ตะเกียงพิเศษ ??? 5-6

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“ไปหนามบาส  พวกกูนัดเล่นบาสกัน”   ไอ้บอมย์มันตอบ  ‘อืม! ง่ายๆสั้นได้อีกมึง..ดีตกลงกูไปกะมึง’
“อ้าว! ...จะไปกันแล้วหรือครับ...ไว้เจอกันใหม่นะครับน้องตะเกียงบาย” เอ่อ!  ทำไปด้าย!  นะพี่ แล้วกู..ต้องหันไปตอบมึงด้วยรึเปล่า ไม่ดีกว่า..แค่นี้กูก็แทบแทรกแผ่นดินแหล่ะ!  ทำหน้ามึนไว้ก่อนเอาหว่ะ!!...
เหมาะที่สุดแล้วกับสถานการณ์ตอนนี้แห่ะๆ!
Part  5
เดิมพันเชี้ย!...ไรว่ะ
“กรี๊ดๆ!.โตโต๋ขา.พี่โต๋.น้องโต๋..อร๊ายๆ!..เท่ห์อ่า..” ไรหว่ะ?..หูจะระเบิด นี่มันสนามบาสหรือเวทีคอนเสิร์ตกันแน่...ไม่คนมันแน่นงี้เนี๊ยะ?...
“ว๊าย!...ทางนี้ค๊าๆ..พี่รันขา...ทางนี้ด้วยค๊าๆ...พี่โทนี่...พี่บอมย์สุดหล่อ...พี่กานขาพี่กาน...รักสิงห์โตดำทุกคน..กรี๊ดๆ!....”  เวงกำ...กูหลงเข้ามาอยู่ในกลุ่มแฟนคลับพวกมันหรือนี้....จะรอดกลับไปครบสามสิบสองเหมือนเดิมหรือเปล่าว่ะ?
“ว้าวๆ!.วี๊ดวิ้ว!..คนสวย..คนสวยคร๊าบๆ..ชื่อไรคร๊าบๆ....ฮิ้วๆ...คนสวยทางนี้...ทางนี้...ชื่อไรคร๊าบๆ..
สวยโคตรๆ เลยที่ร๊ากๆ”  นรกแหล่ะ!..แสรดๆ...มีแต่ตัวผู้เรียกแหว่ะ!...แล้วกูไปเป็นที่ร๊ากๆมึงตอนไหน  
ไอ้ปลวก...อะอึ๋ยๆ ขนลุกสาด!...
“พวกมึง..ไอ้พรต..ส่งไอ้ต้ามาท้าแข่ง...เล่นกับแหม่งสักเกมส์ ตกลงตามนี้นะ” เข้ามาถึงไอ้โต๋ ก็คุยกับเพื่อนมัน มึงจะถามทำไมในเมื่อมึงตกลงไปแล้ว ไอ้ฮิตเลอร์เอ้ย..แอบฟังกะเค้าด้วย ไม่มีบทกะเค้าหรอก...ขอเสือกหน่อยดิ ไอ้โต๋มันเหล่กูนิดๆ หน้ามันประมาณมึงยุ่งไรด้วย...ชิ...กูไม่อยากยุ่งหรอก  พวกมึงชวนกูมาเองนะโว้ย!...
“เดิมพันล่ะ?...”  ไอ้รันมันถาม  แทนที่ไอ้โต๋...มันจะตอบ  เสือกพยักหน้าเรียกพวกมันทั้งห้าคนเข้าไปสุ่มหัวกันเฉย   ตกลงมึงจะไม่ให้กูมีส่วนร่วมจริงว่างั้น   ไม่สนก็ได้ว่ะ! จริงแล้วก็ไม่ใช่เรื่องกู
เอ่อเห๊ะ!.พวกแหม่งพากันนั่งเต็มอัศจรรย์เลยเหว้ย. ตกลงมันศึกชิงชัยได้ถ้วยหรือไงกันนิ.....แล้วพวกมึงไม่มีเรียนกันเลยหรือง้าย....นั่น!..พวกไอ้พี่พรตมากันแล้ว
“กรี๊ดๆ..พี่พรตขาๆ..พี่ต้าๆ..พี่หน่อง..พี่ชัดสุดหล่อ..พี่วิน...พี่วินโครตเท่ห์เลยอ่ะ...บลาๆ”  เอาเข้าไป  แหกปากกันซะสนั่นโรงยิม   พวกไอ้พี่พรตก็นะ  แรงใช่เล่น   โบกไม้โบกมือทักทายยังกะนางงามได้มงกุฎ   
“กรี๊ดๆ....พี่ต้ายิ้มให้ด้วยอ่าๆ...ว้ายๆ!....พวกพี่หล่อที่ซู๊ดๆ...บลาๆ”  เหว้ย!.ไอ้พี่พรตเมิง...จะเรียกเรทติ้งกันไป
ถึงไหน  แค่นี้ขี้หูกูก็เต้นระบำจนสมองกูมึนไปหมดแล้ว  แน่ะๆ!...เสือกเดินมาทางกูอีก
“เจอกันอีกแล้วนะครับน้องตะเกียง...อย่าลืมเป็นกำลังใจให้พี่นะครับ...เพื่อความสัมพันธ์ที่ดีของเรา”  
พูดห่าไรมันว่ะ!...กูงง.?..  แล้วมันก็เดินผ่านไป  มียักคิ้วให้กูอีกแน่ะ...
“กรี๊ดๆ...พี่คนนั้นเป็นใครอ่ะ? ...ไมที่พรตถึงเข้าไปคุยด้วย....อย่าบอกนะว่า....ไม่จริงกรี๊ดๆ” เสียงแว่วๆ มากูพอจับใจความได้  นี่พวกมึงจะอะไรนักหนา   กูเองก็งง?ไม่ต่างกะพวกมึงแหล่ะ..เห่อๆ!...ชีวิตไอ้ตะเกียงจะสงบสุขไหมนี่ต่อจากนี้ ขอยืนทำใจไว้อาลัยให้กะตัวเองสักนาทีเหอะ!...
“เห้ย!...ไอ้ตะเกียงมึงมานี่ดิ”  ไอ้บอมย์คูโบต้า  มันเรียกกูไมว่ะ?
“ไม..มีไร?..”  มึงเรียกนักเลงมา  ก็ต้องสวนมาเฟียไป  เพื่อความข่มที่ล้ำหน้า..หุหุหุ..เรียกกูไม?
“มึงมานั่งเก้าอี้ตรงพวกกูนี่...ไม่ต้องเสือกไปยืนซะไกล...รู้เปล่า”  สั่งกูอีก
“เอ่อ!...รู้แล้ว”  และแล้วมาเฟียก็ต้องยอมนักเลงไปก่อน คนมันเยอะ รู้รักตัวรอดเป็นยอดไอ้มดแดง555
คติไอ้ตะเกียงเอง  เอ่อ!ไมต้องยอมมันด้วยว่ะ? กูป่าวยอมสักหน่อย แค่ทำในสิ่งที่ควรทำ เพราะกูมาคนเดียวพวกมันเป็นโขยง เหตุผลนี้พอฟังขึ้น
“โต๋ขา...อังกับเพื่อน...เตรียมผ้าเย็นกับกระติกน้ำมาให้แล้วนะค่ะ...วางไว้นี่ค่ะ...เดี๋ยวพวกอังดูแลเอง”  อ่าห่ะ!..
มีผู้จัดการส่วนตัวพร้อม...สวยซะด้วย  ทีมพวกมึงนี่ไม่เบาจริงๆ  กองเชียร์มาจากแฟนคลับ   ขาดเชียร์ลีดเดอร์  ไมพวกมึงไม่ขออีพี่กระเทียม 3 หลีบ  เพื่อนพี่อังเต้นเชียร์พวกมึงกันหว้า!   กูแค่คิดไม่กล้าพูด
ไปหรอก  กลัวโดนรุมตีนตายก่อน
“พี่กาน..พี่กานค่ะ..กิ่งได้ยินว่าพวกพี่นัดแข่งเดิมพันกับพวกพี่พรตเหรอ”  ใครโผล่มาอีกว่ะนี้...อ่านะ!..แบบนี้พออภัยให้ได้ สาวน้อยจะน่ารักไปไหน น่ารักโครตอ่ะ วู้ๆ!...ไม่เสียแรงที่กูย้ายมาเรียนตามพ่อสั่ง
“มึงจะมองหน้าน้องเค้าอีกนานป่ะ?...เขาเขินมึงจนหน้าแดงเป็นตำลึงแล้ว”  ไอ้โทนี่ สะกิดผม
“น้องเค้าเป็นใครอ่า?...”  ถือโอกาสถามซะเลย...เสือกเบรคสุนทรีย์ภาพทางการมองของกูดีนัก
“แฟนไอ้กานมัน..ชื่อกิ่ง..อยู่ม.3..” แป๋วๆ!...แห้วแดก..กูกะแล้วเห็นเรียกไอ้กาน..ยังไม่ทันไร  ตัวติดกันซะงั้น
“มึงสนใจหรือ?..กูว่าอย่างมึงน้องเค้าไม่มองหรอก”  ไอ้บอมย์มันจุดพลุครับ..ไอ้นี่!.ดูถูกกู ทิ้งค้างให้กูถามอะดิ...รู้ทันหรอก...กูเด็กอัจฉริยะ...แต่กูก็ถามมึงหล่ะ!..ต่อมอยากรู้ทำงาน
“ไมหว่ะ?..เรามันเป็นไง” เล่นกะมันซะหน่อยเดี๋ยวมุกมันแป๊ก..ไม่กล้าขึ้นกูใส่มัน มันแก่กว่าดูจากหนังหน้า
มันเอา....กร๊ากๆ
“ก็นะ...หน้ามึง...สวยกว่าน้องเค้า...ใครเค้าจะมอง..คนที่ทำให้ตัวเองหมองว่ะ!.555ๆ!”  อ้ายสราดๆ!
จำไว้เลยนะมึง   อย่าให้กูเอาคืนเดี๋ยวจะหาว่าไอ้ตะเกียงไม่เตือน   ขำกูดีนัก  ติดไว้ก่อนเถอะ  แต่ตอนนี้พี่อังคนสวยครับ....พอจะกรุณา...ผมขอผ้าเย็นสักผืนได้ป่าวอ่ะ!...ร้อนหน้าชิบหาย...ไม่รู้อากาศในนี้มันอบอ้าว...หรือว่ากูความดันขึ้นกันว่ะ!..แค่คิดไม่กล้าขอจริงๆหรอก...กูไม่แน่ใจว่าเค้าจะให้   หน้าไม่ค่อยอยากญาติดีกับกูเลยนิ  
มีเผื่อแผ่ถึงกูป่าวยังไม่รู้เลย
“เป็นไร....ตัวร้อนหรือเปล่าตะเกียง...ทำไมหน้าแดงคอแดงไปหมด..หือ?..”  ขอบคุณในความหวังดีของ
ไอ้คุณรันมาก  กูรู้ว่ามึงแกล้งเป็นห่วงสัดๆ  เจตนาแอบแฝงขุดหลุมฝังกูชัดๆ รู้ก็รู้ว่ากูกำลังทำหน้าไม่ถูกกะเชี้ยคำพูดไอ้บอมย์ตะกี้อยู่
“ไหนดูหน่อย..ไม่สบายหรือเปล่า”  ไอ้โต๋เมิงๆ..ถามเฉยๆก็ด้ายๆ!  พระเจ้า!..เสือกเอามือมาแหม่ะบนหน้าผากกูไม่เนี๊ยะ??.. ( > “ < )..? ไอ้บร้าๆ...มึงไม่รู้หรือแกล้งโง่ว่าพวกมันรวมหัวกันอำกูอยู่
“กรี๊ดๆ..พี่โต๋จับหน้าพี่คนสวยด้วย..ว้ายๆน่ารักโคตรๆ...อย่าบอกนะว่า..ตัวจริงของพี่โต๋เค้า..ว้ายๆเหมาะกันดีจัง...เชียร์ค่ะเชียร์ๆ”  กรรม!..บัดซบแล้วชีวิตกู..เจอสาวก Y ได้อีกพระเจ้า   
ถ้ากูจำไม่ผิด  กูไม่ได้ขอร้องมึงเลยนะไอ้คุณโต๋...ดูหน้าคุณพี่อัง.กับพวกพี่แกดิ..จะฆ่าหมกศพกูป่าวว่ะ?...
ไม่ไหวจะเคลียร์ หาหนทางชิ่งดีกว่ากู
"ตัวก็ไม่ร้อน..คงไม่เป็นไร..น่าจะร้อนอากาศ..เอ้าเช็ดหน้าหน่อย”  ไม่พูดเปล่า  เสือกเอาผ้าเย็นเช็ดหน้ากูซะงั้น เกินไปแหล่ะมึง!!..หนนี้หมดสิทธิอุธรณ์แล้วกู..กูแหม่งก็นะ..มัวแต่ตะลึง..ยืนบื้อให้มึงประทุษร้ายร่างกายด้วยความหวังดี(หรือหวังร้ายหว่า?)...ลวนลามหน้ากูอยู่ได้
“ ( > 0 < ) ” ไปไม่เป็นเลยกู ความดันเสือกพุ่งทำเชี้ยไรตอนนี้เนี๊ยะ องศาเดือดรู้สึกหน้ากูจะระเบิดแหล่ะ!
“น้องตะเกียงเป็นไรหรือครับ...ให้พี่ดูให้ไหม..ทำไมหน้าตาแดงเถือกอย่างนั้นหล่ะครับ” ไอ้พี่พรตมันโผล่มาตอนไหนอีกคนแล้วเนี๊ยะ
“อังว่า..โต๋ไม่ต้องเช็ดแล้วค่ะ ยิ่งเช็ดยิ่งแดง ให้ตะเกียงพักสักครู่น่าจะดีขึ้น”  
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับพี่อัง  พี่เป็นนางฟ้าที่พึ่งพิงได้
“ยังไงคงไม่ตายตรงนี้หรอกค่ะ...น้องเค้าเป็นผู้ชายดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว..เอ๋!...หรือว่าไม่ใช่”
กูขอถอนคำพูดเมื่อกี้  กูว่าพี่เค้าเป็นปีศาจชัดๆ...กร๊ากๆ
“ไม่เป็นไรแล้ว...อากาศในยิมร้อนไปหน่อย..ขอบใจนายมาก”  เฮ้อ! ..กว่าจะพูดได้  ใจหายใจคว่ำไม่เคยมีใครสัมผัสกูใกล้ชิดขนาดนี้มาก่อน  ยกเว้นแม่กู  ไอ้บ้าโต๋แม่งเล่นเอาผ้าถูหน้ากูซะทั่ว..ไม่เว้นแม้กระทั้งคอกู   ตกลงมึงอ่านใจกูออกใช่ป่ะ?   ว่ากูกำลังต้องการผ้าเย็นพอดี  แต่..มึงอ่านไม่หมดกูไม่ต้องการให้มึงมาเช็ดหน้าให้กู....ไอ้เชรี้ยๆ!
“น้องตะเกียงไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ...เดี๋ยวของรางวัลพี่จะช้ำหมด”  กูไม่เป็นไร  เกี่ยวไรกะรางวัลของไอ้พี่พรตมึงว่ะ?  กูชักไม่เคลียร์เสียแล้ว...พูดจาแปลกๆ..แล้วมึงหลบตากูไมไอ้โต๋ ปิดบังไรกูอยู่ชัวร์    เห็นทีกูต้องแสดงความเป็นอัจฉริยะภาพ  ให้พวกมึงได้ประจักษ์ซะบ้างแล้วม้าง!
“รางวัลไรกันครับพี่พรต...แล้วเกี่ยวไรกับตะเกียงอ่ะ?..”  นี่ต้องเล่นแบบนี้  ถามมันคงไม่บอกกูแน่  ต้องถามคู่ชกมึง  รับรองกูได้คำตอบชัวร์
“อ้าว!...นี่ตกลงน้องตะเกียงไม่ รู้หรือครับ...พวกพี่เดิมพันกัน...ใครชนะการแข่งบาสในครั้งนี้...จะได้สิทธิ์ในการดูแลน้องตะเกียง..โดยอีกฝ่ายจะไม่มาวุ่นวาย”  อุแม่เจ้า!..พวกมึงเอา`สวย`คิดกันหรือไง  เดิมพันดูแลกู
เวนของกู..แต่เป็นกรรมของพวกมึง..แกล้งโง่หรือบ้ากันป่าวว่ะนี้..กูเป็นผู้ชายอกสามศอก..(ถึงเปล่าหว่า?)  
ออกจะเพอร์เฟกขนาดนี้ ทำม่ายๆ..ต้องให้พวกคุณมึงทั้งหลายมาดูแลกูด้วย   ถามกูบ้าง..สักคำไหม  กูไปตกลงกะพวกมึงตอนไหน
“อังว่ามันตลกกันไปหรือเปล่าค่ะ?...บ้ากันไปใหญ่แล้ว...ทำไมต้องเดิมพันเพื่อดูแลน้องตะเกียงด้วย..อังไม่เข้าใจ..น้องเค้าก็เป็นผู้ชายปกติ..ไม่ได้พิกลพิการอะไรสักกะหน่อย..หรือจิตไม่ปกติเบี่ยงเบนหรือเปล่า..โทษทีนะน้อง...พี่อังเองไม่ตั้งใจ...ฟังดูมันอาจจะแรงไปหน่อย...แต่พี่ก็ไม่เห็นความสำคัญอะไรว่าทำไมต้องเดิมพันกันเรื่องนี้..น้องเป้นอะไรที่ต้องให้คนดูแลรึไงค่ะ?..ถ้าไม่ลำบากเกินไปพอจะบอกให้รู้ได้ไม่...เผื่อพี่และพวกเพื่อน ๆ จะได้ไม่คิดไปเอง”  เป็นชุดครับท่าน...เชื่อที่แม่กูบอกแล้ว พิษอะไรก็ไม่ร้ายเท่าพิษรักแรงหึง ไม่เจอกะตัวคงไม่รู้พิษ  เฮ้อๆ!...กูคงต้องถอนหายใจอีกเป็นร้อยรอบพันรอบ   ถ้ากูจะตอบพี่แกไปว่า แรงครับพี่แร๊งงงมากๆ..ที่พี่พูดมาผมรับไม่ได้ ไอ้ผมก็ปกติอย่างที่พี่พูดแหล่ะ!   ถ้าจะมีใครผิดปกติ ต้องรบกวนพี่ไปถามไอ้สองคนมันดีกว่าไหม เพราะผมก็ไม่รู้ห่าไรเลยเหมือนกัน...ว่ามันเอาผมเป็นตัวเดิมพันเพื่ออะไร  แล้วมันจะได้อะไร...ไอ้ผม
ก็งงตึ๊บ!....แต่เท่าที่ทำได้ผมคงได้แต่บอกกับพี่ตรงๆว่า
“ถูกต้องแล้วคร๊าบๆ!...ผมปกติดีทุกอย่างทั้งสุขภาพจิตและสุขภาพกาย   แต่อ่านะ..เป็นความท้าทายของลูกผู้ชาย  การเดิมพันสำหรับลูกผู้ชายเป็นเรื่องปกติ  พวกเค้าใช้ผมเป็นตัวเดิมพัน  ช่างน่าสนุกซะนี้กระไร  
หรือเปล่าผมก็ไม่รู้  แต่ขอผมมีส่วนร่วม  ขอเป็นตัวเล่นในเกมส์ด้วยได้หรือเปล่า?...”
น้านๆ!  กูกะไว้แล้ว พวกมึงต้องตะลึง โดยเฉพาะมึง..จดไว้ก่อนไอ้โต๋ จ้องกูตาค้างซะงั้น   แปลกใจสิท่า..คิดว่ากูจะโวยวาย หงุดหงิดโมโหดิ มึงคิดผิดซะแล้ว ตำราพิชัยยุทธโกรธคือโง่ โมโหคือบ้า จริงแล้วกูโมโหสุดสุด กูเลยบ้าเล่นไปกะมึงซะ ต้องลวงศัตรูให้ตายใจ   แล้วตลบหลังตีท้ายครัว ให้ไวว่อง  รับรองกูชนะแน่ๆ ชัวร์  เพราะพวกมึงขาดเสบียง  โดนกูตีท้ายครัวแตกหมดแหล่ะ!...รั่วได้อีกกู!..ก๊ากๆ 555
“ยังไงครับ..ขอมีส่วนร่วมในเกมส์..อย่าบอกนะว่าน้องตะเกียงจะลงแข่งด้วย..แล้วเลือกลงให้ข้างไหนล่ะ?”
อ่านะ!...ถามได้ดีไอ้พี่พรต แล้วพวกมึงจะจ้องกูอีกนานไหม ทีงี้ล้อมวงตัวกูเป็นกลุ่มเชียว กูหายใจ
ไม่ออกแล้ว แหม่งตัวยังกะควายรวมกันตั้งสิบตัว แย่งอ๊อกซิเจนกูอยู่ได้  อีตอนนี้สนใจกูจริงๆ   ก่อนหน้าไม่ขอความเห็นกูสักคำ
“ก็ง่ายๆ ....พวกพี่แข่งกันก่อน ใครชนะค่อยมาเจอผม  เดิมพันผมขอเปลี่ยนจากการมีสิทธิ์ดูแลผม  เอาเป็นว่าผมขอใช้สิทธิ์ใครชนะเป็นนาย ใครแพ้เป็นทาสรับใช้ 1  เดือนโดยไม่มีเงื่อนไข”  เอากะกูซิ
ถึงเวลารวบยอดเอาคืนกันซะทีเดียว...หุหุหุ..ชั่วร้ายเลยวุ้ยกู..
“แล้วมึงจะแข่งยังไง บาสเขาเล่นเป็นทีม...มึงจะเอาทีมที่ไหนมาแข่ง?”  ไอ้โทนี่มันถาม คิดไว้แล้วว่ามึงต้องถาม
“ไม่เห็นยาก...เราคนเดียวต่อให้พวกนายห้าคน ทีมไหนชนะมาแข่งกะเรา แต่เราไม่แข่งบาสนะ  
ขอเปลี่ยนเป็นแข่งชู๊ดลูกบาสลงห่วงแทน จับเวลา 5  นาที ใครชู๊ดลงได้เยอะกว่าชนะ”  
เข้าทางกูแหล่ะ! พวกมึงจะได้รู้ว่าสมองอันชานฉลาด  ไม่ได้ฟรีมาแต่เกิดกันทุกคนนะโว้ย!  กูยังมีไม้ตายรอเล่นกับพวกมึงอยู่อีกหุหุหุ....
“มึงเอาไงไอ้พรต...ถ้าไม่มีปัญหาไร...ตกลงตามนี้”  ไอ้โต๋ถามไอ้พี่พรต  และมันก็ไม่รอคำตอบ...นิสัย..แล้วมึงจะถามทำซากอะไร  สั่งการเสร็จสรรพ  ไอ้เผด็จการเย้ยๆ!
“เอ่อ!..แห่ะๆ...คือพวกเราไม่เรียนกันหรือ..นี่มันจะหมดเวลาพักแล้วนะ”  กูพูดไม่ทันจบ พวกมันพากันหัวเราะซะงั้น ขำไม่ขำเปล่า ร่อกันซะหน้าดำหน้าแดง กูพูดไรผิดไปหว่า...( > “ < ) ?
“มึงไม่รู้จริงๆ...หรือแกล้งเซ่อเนี๊ยะ..555ๆ..ไอ้ตะเกียง...เปิดวันแรกเค้างดเรียนภาคบ่าย  อาจารย์ประชุมทุกคน...เข้ารู้กันทั้งโรงเรียน   เมื่อเช้า ผอ. ก็ประกาศหน้าเสาธงมึงไปอยู่ไหนมา”  เวง...ตกลงกูไม่รู้นี่กูผิดมากป่ะ?  
พวกมึงก็ไม่ได้บอกกูสักคน   ที่สำคัญเมื่อเช้ากูไม่ได้เข้าแถวหน้าเสาธง  เพราะกูไปรายงานตัว
“เอาหล่ะ!....เตรียมตัวแข่งกันได้แล้ว” พี่กรรมการอยู่ ม.6 พวกเรียกแข่งแล้ว  พวกมันก็พากันแยกย้ายไปวอร์มร่างกาย  เตรียมลงแข่ง  ท่ามกลางเสียงเชียร์ทั้งสองฝั่ง  นอกจากเสียงเชียร์กระหึ่มแล้ว  แถมยังมีเสียงกลอง  
แข่งกันดังได้อีก แหม่งล่อเอาถังสีเปล่า  ตีกันกระจาย นี่พวกมึงจะรู้ตัวไหม   
ที่มึงแข่งกันเชียร์อยู่เนี๊ยะ เค้าแข่งเอาเดิมพันอะไร.ว่ะ!ห่ะห่ะห่ะๆ...รู้แล้วจะหนาว ไว้ดูฉากจบดีกว่า  ตอนตายของฮีโร่  จุดจบของพระเอก   บทสรุปของคนฉลาดอย่างกู....
วินาทีของการแข่งขัน   พวกแม่งทั้งสองทีมต่างเรียกทีมตนเองสุ่มหัววางแผนการเล่น.....เกมส์ต่อสู้ของคู่ปรับตลอดการก็กำลังจะเริ่มขึ้น....ณ  วินาทีนี้........ปรี๊ดๆ!................................
Part  6
พรต....เล่าบ้าง
ผมพรตครับ  หนุ่มหล่ออันดับสองของโรงเรียน   ตำแหน่งอันดับหนึ่งผมเคยครองแชมป์ 2 ครั้ง  ก่อนจะถูก
ไอ้โต๋ คว้าแชมป์ไปครอง   นอกจากมันจะครองตำแหน่ง  ที่ผมกะทำแพททริกไปแล้ว  มันยังเป็นต้นเหตุ ให้อัง ดาวเด่นสาวสวยของโรงเรียน ดรัมเมเย่อร์มือหนึ่ง บอกเลิกกับผม ทั้งที่ เราคบกันมากว่า 3 ปี เรียนอยู่ห้องเดียวกัน  กลับบอกเลิกกับผม หันไปหาไอ้โต๋ เฉยเลย  ผมไม่แคร์ผู้หญิงโลเลแบบนั้น แค่เสียความรู้สึกกับช่วงเวลาดีๆที่เคยมี  มีผู้หญิงมาให้ผมเลือก ไม่เคยขาด  ติดเรื่องของศักดิ์ศรีมากกว่า ไม่มีใครยอมใคร  มันเองไม่นับถือผมเป็นรุ่นพี่อยู่แล้ว  คงไม่แปลกที่ผมเองก็ไม่นับมันเป็นรุ่นน้องเช่นกัน
วันนี้สายข่าวของผม บอกว่ามีเด็กใหม่เพิ่งเข้ามาเรียนอยู่ห้องไอ้โต๋  มันว่าเป็นผู้ชายหน้าตาสวยมาก  ผมไม่สนว่าสวยไม่สวย  ผู้หญิงสวยๆหน้าตาดี  ผมลองมาเยอะ แค่หนุกๆ ไม่ยึดติด  เด็กใหม่ที่ว่าสวยแถมเป็นผู้ชาย  
ไม่สามารถเรียกความสนใจจากผมหรอก  แต่ที่น่าสนใจก็ตรงที่  มันคว่ำไอ้บอมย์ลงไปนอนกะพื้นได้อย่างง่ายดาย   ประเด็นนี้ต่างหากที่ผมสนใจ   ชักอยากเห็นตัวจริงซะแล้วไอ้บอมย์  สูงใหญ่ที่สุดในกลุ่มก็ว่าได้  ขนาดในกลุ่มพวกผมยังสูงไม่เท่ามัน  มันสูงตั้ง 195  หนักตั้ง 90 กก.  ถือว่าสูงเกินปกติ  แต่เด็กใหม่กับคว่ำมันลง ทั้งที่มันเป็นนักยูโด  แชมป์ระดับประเทศ  แล้วผมก็ได้เจอน้องเค้า ช่วงพักกลางวัน ระหว่างที่ผมกับเพื่อนๆกำลังเดินไปโรงอาหาร  บังเอิญเจอ  หนุ่มน้อยหน้าสวย  ยอมรับว่าสวยมากๆ  เห็นน้องเขาแต่ไกล  
ยังสะดุดตาซะขนาดนั้น  และหน้าทึ่งที่เป็นคนเดียว  กับคนที่ล้มไอ้บอมย์ซะด้วย  ไอ้เด็กสายสืบมันสะกิด
ให้ดู   น้องเขาโดนคนมองตลอดทางที่เดินผ่าน ทั้งชายทั้งหญิง  ผมไม่รอช้าชวนพวกผมเดินเข้าไปทำความรู้จักทันที  ไอ้สายของผมขอแยกตัวไป  เพราะมันเห็นพวกไอ้โต๋  เดินนำหน้าน้องเค้าไม่ไกลนัก น้องเค้าบอกชื่อตะเกียง  พอได้คุยกันแล้ว  ผมยิ่งชอบ  น้องเค้าดูท่าทางสบายๆ หน้าโครตใส  ยิ่งดูใกล้ๆ ยิ่งสวยโคตรๆ  หน้างี้ใสกิ๊ก   แต่ไอ้เชี้ยโต๋ มันเข้ามาขวางแผนการสร้างสัมพันธภาพ ของผมซะงั้น   หรือมันคิดจะรับน้องเข้ากลุ่ม  ข่าวใหญ่อย่างนี้อย่างน้อยผมต้องได้ข้อมูล  กลุ่มผมกับกลุ่มมัน  ไม่เคยรับใครเข้ากลุ่มมาก่อน  มีสมาชิก
5 คนเท่ากันมาตลอด  สมาชิกที่มีอยู่  เจ๋งกันสุดๆแล้ว  ท๊อปของโรงเรียนเกือบทุกคน น้องเขาเพิ่งคว่ำไอ้บอมย์ไปหยกๆ จะญาติดีกันตอนไหน  แต่หน้าสงสัยที่มันขวางผมซะงั้น   พอจับพิรุธสังเกตุได้  มั่นใจไปเปราะหนึ่งว่าน้องเค้า ยังไม่ได้เข้ากลุ่มไอ้โต๋  ผมมีโอกาส  และไม่รอช้า  พวกผมจึงตามไปสังเกตุการณ์อยู่ห่างๆ ผลีผลาม
ไม่ได้ยังไงน้องเค้าก็มากับพวกมัน  กระทั่งอดีตแฟนเก่า  อังและเพื่อนๆ  ซื้อน้ำไปเลี้ยงพวกไอ้โต๋   คิดไว้แล้วต้องซื้อมาไม่ครบคน  อังคงคิดไม่ถึงว่าจะมีคนเกินมาหนึ่งคน  ผมอาศัยโอกาสนี้ทำคะแนนซะเลย  จัดการซื้อน้ำไปเลี้ยงน้อง ตะเกียงถือโอกาสทำแต้ม แถมยังได้ยั่วโมโหกวนไอ้โต๋ ให้สะใจเล่นๆ มันทนไม่ไหวลุกออก
ไปก่อน   ผมรีบสั่งไอ้ตาร์ตามไปท้ามันแข่งบาส  เพราะวันนี้ช่วงบ่าย  ไม่มีเรียนอาจารย์ติดประชุม  ติดเดิมพัน
ใครชนะได้สิทธิ์ดูแลหนุ่มน้อยหน้าสวย  ชื่อว่าตะเกียง  ห้ามอีกฝ่ายเข้ามายุ่งวุ่นวายโดยเด็ดขาด   ผมเชื่อว่ามันต้องรับท้า  ไม่ใช่เพราะเดิมพันหรอก  แต่เพราะเรื่องของศักดิ์ศรีมากกว่า ที่ไอ้โต๋มันไม่เคยยอมให้ใคร   ฝีมือบาสพวกผม กับพวกมันคู่คี่สูสีกันมาตลอดไม่มีใครเสียเปรียบใคร  ต่างฝ่ายต่างเป็นนักกีฬาตัวจริงของโรงเรียนกันทุกคน  รู้ทางกันดี  ผมคิดว่ามันน่าจะบอกน้องตะเกียงเรื่องเดิมพัน เพราะน้องเขามาที่สนามด้วย แต่มันกับไม่ได้บอก หากผมชนะแล้วน้องเค้าไม่ร่วมมือ ด้วยไม่รู้เรื่องเดิมพันครั้งนี้  ผมก็เหนื่อยฟรี  ผมไม่ลังเลที่จะบอกความจริงน้องเค้าไปทันทีที่เค้าถาม  ยอมรับว่า ผมตะลึง  อึ้งกับความคิดของน้องเค้าหลายวิทีเดียว  ใช่ผมงง
คนเดียว  คาดว่าทุกคนที่อยู่ในนี้ไม่ต่างกับผม  น้องเค้าไม่โกรธหรือโมโห  เป็นคนมองโลกในแง่ที่ไม่ปกติเหมือนชาวบ้าน  น่าสนใจสุดๆ  ซ้ำกลับขอมีส่วนร่วมในการแข่งขัน  ตั้งเงื่อนไขใหม่  ทีมชนะให้มาแข่ง
กับน้อง  ใครแพ้ให้รับใช้ผู้ชนะ 1 เดือน  ฟังดูหน้าสนใจมาก  พวกผมวางแผนต้องชนะให้ได้  สิ่งที่ผมต้อง
การจากน้องตะเกียง  น้องต้องทำตามความต้องการผม  เพราะน้องเป็นคนตั้งเงื่อนไขเอง
แถมยังได้
แก้แค้นไอ้โต๋ และพวกพ้องมันอีก มีความสุขชมัดรางวัลแห่งชัยชนะรออยู่ตรงหน้า   รอก่อนนะน้อง
ตะเกียงคนสวย...และมึงไอ้โต๋ เตรียมพบความพ่ายแพ้และความอับอายได้เลย...หุหุหุ!

poonpong

ขอบคุณมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุณครับผม

ton521

ขอบคุนครับ

bank0015

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

Jongjackjj1234

เรื่องนี้ก้อสนุกอ่าาา

pdargon

หนุกดีนะคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

tumlove

น่าอ่านน่าติดตาม

xspace

ขอบคุณครับ หนุกๆ

arise

ขอบคุณคับ

kabuki

ขอบคุณครับ