ตะเกียงพิเศษ ??? 9-10

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
กูอยากเช็ดตัวเพราะเหนียวเหงื่อ

แก้ร้อนด้วย  ผิดอะไรหรือเปล่า  สกอร์ช่างตลก อยากหัวเราะให้ไส้ทะลักถ้าไม่เกรงใจพวกแม่ง  42   คะแนน   
ขำโครตๆ555  ก๊ากๆ สองนาทีกว่าที่เหลือพวกมันทำสะกอร์เพิ่มได้แค่ 13  แต้ม ล้มไม่เป็นท่า  ไอ้โต๋ ทำตาวาวดุชะมัดจ้องกู พร้อมกับกัดกรามกรอด zzzz    คงโมโหสุดๆ ถึงเวลาเช็คบิล!....ซะที..555  มีความสุขจริงๆ
.....ไอ้ควายทาสเอ้ยๆ.......
Part  9
แก้ผ้าแล้วเสือกดัง..ได้อีกกู
แล้วหน้าที่ทาสก็เริ่มขึ้น ไอ้โต๋ จัดหนักกว่าเพื่อน ให้มันคอยรับ-ส่งไอ้ตะเกียงไปกลับโรงเรียนทุกวัน ต้องเอารถไปรับไอ้ตะเกียงที่คอนโด แม้แต่วันหยุดหากไอ้ตะเกียง อยากไปเดินห้าง ซื้อของฯลฯ ต้องแสตนบายเรียกมาได้ทุกเวลา ไอ้นี่เอาคืนเยอะกว่าเพื่อน
เพราะเมิงทำให้กูต้องลงทุนถอดเสื้อโชว์ ต้องเอาคืนให้คุ้มว่ะ!..555..!  เหมือนตัวโกงไปทุกที ไอ้บอมย์ กวนส้นกูดีหนัก ให้มันถือกระเป๋า ต้องมาคอยรับกระเป๋าไอ้ตะเกียงทุกเช้า  นั่นหมายความว่า มันต้องมาโรงเรียนก่อนไอ้ตะเกียงทุกวัน งานที่ต้องใช้แรง  มันต้องเป็นคนออกแรงแทนไอ้ตะเกียงทุกอย่างไม่มีข้อแม้  อย่านึกว่า
ไอ้บอมย์สบายเพราะที่โรงเรียนกู  ห่วงและรักศักดิ์ศรีกันมาก  การที่ถูกใช้ให้ถือกระเป๋า  ขอบอกว่ามันเป็นอะไรที่...บัดซบที่สุดเลยอ่า...พูดง่ายๆ  ไอ้คุณเบ๊ ดีดีนี่เอง  แล้วนึกถึงหน้าไอ้ยักษ์หล่อ หลงตัวเองซะขนาดนั้น มันจะทรมานใจขนาดไหน  หุหุหุ...เป็นไงมึงภาพพจน์ที่สร้างมา โดนกูลบกระจาย กลายเป็นเบ๊ทาสคอยถือกระเป๋านักเลงเกรียนจะได้หมดลายลงบ้าง  มาเฟียสุดๆ กู  ก๊ากๆๆ.....ไอ้โทนี่ และไอ้กาน ให้มันสองคนเลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำมื้อเที่ยงทุกวัน จนครบหนึ่งเดือน แชร์กันรับผิดชอบ ไม่เกินไปเท่าไหร่หรอก  เพราะบ้านมันรวย
ทั้งคู่    จริงๆแล้วไม่ค่อยหมั่นไส้มัน เหมือนไอ้สองตัวแรก เอาพอหอมปากหอมคอ ไอ้รัน ให้รับผิดชอบทำงานส่งอาจารย์ ทุกรายวิชาตลอดหนึ่งเดือน สบายไปเลยเต็มๆไอ้ตะเกียง ไม่ต้องทำการบ้าน  ไม่ต้องทำรายงาน   
ว่างสุดๆ เลยกู   ที่มอบหน้าที่นี้ให้มันทำ  เพราะมันหัวดีเรียนเก่ง  มันเรียนเก่งเป็นอันดับสองของชั้นปี
(ที่หนึ่งคือไอ้โต๋ขี้เก็ก)  เพราะฉะนั้นไว้ใจหัวมันได้  แล้วทุกคนก็มีหน้าที่ทาสประจำ  เริ่มงานรับใช้ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป คิดแล้วมีความสุขจริงโว้ย ยังกะสุลตาลมีสาวๆ ในฮาเร็มฯ เพียงแต่ไอ้ตะเกียงมีหนุ่มๆ ไว้รุมฮาแทน..555 กร๊ากๆ คิดได้ไงกู ไว้รุมฮา..อย่าเสือกมารุมกู ได้มีเฮชัวร์เลยนะเมิง  โทรรายงานเจ้าแม่ถึงวีรกรรมที่น่าประทับใจของไอ้ตะเกียงดีกว่า  เรื่องนี้พูดกับเจ้าพ่อเดี๋ยวโดนดี เจ้าพ่อไม่ชอบให้โอ้อวดฝีมือ
‘บ้านเฮา..นั่นมีผู้เฒ่าผู้แก่...เอาแมบองประโอนเด้ออ้าย....’  เสียงเพลงรอสายของเจ้าแม่ ทำให้คิดถึงที่ไร่เสียนี่
“หวัดดีเจ้า..คุณลูกสุดตี๋ฮักของแม่”  เสียงทักทายของเจ้าแม่ไอ้ตะเกียง  (แม่เป็นคนเหนือ)
“หวัดดีคับแม่...ตะเกียงกึ๊ดเติงหาแม่ขนาดเลยคับ” (หวัดดีครับแม่..ตะเกียงคิดถึงแม่มากครับ) ทักทายแม่กลับ
“บ่าต้องมาปากหวานจะอี้...แม่กึ๊ดว่าหลงสาวกรุง...ลืมป๊อกับแม่เสียแล้ว” (ไม่ต้องมาปากหวาน  แม่คิดว่าหลงสาวกรุงลืมพ่อกับแม่เสียแล้ว)
“ว่าไปเลื่อย....ไผจะลืมป๊อกับแม่คนดีศรีล้านนาของตะเกียงได้”  (ว่าไปนั่น..ใครจะกล้าลืมคนดีศรีล้านนาของตะเกียงได้)
“ปอ..ๆ บ่าต้องปากหวานแล้ว มีอะหยั่งจะเล่าฮื้อแม่ฟังผ่องก๋อ ไปเฮียนวันแรกเป็นจาไดผ่อง” (พอๆ ไม่ต้องปากหวานแล้ว   มีอะไรจะเล่าให้แม่ฟังบ้าง ไปเรียนวันแรกเป็นอย่างไร)
“มีหลายเรื่องขนาด...บลาๆ”  แล้วไอ้ตะเกียงก็เล่าให้เจ้าแม่ฟัง ซะยืดยาวเป็นฉากๆ จนหมดไส้หมดพุง
“เอาหล่ะ.!.แม่ว่าจะไปแกล้งเปิ๋นหลาย..ระวังจะสร้างศรัตรู..ยะฮื่อเค้าจังขี้หน้าเฮา..แล้วจะบ่อม่วนใจ๋หนา
ตี้สำคัญจะฮื้อป๋อฮู้บ่ได้เด็ดขาด จะโดนบ่ใจ้น้อย”
(เอาหล่ะ!..แม่ว่าอย่าไปแกล้งเค้ามาก ระวังจะสร้างศรัตรู ทำให้เค้าเกลียดขี้หน้าเราแล้วจะไม่สบายใจ ที่สำคัญจะให้พ่อรู้ไม่ได้เด็ดขาด จะโดนไม่ใช่น้อย)  นี่แหล่ะ..เจ้าแม่ไอ้ตะเกียงคนดีได้อีกแม่กู ทีลูกชายโดนรังแกไม่เคยจะเข้าข้างหรอก
“ฮู้แล้วน่า!...แค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ แม่บ่าต้องเป๋นห่วง ตะเกียงเอาตั๋วรอดได้สบายมาก”
(รู้แล้วหน้า...แค่สั่งสอนเล็กๆน้อยๆ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง ตะเกียงเอาตัวรอดได้สบายมาก)
“อั้นเต๋าอี้ก่อนเน๊อะแม่..ไว้แล้วจะโทรหาใหม่..ฝากคิดถึงป๋อแล้วคนตี๋เหลือต๋วย..ฮักแม่.จุ๊บ.จุ๊บ”
(งั้นแค่นี้ก่อนนะแม่ ไว้จะโทรมาใหม่...ฝากคิดถึงพ่อแล้วคนอื่นๆด้วย รักแม่จุ๊บ..จุ๊บ)  
รีบตัดบทก่อนที่จะถูกอบรม ขี้หูไหล ชิ่งก่อนไอ้ตะเกียง จากนั้นผมก็วางสายแม่แล้วจัดการอาบน้ำ กินข้าว ทบทวนบทเรียนวันนี้ แล้วเข้านอนตามสเต็ป
“กริ๊งzzzz.....ๆ..”   นาฬิกาปลุก 6 โมงเช้า  ไอ้ตะเกียงต้องรีบสลัดขี้หูขี้ตาตื่นอาบน้ำแต่งตัว นัดไอ้โต๋มารับ
6.30 น. ดีจังไม่ต้องขับไอ้ปอมปอมลูกรักไปเรียน (มอเตอร์ไซค์ฟีโน่สีแดง)  ให้พักร้อนสักเดือนหนึ่งนะลูกพ่อ ว่าแล้วก็รีบอาบน้ำเสริมหล่อดีกว่า
“ก๊อก....ๆ.”  คงเป็นไอ้โต๋เก็ก ตรงเวลาดีนี่ 6.30 แป๋ะมาปุ๊ป นิสัยใช้ได้เรื่องเวลา  ส่องตาแมวเป็นมันจริงๆ
“เข้ามาก่อนดิ...รอก่อนแป๊ปหนึ่ง” ไม่อยากกูมึงกับมัน รู้ว่าอายุน้อยกว่ามันตั้ง 2 ปี  เจ้าแม่สอนมาดีไม่ให้ปีนเกลียว แต่เจ้าแม่ไม่รู้ไอ้ตะเกียงปีนในใจประจำว่ะ!555  เปิดให้มันเข้ามารอก่อน  ขอเก็บผ้าที่ทิ้งไม่เป็นที่เมื่อกี้
ลงตะกร้าก่อน  สายๆ พี่แม่บ้านมาเอาไปซัก กับหยิบกระเป๋าเรียนด้วย  มันเดินเข้ามานั่งตรงโซฟาดูสรยุทธ
เรื่องเล่าเช้านี้นิ่งๆ ไม่พูดสักคำเก็กหน้าได้อีกเมิง ไอ้นี่วันๆมันพูดกะใครเกิน 10 คำหรือเปล่า อ้อ!..ลืมไป
แหล่ะ!...คงพูดเฉพาะเพื่อนมันและคุณพี่อังม้างงง...ที่มันคุยเหมือนคนปกติ  
“ป่ะ...เสร็จหล่ะ!...ไปกันได้แล้ว”  พูดจบ..ก็เสียมารยาทปิดโทรทัศน์แม่งเลย  เดินออกไปรอมันที่ประตู มันก็ลุกตามมา ใส่รองเท้า ล๊อคห้อง เดินตรงไปกดลิฟลงชั้นล่างคอนโดไอ้ตะเกียงอยู่ชั้นบนสุดมี 33 ชั้น  หุหุหุ..ไม่อยากคุยว่าไม่ใช่ขี้ๆเหมือนกัน  ถ้าไม่ได้พักที่หรูๆ คงงอแงไม่ย้ายมาเรียนหรอก  เจ้าพ่อเจ้าแม่ต้องยกคอนโดนี้ให้  
ตกทอดกันมาตั้งแต่พี่ตระกูลตอนเรียน ต่อมาพี่ตระการก็ใช้    สุดท้ายก็ตกเป็นของไอ้ตะเกียงในทีสุด  พร่ำมาก็มากหล่ะ ตั้งแต่ในห้องจนเข้ามานั่งในรถเบ้นท์ซีรี่ย์ 7  ฟลูออฟชั่น  มีลุงคนขับท่าทางใจดี กระทั่งตอนนี้ ไอ้โต๋มันยังไม่เอ่ยปากพูดกะกูสักกะคำ มันคงทำใจยังไม่ได้ที่ต้องมาคอยรับ-คอยส่ง แต่เอาดิ!....มึงไม่พูดกูคงจะสนมั้ง มึงไม่พูดกูก็ไม่พูดมองถนนนักศึกษาสาวๆ สวยๆ ยืนรอรถเมล์ตามป้ายข้างทาง  วิวสวยกว่าในรถแยอะ  อารมย์สุนทรีกว่าแยะ.....กำลังดูเพลินๆตา  รถมาจอดหน้าโรงเรียนตั้งกะเมื่อไหร่ไม่ยักรู้ ไอ้ห่าโต๋มัน
ก็นะ...ลงรถไปไม่เรียกกูสักคำ กูคงทำไรมันไม่ได้เพราะนอกเหนือจากที่ตกลงกันไว้   ไอ้ตะเกียงเลยต้องยิ้มหวานให้ลุงคนขับ   พร้อมขอบคุณแกอย่างคนมารยาทดีสุดๆ  ลุงแกก็ยิ้มรับแถมแนะนำตัวแกเองว่าชื่อลุงพี ง่ายๆ วิธีผูกสัมพันธ์ด้วยร้อยยิ้ม แล้วก็รีบเปิดประตูเดินโกยอ้าวตามไอ้เก็ก มันไป ชักรู้สึกแปลกๆ กับสายตาพวกนักเรียนที่มองมา ทีแรกนึกว่ามองไอ้หล่อขั้นเทพที่เดินนำหน้า เอาไปเอามา..ไม่ใช่แล้วมองกูนี่หว่า!  หน้ากูผิดปกติป่าวว่ะ?   เดินถึงประตูยกมือไหว้อาจารย์เสร็จ   
ผ่านประตูมายังไม่ทันไร  ไอ้ยักบอมย์ก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับยื่นมือดึงเอากระเป๋าไปถือให้ไม่พูดไม่จาเหมือนกัน  ก่อนจะเดินตีคู่ไปกับไอ้เก็กโต๋ ทิ้งไอ้ตะเกียงเดินตามหลัง ท่ามกลางสายตานับร้อยนับพันคู่ที่พากันมองมา แถมมีซุบซิบกันอีก  ตกลงมีไรกันหว่ะ?
“น้องตะเกียงคร๊าบๆ ...น้องตะเกียง...พี่ตะเกียงค่ะ...พี่ตะเกียงคร๊าบ...บลาๆ”  
แล้วหน่วยกล้าตายจำนวนไม่น้อยก็กรูกันเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังไอ้ตะเกียง  แถมให้ของขวัญมากมาย มีทั้งเค็ก ดอกกุหลาบ ช๊อคโกแลต ลูกกวาด ตุ๊กตา อมยิ้มฯลฯไม่ไหวจะเคลียร์  รับไว้ก่อนตามเจตนาผู้มีอุปการคุณ
ทุกท่าน  สุดท้ายกูก็มีแฟนคลับแต่อมยิ้มนี่สิ ใครว่ะกล้าคิดเน่อะเอามาให้  นึกภาพมาเฟียอย่างกูกินอมยิ้ม  
ไอ้หยา.!..รับตัวเองไม่ได้สาดๆ  เอาตอนนี้ก่อน  โทษทีเถอะอยากบอกทุกคนว่า ไอ้ตะเกียงมีสองมือนะคร๊าบ
กูถือไม่หมด  พวกเหมือนจะรู้หอบของขวัญมากมายเดินตามไอ้ตะเกียงมาถึงห้องเรียน ไอ้พวกทาส-เอี้ย- เดินไม่รอกูเลย เข้าห้องมาพร้อมกับพลพรรคคนรักตะเกียงอีกเป็นพรวน  พวกมันนั่งกันอยู่หลังห้อง  เห็นแล้วหมั่นไส้ใช้แม่งเลย
“เห้ย!..พวกนายช่วยมารับของขวัญพวกนี้ เอาไปวางไว้ที่โต๊ะเราหน่อยสิ”  
พยักหน้าเรียกแม่งอีกต่างหาก  พวกก็มองหน้ากันก่อนจะยอมลุกมา  รับของขวัญจากกลุ่มพลพรรครักตะเกียง  ซึ่งก็เรียกเสียงกรี๊ด..กันสนั่น   เพราะกลุ่มไอ้หล่อรับของจากมือทุกคนด้วยตัวเอง....แฟนคลับกูเลยถือโอกาสใกล้ชิด  แถมขอลายเซ็นต์อีกต่างหาก  ตกลงมึงรักไอ้ตะเกียงกันจริง หรือใช้กูเป็นทางผ่าน
เข้าหาพวกเชี้ยนี่หว่า!.....กว่าความวุ่นวายตรงหน้าจะซาลงได้  ก็ล่อเอาจวนหมดเวลา..เสียงอ๊อดเรียกเข้าแถวนั่นแหล่ะ  พวกถึงยอมสลายตัวกันไป
“นี่ๆ...ตะเกียงรู้ไหม นายนะดังใหญ่แล้วนะ..ตอนนี้ชื่อนายพร้อมรูปในโรงยิมเมื่อวาน ชมรมข่าวเอาขึ้นบอร์ดของโรงเรียน...แถมพาดหัวข้อใหญ่เบ่อเริ่ม...อีกซ้ำเมื่อวาน.....
Part  10
อ๊ะจ๊าก....กรรมของกู
“นี่ๆ...ตะเกียงรู้ไหม นายนะดังใหญ่แล้วนะ..ตอนนี้ชื่อนายพร้อมรูปที่โรงยิม เมื่อวานชมรมข่าวเอาขึ้นบอร์ดของโรงเรียน...แถมพาดหัวข้อใหญ่เบ่อเริ่ม...ที่เมื่อวานนายทำให้คนเค้าทึ่งกันสุดๆ”  หญิงแท้ตาคมร่างเล็ก
ในห้อง รู้ภายหลังว่าชื่อกระแต เล่าให้ฟังระหว่างเข้ามานั่งในห้องหลังเลิกแถว  มิน่าถึงแปลกๆ มีคนมองตลอด  
ซ้ำยังได้ของขวัญซะมากมาย
“อ่านะ..แห่ะ..ๆ!  ถามหน่อยดิ ไอ้บอร์ดที่ว่านี้มันอยู่ไหนอ่ะ”  ถามไปแหล่ะ...เดี๋ยวว่างลองแวะดูหน่อย
“ก็ตึกกิจกรรมไง....อยู่หน้าอาคารเลย”  
“ขอบใจเธอมากนะ...อ่ะ!..เราให้ขนมเอาไปแบ่งกันกิน”  ไอ้ตะเกียง..เอาอมยิ้มกับเค็กหลายชิ้นให้กระแตไปแบ่งเพื่อนกิน
“เฮ้ย!...จะดีเหรอ  เอามาให้เราไม่กลัวแฟนคลับนาย  เค้าเสียใจเหรอ”  คุณเธอคนดี ห่วงความรู้สึกคนอื่นได้อีก
“เอาไปเถอะน่า...เค้าให้เราแล้ว   อีกอย่างเรากินไม่หมด  เธอเอาไปแบ่งเพื่อนๆด้วย แบ่งกันกินไม่มีใคร
ว่าหรอก  เชื่อดิ”
“งั้นไม่เกรงใจล่ะนะ...ขอบใจมาก  เอ่อ...แล้วอย่าลืมแวะไปดูบอร์ดด้วยหล่ะ”
“อืม”
“งัย...คนดัง...เดี๋ยวนี้ดังใหญ่แล้วสิ” ไอ้เชี้ยบอมย์  เริ่มแหล่ะ!
“ดังอะรัยกาน....ไม่มี๊ๆ” เสียงสูงได้อีกกู ทำยังกะกูอยากดังนักนิ  พวกเมิงใช่รึ  ที่ทำให้เป็นแบบนี้อ่ะ!
“ก็นะ...หวังว่า  จะไม่เหลิง ถ้าตกกระป๋องมา มันน่าอายสุดๆ จริงไหมว่ะ?  โต๋”  ยังไม่หยุดพล่าม  ไอ้มอม  กูจะเรียกเมิงชื่อนี้แหล่ะ!
“ไม่มีความเห็น”  ตลอดแหล่ะมึง  เก็กเอาโล่ห์กรุณาอย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้นได้ป่ะ...ไม่ชอบเลยอ่า..-เอี้ย-โต๋
“มึงจะอะไรกับไอ้ตะเกียงมันนักว่ะ..ไอ้บอมย์...แขวะมันได้ตลอด”     ดีมากไอ้คุณรัน   
รุมไอ้มอมมันเลย
“กูเปล่าแขวะ... เมื่อวานกูไม่น่าแพ้...กูแม่งเอ้ยๆ....ไม่พูดดีกว่า...เซ็งว่ะ!.”  ไงมึง...ทำไม..เอาดิพูดมาดิ  เมื่อวานทำไมถึงแพ้ อย่าบอกนะว่าเมิงเจอไม้เด็ดกูแล้วมึง...ก๊ากๆห่า..ห่า..ห่า...อายดิไม่กล้าพูดกูรู้แหล่ะ!
“เอ่อน่า....มันผ่านไปแล้ว แพ้ก็ต้องยอมรับสิว่ะ! ” ไอ้กาน  พูดกะไอ้มอม ดีช่วยกันตอกย้ำมันเข้าไป แพ้แล้วพาลนิไอ้นี่
“นักเรียนเคารพ..สวัสดีครับ..ดีค่ะ...”  อาจารย์ณรงค์สอนฟิสิกส์ เข้าห้องพอดี  เป็นอันยุติบทสนทนาโดยปริยาย
จากนั้นก็เรียนตลอดเช้า  ไม่มีรัยพิเศษ  ไอ้โต๋เก็กเทพ  นั่งเก็กหล่อหน้าตายของมันต่อไปไอ้พวกที่เหลือก็เรียนกันไป เชื่อแล้วว่าไอ้พวกนี้เวลาเรียนมันตั้งใจโครต ไม่มีใครวอกแวกสักกะคน   ไอ้ตะเกียงซะอีกสมาธิไม่นิ่ง  คงเพราะบทเรียนพวกนี้ไอ้ตะเกียงทะลุปรุโปร่งหมดแล้วไม่น่าสนใจเท่าไหร่  ถ้าจำกันได้  ไอ้ตะเกียงสามารถพาสชั้นไปเรียนป.ตรี ได้สบาย  
ดังนั้นเนื้อหาที่เรียนเลยเฉยๆ  เอาเวลานั่งสังเกตเพื่อนในห้องไปทั่ว  โดยไม่ให้พวกมันรู้ตัวใช่วิธีแอบเหล่
เอานะ  พวกแม่งก็เรียนกัน..แบบตั้งใจกันทั้งห้อง  สมแล้วที่เค้าจัดเป็นห้องคิงส์เมิงจะเรียนเอาโล่กานไป
ถึงหน่าย....และแล้วก็ได้เวลาพัก เฮ้อ!....รอคอยเวลานี้มาตั้งนานแหล่ะ  กะว่ากินข้าวเสร็จ  ชะแว๊ปไปดูบอร์ดที่ว่าซะหน่อย   ตลอดทางเดินไปโรงอาหาร  เดินมากะพวกไอ้โต๋มันพวกพากันมองตลอดทาง  ....บางคนส่งยิ้มมาให้  ไอ้ตะเกียงก็นะมารยาทดี  ยิ้มตอบเป็นธรรมดา   ทั้งชายทั้งหญิง  ใครส่งยิ้มมาให้  ไอ้ตะเกียงยิ้มตอบหมดแหล่ะ...
แล้วเสียงกรี๊ดๆ...วี๊ดๆ  ฮิ้วๆ  มักตามมาเสมอ  หลังจากส่งยิ้มพิฆาตบาดใจตอบไป  พวกไอ้โต๋เองก็พอกัน  
คนมองตลอดทางไอ้รันลันล้าของมันไป...ไอ้โทนี่..ทักทายเค้าไปทั่วเช่นกัน  ไอ้กานก็มียิ้ม  มีทักทายบ้าง  คงทำมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะมีน้องกิ่งเป็นตัวจริงอยู่แล้ว  ไอ้มอม  หน้าตาอาการบอกบุญไม่รับ  ทำให้ไม่มีใครกล้าอะไรกับมันนัก  อารมย์บูดต่อยอดเมื่อเช้าไม่หาย   ส่วนไอ้โต๋  หน้านิ่งเก็กได้ตลอดทาง  ไม่ติดว่าหน้า
มันหล่อ  คงไม่มีใครมองแหล่ะ  ไร้มนุษย์สัมพันธ์สิ้นดี  แต่มันก็นะ  ไม่พ้นมีสาวๆ คอยส่งสายตาหวานเยิ้ม
ให้ตลอด  เพียงมันตวัดหางตาคมปราบของมันมองนิดหน่อยแค่เนี๊ยะ  เล่นเอาเขินอาย...กรี๊ดว้ายอายม้วน
กันไปเป็นแทบๆ  กูว่าหากขดตัวกลมได้   พวกคงขนดตัวไม่เห็นหัวหางกันเลยหล่ะ   
ถึงโรงอาหารโต๊ะประจำ  ไอ้กานกับไอ้โทนี่ก็จัดการเรื่องข้าวและน้ำ  ให้กูทันทีอย่างรู้หน้าที่   ส่วนคนอื่นๆ
ตัวใครตัวมันบริการตัวเอง  ยกเว้นไอ้ตะเกียงนั่งรอแดกอย่างเดียว   กินไปได้ไม่ทันไร  มาแหล่ะเสียงนี้
“ดีค่ะโต๋ขา...ดีค่ะทุกคน..อังกะเพื่อนๆ  ขอนั่งด้วยคนไอ้ไหมค่ะโต๋” ไอ้โต๋ ไม่ทันตอบ  คุณพี่เธอถือโอกาส  
วางจานข้าวและน้ำเรียบร้อยเสร็จสรรพ  นั่งแหมะเบียดซะแทบจะเกยตักกันแหล่ะโว้ย!  เอาเว้ยเอาเข้าไป  นี่มัน
โรงอาหารนะคร๊าบพี่คร๊าบไม่ใช่โรงแรม.อย่าเพิ่งประเจิดประเจ้อ  กูกลัวถูกเหมารวมไปด้วย พี่สาวอีกสองคน
รู้แล้วว่าชื่อรสากับคนาง  ประกบแหมะนั่งตีคู่ไอ้มอมกับไอ้รันทันทีเหมือนกัน  ยังกะคุยกันมาเป็นดิบดีแล้วงั้น  
แบ่งกันว่าคนไหนของฉันของเธอ  ไอ้โทนี่..นรกกว่าเพื่อนเพราะพี่กระเทียมสามหลีบ  ประกบซ้ายขวา เพิ่งรู้จักชื่อแหล่ะ!..พี่หน้าวอกร่างยักษ์ชื่อสันติ...เหมือนแกไม่ยักชอบความมีสันติสักนิด  แต่ชื่อเล่นตั้งเองซิ ‘หลิน’
ซะงั้น  เดี๋ยวก็เติมสร้อยซะหรอก ‘หลินเตีย’  
แห่ะๆอย่าผวนล่ะพวก อีกคนไม่ยักษ์เท่า หน้าวอกพอกันชื่อประคอง แทนตัวเองว่า ‘ตรอง’  เข้ากับหน้าโครตๆ   คนสุดท้ายพอไปวัดไปวาตอนสายๆ กับเค้าได้หน่อย  ชื่อคำพอง  พี่แกเรียกตัวเองว่า ‘อง’  
สั้นดีว่ะ!   เอ่อ!...องคงลงแกล่ะ..แต่จะซวยไอ้โทนี่..งานนี้ไอ้ตะเกียงได้แต่เดาๆ เอา  เพราะพวกพี่แกเลียลิ้น
จะกินไอ้โทนี่อยู่ร่อมร่อ ส่วนไอ้กาน น้องกิ่งนั่งประกบตามกันมาตอนไอ้กานเดินไปซื้อข้าว  เลยไม่มีใครกล้าแจมคนมีคู่ตัวจริง  สรุปพวกแม่งครบคู่ช่างเหมาะกันดีมาก ยิ่งไอ้โทนี่ แทบจะกลายเป็นอากาศ หายตัวได้มันคงอยากหายตัวทันทีแหล่ะ   หน้าแม่งอาการนั้นสุดๆ  เกินบรรยาย
“ไงค่ะ...น้องตะเกียง  ตั้งหน้าตั้งตากิน ไม่ทักไม่ทายกันเลยนะค่ะ ท่าทางอร่อยน่าดู  กินอะไรค่ะวันนี้”  ทีละคำถามดีไหมพี่  สงสัยไม่ต้องการคำตอบ   เพียงแต่เบนประเด็นให้กูขัดตราทัพ  บรรยากาศตอนนี้มากกว่า  กูว่าจริงแล้วคุณเธอยังกะอยากให้กูทักนักนิ  ไม่เห็นหัวกูแหล่ะ!  ส่งบทมา  กูก็เล่นให้ตามบท
“แห่ะๆ..ดีครับพี่...ข้าวผัดเขียวหวานหมูพวงไข่ดาวอีกลูก  พวกซื้อให้ลืมตัวอร่อยจัดอ่าครับ”  
แล้วกูก็กินต่อ..วุ้ย!  ไม่อยากคุยกับคุณพี่มาก  เกลียดสายตาไอ้เก็กมันอ่า!...  มองกูไมอ่ามึง?..แม่ง...สายตา
ไอ้ห่านิ..อ่านอยาก...ไม่รู้คิดไรอยู่...เดารมย์ไม่ถูก...ไอ้ตะเกียงม่ายยยชอบๆ
“น้องตะเกียง...ไม่มีเงินซื้อข้าวหรือค่ะ...คราวหลังบอกพี่ได้นะ..พี่ชอบช่วยเหลือเด็กอยากไร้นะ”  
ใช้ได้พี่เธอแรงดีไม่มีตกจริงๆ  พวกเพื่อนพี่แกมองกู  แถมยิ้มเยาะกูด้วยอีก จัดให้เล่นกูก่อนนิ
“อ่าขอบคุณครับพี่..น้ำใจงามเหมือนนางงามตู้กระจก...เอ้ยไม่ใช่..พูดผิด..พูดผิด...นางงามรักเด็กเลยอ่าครับ..แห่ะๆ”
พวกไอ้โทนี่  ไอ้กาน  น้องกิ่ง  ไอ้รัน  พากันกลั้นขำแทบตาย ไอ้บอมย์จากที่มันหน้าบูด เหมือนตูดลิง  ตอนนี้
อมยิ้มยกคิ้วใส่กูซะงั้น แต่ไอ้คนข้างๆพี่เธอ หน้าแดงก่ำ จ้องกูซะตาเขม็งเลยไอ้นิ....เด็กมึงแรงก่อนนี่หว่า  ยายพี่อังมันหน้าเหว่อไปไม่เป็น  จะวีนใส่กูคงไม่ได้เพราะกูออกตัวก่อนว่าพูดผิด คุณเธอรีบเปลี่ยนประเด็น หันไปพูดกับไอ้โต๋แก้ผ้าหน้ารอดทันที
“แล้วโต๋..ล่ะค่ะ กินไรดูน่าอร่อย... อังชิมหน่อยสิค่ะ”  แก้เกมส์ได้เก่งมาก ไม่เบา ไม่เบา
“เอาสิครับ...” มันรีบตอบรับ ว่าแล้ว...เลื่อนจานไปตรงหน้าให้คุณพี่เธอ  แต่เธอกลับอ้อนอยากให้มันป้อนซะง้าน
“ไม่กินแบบนี้อ่ะ!...โต๋ป้อนอังหน่อย..นะ..น้าาา”  แบ้ว..เสียงหวานซะ...อึม!...ไม่สวยนี่...ไม่เนียนนะที่ทำนะ
“อ้าปากสิครับ”  มันตักยื่นให้จ่อตรงปากเลย บ๊ะ!...บทจะพระเอกมึงก็...เล่นจนเลี่ยน  ไม่แคร์สื่อได้อีกเน่อะมึง
“อร่อยจริงด้วยอ่า...เอางี้..อังป้อนของอังให้โต๋มั้งดีก่า....กินสิค่ะ...อ่า..อ้าม!..”  เอาเข้าไป...กูไม่น่ากินเขียวหวานเลย  กูว่าหวานกระจาย...เขียวหวานกูจืดสนิททันทีเลยเหว่ย..เฮ้ย!...  
“บอมย์ค่ะ...กีวีปั่นค่ะ..ของโปรดบอมย์ใช่ไหม...รสาตั้งใจซื้อให้บอมย์โดยเฉพาะเลยนะค่ะ” เริ่มแล้วอีกคู่
แย่งซีนกันใหญ่  แต่ละคนไม่ยอมน้อยหน้ากันเลย
“ขอบคุณครับ!...รสารู้ด้วยหรือ..บอมย์ชอบกีวีปั่น” ไอ้มอม..รับไปกิน  ยิ้มประจบตาหยี่ออกลูกหม้อได้อีกมัน
“รู้สิค่ะ...ทำไมรสา  จะไม่รู้ว่าบอมย์ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร”   พี่เธอประกาศศักดาผู้ค้นพบ  รู้จริงรู้แจ้งรู้ทุกอย่างของไอ้มอม  แฟนพันธุ์แท้ตัวจริงมาเอง
“จริงอ่ะ!..อย่างนี้เห็นที่บอมย์..ต้องหาวิธีพิสูจน์ซะแล้ว”  พูดเสร็จ เสือกยักคิ้วใส่กูไมว่ะ...เยาะเย้ยกูดิ  เห็นว่ากูไม่มีคู่นิ....ขอบอก..ยี่ห้อไอ้ตะเกียงเด็กๆหว่ะ!  กูไม่บร้า..มานั่งเล่นปาจิงโกะอย่างที่พวกมึงทำหรอก...ชิ!  ปัญญา
“อุ๋ย!...โทษทีค่ะโต๋..เลอะเลยอ่า...เดี๋ยวอังเช็ดให้”   ไม่ขาดคำ พี่เธอรีบเอาผ้าเช็ดแก้มพร้อมซับปากให้ไอ้โต๋  
ที่ดันเอาช้อนป้อนข้าวชนแก้มมันเข้าให้
“ขอบใจอังมากครับ...”   ขอบใจอังมากครับ..แต่ปรายตามองกูได้อีก มึงก็อีกคนดิ...กะเยาะเย้ยไอ้ตะเกียง  นิสัยเดียวกะไอ้มอมเลยสิมึง   นึกว่ากูจะอิจฉาหล่ะสิ แหว่ะ!...กูไม่สนหรอกเด็กมึงแต่ละคนมีดีแค่น่าสวย  
นมโต  นอกนั้นไม่ผ่าน  กบว...
“รันขา...ลองทานนี้ไหมค่ะ....โทนี่ฮ้า!...หลินซื้อมาฝาก...ของตรองมีนี้มาด้วย....องก็เอานี้มาให้ชิม...แล้วก็อีก
บลาๆ”
ทั้งโต๊ะ..พวกนัวกันให้ว่อง....กูตกมาอยู่ท่ามกลางหอรัก วิมานหวานพวกมันหรือนี่  ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ ไม่อยากสนใจแม่งแหล่ะ!...ปิดหูไม่ฟังซะก็หมดเรื่อง ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวจนเริ่มอิ่ม   
เงยหน้าขึ้นจากข้าว...จะหยิบน้ำกระเจี๊ยบที่ไอ้กานซื้อให้....แต่..แล้ว...ก็..ก็..ก็..ว๊าก!.?

platong

ขอบคุณมากๆเลยครับ

poonpong

ขอบคุณมากครับ

poonpong

ขอบคุณมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

kamaji

ชอบๆ สนุกดีคับ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุณครับผม

ton521

ขอบคุนครับ

Alongkorn173

ขอบคุนคร้าบบบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

tumlove

น่าอ่านน่าติดตาม

OneBe2

จะติดตามครับ

oopsss

ขอบคุณครับผม

xspace

ขอบคุณครับ