อะไรกันว้ามีป๊ะป๋าบ้าSEX (24)

bosskrubza

ผมพาน้องต้นกลับบ้านของเราที่ต่างจังหวัด เพราะผมอยากให้ทุกอย่างมันเป็นเหมือนเดิม มีผมและน้องต้นมีแค่เราสองคน
แม้ว่าน้องต้นจะยังไม่ยอมกินข้าวกับผม แต่ผมรู้สาเหตุที่น้องต้นเป้นแบบนี้แล้ว เพราะคิดว่าผมไม่รัก ผมก็จะทำให้น้องต้นเห็นว่าผมรักน้องต้นมากขนาดไหน ให้ได้
ในแต่ละวันของผมหมดไปด้วยการป้อนข้าวน้องต้นในช่วงแรกๆ  เพราะว่าต้องฝืนต้องบังคับ กว่าจะกินเข้าไปได้แต่ละคำ

และวันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ โดยที่ผมพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเอาคนรักของผมกลับคืนมา ผมทำทุกอย่างที่คิดว่าดีที่สุด พร่ำบอกน้องต้นว่าผมรักน้องต้นมากขนาดไหน
ผมเอาใจใส่ดูแล ทุกอย่างจนน้องต้นยอมทานข้าวได้มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังนั่งเหม่อลอยกอดเข่าตัวเองเหมือนเดิม แต่ผมก็จะพยายามเพื่อคนที่ผมรัก



***************************************************************************
"น้องต้นครับ คุณพ่อรักน้องต้นนะ อะกินข้าว อ้ำ " ผม มีความสุขที่สุดเลยคุณพ่อรักผม ดุแลผม และเอาใจใสผมทุกอย่าง ไม่ว่าจะทำอะไรจะไปไหนคุณพ่อก็เอาใจผม อยู่กลับผมตลอดเวลา ไม่เหมือนคุณพ่อคนเดิม ที่ไม่รักผมเลย
"คุณพ่อครับ น้องต้นอยากไปดุหนัง" แค่ผมบอกพ่อก้พาไป ไม่ขัดใจผมเลยสักอย่าง ผมอยู่ตรงนี้ผมมีความสุข ผมมีความสุขที่สุขในชีวิต ของผม ..........

***************************************************************************

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผม ต้องคอยเอาใจใส่ดูแลน้องต้น ตอนนี้ผ่านมาแล้ว 11 เดือน นับตั้งแต่น้องต้นไม่สบาย ทุกวันผมรอด้วยความหวังหวังว่าไม่นานน้องต้น จะกลับมา เหมือนเดิม แต่อาการก็ดีขึ้นมากแล้วละ เพราะมีการตอบสนองของร่างกายเพิ่มมากขึ้น เพราะในที่สุดน้องต้นก็ยอมนอน ครับนอนน้องต้นนอนหลับ จากที่เมื่อก่อนนั่งจ้องแต่พื้นไม่ทำอะไรเลย แต่ตอนนี้ น้องต้นยืน นอนได้และเดินได้ ตามที่ผมพาไป แต่เผลอไม่ได้ก็จะกลับไปนั่งกอดเข่าเหมือนเดิมเลย
ตอนกินข้าวก็ไม่ได้พูดมาก แค่เอาช้อนไปกระทบปากน้องต้นก็อ้าปากทานข้าวแล้วละ แต่ผมก็พูด พูดให้น้องต้นรู้ว่าผมรักน้องต้น
ทุกวันหลังจากน้องต้นตื่นผมจะพาน้องต้นออกไปเดินเล่น เพื่อออกกำลังกาย ก่อนจะพามาอาบน้ำ และทานข้าว จากนั้น ก็จะพาดูทีวี หรือพูดคุยกัน ผมให้น้องต้นนั่งตัก กอดน้องต้น หอมแก้มน้องต้น ทำทุกอย่างเพื่อให้น้องต้นรู้ว่าผมรักน้องต้น

วันหนึงเสียงรถตู้สีดำคันเดิม วิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้าน พร้อมๆกับใครอีกหลายๆคนที่เดินลงมาจากรถ
คุณพ่อ
พี่แดง
น้องเอ๋
นายเจต
และ
นายเอก
สุดท้ายน้องพลับ
ทุกอย่างกลับมาสู่บรรยากาศเดิมๆ ก่อนที่น้องต้นจะหนีออกจากบ้าน แต่คราวนี้มี นาย เอกเพิ่มมาอีกคน
หลังจากถามสารทุกข์สุกดิบกันและมาดูอาการน้องต้นเสร็จ  ทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน

"เก่งนี้ พล ทำได้ขนาดนี้ แต่อาการดีขึ้นเยอะแล้วนะไม่นานต้องหายแน่ๆ " ผมได้แต่ยิ้มให้เพื่อน

****************************************************************************
วันนี้น้องต้นกำลังจะไปเที่ยวกับคุณพ่อ คุณพ่อใจดีจะพาน้องต้นไปเที่ยว ห้าง คราวที่แล้วน้องต้นไปเที่ยวภูเขามา แต่น้องต้นนั่งข้างหลัง อยากไปนั่งข้างหน้ากับพ่อแต่ไปไม่ได้ ไม่รู้ทำมัย น้องต้นเลยนั่งข้างหลัง ตลอดเลย แต่วันนี้น้องต้นนั่งหน้าและพ่อกำลังจะพาไปน้องต้นอยากได้ กังดั้มตัวใหม่ น้องต้นนั่งรถไปยิ้มไปอยากมีความสุข แต่แล้วจู่ๆ
กลับมีใครไม่รู้มานั่งอยู่หลังรถของคุณพ่อ เด็กคนนั้น หอมคุณพ่อ ปีนไปนั่งตักคุณพ่อ และอ้อนคุณพ่อ ก่อนที่คุณพ่อจะจอดรถและ จูบกับเด้กคนนั้น ต่อหน้าน้องต้น
"นี้ ปล่อยนะ จะทำอะไร " น้องต้นพยายามพลักและดึงไอ้เด็กนั้นออกมาจากคุณพ่อ
"นี้คุณพ่อของน้องต้นนะ อย่ามาทำแบบนี้นะ ออกไป ออกไปเลย น้องต้นบอกให้ออกไป" น้องต้นทั้งทุบทั้งตีกว่ามันจะหายไป และคุณพ่อก็พาน้องต้นไป เที่ยวต่อ
***************************************************************************
ผมกำลังป้อนข้าวน้องต้นอยู่บนเตียง จู่ๆน้องพลับก็วิ่งมากอดผม และหอมแก้มจนข้าวเกือบหกใส่น้องต้น
"น้าพล น้องพลับ คิดถึง" น้องพลับพยายามที่จะอ้อนผม ให้เล่นด้วยแต่ผมไม่ว่างและไม่อยากอยู่ไกลน้องพลับต่อหน้าน้องต้น เลยไล่น้องพลับให้ออกไปจากห้อง เจ้าน้องพลับเดินหน้างออออกไป พลางงอนผม แต่คนตรงหน้านี้สิสำคัญกว่า เพราะเมื่อกี้น้องพลับเข้ามา เจ้าตัวเล็กถึงกลับสดุ้งเกร็งๆแบบแปลกๆ และกลับมาเป้นปกติเมื่อน้องพลับหายไป จากห้อง ผมถอนหายใจเมื่อทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ ก่อนจะลงมือป้อนข้าวน้องต้นต่อ
*****************************************************************************

คุณพ่อฮะน้องต้นอยากได้ตัวนี้ นะๆ น้องต้นอยากได้ ผมอ้อนๆ คุณพ่อให้ชื้อกังดั้มให้ ในความรู้สึกเหมือนกับว่าผมเคยมาชื้อแล้วละแต่ช่างเถอะคิดไม่ออก
ผมได้กังดั้มตัวใหม่ล่าสุดไปครอบครอง และเดินเกาะแขนคุณพ่อไปตลอดทางเลย น้องต้นมีความสุขจัง อยากอยู่แบบนี้นานๆ อยู่กับคุณพ่อสองคน
ผมเดินไปกลับคุณพ่อ แต่ นั้นอะไรกัน มันมาอีกแล้ว มันมากอดคุนพ่ออีกแล้ว อือ ผมได้แต่ยืนกำหมัดแน่นๆ ผมพยายามลากคุณพ่อ และแยกมันออกจากคุณพ่อ แต่ทำมันดึงเท่าไหรก้ไม่ออกไป ตีเท่าไหรก็ไม่เจ็บ แล้วนั้น ทำมัยเหมือนตอนอยู่ในรถเลย พ่อผมทำมัยถึงไปจูบกับมัน ต่อหน้าคนตั้งแยะเลย ทำไงดีทำไงดี
ผมยืนสะอื้นร้องให้เพราะภาพตรงหน้ามันเกินจะบรรยายคุณพ่อของผมกำลังกอดไอ้เด็กนั้นแน่น อยู่บนพื้น ก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อผ้าของกันและกันออกทีละชิ้นๆ
น้องต้นไม่ยอมนะ คุณพ่ออย่าทำแบบนั้น ไม่เอา คุณพ่อเป็นของน้องต้นนะ ผมได้แต่ว่าให้คุณพ่อ จู่คุณพ่อก็หยุด ผมดีใจมาวิ่งเข้าไปหาคุณพ่อ กอดแขนคุณพ่อเอาไว้แน่น
แต่คุณพ่อกลับอุ้นมันขึ้นมาและเดินจากผมไป ผมมองดูมันยิ้มเยาะมาให้ผม และขายาวๆของมันกลับยืนมาถีบผมให้ปล่อยมือจากคุณพ่อ
ผมร้อง เลย "อย่านะคุณพ่อของน้องต้นอย่าเอาไปนะอย่าเอาไปเอาคืนมานะเอาคืนมา" ผมพูดและวิ่งเข้าไปทั้งแต๊ะทั้งต่อยมันให้มันปล่อยมือจากคุณพ่อ
*****************************************************************************

ผมกำลังป้อนเข้าน้องต้นอยู่ใกล้จะหมดแล้วด้วย จู่น้องพลับก็วิ่งเข้ามาหา คราวนี้มุดเข้ามานั่งที่ตักผมเลย กอดผมซะแน่น แกะไม่ออก
"น้องพลับครับ น้ากำลังป้อนข้าวพี่ต้นอยู่นะครับอย่าดื้นนะ ออกไปข้างนอกนะ " ผมพยายามที่จะบอก แต่น้องพลับก็ดื้อไม่ยอมออกไป
"ไม่เอาน้องพลับรอตั้งนานแล้วไม่ออกไปเลย นะๆน้องพลับอยู่ด้วยนะ " น้องพลับส่งเสียงแจ๋วๆ อยู่บนตักผม พลางอ้อนเต็มที่
ผมมองดูน้องต้นที่เกร็ง ตัวแบบแปลกๆทุกครั้งที่น้องพลับเข้ามาใกล้ คราวนี้เป็นมากกว่าเมื่อกี้ซึ่งดูทาไม่ดี ผมเลยอุ้ม น้องพลับขึ้นเพื่อที่จะพาออกไป
ปล่อยไว้นานไม่ดีแน่ๆ
"น้องพลับอย่าดิ้น " ผมดุน้องพลับที่ดิ้นไม่ยอมออกไปง่ายๆ แถมยังดิ้นอีก จนสุดท้าย  ปลายเท้าเล็กๆ ไปโดนหน้าน้องต้นเต็มๆจนคนป่วยหน้าหงาย ผมเลยรีบอุ้มเจ้าตัวปัญหาจะเดินออกไปจากห้อง แต่


"อย่านะคุณพ่อของน้องต้นอย่าเอาไปนะอย่าเอาไปเอาคืนมานะเอาคืนมา"


ผมได้ยินเสียงร้องเต็มสองรูหู พอหันไปมองน้องต้นวิ่งกระโดดลงมาจากเตียงลงมาทุบผมกับน้องพลับรัวเลย ผมไม่เจ็บหรอกแต่ดีใจจนไม่รู้จะว่าไง แต่คนเจ็บคงเป็นน้องพลับที่โดนไปหลายหมัดจนร้องให้ ผมปล่อยน้องพลับ ลงและกอดคนตัวเล็กตรงหน้าแน่น สองมือเล็กๆนั้นยังพยายามที่จะทำร้ายน้องพลับอีก
"น้องต้นครับ คุนพ่ออยู่นี้ อยู่ตรงนี้ไง ไม่ได้ไปไหน " ผมกอดไปร้องให้ไป พอๆกับคนในอ้อมกอดที่น้ำตาไหลพรากๆ และเจ้าน้องพลับที่วิ้งร้องไห้ออกจากห้องไปฟ้องแม่มันตามเรื่องตามราว
"อือ คุณพ่อทิ้งน้องต้น อือ" เสียงเล็กๆที่ยังสะอื้นให้กอดผมแน่น
"คุณพ่อไม่ได้ทิ้งสักหน่อย คุณพ่อรักน้องต้นจะตาย รักน้องต้นคนเดียวเลย" ผมพูดและหอมแก้มน้องต้น เบาๆ
"อือ จริงๆนะ รักน้องต้นจริงๆนะ" น้องต้นพูดและกอดผมแน่นๆ ผมได้แต่กอดปลอบจนน้องต้นหลับไปคาอ้อมกอด
ผมกลัวจัง กลัวว่าเมื้อกี้จะเป็นเพียงภาพลวงตา กลัวว่าเมื่อน้องต้นตื่นขึ้นมาอีกที จะเป็นเหมือนเดิม
หลังจากพาน้องต้นเข้านอนเสร็จทุกคนในบ้านก็มายืนกันเต็มไปหมดเลย รอบๆเตียงน้องต้น ก่อนจะพากันทยอยออกจากห้องให้คนร่างเล้กนอนหลับ

"คุนแม่จริงๆนะ พี่ต้นเขาตีน้องพลับจริงๆ นะ อือ" เสียงน้องพลับยังคงสะอื้นร้องให้ ขอบตาเริ่มคล้ำ เพราะโดนกำปั้นคนป่วยไปเต็มๆ
"เรื่องมันเป้นไงมาไงฉันงงไปหมดแล้ว " เสียงของคุณพ่อพูดขึ้นก่อนที่ผมจะเล่าให้ทุกคนฟัง ดูทุกคนจะอึ้งๆ เพราะตอนเข้าไปก็เห็นน้องต้นนอนหลับคาอ้อมกอดผมอยู่แล้ว แต่ พยานตัวเอกที่ขอบตาซ้ำยังคงร้องให้ไม่หยุด เป็นพยานให้ได้เป็นอย่างดี

"ดีใจด้วยวะ ตื่นขึ้นมาขอให้เป็นปกติทีเถอะ" ไอ้เอกมันพุดพลางยกมือขึ้นสุดศอก ก่อนที่พวกเราจะแยกกันกลับไปนอน ผมนอนกอดน้องต้นแน่นๆทั้งคืนนอนหลับๆตื่นๆ
รอว่าเมื่อไหรน้องต้นจะตื่นขึ้นมาสักที ผมอยากเป็นคนแรก ที่น้องต้นได้เห็นเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมามอง

Taynk60

{:4_89:}{:4_78:}{:4_73:}{:4_74:}

fear

ขอบคุณนะครับ

Medmayom

ชอบตอนนี้มากที่สุดเลยครับ

innon

ขอบคุณมากคับ

sirisa

ขอบคุณมากครับ

cueng

ขอบคุณนะครับ

killerd

ขอบใจมากครับ

maxlove12121

ชอบมากเลยคับมันสนุกดี

imanaji

ขอบคุณมากๆนะครับ

dirrtyboyz

ขอบคุณมากๆ ครับ

zeptimus

ขอบคุงคราบ

gigusa

ชอบมาเลนครับ

leopard2531

ขอบคุณมาก

kamaji

ขอบคุนคราบ

kiwwy

ขอบคุณค่ัะ เป็นการทำร้ายจิตใจหนูที่สุดเลยค่ะ อ่านไปอยากจะร้องไป{:sm-44:}

nunai

ขอบคุณครับ

doltae

ขอบคูณครับ

phzaa

ขอบคุนครับ

bank0015

ขอบคุณครับ