ตะเกียงพิเศษ ??? 17-18

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

กูจะได้ถามวิธีปลูกป่ากับพี่แกซะเลย  จะปลูกวิธีไหน  จะปลูกป่าถาวร ลดภาวะโลกร้อน  หรือจะปลูกป่าชั่วคราว  ตามกระแสโปรโมท จะได้ศึกษาถูก  หนีไม่พ้นเรื่องเกษตร ป่าไม้อะไรพวกนี่เลยจริงๆ  ชีวิตกู
ช่วงนี้  ปลูกอะไรไม่ยักปลูก   ดันเสือกพาลจะปลูก  ‘ป่าไม้เดียวกัน’ oi
Part  17
..ไม่รอดอยู่ดี..?
“อร๊ายzzzzzๆ..กรี๊ดzzzzz!...มาแล้ว..มาแล้ว..มาแล้วค๊า.ดาวเด่นของสีเรา”  
เข้ามาในห้องชมรม  เสียงแหลมปรี๊ดแปดหลอด..ก็เรียกความสนใจสมาชิกของสีแดง ที่อยู่ในนั้นร่วมกว่าร้อยชีวิต  หันมามองพวกกูทันที  สายตาทุกคู่มองมาอย่างชื่นชม (หรือเปล่าหว่า?)  แล้วคุณเธอที่เสียงแหลมปรี๊ด
ตะกี้  ก็ตรงดิ่งเข้ามาทางเรา
“เห้ย!...เบาๆ ก็ได้อีกิ๊ป...มึงจะตะโกนทำเชี้ยไร..อยู่ใกล้แค่นี้..หูกูแทบแตก”  ไอ้บอมย์ มันเห่าใส่แบบไม่จริง*อะไรนัก
“แหม!แหม!...ตลอดแหล่ะ!..คุณสามีที่รัก  กล้ามหญ่ายๆๆ..ไม่เคยจะหวานใส่เมียเลยอ่ะ” คุณเธอพูดจบ  พวกในห้องพากันฮาตรึม นี่ยังไม่นับเอคติ้งสะดีดสะดิ้งประกอบคำพูด  ค้อนไอ้บอมย์ปะหลับปะเหลือกไปด้วย  ดูตลกโคตรๆ ท่าทางที่คุณเธอทำ  
“มึงอย่ามาก...อีกิ๊ป..เดี๋ยวจะโดนไม่น้อย” ไอ้บอมย์  มันขู่แก้เขิน  ก็น่ะหน้าแดงเถือกขนาดนั้น  ใครไม่รู้ว่ามึงเขินก็โง่แล้ว
“ยินดีมากเลยค่ะ..บอมย์ขา..กิ๊ปซี่รอโดนพี่บอมย์จนเหงือกแห้งเป็นปีแล้วน๊า  เมื่อไหร่จะจัดให้สักที..เอ๊ะ! หลายๆ ที่ก็ได้นะค่ะ..สงสารคนขาดพลังชีวิต...กิ๊ปซี่จะทำให้บอมย์เสียวสุขจนขาดใจคาอกเลยเอ้า!.” ยิ่งเล่นยิ่งขำ หลายคนหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง ไอ้บอมย์หน้าแดงแล้วแดงอีก  มันเจอคู่ปรับแบบนี้แหล่ะ!  เล่นเอาหมาในปากทำงานไม่เป็นเลย
“เอา..เอ้า!...เล่นกันพอหรือยัง เลิกเล่นกันได้แล้ว ไอ้โต๋ ไอ้บอมย์  พาน้องเค้าเข้ามาคุยได้แล้ว”
ระฆังช่วยชีวิตไอ้บอมย์ ก็ดังขึ้น น่าจะใช่พี่ประธานชมรมเกษตร  และควบตำแหน่งประธานสีพี่แกพูดจบ  
ทุกคนก็กลับไปสนใจที่ค้างกันต่อทันที
“นี่น้องตะเกียงใช่ไหม...ไม่ผิดหวังจริงๆ...สวยอย่างที่คนเค้าพูดเลย”  พี่แกเล่นชมแบบนี้  กูควรภูมิใจ
หรือไว้อาลัยกับชีวิต   อนาถรูปร่างหน้าตาตัวเอง  พวกนั่งในห้องต่างซุบซิบมองมา  บ้างยิ้ม  
บ้างเขินหน้าแดง  โดยรวมแล้วสายตาเป็นมิตรแทบทั้งหมด   นี่คงเป็นผลดีของกิจกรรมเป็นทีม คงรู้ว่ากูก็พวก
สีเดียวกัน ไม่มีใครแสดงท่าทางไม่ชอบหน้าใส่กูสักคน ทำให้รู้สึกสบายใจไปเปราะหนึ่ง
“น้องตะเกียงครับ..พี่ชื่อบอยเป็นประธานสี..โทษทีนะครับ..ถ้าพี่จะถามส่วนตัวหน่อย...น้องตะเกียงอายุเท่าไหร่ครับ?.น้องหน้าเด็กมาก..พอจะบอกได้ไหมครับ?” แล้วพี่บอยแกก็เปิดบทสัมภาษณ์ กูซะงั้น  ท่ามกลางสายตาอยากรู้ของสมาชิกในห้อง  กูไม่คิดปิดบังอะไร  เพียงแค่ไม่บอกถ้าไม่มีใครถาม อยากรู้บอกก็ใช่จะเป็นไรนี่
“สิบสี่ย่างสิบห้าครับ”  เสียงฮือฮา..ดังขรมไปทั้งห้อง ไอ้บอมย์มองกู ด้วยสายตาอึ้งๆ มันคงไม่คิดว่ากูอายุ
แค่นี้    ส่วนไอ้โต๋ หน้ามันเฉยมาก ยังกะมันรู้อยู่แล้วว่ากูอายุสิบสี่ ไม่แสดงอาการใดใดเลย  นิ่งตลอดแหล่ะมึง
“คิดไว้แล้วเชียว..แล้วทำไมถึงเรียนม.4 หล่ะครับ  ต่อให้เข้าก่อนเกณฑ์  ก็ไม่น่าจะอยู่ถึงชั้นนี้ เต็มที่น่าจะอยู่
ม.3..” ขี้สงสัยจริงวุ้ย!  ประธานสีกู
“พ่อผมฝากเรียนก่อนเพื่อนนะ..บังเอิญรู้จักกับ ผอ.โรงเรียน ได้ยกเว้นเป็นกรณีพิเศษ”  กูโกหกแหล่ะ!..ตัดความขี้สงสัย  ไม่งั้นเดี๋ยวพี่แกถามไม่เลิก  ไม่ต้องเป็นอันทำอะไรกันพอดี  จริงแล้วกูพาสชั้นเรียนปริญญาโน้นเลย
ยังได้
“เอาไง..อีกิ๊ป..น้องเค้ามาแล้วมึงคุยกับน้องเค้าเลยแล้วกัน..ส่วนมึงไอ้โต๋ ไอ้บอมย์  มาวางแผนวางตัวนักกีฬา
กับกู..ปล่อยอีกิ๊ปมันดูแลเรื่องพาเหรด..กับกองเชียร์ไป”  พูดจบ พวกก็เข้าไปนั่งคุยกัน  ทิ้งกูไว้กับพี่กิ๊ปและพวกสต๊าปเชียร์อีกยี่สิบกว่าคน
“น้องตะเกียงค่ะ...พี่ชื่อกิ๊ปนะค่ะ..แล้วนี่พี่น้อย...พี่เพ้นท์..พี่บลาๆ...ต่อไปนี้เราต้องทำงานร่วมกัน..มีอะไร
ไม่ต้องเกรงใจนะจ่ะ!...ปรึกษาพี่ได้ทุกเรื่อง...ยกเว้นเรื่องตังค์..”  พี่แกแนะนำตัวเองและพี่สต๊าป
อีกหลายคน  อ่า!..ดีเลยปรึกษาได้ทุกเรื่อง  งั้นก็เรื่องนี้เลยแล้วกัน
“อ่า..คือพี่กิ๊ปครับ..ผมไม่อยากนั่งเสลี่ยงอ่ะ...พี่ให้ผมทำอย่างอื่นได้ไหม?”  เรื่องแรกเลยที่กูปรึกษา
“อร๊ายๆ..น้องตะเกียงขา  คงไม่ได้หรอกค่ะ..สำหรับเรื่องนี้  เรากำหนดคนนั่งกันแล้ว  คอนเซ็ปสีเราจับฉลากได้ภาคเหนือ....ไม่มีใครเหมาะสมเท่ากับน้องตะเกียงอีกแล้ว...” นอกจากพี่แกจะไม่ยอม  พวกพี่ทีมสต๊าฟ  ต่างสั่นหัวไม่ให้กูปฏิเสธอย่างพร้อมเพรียงกันซะนี่ ตกลงชีวิตกูเรียกร้องอะไรกะเค้าไม่ได้เลยนิ  
“น้องค่ะ..มันไม่ได้ยากอะไรหรอกค่ะ...แค่แต่งตัวนั่งบนเสลี่ยงของขบวนพาเหรด พี่ว่าน้องไม่ต้องปฏิเสธ
เลยนะค่ะ ถ้าน้องอาย ไม่ต้องกลัวอายหรอกนะค่ะ น้องไม่ได้นั่งบนนั่นคนเดียว ยังมีเพื่อนนั่งด้วย
อีกคน  ไม่เห็นต้องอายเลยนี่ค่ะ”  อ่านะ!...พี่เพ้นท์...ทำหน้าที่นักการทูตเป่าหู  กล่อมกูอีกคน...
กูไม่ได้อาย  แต่ไม่อยากเป็นจุดเด่นไรงี้  นี่กูก็ปวดกบาลพอดูแล้ว  ขืนทำอะไรไปเยอะ  จะมีห่าไรตามมาให้วุ่นวายอีกไม่รู้   แต่พี่เค้าบอกว่ามีคนนั่งกะกู  ใครหว่ะ?
“ผมนั่งกับใครครับ?...”  สงสัยไม่ปล่อยผ่าน  นิสัยกูแหล่ะ!
“อ้าว!..น้องโต๋  ไม่ได้บอกเหรอ..ว่านั่งเสลี่ยงกะเค้านะ”  แจ็คพ๊อต!....จนได้สิกู..ยิ่งจะห่าง  กลับยิ่งใกล้ กูไม่เข้าใจมึงเลยจริงๆ  มึงจะปิดกูทำซากอะไรหว่ะ!   ไอ้-เอี้ย-โต๋..
“อ่าครับ..ช่างเถอะครับ..นั่งก็นั่ง  แล้วผมต้องทำอะไรบ้างอ่ะครับ”  พี่แกก็อธิบาย..บลาๆ..มากมายว่ากูต้องทำอะไร เวลาร่วมบ่ายสามโมง  พวกไอ้โต๋  ไอ้บอมย์ก็คุยเสร็จ  เดินมาที่กู  
“เป็นไง..ไอ้ตะเกียง  เรียบร้อยดีไหม” ไอ้บอมย์มันถาม  มึงจะเอาคำตอบแบบไหน  เรื่องงานกูเรียบร้อยดี  
เรื่องใจไม่เรียบร้อยหว่ะ!..เป็นไปได้กูไม่อยากนั่งแม่งเลยเสลี่ยง-เอี้ย-ไรอ่ะ  ยิ่งต้องนั่งกับเชี้ยโต๋อีก ทำไงได้สุดท้ายก็ต้องนั่งอยู่ดี เรียกร้องห่าไรไม่เคยสำเร็จ อย่าจ้างกูไปเป็นม็อบเด็ดขาด  เพราะมันไม่รุ่งแน่ ๆ
“อือ..”  ตอบแม่งได้แค่นี้สั้นๆ   
“อือ..-เอี้ย-ไรมึง...โอเคหรือไม่โอเค  พูดให้มันเข้าใจหน่อย”  สัดบอมย์  มึงจะไรกันนักว่ะ!
“อือ..ก็เรียบร้อยดี ไม่มีปัญหาอะไร โอเค..พอใจย่างๆ” กูลากเสียงกวนแม่งแหล่ะ!  งี่เง่าดีนัก
“พลั๊ก!....อย่ามากวนตีน ลามปามใหญ่แล้วมึง มึงน้องกูตั้งสองปี” สัดนิ!..ผลักหัวกูอีก  แม่ง!..เดี๋ยวนี้มือ
ตามแล้ว  มึงแหล่ะลามปามหัวกู..เชรี้ย ๆ
“อะไรว่ะ!...กวนที่ไหน..ไม่ได้กวนสักหน่อย...ไม่เคยปีนสักครั้ง รึจะให้ปีนหล่ะ...กู..มึงไม่เคยพูดใส่
มีแต่นายแหล่ะ ยังมาว่าเราอีก”
“ไมมึงจะไม่ปีน..เนี๊ยะ!!...มึงกำลังปีนอยู่  ต่อไปนี้ต้องเรียกพวกกูว่าพี่  แม่งหลงนึกว่ารุ่นเดียวกัน  มิน่าว่าทำไมหน้ากะโปโลที่แท้เพิ่งสิบสี่  ทำเป็นคุยเคยแดกพริสตี้ จูบแรกเคยยังมึงนะ”  -เอี้ย-บอมย์พูดจบ  เชี้ยโต๋สบตากูทันที   สัด..บอมย์ไอ้แสรด..หมา กูอุตส่าห์ไม่คิด   กลับมาสะกิดซะงั้น   ทำหน้ากูเดือดได้อีกมึง  
“ไรหว่ะ!..มึงไม่เคยจริงดิ ดูหน้าแดงเถือก กูพูดแทงใจดำใช่ไหมหล่ะ..ห่า.ห่า.ห่าๆ”  ไอ้ควายคูโบต้า  
ไอ้หมาปากมอม  มึงฝังกูเลยดีไหม  เชรี้ย!..เอ้ยๆ..ต้องให้กูบอกมึงเหรอว่ากูเคยจูบแล้ว เพิ่งโดนไปเมื่อเช้ากับ
ไอ้คนที่ยืนข้างมึงไง
“พอแล้วไอ้บอมย์..แกล้งมันมาก..หน้ามันแดงลามไปถึงหูแล้ว  มึงจะรู้ไปทำไม  มันเคยจูบรึยังนะ”
ไอ้โต๋ มันพูดขึ้นมา
“ก็นะ..มึงดูมันดิ..น่าแกล้งโคตรว่ะ..ทีเรื่องอื่นทำเป็นเก่ง พูดเรื่องจูบ..เขินซะงั้น”  มันยังพล่ามไม่หยุด
จะสนใจอะไรกะจูบกูนักหนาว่ะ!..เหลือจะทน...อดไม่ได้เดี๋ยวแม่ง...กดมึงจูบซะเลยดีม้างง..จะได้หยุดเห่า
สักที...ไม่เอา...ไม่เอา..แหว่ะ! ไม่คิด...
“เอาเป็นว่า...มึงไม่ต้องสงสัยหรอก..กูพูดแทนให้มันแล้วกัน.”  อย่าบอกนะมึงไอ้-เอี้ย-โต๋ กูมองหน้ามึงนี่
รู้เปล่า ซิกกู  ‘ห้ามพูด’   ดันเสือกจ้องตอบ  ยกยิ้มยักคิ้วข้างเดียวให้กูซะงั้น อย่าพูดไปนะโว้ย!
“มัน..เคย...จูบแล้ว..เชี้ยกูดิ...ดูง่ายจะตาย..หน้ามันโกหกซะที่ไหน...หึ.หึ.หึ.ๆ”  ว่าแล้วแม่งดัน
หัวเราะทิ้งท้ายก่อนหันหลังเดินไป ปล่อยไอ้บอมย์ ถลึงตาจ้อมผม เหมือนถาม ‘จริงป่ะ’  ที่ไอ้โต๋พูด  กูเลยตอบมันไปว่า
“ไม่รู้โว้ยๆ.....”  แล้วชิ่งตามตูดไอ้เชี้ยโต๋  ไปติดๆ  จะอยู่ให้มันซักฟอกทำเชรี้ยไร  กูไม่ใช่จำเลยไอ้บร้าๆ....
Part  18
..ขืนใจกูเข้าแก๊งค์ซะง้านๆ
พวกแม่งรวมตัวกันม้าหินอ่อนใต้ต้นหางนกยูง  ไอ้ตะเกียงรอรถลุงพี มารับพร้อมไอ้โต๋  พวกห่านิ  รอส่งพวกกูกลับ คิดว่างั้น  ก็ดันไม่มีใครกลับสักคนเสือกอยู่พร้อมหน้าได้อีก  ทั้งที่ก็มีรถกันหมด ไอ้โต๋ มันคุณชาย  ต้องมีคนขับมารับมาส่ง  แห่ะ..ๆ..ไอ้ตะเกียงพูดเล่น   
บ้านไอ้โต๋ ทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์  มีสาขาถึงต่างประเทศ  นี้ยังไม่น่าห่วงเท่ากับบ้านมันยังมีธุรกิจคาสิโน เป็นธุรกิจมาเฟีย  เหตุนี้มั้ง..จึงป้องกันความปลอดภัยคนในครอบครัวต้องมาก่อน  คิดว่าเท่าที่ดู ลุงพีได้รับความไว้วางใจให้ดูแลรับใช้ไอ้โต๋ แกน่าจะไม่ธรรมดา เสือซ่อนเล็บชัวร์ป๊าป....
“โต๋..พรุ่งนี้ตกลงโปรแกรมเดิมไม่เปลี่ยนนะ  พวกอังขอไปด้วยว่ะ!..กูดันรับปากไปแล้วมึงไม่ว่าอะไร
ใช่เปล่า”  ไอ้รันมันพูดขึ้นมากลางวง   พรุ่งนี้วันเสาร์โรงเรียนหยุด    พวกมันนัดไปไหนกันว่ะ!..ต่อมเสือกทำงานอีกกู
“อืม..ไม่เปลี่ยนคอนเฟิร์มบ่ายสอง ห้ามเลทนะโว้ย กูไม่ชอบรอ”  แหม!..มึงเอาแต่ใจสุดๆ ไอ้คุณชาย
‘กูไม่ชอบรอ’  แต่ไอ้นี่มันแม่ง..โครตตรงเวลาเลยอ่า
“เอ่อๆ..รู้หน่า..เจาะจงกูว่างั้น..นอกจากอังแล้วใครไปบ้างว่ะ!..อย่าบอกว่าผีสามบาทไปด้วย กูไม่ไป
นะโว้ย!.”  ไอ้โทนี่ มันโวย ดูแล้วห่านี่คงจะเลทเป็นนิสัย แต่แม่งอย่าบอกนะว่าผีสามบาท  ฉายาพี่กระเทียมสามหลีบนะ  ก๊ากๆๆ
“ไม่ได้ไป..คนที่ไปมีอัง รสา และคนาง  แต่ไอ้กานมันนัดน้องกิ่งไปด้วย”  ไอ้รันตอบ
“ใช่..พรุ่งนี้กูให้กิ่งไปด้วย  กลับไม่ดึกใช่หรือว่ะ  ไม่เกินทุ่มกิ่งไปได้” ไอ้กานสาธยาย  
ตกลงมึงเข้าคู่กันหมด นัดเดทกันหรือนี่  ตกลงพวกมึงรวมแก๊งค์หอยแมลงภู่(กูตั้งให้) กับสิงห์โตดำ  กันจริงสิ จะออกมาเป็น สมเสร็จ หรือป่าวหว่า?  
"คิดอะไรอยู่..มึงไอ้ตะเกียง..”    ไอ้บอมย์  ยุ่งกูอีก
“ป่าว..ไม่มีไม่ได้คิดอะไร..”  ปฏิเสธเกือบไม่ทัน  ยุ่งกะความคิดกูจริงๆ
“โกหกไม่เก่งเลยมึง...มึงกำลังคิดอยู่..กูรู้..ถามก็บอกสิหว่ะ!...”  ไอ้ห่านิ ..มึงจะเสือกรู้ไปทุกเรื่องไม่รู้สักเรื่อง
ได้ไหม
“นั่นสิไอ้ตะเกียง..มึงโกหกไม่เก่งหรอก  คิ้วมึงเดี๋ยวขมวด  เดี๋ยวผูกโบว์  เดี๋ยวผ่อนเดี๋ยวคลาย...ใครเค้าก็ดูออกว่ามึงคิดอะไรอยู่”  ไอ้โทนี่ สนับสนุนผสมไอ้บอมย์  
“ไม่ได้คิดอะไรจริง...จริ๊งๆ” เสียงสูงได้อีกกู
“เอาหล่ะ!...ไม่คิดก็ไม่คิด..ปากแข็งได้อีกมึง...เอ่อนี้พวกมึง..ต่อไปนี้เราต้องให้ไอ้ตะเกียงมันเรียกพี่กันแล้วหว่ะ!.”  นั่นเปิดประเด็นใหม่อีกแล้วไอ้-เอี้ย-บอมย์  
“ไหมว่ะ!..ทำไมต้องให้มันเรียกพี่ด้วย”  ไอ้กานถามกลับ
“ก็มันอายุสิบสี่  พวกเราแม่งแก่กว่าตั้งสองปี  ปกติไอ้นี่มันต้องอยู่ ม.2  เสือกข้ามมาเรียนชั้นเดียวกะเรา
ซะงั้น  มึงจะให้มันปีนเกลียวหรือไงไอ้กาน”  
“หา..จริงอ่ะ!..ห่ะ!...ตะเกียง  มึงอายุสิบสี่เองหรือว่ะ?”  ไอ้รันถาม
“อืม..จริง..แต่ต้องเรียกพี่เลยหรือ  จำเป็นต้องเรียกทั้งชั้นหรือเปล่า?”  แกล้งโง่ถามแม่งแหล่ะ!  มึงให้กู
เรียกพี่  คนอื่นๆเค้าไม่ถามรึไง  แล้วกูไม่ต้องเรียกทั้งชั้นเลยงั้นสิ
“จำเป็นต้องเรียกสิว่ะ...แต่ให้เรียกเฉพาะพวกกู  ส่วนคนอื่นแล้วแต่มึงดิ  มึงพอใจเรียกก็เรียก ไม่พอใจเรียก มึงก็ไม่ต้องเรียก” แสรดๆ...กูอยากตอบมึงไปว่า  มึงคนแรกเลยที่กูไม่พอใจเรียก...กร๊ากๆ
“เห้ย!..งั้นตะเกียงคงต้องเรียกเราว่าพี่ด้วย   อายุตะเกียงเท่ากับน้องสาวเราเลย” ไอ้รันมันบอกครับ
“ได้..ไม่มีปัญหา...ให้เรียกก็เรียก..ความจริงเราก็อายุน้อยกว่าอยู่แล้วนี่”  กูตอบมันไป  ตัดรำคาญ  อยากเป็นพี่กูกันจริง
“แล้วเลิกแทนชื่อตัวเองว่าเราด้วย...ต้องแทนตัวเองว่า ‘ตะเกียง’ เรียกพี่แล้วแทนตัวว่าเรา  มันจะต่างอะไรกับ
ที่ไม่เรียก”  ไอ้หมาบอมย์  ได้คืบแม่งจะเอาศอก  ‘พี่ครับ..เรางั้น..เรางี้’  แต่ก็จริงของมัน  ขัดโครตๆ ก็ได้ว่ะ ปกติกูก็แทนตัวเองด้วยชื่อกับที่บ้านมาตลอด  แต่ทำไมมันไม่ให้กูแทนตัวว่าผม  ทำไมต้องให้ใช้ชื่อแทนตัวด้วยหล่ะ?
“แล้วไม..นาย.เอ้ย.พี่บอมย์..ไม่ให้แทนชื่อตัวเองว่า..ผมหล่ะ”  กูรู้แหล่ะ! ว่ามันต้องตอบว่าห่างเหินไป  แต่ลองวัดดูว่ามันใช่แบบนี้ป่าว
“มันห่างไป...มึงจะผมกับพวกกูทำไม...สุภาพเกิน..เอาแค่ชื่อมึงนั่นแหล่ะ..พอแล้ว”  น้านๆ..ซื้อหวยไมไม่ถูก
“ ก็ได้..แต่ตะเกียงขอบ้าง...โอเคเปล่า”  นั่นสิ ให้กูเรียกพี่ แทนตัวว่าตะเกียง แล้วดูพวกสิ  พูดภาษาพ่อขุนกับกูทุกคน  
“มึงจะขออะไร” กูขอไม่ให้มึงขึ้นแทนตัวมึงกูไง...ไอ้สาดๆ  กร๊ากๆ
“พวกพี่ต้องห้ามพูดมึงกู  กับตะเกียงเช่นกัน  โอเคป่ะ  ไม่งั้นเป็นอันยกเลิกที่คุยมาทั้งหมด”  แค่นี้กูก็
ถูกข่มเยอะแล้ว
“พวกมึง..เอาไง..ให้ตามที่มันขอป่าว”  ไอ้ควายบอมย์  มันขอความเห็นเพื่อนมัน
“ก็ต้องตามนี้...มึงให้น้องเค้าเรียกพี่  ทั้งที่เรียนห้องเดียวกัน คงต้องให้เค้าบ้างแหล่ะ” พูดดีสกุลสูงพี่รันครับ  
กูนับถือมึงคนแรกแหล่ะ!
“งั้นไหนๆ ก็นะ.กูว่าพวกเรารับตะเกียงเข้ากลุ่มด้วยดีไหม?”  มีประเด็นต่อ เปิดสภาอีกข้อแล้วครับ  รู้สึก
จะผูกขาดกระทู้ขึ้น  Topice  ซะทุกข้อเลยแห่ะ!
“มึงว่าไงโต๋...กูแล้วแต่มึง..กูไม่มีปัญหาว่ะ”  พี่กาน มันถามพี่โต๋ ฝึกเรียกมันพี่ไว้ จะได้ไม่หลุดเวลาพูดกับ
พวกแม่ง
“พวกมึงเห็นด้วยทุกคนป่าวหล่ะ?.” แทนที่มันจะตอบ เสือกดันถามกลับซะง้านไอ้นี่สมเป็นหัวโจกจริงๆ  
“กูไม่มีปัญหา”  พี่โทนี่
“กูก็ไม่” ไอ้พี่บอมย์
“สรุป..ทุกคนเห็นด้วย งั้นตามนั่น แจ้งกฎให้น้องมันทราบด้วย”  อะจ๊ากๆ..หูกูไม่ฝาด  มันแทนกูว่าน้อง  โอพระเจ้ามายบุดดา  ไม่อยากเชื่อ   
“ตะเกียง..ตกลงพวกพี่รับเราเข้ากลุ่ม ‘สิงห์โตดำ’   กลุ่มเรามีกฎไม่ได้ตกลงกะมึงนิ ว่ากูจะเข้ากลุ่มมึง  อีกอย่าง
กูไม่อยากกลายเป็น ‘สมเสร็จ’ เพราะจับคู่กะหอยแมลงภู่ กร๊ากๆ.....ถ้าต้องอนาถขนาดนั้น  กูยอมผสมสปีซี่เดียวกันดีก่า   อุ้ย!..อุ้ย.ไม่เอาไม่คิด  กรรมสมองกูดันทรยศจะปลูกป่าให้ได้งั้นเห่อะ...ชิ่งดีกว่า
“ไม่เข้าได้ป่ะ...ตะเกียงไม่ใช่ผู้พิทักษ์  ชอบรักษากฎ”  กูบอกไปแหล่ะ!
“ไม่ได้..”  ประสานเสียงพร้อมกันเลยวุ้ย
“สิงห์โตดำ..ไม่เคยรับใครเข้ากลุ่มมาก่อน มีคนพยายาม...ขอเข้ากลุ่มพวกพี่เป็นร้อยๆ คน  ลองเข้าไปดูในเวปไซด์ดิ พี่ไม่ได้โม้ แต่พวกพี่ไม่คิดรับใคร ครั้งนี้มติเอกฉันท์ ตะเกียงห้ามปฏิเสธ” พี่รันพล่ามซะยาว  สรุปบังคับกูอยู่ดี
“ทำไมตะเกียงปฏิเสธไม่ได้อ่า  คนไม่อยากเข้านี่  อยู่เฉยๆได้เปล่า?” ผมยังไม่ยอมล้มเลิกความตั้งใจ
“ไม่อยากเข้าก็ต้องเข้า.พวก.กู.เอ้ย..เชี้ยโว้ย..มันติดปาก..พวกพี่ห้ามไม่ให้ปฏิเสธ รู้ถึงไหนอายถึงนั้น  ไอ้บอมย์สุดหล่อ เอาหน้าไว้ไหนว่ะ!..ไม่ต้องเอาปี๊ปคลุมหัวว่างั้น   สิงห์โตดำ  กลุ่มฮ๊อทอันดับหนึ่งของโรงเรียน  
โดนปฏิเสธเป็นสมาชิกใหม่  จากเด็กกะโปโล  มิน่าโบราณถึงว่าคบเด็กสร้างบ้าน  ชื่อที่สร้างมา  ป่นปี้หมดกันคราวนี้”  -เอี้ย-!  ไอ้พี่บอมย์  บ่นกูซะยาวเป็นห่างว่าว  นอกจากมึงจะกวนตีนแล้ว  กูเพิ่งรู้มึงขี้บ่นสุดๆ ที่แท้กลัวเสียหน้า ไม่รู้จะเอาไปไว้ที่ไหน แม่งอยากตอบสวนจัง  ‘ฝากไว้บนหลังตีนกูเอาไหม’  ก๊ากๆ  ก้าวร้าวสุดสุดกู
“มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรือ” แกล้งโง่เล่นกับแม่งเรื่อยๆเปื่อยๆ  ไร้สาระโครตๆ ทำไปได้ไอ้ตะเกียง
“ตั้งแต่นื้ถือว่าเป็นสมาชิกใหม่แล้ว ไอ้กานบอกกฎ”  เชี้ยพี่โต๋ เมิง..ตลอดอ่ะ  บ้าเผด็จการ มัดมือชกกูชัดๆ
“กฎมีอยู่ว่า ‘มีสุขร่วมเสพ  มีทุกข์ร่วมต้าน  เพื่อนกันตลอดไป’ ทำได้ไหม” ไอ้พี่กานมันถาม
“คงทำไม่ได้หรอกครับ..ไม่สัญญาได้ป่าว” กูหาเรื่องแถไปอีก  ไอ้บร้า..ใครจะร่วมเสพสุขกะพวกมึง  ทำกันเองเถอะ  ถึงกูจะกำลังพยายามศึกษาวิธีปลูกป่า  ไม่ได้แปลว่าต้องข้ามขั้นตอนเร็วปานนั้น
“แค่นี้ทำไมสัญญาไม่ได้” จะถามกูไปทำไมไอ้พี่บอมย์ ไม่เข้าเสือกบังคับ  ได้..เมื่ออยากรู้จะตอบให้รู้สมใจอยาก
“ไอ้ตรงมีทุกข์ร่วมต้าน เพื่อนกันตลอดไป  พอทำได้  แต่ตรงมีสุขร่วมเสพนี่สิ ตะเกียงไม่ชอบเสพสุขร่วมกับใคร รับไม่ได้”   
“...( >o< )....?”  หน้าตาแม่งแต่ละคนโครตตลกเลยอ่า  กูแทบปล่อยก๊ากๆ ออกมา  เจอลูกกวนกูเข้าให้
“นี่น้องตะเกียง  น้องรั่วหรือแกล้งโง่เนี๊ยะ  คำพังเพยแค่นี้  กลับไม่เข้าใจ..หนักใจจริงวุ้ยกู”
ไอ้บอมย์มันบ่น  ไอ้พวกพี่ที่เหลือพากันขำกลิ้งเลยครับ  มึงสิโง่  สุภาษิตชัดๆ เสือกบอกคำพังเพย  ได้ช่องตอกหน้ามึงแหล่ะ
“พี่บอมย์ ตกลงเป็นคำพังเพยเหรอ  ตะเกียงนึกว่าสุภาษิตซะอีก” เป็นไงขำกลิ้งเลยทีนี้  ฮาได้อีก  กูเล่นตลกรับ
จ๊อบคงรวยอื้อซ่า  ไอ้พี่กาน  กับไอ้พี่โทนี่ ขำหน้าดำหน้าแดงน้ำตาเล็ดไปหล่ะ  แม้แต่ไอ้พี่โต๋ พยายามเก็ก  กูยังเห็นมันอมยิ้มจนหน้าขึ้นสี
“โอ้ย!...ให้มันได้อย่างนี้สิว่ะ!  ที่งี้ทำฉลาดรอบรู้  เรื่องที่เข้าใจง่ายเสือกเข้าใจยาก ไอ้เรื่องที่เข้าใจยากดันเสือกรู้เยอะ”  ไอ้พี่บอมย์น้ำเสียงมันหงุดหงิด อารมย์คงเสียสุดสุด  กูทำให้มันถูกหัวเราะเป็นโจกไปไม่น้อย
“พอๆ  ไม่ต้องพูดแล้ว  รถกูมารอรับแล้ว  ไปตะเกียงกลับ” ไอ้พี่ใหญ่โต๋  ตัดบทชวนกลับดื้อๆ  แหมยังไม่
หายมัน  ยั่วประสาทไอ้พี่บอมย์โครตสนุกอ่า  ยั่วมันขึ้นง่าย  กวนกูดีนัก  โดนเข้ามั้งเป็นไงหล่ะ..กร๊ากๆ 555....

Hatachiii

น้องตะเกียงน่ารักจังเลยครับ

Klong

ขอบคุนครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุณครับผม

ton521

ขอบคุนครับ

Alongkorn173

ขอบคุนคร้าบบบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

tumlove

สนุกดีคับน่าติดตาม

OneBe2

มันเป็น สุภษษิต ไม่ช่หรอ 5555\

xspace

ขอบคุณครับ

kabuki

สนุกมากครับ

sayryu

ขอบคุณคับ

pt200

ขอบคุณครับ