ตะเกียงพิเศษ ??? 53-54

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ฟอด!.” เอร้ย..ไอ้หยา...ไอ้ตะเกียงขอสลบกลบความอายก่อนดีก่า..ไม่ไหวแล้วกู..ส่วนมันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่..
มีความสุขมากสิมึง ทำไมชีวิตกูต้องอุทิศตนเพื่อส่วนรวมขนาดนี้   ต้องยอมเป็นของรางวัลให้มัน ‘กอด’  
ฉลองเหรียญทองแรกของสี  แล้วกูต้องไปเรียกร้องเอากะใคร   อ่าห่ะ!...รู้แล้วงานนี้ไอ้พี่บอยประธานสีต้องรับผิดชอบเรื่องของส่วนรวม..กูจะไปขอค่าตัวคืนกะไอ้พี่บอยมานนน..แล้วจาบอกมันว่าค่าอะไรกันดีหว่า?.ทีนี้
หวาย..หวาย..คงบอกได้หรอก..แว๊กกๆ!..ขาดทุน..ขาดทุนสถานเดียว...โอ้ม่ายจริง...
Part  53
..แมทชิงเหรียญทอง...
วันนี้..เป็นวันที่สีแดงเข้าชิงอีกสองเหรียญทอง..ชิงบาสเช้า..ชิงตะกร้อบ่าย ก่อนเข้าแถวเคารพธงชาติ  
พวกนักเรียนพูดถึงรอบชิงทั้งสองชนิดกีฬากันอึกทึกครึกโครม กลายเป็นท็อคออฟเดอะทาวน์กันไปเลยทีเดียว กีฬาชนิดอื่นเป็นตัวประกอบไปซะงั้น  พวกที่ไม่ได้อยู่สีที่ชิง..ถึงกับวิ่งยืมเสื้อสีที่ใส่เข้าโรงยิมเอาไว้...กันไม่มี
ที่เชียร์  เพราะนักเรียนกว่า 3000  คน ในขณะที่ยิมจุคนได้ไม่เกิน 1500  คน จำนวนครึ่งต่อครึ่ง  สีที่มีอัศจรรย์เป็นของตัวเองคือสีที่มีรายชื่อเข้าชิง นอกจากนี้ต้องหาตั๋วผีหรือไม่จับจองที่นั่ง..จากเพื่อนซี้ในสีนั้น ๆ บางคนถึงขนาดสวมรอยสวมเสื้อสีที่เข้าแข่งก็มี ทั้งที่ไม่ได้สังกัดสีตะหาก  คึกคักสนุกสนานกันได้อีก  ทำให้บรรยากาศแมทชิงดำสองแมทดูยิ่งใหญ่ซะเหลือเกิน  เห็นพวกชมรมข่าวติดต่อขอสัมภาษณ์นักกีฬา..ผ่านประธานสีมาด้วย ยังไม่รู้ตกลงเอาไงกัน  ต้องเปิดแถลงข่าวเหมือนพวกนักเตะระดับโลกเลยป่าว..เวอร์ได้อีกนะกู..ชิงทองแรก
หลังเลิกแถว 9 โมงตรง..แข่งบาสเกตบอล สีแดง VS  สีน้ำเงิน นัดล้างตากันอีกแล้วกับไอ้พี่พรต  เมื่อวานตัดเชือกเข้าชิงตะกร้อชนะมันมาด้วยเทคนิค วันนี้ต้องดูไอ้หัวหน้าทีมมันจะวางแผนเอาไง คิดว่าพวกมันต้องเอาคืนแน่ ๆหลังจากเสียรู้ไปเมื่อวาน  ส่วนตะกร้อแข่งบ่ายเจอสีเหลืองพวกไอ้พี่รัน งานนี้ศึกหนักทั้งสองแมท   
ไม่แปลกที่ตั๋วนั่งในอัศจรรย์แทบไม่มีเหลือ
พอปล่อยแถวหลังเคารพธงชาติ นักเรียนต่างกรูกันไปโรงยิมทันที ไม่เว้นแม้แต่ครูอาจารย์งานนี้เป็นไปด้วย
ซะงั้น เห็นว่าผอ. ก็จะมาดูด้วย ถึงขนาดอาจารย์ฝ่ายพละลงเป็นกรรมการ ตัดสินเองอีกตะหาก ส่วนนักกีฬา
ไอ้หล่อเทพให้รวมตัวที่ห้องชมรมก่อน ยังไม่ให้ไปที่สนามพวกกูเลยเหลือเฉพาะนักกีฬา..กับพวกประธานสีและพวกสวัสดิการที่ดูแลจัดเตรียมน้ำ ผ้าเย็น สปอร์นเซอร์ ไว้โดปนักกีฬาเท่านั้น..ร่วมกว่ายี่สิบคนรวมตัวกันที่นี่  นอกนั้นได้ข่าวว่าอยู่ที่อัศจรรย์หมดแล้ว  
วันนี้เจ้กิ๊ปซี่..จัดการให้ลีดสีแดงลงสนาม..เป็นการซ้อมใหญ่ไปด้วย โดยไม่ต้องแต่งองค์ทรงเครื่อง  ต้องการเพียงซ้อมเพลงเชียร์ร่วมกับลีด ดังนั้นเจ้แกเลยนำทัพเชียร์อยู่ในยิมเรียบร้อยแล้ว  ส่วนทีมนักกีฬาหน้าตาบางคนตื่นเต้นสุด ๆ มีหวังงานนี้ไม่ใครก็ใครตื่นสนามกันบ้างล่ะ เพราะรอบชิงกดดันกว่ารอบตัดเชือกเยอะ ม้าเร็วแจ้งมาว่า..ตอนนี้โรงยิมแทบเหยียบกันตายแล้ว  คนล้นทะลักจนเลยออกประตูโรงยิมแล้ว คณะอาจารย์ก็เริ่มทยอยเข้าไปชมการแข่งแล้วด้วย  เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมง ไอ้พี่โต๋มันเรียกประชุมชี้แจงแผนการเล่น..ว่า
“ตำแหน่งเล่น..ตัวหลักเล่นตามตำแหน่งเดิม ไอ้บอมย์เซ็นเตอร์ประกบไอ้เทค ไอ้พรตเล่นแบล็คขวา
กูประกบมันเอง ส่วนตะเกียงวันนี้ไม่ต้องประกบคู่ไอ้กาน..วันซ้อมเราแพ้มัน วันนี้ให้ไอ้สันต์กันมันแทน..ตะเกียงไปประกบไอ้ชัด ส่วนไอ้นุคิดว่าไม่เท่าไหร่ให้ไอ้วัดประกบ เราเสียเปรียบตัวเล่นคือไอ้กาน แต่ไอ้กาน
มีจุดอ่อนเล่นลูกใต้แป้นไม่ถนัด  ดังนั้นให้ไอ้สันต์บีบมันไว้..กันไม่ให้มันเรย์เล่นชู๊ตลูกสูง..บังคับมันเลี้ยงเข้า
ใต้แป้น  ตะเกียงกับกูจะรีบาวน์โฉบบอลจากมือมันเอง”    ฟังแผนการเล่นของมันแล้ว  มันเปลี่ยนยุทธวิธี
ที่บีบไอ้พี่กานให้เล่นยากขึ้น โดยให้เล่นลูกไม่ถนัด อาศัยไอ้พี่กานเป็นเพื่อนกัน  จึงย่อมรู้จุดเด่นจุดด้อย
ตอนซ้อมกับสีมันวันนั้น..ตำแหน่งไอ้พี่กานประกบกับกู  กูกะมันเลยกลายเป็นตัวประกอบไป..เพราะพวก
แม่งไม่กล้าผ่านบอลมาให้ ส่งให้กูไอ้พี่กานมันก็บังจนมิด..เพราะมันตัวใหญ่ กูไม่สามารถเลี้ยงเข้าวงในได้   
แต่พวกมันเองก็ไม่กล้าส่งลูกให้ได้พี่กานเหมือนกัน..เพราะกูฉกลูกเก่ง อาศัยตัวเล็กฝีเท้าเร็วชิงตัดหน้ามันไปสองสามลูก  ตั้งแต่นั้นพวกในทีมก็เลี่ยงไม่ส่งให้มัน..เปลี่ยนให้ไอ้พี่ชัด..หรือไอ้พี่นุแทน ทำให้มันสองคนโชว์ฟอร์มชนะทีมกูไป เพราะไอ้พี่สันต์กะไอ้พี่วัดสกัดไม่อยู่  วันนี้ไอ้พี่โต๋..หันมาใช้วิธีอ่อนพัวพันแข็ง และใช้แข็งชนอ่อน มันจึงให้กูไปกันไอ้พี่ชัด..วัดกันแล้วห่างชั้นกูอีกเยอะ ที่สำคัญกูยังไม่ได้โชว์เสต็ปเทพให้เห็นเลย วันนี้ไอ้ตะเกียงจะโชว์ล่ะ  ทุกคนยักหน้าเข้าใจที่ไอ้พี่โต๋บอก จากนั้นพวกเราพากันเดินไปยิม   
มาถึงหน้าประตูทางเข้า พระเจ้า!..มองไม่เห็นทางจะเข้าไปด้านในเลย ไอ้พี่บอยประธานสีสั่งการให้พวกสวัสดิการ เปิดทางเป็นบอร์ดี้การ์ดนำทีมพวกกู..เดินเข้าไปแถวตอนเรียงหนึ่ง..แทบจะเบียดด้วยซ้ำคนอัดกันยังกะหนอน ก่อนเดินเข้าไปมันให้..ไอ้พี่บอมย์นำหน้ากู  ส่วนตัวมันตามหลัง..พอโดนเบียดมันทั้งคู่เอาตัวบังกูมิด ไม่อยากจะเชื่อเสียงกรี้ด....ร้องเรียกชื่อสนั่นหวั่นไหว มือใครต่อมือใครพยายามยื่นมาจับให้ขวักไปหมด  
นึกถึงศิลปินดังจัดคอนเสิร์ท..ประมาณนั้น แย่หน่อยที่ศิลปินมีการ์ดคอยกัน..แต่พวกกูไม่มี เห็นไอ้พี่บอมย์
ไอ้พี่โต๋..มันพยายามปัดมือนิรนามที่คอยยื่นเข้ามาลวนลามอ่านะ ตัวกูโคตรสบาย...พวกมันจัดการป้องให้เสร็จ...ทำให้กูอยู่รอดปลอดภัยไร้รอยขีดข่วนแต่พวกมันคงโดนบ้างแหล่ะ..พวกลูบคลำจับปิกกระจู้อ่ะ.ก็มัวแต่พะวงปัดให้กู  ย่อมเผลอปัดให้ตัวเองไม่ทันอ่าดิ..ห่า..ห่า.ห่า..!
“มึงโดนเปล่า?”  ไอ้พี่บอมย์ หันมาถามไอ้พี่โต๋
“อือ..โดนไปสองทีปัดไม่ทัน..มึงหล่ะ”  ไอ้พี่โต๋มันตอบ ก่อนจะถามไอ้พี่บอมย์กลับ
“พอกะมึงแหล่ะ...-เอี้ย-แม่งเอร้ย...จ้องจับอยู่ได้..โมโหแม่ง..ล้วงฟาดปากแตกเลยนิ”
อุ้ย!..ฟังไอ้พี่เชี้ยบอมย์มันพูด กล้าล้วงฟาดปากเชียวเหร่อว่ะ!..แล้วมึงคิดหรือเปล่า..พวกจะยอมให้มึงฟาด
ปากแตก เกิดมันเอาปากงับไว้ล่ะก็..มึงอ่ะแหล่ะ...จะไม่เหลือใช้งาน  กูได้แต่คิด..ไม่ได้ว่าแดกมันไปหรอก
ขืนพูดดิ..ไอ้พี่โต๋เบิดกระโหลกกูแน่
หลุดมาหน้าสีตัวเองได้ ก็รับการต้อนรับจากเสียงกรี้ด..สนั่นโรงยิมจากกองเชียร์สีแดง เสียงยังไม่ทันซ่าลง
กองเชียร์สีน้ำเงินก็วี้ดดังสนั่นขึ้นมาบ้าง เมื่อพวกไอ้พี่พรตนำทีมเข้ามาในสนาม อยู่ในชุดแข่งเรียบร้อย ในขณะที่พวกกูยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อกันเลย สวมแต่กางเกงมากัน...ส่วนเสื้อกะมาเปลี่ยนที่ห้องพักนักกีฬาในยิม..ที่ไอ้พี่โต๋ฆ่างูอ่ะ..จำกันได้ป่าว  แต่ตอนนี้คิดว่าไม่สามารถเข้าไปได้แล้วล่ะ เพราะแม่งคนเบียดเต็มแน่นไปหมด..
คงผ่านไม่ได้ง่าย ๆเผลออาจโดนลวนลามเข้าให้แบบเมื่อกี้อีก
ตอนนี้กองเชียร์ทั้งสองสีต่างขึ้นกลอง ร้องเพลงแข่งกันกระหึ่มทั้งสนาม สีอื่นที่ไม่ได้แข่งตอนนี้..แต่รอชิงที่สามคู่ถัดไปช่วยเชียร์ไปด้วย ยิมทั้งยิมคึกคักเข้าไปใหญ่ มองไปตรงส่วนอำนวยการ..คณะอาจารย์นั่งอยู่ไม่ต่ำกว่า
ห้าหกสิบคน มากันไม่ใช่น้อยเลยนะนั้น ผอ.นั่งตำแหน่งประธาน..ขนาบข้างด้วยผู้ช่วยทั้งซ้ายขวาข้างล่ะ
สองท่าน ครบองค์บริหารโรงเรียนรวมกันที่นี่หมด อ่าห่ะ!..แสดงว่าแมทนี้ยิ่งใหญ่ใช่เล่น เห็นทีทำเป็นเล่นไม่ได้แล้วทีนี้..แพ้มาเสียชื่อหมด
“อ้าว..เห้ยพวกมึงเปลี่ยนเสื้อกันได้แล้ว..”  ไอ้พี่บอมย์มันร้องบอกนักกีฬาในทีม พวกแม่งก็ถอดเสื้อเปลี่ยนกันจะ ๆ ในสนามนั่นแหล่ะ...เรียกเสียงกรี๊ดให้ลั่นสนั่นขึ้นเต็มไปหมด โดยเฉพาะสาวแท้สาวเทียมได้เห็นผู้ชายถอดเสื้อ เวร..จริง...ปกติถอดเตะบอลตอนเย็น..เต็มสนามไปหมดไม่เห็นมีไร พอมาถอดที่นี่พวกแม่งเป็นจุดสนใจทันที..เท่านั้นแหล่ะ..เรทติ้งกระฉูดพาเอาพวกที่กำลังถอดหน้าแดงเถือกเป็นแถว คงไม่คิด..จะได้รับเสียงกรี๊ดขนาดนี้  หมดกันนักกีฬาทีมกู อายซะขนาดนี้..จะมีสมาธิแข่งเค้าไหวป่าวนี้ ไอ้พี่โต๋หันมามองหน้ากูทันที..
ประมาณจะลากกูไปเปลี่ยนห้องข้างในชัวร์ แต่คิดดิ..ขืนมึงทำแบบนั้น  เราสองคนจะเอาหน้าไปไว้ไหนกันล่ะ
ทีนี้..เค้าจับตามองเต็มสนาม..อาจารย์อยู่เต็มไปหมด มึงชวนกูเข้าไปในห้องเนี๊ยะน่ะ..แถมผ่านคนแน่นขนัด
ตรงนั่นอีก กูว่าถอดเปลี่ยนตรงนี้เห่อะ  ยอมอายหน่อย..แต่ใครจะไม่คิดเยอะ ที่สำคัญกูไม่ใช่แต๋วนิ..จะได้ทำตัวเป็นหญิง กูส่งสายตามองหน้ามันพร้อมส่ายหน้าช้า ๆให้รู้..อย่าทำแบบนั้น..เหมือนมันเข้าใจ แต่หน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างไม่เต็มใจสุด ๆ..กูรู้มึงคิดไรอยู่..อดพูดกะมันไม่ได้
“ไม่เป็นไรหรอกน่า..จำวันแรกที่แข่งชู๊ดบาสได้ไหม วันนั้นตะเกียงก็ถอด..ไม่เห็นเป็นไรเลย  พี่อย่ากังวลมากนักดิ..ทำตัวเหมือนปกติ..คนอื่นเค้าทำเห่อะ”  กูพูดให้มันสบายใจ มันยักหน้าให้ก่อนหันไปคุยไรกะไอ้พี่บอมย์สองคน เห็นยักหน้ากันงึก ๆงัก ๆ..สักครู่มองมาที่กู แล้วไอ้พี่โต๋ก็พูดว่า
“เดี๋ยวพี่กับไอ้บอมย์จะถอดก่อน..ดึงจุดสนใจไว้ พร้อมกับยืนบังให้ตะเกียงด้วย ตะเกียงรีบเปลี่ยนเร็ว ๆ
เลยนะ”  ดูแผนบ๊องตื้นของมันดิ..ใช้อะไรคิดกันว่ะ!..ไอ้ที่ยืนบังกูนะยิ่งเป็นจุดสนใจให้คนอยากรู้ แล้วไม่ดูรึไงว่าบังได้เฉพาะข้างหน้า  พวกที่อยู่ข้างหลังกะข้าง ๆ ก็เห็นอยู่ดี
“พี่จะกังวลอะไร บังยังไงก็ไม่มิดอยู่ดี แล้วพวกข้างหลังกะข้าง ๆล่ะพี่จะบังยังไง ขืนทำแบบนั้น  ยิ่งเป็นจุดเด่นไปกันใหญ่ ตะเกียงว่าไม่ต้องหรอก..ถอดพร้อมกันนี่แหล่ะ...ใครจะมองจะส่งเสียงยังไง..ปล่อยเค้า ถือซะว่า..
ให้รางวัลกองเชียร์ก็แล้วกัน จะได้สบายใจดีป่าว?”  มันจ้องหน้ากูพร้อมกับกระดกลิ้นจิปากอีก เหมือนไม่ค่อยจะเห็นด้วย กูเลยพูดแม่งต่อ
“ไม่ต้องอะไรมากแล้ว จะแข่งเปล่าเนี๊ยะ...เดี๋ยวกรรมการเรียกแข่งขึ้นมาจะยุ่ง ไม่มีอะไรหรอกน่า มองแล้วใช่ว่าจะทำไรได้สักกะหน่อย..จริงป่ะ”  กูพยายามพูดโน้มน้าวให้ไอ้หล่อดื้อมันคล้อยตาม
“แต่พี่หวงของพี่นี้ ไม่อยากให้ใครมอง เข้าใจเปล่าเล่า”  อ่าห่ะ!..งอแงเป็นเด็กอะไรมันตอนนี้เนี๊ยะ!เค้าแค่มอง
ใช่โดนตัวกูรึ..ก็ไม่..ยังจะหวงได้อีก ทีมันโดนจับโดนลูบตะกี้..กูยังไม่โกรธมึงเลย  ไอ้บร้าเอร้ย........
“พอ ๆอย่าบ้ามากพี่โต๋ เค้าไม่ได้จับได้ลูบสักหน่อย ทีพี่โดนจับโดนลูบตะกี้ ตะเกียงยังไม่ว่าสักคำ”  
มันมองกูตาค้างทันที  ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“บ้าเห่อะ!..มันสุดวิสัยป้องกันหรอก ใครเค้าอยากโดนกัน”
“ก็ยกตัวอย่างให้ฟัง เข้าใจป่าวเนี๊ยะ! เปรียบเทียบน่ะ.เปรียบเทียบ...เหมือนตอนนี้ไงมันไม่มีทางเลือกจำเป็นต้องทำ..ก็ทำให้มันจบ ๆไป จะมาอะไรนักเล่า..เข้าใจไหม”  ก่อนที่มันจะเถียงกู..ไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว เสียงสวรรค์เบรคน้ำลายก็แทรกขึ้นมา
“เห้ย!..โต๋ พวกมึงสามคนเมื่อไหร่จะเปลี่ยนเสื้อ เค้าจะเรียกเสี่ยงแดนแล้วนะโว้ย”  ไอ้พี่บอยประธานสีมันแหกปากขัดขึ้นมาก่อน ไอ้พี่บอมย์เลยหันมายักหน้าบอกไอ้พี่โต๋ให้ยอม ๆกูไปเถอะ กูก็มองมันกลับ..ประมาณขอบใจที่มันเข้าใจกู..แต่?
“ใช่ว่าพี่จะชอบนะ ที่ตะเกียงถอดเสื้อให้คนมองเต็มสนามหน่ะ ถึงไม่ได้เป็นไรกันก็เห่อะ..พี่ก็ห่วงอยู่ดี จำคราวก่อนได้ไหม วันถัดมารูปขึ้นบอร์ดหรา..ยั่วต่อมหื่นไปทั้งโรงเรียนนะ จำได้เปล่า?”
เวง...นึกว่ามันจะเข้าข้าง ดันเสือกตอกย้ำประวัติศาสตร์ชีช้ำกูอีก..เชี้ยพี่บอมย์..เป็นดังนี้ไม่มีทางเลือก..จัดไป
“เอางี้..ถอดพร้อมกันเถ่อะ! ถ้าพวกเค้าส่งเสียงมาก็โค้งงาม ๆให้ไป  จะได้ดูขำขำไปเลยดีไหม?”
กูเสนอไอเดียให้พวกแม่งหล่ะ..หนามยอกก็หนามบ่ง..ยังคงใช้ได้เสมอ หากส่งเสียงวี้ดวิ้วมา  ก็โค้งรับให้สวยงามอัดกลับไปซะ จะได้ไม่ต้องดูกระมิดกระเมียนไง อารมย์จะได้ไม่ต้องเขินหรือกังวลเหมือนพวกที่โดนกันไปก่อนหน้า
“ตกลง..เอาอย่างตะเกียงบอก ไอ้บอมย์มายืนเตรียมตัวถอดพร้อมกันเลย..ตะเกียงมายืนข้างพี่นี่พอเสียงแซวมาโค้งกลับให้งาม ๆไปซะ แล้วค่อยสวมเสื้อ ทำให้ฮา..ก็ดี”  แล้วไอ้คุณชายก็ยอมรับไอเดียกู..ฮ่วย!..กว่าจะลงตัว เกือบไม่ต้องแข่งกันแล้วแค่เรื่องถอดเสื้อเนี๊ยะน่ะ....
จากนั้นพวกกูก็จัดการถอดเสื้อออก..เท่านั่นแหล่ะ เสียงกรี๊ดถล่มทลายดังสนั่นลั่นโรงยิมจนหูอื้อไปหมด..
ฟังไม่ได้ศัพท์..ไม่รู้ตะโกนไรกันมั้ง..มีทั้งขาว..ทั้งเท่ห์..เซ็กซี่ สารพัดที่พวกแม่งตะโกนแข่งกัน..พวกกูหยิบ
เสื้อเปลี่ยน ก่อนสวมมองหน้ากันส่งสัญญาณ จัดการโค้งหัวพร้อมกันวนโค้งแม่งทั้งสี่ทิศ..ยิ้มเพชรฆาตละลายใจจัดให้ไปเต็ม ๆอีกกู คราวนี้โรงยิมแทบระเบิด  คณะอาจารย์มืออุดหูกันเป็นแถว ไม่สามารถจะทำไรได้ตอนนี้..ต้องรอให้เสียงมันซ่าไปเองพวกกูรีบสวมเสื้อกลับให้เรียบร้อย เสียงแซวเสียงกรี๊ดไม่ยอมหยุด..ขนาดนกหวีดกรรมการ  อาจารย์เป่าอยู่ตอนนี้..ยังดังสู้เสียงที่ตะโกนลั่นแข่งกันไม่ได้ จนอาจารย์ต้องเดินไปที่โต๊ะประชาสัมพันธ์  คาบนกหวีดเป่ายาวใส่ไมค์โครโฟนลงไปดัง ๆนั่นแหล่ะ.......
“ปี้ด!.”  ยิมทั้งยิมถึงหยุดเสียงลง..ก่อนจะซ่าเงียบในที่สุด เมื่อกี้ยังกะระเบิดลง หูแทบแตก อาจารย์ไม่รอช้า..เรียกหัวหน้าทีมทั้งสองทีมเข้าไปเสี่ยงแดนทันที ไอ้พี่โต๋กับไอ้พี่พรตเข้าไปสองคน..ปรากฎว่าไอ้พี่โต๋ชนะ..
มันเลือกแดนฝั่งขวา ไอ้พี่พรตเลือกฝั่งซ้าย เลือกแดนแล้วนักกีฬาลงวอร์มในสนามต่อเลยทันที กรรมการให้เวลาวอร์มอบอุ่นร่างกายพร้อมกันสิบห้านาที ก่อนเริ่มการแข่งขันในที่สุด......................
Part  54
..เท้าเสต็ปเทพ...
แล้วนกหวีดกรรมการ..ก็เริ่มการแข่งขันขึ้น  จั๊มบอลกลางสนาม..ไอ้พี่บอมย์ทำหน้าที่ได้ดีเหมือนเดิม  ปัดบอลให้ไอ้พี่โต๋รับลูกไว้ ไอ้พี่พรตพยายามสกัดบังหน้าบังหลัง มันเลยส่งบอลไปให้ไอ้พี่สันต์..ที่วิ่งออกมารับลูก..ก่อนจะโยนกลับคืนให้ไอ้พี่บอมย์..ที่อาศัยรูปร่างสูงใหญ่..ฝ่าวงล้อมเข้าไปในเขตหัวกระโหลก จัดการชู๊ดลูกพร้อมได้ฟาวน์..เพราะไอ้พี่เทคปัดโดนข้อมือมัน แต่ลูกหลุดลงห่วงไปแล้ว  การทำฟาวน์ครั้งนี้ทำให้ไอ้พี่บอมย์ได้ชู๊ตลูกโทษสองลูก เพราะเจตนาฟาวน์ในจังหวะที่คู่แข่งขึ้นชู๊ดทำคะแนนกลางอากาศ  เสียงเชียร์ของสีแดงสนั่นหวั่นไหว  พร้อมกับเพลงเชียร์ที่ปลุกใจนักกีฬาคึกคักได้อีก ลูกโทษไอ้พี่บอมย์ไม่ทำให้ใครผิดหวัง สองลูกสองคะแนนรวมชู๊ตลงด้วย  สีแดงสตาร์ทนำไปก่อน 4  แต้มรวด ถือเป็นการเปิดเกมส์ที่ดี  
สีน้ำเงินเป็นฝ่ายส่งลูกจากเส้นหลัง เป็นดังที่คิดไว้..พวกมันอ่านไอ้พี่กาน  เพราะตัวกันเป็นไอ้พี่สันต์คิดว่าบ่อน้ำมันสีกู ตามแผนไอ้พี่สันต์พัวพันไม่ให้มันเล่นลูกสูง บีบไม่ให้มีจังหวะเรย์อัพ ถึงแม้ไอ้พี่สัตน์ไม่สามารถฉกเอาลูกจากไอ้พี่กานได้..เพราะคล่องตัวและเร็วกว่ามาก  แต่ให้เล่นพัวพันตามที่วางแผนเอาไว้..กับทำได้ไม่เลว ไอ้พี่กานหันมาเล่นใต้แป้นหมือนที่ไอ้พี่โต๋เดาไม่ผิด ซึ่งไม่ใช่แนวถนัดของไอ้พี่กานมัน แต่ถ้าตัวประกบช้ากว่า..ก็ไม่ใช่เรื่องยากถ้าจะเล่น...กลับง่ายกว่าเล่นอย่างที่ถนัดเสียอีก
แต่มันลืมคิดไปข้อ..พวกกูซ้อนแผนถึงสามชั้นกันไว้แล้ว พอจังหวะมันกระเตงเข้าใต้แป้น..หนีประกบไอ้พี่สันต์ ขึ้นลอยตัวยัดลูงลงห่วง..โดยใช้มือเดียวส่งจากใต้แป้น กูรีบพุ่งตัวปัดลูกบนมือมัน..กระเด็นไปทางไอ้พี่โต๋ที่รอรับอยู่ก่อนแล้ว แผนที่พวกกูเล่นทำเอาพวกมันอึ้งกันเป็นแถว คงไม่คิดว่าลูกบาสในมือที่กำลังจะยัดลงห่วง..
จะถูกฉกไปต่อหน้าต่อตา ไอ้พี่โต๋มันส่งลูกย้อนกลับให้ไอ้พี่บอมย์ ที่ใช้ตัวบังรับเอาไว้อย่างแม่นยำ  ก่อนจะเลี้ยงหลบไอ้พี่เทคที่ขวางอยู่..ดีดขึ้นหน้าแป้น ทำท่าชู๊ดหลอก..แต่กลับพลิกข้อมือส่งลูกให้ไอ้พี่วัด..ซึ่งมีไอ้พี่นุประกบอยู่ ไอ้พี่วัดรับลูกได้ไม่รอช้า..ขยับหลอกไอ้พี่นุสองที่..
ก่อนจะเอี่ยวตัวชู๊ตลูกลงห่วงไปทำสกอร์อีก 2 คะแนนติดต่อกัน ทำให้สีแดงแต้มหนีไปเป็น 6 ต่อ 0  
พี่เลี้ยงสีน้ำเงินกดกริ่งขอเวลานอกทันที
“กรี๊ง!.”  กรรมการเป่าให้เวลานอก ซึ่งขอได้เพียงครั้งเดียวต่อเกมส์..เกมส์เล่นไม่ถึงห้านาที สีน้ำเงินขอใช้สิทธิ์นั่นแล้ว..กองเชียร์ยังเชียร์กันกระหน่ำ ทั้งเสียงกลอง..ทั้งลีดเดอร์ ออกมาเต้นประกอบเพลง..ช่วงพักเวลานอกในสนามกันเกือบทุกสี สร้างสีสรรค์ให้การแข่งขันสนุกขึ้นเป็นเท่าตัว พวกกูกลับที่พักข้างสนาม..ฝ่ายสวัสดิการ
ส่งน้ำ..ส่งผ้าเช็ดเหงื่อยื่นให้วุ่นโดยไอ้พี่บอยประธานสีบอกให้นักกีฬาตัวสำรอง พัดโบกให้ลมเป่าพวกกูไปด้วย
“ดี..ดี..ทุกคนทำได้ดีมากว่ะ!..โต๋..พวกเราเปิดนำไปแล้ว 6 คะแนน..ถือว่าเล่นได้สวย สีไอ้พรตถึงกะขอเวลานอกเลยเว้ย”   ไอ้พี่บอย เอ่ยปากชมขึ้นมา
“อย่าเพิ่งดีใจ มันขอเวลานอกครั้งนี้ คิดว่าปรับแผนมาแน่ มันอ่านออกแล้วว่า..เราวางตัวเล่นหลบมัน..เกิดมันวางตัวใหม่ เราจะเล่นลำบาก..ถ้าเป็นแบบนั้น  เราจะเสียเปรียบเพราะตัวเล่นของมัน..จะฟรีที่ไอ้ชัด ส่วนตะเกียงจะถูกไอ้กานประกบเหมือนตอนซ้อมทันที วัดรูปร่างส่วนสูงตะเกียงเสียเปรียบกว่าเยอะ ถึงจะไวและแม่น
ในการชู๊ดก็ตาม  อย่าลืมว่า..หากไม่มีโอกาสได้ครองบอล..เพราะไอ้กานบังไว้มิด เพื่อนส่งให้ลำบาก  โอกาสทำแต้มก็จะไม่มี ที่นี้เราจะเสียเปรียบพวกมันทันที”   ไอ้พี่โต๋มันอธิบาย ทุกคนพยักหน้ากันงึก ๆ เข้าใจสิ่งที่มันพูด ก่อนที่ไอ้พี่บอมย์จะถามขึ้นมา
“รู้อย่างนี้แล้ว มึงจะแก้เกมส์ยังไง”   คิ้วมันผูกโบว์ทันที..เหมือนนึกวิธีอยู่ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า
“ลำบากตรงอุดจุดอ่อนได้ไม่เต็มที่ มึงหลอกเอาฟาวน์จากไอ้เทคได้ป่าวล่ะ..เหมือนที่มึงทำน่ะส่วนกูจะพยายามเข้ารุก..ให้ได้มากที่สุด กูกลัวส่งลูกให้ตะเกียงเล่น แล้วไอ้ห่ากาน..มันเข้าแท็คแรงขึ้นมา..ตะเกียงจะเจ็บตัว เพราะตัวเล็กกว่าใครเพื่อน”  อ่านะ!..ฟังมันพูดมา  
กลายเป็นว่าปัญหาหนักคือกูซะงั้น..มันไม่กล้าส่งลูกให้ คงกลัวกูครองบอล..แล้วเกิดปะทะขึ้น จะทำให้เจ็บตัว กีฬาประเภทนี้ย่อมมีอยู่แล้วที่จะมีกระแทกกันแรง ๆ ไม่เหมือนกีฬาที่มีตาข่ายกั้นขวาง อย่างตะกร้อไม่ต้องกลัวบาดเจ็บจากคู่แข่ง ถ้าจะเจ็บตัวก็มาจากเล่นพลาดเอง เช่นข้อเท้าพลิกเป็นต้น กูเข้าใจมึงแล้วแหล่ะ..ว่ามึงกังวลอะไร
“ไม่ต้องพะวงเล่นตามแผนเถ่อะ  ส่งลูกมาได้เลย...ถ้าชวนกันมาเล่นแล้วไว้ใจกันดิ งั้นจะชวนทำไม ให้ตัวสำรองเล่นแทนไม่ดีกว่าเหร่อ”  กูพูดไปแหล่ะ...ชิ..ไม่รู้จักไอ้ตะเกียงซะแล้ว ยังไม่ได้แสดงเท้าเสต็ปเทพหรอก ถึงได้สบประมาทกันขนาดนี้น่ะ รู้หรอกว่าห่วง..แต่โทษทีเห่อะ! กูลูกผู้ชายอกสามศอก ไม่ได้อ่อนแออย่างที่มึงคิดกัน...นึกแล้วชักฉุนอ่า..
“นั่นดิโต๋...กูว่าปล่อยน้องเค้าเต็มที่ไปเลย หากมึงกังวลจะพาลทำให้เล่นยากขึ้นนะโว้ย!...ยิ่งตัวเราเป็นรองพวกแม่งอยู่ด้วย”  ไอ้พี่บอย..พูดขึ้นมา  ดีมากจัดไปสมกับเป็นประธานสี
ประโยชน์ส่วนรวมต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัว ไอ้พี่โต๋มันมองหน้ากูเหมือนขอความมั่นใจประมาณนั้นกูผยักหน้าให้มัน..เป็นอันรู้กันว่าไม่ต้องห่วง แค่นี้จิ๊บ ๆเดี๋ยวจะออกเสต็ปเทพให้ดู  แล้วกรรมการก็เป่านกหวีดหมดเวลาพัก เรียกนักกีฬาลงสนาม
“ดูแลตัวเองด้วย อย่าเล่นเสี่ยงมากถ้าไม่จำเป็น”  มีกระซิบบอกกูอีก กูแม่งหัวใจพองคับอกเลยวุ้ย!   รู้ว่ามันห่วงขนาดนี้ก็โอเคแล้ว เลยหันไปยิ้มให้มันซะหวานหยด พร้อมยิบตาวิ้ง ๆส่งให้อีกที  ทำเอามันหน้าแดงหูแดงเถือกขึ้นทันที คงไม่เคยเห็นไอ้ตะเกียงโหมดนี้อ่ะดิ...ห่า..ห่า..ห่า..น่ารักโคตร..แฟนใครว่ะ?...หวาย..เขินแล้วยังหล่อสาดได้อีก....เยส!  
พอเข้าประจำตำแหน่ง..เป็นตามที่คาดไว้ พวกแม่งปรับตำแหน่งใหม่ลงมา ไอ้พี่กานมาประกบกู   ไอ้พี่ชัดประกบไอ้พี่สันต์..ไอ้พี่นุประกบไอ้พี่วัด คงคิดกันมาแล้วเล่นแบบนี้ พวกกูต้องลำบากแน่ ๆ  เพราะบล๊อคตัวฟรีฝั่งกูไว้ได้ ไอ้พี่ชัดมันจะเล่นสบายขึ้นมาก ไอ้พี่สันต์กระดูกคนละเบอร์กะมัน     เมื่อจัดมาแบบนี้..ก่อนเสียงนกหวีดจะเป่าให้เริ่มเล่นบอลจากเส้นหลัง สีมันได้ครองบอล  กูเลยเดินไปกระซิบได้พี่โต๋ว่า
“พี่..เน้นบอลที่ตะเกียงนะ..ไว้ใจได้โอเคไหม...เดี๋ยวตะเกียงลุยเอง”  มันมองกูแบบกึ่ง ๆมีคำถามกูเลยจ้องตา
แม่งเลย..ให้รู้ว่ากูพูดจริง มันถึงยอมผยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปส่งซิกไอ้พี่บอมย์ให้รู้แผนการเล่น..เพื่อบอกต่อกันไป ไอ้พี่บอมย์มองหน้ากูแบบประมาณ..เอาจริงดิ...กูเลยยิ้มตอบมันไป  ให้แม่งมั่นใจว่ากูทำได้ มันถึงยอม
ผยักหน้าตกลงตามนี้
เสียงนกหวีดดังขึ้น..ไอ้พี่นุส่งบอลให้ไอ้พี่พรต เลี้ยงลูกหลอกฉีกหลบไอ้พี่โต๋..แต่ไปไม่ได้  ไอ้พี่โต๋แม่งดักทางไว้หมด มันตัดสินใจคืนหลังให้ไอ้พี่เทค  ซึ่งไอ้พี่บอมย์เข้าไปบล๊อคทันทีเหมือนกัน  ไอ้พี่ชัดวิ่งขึ้นหน้าไอ้พี่สันต์ตามตลอด  ไอ้พี่เทคจัดการขว้างลูกโยนไกลไปให้มัน มันรับก่อนจะเรย์อัพดั้งยัดห่วงลงไปอย่างสวยงาม
ตีไข่แตกตามขึ้นมา 6 ต่อ 2 คะแนน   ไอ้พี่สันต์ไม่สามารถสกัดอยู่  ก็อย่างที่บอกกระดูกคนละเบอร์ เมื่อเป็นแบบนี้ก็ต้องบังคับให้มันเล่นตามเกมส์เราให้ได้  เปลี่ยนเป็นสีกูครองบอล..ส่งจากเส้นหลัง ไอ้พี่วัดส่งลูกให้
ไอ้พี่โต๋ มันเลี้ยงหลอกล่อไอ้พี่พรตไปมา  โดยให้สัญญาณพวกกูขึ้นหน้าไป..ก่อนมันจะส่งบอลให้ไอ้พี่บอมย์ ไอ้พี่บอมย์เลี้ยงหลบไอ้พี่เทค   ก้าวขาเตรียมวิ่งพาบอลขึ้นแดนหน้า แต่ถูกไอ้พี่ชัดเข้าบล๊อคกั้นขวางเอาไว้  
ไอ้พี่เทคเข้ารุมอีกคน  กลายเป็นสองรุมหนึ่ง..ต่อให้ควายอย่างไอ้พี่บอมย์ก็เล่นลำบาก เมื่อเจอพวกหุ่น
น้อง ๆควาย..เข้ารุมสองแบบนี้ ก่อนที่มันจะพลาดเสียการครองบอล ตัดสินใจส่งลูกให้ไอ้พี่สันต์  ซึ่งยืนรออยู่เพราะตัวบล๊อก..คือไอ้พี่ชัดมารุมไอ้พี่บอมย์ตรงนี้ รับบอลได้กำลังจะเลี้ยงเข้าเขตรุก  กลับถูกไอ้พี่ชัดที่วกมาด้านหลัง..ยื่นมือปัดลูกเอาไปครองเฉยเลย  ไอ้พี่สันต์หน้าเสียยกมือขอโทษกับทีม  พวกกูรีบถอยลงไปตั้งรับทันที เพราะพวกมันเป็นฝ่ายได้บอลไปครองแล้ว พวกแม่งเร่งจังหวะเล่นเร็วทันที   อาศัยไอ้พี่ชัดสปรี๊ดขึ้นหน้า ไอ้พี่โต๋ตัดสินใจเข้าขวางป้องกันแนวรุกไว้ก่อน..กลายเป็นเข้าทางมัน..เพราะมันแค่หลอก แต่ส่งบอลให้
ไอ้พี่พรตที่ขาดคนสกัด..รับลูกแล้วจั๊มสองขาปล่อยลูกลงห่วงไปนอกกรอบสามคะแนน ทำให้พวกมันตีตื้นขึ้นมาเป็น 6 ต่อ 5 คะแนน
กูเลยบอกให้ไอ้พี่วัด..ที่กำลังส่งบอลจากเส้นหลัง..ส่งให้กูเลย กูรับลูกเลี้ยงขึ้นแดนหน้า  ไอ้พี่กานเข้ามาสกัดทันที โทษที..คงหยุดกูอยู่หรอก เพราะกูสลับเท้าใช้เสต็ปฟุตเวิร์คมวยลานนาคาดเชือก..เลี้ยงลูกหลบออก โดยที่มันเองยังตะลึง..กับความเร็วของเสต็ปเท้า  บวกทักษะตัวอ่อนไทเก็ก..ทำให้กูสามารถลื่นไหล..ไปพร้อมกับ
ลูกบาส ขึ้นเรย์อัพยัดลูกลงห่วงไป  ท่ามกลางสายตาอึ้งของพวกมันที่ได้แต่มองตาค้าง เข้าสกัดกูไม่ทันกัน
สักกะคน   เห่อะ..ๆ...คงสกัดกูได้หรอก เพราะมันไม่รู้ว่ากูจะไปทางไหน ตัวกับเท้ากูมันไปคนละทาง   
จับทางกูไม่ใช่เรื่องง่าย..พอจำกันได้ไหม..เสต็ปเท้าคล้ายหมัดเมา..ตัวเอียงไปทางแต่เท้าก้าวไปทาง  ดูยากเพราะมันเร็ว ไม่ได้ยืดยาดเชื่องช้าเหมือนมัดเมา ไอ้พี่โต๋โดนกูอัดจนน่วมมาแล้ว ..นึกออกแล้วดิ...หากมองเท้าจะงง..มองตัว..ก็จะถูกหลอก นี่แหล่ะ..คือปัญหาที่พวกมันสกัดกูไม่อยู่....กองเชียร์สีแดงกรี๊ด!..กันกระจายที่สกอร์ขึ้นมาเป็น 8 ต่อ 5 กลับมานำอีกสามแต้ม  แต่พวกมันก็ทำแต้มตามอย่างต่อเนื่อง คะแนนส่วนใหญ่ของมันมักเจาะจุดอ่อนทีมกู ไอ้พี่สันต์กับไอ้พี่วัด..ที่ต้านไอ้พี่ชัดมันไม่ไหว ช่องโหว่ตรงนี้อยากที่จะอุดไว้ได้  พวกมันเองไม่ต่างกัน..ไม่มีหนทางแก้เสต็ปเท้ากูเหมือนกัน กูก็หลอกล่อ..ส่งลูกให้ไอ้พี่โต๋ทำแต้มบ้าง  ไอ้พี่บอมย์บ้าง..
ไอ้พี่สันต์บ้าง  บางครั้งยังส่งให้ไอ้พี่วัดมันทำด้วยก็มี  นักกีฬาสีกูมีกำลังใจเล่นขึ้นมาก  ถึงทีมเราจะมีจุดบอด..แต่เกมส์รุกเราก็ทำได้ไม่พลาด คู่แข่งไม่สามารถสกัดการครองบอลของเราเหมือนกัน   
เล่นผลัดกันทำคะแนนไปมา แต่สีกูได้เปรียบนำอยู่ 4 แต้ม หากเล่นไปเรื่อย ๆจนหมดเวลา  ก็ไม่ต้องกลัวพวกกูจะแพ้ หมดเวลาครึ่งแรก..คะแนนอยู่ที่ 56  ต่อ 52  สีกูเริ่มมั่นใจกูเต็มที่  ไม่กังวลเหมือนตอนแรกแล้ว คงรู้แล้วสิว่า..ใครก็ไม่สามารถเข้ามาสกัดแย่งลูก..หรือจะปะทะกูแรง ๆได้แน่ ๆ เอาพวกมันหัวหมุนไปไม่เป็นเหมือนกัน
พวกเรานั่งพักครึ่ง จู่ ๆรุ่นพี่ม.6 โดนเข้ามาหาไอ้พี่โต๋ เรียกมันออกไปยืนคุยไม่ไกลจากที่พักนัก  คุยไรกันกูไม่
รู้ได้..อยากรู้อยู่หรอก เห็นมองมาทางกูบ่อยๆคงมีกูเอี่ยวอยู่ในเรื่องที่พวกแม่งคุยกันอยู่ชัวร์ แต่เผอิญกูไม่เทพถึงขนาดมีหูทิพย์ เอาเป็นว่าหากเกี่ยวกับกู  เดี๋ยวไอ้พี่โต๋มันคงมาบอกให้รู้เองแหล่ะ  ตอนนี้ขี้เกียจใส่ใจ แล้วเสียงเจ็พี่กิ๊ปก็ตะเบ่งเรียกกูอยู่บนอัศจรรย์ด้านหลังกูนี่
“น้องตะเกียง...ตะเกียง!...ไอ้ยินเจ๊เรียกไหม!.”  กูว่าเสียงเพลงเชียร์ดังแล้วนะ  เจอเสียงแปดเก้าหลอดของเจ๊แกเข้าให้ แหลมผ่าเสียงเชียร์ชัดเต็มสองหูเลยกู  ไอ้ครั้นจะตะโกนตอบแก...ว่ากูได้ยินที่แกเรียกแล้ว ยอมรับไม่สามารถเท่า..หลอดคอแตกกันพอดี ไว้ฝึกสิงห์โตคำรามก่อน คงสามารถตะโกนฝ่าเสียงเชียร์ได้อยู่หรอก วิธี
ง่าย ๆกูยกมือชี้เข้าหาตัวเองว่าแกเรียกกูไม แกเห็นกูมองพร้อมชี้นิ้วใส่ตัว..รีบตะโกนบอกทันที
“หนู..แข่งเสร็จอย่าเพิ่งรีบไปไหนนะ เจ๊ขอประชุมก่อน เรื่องขบวนพาเหรดพรุ่งนี้....แข่งเสร็จอยู่ประชุมด้วย...เข้าใจป่าว?  ฝากบอกโตโต๋อีกคน.. โอเค.แค่นี้แหล่ะ”  กูพยักหน้าให้แกไป.ว่ารู้แล้ว  แกจึงหันไปเย้ว ๆร้องเล่นเต้นกะกองเชียร์ของแกต่อทันที
สักครู่ไอ้พี่โต๋..เดินกลับเข้ามา กูเลยบอกมันเรื่องที่เจ๊กิ๊ปแกฝากไว้ตะกี้
“พี่ ๆ..เจ๊กิ๊ปแกบอกว่า..แข่งเสร็จอย่าเพิ่งไปไหน  อยู่ประชุมเรื่องพาเหรดพรุ่งนี้กับแกก่อนอ่า”  
มันมองหน้ากู..ก่อนจะยักหน้าเข้าใจ แล้วพูดขึ้นมาว่า
“ตะเกียง...ตะกี้พี่จักร..ประธานนักเรียนแกมาบอกว่า  หลังกินข้าวเที่ยงแล้วให้ไปพบผอ.ที่ห้องผู้อำนวยการด้วยนะ”  หือ...ทำไมผอ.ถึงให้กูไปพบว่ะ!
“อะไรพี่..ทำไมผอ.ให้ไปพบล่ะ..เรียกตะเกียงคนเดียวเหร่อ?” กูถามมันไปแหล่ะ
“ไม่หรอก...ผอ.ให้พี่..ตะเกียง..ไอ้บอมย์..ไปด้วยกัน..ไม่ได้เรียกตะเกียงคนเดียวหรอก”   มันบอก...ค่อยยังชั่ว...นึกว่าเรียกกูคนเดียว  คงมีอะไรสักอย่าง ไม่เป็นไร..เดี๋ยวไปคงรู้แหล่ะ..เรียกไปทำไม............
กรรมการเป่านกหวีด..เรียกนักกีฬาลงสนามครึ่งหลัง พวกเปลี่ยนแดนสีกูตอนนี้อยู่ฝั่งซ้ายชู๊ดแป้นขวาแทน..สลับข้างกัน กรรมการส่งลูกให้สีกูเริ่มเล่นจากเส้นหลัง ไอ้พี่วัดรับหน้าที่  พอกรรมการเป่านกหวีดให้สัญญาณเริ่มเล่น มันส่งลูกให้ไอ้พี่โต๋..เลี้ยงขยับขึ้นหน้า  ทางฝั่งสีน้ำเงินถอยตั้งโซนรับเต็มพื้นที่ ไอ้พี่พรตทำหน้าที่เข้าสกัดไอ้พี่โต๋  ที่พยายามครองบอลหาช่องเข้าทำสกอร์   แต่ยังไม่เห็นช่องว่าง..กูเลยฉีกหลบไอ้พี่กานเข้าไปรอลูกจากไอ้พี่โต๋มัน..ริมเส้นฝั่งซ้าย มันตั้งท่าจะส่งลูกให้กู ยังไม่ทันส่งไอ้พี่เทคเข้าไปกระแทกทำฟาวน์ขึ้นทันที
“พลั๊ก!..”  ลูกหลุดมือ..ตัวไอ้พี่โต๋กระเด็นเสียหลัก เซไถลไปหลายก้าว  แต่มันไม่ยักล้มแห๊ะ....
กลับประคองตัวไว้ได้อีก เห็นหัวคะมำเซไปขนาดนั้น..เป็นคนอื่นล้มหัวทิ่มไปแล้ว  แรงกระแทกเข้ามาเต็ม ๆ ไม่ใช่เบา ๆซะด้วย...ไอ้พี่เทคตามเข้าไปยกมือขอโทษขอโพย เหมือนไม่เจตนา   กรรมการไม่ให้ลูกโทษ..แต่ให้สีกูส่งลูกเส้นข้างแทน เพราะถือว่าฟาวน์ปกติต้องรอให้ฟาวน์ทีมครบห้าครั้งก่อน..ถึงจะได้ลูกโทษ ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่ไอ้พี่เทคทำฟาวน์  ครั้งแรกทำฟาวน์ไอ้พี่บอมย์..ที่ได้ลูกโทษตอนจังหวะลอยตัวทำแต้มจึงได้ลูกโทษ ไอ้พี่บอมย์เดินเข้ามาตบไหล่ไอ้พี่โต๋  พร้อมพูดให้พอได้ยินกันว่า
“ระวังหน่อยเว้ย!..มึง...กูว่าครึ่งหลังพวกแม่งกะเล่นแรงว่ะ!..เจตนาทำฟาวน์เบรคเกมส์รุกเราแน่ ๆ ...ไงเซฟตัวเองหน่อยนะโว้ย!..บ่ายมีชิงตะกร้ออีก”  ไอ้พี่โต๋..มันยักหน้าเข้าใจที่ไอ้พี่บอมย์มันเตือน   เอาว่ะ!..พวกแม่งเริ่มจะประทะแรงแล้ว กูต้องปิดสกอร์ให้จบเร็วที่สุด จะมัวให้ห่างแค่สี่แต้มคงไม่ได้แล้ว   ไม่งั้นอาจใครไม่ใครได้เจ็บตัวกันแน่ ๆยิ่งเป็นการแข่งในสนามแบบนี้ จะโทษใครก็ไม่ได้..เล่นแรงมากโทษเต็มที่โดนใบแดงไล่ออกสนาม ถึงไงตัวสำรองก็ลงมาแทนได้อยู่ดี  แต่คนของเราเจ็บตัวฟรี จะเสียโอกาสแข่งกีฬาอื่นเอาได้.....................
และก็เป็นดังคาด..พวกแม่งเล่นเข้ากระแทกเล่นกันแรงขึ้น จังหวะบางจังหวะยอมทำฟาวน์แบบเจตนาตั้งใจฟาวน์สุด ๆ เพื่อเบรคเกมส์รุกสีกู นับรวม ๆตอนนี้สีน้ำเงินทำฟาวน์ทีมครบห้าครั้งแล้ว เสียลูกโทษให้สีกู 2 ลูก ซึ่งสีกูมอบหน้าที่สังหารให้กูจัดการ ความจริงแล้วไอ้พี่โต๋ หรือไอ้พี่บอมย์มันก็ชู๊ดได้ แต่มันให้เหตุผลว่า..ให้กูแหล่ะดีแล้ว..พวกมันจะคอยระวังหลังให้   พลาดขึ้นมาจะได้มีตัวประทะคอยรีบราวน์แย่งลูก เพราะพวกมันตัวโตกว่ากูเยอะ สรุปไม่มีโอกาสรีบราวน์ ไอ้ตะเกียงสังหารสองแต้มรวด ไม่แม้แต่จะแตะขอบห่วงด้วยซ้ำ   
ตอนนี้คะแนนเบียดกันที่ 95  ต่อ 92  พวกกูนำอยู่สามแต้ม ดูเวลาเหลือไม่ถึง 2 นาทีสีน้ำเงินได้ครองลูกส่งจากเส้นหลัง..พวกมันตั้งโซนบุก ในขณะที่เข็มนาทีเดินไปเรื่อย ๆ  บีบหัวใจกองเชียร์กันทั้งสนาม..หากพวกมันทำสองแต้ม..สีกูก็จะชนะ แต่ถ้าพวกมันชู๊ดไกลสามคะแนน  ก็เสมอต้องส่งตัวแทนแข่งชู๊ดลูกโทษ..เหมือนเกมส์ฟุตบอล  ตอนนี้โอกาสที่พวกมันจะพลิกกลับมาเอาชนะมีแค่ 50 กับ 50  เท่านั้น ขืนชักช้าพวกมันยิ่งเสียเวลา
บีบคั้นกันสุด ๆ ทั้งกองเชียร์ทั้งคนดูในสนาม..ต่างเชียร์กันสนั่น บางคนนั่งไม่ติดต้องลุกขึ้นยืนลุ้นกันตัวโก่ง
ไอ้พี่โต๋ส่งสัญญาณ ให้ประกบดึงเวลาไว้..อย่าให้พวกมันเล่นลูกนอกกรอบ..เก็บสามคะแนนเป็นอันขาด..
ถ้าต้องตัดสินชู๊ดลูกโทษ พวกกูเสียเปรียบตัวพวกมันแน่นอน เพราะดูไอ้พี่สันต์ กับไอ้พี่วัดสีกูแล้ว คาดว่าถ้าได้รับความกดดันแข่งชู๊ดลูกโทษ โอกาศพลาดมีมากเลยทีเดียว   พวกมันเลี้ยงลูกส่งกันกลับไปกลับมา หลอกล่อให้พวกกูไล่ตามบอล ก่อนที่จะตัดสินใจส่งไปให้ไอ้พี่ชัดที่ยืนนอกกรอบสามแต้ม คงกะชู๊ดสามคะแนนแน่นอน ไอ้พี่บอมย์อ่านมันไว้ก่อนแล้ว.. จึงเอาตัวเข้าไปช่วยไอ้พี่สันต์บังบอลไว้อีกคน ตัวมันใหญ่ทำให้ไอ้พี่ชัด
ไม่สามารถเล่นลูกนี้ไอ้..มันพลิกแผน  ส่งลูกกลับมาให้ไอ้พี่เทค ที่ยืนรอบอลในเขตหัวกะโหลกอยู่เช่นกัน เพราะไม่มีไอ้พี่บอมย์คอยกันมัน..ด้วยไปช่วยบังบอลไอ้พี่ชัดไว้..ไอ้พี่เทคจึงว่าง กูเห็นดังนั้น..ตัดสินใจขยับเท้าตามเสต็ปเทพเข้าไปขวาง มันรู้ตัว..ถ้าต้องประทะกับกูอาจเสียโอกาสเปิดเกมส์รุกแน่ ๆ รีบชิ่งหนี..เรย์อัพลอยตัวขึ้นชู๊ดทำแต้มทันที..จังหวะมันจะชู๊ด ไอ้พี่วัดสีกูที่อยู่ใกล้แป้นที่สุดลอยตัวตามขึ้นไปสกัดมันไว้ มันไม่หลบ..กลับปล่อยให้ไอ้พี่วัดกระแทกมัน...จังหวะยัดลูกลงห่วงพอดิบพอดี  ตัวมันกระเด็นลงมากองกับพื้น กรรมการเป่าฟาวน์ทันที สีกูเสียฟาวน์โดนลูกโทษสองลูก  ขณะนี้คะแนนอยู่ที่ 95  ต่อ 94  เพราะลูกมันชู๊ดลงได้สองคะแนน แถมได้ลูกโทษอีก 2 ลูก  ไม่ต้องถามหากมันชู๊ตลงทั้งสองลูก สีมันจะกลับมานำสีกูทันที 95 ต่อ 96  ไอ้พี่โต๋ ไอ้พี่บอมย์  ทุกคนเริ่มหน้านิ่ง..คิดว่าคงกดดันไม่น้อย ยิ่งไอ้หล่อเทพ..มันนิ่งได้อีก ก่อนที่กรรมการจะให้บอล  เตรียมส่งให้ไอ้พี่เทคสังหาร ไอ้พี่โต๋เดินเข้าไปคุยกับไอ้พี่บอมย์กันสองคน  กูเอง..ไม่คิดว่าเกมส์
จะพลิกสถานการณ์เป็นแบบนี้ สีพวกมันกลับหน้าตายิ้มแย้ม..ยักคิ้วให้กันเหมือนรู้มาก่อนซะงั้น   แสดงว่าพวกกูหลงกลพวกมันเต็ม ๆคิดว่าพวกมันจะทำสามแต้มเพื่อตีเสมอ เพื่อหวังผลแข่งชู๊ดลูกโทษ  ซึ่งตัวนักกีฬาสีมันได้เปรียบเต็มประตู แต่พวกมันกลับไม่ทำแค่หลอกจะทำเท่านั้น  มันกลับชู๊ดเอาฟาวน์เพื่อจะได้ลูกโทษ
เหมือนตอนไอ้พี่บอมย์เปิดเกมส์ช่วงแรก   กูดูเวลา..กรรมการชูป้ายหมดเวลา แต่ยกป้ายต่อเวลานอก 2 นาที
เป็นเพราะครึ่งหลังเล่นตุกติกทำฟาวน์กันเยอะ..ทำให้เสียวลาไม่น้อย กรรมการจึงต่อเวลานอก 2 นาที  ตอนนี้โอกาสเป็นของพวกมัน..ในขณะสีกูกลับมาเป็นฝ่ายเสียเปรียบเต็ม ๆ มันมีโอกาสแก้ตัวถึงสองครั้ง ต่อให้ชู๊ดลงลูกเดียว  มันก็เสมอ..แถมมีโอกาส วัดกันที่ลูกโทษเพื่อตัดสินอีกครั้ง  
แต่ถ้าชู๊ดลงทั้งสองลูก..มันลอยลำชัยชนะอยู่ในมือแล้วเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์  คำนวนเวลาดูชู๊ตลงสองลูก  
คงเหลือเวลาไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ น่าจะมีเหลือประมาณสี่สิบวิ ต่อให้สีกูครองบอลเลี้ยงจนมาถึงแป้นกว่าจะผ่านด่านสกัดของสีมัน..คงหมดเวลากันพอดี ไม่เหลือให้เปิดเกมส์รุกได้ชู๊ดทำแต้มหรอก  นอกเสียจากภาวนาไม่ให้มันชู๊ตลูกโทษลงทั้งสองลูก แต่ปาฏิหาริย์เท่านั้นถึงจะช่วยได้   ไอ้พี่เทคฝีมือมันไม่ใช่ธรรมดา ดูแผนเรียกฟาวน์เอาคะแนนของมันก็รู้  คิดได้ขนาดนี้..คงมั่นใจแล้วว่าชนะชัวร์
ทุกคนยืนรับสถานการณ์..กรรมการส่งลูกให้มันในจุดโทษ สัญญาณนกหวีดดังขึ้น  มันปล่อยลูกออกจากมือ
ลงห่วงไปสบาย ๆสำหรับลูกแรก สกอร์ขึ้นมาเสมอทันที 95 ต่อ 95  เวลาขณะนี้เหลือ 1 นาที 20 วินาที กรรมการส่งลูกที่สองให้มัน เหลียวมองรอบ ๆ  ทุกคนในสนามต่างลุกยืนกันหมด ไม่เว้นแม้แต่คณะอาจารย์..
ยังพากันยืนขึ้นลุ้นด้วยเช่นกัน  ทั้งสนามเงียบกริบ เสียงเข็มหล่นสักเล่มไม่มีให้ได้ยิน ต่างลุ้น..ลูกโทษลูกที่สองของไอ้พี่เทค  จะลงหรือไม่..ถ้าชู๊ดลงเท่ากับปิดประตูชนะทันที แต่ถ้าชู๊ดไม่ลง..แต้มเสมอ ต้องมาชู๊ดลูกโทษ
แข่งกัน เพื่อหาผู้แพ้ชนะกันต่อไป
ในสนามตอนนี้กดดันทั้งนักกีฬา..กดดันทั้งคนดู..ทุกคนลุ้นระทึก ไอ้พี่เทคมันยืนทำสมาธิก้มหน้านิ่งสักครู่..ก่อนจะเงยขึ้นจ้องไปที่แป้น สบัดข้อมือปล่อยลูกออกไป
ทุกสายตามองตามลูกที่พุ่งเข้าหาห่วงลูกหล่นกระทบขอบห่วงหมุนวนวิ้งๆ..อยู่บนห่วง...ทำให้หลายคนตะโกนเชียร์เสียงดังขึ้นมาทันที  
“ลง..ลง...ลง!..”  ฝั่งสีน้ำเงินตะโกนก้องลุ้นให้ลูกหล่นลงห่วง
“ไม่ลง..ไม่ลง..ไม่ลง!.”  กองเชียร์สีแดงตะโกนแข่งสีน้ำเงิน แช่งไม่ให้ลูกลงซะงั้นและแล้ว.....ปาฏิหาริย์ก็

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุนครับ

mammal007

โย่ว เจ๋งจิงๆคับ

ton521

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

OneBe2

ลุ้นได้อีก ^^

kabuki

ขอบคุณครับ

xspace

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Intra

ลุ้นโคตรมันเลย

pt200

ขอบคุณครับ

pol569567

ขอบคุนคับ

areen

ขอบคุณมากครับ