ตะเกียงพิเศษ ??? 45-46

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
กินไม่ลงคงไอ้หล่อเทพนี่แหล่ะม้าง..หล่อสาดๆ...กะไม่แบ่งใครเค้าเลยมึง....วุ้ย!..นึกแล้วหงุดหงิด..โมโหมันซะงั้นกู...เป็นเอามาก..ก็เพราะไม่ใช่

มันหล่อลากไส้นี่หรือ...ถึงเป็นปัญหาสร้างศรัตรูให้กูไปทั่ว...นรกชัดๆ..........
Part  45
ผัวบ้า..เมียบ๊อง...
หลังจากมันจัดการลากกู เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเก็บตัวนักกีฬาแล้ว มันก็จัดการนวดตัวให้กูง่าย ๆ ดันเชื่อที่กูบอกว่าปวดตามตัว เพราะซ้อมนั่งเสลี่ยงกับพี่กิ๊ปซี่  ยังมีห่วงว่ากูลงซ้อมบาสไหวไหม  ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องลง..กูรีบปฏิเสธทันทีว่ากูไหว..ไม่เป็นไรมากหรอก ลงซ้อมสิดี..จะได้ยืดเส้นยืดสาย  ถือโอกาสวอร์มไปด้วยเลย
เสร็จแล้วเราก็พากันมาที่เก้าอี้ข้างสนาม พอเดินออกห้องพักนักกีฬามาด้วยกันเท่านั่นแหล่ะ..อร้ายๆ!...
“กรี๊ดซๆ...อร้ายซๆ...วี้ดซๆ..ว้ายซๆ!..ไปทำไรกันมาค่ะ.หายไปไหนกันมา...ว้ายๆ..มีหลบไปกุ๊กกิ๊กๆ....
บลาๆ!.”  ไม่ไหวหูแทบแตก..ทั้งแฟนคลับมัน แฟนคลับกู..แฟนคลับใครต่อใคร..ตีกันให้มั่วไปหมด..นี่ขนาดยังไม่ทันไรเลยนะ..พวกยังเล่นเอาโรงยิมสนั่นยังกะไม่ใช่ซ้อมธรรมดาซะง้านๆ..เฮ่อ!..กูคงต้องถอนหายใจวันละร้อยรอบ เจอแบบนี้ประจำแทนที่จะชิน..แต่ดูเหมือนโลกส่วนตัวหดหายไปเยอะ..ยังกะเป็นดารางั้นเลยกู..ตกลงมีปาปารัชซี่ตามสะกดรอยป่าวว่ะนี้?..
กูกะไอ้พี่โต๋..พากันวอร์มโดยการวิ่งรอบสนาม 10 รอบ วิ่งผ่านไปกลุ่มไหน..ก็ได้เสียงกรี๊ด.กลุ่มนั้น..เมื่อไอ้หล่อเทพมันหน้านิ่ง ไอ้ตะเกียงได้แต่ยิ้ม ๆ หมดยางที่จะอาย ขืนไม่ทำให้ชิน  เส้นเลือดในสมองคงแตก  เพราะเลือดไปเลี้ยงสมองมาก..พุ่งขึ้นหน้าตลอดเวลา วิ่งเสร็จมาวอร์มจับคู่เลี้ยงลูกส่งลูก..เหมือนกับคนอื่น ๆ กูจับคู่บัดดี้วอร์มกับมัน คิดไว้เลยว่าคงจองคิวจนหมดทริปกีฬาสี  เปลี่ยนมาวอร์มชู๊ต..วอร์มเรย์อัพฯลฯ ..ใช้เวลาร่วมสามสิบกว่านาที  ได้เวลาเล่นทีม..ตอนวอร์มสีแดงและสีน้ำเงิน เราแบ่งสนามกันคนละครึ่ง สีแดงวอร์ม
แป้นซ้าย  สีน้ำเงินวอร์มแป้นขวา  พอตอนจะซ้อมทีม..ไอ้พี่พรตมันก็เดินเข้ามาถามไอ้พี่โต๋
“โต๋..ตกลงมึงซ้อมทีมกับสีกูเปล่า..ลองจัดทีมลงอุ่นเครื่องกันไหม?”
“ได้..เอาเลยแล้วกัน..เล่นชั่วโมงเดียวพอ สามสิบนาทีเปลี่ยนข้าง ตกลงตามนี้”  มันพูดเองสรุปกติกาเองเสร็จ..ไม่รอใครแสดงความคิดเห็น ก่อนจะหันมาเรียกพวกกูรวม เพื่อวางตำแหน่งตัวเล่น
“บอมย์..มึงเล่นเซ็นเตอร์ ประกบไอ้เทค ตะเกียงการ์ดซ้ายประกบได้กาน กูจะเล่นแบล็คประกบไอ้พรต..ไอ้สันต์มึงประกอบไอ้ชัด..ไอ้วัดประกบไอ้นุ..โอเคลองเล่นดูก่อนเราเสียเปรียบแค่ไอ้สันต์ที่ต้องประกบไอ้ชัด..แต่มึงพยายามบังบอลมันไว้ ถ้ามันได้ลูกให้ไอ้วัดเข้าประกบช่วยเล่นสองรุมหนึ่งดู..ไม่ต้องกังวลไอ้นุมัน หากพวก
มันใช้ไอ้นุเป็นตัวเล่น..ไม่ต้องบอกนะตะเกียงต้องจัดการยังไง เพราะมันเล่นการ์ดเหมือนกัน..ไอ้กานปล่อย
ทิ้งไว้..ให้ไอ้บอมย์เข้าบีบแทน  แต่ถ้าเราครองบอล..ให้ใช้ความสามารถเฉพาะตัวทำสกอร์ได้เลย เนื่องจากเราเสียเปรียบตัวเล่นที่ชำนาญไปหนึ่งตำแหน่ง ฉะนั้นอย่าเลี้ยงบอลนาน..เข้าใจกันนะ  ป่ะ!..ลองดูก่อนแล้วไง
ค่อยปรับกันอีกที”    พูดจบมันก็ให้พวกเราล้อมวง  บูม..ก่อนลงแข่ง  เสียงเข้มได้อีก
“แดง...สู้!.”  สีกูบูมจบ  
“น้ำเงิน...สู้!..โว้ย!.”  มีโว้ยได้อีกพวกมัน  
เกมส์เริ่มขึ้น..ท่ามกลางเสียงเชียร์รอบสนาม  ทั้งแฟนคลับสีน้ำเงินที่แปรผันกลับไปเชียร์สีตัวเอง  ขณะหลงผิดไปชั่ววูบมากรี๊ด ๆ เรียกเรทติ้งให้กูอยู่ช่วงแรก นี่แหล่ะเค้าถึงว่าเลือดรักพวกพ้องของไทยยังไงมันก็เข้ม
กว่าน้ำ  คงไม่ต้องถามแล้วล่ะน่ะ!..ว่าทำไมถึงแบ่งสีเหลืองสีแดง ก็ดูกีฬาสีในโรงเรียดิ  ยังมีตั้งหกสี แปลกอะไรกะกีฬาระดับประเทศที่แข่งกันเพียงสองสี เข้าเรื่องดีกว่า..นอกเรื่องไปเยอะแล้ว..เกมส์เปิดโดยไอ้บอมย์..ชิงบอลมาครองได้แบบสบาย ๆ แม้ไอ้พี่เทคจะตัวไม่ใช่น้อย แต่เทียบความหนาแล้วล่ะก็ สิงห์บอมย์กินขาด มันเลี้ยงลูกหลบหลีกไปมา ก่อนจะส่งให้ไอ้หล่อเทพ  วิ่งตัดลูกเรย์หลบไอ้พี่พรต ตั้งท่าชู๊ดหลอก แต่ดีดลูกย้อนหลังกลับมาให้กูที่ยืนนอกกรอบสามแต้มอยู่  รู้แหล่ะ!..ลูกหลอกของพวกมัน..ที่ปิดเกมส์เอาชนะทีมไอ้พี่พรตไปหนึ่งคะแนน ก็แผนนี้เช่นกัน  กูจับลูกไว้..พริ้วหลบไอ้พี่กานให้ว่อง..มันช้าไปจังหวะ กูดีดลูกปล่อยลงห่วงโดย
ไม่กระทบขอบไปอย่างสวยงาม..เก็บสามแต้มแรก  ด้วยท่าชู๊ดที่เรียกเสียงเชียร์สนั่นเต็มยิม  แก้วหูแทบระเบิด  
แต่กลับส่งผลให้นักกีฬาในสนาม..อะดานารีนหลั่งกระจาย..คึกคักได้อีกโข  เพราะมันกระตุ้นให้เกิดความตื่นตัวไงทีมสีมันก็ใช่ขี้ ๆ ฝีมือขั้นเทพเหมือนกันทุกตัว ทำให้เกมส์ดำเนินไปอย่างต่อเนื่องผลัดกันรุกรับจนหมด
ครึ่งแรก พักยกห้านาทีเตรียมเปลี่ยนข้าง ตอนนี้สกอร์กลับเป็นสีกูตามสีมันอยู่ห้าแต้ม..ไม่แปลกเพราะเรามีจุดบอดอยู่ตรงตัวประกบไอ้พี่ชัด สู้กระดูกกันไม่ไหวคนละเบอร์ ทำให้พวกมันเจาะทางไอ้พี่สันต์..เพื่อเปิดช่องให้ไอ้พี่ชัดทำสกอร์ แม้จะให้ไอ้พี่นุเข้ารุมสองหนึ่งแล้ว  ก็เหมือนกับหนึ่งต่อหนึ่งอยู่ดี สีกูเลยพลาดทำให้แต้มตาม ขณะนั่งพักดื่มน้ำ ซึ่งพวกสวัสดิการสีจัดมาให้นักกีฬาสีตัวเอง
“ผ้าเย็นค่ะโต๋..”   ริต้า..เธอเพิ่มบริการพิเศษเฉพาะคน
“ขอบใจมาก”   ไอ้หล่อรับผ้ามาหน้าตาย แต่แม่เจ้า!...
“มะ..เช็ดให้..ตัวเปียกยังกะลูกหมาตกน้ำ”  ไม่ผิดครับ..มันไม่ได้เช็ดหน้ามันเอง แต่ดันจับหัวกูเอาผ้าโป๊ะเช็ดให้ไอ้ตะเกียงแบบไม่สนสื่อ..สายตาหลายร้อยคู่ รวมทั้งเจ้าของผ้าที่ยื่นให้มัน..อ้าปากค้างกันเป็นแถว..กูนะเหร่อ...เห่อ..เห่อ..เห่อ..ไม่ต้องบอก..เมมเมอรี่ช็อคค้างชั่วขณะ..เพราะห้ามก็ไม่ทัน  พูดก็ไม่ได้..จึงได้แต่ให้มันเช็ดหน้าให้ควันระอุไอร้อนผ่าว จนไม่รู้ว่าผ้าร้อนหรือผ้าเย็นที่บริการเช็ดให้กูอยู่ตอนนี้ ..แล้วเสียงกรี๊ดสนั่นก็กระหึ่มขึ้นอีกครั้ง หลังจากหายตะลึง
“กรี๊ดซ!..วู้วๆ!..อิจฉา..ว้าวซ..อิจฉา...หวานโคตรๆ..น่ารักกันสุดๆ...คู่รักแห่งตำนาน..บลาๆ”  อ่าห่ะ..ไม่ต้องจัดแถลงข่าวแล้ว..ประจักษ์พยานขนาดนี้  สิ่งเดียวที่ไอ้ตะเกียงคิดออก..เพื่อไม่ให้เป็นเป้านิ่งคือ
“ขอบคุณคร๊าบๆ....ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุน..ฝากเหนือฝากตัวด้วยนะคร๊าบ.”  ใช่แล้วที่ได้ยินไม่ผิด..กูจัดการคว้ามือไอ้หล่อ..จับมันหันหน้าให้กองเชียร์ พร้อมกับตะโกนขอบคุณ แถมออฟชั่นโค้งศรีษะอย่างสุภาพไปรอบทิศ โดยสั่งไอ้หล่อเทพให้ทำตามด้วย มันก็บ้าจี้ทำตามกูซ่ะ..ไม่อิดออดสักเอ๊ะ!   นึกภาพตาม..เหมือนกูกับมันจับมือกันยืนอยู่บนแท่นรับรางวัลเกียรติยศ แล้วเราทั้งคู่ต่างส่งยิ้มพร้อมโค้งให้กับคณะกรรมการ..และกองเชียร์ไปจนทั่ว  โดยตะโกนแหกปากขอบคุณให้อีกตะหาก เป็นไงที่นี่เข้าใจหรือยังว่าไอ้ตะเกียงทำอะไร ผลตอบรับอะรึ
“ฮ่า..ห่ะ.ห่ะ..ฮ่า.555ๆ!..น่ารักโคตรอ่ะ..ฮาได้อีก..ตะเกียงน่ารักมากคร๊าบ..พี่โต๋เท่ห์มั๊กมากค่ะ..มีความสุขจังเย้ย..น่ารักอ่ะ..บลาๆ”   เป็นไง..ไหน ๆ ก็จัดแล้ว เอาให้หนำใจพ่อยกแม่ยกซะเต็มอิ่ม..ไอ้พวกนักกีฬาในทีม..หัวเราะกูกันท้องคัดท้องแข็ง ไม่เว้นแม้แต่ไอ้พี่บอมย์..ไอ้พี่กาน..ไอ้พี่พรตเองก็เถ่อะ..กึ้งขำกึ่งบึ้งเอาให้แน่สักอย่างมึง..ไอ้พี่เทคมันอมยิ้มกลั้นขำกูสุด ๆ ใครจะไม่ขำกันละคร๊าบ..ร้อยวันพันปีหาดูไม่ได้ง่าย ๆ นะจะบอกให้ สิงห์โตน้ำแข็ง ขวัญใจสาว ๆ  พระเอกหล่อขั้นเทพ  จะกล้าลุกขึ้นมาทำท่าพิเรนโชว์ฮา..ให้คนเค้าเห็นกันซะขนาดนี้
ทุกคนคุ้นเคยกับอิมเมทหน้านิ่ง..หยิ่งสง่า..หล่อสาด..ได้โล่ห์..ของมันเป็นประจำ ใครจะคิดมันจะบ้าตามกู  
ไม่โวยสักคำ...เห่อ..เห่อ..นี่จาเรียกว่า.............ผัวบ้าเมียบ๊อง....คนอ่านบ้องตื้นหรือป่าว...แว๊ก!....
Part  46
แผนร้าย..อุบายเลว.
หลังจากฮาขี้แตกขี้แตน สุขเกษมสำราญกันถ้วนทั่วแล้ว ก็ได้ฤกษ์ลงสนามเปลี่ยนฝั่ง เข้าสู่สมรภูมิรบ ทางเกมส์กีฬากันต่ออีกสามสิบนาที ตอนนี้สกอร์สีแดง 47  สีน้ำเงิน 52 คะแนน สีกูตามอยู่ห้าแต้ม  เริ่มต้นมา..เกมส์ยังคงสนุกสนานเอามันกันสุด ๆ โดยมีเสียงเชียร์ทั้งสองสี โห่ร้องเชียร์กันสนั่น..ไม่มีใครยอมใคร ขืนเป็นอย่างงี้ทุกวัน มีหวังวันแข่งจริง..กูว่ากองเชียร์สองสีนี้..คงไม่มีเสียงไปตะเบ่งแข่งสีอื่นแม่งหรอก..คอแตกตั้งกะวัน
ซ้อมชัวร์ จนถึงนาทีสุดท้ายพวกกูสีแดง..ก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ ให้สีน้ำเงินไปแบบไม่มีข้อกังขา  ด้วยสกอร์ 78  ต่อ 96  คะแนน ยังมองเห็นหลังไวไว..ดีกว่าห่างมองไม่เห็นฝุ่น พูดกันแบบนักกีฬา  วันนี้เราสู้ไม่ได้จริง ๆ คงเพราะเราเพิ่งซ้อมกันวันแรก มีจุดอ่อนในทีมให้แก้ไขอีกมากเล่นยังไม่เข้าขากันเท่าไหร่..เพราะเพิ่งซ้อมทีม  วิเคราะห์ด้วยสมองอัจฉริยะของกูแล้ว..ทีมสีน้ำเงิน เรามีทางเอาชนะได้ไม่ยาก..ไว้ซ้อมกันดีดี..และวางแผนการเล่นให้รัดกุมกว่านี้ คงได้เจอกันรอบชิงแน่ ๆ อย่างน้อยยังมีเวลาซ้อมอีก 14 วัน สองอาทิตย์
เพราะอาทิตย์ที่สามก็เริ่มแข่งกีฬาทุกประเภทแล้ว  โดยกีฬาทยอยแข่งตั้งกะวันจันทร์ ยกเว้นประเภทลาน..
พวกกรีฑา..พุ่งเหลน  กระโดดไกล..วิ่งข้ามรั้ว..รวมทั้งประกวดลีด..ขบวนพาเหรดเปิดและปิดสนามวันศุกร์  
ตัดสินกันวันเดียว..พร้อมมอบถ้วยกีฬาแต่ละชนิด..ถ้วยขบวนพาเหรด ลีดและกองเชียร์และถ้วยกีฬารวม  ซึ่งแต่ละรางวัล..คือเป้าหมายหลักของพี่ ๆ สต๊าฟ..ที่ต่างคาดหวังคว้าเอามาเป็นของตนเองกันแทบทุกสี ขึ้นอยู่กับสีใดทำได้ดีกว่ากัน วัดความสามารถทักษะด้านความคิด  การวางแผนงาน..การทำงานเป็นทีม..และสุดท้ายพรสวรรค์ทางกีฬา องค์ประกอบที่ดีพร้อมสมบูรณ์  จึงจะทำให้ก้าวสู่ความสำเร็จ เป็นแชมป์ในกีฬา
‘จ้าวแห่งสปอร์ตเกมส์’ ในที่สุด
วอร์มอบอุ่มรางกายก่อนแยกย้ายกันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า..เพื่อเตรียมตัวกลับ  ดูเวลาห้าโมงกว่า ๆ แล้ว  ไอ้พี่โต๋บอกลุงพีมารับห้าโมงตรง ปานนี้คงจอดรถรอที่ประจำแล้วแน่ ๆ กูกับมันพากันมาเอากระเป๋ากับชุดนักเรียน..
ในตู้ล๊อคเกอร์ห้องพักนักกีฬา  ไอ้พี่บอมย์กับไอ้พี่กาน..รออยู่ข้างนอก ส่วนคนอื่น ๆ แยกย้ายกันไปล้างหน้า
ล้างตัว เหงื่อโซกบิดน้ำได้เป็นขันกันแล้วมั้ง  มาถึงล๊อคเกอร์กูเอากุญแจไข..จังหวะเปิดประตูอ้าออกเท่านั้น...
เสียงขู่จากในตู้ดังขึ้นทันที
“ฟู่..ฟู่..ฟ่อ..ออซ!..” งูเห่า...แผ่แม่เบี้ยตั้งตระหง่าน ลำตัวดำมะเมื่อมขนาดเท่าแขนเด็ก..กำลังตั้งท่าเตรียมฉก..ระยะห่างศอกหนึ่งพอได้ กูนิ่งจ้องตาไม่กระพริบ..หลบตามันไม่ได้เด็ดขาด  สมาธิต้องนิ่ง..ขยับนิดเป็นชีวิตดับ ตัวขนาดนี้ไม่ต้องบอกพิษจะขนาดไหน เหมือนยืนอยู่บนปากพญามัจจุราช  เสียงกระซิบเบา ๆ อยู่ไม่ใกล้
ไม่ไกลหลังกู
“อยู่นิ่ง ๆ อย่าขยับ..กำหนดลมหายใจลึก ๆ ตั้งสมาธิปิดการรับรู้ทางหู..ให้ได้มากที่สุด”  พูดจบ  กูรีบทำตามที่มันบอก  ยังไม่ถึงสามสิบวิ
“โฮกซ!.” ดั่งสนั่นหวั่นไหว...แก้วหูลั่นเปรี๊ยะ!..ขนาดกูใช้พลังลมไทเก็กบังคับ ปิดจุดไว้แล้วหูยังแทบแตก
พญามัจจุราชที่จ้องกูตรงหน้า..หัวระเบิดกระจาย เศษชิ้นส่วนเละเต็มตู้  ประตูล๊อคเกอร์บุบหงอบูบี้ไม่เหลือสภาพ  ไม่น่าเชื่อ!..รุนแรงขนาดนี้เชียว อ๊าฟเตอร์ช๊อคยังสะท้อน ก้องอยู่ในแก้วหู ทำให้หูอื้อไม่ได้ยินอะไรเลยตอนนี้  กูหันไปมองหน้ามัน..มันยืนนิ่งจ้องกูอยู่  ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมกับจับไหล่กูยึดไว้  
“กรซๆ!.”  เสียงแหลมสูงทำให้กู..แก้วหูโปร่งกลับมาได้ยินชัดเหมือนเดิมทันที สมคำร่ำลืออย่างที่พ่อเกริกบอกไว้จริง ๆ
“นี่สิน่ะ.. ‘พลังสิงห์โตคำราม’ ..”  กูถามมันเพื่อต้องการยืนยันอีกครั้ง
“อืม..พี่ใช้เพียงแปดสิบเปอร์เซ็น เพราะตะเกียงยืนขั้นตรงกลาง อันตรายมากหากควบคุมพลังพุ่งผ่านไม่ได้ ตะเกียงต้องบาดเจ็บสาหัส..ถึงตายได้ พี่ไม่กล้าเสี่ยงใช้ถึงร้อยเปอร์เซ็นต์...ขนาดแค่นี้  ยังต้องใช้เคล็ดผนวก
กลับ..แก้ไขแก้วหูบอดของตะเกียงคืนอีก..ไม่เช่นนั้นหูจะหนวกไม่ได้ยินไปถาวร  การแก้ต้องไม่ช้ากว่าห้านาที ช้ากว่านั้นไม่สามารถช่วยอะไรได้ มันจำเป็นต้องใช้วิธีนี้..เพราะไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้ว คงไม่โกรธพี่นะ..
พี่ยอมเสี่ยงดีกว่า..จะทนเห็นตะเกียงเป็นอะไรไปโดยทำอะไรไม่ได้ ”  พูดจบรวบตัวกูเข้าไปกอดซะงั้น..กูก็ปล่อยมันกอดอ่านะ..มันเพิ่งช่วยชีวิตกูหยก ๆ  ยังหวาด ๆ อยู่เลย มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ..ที่งูเห่าตัวเท่าแขน..จะมาอยู่ในตู้ล๊อคเกอร์ที่สูงจากพื้นกว่าเมตรเจ็ดสิบ ท่าทางพร้อมจะฉกผู้บุกรุกทันที  ดูจากการแผ่แม่เบี้ยผงกหัว..แสดงว่างูตัวนี้ถูกทำให้หงุดหงิดมาก่อน..มันถึงตกใจง่าย  สัญชาตญาณของงู..ต่อให้มันตกใจ แต่จะไม่แสดงอาการทันทีแบบที่เจอหรอก..อย่างมากมันก็ขดตัวซุกเหมือนเราเห็นในสวนสัตว์ นี่คงมีการวางแผนล่วงหน้ามาแล้ว ถ้าไม่มีไอ้พี่โต๋..กูอาจไม่รอด ถึงจะรอดก็คงบาดเจ็บปางตาย  อย่าคิดว่าไอ้ตะเกียงเก่ง ทำไมถึงจัดการกับงูตัวเดียวไม่ได้ กูเก่ง..แต่ต้องดูสมรภูมิด้วย งูตั้งท่าเตรียมฉกขู่ฟ่อ ๆ อยู่ปลายจมูก..ห่างไม่ถึงช่วงแขนหน้ากูพอดี  ซ้ำอยู่ในล๊อคเกอร์มีผนังคุ้มตัวมันอีกทั้งสามด้าน  กูไม่ใช่ซุปเปอร์แมน..จะได้ยื่นมือไปจับมันออกมา..โดยที่มันไม่ฉก หรือฉกแล้วกูไม่ตาย..แค่ขยับ..อย่าหวังว่าจะทันยื่นมือเลยด้วยซ้ำ คงโดนมันฉกกลางหน้าผากเข้าให้  รู้จักงูเห่าน้อยไปซะแล้ว มันไม่ได้โง่นะงูน่ะ..รูอยู่ไหนยังมุดลงถูกเลย ที่นี้เข้าใจหรือยัง
“อำนาจทำลายล้าง มันแรงขนาดนี้เลยหรือพี่” กูยังคลางแคลงใจ..พลังสิงห์โตคำราม..ของมันไม่หาย  ถามให้ได้ความกระจ่างดีกว่า
“ใช่..ถ้าสำเร็จขั้นสูง เหมือนพี่ทำเมื่อกี้ เราสามารถกำหนดเป้าหมาย..ให้พลังกระแทกวัตถุโดยตรงได้  
แต่ประเภททะลุผ่านตัวกลางมีชีวิต..ไปทำลายอีกฝั่งหนึ่ง โดยคนกลางไม่ได้รับบาดเจ็บ พี่ไม่เคยฝึกมาก่อน..
และไม่แน่ใจว่าจะทำได้ พ่อเคยพูดว่ากว่า 100 ปีก่อน  บรรพบุรุษของพี่ฝึกสำเร็จเพียงท่านเดียว..เพิ่งรู้ว่าพี่ก็
ทำได้..แถมใช้พลังเพียงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ตะหาก แทบไม่อยากเชื่อตัวเองเลย..ว่าพี่จะสามารถ.”    บ้าไป
แหล่ะ!..เพิ่งรู้ว่ากูกลายเป็นหนูทดลองมึงไปโดยไม่รู้ตัวซะงั้น  หลงดีใจไปชั่ววูบ
“ตกลง ตะเกียงกลายเป็นหนูทดลองว่างั้น”  พูดเสียงสะบัดใส่มันแหล่ะ!..หมั่นไส้หน้าตาลันล้าสุด ๆ  
“เอ้ย!..ไม่ใช่น๊า..ที่พี่ดีใจ..มันเป็นผลพลอยได้ตะหาก..สงสัยแรงบันดาลใจที่ทำให้พี่สามารถบังคับพลังผ่านตะเกียงไปได้ โดยตะเกียงไม่ได้รับบาดเจ็บ คงมาจากพลังแห่งความรักแน่นอน ถึงทำให้พี่ควบคุมพลังไว้ได้ ไม่ทำร้ายคนรัก..แต่ทำอันตรายศรัตรูแทน”    เอ่อ!..ไปไม่เป็นเลยกู คุยเครียดอยู่ดีดี..มันดันส่งบทหวาน..น้ำตาลอายเข้ามาซะงั้น..ก่อนหน้ากูจะระเบิดเละเหมือนหัวงู  ดึงความสนใจมันไปก่อนดีกว่า
“ นอกเหนือจากนี้..สิงห์โตคำราม..ทำอะไรได้อีก”  อยากรู้อ่ะ!..พอเห็นกับตาเจอกับตัวแล้วอึ้งเลยง่ะ..ไม่อยากเชื่อ..แฟนกูโครตเก่งเวอร์..ใช่น้อย..   
“ที่จริง..มันสามารถทำอันตรายสิ่งมีชีวิตในระยะห้าสิบเมตร..ให้ถึงตายได้  โดยกระจายพลังเหมือนปาระเบิด..เรียกว่า.. ‘สิงห์พิโรธ’  ต่างกันเพียงแค่มันทำร้ายสิ่งที่อยู่ข้างหน้า  ไม่ทำอันตรายสิ่งที่อยู่ข้าง ๆ..และอยู่หลังคนใช้พลัง  ลูกระเบิดมันทำลายเป็นวงกลม แต่สิงห์พิโรธ..เป็นครึ่งวงกลม ถ้าระดับความดันโลหิต..ของสิ่งมีชีวิตสูงตามพลังที่ส่งไปกระแทก ก็จะระเบิดแตกเป็นเสี่ยง ๆ..อย่างศพงูตะกี้ ทำให้รู้ว่างูตัวนั้นกำลังโกรธอยู่ จึงทำให้เลือดงูพุ่งทะลุจนหัวระเบิดออก  แต่ถ้ามีพลังต้าน..แรงกดกระแทกของสิงห์พิโรธ พลังก็ไม่สามารถทำอันตรายได้เลย ซึ่งพลังที่เป็นคู่ปรับคือพลัง ‘ปิดทวาร’  สิงห์โตคำราม และสิงห์พิโรธ ก็ไม่ต่างกะเสียงดนตรีกล่อม
ให้ฟังธรรมดา ที่พี่ใช้เมื่อกี้..มันขั้นสูงสุดซึ่งร้อยปีมาแล้ว พี่ใช้ได้เป็นคนแรกคือ สิงห์ธนู...
เป็นการบังคับพลังเป็นเส็นเดียว ทำให้เกิดแรงอัดมหาศาลเข้ากระแทกวัตถุ..ให้ระเบิดในทันที พลังที่ใช้
จะไม่ทำร้ายใครที่เราไม่ต้องการ ใครที่ได้ยินเสียงแต่พลังมันไม่กระจาย ก็เป็นแค่เสียงดังเหมือนเสียงเพลงในเธคปกติ ดิซิเบลจะไม่แรงถึงขนาดทำลายแก้วหู..หรืออวัยวะภายในได้ นี่ตะหากที่พี่ดีใจ..เพราะจู่ ๆ พี่ก็ก้าวข้ามสำเร็จได้ซะงั้น นอกจากสามารถบังคับพลังพุ่งใส่งูโดยตรงได้แล้ว  พี่ยังควบคุมพลังผ่านตะเกียง..โดยไม่ทำอันตรายถึงขั้นบาดเจ็บ..มีแค่อาฟเตอร์ช๊อค ซึ่งสามารถแก้ไขได้ด้วยเคล็ดผนวกกลับ..ที่พี่ทำให้ไง ที่นี้เข้าใจ
หรือยัง..เกี่ยวกับพลังสิงห์โตคำราม?”   อ่าห่ะ..เข้าใจแล้ว..สิงห์โตคำราม..แบ่งเป็นสามขั้น ส่วนใหญ่ที่ฝึกได้คือสิงห์คำราม ใช้ขู่ตะคอกให้ชะงักค้าง..ตกใจไม่ถึงกับฆ่าให้ตายได้ ถ้าสูงขึ้นไปถึงขั้นทำอันตรายถึงชีวิตเรียก..สิงห์พิโรธ   แต่ขั้นสุดยอดแล้วคือ..สิงห์ธนู ซึ่งไอ้พี่โต๋มันเพิ่งฝึกสำเร็จตะกี้นี้เอง จะว่าเป็นความสำเร็จบน
ความซวยของไอ้ตะเกียงก็ว่าได้  เอาหล่ะ..ยังไม่หายสงสัย..งานนี้คุยวิชาสิงห์กันอีกสักสองสามคำถาม  
ให้มันแตกฉานสำเร็จตั๊กม้อ..กันไปเลย
“แล้ว..พลังปิดทวาร..สามารถข่มสิงห์ธนูได้หรือไม่”  นี่ไง..ที่กูสงสัย เมื่อพลังปิดทวารเป็นพลังข่มสิงห์โตคำราม..กับพลังสิงห์พิโรธ แล้วสิงห์ธนูล่ะ..จะถูกข่มหรือเปล่า
“พี่ว่าไม่นะ...เพราะพลังปิดทวาร บังคับธาตุลมปิดทวารทั้งเก้า..ไม่ให้พลังสิงห์โตคำราม..กับสิงห์พิโรธ  เข้าไปกดกระแทกระบบความดันโลหิตได้ แต่สิงห์ธนูเป็นพลังเส้นเดียวที่มีความแหลมคม..และรุนแรงเหมือนลูกธนู
ที่ปล่อยออกจากคันศร สามารถพุ่งกระแทกหัวใจได้..โดยไม่ต้องผ่านทวารทั้งเก้า พี่มั่นใจว่าพลังปิดทวารไม่น่า
จะข่มได้.”    อาห่ะ!...ฟังมีเหตุผล แต่ตอนนี้ไอ้ตะเกียงเป็นเจ้าหนูจามไม  ชวนทุกคนมาศึกษาเคล็ดวิชากัน
สักนิด  เพื่อเป็นความรู้ประเทืองปัญญากันอีก
“แล้วพลังปิดทวาร มีคู่ปรับหรือเปล่า”  ถามในสิ่งที่อยากรู้ ตามหลักวิชาเหนือฟ้ายังมีฟ้าไง
“มีสิ..ก็เคล็ดวิชา ‘วรเวทย์อัคนี’ ของตะเกียงไง ไม่รู้อีกหรือ...วรเวทย์อัคนี  เป็นการสกัดจุดลมปราณ..ไม่ว่าจะจุดชา..จุดสลบ..จุดเป็นจุดตาย  นั่นก็แสดงให้เห็นแล้วไงว่า..หากผู้ที่ใช้พลังปิดทวารถูกสกัดจุดชา..ไม่สามารถบังคับธาตุลมปิดทวาร แล้วจะใช้พลังปิดทวารได้ยังไง..เข้าใจหรือยัง  ว่าทำไม..สิงห์โตคำราม..ถึงได้พึ่งวรเวทย์อัคนี”  ความสัมพันธ์ของมันเป็นแบบนี้เองนะรึ  พ่อเกริกไม่ได้บอกลึกซึ้งอะไรกูมากนัก แค่นี้กูพอจะปะติดปะต่อได้แล้ว
“แสดงว่า..พ่อเกริกช่วยชีวิตพ่อสิงห์ไว้..เมื่อสิบแปดปีก่อน  คงมาจากสาเหตุของพลังที่ข่มกันใช่หรือเปล่า”  
“อืม..ใช่แล้ว ถ้าไม่ได้วรเวทย์อัคนีของพ่อตะเกียง..พ่อพี่ก็คงตายไปแล้ว เพราะไม่สามารถใช้พลังสิงห์โตพิโรธทำร้ายศรัตรูได้..เพราะเค้าข่มพลังของพ่อพี่ ด้วยเคล็ดวิชาปิดทวารไง..พ่อพี่ถึงได้รับบาดเจ็บเจียนตาย..จังหวะพ่อเกริกแก้เคล็ดวิชากลับ..ทำให้พ่อพี่ใช้พลังเฮือกสุดท้ายทำร้ายพวกศรัตรูจนบาดเจ็บล้มตาย..แต่พ่อพี่ก็ไม่สามารถกลับมาใช้พลังได้อีก อย่างที่พี่บอกพ่อสามารถใช้ได้ไม่เกินสี่สิบเปอร์เซ็น..ซึ่งมันทำร้ายใครถึงตายไม่ได้  นอกจากตะคอกสัตว์ใหญ่ให้ตกใจวิ่งหางจุกตูดเท่านั้น”    นี่สินะ..ที่ทำให้พ่อสิงห์สาบานเป็นเพื่อนตายกับพ่อกู แต่มันน่าจะมีเหตุผลอื่นอีกแน่ ๆ ที่ทำให้เกี่ยวพันมาถึงกูจนได้  แต่ไม่มีใครบอกรายละเอียด
“พี่ว่า..อยู่ดีดีงูเห่าจะหายตัวมาอยู่ล๊อคเกอร์ตะเกียงได้เองหรือเปล่า ทั้งที่ลูกกุญแจล๊อคอยู่ ตอนตะเกียงเปิด..มันก็ยังล๊อคอยู่ แสดงว่ามีใครเจตนาเอามาใส่ และคนนั้นก็มีกุญแจล๊อคเกอร์ตะเกียงด้วย”  กูลองถามความคิด
เห็นมัน  อย่างที่กูสงสัย
“เจตนาจงใจทำนะ..คงมีใครวางแผนไว้ก่อน..ส่วนเรื่องกุญแจไม่สำคัญหรอก ว่ามันมีลูกกุญแจหรือไม่  
เพราะมันสามารถเสดาะกุญแจได้..ถ้ามันมืออาชีพ แต่ความคิดฆ่าให้ตายโดยใช้งู..ถือว่าไม่ธรรมดา  เพราะหากตะเกียงเป็นอะไรไปแล้ว ไม่สามารถหาหลักฐานสาวถึงคนทำได้ ไม่รู้จะเอาหลักฐานมาพิสูจน์ยังไง..ฆาตกรคืองูเห่า ไม่ใช่อาวุธของมีคม..ที่พอจะพิสูจน์หาที่มาของต้นตอได้”  
อืม..กูก็คิดเหมือนมึง..คนทำความคิดมันล้ำลึกใช่หยอก เห็นทีงานนี้ต้องระวังตัวเพิ่มขึ้น ประมาทไม่ได้แล้ว..
ศรัตรูอยู่ในที่มืด แต่เราอยู่ที่สว่างเสียเปรียบด้านยุทธศาสตร์

‘รู้เขารู้เรา..รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง’  มีแต่รู้เรา..ไม่สามารถรู้เขา ทำให้กูต้องคิดหนัก   เพิ่งเข้าใจทำไม..ทั้งพ่อเกริกพ่อสิงห์ ย้ำนักย้ำหนาไม่ให้กูห่างไอ้พี่โต๋เพราะวิชาเราสองตระกูลเกื้อหนุนสัมพันธ์กันนี่เอง  ขอบคุณโชคชะตาที่พาให้กูมาเจอกับมันถ้าวันนี้ไม่มีมันอยู่ด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่ากูจะรอดหรือเปล่าเข้าใจถ่องแท้แล้ว..เหนือฟ้ายังมีฟ้า..เหนือไอ้ตะเกียง..ยังมีงูเห่า..เหนืองูเห่า...ยังมีสิงห์โต๋..หึ..หึ..หึ.. แต่เอ้?...แล้วเหนือสิงห์โต๋มีใคร....อ้าห่ะ!..โง่ไปได้..เหนือสิงห์โต..มีกูไง...กร๊ากๆ....สะใจสุดๆ........

Klong

ขอบคุนครับ

thae33001

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุนครับ

ton521

ขอบคุนครับ

Alongkorn173

ขอบคุนคร้าบบบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

OneBe2

เหนือสิงโ๖ยังมีกูไง 5555 ชอบๆๆๆ

kabuki

ขอบคุณครับ

xspace

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

boobooboy

มีพลังจิตกันด้วย  

Intra

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ