ตะเกียงพิเศษ ??? 51-52

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
อ้าว!..กูยังเด็กอยู่เห่อะ..ยังไม่ถ่ายบัตรเลย..ยังใช้เด็กชายนำหน้าแล้วมันจาผิดตรงไหนมึงและผิดเต็ม ๆ..พรากจิ้นกูทั้งที่กูยังไม่ทันใช้นายเลยด้วยซ้ำ...เสือกล้อกูอีก...อดไปเลยมึงอย่ามาอ้อนขอกูแล้วกาน....ชิ...
Part  51
..อิทธิพลจากตะเกียง...
วันนี้แข่งวันที่สองแล้ว ทุกอย่างยังคงสนุกไม่ต่างกะเมื่อวาน ไฮไลท์กีฬาบาสกับตะกร้อ  ยังคงอยู่ที่สามสี
คือแดง น้ำเงิน และเหลือง  เพราะส่วนใหญ่นอกจากตั้งใจเชียร์กีฬาแล้ว ยังตั้งใจเชียร์คนที่ตัวเองชื่นชอบ  
ซึ่งล้วนสังกัดสามสีนี้ หลังจบสิ้นการแข่งขันในวันนี้  ทำให้รู้สายรอบตัดเชือกแล้วว่า  ใครเจอกับใคร บาสเกตบอลจัดสาย  ดังนี้
       ที่หนึ่งสาย  A  : สีแดง   VS   ที่สองสาย B  :  สีเหลือง
       ที่สองสาย  A  : สีส้ม    VS   ที่หนึ่งสาย B : สีน้ำเงิน
สายแข่งตระกร้อ
       ที่หนึ่งสาย  A  : สีแดง    VS   ที่สองสาย  B :  สีน้ำเงิน
       ที่สองสาย  A  : สีเขียว    VS   ที่หนึ่งสาย B :  สีเหลือง
ซึ่งพรุ่งนี้ เป็นวันตัดเชือกเข้าชิง แต่ละคู่ใครชนะเข้าชิง ใครแพ้ชิงที่สาม ปรากฎสีกู (สีแดง)  ตัดเชือกบาสเจอ
สีเหลืองของไอ้พี่รัน ซึ่งฝีมือไม่ธรรมดา ถึงจะแพ้สีน้ำเงินขพวกไอ้พี่พรตมาก็เถ่อะ  สกอร์ก็ไม่ขาด สีไอ้พี่รัน
ตัวเล่นถ้าวัดกันตามฝีมือ ก็พอมองออกว่าสีแดงกูได้เปรียบดังนี้ไอ้พี่บอมย์ VS ไอ้พี่วิน ทั้งฝีมือ น้ำหนัก ส่วนสูง รูปร่างสูงใหญ่หนากว่าไอ้พี่วิน เซ็นเตอร์เราเหนือกว่าได้พี่โต๋ VS  ไอ้พี่โทนี่  คู่นี้ยิ่งกินขาด ไม่ต้องอ่านว่าไอ้พี่โทนี่ห่างชั้นไอ้พี่โต๋อยู่ไม่น้อย  ดังนั้นแบล็คขวาเราเหนือกว่าอีก (ฟอล์เวิร์ด & รีบราวน์)ไอ้ตะเกียง VS ไอ้พี่รัน งานนี้เจอกัน กูไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ พูดได้เต็มปากกูเก่งกว่ามันเยอะ เดี๋ยวแข่งก็รู้ เรื่องกีฬากูอ่ะขั้นเทพ
การ์ดซ้ายกูชนะห่า..ห่า..ห่า..  (พอยการ์ด & เซฟการ์ด)ไอ้พี่สัน VS  ไอ้พี่ต้า คู่นี้สีกูเสียเปรียบ ไอ้พี่ต้าชั้นฝีมือเหนือกว่าไอ้พี่สันต์มากโขอยู่  ต้องพยายามช่วยกันอุดจุดนี้ ปิดไม่ให้มันมีโอกาสเล่นบอลอิสระมาก จังหวะ
คาบลูกคาบดอก  ต้องยอมฟาวน์ดีกว่าให้มันฟรีเล่น แผนไอ้หล่อเทพอ่านเกมส์เล่นไว้อย่างนี้ต่ำแหน่งการ์ดขวากูอ่อนกว่ามันเยอะไอ้พี่วัด Vs ไอ้พี่ xxx  สีไอ้พี่รันมัน คู่นี้กูว่าสีกูเหนือกว่านิด ๆ ดูจากฝีมือการเล่นของมันแล้ว
ตั้งกะเมื่อวานไอ้พี่วัดเหนือกว่า แบล็คซ้ายกูกินอีก และแล้วก็ถึงรอบตัดเชือกเช้าวันพุธ บาสเก็ตบอลแข่งเช้า ก่อนที่จะรอตัดเชือกตะกร้อช่วงบ่าย  และก็ถึงเวลานักกีฬาวอร์มก่อนแข่ง วอร์มเสร็จไอ้พี่โต๋เรียกรวม
เพื่อประชุมแผนซักซ้อมความพร้อมกันอีกครั้งวางไว้คร่าว ๆ ถ้าเล่นและล๊อคตำแหน่งพวกมันอยู่ รับรอง
ชนะชัวร์ ขอให้ทุกคนเล่นไปตามแผน ก่อนจะกอดคอก้มหัวบูมทีม  คงไม่ต้องบอกว่ามันให้กูอยู่ตรงไหน แน่นอนฝั่งขวามันประกบเอง ฝั่งซ้ายไอ้พี่บอมย์สกัด ดังนั้น..กูอยู่กลางอย่างไม่มีข้อสงสัย มันคงยอมให้
นักกีฬาคนอื่นมากอดคอกูบูมหรอก  สีไอ้พี่รันมันก็บูมแล้วเราก็ลงสนาม เกมส์ช่วงต้นผลัดกันทำคะแนนไปมา ยังไม่มีใครเพลี่ยงพล้ำมากนัก จนหมดครึ่งแรก สีกูนำอยู่ 2 แต้ม  ถือว่าหายใจรดต้นคอ ก่อนลงสนามเปลี่ยนข้างชู๊ท  ไอ้พี่โต๋วางแผนใหม่ โดยมันจะให้ไอ้พี่วัดมาประกบไอ้พี่โทนี่แทนมัน ส่วนมันจะออกมาทำสกอร์  
โดยมันจะประกับไอ้พี่ xxx  ตัวอ่อนสุดของทีมไอ้พี่รัน  ซึ่งมันคิดว่าหากทางไอ้พี่รันปรับแผนตาม  โดยให้
ไอ้พี่โทนี่ตามประกบมัน ก็จะเข้าทางเป็นสองรุมหนึ่งตำแหน่งมัน ฉะนั้นให้ไอ้พี่วัดไปรุมไอ้พี่รันที่ประกบกู เท่ากับว่ากูก็จะอิสระสามารถครองบอลทำสกอร์ได้ง่ายขึ้น เพราะไอ้พี่รันถูกพัวพันจากไอ้พี่วัด  แผนล่อเสือออกจากถ้ำของมันเองมันบอก  เพราะหากไอ้พี่โทนี่ ไม่หลงกลตามมารุมมันอย่างที่คิด มันก็สบายตัวสามารถทำสกอร์ได้ง่ายขึ้นด้วย เพราะไอ้พี่ xxx  เอามันไม่อยู่ชัวร์   ขนาดไอ้พี่โทนี่ยังห่างชั้น นับประสาไอ้พี่ xxx  นี่จะ
ต้านมันอยู่ เห็นหรือยังแฟนกู เหลี่ยมจัดขนาดไหน
พอเกมส์เริ่มเล่น เป็นดังคาดสีเหลืองปรับแผนตาม ให้ไอ้พี่โทนี่ตามประกบมัน ไอ้พี่วัดเลยเข้าพัวพันไอ้พี่รัน เสร็จกูไอ้ตะเกียงเลยเป็นฮีโร่ ทำสกอร์ไหลยังกะน้ำ ทิ้งห่างไปกว่า 18 คะแนน  พอไอ้พี่รันรู้ว่าหลงกล ก็สายไปซะแล้ว เพราะเวลาที่เหลือมันทำสกอร์ตามไม่ทัน  ทำให้สีกูชนะไปด้วยคะแนน 79  ต่อ 69  ห่างสิบคะแนน จังหวะที่นักกีฬาปรบมือวิ่งเข้าไปจับมือกันในสนาม ไอ้พี่รันมันกอดไอ้พี่โต๋ ตบไหล่ไปสองที พร้อมกับพูดว่า
“ไอ้สิงห์เจ้าเล่ห์..ไม่ทิ้งลายเลยนะมึง..หึ..หึ..หึ”  ไอ้พี่โต๋ยักคิ้ว ยกยิ้มตอบมันอย่างภูมิใจโคตรซะงั้น เห็นการวางแผนมันวันนี้แล้ว เชื่อแล้วว่าทำไมพวกเพื่อนมันถึงยอมรับมันเป็นหัวหน้าแก๊งค์  มันมีดีจริง ๆ เก่งจริ้ง...
แฟนใครเหน่าะ....
สีกูเข้าไปรอชิงชนะเลิศตามคาด และสีที่ต้องเจอกันคือสีน้ำเงิน นัดล้างตาเอาคืนตอนลงซ้อม ดันแพ้มัน ครั้งนี้
สีแดงจะล้างตาคว้าแชมป์ให้ดู 555!
ส่วนสีเหลืองไอ้พี่รันชิงที่สามกับสีส้ม มันคงชนะโดยไม่ต้องอ่าน บ่ายเหลือตัดเชือกตะกร้อ  สีกูเจอกับไอ้พี่พรต เป็นเกมส์ที่กองเชียร์ต่างตามเชียร์กันเต็มสตรีม เลิกแล้วเราก็พากันไปกินข้าว  ที่ห้องชมรมเกษตร..เพราะพวกสวัสดิการจัดข้าวกล่องไว้เลี้ยงนักกีฬาที่นั่น ดังนั้นพอพักปุ๊ป..นักกีฬาสีกูเลยมาร่วมกันที่นี้ ไอ้พี่บอมย์นั่งกิน
กะพวกกู..โดยมีไอ้พี่โตนั่งประกบอีกข้าง  พวกแม่งแย่งกันบริการกูใหญ่ คนหนึ่งหยิบข้าวคนหนึ่งหยิบน้ำ
พวกมันให้กูรอเฉย ๆ จะไปหยิบเอง..มันก็ส่งสายตาปรามมาให้ทั้งคู่ ไม่ใช่ว่าพวกมันอะไรกะกูหรอก กูดูออกมันไม่ยอมให้กูไปเบียดคนเยอะ ๆ เพราะตอนนี้กองเสบียงข้าว มีแต่พวกนักกีฬารุม คงไม่อยากให้กูเบียดใคร  
หรือแน่ ๆไม่อยากให้ใครเบียดกูนั่นแหล่ะ อารมย์พวกมันประมาณนั้น กูเลยสบายตัว  นั่งจองที่รอแดก
อย่างเดียว กินเสร็จก็นอนเอาแรง เก็บแรงไว้แข่งตะกร้อช่วงบ่าย  ดีหน่อยที่แข่งคู่สอง เพราะสีเหลืองไอ้พี่รันแข่งคู่แรก ดังนั้นมีเวลานอนนานเกือบสองชั่วโมง  พวกกูเลยสลบเหมือดในห้องนั่นแหละ ไอ้พี่บอมย์เอาเบาะมาปู เอาหมอนมาด้วยเสร็จสรรพ  อุปกรณ์ของพวกที่หอบหิ้วมาตอนทำฉากอัศจรรย์ จึงเป็นอานิสงฆ์ให้พวกกูใช้นอนเรียงกันเลยแม่งสามคน มันสองคนนอนริม กูนอนกลางเหมือนเคย ดูแล้วเหมือนกูถูกประกบจากพวกมันตลอดอ่ะ  ช่วงนี้ใคร ๆ ถึงว่าพวกกู 3P  แต่ก็ไม่ได้ล้อไรมากมาย เพราะรู้ว่ากูเป็นสมาชิกคนที่หกของ
กลุ่มสิงห์โตดำ ไอ้พี่โทนี่ทำหน้าที่โพสแจ้งในบอร์ดของกลุ่ม และบอร์ดของโรงเรียน..ตั้งกะวันที่พวกแม่งบังคับกูเข้ากลุ่มแล้ว เลยไม่มีใครแปลกใจที่พวกกูไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดบ่ายสองโมง กูปลุกพวกแม่งลุกออกไปล้างหน้า เสร็จแล้วก็ตรงไปยิมกัน เข้าไปถึงเสียงกรี๊ดต้อนรับสนั่นจากสีกูและแฟนคลับ พวกไอ้พี่พรต
อยู่ฝั่งตรงข้าม มีผ้ามัดหัวสีน้ำเงิน  สงสัยเพิ่งเตรียมมาวันนี้ ตอนแข่งสองนัดแรกไม่เห็นมี อ้ารู้แล้วผลงานของ
พี่แก เห็นออกลีลามัดหัวยังกะนักกีฬาเขาด้วย นำหน้ากองเชียร์เต้นเย่ง ๆ อยู่นั่น พี่อังมองไอ้หล่อเทพ ตาเศร้า
ได้อีก..กูเข้าใจพี่เค้านะ ตั้งกะวันที่มีเรื่องกับริต้า กูเพิ่งเห็นพี่แกวันนี้เอง ที่ผ่านมาไม่เจอพวกแกเลย เข้าใจว่า..
ยุ่งเรื่องสีเหมือนกัน วันนี้คงตั้งใจยกพวกมาเชียร์สีน้ำเงิน  เพราะรอบตัดเชือกเข้าชิง กองเชียร์ทุกสีไม่มีใครยอมใครอยู่แล้ว สีกูก็เต็มแม็กเหมือนกัน  ขาดแต่พวกลีดที่ไม่มาเพราะต้องซ้อมกันอยู่ ทำให้ไม่เห็นริต้า ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องปะทะกับคู่ปรับเก่าพวกพี่อัง ไอ้คุณชายมันหน้านิ่งไม่บอกความรู้สึก  หน้าแม่งอ่านยากจริงมึง
พอพวกกูเตรียมตัวเสร็จ กรรมการก็เรียกหัวหน้าทีมไปเสี่ยงแดน และเริ่มลงวอร์ม สีน้ำเงินวอร์มก่อน หมดเวลาก็สีแดง ก่อนเดินกลับโต๊ะนักกีฬาข้างสนามไอ้พี่พรตมันเข้ามายืนเกาะตาข่าย คุยกับกู
“น้องตะเกียงคร๊าบ...ยังไงออมมือให้พี่พรตบ้างนะคร๊าบๆ..จุ๊บๆ..” พูดพร้อมกับยิ้มหวานส่งจูบใส่กู..สายตาวิบวับให้อีก ไม่มีแคร์เสียงโห่...ฮิ้ว..เป่าปากจากแฟนคลับทั้งของกูของมัน..ดังแข่งกันให้ลั่นสนามไปหมด..ส่วนกูอ่านะ..อายแม่งโคตร..ไม่คิดว่าไอ้พี่บ้านี่มันจะกล้าทำไปได้...เวรจริง.....
“เห้ย!...น้อยหน่อยมึงอ่ะ...ยุ่งไรเด็กกูว่ะ!..ไปได้แล้ว..หมดเวลาวอร์มมึงแล้ว..”  ไอ้พี่โต๋หน้าบึ้งเข้าใส่  ก่อนจะพูดเสียงห้วน..ตอกไอ้พี่พรตหน้าหงายกลับทันที
“โหไรว่ะ!..หวงจริง...ดุตะหาก...ตกลงเป็นเพื่อนหรือเป็นพ่อกันแน่เนี๊ยะมึง?” น้าน..มันไม่หยุด
มีกวนไอ้หล่อเทพอีกดอก ก่อนจะหันหลังเดินกลับสีมัน แถมยียวนกวนท่าทาง..ชูมือโบกเรียกเสียงกรี๊ด
สนั่นจากกองเชียร์ตะหาก..เอากะลูกบ้าลัลล้าสุดโต่งของมันดิ ไอ้หล่อเทพกูคงควันออกหูแหล่ะ..เดาจากหน้า
มันแดงก่ำขนาดนั้น เจอลูกยั่วโมโหตัดสมาธิคู่แข่ง..ของไอ้พี่พรตเข้าเห็นไอ้หล่อทำปากจิ๊จ๊ะ..ไม่พอใจเบา ๆ
แต่ยังนิ่งไม่ออกอาการนัก ถ้าไม่คุ้นนิสัยมันคงไม่รู้หรอก..ว่ามันกำลังโมโห อย่าหลงกลเข้าทางมันล่ะ?..
ไอ้สิงห์โต๋น้ำแข็ง สงสัยพวกไอ้พี่พรตทำการบ้านมาดี  คิดจะยั่วราชสีห์เสียสมาธิ..ใช้กูเป็นหมากแน่ ๆ ดูเหมือนจะได้ผลซะด้วย..ไอ้พี่บ้านี่ควบคุมอารมย์ตัวเองไม่ค่อยได้เหมือนปกติด้วยสิ พักหลังสังเกตุอารมย์มันจะมาจากกูโดยตรงทั้งนั้น กูมีอิทธิพลกับความรู้สึกมันล้วน ๆ เชื่อมึงแล้วล่ะ..ราชสีห์ตายน้ำตื้น....แล้วเกมส์การแข่งขันก็เริ่มขึ้น ไอ้พี่โต๋มันวางแผน กะใช้วิธีเดียวกับที่ไอ้พี่รันเอาชนะไอ้พี่พรตมา  คือเสริฟอัดไอ้พี่พรต และยั่วให้มันหงุดหงิดเพื่อให้มันพลาด แผนดีน่าจะสำเร็จด้วย หากคนที่วางแผนจะไม่โดนไอ้พี่พรตซ้อนแผนเข้าให้
เพราะนอกจากจะยั่วมันหงุดหงิดไม่ได้  ตัวเองกลับต้องเป็นฝ่ายหงุดหงิดเองซะงั้น ก็ไอ้พี่พรตมันเล่นหยอดกู
ในสนามตลอด  ตอดนิดตอดหน่อยด้วยคำพูดเลี่ยน ๆ บวกท่าทางกระเซ้าเย้าแหย่ของมัน ส่งผลให้ไอ้คุณชาย
เสริฟเสียหลายลูก ไอ้พี่บอมย์ก็ซันบล๊อคหลังเท้าทำงานไม่เต็มร้อยเข้าให้  สรุปคนถูกหยอดคือกู..กลับเฉย ๆ
ไม่รู้สึกไปกับสิ่งที่มันทำ..เพราะรู้จุดประสงค์ของพวกมัน  แต่ไอ้คุณชายกับไอ้พี่บอมย์กลับหลงกลมัน ควบคุมอารมย์ตัวเองไม่ได้..เพลี่ยงพล้ำพวกแม่งเข้าให้ ผลเซ็ทแรกสีน้ำเงินชนะสีกูไปด้วยคะแนน 21 ต่อ 18 คะแนน
ถึงเวลาพักเซ็ท..กลับไปนั่งที่พักนักกีฬาข้างสนาม ไม่มีใครพูดอะไร บรรยากาศกดดันได้อีก ไอ้พี่โต๋นั่งนิ่งเช็ดหน้าเช็ดแขนไม่พูดไม่จา ไอ้พี่บอมย์สภาพไม่ต่างกัน เฮ่อ..เห่อ.เห่อ..นักกีฬาสีกู โดนแผนลวงไอ้พี่พรตเล่น
งานจนสมาธิหลุดทั้งสองคนเลยวุ้ย!..กูควรดีใจหรือเสียใจดี ที่แม่งมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของมันทั้งคู่..
เวร..ไม่รู้จักแยกแยะเลยรึไงกัน ว่ามันตั้งใจกวนประสาทอ่านะ..กูก็คงได้แต่คิด  ครั้นจะเตือนสติมัน..ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ เผลอ ๆเซ็ทสองแพ้อีก มีวิธีเดียวหนามยอก ก็ต้องเอาหนามบ่ง เมื่อยืมมือกูเล่นงานพวกมัน ก็ต้องใช้กูนี่
แหล่ะ!..เอาคืนพวกแม่งกลับ ในเมื่อไอ้พี่รันชนะเพราะยั่วไอ้พี่พรตโกรธ แต่กูจะเอาชนะเพราะยั่วให้มัน...
หึ..หึ..หึ..ลองดู....กร๊าก..เดี๋ยวเจอแน่ไอ้พี่พรตเอร้ยๆ..
Part  52
..ตะเกียงแก้เกมส์...
เซ็ทที่สองเริ่มขึ้น..ไอ้พี่โต๋เสริฟก่อน ช่วงต้นเกมส์พวกมันเริ่มคุมตัวเองดีขึ้น คงเพราะได้พักเซ็ท ทำให้มัน
สองคนรวบรวมสมาธิได้ดีขึ้น พอสีกูคะแนนเริ่มนำไป 2 แต้ม มันเริ่มกลับมาหล่ะ..แผนเดิม..ไอ้พี่พรต
“น้องตะเกียงคร๊าบ....ทำไมเล่นรุนแรงกับพี่พรตสุดหล่อล่ะคร๊าบ...นี่กะฆ่าพี่ให้แพ้กระจุยเลยใช่ไหมไหนบอกรักชอบกันไง ทำไมทำกันแบบนี้ล่ะคร๊าบ?”  เอากะมันดิ ไอ้พี่โต๋เริ่มหน้านิ่งหูแดงขึ้นล่ะอารมณ์หงุดหงิดเริ่มจะกลับมาอีกแล้ว ไอ้พี่บอมย์ทำปากจิ๊..ในลำคอแบบไม่พอใจ หึ..ไอ้พี่พรตมันรู้จุดอ่อนทีมกูดีจริง เอาหล่ะ!...
ถึงคราวกูออกโรงแล้วสิน่ะ...จัดไป
“พี่พรตคร๊าบ...ตะเกียงไม่ได้โหดสักกะหน่อย...เซ็ทแรกพวกพี่ก็ชนะตะเกียงแล้วอ่า..ถ้าแพ้อีกเซ็ทเราก็ไม่ได้เล่นเซ็ทสามกันอ่าดิ...งี้ก็ไม่หนุกเลยง่า..อุตส่าห์ซ้อมตั้งนาน...ได้แข่งนิดเดียวเอง..ไม่คุ้มเหนื่อยที่ซ้อมเลยน๊า...ตะเกียงอยากเล่นเยอะกว่านี้..ทำไงดี....ทำไงดี..แพ้แน่เลยเซ็ทนี้...อยากแข่งต่อนิ..”  เจอกูมั้งล่ะ..นอกจากจะพูดเสียงอ้อนแม่งแล้ว  กูยังยิ้มหวานส่งตาวิ้ง ๆให้แม่งอีกทั้งทีม ไอ้พี่พรตหน้าแดงหูแดงเถือก ไอ้พี่กานมองกูตะลึงตาค้าง  ไอ้พี่ชัดยืนแข็งเป็นหุ่นเลยดิที่นี้ มามะ..มาเล่นกะตะเกียงสิ...จาได้รู้มีเหมือนกาน...
อีแบบนี้น่ะสีพี่เล่นมาก่อนนิ..อย่าว่ากันทีหลังล่ะ...ต้องคืนกลับดิ..จะได้รู้ไปเลย...กร๊าก!....เป็นดังคาด..พวกแม่งหลุดฟอร์มกันหมด ไม่เว้นแม้แต่ไอ้พี่กาน..ก็เป็นไปกะเค้าด้วย  คงไม่เคยเห็นโหมดไอ้ตะเกียงอ้อนเข้าให้
กูอ่านะ..เคยถูกวิจารณ์จากพี่กูมาแล้ว  มันว่ากูอ้อนโคตรน่ารักน่าชัง ใครโดนเป็นต้องใจอ่อน..ถ้าไม่ใช่พวกจิตใจชั่วร้ายแล้วก็  ไม่มีทางจะรอดจาก..ท่าทางการอ้อนกูไปได้หรอก..รายไหนรายนั้นรับประกัน นึกถึงตอนที่กูทำความผิดก่อเรื่องไว้ พ่อเกริกลงโทษ..เงื้อมมือจะหวดไม้เรียวลงก้นกูร่อมร่อ แต่กูอ้อนแกเสียงเศร้าเข้าให้ก่อน
ส่งสายตาวิงวอนวิบวับไปด้วยอีก..เท่านั้นแหล่ะ!..พ่อวางไม้ลง..หันหลังเดินหนีหน้าแดงหูแดงดื้อ ๆซะงั้น  
ตั้งกะนั้น..พี่กูถึงกับตั้งฉายาโหมดอ้อนกูว่า
“ลูกอ้อนเทวดา”  เห็นม่ะ..ฟังดูดีไหมล่ะ..มันว่า ใครจะใจร้ายใจดำไม่สงสารเทวดาน้อยขี้อ้อนได้ลง นอกเสียจากพวกจิตใจอำมหิต..โหด-เอี้ย-มเท่านั่นแหล่ะ..ไม่หลงไปกับโหมดอ้อนกูอ่านะ...
ผลที่กูออกลูกอ้อน..กระทบความรู้สึกนักกีฬาทั้งสองฝั่ง คู่แข่งหลุดฟอร์มอย่างที่บอก ทีมกูกลับฮึกเหิม..
ไม่ต้องการแพ้ คงกลัวกูผิดหวัง..ไม่อยากเห็นความผิดหวังของกู ไอ้พี่โต๋ไอ้พี่บอมย์กลับมาเล่นเข้าขา
ฟาดซะสีไอ้พี่พรตแพ้กระจุยไปด้วยคะแนน 21  ต่อ 15 คะแนน แต้มน้อยกว่าที่พวกกูแพ้มัน
เซ็ทแรกซะอีก..เอากะกูดิ นี่เค้าเรียกว่ายิงปืนนัดเดียว  ได้นกสองตัวเปล่าว่ะ?พอเซ็ทสาม..ตัดสินชี้เป็นชี้ตาย
ไม่ต้องไรมากเมื่อทั้งไอ้พี่โต๋ ไอ้พี่บอมย์มันกลับมาฮึดขนาดนั้น และยิ่งทีมไอ้พี่พรตถูกกูสยบด้วยยิ้มเพชรฆาต กำราบด้วยสายตาเว้าวอนสุดตรีนเข้าให้ สุดท้ายสีกูก็ผ่านเข้ารอบชิงได้อย่างฉลุย ด้วยคะแนน 15 ต่อ 12 คะแนนในเซ็ทสาม ถึงจะได้มาแบบเล่ห์เหลี่ยม แต่ก็ไม่รู้สึกผิด บอกแล้วไง..ในสนามไม่มีมิตรและศัตรูที่ถาวร เค้าวางหมากมาก่อน  ตะเกียงก็แค่รุกฆาตกลับ ถือว่าเจ๊ากันเน่อะ...กร๊ากๆ!
แข่งตะกร้อเสร็จบ่ายสามครึ่ง สี่โมงไอ้พี่โต๋มีแข่งว่ายผีเสื้อ 800  เมตรชาย ไอ้พี่พรตก็ด้วยอีกคน ทั้งสองต้องรีบไปเตรียมตัวต่อที่สระตอนนี้เลย พวกกูก็เฮโลกระเตงกันไปทั้งกองเชียร์ เพราะอัศจรรย์แบ่งกันแล้วแต่ละสี
ว่ายน้ำเป็นกีฬาที่ทุกสีลงแข่งพบกันหมด..หกลู่ว่าย..ทั้งหกสี ข่าวว่าวันนี้ไอ้พี่หน่องตัวเต็งหนึ่งสีเขียว กวาดไปแล้ว 1 เหรียญทอง ฟรีสไตล์ 800 เมตร รอแข่งรายการนี้อีกหนึ่งรายการ และพรุ่งนี้พี่แกเก็บอีกหนึ่งรายการ
ฟรีสไตล์ 100 เมตร  ลงได้ไม่เกินสามรายการต่อคน ดังนั้นรายการนี้เป็นไฮไลท์ของกีฬาว่ายน้ำเลยก็ว่าได้  
เพราะมีแต่คนจ้องถ่ายรูป..แน่นไปหมดทั้งสระ แทบจะไม่มีที่จะยืนกันแล้ว  บางคนพกกล้องส่องทางไกลมาเล็งกันเพียบ นี่พวกตั้งใจมาดูกันจริงๆ  มาถึงสระไอ้พี่โต๋..มันแยกไปเตรียมตัวห้องพักนักกีฬา พอกรรมการเรียกตัว
พวกแม่งก็เดินเข้าแถวตามกันมาเป็นพรวน  ตัวเด่นหลัก ๆอยู่ลู่สามสี่ห้า ลู่สามไอ้พี่พรต ลู่สี่ไอ้พี่โต๋  
ลู่ห้าไอ้พี่หน่อง ฟังเสียงรอบสระดิ หูแทบแตก  
“กรี๊ดๆ!....หล่อโคตรๆ....เท่ห์มัก..มัก..พี่โต๋ขา โตโต๋..พี่พรตจ๋า..พี่หน่องค๊า..
อร๊าย!..ใจละลาย..หันหน้าทางนี้หน่อย...ทางนี้ทางนี้..บลาๆ”  ไม่รู้เสียงอะไรต่ออะไร..แม่งตีกันมั่วไปหมด..
ฟังได้ศัพท์มั้งไม่ได้มั้ง วุ้ย!..มึนหัวแก้วหูจาระเบิด ไอ้พี่บอมย์นั่งข้างกูบนอัศจรรย์ของสีแดง งานนี้ริต้ากับเจ๊กิ๊ป
ก็มาด้วย กองเชียร์อยู่กันครบ แอบเห็นริต้าจ้องไอ้พี่โต๋ซะหน้าแดง คงไม่เคยเห็นมันในลุคกางเกงว่ายน้ำอะดิ...นั่นนะของกูโว้ย!...แค่บอกในใจ มองได้ก็มองไป  ไม่ว่าไรนิ นี้แค่เด็ก ๆเห่อะ..กูเห็นมาหมดแล้วยังไม่อวดเลย...หวาย..หวาย..คิดไปได้น้อกู..ส่ายหัวพรืดสะบัดหน้าหน่อย เรียกวิญญาณกลับ  ก่อนจิตหลุดฟุ้งซ่านไปกว่านี้
“เป็นอะไรตะเกียง?..หน้าแดงหูแดงหมด...ร้อนเปล่า คนเยอะก็งี้แหล่ะ..ทนหน่อยล่ะ เดี๋ยวก็แข่งจบ  ว่ายไม่นานหรอกแป๊ปเดี๋ยวเอง”   ไอ้พี่บอมย์ ห่วงกูซะจนรู้สึกผิดตะหงิดในใจเข้าให้ จร้า..คงบอกมึงได้หรอก ว่ากูคิดอุบาทว์ในหัวอยู่เนี๊ยะ!..
“อือ..ไม่เป็นไรหรอก พอทนได้..สบายมาก”  แต่ก็นะ..แถบอกมันไปแหล่ะ...จาได้ไม่ต้องพะวงอีก
“ตะเกียง..ไอ้โต๋..มันหล่อโคตรเลยเน่อะ?..ขนาดพี่เป็นเพื่อนมัน ยังอดอิจฉาแม่งไม่ได้ดูดิ..เท่ห์กว่าใคร
พวกเลย...”   ไอ้พี่บอมย์ จู่ ๆ ก็ถามกูขึ้นมาเฉยซะงั้น
“อึม..ก็ปกตินิ..ดูดีทุกคนแหล่ะ พี่บอมย์ก็ใช่ขี้เหร่..ไม่งั้นจะมีหญิงตรึมหรือไง”  กูพูดให้มันมั่นใจตัวเอง  
มันจะไปเปรียบไอ้พี่โต๋ทำซากไร คนเราใช่ดูที่รูปร่างหน้าตาอย่างเดียวซะที่ไหน บางคนข้างนอกสดใส  
ข้างในเน่าแฟะมีเยอะแยะ สู้มันเป็นของมันแบบนี้..ดีที่สุดแล้ว ลึก ๆไอ้พี่บอมย์มันมีน้ำใจ..รักเพื่อนฝูง  
ถึงจะหมาเต็มปากก็เถอะ แต่จริง ๆแล้วมันเป็นผู้ชายที่หล่อไม่ด้อยกว่าใครเค้าหรอก
ถ้าจะจัดอันดับมันเทียบอันดับสองสามได้สบาย อาจด้อยกว่าไอ้พี่โต๋ไปหน่อยก็ตาม ไอ้หล่อเทพนั่น  ต้องยกให้มันเสียคน..ความจริงแล้วมันหล่อเกินไปจริง ๆ ไอ้พี่บอมย์เทียบไอ้พี่พรต..หรือคนอื่น ๆในกลุ่มทศเทพ..ตามที่เค้าตั้งให้ 1 ใน 10 ท๊อปฮ๊อทของโรงเรียน กูว่ามันหล่อกว่าใครหลายคนอีก รูปร่างสูงใหญ่สมส่วน..หน้าตาคมเข้ม ที่มันได้อันดับเจ็ดมาครอง เป็นเพราะปากมันมอมมากกว่า  คะแนนโหวตมันเลยอยู่อันดับเจ็ด  หาใช่เพราะรูปร่างหน้าตามันหรอก
เสียงนกหวีดกรรมการเรียกนักกีฬาขึ้นยืนประจำบอร์ด พร้อมกับให้ระวัง..เสียงปืนปล่อยตัวนักกีฬาลงสระ
ก็เริ่มขึ้น
“ปัง!.”  ภาพฉลามหนุ่มทั้งหกลู่พุ่งทะยานสู่ผิวน้ำ เป็นภาพที่สะกดคนดูทั้งสนามตะลึงค้างไปด้วย   ก่อนจะจมหายไปใต้ผิวน้ำ โผล่หัวขึ้นมาอีกที..แม่งก็ค่อนไปไกลเกือบยี่สิบสามสิบเมตรเข้าให้   แล้วความสง่างามของปีกผีเสื้อ..ที่โฉบใต้ผิวน้ำ เพื่อกระชากร่างให้พุ่งทะยานไปข้างหน้า  ก็พาให้เสียงกองเชียร์ระดมเชียร์กันสนั่น ตอนนี้ยังดูไม่ออกว่าใครได้เปรียบเสียเปรียบกัน  เพราะยังอยู่ในช่วงห้าสิบเมตรแรก   ที่แน่ ๆพอกลับตัว
รอบแรก ก็เริ่มเห็นจ่าฝูงแล้ว  เป็นตามคาดไอ้พี่หน่องตัวเก็งขึ้นนำในลู่ห้า โดยมีไอ้พี่โต๋ไล้บี้กับไอ้พี่พรตลู่สี่
ลู่สาม ขับเคี่ยวตามกันมา  มัดกล้ามตั้งกะหัวไหล่ลงไปของแต่ละคน แสดงความแข็งแรงอย่างเด่นชัด การแข่งระยะนี้  นักกีฬาต้องแข็งแกร่งและกำลังดี  กล้ามท้องต้องแข็งมาก ๆ ระยะ 800  เมตรขึ้นไป..จัดเป็นการว่ายระยะไกล  ต้องกลับตัวไปมาถึง 16 รอบ สระน้ำมาตรฐานยาว 50 เมตร  เสียงเชียร์ยังคงกระหึ่ม..ดังไปทั่วสนาม ยิ่งเวลาผ่านไปรอบแล้วรอบเล่า ยิ่งกระชากหัวใจเป็นยิ่งนัก  ตอนนี้เริ่มมีการน๊อครอบกันแล้ว ระหว่างจ่าฝูงอันดับหนึ่งสองสาม น๊อคอันดับห้าหกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว   เมื่อผ่านไปเป็นรอบที่สิบ..เหลืออีกหกรอบ ขณะนี้ไอ้พี่หน่องหนีห่างไปเกือบช่วงตัวแล้ว  ในขณะที่ไอ้พี่โต๋กับไอ้พี่พรต..ยังขับเขี้ยวคู่คี่กันอยู่ในอันดับสองสาม ไม่รู้ชัดเพราะไม่เสียเปรียบกันเท่าไหร่ แต่จากที่สายตากูดูและวิเคราะห์เอา กูว่าไอ้พี่โต๋ยังออมกำลังไว้อยู่   
ดูเหมือนมันว่ายรักษาจังหวะมากกว่าจะสปรี๊ด คิดว่ามันคงแสดงพลังโค้งสุดท้ายระยะ 200  เมตรเป็นแน่  
ไอ้พี่บอมย์เหมือนจะคิดแบบกู ดูมันไม่ทุกข์ร้อนสักเท่าไหร่..กับการแข่งขันในสระ ตอนนี้อันดับหนึ่งไอ้พี่หน่องทิ้งห่างเกือบช่วงตัว แต่ไอ้พี่บอมย์มันไม่ออกอาการกังวลเลยด้วยซ้ำ แสดงว่ามั่นใจเพื่อนมันสุด ๆ จริงดิ..ลืมไปพวกแม่งเป็นเพื่อนรักกันมานาน  ต้องรู้อะไรดีดีอยู่แหล่ะ
พอเข้าระยะสองร้อยเมตรสุดท้ายเหลืออีกสี่รอบ เริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลง ไอ้พี่หน่องที่นำโด่งตั้งแต่ต้น  
เริ่มแผ่วลงเล็กน้อยไม่มากนัก ในขณะที่ไอ้พี่โต๋เริ่มสปีดจังหวะขึ้นมาแล้ว ไม่รู้แม่งเอาแรงอึดมาจากไหน  แต่เอ้..มันคงมีแหล่ะ..ดูมันเบิ้ลรอบกูดิไม่บอกให้หยุดมันคงหยุดให้หรอก เชื่อแล้วมึงอึดจริง ๆ  พอเข้ารอบร้อยห้าสิบเมตร..มันเริ่มทิ้งห่างไอ้พี่พรต เข้ามาเบียดไอ้พี่หน่องแม่งแล้ว ช่วงนี้บนอัศจรรย์กองเชียร์นั่งไม่ติดกันแล้ว  
ลุกยืนกันให้พรึ่บไปหมด ต่างลุ้นสีของตัวเองตะโกนแข่งกันให้ลั่นไปหมด  ส่วนสีที่ไม่หวังแล้ว..เพราะนักกีฬาไม่อยู่ในอันดับที่ลุ้นรางวัล  พากันหันมาเชียร์สีที่แข่งอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ตอนนี้  คือสีแดงกับเขียว ซึ่งฉลามหนุ่มโชว์พลังกันไอ้พี่โต๋ VS ไอ้พี่หน่อง  เบียดคู่คี่สูสีลู่สี่กะห้า ไอ้พี่พรตสีน้ำเงินอันดับสามชัวร์แน่แล้ว  
พี่แกเร่งไม่ขึ้นแล้วเห่อะ แต่สีน้ำเงินก็ยังพยายามตะโกนเชียร์ให้แกเร่งตามทั้งสองคน คงรอปาฎิหาริย์เอาอ่านะ  
กลับตัวระยะห้าสิบเมตรสุดท้าย..หลายคนลุ้นกันตัวโก่ง หายใจหายคอไม่ทั่วท้อง ยังไม่รู้ใครจะคว้าเหรียญทอง เพราะภาพที่เห็นตรงหน้าพิสูจน์ยังไม่ได้ ไม่มีใครเลื่อมล้ำใครตีคู่กันมาแทบจะกวักมือวาดน้ำจังหวะเดียวกันแล้วด้วย ระยะทางล่นใกล้ขอบสระขึ้นเรื่อย ๆ  10  9 8 7 6 5 4 3 ....และจังหวะนี้ก็ทำให้ทุกคนทั้งสนามตาค้างตะลึงกันเป็นแถว ๆ  เมื่อไอ้พี่โต๋มันทำเซอร์ไพรส์ โดยการพุ่งตัวกระชากจังหวะสุดท้าย...กระโจนไปไกลกว่าไอ้พี่หน่องเกือบช่วงตัว...ทีเดียวแตะขอบสระ..กรรมการรีบสะบัดธงขึ้น แล้วไอ้พี่หน่องก็แตะตามมาชั่วพริบตา  หากกระพริบคงไม่ได้เห็นช๊อทเด็ดช๊อทนี้ สุดท้ายไอ้พี่พรตเข้าเป็นอันดับสาม  แล้วไอ้หล่อเทพมันก็ถอดแว่นตากันน้ำออก หันหน้ามาโบกมือให้กองเชียร์ แต่กูเข้าข้างตัวเองว่า..เห็นมันยักคิ้วยกยิ้มให้กูอีก..เมิงจะเท่ห์ไปถึงไหน...รู้แล้วว่ามึงเก่ง...  ก่อนจะขึ้นจากสระมันหันไปสวมกอดตบไหล่กะไอ้พี่หน่องที่กอดตอบ พร้อมกับจับมือแสดงความยินดีกะมัน  ก่อนจะมีไอ้พี่พรตมุดข้ามทุนเข้าไป..แสดงความยินดีร่วมกับพวกมัน
อีกคน เป็นอันว่ามันคว้าเหรียญทองเหรียญแรกให้สีแดงไปแล้ว แม้จะไม่ใช่เหรียญแรกของกีฬาสี ทำให้กองเชียร์สีแดงกระโดดกอดคอเต้นกันเย่ง ๆเต็มไปหมด  นึกดูน่าปลื้มใจแทนมันจริง ๆ มันไม่ทำให้ใครต่อใครที่ส่งแรงเชียร์ผิดหวัง  ซ้ำสีแดงยังดีใจยิ่งกว่าได้ถ้วยรวมกีฬาซะอีก  นี่สินะ..ที่ทำให้ใครต่อใครพากันหลงไหล
ได้ปลื้มไปกับราชสีห์น้ำแข็ง  เสน่ห์ของมันไม่ได้อยู่ที่รูปร่างหน้าตาแต่เพียงอย่างเดียว   แต่เพราะมันกอปรด้วยความสามารถ..ที่หาใครเทียบยากตะหาก ทำให้มันกุมหัวใจทุกคนไว้ได้ขนานนี้...........
“เพื่อนโผมคร๊าบ...เพื่อนโผม...ไงเท่ห์สาดเลยมึง” ไอ้พี่บอมย์เข้าไปจับแขนไอ้พี่โต๋ชูขึ้น  พร้อมตะโกนเสียงดังกับกองเชียร์  เรียกเสียงกรี้ด!..สนั่น หลังจากมันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเดินเข้ามาหา..น้อง ๆพี่ ๆหลายคนพากันรุมล้อมขอลายเซ็นต์มันกันใหญ่ ห่า..ยังกะดาราเลยมึง
“อ๊ะ!...พอก่อนครับพอก่อน..ไว้ผมเซ็นต์ให้ใหม่ ไงแข่งอีกสองวันเจอกันอยู่แล้ว  วันนี้เหนื่อยมากขอตัวก่อนนะครับ”  มันเบรค..ขอตัวจากแฟนคลับที่รุมมันอยู่ พวกถึงยอมเปิดทางให้มันเดิน..ออกมาที่กูยืนรอ..แอบเห็นแฟนคลับมันมองตามตาละห้อย แต่ก็ยิ้มส่งให้เหมือนเข้าใจ  ไอ้พี่บอมย์เข้าไปคุยกะมันก่อนจะแปะมือเหมือนรู้กัน แล้วก็แยกเดินออกไปหาพี่รสาที่มายืนรออยู่ประตูทางออก ไอ้หล่อรีบเดินมาหากู..ยิ้มหล่อส่งให้ตะหาก หึ.หึ..หึ...เท่ห์ได้โล่ห์เลยอ่า...วุ้ยแฟนใครหว่า?
“โทษที..ให้รอนาน..เป็นไงพี่เก่งไหม?”  เอ่ยปากถามความเห็น คงอยากได้ยินคำชมจากกูอะดิ...รู้หรอก
“อืม..ก็โอเค”  กูบอกมันไป พูดมากไม่ได้เดี๋ยวมันเหลิง
“แค่เนี๊ยะ!...โห้...อุตส่าห์เหนื่อยแทบตาย...นึกว่าจะมีรางวัลให้ เห็นป่ะ?..เหรียญทองแรกของสีเลยนะนั่น”  
เอากะมันดิ..ไหงมาขอรางวัลกะกูเนี๊ยะ..ทำยังกะกูเป็นประธานสี ขอผิดคนป่าว..พี่
“อ้าว!..จะมาขอรางวัลตะเกียงได้ไง..เหรียญนี้มันของสี ใช่ของตะเกียงสักหน่อย พี่ก็ไปขอประธานสีเอาดิรางวัลอ่า...ไงเดี๋ยว..ตะเกียงขอพี่บอยให้เอาป่ะ?” กูกวนแม่งมันหล่ะ...มาอีหรอบนี้รู้หรอกว่าจะเอาอะไร
“ขอทำไมไอ้บอย...พี่ไม่ได้อยากได้ไอ้บอยนิ...รางวัลที่พี่อยากได้พี่ไม่ต้องการจากใครทั้งนั้นนอกจากตะเกียง”  กูเขิลสาด...แกล้งเดินก้าวนำมันซะ มันรีบก้าวตามก่อนจะเอามือกอดคอกูเดินไปด้วยกัน ท่ามกลางสายตาพวกแม่งมองกันเป็นร้อย แต่คงไม่มีใครสงสัย  เพราะสองสามอาทิตย์นี้ทุกคนคงชินตา..ที่จะเห็นกูไปไหนมาไหนกับมันแล้ว  อาจจะตั้งข้อสงสัยอยู่บ้าง..แต่ไม่กล้าแซวกันหรอก เพราะบ้างครั้งก็มีไอ้พี่บอมย์เดินด้วยสามคน   นอกจากมันจะไปกับพี่รสา คนอื่น ๆก็ยุ่งสีใครสีมัน ดังนั้นช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้รวมตัวกันเท่าไร

เราพากันเดินมาที่รถลุงพีจอดรออยู่ที่เดิม ตอนนี้ก็เกือบหกโมงแล้ว ขึ้นรถเสร็จลุงพีก็ขับออกจากโรงเรียนทันที ทันเห็นนักเรียนหลายคนมองเข้ามาในรถกันไม่น้อย คงอยากรู้กันชัวร์กูไมกลับด้วยกันตลอด  
“ตกลงจะแกล้งมึน..ไม่ให้รางวัลพี่จริงดิ”  แน่ะ!..ยังทวงรางวัลกูไม่เลิกอีก
“ก็ตะเกียงถามพี่ ไมไม่ตอบก่อนเล่า”  กูก็ย้อนมันบ้าง
“ถามว่า”   มันเสือกถามกูได้อีก บ๊ะ!..ไอ้นี่
“ทำไมต้องทวงเอารางวัลกะตะเกียง..ไม่ได้พนันกันซักหน่อยเห่อะ..ที่สำคัญหน้าที่หรือเปล่าที่ต้องให้รางวัลพี่อ่ะ...ประธานสีก็ไม่ใช่”  บอกแม่งไปหล่ะ...ที่นี้เข้าใจยังมึง..เสือกทำคิ้วผูกโบว์  เหมือนไม่เก็ทอีกมึงเอาไงว่ะ!
“ก็ตอบไปแล้วไง..ตกลงไม่เข้าใจว่างั้น  พี่ต้องพูดให้เคลียร์ดิ..ได้..ฟังให้ดีนะ...ตะเกียงจำเป็นต้องให้
รางวัลพี่   เพราะที่พี่พยายามคว้าเหรียญมา..พี่ทำเพื่อให้ตะเกียงภูมิใจในตัวพี่  สำหรับสี..พี่ทำตามหน้าที่
แต่สำหรับตะเกียงพี่ทำตามหัวใจ..เพื่อคนที่พี่รัก ที่นี้เข้าใจหรือยังว่าทำไมถึงขอรางวัล”    พระเจ้า!..ดูมันพูดดิ
ลุงพีอมยิ้มมองผ่านกระจกหลัง  กูอยากมุดเข้าใต้เบาะรถได้ไหมว่ะ!...อ่าห่ะ...ไม่ได้การหน้าจะระเบิด..พักนี้
ไมมันกลายเป็นคนเจ้าสำบัดสำนวนงี้ว่ะ...บางครั้งหยอดเฉยซะงั้น..กูไม่ชินกะมันสักที...เจอแบบนี้ทีไร..
ใจกูเต้นระบำจนกระดอน..อกจะทะลุแล้วรู้ไมนี่...
“มีที่ไหน..ที่เค้า..เค้า..เค้าทำเพื่อคนที่ตัวเองรัก..แล้ว..แล้ว..จา..ขอรางวัล..อ่า..”
เขิลก็เขิล..อายก็อาย..พูดก็ติด ๆขัด ๆซะงั้นกู  วุ้ย!...ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยไอ้ตะเกียง  ทุกทีอ่ะ...กูอายสราด......
“หึ..หึ..หึ..คนอื่นขอไม่ขอ..พี่ไม่รู้ แต่พี่ลงแรงลงใจ..ทุ่มทั้งตัวทั้งหัวใจขนาดนี้  มีบ้างที่ต้องการรางวัลจากคนรักเป็นธรรมดา”   หวาย..หวาย..กูจะไม่ไหวแล้ว  หน้ากูระเบิดได้เหมือนในการ์ตูน มันคงระเบิดดังโพล๊ะแล้วอ่า..อร๊ายๆ...อยากจะสลายตัวเป็นอากาศก่อนดีไหม คุยกันสองคนเจอลูกหยอดอายจนมุดหนีอยู่แล้ว  นี่มีลุงพีเป็นสักขีพยานฟังด้วยตะหาก มันพูดได้ไม่ยักอายปาก..แต่ไม่ใช่กู   ไอ้ตะเกียงไม่รู้จะทำตัวไงแล้ว ขืนเงียบพิรุธให้โดนล้อเอาอีก..นรกเอร้ย..
“ แล้วจาเอาไรเล่า?”  วุ้ย!..จนได้..ยอมมันจนได้ สายตาแม่งระรื่นวิบวับขึ้นมาเชียวมึง..ไม่ออกเลยนะ...อาการอ่ะ..กระดี้กระด้าได้โล่ห์เห่อะ..โมโหขึ้นมา..เดี๋ยวปัดจัดหนักให้จาหาว่าตะเกียงไม่บอกอีก..
“งั้นเสาร์นี้..พี่ขอ.. ‘กอด’  นะครับคนดี”  นึกไว้แล้วเชียว..กีฬาจบวันศุกร์ วันเสาร์คงเลี้ยงสี   กะฉลองอะดิ...
ทำไงได้รับปากมันไปแล้วก็ต้องยอมแม่งล่ะ..จาให้กูบอกไปตรง ๆว่าได้คร๊าบ...กูคงทำหรอกนะ...เงียบดีกว่าคิดเอาเองแล้วกันมึง
“ทำไมไม่ตอบพี่ล่ะ?”  อู้ย!..ไอ้บร้า...เชี้ยรไรกูนักหนา..แค่กูไม่ปฏิเสธนี้มึงไม่หัดใช้สมองคิดเอาเองมั้งว่ะ!...เสือกเน้นเอาคำตอบจากกูให้ได้ว่างั้นเห่อะ...กรรม..
“ได้!..”  เอร้ยๆ...หลุดพูดไปแล้ว ลุงพีอมยิ้มใหญ่ กูแม่งก้มหน้างุดทันที  ใครจะลอยหน้าอยู่ได้กันล่ะว่ะ!...
เรื่องแบบนี้มันโพนทะนาได้ซะที่ไหน  มันไม่อายไม่แปลกหรอก...ก็แม่งได้เปรียบมุดรูกูนี่.....ใครเขาดูออกอยู่แล้วว่ากูโดนมันทำไร   พูดไปใครเขาจะเชื่อ ต่อให้มันยอมให้กูมุดคืนก็เห่อะ..คงเชื่อกันหรอก..หน้าตาอย่าง
กูกะมัน   กูจะเป็นฝ่ายกระทำอ่านะ..พระอาทิตย์กลับข้างออกตกก่อนเถอะ
“หึ..หึ..หึ..ทำไมต้องอายพี่ขนาดนั้น ไม่ได้ขอกอดตอนนี้สักกะหน่อย...แต่ไงตอนนี้มัดจำไว้ก่อนล่ะกัน”  พูดจบไม่ทันขาดคำ มันขโมยหอมแก้มกูหน้าตาเฉย
“ฟอด!.” เอร้ย..ไอ้หยา...ไอ้ตะเกียงขอสลบกลบความอายก่อนดีก่า..ไม่ไหวแล้วกู..ส่วนมันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่..
มีความสุขมากสิมึง ทำไมชีวิตกูต้องอุทิศตนเพื่อส่วนรวมขนาดนี้   ต้องยอมเป็นของรางวัลให้มัน ‘กอด’  
ฉลองเหรียญทองแรกของสี  แล้วกูต้องไปเรียกร้องเอากะใคร   อ่าห่ะ!...รู้แล้วงานนี้ไอ้พี่บอยประธานสีต้องรับผิดชอบเรื่องของส่วนรวม..กูจะไปขอค่าตัวคืนกะไอ้พี่บอยมานนน..แล้วจาบอกมันว่าค่าอะไรกันดีหว่า?.ทีนี้
หวาย..หวาย..คงบอกได้หรอก..แว๊กกๆ!..ขาดทุน..ขาดทุนสถานเดียว...โอ้ม่ายจริง...

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุนครับ

ton521

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

OneBe2

น่าร๊ากกกกก
ๅ

kabuki

ขอบคุณครับ

xspace

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Intra

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

สายนึงมีสามทีม พบกันหมด ต้องมีสามคู่ แข่งวันละคู่ ต้องใช้ สามวันดิ ไม่ใช่แค่สองวัน

4_NAY

แต่ใจลอยถึงวันเสาร์ละ