ร.ด. หฤโหด ๑๒ COPY

Medmayom

เรื่องนี้ ....  เขียนโดย คุณที่ใช้ชื่อว่า " หนุ่ม น.ศ. " ขอขอบคุณไว้ในโอกาสนี้ด้วยครับ

ร.ด.หฤโหด  เป็นเรื่องราวการฝึกร.ด.ของผม(ผู้เขียน)และเพื่อนๆที่เป็นนักศึกษาวิชาทหารที่เขาชนไก่ในปี 2544, 2545 และ 2546 รายละเอียดในการฝึกทั้งหมดเป็นของจริง ชื่อตัวละครได้ถูกเปลี่ยนไปบ้างตามความเหมาะสม ผม(ผู้เขียน)ใช้เวลาเขียนเรื่องเป็นปีๆ เพราะต้องค้นคว้าข้อมูลให้ถูกต้องตามแบบธรรมเนียมของทหาร และเขียนบทสนทนาให้มีความสมจริง ปัจจุบันหลายสิ่งหลายอย่างในการฝึกร.ด.ได้เปลี่ยนแปลงไปเยอะแล้ว สมัยนี้คงไม่ได้ฝึกหนักขนาดนี้ ผู้อ่านจะได้ทราบถึงการฝึกร.ด.ของวัยรุ่น รุ่นก่อนๆ ที่ตอนนี้กลายเป็นผู้ใหญ่ไปหมดแล้ว และได้รับความสนุกสนานจากเรื่องเซ็กส์ที่ได้สอดแทรกลงไปเป็นระยะๆครับ


ตอนที่ 23ไอ้สันติรู้สึกตัวพร้อมๆ กับผม ทันทีที่มันได้ยินเสียงคนเหยียบใบไม้ มันก็ลืมตาแล้วกระโดดลุกขึ้นนั่งยองๆ ถือปืนในท่าเตรียมพร้อม แล้วตะโกนว่า
" เฮ้ย!!!! ข้าศึกบุก "
เพื่อนคนอื่นๆ ได้ยินเสียงไอ้สันติก็ลืมตาเช่นกัน แล้วเขย่าตัวเพื่อนข้างๆ ให้ตื่นก่อนจะกระโดดลุกขึ้นนั่งยองๆ ถือปืนในท่าเตรียมพร้อมเช่นเดียวกับไอ้สันติ รวมทั้งผมด้วย ทุกคนส่องกระบอกปืนไปรอบๆ เพื่อมองหาข้าศึก แล้วยิงปืนปากเปล่าตอบโต้กันดังลั่น
" ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " " ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " " ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "
ผมเห็นข้าศึกกองร้อยฉลามขาวอยู่อีกด้านหนึ่งไกลๆ มันเลือกเข้าจู่โจมทางส่วนโจมตีแต่ก็ไม่สามารถเข้ายึดฐานที่มั่นของเราได้ พอมันเห็นพวกเราตื่นกันหมดและยิงปืนไล่ ก็เลยวิ่งหนีไป พอแน่ใจว่าข้าศึกไปแล้ว ทุกคนก็วางปืนลงแล้วนอนต่อ ผมล้มตัวลงนอนด้วยความอ่อนเพลีย คิดว่าคงจะได้นอนสบายแล้วเพราะข้าศึกก็บุกไปแล้วครั้งหนึ่ง มันคงจะไม่มารบกวนเราอีก
แต่ผมคิดผิด! นอนกำลังเคลิ้มๆ จะหลับอยู่แล้ว เพื่อนที่นอนอยู่ข้างๆ ก็เขย่าตัวผมให้ตื่นอีก ผมงัวเงียลืมตาขึ้น กระโดดลุกขึ้นนั่งยองๆ ถือปืนในท่าเตรียมพร้อมเหมือนเมื่อกี้ ข้าศึกมาบุกอีกแล้ว ไอ้-เอี้ย-มึงจะไม่ให้กูนอนเลยใช่มั๊ย เหตุการณ์ก็เหมือนเมื่อกี้ ผมและเพื่อนๆ ยิงปืนปากเปล่าไล่มันไป พอมันไปแล้วผมแทบสลบเพราะง่วงจนทนไม่ไหวแล้ว เหลือบดูนาฬิกา ตี 2 40 นาทีแล้ว ทันทีที่ล้มตัวลงนอน ผมก็หลับไปด้วยความรวดเร็ว
..................
ตี 5
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงนกหวีดเรียกรวมดังขึ้นอีกครั้ง ผมรีบลืมตา คว้าปืนและหมวกวิ่งมาเข้าแถวทั้งๆ ที่ยังมึนอยู่ ครูฝึกพูดอะไรนิดหน่อย แล้วก็ให้พวกเราเดินเข้าป่าหาฐานใหม่ วันนี้เป็นวันที่ 6 แล้วที่ผมมาอยู่ที่เขาชนไก่แห่งนี้ ร่างกายของผมมันแสนจะอ่อนล้าเต็มทีแต่ขาก็ยังต้องก้าวต่อไป หยุดไม่ได้ทั้งๆ ที่ปวดขาโคตรๆ ยังกับเดินโดยไม่ได้หยุดพักมาเป็นเดือน ตีนก็บวม หลังก็ปวด แขนก็ปวดเพราะถือปืนวันละหลายๆ ชั่วโมง กบาลก็ปวด สรุปปวดแม่งทั้งตัว เวลาเดินผมพยายามข่มความเจ็บปวดเอาไว้และคิดในใจว่า ต้องสู้! แค่นี้ไม่ตายหรอก คิดแบบนี้แล้วความเจ็บปวดจึงค่อยทุเลาลงบ้าง เดินไปได้ซักพักก็เริ่มชิน ไม่ปวดขามากแล้ว แต่ถ้าหยุดต้องปวดแน่ๆ ผมจึงต้องกัดฟันเดินสวบๆ ต่อไป ในที่สุดก็ถึงฐานที่มั่นแห่งใหม่ พอถึงก็ได้พักนิดนึง แล้วจึงแดกข้าว พอแดกเสร็จก็เดินออกจากฐานเพื่อรับการฝึกในภาคเช้า
เช้านี้เราก็ฝึก " การรับของทางอากาศ " เหมือนที่ฝึกไปวันที่ 4 แต่วันนี้ต้องฝึกกับเฮลิคอปเตอร์จริงๆ ในการฝึก กองร้อยอินทรีทั้ง 3 หมวด จะแบ่งหน้าที่รับผิดชอบดังนี้
1. ส่วนบก. มี " พลวิทยุ " ทำหน้าที่ติดต่อสื่อสารกับคนขับฮ.
2. ส่วนทำสัญญาณ ทำสัญญาณผ้ารูปตัวทีให้คนขับฮ. เห็น หางของตัวทีจะชี้ไปทางทิศตรงข้ามของลม
3. ส่วนระวังป้องกัน แบ่งเป็นระวังป้องกันภายใน กับระวังป้องกันภายนอก อินทรี 1 และ 3 เข้าแถวเป็นรูปวงกลมวงใหญ่มาก 2 ชั้นล้อมส่วนทำสัญญาณ และยังมีคนระวังป้องกันภายนอก 4 มุมด้วย
4. ส่วนเก็บของ ทำหน้าที่เก็บของที่เขาโยนออกมาจากฮ.
ผมอยู่ในส่วนเก็บของ พอเราเข้าประจำที่เรียบร้อยแล้ว ฮ. ก็บินมา มันบินวนไปวนมาให้เราดูอยู่หลายนาที ผมตื่นเต้นมากเพราะไม่เคยเห็นฮ. ในระยะกระชั้นชิดแบบนี้ ลมบริเวณนั้นแรงมากๆ แล้วคนที่อยู่ในฮ. ก็โยนของออกมา ผมและเพื่อนๆ ส่วนเก็บของก็วิ่งเข้าไปเก็บทันที ของที่ว่าคือกล่องกระดาษใบเล็กๆ ข้างในมีมาม่าอยู่ไม่กี่ห่อแค่นั้นเอง พอรับของเสร็จแล้วก็จบภารกิจ เดินกลับฐาน ได้เวลาแดกข้าวกลางวันพอดี ผมและเพื่อนๆ ก็เลยช่วยกันทำมาม่าแดกกันเอง ปรากฏว่าได้แดกคนละนิดๆ เพราะคนเยอะแต่มาม่ามีน้อย ก็ยังดีกว่าไม่ได้แดกอะไรเลย เสร็จแล้วก็นั่งเฝ้าฐานกันเฉยๆ ผมก็นั่งคุยกับไอ้ธีระ ไอ้บอม และเพื่อนคนอื่นๆ แก้เซ็ง แต่ก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากเพราะต่างคนต่างก็เหนื่อยสุดๆ เลยนั่งกันเงียบๆ จนตกเย็น ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นคงเป็นเพราะได้พักนาน ครูฝึกเป่านกหวีดเรียกรวมพลอีกครั้งเพื่อสรุปการฝึก " ฐาน 48 " เขาบอกว่าฝึกได้ดี พอครูฝึกสรุปเสร็จก็ให้พักอีก ผมก็นั่งๆ นอนๆ อยู่แถวนั้น จนถึงเวลาข้าวเย็น ก็แดกข้าวที่เพื่อนๆ ทำอีกแล้ว โคตรเบื่อเลยแต่ก็ต้องฝืนแดกๆ ไปจนอิ่ม แดกเสร็จตะวันก็ตกดิน ความมืดเข้ามาแทนที่
เรานั่งเฝ้าฐานกันตั้งแต่หัวค่ำ พอซัก 2 ทุ่มก็เริ่มโดนข้าศึกโจมตีอีกแล้ว คืนนี้ถือว่าเป็นคืนที่สุดยอดที่สุด เพราะข้าศึกทั้งฉลามขาวและเสือดำแค้นอะไรพวกเราก็ไม่ทราบ ตีอินทรีไม่ยั้งเลย โดยเริ่มจาก
ครั้งแรก - ข้าศึกใช้ยุทธวิธี " โผล่ขึ้นจากพื้นดินแล้วซุ่มโจมตี " โดยมันขุดหลุมตรงที่โล่งแจ้งและปกปิดเอาไว้อย่างดี พอถึงเวลาสมควรก็เปิดฉากการโจมตีโดยโผล่ขึ้นมาจากหลุมแล้วโจมตี ปรากฏว่าหัวหน้าส่วนโจมตีเห็นก่อนเลยยิงปืนปากเปล่าใส่ ข้าศึกก็เลยยึดฐานไม่ได้
ครั้งที่ 2 - เรากำลังนั่งอยู่เพลินๆ ข้าศึกวิ่งมาแอบตามสุมทุมพุ่มไม้แถวๆ ฐาน แต่เวรยามเห็นก่อนเลยขับไล่ไปด้วยปืนปากเปล่า แล้วทุกคนก็ช่วยกันยิงปืนปากเปล่าใส่มัน มันก็หนีไป
ครั้งที่ 3 - คราวนี้มาเป็นพรวน ข้าศึกวิ่งตอนเรียงหนึ่งเร็วๆ มายังฐาน คนเห็นคนแรกยิงปืนปากเปล่าสกัดไปก่อน คนอื่นๆ ก็ช่วยกันยิง " ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " " ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ " ดังลั่นไปทั่วฐาน พอมันไปแล้วผมคิดในใจว่า ทำไมพวกแม่งขยันบุกเราจังเลยวะ
ยิ่งดึก ฉลามขาวกับเสือดำก็ยิ่งโหมโจมตีหนักขึ้น ครั้งที่ 4 นี้มีคนหนึ่งมันแกล้งทำเสียงนก " กุก กุก กรู๊ กุก กุก กุก กรู๊ " เพื่อเรียกร้องความสนใจ แล้วมันก็ย่องๆ เข้ามาจนใกล้ฐาน โชคดีที่หัวหน้าส่วนโจมตีฟังออกว่า นั่นมันเสียงคนทำ ไม่ใช่เสียงนกจริงๆ เขาเลยพยายามหาที่มาของเสียง พอเห็นตัวข้าศึกก็เลยยิงไม่ยั้ง งานนี้ต้องขอชมความฉลาดของหัวหน้าส่วนโจมตีที่แยกเสียงคนกับเสียงนกออก หัวหน้าส่วนโจมตีของเราเก่งจริงๆ หลายครั้งที่ข้าศึกบุกมา เขาเป็นคนเห็นและยิงปืนปากเปล่าตอบโต้เป็นคนแรก ทำให้เราไม่โดนยึดฐาน
พอดึกเราก็นอนกัน แต่ก็ยังนอนไม่เต็มตาอีกเหมือนเคยเพราะต้องระวังข้าศึก ฉลามขาวตีเราตลอด ครั้งที่ 5,6,7.... นับครั้งไม่ถ้วน ผมต้องกระโดดลุกขึ้นนั่งยองๆ ถือปืนทำท่าเตรียมพร้อมเกือบทุกชั่วโมง ไม่ได้นอนเลย สุดยอดจริงๆ ! ครั้งแรกๆ ก็คึกคักดี แต่พอบ่อยๆ เข้าก็เริ่มไม่ไหว มันง่วง-เอี้ย- ๆ จากกระโดดลุกก็เปลี่ยนเป็นค่อยๆ ลุก ทุกคนก็อยู่ในสภาพเดียวกับผม ทุกคนออกนอกฐานไม่ได้เลยเพราะอาจจะโดนข้าศึกจับเป็นเชลยได้ทุกเมื่อ ทำให้ไม่มีใครสามารถแอบไปมีเซ็กส์กันได้แบบคืนที่ผ่านๆ มา คืนนี้จึงเป็นคืนปลอดเซ็กส์ พอข้าศึกหนีไป ทุกคนต่างก็ล้มตัวลงนอน แล้วพอข้าศึกชุดใหม่มาอีก ทุกคนก็ต้องตื่นขึ้นมาใหม่ ลุกขึ้นนั่งถือปืนแบบนี้ เป็นอย่างนี้เรื่อยไป ไม่รู้ว่ามันจะหยุดตีตอนไหน
ราวๆ ตี 1 ผมได้ยินเสียงผู้ชายร้องเพลงอยู่ไกลๆ พอลืมตาขึ้นปรากฏว่าเสือดำล้อมฐานไว้หมดแล้ว กำลังจะเดินเข้ามายึดฐาน หัวหน้าส่วนโจมตีของเราเป็นพระเอกอีกแล้ว เขาลุกขึ้นยิงปืนปากเปล่าใส่เสือดำด้วยความรวดเร็ว คนอื่นก็ลุกขึ้นทำตาม
" ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " " ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " " ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "
เสือดำที่ล้อมอยู่ก็วิ่งหนีไป ผมล้มตัวลงนอนใหม่แล้วคิดในใจว่า พวกมันใช้วิธีแปลกดีว่ะ ฉลามขาวทำเสียงนก แต่เสือดำร้องเพลง พิลึกดี ทั้งฉลามขาวและเสือดำโหมโจมตีซ้ำๆ จนพวกเราไม่ได้นอนเลย ตี 2 ฉลามขาวเข้ามาบุกใหม่ พวกเราก็ตะโกนยิงจนคอแห้ง มันก็หนีไป ตี 3 ครึ่ง เสือดำมาอีกแล้ว แต่ก็โดนพวกเรายิงไล่ไปเหมือนเคย ตี 4 ก็โดนบุกอีกรอบ ซึ่งเป็นรอบสุดท้าย ทุกคนยิงปืนปากเปล่าไล่มันไปได้ สรุปก็คือ ฐานที่มั่นของเรา ไม่โดนข้าศึกยึดเลย เก่งจริงๆ
..................
ตี 4 45
ครูฝึกเปล่านกหวีดเรียกรวม ผมงัวเงียลุกขึ้นมา หยิบปืนหยิบหมวกวิ่งมาเข้าแถวด้วยสภาพไร้สติเนื่องจากอดนอนมาทั้งคืน เพื่อนทุกคนก็เป็นเหมือนผม ทุกคนไม่สดชื่นเลย มีอาการเหมือนคนเมา ยืนโงนเงนไปมาอย่างมึนๆ ครูฝึกเห็นพวกเราแฮงค์สุดๆ เลยตะโกนด่าลั่น
" เป็นอะไรกันไปหมด ไม่ได้เรื่องเลย ความแข็งแรงของนักศึกษาวิชาทหารหายไปไหนหมด ! ยังหนุ่มกันแท้ๆ ทำตัวอ่อนปวกเปียกกันไปได้ ! ทั้งหมด! วิดพื้นท่าเตรียม ! "
ทุกคนครางฮืออย่างไม่พอใจ แต่ก็ทำตามคำสั่ง เอามือยันพื้นเตรียมวิดพื้น แล้วแหกปากดังๆ
" เตรียม ! "
ครูฝึกแหกปากสั่งต่อ " 30 ครั้ง ! "
ทุกคนทวนคำสั่ง " 30 ครั้ง ! "
" ปฏิบัติ ! "
ผมและเพื่อนๆ วิดพิ้นตามคำสั่งจนครบ เหงื่อเหม็นๆ ไหลออกจากตัวลงพื้นเลอะไปหมด เสร็จแล้วครูฝึกก็สั่งจัดแถว ผมรู้สึกว่าสติเริ่มกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว ความง่วงหายไป ความกระปรี้กระเปร่าในวัยหนุ่มเริ่มเข้ามาแทน ผมกลับมาฟิตอีกครั้งถึงแม้ว่าขาและตีนจะยังปวดอยู่ก็ตาม ผิดกับเพื่อนหลายคนที่อิดโรยอย่างเห็นได้ชัด
ครูฝึกให้พวกเราเก็บของเตรียมตัวกลับฐาน ทุกคนสะพายเป้แล้วเดินกลับฐานแบบเร็วๆ จนต้องเปลี่ยนเป็นวิ่งแทน ไม่รู้ทำไมต้องรีบขนาดนั้นด้วย ผมวิ่งถือปืนตามเพื่อนมาเรื่อยๆ ทางที่วิ่งไปมีแต่ป่า หลุม และบ่อ วิ่งระยะทางไกลมากๆ ผมเหนื่อยสุดๆๆๆ แต่ก็กัดฟันวิ่งต่อไป เกือบหกล้มหลายครั้งแต่ก็ไม่ล้ม ผมไม่อ่อนแอเหมือนตอนปี 3 แล้ว....อยากให้กูวิ่ง กูก็จะวิ่งให้เต็มที่เลย.. ผมคิดแล้วก็วิ่งๆๆๆ จนเกือบจะวิ่งต่อไปทนไม่ไหว ไม่ได้คุยกับเพื่อนเลยซักคำ พอดีคนข้างหน้าคงจะเหนื่อยเลยวิ่งช้าลงๆ จนกลายเป็นเดิน และจากจุดนี้เราก็เดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่ต้องวิ่งอีก มีเพื่อนจากกองร้อยฉลามขาวและเสือดำที่เป็นข้าศึกโจมตีเรามาตลอด 2 คืนเดินมาสมทบด้วย จนคนที่เดินมีเยอะแยะ ในที่สุดพวกเราก็เดินมาถึงกองพัน 41 ฐานที่มั่นถาวรของเรา
ผมยิ้มด้วยความดีใจ วันนี้แล้วสินะที่จะได้กลับบ้าน เหนื่อยมานานแล้ว ได้กลับบ้านซะที  




ตอนที่ 24

     
พอทุกคนมาถึงครบ ครูฝึกก็ปล่อยให้พวกเราไปแดกข้าว ผมแดกกับไอ้ธีระเหมือนเดิม แดกอิ่มแล้วก็ล้างหม้อจนสะอาด แล้วก็ชวนมันไปนั่งคุยกันใต้ต้นไม้รอเวลาครูฝึกเรียกรวมอีกครั้ง ไอ้บอมแยกไปคุยกับไอ้กร ปล่อยผมให้อยู่กับไอ้ธีระ 2 ต่อ 2 ไอ้ธีระมองหน้าผมแปลกๆ ผมรู้สึกตัวว่ามันมองหน้าผมอยู่นานแล้ว ก็เลยถามมัน
" มีอะไรรึเปล่ามึง มองหน้ากูมาตั้งนานแล้ว หน้ากูมีอะไรติดอยู่เหรอถึงได้มองเอาๆ "
ไอ้ธีระจ้องตาผมจนผมเริ่มหวั่นๆ เพราะสายตาที่มันมองผม ไม่เหมือนสายตาของเพื่อนที่มองเพื่อนด้วยกันเลย ผมกระแอมเบาๆ ด้วยความกระดาก แล้วพูดต่อ
" ไอ้-เอี้ย- มองซะกูเสียวแล้วนะมึง มึงมีอะไรมึงพูดมาเลยดีกว่า มาทำแบบนี้กูเสียวว่ะ "
ไอ้ธีระเอามือบีบต้นแขนผมเบาๆ ผมสะดุ้งแล้วมองหน้ามัน
" ไหนๆ วันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายแล้ว กูอยากจะสารภาพอะไรบางอย่างกับมึง "
ไอ้ธีระพูดออกมาเป็นครั้งแรกของวันนี้ ผมมองหน้ามันด้วยความประหลาดใจ
" สารภาพอะไรวะ "
ไอ้ธีระเลื่อนมือจากต้นแขนของผมขึ้นไปที่หัวไหล่ แล้วบีบเบาๆ ก่อนจะลูบแผ่นหลังของผมช้าๆ
" ถ้ากูบอกมึง มึงอย่าต่อยกูนะ "
ไอ้ธีระพูด ผมแกล้งหัวเราะ หึหึ ทั้งๆ ที่ในใจแสนจะสงสัยเต็มทนว่า มันจะบอกอะไรผม แล้วพูดว่า
" มึงเห็นกูเป็นนักเลงรึไงวะ ไอ้ห่า เอะอะอะไรก็จะต่อยลูกเดียว กูไม่ต่อยมึงหรอก กูไม่ชอบใช้กำลัง อย่าลีลาเลยมึง จะบอกอะไรกูก็บอกมา เดี๋ยวหมดเวลาพักแล้วก็ไม่ได้บอกกันพอดี "
" หนุ่ม กูแอบดูดควยมึงตอนมึงหลับ ทุกคืนว่ะ "
ไอ้ธีระพูดเบาๆ ผมอ้าปากค้างอย่างนึกไม่ถึงว่ามันจะกล้าบอกผมมาตรงๆ แบบนี้ ผมรีบถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
" จริงเหรอวะ "
" จริง กูขอโทษนะที่ไม่ได้บอกมึงตั้งแต่แรก กูกลัวมึงด่าว่ะ "
" ไอ้-เอี้ย- กูนึกแล้วเชียวว่าต้องเป็นมึง ถึงว่ากูถึงได้เหนียวๆ ที่ควย ที่แท้ก็เลอะน้ำลายมึงนี่เอง ไอ้-เอี้ย- อ้อ กูเข้าใจแล้ว วันนั้นที่กูรู้สึกเพลียๆ ก็เป็นมึงใช่มั๊ยที่ดูดควยกูจนน้ำแตก ไอ้สัตว์ "
" เออ กูเอง คืนที่มึงเป็นยามกับกูน่ะ กูเป็นคนดูดควยมึงจนน้ำแตกคาปากกูเลย แล้วกูก็แดกน้ำมึงจนหมด ส่วนคืนอื่นๆ กูก็ดูดควยมึงทุกคืนแต่ระวังไม่ให้น้ำมึงออก กลัวมึงไม่มีแรงฝึก มีแค่คืนที่แล้วนี่แหละที่กูไม่ได้ทำอะไรกับมึง เพราะสถานการณ์ไม่อำนวย "
" กูถามอะไรมึงอีกอย่างนะ กูจำได้ว่ามึงเคยบอกว่ามึงจะให้กูเอาอะไรบางอย่างให้มึง แลกกับยานวดตีนที่มึงให้กูใช้ มึงบอกว่าให้รอคืนพรุ่งนี้ ก็หมายถึงคืนวันที่ 5 ใช่มั๊ยมึง นี่ก็ผ่านมาแล้ว มึงจะบอกกูได้ยังว่ามึงต้องการอะไร "
" อ๋อ เรื่องนั้นเหรอ กูขอบอกมึงตรงๆ เลยละกัน กูอยากจะเย็ดกับมึงในคืนนั้นว่ะ แต่บังเอิญไอ้-เอี้ย-บอมมันชวนกูให้เล่นไอ้พงศ์ก่อน กูเลยไม่มีโอกาสเย็ดกับมึง เสียดาย-เอี้ย-ๆ แต่ไม่เป็นไรไว้เย็ดกับมึงทีหลังก็ได้ "
ผมทำหน้าไม่ถูก รู้สึกสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้นไปหมด นี่มันอะไรกันเนี่ย ผมกลั้นใจถามต่อ
" มึงพูดแบบนี้ แสดงว่ามึงเป็นเกย์ใช่มั๊ย "
ไอ้ธีระตอบเรียบๆ
" ใช่ กูเป็นเกย์ และกูก็คิดว่ามึงต้องเป็นเกย์เหมือนกู "
" นี่มึงคิดจะเย็ดตูดกูเหรอ "
ผมถามตรงๆ ไอ้ธีระอึกอัก หน้าผมแดงก่ำด้วยความโกรธ ไม่นึกว่าเพื่อนที่ทำดีกับผมมาตั้งแต่วันแรก จะทำเพื่อหวังเย็ดตูดผมเท่านั้น สันดานเลวจริงๆ ! ไอ้ธีระตอบเบาๆ
" ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่หว่า เราเป็นเกย์เหมือนกัน ทำไมจะเย็ดกันไม่ได้วะ ตูดมึงก็น่าเย็ดดีออก คงจะขาวๆ รูตูดก็คงฟิตด้วย "
" แล้วมึงคิดว่ากูเป็นเกย์เหรอไอ้-เอี้ย- !!!! ถึงได้คิดจะมาทำอะไรระยำๆ กับตูดกูแบบนี้ "
ผมพูดใส่อารมณ์เต็มที่ ไอ้ธีระดูถูกศักดิ์ศรีผม มันคิดจะเย็ดตูดผมโดยไม่ถามซักคำว่าผมยินยอมหรือเปล่า ผมไม่ชอบให้ใครมาคิดกับผมลับหลังแบบนี้ มีอะไรก็พูดกันตรงๆ ดีกว่า ที่แท้ไอ้ธีระทำดีกับผมเพื่อหวังตูดนี่เอง วิธีที่ดีที่สุดที่จะจัดการกับคนแบบนี้คือ ทำให้มันเห็นว่าเราไม่ใช่พวกเดียวกับมัน นั่นคือ เก๊กเป็นชายแท้ให้มันเสียหน้า ผมคิดแล้วพูดออกมาดังๆว่า
" กูไม่ได้เป็นเกย์ ไอ้-เอี้ย- ! มึงดูดควยกูไม่พอ ยังจะมาทะลวงประตูหลังกูอีก มึงนี่มันเลวสัดหมามากๆ "
ผมผลุดลุกขึ้นโดยเร็ว ไอ้ธีระทำหน้าตกใจ รีบลุกขึ้นยืน แล้วละล่ำละลักพูด
" อะไรนะ...มะ... มึงไม่ได้...เป็นเกย์เหรอ...อย่ามาล้อ.กู..เล่นน่า ไอ้ห่า มึงน่ะเป็น..เอ้อ..เกย์แน่ๆ.. กูดูมึง..ไม่ผิดหรอก... เปิดใจหน่อยสิเพื่อน..กล้าๆ ยอมรับหน่อย..กูยังกล้ายอมรับเลย "
ผมคว้าคอเสื้อไอ้ธีระแล้วจ้องตามันเขม็ง ตาของผมลุกวาวด้วยความโกรธ ไอ้ธีระหน้าซีดพยายามแกะมือของผมออกจากคอเสื้อแต่ก็แกะไม่ออก มันร้องลั่น
" เฮ้ย ปล่อย ปล่อยกูนะเว้ย ไหนมึงบอกว่ามึงจะไม่ต่อยกูไง "
ไอ้ปกป้องที่นั่งอยู่แถวนั้นเห็นผมคว้าคอเสื้อไอ้ธีระก็รีบวิ่งเข้ามาหาแล้วตะโกนห้ามเสียงดัง
" เฮ้ย เฮ้ย ใจเย็นๆๆๆ เว้ย มีอะไรค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันสิวะ ไอ้หนุ่มมึงจะต่อยมันเหรอ ใจเย็นๆ ปล่อยไอ้ระก่อน เดี๋ยวมันหายใจไม่ออก "
ผมเอามือออกจากคอเสื้อไอ้ธีระ แล้วผลักมันจนเซแซ่ดๆ ไอ้ปกป้องรีบถาม
" มีเรื่องอะไรกันวะ ถึงกับจะต่อยกันเลยเหรอ "
ผมรีบตอบไอ้ปกป้อง
" ไอ้-เอี้ย-นี่มันดูถูกกู แม่งบอกว่ากูเป็นเกย์ โคตร-เอี้ย-เลย กูไม่ชอบให้ใครมาพูดแบบนี้กับกู "
ไอ้ปกป้องหันไปมองหน้าไอ้ธีระ
" อ้าว ไอ้ระ มึงไปดูถูกไอ้หนุ่มมันทำไมวะ ไม่ขำเลยนะมึง ไอ้หนุ่มมันเป็นผู้ชายแท้ๆ ต่างหาก ปากมึงนี่หาเรื่องจริงๆ "
ไอ้ธีระทำหน้าเจื่อน พูดช้าๆ ด้วยความเก้อเขิน
" กูก็แค่ล้อมันเล่นๆ เท่านั้นแหละ ไม่นึกว่ามันจะโกรธจริง "
ไอ้ปกป้องถอนหายใจ แล้วตบไหล่ผมกับไอ้ธีระเบาๆ หลายที
" เอาเถอะมึง อย่าทะเลาะกันเลย เรื่องแค่นี้เอง จบสัดจบ ไอ้หนุ่มมึงอย่าไปทำอะไรไอ้ระมันนะ กูขอล่ะ มันคงไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกมึงหรอก มันคงแค่คะนองปากไปหน่อย กูไม่อยากให้เพื่อนต้องมาแตกคอกัน วันนี้วันสุดท้ายแล้วด้วย จากกันด้วยดี จะดีกว่าว่ะ "
ผมพยักหน้า ไอ้ปกป้องยิ้ม พอดีไอ้สันติกวักมือเรียกมัน มันเลยลาผมกับไอ้ธีระเดินไปหาไอ้สันติ ตอนนี้ก็เหลือผมยืนอยู่กับไอ้ธีระเท่านั้น ไอ้ธีระมองหน้าผมอย่างหวาดหวั่น ผมได้ทีรีบพูดเสียงเข้ม แสดงความเป็นแมนอย่างเต็มที่
" อย่าคิดว่ากูเป็นเกย์อีก กูไม่ใช่ ! มึงได้ยินชัดเต็ม 2 รูหูแล้วใช่มั๊ย กูไม่ได้เป็นเกย์! แล้วมึงจะเลิกมายุ่งมาทำดีกับกูได้แล้ว กูรู้ว่ามึงหวังตูดกู ถึงได้ทำดีกับกูมาตั้งแต่วันแรกที่กูรู้จักกับมึง ไอ้เลว "
" ไม่ใช่นะโว้ย กูทำดีกับมึงเพราะกูเห็นว่ามึงเป็นเพื่อนกู กูไม่ได้ทำเพื่อหวังตูดมึงนะ มึงเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว "
" กูไม่เชื่อ แต่ถึงแม้ว่ามึงจะทำไปด้วยจุดประสงค์ใดก็ตาม กูก็ไม่สนใจหรอก การที่มึงดูถูกกูหาว่ากูเป็นพวกเกย์ พวกนิยมรูตูด แล้วคิดจะมาอัดตูดกู มันก็ทำให้กูเสียความรู้สึกกับมึงมากพอแล้ว อย่าทำให้กูต้องรู้สึกแย่กับมึงไปมากกว่านี้เลย กูเสียดายความรู้สึกดีๆ ที่กูเคยมีให้มึง ?
ไอ้ธีระก้มหน้านิ่ง พูดเสียงอ่อย
" กูขอโทษ แต่กูอยากให้มึงรู้นะ ว่ากูชอบมึงตั้งแต่วันแรกที่กูรู้จักมึงแล้ว กูไม่รู้ว่าที่จริงมึงไม่ได้เป็นพวกเดียวกับกู กูขอโทษจริงๆ ที่คิดจะล่วงเกินมึง ถ้ากูรู้ว่ามึงเป็นชายแท้กูคงไม่คิดจะทำแบบนี้หรอก อย่าโกรธกูเลยนะ หนุ่ม เพื่อนรัก "
ผมเดินเข้ามาใกล้มัน ตบไหล่มันดังป้าบๆๆ จนมันหน้านิ่วด้วยความเจ็บ แล้วพูดจริงจัง
" มึงจำคำกูไว้นะ ผู้ชายทุกคนมีศักดิ์ศรี อย่าดูถูกศักดิ์ศรีคนอื่นแบบนี้อีก กูยกโทษให้มึงได้ แต่ถ้ามึงไปทำกับคนอื่น เขาอาจจะไม่ยกโทษให้มึงก็ได้ "
" เออ ขอบใจที่ยกโทษให้กู "
ผมหันหลังให้มันแล้วทำท่าจะเดินจากไป ไอ้ธีระรีบพูดขึ้นมาว่า
" เดี๋ยวหนุ่ม กูอยากจะบอกอะไรมึงอีกซักหน่อย "
ผมหยุดเดิน แต่ไม่ยอมหันกลับมา ไอ้ธีระรีบพูดต่อ
" กูรักมึงนะ เพื่อน มึงอย่าคิดว่าสิ่งที่กูทำไปทั้งหมดก็เพื่อหวังประโยชน์อย่างอื่นในตัวมึงเลย กูทำไปเพราะรักมึงจริงๆ กูไม่อยากให้มึงมองกูเป็นคนเลว กูมีความสุขเวลาได้อยู่ใกล้ๆ มึง ได้ป้อนข้าวให้มึง ได้นอนเต็นท์เดียวกับมึง ได้ฝึกร่วมกับมึง กูรักมึงจริงๆ นะเว้ย กูไม่นึกเลยว่าความเป็นเพื่อนที่เรามีต่อกันมาตลอด 6 วัน จะพังทลายลงเพียงเพราะคำพูดของกูในวันนี้ กูขอโทษนะ "
ผมไม่ตอบ รีบเดินจากไปด้วยความรวดเร็ว ทิ้งให้ไอ้ธีระยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว
..................
ในห้องน้ำของกองพัน 41
ช่องเยี่ยวที่ 4 และ 5
" ไอ้บอม กูถามอะไรมึงอย่างสิ "
ไอ้ธีระถามไอ้บอมขณะที่ยืนเยี่ยวอยู่ข้างกัน ไอ้บอมหันมามองควยของไอ้ธีระ แล้วพูดว่า
" มีไร "
" ไอ้หนุ่มแม่งเป็นเกย์รึเปล่าวะ "
ไอ้บอมหัวเราะ แล้วตอบตามที่ผมได้เคยตกลงกับมันไว้ตั้งแต่เริ่มคบกันใหม่ๆ ว่าเราจะไม่เปิดเผยความลับของกันและกันอย่างเด็ดขาด ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น เพื่อความปลอดภัยของเราทั้งคู่
" 555555 ไม่ได้เป็นเว้ย ถามทำไมวะ "
ไอ้ธีระก้มหน้าลงมองควยของตนเองที่ยังหดอยู่ แล้วสลัดน้ำเยี่ยวที่ยังเกาะอยู่ตรงรูควยออก ก่อนจะตอบไอ้บอม
" เปล่า ไม่มีอะไร กูเพิ่งรู้ตัวว่ากูทำผิดกับไอ้หนุ่มอย่างไม่น่าให้อภัยเลย ไม่น่าเลยจริงๆ กู "
แล้วไอ้ธีระก็เก็บควยเข้าที่ เดินออกจากห้องน้ำไป ไอ้บอมมองไอ้ธีระอย่างสงสัยแล้วคิดในใจว่า..มันเรื่องอะไรกันวะ กูไม่เห็นเข้าใจเลย....
....................
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
" ทั้งหมด!!!!!! รวม!!!!! "
ครูฝึกเป่านกหวีดเรียกรวมแล้วแหกปากลั่น ผมและเพื่อนๆ รีบวิ่งมาเข้าแถวยังที่รวมพลอย่างไม่รอช้า พอทุกคนเข้าแถวเรียบร้อยแล้ว ครูฝึกก็แหกปากอีกครั้ง
" นั่ง!!! "
แล้วครูฝึกก็สั่งให้พวกที่ยืมของใช้ที่จำเป็นอย่างเช่นกระติกน้ำสนาม เข็มขัดสนาม และผ้าปูรองนอนเอาของมาคืน รวมทั้งพลั่วสนามที่อยู่ที่หัวหน้าหมู่ด้วย พอทุกคนคืนของครบแล้ว ครูฝึกก็สั่งลุก แล้วพาทุกคนเดินมายังบึงใหญ่ข้างๆ กองพัน น้ำในบึงใสแจ๋ว ท่าทางจะเย็นน่าดู ผมเห็นสาหร่ายและพืชน้ำขึ้นอยู่บริเวณน้ำตื้นๆเยอะแยะไปหมด ผมและไอ้บอมกระหยิ่มยิ้มย่องด้วยความดีใจ ในที่สุด เวลาที่พวกเรารอคอยก็มาถึง เมื่อครูฝึกแหกปากลั่นจนน้ำลายกระเซ็นว่า
" ทุกคน! ถอดเสื้อผ้า! เหลือแต่กางเกงใน เตรียมตัวลงไปอาบน้ำ "

pndu62

ขอบคุณครับ

myloverisu

ขอบคุนนะคราฟ

platong

ขอบคุณนะครับ

plammy

ขอบคุณมากมากเลยครับ

Zentara

ขอบคุณครับ

brightmew

ขอบคุนครับ

ninny

ขอบคุณมากมายเลย

asplre

ดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

bird0211

ขอบคุณครับ

Bababo

ขอบคุนมากๆคับ

creamii

ขอบคุน

thee2013

ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคร้าบ

fofofo

ขอบคุณครับ

nnn999

ขอบคุณครับ

Wheels

ขอบคุนมากมาย

0966

ขอบคุณมากคับ

equinoxe

ขอบคุณมากครับ

jarongrit

ได้บรรยากาศมาก

pop_2300

มาต่อไวๆนะคับ