ตะเกียงพิเศษ ??? 19-20

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“โอ้ย!...ให้มันได้อย่างนี้สิว่ะ!  ที่งี้ทำฉลาดรอบรู้  เรื่องที่เข้าใจง่ายเสือกเข้าใจยาก ไอ้เรื่องที่เข้าใจยากดันเสือกรู้เยอะ”  ไอ้พี่บอมย์น้ำเสียงมันหงุดหงิด อารมย์คงเสียสุดสุด  กูทำให้มันถูกหัวเราะเป็นโจกไปไม่น้อย
“พอๆ  ไม่ต้องพูดแล้ว  รถกูมารอรับแล้ว  ไปตะเกียงกลับ” ไอ้พี่ใหญ่โต๋  ตัดบทชวนกลับดื้อๆ  แหมยังไม่
หายมัน  ยั่วประสาทไอ้พี่บอมย์โครตสนุกอ่า  ยั่วมันขึ้นง่าย  กวนกูดีนัก  โดนเข้ามั้งเป็นไงหล่ะ..กร๊ากๆ 555....
Part  19
..โต๋ขอตะเกียง
ขึ้นรถกลับพร้อมไอ้พี่โต๋  ทีแรกนึกว่าไอ้พี่บอมย์  มันจะไม่ถือกระเป๋ามาส่งที่รถซะแล้ว  กูยั่วโมโหมันไว้เยอะ  แต่มันก็ยอมถือกระเป๋ามาส่งที่รถให้ปกติ   พวกมันโครตรักษาคำพูดเลย  ใช่ได้ทีเดียวนิสัยข้อนี้   ระหว่างนั่งรถ  จู่ๆ ไอ้พี่โต๋ ก็พูดขึ้นมา“เดี๋ยวถึงคอนโดฯ เก็บเสื้อผ้าสองสามชุด ไปนอนบ้านพี่”  ห่ะ!.ว่าไงนะ อยู่ๆเสือกชวนกูไปนอนด้วยล่ะ?  อย่าบอกนะเกิดอารมย์เปลี่ยว เอ๋!.ติดใจรสจูบกูเมื่อเช้ารึว่ะ.. ถึงเป็นคนทำให้กูต้องศึกษาวิชาปลูกป่าไม่ได้หมายความว่า  กูต้องทดลองปลูกกับมึงวันนี้นี่  ไอ้บร้าๆ!  
“คิดอะไรอยู่  ทำไมหน้าแดงหูแดง  คิดทะลึ่งอยู่หรือเปล่า?”  เวร...เสือกเดาถูกอีก
“ป่าว!....ไม่ได้คิดๆ...ทำไมชวนไปนอนบ้านด้วยอ่ะ?...ไม่ไปหรอก”  
“พ่อพี่อยากเจอ.ให้พาไปวันนี้ ค้างที่บ้านสองคืน วันอาทิตย์บ่ายๆจะมาส่ง” กูไปรู้จักกับพ่อพี่มึงตอนไหน  ทำไมต้องอยากเจอกูด้วยว่ะ!  อ่านะ!..มาเฟียนี่หว่า  หรือคิดจะสืบประวัติคนที่เข้าใกล้ทายาท  ไม่ได้การหล่ะ  ไม่ไปดีกว่า
“ไปไม่ได้อ่าครับ  พ่อตะเกียงไม่ให้ไป  ห้ามไปนอนค้างที่ไหน” เนี๊ยะแหล่ะ!...เหตุผลสุโค่ย หึหึหึ!
“ไปได้แน่ พ่อตะเกียงอนุญาตแล้ว” ดูมันกล้าอ้างพ่อกูอีก มึงไปเจอพ่อกูตอนไหน ตลกแสรดๆ..
“....( o>0<o )?.....”  ไม่คุยกับมึงแหล่ะ!  เล่นแรงอ่า เอาพ่อมาล้อเล่นได้ไหง  ของสูงนะนั้น  
“ ไม่เชื่อดิ..ถึงได้ทำหน้าอย่างนั้น  งั้นแป๊ป” ว่าแล้วมันก็ล้วงโทรศัพท์มากดเลขยุกยิก กดโทรออก
“สวัสดีครับ...ผมโตโต๋เองครับ (ชื่อจริงมันแหล่ะ ‘โตโต๋’) มีเรื่องรบกวนให้พ่อช่วยนะครับ”
พ่อมันนะเอง..นึกว่าโทรหาใคร  ต่อให้พ่อมึงช่วยพูดกูก็ไม่ไป  กะยืมมือพ่อหลอกพรากเวอร์จิ้นกูดิ  คิดว่ากูนึกไม่ทันงั้น
“อ๋อครับ..น้องตะเกียงไม่เชื่อว่าพ่ออนุญาตให้ไปนอนที่บ้านผมนะครับ..รบกวนพ่อบอกให้หน่อยนะครับ”  
นั่นมันพ่อมึง  กูหมายถึงพ่อกูโน้นที่ไม่อนุญาต  ใครเค้าหมายฟวายถึงพ่อพี่เมิงกานๆ..เวง
“อยู่กับผมในรถนี่แหล่ะครับ...สักครู่นะครับ.........เอ้า.....พ่อจะคุยด้วย” แน่ะ! ..เสือกยื่นโทรศัพท์ให้กูคุยอีก..เฮ้อ!..ไม่ไหวจะเคลียร์  คุยก็คุยว่ะ!...ถือซะว่าทักทายสวัสดีผู้ใหญ่  นั่งรถเค้าฟรีเป็นเดือนขอบคุณหน่อยก็ยังดี
“สวัสดีครับ...ตะเกียงพูดสายอยู่ครับ”
“ตะเกียงลูก...พ่อเองนะ”  อะจ๊ากๆ  ไหนพ่อไหน  เสียงเหมือนพ่อกูเลยหว่ะ!  หรือกูหูฝาด  ตวัดหางตามองหน้าพี่โต๋   มันดันเสือกยักคิ้วกวนกูซะนี่..ชิ!..นิสัย
“ประทานโทษครับ..พ่อไหนอ่าครับ..พ่อพี่โต๋ใช่เปล่าครับ” ถามให้ชัวร์ไปเลย  ดีกว่าหลอน
“ตะเกียง..ทำไม..จำเสียงพ่อไม่ได้รึไง..นี่พ่อเกริก” ชัวร์เลยครับ พ่อกูเอง พ่อไอ้ตะเกียงชื่อ‘ตระเกริกไกร’  
แปลกได้อีกไหมล่ะชื่อพ่อกู
“จำได้แล้วครับพ่อ..พ่อมีอะไรอ่า”  ไปรู้จักพ่อกูตอนไหน ตีซี้เรียกพ่อซะสนิทปากเลย  ชวนเข้าใจผิดนึกว่ามันคุยกะพ่อตัวเอง  เสือกมีเบอร์พ่อกูได้อีก  ตกลงมีอะไรที่กูไม่รู้อีกบ้าง
“เย็นนี้เก็บเสื้อผ้าไปนอนบ้านพี่โต๋นะลูก   จำที่พ่อบอกวันก่อนได้ไหม  ลุงสิงห์อยากเจอตะเกียง  ลูกไปกราบสวัสดีลุงด้วยนะ  สำคัญอย่าดื้อเด็ดขาด  ลุงเป็นพ่ออีกคน  อ่อ!มีอีกเรื่อง  ต่อไปนี้ให้เชื่อฟังพี่โต๋เค้า  พ่อฝากให้พี่เค้าคอยดูแลเรา  เรียนห้องเดียวกันใช่ไหม  ถึงยังไงก็ตาม  ตะเกียงต้องเคารพพี่เค้าเป็นพี่เราอีกคน   อย่าให้พ่อรู้นะว่าเราดื้อ  เข้าใจที่พ่อพูดไหม?”  มาเป็นชุด  กูได้แต่ปากอ้าตาค้าง  อึ้งไปหลายวิทีเดียว ไอ้เรื่องไปพบ
ลุงสิงห์  อยากเจออยู่แล้วไม่ได้เลวร้ายอะไร  แต่ที่ให้ไอ้พี่โต๋ดูแลกูนี่สิ  เจ้าพ่อคร๊าบๆ..ทบทวนดูก่อนไหม
กูเพิ่งถูกปล้นจูบแรกไปเมื่อเช้า ตกลงเจ้าพ่อจะส่งลูกขึ้นเตียง เห้ย!..ไม่ใช่ขึ้นเขียงเองเลยช่ายม่ายๆ...
นรกสาดๆ   
“ทำไมเงียบไปลูก..ได้ยินพ่อพูดหรือเปล่า” จะแกล้งตอบว่าไม่ได้ยิน  คงไม่ได้สินะ  ไอ้พี่ห่าจ้องมาซะขนาดนั้น
“ได้ยินครับ” เป็นคำตอบสุดท้าย
“ได้ยินแล้วอย่าลืมที่บอก  พ่อวางหล่ะนะ” เป็นคำสั่งสุดท้ายเช่นกัน  กูส่งโทรศัพท์คืนมัน
“ดีใจมากหรือไง  ถึงได้ทำหน้ายังกะปวดขี้ซะงั้น”  เอ่อ!..จัดมา  ว่าแดกกะเค้าเป็นได้อีก  ตอนนี้กูไม่สู้มึงหล่ะ..รู้สึกพลังงานหมด   ขอรวบรวมสติ  เดินลมปราณสักแป๊ป  นับเลขในใจนับ 1, 2, 3, 4, 5, 6, & เอาหล่ะ!  
พลังชีวิตกูกลับมาแหล่ะ..ถึงเวลาหาคำตอบสักที
“...พี่ไปรู้จักกับพ่อผมตอนไหน”  คำถามข้อแรก
“ ตั้งกะเกิด”  สงสัยต้องเล่นปุสฉา..วิสัชนา..กับไอ้เกรียนนี่อีกหลายคำถาม  ดูมันตอบกูดิ  แม่งเอ้ย!
บอกกับตัวเองว่าเย็นเข้าไว้ไอ้ตะเกียง  อย่าให้มันจับจุดมึงได้ว่ามึงยั่วขึ้น  มันเกิดนึกสนุกแกล้งยั่วโมโหมึงแน่ๆ
“พี่เป็นอะไรกับลุงสิงห์”  กูต้องใช้สมองอัจฉริยะทำงานอย่างมีสติ  ถามงี้ซะแต่แรกคงไม่ยากเกินวิเคราะห์ข้อมูล
“เป็นลูก”  สั้นได้อีกมึง ที่นี้ก็รู้แล้วหล่ะ..ลุงสิงห์เป็นพ่อมัน  งั้นไม่แปลกที่มันจะรู้จักพ่อกูตั้งแต่เด็ก  เรียกพ่อกูว่าพ่อได้เต็มปากซะขนาดนั้น  
“พี่รู้มาตลอดสินะ  ว่าตะเกียงเป็นลูกพ่อเกริก” ถามหยั่งเชิง..จะได้รู้ว่ามึงเป็นคนแบบไหนแน่  ถ้ารู้มาก่อนหน้านี่  แล้วแกล้งทำไม่รู้    มันนรกชัดๆ เห็นกูเป็นตัวตลกอยู่ตลอดมา  แต่ถ้าไม่รู้  ที่ผ่านมากูไม่ติดใจ  ไม่งั้น
ไอ้ตะเกียงไม่ยอมสงบอีกต่อไปแน่คอยดูเถอะ
“ไม่รู้.” กุดได้อีกมึง  ต่อให้ยาวกว่านี้ไม่ได้หรือว่ะ  ชักมีน้ำโหแหล่ะ!  เดี๋ยวปั๊ด..จำกดซะเลยไอ้นี่...ชิ
“ขอละเอียดหน่อยได้ไหม”  ใจเย็นกับมันเข้าไว้  อยากรู้ข้อมูลต้องอดทน
“ก็ไม่บอกแต่แรก..อยากรู้ละเอียดก็บอกมา  ขอมาก็จัดให้..เริ่มเลยนะ .เพิ่งรู้เมื่อวานพ่อพี่โทรมา  จำได้ไหมตอนนั่งรถกลับจากโรงเรียนเมื่อเย็นวานนะ    ตอนนั้นไม่แน่ใจว่าใช่ตะเกียงคนเดียวกันนี้หรือเปล่า  เลยกลับไปคุยรายละเอียดต่อที่บ้าน  พี่แน่ใจต่อเมื่อได้คุยโทรศัพท์กับพ่อเกริก  ถึงได้รู้ว่าเป็นลูกพ่อเกริก ที่เหลือพ่อเกริกคงบอกแล้วนิ  เป็นไง  โอเคป่ะ...ละเอียดพอหรือยัง”
“อืม!....”  นายแน่มาก  ไอ้พี่ห่าราก  มึงนี่ลูซิเฟอร์ชัดๆ  กูว่าไอ้บอมย์กวนแล้วนะ  ยังไม่ได้ครึ่งมึงเลย  แม่ง!...โคตรเซี้ยว  
“ที่นี่ไปค้างได้ยัง  แล้วไม่ต้องคิดทะลึ่งอีกนะ”  ไอ้สาดๆ...โอ้ย!..ตกลงกูต้องรบกับมึงใช่ไหม ท้าทายกูจริง
ได้เมื่อต้องการไอ้ตะเกียงจัดให้ ขอโทษครับพ่อ ไม่ได้ดื้อนะขอทำมันหน้าร้อนบ้างเห่อะ!  ขอโทษไปก่อน
แหล่ะกู
“รู้ว่าตะเกียงเป็นลูกพ่อเกริก..แล้วเมื่อเช้าทำไมถึงจูบล่ะ?” มา..กูทนหน้าหนาก็ได้  เมื่อด้านมา  กูหนากลับลองกันสักตั้ง
“พ่อเกริกอนุญาตให้พี่ลงโทษตะเกียงได้ ถ้าไม่เชื่อฟัง เมื่อเช้าคือบทลงโทษ”  เชื่อมึงแล้ว ด้านสุดสุด  
กล้าพูดเน๊อะ  วิธีลงโทษบ้านป่ะมึงดิ..ไอ้สราดๆ...
“แล้วตะเกียงดื้อกับพี่ตอนไหน  ทำไมพี่ไม่พูดดีดี” ถึงเวลาเคลียร์กันเสียที  ดูสิมึงจะว่าอย่างไร“พี่เตือนตะเกียงก่อนแล้วนะ  ให้โอกาสถึงสามครั้ง อยากลองทดสอบบทลงโทษพี่เอง  จำไม่ได้หรือ”
จำได้  ทำไมกูจะจำไม่ได้ แค่กูนั่งหน้าเนี๊ยะมันจะอะไรนักหนา  กูเพียงต้องการเหตุผล  ว่าทำไมกูต้องฟังคำสั่งงี่เง่านั่น  เล่นไม่เคลียร์  กดจูบกูซะ
“ขอเหตุผลเรื่องเมื่อเช้าหน่อยได้ไหม”  ตอบมาสิ ลูซิเฟอร์ จะแถยังไง  กูจะฟัง“ง่ายๆ พี่ไม่ชอบ..ปกตินั่งยังไง  ทำเหมือนรังเกียจหนีหน้าพี่  พอหรือยังเหตุผล” เหตุผลเอาแต่ใจตัวเองสิไม่ว่า  มึงไม่ใช่ไง
เมินกูก่อน  อุตส่าห์ทักดีดี  ดันไม่ตอบ  ตกลงกูผิดงั้นสิ
“เหตุผลฟังไม่ขึ้น ใช้ความพอใจตัดสินเอาเองแบบนี้  ใช้ได้ที่ไหน” อย่านึกว่ากูจะยอมให้หล่ะ..คราวนี้
“แล้วตะเกียงตอบได้ไหม  มีเหตุผลอะไรถึงไปนั่งหน้า”  แน่ะ!...ย้อนกูอีก  กูจะตอบได้ไง  ว่ากูไม่พอใจมึง
ขืนพูดไปมึงคิดเลยเถิด  เสือกเข้าใจว่ากูงอนมึง  ซวยกูอีกเข้าเนื้อไปใหญ่  หรือกูงอนมันจริงหว่า?..ไม่น้า..
กูไม่ได้งอน แค่ไม่สบอารมย์แค่นั้นเอง  แล้วกูไม่สบอารมย์เรื่องอะไร ที่มันเมินไม่คุยกะกูไง  แสดงว่ากู
แคร์มัน  อุแม่เจ้า! บัดซบแล้วไงสมอง...กูแคร์มันไม่น่าเชื่อ..กูแคร์มัน..ไม่..ไม่..ไม่..พรืดๆ..บรื้อๆ...อะจ๊ากๆ..
คิดได้ไงว่ะ!....
“เป็นอะไร..ถามไม่ตอบ..นั่งหน้าแดง..คิ้วขมวดส่ายหน้าไปมาอยู่ได้..”   กูแพ้ทางมัน....ใช่แหล่ะ!..ดวง
มันต้องเป็นดาวข่มกูชัวร์..เหตุผลทางวิทยาศาสตร์ใช้ไม่ได้  ใช้โหราศาสตร์แทนดีกว่า  ไม่งั้น..ทำไมกูโดนมึงต้อนตลอด   มึงต้องเป็นดาวข่มกูแน่ๆ  ไม่ได้การล่ะเห็นที่ต้องหาเครื่องลางของขลังมาป้องกันซะแล้ว  ต้องหาพระปิดตูดมาไว้บูชา มีวัดไหนปลุกเสกบ้างว่ะ?
“อืม..เหตุผลเดียวกับพี่มั้ง”  ตอบกวนมึงกลับซะเลย  เพราะกูไม่มีคำตอบที่เหมาะสม
“อ่าห่ะ!...เหตุผลเดียวกับพี่..งั้นแสดงว่าที่ทำไปเรียกร้องให้พี่สนใจงั้นสิ...เหตุผลของพี่ไม่ชอบเห็นตะเกียงเมินพี่จึงทำ  แต่ตะเกียงไม่เห็นต้องทำตัวเป็นเด็กเลยนิ  เอ้.!...แต่ก็เด็กจริงๆด้วยดิ..ที่หลังไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้  พูดกับพี่ตรงๆ อยากให้พี่ทำอะไร   ทำให้ได้พี่จะทำ  โอเคป่าว”
“+++sos 888!....”  ขอบอกหน้ากูจาระเบิด  ไอ้บร้าๆ....นรกสัด..สัด..มันคือลูซิเฟอร์กลับชาติมาเกิดแน่ๆ...
มานุเอลรูปหล่อ...อย่างกูต้องหาทางเพิ่มพลัง..ไม่งั้นหน้ากูระเบิดตายแน่ๆ
“...........................”  เงียบดีที่สุด
“ตะเกียง” มันเรียก
“ตะเกียง” มันเรียกอีก
“ตะเกียง...อยากโดนแบบเมื่อเช้าหรือไง..เพิ่งบอกไปหยกๆ”  ไอ้-เอี้ย-ๆ...แล้วมึงจาให้กูทำไรเล่า  กูไม่กลัวมึงหรอก..ทำเป็นขู่ ที่กูยอมเพราะเจ้าพ่อสั่งไว้หรอก ไม่งั้นลองทำดูสิ จะล่อให้หลับลืมตื่นไปเลย  เวรจริงกู..ไมต้องเจองี้ด้วยว่ะ!
“อะไรเล่า...มีไรก็พูดมาดิ..”  ตัดรำคาญแม่งล่ะ
“พี่เรียกทำไม..ไม่ขาน”  อุบ๊ะ!.. ไอ้...ไอ้..อรึ้ยๆ..ไม่รู้จะทำไงกะมัน  อัจฉริยะอย่างกู  ไม่มีวิธีจัดการกะไอ้พี่บ้านี่จริงๆ เลยหรือนี่   เฮือก!....ถอนหายใจไว้อาลัยกับชีวิต
“ปกติพี่เซ้าซี่งี่เง่าแบบนี้ป่าว?”  ประชดมันซะเลย  ว่ามันไปด้วยหล่ะ
“กะคนอื่น..ก็ไม่นะ..แต่กับเด็กดื้อบางคน...คงต้องมีมั้งหล่ะ...พ่อฝากมาแล้วนี่..ต้องใส่ใจเยอะหน่อย..
ไม่งั้นเค้าว่าเอาได้ทีหลัง...ไม่มีน้ำยาปราบเด็กดื้อเอาแต่ใจ..ชอบเอาชนะ...อวดเก่ง...ชวนทะเลาะ”  
สาดเอ้ย!..ที่พูดมาทั้งหมดนะ...ไม่ใช่นิสัยมึงสักนิดเลยนิ...กูหมดความอดทนแล้วเห่อะ!
“ดื้อมาก..ก็ไม่ต้องยุ่งดิ..”  กูไล่แล้วน้าๆ
“ไม่ได้หรอก...บอกแล้วไง...พ่อเค้าฝากมา..ที่สำคัญยุ่งไปแล้ว..รับปากแล้วด้วยดิ..ขืนทำไม่ได้เค้าดูถูกตายเลย”
“แล้วพี่ต้องการอะไรจากผม” ตรงๆ เลยดีกว่า
“ไหนตกลงกันแล้วไง..ห้ามแทนตัวว่าผม..”  กูจำได้  แต่กูโมโหเว้ย!
“อึ้ยๆ..!..ก็ได้พี่ต้องการอะไรจากตะเกียง”  กูเปลี่ยนก็ได้  ไม่ได้ยอมมึงน้า....
“แล้วตะเกียงคิดว่าพี่ต้องการอะไรหล่ะ?”  แน่ะๆ!...ทุกทีเลยมึง  กูถามมึง ไม่ใช่ให้มึงย้อนมาถามกู  เอาสิว่ะ!..ลองกันอีกสักยก  เล่นยี่สิบคำถามก็ได้  ดูกูจะไม่ชนะมึงบ้างให้มันรู้ไป  ไอ้กรวกๆ
“แล้วพี่คิดว่าไงหล่ะ”  กวนมันกลับซะเลย...เอาสิ  มึงถามมากูถามกลับ
“ถ้าเกิดพี่บอกไป   ตะเกียงให้พี่ได้ป่าวหล่ะ!”  แน่ะ!..ทำหน้าเจ้าเล่ห์  ได้อีกมึง
“ต้องดูก่อน  ว่าขออะไร  ให้ได้..ไม่ได้..ไม่รับปาก”  กูไม่บ้าจี้...ตกหลุมที่มึงขุดล่อหรอก
“จริงก็...ไม่ได้ลำบากอะไรหรอก..ที่อยากขอ..ขึ้นอยู่กับตะเกียงจะยอมพี่หรือเปล่า”  
“ลองบอกมาก่อนดิ..”  กูก็อยากรู้  มึงก็ลองบอกมาก่อนดิว่ะ!
Part  20
ง่ายเน่อะ..ชวนกูนอนด้วยเนี๊ยะ.
“พี่อยากขอ...ขอ..ให้ตะเกียง....ยอมนอนห้องพี่.”  อ่านะ!....นี่คือสิ่งที่มึงอยากขอจากกูหรือนี่  ชวนกูนอนด้วย
ซะงั้น
“ทำไมต้องนอน....เพราะ?”  ตอบกูมา  จะดูมีพิรุธอะไร
“ก็นะ...อยากให้สนิทกัน  ตะเกียงอยู่ในความดูแลของพี่..จำเป็นต้องเรียนรู้นิสัยส่วนตัวกันบ้าง  ไม่งั้นลำบากใจกันทั้งสองฝ่าย  หากไม่เข้าใจมุมของแต่ละคน”  มีเหตุผล  แต่มันฟังขึ้นไหมนั้น  ไม่เห็นเหตุที่มันมี
น้ำหนักเลย  เอาหล่ะ! กล้าขอก็จัดให้
“ไม่ครับ..ตะเกียงว่า..นอนคนละห้องดีกว่า   ไม่สนิทใจนอนกับคนไม่คุ้นเคย”  จัดให้แล้วนะครับ
“นั่นหล่ะ!...ประเด็น พี่บอกแล้วไง ศึกษากันไว้ จะได้คุ้นเคย เกิดทำอะไรไม่คิด ไม่ทำอีกฝ่ายเสียความรู้สึกภายหลัง  อย่าลืมพี่ดูแลเราอยู่น่ะ”  ยกแม่น้ำ..พ่อน้ำ..ลุงน้ำมาอ้าง  ตกลงจะให้กูนอนให้ได้ว่างั้น....
“อืม...ดูก่อนแล้วกัน...ไว้ถึงบ้านพี่ว่ากันอีกที...”   กูแบ่งรับแบ่งสู้ไปก่อน
ผมมาบ้านไอ้พี่โต๋ หลังจากที่มันส่งผมเก็บผ้าสองสามชุด ใส่เป้แล้วพามาทันที คงเพราะลุงสิงห์รออยู่
บ้านมันใหญ่ยังกะวัง  มันพาผมตรงเข้าห้องรับแขก  ชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐาน นั่งคู่กับหญิงวัย
ใกล้เคียงกัน  ใบหน้าอิ่มสวยงามอย่างผู้ใหญ่ใจดีเปื้อนยิ้มส่งมาให้  เมื่อเห็นมันพาผมเดินเข้าไป   
ฝั่งตรงข้ามมีหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา คมเข้มอีกคนกำลังจ้องมองมา  สายตาพิมพ์เดียวกับไอ้พี่โต๋เป๊ะ  
แต่ผิวเข้มกว่า  ไม่ต้องบอกก็รู้พี่น้องกันชัวร์
“สวัสดีครับพ่อ..แม่”  ไอ้โต๋ มันยกมือไหว้ ตกลงเป็นพ่อแม่ดังคาด ดูหนุ่มได้อีกพ่อไอ้โต๋  ไอ้ตะเกียงเลยต้องรีบวางกระเป๋าลง  ยกมือไหว้ตามมันแทบไม่ทัน
“สวัสดีครับ  คุณลุง  คุณป้า”  
“ไหว้พระเถอะลูก..ทำไมเรียกลุง  เรียกป้าซะหล่ะ!..ไม่เอานะ...ทีหลังเรียกพ่อเรียกแม่สิลูก”  คุณป้าบอก
แกมสั่ง สงสัยเป็นกันทั้งบ้าน  ไอ้นิสัยออกคำสั่งนี่ไม่แปลกใจแล้วหล่ะ  กรณีนี้ยกให้  เพราะแกสั่งแกมเอ็นดู
“อ่าครับ...สวัสดีครับ..คุณพ่อ..คุณแม่”  
“..ตะเกียง..สินะ..พ่อคุยกับพ่อเกริกแล้ว..ไม่ได้เจอสิบกว่าปี  โตเป็นหนุ่ม  หน้าตาถอดยายทวดมาซะ
เยอะเลยน่ะเรา” พ่อสิงห์ทักตอบ
“คุณก็....ลูกตะเกียงใช่จะเหมือนยายทวดหมดซะทีไหน ดูจมูกกับปาก ผิวพรรณสิ  แบ่งของย่าทวดมา
ไม่น้อยเหมือนกัน   หน้าสวยมากๆ   น่ารัก  น่าเอ็นดูจริงๆ"  คุณแม่ไอ้โต๋  พูดต่อ
“อืม..นั่นสิ....บอกเป็นผู้หญิงนี่  ไม่ต้องสืบเลย...สวยขนาดนี้  ไม่แปลกใจพ่อเกริกถึงได้หวงซะ  
ไม่เคยพาเปิดตัวเลยนิ”  ไอ้พี่ชายหน้าหล่อ  ที่นั่งตรงข้าม  พูดหยอกกูซะงั้น
“ตาเต้...ดูซิหยอกน้อง จนหน้าแดงแล้วเห็นไม่  ไม่ต้องไปถือพี่เค้าหรอก  เอ้า!..มาเหนื่อยๆ  
เดี๋ยวค่อยคุยกัน  ตะเกียงขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อน  แล้วเดี๋ยวค่อยลงมากินข้าว  แม่เตรียมจัดห้องไว้ให้แล้ว”   
ดีครับ ขอเวลาปลีกตัววิเวกสักครู่  ค่อยมาสังขยานาไล่ญาติกันใหม่
“ไม่ต้องจัดแล้วครับแม่...ตะเกียงนอนห้องเดียวกับโต๋ ต้องคุยงานกันหลายเรื่อง”  อ่าห่ะ!...มันเปิดปากพูด
ได้แล้ว แต่กูตกลงกับมึงเมื่อไหร่  ว่าจะนอนห้องมึง  กูขอคิดดูก่อน  นี่มึงมัดมือชกนี่หว่า! งานเชี้ยไรกูไม่รู้เรื่อง  
“ตกลงเอางั้นหรือ?....ดูแลน้องดีๆ ด้วยหล่ะ!” พ่อสิงห์ถามไอ้พี่โต๋  มันรีบพยักหน้ารับ  พ่อสิงห์อนุญาตเฉยเลยเห้ย!....บ้านนี่ดีจริง  ไม่ถามความสมัครใจแขกสักคำ   คุยกันเองในครอบครัวสรุปเองเสร็จสรรพ
“ ตะเกียง...ระวัง.สิงห์โต๋..กอดนะ  มันชอบนอนกอด  ยิ่งติดหมอนข้างด้วยนะ  หายใจไม่ออกถีบมันตกเตียงเลยหล่ะ555!”  พี่เต้  พูดไปขำไป  เมื่อเห็นไอ้พี่โต๋มันยกมือชี้หน้าคาดโทษไว้
“พอได้แล้วเตเต้..โตปานนี้ยังไม่เลิกแกล้งน้องอีก เอ้า!..พากันไปอาบน้ำเถอะลูกเดี๋ยวเจอกันที่โต๊ะอาหาร”  
คุณแม่พูดจบ ไอ้โต๋ ก็พยักหน้าเรียกกู   จำใจหยิบเป้เดินตามขึ้นบันไดไปชั้นสอง     มันพาเดินมาห้องซ้ายมือ  เปิดประตูเข้าไป  กว้างสัดๆ  ห้องของกูที่บ้านไร่  ก็ว่ากว้างแล้วนะ  ห้องไอ้ห่านี่  กว้างกว่ากูอีก  
เตียงขนานคิงส์ไซค์  ริมหน้าต่าง  เสาไม้สี่เสา  พร้อมผ้าระบายสีขาวแบบบาหลี   สวยมากๆ   ห้องมันทาสีขาวควันบุหรี่   มีกระจกบานเลื่อนเปิดออกไปจะเห็นสนามพร้อมสระน้ำ  ลมโชยเย็นสบายสุดๆ   จอ LED  
ขนาด 50 นิ้ว  พร้อมโฮมเธียเตอร์  และคอมพิวเตอร์ยี่ห้อดัง ครบเซ็ทเข้าชุดกันบนบิ้วอินติดผนัง ห้องน้ำพร้อมอ่างจากุชซี่ แม่งนี่ห้องมันหรือนี่   สมแล้วไอ้คุณชายเอาแต่ใจสุดๆ
สำรวจห้องมันซะเพลิน  จนลืมว่ามันอยู่ในห้องด้วย  ยืนอมยิ้มมองกูอยู่ได้  จ้องเชี้ยไรนักนา ไม่ได้การแล้ว
กูหน้าร้อนแหล่ะ!   หาทางชิ่งดีกว่าตกเป็นเป้านิ่ง
“ขออาบน้ำก่อนนะครับ..”  เสือกพยักหน้ารับแทนที่จะขานตอบ  ดันจ้องกูต่อได้อีก  
“พี่มองอะไร  ได้ยินป่าว  ตะเกียงบอกจะอาบน้ำอ่า”  ย้ำอีกรอบ  
“ก็อาบสิครับ  ยืนทำอะไรหล่ะ!.”  แน่ะไอ้ห่านี้   กูจะอาบยังไง  กูเอาแต่เสื้อผ้ามาเปลี่ยนไม่ได้เอาตัวช่วยอื่นมานี่
“แล้วใช้ผ้าไหนเช็ดตัวอ่ะ..”  กูไม่มีตัวช่วยทีนี้รู้ยัง
“โทษที รอเดี๋ยวนะ” พูดเสร็จมันก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าฝังผนังอีกต่างหาก  หกบานต่อกันเพิ่งสังเกตุ  ทาสีซะเนียนเลยไม่ดูดีดี มองไม่รู้เป็นตู้เสื้อผ้า ข้างในสิ..มันตู้เสื้อผ้าหรือร้านขายเสื้อผ้ากันว่ะ! นั้น    มึงใส่หมดหรือ
ไอ้หล่อ  ล่อเป็นคอเลคชั่นเลยเว้ย!  เต็มเอียดทั้งหกบาน กูเชื่อมึงแล้วนายแบบจริงๆ   สงสารคนไม่มีจะใส่
บ้างเห่อะ...
“อ่ะ..ได้แล้ว  ของใหม่ยังไม่ได้ใช้  แล้วชุดนอนเอามาเปล่า?”  มันหยิบผ้าขนหนูสีขาวยื่นให้  
“เอามา..แค่ผ้าเช็ดตัวพอแล้ว ที่เหลือเอามาด้วย  อ๋อ!..ลืมไปเครื่องอาบน้ำไม่ได้เอามาหล่ะ  ขอใช้หน่อย
ละกัน”  กูเอามาแต่แปรงสีฟันอันเดียวว่ะ!.....ก๊ากๆ ดันพูดซะฟังดูดี  ที่เหลือเอามาด้วย
ด้านได้อีกกู
“ตามบาย...อยู่ในห้องน้ำนั่นแหล่ะ..หยิบใช้ได้เลย”  กูพยักหน้า  ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ  ขอลันล้าอาบน้ำวนในอ่างจากุชชี่ ให้สบายตัวสักหน่อยเห่อะ!   อยู่ที่บ้านมีแต่อ่างธรรมชาติ  ลองอ่างไฮโซ  สักครั้งคงไม่ว่ากันเน่อะ..เอ๊ะ!.หรือเปลี่ยนใจ.ชวนมันลงอ่างด้วยกันดีว่ะ!...อ่ะ...ล้อเล้น 555”

Hatachiii

เด่วนี้ืทมอารายๆก้ิันไปหมด

Klong

ขอบคุนครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุณครับผม

ton521

ขอบคุนครับ

Alongkorn173

ขอบคุนคร้าบบบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

tumlove

สนุกดีคับน่าติดตาม

nokkad

ขอบคุณมากครับ ซี๊ด~

OneBe2

xspace

ขอบคุณครับ

kabuki

ขอบคุณครับ

x2_man

ขอบคุณครับ