วยเช่นกัน
               “หึ!ไม่เลว มิน่าถึงรอดมาได้ตลอด” เสียงนุ่มหล่อที่เอ่ยจากปากบางเฉียบติดถากถางนิดๆ ตารีสวยตวัดจ้องยังร่างของพยัคฆ์ที่พลิกตัวลงไปยืนจังก้าอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเตียงโดยยังไม่ยอมพูดสักคำ บริเวณต้นแขนซ้ายมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อยแสดงว่าพยัคฆ์ได้รับบาดเจ็บจากแส้เหล็กเข้าแล้ว แต่สถานการณ์คงไม่เลวร้ายเท่าไหร่ แค่นักฆ่าหน้าหวานเผลอสูดเอาผงเมาเข้าไปเพียงนิดเดียว เดี๋ยวคงได้มึนลืมโลกเลยเชียวล่ะ
                 “ไม่คิดว่ามังกรจะมีฝีมือนึกว่าจะเป็นได้แค่งูดินไม่ได้สนุกนานแล้วน่าสนใจไม่น้อย” เจ้าตัวยังคง
พูดต่อ โดยที่พยัคฆ์ยืนจ้องตาดุยังกับเสือริมฝีปากเม้มแน่น คอยระวังสถานการณ์ไปด้วยรอเวลายาออกฤทธิ์ เท่าที่สังเกตพยัคฆ์คงคำนวณฝีมือคู่ต่อสู้ได้ ที่ยังนิ่งแสดงว่าคู่ต่อสู้ไม่ธรรมดา
                   จังหวะที่เหล็กสีเงินสะบัดอีกครั้ง คราวนี้กลายเป็นแส้อ่อนพุ่งฝ่าอากาศเสียงหวีดหวิวบาดแก้วหูเข้าหาพยัคฆ์ที่ยืนจังก้าด้วยความรวดเร็วแทบมองไม่ทัน นักฆ่าหน้าหวานถึงกับขมวดคิ้ว เมื่อเห็นพยัคฆ์กระโดดหลบได้อย่างฉิวเฉียดแต่ปลายแส้ก็ล่อเอาเสื้อขาดเป็นทางยาวจนกล้ามอกแกร่งโผล่พ้นสาบเสื้อออกมาโชว์แผงอกล่ำ พร้อมกับแผลถลอกเลือดซิบ หากพยัคฆ์ช้าไปเพียงนิดเดียวคงเนื้อหลุดติดแส้ออกไปเป็นแผ่น
                    “ไวดีไหนหลบให้ได้อีกทีสิ” พูดจบตั้งท่าเตรียมสะบัดแส้ใส่ พยัคฆ์รีบส่งเสียงห้ามเสียก่อน เจ้าตัวคงรู้ว่าตึงมือเกินไปไม่แน่อาจได้แผลตามมา ฝีมือคนผู้นี้มีพลังแฝงมากับแส้ใครไม่อยู่ในสถานการณ์คง
ไม่รู้หรอก ความจริงแล้วแผลที่เป็นทางยาวสาบเสื้อขาดกระจุยนั้น แท้จริงไม่ได้โดนแส้แม้แต่น้อย แต่โดนแรงเสียดของอากาศที่แฝงมากับแส้ต่างหาก นี่ขนาดแค่แรงอัดของอากาศซึ่งห่างจากร่างเป็นนิ้วยังเล่นเอาเลือดซิบ ถ้าหากโดนเต็มๆ ไม่ต้องคิดแล้ว
                       “เดี๋ยว! นี่กะจะฆ่าผมจริงหรือ?” คำถามของพยัคฆ์ฟังดูตลกพิกล เขาตั้งใจมาฆ่าก็รู้อยู่แล้วทำไมถึงถาม หรือแค่ต้องการถ่วงเวลา ถึงจะดูว่ามันตลกแต่ผมก็ไม่ได้นึกขำตาม ยกเว้นไอ้ตัวแสบข้างๆ ดันกุมท้องหัวเราะหน้าดำหน้าแดงไปแล้ว
                     “ฮ่ะฮ่าๆ ตลกชะมัดพี่พยัคฆ์ถามไปได้ ฮ่าๆ”  ผมหันไปจ้องตาขุ่น เกิดเพี้ยนไรดันมาหัวเราะตอนนี้ เจ้าเด็กนี่ยังไงของมันบทจะกลัวก็ตัวสั่นบทจะขำก็ไม่เลือกสถานการณ์ ยังกล้ายืดอกเสียงแข็งเถียงว่าตนโตแล้วไม่ใช่เด็ก น่าถีบขาคู่จริงๆ
                  “ลูกแก้วหยุด มันใช่เวลาขำไหม?” พอโดนผมดุ ทำพองแก้มกลั้นขำหน้าดำหน้าแดง ผมไม่อยากหงุดหงิดจึงกลับมาดูสถานการณ์ต่อ
                “ถามโง่ๆไม่ฆ่าแล้วจะมาทำไม?” นักฆ่าหน้าหวานต่อปากต่อคำกับพยัคฆ์อย่างนึกสนุก อดแปลกใจนิดหน่อยส่วนใหญ่นักฆ่าจะพูดน้อยแต่รายนี้พูดเยอะเหะ
                “นั่นสิผมถามโง่ ที่ถามเพราะไม่คิดว่าคนหน้าตาดีจะอัมหิตฆ่าคนได้เลือดเย็นเชียวหรือ” พยัคฆ์กับใช้คารมถ่วงเวลา ใบหน้าไม่ออกอาการว่าเกรงกลัวคู่กรณีแม้แต่น้อย ทั้งที่เลือดซึมตรงแขนแถมยังมีรอยยาวตรงแผงอกอีก แม้จะแค่ถลอกดูไม่เท่าไหร่แต่ก็คงแสบไม่น้อยเชียวล่ะ
               “ทำไมคุณติดใจหน้าตาผมหรือไง ความจริงคุณก็ดูดีใช่เล่นหล่อเอาเรื่อง สนใจให้ผมรุกไหมล่ะ
ผมอาจจะพิจารณามอบความเสียวก่อนความตาย” ฟังไปฟังมาชักแปลกๆ ในขณะที่ไอ้เด็กแสบซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ
หูผึ่ง ตั้งท่าจ้องซะตาโตออกอาการสนใจอย่างเต็มที่
              “จะว่างั้นก็ได้ ผมติดใจหน้าตาคุณแล้วสิ แต่ให้มารุกคงไม่ไหว ถ้าหากคุณสนใจให้ผมรุกเองดีกว่า
เผื่อจะเมตตาละเว้นชีวิตผมขึ้นมาบ้าง” ตกลงสองคนนี่คุยอะไรกันรุกคุณรุกผม ฟังแล้วชักงง
              “ว้าว! สงสัยงานนี้เขาจะสู้กันด้วยอาวุธส่วนตัวเสียแล้วครับอา”  เจ้าลูกแก้วหันมายิ้มให้ผม พร้อมกับทำนายเหตุการณ์ให้อีกต่างหาก
            “อะไรคือสู้กันด้วยอาวุธส่วนตัว?” ผมงงที่เจ้าหลานตัวโข่งมันพูด คิดว่าพยัคฆ์กำลังคุยถ่วงเวลาให้ยาออกฤทธิ์มากกว่า
           “อารอดูดีกว่าเดี๋ยวคงมีคำตอบ ว่าแต่อาจะดูได้เหรอ?” ท่าทางเหมือนรู้มากที่แอ็คใส่ มันน่าเตะตูดสักทีจริงๆ ผมไม่ตอบหันไปจ้องจอต่อ จังหวะนั่นร่างของนักฆ่าหน้าหยกเซไปสองสามก้าวก่อนที่เจ้าตัวจะสะบัดหัวไปมาสองสามที แล้วจ้องหน้าพยัคฆ์นิ่ง
              “หึ!เล่นของมึนเมาไม่ดีรู้ไหม?” เหมือนเจ้าตัวจะรู้ตัวแล้วว่าโดนยาเข้าไป แต่ยังปั้นหน้านิ่งไม่สะทกสะท้าน
              “ต้องขอโทษจริงๆ ผมจำเป็นต้องใช้มัน” พยัคฆ์บอกอย่างสุภาพให้เกียรติจนผมอดชมในใจ ทำแบบนี้บางทีอาจได้รับความร่วมมือจากนักฆ่าหน้าหยกก็เป็นได้
             “รู้ล่วงหน้าว่าผมจะมาแต่ไม่ได้ตั้งใจจับตาย แสดงว่ามีบางสิ่งที่ต้องการจากผม” นักฆ่าหน้าหยกยังควบคุมตนเองได้ ถามพยัคฆ์กลับ
             “ผมไม่ได้ต้องการชีวิตคุณ มีแต่พวกคุณที่ต้องการชีวิตผม เข้าใจถูกแล้วที่ทำไปเพราะต้องการให้คุณบอกข้อมูลบางอย่าง” พยัคฆ์ตอบด้วยท่าทางสุขุมนุ่มลึก พอเห็นการ์ดคนสนิทควบคุมตัวเองวางตัวได้นิ่งแบบนี้ผมอดยอมรับไม่ได้ว่าเขาเยี่ยมจริงๆ
             “ลองบอกมาดู” นักฆ่าหน้าหยกถามมา
             “ผมต้องการรายละเอียดเกี่ยวกับองค์กรของคุณ” พยัคฆ์บอกไป
             “นั่นเป็นความลับสุดยอดเลยนะ มั่นใจว่าผมจะบอก”
             “คุณไม่มีทางเลือก”  พยัคฆ์ย้ำชัด
             “แน่ใจว่าผมไม่มีทางเลือก”  เขายังมั่นใจตัวเองเต็มเปี่ยม หรือว่ายังไม่แสดงฝีมือชักห่วงพยัคฆ์แล้วสิ ผมเตรียมขยับจะลุกไป แต่เจ้าเด็กโข่งดันจับแขนผมเอาไว้ก่อนถามผมว่า
            “อาจะไปไหน?”  
            “จะไปช่วยพยัคฆ์ดูสถานการณ์ไม่น่าวางใจ” ผมบอกตามที่คิด ถึงแม้ตอนนี้การ์ดร่วมยี่สิบคนล้อมอยู่นอกห้องทั้งด้านหน้าด้านหลังจนเต็มไปหมดแล้วก็เถอะ แต่ในห้องน่าเป็นห่วงที่สุดแปลกใจไม่น้อยทำไมพยัคฆ์ไม่ส่งสัญญาณให้การ์ดเข้าไป  
             “อาไม่ต้องไปหรอก” ผมหันไปเขม็งตาใส่ไอ้ตัวแสบกวนโอย ที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์
             “อย่าเพิ่งทำหน้าโหดสิครับ ยังไงก็ดูหล่ออยู่ดี” ผมอยากจะเตะมันสักป๊าปจริงๆ ไม่อยากสนใจฟังมันพร่ำหันหลังจะเดินออกประตูห้องเพื่อไปช่วยพยัคฆ์จัดการภารกิจให้เสร็จ แต่ไอ้ตัวแสบดันเรียกผมอีก
              “บอกว่าไม่ต้องไปไงครับ อามาดูนี่เสียก่อน” มีพยักหน้าเรียกให้เข้าไปดูที่จอต่อ  เห็นท่าทางระริกระรี้ไม่ชอบมาพากลผมเลยเดินกลับเข้าไปดูภาพที่หน้าจอทันที
               งานนี้เล่นเอาอึ้ง ภาพที่ปรากฏบนจอขณะนี้พยัคฆ์กับนักฆ่าหน้าหยกไหงไปนอนรัดฟัดเหวี่ยงจูบกันนัวเนียบนที่นอนผมเฉยเลย ไปไงมาไงถึงกลายเป็นอย่างนี้ไปได้ ยอมรับว่าอึ้งจนพูดไม่ออก
             “เห็นไหมอาจะไปขัดขวางภารกิจของพี่พยัคฆ์เขาทำไม สู้มาให้กำลังใจพี่เขาจัดการนักฆ่าหน้าหวานนั่นไม่ดีกว่า ดูตอนนี้เขากำลังฟาดฟันกันใหญ่เลย อึ้ย!เสียวเนอะอาเนอะ” มีหันมาพยักพเยิดหน้าให้ผมด้วยไม่อยากมองภาพที่เห็นอีก
             จัดการหยิบเอารีโมทมากดปิดมันซะเลย ไอ้เรื่องห่วงพยัคฆ์คงไม่ต้องแล้ว ในเมื่อต่างคนเสื้อผ้ากำลังหลุดออกจากร่างทีละชิ้นๆ คงไม่ต้องบอกมั้งว่าน่าเป็นห่วงแค่ไหน  
             “อ้าว!ปิดทำไมครับ นี่เป็นโอกาสทองที่จะได้ศึกษาเลยนะถึงเวลาที่ผมกับอาทำอย่างนั้นเมื่อไหร่จะได้ไม่เงอะงะไงครับ เอ้หรือไม่ต้องดูให้ผมสอนเองดีกว่าเนอะว่าไหม? เรามาเริ่มบทเรียนแรกกันเลย” พูดจบลุกเข้ามาดึงแขนผม เพื่อจะให้นั่งบนเตียงได้หน้ามึนมาก  
            “ลูกแก้ว อย่าแม้แต่จะคิด” ผมทิ้งท้ายเสียงเข้มก่อนจะลุกเข้าห้องน้ำไปแปรงฟัน ให้ตายไอ้เด็กแสบนี่มันเชี่ยวชาญอยู่แค่เรื่องนี้สินะ ยังไงเจ้าตัวก็ยอมรับว่าเคยกับผู้ชายมาแล้วไม่น่าแปลก ที่แปลกคือพยัคฆ์ต่างหากทำเอาผมอึ้งพูดไม่ออก ไม่เห็นกับตานี่ไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกน้องคนสนิทจะ..? อืมภาพมันฟ้องขนาดนั้น กำลังคิดเป็นอันต้องสะดุด เมื่อไอ้ตัวแสบมายืนเคาะประตูเรียกซะเสียงดัง
              “อาแย่แล้ว เปิดประตูให้ผมหน่อยเร็วครับ” ได้ยินแบบนั้น ผมรีบเดินไปเปิดประตูให้เลย ไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไร
            “เกิดไรขึ้น?” ถามทันทีเมื่อเปิดมาเจอเจ้าเด็กร่างยักษ์นุ่งกางเกงนอนตัวเดียว เปลือยช่วงบนโชว์กล้ามซะเอาผมอาย
           “ผมปวดฉี่อั้นไม่ไหว” พูดจบเบียดผมเข้าห้องน้ำหน้าตาเฉย ทำผมอึ้งจะโมโหก็ใช่ที่ ไอ้เด็กนี่ขยันทำให้ปวดกบาลจริง ดูนั่นยืนฉี่หน้าตายแล้วทำไมต้องมองมันฉี่ด้วย หึ!
              ผมหันหลังเดินไปยืนแปรงฟันที่หน้ากระจกต่อ แต่ภาพที่เห็นในกระจกนี่สิทำเอาชักวางหน้าไม่ถูก
ไอ้ตัวแสบหันมาเก็บอาวุธประจำกายแบบไม่อายกันเลย หน้าชาแล้วตอนนี้ นอกจากของตนเองกับหนังที่เคยดู ผมไม่เคยเห็นของเพศเดียวกันแบบซึ่งหน้ามาก่อน ที่สำคัญมันเขื่องไปไหม ของผมก็สุดๆแล้วนะ แต่ไอ้ตัวแสบมันแบกมาเลยนะนั่น พอเห็นผมมองมียักคิ้วยิ้มกวนให้อีก ผมทำไม่สนบ้วนยาสีฟันทิ้งล้างปากดีกว่า ในขณะที่ไอ้ตัวดีเดินอมยิ้มแก้มตุ่ยเข้ามายืนตีมึนล้างมือในอ่างเอาไหล่มาเบียดผมอีก
              “อาเขินใช่ป่ะละ?” ดูมันทำสายตาวิ้งค์ๆส่งมาได้ แสดงว่าที่มันทำเจตนาจะอวดว่างั้น  
                “เขินเรื่อง?” ผมถามสั้นๆ
               “อ้าว!ก็อาเห็นของผม ที่บอกว่าผมยังเด็กอ่ะ ทีนี้รู้แล้วใช่ป่ะว่าผมไม่เด็กสักกะหน่อย” จนปัญญา
ก้มหน้าล้างปากต่อผมไม่ตอบปล่อยเขาพล่ามไปคนเดียว เสร็จแล้วหยิบผ้าขนหนูบนชั้นมาซับน้ำเดินออกมาเลย
               “นั่นอาเขินชัดๆ” ยังได้ยินเสียงแซวตามหลังมาอีก ให้ตายผมทำหน้ายังไงกันไอ้เด็กโข่งนี่มันถึงคิดว่าผมเขิน ช่างเถอะให้คิดไปคนเดียวนอนดีกว่า กลายเป็นว่าผมนอนกับเจ้าหลานตัวแสบกี่ครั้งแล้วนี่ ในขณะที่ห้องผมตอนนี้กลายเป็นรังสวาทของพยัคฆ์กับนักฆ่าหน้าหยกไปแล้ว เอาเถอะหากนั่นคือวิธีล้วงข้อมูลหรืออะไรก็แล้วแต่ คงต้องทำใจพรุ่งนี้เปลี่ยนผ้าปูพร้อมกับทำความสะอาดยกใหญ่เลยงานนี้  
                 “หลับเลยไหมครับอา”  เจ้าเด็กร่างยักษ์ชะโงกหน้าเข้ามาจ้องผมซะเกือบชิด ผมก็จ้องตาขวางเข้าให้ ก่อนเจ้าตัวจะหดหัวกลับแล้วพูดเสียงอ๋อยมาว่า
                “ผมแค่อยากรู้ว่าอาหลับหรือยัง” เห็นหน้าเศร้า อดสงสารจนได้สิ
                 “อืมปิดไฟเถอะ” พอบอกให้ปิดไฟเจ้าตัวยิ้มปากกว้างเลยจะดีใจอะไรนักแค่บอกให้ปิดไฟนอน กุลีกุจอรีบเดินไปปิดไฟทันทีร่างสูงใหญ่กล้ามเนื้อแผ่นหลังเป็นปีกตึงแน่นจนเห็นได้ชัด ทำไมมันได้ส่วนขนาดนี้มองแล้วแอบอิจฉานะนั่น  เสียดายจริงดันชอบผู้ชาย เฮ้อ!

dung

ขอบคุณครับผม

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

auto101

ขอบคุณครับ

kobkob

ขอบคุณครับ

kobkob

ขอบคุณครับ

4_NAY

มีสู้กันแบบนี้ด้วย

Soyu

ขอบคุณนะครับ