ตะเกียงพิเศษ ??? 59-60

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
อย่างที่บอก..กูรอมันพูด มีโอกาสแค่สิ้นสุดวันพรุ่งนี้ ครั้งนี้..ต่อให้น้ำตาสิงห์โต๋เป็นปี๊ป  กูก็ไม่ใจอ่อนให้มึงหรอกหลักฐานคาหนังคาเขาซะขนาดนั้น เอ๊ะ!..ที่เห็น..แค่หอม ตอนจูบไม่ค่อยแน่ใจ ยังไม่อยากใส่ร้ายมันหรอก  แล้วกูก็พล่อยหลับไปในที่สุด.................................
Part  59
..เจ้านางน้อย..ธิดาล้านนา...
ตีสี่..เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ทำให้กูงัวเงียตื่น ไอ้พี่โต๋กอดกูแน่นขาก่ายกูอีก  กูเคยบอกแล้ว..ตั้งแต่มันฆ่างูเห่าผีงูคงเข้าสิง ถึงชอบรัดกูจัง กูพยายามแกะมือมันออก ทำให้มันรู้สึกตัวตื่นจ้องหน้ากูงง ๆ เลยบอกแม่งมันไป
“ปล่อยได้แล้ว..ตีสี่แล้ว ปิดเสียงนาฬิกาปลุกก่อน”  มันจึงค่อยขยับตัว ยื่นมือข้ามไปบนหัวเตียงกดปิดเสียงนาฬิกา กูชำเลืองดูไอ้พี่บอมย์ยังนอนไม่ยอมตื่น ทีเมื่อคืนกระแด่ะนอนดึกกันได้อีกเห็นสาว ๆ หน่อยเป็นไม่ได้..ลายออกทั้งคู่ ทีงี้นอนอุตุไม่เซ็งพวกมันจังเลยว่ะ!  ไม่อยากหงุดหงิดแต่เช้า เลยลุกเดินคว้าผ้าขนหนู..
เข้าห้องน้ำ  จัดการอาบน้ำให้สดชื่นดีกว่า........ออกห้องน้ำมา พวกแม่งนอนต่อได้อีกไม่ยอมตื่นสักกะตัว กูเลยเดินเข้าไปเขย่าไอ้พี่บอมย์ปลุกเรียกมัน  ตอนแรกจะไม่พูดกะมันแล้ว   คิด ๆ ดูไม่ใช่ความผิดของมัน เลยเลิกประชดมันไป
“พี่ ๆ ตื่นได้แล้ว..ตีสี่กว่าแล้ว พวกพี่กิ๊ปเค้ารอแต่งตัวอยู่ ชักช้าเสียเวลาคนอื่นเค้านะ"
ได้ผลมันลืมตามาหาวหวอด ๆ ก่อนจะขยับลุกสะลึมสะลือ คว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปกะจะปลุก
ไอ้หล่อมัน รอไอ้พี่บอมย์เสร็จเรียบร้อยก่อนค่อยปลุกดีกว่า..ระหว่างรอถือโอกาสแอบมองหน้ามันตอนหลับ   
อดยอมรับไม่ได้ มันหล่อมากไม่ว่าจะอยู่สภาพไหน..ก็ดูดีได้อีก ขนาดตอนหลับหน้ายังหล่อโคตรคิ้วเข้มรับกับจมูกโด่งเป็นสัน ขนตายาวหลุบปิดตาคมเป็นแพ..ใบหน้าคมเข้มขาวใสมิน่าใครต่อใครถึงเสนอตัวไม่หยุดหย่อน  เฮ่อ!..นึกแล้วได้แต่ถอนหายใจ จะห้ามคงเป็นเรื่องยาก  เพราะมันเป็นผู้ชาย จับพลัดจับพลูมาร่วมหัวจมท้ายมีอะไรกะกู คงเพราะอารมณ์พาไปทำให้อะไรต่ออะไรไปกันใหญ่ มากกว่าจะเกิดจากความรัก เหมือนที่มันพยายามกรอกหูให้ได้ยินบ่อย ๆ  แต่ก็นั่นแหล่ะ...จะแน่ใจได้แค่ไหน ว่าที่พูดมามันรู้สึกจริง ๆ ไม่ใช่เพราะสับสน..ชั่วครั้งชั่วคราว..มีอะไรแปลกใหม่เข้ามาในชีวิต วันหนึ่งความรู้สึกนี้คงจางลง..แล้วมันคงหันกลับไปใช้ชีวิตปกติ   อายุพวกเรายังน้อย  กูเองยังตอบตัวเองไม่ได้เลยว่ากูรักมันหรือเปล่า ถึงจะเกินเลยขั้นนี้..
แม้ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีกับมันมาก ยอมรับว่าไอ้พี่โต๋เป็นคนแรก..ที่มีความสุขทุกครั้งเวลาได้อยู่ด้วยกัน
กูถึงยอมมันขนาดนี้ แต่ถึงขั้นว่ารักหรือเปล่า..ไม่แน่ใจเหมือนกัน ถามว่าถ้าวันนี้  หากเราต้องกลับไปเป็นแค่
พี่น้อง..โดยต้องยุติความสัมพันธ์ลงซะ กูจะอยู่ได้ไหม จะรู้สึกอย่างไร......
ตอบได้เลยว่าอยู่ได้ เสียใจไหม..มีบ้าง แต่ถึงขั้นอยู่ไม่ได้..คงไม่ถึงขั้นนั้น  อาจใช้เวลาไม่นานก็คงหาย จะให้จมปรักและเจ็บปวดกูคงไม่ทำ อย่างน้อยยังมีคนที่รักและห่วงใยกูหลายคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อเกริก แม่ษา พี่ตระกูล
พี่ตระการและน้องตระกอง  ครอบครัวกูอบอุ่น พวกเขาอยู่ข้างกูตลอด ที่สำคัญกูควรรักตัวเองด้วยไอ้พี่บอมย์เปิดประตูออกมา นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว หยดน้ำเกาะพราวตามตัว มึงจะโชว์ทำ-เอี้ย-ไรรู้แล้วว่ามึงหล่อ กูเลยเขย่าเรียกไอ้พี่โต๋มันตื่นไปอาบน้ำต่อทันที
“พี่โต๋..พี่โต๋..ตื่นได้แล้ว”  มันงัวเงียตื่น..ก่อนจะมองหน้ากู สลับมองไอ้พี่บอมย์ ที่ตอนนี้กำลังสวมเสื้ออยู่
แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าขนหนูของมัน พาดตรงราวคงตากไว้หลังจากเช็ดหน้าเมื่อคืน เดินเข้าห้องน้ำไป   
จังหวะไอ้พี่บอมย์แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย กูเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน เหลือไอ้หล่อเทพคนเดียวตอนนี้เกือบตีห้าเข้าให้แล้ว ไอ้หล่อเทพอาบน้ำออกมา นุ่งผ้าขนหนูออกมาเช็ดตัวข้างนอกเหมือนไอ้พี่บอมย์ เข้าใจละ..ว่าพวกมึงนิสัยพอกัน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ไอ้พี่บอมย์เดินไปเปิด เป็นไอ้พี่บอยเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“พวกมึงเสร็จแล้วลงไปแต่งตัวเลยนะ อีกิ๊ปมันพาช่างแต่งหน้า..มาตั้งกะตีสี่  กูไม่ขึ้นมาปลุกพวกมึงก่อน
เพราะเค้าแต่งให้พวกผู้หญิง กับพวกเชียร์ลีดอยู่  เห็นว่าเหลืออีกสองคนก็เสร็จแล้ว พวกมึงลงไปไม่ต้องรอกู
ขออาบน้ำแป๊ป เดี๋ยวตามลงไปแม่กูให้แม่บ้านจัดกาแฟ นมร้อนกับพวกของว่างไว้ให้แล้ว กินรองท้องไปก่อน
เดี๋ยวหกโมงมีข้าวต้มปลา ป้าแม่บ้านกำลังทำให้อยู่”   พูดจบเปิดตู้คว้าผ้าขนหนูเดินหายเข้าห้องน้ำไปอีกคน  
พวกกูรอไอ้หล่อเทพแต่งตัวของมันเสร็จ กูเก็บของลงกระเป๋า สำรวจความเรียบร้อยก็พากันเดินลงมาห้องนั่งเล่น ไอ้พี่โต๋ทำหน้าที่แบกกระเป๋าของมันเหมือนเดิม วันนี้เห็นว่ารถตู้ของบริษัทฯ พ่อไอ้บอยจะไปส่งที่โรงเรียน พ่อพี่เค้าสั่งมาแสตนบายสองคันลงมาถึงห้องข้างล่าง พวกลีด ดรัมเมเยอร์ กับพวกที่ต้องร่วมขบวนคนอื่น ๆ แต่งตัวกันเรียบร้อยแล้ว  หน้าตาลีดสีกูเปรี้ยวกันมาก ๆ โดยเฉพาะชุดเซ็กซี่ได้อีก ผ้ายืดสีดำแขนสั้นเปิดไหล่ข้างเดียวตัดลงมาเป็นกระโปรงบานฟ่องสั้นมาก ผ้าลูกไม้ยังกะกระโปรงตุ๊กตาสีแดงอีกตะหากตัดกัน
โคตร ๆ กับถุงเท้าตาข่ายสีดำ ผมเกล้าสูง ติดผ้าระบายตรงมวย แต่งหน้าเข้มจัดทาลิปสติกสีแดง ขนตาปลอม
ซะหนา ออกมาโดยรวมแล้ว..สวย..เซ็กซี่สุด ๆ ยิ่งริต้าด้วยแล้วต้องยอมรับว่ายั่วดีชะมัด ส่วนลีดผู้ชายสองคนใส่กางเกงขาเดฟรัดรูปสีดำ เสื้อแขนกุดคอตั้งสีแดงคาดเข็มขัดขาว เซ็ทผมชี้โด่ชี้เด่อินเทรดสุด ๆ ลูกกะตาเขียน
ซะดำปื๊ด ไฮเปอร์นิด ๆ เข้ากันชะมัดทั้งเซ็ทลีดหญิงชาย ส่วนคนอื่น ๆ กลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกะชุดลีด
เพราะชุดออกแนวเป็นผ้าไทยพื้นเมือง แบบล้านนาทางเหนือ ดรัมเมเยอร์นำขบวนวงโยฯ รู้ชื่อพี่หนิง
อยู่ม.5  สวยไม่น้อยหน้า สวมกระโปรงสั้นผ้าทอมือแบบชาวเผ่า เสื้อเกาะอก โพกหัวด้วยผ้าขลิบ เครื่องประดับเงิน มีข้อเท้ากรุ๊งกริ๊งด้วยเวลาเดินแต่ละทีเกิดเสียงดังตลอด เหมือนเสียงกระดิ่ง คนอื่น ๆ ก็ประมาณนี้  
ใครที่แต่งเสร็จแล้ว พากันกินปาท่องโก๋ กาแฟ นมสด และคุ๊กกี้ที่จัดไว้บนโต๊ะหลายคนนั่งกินกันเป็นกลุ่ม ๆ
พอพวกกูเดินเข้าไป เจ๊พี่กิ๊ปหันมาเห็นรีบเดินเข้ามาลากแขนกูทันที
“ต๊าย..มาได้จังหวะเสร็จพอดี เอาล่ะตะเกียงไปนั่งให้พี่เป้เค้าแต่งหน้าก่อนหนู  ส่วนโตโต๋ ให้พี่เดียร์แต่งให้ บอมย์สุดหล่อหาอะไรรองท้องรอแป๊ปนะจ๊ะ  แต่งให้เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินก่อนไฮไลท์สีเรา เจ๊เตรียมชุดเลิศหรูอลังการไว้แล้ว แต่งหน้าเสร็จเดี๋ยวค่อยเข้าไปเปลี่ยนในห้องกัน เดี๋ยวเจ๊จัดการให้เอง รับรองอลังการงานสร้าง”
แกก็พูดโม้ของแกไปเรื่อย..กูยกมือไหว้พี่เป้ แกยิ้มให้กูก่อนจะจับกูนั่งเก้าอี้  พี่แกไม่รอช้าหยิบนั่นจับนี้ลงหน้ากูให้วุ่นไปหมด ไม่ต่ำกว่าสิบนาที แกก็ยืนมองผลงานพร้อมกับยิ้มภาคภูมิใจที่ละเลงหน้ากู โดยกูไม่รู้หรอกว่าออกมาแบบไหน รู้สึกหนักหน้าชะมัดไม่ชอบเลย ยิ่งตอนแกเอาอะไรไม่รู้มาหนีบขนตา แล้วปัดขนตาด้วยแล้ว..ยิ่งรู้สึกหนักเข้าไปใหญ่  พูดเองว่าขนตากูยาวสวย แล้วจะปัดเพิ่มทำไมก็ไม่รู้ ได้แต่คิดไม่ได้ถามแกไปหรอก
อยากทำอะไรปล่อยแกทำ เพราะพี่แกดูเป็นผู้ใหญ่สุด ๆ ไม่อยากโดนดุน่าแกก็ดูน่ากลัวพออยู่แล้วจากนั้นพี่แกก็จับวิกผมมาสวมหัวกู เป็นวิกผมมวยเกล้ายกสูง กูไม่เข้าใจว่าทำไมต้องใส่วิกด้วยจะถามก็ไม่กล้า เลยได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ พอเสร็จแล้วแกบอกกูลุกยืน..เท่านั่นแหล่ะเริ่มแปลก ๆ กับสายตาทั้งห้องที่จ้องกูเป็นตาเดียว ชักไม่มั่นใจทำไมแต่ละคนปากอ้าตาค้างยังกะเห็นผีกันซะงั้นล่ะ...ตกลงหน้ากูมันเป็นไงกันนี่ ยิ่งไอ้
พี่บอมย์มองกูตาค้าง ไม่กระพริบสักแอ๊ะชักทำตัวไม่ถูก จะจ้องไรนักหนา ชักไม่ค่อยแน่ใจที่จับ ๆแต่ง ๆเนี๊ยะ  
แต่แน่ ๆ สายตาแสดงความไม่เป็นมิตรฉายชัดจนกูรู้สึกได้..จ้องกูเขม็ง คงไม่ต้องบอกนะว่าใคร แสดงออกโจ่งแจ้งว่าไม่ชอบขี้หน้ากูสุด ๆ ไม่รู้กูไปเหยียบเล็บขบเธอตอนไหน ถึงได้พยาบาทกูจ่าง...เจ๊พี่กิ๊ปเดินมาจับกูหมุนช้า ๆ จังหวะหมุนสะดุดเข้ากับตาคมเข้ม ของไอ้หล่อเทพที่นั่งแต่งหน้าข้างหลังกูเข้าให้ สบเข้าอย่างจัง  
เล่นเอาหน้ากูร้อนวูบสายตาที่มันมองมา ไม่ติดมีเครื่องสำอางค์บนหน้า  ปานนี้คงมีคนรู้แล้วว่าหน้ากูแดงเถือกขนาดไหน ดีที่เครื่องสำอางค์ช่วยปกปิด  ก็นะมันจ้องกูซะ..แบบจะกลืนกูทั้งตัวประมาณนั่น สายตาแม่งหื่น
ได้อีกไม่ไหวมึงจะมองกูทำเชี้ยอะไรมาก แต่มันก็แต่งหน้าหล่อโคตร ๆ ไม่ได้มากหรอกปัดแก้มเรื่อ ๆบาง ๆ
ทาริมกลอสสีชมพูใส ถูกจับให้สวมวิกผมยาวเป็นลอน  พี่หนิงแกโพกผ้าพันรอบหัวให้มันด้วย ดูเหมือนเจ้าชายทางเหนือเลย  ขนาดยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า หล่อสุด ๆ เจ๊พี่กิ๊ปแกจูงกูเดินตามเข้าในห้องตรงข้ามคงพากูไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปถึงแกจัดการจับกูถอดเสื้อออก..เอาผ้ามาพันรอบอกกูแต่เอ๊ะชักแปลกใจก็ไอ้ผ้าชิ้นนี้มันเหมือนเกาะอกผู้หญิง ที่รู้ก็เพราะ..มีดันทรงนูนออกมาตรงอกด้วยดิเป็นดันทรงสำเร็จที่เค้าเย็บมาพร้อมตัวเสื้อ
กูรีบจับมือแกค้างไว้ทันที ตัดสินใจถามให้หายสงสัย
“เจ๊..อย่าบอกว่านี่คือชุดของตะเกียง?”  
“ใช่สิจ๊ะ..นี่แหล่ะชุดของหนูแหล่ะ”  
“ทำไม่มันมีดันทรงนูนตรงหน้าอกด้วยเล่า”
“อ้าว!...ไม่มีมันก็แฟ๊บนะซิ จะไปสวยได้ยังไง”
“เห้ย!..ตกลงให้ตะเกียงแต่งเป็นเจ้าอะไรกันแน่”
“เจ้านางไงล่ะค่ะ...ธิดาล้านนานะ..รู้จักไหม..ไหนบอกเป็นคนเหนือต้องรู้จักสิ”
ไอ้รู้จักกูรู้แน่  ธิดาล้านนาอ่ะนะ...แต่นั่นมันผู้หญิงนี่...อร๊ากๆ!
สุดท้ายก็ต้องยอมใส่แต่โดยดี ด้วยจำนนเหตุผลว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรได้แล้วตามคอนเซ็ป
เจ้านาง ธิดาล้านนา ต้องนั่งเสลี่ยงคู่เจ้าฟ้า..กษัตริย์ล้านนา  สีกูจับฉลากได้ภาคเหนือตอนบน ต้องจัดขบวนส่งเสริมการท่องเที่ยว..เกี่ยวกับภาคเหนือตอนบน เลยจัดขบวนแห่เจ้าฟ้าเจ้านางล้านนา..ในพิธีบวงสรวงเทวดาตามประเพณีสืบทอดของชาวล้านนาซึ่งเขาเรียกประเพณีนี้ว่า ‘ประเวณีไหว้สา’  สีแดงโชว์คอนเซ็ปนี้
กูเลยต้องจำใจสวมชุดเจ้านางเต็มเครื่อง ทั้งเครื่องเงินดอกไม้ไหวบนหัว สร้อยสังวาลย์เงิน เข็มขัดเงิน กำไลเงิน ข้อเท้าเงิน  เกาะอกสีแดง ผ้าถุงยกขลิบทอง ผ้าคลุมไหล่ผ้าไหมเดินดินทอง หนักไปทั้งตัว..ไม่รู้เสื้อผ้าหน้าผม
ที่กูใส่แบกอยู่ตอนนี้กี่กิโลเข้าไปล่ะ แต่งเสร็จอีเจ๊พี่กิ๊ป..พูดชมกูไม่ขาดปาก บอกให้กูเข้าไปดูกระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ กูรีบส่ายหัวพรืดๆ...ทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด ไม่อยากเห็นภาพติดตาที่แต่งหน้าทำผมแบบนี้  
แล้วแต่คนมอง..อย่างน้อยกูไม่เห็นหน้าตัวเองซะอย่าง ฟังอิเจ๊แกพล่ามงามยังงั้น..อลังการอย่างงี้ งามสยบไปทั้งสามภพ..กูปล่อยแกพร่ำไป นึกภาพตามไม่ออก..เพราะนึกหน้ากูอย่างที่แกพูดไม่ได้
กลัวเห็นภาพตัวเอง เลยปฏิเสธที่จะส่องกระจกสิ้นเรื่อง เวลาเดินออกไปอย่างน้อยจะได้หน้าปกติไม่งั้นกูคงอายกับสภาพตัวเองพาลจะก้าวไม่ออกเอาให้ แค่ก้มมองตัวเองนุ่งผ้าถุงก็อิหลักอิเหรื่อเกินจะทน ขืนให้เห็นหน้าตาตัวเองอีกไม่ไหวแน่ที่นี้ ไม่ต้องมองหน้าใครกันแล้ว
กว่ากูจะทำใจยอมออกจากห้องมากะอิเจ๊ได้ ก็ใช่เวลาไม่น้อย ไม่ติดว่าต้องหาอะไรรองท้องอย่างมันว่า  คงหมกอยู่แต่ในห้องอ่ะแหล่ะ คิด ๆดูแล้วไหนๆ ก็ต้องเจอคนอยู่ดี กล้าเสียแต่ตอนนี้  เวลาแห่ขบวนกลางถนนจะได้
ไม่อาย เลยทำใจยอมออกมากะมัน
พอก้าวพ้นประตูเดินเข้ามาให้ห้องนั่งเล่น..พวกรวมตัวกันอยู่ ก็ได้รับการต้อนรับด้วยเสียงอุทานทันที
“ว้าว!..อูหู้!..สุดยอด...สวยโคตรเลย..จำไม่ได้เลยตะเกียง บลา”  มากมายเยอะแยะ ที่พากันเข้ามารุมพินิจ วิพากวิจารย์กูกันอยู่เนี๊ยะ กูควรภูมิใจกับคำชมพวกมึงดีไหม  ทำไรไม่ได้ไปกว่านี้จะบึ้งก็ใช่ที่ เลยได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ
ให้ไปแทน ก่อนจะหันไปสบตาไอ้พี่โต๋ยืนมองกูตาค้าง ล่อหน้ากูองศาเดือดได้อีก  เกือบม้วนเขิลไปไม่เป็นเลยเหมือนกัน ถ้าบังเอิญไม่เหลือบไปเห็นมือริต้า ที่เกาะแขนมันแจเข้าให้ซะก่อน เลยกึกเข้าให้..จากเขินอายกลายเป็นหงุดหงิดขึ้นมาดื้อ ๆ ซะงั้นกูไอ้พี่โต๋มันก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน ผ้านุ่งแบบกางเกงเปลือยหน้าอกไม่สวมเสื้อโชว์กล้ามท้องซิกแพ็คอีกตะหาก ห้อยสังวาลย์ มีผ้าไหมพาดไหล่เฉลียงซ้าย ใส่จับแขนผู้ชาย
กำไลเงิน ข้อเท้า โดยรวมแล้วเหมือนรูปปั้นเทพเจ้ากรีกแอลมานุเอล มากกว่าจะเป็นเจ้าลานนาทางเหนือ ไม่ติดมีผ้าโพกหัวเหมือนพวก 12 ปันนา  กูนึกว่าผิดคอนเซ็ปไปแล้วแหล่ะมึง อาจเพราะรูปร่างสูงหุ่นดีมีกล้าม
ของมันด้วย  พอมาแต่งแบบนี้ทำให้มันหล่อจนออร่าสว่างโล่ นึกแล้วหมั่นไส้ ศรีริต้าถึงเกาะไม่ปล่อยมันก็นะ...ชิ..กูเลยเลี่ยงเดินไปหาไอ้พี่บอมย์..ตอนนี้แต่งตัวแต่งหน้าเรียบร้อยแล้วเหมือนกันชุดคล้ายกับไอ้พี่โต๋ ต่างกัน
แค่สีชุด ไอ้พี่โต๋ผ้านุ่งสีตุ่นออกเทา ไอ้พี่บอมย์สีเทาดำ หล่อไม่น้อยหน้ากันเลย พวกสาว ๆ ห้อมล้อมตัวมันยังกะดาวล้อมเดือน ก็นะพอมันเปลือยอกแบบนี้ มันก็ครบเครื่องชายชาตรี  ทั้งซิกแพ็คกล้ามท้องบึกได้อีก
คงเพราะโครงร่างที่สูงใหญ่เป็นทุนอยู่แล้ว มันเหมือนเทพอะพอลโล่ห์ซะมากกว่า พอเห็นกูเดินเข้าไปรีบถามกูทันที
“กินอะไรก่อนไหมตะเกียง ข้าวต้มปลาเอาป่าว เค้ายกมาให้แล้ว เดี๋ยวพี่ตักให้”  
ดูห่วงกูยิ่งกว่าไอ้หล่ออีก กูเลยพยักหน้าให้มันไป มันกำลังจะเดินไปตัก
“บอมย์มึงไม่ต้อง เดี๋ยวกูจัดการเอง”  เสียงไอ้พี่โต๋มาตอนไหน เห็นริต้ายืนที่เดิม จิกตาใส่กูอีก ชิ..ประสาท..
กูไม่ได้ทำไรสักหน่อย  ไม่อยากห่างมันก็ล่ามโซ่ไว้ดิ..
มันเดินไปตักข้าวต้มปลา ถือถาดมาสองถ้วย พร้อมเครื่องปรุงถ้วยเล็ก ๆ ก่อนจะวางตรงโต๊ะพวกของว่าง
ซึ่งตอนนี้เก็บไปหมดแล้ว  จากนั้นจึงเรียกกูไปกิน
“มากินสิ..พี่ตักให้แล้ว”  กูไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลที่จะทำเมิน..ไม่ใช่นิสัย ตอนนี้หาอะไรรองท้องก่อนมันบริการไม่จำเป็นต้องเล่นตัว เลยเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามมัน  มันหยิบช้อนยื่นให้  กูรับมาไม่พูดไม่จา จัดการปรุงเครื่องเรียบร้อย นึกขึ้นได้เลยหันไปหาไอ้พี่บอมย์ ยังยืนมองกูเหมือนเดิม  เลยเรียกมันกินด้วยกันซะเลย
“พี่บอมย์ กินยัง...มากินด้วยกันดิ”  ชวนมันแหล่ะ..ยิ้มระรื่นขึ้นมาทันที ก่อนจะกุลีกุจอเดินไปตักข้าวต้ม
มานั่งแหม่ะลงข้างกู พวกกูเริ่มกินกันโดยไม่มีใครพูดอะไร กินแต่ละที..ก็ต้องระวังลิปสติกจะเลอะ
ยุ่งยากชะมัด กินยังไม่ถึงห้าคำ.. มาแหล่ะ..
“ขอริต้ากินด้วยนะค่ะ”  เจ้าประจำ
“อ้าว!..ไหนเมื่อกี้คุณบอกไม่กิน เพราะไม่ชอบทานตอนเช้าไงครับ”  ไอ้พี่โต๋พูดขึ้นมา แหม..คงชวนกันก่อนแล้วดิถึงพูดได้นะมึง..ชิ
“ตอนนี้รู้สึกหิวแล้วค่ะ..กินรองท้องหน่อยก็ดี ต้องเดินขบวนหิวขึ้นมา..กลัวเดินไม่ไหวอ่ะค่ะ”  
เธอตอบไอ้หล่อมัน กูกะไอ้พี่บอมย์เหลือบมองหน้ากันนิ่ง ๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินกันต่อ  โดยไม่มีใครพูดอะไร
“เดี๋ยวพี่เอาน้ำให้นะ.” ไอ้พี่บอมย์จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นบอกแค่นั่น..ไม่รอช้า เดินไปรินน้ำมาให้กูทันทีของมันด้วยอีกแก้ววางที่โต๊ะ ลงนั่งที่เดิมกินข้าวต้มต่อกูเลยส่งยิ้มหวานไปให้เป็นการขอบคุณ
“ แค่ก..ๆ..”  ดันเสือกสำลักซะงั้นไอ้พี่บ้า กูเผลอเอามือลูบหลังให้มันทันที เป็นไปโดยอัตโนมัติ  เหลือบเห็นสายตาจ้องเขม็งของไอ้หล่อที่มองกูตอนนี้ เหมือนไม่พอใจซะงั้น.. เรื่องมึงสิกูไม่ได้ทำไรผิด  เพื่อนสำลักแค่ช่วยลูบหลังให้มันผิดตรงไหน แล้วกูก็หยิบน้ำยื่นให้มันกิน
“อ่ะ..พี่บอมย์ดื่มน้ำหน่อย..กินช้า ๆก็ได้ ไม่ต้องกลัวใครเค้าแย่งหรอก เห็นม่ะ..สำลักเลย เดี๋ยวข้าวต้มก็ติดคอตายซะนี่”  พูดติดตลก..ให้มันกลัวมันเขิน เห็นอยู่ว่ามันอายกู หน้าแดงหูแดงเถือกเข้าให้  
“ตะเกียงนี่..รู้สึกจะดูแลบอมย์ดีจังเลยเน่อะ..ซัมติ้งลองกันหรือเปล่าเนี๊ยะ..ชักยังไงยังไงซะแล้วสิ”
นรก....ปากยุแยงมาแล้ว เจตนาฟังดูแย่ชะมัด ไอ้พี่บอมย์หันควับจ้องริต้าซะตาวาว เธอหน้าซีดไปเหมือนกัน  
แถพลิกลิ้นทันที
“แหม ๆ..จ้องหน้ากลัวจังบอมย์..ริต้าล้อเล่น แกล้งให้หายสำลักหรอกจึงหยอกน่ะ”   
แถได้โล่ห์เห่ะ...ไอ้พี่โต๋มองกูเขม็ง นัยตามีคำถามส่งมาให้ซะงั้น กูตะหากที่ควรต้องถามมึง ไม่ใช่มึงที่ตั้งคำ
ถามกู ไม่ชอบเลยพาลแดกไม่ลง..หยิบน้ำยกดื่มซะงั้น..
“อิ่มแล้วหรือตะเกียง...”  ไอ้พี่บอมย์ ถามกูขึ้น
“อืม..”  กูพยักหน้าตอบให้มัน ก่อนจะลุกยืน จังหวะไอ้พี่บอยเข้ามาในห้องพอดี“ใครเสร็จเรียบร้อยแล้ว เชิญที่รถได้เลย หกโมงสี่สิบแล้ว เดี๋ยวจะช้า”  มันมาเรียกขึ้นรถพวกที่เรียบร้อย ต่างเก็บสัมภาระส่วนตัว ทยอยเดินไปขึ้นรถกัน  กูเลยถือโอกาสชิ่งทำมึนเดินตามพวกแม่งด้วยเลย  ไม่รอพวกมันแหล่ะ..ขึ้นรถตู้ได้กูเลือกนั่งข้างคนขับ ไม่อยากนั่งข้างในชุดที่ใส่มันลำบาก ที่สำคัญไม่อยากเว้นช่องให้ใครมานั่งติด อารมณ์ตอนนี้อยากอยู่
เงียบ ๆ มองเข้าไปในบ้านพวกมันสามคนเดินออกมาพร้อมกัน ริต้าพยายามเอามือเกาะแขนไอ้พี่โต๋  มันก็พยายามดึงแขนออก แต่เธอก็ทำมึนไม่ปล่อย กูมองจากในรถเห็นชัดทุกการกระทำ  พวกมันยังไม่รู้ว่ากูนั่งหน้า พอเดินมาถึงรถ..มันชะโงกเข้าไปดูรถคันหน้าว่ากูนั่งตรงไหนมั้ง พอไม่เห็นรีบเดินมาคันที่กูนั่ง จังหวะคงเห็นว่ากูนั่งหน้ารถอยู่ สีหน้ามันแปลกใจขึ้นแวบก่อนจะเดินมาดึงประตูเปิดออก  พร้อมกับถามขึ้นทันที
“ทำไมนั่งตรงนี้ครับ” มันถาม
“อยากนั่ง...สะดวก..ไม่ลำบากชุด” ตอบห้วนได้อีก ยอมรับตอนนี้อารมณ์มันยากควบคุมแม้จะบอกตัวเองว่า
ไม่ควรหงุดหงิด  แต่ก็นะ...บ้างครั้งพูดได้แต่ทำยาก
“อ้าว!..ตะเกียงไม่นั่งด้วยกันล่ะ” ยังไม่ทันพูดต่อ ไอ้พี่บอมย์ชะโงกหน้าแทรกถามขึ้นมาซะก่อน
“ไม่ล่ะพี่...ชุดที่ใส่มันลำบาก..นั่งหน้านี่แหล่ะ..ขึ้นลงง่ายดี พวกพี่นั่งเถอะ”  กูคุยกับไอ้พี่บอมย์มันปกติ  มันพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งข้างหลังกูทันที ไอ้พี่โต๋ยังไม่ขยับ ริต้าคงทนรอไม่ไหวเดินเข้ามาฉุดแขน
มันแหล่ะ
“โต๋ค่ะ..ขึ้นรถกันเถอะ เบาะกลางว่างสองที่ไปนั่งเถอะค่ะ”  มันยังไม่ยอมปล่อยมือจากประตู หันไปมองริต้า
นิ่ง ๆ ก่อนจะหันมาจ้องกู สีหน้านี่รู้แหล่ะกำลังต้องการให้กูพูดแน่ ๆพอเดาออกคงอยากถามว่ากูเป็นอะไร
ถามตัวมึงก่อนเห่อะ ก่อนจะมาถามกู ตัดรำคาญลุงคนขับเค้ารอกูเลยออกปาก
“ขึ้นรถได้แล้วพี่..ต้องรีบไป  ปล่อยมือตะเกียงจะปิดประตูแล้ว”  มันมองหน้ากู สายตาไหววูบ เล่นกูสะอึกไปเหมือนกัน ที่งี้ทำเป็นหงอย ชิ...ช่างหัวมึง..อย่ามานอยด์ใส่กูเป็นอันขาด ไม่สนใจยื่นมือไปกระชากประตูปิดทันที มันต้องรีบปล่อยมือไม่งั้นได้โดนประตูหนีบเข้าให้แน่
ระหว่างนั่งในรถ กูแอบมองกระจกมองหลัง มันจ้องกูอยู่ตลอด ริต้าก็เบียดมันไม่ห่าง เห็นที่กูคงต้องทำอะไรซะอย่างแล้ว ขืนเป็นแบบนี้จิตหลุดแน่ ๆคิดไว้ในใจถึงแผนว่าต้องทำอย่างไร  เอาว่ะ!..ขอโทษทุกคนแล้วกัน
ที่พลอยฟ้าพลอยฝน กลายเป็นหมากให้กูยืมมือ..อโหสิกรรมให้ด้วยล่ะกัน ไม่ได้คิดจะล้อเล่นกับความรู้สึกใคร..ไม่นานก็จบ..ทนหน่อยนะพวก................
Part  60
ขบวนพาเหรด.
รถส่งถึงในโรงเรียน ข้างสนามซึ่งตอนนี้สมาชิกแต่ละสี เข้าแถวเตรียมขบวนอยู่ตามสีตนเองเต็มไปหมด
กำหนดการเดินขบวนแห่ออกนอกโรงเรียนหลังเคารพธงชาติ แล้วกลับเข้ามารวมตัวในสนามทำพิธีเปิด
อย่างเป็นทางการเวลา 9.30 น.  จากนั้นค่อยสลายตัวขึ้นตามอัศจรรย์สีใครสีมัน  กีฬาประเภทลู่และลานจะเริ่มแข่ง แบบต่อเนื่องไม่มีพักเบรควิ่งแข่งก่อน จนถึงบ่ายโมงชิงที่สามฟุตบอล และสองโมงครึ่งชิงที่หนึ่ง
สามโมงครึ่งทำพิธีปิดอย่างเป็นทางการคงเสร็จสี่โมงกว่า ๆ พอพวกเราลงจากรถ เสียงกรี๊ด...ต้อนรับจากสีแดง พาเอาสีอื่น ๆมองตามกันเต็มไปหมดในสนามตอนนี้แต่ละสีแต่งองค์ทรงเครื่อง..ประกวดกันอย่างอลังการ
งานสร้าง สีน้ำเงินพี่อัง กับไอ้พี่เทคนั่งรถบุปผาชาติ ของภาคกลาง ในคอนเซ็ปขบวนบุปผาชาติ สีเหลืองพี่รสา
กับไอ้พี่รันนั่งขบวนประเพณีบั้งไฟภาคอิสาน สีเขียวไอ้พี่หน่องยืนโชว์เทพขบวนชักพระของภาคใต้ สีส้มขบวนไหลเรือไฟภาคตะวันออก สีชมพูขบวนขันหมากภาคเหนือตอนล่าง ครบทุกสีทุกขบวน เสื้อผ้าหน้าผมแต่ละองค์แต่ละท่าน..รวมถึงลีด ไม่มีใครยอมใครอย่างที่บอกจริง ๆ
ที่นี้เหลือแต่คะแนนจากคณะกรรมการ..ที่โรงเรียนเชิญมาร่วมในพิธี ไม่ว่าจะเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่
หรือบริษัทเอกชนที่ให้การสนับสนุนกิจกรรมของโรงเรียน ส่วนใหญ่ก็เครือกลุ่มไอ้พี่พรต ไอ้พี่โต๋ซะกว่าครึ่ง  
พอพวกกูเข้าไปในสนาม น้อง ๆในสีวิ่งถือกล้องเข้ามาขอถ่ายรูปเต็มไปหมด ล่อเอาเหงื่อแตกเลยทีนี้ ไม่รู้กล้องไหนเป็นกล้องไหน..ทั้งกู ทั้งไอ้พี่โต๋ ไอ้พี่บอมย์ ไม่มีใครว่างได้ขยับ ถูกชักภาพกันจ้าละหวั่น ก่อนจะหมดแรงเป็นลมไปซะก่อน เจ๊กิ๊ปแกรีบมากันออก ลากพวกกูเข้าประจำที่ ดึงกูขึ้นนั่งตั่งบนเสลี่ยง มีไอ้พี่โต๋นั่งด้วย
นึกภาพออกไหม ตั่งที่พวกกูนั่งเป็นตั่งคู่ กูกับมันต้องนั่งด้วยกัน มันนั่งอกผายไหล่ผึ่ง วางมือลงบนหน้าขาอ้าซ่ายังกะเจ้าฟ้า ไม่รู้ไปฝึกท่ามาตั้งกะตอนไหน ท่าแม่งสง่ามากกอปรกับหน้านิ่งหล่อเข้มด้วยแล้ว..โคตรเนียน
เลยมึง  ในขณะที่กูเก้ ๆกัง ๆ กว่าจะเข้าที่เข้าทาง โดนสายตาเจ๊กิ๊ปแกดุแล้วดุอีก เลยต้องนั่งตามที่ซ้อมมา
เหมือนเจ้าฟ้ากับเจ้านางสมใจพี่แก แต่พวกจะรู้กันไหมนี่ ตอนนี้เจ้านาง...ไม่สบอารมย์เจ้าฟ้าอยู่ แต่ต้องมานั่งแหม่ะ..วางหน้าลำบาก เสียงแฟนคลับของมันของกู ไม่รู้มาจากไหนกัน สีไรมั้งไม่รู้..ให้พรึ่บไปหมดตอนนี้ มองขึ้นมาพร้อมชูกล้องถ่ายกันกระหน่ำ  มีตะโกนโหวกเหวกดังไปหมด
“เจ้าฟ้า..กอดเจ้านางหน่อยสิค่ะ...ใช่ ๆ..กอดหน่อย..กอดหน่อย..กอด..กอดๆ”
ก่อนจะกลายเป็นเสียงโห่ร้อง..ตะโกนเชียร์ให้มันกอดกูซะงั้น หน้าจะระเบิดไม่รู้จะทำยังไงทำเป็นอายก็ใช่ที่
จะยืดอกใส่ก็ไม่สมกับชุด เลยต้องยิ้มหวานละลายใจพิฆาตแจกหว่านไปทั่วเลยตามเสต็ปยิ้มสยบ...ได้ผลพวกแม่งปากอ้าตาค้าง ทั้งชายทั้งหญิงส่งตาหวานเยิ้มให้กูเต็มไปหมด พร้อมรัวชัตเตอร์กันกระจาย
“ว้าว!..ว้าว!..สวยโคตร ๆ อ่า..น่ารักได้อีก...พี่ตะเกียงงามมากๆ..ตะเกียงคร๊าบ...หัวใจละลายแล้วคร๊าบ.....ขออีก ...ขออีก...เอาอีก”  เรียกร้องกันมาเต็ม ๆ
ก่อนจะกลายเป็นชุลมุน..ด้วยคลื่นมหาชนไหลมารวมกันเต็มลานสีแดง เพราะไอ้พี่โต๋มันรวบไหล่กูดึงเข้าไปกอดต่อหน้าต่อตา..ชาวประชานับพัน ไม่แค่เท่านั้น..มีช้อนใต้เข่ากูยกพาดหน้าตักมันเฉยเลย..กลายเป็นกูนั่งพาดตักมัน อาร่ามกูกลัวตกไอ้ตกจากตักไม่เท่าไหร่แต่กูนั่งบนเสลี่ยงเกิดสองเด้งตกทั้งตักทั้งเสลี่ยง ไม่ตายก็ครากกันเลยเชียว  ทำให้มือดันรวบกอดคอมันอัตโนมัติแบบไม่ทันคิด   ที่นี่มึงเอร้ย...อย่าให้ต้องเล่า...โดนใจกองเชียร์ไปเต็ม ๆ แบบไม่ต้องร้องขอ ไอ้หล่อหน้านิ่ง..เก็กมาตลอด..อมยิ้มตาเยิ้มมองกล้องที่กดรัวกระหน่ำ จนแสบตา
ไปหมดยังประสาทหูต้องรับเสียงกรี๊ด!..วี้ดวิ้ว...โอ้ย!...สารพัดที่เฮโล่โห่ฮิ้วอยู่สีกู  จนแน่นยังกะจะเหยียบ
กันตาย..ร่วมกว่ายี่สิบนาที  ถ้าไม่มีเสียงประกาศจากไมค์  ปะรำพิธีในสนามเรียกให้ทุกสีเข้าประจำที่ เสียก่อน..คณะกรรมการจะขอเดินตรวจขบวนให้คะแนนรอบแรกดูความพร้อม ความคิดสร้างสรรค์ ความสวยงาม ฯลฯ แล้วแต่กรรมการให้ไม่ต่ำกว่า 50 คน ที่เริ่มเดินออกจากปะรำพิธีมากันแล้ว  ตอนนี้ 7.20  น.  หลังเคารพธงชาติ
ขบวนถึงจะเริ่มเดินออกจากโรงเรียน  นำโดยวงโยฯ ของโรงเรียนตามด้วยป้ายโรงเรียน แล้วจึงเป็นขบวน
สีต่าง ๆ สีกูลำดับสาม โดยสีเหลืองไอ้พี่รันนำก่อน ตามด้วยสีส้ม สีแดง สีชมพู สีน้ำเงิน ปิดท้ายสีเขียว  
“ปล่อยลงได้แล้ว กรรมการเดินมาให้คะแนนแล้ว..เห็นป่าว”  กูบอกไอ้พี่โต๋มัน  ตอนนี้ไม่กล้าสบตามันแหล่ะ...ใจเต้นตึก ๆตัก ๆ แม่งก็นะ..หน้าใกล้กูซะไม่ถึงคืบและยิ่งมองกูตาซึ้งด้วยแล้ว ยอมรับว่ากูเขินมาก ๆ หวาย..หวาย..ทำไปได้นั่งตักให้มันกอด แถมกูดันกอดคอมันอีก โอ้ย!..โดนถ่ายรูปไปเป็นพัน  คืนนี้รับรองร่อนกระจายเต็มเน็ตแน่ ๆ มันกลับหัวเราะ  ก่อนจะพูดว่า
“หึ.หึ..พี่ว่าเรานั่งท่านี้ดีกว่า เผื่อกรรมการให้คะแนนเยอะ...ดูพวกตะกี้ดิ..ยังเทคะแนนเชียร์กันซะขนาดนั้น ตะเกียงว่าไหม?”  อ่าห่ะ!...ฟังพูด กูไม่ด้านพอมานั่งให้มึงกอด ต่อหน้าอาจารย์ และใครอีกก็ไม่รู้..ที่เค้าเชิญมาร่วมตัดสิน..ได้หน้าตายแบบมึงหรอก..ไอ้บร้า...
“ไม่เอา...จะนั่งไมเล่า..ตะเกียงเมื่อย...ปล่อยลงเลย” กูง๊องแง๊งมันแหล่ะ..ไม่อยากบอกตรง ๆกูอาย..ไอ้บร้า..  
มันก็ยอมปล่อย  เจ๊พี่กิ๊ป กะไอ้พี่บอยมันเดินตรวจความเรียบร้อยของขบวนสีกูแม่งขบวนอลังการมีตุงแขวน  
มีเครื่องไหว้สา  บายศรี  พวกคอนหาบ  ครบหมด  หามาได้ซะเหมือนพิธีขบวนกษัตริย์เลย  ยอมรับฝ่ายออแกไนซ์แม่งเก่งว่ะ  หัวเรือใหญ่ก็เจ๊กิ๊ปเห็นว่ามีพี่สาวเป็นที่ปรึกษา เพราะเปิดบริษัทออแกไนซ์อยู่แล้ว พี่แกเลยสบายไปเยอะเรื่องจัดหาวัสดุอุปกรณ์  ยังกะยกฉากกองถ่ายมาเองซะงั้น   
กรรมการมาสีกูเป็นสีที่สาม เจ๊กิ๊ปส่งสัญญาณขยิบตาให้กู คงให้กูยิ้มทักทายกรรมการ กูลองคิด ๆดูแล้ว ไม่ดีกว่าม้าง..เพราะแต่ละคนทั้งวัยวุฒิคุณวุฒิ ไม่ใช่น้อย  ไหนจะคณะอาจารย์อีกกว่าครึ่ง ไอ้ตะเกียงเลยกระซิบบอกพี่โต๋มันไป
“พี่ ๆ..ตะเกียงว่าเรายกมือขึ้นไหว้กรรมการก่อน..ค่อยส่งยิ้มให้เถ่อะ”  มันหันมายักหน้าเห็นด้วยกะกู เราเลยพร้อมใจยกมือขึ้นไหว้ กูก็กระแดะได้โล่ห์..มีก้มหัวซะสวยเลยเชียว ก่อนจะช้อนตาส่งยิ้มพิฆาตแจกให้ทุกทั่ว
ตัวท่าน ไอ้พี่โต๋ก็ไม่น้อยหน้า  ไหว้ได้สง่างามไม่แพ้กู แถมมีส่งยิ้มอีก..ซึ่งน้อยครั้งมันจะยิ้มให้ใคร ครั้งนี้มันยิ้มละไม...เล่นเอากูยังพลอยอึ้งไปกะรอยยิ้มมันเหมือนกัน หล่อม๊าก..ๆ คณะอาจารย์และกรรมการ ทั้งชายทั้งหญิงมองพวกกูตาค้าง หน้าขึ้นสีกันเป็นแถว ก่อนที่คนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า
“สวยสง่าเหมาะสมมากคู่นี้ สนใจจะเข้าวงการแสดงบอกผมได้นะ”  แล้วพากันก้มใส่คะแนนงึก ๆงัก ๆ  
ก่อนไปกูยกมือโบกตามที่ฝึกทิ้งท้ายให้..พร้อมกับรอยยิ้มหวานอีกรอบ ทุกท่านยกมือโบกตอบกู.  ส่งยิ้มคืนมาให้ด้วย พ้นหลังกรรมการได้หน่อยเดียว เจ๊กิ๊ปซี่แกมือปิดปากกรี๊ดเบา ๆ อยู่ในคอ..ทำท่าเหมือนอึดอัดจนอก
จะระเบิด ก่อนจะเปรยความในใจออกมาว่า
“อร๊ายๆ...เลิศมากค๊า...ทำได้ดีมากน้องตะเกียง โตโต๋สุดหล่อ เจ๊ว่าเราคว้าแน่ ๆเล่นเอากรรมการลงคะแนนกัน
ไม่ทันเลย คิดไว้แล้วว่าเลือกคู่นี้นั่งเสลี่ยงต้องไม่ผิดหวัง เป็นไงล่ะ..พวกเรา...เห็นสายตาระดับเทพเจ๊
กันรึยัง”   พร่ำไปทั่ว ลงท้ายหันมายอตัวเองได้อีก
เจ๊กู...ท่าจะอาการหนัก กูหันไปมองหน้าไอ้พี่โต๋มันขำ ๆกับท่าทางเจ๊กิ๊ป มันมองมาก่อนแล้วมียิ้มใส่ตากูอีก อูย...หายโกรธมันดีไหมหว่า?...ขยันทำกูใจสั่นจริงมึง.....อร๊ายๆ.......
ขบวนพาเหรดที่ผ่านไปตามท้องถนน ไอ้รับความสนใจจากบุคคลทั่วไป..เข้าแถวยืนตามสองฝั่งถนน เต็มไปหมด กล้องถ่ายรูปกดรัวชัตเตอร์ตลอดรายทาง กูต้องพลอยโบกมือส่งยิ้มให้กับทุกคนตามหน้าที่  มีทั้งเด็ก
ทั้งผู้ใหญ่โบกมือส่งยิ้มตอบ มีคำชมมากมายไหลผ่านเข้าหูมา ไอ้คนข้าง ๆ เก็กนิ่งหยิ่งสง่ามาดเจ้าฟ้าของมัน เรียกเอาบรรดาสาวแก่แม่หม้าย   เก้ง  กวาง บ่าง ชะนี แซวกันตลอดรายทาง มีตะโกนขอชื่อ ขอเบอร์โทรมัน
ไม่ขาด อย่าได้แคร์เลยมันอ่ะ หน้านิ่งไม่หวั่นไหว..มั่นใจขั้นเทพเลยดิมึง พวกเรากลับเข้ามาในโรงเรียน
ช่วงขบวนเดินผ่านหน้าปะรำพิธีของกรรมการ..เพื่อลงคะแนนกันอีกรอบ มีเสียงพูดดังมาให้พอได้ยิน
“สวยงาม ดูดีมีสง่าจริง ๆคู่นี้ เด็กสาวสวย ๆนั่นใคร นายโตโต๋นี่กินขาดอยู่แล้วเรื่องความหล่อ อยากรู้เด็กผู้หญิงที่นั่งคู่กันเป็นใครน๊า?”  มากมายคำถาม เป็นเรื่องปกติ เพราะกูเพิ่งย้ายมา ได้เดือนเดียวเอง อาจารย์หลายท่าน
ไม่มีใครรู้จักแน่ ๆที่สำคัญกูแปลงร่างมาอยู่ในชุดเจ้านางธิดาล้านนาซะขนาดนี้  ยิ่งไม่รู้จักเข้าไปใหญ่
กลับเข้าถึงสนาม ก็เข้าสู่กระบวนพิธีเปิดอย่างเป็นทางการ พอกล่าวรายงานวัตถุประสงค์ การจัดต่อท่านประธานเสร็จ ผอ.ขึ้นมากล่าวเปิด พร้อมปล่อยป้ายผ้าผูกลูกโป่งสวรรค์ลอยขึ้นฟ้า เสียงประทัดเปิดพิธีก็กระหึ่มดังขึ้นเต็มสนาม เพลงกราวกีฬาบรรเลงด้วยวงโยฯ ของโรงเรียนก็บรรเลงรับขึ้น เป็นอันเสร็จพิธีปล่อยเลิกแถว ลงจากเสลี่ยงไอ้พี่บอมย์ขอถ่ายรูปคู่กับกู กูก็จัดให้มันไป พอมายืนกับมันตัวแม่งโตชะมัดสมคำไอ้ยักษ์หล่อ
จริง ๆ มีแอบเอามือโอบเอวกูด้วยไม่ว่ากัน จากนั้นก็พวกน้อง ๆ ใครต่อใครมาขอถ่ายกันอีกเพียบ
“โต๋ค่ะ..ริต้าขอถ่ายรูปคู่หน่อยสิค่ะ”  ริต้าเดินเข้ามาดึงไอ้พี่โต๋ ขอถ่ายรูปกะมัน มันก็มองมาทางกู กูเมินหนี
เรื่องมึง..อยากถ่ายก็ถ่าย แล้วมันก็ถ่ายรูปคู่กันสมใจคุณเธอ ท่าที่ถ่ายไม่ต้องบอกอ่ะนะ เธอเบียดมันซะนมชิดหน้าอกเปลือย แก้มแนบซุกเข้าเกือบชิดคางมัน สวีทซะไม่ต้องประกาศเลย อาศัยให้คนถ่ายให้ มันจะผละออกเธอก็ดึงให้อยู่ถ่าย เห็นแล้วเคืองลูกกะตาชะมัด  กำลังจะเดินหนีหลบไปเปลี่ยนชุด มากันเป็นทีมดักทางกูพอดี
“น้องตะเกียงครับ ตะเกียงครับ ถ่ายรูปกับพวกพี่หน่อยสิครับ”  ได้พี่พรต ไอ้พี่เทค ไอ้พี่โทนี่ ไอ้พี่รัน ไอ้พี่กาน น้องกิ่ง โอยพวกมันอีกเพียบ เดินเข้ามารุมกู ยังไม่ทันตอบเสือกแย่งกันซะงั้น
“กูถ่ายก่อน..กูก่อน..กูมาก่อน...ไม่สน..กูก่อนโว้ย!..”  ตกลงพวกมึงจะถ่ายหรือจะเถียงกัน  จะเถียงอีกนานป่ะ...กูจะได้ไปขี้รอซะ.....
“ตะเกียงสวยมาก พี่จำไม่ได้เลยนะเมื่อแต่งแบบนี้ ปกติก็ว่าสวยอยู่แล้ว พอแต่งแบบนี้ไม่ต้องพูดกันเลย
สวยจนไม่อยากเชื่อ”  ไอ้พี่กานครับ จู่ ๆดันเสือกชมกูขึ้นมาหน้าตาเฉย สำหรับไอ้พี่กานกูงงกับมันจริง ๆ ดีนะน้องกิ่งเดินไปคุยกับเพื่อนน้องเค้า..พอดีเลยไม่ได้ยินที่มันพูด ได้แต่ส่งยิ้มไปให้อย่างงง ๆ เขินๆ ก็นะไม่คิดว่าจะได้ยินแบบนี้จากปากมัน เป็นคนอื่นยังไม่ค่อยแปลกใจ แล้วพวกมันก็ตกลงกันได้ กูต้องเวียนถ่ายรูปคู่กับพวกมันเป็นรายตัว ก่อนจะมีถ่ายรวมหมู่ ไอ้พี่โทนี่มีหยอดตอนถ่ายรูปกะกูด้วย
“ไม่ติดว่าเป็นไอ้โต๋ พี่จะแย่งโดยไม่สนเลยตะเกียงเป็นของใคร ดันเป็นไอ้โต๋  เลยพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลย..เสียดายโคตร”  เห่อ...ฟังพวกแม่งแต่ละคน  หลงคิดว่าพวกมันทำใจได้ซะอีก ไหนได้พวกยังคงเก็บความรู้สึกดีดีที่มีให้กูแค่ไม่แสดงออกหรือทำอะไรแบบเคยเท่านั้นเอง   
“เฮ้ย!..คิวกูก่อน...”  ไอ้พี่พรต
“กูก่อนเว้ย!..”  ไอ้พี่รัน
“กูจองก่อนมึง”  ไอ้พี่พรต
“แล้วไง..มึงจองก่อน..แต่นั่นเพื่อนกู”  ไอ้พี่รัน..เป็นเชี้ยไรมันอีก ไอ้สองคนนี้ ตั้งแต่แข่งตะกร้อกันตอนนั้น รู้สึกมันเขม่นกันตลอด..หนักกว่าแต่ก่อนอีก  ดูดิแย่งกันอีกแหล่ะ..อดไม่ได้กูเลยเสนอสวนไปซะ
“เข้ามาพร้อมกันนั่นแหล่ะ...ตะเกียงรับไหว”  กวนแก้เซ็งมันซะ
“เห้ย!..”  เสียงพวกมันแหกปากพร้อมกัน  ทีงี้สามัคคีได้อีกมึง..ก่อนจะหน้าแดงหูแดงทั้งคู่ คิดไปถึงไหนแล้วดิ 555!..ขำหน้าแม่งโคตร กูหัวเราะไม่อายคนเลยทีนี้
“ขำ..ขำ..แกล้งพี่ได้..สนุกดิ..สวยแต่ขี้แกล้งว่ะ!.”  ไอ้พี่พรต..บ่นกูงุงงิ๊ง ทำปากยื่นปากพองน่ารักจริงท่ามึงอ่ะ
“อร๊าก...กูอยากจะอ๊วก..ไม่ติดเสียดายของ กูล้วงปากอ๊วกแม่งกลางสนามนี่แหล่ะ”  ไอ้พี่รันเริ่มอีกแหล่ะมึง
กูอุตส่าห์เปลี่ยนบรรยากาศ อะไรพวกมึงกันนักหนาว่ะเนี๊ยะ..ไอ้พี่พรตหันมองตาขวาง...กูไม่อยากยืดเยื้อ
เดินไปลากข้อมือแม่งทั้งคู่ ล๊อคมาประกบถ่ายรูปซะหมดเรื่อง
“เอ้า!..มองกล้อง ยิ้มหล่อกันหน่อย..แช่ะ..แช่ะ ๆ”  เสียงชัตเตอร์พวกเพื่อนมัน มีเอามือมาขยี้หัวกูอีกไอ้พี่รัน
ไอ้พี่พรตถือโอกาสโอบไหล่กูซะ..เผลอเป็นไม่ได้ ช่างเถอะไม่ไรมากถือว่าขำ ๆ
แล้วไอ้พี่บอมย์ก็ลากกูออกมา ก่อนจะเรียกพวกสิงห์โตดำทุกคน มาเข้ากล้องถ่ายรูปหมู่โดยกูยืนกลาง
ซ้ายไอ้พี่บอมย์ ขวาไอ้พี่โต๋ ทำหน้านิ่งตาขวางยืนข้างกู เพราะกูไม่ยอมถ่ายรูปคู่กะมันสักรูป นอกจากบนเสลี่ยงที่น้อง ๆรัวชัตเตอร์ กูเลี่ยงไม่ยอมถ่ายกะมันเอง มันเลยมีอาการอย่างที่เห็น ส่วนคนอื่น ๆ กูถ่ายด้วยหมด  
เสร็จจากสิงห์โตดำ ก็เป็นเหยี่ยวเวหา ไอ้พี่พรตยืนซ้าย ไอ้พี่เทคประกบขวา ตามด้วยคนอื่น ๆ กูยืนกลาง
เหมือนเคย สรุปทั้งสองแก็งค์ลากกูถ่ายทั้งเดียวทั้งรวม เพื่อไม่ให้เสียเที่ยว  ไหน ๆก็มารวมกันขนาดนี้ กูเลยจัดหนักให้หน่อย
“พวกพี่ มาถ่ายรวมกันทั้งหมดนั่นแหล่ะ พี่บอย..พี่บอย..ถ่ายรูปให้พวกตะเกียงหน่อย กูกวักมือเรียกไอ้พี่บอยประธานสี ให้มาชักภาพแก๊งค์ทั้งสอง โดยกูเป็นทูตสันธไมตรียืนกลางเหมือนเดิม  ไอ้พี่โต๋ยืนขวา ไอ้พี่เทค
ยืนซ้ายตามด้วยคนของแก๊งค์ และคนอื่น ๆยืนเรียงกันไป  เสร็จช๊อทนี้กูขอแบบไม่ต้องแบ่งพวกต่อทันที
“สลับที่กันมั้งดิ อย่ายืนแยกข้างแบ่งพวกกันได้ป่าว  คละ ๆกันไปมั้ง”  พวกมันก็ทำตาม ใจกูแบบเสียไม่ได้..
แต่ก็ไม่ได้ค้าน
ตอนนี้ไอ้พี่โทนี่ยืนติดไอ้พี่ต้า ไอ้พี่ชัดไอ้พี่กาน  ไอ้พี่บอมย์ไอ้พี่เทค ไอ้พี่หน่องไอ้พี่โต๋แต่พ่วงกูติดด้วยไอ้หล่อเทพมันจับข้อมือกู ไม่ปล่อยให้สลับที่เหมือนคนอื่นไอ้พี่พรตโดนไอ้พี่รันล๊อคคอให้ถ่าย  ตกลงมึงอริหรือมึงยังไงกันนิ.......?   

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

phzaa

ขอบคุนครับ

ton521

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

OneBe2

ทูติสันติไมตรี ดีเวอร์!!!!!

kabuki

ขอบคุณครับ

xspace

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Intra

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

pol569567

ขอบคุนคับ

MissA

ขอบคุณครับ

4_NAY

น่าจะมีรูปประกอบด้วย