มนต์มาร ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลัก - 4

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
                         “พอดีเลย..ผมกำลังไปเหมือนกัน...มากับผมเลยดีกว่า..ดีใจจังมื้อนี้ได้ทานข้าวกับคุณรพินทร์..เจริญอาหารน่าดูเลยหละ”  พูดพร้อมกับก้าวเดินโดยที่รพินทร์ตีคู่ไปด้วย....ตลอดทางชายหนุ่มชี้ชวนให้ดูห้องหับต่างๆ ที่เดินผ่าน   
ซึ่งรพินทร์รีบบันทึกข้อมูลไว้ในหัวอย่างละเอียด..ได้ประโยชน์ไม่น้อย ทำให้รู้ว่าส่วนไหนของบ้านมีห้องอะไรบ้าง   
อย่างน้อยเธอก็สามารถเดินเองได้โดยไม่ต้องงงอีก..หลังฟังคำแนะนำจากเจ้าบ้านน้อย คุณกายันต์.............
Part 4
ความหมายชื่อปาจา....
                     รพินทร์เดินเข้าห้องอาหารพร้อมกายันต์   เสียงหัวเราะพูดคุยอย่างเป็นกันเองของทั้งสอง..ดึงความสนใจคนบนโต๊ะหันมามองเป็นจุดเดียว    ธรรมตรัยผู้มีนัยตาดุจเหยี่ยวจ้องรพินทร์เขม็ง..แลดูไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่หวังว่าเธอกับกายันต์คงไม่ได้มาผิดเวลาหรอกนะ..นาฬิกาข้างฝาก็ยังไม่เที่ยงนี่หว่า...ปาจานั่งเป็นประธานตรงหัวโต๊ะตาคมเข้มมองมานิ่งๆ...ยากคาดเดาว่า
เจ้าตัวคิดอะไร...
ซ้ายมือเด็กผู้หญิงแก้มยุ้มหน้าตาน่ารักจ้องเธอตาแป๋วฉายแววตื่นเต้นบวกสงสัยสลับกันไปมา...ถัดจากหนูน้อยคือสาวสวยหน้าหวานจนต้องเผลอมองซ้ำ...ยิ้มพิมพ์ใจของเธอสะกดให้รพินทร์ตะลึงไปเลยเหมือนกัน...และข้างเธอคือหญิงสูงวัยผม
สีดอกเลาหน้าตาดูใจดีมากมาย...รพินทร์รู้สึกชอบกลพาให้หงุดหงิดไม่น้อย..กับหนุ่มหน้าสวยผมทรงรากไทรตาดุยัง
กะเหยี่ยว..ที่จ้องเธอเหมือนจะพรุนไปทั้งร่าง...ไร้เหตุผลสิ้นดีทำไมถึงมองคนได้เยือกเย็นพิลึก
                     “ธรรมตรัย....รบกวนคุณขยับไปนั่งเก้าอี้ผมที”   กายันต์บอกหนุ่มตาเหยี่ยวเลื่อนไปนั่งเก้าอี้อีกตัวใกล้กับปาจา
                     “ทำไม...ตรงนี้ที่แกเองนะกายันต์”  เจ้าคุ้มตาดุยังกะเสือ..นั่งหัวโต๊ะถามด้วยเสียงทุ้มต่ำแฝงอำนาจขึ้นมาทันที  
                    “ผมจะนั่งกับคุณรพินทร์...เธอพึ่งมาควรมีพี่เลี้ยง...ผมนั่งใกล้ๆจะได้คอยดูแลอำนวยความสะดวก
ให้เธอได้”  รพินทร์สังเกตเห็นตาวาวโรจน์ของธรรมตรัยแวบหนึ่ง   ก่อนเจ้าตัวจะยอมลุกทำตามความต้องการของกายันต์เงียบๆ
                   “อ่ะ!..คุณไม่ต้องย้ายหรอกค๊ะ...คุณยันต์นั่งที่เดิมดีแล้ว..จะยุ่งยากทำไม”  รพินทร์จำต้องออกโลงยุติปัญหางี่เง่าเสียเอง..ปาจาหรี่ตาคมมองรพินทร์อย่างสนใจ..มาถึงไม่กี่ชั่วโมง..กลับกล้าขัดกายันต์ได้...แถมไอ้ตัวดีติดจะยอมอีกด้วย..หึ....ยัยทอม
หน้าหล่อ..คงกระตุ้นต่อมน้องชายเค้าเข้าให้..อย่าบอกเกิดสนใจทอมแล้วทีนี้
                   “อ้าว!..ทำไมครับ...ผมอยากนั่งใกล้คุณนี่...”   หน้าถีบชะมัด..ตัวยังกะควายทำตัวเป็นเด็กไปได้...
รพินทร์คิดในใจก่อนพูดขึ้นมาว่า
                   “ถ้าคุณจะสร้างความประทับใจ...ก้าวแรกคุณก็สอบไม่ผ่านแล้วหละ...คุณกายันต์”  ได้ผลกายันต์หน้าบูดยอมแต่โดยดี...
รพินทร์เลื่อนเก้าอี้นั่งข้างธรรมตรัยหน้าตาเฉย
                       “ผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักคุณรพินทร์...ลูกสาวคุณอาไพรภพ...ซึ่งมีกรรมสิทธิในคุ้มดงพญาตามพินัยกรรม...ให้ทุกคนปฏิบัติต่อคุณรพินทร์เหมือนกับปฏิบัติต่อผม”  เจ้าคุ้มน้ำแข็งพูดเสียงกังวาน..
สายตากวาดมองทีละคน  ก่อนจะหยุดที่รพินทร์นิ่งๆ...จนเธอต้องเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ...หรือว่าเขาต้องการให้เธอพูดเล็กน้อยเป็นการแนะนำตัว...คิดได้ดังนั้นเธอจึงพูดขึ้นว่า  
                      “สวัสดีค่ะ....ฉันรพินทร์ต้องรบกวนด้วยนะคะ”  พูดจบรพินทร์ยิ้มหล่ออย่างมั่นใจ..เจตนาเจาะจงให้สาวสวยที่นั่งเยื้องตรงหน้าเป็นพิเศษ...ทำให้สิตาหน้าแดงก่ำเขินไปเลย...ทอมบอยหน้าหล่อยิ้มให้ซะ
หวานเยิ้มนัยตาวิบวับได้อีก....สิตาไม่เคยถูกมองแบบนี้มาก่อน   ผู้ชายคนเดียวที่เธอปรารถนาคือปาจา..เค้ากลับไม่เคยมองเธอด้วยสายตาแบบนี้เลยสักครั้ง
                        ส่วนกายันต์ก็ชอบหมาหยอกไก่เธอประจำ...เอาแน่อะไรไม่ได้สักอย่าง....ธรรมตรัยก็เย็นชาเกินไปยังกะผีดิบ..ดีหน่อยตรงหน้าตาดีทำให้ไม่น่ากลัวนัก...เพราะงั้นไม่แปลกพอถูกรพินทร์มองสื่อความหมาย..ถึงกับเลือดฝาดขึ้นหน้าเธอทันที
                      “คุณรพินทร์..ท่านนี้คือนมอ่อนแม่นมของผมกับกายันต์.”  รพินทร์ยกมือไหว้...นมอ่อนก็รับไหว้พร้อมยิ้มอบอุ่นส่งให้  
หลังจากปาจาแนะนำ..ก่อนจะแนะนำคนต่อไปเรื่อยๆ
                        “ส่วนผู้หญิงสวยในที่นี้..คือคุณสิตาหลานของคุณยายเล็ก”  น้ำเสียงที่เน้นตรงคำว่าผู้หญิงสวยในที่นี้..พาเอารพินทร์สะดุ้งโหย่ง..ไม่ใช่กลัวถูกจับได้..หากเจ้าคุ้มขี้เก็กรู้ว่าตนเองไม่ใช่ผู้หญิง  คงไม่ปล่อยให้มานั่งชูคออยู่ได้หรอก...น่าจะเจตนาประชดที่เห็นว่ารพินทร์ทำตัวเป็นทอมมากกว่า..รพินทร์จำต้องยิ้มหล่อให้สิตา..ซึ่งเธอก็ยิ้มอายๆ ตอบกลับมา...หรืออายเพราะถูกปาจาชมว่าสวยเป็นครั้งแรกก็ไม่รู้
                          “คนที่นั่งข้างคุณ...ธรรมตรัยพ่อบ้านใหญ่เป็นเลขาของผม...ขาดเหลืออะไรบอกธรรมตรัยเค้าได้...และหนูน้อยคนนี้ลูกสาวผมเองเธอชื่อจันทร์ผา..เรียกหนูผาก็ได้...สำหรับน้องชายผมคงไม่ต้องแนะนำ
แล้วมั้ง..ดูคุณสองคนสนิทกันแล้วนี่”   ปิดท้ายประชดซะงั้น...ร้ายกาจไม่หยอกไอ้คุณน้ำแข็ง....ธรรมตรัยเพียงค้อมศรีษะทักทายหน้าตาเย็นชาได้อีก..สงสัยนายใหญ่กับเลขาจะสปีชี่เดียวกัน...กายันต์ยังมียิ้มทะเล้นตาหยีให้เธออีก...หน้าถีบจริงๆ..ทำไปได้เนอะ..ไม่ติดหล่อนี่หมดสภาพเลยนะนั่นปัญญาอ่อนชะมัดที่รพินทร์สนใจเป็นพิเศษคือสาวสวยในที่นี้   ซึ่งกำลังเขินไม่หาย..ส่วนหนูผายิ้มกว้างแววตาซุกซนเหมือนกายันต์ยังกะแกะ..ถ้าไม่รู้มาก่อนคงนึกว่าหนูผาเป็นลูกของกายันต์ดูเหมาะเสียกว่า
                    “ตักข้าวได้เลยลำดวน..เชิญทุกคนทานอาหารครับ”   เจ้าคุ้มน้ำแข็งบอกให้คนใช้ตักข้าวใส่จาน...การทานมื้อเที่ยงก็เริ่มต้นขึ้น..บรรยากาศทานข้าวไม่มีใครปริปากพูด...รพินทร์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย..ครอบครัวนี้ไม่นิยมคุยเวลากินกันเลยว่างั้น....
                    หนูผามีสิตาคอยดูแลตักอาหารที่หนูน้อยชอบใส่จานให้ตลอดเวลา  สิตาเอาใจใส่หนูผาเป็นพิเศษ..เห็นแล้วพลอยชื่นชมอยู่ในใจ   ผู้หญิงคนนี้นอกจากสวยแล้วยังอ่อนโยนเสียด้วย....การที่มีสิตาอยู่ที่นี่..คุ้มดงพญาดูมีชีวิตชีวาขึ้นเยอะ...ไม่ต้องทรมานหัวใจเจอแต่เจ้าคุ้มน้ำแข็งกับเลขาเย็นชาเห็นแล้วพาเครียดชะมัด
                   อ๋อ..ยังมีอีกคนสามารถสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้รพินทร์ได้ไม่น้อย...กายันต์รูปงามขี้เล่นเฮฮาตลอด...ถึงกับพยายามตักอาหารใส่จานรพินทร์  ดูน่าเกลียดพิกล..พี่แกเล่นตักผ่านหน้าธรรมตรัยเฉยเลย...
รู้สึกกระอักกระอ่วนไงไม่รู้บอกไม่ถูกเพราะเธอเป็นผู้ชาย...ไม่ชินกับการมีคนคอยเทคแคร์แบบนี้..หากไม่ติดภารกิจที่ต้องรับผิดชอบ..เธอเองยังอยากบริการตักอาหารให้สิตาบ้างด้วยซ้ำ..ผู้หญิงอาไร..หวานได้น่าชิมดีจังอาหารคาวเสร็จสิ้นลง..ต่อไปเป็นผลไม้ตามมาติดๆ...ถึงได้รู้ว่าเวลานี้ต่างหากที่ทุกคนเปิดปากคุยกัน..แสดงว่าคนที่นี่ไม่นิยมคุยตอนกินข้าว...เปิดประเด็นโดยเจ้าคุ้มน้ำแข็งคนเดิม...
                         “สารวัตรคมสันมาพบผมกี่โมง?”   ชื่อของนายตำรวจสะดุดหูรพินทร์ขึ้นมาทันที  จนต้องเงื้อมหูฟังเนียนๆไม่ให้มีพิรุธ
                        “บ่ายสองครับคุณจา”    เลขาเย็นชา  เป็นคนตอบ
                        “อึม..สารวัตรมาถึง..เชิญที่ห้องหนังสือเลยนะ..ผมจะรอที่นั่น”      
                        “ครับ”   ธรรมตรัยตอบ....เย็นชาพิลึก
                        “คุณพ่อขา...เมื่อไหร่จะว่างพาหนูผาไปขี่ม้าอีก”  เด็กหญิงอ้อนปาจาน่ารักน่าชังได้อีก..พลอยให้รพินทร์เผลอยิ้มเอ็นดูไปด้วย
                       “ไว้วันเสาร์นะคะ...ช่วงนี้พ่อไม่ค่อยว่างเลยค่ะ”  รพินทร์ตะลึงอึ้งไปหลายวิ...เผลอจ้องยิ้มหล่อ
กระชวกไส้เจ้าคุ้มน้ำแข็ง...แววตาอ่อนโยนโคดๆ ยามมองหนูผา...นี่ยังไม่รวมน้ำเสียงอบอุ่นทุ้มหูนั่นด้วย...
เหว้ย!..หล่อเอาเรื่องเลยวุ้ย!. ไม่คิดว่าจะได้เห็นรอยยิ้มคนหน้านิ่ง...กลับเห็นง่ายๆซะงั้นยามเจ้าคุ้มน้ำแข็งพูดกับลูกสาว
ตัวน้อย
ปรากฎการณ์ครั้งนี้คงต้องประเมินใหม่...เท่าที่รู้มาปาจาคือพ่อหม้ายเนื้อหอมที่สาวๆ ต่างหมายปอง...ไม่แปลกใจเลยหากคุณเธอจะหลงเสน่ห์เข้าให้...เมื่อมาเห็นมุมนี้ของเจ้าคุ้มปาจา...
                          ถึงกับสิตาจ้องตาค้างจิตหลุดไปแล้ว...หึ!..ฟีโรโมนฟุ้งกระจายกลบรัศมีคนที่เหลือนอนตายกันเป็นแถว....นายแน่มากปาจา
                        “เอางี้ไหมพี่จา...ผมพาหนูผาไปขี่ม้าเอง...จะได้พาคุณรพินทร์สำรวจคุ้มเราด้วยเลย”  
กายันต์เสนอขึ้นมา...หนูน้อยหันไปจ้องหน้าอาสุดหล่อดีใจสุดๆ  ก่อนจะตะกายลงจากเก้าอี้   วิ่งอ้อมโต๊ะ
โผล่เข้าสู่อ้อมแขนของกายันต์ที่อ้าแขนรับหลานสาวเอาไว้..ต่างหัวเราะคิกคักชอบใจกันใหญ่...รพินทร์เองก็คิดว่าดีเหมือนกัน..จะได้ถือโอกาสสำรวจอาณาบริเวณด้วยเลย..
                         “คิคิคิ..อายันต์ใจดีจังเลย...หนูผาจะได้ขี่ม้าแล้ว  เมื่อวานกำลังสนุกอยู่เชียวคุณพ่อก็พากลับ
เสียก่อน..วันนี้อายันต์พาหนูผาไปขี่ต่อนะคะ”  หนูน้อยอ้อนได้น่ารักน่าชัง..อารูปหล่อหอมแก้มหลานรักสลับซ้ายขวาอย่างเอ็นดู..เป็นภาพที่อบอุ่นมาก...ผู้ชายตัวโตๆ กอดรัดฟัดเด็กหญิงตัวน้อยแก้มยุ้ยในอ้อมแขน
                          “แกแน่ใจ....งั้นฉันฝากหนูผาด้วยหละ”   เจ้าคุ้มน้ำแข็งพูดเสร็จ..หันมาจ้องหน้ารพินทร์นิ่งๆ...เกี่ยวไรกะกูหวะเนี่ยะ..หาเรื่องชวนคุยแม่งเลยมองดีนัก
                          “โทษทีคุณจา..ชื่อคุณมีความหมายไหม?..ฉันอยากรู้”    แอบสงสัยแหละคนห่าไรชื่อปาจา..ใครช่างกล้าตั้งให้..
                          “ถ้าแค่อยากรู้...ผมไม่จำเป็นต้องตอบ?”   สั้นๆ ห้วนๆกวนตีนโคด...รพินทร์หาได้แคร์กวนมาก็กวนกลับ...หึ..มันส์พิลึก..หยอกคนหน้านิ่งซะหน่อย
                          “คุณไม่ตอบ..หรือไม่รู้ความหมายกันแน่ค่ะ”   เป็นไง..เรื่องกวนประสาทรู้จักรพินทร์น้อยไป...ถามดีดีเสือกกวนมาก่อน...เจอกันหน่อยคุณชายจา
                         “คงงั้นมั้ง...ผมไม่รู้”  หน้านิ่งได้อีก..หมั่นไส้หวะ!
                          “เหรอ..คุณไม่รู้ความหมายชื่อตัวเอง...งั้นฉันเดาเอาแล้วกัน..ชื่อคุณปาจา..คงหมายถึง
คนที่ชอบใช้วาจาปาหัวชาวบ้านประมาณนี้มั้ง..ปาคือกริยาที่ขว้างออกไป..คำว่าจาคงย่อมาจากวาจา...ที่หลังคุณควรระวังคำพูดจะไปโดนหัวใครสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าหละ..คนที่ตั้งชื่อนี้คงมีเจตนาให้คุณระวังคำพูดมั้งค่ะ”  รพินทร์ตีหน้าซื่อ   กายันต์กลั้นขำจนหูแดงหน้าแดง..ไม่มีใครกล้าท้าทายพี่ชายเค้ามาก่อน...สาวทอมหน้าหล่อเหยียบจมูกเสือเป็นคนแรกเลยนะนั่น...ส่วนคนทีเหลือสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก..ไม่คิดว่ารพินทร์จะแรงได้เพียงนี้
ส่วนเจ้าของชื่อจ้องเธอยังกะจะให้เละไปซะงั้น..รพินทร์หาได้สน..ในที่สุดเจ้าคุ้มน้ำแข็งก็พูดขึ้นอีกว่า
                          “ตามใจคุณสิ...ถ้าจะตีความแบบนั้น..ผมชิวๆ..คุณอยากจะแปลยังไงก็เชิญ...สำคัญตัวคุณเถอะ..
คำพูดอย่าไปสะดุดใครเค้าเข้าหละ”   เธอยิ้มกว้าง..เมื่อเห็นพายุอารมณ์ของเจ้าคุ้มน้ำแข็ง..ที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้ากากนี้...ที่แท้ก็เลือดร้อนเหมือนกันหรือนี่...นึกว่าจะเย็นเป็นน้ำแข็งอย่างเดียว...แบบนี้ชักสนุกที่ได้ยั่วโมโหคนขี้เก็ก..เธอเลยสวนไปว่า
                          “เรื่องนั้นไม่ต้องให้คุณจาเตือนหรอกค่ะ...ฉันพูดสะดุดตีนคนเป็นประจำ...ส่วนใหญ่คนพวกนั้นหงายหงึบมาแล้วทุกราย...ฮ่าๆ”   พูดจบหัวเราะตบท้ายกวนโอยสุดๆ...เรียกเสียงหัวเราะหลุดขำของกายันต์เข้าจนได้..ไม่คิดว่ายัยทอมตัวร้ายจะกล้าต่อปากต่อคำพี่ชายของเค้าได้แสบปานนี้
                           “พรืด...ฮ่าๆ...คุณรพินทร์ตลกชะมัด”   กายันต์หัวเราะเป็นลูกคู่ซะงั้น   
เรียกเลือดขึ้นหน้าเจ้าคุ้มจนได้...หน้าแดงหูแดงแล้วนั่น...มีอย่างที่ไหนสองคนกับน้องชายเห็นเป็นเรื่องตลกซะงั้น...
                            ตาคมดุจ้องรพินทร์ยังกะจะทะลุ...คิดถูกคิดผิดหวะนี่..ดันไปแหย่หนวดเสือเข้า..
ไม่เพราะหมั่นไส้มาดขี้เก็กเธอคงไม่ทำ...แต่จะว่าไม่ได้...นิสัยเดิมของพระลักษมณ์ก็กวนอยู่แล้วยอมซะที่ไหน
ยิ่งสวมบททอมบอยด้วยแล้ว..ออกจะเป็นตัวเองไม่น้อย..เผลอออกลายซะงั้น
                           “ผมอิ่มแล้ว...ขอตัวก่อน..อ๋อ!..มีอยู่เรื่องผมอยากเตือนคุณรพินทร์ไว้หน่อย....ม้าที่นี่ขี่ยาก
นะครับ...ไม่เจ๋งจริงอย่าเสี่ยงเด็ดขาด..พยศขึ้นมาอาจเจ็บตัวฟรี...เพราะม้าที่นี่มันไม่สนคนขี่จะเป็นหญิงหรือชาย
ยิ่งคุณรพินทร์ด้วยแล้ว...ม้ามันระบุเพศลำบากคงแย่เข้าไปใหญ่..ฝากเตือนแค่นี้แหละ”  พูดจบลุกออกจากโต๊ะไปทันที...
ทิ้งระเบิดให้รพินทร์เป็นฝ่ายหน้าร้อนซะงั้น...เรียกเสียงหัวเราะของกายันต์ถึงกับกุมท้องขำน้ำตาเล็ด
ไม่คิดว่าพี่จาจะว่าแดกเป็นกับเค้าด้วย....เห็นรพินทร์เม้มปากหน้าแดงก่ำ พาลพูดแหย่ไม่ได้
                          “คุณรพินทร์อย่าใส่ใจคำพูดพี่จาเลยครับ...คุณพูดเองไม่ใช่หรือ..ชื่อพี่จาแปลว่า..คำพูดปาหัวคนอยู่แหม่บๆ...เป็นไงหละตรงเผ็งเลยเนอะ...ฮ่าๆ...ก๊าก”  ไอ้บ้า!..กายันต์...รพินทร์ได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันทำอะไรไม่ได้....ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้น้ำแข็ง..ต้องได้เอาคืนแน่...
                          นมอ่อนได้แต่อมยิ้มส่ายหน้า..ไม่เคยเห็นปาจาออกอาการแบบนี้มาก่อน...ก่อนจะลุกตามไปอีกคน...สิตานั่งหน้าเจื่อนเหมือนจะเห็นใจรพินทร์นิดๆ...ส่วนนายเลขาเย็นชาตาเหยี่ยวยกยิ้มมุมปากเยาะเย้ยซะงั้น...ก่อนจะค่อยลุกตามกันไปติดๆ  เหลือแค่รพินทร์   หนูผา..และกายันต์ยังไม่หยุดหัวเราะอีก..จนเธอนึกอยากถีบให้ตกเก้าอี้สักที...หงุดหงิดพิลึก..หัวเราะอยู่ได้...ไอ้บ้า..!
หมายเหตุ: ปาจา  มาจากรากศัพท์คำว่า  ปารมาจารย์ หรือ  ปาจารย์  แปลว่า  อาจารย์ของอาจารย์อีกที  คือผู้ทรงภูมิความรู้อาวุโส ใช่ป่าวหว่า?  ฟังเค้ามาอีกทีอ่า...ไม่ใช่อย่าว่ากัน...คึคึคึ!

sugaritc

ขอบคุณมากครับ

dung

ขอบคุณนะครับ

Klong

ขอบคุนครับ

Newest

ขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

rubthai

ขอบคุนมากคับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

mammal007

จัดๆมาเต็มที่เลยคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

natapong

ขอบคุณครับ

manza555

ขอบคุณครับ

rine_chan

Thankssssssssssssssssssssss {:4_112:}

Ninemadx

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

wi2

ขอบคุณครับ{:6_171:}

mojimaru

ขอบคุณครรับ

7788BB

ขอบคุณครับ

MissA

ขอบคุณครับ

kangped

ขอบคุณครับ