อะไรกันว้ามีป๊ะป๋าบ้าSEX (5)

bosskrubza

ตอน ไปเที่ยวหรือไปเสียวกันเนี้ย

วันนี้ผมถูกปลุกให้ตื่นแต่เช้าตู่ ผมละไม่ชอบเลยที่ต้องตื่นแต่เช้าแบบนี้ ผมตื่นแต่เช้า มา 10 ปีแล้วนะ ขอนอนตื่นสายๆหน่อยก็ไม่ได้ พ่อนะพ่อ
หน้าตาผมบอกบุญไม่รับอย่างเห็นได้ชัด เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ดึกดื่น เพราะพ่อให้กินจู๋อยู่นั้นแหละ แถมยังมาให้ตื่นแต่เช้าอีก - -* อืม
แต่ว่าผมเป้นเด็กดีนะครับ เด็กดีต้องเชื่อฟังผุ้ใหญ่ อย่างน้อยๆวันนี้ ผมก้ไม่ได้อาบน้ำเองละ คุรพ่ออุ้มผมลงจากเตียงเพราะผมงอแงไม่ยอมตื่น
พาผมไปอาบน้ำ หนาวจะตายจากง่วงๆก็ตาสว่างละครับแต่ด้วยความขี้เกรียจของผมก็แกล้งหลับต่อ - - ปล่อยให้คุณพ่ออาบน้ำให้
ผมก็ลืมตาขึ้นแอบดูเป็นระยะๆนะครับ ดียวพ่อโกรธจะได้วิ่งหนีทัน แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างราบลื่น
วันนี้ผมแต่งตัวเท่ สุดๆ ไม่รู้พ่อไปเอาชุดมาจากไหน กางเกงยืน เสื้อยีนแขนยาวอีก รองเท้าผ้าใบ แถมยังได้ใส่กางเกงในอีก สงสัยวันนี้
ผมจะได้ออกไปข้างนอกแหงๆ ไม่งั้นคงไม่มีบุญได้ใส่เกงในหรอก คร๊าบ และสิ่งที่ผมคิดก็เป็นจริงจนได้
ผมนอนแอบลืมตาดูพ่อเก็บเป๋าเสื้อผ้า สาระวนกับการเตรียมของ แต่ผมไปไปช่วยหรอก ขี้เกรียจ ใครบอกให้ผมตื่นเช้าละ อิอิ
หลังจากนั้น ผมก็ถูกอุ้มขึ้นรถ และขับออกไป อืมแต่ผมนอนอยู่เบาะหลัง และก็สักง่วงๆแล้วสิ ของีบต่ออีกหน่อยแล้วกัน ........
ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร ที่ผมนอนหลับ แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เบาะหน้ารถเลื่อนลงมาทับขาผมนั้นละ ผมถึงรู้สึกตัว
"อือ ซีด อ่า อ่า ซีด อ่า อ่า" เสียงที่ผมคุ้นเคยดังแว่วๆ เหอะๆ หลังจากแอบลืมตาขึ้นมาดู ก็เจอ คุณพ่อผม กำลังก้มลงดูด จู๋ ของพี่บอล อยู่
ยังจำพี่บอลได้รึเปล่าครับ คนที่ให้ตังผม 100 ไง คนนั้นอะ พี่บอลเลื่อนเบาะลงจนมันทับขาผม แล้วนอนแผ่อยู่บนเบาะ
กางเกงขาสั้นถูกแกะรูดซิบออก จนเห็นแท่งจู๋ลำอวบๆเล็กๆพอดีคำ ตั้งอยู่ เพิ่งสังเกตุเห็นวันนี้เองนะเนี้ย จู๋พี่บอลเริ่มจะมีขนขึ้นนิดๆละ
เห็นแค่ร่างๆ เง้อ ผมละเซง ทำมัยต้องเลื่อนเบาะมาทับขาผมด้วยละเนี้ย คุณพ่อ ท่าทางจะเป็นคนรักสะอาดจริงๆ เห็นใครจู๋สกปรกต้องดูด
ทำความสะอาดให้ทุกทีสิน่า น่าจะไปเป็นหมอนะ ผมคิดในใจพลางพยายามขยับขาให้หลุดออกจากเบาะรถที่มันทับผมไว้อยู่
"อือ น้าพลครับ ซีด น้ำบอลจะออกแล้วนะ ซีด น้าพลซีด อ่า ออกแล้ว ออกแล้ว" เสียงพี่บอลพูดกระส่า ตัวงอขึ้นทันที่ที่บอกว่า ออกแล้ว ออกแล้ว
ก่อนจะค่อยๆแอนตัวลงนอนกับเบาะเหมือนเดิม คุณพ่อก็เลิกดูดจู๋พี่บอลแต่มาจูบปากกันแทน - -" คุณพ่อนะคุณพ่อ จูบไปได้ไง
ไม่รู้พี่บอล แปรงฟันรึเปล่า แหวะน้ำลาย งี้ ผมมองดูพี่บอลกับคุณพ่อทำไรกันนี้ แต่ผมก็ไม่รู้หรอกทำมัยพอเห็นแบบนี้แล้วจู๋ผมต้องแข็งตลอดด้วย
หลังจากที่พี่บอลกับคุณพ่อแต่งตัวกันเสร็จ แล้วขับรถออกเดินทางต่อ ผมกลับต้องนอนไปด้วยความทรมาน ก็จู๋เจ้ากำของผมอะดิ แข็งไม่ยอมหายเลย
ปวดจะตาย สุดทายผมต้องแกล้งทำเป็นตื่นก่อนจะทักทายพี่บอล แล้วถอดเสื้อกันหนาวของผมออกขยับไปนั่งชิดประตูรถฝั่งคุณพ่อ เอาเสื้อปกปิดตรงหน้าขา
ก่อนจะเอามือสอดเข้าไปรูดซิบกางเองตัวเองออก ผมทนไม่ไหวแล้วอะครับมันปวดจู๋ มือล็กๆของผมค่อยๆจับเจ้ากาจู๋ของผมเองแล้วค่อยๆรูดขึ้นลง
เหอะๆ เสียวๆพิลึกแต่ก็ทำให้ผมผ่อนคลายการปวดจู๋ลงไปได้มากมาย ขณะที่ผมเคลิมกับการรูดๆจู๋ตัวเอง เสียงคุณพ่อก็ดังขึ้น
"อะแฮ่มๆ ต้น ชักว่า วเองมันไม่สนุกนะลูก ให้พี่บอลดูดให้ก็ได้ พ่อไม่ว่าหรอก " พ่อพูดเสร็จแล้วหันมายิ้มกับผม เหอะๆๆผมสิ
ตกใจหน้าซีดหมดเลย อุตส่าแอบทำยังจับได้อีก - -" แต่มะกี้จับจู๋รูดๆ เรียกว่าชักว่า วหรอ ผมเพิ่งรู้นะเนี้ย
ส่วนพี่บอลพอได้ยินพ่อพูดก็ ยิ้มหน้าบานเลย ก่อนจะปีนมาเบาะหลังแล้ว จับเอาเสื้อกันหนาวผมออก กาม ผมยังไม่ได้เก็บจู๋เลย พอไม่มีเสื้อปิด
มันก็ตั้งชั่นโด่เด่เลยอะสิ "วาว น่ากินจังอยากกินอีกตั้งนานแล้วไม่มีโอกาสสักที ขอกินเลยนะครับ" พี่บอลพูดเสร็จก็หันไปยิ้มให้คุณพ่อ ก่อนจะหันมา
จับผมถอดกางเกง การต่อสู้ดิ้นรนเล็กๆของผมกับพี่บอลก็เกิดขึ้น เมื่อผมไม่ยอมให้พี่บอลดูดให้ ก็มัน.........เสียวเกินไปนี้ครับ
พี่บอลอะดูดเสียวจะตาย วันนั้นอะยังทำผมแทบแย่ แต่การต่อสู้ของผมก็จบลงด้วยการแพ้ราบคาบ เมื่อพ่อหันมาดุ "ต้นอย่าดื้อสิให้พี่บอลดูดให้ปล่อยไว้
มันก็ปวดทรมานเปล่าๆ " เง้อ ผมหันไปมองหน้าพ่อ ก่อนจะบ่นในใจเพียงคนเดียว ให้พี่บอลดูดนั้นแหละทรมานกว่าเป็นสิบๆเท่า
สุดท้ายพี่บอลก็จับผมถอดกางเกงออกจนได้ ผมมองหน้าพี่บอลที่ยิ้มทั้งหน้าทั้งตาอย่างหวั่นๆ ก่อนพี่บอลจะจับจู๋ผม ดึงหนังลงจนเนื้อสีแดงๆที่หนังมัน
ห่อหุ้มเอาไว้โผล่ออกมา แสบอะครับพอมันโดนอากาส แต่ยังไม่ทันได้บ่น ผมก็ร้อง "อะ"สุดเสียงเลยเมื่อพี่บอลก้มลงดูดเน้นๆตรงส่วนหัวของจู๋ผม
ลิ้นพี่บอลตวัดไปมาเลียแต่ตรงเนื้อแดงๆนั้น ทำเอาผมขนลุกซ่า ไปทั้งตัวเลย ก่อนมือเล็กๆของผมจะจับผมพี่บอลแล้วดันหัวพี่บอลออกพลางขยับก้นถอยหนี
ยิ่งถอยพี่บอลก็ยิ่งตามดูดผมที่นั่งติดประตูรถอยู่แล้วขยับหนีไม่กี่ทีทางก็ตันขยับไปไหนก็ไม่ได้ " อ่า " ผมครางออกมาเพราะกลั้นไม่ไหวแล้ว
มือดันหัวพี่บอลแบบสุดแรงแต่หัวพี่บอลก็ไม่ขยับเลยสักนิด "อือ"ผมครางออกมาอีกครั้งเสียวจนสุดใจขาดดิ้น ก่อนจะขยับเอวเด้งสวนเข้าปากพี่บอล
เพื่อลดความเสียวที่เกิดขึ้น ความรู้สึกที่เสียวๆสุดยอดนั้นบรรเทาลงเมื่อผมเด้งสวนเข้าปากพี่บอล ทำให้ผมเริ่มขยับเอวไปมา จู๋ผมรูดไปมาในปากพี่บอล
ที่คาบเอาไว้แน่นแถมจับก้นผมไว้อีกกลัวจู่ผมหลุดออกจากปาก  "อ่า อ่า อ่า "เสียงผมครางกระส่าเมื่อความเสียวเริ่มบรรเทา แต่หยุดขยับเมื่อไร
พี่บอลก็เอาปลายลิ้นเข้าระรัวตรงส่วนหัวทันที ทำให้ผมต้องขยับเอวไปมาตลอด พ่อหันมายิ้มให้เมื่อเห็นผมขยับเอวเด้งไปมาเอาจู๋ยัดปากพี่บอล
"เก่งเหมือนกันนี้ ต้น พ่อนึกว่าจะทำไม่เป็นซะอีก " เหอะๆ ที่ชมว่าผมเก่งนะ ผมก็ดีใจอยู่หรอกครับ แต่ไอ้ที่บอกว่านึกว่าผมทำไม่เป็นนี้
ผมยังงงๆนะพ่อ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พ่อเข้าใจผิดอะไรรึเปล่านี้ "อ่า พี่บอล ฉี่แตกแล้วนะ อือ ซีด"ผมร้องบอกพี่บอลเบาๆ ก่อนจะแกรงตัว
กลั้นฉี่แบบสุดๆ สมองเบาโหวงๆชอบกล ก่อนจะเอามือทุบหัวพี่บอลรั่วเพราะผมฉี่แตกแล้วยังดูดจู๋ผมต่ออีก หลังจากหลุดออกมาได้ผมก็ทิ้งตัวลงกับเบาะรถ
อย่างแรง หอบหายใจ"แอกๆ เหนื่อยจริงๆเลย" หลังจากนั่งทำใจไปพักหนึ่ง หายเหนื่อย เสร็จแล้วผมก็เก็บจู๋ผมเข้ากางเกง ก่อนจะไล่พี่บอล
ให้ไปนั่งเบาะหน้าเพราะผมจะนอนต่อ หึ สุดท้ายหลับไปตอนไหนไม่รู้เรื่องเลย
::ตอนนี้ขอปลอมตัวมาเป็นน้องต้นอะ พอดีตอนนั้นแต่งเรื่องนี้แล้วคิดถึงตอนเข้าค่ายเลยถืบน้องต้นกระเด็นยืมชื่อมาใช้แทนเอาเรื่องตะเองลงแทนน้องต้น เหอะๆ   มันงอนใหญ่เลยอ่านแล้วคิดถึงเพื่อนที่อยู่ในตัวละครอะ ไม่ได้เจอเป็นชาติเศร้าจัง




"พ่อเร็วๆ เดียวสาย" เสียงเด็กชายตัวเล็กร้องดังเจี้ยวจ้าวดังไปไกล เพราะวันนี้ เด็กชายต้นตระการ กำลังตื่นเต้นที่จะได้ไปเข้าค่ายลูกเสือ ครั้งแรกในชีวิต
แล้วเมื่อคืนดันนอนไม่หลับกว่าจะหลับก้ไม่รู้ว่าตอนไหน มันตื่นเต้นไปหมดสำหรับการเข้าค่ายลูกเสือครั้งแรกของ เด็กชาย เด็กชายตัวน้อย ค่อยลุกคอยนั่ง
จัดกระเป๋าลื้อกระเป๋าเป็นสิบๆรอบเพื่อจะได้ตรวจดูให้แน่ใจว่าไม่ได้ลืมอะไร มองดูนาฟิกาอีกทีก็เทียงคืนไปแล้ว เด็กชายยังคงจัดกระเป๋าต่อไปเพราะเพิ่ง
จะลื้อออกมาเมื่อกี้นี้เอง แล้วก็คลานขึ้นเตียงพยายามหลับตาลงและคิดถึงเรื่องสนุกๆที่จะได้พบเจอในวันที่ไปเข้าค่าย และค่อยๆเผลอหลับไปอย่างช้าๆทั้ง
ที่ใบหน้ายังคงยิ้มค้างเอาไว้อย่างมีความสุข
"กริ๊งๆๆ" เสียงนาฟิกาปลุกดังสนั่น ไปทั่วแต่ไม่สามารถทำให้ร่างเล็กๆที่นอนขดอบู่บนเตียงขยับขเยื่อนตื่นขึ้นมาได้เลยแม้แต่น้อย ช่างนอนขี้เซาซะจริงๆ
จนกระทั้งเสียงนั้นเงียบหายไปเอง เพราะมันเลยเวลาที่ตั้งปลุกมาครึงชั่วโมงแล้ว แต่เด็กชายยังคงหลับฝนดีถึงเรื่องราวที่ได้ไปผจัญภัยในค่ายลูกเสือ
"จิ๊บๆ  จิ๊บๆ " เสียงนกร้องไพเราะสเนาะหู แสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างเล็ดลอดผ้าม่านสีชมพูอ่อนลายการ์ตูนที่เด็กชายชื่นชอบ
กระทบเข้ากับดวงตาเล็กๆที่ขยับไปมาดุกดิกเนื่องจากแสงแดดที่รบกวน "อือ" เสียงครางเบาๆก่อนที่ดวงตากลมโตสีน้ำตาลจะค่อยๆปรือลืมตาตื่นขึ้น
เด็กชายตัวเล็กลุกขึ้นนั่งบนเตียงพรางอ้าปากหาวหวอดๆ เพราะความง่วงนอนที่ยังเกาะกุมความรู้สึกของเด็กชาย ก่อนสายตาจะไปสดุจเข้ากับนาฟิกาบน
โต๊ะ ดวงตากลมพลางเบิกโพลงอ้าปากค้างเมื่อดูเวลาที่กำลังเดินติกต๊อกๆไปมา "พ่ออออตื่น" เสียงร้องตะโกนดังขึ้น ทำให้เหล่านกน้อยที่กำลังร้อง
ส่งเสียงประสานกัน จิ๊บๆอยู่ข้างหน้าต่างพากันตกใจบินหนีไป "ตึงๆ ปัง ซู่ๆ ปังตึงๆ"เสียงดังเหล่านี้เกิดขึ้นเพียงเวลาไม่ถึง 2 นาที ก่อนที่คนที่ทำให้เกิด
เสียงดังจะกึ่งวิ่งกึ่งลากกระเป๋าออกมาจากห้องนอนมืออีกข้างที่ว่างจากการลากกระเป๋าก็พลางติดกระดุมเสื้อลูกเสือตัวเองไปพลาง ปากเล็กๆก็ยังส่งเสียง
แจ้วๆ "พ่อ พ่อตื่นสายแล้วครับพ่อตื่น" เสียงร้องเรียกดังยังกะฟ้าร้องเหมือนลำโพลงแป็ดหลอดของเด็กชาย ทำเอาผู้เป็นพ่อต้องตาลีตาเหลือกลุกขึ้นจากที่นอน
เพราะทนฟังไม่ไหว "พ่อเร็วสิ สายๆๆ"เด็กชายตัวเล็กยืนเต้นแห็งๆข้างประตูรถที่ถูกล๊อกเอาไว้ สถาพยังดูรุ่มร่ามทำให้ผู้เป็นพ่อต้องส่ายหัวไปมา
ก่อนจะเดินไปช่วยติดกระดุม เสื้อให้ใหม่เพราะมันติดข้ามไป และช่วยรูดซิบกางเกงที่เจ้าตัวลืมรูดและได้รู้ว่าเด็กชายตรงหน้าไม่ได้ใส่กางเกงในชะด้วย
มองเห็นเจ้าจำปีเล้กๆน่ากิน เห็นแล้วเกิดอาการคึกคักตั้งแต่เช้าแต่ก็ต้องอดทนเพราะไม่งั้นเจ้าตัวเล็กอดไปเข้าค่ายแห็งๆเห็นท่าทางตื่นเต้นดีใจ
ที่เจ้าตัวเล็กรอวันนี้มานานก็อดที่จะตืนเต็นตามไปด้วยไม่ได้ คิดถึงสมัยเด็กๆที่ตัวเองไปเข้าค่ายแต่มันก็นานแสนนานจนลบเลือนไปหมดแล้ว
"บรืน...เอียด" เสียงเบรครถดังขึ้นเนื่องจากขับมาด้วยความเร็วข่อนข้างสูง ก่อนที่รถจะทันได้จอดสนิทดีด้วยซ้ำเด็กชายตัวเล็กก็เปิดประตูสะพายกระเป๋าวิ่งออก
ไปไกลแล้ว ก่อนจะซะงักหันกลับมาแล้วตะโกน ดังๆว่า "คุณพ่อครับ สวัสดีครับ ต้นไปก่อนนะครับ" พูดเสร็จยกมือไหวเสร็จก็หันหลังกลับวิ่งไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ
ชายหนุ่มยืนมองร่างเล็กที่วิ่งหอบกระเป๋าไปขึ้นรถ 6 ล้อที่ท่าทางเก่าๆไม่ค่อยน่าไว้ว่างใจ และที่สำคัญมีเด็กๆนั่งเต็มไปหมดแม้กระทั้งหลังคารถก็ยังมีเด็กๆ
ปีนขึ้นไปนั้งกัน หวังว่าคงไม่เป็นไรนะ ชายหนุ่มคิดในใจเบาๆก่อนจะขับรถจากไป

ป.ล. เนื้อหาส่วนที่ท่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆในค่ายลูกเสือของโรงเรียนแห่งหนึ่งที่ข้าพเจ้ากำลังศึกษาอยู่(ตอนนี้ไม่แล้ว :m23:จบแหละ) และมีบางส่วนที่แต่งเพิ่มเติมเพื่อให้เนื้อหา
ของเรื่องสามารถดำเนินต่อไปได้ เพราะผู้แต่งได้เอาประสบการณ์มาถ่ายทอดผ่านทางตัวละคร โปรใช้วิจารณยานในการอ่านด้วย ขอบคุณ
*************************************************************************************************************************
หลังจากที่ผมวิ่งหน้าตั้งมาขึ้นรถได้ เหนื่อยแทบตาย เพราะไอ้นาฟิกาบ้านั้นไม่ยอมปลุกผมกลับไปจะไปชำระความแค้นกับมันคอยดูสิ
"ไงต้น มาสายเหมือนกันหรอ" เสียงไอ้เก่งถามผมขึ้น "อือ"ผมตอบรับเบาๆ พลางพยายามเบียดๆเข้าไปในตัวรถด้านในที่ตอนนี้คนมันเต็มไปหมด
ยังกะปลากระป๋องซะอีก เม็ดเหงือเม็ดเล็กๆพุดขึ้นตามใบหน้าผม ร้อนก็ร้อนเหม็นเต่าเพื่อนๆก็เหม็น ทำมันโหดร้ายทรุนแบบนีเนี้ย ผมพยายามเบียดๆมุดๆ
ดันๆจนเข้ามาถึงด้านในรถได้ ค่อยรู้สึกหายใจสะดวกหน่อย  "เอ้อ" ผมพ่นลมหายใจออกมาเพราะพอมุดเข้ามาถึงด้านในจริงๆมันไม่ได้แน่นเหมือนตอนท้ายๆรถสักนิด
ขณะที่ผมกำลังยืนโล่งใจที่มีอากาศหายใจอยู่ๆรถ6ล้อตัวดีก็เบรคซะแรงทำให้ผมที่ยืนอยู่และไม่ได้จับอะไร ถึงกลับถลาเซไปล้มซบกับ....................
เป้ากางเกงของเพื่อนที่นั่งอยู่เข้าอย่างจัง กลิ่น..............ค่อนข้างหอมเพราะน้ำยาปรับผ้านุ่ม ทำเอาผมเคลิ้มไปเลย
"ไงไอ้ต้นจะซุกเป้ากุอีกนานมะ" เสียงพูดกวนๆดังขึ้นทำเอาผมที่กำลังเคลิมๆกับกลิ่นหอมๆถึงกลับซะงักไปเลย ก่อนที่จะรีบลุกขึ้นหน้าแดงเพราะ
ความอาย "ขอโทษ"ผมพูดเบาๆและพยายามจะขยับไปทางอื่น "เดี๋ยวสิ" ไอ้บาสมันพูดขึ้นและดึงกระเป๋าเป้ที่ผมสะพายอยู่จนผมเสียหลักล้มลงไปตามแรงดึงของมัน
และต้องไปนั่งตักมันโดยบังเอิญ "จะไปไหนนั่งด้วยกันสิคนแน่นออกจับราวยึดถึงหรอเดียวก็เสียหลักล้มไปโคมคนอื่นอีกหรอก" ผมหันไปมองไอ้บาส
ด้วยความงงๆ ปกติมันกับผมไม่ค่อยถูกกันเท่าไหรที่จริงผมกลัวๆมันด้วยซ้ำ ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรมันก็ปลดกระเป๋าเป้ผมออกแล้วให้เพื่อนอีกคนเอากระเป๋าไปกองรวมๆกันไว้กับคนอื่นที่กองๆ
ไว้ด้านหน้าของรถบางคนก็สะพายไว้บบนบ่า ไอ้บาสมันกอดเอวผมเบาๆพลางกดให้ผมนั่งบนตักมั่น "เรายื่นเอาก็ได้เดียวนายหนัก" ผมพูดกับมันเบาๆ
และพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น แต่มันดันมากระซิบข้างๆหูผมว่า " นั่งเฉยๆเถอะน่าไม่หนักหรอกตัวนายเบายังกะแม้วรึว่าอยากให้คนอื่นรู้ด้วยว่า
วันนี้นายไม่ได้ใส่กางเกงในมาหึ" ตัวผมชาวูบกับคำพูดของไอ้บาส ทำมัยมันรู้ว่าผมไม่ได้ใส่กางเกงในละ พอผมเงียบไอ้บาสก็กระชับวงแขนของมันขยับให้ผมนั่งตักมันได้ถนัดๆ
ผมนั่งเกร็งอยู่นานแต่เพราะเมื่อคืนนอนดึกทำให้หนังตาผมมันค่อยๆปรือลงๆและหลับไปในที่สุด ......................................................
ผมมารู้สึกตัวอีกทีเมื่อได้ยินเสียงเป่านกหวีด เสียงแสบแก้วหูแล้วผมนั่งหลับอยู่คนเดียวบนรถ6ล้อ คนอื่นเข้าเข้าแถวกันหมดแล้ว ทำให้ผมต้องรีบวิ่งลง
จากรถเพื่อไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ โชคดีที่การเข้าค่ายที่นี้ไม่ได้โหดเหียม ผมแค่ยิ้มๆครูฝึกเขาตบหัวผมเบาๆอยางเอ็ดดูผมก็ไม่โดนทำโทษแล้ว
หลังจากเข้าแถวต่อท้ายเป็นคนสุดท้าย พวกเราลูกเสือทุกคนก็ไปลอดถ้ำเสือที่ทางพี้เลี้ยงลูกเสือจัดทำไว้ ตลอดเวลาที่พวกเราลอดถ้ำเสือพวกพี่เลี้ยงก็จะพากันเขย่า
ไปมาร้องตะโกนบอกให้อ่านป้ายแต่ขอโทษใครอ่านได้ ให้ 1 บาท คนที่คลานไปก่อนหน้าก็ลากกระเป๋าไปฝุ่นในถ้ำเสือฟุ้งกระจาย
จะหายใจยังหายใจแทบไม่ออกจะมีใครมีกระจิดกระจัยไปแหกตาอ่านป้ายกันละ เหอะๆ     หลังจากลอดจากซุ้มเสือโหดมาได้
ไม่อยากจะเชื่อ พวกพี่เลี้ยงคิดพิเรณอะไรกันไม่รู้ จัดกลุ่มกันใหม่ แล้ว แล้วไอ้สาดบาสมันดันสเหร่อมาอยู่กลุ่มเดียวกันกับผมได้
ผมรู้สึกเซ็งๆขึ้นมาทันที่ การจัดกลุ่มใหม่ครั้งนี้ค่อนข้างจะทุลักทุเลมากๆ เพราะก่อนที่จะมาเข้าค่าย พวกเราแบ่งกลุ่มแบ่งหน้าที่แบ่งกันเอาอุปกรณ์มากันแล้ว
พอมาแตกกลุ่มแบบนี้ เหอะๆ ไม่อยากจะคิดละครับ โชคดีที่ผมมีพ่อที่ใจดีมากๆ (เกี่ยวกันมัยอะงง) หลังจากที่รู้ผลแบ่งกลุ่มกันปรากฏว่า กลุ่มผม มีแต่คนเอาข้าวสาร
มาไม่มีกับเลย มากสุดหลังจากรวบรวมเสบียงจากทุกคนได้ปลากระป๋อง 3 ป๋อง ไข่ 6 ฟอง - - น้ำปลา1ขวดเล็กเกลือ1ถุงเล็ก เอาสิครับ ได้ข้าวมา 15 กิโล
- - กลุ่มหนึ่งมี 8 คน ถ้ากินข้าวอย่างมาก 2 กิโลต่อเมื้อ วันหนึ่ง 3 คาบ คูน 2 วัน เป็น 6 คาบ 6คูน2 เท่ากับ 12 โล ก็ถือว่าพอดีกินอะนะ
แต่กับนี้สิ ทำงดี - - จะไปชื้อก็อยู่กลางป่า ไปตลาดที่ใกล้ที่สุดก็ 20 โล หลังจากที่ถามหาโทรศัพท์มือถือจากเพื่อนๆปรากฏว่า
ไม่มีใครพกมาสักคนเหตุผลเพราะถ้าพวกพี่เลี้ยงจับได้เขาจะยึดเลย เพราะเขาประกาศไว้ก่อนที่จะมาเข้าค่ายเป็นเดือนๆ
พวกเราเลยไม่มีใครพกมือถือมา กัน หลังจากที่พากันกางเต้นเสร็จและพากันกินข้าวเสร็จ พวกเราก็ถูกเรียกรวมกองเพื่อที่จะไปทำกิจกรรมเดินทางไกล
และเข้าฐานผจัญภัย พวกเราต้องเดินทางไกล 12 กิโล ผ่านทุ่งนา สวน ห้วย คลอง ตลอดเวลาที่เดินทางไกลต้องไปรายงานตัว
กับฐานต่างๆเมื่อเข้าฐานพวกครูฝึกก็ให้ทำกิจกรรมต่างๆตามแต่ละฐานที่รับผิดชอบ เหนื่อยมากๆ มีอยู่ฐานหนึ่งที่พวกผมได้นอนกลางมุ้ง
คือเขาแขนขาชี้ขึ้นไปบนฟ้า พอทำอย่างนั้น กางเกงนักเรียนถ้าไม่ระวังมันจะมองเห็นกางเกงในผ่านทางขากางเกงเลย พอครูฝึกเดินมาถึงผม
ก็เอาไม้มาเขี่ยขากางเกงผมให้กว้างขึ้นก่อนจะหัวเราะคิกๆ เดินผ่านไปผมที่ยังเอ๋อๆอยู่ก็คิดขึ้นได้ว่า  ตายละลืมใส่เกงในนี้ แล้วครูเขาเอาไม้มาเขียเปิดดู
ก็...............ผมหน้าแดงขึ้นมาทันทีอายมากๆ แต่ดีทีครูฝึกเขาไม่ได้บอกใครๆไม่งั้นผมคงไม่มีหน้าไปมองใครๆได้แน่
ผมมองดูครูฝึกที่เดินเอาไปไปจิ้มก้นคนโน้นคนนี้ให้สะดุ้งกันเล่นๆและอยู่ๆครูฝึกก็หันมามองสบตากับผมผมเห็นครูฝึกยักคิ้วให้แล้วผมให้ผมคล้ายๆจะหัวเราะ
จนผมต้องหลบหน้า แล้วพอฐานต่อมา ครูฝึกให้พวกเรากับคู่กัน แล้ว ให้ใช้ผงถ่านที่บดละเอียดเป็นผงๆผสมกับน้ำจนเป็นสีดำให้พวกเราป้ายหน้า
คู่ตัวเอง ไม่ต้องบอกผมดันได้คู่กับไอ้บาส และจากอารมหงุดหงิดจากฐานที่แล้วทำให้ผมละเลงใบหน้ามันซะดำยังกะเงาะป่า พอถึงตามัน
พระเจ้า ผมโดนมันละเลงหน้าดำไม่แพ้กันแล้วมันยัง ละเลงลงตามลำคอผมจนดำปี๋ไปหมดเลย ง่า
หลังจากที่ใช้เวลาเดินทางไกลมากกว่า 5 ชั่วโมง ตอนนี้ก็ 4โมงครึ่งแล้ว เพื่อนในกลุ่มดันนึกขึ้นได้ว่า มีใครแช่ข้าวรึยัง
หลังจากฟังจบผมตกใจมากๆเพราะผมต้องเป็นคนแช่ข้าวสำหรับนึ่งตอนเย็น แต่ผมลืม ยังเหลือระยะทางอีกกว่า 3 กิโล
แล้วทุกคนก็เหนื่อยๆร้อนก็ร้อน ถ้ากลับไปแช่ข้าวตอนนี้สักครึ่งชั่วโมง คงทันนึ่งได้ ผมสูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะพาสองเท้าเล็กๆออกวิ่ง
ความจริงผมไม่เคยออกำลังกายและเดินทางไกลขนาดนี้มาก่อนเลยตอนนี้แค่พมยังพยุงตัวเองให้เดินได้ก็เก่งมากๆแล้วแต่ผมต้องวิ่ง
ไม่งั้นทุกคนก็จะอดกินข้าวกัน เพราะผมลืมแช่ข้าวแม้จะเหนื่อยผมก็ต้องกลับไปให้ทันแช่ข้าวให้ได้
เหงือเม็ดเล็กๆไหลซึมออกมาตามหน้าผาก ไหลซึมเข้าตาทำให่แสบตาต้องเขาแขนเสื้อขึ้นมาเช็ดออกเป็นระยะๆเพื่อให้มองเห็นทางได้
ผมวิ่งแซงกลุ่มคนกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าที่เดินนำหน้า ขาแทบหลุดแต่ก็จำเป็นต้องวิ่งต่อไป ตะวันค่อยๆต่ำลงจนปลายยอดไม้บดบังได้
แสงสว่างที่เคยมีกำลังจะจากไปอย่างช้าๆ ผมใช้เวลานานเท่าไหรไม่รู้กว่าจะพาตัวเองมาถึงที่พักได้ สองขารีบกว้าวไปยังเต้นของกลุ่มที่กางไว้
ก่อนจะลงมือแช่ข้าว ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยก็คงทันนึ่ง อาจจะช้าหน่อยก็ยังดีกว่าไม่ได้กินข้าวเย็น
แต่ตอนนี้สิ ขาผมปวดระบมไปหมด แทบจะไม่มีความรู้สึก ผมค่อยๆถอดรองเท้าออกมองดูเท้าตัวเองที่ขึ้นตาตุ่มมีน้ำใส่ๆขังอยู่ข้างใน
บางตุ่มก็แตงรู้สึกแสบๆเวลาไปจับต้อง ผมเอนหลังลง หลับตาและผล่อยหลับไป .................................................................................
ผมรู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่ได้ยินเสียงก๊องแก๊งๆ เสียงเป่านกหวีดดังปรีดๆ ผมลืมตาและพยายามขยับตัวลุกขึ้นเพื่อที่จะไปร่วมกิจกรรม
แต่เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นและทำให้ผมได้นอนพักต่ออีกนิดหน่อย "ไม่ต้องลุกหรอกทำเสร็จแล้วแค่ทำไข่เจียวกับหนึ่งข้าว" ไอ้บาสพูดเสร็จ
ก็มุดเต้นเข้ามาข้างในและนอนลงข้างๆผม "วิ่งมาหรอ เก่งจริงนะ ขาลากเลยสิถึงหลับเป็นตาย" พอมันนอนลงเสร็จก็ยังกัดผมต่ออีก
แต่ผมไม่ตอบไม่มีอารมต่อล้อต่อเถียงกับมันแล้วเหนื่อยๆ "อือ"ผมตอบรับกลับไปเบาๆก่อนจะหลับตาลงเพื่อพักผ่อน
ได้ยินเสียงไอ้บาสขยับตัวดุกดิก ตามมาด้วยเสียง "หึ" แล้วทุกอย่างก็เงียบไป
หลังจากนั้นประมาณ 1 ชั่วโมง ทุกคนก็กับมาที่พักเพื่อที่จะได้อาบน้ำและกินข้าว ซึ่งคาบนี้มีทอดไข่ 6 ฟอง ฝีมือไอ้บาส
ผมกินข้าวรู้สึกอร่อยกว่าทุกวันที่เคยกินมาเลยนะเมื้อนี้ยกนิ้วให้มันหน่อย กินข้าวเสร็บแบบสายฟ้าแลบแปลบเดียวไข่หมดจาน - -
บางคนกินเก่งก็อิ่ม กินเก่งน้อยก็พออิ่ม แต่ถ้ากินแบบแมวกินอย่างผม ก็..........พอให้มีอะไรตกถึงท้อง  หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็ใส่ชุดเดิม
เพราะตอนกลางคืนมีกิจกรรม พิจารณาตนเอง พวกเราก็ต่อแถวกันยาวเหยียด เดินเข้าไปในป่าตามทางเดิน ท่องกฏของลูกเสือ
ได้ยินแต่เสียง ของคนพูดแต่ไม่เจอตัว ไม่ค่อยน่ากลัวเพราะยังไงๆ ก็รู้ว่าที่ที่ดังมาคือเสียงของครูฝึกและพวกพี้เลียงลูกเสือละน่า แต่งานนี้ก้ใช่ย่อย
เพราะต้องเดินเกือบ2กิโลกว่าๆ ทำเขาผมรู้สึกปวดขาจนเดินลากขาไปแล้ว สุดท้ายก็ได้นั่งพักเมื่อมาถึงจุดหมาย
ครูฝึกให้พวกเรานั่ง และแจกกระดาษให้คนละ1แผ่นเทียน1เล่ม แล้วครูฝึกก็พร่ามๆพูดไปเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของผมหมดเพราะมัวแต่ปวดขา
จนไม่มีรกระจิตกระใจจะทำอะไร สุดท้ายก็ได้จุดเทียนกันสว่างไสวไปทั่ว เสียงเทียนอุ่นๆช่วยให้คลายความหนาวในยามค่ำคืนได้ดีทีเดียว
พอกลับมาถึงเต้นทุกคนก็เข้านอนกันหมดผมเข้าไปคนแรกจองที่บริเวณริมเต้นติดทางออกเพราะอย่างน้อยเวลาลุกไปทำธุระส่วนตัว
ตอนดึกๆจะได้ไม่รบกวนคนอื่น พอหัวถึงหมอนผมก็หลับเลย .....
แต่มารู้สึกตัวอีกทีเมื่อผมรู้สึกปวดขามากๆ มันรู้สึกปวดเหมือนมีเข็มนับพันๆเล่มทิ่มแทงเข้าไปในทุกอนูรูขุมขนของผม
"อือ"เสียงผมครงเบาๆ ขนะที่พยายามขดตัวลงไปนวดขาตัวเอง แต่อาการไม่ดีขึ้นเลย "อือ อือ๐เสียงผมครางดังอือๆเพราะความปวดที่ได้รับไม่เคย
เป็นแบบนี้มาก่อนเลยตั้งแต่เกิดมา ปวดจนทำเอาผมน้ำตาไหล
"เป็นอะไร " เสียงๆหนึ่งถามผมขึ้น ในขณะที่ผมครางอือๆด้วยความปวด "ปวดขาหรอปวดมากมัย"น้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนโยนจนแทบไม่น่าเชื่อว่ามาจาก
ไอ้บาสปกติเจอกันที่ไรผมโดนมันกัดซะเละทุกที เมื่อไม่มีคำตอบจากผมนอกจากเสียงครางอือๆ ไอ้บาสก็ลุกขึ้นนั่ง และค้นกระเป๋าตัวเอง
ก่อนจะเอายาทาระงับอาการปวดกล้ามเนื้อมนวดขาผมเบาๆ ตอนแรกผมก็สะดุ้งเหมือนกัน แต่สักพักความเย็นจากตัวยาก็ค่อยๆทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากๆ
ไอ้บาสยังนวดขาผมต่อไปเงียบๆ ในขณะที่ผมค่อยๆปรือตาลงเพราะความง่วง

Medmayom

  เสร็จไอ้บาสแน่ๆเลย อิอิ

sirisa

ขอบคุณครับ

thitiphom

ขอบคุณนะครับ

imanaji

ขอบคุณนะครับ

white_blue

ขอบคุนครับ

champsasa

ขอบคุณครับ

killerd

ขอบใจมากครับ

dirrtyboyz

ขอบคุณคับ ขออ่านต่อนะ

diablo2

ขอบคุณครับ

KJL

ขอขอบคุนคับบ

gigusa

ขอบคุงครับ

zeptimus

ขอบคุงคราบ

tyuioplkjh

เริ่มและทั้งพ่อทั้งลูก

love56

ขอบคุณมากครับ

Ifoot-ballZ

ขอบคุนมากมายนะคับ

leopard2531

ขอบคุณมากครับ

12345

คอยอ่านต่ออยู่นะครับ

kururu

ขอบคุณครับ

GBOMK

ขอบคุณคับ