ตะเกียงพิเศษ ??? 27-28

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“อือ..ตามนั้น..มึงฟังไม่ผิดหรอก...กูกับตะเกียงเพิ่งตกลงคบกัน พวกมึงรับรู้ไว้เลยแล้วกัน...ต่อไปนี้
ตะเกียงเป็นคนของกู”  เห่อ..เห่อ.ๆ...ประกาศศักดาซะขนาดนั้นไอ้พี่โต๋มัน จ้องกูซะเบ้าตาแทบถลน  ส่วนไอ้
พี่บอมย์หน้าเสียซะออกอาการ ไม่อยากเข้าข้างตัวเองเลยนะนี่  พวกมึงทำหน้าแบบนี้คิดไรกะกูจริง..ช่ายม่ายๆ...
Part  27
มึนตึง...ระทึกขวัญ.
หลังจากไอ้พี่โทนี่ มันประกาศเรื่องกูคบกับมัน กูได้แต่เงียบ..ไม่ยอมรับและปฏิเสธ บรรยากาศระหว่าง
กู ไอ้พี่โต๋ ไอ้พี่บอมย์ ก็ตึงเครียดอึมครึมกันตลอดนับแต่วินาทีนั้น  พวกมันไม่แม้แต่จะมองหน้ากู พูดคุยกะกู
ทำเหมือนกูไม่มีตัวตนในทริปนี้ซะงั้น  
ช่างดิ..กูไม่สนแม่งหรอก...ถึงไงพวกมีพี่อังพี่รสา..เกาะติดแจ ส่วนกูไอ้พี่โทนี่..ตีบทแตกกระจุย  คอยเอาอก
เอาใจ..บริการยังกะกูง่อยแดกซะงั้น  ชักตะหงิดตะหงิดว่ากูคิดผิดหรือเปล่าที่รับปากมัน  ส่วนอานิสงฆ์ที่ได้รับคงไม่ต้องประทะสายตา...พี่อังกับพี่รสาที่ก่อนหน้านี้คอยแต่จ้องจิกกัดกู..ไม่มีให้เห็นอีกเลย  ตรงข้ามเธอทั้งสองยิ้มหน้าระรื่น...สุขขีสโมสรกันสุด ๆ ยังกะไปทัวร์ต่างประเทศ...โพสท่าถ่ายรูปรัวกดชัตเตอร์กระหน่ำ..
กล้องแทบไหม้   แน่นอนกูไม่เอี่ยวด้วยแม่งหรอก ทั้งที่พวกคุณพี่เธอก็ชวนอ่านะ แต่สถานการณ์ตอนนี้  
กูอยู่ของกูเฉย ๆ ดีกว่า ก่อนจะถูกสิงห์กัดหัว หมาบอมย์กัดปาก หน้ามันทั้งคู่เหลือบมองกูกับไอ้พี่โทนี่แต่ละที แทบไม่ต้องเดา เหยียบกูได้มันคงทำไปแล้วเห่อะ....
“ป่ะ..ได้เวลาปั่นจักรยานกันแล้ว กูจองไว้หมดแล้ว 5 คัน” ไอ้พี่กาน กับน้องกิ่ง ยิ้มหน้าบานหลังจากหายไปจาก กลุ่มพลพรรครักจับคู่..ร่วมยี่สิบนาที เดินจูงมือกันเข้ามา  แล้วทั้งคณะก็เคลื่อนทัพไปรับจักรยาน จับคู่กันตามระเบียบ กูซ้อนไอ้พี่โทนี่ จะให้กูปั่นให้มันซ้อน  ฝันไปเห่อะ..ตัวแม่งยังกะกรูปรี   ไอ้ตะเกียงไม่โง่พอที่จะเป็นตั๊กแตน..ปั่นจักรยานให้กูปรีนั่งหรอก  กินกำลังโคตร ๆ... เราก็ปั่นตามกันไปเป็นขบวนชมถนนหนทาง  ต้นไม้ดอกไม้กันไปเรื่อยเปื่อยโดยคู่กูรั้งท้ายสุด  เพราะกูบอกไอ้พี่โทนี่ให้มันอยู่ท้ายขบวน ตลอดทางมีคู่รักมากมายทุกเพศ ทุกวัย  คนไม่น้อย   ที่ถูกกระบวนจักรยานไอ้พี่โต๋...มันดึงดูดสายตาให้มองตามกันเป็นพรวน  
เอ่อเน่อะ!...สาวสวยหนุ่มหล่อ..กันทั้งน้าน....โดยเฉพาะท่าประกอบของสาวๆ ทั้งหลายที่กอดเอวพวกมัน
จมหายไปในแผ่นหลังพวกมันได้ พวกพี่เธอคงมุดหายไปทั้งหัวแล้วหล่ะ!  พาลให้สวนทั้งสวนน้ำตาลขึ้น...
จนต้นไม้ใบหญ้าเป็นสีชมพูหมดแล้ว ไม่แปลกที่จะมีคนมองกัน
ตลอดรายทาง ไอ้พี่โทนี่กะลังชวนกูคุยเพลิน เสียงอึกทึกครึกโครม วิ่งไล่กันตามหลังจักรยานกูมา  พร้อมเสียงโวกเวกโวยวาย..ตะโกนไล่ตามกันมาอย่างต่อเนื่องอีกตะหาก
“จับพวกมันไว้หน่อยครับ!...ช่วยจับไว้หน่อย พวกมันกระชากสร้อย”  กูกับไอ้พี่โทนี่หยุดรถ หันไปดูพร้อมกัน เห็นกลุ่มคนวิ่งตามกันเป็นพรวน..ไม่รู้ใครเป็นใคร  ที่แน่ ๆ ..ไอ้คนที่วิ่งนำสามคน  ทิ้งห่างคนอีกกลุ่มกว่าสองร้อยเมตร คงเป็นกลุ่มคนร้ายแน่นอน  พวกมันตรงดิ่งเข้ามาทางพวกกูโดยไม่คิดจะหลบ
“หลบไป..อย่าขวางทาง..ไม่งั้นพวกมึงเจ็บตัวแน่” ไอ้คนตัวสูงกว่าพวก..มันพูดขึ้น พร้อมกับยกมีดปลาย
แหลมขนาดพกพุ่งใส่พวกกู โดยไม่หยุดวิ่ง ไอ้พี่โทนี่กระชากแขนกูหลบหลังมัน  ก่อนจะตวัดเท้าเตะเข้าไปที่มือไอ้คนชี้มีดต่อเนื่อง...เมื่อมันเข้ามาใกล้ก่อนถึงตัว   
“พลั๊ว!..” มีดหลุดมือ ตัวมันเซถลาไปกับแรงเหวี่ยงเตะ  พวกมันอีกสองคน พุ่งเข้าใส่ไอ้พี่โทนี่พร้อมกัน โดยแต่ละคนดึงมีดพกออกมาทั้งคู่  เห็นดังนั้นไอ้ตะเกียงคงต้องโชว์พาวน์ ก่อนไอ้พี่โทนี่จะพลาดท่า กูกระดกปลายเท้าเหยียบมีดไอ้โจรคนแรก..ที่หล่นลงพื้นลอยขึ้นมา  ใช้มือจับด้ามไว้  ท่าสวยได้อีกกู เท่ห์สาดๆ...พร้อมกับพุ่งตัวเข้ากันไอ้คนทางซ้าย  ปล่อยไอ้คนทางขวาเข้าหาไอ้พี่โทนี่  คิดว่ามันคงรับมือไหว  เพราะไอ้คนนั้นตัวมันเล็กกว่าคนที่กูรับมือ ดูจากท่าเตะไอ้พี่โทนี่ตะกี้  มันคงเรียนการต่อสู้มาฝีมือไม่ใช่ย่อย เลิกสนใจมันชั่วคราว ..
พุ่งสมาธิจ้องคู่ต่อสู้  มันเสือกมีดพุ่งเข้าใส่ หวังผลท้องกู เสียใจกินกูอยากหน่อยฝีมือไม่มี เสือกมีแต่กำลังและอาวุธ  ดูก็รู้ไอ้โจรพวกนี้จิกโก๋กิ๊กก๊อก  กูเบี่ยงตัวหลบ  พร้อมตวัดมีดในมือปาดท้องแขนมันเบาๆ  
“โอ๊ย!..สัด”  มันสบถด่ากู   ก่อนจะปล่อยมีดล่วงลงพื้น เอามือกุมท้องแขนห้ามเลือดของมันที่ไหลเป็นทาง
ย้อยเต็มง่ามนิ้วมือทันที เลือดมันออกเร็ว เป็นเพราะร่างกายมันร้อนความดันมันพุ่ง
สาเหตุคงมาจากที่มันวิ่งหนีกันมา ทำให้เลือดมันออกเร็วแลดูเยอะ แต่ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตแน่นอน  เพราะกูปาดมีดไม่ใช่จุดสำคัญ เหลือบมองไอ้พี่โทนี่ หลบปลายมีดไอ้นั่นพร้อมสวนเข่าใส่เต็ม ๆ บริเวณลิ้นปี่  เล่นเอามันลงไปนอนงอจุกอยู่กับพื้น ไอ้คนแรกมันเห็นพวกมันโดนดังนั้น  ตั้งหลักกะโกยเอาตัวรอด..ก้าวขาวิ่ง
เจอไอ้พี่บอมย์ขวางหน้า..ก่อนจับกระชากคอเสื้อมันเหวี่ยงทุ่มลงพื้นทันที
“อ๊อก!..ตุ๊บ...อึก...”  หน้ามันงอน้ำตาเล็ด คงจุกลุกไม่ขึ้นไปอีกหลายนาที ก็ไอ้พี่บอมย์มันเล่นทุ่มลงพื้นถนน..ไม่ใช่เบาะนี่นา ท่าทุ่มมันเท่ห์มัก..มัก..  ก่อนจะยักคิ้วส่งยิ้มมาให้กู กูเห็นดังนั้นคิดว่ามันคงลืมเรื่องที่มึนตึงกับกูแล้ว เลยส่งยิ้มกลับไปให้ มันคงนึกขึ้นได้ หุบยิ้มฉับ..ทำค้อนเมินหน้าหนีกูซะงั้นไอ้เชี้ย...ทำงอนไม่เข้ากับตัว
มึงเลย ไอ้ควายคูโบต้า..ชิ...  ไอ้พี่โต๋..มันยืนคุมเชิงอยู่ตรงพวกผู้หญิง..สายตาที่มองมาดูนิ่งได้อีก ไม่แสดงความรู้สึก ที่มันไม่เข้ามาคิดว่ามันมีเหตุผล  คอยดูแลคุ้มครองพวกผู้หญิง..อยู่กับพวกไอ้พี่รัน พี่กาน ผู้หญิง
ตั้งสี่คน เกิดไอ้โจรห้าร้อยคนใดคนหนึ่งพุ่งเข้าไปชิงเป็นตัวประกันเรื่องอาจจะยาว  ที่แน่ ๆ มันรู้จักกูดี  คงคิดว่ากูน่าจะรับมือไหว  และแล้วพวกที่วิ่งตามพวกไอ้โจร  ก็วิ่งมาถึงที่พวกกู ในกกลุ่มมีผู้หญิงสองคน ผู้ชายสาม
พากันหอบแฮ่กๆ..ก่อนเดินเข้ามาหา  ไอ้ผู้ชายคนแรกคุ้นโคตร ๆ  โลกคงกลม  จัดการก้มค้นตัวไอ้คน..
ที่พี่บอมย์มันทุ่มลงไปนอนตัวงอ  ล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์..หยิบเอาสร้อยคอทองคำ  ฉลุลายของผู้หญิง  พร้อมจี้เพชรหยดน้ำกระทบแสงแดดวาววับ..ดึงออกมา  แล้วยื่นส่งให้ผู้ชายหน้าตาดีอีกคน ที่ยืนโอบไหล่หญิงสาวหน้าหมวยน่าตาน่ารัก ๆ ไว้  เค้ารับไปพร้อมกับพยักหน้าเหมือนขอบใจ   ก่อนจะส่งสร้อยคืนต่อให้น้องหมวยคนใกล้ตัวอีกที  คงเป็นเจ้าของตัวจริง  
“พี่ขอบคุณ น้องตะเกียงและเพื่อน ๆ มากนะครับ”  ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับ ไอ้พี่คนที่ค้นสร้อย
จากกระเป๋าไอ้โจร..มันคือไอ้พี่เทค  ที่กูเจอในร้านหนังสือเมื่อเช้านี้ไง มันคงมาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนมัน
เหมือนกัน แล้วเพื่อนผู้หญิงหน้าหมวยคงโดนกระชากสร้อย เรื่องน่าจะเป็นแบบนี้ กูยิ้มตอบพยักหน้าให้มัน ประมาณไม่เป็นไร ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันตำรวจสองนาย พร้อม รปภ.ของสถานที่ก็มาถึง  จัดการใส่กุญแจมือไอ้สามคนนี้ติดกัน  
“ผมรบกวนเชิญเจ้าทุกข์ ไปให้การเป็นพยานที่สถานีด้วยนะครับ” ตำรวจยศสามดาวเรียงระดับผู้กองเอ่ยปากขึ้น
“ได้ครับ..พวกผมไปพร้อมพี่ตำรวจด้วยเลยแล้วกัน” ไอ้พี่ผู้ชายที่ยืนข้างสาวหมวยตอบ  ก่อนจะเดินมาหาพวกกู
“ผมขอบคุณพวกคุณมากนะครับ ที่จัดการไอ้พวกนี้ให้ ทำให้แฟนผมได้สร้อยคืน ผมจิมนี่กิ๊กแฟนผมและเพื่อนผม ..พงษ์กับดามา ส่วนคนนี้เทค ผมอยากเลี้ยงขอบคุณเพื่อเป็นการตอบแทน คืนนี้สะดวกไหมครับ  เพราะเดี๋ยวผมต้องไปให้การกับตำรวจ ไงรบกวนขอเบอร์โทรศัพท์  เพื่อติดต่อกลับจะได้นัด สถานที่อีกทีได้ไหมครับ.”  มันพูดกับกูรัวเป็นชุด ทั้งที่ยืนกันตั้งสามคน กับไอ้พี่โทนี่ ไอ้พี่บอมย์ ส่วนไอ้พี่โต๋และคนที่เหลือยืนมองอยู่ริมถนนไม่ไกลมากนัก แต่ไม่ได้เดินเข้ามาอยู่ด้วย
“ไม่เป็นไรครับ พวกเราเต็มใจเป็นพลเมืองดี  ไม่จำเป็นต้องเลี้ยงขอบคุณหรอกครับ” กูเลี่ยงปฏิเสธไป  
ไม่ต้องการวุ่นวายเยิ่นเย่อ
“ไม่ได้หรอกครับ ไม่งั้นผมกับแฟนคงรู้สึกติดค้างในใจไปตลอด” พูดจบก็หันไปมองหญิงหม๋วย ซึ่งคุณเธอ
ก็พยักหน้าเห็นด้วย.งึก ๆ งัก ๆทันทีเหมือนกัน
“เอางี้..นี่นามบัตรผม แลกกันไว้เพื่อความสบายใจทั้งสองฝ่าย”  มันยื่นนามบัตรมาให้กู ไอ้พี่โทนี่ชิงตัดหน้ารับเอาไปอ่าน และส่งต่อไอ้พี่บอมย์ดู สรุปกูไม่ได้อ่าน แล้วมันสองคนก็ไม่พูดอะไร กูไม่รู้จะทำอย่างไรเสือกยกหน้าที่ให้กูตัดสินใจซะงั้น....ไอ้พวกเชี้ยๆ.....
“ให้ไปเถอะครับ..น้องตะเกียง  เพื่อนพี่จะได้สบายใจ”  ไอ้พี่เทคมันพูดขึ้น ไอ้โทนี่ กับไอ้พี่บอมย์พากัน
มองหน้ากู พร้อมส่งสายตาถามประมาณ ‘รู้จักมันหรือ’ คงแปลกใจที่ไอ้หล่อนี้เรียกชื่อกู แต่กูไม่ตอบ  เดี๋ยวเรื่องมันยาว  ตัดรำคาญ..เลยหยิบมือถือในกระเป๋ากางเกงยีนส์ออกมา
“พี่บอกเบอร์มา...เดี๋ยวผมยิงเบอร์ให้”  พูดจบไอ้พี่จิม..มันก็บอกเบอร์โทรมันให้กู กูกดตัวเลขและกดโทร
ยิงเบอร์เข้าเครื่องให้มัน..ก่อนหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ พร้อมส่งยิ้มและกดเมมเบอร์กูไว้
“ตกลงไงเดี๋ยวห้าโมงเย็นพี่โทรนัดสถานที่อีกครั้งนะครับ”  กูเลยพยักหน้าตอบ ไม่ลืมบอกพี่แกว่า
“เพื่อนตะเกียงไปเยอะนะครับ ทั้งกลุ่มก็สิบกว่าคน เลี้ยงไหวป่าวพี่..”  กูพูดพร้อมกับหันไปขอกำลังสนับสนุนจากไอ้พี่บอมย์ ไอ้พี่โทนี่  ซึ่งมันก็พยักหน้ายืนยันคำพูดกู และหันหน้าให้พี่แกมองตามพวกไอ้พี่โต๋ที่มอง
ตรงมา  สบเข้ากับสายตาที่มันจ้องกู..ยังกะจะกินเนื้อกูซะงั้น รู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ ไงไม่รู้......ไอ้พี่บร้า...
“ไม่มีปัญหา ตกลงตามนี้..คืนนี้เจอกันนะครับ พวกพี่ไปก่อนหล่ะ”  พี่แกบอกลา..ก่อนจะพากันเดินออกไป
ไอ้พี่เทคมันเหลียวหลังมา..ส่งยิ้มหวานให้กูทิ้งท้าย   แล้วเดินตามเพื่อนมันไป  ไม่ทันได้พ้นพวกไอ้พี่เทคดี  
ไอ้พี่บอมย์  กะไอ้พี่โทนี่พูดขึ้นพร้อมกัน
“ไอ้เทค  มันเป็นใคร รู้จักมันตั้งกะเมื่อไหร่” พวกมันคงงงกันเอง  ที่ดันเสือกพูดพร้อมกัน หันมองหน้า
กันแป๊ป  ก่อนจะจ้องเอาคำตอบจากกู
“รู้จักเมื่อเช้า ที่ร้านหนังสือ...หิวน้ำแหล่ะ..หาน้ำกินเถอะ ร้อนด้วย..ป่ะ” กูชิ่งเดินไปคว้าจักรยาน  หาทางเลี่ยงขี้เกียจตอบคำถามพวกมัน  คาดว่าคงซักยาว....
Part  28
ศึกชิงนาย...ตายแน่ตะเกียง
จักรยานถูกดึงไว้..ด้วยมือไอ้พี่โทนี่ ก่อนมันจะไล่ให้กูไปซ้อนท้ายเหมือนเดิม และมันทำหน้าที่ปั่นไปซุ้มน้ำ พวกที่เหลือก็ปั่นตามกันเป็นพรวน
“พี่คร๊าบๆ...ชาเขียวสองขวด รสอะไรก็ได้”  กูสั่งทันที พวกกูถึงก่อน พี่เค้าหยิบให้กูกะลังจะจ่ายตังค์ ไอ้พี่โทนี่ มันจับมือกูม้วนพับเก็บตังค์ไว้ มันแย่งจ่ายซะเอง แถมบอกกูเบาๆ อีกว่า  
“สัญญาทาส พี่ต้องจ่ายให้ตะเกียงไง ลืมแล้วสิ”  แหว่ะ!..ดันเสือกกระซิบข้างหู  ไอ้บร้า...เดี๋ยวปัดบ้องหูเลยนิ ลามปามใหญ่แหล่ะเมิง...กูเลยยื่นขวดชาเขียวกับหลอดให้มันไป  มันรับไปเปิดฝาขวดหยิบหลอดใส่ ก่อนจะส่งคืนมา กูมองมันแบบอึ้ง ๆ แม่งโคตรสุภาพบุรุษเลยเมิง แต่แดกเองเถอะ  
กูไม่ใช่ผู้หญิง..ไม่ต้องบริการกูหรอก  กะจะไม่รับแล้วเชียว มันดันยัดใส่มือพร้อมแย่งเอาขวดที่ยังไม่ได้เปิดในมือกูไป จัดการเปิดฝากระดกขวดเข้าปากไม่ใช้หลอดตะหาก อู๊ยๆ..แมนโคตรๆ..
“กระทิงแดงป่าวพี่”  กูกะกวนมัน  ดูมันจะหลงกลป่าว
“เอามาทำไม ดื่มชาแล้ว ใครให้กินเครื่องดื่มชูกำลัง”  มันสอนกูกลับซะงั้น  ยังไม่รู้ตัวหลงกลกูแหล่ะ!..
จัดให้หน่อย
“อ้าว..!...ก็ลูกผู้ชายตัวจริง หัวใจกระทิงแดงไม่ใช่นิ..555.”  อดขำมันไม่ได้ แม่งหน้าแดงเถือกโดนกูล้อ  
“แหม..แหม..สวีทหวานจนมดอิจฉาแล้วนะค่ะน้องตะเกียง” คุณพี่อัง ลงจากจักรยานไอ้พี่โต๋ได้  แซวกูซะงั้น..ไม่รอพลาดโอกาสสักแอ่ะ
“นั่นสิ..ไม่สั่งน้ำเผื่อพวกเราเลย..ดูสิ..กินกันสองคน เลือกเหมือนกันซะด้วย”  คุณพี่รสา ผสมโรงเข้ากันเป็นฉิ่งเป็นฉาบ  ขาดกรับยังไม่เคาะตามมา   
“สมกันจริงเน่อะคู่นี้ ยังกะพระเอกนางเอก..ร่วมมือกันจับโจร หน้าตาดีเก่งอีกตะหาก เพื่อนพวกเราอกหักกันระนาว  ถ้ารู้ว่า..โทนี่เลือกตะเกียงเป็นแฟน.” พูดถึงกรับ กรับก็เข้ารับจังหวะ คุณพี่คนาง  พอเพื่อนส่งบท ก็เก็บตกต่อไม่มีหลุดคิว ที่แกบอกเพื่อนอกหักกันระนาว คงหมายถึงพวกพี่ผีสามบาท  แต่ทำไมหน้าไอ้พี่โต๋ ไอ้พี่บอมย์ เสือกเจื่อนลงไปถนัดด้วยว่ะ!.....   
“พอแล้วครับ..สาว ๆ   จะแซวกันไปถึงไหน ใครอยากดื่มน้ำอะไร สั่งได้เลย วันนี้ผมเป็นเจ้ามือเองที่ตั้งใจไม่
สั่งให้  เพราะไม่รู้ใครจะดื่มอะไรตะหาก ไม่ใช่แกล้งลืม”  ไอ้พี่โทนี่ ออกโรงป้องกูทันที  แม่งเมิงนี่ เดี๋ยวกูเปลี่ยนใจคบจริงจังซะหรอก พระเอกทุกองศา พี่รสา กับพี่คนางเลยจัดการสั่งน้ำ...แจกทุกคนทันที  ไม่ต้องรอย้ำ
“โถ..โถ..โทนี่  ไม่ทันไรออกลูกปกป้องน้องเค้าซะขนาดนี้ รักจริงหวังแต่งป่าวเนี๊ยะ”  พี่อังยังไม่เลิก  
เดินหน้าราวีกัดกูต่อ  ทั้งทีปากเพิ่งก้มดูดน้ำจากขวดกลืนยังไม่หมด
“อ่านะ...ถ้าตะเกียงโอเค...ผมก็ไม่เกียงอยู่แล้ว  สวย เก่ง น่ารักซะขนาดนี้หาได้ง่ายซะที่ไหนจริงไหมพวกมึง” พูดจบดันหันไปขอแรงสนับสนุนกะเพื่อนมันอีก ไอ้พี่บร้า..เมิงดูหน้าพวกแม่งป่าวว่าอยู่ในอารมย์ตอบคำถามมึงไม่นั้น
“อือนะ...ถ้ามึงผ่านกูได้ซะก่อน กูอาจยกให้มึง”  กูว่าแล้ว คงถึงจุดเดือดที่มันจะทนซะแล้วเมิง  ไอ้พี่โต๋
โพล่งขึ้นมาท่ามกลางประชาชี พี่อังสำลักน้ำพรวด ไอ้พี่บอมย์มองตาค้าง ซึ่งไม่ต่างกะอีกหลาย ๆ คน ยกเว้น
ไอ้พี่รัน มันอมยิ้มนิด ๆ เหมือนรู้อะไรอยู่แล้วซะงั้น  ไม่เว้นแม้แต่ไอ้พี่โทนี่มันขมวดคิ้วผูกโบว์  เหมือนต้องการความชัดเจนคำพูดไอ้พี่โต๋ตะกี้
“หมายความว่าไงกันค่ะโต๋”  พี่อัง..ทนรอไม่ไหว  โพล่งถามเสียงห้วนทันที
“ก็หมายความตามที่พูด โทนี่..ถ้ามึงชอบน้องกูจริง ต้องพิสูจน์จนกว่ากูจะแน่ใจ  เรื่องมึงคบกันกูยังไม่อนุญาต
กูเชื่อว่าครอบครัวของเรา..คงไม่เห็นด้วยเช่นกัน”  อึ้งแดกกันเข้าไปใหญ่  ก็ไอ้พี่โต๋มันเล่นยี่สิบคำถาม พูดไม่เคลียร์ ทำให้หลายคนสงสัย
“มันเกี่ยวอะไรกับครอบครัว ตกลงมันยังไงกันว่ะ!..โต๋..อธิบายให้ชัดเจนหน่อย”  ไอ้พี่บอมย์ ออกโรงถามเองซะเลย รวบรัดแต่ตรงประเด็น  กูยืนดูดน้ำ..กระดิกหูฟังพวกแม่งมันไป ว่ามันจะอธิบายกันยังไง
“อืมได้..พวกเมิงอยากรู้กูจะบอก..บลาๆ”  มันก็เล่าว่าพ่อแม่พวกเรา เป็นเพื่อนร่วมสาบานกัน  และพ่อกูให้มันดูแลเป็นพี่เลี้ยงกู เมื่อเช้าที่กูมากะมัน เพราะมันพากูไปนอนบ้านมัน อะไรประมาณนี้  ดังนั้น...เรื่องที่กูกับไอ้พี่โทนี่ ตกลงจะคบกันเป็นแฟน มันไม่อนุญาต เพราะกูยังเด็กให้เป็นพี่เป็นน้องในก๊วนไปก่อน จนกว่าต่างคนต่างแน่ใจว่าชอบกันจริง ๆ แล้วค่อยคุยกันใหม่ เพราะกูเพิ่งย้ายมาเรียนยังไม่ทันไร พี่อังฟังแบบนั้น ก็มองกูค้อนควับโดยที่ไม่มีใครทันสังเกตุ  เวง...ตกลงกูคงหนีไม่พ้นแก๊งค์หอยแมลงภู่สินะ
“ได้..เมื่อมึงพูดแบบนี้  กูจะพิสูจน์ให้มึงเห็น และเอาน้องตะเกียงมาเป็นแฟนให้ได้”  ไอ้พี่โทนี่ มันตอบ
แถมยืนยันหนักแน่น..จะเอากูเป็นแฟนมันให้ได้ซะงั้น เอ๊ะ!..เข้าใจอะไรผิดไปป่าวพี่..ไมมันดูจริงจังไปว่ะ..
ไหนบอกคบเล่น ๆ เดือนเดียวไง
“จำกัดว่า..ต้องใครหรือไม่...ทุกคนมีสิทธิ์จีบน้องมึงหรือเปล่า”  ไอ้พี่บอมย์พูดขึ้นมาเสร็จ พวกมันต่างจ้องหน้ากันนิ่ง ๆ เหมือนจะอ่านกัน ในขณะที่พวกผู้หญิง โดยเฉพาะพี่รสา ชักสีหน้าไม่พอใจทันที  เมื่อได้ยินไอ้พี่บอมย์ถามขึ้นมา
“มึงคิดไงหล่ะ?...”  ไอ้พี่โต๋มันไม่ตอบ แต่เสือกถามกลับซะนี่
“กูหมายความตามที่พูด...เมื่อมึงว่าน้องตะเกียงยังเด็ก ให้เป็นพี่เป็นน้องกันไปก่อน ค่อยดูอีกที  กูว่าใครก็น่าจะมีสิทธิ์..ตราบใดที่ยังไม่ถึงเวลา..ที่ตะเกียงต้องคบกับใครจริงจัง มึงว่าไหม?”  ไอ้พี่บอมย์ มันย้อนคืนซะอีก
“ก็ไม่เป็นไร  ถ้าไม่ประเจิดประเจ้อจนน่าเกลียด ใครจะจีบก็มีสิทธิ์ แต่แค่จีบเท่านั้น นอกนั้นกูไม่อนุญาต”   
มันพูดพร้อมกับลงน้ำเสียงหนักแน่น ฟังแล้วสยอง ตกลงพวกมึงถามกูสักคำไหมนั้น  ว่ากูยินดีให้ใครจีบ
หรือเปล่า พูดยังกะกูไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้งั้นแหล่ะ!..
“นี่ตกลงใครจะจีบตะเกียงกันค่ะ..คงไม่ได้หมายถึงพวกเรากันเองใช่ไหม...รสาว่า มันตลกไปเปล่า  ยืนคุยกันเรื่องจีบเด็กผู้ชายเนี๊ยะน่ะ”  พูดเสร็จ หันมาจิกตาค้อนกูอีกคนแหล่ะ!...กูไม่เกี่ยวเว้ย!..มึงก็เห็นมันพูดกันเอง กูไม่รู้ด้วยเลยว่าใครยังไง คนไหนจีบกู  ตกลงพวกพี่นี่ประสาทดีกันป่าวว่ะนี่?
“ไม่มีอะไรหรอกรสา เค้าพูดเผื่อ ๆ กันไว้ก่อนนะ ตอนนี้ตะเกียงเป็นสมาชิกใหม่กลุ่มพวกเรา ที่สำคัญ..เพิ่งรู้ด้วยว่าตะเกียง..มีความสัมพันธ์กับครอบครัวไอ้โต๋”  ไอ้พี่รัน มาได้ถูกที่ ถูกเวลาอีกแล้วครับท่าน  สมกับเป็น
กุนซือของกลุ่ม  แม่งมันพูดจบ  ทุกคนก็ดูจะผ่อนคลายอารมย์เบาบางลงบ้าง
“กิ่งว่า พวกเราคืนจักรยาน แล้วไปหาอะไรกินกันต่อดีกว่าไหมค่ะ นี่ก็จะห้าโมงแล้วค่ะ”  น้องกิ่งคนน่ารัก  
แฟนไอ้พี่กานเบี่ยงเบนหัวข้อ..ดึงความสนใจออกจากกู กูหันไปส่งสายตาขอบใจคุณน้องเธอ เหมือนเธอจะรู้..ส่งยิ้มบาง ๆ คืนตอบมาให้
“นั่นสิ  กูว่าดีเหมือนกัน กินฟูจิดีไหม”  ไอ้กานออกเสียงสนับสนุนแฟนมันทันที
“ตามนี้แล้วกัน เจอกันที่เซ็นทรัลลาดพร้าว กินเสร็จจะได้แยกย้ายกันกลับโอเคป่าว”  ไอ้พี่รัน มันสรุปทุกคนต่างพยักหน้ารับ ไม่ทันไรเสียงโทรศัพท์กูเสือกดังขึ้นมา  ดูเบอร์ไม่คุ้น  แต่กูเดาว่าเป็นไอ้พี่จิมโทรมาแน่   เพราะมันบอก..ประมาณห้าโมงมันจะโทรมานัดเลี้ยงขอบคุณ
“หวัดดีครับ..ตะเกียงพูดครับ” กดรับสาย พวกแม่งหันมามองกันทันที
“เดี๋ยวตะเกียงถามพวกเพื่อน ๆ ดูก่อนนะครับ ว่าสะดวกกันหรือเปล่า  ยังไงตะเกียงโทรกลับแล้วกันนะครับ”  
กูตอบพี่แกกลับไป เมื่อพี่แกบอกว่า จะเลี้ยงขอบคุณที่โรงแรมห้าดาว xxxx ตอนสามทุ่ม  ริมน้ำเจ้าพระยา ให้พาเพื่อนมาด้วยได้ทุกคนเลย  
“พวกพี่ ๆครับ พี่จิมคนที่เราช่วยเค้าไว้ตอนบ่าย เค้าจะเลี้ยงขอบคุณที่โรงแรม xxxx ตอนสามทุ่ม บอกให้ชวนพวกเราไปกันทุกคน  ว่าไงกันครับ”  กูบอกพวกมันทันที หลังวางหูโทรศัพท์
“กิ่งไปไม่ได้หรอกค่ะ บอกที่บ้านกลับไม่เกินทุ่ม เดี๋ยวโดนดุ”  น้องกิ่งขอตัวก่อนเพื่อน
“ใช่ ๆ..เดี๋ยวไง  กินฟูจิเสร็จกูต้องไปส่งกิ่งเลย” ไอ้พี่กานยืนยันต่อ
“ตกลงใครไปได้มั้ง?...ที่เหลือไปได้ไหม”  ไอ้พี่บอมย์ มันถามรวบยอด ทุกคนพยักหน้า  ไม่มีใครปฏิเสธไม่ไป  
“เอางี้  ไปกินฟูจิก่อน กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนผ้า แล้วเจอกันที่โรงแรมตอนสามทุ่มเลยโอเคไหม”  
ไอ้พี่รันจัดการวางแผน  ทุกคนไม่มีใครคัดค้าน  คงกะไปแล้วมีเรื่องสนุกกันแน่ๆ
“งั้นตามนี้ ตะเกียงโทรบอกพี่จิมก่อนแล้วกัน ว่าเราไปกันเก้าคน”  พูดจบกูเลี่ยงเดินออกมาโทร  บอกพี่จิม
นัดเจอกันสามทุ่มที่ร้านอาหารในโรงแรม  เสร็จเดินกลับหาพวกมัน ก่อนจะพากันเอาจักรยานไปคืน  หลังจากนั้นไปกินฟูจิ
“อังไปรถโต๋นะค่ะ” พี่อังอ้อนไอ้พี่โต๋ เมื่อเดินกันมาถึงที่จอดรถ ทำให้กูนึกถึงข้อความในเมลล์ ขึ้นมาทันที
คงจะเป็นแผนพากันปลีกวิเวก...ไปสานสัมพันธ์แน่นแฟ้น...ชิ..แต่ไอ้พี่โต๋ ยังไม่ทันรับปาก..ไอ้พี่โทนี่พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ตะเกียงมายังไง  ไปรถพี่ไหม”  มันถามกู
“ไม่ต้อง...ไม่ได้.” มาพร้อมกันสองเสียงเลยเมิง ไอ้พี่โต๋ กะไอ้พี่บอมย์ชิงพูดขึ้น ทำให้ทุกคนหันมอง พวกมันกันทันที ในขณะที่ไอ้พี่รัน หน้าอมยิ้มทะเล้น..ส่งให้กูเหมือนล้อเลียนซะนี่ ไอ้พี่เวง.....
“ตะเกียงมากับกู..ไม่สะดวกให้ไปกับใคร..ส่วนอัง วันนี้โต๋คงรบกวนอังไปกับเพื่อนก่อน รถโต๋สองที่นั่ง
ไม่สะดวกจริง ๆ เดี๋ยวเจอกันที่ร้านเลยแล้วกัน ใครมากะใครไปเจอกันที่ร้านตามนั้น”  พูดจบมันไม่รอให้ใครพูดต่อ กดสวิทย์เปิดประตูรถ ดึงแขนกูขึ้นรถเฉย เล่นเอาพวกมองตาค้าง แสดงสีหน้าแตกต่างโดยเฉพาะพี่อังจ้องกูยังกะเหยียบกูจมธรณี
ไอ้พี่บอมย์มองกูด้วยสายตาอาวรณ์..สะท้อนทรวงซะจนกูหน้าร้อน ๆเริ่มรู้แหล่ะ!..คิดไรกะกูอีกนิ  ไอ้พี่โทนี่หน้าเสียซีดได้อีกเมิง..ที่ถูกตัดซีนกระทันหัน   กูเลยได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ ส่งไปให้ทุกผู้ทุกคนเพราะกูพูดไม่ออก ปฏิเสธไม่ได้ มันพูดถูกกูมากับมัน  พ่อสิงห์สั่งมันดูแลกู พ่อย้ำมันให้ดูแลกูอย่างดี  ฉะนั้นแล้วแต่มันเถอะ กูทำตามบัญชา พวกเมิงจาโกรธกูม่ายด้ายนะโว้ย!

Hatachiii

ชอบมากอ่า สด/

Klong

ขอบคุนครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุณครับผม

ton521

ขอบคุนครับ

Alongkorn173

ขอบคุนคร้าบบบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

tumlove

สนุกดีคับน่าติดตาม

OneBe2

เสน่ห์แรง โครตๆ เลยยยยยยย อิจ อิจ

xspace

ขอบคุณครับ

kabuki

มันส์ น่าติดตามครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Intra

งานนี้สงสัยไม่รอดแน่ๆตะเกียง