ลูกแก้วมังกร รามูนจ้าวแห่งสายลม ??? 24

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

                     “ผมเชื่อว่าคุณเป็นคนรักษาคำพูด” บทสนทนาในเช้านี้ของบุรุษต่างวัยจบลงพร้อมกับความเข้าใจของทุกคนว่านับแต่นี้ลูกแก้วจะฝึกฝนทักษะการป้องกันตัวกับอาคมโดยงดการไปทำงานเป็นเลขาของมังกรไว้ชั่วคราวซึ่งคุณอาสุดหล่อไม่มีข้อคัดค้านพร้อมกับอนุญาตตามที่หลานสุดหล่อร้องขอ ดีเสียอีกจะได้ให้เวลาตัวเองมากขึ้นตอนนี้ยอมรับเขายังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้าลูกแก้ว ขอเวลาเตรียมใจอีกสักระยะ...?
Part 24
อย่าปล่อยคู่ต่อสู้ประชิด
                         “ขอโทษครับที่ให้รอ”
                         เขาออกตัวตามมารยาทหลังมาถึงช้า อาคมและคู่ค้าสาวเปี่ยมเสน่ห์พร้อมเลขาหน้าสวยรออยู่แล้ว เขาให้พยัคฆ์กับคงคามาคอยต้อนรับ
                         “คุณเข็มอัปสรผู้บริหารไบรอันพร๊อพเพอร์ตี้และคุณพิมผกาเลขาคู่สัญญาโปรเจคล่าสุดของเรา”
ดลภัทรแนะนำด้วยรอยยิ้มชื่นชม
                         “เป็นเกียรติมากครับที่ได้ร่วมงาน” ยื่นมือไปสัมผัสตามแบบสากล ซึ่งเธอส่งยิ้มพราวเสน่ห์ให้พร้อมจับมือทักทายทั้งสองคน  
                         “ยินดีเช่นกันค่ะ ควรเป็นดิฉันที่ต้องกล่าวประโยคนี้” ผู้หญิงคนนี้ฉลาดใช้คำพูด มังกรเผยยิ้ม
ตาคมเป็นประกายโฟกัสที่ใบหน้าสวย
                         “โชคดีของผมที่คุณเลือกวิริยะทรัพย์ ต้องขอบคุณอาดลภัทรที่ช่วยตัดสินใจแทนผม ไม่อย่างนั้นคงพลาดโอกาสไปอย่างน่าเสียดาย” เขาพูดกลั้วยิ้มท่าทางสบายๆ ดลภัทรพอฟังประโยคนี้ถึงกับมุมปากกระตุก แต่ยังคงยิ้มรับคำชมเพื่อไม่ให้เกิดพิรุธที่ถูกว่าแดกซึ่งหน้า
“นักธุรกิจไฟแรงในวงการ ไม่โฟกัสไว้ก่อนดิฉันคงตาถั่วแล้วค่ะ” เข็มอัปสรเชี่ยวชาญในการใช้คำพูดอย่างมีเชิง ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีดีแค่สวย
                         “คุณเข็มอัปสรทำให้ผมรู้สึกไร้น้ำหนัก ผมว่าเรามาหารือเรื่องรายละเอียดเลยดีกว่า เย็นนี้ให้เกียรติผมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงตอนรับนะครับ” มังกรเข้าประเด็น หลังวิเคราะห์คู่ค้าในระดับหนึ่ง
                         “คุณไม่ชวนดิฉันคงต้องกลับไปสำรวจตัวเองใหม่ ยินดีค่ะ”เธอเผยรอยยิ้มพองามแววตาหวานระริกสบตาคมของมังกรอย่างจงใจ วาจาฉลาดแม้แต่พยัคฆ์และคงคาซึ่งยืนสังเกตการยังนึกชม สวยมีสมองถ้าไม่ใช่ศัตรูถือว่าเป็นโชคของเจ้านาย ทั้งสองฝ่ายร่วมหารือรายละเอียดสำคัญต่างๆของโปรเจค มังกรยอมรับว่าเข็มอัปสรกับพิมผกาเก่งและฉลาด ใบหน้าสวยดูมีเสน่ห์ฉาบรอยยิ้มมั่นใจอยู่ตลอดเวลา
                          เขาเลือกภัตตาคารหรูริมน้ำเจ้าพระยาในเครือของวิริยะทรัพย์บริเวณโซนที่เป็นส่วนตัว โดยนั่งฝั่งดลภัทรส่วนเข็มอัปสรและพิมผกาอยู่ฝั่งตรงข้าม คงคาและพยัคฆ์เลือกโต๊ะห่างไปไม่ไกลนักสามารถมองเห็นเจ้านายทุกมุม บทสนทนาระหว่างมื้อเย็นเริ่มโดยดลภัทร หลังทุกคนทานกันไปได้ไม่เท่าไหร่
                          “ผมถามตัวเองเสมอ ทำไมคนเก่งมีฝีมือรักความเป็นโสดเสียส่วนมาก หรือเป็นเทรนนิยม” ไม่เจาะจงคำตอบเหมือนเปรยขึ้นมาลอยๆ มังกรสบตาสองสาว เข็มอัปสรซับผ้ามุมปากยกน้ำจิบพอเป็นพิธี
                          “เข็มว่าการหาคู่ครองที่ดียากกว่างมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก” เธอออกความคิดเห็นแถมยิ้มโชว์ฟันขาวเรียงตัวสวย พิมผกาพยักหน้าเห็นด้วยกับเธอ ซึ่งเผลอแทนตัวด้วยชื่อเล่นอย่างเป็นกันเองไปแล้วเรียบร้อย
                          “คุณเข็มพูดเหมือนไม่มีแฟน”ดลภัทรถามอย่างเนียนๆเพื่อไม่ให้คนฟังรู้สึกว่าเขาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวจนดูน่าเกลียด เรียกเสียสนิทเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายแทนตัวด้วยชื่อเล่น
                           “ท่าทางเข็มเหมือนคนมีครอบครัวอย่างนั้นหรือค่ะ”เธอตีหน้าซื่อถามกึ่งหยอกลูกเล่นแพรวพราวดูเหมาะกับเธอมากทีเดียว
                          “เปล่า..ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น แค่สงสัยผู้หญิงสวยและเก่งอย่างคุณหนุ่มๆปล่อยให้อยู่เป็นโสดได้ยังไง แสดงว่าผู้ชายสมัยนี้ตาถั่วกันไปหมด” ดลภัทรยืนยันคำพูดน้ำเสียงจริงจัง คนถูกอวยซึ่งหน้าออกอาการเขินพองามไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ พิมผกาถือโอกาสพูดแทรกขึ้นบ้าง
                          “ไม่แปลกหรอกค่ะ คุณมังกรทั้งหล่อรวยยกให้เป็นชายในฝันของสาวๆยังครองตัวเป็นโสดอยู่เลย คงไม่เหมาว่าผู้หญิงตาถั่วกันด้วยนะค่ะ” มังกรถึงกับวางช้อน แล้วพูดขึ้นนิ่มๆ
                          “ผู้หญิงไม่ได้ตาถั่วหรอกครับ ผมไม่อยู่ในสายตาพวกเธอต่างหาก คุณพิมให้เกียรติชมเกินไปด้วยซ้ำ” ตาคมสวยมองเธอนิ่งขณะที่พูด ทำเอาคนโดนจ้องรู้สึกร้อนหน้าขึ้นมาดื้อๆ
                          “เข็มว่าคงไม่มีผู้หญิงคนไหนละสายตาได้ถ้าลองเจอคุณ เพียงแต่ใครจะเป็นผู้โชคดีที่คุณเลือกให้อยู่ในสายตามากกว่า จริงไหมพิม” เธอหันไปขอเสียงสนับสนุนจากเลขา ก่อนลูกคู่จะยิ้มบาดจิตตอบรับเสียงหวาน
                         “จริงอย่างคุณเข็ม พิมก็คิดแบบนั้น” ดลภัทรฟังการสนทนาที่ตนเป็นคนจุดประเด็นอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง งานนี้หากความสวยของสองสาวคนใดก็ตามสามารถสยบมังกรเดียวดายไว้ใต้กระโปรงสำเร็จ ถือว่าตนรับผลประโยชน์ไปเต็มๆ คิดเผื่อไว้เลยสวยครบเครื่องบวกสมองที่ไม่กลวงอย่างน้อยคนใดคนหนึ่งต้องกำราบมังกรได้แน่ เนื้อนุ่มหวานๆมังกรไม่เคยปล่อยผ่านมือ เรื่องใช้ดารานางแบบคลายเหงาไม่รอดพ้นหูตาเขาสักครั้ง กลยุทธ์สาวงามล่มเมืองจึงถูกหยิบขึ้นมาเพื่อไม่ให้โปรเจคล้มไม่เป็นท่า
                              “ผู้หญิงส่วนใหญ่อยู่ในสายตาผมไม่เคยมีใครตกเลนส์ พวกเธออาจโชคร้ายมากกว่าโชคดี คงไม่เป็นไปอย่างที่คิดกันหรอกครับ” กิริยายกยิ้มมุมปากตาคมฉายแววท้าทายอย่างหาตัวจับยาก สองสาวมองตอบอย่างไม่หวั่นเลยแม้แต่น้อย แววตาพวกเธอแสดงออกชัดยอมรับการท้าทายของเขาสรุปโดยไม่ต้องคาดเดา โปรเจคนี้คงไม่แค่คุยเรื่องงานเสียแล้ว
                             “พูดเรื่องโชคเข็มเชื่อการกระทำค่ะ เรื่องอื่นคงไม่มีผลกับเข็มสักเท่าไหร่ ไม่ต้องกังวลว่าเข็มจะโชคร้ายหรอกนะคะ ที่ต้องคิดผู้หญิงที่อาจโชคร้ายคนนั้นจะเป็นเข็มหรือเปล่านี่สิ” สายตาหว่านเสน่ห์จ้องตอบมังกรอย่างมีความหมาย การสนทนาภายในโต๊ะเป็นที่พอใจของดลภัทรแม้จะไม่มีบทอีกเลยหลังเริ่มจุดประเด็น แต่รอยยิ้มเล็กๆมุมปากบ่งบอกว่าสิ่งที่คิดเอาไว้เป็นไปตามที่ตนต้องการการฝึกของลูกแก้วพัฒนากว่าเดิมมาก ถึงแม้ท่าทางดูขัดๆอยู่บ้าง แต่ก็ไม่แย่เหมือนที่ผ่านมา
อาคมคอยให้คำแนะนำอย่างใกล้ชิด พร้อมกับสังเกตข้อบกพร่องไปด้วย ลูกแก้วทุ่มเทกับการฝึกโดยไม่ยอมหยุดพักนอกจากมื้อเที่ยงเพื่อทานอาหารแล้ว หลังจากนั้นก็เริ่มฝึกต่อจนตอนนี้เจ้าตัวยังไม่ยอมหยุดเลยแม้
แต่น้อย ร่างกำยำสูงใหญ่อาบไปด้วยเหงื่อแผ่นหลังกว้างเปียกโชกจนเป็นวาวน้ำบนชุดฝึกสีขาว อาคมดูเวลา
ห้าโมงเย็นแล้วรู้สึกถึงพัฒนาการที่ดีของลูกแก้วเลยสั่งให้ยุติการฝึกของวันนี้ไว้ก่อน
                                     “พอก่อนครับ คุณทำได้ไม่เลว” เขาชมจากใจ
                                     “ขอบคุณที่ชมทั้งที่ผมว่ามันยังไม่ดีเท่าที่ควร ผมไม่สามารถรับมือพี่เขาได้เลยสักนิด” ลูกแก้วพูดพร้อมกับหยิบผ้าขนหนูซับหน้าไปด้วย
                                     “เท่าที่ดูคุณก็ไม่ล้มเหมือนคราวที่แล้ว สามารถประคองตัวหลบหลีกการจู่โจมได้บ้าง
ถึงท่าจะไม่ค่อยสวยเท่าไหร่” อาคมยืนยันตามที่เห็น ไม่อยากให้ลูกแก้วคิดว่าเขาให้กำลังใจ ลูกแก้วพัฒนาขึ้นกว่าเดิมเยอะ
                                     “ฟังดูไม่เลว ขอบคุณครับที่สละเวลาเป็นครูฝึกให้ผม” เขาพูดจากใจ อาคมชี้แนะข้อบกพร่องให้อย่างละเอียด ไม่เพียงแต่ข้อแนะนำดีๆ ลูกแก้วรู้สึกถึงความมุ่งมั่นที่อาวุโสท่านนี้ต้องการถ่ายทอดให้ตนโดยไม่หวงวิชา เขาจึงขอบคุณจากใจจริงเช่นกัน
                                    “ไว้คุณสามารถปกป้องคุณมังกรได้ก่อน ถึงเวลานั้นค่อยขอบคุณผมก็ยังไม่สาย ว่าแต่ตอนนี้ไปอาบน้ำเตรียมทานมื้อค่ำกันดีกว่า” ฝ่ามืออาวุโสตบบนบ่าแกร่งอย่างนึกเอ็นดู ความใกล้ชิดที่ได้ใช้เวลาฝึกทักษะให้ลูกแก้วครั้งนี้ อาคมยอมรับว่าเด็กหนุ่มทำให้เขาเห็นความตั้งใจในการฝึกไม่เหลาะแหละเหมือนครั้งที่ผ่านมา ที่สำคัญยังไงความเชื่อส่วนตัวเกี่ยวกับสรีระของลูกแก้ว อีกไม่นานคงเทียบรัศมีมือหนึ่งอย่างพยัคฆ์ในเร็ววันนี้แน่
                                      เกือบสี่ทุ่มรถประจำตำแหน่งของมังกรเข้ามาภายในคฤหาสน์ ชายหนุ่มลงจากรถเสร็จหันไปพูดกับคนสนิททั้งสองคนสั่งงานเล็กน้อย แล้วต่างแยกย้ายกันไปพัก เดินเข้ามายังโถงต้อนรับร่างสูงหยุดชะงัก นึกแปลกใจเมื่อเห็นตรงโซฟาหลุยส์มีคนนั่งดูทีวีอยู่ บนห้องก็ใช่ว่าจะไม่มีทีวีดูหากเจ้าตัวมีจุดประสงค์แค่ต้องการดูทีวีไม่จำเป็นต้องมานั่งข้างล่าง น่าจะกำลังรอตนอยู่แน่ คิดว่าการคาดเดาไม่น่าจะพลาด จึงเลือกที่จะเอ่ยปากถาม
                                           “รออาอยู่สินะ” มังกรมั่นใจในความคิดตนเอง
                                           “เปล่า..ทำไมเข้าใจว่าผมรอ” หน้าหล่อถึงกับขึ้นสี ไม่คิดว่าจะถูกย้อนแบบนี้
กลายเป็นสำคัญตัวเองผิด ไม่เคยรู้สึกหน้าแตกแล้วอยากเดินหนีก่อนเลยสักครั้ง หากลูกแก้วเข้าใจว่าทำแบบนี้แล้วตนจะอายจนไม่กล้าสู้หน้าละก็..ต้องบอกว่าคิดผิดเช่นกัน
                                        “นั่นสิ..อาคงไม่ชินเพราะเห็นเรานั่งดูทีวีอยู่ข้างล่างเข้าใจว่าคงมีธุระจะคุย ลืมไปว่า
ไม่เคยมีใครรอมานานแล้ว หรือพูดให้ถูกไม่เคยมีใครรออาเลยต่างหาก” หางเสียงแผ่วลงโดยเขาเองก็ไม่เข้าใจรู้สึกหน่วงอกดื้อๆ ฉายามังกรเดียวดายเหมาะกับตนที่สุดแล้ว
“คุณอา..” ลูกแก้วครางเสียงแผ่วเมื่อเห็นแววตาอ้างว้างที่ฉายชัดในตาสีถ่านของร่างสูง
รู้สึกสะอึกไม่คิดว่าคำพูดประชดที่หวังยั่วโมโหจะมีผลลัพธ์แบบนี้ หากต้องเห็นความอ้างว้างเหมือนตัวคนเดียวในโลกของคนเป็นที่รักแล้วละก็ คงไม่หลุดปากพูดพล่อยๆออกไปแบบนั้น ต่างนิ่งก่อนมังกรจะเป็นฝ่ายทำลายความเงียบ เมื่อเห็นแววตาสำนึกผิดจากร่างสูงใหญ่กำยำตรงหน้า
                                       “ตามสบายนะ อาขอตัวก่อน” พูดจบเดินลิ่วขึ้นบันไดตรงไปห้องนอนทันที นึกโมโหตัวเองที่เผลอแสดงความรู้สึกออกไป ไม่ได้หวังให้ใครเห็นใจ โดยเฉพาะลูกแก้วมังกรถึงกับสบถเพื่อลดความขุ่นมัวลง เปิดประตูเข้าห้องยังไม่ทันล็อกกลับมีแรงดันมหาศาลผลักเข้ามาจนร่างถึงกับเซถอยไปหลายก้าว
                                       “อ๊ะ!” กำปั้นเตรียมปล่อยสวนกลับไป ดีที่ยั้งไว้ทัน..
                                       “ขอโทษครับ ผมกลัวไม่ทันอาล็อกเสียก่อน” แววตาลุแก่โทษปั้นหน้าเจียมเจี๋ยม ทำเอามังกรถอนหายใจคลายหมัดจ้องหน้าลูกแก้วนิ่ง ก่อนปากสวยได้รูปจะถามเสียงห้วน
                                       “มีอะไร” ท่าทางห่างเหินของอีกฝ่ายไม่ทำให้ลูกแก้วเสียความรู้สึกเหมือนคราวที่ผ่านมา เขาเข้าใจดีมังกรไม่อยู่ในภาวะที่อยากจะคุย
                                      “ผมอยากคุยกับอา” รอดูท่าทีของอีกฝ่าย ที่ยังปั้นหน้าเรียบเฉย
                                      “ไหนบอกไม่มีอะไรจะคุย” เพิ่งเห็นมุมประชดของมังกร คงโมโหที่โดนตนย้อนเมื่อตะกี้ ลูกแก้วเกือบเผลอหัวเราะไม่ติดกลัวร่างสูงตรงหน้าจะโกรธคงหลุดขำไปแล้ว
                                      “เมื่อกี้ไม่มี แต่ตอนนี้มีแล้ว” ใช้น้ำเสียงทะเล้นอย่างที่เคยทำ มังกรหรี่ตาค้นหาพิรุธ
ร่างกำยำเห็นว่าคงไม่จบง่ายๆฉวยโอกาสก่อนจะถูกปฏิเสธตัดบทเอาเองเลย
                                      “อาอาบน้ำให้สบายตัวก่อน ผมขออนุญาตรอในนี้ เสร็จแล้วเราค่อยคุยกัน” มังกรยังคงนิ่งจ้องลูกแก้วไม่วางตา คนพูดเกือบหลุดยิ้มกับท่าทางไม่ไว้ใจที่ร่างสูงแสดงออกโดยอาศัยการเงียบ ถึงไม่พูดแต่สายตาที่จ้องเขม็งก็พอเดาได้ไม่ยากว่ามังกรกำลังคิดตนจะมาไม้ไหนกันแน่
                                     “ไปเถอะน่าสบายตัวแล้วค่อยคุย นะคร๊าบ!” ถือโอกาสคว้าข้อมือลากให้เดินตามไปห้องน้ำก่อนดันหลังให้เข้าไป ขืนปล่อยให้ยืนจ้องนานๆ ความอดทนตนมีจำกัดจับกดขึ้นมาเป็นเรื่องจนได้
ต่อให้ไม่ยอมแต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ลูกแก้วมั่นใจสามารถทำให้มังกรยอมได้แน่เคยลองมาแล้ว
                                      มังกรยอมอาบอย่างว่าง่าย ที่ไม่ปฏิเสธหรือตั้งแง่ให้เสียเวลาเพราะต้องการรู้ว่าลูกแก้วจะคุยอะไรในเมื่อก่อนหน้าบอกไม่มีเรื่องคุย กลับออกจากห้องน้ำด้วยการนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว คิดไว้แล้วต้องผจญสายตาจ้องสำรวจโจ่งแจ้งไม่เก็บอาการของอีกฝ่ายแน่นอน เขาไม่มีทางเลือกเพราะตอนเข้าไปไม่ได้ติดเสื้อผ้าเข้าไปด้วย จะว่าไปแล้วขืนทำแบบนั้นเหมือนเผยให้ลูกแก้วคิดเข้าข้างตัวเองว่าตนแคร์สายตาเอาได้ ทำไม่สนใจถึงจะรับรู้อยู่ทุกฝีก้าวตั้งแต่เปิดประตูมากระทั่งหยิบชุดนอนผ้าฝ้ายออกมาสวม สายตาคมเข้มจ้องตามจนร่างจะพรุนแล้วหากมันเป็นลูกกระสุนแล้วละก็
                             “เอาล่ะคุยธุระของเราเถอะ” แต่งตัวเรียบร้อย หันมาทางลูกแก้วที่ถือวิสาสะนั่งห้อยขาบนเตียงไปแล้วเรียบร้อย
                            “เหนื่อยไหมครับ” คำถามธรรมดา แต่คนฟังถึงกับหัวคิ้วกระตุกแม้จะยังคงมีสีหน้าเรียบนิ่ง
                            “มีบ้างนิดหน่อย” มังกรตอบด้วยหางเสียงปกติ
                            “เหนื่อยก็พักสิครับ จะฝืนไปทำไม” ประโยคนี้ทำเอามังกรถึงกับมองแปลกๆ ไม่เข้าใจว่านี่คือธุระที่ลูกแก้วจะคุยหรือเปล่า
                            “อืม..ว่าแต่เราคุยธุระมาเถอะ ถ้าเป็นเรื่องนี้ละก็อาขอตัวพักผ่อนดีกว่า จะได้ไม่ต้องฝืน”
ร่างสูงขานรับ ก่อนจะตัดบทย้อนคำแนะนำที่เพิ่งได้จากหนุ่มหล่อหน้าคมกลับคืนดื้อๆ
                            “ยังไม่ต้องรีบนอนหรอกครับ จะหนีไปถึงเมื่อไหร่” ลูกแก้วลุกยืนเต็มความสูง ก้าวเข้าประชิด
โดยที่มังกรยังคงยืนอยู่กับที่ไม่ขยับหนีแม้แต่นิดเดียว ไม่งั้นคำพูดประโยคท้ายของลูกแก้วจะยืนยันความคิดเจ้าตัวได้
                           “มันจบไปแล้ว อย่ารื้อฟื้นอีกเลย” มังกรสบตาคมเข้ม ตัดจบสั้นๆ
                                    “มันยังไม่จบ เพิ่งเริ่มต่างหาก” ลูกแก้วพูดเสียงเบาเกือบกระซิบ ยื่นหน้าเข้าใกล้จนปลายจมูกเกือบชนแก้มใส กลิ่นแชมพูกระทบโสตสัมผัสจนเผลอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ มังกรรู้ว่าคนทำมีเจตนายั่วยุตนนอกจากไม่หลบยังยืนนิ่งวางหน้าเฉย ปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย
                                     “อย่าให้มันเริ่มดีกว่า คงไม่สวยงามอย่างที่เราคิดไว้หรอก” คนฟังมุมปากกระตุก ปากหนาได้รูปยกยิ้มนิดๆอย่างไม่สนใจ ก่อนสวนกลับว่า
                                    “อารู้หรือว่าผมคิดอะไร” ตีมึนกวนใส่ในขณะที่ใบหน้ายังไม่ยอมถอยห่างหน้าใสแม้แต่น้อย ใกล้จนเกือบชิดลมอุ่นเป่ารด ต่างฝ่ายต่างรับรู้ลมหายใจของกันและกันชัดเจน ไม่มีใครผละออกจากสถานการณ์ตรงหน้า ยืนหยั่งเชิงสบตากันนิ่ง คำพูดชิงไหวชิงพริบไม่มีลดลาวาศอก
                                    “ไม่ใช่เรื่องแปลกที่อาจะรู้ เราบอกจุดมุ่งหมายตั้งแต่แรกแล้วนี่” มังกรบอกไม่แสดงอาการสะทกสะท้านหรือหวั่นไหวไปกับท่าทางอุกอาจที่ร่างสูงใหญ่กำลังคุกคามอยู่ขณะนี้
                                    “หึหึเป็นการดีสำหรับผม เมื่ออารู้ว่าผมต้องการอะไร ก็ช่วยส่งเสริมให้ความต้องการของผมบรรลุเป้าหมายหน่อยสิครับ” มือหนาถือวิสาสะจับคางสวยบังคับให้แหงนมองกันชัดๆ ร่างที่ดูบางกว่ารีบยึดข้อมือใหญ่ไว้มั่นจ้องตอบตาไม่กะพริบ ความร้อนแรงในสายตาของลูกแก้วถ่ายทอดอารมณ์ดิบจนมังกรเองถึงกับรู้สึกเหมือนโดนเผา อาศัยความหนักแน่นส่วนตัว ขบกรามพูดเสียงลอดไรฟันช้าๆเน้นๆว่า
                                         “อาคงไม่สามารถเป็นผู้สนับสนุนหลัก เราหาตัวช่วยที่คุณสมบัติเหมาะสมแทนจะดีกว่า” พูดจบกระชากข้อมือออกพร้อมบิดหน้าหนี คิดว่าสามารถหลุดจากภาวะล่อแหลมได้แน่ ผิดคาดไม่น้อยนอกจากไม่เป็นไปอย่างที่คิด กลับถูกวงแขนแกร่งรวบกอดดึงร่างปะทะอกหนาอย่างแนบชิด ก่อนตัวจะลอยหวืดล้มลงไปบนเตียงอย่างไม่ทันตั้งตัว
                                       “ปึ๊ก! ตุ๊บ!..” ร่างกำยำกดทับด้านบน ขณะที่มังกรถูกตรึงไว้ข้างใต้ขยับไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
                                       “ลูกแก้วคิดจะทำอะไร” คำถามงี่เง่าหลุดออกไป เป็นเพราะอึ้งที่ลูกแก้วสามารถกดเขาไว้ใต้ร่างในเวลารวดเร็ว สมองไม่มีเวลามากนักนอกจากเอ่ยคำถามโง่ๆ อย่างที่ได้ยิน
                                       “ไหนบอกเองว่ารู้ความคิดของผม ทำไมถามว่าผมต้องการอะไร” แทบจะถ่ายทอดคำพูดเข้าปากมังกรด้วยซ้ำ เมื่อคนเอ่ยเล่นบอกชิดปาก สายตาเอาเรื่องของมังกรสบตาคมเข้มอย่างโมโหสุดๆ
                                       “ปล่อย!ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าอาไม่เตือน” มังกรขู่เสียงขุ่นรู้สึกเสียหน้าไม่น้อยที่ถูกตรึงไว้ใต้ร่างขยับไม่ได้สักนิด
                                      “หลักสูตรพื้นฐานอย่าให้คู่ต่อสู้ประชิดตัว อาพลาดเอง” ลูกแก้วยกยิ้มล้อเรียกสีเลือดวิ่งขึ้นหน้าใสได้ทันตา ทำไมมังกรจะไม่รู้ว่าที่ลูกแก้วพูดมาคือทักษะการต่อสู้ที่อาคมสั่งให้ท่องเอาไว้ ตั้งแต่เด็กที่เริ่มฝึก
                                     “รู้สึกเราจะพัฒนาเร็วกว่าที่คิด แต่ยังเร็วไปสิบปี” พูดจบหน้าผากขาวก็โขกเข้าศีรษะลูกแก้วเต็มเหนี่ยว หวังให้หลุดจากการตรึงเพื่อเปิดช่องให้ขยับอวัยวะได้สะดวก ผิดคาดเป็นรอบที่สองที่คิดไว้ว่าต้องปะทะกับกะโหลกศีรษะของลูกแก้วอย่างแรงหวืดเจอแต่อากาศ ไม่กระทบสิ่งใดเลย ตรงข้ามกับขนลุกซู่เมื่อลิ้นชื่นตวัดเลียซอกคอจนรู้สึกร้อนวาบเข้าให้
“อื้อ! หยุด..ลูกแก้วหยุดเดี๋ยวนี้” มังกรตะคอกเสียงดัง เข้าใจแล้วทำไมโขกไม่โดนในเมื่อหัวทุยสวยซบซอกคอและกำลังจาบจ้วงล่วงเกินเขาอย่างถือวิสาสะ มันจะโขกโดนได้ยังไง
                                       “อืม..สัญญาสิจะไม่ทำร้ายร่างกายผม” เสียงอู้อี้ดังให้ได้ยินทั้งที่เจ้าของยังคงซุกไซร้ดูดชิมไปทั่วลำคอขาว ทำเอามังกรแดงเถือกไปทั่วหน้า อารมณ์โมโหหงุดหงิดทำอะไรไม่ได้ ต้องมาเสียท่าในสภาพล่อแหลมอีก
                                       “ปล่อยก่อนสิ” ขบกรามสั่งให้ร่างกำยำที่ทิ้งน้ำหนักกดทับเหมือนถูกสิบล้อบดอยู่ขณะนี้ปล่อยพันธนาการทางร่างกายออก
ให้ก่อน
                                      “เลิกโมโหหลับตาลงแล้วหายใจยาวๆ ฟังเสียงหัวใจตัวเองก่อนผมถึงจะปล่อย ทำสิครับ” ลูกแก้วกระซิบเสียงพร่า มังกรไม่มีทางเลือกข้อมือถูกตรึงด้วยมือหยาบหนาแนบลำตัวทั้งสองข้าง ส่วนอื่นขยับไม่ได้เลยสักนิดเดียว พื้นที่ในการมองเห็นคือท้ายทอยสีน้ำตาลไหม้เท่านั้น จำต้องผ่อนลมหายใจยาวหลับตาสูดหายใจลึกโดยไม่คิดต่อต้าน ทำอยู่สามครั้งรู้สึกอารมณ์ที่ปะทุด้วยความโมโหค่อยเบาบางลง กระทั่งได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นเป็นจังหวะ แต่ที่รับรู้มากกว่านั้นดันได้ยินเสียงหัวใจของร่างด้านบนเต้นเป็นจังหวะเดียวกันอีกต่างหาก ความเงียบที่เกิดขึ้นสัมผัสได้ชัดเจนถึงเสียงหัวใจที่สอดประสานเป็นจังหวะเดียวกัน มังกรผ่อนคลายอาการเกร็งลงช้าๆ ก่อนจะรู้สึกถึงความนุ่มตรงริมฝีปาก นิ่มนวลอ่อนโยนหยอกเย้าไม่อุกอาจ เป็นไปอย่างอ้อยอิ่ง จนเผลอตอบรับเปิดปากให้เกิดการล่วงล้ำ ความแนบเน้นเกิดขึ้นตามมา การลุกไล่เกี่ยวกระหวัดโหยหา ความต้องการถูกปลุกเร้าจากก้นบึ้งของจิตใต้สำนึก ไม่มีการบังคับแต่เป็นการชักนำร้องขอ ผ่านการสัมผัสอ่อนโยนเรียกร้อง ไม่มีคำพูดไม่มีคำถาม มีเพียงสองร่างกำลังนัวเนียกันอย่างลึกล้ำ
               จันทร์ครึ่งเสี้ยวบนท้องฟ้าคืนนี้หากเพ็งมองดีๆเหมือนจันทร์กำลังยิ้มร่างกำยำสูงใหญ่ยืนมองไปไกลสายตาจับนิ่งที่ผืนผ้ากำมะหยี่สีดำแต่งแต้มด้วยจันทร์ซีกผ่านกระจกรูดม่านออกเปิดช่องว่างเพียงน้อยนิด ใบหน้าคมคายหล่อเหลาดุจรูปสลักอพอลโล่เจือจางไปด้วยรอยยิ้มอบอุ่นอย่างมีความสุข  ในขณะที่ร่างเปลือยใต้ผ้าห่มบนเตียงใหญ่ยังคงหลับไหลอย่างสงบลมหายใจสม่ำเสมอโผล่ลาดไหล่ขาวเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสมส่วนใบหน้าหล่อช่างดึงดูดกระทั่งตอนหลับ ดูเหมือนเจ้าของร่างกำลังฝันดีเช่นกัน....?

dung

ขอบคุณครับผม

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

x2_man

ขอบคุณครับ สนุกมาก

auto101

ขอบคุณครับ

santin

สุดยอดคับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ