โสด UID23297
ลงทะเบียน2011-7-29
ออนไลน์2454 ชั่วโมง
วันเกิด1967 ปี 11 เดือน 1 วัน
อายุพิจิก
ที่อยู่ปัจจุบันไทย ตราด
โสด
ศาสตราจารย์เอื้ออาทร
อาจารย์พิเศษ
|
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที |8 A2 D: N% e5 n. k8 t. L9 m1 l
ความเดิมตอนที่แล้ว
: o7 M4 x: P4 v. _" y
( `, N- Q' y( Q9 H6 h$ Hเราไม่ได้เป็นแฟนกันนะครับ เราเป็นเพื่อนกันเหมือนปกติไปเล่นบอลด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เวลามันเงี่ยนผมก็ช่วยมันตามเคยแต่ผมก็ยังไม่ให้มันเปิดด้านหลังผม เราก็ยังอมกันอยู่ ไม่เคยจูบ หอมแก้มหรือทำอะไรใดๆ นอกจาก ผมอม k ของมันอย่างเดียว ผมไม่อึดอัดนะครับ ผมรู้สึกดีเลยที่เดียวที่มีเพื่อนหล่อๆ เข้มๆน่ารักๆแบบนี้แล้วยังอม kได้อีก- u# k t f8 \3 c" U9 L) e
เรื่องคืนนั้น/ A2 Q! X D/ K( n
‘นาย...เปรียบเสมือนกับกลางวันที่ไม่เคยได้มีโอกาสพบเจอกลางคืนอย่างฉัน…’6 ]+ R, X! ~8 ]6 q; L
๐๑.๐๐ น.
/ _, Q8 I0 k. ]! X" ]9 D" P“เฮือก!” ผมตกใจพร้อมสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากความฝัน ฝันร้ายอันหน้ากลัว ผมฝันเรื่องนี้มาหลายครั้งแล้วว่ามีคนคนหนึ่งพยายามวิ่งไล่ตามผมมาเรื่อยๆ โดยที่ในมือถือมีดอันแหลมคม แต่โบราณบอกเอาไว้ว่า ฝันร้ายจะกลายเป็นดี ผมก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ . \' [( Z0 [% j
ผมนั่งพักเหนื่อยสักครู่ คอแห้งมากเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาทั้งตัว จึงลุกเดินไปยังห้องน้ำแล้วล้างหน้าล้างตา พร้อมกับเดินลงไปข้างล่างเพื่อดื่มน้ำ จากนั้นผมก็นั่งลงบนโต๊ะเขียนหนังสือพร้อมกับเปิดหน้าต่างให้ลมพัดเข้ามาข้างใน ผมไม่อยากเปิดแอร์ให้เปลื้องเงินหรอก
5 P7 E7 d9 h% q9 gพระจันทร์วันนี้ช่างสวย มีกลุ่มดาวต่างๆ รายล้อมเต็มไปทั่วทั้งท้องฟ้ายามค่ำคืน แสงไฟบนท้องถนนเปิดส่องแสงสว่างเรียงรายไปตามถนนสายในหมู่บ้านที่ทอดยาวไปเรื่อยๆบ้านของผมอยู่ติดกับถนนเป็นบ้านสองชั้น หลังไม่ใหญ่โตอะไรมาก วันไหนที่ผมฝันร้าย ก็จะมานั่งมองพระจันทร์อย่างนี้แหละ ส่วนตอนนี้ผมก็เริ่มง่วงแล้ว เพราะไม่รู้จะทำอะไร และนี้ก็เป็นเวลาหลับนอนซะด้วย จะให้ทำกิจกรรมอะไรก็ใช่เรื่อง ผมขอตัวไปนอนก่อนล่ะกัน...
# X- r; S( W% j& b+ i X( U๐๖.๐๐ น.
; Q8 g0 N5 N( Mผมตื่นขึ้นมาล้างหน้า อาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย จากนั้นผมก็แต่งตัว แล้วลงมาข้างล่างไปยังห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้ากินเอง ก็เพราะว่าผมอยู่บ้านคนเดียวน่ะสิ ส่วนครอบครัวของผมน่ะเหรอ พากันย้ายสำมะโนครัวไปอยู่ที่ฝรั่งเศสเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ผมอยากเรียนต่อม.๖ ที่ไทยให้มันจบๆ ไป แล้วค่อยย้ายตามไปเรียนต่อมหา’ลัยที่ฝรั่งเศส...) w% U a' s& j
๐๗.๐๐ น.
' L1 Z, {* B& j- I3 ^0 e% L p0 uได้เวลาที่ผมจะต้องไปเรียนแล้ว ผมยืนรอรถประจำทางหน้าทางเข้าของหมู่บ้านผมไม่อยากขับรถส่วนตัวไปรู้สึกว่ามันดูเว่อร์เกินไปนะ ผมเลือกที่จะประหยัดดีกว่า สักพักรถก็มาถึงแล้วคนบนรถก็เยอะพอสมควรเลยทีเดียว7 }" N' b0 p" F4 i& N
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงรถก็เดินทางมาถึงโรงเรียนของผม เป็นโรงเรียนเอกชนขนาดใหญ่และหรูหราดูดีพอสมควร ผมรู้สึกว่าทำไมวันนี้ผู้คนไปโรงเรียนดูพลุกพล่านเป็นพิเศษ ผมเดินลงจากรถแล้วก็เดินเข้าไปในโรงเรียน
; x# m. s2 t7 k4 {9 N1 ~' L9 x“อ๊ะ” ผมอุทานออกมาเนื่องจากมีกลุ่มของเด็กสาวประมาณ ม.๕ แย่งกันวิ่งเข้ามา แล้วต่างพากันยืนดอกกุหลาบ ตุ๊กตา และขนมต่างๆ เยอะแยะเลย และอีกก็อีกหลายๆ คนที่เอาของมาให้ ผมนึกออกแล้วว่าวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์นี่เอง ส่วนตัวผมยังไม่มีแฟนหรอกนะโสดสนิทเลย อยู่คนเดียวอย่างนี้ก็สบายดีนะ แต่มันก็เหงามากๆ เลยเหมือนกัน แต่ก็ดีที่มีพวกเพื่อนๆ ไว้แก้เซ็ง คิดดังนั้นผมเดินไปหาพวกมันดีกว่า ด้านหน้าของโรงเรียนคนเยอะเหลือเกินผมจะเป็นลม
! L% b1 g" v* U: I- x, qนั่นไงพวกเพื่อนๆ ของผมพวกมันนั่งอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนข้างๆ อาคารเรียน บนโต๊ะมีของขวัญ ดอกไม้ อะไรอีกเยอะแยะเลย ป็อปปูล่าร์กันจริงๆ
4 k3 p" d! T$ \5 v“เฮ้! ว่าไงวะเพื่อนเลิฟโดนจัดหนักหรือเปล่า ฮ่าๆ” พุฒ หนุ่มหล่อขี้เล่น ทะเล้น ขี้หลี (ผมหล่อกว่ามันเยอะมากครับ) ทักผมก่อน
) W, Z g' m) A/ _7 D0 B“จัดหนักอะไรวะพุฒ” ผมถามมันอย่างงงๆ อะไรกันว่ะ
; g5 g8 Z5 F7 C- T% z“ดูไอ้ไทม์ดิว่ะ มันโดนรุมหอมแก้มรอยลิปสติกเต็มเสื้อเต็มหน้าเลยนะ” พุฒคล้ายความสงสัยแก่ผม( A+ U R/ X' S: R' ?
“โห! ของขวัญ ดอกไม้ ตุ๊กตาได้มาเพียบเลยอ่ะแบ่งๆ เพื่อนบาง” น้ำชาสาวน่ารักพูดขึ้น9 n* P6 | L2 c. {
“แหมๆ คุณเพื่อนครับ แล้วอะไรที่กองอยู่บนโต๊ะล่ะน่ะ ไหนจะของที่กองอยู่กับพื้นอีกจะเอาไปถมที่เพิ่มเหรอครับ” ผมค้อนใส่พวกนี้, Y1 n! P% X1 Q4 g* q
“นี่ก็ใกล้เวลาเข้าแถวแล้วนะไปกันเถอะ” เสียงของใบหม่อน สาวน้อยเด็กเรียนดังขึ้นมา4 O4 S3 L( K5 _0 e) D8 o
“ใบหม่อน! เธอจะตรงเวลาไปถึงไหนกันฮะ” ไทม์หนุ่มหล่อเข้มแขวะใบหม่อน
$ W8 k$ M: |+ c: @7 r$ v; f“งั้นเอาเป็นว่าเราไปกันเลยดีกว่านะ ฉันอยากเอาของไปเก็บแล้วเริ่มรำคาญแล้วนะเนี่ย” ผมบอกทุกคนพร้อมตัดบทจะได้จบการสนทนานี้ซะ
2 v% A" Q3 z3 M3 c7 [, q4 W๑๐.๐๐ น.% x; T2 d7 R; I
วิชาพละศึกษา (๒ ชั่วโมง)9 A! R% T& X1 x7 }
คาบนี้ว่างเพราะปิดคอร์สไปตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว และวันนี้อาจารย์ก็ไม่ได้มาสอนห้องผม ผมจึงปิ๊งไอเดียโดยการให้เพื่อนๆ รวบรวมลูกโป่งจากงานวันวาเลนไทน์นี้แล้วนำมาใส่น้ำและแป้ง และจากนั้นก็ให้เพื่อนๆ ในห้องจับคู่กันแบบชายหญิง และให้แต่ละคู่พากันประคองลูกโป่งวิ่งแข่งกัน โดยมีอุปสรรค คือ มีเพื่อนๆ กลุ่มหนึ่งคอยขัดขวางไม่ให้ไปถึงเส้นชัยได้ง่ายๆ ถ้าคู่ไหนไปถึงเส้นชัยได้ ก็จะได้รับ ตุ๊กตา ช็อกโกแลต เป็นรางวัล
: e5 W4 R3 P& T! e+ `; N“เอาล่ะทุกคนพร้อมหรือยัง!!!” ผมถามเพื่อนผู้ร่วมสนุกทั้งหมดห้าคู่พร้อมยกมือขึ้น ทุกคนดูพร้อมและครึกครื้นกันมากเลย
& A3 J* X. p j. v. O. m; B“พร้อมแล้ว!” รวมพลังกันตอบ
7 l5 D+ [; l+ w" i" N" v“เริ่มได้!” ผมพูดพร้อมกับเอามือลงอย่างรวดเร็ว4 _" m- o) _8 T3 n
ทุกคู่ต่างพากันวิ่งไปหยิบลูกโป่งแล้วพากันวิ่งประครองกันอย่างเอาเป็นเอาตาย บางคู่ก็พยายามหลบกันอย่างเต็มที่ จนทำลูกโป่งหล่นแตกกระจายจนน้ำกระเด็น บางคู่ก็วิ่งขาพันกันพากันสะดุดล้มใส่ลูกโป่งจนมันแตกเลอะหน้าเลอะเสื้อผ้ากันให้วุ่น ส่วนกองเชียร์ก็พากันหัวเราะเฮฮาและเชียร์แต่ละคู่กันอย่างสนุกสนาน
3 b( q( }7 y# k๑๒.๐๐ น.& z0 R$ I+ H% z1 Q" h6 T* N% v
นี่ก็เที่ยงแล้วได้เวลาที่พวกเราต้องพักกินข้าว ผมหิวมากๆ เลย โอย...อยากกินมัสมั่นจังเลย เป็นอาหารที่ผมชอบที่สุด ผมและเพื่อนๆ แวะเอาของมาเก็บที่ล็อกเกอร์ของตัวเองก่อน) H6 C7 W* B& y2 p% n
พรึ่บ!8 D$ K' v; _8 d* M. v
พอเปิดล็อกเกอร์ออกมา จดหมายพร้อมกับดอกกุหลาบดอกเล็กแห้งๆ หนึ่งดอก ของใครก็ไม่รู้ตกลงมา สงสัยจะสอดไว้ตรงช่องด้านบน ผมก็ไม่ทันได้สังเกตซะด้วย ลองเปิดจดหมายอ่านดูดีกว่า$ K+ I$ n) Z$ B
‘เดย์...ฉันชอบนาย ฉันรักนายมาก ฉันอยากมีเวลาอยู่กับนายบ้าง ขอเพียงแค่วันเดียวเท่านั้น ให้ฉันได้มีความสุขอยู่กับนาย ขอร้องนะ ถ้านายตกลง ฉันขอให้นายไปรอฉันที่...’4 _1 e- T: \: H
“...” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ผมรู้สึกชินกับการถูกบอกรักอย่างนี้แล้ว วาเลนไทน์ของทุกปีก็เป็นอย่างนี้แหละ จดหมายบอกรัก ของขวัญ ดอกไม้ ตุ๊กตาและอีกมากมาย แต่ผมรู้สึกว่าคนคนนี้จะจริงจังกับผมมากๆ เลย สงสัยจะรักผมมากถึงได้ต้องการขนาดนี้8 h( `2 [ j: G X! h, S; d3 }) ~
“เดย์ ไปกินข้าวกันเถอะ ยืนทำอะไรอยู่วะ” ไทม์เรียกผม สงสัยคงเห็นผมยืนอยู่นานสองนาน2 j( \* M$ u; o, T) z4 d9 n/ B
“เออๆ” ผมตอบรับและเก็บของใส่ล็อกเกอร์ แล้วเดินไปกินข้าว ลืมไปเลยว่าตัวเองหิวข้าวมาก
& `' G* V% ], }0 o# S V, @- T๑๔.๐๐ น.$ {- l- N9 ]# [ a
ผมว่างทั้งคาบบ่าย พวกเพื่อนๆ มันชวนกันไปว่ายน้ำและดูหนังสามมิติกันที่บ้านของพุฒ แต่ผมไม่ไปหรอกรู้สึกเหนื่อยๆ และขี้เกียจ เลยบอกพวกมันว่าจะกลับบ้านเลยดีกว่า ผมจึงแวะไปเก็บของที่ล็อกเกอร์แต่ไม่ลืมที่หยิบซองจดหมายกับกุหลาบมาด้วย ก่อนจะออกไปรอขึ้นรถประจำทางกลับบ้าน- y! t! F! Q( H4 v
๑๕.๐๐ น.% l+ q, p d$ }2 i9 P2 n3 V% F6 k
ผมกลับถึงบ้าน รีบตรงขึ้นมายังห้องนอน พอเปิดประตูเข้ามาผมก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ทำไมผมรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน รู้สึกไม่สบายใจเลย ผมเป็นอะไรเหรอเนี่ย?; Y }* t4 J0 s' |+ J8 k
ฝันร้าย...3 }% p6 i$ v# |" L1 F6 _8 a5 W/ s
มันกลับมาทำร้ายผมอีกแล้ว...
% Q" u9 p* R7 l, M* Cผู้ชายคนนั้นกำลังถือมีดวิ่งไล่ฆ่าผม...
8 T9 Q$ v6 r4 n! Mผมวิ่งสุดชีวิต ยังไงผมก็ต้องรอด ยังไงก็ต้องรอด...( C" n' B9 Y7 v1 P/ z7 h/ V
แต่ความโชคร้ายก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเผชิญ...% M# Q5 c ]$ h1 j, b) V
ผมสะดุดล้มกับพื้นหญ้า ล้มกลิ้งลงกับพื้น...- h; ~( K3 W/ r/ R0 p2 o5 E
ผู้ชายคนนั้นเข้ามาถึงตัวของผมแล้ว...
; \+ B- f2 l( v8 y1 ]# v: ^/ t% qความตาย ผมกำลังจะตาย ผมกำลังจะตาย...
: v' X/ @+ l( L1 l7 J2 q“เฮือก” ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา ผมหลับไปได้ไงหลับไปตอนไหนกัน ฝันร้ายมันกลับมาอีกแล้ว ฝันถึงมันอีกแล้ว ผมเหนื่อยเหลือเกิน อยากจะวิ่งหนีให้มันพ้นๆ จนความชั่วร้ายนั่นซะ ผมอยากจะรอดพ้นจากเงื้อมมือของชายคนนั้น# y8 c6 B& c/ w; i6 W/ F, E/ e
ผมอยากจะรอด!: f& }! W# r9 A, t
ผมลงมาด้านล่างมายังห้องครัว หาอะไรกินรองท้องก่อนสักนิดหน่อย ในตู้เย็นเหลืออะไรบ้าง...เหลือผักพวกกะหล่ำปลี หน่อไม้ฝรั่ง กับผลไม้พวกฝรั่ง องุ่นเล็กน้อยกับไข่ไก่ เอาเป็นว่าผมทำผัดหน่อไม้ฝรั่งผสมกะหล่ำปลีใส่ไข่แล้วกัน ดีที่ข้าวยังเหลือจากมื้อเช้าเลยต้องอุ่นข้าวกิน% t5 @. d# `2 T: f! `
ผมกินเสร็จเรียบร้อยแล้ว เลยไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะได้ออกไปข้างนอก อยู่ที่บ้านมันก็น่าเบื่อมากเหมือนกัน ผมหยิบจดหมายฉบับนั้นขึ้นมาอ่านมันอีกครั้ง 5 |+ X5 k# L2 n2 r& ^& ?/ y4 W2 @
‘เดย์...ฉันชอบนาย ฉันรักนายมาก ฉันอยากมีเวลาอยู่กับนายบ้าง ขอเพียงแค่วันเดียวเท่านั้น ให้ฉันได้มีความสุขอยู่กับนาย ขอร้องนะ ถ้านายตกลง ฉันขอให้นายไปรอฉันที่สวนสาธารณะใกล้ๆ กับหมู่บ้านของนายนะ เดี๋ยวฉันไปนั่งรอนายที่นั่นหกโมงเย็น ฉันจะใส่เชิ้ตสีแดงกับกางเกงขายาวสีดำ ฉันจะรอนายนะ เดย์...’8 ^! {4 b1 ~9 p) R/ k; q
ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะพบคนนั้น คงไม่มีอะไรเสียหายหรอกมั้งแค่การนัดพบกันเอง และผมก็เป็นผู้ชายด้วย ผมเลือกที่จะใส่เชิ้ตสีแดง กับกางเกงสีขาวพร้อมผ้าพันคอสีดำเพราะข้างนอกเริ่มหนาวแล้วนี่ก็ใกล้หกโมงเย็นแล้ว ผมคงต้องออกไปแล้วสินะ งั้นใส่รองเท้าบู้ทสั้นไปกันหนาวดีกว่า+ D, }! o9 _, I8 \
๑๘.๐๐ น.
& V I; d7 g. t6 ^1 p1 Uสวนสาธารณะแห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านของผมเท่าไหร่เอง อากาศเริ่มมืดแล้ว ผมเดินตามทางฟุตบาทเข้ามา ตอนนี้เสาไฟภายในเริ่มเปิดทีละดวงไล่ๆ กันไปตามทาง วันนี้ที่นี่สวยงามมากจัดบรรยากาศได้เข้ากับเทศกาล เอาลูกโป่งสีขาวแดงมาติดไล่ตามต้นไม้ ม้านั่ง รูปปั้นและเสาไฟ เหมือนกับว่าเรากำลังจะเดินทางเข้าสู่ดินแดนแห่งความรักอย่างไรอย่างงั้น
9 A( ~+ Z8 [! u4 J/ {8 ~6 X# Nผมเดินหาคนคนนั้นอยู่เรื่อยๆ เขาอยู่ไหนของเขากันนะ เดินเข้ามาถึงด้านในแล้ว ภาพตรงหน้าปรากฏบ่อน้ำพุขนาดกลาง แสงไฟจากเสาไฟส่องแสงสีเหลืองนวลส้มๆ สวยงามมาก 5 H6 e% R- u/ Q/ q
ในใจผมคิดว่าคนคนนั้นคงไม่มาแล้วล่ะมั้ง ทำไมไม่เจอกันสักทีล่ะ ผมนั่งรอตรงบ่อน้ำพุสักพักก็เริ่มถอดใจและถามตัวเองว่า ผมหวังอะไรอยู่เหรอ? ผมเลยลุกเดินอ้อมบ่อน้ำเพื่อชมอีกนิดก่อนกลับ และผมก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งนั่งเหม่อมองออกไปยังความมืดมิด ดูเหมือนกับหมดความหวัง ชายคนนี้สวมชุดตรงกับข้อความที่อยู่ในจดหมายทุกประการ เพียงแต่เขาใส่ผ้าพันคอสีขาวมาด้วย9 M6 i& x" l/ W/ S
ตึก ตึก ตึก...
: m4 n3 H4 N$ E7 Y/ `* q( Iเสียงหัวใจของผมเริ่มเต้นเร็วขึ้น และผมได้จ้องมองเขา ผมรู้สึกว่าตัวเองถูกมนต์สะกดให้หลงใหลเมื่อเขาหันหน้ามา หน้าตาดูดีมากเหมือนผู้หญิงเหลือเกินผิวขาวพอๆ กับผมเลย ผมทรงรากไทรยาวประบ่าดูยังไงก็เหมือนผู้หญิงมากๆ
2 P- o& A; u/ a* q; W1 c“ในที่สุดเดย์ก็มาจนได้” ยิ้มหวานให้ผมด้วยดูแล้วน่ารักจัง อา...ผมคิดอะไรอยู่เหรอเนี่ย6 Z7 s7 y0 C8 b M8 j2 W
“เอ่อ...” ผมพูดอะไรไม่ออกเลย0 W" w' Q/ r* n2 m; \+ m
“ฉันชื่อว่า ‘ไนท์’ นายเป็นอะไรหรือเปล่า” ไนท์ถามผมสงสัยเป็นเพราะผมกำลังตกหลุมระ..เอ่อ สงสัยเป็นเพราะผมนิ่งเงียบไป4 u! |/ e8 l7 |* v# ?6 h! t9 b
“...” ผมไม่ตอบอะไรแต่...
3 D6 P/ ~+ Q2 c9 A, U6 ~/ D. i2 e8 r qหมับ!
! j9 `( b, {: S% a* Sไนท์เข้าสวมกอดผมอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าเราจะจากกันไปไกล ไนท์ร้องไห้ด้วย ผมได้ยินเสียงสะอื้นของเขา คงรอวันนี้มานานแสนนานเลยสินะ ผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกแล้วล่ะ 7 u0 h& s& P, `9 B
“เดย์ ฉันรักนายมากนะ ฉันรักนายมากเลย!” ไนท์บอกกับผม
+ _4 |, h. V& Y“เดย์รู้แล้ว” ผมรู้แล้ว หัวใจของผมรับรู้แล้ว...ไนท์ ผมตอบพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบหัวของไนท์ ผมรู้สึกดีจังไม่เคยทำอย่างนี้ให้กับใครเลย ผมไม่เคยเจออะไรอย่างนี้ จู่ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาบอกรัก ผมจะทำอย่างไรดีเหรอ... ผมควรจะตัดสินใจอย่างไรดี... T6 t7 u; T2 `2 o3 K' G
๑๙.๐๐ น.
: i8 w) p6 I9 v! p& f" K2 mไนท์ตัดสินใจพาผมมาเลี้ยงไอศกรีมกัน แถวย่านในเมือง ร้านที่ว่านี้ตั้งอยู่ตรงหัวมุมของบริเวณสี่แยกไฟแดง ซึ่งผู้คนพลุกพล่านมากเพราะวันนี้เป็นวันเทศกาลแห่งความรัก พอเราเข้ามาด้านในภายในร้านตกแต่งเรียบแต่เข้ากับเทศกาล เรานั่งโต๊ะริมในสุดของร้าน และพนักงานก็เดินมารับออเดอร์* F0 u! j8 L5 \3 H# N
“รับอะไรดีค่ะ” พนักงานถามพร้อมยิ้มเป็นมิตร" u0 i( q" n6 p
“มีโปรโมชั่นอะไรบ้างเหรอครับช่วงนี้” ไนท์ถาม
5 C. ^( k# l4 C( W# P“โปรโมชั่นสำหรับช่วงนี้นะคะมี สตรอเบอร์รี่ พิงค์กี้ ฮาร์ท, ช็อกโกแล็ต สวีท ดีพ และสุดท้ายบราวน์นี่ สต็อป เลิฟ จะรับแบบไหนดีคะ”/ P. S/ z# g# s- m
“เดย์อยากกินแบบไหนสั่งเลยนะ” ไนท์ถามผม( E: K2 T" d' ^+ |% F4 ^$ f
“งั้นตามใจไนท์ดีว่านะ”2 z. @3 u$ i6 ~1 t
“เดย์...งั้นขอทั้งหมดนี่เลยละกันครับ” ไนท์หันมองผม และก็หันไปบอกกับพนักงาน! |5 m, @. j( `$ }9 z
“รอสักครู่นะคะ” 3 ], x( y3 z( E; C% j
ไนท์หันมามองหน้าผม เหมือนต้องการจะถามอะไรบางอย่างกับผมเลย แต่ไนท์ก็ไม่ถาม เราต่างคนต่างเงียบกันสักพัก ไนท์หันหน้าจ้องมาที่ผมรู้สึกว่าบรรยากาศจะอึดอัดเกินไปแหละ ผมเลยชวนคุยเรื่องอื่นๆ ไปพรางๆ ระหว่างรอไอศกรีม% x% p! W/ }4 ?( o5 e( P- `
“ได้แล้วค่ะ” สักพักพนักงานก็นำมาเสิร์ฟ
3 Z" n% e- R- h1 I“โห! ทำไมเยอะอย่างนี้ล่ะ!” ผมถามด้วยความตกใจ ผมว่าถ้วยมันใหญ่เกินไปนะสำหรับคนสองคน แต่นี่สั่งมากันตั้งสามถ้วย! เยอะมั้ยล่ะ!& ?* e1 z' H8 Z8 d
“ไนท์ เดย์คิดว่าเราสองคนกินไม่หมดแน่ๆ เลย” ผมถามไป รู้สึกเหนื่อยใจเลยแหะ
6 L" R. g$ Y1 K% w8 G$ D& Q“กินไม่หมดก็ไม่เป็นไรหรอกเดย์ เดี๋ยวไนท์เลี้ยงเดย์เองนะ”% h& k0 o& S) ]9 D* S' v4 s @
“เอางั้นเหรอให้เดย์ช่วยมั้ยล่ะ”; d" ~8 K) a( J; F4 E
“เดย์แค่ช่วยทำให้ไนท์มีความสุขก็พอแล้วล่ะ”
/ }8 K5 Q% _( M" x* Xหลังจากสนทนากันเสร็จเราก็พลัดกันป้อนไอศกรีมกันไปมา พร้อมกับคุยเรื่องสนุกๆ กัน ดูแล้วก็รู้สึกมีความสุขไปอีกแบบเหมือนกัน/ U, D; f6 j0 [+ g
๒๑.๐๐ น.3 C5 ]) Y, L# @9 N
สามทุ่มแล้ว เรานั่งกินการนานมากกว่าจะหมดได้ไม่ใช่ง่ายๆ จากนั้นไนท์ชวนผมไปเดินถนนคนเดินเพื่อเดินยิ่งดึกคนก็ยิ่งเยอะ เรากะว่าแค่จะมาเดินดูของกันเล่นๆ ผ่านไปหลายๆ ร้านในที่สุดก็แวะจนได้
( x4 G: a6 `* o$ r6 a& g3 {“เดย์ครับ! มาดูกำไลข้อมือนี่สิอยากได้หรือเปล่า” ไนท์ทำหน้าตาตื่นเต้นทำอย่างกับว่าไม่เคยเห็น น่ารักดี
9 d, b0 p9 q2 Y# \0 i; W“ถ้าอยากซื้อให้เดย์ก็จะรับไว้...งั้นเอางี้นะเดี๋ยวเดย์จะซื้อให้ไนท์ด้วย แลกกันใส่”
- C* r p3 u' l. L“งั้นไนท์เลือกสีขาวให้เดย์ดีกว่า...นี่ครับ” เลือกแล้วก็หยิบให้คนขาย
$ S8 U, I. q; q3 w. }, N“ส่วนเดย์ก็คงต้องให้สีดำกับไนท์แล้วล่ะ มันจะได้แตกต่างกัน...นี่ด้วยครับ” ผมยื่นไปให้คนขายคิดเงิน
5 B- v- q( M: q; k- ^5 H4 `! nไนท์ก็เลยซื้อกำไลข้อมื้อให้ผมหนึ่งอัน ส่วนผมก็ซื้อให้เหมือนกันหนึ่งอัน ผมเห็นไนท์ยิ้มผมมีความสุขมากเลย...ผมเผลอใจอีกแล้วเหรอ...* P2 S" }+ I- S4 c0 O! A5 W5 B
๒๒.๐๐ น.# q# P, C& B/ ~
ผมกับไนท์พากันเดินผ่าฝูงชนออกมา เราเดินตามถนนมาเรื่อยๆ ไนท์เดินจับมือไม่ปล่อยจากผมเลย ผมก็ไม่คิดจะปล่อยเช่นกัน จนมาถึงสวนหย่อมแห่งหนึ่งที่นี่สวยกว่าสวนสาธารณะที่เราได้เจอซะอีก2 V. G6 B7 h# O/ A; S, T) U7 W z9 X, P
“มันสวยมากเลยเดย์”
2 H7 e1 V) N, x' f: T5 R6 u( V4 ^2 h) e“ใช่...สวยมาก”
. M4 Y& a8 z4 R9 aซุ้มประตู้ทางเขาตกแต่งด้วยโคมไฟสีส้มนวล ประดับประดาด้วยดอกกุหลาบและลูกโป่ง มีเส้นทางตรงเข้าไปเหมือนกับว่ากำลังเข้าไปในพระราชวังเลย สองข้างทางถูกตัดแต่งอย่างสวยงาม เสาไฟส่องสว่างเรียงรายเป็นแถวตรงยาวเข้าไปข้างใน เราสองคนเดินเข้าไป ข้างในมีทางเป็นเขาวงกตด้วย แต่เราก็สามารถเดินผ่านมันไปได้ จนมาถึงศาลาที่รายล้อมไปด้วยสวนดอกกุหลาบขาวที่บานสะพรั่ง เราเดินเข้าไปข้างในศาลา จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเพลงลอยออกมาจากลำโพงกระจายเสียงรอบๆ ศาลา มันเหมาะแก่การเต้นรำมาก ผมคิดไอเดียออกละ
4 ]' A8 d' U- k$ N. u“เต้นรำกับผมนะไนท์” ผมถามอย่างสุภาพ รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นเจ้าชายเลย ส่วนไนท์เป็นเจ้าหญิงแสนสวยของผม คิดแล้วก็เขินอยู่เหมือนกัน ฮ่ะๆ7 |# F* E3 `, K
“ได้ครับเดย์” ไนท์ตอบรับอย่างยินดี! C4 a: r- C6 [6 K# z4 m
เราสนทนาพร้อมกับเต้นรำไปเรื่อยๆ ท่ามกลางเสียงเพลงกับบรรยากาศอันเงียบสงบและสวยงาม d( q2 U* {8 Q
“ไนท์รักเดย์มากนะครับ”" B0 ^1 a' o/ z4 ?' Z' g
“เดย์...รู้”) G5 s0 b$ c! q. U% U0 V0 j
“แต่...เดย์ไม่จำเป็นต้องตอบก็ได้นะ ว่าเดย์รักไนท์หรือเปล่า นี่มันยังเป็นแค่ความสุขช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น เดย์อาจจะยังไม่รู้สึกอะไรหรอก”
% G% H1 \! x- `) m5 O; ?“ไนท์...” ผมไม่พูดไม่ตอบอะไรจะดีกว่า ผมอยากให้ไนท์บอกความรู้สึกของตัวเองออกมา...! M9 m, i7 e {! _. k1 w3 S
“ไนท์หลงรักเดย์มานานมากแล้วตั้งแต่ ม. ต้น ได้แล้วมั้ง ไนท์ก็ไม่เคยรู้สึกรักใครเลย ไม่เคยรักใครเท่ากับเดย์มาก่อน เดย์คงไม่รู้หรอกว่าเราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน อยู่ห้องข้างๆ กันมาตลอด เดย์คงไม่รู้ ไม่สนใจ...” ผมสังเกตได้ว่าน้ำตาของไนท์ค่อยๆ ไหลรินออกมา มันไม่ใช่ความอ่อนแอแต่เป็นความสุข ความสุขจริงๆ.... f& [: C. v% A
“...” V. Z! O; c8 z9 D/ L2 o% I, x9 J
“ไนท์เคยพยายามจะตัดใจจากเดย์แล้ว ชายรักชายน่ะมันไม่สมควรหรอก มันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องเลย แต่ไนท์ก็ทำไม่ได้...”
% E9 i D: R/ E“...” น้ำตาของผมเริ่มคลอแล้ว ผมรู้สึกว่าความรู้สึกนี้มันลำบากใจมาก) q8 w, y: ]( i8 @: i. F0 \
“ไนท์ต้องการนัดเจอกับเดย์ ก็เพราะอีกไม่ถึงเดือนเราก็จะปิดเทอมกันแล้ว ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปหาที่เรียนมหา’ลัยเรียนกัน เราก็คงไม่ได้เจอกันอีก”
0 r+ L$ L" J5 d# ?/ q" |* V“...” 5 ]+ \0 t/ K l( q4 s( }! ]7 t. k
“ไนท์นัดเจอเดย์ที่สวนสาธารณะวันนี้ ก็เพราะว่าบ้านของไนท์อยู่แถวนั้นไง อยู่ไกลแถวๆ กับบ้านของเดย์”& I+ V9 s# l A0 v- ]! b
“...”/ I0 S* x/ l" T Q; u0 W" u0 S
“ไนท์...ไม่กลัวว่าเดย์จะรังเกียจหรอก ดีเสียอีก เพราะถ้าเดย์เกียจไนท์ก็ยังรู้สึกเจ็บ อย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้สึกว่าเรายังมีชีวิตอยู่...”
1 M' `, a7 p+ M' Z$ k+ j“...” ไนท์...เดย์ไม่รังเกลียดไนท์หรอกครับ...
$ [9 X5 T" h/ Q“เดย์...นายเปรียบเสมือนกับกลางวันที่ไม่เคย ได้มีโอกาสจะได้พบเจอกลางคืนอย่างไนท์หรอกนะ…” : s: g5 x! D$ u: p! z/ I
“...” น้ำตาผมไหลออกมาแล้วผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว
3 \" q3 H9 C) x5 Oตึง! ตึง!
1 ~3 k* N; e4 F# q* oเสียงนาฬิกาดังบอกเวลาว่า ‘เที่ยงคืน’ แล้ว เวลาหมดแล้วเหรอ ทำไมมันเร็วขนาดนี้ล่ะ ทำไมความสุขมันช่างมีเวลาน้อยนิดอย่างนี้ล่ะ...
! s' k$ W9 u* Z, W9 F& `“หมดเวลาแห่งความสุขแล้วล่ะเดย์...”3 t3 ~( \& T) z7 r7 ^$ y j
ผมหยุดการเต้นรำแล้วปล่อยพันธนาการให้แก่ไนท์ ในใจของผมมันสับสนไปหมดเลย ผมควรจะทำยังไงดี!
. n8 V K8 R& D4 E“สุดท้ายแล้วเรื่องนี้มันอยู่ที่การตัดสินใจของเดย์คนเดียว อยู่ที่ว่าจะคว้ามันเอาไว้ หรือจะปล่อยให้หลุดลอยไป เลือกเอานะเดย์...” ไนท์พูดเสร็จก็ปล่อยมือผมไว้ที่เดิม แล้วเข้ามาสวมกอดผม จากนั้นไนท์ก็ค่อยๆ เดินหันหลังจากผมไปทีละก้าว ทีละก้าว...+ d' y8 w2 q& H; }+ a+ K9 M9 J. c
ผมตัดสินใจหยุดคิดทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา เพราะหัวใจของผมมันคิดถึงเพียงแค่ช่วงเวลาแห่งความสุขนี้เท่านั้น5 |! _: v7 ?& j. C* S3 r2 q! T0 w
“ไนท์!” ผมเรียกไนท์ เขาหันกลับมามองที่ดวงตาของผม ผมจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น ผมรีบเดินตรงไปหาไนท์ แล้วใช้ฝ่ามือประครองใบหน้าขึ้นมา ผมจ้องเข้าไปในดวงตาของไนท์ ไนท์ก็เช่นกัน ผมสัมผัสถึงความรู้สึกนี้ได้...รัก จากนั้นผมก็ประทับริมฝีปากของตัวเองลงไป ความรู้สึกหอมหวานนุ่มละมุน มันคือรสชาติแห่งความสุขที่ผมไม่เคยได้พบเจอ...
3 R H9 t+ R$ v, w) @ฝันร้าย...4 @2 J; ^3 ^1 o) o5 c% |
ฝันร้ายที่ผมสัมผัสมันมาตลอด+ @0 `( c, k7 o5 _8 w) y
ฝันร้ายที่ผมอยากจะวิ่งหนีไปให้พ้นๆ
9 c: V6 ^3 P# R4 |% b+ Xฝันร้ายที่ชายคนนั้นพยายามเข้ามาฆ่าผม ~' c9 i! z' S5 k" \, N
แท้จริงแล้ว...
: w D' a+ }7 \8 C. e. jมันคือความสุขที่ผมกำลังได้สัมผัส
w) i% H8 k8 Q+ c1 Z9 w% `มันคือสิ่งที่ผมต้องวิ่งเข้าหา
: J& I# ~/ N7 b/ s1 Cมันคือคนรักที่พยายามนำความรักมามอบให้8 E$ n/ c! D# j! e+ b' e* b
ต่อไปนี้ผมคงไม่ต้องวิ่งหนีมันอีกแล้ว...2 U; Q% Y! L3 P+ t6 h! m! J
“ผมเลือกแล้ว...”
9 V0 v" E R0 k6 ]3 [
4 V' p# L# K3 l0 s E) U3 d- T" d7 j: p% [8 W1 u) B! U+ U* N
1 H3 x9 \# B3 b5 d" h: Y R" U) H+ U/ ~
|
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2013-3-31 11:14:02
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2013-3-31 11:34:31
โพสต์ 2013-3-31 15:43:00
โพสต์ 2013-3-31 19:10:12
โพสต์ 2013-4-1 02:06:56
