ตะเกียงพิเศษ ??? 25-26

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อย่ามา...พี่รู้ตะเกียงจำได้หมด...ขึ้นอยู่เจตนา..จะทำหรือไม่ตะหาก...ที่ขอให้ทำเพื่อตัวตะเกียงเอง  รู้หน้าไม่รู้ใจจะรู้หรือว่าใครเค้าหวังอะไร อย่ามองโลกในแง่ดีมาก บางครั้งไมตรีที่หยิบยื่นให้อาจแฝง
ผลประโยชน์ที่ชั่วร้าย โดยเราไม่รู้ตัว”  โอ๊ะ.โอ๋!...ผีปราชญ์เข้าสิงสิงห์โต๋แล้ว มาซะเยอะเลยวุ้ย...
“อืม...รู้แล้ว..จะจำไว้..ว่าแต่คนอื่นเค้า...อิเหนาอย่าเป็นเองแล้วกัน” เจอเซียนเหนือเทพ โดนไอ้ตะเกียง
ย้อนซ่า
Part  25
เหตุจากหนังสือ..
“พี่ชัดเจนเสมอ...ถ้าไม่แน่ใจอะไร..จะไม่ทำครึ่งๆ กลางๆ.....โดยเฉพาะเรื่อง....ความรัก”  
“ ( >0< ).” ตกลงเมิงหยอดช่ายม่ายเนี๊ยะ  อย่าพูดให้คิดนะโว้ย...กูยิ่งเข้าข้างตัวเองอยู่
“ไมเงียบไปหล่ะ?”   มันพูด
“ถามได้โล่ห์..รึไง”  กูกวน
“เปลี่ยนจากโล่ห์..เป็นตะเกียงแทนได้ป่ะ” เยอะไปแหล่ะเมิง..เยอะไป เงียบซะ..ไปไม่เป็น ตอบไม่ถูก
“เงียบอีกแล้ว...” มันเริ่มอีกหล่ะ!
“ จะให้พูดอะไร..ไม่มีอะไรจาพูดนิ...พูดแต่เรื่องที่เข้าใจยาก..”
“อืม...วันหลังตะเกียงจะเข้าใจ..ไม่นานหรอก”  ทิ้งทวนเสร็จ...รถเลี้ยวเข้าที่จอดรถห้างดังย่านรัชโยธิน มันก็ลากผมลงรถ มีเท่ห์ถอดแว่นตาห้อยคอเสื้ออีกตะหาก เชื่อมึงแล้วทุกเสต็ปฟอร์มสาดๆ
ไอ้พี่โต๋ พากูเข้าร้านหนังสือ ซึ่งเป็นของโปรดไอ้ตะเกียงที่ซู๊ด เหมือนมันจะรู้ว่ากูชอบ เข้าร้านได้มันก็ไม่
สนฟ้า   เดินเข้าไปยืนเลือกหนังสือของมันเฉยเลย สาวน้อยสาวใหญ่ในร้านมองมันตาแทบขวิด มันก็นะ..
หน้านิ่งได้อีก  มันไม่สนฟ้ากูก็พาลไม่สนฝน...เดินเข้ามุมหนังสือโปรดกูบ้าง นิยายแปลแนวลึกลับซับซ้อน
ซ่อนเงื่อน  ไล่สายตาดูสักครู่สะดุดกะหนังสือใหม่เล่มหนึ่ง  กำลังเอื้อมมือหยิบ  หนังสือเล่มนั้นก็ถูกมือดี
คว้าลอยผ่านหน้ากูไป เหลียวไปดู..พบสายตาอมยิ้มส่งให้  หน้าตาโคตรไม่ขี้เหร่เลยไอ้นี่...เพอร์เฟกซ์สาดๆ   
“พี่กำลังอยากได้หนังสือเล่มนี้พอดี..คนขายบอกเหลืออยู่เล่มเดียว...น้อง..”  อยากได้ไม่ว่า...เสือกแย่งกูซะง้าน...เว้นจังหวะกะให้กูเติมชื่อเองอีกดิ.....ชิ   
“อ่า..พี่ชื่อเทคนะครับ...น้องหล่ะครับจะไม่แนะนำให้พี่รู้จักสักนิดหรือครับ”  กะแล้วมุขตื้น ๆ
“พี่อยากอ่าน...ตามสบายนะครับ..ผมหาเล่มใหม่เอาก็ได้”  แถเปลี่ยนเรื่องซะ ไม่บอกชื่อมันหรอก
“อึม..งั้นเอางี้ พี่ซื้อ...ให้น้องเอาไปอ่านก่อน แล้วไงอ่านจบพี่ขอมาอ่านต่อได้ไหมครับ”  นั่น!..กะขอ
เบอร์กูชัวร์  มาแบบนี้ไม่พ้นขอเบอร์ติดต่อ  กะเอาเรื่องหนังสือมาอ้างเนี๊ยะน้า.......
“โทษครับ!..ไม่รบกวนดีกว่า..คนของผม...ผมซื้อให้ได้  เดี๋ยวเราไปหาร้านอื่นเอา”  มาตอนไหนว่ะ!
ไอ้พี่โต๋มันแทรกเข้ามาเลยครับ....สมอ้าง..กูไปเป็นคนของเมิงตอนไหน...เสียหายวุ้ย!...
“เอ่อ!...ครับ...ไม่ต้องลำบากหรอกครับ...น้องเค้าเห็นก่อน  ผมยกให้ก็ได้ครับ  ไงผมหาเอาใหม่ดีกว่า”  พูดเสร็จมันยื่นหนังสือให้กูทันที  กูก็มองหน้ามันสองคนสลับกันไปมาไม่รู้เอาไงดี  จะรับหนังสือมาหรือจะไม่เอา  ก็ทั้งคู่เล่นจ้องกันตาไม่กระพริบซะงั้น  มึงไม่กลัวท้องกันรึไงว่ะ!....
“รับไปสิครับ”  ไอ้พี่เทค ย้ำให้กูรับหนังสือที่มันยื่นให้ ไม่ขัดศรัทธาดีก่า..เดี๋ยวมันได้จ้องปล่อยกระแสพลังรบกันอีกนาน  กูเลยหยิบหนังสือจากมือไอ้พี่เทคมัน..ก่อนปล่อยมือ มียกยิ้มส่งท้ายให้กูอีกนิ...ไม่พอแถมยักคิ้วกวนส้นไอ้พี่โต๋อีกตะหาก
“ป่ะ!..กลับ”  ไอ้พี่โต๋ หน้าไม่บ่งบอกอาการ ดันเสือกโอบไหล่กู พาออกมาซะงั้น  ไอ้พี่เทคมองตาม กูเลยส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้ ไอ้บร้านี่บีบไหล่กูซะเจ็บเลยนิ  ก่อนจะลากกูไปยังเคาเตอร์จ่ายตังค์  ออกจากร้านหนังสือ  
หน้ามันบึ้งได้อีก  ไม่รู้ใครไปเหยียบหางมันตอนไหน  ไม่พูดกะกูสักคำ เลยต้องยอมเป็นฝ่ายชวนมันคุยก่อน
“อ่ะนี่..ตังค์ค่าหนังสือ” พูดพร้อมกับยื่นแบงค์ห้าร้อยให้มัน  ตะกี้ชิงจ่ายตังค์ให้กูซะนี่ไม่อยากท้วงมันต่อหน้าคนขาย  กลัวมันเสียฟอร์ม
“เก็บไว้เถอะ บอกแล้วไง ซื้อให้ได้..ไม่ต้องให้ใครซื้อให้หรอก.”   มีประชดกูอีก..กูไปขอให้ใครซื้อตั้งกะเมื่อไหร่
“ตะเกียงไม่ได้ขอให้เค้าซื้อให้สักหน่อย”
“ทำไมต้องยืนคุยกะมัน”  อ้าว!..ไอ้นี่ เค้าคุยมา..เรื่องก็เอี่ยวกัน จะไม่ให้กูคุยเลยนิ  ประสาทดีเปล่าเมิง..
“ก็เค้าหยิบหนังสือที่ตะเกียงกำลังหยิบพอดี   บังเอิญอยากได้เล่มเดียวกันมันเหลือเล่มเดียว  ที่เหลือก็อย่าง
ที่เห็น  ไม่ได้ยินที่เค้าพูดหรือไง”    แล้วไมกูต้องมาอธิบายมันด้วยว่ะ!..เวง...
“มันต้องการหนังสือจริงเห่อะ”
“ก็เค้าบอกง้าน...อ่ะ”  ยานคางกวนมันเล่นแหล่ะ..
“ใครพูดก็เชื่อ..”   เห่อะ!..กูไม่ได้เชื่อหมดโว้ย!
“แล้วนี่พี่จาอะไรกับตะเกียงเนี๊ยะ”  หงุดหงิดมันหล่ะ..นอยด์กูอยู่ได้ อะไรก็ไม่รู้ อุตส่าห์ง้อแล้วนะโว้ย!
“ทีหลังหัดปฏิเสธบ้าง ไม่ใช่รับไมตรีเค้าไปทั่ว”  นรกสาด.........
“ไม่ได้ทำอย่างว่าสักหน่อย พูดเองเห่อะ”   กูเริ่มเหวี่ยงมันแหล่ะ
“ก็เห็นอยู่  ถ้าไม่เข้าไปขัด...คงแลกเบอร์กันแล้วสิ”  เวร..เห็นกูใจง่ายซะงั้น
“แล้วถ้าตะเกียงให้มันผิดอะไร”  เอากะกูดิ เอ่อ..กูจะให้เบอร์ใครมีปัญหาไรไม่ทราบว่ะ กวนแม่งแหล่ะ?
“พี่ห้าม!..ไม่ว่าจะใครก็ตาม...อย่าให้รู้นะ...รู้จักเค้าดีหรือไง อย่าลืมสิ..พี่รับผิดชอบเราอยู่  ห้ามดื้อ..ต่อไปนี้ใคร
ที่ไม่รู้จัก  เลี่ยงออกมาซะไม่จำเป็นไม่ต้องคุย”     ขี้เกียจเถียงแม่งแล้ว   เงียบดีกว่ากู พอมันเห็นกูเงียบ ก็ถอนหายใจ  ก่อนจะถามเสียงอ่อนขึ้นหน่อย
“เที่ยงกว่าแล้ว..หาไรกินก่อนค่อยไปหาพวกนั้นกัน ตะเกียงอยากกินอะไร?”  ค่อยรู้สึกดีขึ้นหน่อย แม้จะดูเหมือนตบหัวแล้วลูบหลังก็เห่อะ
“แล้วแต่พี่ดิ...พี่เป็นเจ้ามือ ตามใจเจ้าภาพแล้วกัน”  มันดีด้วย ก็เอาใจมันหน่อย  อิ่มจังตังค์อยู่ครบตะหาก
“ตามใจพี่ เกิดพี่บอกอยากกิน ‘ตะเกียง’ หล่ะ..ตามใจเปล่า”  โอ้ย!...ไอ้บร้า...ตอดตลอดแหล่ะเมิง  คิดได้เน่อะ!
“ตามใจก็ได้..ถ้าอยากกินจริง ๆ อ่านะ..”  มา..เล่นกะมันสักตั้ง
“พูดจริงอ่ะ..ห้ามคืนคำ”  ถามอย่างเร็ว...เหมือนไม่เชื่อที่ได้ยิน
“จริงดิ..เพื่อนเล่นหรือ...ว่าแต่พี่อ่ะ..อย่าเปลี่ยนใจแล้วกัน”  มาเลยสิงห์โต๋  เจอไฟตะเกียงแล้วขนสิงห์โต
จะต้องไหม้เกรียม
“งั้น..ได้เลย..เดี๋ยวพี่โทรยกเลิกนัดพวกมันก่อน..เราไปกันสองคน..อย่าป๊อดก่อนล่ะ”  อ่าหะ!..กล้าเน่อะ..
ท้าใครเนี๊ยะ!
“ไม่ชัวร์..แต่ให้กินเฉพาะจุดนะ..ไม่เล่นนะกินหัว..กินหาง..กินกลางตลอดตัวน่ะ”  หน้าเสียแล้วเมิง  ไม่ทันคิดดิว่ากูจะมาไม้นี้
“แล้วให้กินส่วนไหน”  ดีเล่นไม่เลิก..เข้าทางกูแหล่ะ?...
“อืม..กินตีนอ่ะ..กินได้เปล่า”  555ๆ..กร๊ากๆ...เห็นหน้ามันตอนนี้  โคตรของโคตรขำเลย  กูไม่เก็บอาการแล้ว
แม่งปวดท้องโคตรๆ  ....หัวเราะแม่งแหล่ะ!...
“เอาขำเข้า..ขำให้พอ..อย่าให้ถึงทีพี่บ้างแล้วกัน...จะทำให้ร้องไม่ออกเลย”  มีงอน..มีงอน ดูดู๋..มันทำ กูกุมท้องหัวเราะน้ำตาเล็ดแหล่ะ!...โอ้ย!..ทำป่ายด้าย....ไม่เข้ากะหนังหน้ามันเลย ทำเป็นค้อนกูเนี๊ยะ...
สุดท้ายมันก็ลากกูเข้าร้านขนมจีนบางกอก...โดยให้เหตุผลว่ามันอยากกินขนมจีนแกงไก่  ส่วนกูไม่ใช่ปัญหา  ขนมจีนน้ำเงี้ยวสั่งซะ อย่าได้ช้า..แม้จะตกเป็นเป้าสายตาของประชารอบข้างก็ตาม เมื่อผู้ชายที่หล่อใส
ไร้ที่ติขั้นเทพอย่างไอ้ตะเกียง มากับสิงห์โตหนุ่มหล่อได้โล่ห์  เป็นเรื่องปกติที่ต้องมีคนมอง  ถ้าไม่มีสิเป็นเรื่องแปลกในรอบหลายปีที่ผ่านมาเลยตะหาก  
Part  26
เพื่อนรัก...หักเหลี่ยมโหด
กินกันเสร็จ  มันก็พากูมาสวนรถไฟถึงก่อนเวลานัดสิบนาที ไหนได้พวกแม่งมากันครบหมดแล้วอยู่กัน
หน้าสลอน กลายเป็นกูสองคนมาช้ากว่าเพื่อน แต่ก็ไม่ได้เลทนี่หว่า?..คงเกรงไอ้พี่โต๋มันรอ  เลยมารอก่อนมันซะ แม้แต่ไอ้พี่โทนี่ มาไวได้อีก พอเห็นพวกกูเท่านั้นแหล่ะ..คุณพี่อังจิกสายตาใส่กูซะ..
ยังกะกูไปเหยียบตีนพี่เธอมาหมาดๆ  ลืมนึกไป..คงแปลกใจที่เห็นกูมาด้วยกัน  เพราะไม่มีใครรู้ว่ากูไปนอน
บ้านไอ้พี่โต๋มันนี่หว่า.....
“โต๋ขา...” พูดเสร็จ  คว้าแขนไอ้พี่โต๋  เกาะหมับนมเบียดซะ  ก่อนจะลากมันไปนั่งยังโต๊ะ
“มาด้วยกันได้ไง”  ไอ้พี่บอมย์ มันหรี่ตาถามกู โดยไม่สนใจสายตาที่มองแบบไม่พอใจของคุณพี่รสา  ซึ่งก็แปลงร่างเป็นปลิงเกาะแขนมันแจไม่ต่างกัน
“ก็ถูกลากมา” จบ...แค่เนี๊ยะให้มันไปคิดกันเอาเอง  
“พี่ตะเกียง...ทานอะไรมารึยังค่ะ”  น้องกิ่ง  แฟนไอ้กานมันถาม น่ารักทั้งหน้าตาและนิสัย งามอย่างไทยจริงแท้แน่นอนที่ห่วงความรู้สึกกู
“เอ่อ!..จริงดิ มึงกินอะไรมายัง” ไอ้โทนี่...มันเสริมต่อ กูลำบากที่จะตอบยาว เดี๋ยวพวกคิดเยอะ
“กินมาแล้ว”  สั้นๆ..ได้ใจความ
“นั่นสิ..โต๋ล่ะค่ะ..กินอะไรรึยัง อังทำแซนวิสทูน่ามาด้วย โต๋ทานนะค่ะ”  พูดเสร็จคุณพี่เธอไม่รอคำตอบ กุลีกุจอเปิดตะกร้าที่วางบนโต๊ะ หยิบกล่องพลาสติกใส่ทูน่า ออกมาเปิด โดยลูกคู่เพื่อนซี้เธอต่างพร้อมใจกันหยิบของต่างๆ ที่พวกพี่เธอทำมา  สมกับการออกเดทเตรียมปิกนิค ออกมาวางไม่น้อยหน้าเช่นกัน พี่รสาไม่ลืมดึงแขนได้พี่บอมย์  โดยพี่คนางก็อัญเชิญไอ้พี่รัน  ร่วมกันเฉยแบบไม่เห็นหัวคนอื่น ๆ   
“โต๋..เดี๋ยวกูไปจองจักรยานก่อนดีกว่า....กินเสร็จค่อยไปปั่นจักรยานย่อยกัน ไม่จองไว้เดี๋ยวได้คันไม่ดี  พวกมึงกินกันไปเลยไม่ต้องห่วงกูกับกิ่ง พวกกูกินกันมาแล้ว”  ไอ้พี่กานพูดจบ รีบจูงมือน้องกิ่งออกไป  คงต้องการความเป็นส่วนตัวกันม้าง  
“โทนี่...น้ำไม่มีอ่ะ..รบกวนซื้อแป๊ปซี่ให้หน่อยสิ”  พี่อังเธอใช้ไอ้โทนี่ไปซื้อน้ำซะงั้น   
“ได้สิ..เอากี่แก้ว”  สุภาพบุรุษจริงมึง   เจเนเรลเบ๊สุดๆ
“ก็ครบคนเลย หกแก้วอ่ะ”  ครบคู่กันตะหาก ไม่นับกูไม่ใช่เรื่องแปลก กูเตรียมรับสถานการณ์อยู่แล้ว
“ตะเกียงไปด้วยดีก่า..พี่ถือไม่หมดหรอก” กูชิ่งไปกับไอ้พี่โทนี่ดีกว่า อีกอย่างคนเดียวคงถือหมดหรอก  
น้ำแม่งตั้งหกแก้ว
“ดีเลย...งั้นเราก็เป็นคู่เดทกับพี่เลยเน่อะตะเกียง...เชิญครับเจ้าชายน้อย”  มันพูดจบ ไอ้พี่โต๋ กะไอ้พี่บอมย์
จ้องกูซะ ทำหน้าไม่พอใจสุด ๆ  กูก็นะ..ไม่แคร์สื่อ...จัดไปอย่าให้เสีย
“ดีครับ...จะได้บัดดี้กัน..ไปกันพี่” ว่าแล้วก็จับมือพี่แกลากเดินไปเลย ทั้งที่ไม่รู้ว่าร้านน้ำอยู่ตรงไหน  ออกมาจากสถานการณ์กระอักกระอ่วนก่อนดีกว่า
“ตะเกียง..พี่มีเรื่องขอร้อง..ช่วยพี่หน่อยได้ป่าว”  ระหว่างเดินห่างออกมากูก็ปล่อยมือพี่แกแหล่ะ!..ใครจะ
กล้าเดินจูงมือกันในที่สาธารณะว่ะ!...พี่แกก็พูดขึ้นมา
“เรื่องอะไรอ่าครับ..ไมต้องให้ตะเกียงช่วย”
“ตะเกียงแกล้งคบกับพี่ได้ไหม..” อ่านะ...นี่คือเรื่องที่ขอร้องกูเนี๊ยะนะ
“ขอเหตุผลหน่อย”  ลองให้พี่แกอัฐถาธิบายมาดิ
“พี่ต้องการกันพวกพี่สามบาท  ไม่ให้วุ่นวายกับพี่..ถ้าพวกเค้ารู้พี่มีแฟนแล้วจะได้เลิกกวนพี่ซะที”  
อืม..ไม่ลำบากสำหรับพี่  แต่กูอ่ะ...ชะตาหัวขาดหรือเปล่าเนี๊ยะ
“ตะเกียงช่วยพี่...แล้วตะเกียงจะไม่ลำบากรึไง...เกิดพวกพี่สามคนนั้น..รุมตืบตะเกียง..ทำไงหล่ะทีนี้” ไม่ได้
กลัวพวกแม่งหรอก  ลองตั้งโจทย์ให้ไอ้พี่โทนี่  มันแก้ดูดิ
“เรื่องนั้น..พี่รับผิดชอบเอง..ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง  พี่คงไม่เกรงใจแล้วทีนี้” ดูสายตาน้ำเสียงจริงจัง  เชื่อได้มาก
“แต่...พี่ไม่กลัวโดนล้อเหรอ..ไมไม่หาสาวน้อยน่ารักคบสักคนล่ะ” นั่นสิ หน้าตาก็ดี ดีกรีความหล่อไม่เป็น
รองใคร  ติดอันดับท๊อปเท็น  ไม่ใช่เรื่องยากสักหน่อย  จะหาสาวๆ สักคนนะ
“โอย!..ไม่เอาหรอก..พี่ดูแลเอาใจใครไม่เป็น เคยคบแล้ว ชวนทะเลาะกันเปล่าๆ หาว่าพี่ไม่เทคแคร์พี่ติดชอบใช้เวลาส่วนตัวอยู่กับเทคโนโลยี  แบบเข้าสายเลือดนะ...คบกับพี่ต้องยอมรับข้อนี้ได้...ที่สำคัญตอนเลิกมันลำบากใจนะ..กลัวเค้าไม่ยอมเลิกมีลูกติดพันไรงี้..เรื่องมันจะยาว”  ฟังดู ไม่เข้าข้างตัวเองเลยนิ
“แล้วต้องคบนานเท่าไหร่เนี๊ยะ”  เอาก็เอาว่ะ!...ดีกูจะได้กันพวกเชี้ย..ที่เค้ามาก้ร่อก้ติกกูเหมือนกัน  
โดยเฉพาะหาจุดเว้นวรรคกับไอ้พี่โต๋มันหน่อย ก่อนที่กูจะถูกผู้หญิงตบ ในเมื่อมันมีคนของมันอยู่แล้ว  
อย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่ากู
“หลังกีฬาสีก็พอ..โอเคป่ะ”  น่าสนใจดี ไม่นานนิ เดือนเดียวเอง อาจได้พิสูจน์อะไรหลาย ๆ อย่าง
“เอาก็เอา...แต่พี่เป็นคนตอบคำถามเพื่อนๆ เองนะ...ตะเกียงไม่พูดหรอก” เกิดพวกแม่งถามกู  ตอบไม่
ถูกมึงแสดงเองล่ะกัน
“โอเค...ไม่ใช่เรื่องยาก..ตะเกียงแค่เอ่อออ..รับตามน้ำไปก็พอ  พวกมันอยากรู้ไรพี่จะเป็นคนเคลียร์เอง”
“งั้นก็ตามนั้น”
“ตะเกียงต้องสัญญาก่อน..จะไม่พูดเรื่องเงื่อนไขที่เราแกล้งคบกันให้ใครรู้  แม่แต้พวกมัน  รอจนครบ
กำหนดแล้วพี่จะเป็นคนบอกเอง  ตกลงตามนี้นะ”
“ก็ได้”  กูรับปากไปหล่ะ...ไม่เสียหายไรหรอก
“งั้นเริ่มกันเลย..ตอนนี้เลยนะ...ดีจังจังหวะเราได้คู่กันด้วย 555.” ไอ้พี่โทนี่  หัวเราะดีใจซะงั้น  
จากนั้นมันก็พากูไปซื้อน้ำ ทำหน้าที่จ่ายตังค์เสร็จสรรพอีกตะหาก ก่อนจะแบ่งกันหอบมาคนละสี่แก้ว  
รวมกูกะมันอีกสองแก้ว กลับมาที่โต๊ะ
“แหม..นึกว่าจะไม่ได้กินแล้วน้ำนะ..หายกันไปซะนานเลยนะ..จู๋จี๋กันเพลินล่ะสิ” พี่อังเริ่มอีกแหล่ะ
“อ่านะ...เป็นธรรมดาคนเค้าเพิ่งตกลงคบกัน”  เอาล่ะสิ..เข้าแผนไอ้พี่โทนี่มัน  โดยมีคนปูทางเสร็จ
“ห่ะ!...มึงว่าไงนะโทนี่” ไอ้พี่บอมย์มันถามทันทีเลยครับ
“อือ..ตามนั้น..มึงฟังไม่ผิดหรอก...กูกับตะเกียงเพิ่งตกลงคบกัน พวกมึงรับรู้ไว้เลยแล้วกัน...ต่อไปนี้
ตะเกียงเป็นคนของกู”  เห่อ..เห่อ.ๆ...ประกาศศักดาซะขนาดนั้นไอ้พี่โต๋มัน จ้องกูซะเบ้าตาแทบถลน  ส่วนไอ้พี่บอมย์หน้าเสียซะออกอาการ ไม่อยากเข้าข้างตัวเองเลยนะนี่  พวกมึงทำหน้าแบบนี้คิดไรกะกูจริง..ช่ายม่ายๆ...

Hatachiii

เลิสคร่าสวดยอดไปเลย

Klong

ขอบคุนครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุณครับผม

ton521

ขอบคุนครับ

Alongkorn173

ขอบคุนคร้าบบบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

tumlove

สนุกดีคับน่าติดตาม

OneBe2

สนุกสิ คราวนี้ 55555

xspace

ขอบคุณครับ

kabuki

ตะเกียงนี่แสบจริงๆ

pt200

ขอบคุณครับ

Intra

ขอบคุ ขอบคุณครับ