## เรื่อง "เรื่องของเค้ากะแก" ##(19)

bosskrubza

##  เรื่อง  “ เรื่องของเค้ากะแก”  ๑๙  ##

ขอโทษจริงที่เราหายไปเลยตั้งสองสามวัน.................  ช่วงนี้งานเยอะจริงๆ

วันนี้เลยแอบแว๊บ....  มาพิมให้อีกตอนนึง.........................


*******************************************************************


เวลาหนึ่งอาทิตย์สำหรับการเตรียมตัวก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว........  เมื่อวานเราเพิ่งไปกินหมูกระะทะกันเพื่อเป็นการเลี้ยงส่งกันครั้งสุดท้ายก่อนที่จะแยกย้ายกันไปเข้าค่ายช่วงปิดเทอม.............


วันนี้เราตื่นตั้งแต่เช้า......  เพราะว่าวันนี้เราและพวกเพื่อนๆต้องออกเดินทางสู่กทม.  เพื่อเข้าค่ายติวเอ็นทรานซ์ที่วิศวเกษตรบางเขน................

เรามาถึงขนส่งเป็นคนสุดท้าย..........  เพราะเรามัวแต่หยิบนั่นลืมนี่.....  พัลวันจนโดนพ่อบ่นว่า....  จะย้ายบ้านเลยรึไง????......  ขนของไปเยอะขนาดนี้.........   คือไม่รู้สิ???  เราแค่คิดว่าไอ้อันนั่นก็ต้องใช้ไอ้นี่ก็ต้องเอาไป   ของก็เลยเยอะไปหน่อย....  แฮ่ ๆ ๆ  แค่สองกระเป๋าใหญ่ๆเอง (ก็นะ....  อยู่เป็นเดือนนิ)

“กว่าจะเสด็จได้นะเมิง......  นี่เพื่อนเค้ารอเมิงอยู่คนเดียวนะเนี่ย.....”  นี่คือเสียงแรกที่ทักเรา   คงเดาได้ไม่ยากนะว่าใครที่จะปากเสียได้ขนาดนี้  มันก็คือ .... ...ไอ้โอ๊ตไง

“จะไม่ให้ช้าได้ไง........ พ่อเห็นปอหยิบนั่นหยิบนี่ไม่หยุด” คุณ ฟาร์เทอร์นั่นเอง..........   

“พ่ออ่ะ...... ก็ของมันต้องใช้นิ”  หน้างอนิดๆ  

“เออๆ...ตามใจ   ตอนกลับระวังจะขนมาไม่หมดล่ะ...” คุณฟาร์เทอร์ยังแซวไม่เลิก.......   พ่อนะพ่อ

“อือ........” หน้างอขึ้นอีกเรา.............

“งั้นรีบๆไปกันเถอะลูก........ ” คุณฟาร์เทอร์พูดขึ้น

จากนั้นฝนกะหน่าก็ไปซื้อตั๋ว  เนื่องจากกลุ่มของเรามีกัน 12 คน  แต่มี 4 คนที่ติดค่ายมอภาค คือ ต๊ะ  หน่า  ไอ้โอ๊ต และภีม   ดั้งนั้นการไปค่ายวิศวเกษตรจึงมี 7 คน  คือ  เรา  ฝน  บัว  ชาติ  หนึ่ง ฟลุ๊ค และเจมส์  คือว่า ขาดนิดไปคนนึงนะ....  มันต้องช่วยแม่มันขายของตอนปิดเทอมมันเลยไปไม่ได้  (คุณผู้อ่านอย่าเพิ่งงงกับชื่อของเพื่อนเรานะ....  คือเราจะพูดถึงเฉพาะที่มันเกี่ยวกะเรื่องนะ...  บางคนเลยมาๆหายๆ)

หลังจากซื้อตั๋วมาก็ต้องมาจับฉลากกันว่าใครจะนั่งกะใคร  เพราะว่าเมื่อขาดนิดไปคนนึงกลุ่มเราก็จะเหลือ 11 คน  (คือไอ้สี่คนนั้นมันขึ้นไปอยู่กะพวกเราก่อนนะ....  ตามที่เราคุยกะภีมไว้ตอนที่แล้ว.....  เดี๋ยวจะงง...)  คราวนี้เลยต้องมีคนที่นั่งคนเดียวด้วยคนนึง

ตอนที่เราจะเลือกตั๋วเราก็พยายามบนบานสารกล่าวว่า.....  ขอให้ได้นั่งคู่กะภีมด้วยเถิด......................... จนโดนแซว....

“แหมปอ.......... มีเล่นของเลยเหรอ....  อยากนั่งกะใครจ๊ะ...” นางชาตินั่นเอง....ที่แซวเราขึ้นมา

“ป่าวซะหน่อย..... เราขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ” แหลเห็นๆ............. ชิ!!.. ใครจะบอกความจริง

“ไม่ใช่ว่าขอให้นั่งคู่กะใครบางคนหรอกเหรอ?????” เวรของกำ กำของเวร...... รู้ดีจริงๆ  คนที่พูดก็คือ.... เจมส์นั่นเอง         เจมส์พูดแล้วหันหน้าไปทางภีม.....

“ใครจะอยากนั่งกะภีม.......ไม่เอาด้วยหรอก” เราก็เนียนๆไปน่ะ........  ไม่อยากให้เพื่อนล้อเดี๋ยวภีมจะอึดอัด

“เออ....... ให้มันจริงเหอะ”  เพื่อนๆที่เหลือพร้อมใจกันประสานเสียง    ไรเนี่ย...... ชิ!!  วันนี้มีคนแกล้ง..........


หลังจากแต่ละคนเลือกตั๋วเสร็จ   ก็เอามาเทียบกันว่า........ ใครได้นั่งกะใคร........  
เจ้าพ่อคุณเอ้ย......... ช่วยลูกช้างด้วย.............  ทำภาวนาอยู่.....  จนภีมเรียก

“ปอ........ ไหนดูสิ   ว่าได้บัตรหมายเลขอะไร    เค้ายังหาคู่ไม่เจอเลย.....”  เราก็เลยยื่นบัตรรถให้ภีมดู

“เฮ้ย...........ปอ    เราได้นั่งคู่กันแหละ.....”  เสียงดูดีใจจัง

“จริงดิ...” แฮ่ ๆ ๆ ของแรงดีจริงๆ......  ต้องรีบกลับมาแก้บนแล้วแฮะ

แล้วเราก็ขึ้นรถกัน......  เราต้องใช้เวลานั่งรถประมาณ 4 ชม. กว่าจะถึง กทม.  
แต่ละคนก็นั่งปะจำที่ของตัวเอง  ส่วนเรานะเหรอก็นั่งข้างๆภีมไง  (  5555.. )  
เรากะภีมก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ คุยเรื่องที่บ้าน  เรื่องเรียนว่าจะเรียนไรดี   ตอนนั้นภีมบอกว่าภีมอยากเรียน วิศว  แต่เรายังไม่รู้เลย   เรายิ่งคุยกันก็ยิ่งสนุก  (ก็คนรักกันคุยกันอ่ะนะ........ไม่ให้สนุกมีความสุขได้ไง )  ( แหวะ....จะอ้วก)
ก้เลยทำให้เพื่อนๆคนอื่นๆเริ่มแซว...........

“แหม.......  บอกว่าไม่อยากนั่งกะไอ้ภีม  แต่จ้อไม่หยุดเลยนะเมิง” ปากดีแบบนี้มีคนเดียว  ไอ้โอ๊ต

“ทำไมล่ะ........ เรื่องของกู” นี่....สมๆ

“เออ.....ตามสบายเหอะ” ไอ้โอ๊ตพูดกระแทกเสียง  ที่มันอารมเสียนะ   ก็เพราะมันต้องนั่งกะใครก็ไม่รู้ไง  ดันซวยจับได้นั่งกะคนอื่นเอง


“ไอ้โอ๊ต..... คนเค้ากำลังมีความสุข  เมิงอย่าไปขัดเค้าเลย” เสียงนี้นี่แหละ....  ทำให้เราหันกลับไปมอง  ก็คนที่พูดคือเจมส์ไง    ตอนที่เราหันไปมองเจมส์........ หน้าของเจมส์ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น   เราดูไม่รู้เลยว่าเจมส์พูดคำนั้นด้วยความรู้สึกแบบไหน  เราก็เลยหันหน้ากลับมาแล้วเรากะภีมก็คุยกันไปเรื่อยๆ  

เราคุยกันนานเป็นชั่วโมงจนรู้สึกง่วง....     เราหันไปมองข้างๆเห็นภีมหลับไปแล้ว  เราก็เลยเอาหัวซบที่ไหล่ภีมแล้วเราก็หลับไป...   ช่วงที่เราหลับอยู่นั้นอากาศเย็นมากเพราะฝนตกลงมาอย่างหนัก....   เราก็เลยรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้วลุกขึ้นไปหยิบผ้าห่มมาห่ม   เราหลับในท่าเดิมคือซบที่ไหล่ภีม   ตอนนั้นภีมคงหลับสนิทมาก...เราก็เลยเอาผ้าห่มห่มให้ภีมด้วย    เราห่มผ้าผืนเดียวกัน....อากาศยิ่งหนาวเรายิ่งเบียดตัวใกล้ชิดกันมากขึ้น..... เรากอดกันแน่นมาก  มันยิ่งทำให้เรารู้สึกอบอุ่นมากขึ้นความหนาวไม่สามารถทำอะไรเราได้เลย.....   เราหลับสบายจนไม่อยากตื่น...   ในอ้อมกอดนี่แหละที่เรารักและโหยหาและต้องการให้มันอยู่กับเราตลอดไป......


**********************************************************************


เรามาถึงกทม.ประมาณบ่ายๆ  พอมาถึงเราก็นั่งแท็กซี่เข้าไปที่ที่พัก   ซึ่งเป็นหอพักที่เราจองกันเอาไว้   ด้วยขนาดห้องที่ค่อนข้างกว้างเราก็เลยเช่ากันแค่สองห้อง ก็คือ แบ่งชายหญิงนั่นเอง....

พอเข้ามาในห้องก็จัดแจงจัดของเข้าที่เข้าทางกันพอจัดของเสร็จก็ออกไปกินข้าวกัน   ซึ่งก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากหอหรอก   หน้าหอนี่เอง......... ก็นั่งกินข้าวกันไปคุยกันไปว่าจะไปไหนกันดี  สรุปแล้วก็คือ.......... นั่งล้อมวงเล่นไพ่กันในห้อง......  โดยมีไอ้โอ๊ตเป็นเจ้า

“เอ้า........ จ่ายคับจ่าย...    ตานี้เจ๊าป๊อกเก้าอีกแล้ว....  555..” มันพูดไปหัวเราะไปอย่างอารมณ์ดีในขณะที่ทุกคนกำลังอารมณ์เสีย.................

“โอ๊ย!!!!!.....ไม่เล่นแม่งแล้ว.....” เราพูดพร้อมกับเดินฟึดฟัดออกจากวงไพ่ไป

“เฮ้ย!!!  เสียแล้วอย่าโวยวายดิว้ะ...” ไอ้หนึ่งมันแซวเรา.....

“เออ....... เงียบๆเลย  ไม่มีสมาธิลุ้นไพ่” ไอ้ยูพูด     ดูพวกมันดิ...มีแต่คนซ้ำเติมเรา  เราเลยหันไปขอความเห็นใจจากภีม   แต่...    แต่....    ภีมก็ไม่สนใจเราแถมยังหันไปลุ้นไพ่ของตัวเองอย่างไม่สนใจไยดีเราเลย......

ชิ...... นั่งเล่นคนเดียวก็ได้  ไม่เสียตังค์ด้วย...  ไพ่ก็ยังเหลืออีกสำรับนึง...  ไม่ใช่ว่าเสียไพ่ซะจนบ้าหรือเสียสติหรอกนะ    แต่ที่เอาไพ่ออกมาเล่นคนเดียวน่ะ....  เรานั่งดูดวงให้ตัวเองต่างหาก...
ยิ่งดูดวงให้ตัวเองเสร็จก็ยิ่งหงุดหงิด....  ก็ดวงที่อ่านจากไพ่นะมันบอกว่า....  เราจะทุกข์ใจเพราะเรื่องความรักเนื่องจากจะมีผู้หญิงขาวผอมเข้ามาพัวพันกับคนที่เรารักอยู่.........
กรรมของเวร  เวรของกรรม   นี่...ทำไมมันมีแต่เรื่องหงุดหงิดเนี่ย????????? เซ็งเป็ดเซ็งไก่กันเลย!!!!!!

"ปอ....... ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ   เพราะเสียไพ่เหรอ????" เจมส์ถามเรา

"นิดหน่อยนะ...  ช่างมันเหอะ.." แม้ว่าเราจะพูดว่านิดหน่อย...  แต่ในใจเรานั้นเต็มไปด้วยความกังวล...

"อย่าเครียดเลย.....  มาฟังเพลงกะเราดีกว่า" เราก็เลยเดินไปหาเจมส์ที่นอนฟังเพลงในมือถืออยู่บนเตียงที่อยู่ไม่ไกลจากวงไพ่นัก

เรากะเจมส์ก็เลยนอนฟังเพลงกันอยู่บนเตียงโดยแบ่งกันฟังคนละข้าง....  เพลงในเครื่องเจมส์มีแต่เพลงช้าๆ ฟังแล้วก็สบายใจดีเหมือนกัน  ช่วยให้เราหายกังวลใจได้บ้าง....  อย่างน้อยมันก็แค่ไพ่   มันอาจจะตรงหรือไม่ตรงก็ได้....  เราไม่อยากกังวลไปก่อนทั้งที่มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้

"เฮ้ย.... ปอสบายไปแล้วเมิงอ่ะ...  เอาหมอนมาลูกนึงดิ๊" ไอ้ยูพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด  สงสัยจะเสียไพ่.....

"ไรอ่ะ.......  เมิงไปเอาที่คนอื่นดิ   กูหนุนอยู่...ไม่เห็นเหรอ????" ชิ....ทำมาเป็นอารมณ์เสีย

"ไม่เอาอ่ะ....... เอามา" ไอ้นี่...ไม่เลิก  จะเอาให้ได้ใช่มั้ย???

"แล้วกูจะเอาที่ไหนนอนเล่า...." เริ่มหงุดหงิดเหมือนกัน.......

"อ่ะ....... เมองเอาของกูไปป่ะ  จะได้เลิกเห่าซะที...." เจมส์พูดแล้วก็โยนหมอนใส่หน้าไอ้ยูไป........  สมน้ำหน้า.... ปากดีนัก

เราก็นอนฟังเพลงต่อ... หันไปข้างๆก็เห็นเจมส์นอนโดยที่ไม่มีหมอน  เราก็เลยแบ่งหมอนให้เจมส์นอนด้วย   เจมส์ก็พูดว่า...

"นึกว่าจะไม่แบ่งเรานอนซะแล้ว...." มันพูดยิ้มๆ  เราก็เลยเขินๆเหมือนกันนะ  ก็เวลาเจมส์ทำหน้าแบบนี้อ่ะ....... มันน่าร๊ากกกกกกกกกกก จริงๆเลย

ด้วยความที่นอนหมอนเดียวกันเรากะเจมส์ก็เลยนอนชิดติดกันมาก...  หูนี่ชนกันไปชนกันมาจั๊กกะจี้จัง....  แต่ก็ไม่หลบหรอกนะ...  อยู่ใกล้ๆคนน่ารักใครจะไม่อยากอยู่ล่ะ (แอบเลวอีกแล้วเรา....  แต่ไม่สนใจหรอก  ภีมยังไม่สนใจเราเลย   เล่นแต่ไพ่.... ไปขอไพ่เป็นเมียเลยป่ะ...  เริ่มพาลแล้วไง...)

"ปอ....." เจมส์เรียก... เราก็เลยหันหน้าไปหาเจมส์  แต่ก็นะ...ลืมไปว่านอนชิดกันขนาดนี้.... แฮ่ ๆ ๆ จมูกเราก็เลยไปโดนแก้มเจมส์พอดีเลย...... (อายเค้ามั้ยล่ะ......)

"อุ๊ย!!! พอดีเลยอ่ะ..." กรรม....  นี่เจมส์มันจงใจให้เป็นแบบนี้หรือนี่............  อายเลยสิที่นี้....  เราเลยนอนหันหลังให้เจมส์แถมยังได้ยินเสียงเจมส์หัวเราะใหญ่เลย  (สงสัยเจมส์จะสะใจมาก  ชิ....)

เรานอนฟังเพลงเพลินๆ  ในที่สุดเราก็หลับไป....  แล้วความหนาวก็ทำให้เรารู้สึกตัวตื่น...  งัวเงียๆเห็นวงไพ่ยังแน่นอยู่ (นี่กะจะเล่นกันจนซื้อบ้านได้เลยรึไงก็ไม่รู้.....)  หันมองเจมส์ก็หลับเหมือนกัน   ไอ้หนาวเนี่ย... เพราะมันเปิดแอร์กันแรงซะจนหนาวนะสิ... หนาวจน เพนกวินวิ่งเล่นเต็มห้องไปหมด....ไม่รู้มันบ้ากันรึไง????  เราก็เลยหยิบผ้าห่มมาห่มนอนหลับต่อดีกว่า.....  ไม่อยากเถียงกะพวกมันอีก  เดี๋ยวโดนรุม.....   พอล้มตัวลงนอนเราก็เอาผ้าห่มให้เจมส์ด้วย  ผืนเดีนวกะเรานั่นแหละ (ไม่ได้คิดไรนะ... ถ้าห่มมันใหญ่....  อีกอย่าง  เราก็ไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำ..... ก็เลยแบ่งให้เจมส์ห่มด้วย  จริงๆนะ)

"ขอบคุณครับ" เจมส์พูด....  อ้าว... งง...  นี่มันไม่ได้หลับเหรอ   เราก็นั่งมองมันพักนึงก็เห้นมันนอนนึงๆ เอ๊ะ มันหลับรึเปล่าเนี่ย??? หรือมันละเม่อ.....

เราจดๆจ้องๆอยู่พักนึงก็ไม่มีไร...  นอนดีกว่า....  ง่วง....

พอเราลงนอนเจมส์มันก็ดึงเราไปกอดซะแน่นเลย...  ตอนแรกเราก็ดิ้นๆแหละ   ก็ภีมอยู่ตรงนี้เอง.....มันจะดูไม่ดี.... แล้วเจมส์ก็พูดอยู่ใกล้หูเราว่า...

"อย่าดิ้นสิ.... เราขอกอดหน่อยน๊า....." แล้วมันก็หอมที่กกหูเราด้วย   เราก็ตกใจดิ... รีบหันไปมองที่วงไพ่ทันทีว่ามีใครเห็นรึป่าว????  แต่แล้วก็พบว่า.... แต่ละคนสนใจแต่ไพ่ตรงหน้าของตัวเอง  ภีมก็ด้วย....  ไม่มีใครสนใจเรากะเจมส์เลย   

เราก็เลยตามเลย.... นอนให้เจมส์กอดอยู่แบบนั้นจนหลับไป.....  อุ่นดีเหมือนกันแฮะ   



###########################################################################

1712

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

Klong

ขอบคุนครับ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

spyhihi

สนุกมากกกกกกกกกกก

4_NAY

เป็นสาวเป็นนาง....ปล่อยเนื้อปล่อยตัว

watsana

ขอบคุณนะคับ

pearl9845

ขอบคุณครับ

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​