## เรื่อง "เรื่องของเค้ากะแก" ##(18)

bosskrubza

##  เรื่อง  “เรื่องของเค้ากะแก”  ๑๘  ##

มาต่อให้แล้วอีกตอนนึง  ............................

นี่ตอนที่ ๑๘  แล้วเหรอเนี่ย...........  ยังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลย....

มาๆ  อ่านต่อๆ........

*********************************************************************


นี่ก็เข้าสู่ช่วงของการสอบปลายภาคเรียนที่ 2 ของชั้น ม. 5 แล้ว  พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันสอบวันสุดท้ายแล้ว   
เรามองนาฬิกานี่ก็สองทุ่มครึ่งแล้วแต่ทำไมภีมยังไม่โทรมาอีกนะ   คือว่าวิชาที่จะสอบวันพรุ่งนี้เป็นวิชาชีววิทยากับวิชาเคมี   ซึ่งเรานัดกะภีมไว้ว่าตอนสามทุ่มภีมจะโทรมาหาเราเพื่อให้เราติวชีววิทยาให้เพราะเราเก่งวิชานี้มากกว่าภีม   ส่วนภีมก็ต้องติวเคมีให้เราเพราะภีมเก่งวิชานี้มากกว่าเรา

การติวทางโทรศัพท์แบบนี้เป็นเรื่องที่เรากะภีมทำกันมาตลอดตั้งแต่ตอนม.4  โดยการติวกันของเรานั้นแต่ละคนจะต้องอ่านมาก่อนแล้วค่อยมาติวกันตอนกลางคืนก่อนสอบ   เพื่อเป็นการทบทวนอีกครั้งและเป็นการถามจุดที่ตัวเองสงสัยก่อนที่จะไปสอบในวันรุ่งขึ้น

เรานั่งรอภีมจนเกือบจะสามทุ่มภีมก็ยังไม่โทรมา   เราก็เลยทนไม่ไหวเลยเป็นคนกดโทรศัพท์ไปหาซะเอง...  ไม่รอแล้ว........

“ฮัลโหล....... ภีมเหรอ   อยู่ไหนเนี่ย????” โกรธๆ  บอกจะโทรมาไม่ยอมโทรมา

“เค้านั่งกินเบียร์กะเพื่อนอยู่นะ....” โกรธเป็นสองเท่า............. นั่งกินเบียร์อย่างงั้นเหรอ......ท้างที่พรุ่งนี้มีสอบเนี่ยนะ.................

“บอกว่าจะโทรหาเค้าไง........ทำไมไม่โทร???”

“ก็เค้ายังอยู่กะเพื่อนนิ........ เลยยังไม่ได้โทรไป   ทำไมอ่ะ...ปอจะนอนแล้วเหรอ???” ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อยเลย.....  แต่ตอนนั้นอารมโกรธเริ่มน้อยลงแล้ว.....

“ก็ยังหรอก.......... แต่เห็นไม่โทรมา...  เลยโมโหนะ...”

“นี่ก็ว่าจะกลับอยู่เหมือนกัน......  แต่หาโอกาสกลับไม่ได้    เพื่อนมันไม่ยอมให้กลับ”  เพื่อนที่ภีมพูดถึงนี่เป็นเพื่อนแถวบ้านภีมน่ะ

“เฮ้ย!!! ไอ้ภีม.... คุยกะใครว้ะ.....  ต้องลุกออกไปด้วยอ่ะ???” นี่เป็นเสียงเพื่อนภีมที่ดังเข้ามาในโทรศัพท์  ตอนนั้นเรากะภีมก็ไม่ได้คุยไรกัน   เพราะภีมหันไปคุยกะเพื่อนนะ

“แหม........ คุยกะแฟนอ่ะดิ   กูเห็นคุยกันทุกวันเลย.......  นี่!! มีแฟนไม่บอกเพื่อนนะเมิงอ่ะ” ยังคงเป็นเสียงเพื่อนภีมอีกนั่นแหละที่ดังเข้ามาในโทรศัพท์  พอเราได้ยินเพื่อนภีมแซวแบบนั้นเราก็เขินเลยอ่ะดิ  ไอ้ความโกรธเมื่อกี้....  หายไปหมด    แล้วภีมก็หันพูดกะเพื่อนว่า..........

“เออๆ  เอาไว้กูเล่าให้ฟัง....... หยุดเห่ากันก่อนได้มั้ยว่ะ......” ยิ่งเราได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งใจเต้นโครมครามเลย........  นี่จะบอกกะเพื่อนเหรอว่าคบกะเรา   บ้าดิ....... เรายังไม่ได้ตกลงกันซะหน่อย...............

“ปอ....... ยังอยู่ป่าว.....” เสียงภีมพูดมาในโทรศัพท์

“อยู่ๆ.....”

“ปอ.... เมื่อกี้ได้ยินเพื่อนเค้าแซวป่ะ???” ภีมถามด้วยเสียงขี้เล่น

“ไม่ได้ยินอ่ะ...  เพื่อนภีมแซวว่าไรเหรอ??” แกล้งเนียนๆไป.........  อยากรู้ว่าภีมจะเล่าว่าไร

“อ๋อ...... มันแซวว่าเค้ากะปอเป็นแฟนกันนะ..” เสียงที่ภีมพูดออกมาทำให้เรารู้ว่า... ตอนนี้ภีมกำลังเขินมากๆ

“เหรอ.......”  เราก็แกล้งทำเป็นไร้เดียงสาไร้สติไปน่ะ.....  แต่ก็แอบยิ้มอยู่ซะจนเมื่อยกรามแล้ว.........

หลังจากนั้นเราก็เงียบ....  ภีมก็เงียบ.........  ไม่มีเสียงพูดใดๆทั้งสิ้น   คาดว่าทั้งเราและภีมก็คงรู้สึกเหมือนกันก็คือ.....  อายจนไปรู้จะพูดไรต่อ.....  สักพักเราก็เลยพูดขึ้นว่า.........

“แล้วจะกลับได้รึยังเนี่ย?????”

“อืม..... งั้นกลับเลยก็ได้.....”   หลังจากที่ภีมพูดกะเรา  ภีมก็หันไปบอกเพื่อนว่า..... “กูกลับก่อนนะ....”  แล้วเราก็ได้ยินเพื่อนภีมแซวกันใหญ่เลยว่า..... “พอแฟนโทรมาตาม....  กลับเลยนะเมิงอ่ะ....”  ยิ่งทำให้เราปวดกรามมากขึ้นไปใหญ่.............  

ตอนที่ภีมขี่รถกลับบ้านเราก็คุยกะภีมไปด้วย......  ก็บ่นมันนั่นแหละ.... ว่าพร่งนี้จะสอบแล้วทำไมยังมานั่งกินเบียร์อีก   ภีมก็ได้แต่แก้ตัวว่าคลายเครียดๆอ่านมาทั้งวันแล้ว   แต่ถึงจะแก้ตัวยังไงภีมก็โดนเราสวดไปซะชุดใหญ่....  


พอภีมถึงบ้าน   เราก็ติวกันทางโทรศัพท์นี่แหละจนถึงห้าทุ่ม....  ถึงได้วางโทรศัพท์   เราก็มานั่งทบทวนอีกรอบก่อนนอน   พรุ่งนี้ก็ต้องรีบไปแต่เช้าเพื่อมานั่งทวนให้ภีมอีกรอบนึง   จริงๆแล้วนะ.....  เห็นเราติวให้ภีมแบบนี้ไม่ใช่ว่าภีมเรียนไม่เก่งนะ..  มันนะเรียนเก่งกว่าเราอีกเกรดมันมากกว่าเราทุกเทอมเลย   เพียงแต่มันค่อยมั่นใจบางวิชาเท่านั้นเอง   เกรดออกมาทีไรมันก็ได้โน้นแหละ  3.7-3.8 ในขณะที่เราจะอยู่ประมาณ 3.4-3.5 ภีมมันเป็นคนหัวดีมากๆ  (เหอ เหอ...  เราขอเยินยอสวีทฮาร์ทของเราหน่อยนะ.....)


********************************************************************


วันรุ่งขึ้นเรามาถึงรร.ตั้งแต่เจ็ดโมง   พอมาถึงภีมก็กวักมือเรียกเราไปนั่งข้างๆเราก็เลยเดินไปแล้วก็ยื่นลูกอมฮาร์ทบีชให้ภีมเหมือนที่เราทำทุกวัน   แล้วเราก็เริ่มติวหนังสือกันเพื่อเป็นการทวนอีกครั้ง........

หลังจากการสอบทั้งช่วงเช้าช่วงบ่ายผ่านพ้นไป..............  พวกเราทุกๆคนในกลุ่มก็รู้สึกโล่งใจ   เพราะจากการตรากตรำอ่านหนังสือกันมา......  เราก็เลยทำข้อสอบกันได้ทุกคน

พอออกมาจากห้องสอบเราก็นัดกันไปที่ห้องแนะแนวเพื่อที่จะดูผลประกาศการเข้าค่าย...........  ซึ่งเป็นค่ายที่จัดขึ้นโดยมหาลัยภาค   ค่ายนี้จะคัดเอานักเรียนชั้นม.5 ของภาคตะวันออกจำนวนประมาณ 50 คน(คัดจากเกรดเฉลี่ยสูงสุดและผลการทำกิจกรรมต่างๆ...)  มาเข้าค่ายเพื่อเรียนรู้หลักสูตรการเรียนในมหาวิทยาลัยว่าแต่ละคณะเข้าเรียนอะไรกันบ้างแล้วเรียนยังไง  ซึ่งคนที่ติดค่ายนี้จะได้สิทธิพิเศษก็คือ ได้โครต้าของมหาลัยภาคไปเลยโดยตัวเองสามารถเลือกคณะที่ตัวเองชอบได้ตามต้องการ   

กลุ่มของเราส่งใบสมัครพร้อมแนบประกาศนียบัตรจากการทำกิจกรรมต่างๆไปตั้งแต่เดือนที่แล้ว.....  ตอนนี้ทุกคนตื่นเต้นกันมาก....   เพราะมีแต่คนอยากได้ไปเข้าค่ายนี้....
ตอนที่ไปดูก็ลุ้นๆกันอยู่ว่า....จะติดรึป่าว????  ซึ่งถ้าไม่ติดพวกเราก็ตั้งใจว่า.....  จะไปเข้าค่ายวิศวเกษตรด้วยกัน ซึ่งมันเป็นค่ายติวเอนทรานซ์นะ.....


พอไปดูผลปรากฏว่า...........  เด็กรร.เราติดค่ายนี้จำนวน 12 คน  ซึ่งเป็นเด็กห้องเรา 4 คน  โดยสี่คนนั้นก็เป็นเพื่อนในกลุ่มเราทั้งหมด คือ  ต๊ะ   ไอ้โอ๊ต   หน่า  และคนสุดท้าย ภีมนั่นเอง    ตอนที่เรารู้นะเรารู้สึกเซ็งมากๆเรากลัวมาตลอดว่า....  เรากะภีมจะไม่ได้ไปด้วยกัน.....  แล้วมันก็จริงๆ  เราอุตส่าคิดไว้ว่า....  ปิดเทอมใหญ่นี้จะได้เจอภีมทุกวันซะอีก    แต่แล้ว........ก็ฝันสลาย......  เย็นวันนั้นเราก็กลับบ้านด้วยจิตใจห่อเหี่ยว...

พอตอนสี่ทุ่มเราก็เลยโทรหาภีมเหมือนเช่นที่ทำทุกวัน.....

“เออ....  ปอเองเหรอ”

“อืม....”  เราตอบด้วยเสียงเนือยๆ

“นี่ปอ........เค้าบอกที่บ้านแล้วนะ   เรื่องค่ายนะ...   พ่อกะแม่เค้าดีใจมากเลยนะ”  ภีมพูดด้วยความดีใจ  (เอ้อ...ตอนั้นนะพ่อกะแม่ภีมเค้าคืนดีกันแล้ว.....  คือพ่อเค้ามาขอโดทษแม่ภีมนะ  แล้วก็สาบานว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก  แม่ภีมก็เลยใจอ่อน...     เพราะตลอกเวลาที่พ่อภีมไม่อยู่....  แม่ก็คิดถึงและรอคอยพ่อภีมกลับมาทุกวัน   เรื่องก็ประมาณนี้แหละ)

“เหรอ....  ดีใจด้วยนะ”  เสียงเรายังคงเนือยๆอยู่เหมือนเดิม

“ปากบอกว่าดีใจ....  แต่ทำไมทำเสียงแบบนั้นล่ะ”

“ไม่มีไรหรอก....” ขี้โกหกจริงๆเลยเรา

“มี....... บอกมา” เสียงภีมพูดแบบจับผิด

“เค้าแค่เสียใจนะ........ ที่เราไม่ได้ไปด้วยกัน”

“น่า........อย่าคิดมากสิ   เราโทรคุยกันทุกวันก็ได้นิ”

“แต่มันไม่เหมือนกันนิ....” ขออ้อนหน่อย...

“เอางี้... ค่ายปอเริ่มก่อนค่ายเราตั้งหลายวัน   งั้นเค้าชวนสามคนนั้นไปเที่ยวที่พวกปอก่อนดีกว่า.... แล้วค่อยกลับมาที่ค่ายเค้า”

“จริงดิ!!!!!....”

“จริง........ เค้าไปอยู่ไปเที่ยวกะปอหลายๆวันก็ได้...นะ   อย่าเสียใจเลยนะ...  ที่เราไม่ได้ไปด้วยกัน”

“อืม....... ไม่เสียใจแล้วก็ได้”

“งั้นเราไปนอนกันเหอะ.....  เค้าง่วงแล้วอ่า.....”

“เค้าก็ง่วงแล้วเหมือนกัน....  ฝันดีนะภีม”

“ปอก็ฝันดีเหมือนกันนะ........  แค่นี้นะ”

อย่างน้อยภีมก็จะมาอยู่กะเราตั้งหลายวัน....... ช่างมันเหอะ...  ไม่เสียใจแล้ว


สรุปแล้ว.... สี่คนนั้นก็ตกลงจะไปเข้าค่ายของมหาลัยภาค   ใจจริงเราอยากให้ภีมสละสิทธิ์แต่ก็ไม่อยากไปทำลายอนาคตของภีม....  ก็เลยต้องปล่อยให้ภีมไป....  ส่วนสมาชิกในกลุ่มของเราที่เหลือก็จะไปเข้าค่ายวิศวเกษตรบางเขนกัน     ปิดเทอมนี้........ กลุ่มของเราก็เลยต้องแยกเป็น 2 กลุ่ม.....

เรามีเวลาเตรียมตัวกันประมาณหนึ่งสัปดาห์   โดยเรานัดกันว่าจะมีการไปเลี้ยงกันก่อนไปซึ่งตกลงกันว่าเป็นวันจันทร์หน้า..........................


####################################################################

1712

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

Klong

ขอบคุนครับ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

spyhihi

สนุกมากกกกกกกกกกก

4_NAY

ไม่ค่อยไว้ใจ....ภีม

pearl9845

ขอบคุณครับ