มนต์มาร ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลัก - 7

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
                             และที่ทำให้เจ้าคุ้มน้ำแข็งงงตัวเองที่สุด...คือหัวใจที่รัวกระหน่ำหลังได้จูบปากบางที่ชอบกัด
กับเขาประจำนั่นตะหาก...ทั้งที่ความรู้สึกนี้มันหายไปจากชีวิตของปาจามากว่า7 ปี...เป็นไปได้หรือที่เค้าจะรู้สึกแบบนี้กับทอมบอยหน้าใส...เขาท่าจะบ้า...นี่ตะหากที่ทำให้ปาจาสับสนอยู่ขณะนี้...
Part 7
อึ้งแดก?...
                          พระลักษมณ์ออนไลน์ถึงหัวหน้า...ไม่ยอมไปกินมื้อกลางวันแล้ว    รอมื้อเย็นทีเดียวดีกว่า...
ยังวางหน้าไม่ถูกถ้าเจอปาจาตอนนี้..ขอเวลาทำใจนิดเหอะ....ขณะรอหัวหน้าออนกลับ   ลุกไปหยิบนมกล่องในตู้เย็น..องุ่นเอามาแช่ไว้ให้  กัดมุดกล่องยกซดกันน้ำย่อยกัดกระเพาะไปพรางๆ ก่อน
                       “ว่าไงไอ้เสือ”   หัวหน้าทักกลับ
                       “พ่อ...เรื่องที่ให้สืบไปถึงไหนแล้ว?.”  ไม่เสียเวลาถามเข้าประเด็นเลย
                      “ได้เรื่องแล้วหวะ....เอกสารพ่อจะส่งให้ทางเมลล์...แกฟังพ่อเล่าไปก่อน...ปาจาเคยเป็นตำรวจสากลของอังกฤษ   มือดีอันดับต้นๆ เชียวหละ..ก่อนลาออกเดินทางมาอยู่ไทย....แม่ของหนูผาเป็นแฟนของปาจาชื่อละอองดาว...คบหากันตั้งแต่ปาจาเรียนอยู่ป.ตรีที่เกษตรศาสตร์  พอปาจาไปต่อโทที่อังกฤษละอองดาวท้องแล้วคลอดหนูผา   ในสูติบัตรปาจาคือพ่อของเด็ก...ส่วนละอองดาวหนูผาอายุได้สองขวบก็เสียชีวิตด้วยโรงมะเร็ง....นมอ่อนเป็นคนเลี้ยงดูต่อมา..ระหว่างนั้นปาจาเรียนด๊อกเตอร์และยังเป็นตำรวจที่อังกฤษอยู่ด้วย...หนูผาคลอดก่อนกำหนดทำให้เป็นโรคภูมิแพ้...แต่พ่อสงสัยว่าหนูผาไม่ใช่ลูกที่แท้จริงของปาจา..ผลของกรุ๊ปเลือดมันคนละกรุ๊ปนี่สิ...พ่อของหนูผาอาจไม่ใช่ปาจาก็เป็นได้...ปาจาเลือดกรุ๊ป O  หนูผาเลือดกรุ๊ป AB  ละอองดาวเลือดกรุ๊ป A  คิดว่ามันต้องมีอะไรปิดบังอยู่แน่...แกต้องสืบเอาเอง
                        รู้แบบนี้..พ่อเลยให้หน่วยเราล๊อคประวัติของรพินทร์ตัวจริงโดยประสานกับหน่วยเหนือ
เคลียร์ประวัติซะเรียบร้อย  คาดว่าไม่เกินพรุ่งนี้ประวัติของรพินทร์จะถูกแก้ไขให้เป็นประวัติของแกแทน...ต้องป้องกันการตรวจสอบจากปาจาไว้ก่อน...ต่อให้เค้าไม่ได้สังกัดตำรวจสากลแล้ว  ใช่ว่าเส้นสายวงในจะไม่มี...
แกสืบได้อะไรเพิ่มเติมไหม?..”  พอรู้แบบนี้พระลักษมณ์ถึงบางอ้อทันที...มิน่าผีดิบน้ำแข็งถึงรับมือตนได้...อย่างนี้นี่เอง
                        “ช่วงบ่ายผมปะมือกับเค้า..นึกแปลกใจอยู่เลย  ทำไมรับมือผมได้..ชักไม่แน่ใจผมใช่คู่มือเค้า
เสียด้วยซ้ำ..ที่แท้แบบนี้นี่เอง”  พระลักษมณ์เล่าให้หัวหน้าฟังทันที
                         “งั้นแกต้องระวังตัวให้มากขึ้น   อย่าเผยไต๋ให้โดนจับได้เด็ดขาด..ปานนี้พ่อว่าคงเช็คประวัติ
แกแล้วแน่นอน...ทอมห่าไรแกร่งเกินหญิง...แกต้องรีบสืบคดีปิดสำนวนให้เร็วได้ดีที่สุด..”  หัวหน้าสั่ง...
น้ำเสียงเจือความกังวลเล็กน้อย
                          “ประวัติปาจา...มีตรงไหนบอกได้มั้งว่าเค้าเป็นพวกโฮโมฯ หรือเปล่าพ่อพอรู้ไหม?”  
พระลักษมณ์ถาม
                         “ทำไม..แกถึงถามแบบนี้.”  หัวหน้าถามกลับ
                         “ผมเห็นว่าคนร้าย..แม่งตุ๋ยทั้งชายฟาดทั้งหญิง  เลยหาข้อมูลประกอบหนะ”  ตอบไปตามที่สงสัย
                         “ในประวัติไม่มีนะ...แต่ข่าวกับนางแบบควงสาวๆมีไม่น้อยตอนอยู่เมืองนอก..เนื้อหอมน่าดู..
แต่ไม่มีข่าวกับผู้ชายนี่หว่า?  พ่อว่าแกตัดปาจาในข่ายที่น่าสงสัยออกได้เลย...ที่เหลือคงมีแต่กายันต์กับธรรมตรัยที่เข้าข่าย...แกพุ่งเป้าไปที่สองคนนี้จะได้จำกัดวงให้แคบลง...ยังไงก็ระวังตัวด้วย..ปาจาไม่โง่แกจะตบตาเค้าได้อีกนานเท่าไหร่...ทำอะไรอย่ามีพิรุธ..ห้ามประมาทโดยเด็ดขาดเข้าใจไหม?.” หัวหน้ากำชับเสียงห้วน...ครั้งนี้รู้สึกห่วงเจ้าลูกคนเล็กจริงๆ...ยิ่งได้ข้อมูลล่าสุดยิ่งห่วงเข้าไปใหญ่
                          “วางใจได้พ่อ..ผมจะระวังตัวให้มากขึ้น...แค่นี้ก่อนนะ...ขอตัวอาบน้ำกะเดินสำรวจนิดหน่อย
ก่อนมื้อเย็น..เผื่อได้ข้อมูลคืบหน้ามาบ้าง”  พระลักษมณ์ตัดบทสนทนาทันที...เมื่อดูเวลาร่วมสี่โมงเย็นแล้ว
                          “อืม..แกไปเถอะ”  หัวหน้าทิ้งท้ายก่อนปิดหน้าจอไป
                        รพินทร์ในชุดลำลองเสื้อเชิ้ตลายทางสีฟ้าอ่อน  พับแขนเล็กน้อยกางเกงยีนส์สีซีด...ทรงผม
รากไทร รับกับหน้าหล่อใสกอปรกับรูปร่างสูงโปร่งหน้าอกแบนราบดูดีจนหน้าทึ่ง...เดินทอดน่องเอื่อยๆ
เพื่อตรงไปยังมุกหน้าบ้าน..แต่ระหว่างทางผ่านห้องนั่งเล่น  ได้ยินเสียงสนทนาถือโอกาสแวะเข้าไปดู
สักหน่อย   พอพ้นประตูอดแปลกใจไม่ได้ เมื่อเห็นสาวสวย  กำลังหัวเราะร่าอยู่กับปาจาและกายันต์  นั่งทานของว่างกันอย่างสบายอารมณ์....กายันต์เห็นรพินทร์เป็นคนแรกร้องทักขึ้นทันที
                    “อ้าว!..รพินทร์ทานของว่างด้วยกันสิ..คุณไม่ได้ทานมื้อเที่ยงนี่...แล้วค่อยยังชั่วหรือยัง”  พูดจบส่งรอยยิ้มจริงใจมาให้  รพินทร์เดินเข้าไปแอบเหลือบมองปาจาที่จ้องมานิดหนึ่ง..ไม่รู้เป็นไงพาลคิดถึงเหตุการณ์ช่วงบ่าย...ดันหน้าร้อนโดยไม่มีสาเหตุ...ก่อนตอบกายันต์ไปว่า
                   “รองท้องหน่อยก็ดีขอชานะ...ฉันดีขึ้นมากแล้ว...ไม่ทราบว่าคุณคนสวยคือ....”  รพินทร์ละไว้   
รอเจ้าภาพแนะนำสาวสวยที่เปล่งออร่าเพียงคนเดียวในขณะนี้
                    “อ๋อ!..นี่ครูรัสสา..ครูของหนูผานะ...ครูรัสสาครับนี้ทายาทคุ้มดงพญาคุณรพินทร์ครับ”  กายันต์เป็นคนแนะนำเสียเอง...รพินทร์หันไปยิ้มให้ครูรัสสา..ไม่วายติดส่งสายตาวิบวับเมื่อเห็นผู้หญิงสวย..เล่นเอาครูรัสสาหน้าขึ้นสีก่อนจะยิ้มตอบรพินทร์อย่างอายๆ
                   “น้อยหน่อยรพินทร์...ยิ้มหว่านจนครูเขินแล้ว..อะไรเนี่ยะไว้หน้าผมหน่อยสิคร๊าบ...อย่างงี้ยี่ห้อกายันต์ก็แย่ดิ..ฮ่าๆ”  กายันต์แหย่เอาฮา...รพินทร์อดหัวเราะตามไม่ได้   บรรยากาศเป็นกันเองขึ้นมาก...คงเพราะนิสัยติดขี้เล่นไม่ถือตัวของกายันต์ทำให้รพินทร์วางตัวง่ายขึ้น  ผิดกับเจ้าคุ้มน้ำแข็งหน้านิ่งวางมาดไม่พูดสักคำ...
                        จากนั้นเป็นการคุยสัมเพเหระทั่วไป...ผูกขาดการสนทนาโดยกายันต์...รพินทร์..และครูรัสสาเสียส่วนใหญ่...ปาจาทำหน้าที่ผู้ฟังที่ดีมีเสริมบ้างเล็กน้อย...
                    มื้อเย็นครูรัสสาได้รับเชิญร่วมโต๊ะอาหารด้วย..หากรพินทร์ดูไม่ผิด   คงแอบมีใจให้ปาจาเป็นแน่   
สังเกตจากสายตาและรอยยิ้มที่ใช้มองปาจาแสดงออกขนาดนั้น    ไม่อยากเชื่อผู้หญิงสมัยนี้มีรสนิยมชอบผีดิบปากจัดซะงั้น....พิลึกกันจริง...หล่อใสอินเทรนอย่างรพินทร์กลับเมินเหะ...ได้แค่คิด...
                            มื้อเย็นเริ่มด้วยบรรยากาศชื่นมื่น....อาจเป็นเพราะมีสาวสวยช่วยเพิ่มบรรยากาศอีกคน...
แต่ที่ดูมึนตึงลงไปคงเป็นสิตา    รพินทร์เฝ้าสังเกตอากัปกิริยาแต่ละคนอย่างสนใจ....นึกหมั่นไส้เจ้าคุ้มขี้เก็ก
อย่างช่วยไม่ได้..คนอย่างนี้มีดีแค่หน้าตา  ทำไมสาวๆถึงหลงไหลนักหวะ...ถึงแม้ผีดิบพอยิ้มจะเปลี่ยนจากซาตานเป็นเทพบุตรก็ตามเหอะ...เล่นปล่อยฟีโรโมนกลบหนุ่มที่เหลือไม่ได้เกิดกันเลย...
                            รพินทร์รู้ว่าคงทานผลไม้ต่อ...กะใช้เวลาช่วงนี้สืบข้อมูลในห้องหนังสือดูหน่อยเผื่อมีหลักฐาน
เพิ่มเติมได้บ้าง...ที่สำคัญทุกคนอยู่ที่นี่กันหมดอย่างน้อยทางสะดวกปลอดโปร่ง..คิดได้ดังนั้น  เลยเอ่ยขอตัวขึ้นมาทันที
                         “เออ..ฉันขอตัวไปพักเลยดีกว่า..รู้สึกปวดหัวขึ้นมาตะหงิดๆ..เชิญพวกคุณตามสบายนะค่ะ”  
พูดพร้อมกับตั้งท่าลุกออกมาเลย..
                       “เป็นอะไรมากหรือเปล่ารพินทร์...ไหนค่อยยังชั่วแล้วไง”   กายันต์เจ้าเก่า...ลดความห่วง
ลงบ้างก็ได้นะ...
                     “ช่วงเย็นคิดว่ามันดีขึ้นแล้ว  ตอนนี้เริ่มจะปวดขึ้นมาอีก...เอาเป็นว่าฉันขอตัวไปพักเลยแล้วกัน..
ไม่เป็นไรมากหรอกไม่ต้องห่วงคุณยันต์สบายมาก...”  รพินทร์บอกให้กายันต์สบายใจ..ก่อนจะลุกออกมาทันที
                    พอปลีกตัวออกมาได้  ตรงแน่วไปจัดการล๊อคห้องตัวเองให้เรียบร้อยกันผิดพลาดก่อนจะแว่บแอบเข้ามาในห้องหนังสือ  ซึ่งปาจามักใช้เป็นห้องทำงานส่วนตัวทันที...
                   ดึงถุงมือเนื้อบางสวมเสร็จ  แอบลอบเข้าสำรวจอย่างใจเย็น  เจาะจงที่โต๊ะทำงานซึ่งตั้งเด่น
กลางห้อง   ตรงมุมเป็นโซฟาไม้สักบุด้วยนวมหลุยส์อย่างคลาสสิคมีทั้งตัวยาวและตัวเดียว...ข้างฝาเป็นชั้นหนังสือจัดเก็บหนังสือมากมายแบ่งหมวดหมู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย...
                 พระลักษมณ์ไม่รอช้า...ตรงดิ่งที่ลิ้นชักโต๊ะทันที..ก่อนจะเปิดออกแต่มันดันล๊อคซะงั้น..ไม่ใช่ปัญหา
สำหรับพระลักษมณ์...ดึงขดลวดสปริงที่พกติดตัวแหย่เข้าไปในรูกุญแจ   หมุนไปมาอยู่สักครู่ก็สะเดาะกุญแจเปิดเรียบร้อย...
                ค้นดูเอกสารอย่างใจเย็น  ก่อนจะพบรูปถ่ายใบหนึ่งสอดอยู่ในหนังสือ  หยิบขึ้นมาดู...เป็นรูปถ่ายของปาจาสมัยยังเรียนป.ตรีกับหญิงสาวสวยถ่ายคู่กัน  ในชุดนักศึกษาทั้งสองคน...กอดกันยิ้มอย่างมีความสุขให้กล้อง...ถ้าเดาไม่ผิดคนในรูปคงเป็นละอองดาวแม่ของหนูผาแน่นอน...สวยมากเลยทีเดียว....เสียดายอายุสั้น
ไปหน่อย...หากปาจาไม่ใช่พ่อของหนูผา..แล้วใครกันเป็นพ่อของหนูผา..
                    กำลังจะค้นต่อ  หูดันได้ยินเสียงคนเดินมาหัวเราะอย่างมีความสุข...เสียงครูรัสสามากับใคร...
พระลักษมณ์ไม่เสียเวลาคิดนาน...รีบเก็บทุกอย่างเข้าที่ก่อนจะปิดล๊อคลิ้นชักแล้วจัดการโหนตัวขึ้นไปหลบ
บนคานหลังม่านหน้าต่างทันที..อาศัยคานไม้หนานอนราบกำบังตัวไว้อย่างดี...ก่อนประตูห้องจะเปิด...
                 “แอ๊ด!..กริ๊ก!..”  ปิดล็อคตามหลัง...คนที่เดินเข้ามาคือปาจากับครูรัสสา....พระลักษมณ์แอบดูอยู่เงียบๆ
                “คุณจาค่ะ...สายืมไปอ่านไม่เกินสองวันจะคืนให้นะค่ะ”  ครูรัสสาพูดขึ้นมา
               “ตามสบายครับ..อ่านจบเมื่อไหร่ค่อยคืนผมทีหลังก็ได้..ผมหยิบให้เลยดีกว่า”  พูดจบปาจาเดินไป
ตรงชั้นหนังสือ   ก่อนจะหยิบหนังสือปกหนาเล่มหนึ่งเดินกลับมาหาครูรัสสา...ยื่นหนังสือให้ครูรัสสารับไป
ถือไว้
               “ขอบคุณมากค่ะ....”   
               “เดี๋ยวผมให้ประยงค์ขับรถไปส่ง   ทิ้งรถคุณสาไว้ที่นี้แหละ  วันนี้ค่ำมากแล้ว  ไว้ไงพรุ่งนี้ผมให้ประยงค์ไปรับค่อยมาเอารถคุณกลับพรุ่งนี้ก็ได้”  ปาจาบอกครูรัสสา   เวลาคุยกับหญิงนุ่มได้อีก...มิน่าถึงล่อ
สาวหลง..
                “ดีค่ะ..ตามใจคุณจาแล้วกัน”  พูดพร้อมกับยิ้มหวานเชิญชวนขนาดนั้น  ดูสิผีดิบน้ำแข็งจะละลาย
ไหมหวะ....สาวอ่อยขนาดนี้...นอกจากมันเป็นโฮโมฯ..พระลักษมณ์ยังสังเกตเหตุการณ์เงียบๆ
               “งั้นเราไปกันเลยครับ”  พูดจบปาจากำลังจะเดินไปเปิดประตู...แต่
               “โอ๊ะ!..”  ครูรัสสาอยู่ๆ เซจะล้มขึ้นมาซะงั้น..ปาจารีบเข้าไปประคองทันที
               “เป็นอะไรไปครับ”  ครูรัสสาซบอยู่ในอ้อมกอดปาจาทั้งตัว  ก่อนจะพูดว่า
               “ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...อยู่ๆก็วูบขึ้นมาเฉยๆ”  เธอตอบ  พระลักษมณ์กำลังมองอย่างสนใจ...
                “ผมว่าคุณไปนอนพักตรงโซฟาก่อนดีกว่า”  พูดจบประคองครูรัสสาไปเอนนอนโซฟาตัวยาว...
ท่าทางอ่อนโยนพระเอกได้โล่ห์....จู่ๆ ครูรัสสาดันรวบกอดคอปาจาดึงไว้แน่น   หน้าห่างกันไม่ถึงคืบ  ในขณะที่พระเอกขืนตัวจ้องตาเธอนิ่งๆ...
                “คุณรู้ใช่ไหมค่ะ...สารู้สึกยังไงกับคุณ”  เอาละเหว้ย....เลิฟซีนเกิดขึ้นซะแล้ว..พระลักษมณ์
จ้องดูไม่กระพริบ...ลุ้นอย่างสนุก...ดูสิ...สาวสวยรุกขนาดนี้..เจ้าคุ้มน้ำแข็งจะทำไง...อยากพิสูจน์เหมือนกัน
ตกลงมันโฮโมฯ หรือเกย์..หรืออะไรกัน..ถ้าชายจริงแมนเต็มร้อยอย่างน้อยก็ต้องหวั่นไหวบ้างแหละหว้า!
                “มันไม่เหมาะนะครับ...ปล่อยผมก่อนดีไหม?”  อ่าหะ!...เกิดจะสุภาพบุรุษอะไรขึ้นมา   ที่กับกูดันจูบ
ไม่ต้องขอซะงั้น...หรือมันเกิดอารมณ์กับผู้ชายจริงๆ..
               “ไม่มีอะไรไม่เหมาะหรอกค่ะ..สาชอบคุณ..ชอบมานานแล้วด้วยคุณก็รู้”  พูดจบเธอประกบปากจูบทันที...เอาละเหว้ยเฮ้ย!..งานนี้ผู้หญิงรุกแรงจริงไรจริง...น้าน!...น้ำแข็งละลายจูบตอบแล้วเหว้ย...แถมยังโอบ
อีกด้วย...เหอะ..ดูหนังสดแบบไม่ตั้งใจซะงั้น
                   จูบที่ดูดดื่มเริ่มจะเร่าร้อนขึ้นเลยๆ  ฝ่ายหญิงเริ่มหายใจหายคอไม่ทัน  ก่อนปาจาจะเป็นฝ่ายถอน
ปากออก...ให้ครูรัสสาโกยอากาศบ้าง..หน้าแดงก่ำ..มุมนี้พระลักษมณ์เห็นหน้าปาจาเองก็ก่ำไปด้วยไฟราคะเหมือนกัน..ก่อนปาจาจะก้มประกบปากลงไปบดคลึงปากนุ่มที่บวมเจ่อไปกับจูบอย่างเซ็กซี่สุดๆ
                   ไฟราคะโหมขึ้นเรื่อยๆ   มือของปาจาเริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อครูรัสสา..ก่อนจะขยำคลึงอกตูม
เรียกเสียงครางกระเส่าจากปากคนสวยขึ้นมาทันที
                   “อ่ะ...อาzzzz.”  พระลักษมณ์...จ้องตาไม่กระพริบ...บะระเหิ่มได้อีกคุณครูคนสวย..เสียงคราง
ก็เร้าซะอยากร่วมด้วยช่วยแจมจริง...แต่จู่ๆ พระลักษมณ์ต้องอ้าปากค้าง...ช๊อคไปทันที  เมื่อได้ยินปาจาคราง
เสียงทุ้มเรียกชื่อคุ้นหูออกมา...
                   “อืม...รพินทร์...”    พระลักษมณ์ตะลึงอึ้งแดกเกือบหล่นจากคาน....ก่อนที่เลิฟซีนข้างล่างพลันหยุดลงทันที..เมื่อครูรัสสาผลักปาจาออกอย่างแรง
                   “พลั๊ก!...หยุด!...ถึงฉันจะชอบคุณมาก..แต่ก็ไม่พร้อมจะเป็นตัวแทนของใครในเวลาแบบนี้...”   
พูดจบเธอกุลีกุจอ..จัดเสื้อให้เข้าที...พร้อมกับลุกเปิดประตูออกไปหน้าบึ้งสุดๆ...ในขณะที่ต้นเหตุนั่งเอนศรีษะหลับตาถอนหายใจ..ก่อนสบถออกมาอย่างเสียอารมณ์
                   “บ้าชิบ!...ยัยทอมจอมแสบ”   เวร!...เกี่ยวไรกะกูหวะเนี่ยะ....พระลักษมณ์ทั้งอยากขำ...ทั้งโมโห...
ไม่รู้จะเอาอารมณ์ไหนมาเป็นที่ตั้งดี...ไอ้บ้า...?

dung

ขอบคุณนะครับ

Klong

ขอบคุนครับ

Newest

ขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับผม

rubthai

ขอบคุนมากคับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

mammal007

เอ่อ ท่าทางจะมันส์มากๆๆ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

natapong

ขอบคุณครับ

manza555

ขอบคุณครับ

sugaritc

ขอบคุณครับ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

wi2

ขอบคุณครับ{:6_192:}

MissA

ขอบคุณครับ

616161

ขอบคุณมากครับ

kangped

ขอบคุณครับ

milon101

ขอบคุณครับ

imboon

ขอบคุณครับ