ตะเกียงพิเศษ ??? 13-14

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“อ่ะ!...เอาไปกระเป๋ามึง...กูส่งแค่นี้แหล่ะ!..ที่เหลือถือไปเองกูไปนัด ‘รสา’ ไว้ ขอตัวก่อนพวก”
พูดจบก็เดินลิ่วไม่รอใครเลย  มาอารมย์ไหนของมึงอีกเนี๊ยะ ตามมันไม่ทันจริงๆ“มันนัดรสา ตอนไหนว่ะ!..
ไอ้สัดบอมย์”  เสียงไอ้กานเหมือนเปรยกับตัวเองคนเดียว แต่พวกกูหูดีโชคดีของกูที่มีเหตุมาเบี่ยงประเด็นความสนใจพวกมัน ประเด็นของกูเลยตกไปทำให้ไม่ต้องกระอักกระอ่วน เหมือนที่เป็นอยู่เมื่อกี้   รอดตัวไป
ไอ้ตะเกียง........
Part  13
Ver...Bombey
ตั้งกะเป็นหนุ่มมา เริ่มไม่มั่นใจเสน่ห์ของตัวเอง ก็ช่วงนี้แหล่ะ!  กูบอมย์เบ ไม่เคยถูกใครเมินมาก่อนไม่ได้หลงตัวเอง  ด้วยรูปร่างที่สูง 195 หนัก 90 กก.  กอปรกับหน้าตาใครต่างบอกว่ากูหล่อ  หลายคนแอบตั้งฉายาให้ว่ายักษ์หล่อ  กูบริหารเสน่ห์ตัวเองตั้งกะเริ่มขึ้น ม.2   แต่ไม่คบใครจริงจัง แค่สนุกต่างคนต่างได้ตามที่ต้องการ  
ก็แค่นั้น  จะหญิงหรือชายมีเข้ามาไม่ขาด  แต่กูก็เลือกนะ  ประสบการณ์เซ็กส์กับผู้หญิงมีไม่น้อยเพื่อนในกลุ่มว่ากูหน้าหม้อ  ถือว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับหนุ่มฮอร์โมนกำลังพุ่ง แต่กับชายกูเคยลองแค่ครั้งเดียว ด้วยความอยากรู้อยากลอง ยืนยันว่าชอบผู้หญิงกูไม่ได้เป็นเกย์ ที่ลองก็เพราะฟังเค้าพูดกันว่า ชายขี่ชายเป็นยอดชาย เลยลองดูว่าไอ้ที่เป็นยอดชายจะรู้สึกอย่างไร  กูว่าก็งั้นๆ แค่เซ็กส์ จากครั้งนั้นกูไม่คิดมีอะไรกับผู้ชายอีกเลย ผ่านมา
สองปีแล้ว
   แต่หนุ่มหน้าสวยคนนี้  ‘ตะเกียง’  ชื่อนี้มีอิทธิพลต่อกู  เห็นหน้าครั้งแรก  ยอมรับว่าคนสวยๆที่เคยเจอมาชิดซ้ายไปเลย  ให้ตายเถอะ!  กูไม่ได้โกหก  หน้าแม่งสวยได้ไม่มีที่ติ  ไม่นึกมาก่อนเด็กผู้ชายจะมีหน้าตาสวยใส
ได้ขนาดนี้  รูปร่างผอมบางได้อีก ตัวบางๆ แบบนี้ ทำกูก้นกระแทกพื้นมาแล้ว น้อยคนที่ล้มกูได้ นอกจากไอ้โต๋ กับไอ้รันแล้ว ไม่มีใครคว่ำกูลงไปนอนไม่เป็นท่ามาก่อน   หุ่นกูธรรมดาที่ไหน  ไม่เท่ากับกูดีกรีถึงแชมป์ยูโด ระดับสายดำนักเรียนอาเชียน  รุ่นอายุ 15 ปีมาแล้ว  กลับเสียท่าให้หนุ่มหน้าสวย  สูงไม่ถึงไหล่กูด้วยซ้ำ
นั่นสินะ?  สิ่งที่ทำให้กูสนใจตะเกียง  นอกจากจะสวยมีเสน่ห์หาตัวจับยากแล้ว  ยังมีความสามารถที่น่าทึ่ง  
ดูจากฝีมือชู๊ดลูกบาส  ธรรมดาซะที่ไหน  ทักษะความชำนาญตามที่กูเห็น  เหมือนรับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี  เกมส์นี้พวกกูแพ้ เลยกลายเป็นเด็กถือกระเป๋าไปโดยปริยายแต่กูกลับเต็มใจอยากทำ   อยากพูด  
อยากคุย  อยากรู้จักให้ลึกซึ้งกว่านี้  อยากหาคำตอบให้กับตัวเอง  ว่าทำไมถึงใจเต้นแรงทุกครั้ง  ที่ได้
เห็นหน้า  อยู่ใกล้ๆ ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ กลิ่นหอมสดชื่น  เป็นกลิ่นประจำตัวของตะเกียงมัน กูรู้สึกหงุดหงิด
ไม่พอใจควบคุมอารมย์ตัวเองไม่ได้ทุกครั้ง  เมื่อเห็นใครต่อใครออกอาการจีบมัน  ทำไมกูถึงรู้สึกโกรธ   ที่มันเหมือนไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้ว่าใครที่เข้ามาคิดยังไงและหวังอะไรจากมัน ทั้งที่กูเองก็เป็นไปกับเค้าด้วย
ไม่ต่างกัน   กูทนเห็นภาพของไอ้โต๋กอดคอมันเดินไม่ได้ ทั้งที่รู้อยู่ว่าไอ้โต๋  ออกลูกป้องไม่ให้มันถูก
ไอ้พวก-เอี้ย-  ตามทางมองหื่นๆ  เข้าใจเหตุผลที่ไอ้โต๋มันทำ  ทำไมกูไม่เป็นคนทำหน้าที่นี้  กูมัวแต่ลังเล
ไม่กล้าตีเนียนกับมัน  เพราะทุกครั้งกูกับมันก็มีแต่เหวี่ยงใส่ตลอด แต่ก็อดคิดไม่ได้ ไอ้โต๋มันหล่อ  
เสน่ห์เหลือร้ายโครตๆ ทำให้หวั่นลึกๆในใจ  ไม่อยากให้มันเป็นคู่แข่งเลย ถ้าต้องเจอคู่แข่งสนามนี้   
ขอเว้นไอ้โต๋ไว้สักคนได้ก็ดี  กูโมโหตัวเอง  ที่แสดงความรู้สึกไม่เก่ง  กูกับมันเริ่มต้นกันไม่เป็นที่ประทับใจเท่าไหร่  ยิ่งกูเป็นคนกวนๆ  พูดจาดีดีไม่เป็นเหมือนคนอื่นเค้า เมื่อเริ่มต้นไม่ดี  เลยต้องให้มันจำกูมุมแตกต่าง
จากคนอื่น  มันจะได้มีกูอยู่ในสายตาบ้าง...วันใดกูพร้อมและมั่นใจในความรู้สึกมากกว่านี้   คงกล้าแสดงออกให้มันรู้  เมื่อถึงวันนั้น  กูพร้อมแล้วที่จะจริงจังกับใครสักคน....หวังว่า...คนคนนั้น...เป็นมึงได้ไหม?....'ตะเกียง'...
Part  14
...เก็บงำฝีมือ...
ตอนนี้ไอ้ตะเกียง  นั่งรถเบ้นท์คันหรู  คันเดิมเมื่อเช้า  ซึ่งไอ้คุณชายโต๋นั่งอยู่ด้วยเบาะหลังต่างคนต่างนั่งคนละมุม  ลุงพีสารถีประจำตัวไอ้คุณชายโต๋  ทำหน้าที่ขับรถของแกไปแอบเหล่หน้าด้านข้างมัน  ไอ้นี่..ดูดีได้ทุกมุมทุกองศาจริงๆ  ขนาดปล่อยตัวสบายๆ มันยังไม่หลุดฟอร์มสักแหม่ะ  
“อิกคิอิกคิอิกzz..คิอิกคิอิก.zz.อิกคิวซัง.งzz.”  555!...ก๊ากๆ อย่าบอกนะว่านั่นเสียงเพลงเรียกสายของไอ้คุณชาย
ขี้เก็ก  เพลงอิกคิวซัง ...บ๊ะ!..ช่างเข้ากะหนังหน้ามึงจริง ๆ เลย
“ขำไร...(ตวัดสายตาโหดๆใส่กูอีก)..หวัดดีครับพ่อ..อยู่บนรถ..แวะส่งเพื่อนก่อน”  อ่านะ...พ่อมันโทรมาหรือนี่
“ครับ..อ๋อ.!..จำได้ครับ..โต๋ไม่ได้เจอนานแล้วนี่...แล้วไงครับ...อืม!..หรือครับ..ที่เดียวกันกับโต๋...ห่า!...
ทวนอีกที...พ่อแน่ใจนะครับ....ครับ..ได้ ๆ...ครับพ่อ...เดี๋ยวเจอที่บ้านค่อยคุยรายละเอียดกันอีกที..บาย
ครับพ่อ”    วางหูเสร็จ  จ้องกูซะงั้น..หรือมันไม่พอใจที่กูขำเพลงโทรศัพท์มันตะกี้หว่า?   แน่ะยังจ้องกูอีก...
หน้ากูมีไรว่ะ!..
“อะแฮ่ม!....จ้องเราทำไมอ่า....”  ถามไปเลย จะได้ไม่ต้องทนอึดอัด ทีกูมองมึงมั้ง...มึงยังไม่ชอบเลยอ่ะ
“ทำไม...มองไม่ได้หรือไง...แล้วเมื่อกี้ขำไร”  อ่าห่ะ!...สุดยอดเลยไอ้นี่ กูถามมึงก่อน เสือกไม่ตอบ  
กลับไล่บี้กูกลับซะง้าน...เชื่อมึงเลย...
“ป่าวๆ...ไม่มีรัย...เอ่อ..นายชอบอิกคิวซังอะดิ?..”
“ ( o>0<o ) ” ไม่ตอบ
“อ้าว!..เห็นนายตั้งเพลงอิกคิวซังนิ ”
“พ่อกูชอบ...เพลงนี้เฉพาะเบอร์พ่อโทรมา”  ห่ะ!...พ่อมึงชอบอิกคิวซัง กูว่าเป็นมึงยังพอรับได้ นี่รุ่นพ่อเลยหรือชอบอิกคิวซัง  ชักอยากเห็นหน้าพ่อมึงซะแล้วเหว้ย..ไมคุณพ่อมีไอดอล คนเดียวกันกับผมเลยอ่าครับ?
“ไม..มึงมีปัญหาอะไรกับเสียงเพลงโทรศัพท์กู?..”  นักเลงได้อีกนะมึง  นึกว่ามีแต่ไอ้ห่าบอมย์ ที่ชอบนักเลง
ใส่เนี๊ยะ!  ได้เมื่อนักเลงมาเจอมาเฟียอย่างไอ้ตะเกียงซะหน่อย..ซิ...  กูจัดให้
“ไม่มีปัญหาเลยคร๊าบท่าน....ไม่มีจริงๆน้าาา..แค่เราเองชอบอิกคิวซังเหมือนกันน่ะ..” เป็นไง?  หน้ามึง
ตลกชะมัด.....ก๊ากๆ...........
“หา!..มึงเนี๊ยะนะ..ชอบอิกคิวซัง..ห่ะห่ะห่ะๆกร๊ากๆ..ห่ะห่ะห่ะ...โอ้ยๆ 555.”  เอ่อ!....จาขำกู
ทำไมว่ะ?..ทีพ่อเมิงยังชอบได้ แล้วไมกูชอบมั้งไม่ได้ จาขำกูอีกนานป่ะ ขำเข้าไปครับพี่  ขอให้มึงขำจนไส้แตกตายไปเลยสาธุ ทีงี้...เสือกขำกูได้ขำกูดี กูขำบ้างเสือกไม่พอใจ...แสรดๆ
“ถึงแล้วครับ..”  ลุงพีแกบอก พอดีรถจอดหน้าคอนโดกูแหล่ะ เผลอปะทะคารมผสมต่อมขำ  ไอ้บร้า..นี่แป๊ปเดียวถึงแล้วอ่ะ...ดูมันนั่งอมยิ้มกลั้นขำหน้าดำหน้าแดง...เวร...ให้มึงขำให้ตายไปเลย..กูไม่สนแล้ว..ไปดีกว่า..
“ขอบคุณมากครับลุง...”  พูดเสร็จ เปิดประตูลงไปทันที ไม่ลามึงหรอก  โมโหมันอยู่
“เดี๋ยว..” ไอ้คุณชายโต๋  มันเรียกกูไว้ไมอีก
“มีไรอีกเล่า?...”   น้ำเสียงติดรำคาญนิดๆ  ใช่ไรหรอกหงุดหงิดมันอยู่
“พรุ่งนี้...ให้ไวหน่อย อย่าให้ต้องมารอเหมือนเมื่อเช้าอีกหล่ะ”  บ๊ะ!...ไอ้นี่สั่งได้สั่งกูเอา ตกลงมึงหรือกู
กันแน่ว่ะ!ที่เป็นทาส...ไม่ได้การหล่ะ..ยอมพวกมึงมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว  ได้ใจข่มกูกันจริง  
ต้องจัดการให้มึงรู้ซะบ้าง
“รู้แล้วน่า...เมื่อเช้าไม่ได้ให้รอนานสักหน่อย..บ่นเป็นคนแก่ไปได้...นายติดสัญญาทาสเราอยู่นะ...
ทำตามข้อตกลงสิว่ะ!...เอ้?..หรือว่าไม่อยากมารับมาส่งแล้ว...เดี๋ยวเราไปเองก็ได้...แต่นายต้องเปลี่ยน
มานั่งเสลี่ยงกีฬาสีแทนเราแถมเลี้ยงฟูจิ...เคเอฟซี...สเวนเซ่น..แล้วก็เลี้ยงหนังเราอีกสามเรื่อง  โอเคป่ะ..
เป็นอันว่าสัญญาระหว่างเรากับนาย  หมดกันไม่ต้องรอให้ครบหนึ่งเดือน”   จัดให้หนักม้วนเดียวจบ
รู้จักไอ้ตะเกียงน้อยไปซะแล้ว
“เฮ้ย!...ไม่เอา ตกลงยังไงก็ตามนั้นสิว่ะ!..นึกจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนตามใจไม่ได้โว้ย!...กูยึดเงื่อนไขแรก  
ไม่มีสิทธิ์เปลี่ยน...ไม่งั้นก็ไม่ต้องทงต้องทำมันแล้ว...ถือว่ายกเลิกไปเอาไง”   บ๊ะ!..ห่านี่นิ..ไม่ใช่เล่น
เอ้าว่ะ! ไม่เปลี่ยนก็ได้   แต่ขอแกล้งมึงหน่อยหล่ะกัน  
“งั้นเหมือนเดิมก็ได้...เสาร์นี้มารับเราไปซื้อของใช้ด้วย ของหมดพอดี 10 โมงห้ามเลท” ถือโอกาสใช้มัน
ซะหน่อย ของในห้องหมดหลายอย่าง  ให้มันช่วยถือด้วยประหยัดแรง ประหยัดน้ำมันรถ งกได้อีกกู....
“เอ่อๆ..ๆ...ก็ได้..ไงพรุ่งนี้ค่อยนัดกันอีกที...แค่นี้นะ.กูไปล่ะ”  พูดเสร็จมันก็ปิดกระจก  ให้ลุงพีออกรถทันที....ชิ!...นิสัย..
กูเอง..คงต้องแวะอุ่นเครื่องปอมปอมลูกรักกูบ้าง จอดทิ้งไว้ไม่ทักทายเดี๋ยวลูกกูเหงา ช่วงนี้ให้ไอ้ลูกชาย
พักร้อนยาว หลังจากนั้นคิดว่าโทรหาเจ้าพ่อสักหน่อย วันก่อนคุยกับเจ้าแม่ไม่ได้คุยกับเจ้าพ่อ  
แค่ฝากความคิดถึงไปให้  ทิ้งนานหลายวันเดี๋ยวจะงอนไอ้ตะเกียงเสียก่อน  
เฮ้อ..กว่าจะจัดการเช็ดถูทำความสะอาดปอมปอมเสร็จเรียบร้อย ได้เวลาเซฮะโหล..กับเจ้าพ่อซะที  
ว่าแล้วหยิบโทรศัพท์โทรเลยดีกว่า
“ของกิ๋นบ้านเฮา...เลือกเอาเต๊อะนาย...เป็นของปื๋นเมือง...เป๋นเรื่องสบาย”  เสียงเพลงรอสายเจ้าพ่อ  
“เป็นไง..ไอ้ตัวเล็กของพ่อ”  พ่อกูมักเรียกกูไอ้ตัวเล็ก เรียกน้องสาวกูไอ้ลูกหนู ไม่เคยเรียกชื่อลูกหรอก  
นอกจากอยู่ต่อหน้าคนนอก   เอ่อ?..ลืมบอกไปแหล่ะ..ว่าเจ้าพ่อพูดเหนือไม่ได้  เพราะเป็นคนกรุงเทพฯ
“ก็โอเคอ่าครับ...ทุกอย่างเริ่มลงตัวแล้ว..ตะเกียงสบายดี..พ่อหล่ะ.! ...ที่บ้านเป็นอย่างไรบ้าง   
ไอ้ตระกอง  ซนหรือเปล่า?”
“เหมือนเดิม..ทุกคนสบายดี..ว่าแต่น้องซน..ยังกะตัวเองไม่ดื้อไม่ซนซะงั้น เรานะตัวดื้อที่สุดแล้ว
รู้ตัวหรือเปล่า  ห่วงตัวเองเถอะ..อยู่คนเดียวดูแลตัวเองให้มากๆ..ห้ามใจร้อนวู่วาม...อย่าอวดเก่งงำฝีมือไว้...
จำด้วยที่พ่อสอน  คมในฝักรู้ใช่ไหม”  มาเป็นแพ็คเก็ต ที่นี้รู้ยังเจ้าพ่อกูนี่หล่ะ..ที่กูกลัวนักหนา...ก็เพราะแบบนี้ไง..โดนทีขี้หูไหลไปสามวันสี่วัน
“รู้แล้วคร๊าบๆ...พ่อพูดกับตะเกียงมารวมสิบปี  ทำไมจะไม่รู้หล่ะครับ...ตะเกียงไม่วู่วามเลือดร้อนเหมือนแต่ก่อนหรอก..คุมอารมย์ได้กว่าแต่ก่อนเยอะ...ไม่งั้นพ่อคงไม่ส่งตะเกียงให้มาอยู่คนเดียวหรอกจริงไหม?”
“นั่นก็ใช่...แต่ต้องเข้าใจนะว่า..เหตุผลหลักพ่อต้องการฝึกให้เรียนรู้ชีวิตด้วยตัวเอง ไม่มีข้ารองตีนรองมือ จะคิดจะทำอะไร ต้องไตร่ตรองให้รอบคอบ อนาคตข้างหน้าลูกจะได้เข้มแข็ง เอาหล่ะ!..มีเรื่องสำคัญจะบอกลูก พ่อมีเพื่อนรักชื่อลุงสิงห์ เป็นเพื่อนรักเก่าแก่คนเดียวที่พ่อคบหากันมาตลอด  พ่อฝากให้ลุงช่วยดูแลตะเกียง ยังไงมีโอกาสเจอลุงต้องเคารพและเชื่อฟังเหมือนเป็นพ่อคนหนึ่งนะ..จำไว้ด้วยนะครับ”  
“ได้ครับผม...ตะเกียงรับปากจะเคารพเชื่อฟังลุงสิงห์ เหมือนพ่อคนหนึ่ง แล้วตะเกียงจะได้เจอกับลุงสิงห์
ตอนไหนอ่ะครับ...ไม่รู้จักมาก่อนสักกะหน่อย”  กูเชื่อที่พ่อสั่ง คนที่พ่อไว้ใจถึงขนาดเป็นเพื่อนรักกันได้
ต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่นอน....
“เรื่องนั้นตะเกียง..ไม่ต้องกังวลหรอกลูก  พ่อคุยกับลุงเค้าไว้แล้ว  ยังไงลุงเค้าคงหาทางติดต่อตะเกียง
เองแหล่ะ..เอาหล่ะ!..อย่าลืมที่พ่อบอก ระมัดระวังตัวไว้ให้มาก อย่าไว้ใจคนแปลกหน้า ไม่จำเป็น
อย่าให้ใครเห็นฝีมือ มันจะนำอันตรายมาสู่ตัวได้  จำที่พ่อบอกได้ใช่ไหม?”
“คร๊าบๆ..จำได้ครับ พ่อไม่ต้องห่วงนะคร๊าบ  ตะเกียงรับปากว่าจะดูแลตัวเองอย่างดี ฝากความคิดถึงทุกคนที่บ้านด้วย  พ่อก็ดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีด้วยเช่นกัน  โชคดีครับพ่อ”
“โชคดีเช่นกันลูกรัก”
คุยจบพ่อก็วางสายไป เป็นเรื่องปกติทุกครั้งที่เจ้าพ่อและเจ้าแม่  ต้องคอยย่ำไอ้ตะเกียงเรื่องงำฝีมือ ความสามารถเหมือนกับว่าเจ้าพ่อและเจ้าแม่ ปิดบังอะไรอยู่แต่ไม่พร้อมจะบอกให้รู้  แต่ช่างเถอะไม่ใช่เรื่องที่ต้องรู้อะไรตอนนี้ถึงเวลาท่านทั้งสองคงบอกเองแหล่ะ!  คิดมากไปปวดหมองเปล่าๆ หาอะไรกินก่อนค่อยอาบน้ำนอน  พรุ่งนี้ตื่นมาว่ากันใหม่ ......

Hatachiii

สนุกมากเลยทชอบๆมาก

Klong

ขอบคุนครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุณครับผม

ton521

ขอบคุนครับ

Alongkorn173

ขอบคุนคร้าบบบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

tumlove

เสึยวสนุกดีคับ

x-2008

ขอบคุณครับ

OneBe2

คนในฝัก ชอบๆ

oopsss

ขอบคุณครับผม

xspace

ขอบคุณครับ

kabuki

ขอบคุณครับ