มนต์มาร ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลัก - 1

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายที่ เป็นแนวลึกลับซ่อนเงื่อน...ฆาตกรรม...ซาดิส
@มนต์มาร@
Part 1
ฆาตกรรมปริศนา.....
                  “หวอๆzzz!....”    เสียงไซเลนรถพยายาล  รถตำรวจ..ตลอดจนไทยมุงส่งเสียงอึกทึกครึกโครม..ค่อยห่างไกลเบาหายไปเรื่อยๆ จนสงบลงในที่สุด..
อาณาเขตของคุ้มดงพญา   ที่ดินกว่า 3,000 ไร่..ใช้ประกอบกิจการพืชไร่..ปศุสัตว์  รวมทั้งคอกม้าพันธุ์ดี  ฟาร์มโคนมอย่างครบวงจร   
                    กอปรด้วยชุมชนขนาดย่อม..หมู่บ้านคนงานกว่า  200  หลังคาเรือน  มีสมาชิกอาศัยอยู่ภายใต้ใบบุญตระกูลดงพญา..นับตั้งแต่รุ่นคุณปู่ทวดมาแล้ว..กระทั่งถึงตอนนี้รวมกว่าหนึ่งพันชีวิต  เทียบได้กับหมู่บ้านเล็กๆ หมู่บ้านหนึ่งเลยก็ว่าได้  
                     บัดนี้..ตกอยู่ภายใต้การปกครองของหนุ่มใหญ่อายุราว  33  ปี...ดีกรีด๊อกเตอร์จากอังกฤษ สาขาวิทยาศาสตร์การเกษตรและเทคโนโลยี..ทายาทอันดับหนึ่งของคุ้มดงพญา...ซึ่งนั่งหน้าเครียดคิ้วขมวดมุ่นอยู่ตรงโต๊ะรับแขก...แวดล้อมไปด้วยสมาชิกภายในบ้านทรงไทย...สร้างจากไม้สักทองทั้งหลัง...ซ้ำยังออกแบบต่อเติม เพิ่มส่วนยกพื้นและเลียดติดดิน..ลดหลั่นกันเป็นเสต็ป  หาได้ยากยิ่งกับบ้านทรงไทยที่มีขนาดใหญ่กินพื้นที่กว่า  5  ไร่..แลดูลึกลับซับซ้อนทะมึนทึนน่ากลัวในย่ามค่ำคืนแห่งรัตติกาลมาเยือน
                  “คราวนี้ผู้หญิงหรือผู้ชาย”  เสียงทุ้มห้าวทรงอำนาจ..ออกจากปากเจ้าบ้านหน้าเครียด..ตาคมดุ
ยังกะเสือ...รับกับคิ้วหนาเข้มจมูกโด่งเป็นสัน  ริมฝีปากหนาได้รูป...ใบหน้าสอบกรามแกร่ง..เข้าตำรานรลักษ์ของบุรุษเพศที่ทรงพลังมีความเป็นผู้นำสูงทุกสิ่งที่กล่าวมาเมื่อรวมอยู่บนหน้าคนๆนี้แล้ว..กับทำให้ไม่อาจละสายตาออกได้เลย   เหมือนมีพลังซ่อนเร้นให้ใครก็ตามที่เผลอมอง..ต้องใจสั่นเต้นไม่เป็นจังหวะ....ชายรูปร่างสูงใหญ่คมเข้ม...ความสูง 187  ซ่อนกล้ามเนื้อแกร่งทรงพลังไว้ใต้เสื้อผ้าที่สวมใส่อย่างพอดีตัว   แสดงถึงการออกกำลังกายสม่ำเสมอ...ผิวสีแทนติดไปทางคล้ำด้วยแล้ว...ยิ่งไม่ต้องนึกให้เปลื้องสมอง...นี่มันซีอุสกลับชาติมาเกิดชัดๆ
                   “ผู้ชายครับ”  เสียงห้าวทุ้มแฝงความนอบน้อม  ตอบจากปากของชายหนุ่มวัยไม่น่าเกินสามสิบ..
รูปหน้าเรียวยาว  ดวงตารีคมหางตาชี้ยังกะเหยี่ยว ปากบาง   ผิวขาวจัดจนซีด...ยิ่งหน้านิ่งๆ บวกดวงตาปานเหยี่ยวด้วยแล้ว  พาลให้คนมองหนาวยะเยือก  เมื่อเผลอสบเข้ากับตัว  
                   ทั้งที่รูปร่างผอมสูงกับใบหน้าที่ว่าไม่ได้ดูน่าเกลียดน่ากลัวสักกะหน่อย....ออกจะหล่อคาบสวยเสียด้วยซ้ำ..ยิ่งไว้ผมยาวประบ่าด้วยแล้ว ยิ่งขับให้ใบหน้าขาวจัดดังกล่าวน่ามองกว่าเดิมอีก...แต่ก็อย่างที่บอก...มันดูน่ากลัวกว่าน่าสัมผัส...
                    “ตำรวจว่าไงบ้าง”  ยังคงเป็นคนเดิมที่ตั้งคำถาม   แต่คราวนี้คนตอบเป็นสุภาพสตรีใบหน้าสวยราว
เจ้านางในวรรณคดีทางเหนือ   เอ่ยปากขึ้นแทน
                     “เหมือนเดิมค่ะ...ตำรวจสันนิษฐานถูกสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ทำร้าย...แต่ก็ยังคงแปลกใจ..ลักษณะการตายเหมือนศพก่อนหน้า  ถูกทารุณกรรมทางทวารหนักก่อนจะฉีกกระฉากร่างแยกออกเป็นเสี่ยงๆ”   พูดจบหัวคิ้วมุ่นของผู้ตั้งคำถามก็ขมวดปมเข้าไปอีก....
                    “แล้วกายันต์ไปไหน...ทำไมยังไม่เห็นหัว”  พูดไม่เจาะจงว่าใครจะเป็นคนตอบ
                   “ยังไม่ตื่นครับ...ผมไปปลุกแล้วรอบ...เห็นว่าปวดหัวของีบต่ออีกหน่อย..เดี๋ยวคงลงมา”   
คนตาเหยี่ยวยังคงตอบคำถามหน้านิ่ง
                   “หึ...ไม่เคยเปลี่ยน...หนูผาหละ...ใครขึ้นไปดูหรือยัง”    ยังคงเป็นคำถามจากคนเดิมอีก
                   “สิตาไปดูให้แล้วค่ะ...ตอนนี้นมอ่อนอาบน้ำแต่งตัวให้อยู่  เดี๋ยวคงลงมา   เห็นว่าคุณพ่อจะพาไป
ขี่ม้าไม่ใช่หรือค่ะ”  หญิงสาวหน้าสวยคนเดิมเป็นคนตอบ   เธอชื่อสิตาสินะ..
                   “ผมอยากรู้คุณจา..จะทำอย่างไรกับตำรวจ...เค้าติดต่อขอพบคุณ...สะดวกให้พบหรือไม่   จะให้จัดการยังไงสั่งการด้วยครับ”  ชายตาเหยี่ยวหน้านิ่งร่ายยาวเลยงานนี้
                  “ธรรมตรัย...คุณนัดให้ผมได้เลย...พรุ่งนี้บ่ายหากสารวัตรต้องการคุย..ผมเชิญทานอาหารว่าง
ที่คุ้ม..”  น้ำเสียงเรียบนิ่งกับแววตาคมปราบปานเสือมองสบตาผู้รับคำสั่ง   ถึงกับทำให้เจ้าของตาเหยี่ยวต้องเบือนหลบเพราะไม่อาจสบตาคมทรงพลังนี้ได้...
                   “ครับ...ผมจะจัดการให้...ทางทนายคงกระพันเค้าโทรแจ้งมาว่า...คุณระพินทร์ลูกสาวของคุณ
ไพรภพ   จะเดินทางมาถึงพรุ่งนี้เช้า..ฝากผมแจ้งคุณจาด้วย...เธอจะมาอยู่ถาวร”  ธรรมตรัยพูดจบ   หนุ่มหน้าเข้มเลิกคิ้วสูง  ก่อนจะเอ่ยปากถามกลับทันที
                  “ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว..ไม่งั้นจะให้นักสืบตามหาเพื่ออะไร...ไหนตอนแรกปฏิเสธว่าจะไม่มา..เกิดนึกยังไงถึงเปลี่ยนใจเอาได้...”  
                   “ผมไม่ทราบเหมือนกัน...คงต้องรบกวนคุณจาถามเธอเอาเองครับ....เห็นว่าจบโทจากอังกฤษ..ไม่รู้มหา’ลัยเดียวกับคุณจาหรือเปล่า”  ถือว่าธรรมตรัยพูดมากกว่าปกติเสียด้วยซ้ำ..เพราะโดยนิสัย...ธรรมตรัยจัดเป็นคนพูดน้อยที่สุดแล้ว...
                    “อ้าว..หวัดดีพี่จา...คุณตรัยพี่สิตาอยู่กันพร้อมเลยเหรอ...สังสรรค์อะไรกันหรือเปล่า...
ผมพลาดอะไรไปเนี่ยะไม่รู้เรื่องกะเค้าเลย”   ชายหนุ่มรูปหล่อมาก..หน้าใสผิวขาว  รูปร่างหน้าตาถอดจากคนมีอำนาจที่ชายหนุ่มกล่าวสวัสดีในตอนแรกพิมพ์เดียวกันเปี๊ยบ   
                      ข้อต่างที่เห็นชัดคงเป็นแววตาซุกซนขี้เล่น  กับรอยยิ้มพราวเสน่ห์ที่ประดับบนใบหน้าตลอดเวลา   ซ้ำผิวยังขาวกว่าคนเป็นพี่...พาลอดคิดไม่ได้..หากคนเป็นพี่ลดความดุดันบนใบหน้าลง   แล้วลองยิ้มพราวเสน่ห์แบบคนน้อง...ใครจะหล่อกว่ากัน...ทำไมถึงปั้นหน้าดุ..ตาวาวโรจน์ยังกะเสือตลอดเวลา
                    “แกสนด้วยเหรอ..ว่าคนในบ้านเค้าจะทำอะไร...นอกจากกินแล้วเที่ยวไปวันๆ”  พี่ชายพูดโดยใช้น้ำเสียงทรงอำนาจ...คนน้องยักไหล่ย่นคอ  ก่อนจะออกตัวว่า
                   “โธ่!..พี่ปาจา...ผมยังสนุกไม่พอเลย..ขอเวลาอีกนิดนะพี่..สัญญาผมเจอคนที่ถูกใจแล้วจะหยุดทันที..แถมยอมช่วยงานบริษัทฯดงพญาอย่างไม่อิดออดเลยครับ...”  ตอบพี่ชายที่เพิ่งรู้ชื่อเต็มว่า  ‘ปาจา’  แปลกมากชื่อนี้  ไม่เคยได้ยินที่ไหนมาก่อน..
                  “กายันต์....ฉันฟังแกแก้ตัวจนเบื่อพอแล้ว...ยังไงก็ตามฉันให้เวลาแกแค่สิ้นเดือนนี้..เดือนหน้า
ต้องเริ่มงานทันที..บ่ายเบี่ยงไม่ได้เด็ดขาด...ทุกครั้งฉันไม่เคยสนใจ...แต่คราวนี้หากแกยังไม่เอาอ่าว..อย่าว่า
ฉันร้าย...ธรรมตรัยจะเป็นพี่เลี้ยงสอนงานแกเอง”  น้ำเสียงบังคับ  ทำให้คนเป็นน้องที่เพิ่งรู้ชื่อกายันต์..ได้แต่
อ้าปากค้าง..ไม่กล้าแม้จะโต้แย้ง..เพราะท่าทางแบบนี้ของพี่ชาย..ทุกคนต่างรู้ดีเอาจริงแน่..หากยังขืนดื้อเพ่งตนเองจะโดนไม่ใช่น้อย..เลยได้แต่ทำตาปรอยตีหน้าเศร้า..เผื่อคนออกคำสั่งจะเห็นใจ..
                     “คุณพ่อขา....จันทร์ผาแต่งตัวสวยไหมค่ะ?”  เสียงเจ้ยแจ้วดังมาก่อนตัว  เด็กหญิงตัวน้อยวัยหกขวบ
ถลาพุ่งเข้าหาคนเป็นพ่อ..ซึ่งคือเจ้าคุ้มมาดเข้ม..กางแขนรับเด็กหญิงที่โจนเข้าใส่ทั้งตัวไว้บนตักทันที  พร้อมกับหอมแก้มยุ้ยทั้งสองข้างไปด้วย...
                    “สวยไหม..พ่อว่าไม่สวยเลยค่ะ..”  พูดแล้วทันเห็นหน้าของเด็กหญิงพองแก้มทำปากยื่นเหมือนไม่สบอารมณ์ที่ผู้เป็นพ่อไม่ชมอย่างต้องการ
                   “หึหึหึ!..พ่อยังพูดไม่จบ..จันทร์ผาของพ่อไม่สวย  แต่น่ารัก..น่ารักที่สุดรู้ไหมค่ะ”  คำพูดเปื้อนยิ้ม..แววตาอบอุ่นที่จ้องลูกสาวในอ้อมกอด..ทำให้เด็กหญิงยิ้มหน้าบาน..คิดไว้ไม่ผิด...ผู้ชายคนนี้ลองได้ยิ้มขึ้นมา ใช้แววตาอ่อนโยนแบบนี้..หล่อมากเลยทีเดียว..พูดได้เต็มปากเลยด้วยซ้ำหล่อลากไส้..กระชากใจสาวๆ ให้ละลายไปในพริบตา..สังเกตุหญิงสาวสวยคนเดียวในที่นี้  ที่มัวจ้องการกระทำของสองพ่อลูกจนเคลิ้มหน้าแดงขวยอายโดยไม่รู้ตัว..แต่หาได้ลอดลูกกะตาของสองหนุ่มที่ลอบสังเกตุกริยาของเธออยู่ตลอดเวลา..
                 “จันทร์ผามาให้อากอดมั้งสิครับ...อาก็อยากหอมแก้มหนูด้วย..พ่อจาบอกไม่สวยไม่เป็นไร...
อายันต์ว่าหลานอาสวยที่สุดในโลกเลย..มาซะดีดีมาให้อาจุ๊บหน่อยเร็ว”  เด็กหญิงยิ้มร่าหัวเราะคิก..กับคำชมถูกใจของผู้เป็นอา  ก่อนจะดิ้นแด่วๆ หลุดจากอ้อมกอดคนเป็นพ่อ  ถลาเข้าหาอ้อมกอดคนเป็นอาที่กางแขน
อ้ารับ  พร้อมกดจมูกฟัดแก้มยุ้ยอย่างหมั่นเขี้ยว  เรียกเสียงหัวเราะชอบใจของหลานสาวตัวน้อยคิกคัก...ทำให้บรรยากาศตึงเครียดก่อนหน้านี้เบาบางลงไปทันตาเห็น...
                  คุ้มดงพญา...ประกอบด้วยสมาชิกอยู่ในบ้านทรงไทยหลังใหญ่ดังนี้..เจ้าคุ้มที่ใครๆ ต่างเกรงบารมีนามว่าปาจา..อุปนิสัยเป็นคนเก็บตัวไม่ค่อยออกสังคมมากนัก..แต่ก็ยังเป็นที่เล่าลือถึงความหล่อและเสน่ห์แรงจนสาวน้อยสาวใหญ่ต่างพยายามหาโอกาสคว้าตำแหน่งเจ้านางคุ้มมาให้ได้..แม้เจ้าคุ้มรูปหล่อจะมีเรือพ่วงคือเด็กหญิงตัวน้อย อายุหกขวบก็ไม่ใช่ปัญหา..ตรงข้ามกับมีแต่คนพยายามจะเข้าทางลูกสาวตัวน้อยเสียด้วยซ้ำ..ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าแม่ของเด็กสาวเป็นใคร..ไม่เคยมีใครเห็นผู้หญิงคนนั้น  แม้แต่ชื่อแซ่ก็ไม่มีใครทราบมาก่อน..
                 ที่สำคัญทุกคนยังคงไม่มีคำตอบว่าเจ้าคุ้มรูปงามไปแอบมีเมียเข้าอิตอนไหน...ทั้งที่สาวน้อยสาวใหญ่ต่างมุ่งหวังไขว้คว้าหัวใจเจ้าคุ้มรูปงามไม่คลาดสายตา  ดีกรีด๊อกเตอร์จากอังกฤษ  ไม่นับสมบัติประเมินค่าไม่ได้..แต่ที่รู้ๆ  คุ้มดงพญาคือเศรษฐีซ่อนตัวจากสังคม  แต่เจ้าคุ้มรูปหล่อแสนลึกลับก็ไม่ยอมเปิดหัวใจรับใครสักที
                น้องชายคลานตามกันมา..วัย 26 ปีชื่อกายันต์  รูปงามไม่แพ้พี่..แต่นิสัยต่างกันสุดขั้ว..ในขณะที่พี่ชาย
ดูเป็นคนลึกลับน่าค้นหาเป็นอย่างมาก...แต่คนน้องกายันต์  กับเป็นชายหนุ่มร่าเริงยิ้มง่าย..อัธยาศัยเปิดเผยตรงไปตรงมา..ที่สำคัญคาสโนวาตัวพ่อ..เปลี่ยนหญิงไม่ซ้ำหน้า..ช่างแตกต่างพี่ชายริบลับยังกะฟ้ากับดิน
                อีกคนคือญาติห่างๆ  สาวสวยที่ยอมขึ้นคานด้วยวัย 28 ปี เพราะแอบมีใจให้เจ้าคุ้ม  พยายามทุกวิถีทางที่จะครอบครองหัวใจของชายหนุ่มปาจา...แต่สิตาก็ยังทำไม่สำเร็จสักที   ถึงอย่างไรเธอก็ไม่คิดที่จะเลิกล้มความตั้งใจ...เธอไม่เหลือครอบครัวแล้วไร้ญาติขาดมิตร..ได้มีโอกาสเข้ามาอยู่ในเรือนไทยหลังนี้..ถือว่ามีแต้มต่อเกินครึ่ง  รอแค่โอกาสเท่านั้น...ธรรมตรัย...พ่อบ้านหน้านิ่งมือขวาของเจ้าคุ้มถือเป็นคนสนิทที่สุด....ที่คอยรับใช้คนในตระกูลดงพญามาตั้งแต่รุ่นพ่อ...ชายหนุ่มมีนิสัยเย็นชา..ไม่ชอบสุงสิงคบหากับใคร..ยิ่งผู้หญิงด้วยแล้ว...ธรรมตรัยไม่ให้กร่ำกรายเข้าถึงตัวเป็นอันขาด...
                นมอ่อน..แม่นมที่คอยเลี้ยงดูปาจากับกายันต์มาตั้งแต่เกิด...อาวุโสคนเดียวที่เหลืออยู่ในคุ้มนี้..ทั้งปาจากับกายันต์ต่างรักเคารพนมอ่อนมาก..ใครห้ามหลบหลู่ก้าวร้าวเป็นอันขาด... จันทร์ผา...เด็กหญิงวัยหกขวบ  ลูกสาวของปาจา...เด็กหญิงมีโรคประจำตัวคือภูมิแพ้..อาการมักกำเริบบ่อย..ต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างใกล้ชิด..คนที่คอยทำหน้าที่นี้  นอกจากนมอ่อนแล้วก็มีสิตา..เด็กหญิงไม่ได้ไปเรียนหนังสือเหมือนเด็กปกติ..นอกจากจ้างครูมาสอนพิเศษที่คุ้ม..เคยส่งไปโรงเรียนแล้ว
แต่เด็กหญิงกลับอาการกำเริบในห้องเรียนเกือบเอาชีวิตไม่รอด..ตั้งแต่นั้นมาปาจาไม่เคยให้ลูกสาวตนเองไปเรียนอีกเลย..
                     แนะนำสมาชิกทั้งหมด....ไม่นับคนรับใช้อื่นๆ ที่ไม่ค่อยได้สิทธิ์ขึ้นมากรีดกรายบนเรือนไทยกันเท่าไหร..เนื่องจากเจ้าคุ้มไม่ชอบความวุ่นวาย..นอกเสียจากให้มาทำความสะอาดและดูแลความเรียบร้อยจนเสร็จ   ก็ต้องกลับลงไปยังเรือนคนใช้ซึ่งปลูกห่างออกไปกว่าสิบเมตร...หากมีความเร่งด่วนต้องการใช้ให้ทำอะไร  ก็จะกดอินเตอร์คอมโฟนเรียกเท่านั้น...
                       เช้าพรุ่งนี้....คุ้มดงพญาคงได้ต้อนรับสมาชิกใหม่..ทายาทหนึ่งเดียวของคุณอาไพรภพ...
น้องของไพรฟ้าพ่อของปาจาและกายันต์..คุณอาไพรภพไปอยู่อังกฤษโดยไม่ติดต่อกับคนในตระกูลดงพญากระทั่งตายยังไม่มีใครทราบ...แต่คุณไพรฟ้าผู้เป็นพี่ชายก่อนตายได้ทำพินัยกรรมแบ่งทรัพย์สินให้คุณอาไพรภพมีสิทธ์ในทรัพย์สมบัติของดงพญาครึ่งหนึ่ง...เพราะฉะนั้นเมื่อคุณอาเสียชีวิตไปแล้ว..สิทธิ์นั้นตกเป็นของลูกสาวคนเดียวโดยชอบธรรมนามว่า ‘รพินทร์’  ซึ่งเธอจะเดินทางมาถึงพรุ่งนี้เช้า  
                          ปาจาได้บอกนมอ่อนให้จัดเตรียมห้องทางปีกซ้ายติดกับห้องของสิตาจัดไว้ให้เธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  ส่วนทางปีกขวาเป็นห้องของปาจาและกายันต์รวมทั้งจันทร์ผาลูกสาว  นมอ่อนกับธรรมตรัยอยู่ห้องชั้นล่าง...
                          ช่วงนี้ที่คุ้มมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น..ลูกสาวลูกชายคนงานตายรวมหกศพ..ห่างกันศพละเดือน..ทุกศพโดนข่มขืนก่อนจะฉีกกระชากแยกร่างออกเป็นชิ้นๆ  ล่าสุดเพิ่งโดนไปเมื่อคืนเอง...ทางตำรวจยังหาเบาะแสตามจับคนร้ายไม่ได้เลยด้วยซ้ำ..ถือเป็นคดีเขย่าขวัญของผู้คนในคุ้มยิ่งนัก..สาเหตุการตายของแต่ละคน..มันคลุมเคลือมาก..จะว่าเป็นฝีมือมนุษย์ก็ไม่น่าเชื่อ..เพราะคนที่ตายส่วนใหญ่เหมือนโดนกรงเล็บของสัตว์ใหญ่ที่มีพละกำลังมากฉีกกระชากร่างกายออกเป็นเสี่ยงๆ...แต่จะว่าเป็นสัตว์แล้วทำไมถึงมีการข่มขืนมีคราบอสุจิ..บริเวณอวัยะเพศหญิงของศพและตรงทวารหนักของศพผู้ชาย..ประเด็นตรงนี้แหละที่ทำให้ตำรวจงงเต็ก...
                   แม้จะตรวจสอบแล้วว่าอสุจิที่พบเป็นของคน...แต่คนจะมีพละกำลังมหาศาลขนาดนี้ได้อย่างไร..ถ้ามีคงต้องตัวโตมากแถมต้องมีกรงเล็บแกร่งยิ่งกว่าสัตว์เสียอีก  ถึงฉีกร่างของเหยื่อออกกระจุยกระจายได้แบบนั้น
ที่สำคัญขนที่ร่วงหล่นไม่ใช่ของมนุษย์เท่าที่ตำรวจตรวจสอบผู้ที่อาศัยอยู่ในคุ้มดงพญาทุกคน..พวกสูงใหญ่ตัวล้ำมากแค่ไหนไม่เกิน 187 ซึ่งหนึ่งในนั้นก็รวมเจ้าคุ้มนามว่า ปาจา และน้องชายกายันต์ด้วยเช่นกัน..แต่ผลการพิสูจน์หลักฐานและการวินิจฉัยคนที่ทำเช่นนี้ได้...ผู้เชี่ยวชาญคำนวนจากพละกำลังแล้วต้องสูงไม่ต่ำกว่าสองเมตรครึ่งเสียด้วยซ้ำ....
                      นี่คือประเด็นที่ทำให้ทุกคืนวันพระจันทร์ดับ...คนงานกว่าสองร้อยหลังคาเรือนพันกว่าชีวิต....
จะไม่มีใครยอมโผล่หัวออกจากบ้านเป็นอันขาด..ต่อให้ได้ยินเสียงผิดปกติขึ้นก็ตาม  ไม่มีใครกล้าเป็นพระเอกอาสาออกไปพิสูจน์หลักฐาน..ฉะนั้นในวันพระจันทร์มืดจึงทำให้อาณาบริเวณ  3,000  กว่าไร่..พื้นที่ทั้งหมดของคุ้มดงพญาเงียบวังเวงยังกะป่าช้าแม่แต่เสียงของสัตว์เลี้ยงยังไม่ได้ยินเลยด้วยซ้ำ....
                     พอรุ่งเช้า..ทุกคนต่างรอลุ้นฟังข่าว..ว่าใครจะเป็นเหยื่อสังเวยชีวิตรายต่อไป...เป็นเช่นนี้ติดต่อกันมา
ร่วมหกเดือนแล้ว...ต่างพากันอยู่อย่างหวาดระแวง..ไม่ติดค่าจ้างดีรายได้และผลตอบแทนสูง..ทำให้คนที่ตั้งรกรากอยู่ที่นี้สุขสบายแทบไม่ต้องดิ้นรน คงมีคนอพยพหนีตายกันไปหมดแล้วมั้ง...แต่ก็ไม่แน่หากทางตำรวจยังจับตัวฆาตกรไม่ได้...ไม่รู้พระจันทร์เดือนดับในครั้งต่อไปที่จะมาถึง..ใครจะเป็นเหยื่อเคราะห์ร้ายรายต่อไปแล้วเมื่อถึงเวลานั้นชาวบ้านคนงานอาจจะไม่ทนอีกต่อไป...ก่อนที่คุ้มดงพญาจะกลายเป็นคุ้มร้างในที่สุด...

sugaritc

ขอบคุณมากครับ

diablo2

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณนะครับ

Klong

ขอบคุนครับ

Newest

ขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

rubthai

ขอบคุนมากคับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

mammal007

เจอแล้วตอนแรก ว๊าวๆ

tarsii

ขอบคุณมากนะคะ

prince_devil

ขอบคุณจ้าาา

manza555

ขอบคุษณครับ

natapong

ขอบคุณครับ

rine_chan

Thanksssssssssssssssssss {:4_112:}

Ninemadx

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุยคราฟ

calo

ขอบคุนมากเลยนะคับ

centuryboy20

ขอบคุณครับ