## เรื่อง "เรื่องของเค้ากะแก" ##(21)

bosskrubza

##  เรื่อง  “ เรื่องของเค้ากะแก ”  ๒๑  ##

ช่วงนี้การบ้านเราเริ่มเยอะอีกแล้ว.......  เดือนนี้นี่เป็นเดือนมหาวิปโยคของเราเลย......

การบ้านเยอะมากๆ.....    แถมยังมีสอบอีก.......     ทำละครเวทีอีก    (เฮ้ออออ....  เหนื่อย)

ใครที่จะเรียนโฆษณาเราขอเตือนก่อนเลยว่า..........  ถ้าไม่รักจริงอย่าเลือกเรียนเด็ดขาด   เพราะมันหนักมากๆ

นี่เป็นช่วงพักชักย่อย......... เราเลยแว๊ปมาพิมพ์เรื่องให้อ่านกันอีกตอน
*********************************************************************

จากที่เมื่อคืนนอนกันค่อนข้างดึก  ก็ประมาณตีสี่ได้มั้งกว่าจะหลับกัน.....  วันนี้ก็เลยตื่นกันสายหน่อยก็ประมาณสิบโมงกว่าจะอาบน้ำแต่งตัวก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยง   เราเดินทางออกจากห้องกัน..................  เราไปเที่ยวกันหลายที่เหมือนกัน... ซึ่งก็จะเน้นไปทางการชอปปิ้งซะมากกว่า.....   พอชอปปิ้งกันจนหนำใจเราก็ไปดูหนังกันต่อกว่าจะกลับมาถึงที่ห้องก็ประมาณสามทุ่ม.....

กลับมาถึงห้องเราก็แยกย้ายกันอาบน้ำอาบท่า....  โดยให้เวลาหนึ่งชั่วโมงเพื่อที่จะมาล้อมวงเล่นไพ่กัน (เวรกรรม.... ผีพนันกันท้างน้านนนน....)  เวลาผ่านไปยังไม่ถึงชั่วโมงเลยพวกผู้ชายก็ลงมานั่งหน้าสลอนรอกันอยู่แล้ว (นี่อาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำกันเนี่ย....  มันถึงเร็วขนาดนี้)  ไม่นานเกินรอ.....  ผีพนันทั้งหลายก็ล้อมวงแจกไพ่ลุ้นไพ่กันอย่างเมามัน.....  ทั้งของดีต่างๆนานาทั้งคาถาถือเคล็ดมากมายถูกหยิบยกเอามาใช้  เอากันเข้าไปพวกผีพนันทั้งหลาย.....  ที่ด่าเค้าได้เนี่ย.....ก็เพราะว่าวันนี้เราไม่ได้ร่วมวงกะพวกมันนะดิ.... ไม่เอาด้วยหรอกวันนี้ชอปปิ้งหมดไปตั้งเยอะ.....   นอนดูโทรทัศน์ดีกว่า..........

“ปอ...ไม่เล่นเหรอ” ภีมถามเราเพราะเห็นว่าทุกทีเราไม่ค่อยพลาดที่จะร่วมวงกะผีพนันพวกนั้น

“ไม่ดีกว่า..... เค้ากลัวเสียอ่ะ”

“หุ้นกะเค้าป่าว.....” ภีมเสนอความคิด

“อย่าเลย....  เดี๋ยวเค้าจะทำภีมดวงซวย” ก็จริงอ่ะนะ  เรานะดวงซวยจะตาย....

“งั้นก็ตามใจ....  เค้าไปเล่นไพ่ก่อนนะ ” แล้วภีมก็เดินตรงไปยังวงไพ่ซึ่งอยู่ในห้องนอน....   เราก็นอนเล่นสบายใจเฉิบอยู่ที่โซฟานอนดูโทรทัศน์อยู่คนเดียว...   เพราะที่เหลือมันกลายร่างเป็นผีพนันกันหมดแล้ว (อยากแจ้งตำรวจจัง...   เผื่อจะได้ค่าตอบแทน...  ติดอยู่ว่า.. ที่รักเรามันร่วมวงอยู่ด้วยนะสิ!!)  

“เราขอนอนด้วยดิ” เราถึงกะสะดุ้งกันเลยทีเดียว.... (แหมคนกะลังคิดไรเพลินๆ...)  พอเราหันไปมองตามเสียงนั่นจะเป็นใครไปได้ล่ะ....  ก็ไอ้คนที่ทำให้เรากะภีมทะเลาะกันเมื่อวานไง  (อ้าว!! ไปโทษเค้าซะงั้น.... แกเองไม่ใช่เหรอที่พลีกายยอมให้เค้ากระทำชำเราน่ะ....   )

“ก็นอนดิ... ไม่เห็นต้องขอเราเลย   ที่ว่างเยอะแยะ...” เคียงเจมส์นิดหน่อย....  ทั้งที่รู้ว่าเพิ่งมีปัญหาแต่ยังจะมาทำหน้ากรุ้มกริ่มอีก (ชักเริ่มกลัวๆมันแล้วแฮะ..... เดียวหลังจากที่ภีมกลับไปเราก็ต้องอยู่กะเจมส์อีกเป็นเดือน.....)

“ทำไมต้องทำท่าทางงั้นหล่ะ...  เราน่ารำคาญมากเลยเหรอ..” เจมส์พูดแล้วทำหน้าหง๋อยๆ  เราก็ทำหน้าไม่ถูกสิ... ยิ่งเป็นคนขี้สงสารอยู่ด้วย...

“ป่าว!!.... ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย   เจมส์คิดมากไปป่าว!!!” ก็เราไม่ได้รังเกียจหรือรำคาญอะไรเจมส์ซะหน่อย....   เจมส์น่ะ....น่ารักจะตาย   แต่เราก็ต้องห้ามใจอ่ะนะ..ก็เรารักภีมไปแล้วหนิ...   แล้วก็ไม่อยากให้มีปัญหาเหมือนคราวที่แล้วอีก....

“เรารู้นะปอ...ว่าอะไรเป็นอะไร   แต่เราแค่ตัดใจไม่ได้ก็เท่านั้นเอง....  ขอเราอยู่ข้างๆปอแบบนี้ไปก่อนนะ” เจมส์ทำหน้าน่าสงสารอีกแล้วอ่ะ.......  อย่าทำหน้าแบบนี้สิ..เราเป็นคนใจอ่อน - อ่อนใจนะ .....  ทำไรไม่ถูกแล้วเนี่ย!!!
ขณะที่เราเอ๋อรับประทานอยู่นั้น...   มารู้สึกตัวอีกทีเจมส์ก็ลงมานอนทับอยู่บนตัวเราแล้ว  ตอนนั้นหน้าของเรากะเจมส์อยู่ใกล้กันมากจมูกนี่ชนกันเลย   ลมหายใจของเจมส์ที่พ่นรดหน้าเราอยู่มันกำลังทำให้เราขนลุก (หยิวๆแล้วดิ...  เวรกรรม... ทำไมมันน่ากลัวงี้อ่ะ.....  ปกติเจมส์เป็นคนน่ารักใจดีไม่ใช่เหรอ..)  เรารู้สึกอายมากที่ตกอยู่ในสภาพนี้   หน้าของเราสองคนที่อยู่ใกล้กันมาก... สายตาของเจมส์ที่มองตาเราอยู่อย่างไม่คิดจะหลบหลีก... ประกอบกับลมหายใจที่เป่ารดหน้าเราอยู่...  ทำเอาเราหายใจติดๆขัด...

“เอ่อ....ระ   เรา...” เราพูดยังไม่ทันจบประโยคปากของเรามันก็ไม่ได้พูดอีก.... ทำไมนะเหรอ....ก็ปากเรามันไม่ว่างนะสิ.....   เพราะมันกะลังโดนปากเจมส์จูบอยู่   เรายอมรับนะว่าเราเคลิ้บเคลิ้มไปกับรสจูบที่เจมส์มอบให้... มันไม่ได้เป็นจูบที่เร่าร้อนรุนแรงแต่มันเป็นจูบที่ค่อนข้างอ่อนโยนและทะนุถนอม   พอเราได้สติว่าเราจะทำแบบนี้ไม่ได้เราจึงผลักเจมส์ออก.... เจมส์มองเราด้วยสายตาที่เจ็บปวดแล้วพูดออกมาว่า...

“เราขอโทษนะ...  เรารู้ว่าเราไม่มีสิทธิ์” แล้วเจมส์ก็หอมแก้มเราครั้งนึงแล้วก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง  ทำให้เราทำอะไรไม่ถูกเลยเพราะตอนที่เจมส์พูดว่า “เราขอโทษ... เราไม่มีสิทธิ์” น่ะ ...  เจมส์ตาแดงมากพร้อมกับมีน้ำตาคลออยู่ที่เบ้าตา...เพียงแต่มันยังไม่ไหลออกมาเท่านั้น... เราเข้าใจว่าเจมส์คงพยายามอดกลั้นมันไว้

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันทำให้เราอึกอัดมาก... เรารู้สึกเป็นห่วงความรู้สึกของเจมส์มาก  เราไม่อยากให้ใครต้องมาทุกข์ใจหรือเสียใจกับเรา  โดยเฉพาะคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนเรา...  แต่ตอนนั้นเราก็ทำอะไรไม่ได้อย่าหาว่าทำไม่ได้เลยเราไม่รู้จะทำยังไงมากกว่า....  การที่เราจะบอกให้เจมส์ตัดใจเราก็ไม่อยากเห็นเจมส์ต้องเสียใจแต่ถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเราก็คิดว่าสักวันต้องมีคนเสียใจแน่ๆ....  ไม่เจมส์ก็ภีมและรวมถึงเราด้วย....   เราอยากจะให้เจมส์คิดได้เอง..... และเดินมาบอกเราว่า... เจมส์จะเป็นเพื่อนที่ดีของเราตลอดไป

*********************************************************************

“ปอ.... ปอ.... เข้าไปนอนในห้องป่ะ” ภีมหอมแก้มเราแล้วก็ปลุกเราให้ตื่น

“อือ......” นิสัยขี้เซาที่แก้ไม่หายของเรามันแผลงฤทธิ์อีกแล้ว

“ตื่นเลย.... ไปนอนในห้องดีกว่าป่ะ  เค้าจะได้นอนกอดด้วย..” เหมือนเดิม...หอมไปปลุกไป... (เดี๋ยวก็ได้ทำอย่างอื่นกันพอดี..)

“อืม...ตื่นก็ได้..   นี่เลิกเล่นไพ่แล้วเหรอ???” เราพยายามปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่าง....

“เลิกแล้ว... ป่ะลุก” ภีมดึงแขนเราให้ลุกขึ้น..

“ได้ไพ่เหรอ....  ยิ้มแย้มจัง” ก็มันผิดสังเกตหนิ... เห็นพูดไปยิ้มไปตลอด...

“อืม.. ได้มาตั้ง 500 ” เก่งจริงๆที่ร๊ากกก.....ครายเนี่ย????  (ก็ของเราไง... ห้ามมายุ่งนะ!! คนนี้หวง!!)

“ดวงขึ้นอ่ะดิ....  มาแบ่งเค้าบ้างเลย” เกี่ยวไรกันเนี่ย..... แต่ก็อยากได้บ้างอ่ะ  เราก็เลยยื่นมือไปที่กระเป๋ากางเกงยีนส์ของภีมเพื่อจะเอาส่วนแบ่งที่โมเมเอาเอง

“ไม่ต้องมาเนียนเลย...  ตอนที่เค้าชวนหุ้นกันก็ไม่เอาเองหนิ” ภีมพูดแล้วรีบเอามือไปปิดที่กระเป๋ากางเกง

“โห..... รู้ป่ะที่ภีมได้อ่ะก็เพราะเค้านะ” เราพูดด้วยหน้าตาจริงจัง

“ยังไงอ่ะ ?....  งง” หน้าตาภีมดูงงมากจริงๆ

“ก็เพราะเค้าไม่ได้หุ้นด้วยไง......  เนี่ยดีนะที่เค้ารู้ก่อนว่าตัวเองดวงซวย.....  ทีนี้จะให้ส่วนแบ่งเค้าได้ยัง” แบมือขอสุดฤทธิ์

“อย่ามามั่ว.... ไม่เกี่ยวกันเลย...” ภีมพูดยิ้มๆแล้วก็เอามือมาแขกหัวเรา..

“ไรว้ะ.... งกชิบหาย” พูดไปก็เอามือลูบหัวตัวเองไปด้วย... จริงๆไม่ได้เจ็บหรอกแค่ทำตัวให้น่าสงสารเผื่อจะได้ส่วนแบ่งบ้าง....

“ก็ได้ๆ..... แบ่งคนละครึ่งก็ได้คร๊าบบบบบบ” ได้ยินแบบนี้ก็หน้าบานเลยนะสิเราหน่ะ... ก็เลยหอมแก้มเอาใจภีมซะสองที.....

แล้วเราก็ไปนอนกัน......... ก็เหมือนนั่นแหละ   เมื่อไฟปิดก็กอดกันกลมเหมียนเดิม.......................

เก็บเกี่ยวความสุขเข้าไว้.....  ก่อนที่จะต้องแยกกันไปเข้าค่าย...  (เฮ้ออออ...  เดี๋ยวจะไม่ได้เจอกันตั้งเดือนนึง....)

###############################################################

1712

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

hiroshi111

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุณครับ

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​