ความรักที่สัมผัสได้"ตาลอบ-ยายทอง"

nokky

เรื่องราวของ “ตาลอบ” หรือ ชื่อจริงว่า อมร สีสุภเนตร ชายชราวัย 77 ปี (วันเกิดตามบัตรประชาชน 24 เมษายน 2476)ที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ ในอำเภอเชียงคาน กับ “ยายทอง” ภรรยาคู่ทุกข์คู่ยาก ที่ทั้งสองอยู่กันด้วยความรัก ความเข้าใจ และคำสัญญาที่จะรักและดูแลกันตลอดไปจนวันตาย

แต่ชีวิตคู่ของสองตายายนั้นกลับไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเหมือนคู่แต่งงานอื่น ๆ เพราะเมื่อในปี 2538 ยายทองล้มป่วยเป็นโรคอัมพฤกษ์ และทรุดหนักจนกลายเป็นอัมพาต… 6 ปีต่อมา “ยายทอง” ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ และไม่สามารถพูดคุยกับ “ตาลอบ” ได้อีกต่อไป หลายครั้งที่ “ยายทอง” ร้องไห้ และได้เพียงแค่แสดงความรู้สึกออกมาทางสีหน้า ซึ่ง “ตาลอบ” ก็รับรู้ และอยู่เคียงข้าง “ยายทอง” มาตลอด แม้ “คำพูด” จะไม่สามารถเป็นตัวกลางในการสื่อสารกันระหว่างสองสามีภรรยาได้ แต่ “ใจ” ของทั้งสองคน ก็ยังสามารถสื่อถึงกันได้ไม่ต่างกับตอนที่พวกเขายังพูดคุยกันได้ปกติ

ทุกวัน “ตาลอบ” จะปั่นจักรยานที่ตนเองประดิษฐ์ขึ้น พร้อมพ่วงเตียงติดล้อที่ตาลอบดัดแปลงขึ้น พา “ยายทอง” ออกไปเที่ยวกับเขาตามสถานที่ต่าง ๆ เพื่อรำลึกถึงความหลังเมื่อ 50 ปีก่อน และเป็นสิ่งที่พิสูจน์ว่า คำมั่นสัญญานั้นยังไม่ลบเลือนไปตามกาลเวลา แต่ด้วยพละักำลังและวัยที่ร่วงโรย ทำให้ตาลอบไม่สามารถปั่นจักรยานพา ยายทอง ไปไหนต่อไหนได้อีก เพราะเกรงอันตรายที่จะเกิดระหว่างทาง

“ตาอยากใช้ชีวิต อยู่กับยายจนวินาทีสุดท้าย เราจะต้องไม่ทอดทิ้งกัน เราต้องมั่นคงต่อกัน ตาสัญญากับยายว่าจะดูแลยายให้ดีที่สุดจนวินาทีสุดท้าย ตาตั้งใจรักษายายให้ดีที่สุด ตาทุ่มเทชีวิตให้ยายทั้งหมดเลย เพราะว่ายายมีความหมายกับตาสุดชีวิตเลย ทุกวันนี้ตายังมีความหวังอยู่ว่า ยายจะอาการดีขึ้นและกลับมาพูดกับตาได้เหมือนเคย เราต้องอยู่แบบมีความหวัง เพราะความหวังนี่แหละที่จะทำให้เรามีกำลังใจดูแลยายต่อไปจนกว่าจะตายจากกัน ไปข้างหนึ่ง” คำพูดจากใจของ “ตาลอบ” ผู้ไม่เคยลืมคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับหญิงผู้เป็นที่รัก

ความรักมั่น อาจเป็นสิ่งที่หาได้ยากยิ่งในสังคมปัจจุบันนี้ แต่ “ตาลอบ” ก็ยังเป็นอีกคนหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่า ความรักแท้ และจริงใจยังมีอยู่จริง เพราะทุกวันนี้ความรักของ “ตาลอบ” ยังคงไม่ต่างไปจากวันเดิม ๆ ที่เคยมีให้ “ยายทอง” แม้ว่า “ยายทอง” จะป่วยหนักเพียงใด “ตาลอบ” ยังดูแล “ยายทอง” อย่างเต็มที่ และเฝ้าหวังว่าสักวันหนึ่ง “ปาฎิหาริย์” จะบังเกิดขึ้นกับชีวิตของพวกเขาบ้าง (ข้อมูลจาก Kapook)

แต่ในวันนี้ ความหวังของ “ตาลอบ” ไม่อาจเป็นจริงได้อีกแล้ว เมื่อ “ยายทอง” จากไปอย่างสงบด้วยวัย 71 ปี เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 23 กันยายน 2553 เวลา 11.00 น. โดยศพจะตั้งอยู่ที่ วัดศรีพนมมาศ อ.เชียงคาน จ.เลย ซึ่งมีกำหนดฌาปนกิจในวันอาทิตย์ที่ 26 กันยายน 2553

คุณหญิงอบเชย

ซึ้งมากเลยค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าชาวเราจะมีแบบนี้บ้างหรือเปล่าว

vagon

ขอบคุณครับ