โรงหนังชั้นสองกับเทพบุตรของผม

partter

ประสบการณ์ของผม เกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วนี้เอง ตอนนั้นประมาณห้าโมงได้ หลังจากผมเลิกงานแล้ว ผมไปดูหนังที่โรงหนังชั้นสองแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ได้ฉายหนังปลุกใจหนุ่ม ๆ แต่อย่างใด เป็นหนังสองเรื่องควบเพิ่งออกจากโรงหนังชั้นหนึ่งไม่เท่าไร อารมณ์ตอนนั้นอยากเข้าไปดูหนังจริง ๆ พอเข้าไปในโรง หนังกำลังฉายประมาณปลายเรื่องแล้ว ผมก็เลือกนั่งเก้าอี้แถวท้ายสุด ผมเข้าไปนั่งได้สักครู่ สายตาเริ่มชินกับความมืด มองถัดไปสักสามเก้าอี้ ก็เห็นวัยรุ่นคนหนึ่ง นั่งดูหนังอยู่เช่นกัน ผมก็ดูหนังไปสายตาก็เหลือบมองไปที่น้องคนนั้นอยู่เรื่อย ๆ โดยไม่ได้หันหน้าไปมอง แต่น้องกลับหันหน้ามามองที่ผมบ่อย ๆ จนผมเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรแปลก ๆ อยู่ตามประสาคนที่มีประสบการณ์ด้านนี้มาพอสมควร ผมก็เลยหันหน้าไปมองน้องเขาบ้าง แต่เขาก็หันหน้ากลับไปทันที เป้นอย่างนี้อยู่หลายหน จนหนังจบเรื่อง ผมก็เดินออกมายืนสูบบุหรี่ด้านนอกโรงหนัง น้องเขาก้ออกมานั่งสูบบุหรี่เหมือนกัน พอเห็นหน้าเขาชัด ๆ ผมก็เกิดความรุ้สึกอย่างว่าขึ้นมาทันที เพราะน้องเขาหน้าตาดีมาก ผิวขาว เหมือนดาราเกาหลีที่แสดงเป็นพระเอกเรื่องจูมง รูปร่างสูงประมาณเกือบร้อยแปดสิบ ผิวขาวใส่เสื้อยือคอกลมสีดำ กางเกงยีนส์ขาดมากหลายแห่ง ที่สำคัญบริเวณขาพับด้านในขาดมากถึงขนาดที่ว่าเห็นกางเกงในสีแดงแลบออกมานิด หน่อย พอน้องเขาเห็นผมจ้องอยู่ เขาก็จัดระเบียบกางเกงใหม่ แล้วยิ้มน้อย ๆ โอว ผมเห้นแคนั้นก็สติขาดผึง เดินเข้ามาพูดกับเขาอย่างไม่ลังเล "น้องมาดูหนังคนเดียวหรือครับ" แต่ น้องเขาไม่ตอบได้แต่พยักหน้าแล้วยิ้ม ในตอนนั้นน้องเขาสูบบุหรี่หมดพอดี เขาก็เดินกลับเข้าไปในโรงหนัง ผมก็ยืนรีรออยู่สักพักเพราะไม่รู้ว่าเขาจะเล่นกับเราหรือเปล่า แต่ความอยากมีมากกว่าความกลัว ผมเลยเดินกลับเข้าไปในโรงหนัง แล้วตรงไปที่ห้องน้ำทันที แต่แล้วสายตาผมก็เห็นวัยรุ่นคนนั้นกำลังยืนฉี่อยู่ ทันทีที่เขาหันมาเห็นผมเข้า เขาก็รีบเก็บของเข้ากางเกง แล้วเดินออกจากห้องน้ำทันที อารมณ์ตอนนั้นของผมรู้สึกฉุนนิด ๆ เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำเหมือนกลัวผมจะไปควักอะไรเขาอย่างนั้นหละ (เขาเข้าใจไม่ผิดเลย อิอิ) ทั้งที่ผมก็ไม่ได้แสดงท่าทางออกสาวสักนิด การแต่งเนื้อแต่งตัวก็ไม่ได้ไปในแนวทางนั้น เพียงแต่มีกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ เท่านั้นเอง วิญญาณแวมไพร์ของผมก็เริ่มเปิดเผยออกมาทันที ผมจึงเดินออกมาแหวกผ้าม่านกั้นห้องน้ำแล้วมองตามหลังน้องเขา ว่าเขานั่งตรงแถวไหน เดี๋ยวเถอะให้ตูฉี่เสร็จก่อนจะตามไปดูดเลือด(ขาว) ของเอ็งให้ได้ แฮ่ หลังจากทำธุระเสร็จผมก็เดินไปบริเวณแถวที่น้องเขา นั่ง ซึ่งอยู่ประมาณแถวที่ห้าได้ แล้วก็ไปนั่งห่างจากน้องเขาสองเก้าอี้ น้องเขาก็หันหน้ามามองหน่อยหนึ่งแล้วก็นั่งหลับตาฟังเพลงที่ทางโรงเขาเปิด ให้ฟัง (เพลงรอหนังฉายเรื่องต่อไปอ้ะนะ) พอเห็นดังนั้นผมก็เริ่มส่งเสียงทักทายน้องเขาอีกครั้ง "น้องครับโรงหนัง ที่นี่เขาปิดกี่โมงอ้ะ เรื่องที่แล้วพี่ดูไปได้นิดเดียวเอง" ฟอร์มถามไปงั้น ก็หน้าโรงเขาก็ติดกำหนดการฉายหนังไว้ ยังแรดถามผู้ชายอีก อิอิ "พมกอไม่รู่เมือนกัน" ผมประหลาดใจนิดหน่อย สำเนียงเขาชาวต่างชาติชัด ๆ เลย "น้องมาดูหนังที่นี่บ่อยมั้ย?" ยังไม่ท้อใจอย่างน้อยเขาก็ตอบคำถามเราแล้ว "มายเคยเคามาดูเลย เพิงมาดูฮนแรก" สำเนียงกัมพูชาชัดเจน เริ่มแสดงท่าว่ารำคาญ "ไม่ทำงานเหรอ มาดูหนังอย่างนี้น่ะ" ถามไปงั้นชักท้อใจนิด ๆ ละ ว่าต้องกินแห้วแน่เลย "เลิกงานแลว" พูดห้วน ๆ "ทำงานอะไรหรอครับ" พูดเพราะสุดขีดแล้วนะเนี่ย กลัวโดนอวัยวะเบื้องล่างก่อนได้ชิมอวัยวะเบื้องกลาง "ซงนำแคง" ทำท่าหันรีหันขวางเหมือนจะหาที่นั่งใหม่ "อ๋อ ส่งน้ำแข็ง แล้วน้องพักที่ไหนหรือครับ" ถามไปงั้น ในใจก็ภาวนาว่าอย่าให้เค้าลุกหนีไปเลย "พีเปนตำรวจรือ พมมีใบทำงานนา" สงสัยเขาจะกลัวผม เพราะว่าผมใส่กางเกงสีกากี และใส่เสื้อคลุมสีดำ คล้ายพวกสืบสวนสอบสวน "ไม่ ใช่ ไม่ใช่ พี่เห็นน้องมาคนเดียว พี่ก็มาคนเดียว แล้วโรงหนังนี้ก็ไม่ค่อยมีคนดู น่ากลัวออก" เสียงอ่อนเสียงหวานสุด ๆ แล้วนะเนี่ย อย่าลุกหนีไปเลยนะที่รัก อิอิ ว่าไปนั่น "พี่ขอไปนั่ง เก้าอี้ตัวนี้นะ" โดยไม่ต้องรอการอนุญาต รีบไปนั่งเก้าอี้ข้างตัวเขาทันที ขึ้นชื่อว่าปีศาจ ก็ย่อมปรากฏกายออกมาจนได้ อิอิ แฮ่รรรรรร เขาก็ไม่ม่ทีท่าว่าจะลุกไปไหน แค่ขยับตัวไปนั่งชิดเก้าอี้อีกด้าน แหมกลัวไปได้ ไม่ทำอะไรหรอกกกกก แฮ่รรรร "ว่าแต่ยังไม่ตอบพี่เลย ว่าพักแถวไหน?" แน้ ยังจะถามอีก ก็หนังมันยังไม่ฉายนี่นาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะเนี่ย "แทวถนน.....กลางซอย.......พักทีโรงนำแค็ง" ควบกล้ำชัดเปรี๊ยะเลยอ้ะ น่าจะไปเป็นครูสอนภาษาไทย แล้ว ก็เหมือนโกหกว่าโลกกลมเพราะว่าเขาพักซอยเดียวกับผมเลย สงสัยจะทำงานกับโรงน้ำแข็งที่อยู่ในซอยย่อยตรงกันข้ามกับซอยย่อยของผมแน่เลย ผมก็เก็บความคิดนี้ไว้ในใจ พรางคิดว่าเป็นบุพเพฯ แน่เลย อิอิอิอิอิ แฮ่รรรรรร "ทำไมไม่ไปดูโรงหนังตรงข้ามโรงหนังนี้ล่ะเขาฉายหนังโป๊นะ" ฮั่นแน่เริ่มหยอดแล้ว แต่ดูเหมือนเขาไม่รู้ตัวเพราะเขาตอบแบบซื่อ ๆ ว่า "พมไม่รู ถ้ารูก็ไปดูแลว" ฮึไม่น่าชี้โพรงให้กระรอกเลยตู "น้องจะว่าอะไรไหม ถ้าพี่จะชวนไปดูหนังเอ๊กซ์ที่ห้องพี่ที่ซอย......" "จริงรือ" ไม่รู้ว่าน้องเขาประหลาดใจที่ผมพักอยู่แยกตรงข้ามกับแยกที่โรงน้ำแข็งของน้องเขาตั้งอยู่ หรือว่าประหลาดใจที่ผมชวนไปดูหนัง "อือ นะไปดูหนังอย่างว่าที่ห้องพี่เหอะนะ หนุกกว่านี้เยอะ" แฮ่รรรรรร ทำท่าคิดนิดนึง "กอได แตดูนังอีกเรืองให้จบกอนนะ" "ได้ พี่ก็ว่าจะดูหนังก่อนเหมือนกัน" แต่ใจผมเตลิดไปไกลแล้ว แฮ่รรรรรรร ระหว่าง นั่งดูหนังใจผมก็เต้นไม่เป็นส่ำ ดูหนังไม่รู้เรื่องเลย กลัวน้องเขาจะเปลี่ยนใจ ระหว่างหนังฉายเขาลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมก็ต้องชะเง้อดูกลัวว่าเขาจะออกไปเลย พอเขาออกจากห้องน้ำมาผมก็ทำท่าดูหนังอย่างตั้งใจ พอเขากลับมานั่งผมก็พยายามจะให้แขนชนกัน เขาก็ขยับหนี อยู่เรื่อย เฮ้อ เหนื่อยใจจริง ๆ พอดูหนังจบเราก็นั่งรถเมล์กลับมาที่ห้องผม เขาบอกว่าเขาชื่อวิน (นามสมมุติ) อายุสิบแปดปี มาทำงานตั้งแต่อายุสิบเจ็ด เพิ่งได้ใบต่างด้าวอนุญาติให้ทำงานมาได้เพียงหกเดือน พอถึงเซเว่นแถวบ้านผมก็ซื้อเบียร์มาสามขวดกะจะมอมเขาให้ได้ เขาบอกว่าไม่เคยกิน ผมบอกว่าไม่เป็นไรหรอก กินเป็นเพื่อนพี่ก็แล้วกัน ทุกท่าทางของเขาไม่รอดพ้นสายตาผมไปได้ พอมาถึงที่ห้องผมก็ไล่เขาให้ไปอาบน้ำ แล้วหากางเกงบ๊อกเซอร์ให้เขาใส่ ในระหว่างที่เรานั่งกินเบียร์ แกล้มหนังเอ็กซ์ กางเกงที่เขาใส่อยู่ก็โป่งขึ้นมาอย่างชัดเจน ผมชำเลืองตามองจนเขาสังเกตเห็น แล้วก็เอาหมอนอิงมาปิดเป้าเขาไว้ อดทนไว้เดี๋ยวไก่ตื่น ผมได้แต่ปลอบใจตัวเอง สักพักเขาก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ระหว่าง นั้นผมก็ลุกขึ้นเดินไปสำรวจเสื้อผ้าเขา หยิบกางเกงในสีแดงของเขาขึ้นมาดม อารมณ์ผมก็คุกรุ่นเกินห้ามใจ ประกอบกับเริ่มมึนเบียร์นิด ๆ ความยับยั้งชั่งของผมก็ขาดผึงลงไปทันที ผมเดินไปที่ห้องน้ำ หาเหรียญห้าบาทในกระเป๋าแล้วไขลูกบิดประตูห้องน้ำเข้าไปทันที ภาพที่ผม เห็นท่อนล่างเขาเปลือยเปล่า มือกำท่อนลำของเขาอยู่ เขาผงะ แล้วรีบเอามือบังแท่งทวนยักษ์ของเขาทันที ซึ่งอย่างไรเสียมันก็ปิดไม่มิด เพราะมันกำลังแข็งปั๋ง ผงาดง้ำเสียขนาดนั้น เท่านั้นเองผมก็วีนแตกทันที "ทำไมวินทำอย่างนี้ ไม่ไว้หน้าพี่เลย เห็นพี่เป็นอะไร" อารมณ์ของผมตอนนั้นมันน้อยใจสุดๆ "กอพีเปนพูชายเมือนพม" ดู ๆ มันตอบแบบซื่อๆ เลยโกรธไม่ลงจริง ๆ "ออกมาเลย" ผมพูดพร้อมกับดึงแขนวินออกมา เขาก็เดินตามมาโทง ๆ ครึ่งตัวแบบนั้น แท่งทวนกลายเป็นหนอนน้อยไปเสียแล้ว เมื่อ กลับมานั่งหน้าโทรทัศน์ ซึ่งมิยาเบะกำลังส่งเสียงอ๊า ๆ ๆ อยู่ ผมก็อธิบายให้วินฟังว่าที่ผมชวนเขามาเพราะอะไร สอนเขาเรื่องเกย์ ซึ่งเขาบอกว่ารู้จัก แต่ไม่เขาไม่เคยมีประสบการณ์อย่างว่ากับใครเลยไม่ว่ากับเกย์ หรือผู้หญิง ท่าทางเขาตอบแบบซื่อ ๆ แต่ผมก็ยังแย็บกับไป "ไม่เชื่อหรอก แล้วเวลาที่วินอยาก วินทำไงล่ะ" มันก็ทำแบบที่ทำในห้องน้ำเมื่อสักครู่นั่นไง ถามแบบโง่ ๆ ไปได้ ตุ "พมกอชวยตัวเอง" "ช่วยยังไง" แน้ ตูนี่โง่จริงวุ้ย ตอนนั้นเริ่มเมาเบียร์แล้ว เลยถามแบบไม่คิด "ฉักวาว" วินตอบหน้าตาเฉย เขาเป็นผู้ชายก็เลยตอบสวนมาแบบนั้น ผมนิ่งไปสักครู่ แล้วก็รินเบียร์ใส่แก้วทั้งสองใบ "อย่า โกรธพี่เลยนะ พี่น้อยใจนิดหน่อยที่วินไม่ให้ความสำคัญกับพี่ แล้วไป "ฉักวาว" ในห้องน้ำน่ะ อ้ะ กินเบียร์ซะ แล้วคืนนี้นอนกับพี่ที่นี่แหละนะ" "แตพม ตองไปซงนำแค็ง ตังแต่ตีซาม" เขาตอบแบบเกรงใจผม แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดจริง ๆ เลย ผมอาจเห็นแก่ตัวไปสักนิด เพราะตอนนั้นคิดว่าเขาจะหลุดมือผมไป แหมก็หล่อเสียขนาดนั้น จะยอมให้เขาไปจากชีวิตผมได้ยังไงล่ะ ผมพูดแบบออกคำสั่งทันที "พรุ่งนี้ไปลาออก พี่จะพาไป" วินทำหน้าเหวอ แล้วตอบกลับมาแบบคนเริ่มมึนเบียร์ "อ๊า ๆ ๆ ๆ ๆ อิกกือ ๆๆๆๆ" แหมตูรำคาญเสียงอีมิยาเบะจริงๆ เลย "ไมได ไมได พมจะเอาอะไรกิน แลวพมจะยูทีไหน" ก็จริงของมันเนาะ "พี่ จะพาไปสมัครงานใหม่ เพื่อนพี่มันทำร้านขายเหล็ก แถวนนทบุรี พี่จะฝากงานให้ แล้ววินก็มาอยู่กับพี่นี่หละ ถึงแม้ว่าที่ทำงานมันจะไกลไปสักหน่อย แต่วินก็ตื่นแต่เช้า แล้วก็นั่งรถเมล์ไป จากบ้านพี่ก็นั่งรถเมล์สายเดียวก็ถึง นะนะนะ" มันเป็นการพนันที่ผมทุ่มสุดตัว เพราะว่าผมพนันมันด้วยชีวิตของผมทีเดียว ผมเพิ่งรู้จักกับวินได้ไม่ถึงวัน ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า แล้วเขาก็เป็นคนต่างชาติเสียด้วย ถ้าเขาไม่ซื่อกับผม แทนที่คุณจะได้อ่านประสบการณ์ของผมกับครั้งแรกของวิน คุณก็คงจะหาอ่านได้จากข่าวหน้าหนึ่งนั่นแหละ วินทำท่าคิดอยู่สักพัก ผมรีบรินเบียร์ใส่แก้วให้ เขายกขึ้นดื่มที่เดียวหมดแก้ว แล้วหันมาจ้องหน้าผม "พีรักพมรือ" เขาถามเสียงเบา ๆ "อย่า เพิ่งพูดว่ารักเลย เอาเป็นว่าตอนนี้พี่ชอบวินนะ เราเพิ่งจะรู้จักกัน ไม่รู้ว่าวันหน้าจะเป็นอย่างไร แต่พี่ขอรับรองได้ในตอนนี้ว่า ถ้าวินดีกับพี่ พี่ก็จะดีกับวินก็แล้วกัน" ผมพูดออกมาจากใจจริง "แลวทาพีไมรักพม พมจะทำยังไง" ผมเดาเอาว่าเขาก็พูดจากใจจริง "เอา เป็นว่าเรื่องนี้เราต้องเสี่ยงกันล่ะ มันเหมือนกับซื้อล็อดเตอรี่นะ รู้จักมั้ยหวยน่ะ ขณะที่เราซื้อล็อตเตอร์รี่มา เราไม่รู้หรอกเราจะถูกรางวัลหรือไม่ แต่พี่ขอให้วินเชื่อพี่เถอะว่า ถ้าวินดีกับพี่ พี่ก็จะดีกับวิน" อนาคตเราไม่สามารถรู้ได้หรอกครับว่ามะ ตอนนั้นผมอยากให้เขาเป็นของผม ผมจะพูดอย่างไรก็ได้ คุณ ๆ คงไม่ว่าผมนะ ในสถานการณ์แบบนี้ ผมคงพูดได้หมดนั่นหละ จะยกสวรรค์มาให้ยังได้เลย เราทุกคนก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้นไม่ใช่หรือ? แต่ผมคิดว่าผมพูดได้ดีที่สุด และเป็นกลางที่สุดแล้วนะ ทั้งวินและผมอายุยังไม่มากเท่าไร ผมเรียนจบปริญญาตรี และทำงานได้เพียงสองปีเอง แต่ผมก็เช่าซื้อคอนโดแห่งนี้ด้วยน้ำพักน้ำแรงของผมเอง ซึ่งผมก็สามารถผ่อนได้อย่างสบาย ๆ ยังมีเงินเอาไว้เลี่ยงผู้ชายได้อีกเยอะ อิอิอิอิอิ แฮ่รรรร วินหน้าแดงมาก ๆ คงใช้ความคิดอย่างหนัก เอหรือว่ามันเมาเบียร์กันแน่หว่า อิอิ "พมตกลง ก็แลวกัน พมอยู่ทีนีคนเดียว เพือนทีมาดวยกัน กอโดนจับซงกลับไปหมดแล้ว พมไมมีใครแลว พีอย่าทิงพมนา" เขาพูดแบบเริ่มลิ้นพันกันแล้ว แต่ก็เป็นการพูดที่ยาวที่สุดตั้งแต่ผมรู้จักกับเขา "อ้าว ทำไมล่ะ เขาไม่ได้ใบอนุญาติเหรอ" ตอนนี้นังมิยาเบะ เสร็จกับผู้ชายคนที่สามแล้ว "มัน ไมไดทำโรงนำแค็งเมือนพม มันบอกว่างานหนัก เจ้านายมันไมพาไปทำ แตเจ้าคองโรงนำแค็งเคาดีกับพม เคาพาพมไปทำ นี่พมยังไมรูว่าจะบอกเคายังไงดี ว่าจะออก" พูดแบบตาแดง ๆ "ไม่เป็นไรหรอกนะ พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะไปพูดให้ ถ้าเขาจะเรียกเงินอะไรพี่จะออกให้ก่อน นะทำใจให้สบายดูหนัง กินเบียร์กันดีกว่านะ" คุณว่าผมเห็นแก่ตัวไหมเนี่ย จะ(ให้เขา)เอาถ้าเดียว ตอนนี้มิยาเบะกำลังบัวให้กับชายหนุ่มสุดหล่อคนที่สี่อยู่พอดี ผมเริ่มหื่นขึ้นมาอีกครั้ง ขยับตัวเข้าไปนั่งติดกับวินทันที วินซึ่งใส่แต่เสื้ออยู่ เอาหมอนมาปิดหนอนน้อยซึ่งกำลังเป็นมังกรยักษ์อีกแล้ว อิอิ "วิน พี่ถามจริง ๆ วินไม่เคยนอนกับใครจริง ๆ เหรอ" เริ่มส่งเสียงแบบออดอ้อนอีกแล้วตู แฮ่รรรร "พมนอนรวมกับเพือนทีซงนำแค็ง" มันตอบตรงคำถามไหมเนี่ย "พี่หมายถึงว่าไม่เคยนอนกับผู้หญิง หรือกับเกย์เลยหรือ แบบว่าเอากันอ้ะ" มือเริ่มเลื้อยแล้วตู "ยังไมเคยเลย" วินตอบมา ผมสังเกตุเห็นขนแขนวินลุกซู่เลยอ้ะ (อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึงมันลุกสู้อยู่แล้น อิอิ) "พี่ จะสอนให้นะ" ว่าแล้วมือก็เริ่มแตะที่ขาอ่อนของวิน ลูบไล้ไปมาช้า ๆ วินยิ้มหน้าแดง (มันแดงอยู่แล้ว เพราะเบียร์น่ะ) จับมือผมออก ฮึ! อารมณ์เสีย แต่เค้าคงอายเราน่ะ คิดเข้าข้างตัวเอง "วินบอกพี่ว่านอนรวมกับเพื่อน แล้วเวลามีอารมณ์อย่างว่าขึ้นมา แบบว่าเสี้ยนน่ะ ทำไงอ้ะ" "พมก็ ฉักวาวเวลาอาบนำในฮองนำ" (ขี้เกียจพิมพ์แบบพูดไม่ชัดแล้วเอาเป็นว่าจะพิมพ์ตามปกติก็แล้วกัน คุณอ่านเป็นเสียงแบบพูดไม่ชัดกันเองนะ อิอิ555) "แล้วคนอื่นเขาไม่สงสัย เหรอว่าทำไมเราอาบน้ำนานน่ะ" มือเริ่มลูบไล้หน้าอกของวินแล้ว เรื่อยไปจนถึงหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น เป็นแพ็คทีเดียว "คงไม่มั้ง มันเป็นเรื่องปกติของผู้ชาย คนอื่นเขาก็อาบน้ำนานเหมือนกัน ผมยังไม่สนใจเลย" วินพูดเสียงสั่น ตอนนี้มือผมเริ่มเกาะแกะบริเวณหมอนอิงแล้ว "พี่ทำแบบในหนังให้นะ" ตอนนี้มิยาเบะกำลังโดนเอาอยู่ "ผมกลัวเจ็บ" โถ ๆๆๆๆ เด็กน้อยเอ๊ย พี่ให้เธอมาเป็นสามีพี่ ไม่ได้ให้เป็นภรรยาสักหน่อย "ไม่ใช่ แบบว่าพี่จะทำแบบว่าพี่เป็นนางเอกน่ะ" ฮู้ย อายว่ะ แฮ่รรรรรร วิ นหัวเราะเสียงดัง แล้วเขาก็ดึงหน้าผมไปหอมที่แก้ม ผมเริ่มเลื่อนปากมาประกบปากของวิน เขาอ้าปากรับลิ้นของผมอย่างเก้ๆ กังๆ แต่สักครู่เดียวลีลาจูบของเขาก็เล่นเอาผมเคลิ้มลืมตัวไปเลย ผมค่อย ๆถอดเสื้อของเราทั้งคู่ แล้วก็ไล้ลิ้นเรื่อยลงไปบริเวณคอ หน้าอก แล้วดูดดุนนมของวินอย่างช้า ๆ วินส่งเสียงครางออกมา "เสียว" "เดี๋ยว จะเสียวกว่านี้อีก" แล้วหมอนอิงก็ถูกโยนไปไกล ผมเลื่อนหน้าและไล้ลิ้นลงมาบริเวณหน้าท้อง จนไปถึงแท่งทวนซึ่งกำลังผงาดหงึก ๆ อย่างเชื้อเชิญ "ซี้ด อาห์ เสียวจริง ๆ ซี้ด อย่าหยุด ๆ เสียวจริง ๆ" วินพูดซ้ำไปซ้ำมาอย่างกระสันสุด ๆ เมื่อผมครอบปากลงไปที่แก่นกลางกายของเขา พร้อมกับผงกหัวขึ้นลง "เมียจ๋า อย่างนั้นล่ะ ดีๆๆ ซี้ด อาห์" แน้! ไม่ทันไรมันเรียกตูว่าเมียซะแล้น อิอิ แฮ่รรรรรรร "โอ๊ว ซี้ดจะออกแล้ว ซี้ด ออกแล้ว ๆ ๆ" วินพูดไม่ขาดปาก พร้อมกับยกสะโพกขึ้นลงอย่างเร็วกระแทกปากผม ซึ่งเกือบหายใจไม่ออก แล้วน้ำขาวขุ่น ก็กระจายเข้าไปอยู่ในปากผม ผมรู้สึกอุ่นในปาก แล้วก็แสดงความจริงใจอย่างแรกด้วยการกลืนน้ำของเขาไปจนหมด โดยไม่มีท่าทีรังเกียจ เขาเป็นคนแรกที่ผมกลืนน้ำให้ เหมือนกันกับที่ผมเป็นคนแรกที่ช่วยทำให้เขาน้ำแตกเช่นกัน "แหม ไวจัง ตื่นเต้นเหรอเรา" ผมถามเขา วินยิ้มอย่างอาย ๆ แล้วก็จับหน้าผมขึ้นไปจูบปาก จากกริยาที่เขาทำผมว่าเราต่างประทับใจซึ่งกันและกันนะ หลังจากเสร็จกิจผมกับวินก็เข้าไปอาบน้ำกัน ในระหว่างที่ผมถูสบู่ให้กับหนอนน้อยของเขาอยู่นั้นมันก็กลายร่างเป้นงูยักษ์เผือกอีกครั้ง ผม รีบอาบน้ำล้างตัวให้เขาอย่างรีบเร่ง แล้วก็ดึงตัวเขามาเช็ดตัวให้ แก่นกลางกายของเขาผงกหัวหงึก ๆ ราวกับต้องการหาที่หลบภัยอย่างนั้นล่ะ รอสักครู่นะวินน้อย (แต่ไม่เล็ก) เดี๋ยวจะให้เข้าไปสำรวจถ้ำนะจ๊ะ หลังจากที่เราเช๊ดตัวเสร็จ ผมรีบดึงวินมาที่เตียงนอน หยิบอุปกรณ์ตำน้ำพริกมาพร้อมสรรพ "พี่ อยู่บนแล้วกันนะ วินนอนเฉย ๆ นะ น้องไม่ต้องพี่ทำเอง" ว่าแล้วก็สวมเครื่องป้องกัน และละเลงครืมหล่อลื่นจนเยิ้ม แหมเล็กอยู่ซะเมื่อไหร่ล่ะ ถ้าไม่ลื่นมีหวังทั้งฉีก ทั้งแสบแน่ ๆ วินสูดปากอย่างเสียวซ่าน แล้วผมก็เริ่มจับแก่นกลางกายอันแข็งแกร่งของวินสอดใส่เข้าไปในตัวผมอย่างช้า ๆ รู้สึกเจ็บวาบ ๆ สงสัยจะฉีกแน่เลยเรา "ซี้ด ๆๆๆ อ้าห์ เสียว แน่นไปหมดเลยพี่" "อูย พี่ก็เจ็บเหมือนกัน อย่าเพิ่งขยับนะ เดี๋ยวดีเองหละ" ว่าแล้วผมก็เริ่มขยับช้า ๆ "โอ๊ว เสียวดีจริง ๆ เลย อาห์" วินครางเสียงกระเส่าอย่างลืมตัว "วิน ช่วยฉักวาวให้พี่ทีสิ" ผมพูดล้อเขา เวลาอย่างนี้ยังตลกอีกนะตู วินเอามือมาจับอาวุธผมชักเข้าออก ช้า ๆ แล้วค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ตามจังหวะที่ผมขึ้นลงเข้าใส่แท่งทวนของเขา "โอ๊วดีจริง ๆ อย่างนั้นหละ เมียจ๋า โอ้ว เร็วขึ้นอีกนะ เร็วขึ้น อย่าช้า เร็วขึ้น นั่นหละ ดีมาก" วิ นส่งเสียงออกมาอย่างคนที่มีกำหนัดกระสันสุดๆ ผมก็กระหน่ำขึ้นลงตามคำสั่งเขาอย่างว่าง่าย ทั้งที่เปิดแอร์ไว้ แต่จังหวะรักอันเร่าร้อนของเราเล่นเอาเหงื่อโทรมกายเราทั้งคู่ แล้วในที่สุด "โอย ทนไม่ไหวแล้ว เร็ว ๆ เลยที่รัก" พูดไม่พูดเปล่าวินลุกขึ้นนั่ง แล้วกระแทกแท่งทวนของเขาเข้าใส่ตัวผมอย่างลืมตาย "โอ๊ว ซี้ดสสสสสส์ ออกแล้วๆๆ" ส่วนผมไม่ต้องพูดถึงเสร็จตามเขาไปติด ๆ พุ่งกระฉูดถึงใบหน้าของวิน ติดเลอะผมของวินไปทั่ว "พี่รักวินนะ" "ผมก็เหมือนกัน" จากนั้นเราก็นอนกอดก่ายกันไปมา มีแต่คำพูดหวาน ๆ พูดใส่กัน สักครู่ใหญ่เราก็ไปล้างตัวกันอีก "ผมอยากอีกแล้ว" ถึงวินไม่พูดผมก็รู้ ก็วินน้อยมันบอกผมนี่นา อิอิ กว่าจะได้นอนเล่นเอาฟ้าเหลืองไปเลยครับ ผมเจ็บแทบแย่ เอาเป็นว่าชาไปทั้งแถบอิอิอิ แฮ่รรรร มีความสุขจัง บ่าย วันรุ่งขึ้นผมพาวินไปลาออกกับเจ้าของโรงน้ำแข็ง เขาต่อว่าวินเล็กน้อยที่ไม่ยอมมาบอกเขาว่าไม่มาทำงาน พร้อมกับหักเงินงวดสุดท้ายที่จะจ่ายให้วินไปห้าร้อยบาท แต่น้ำเสียงที่ต่อว่า และกริยาท่าทางของเขาก็เจือความเมตตาไว้จนผมรู้สึกได้ "เดี๋ยวเอ็งไปรอพี่เขาข้างนอก ตูจะพูดกับน้องเขาสักหน่อย" วินเดินออกจากห้องไปอย่างว่าง่าย เจ้า ของโรงน้ำแข็ง แต่จิตใจของเขาไม่เย็นชาเลยถามคำถามผมนิดหน่อย ผมเล่าให้เขาฟังอย่างไม่ปิดบัง ว่าผมจะอยู่กับวินฉันท์สามีภรรยา ไม่มีท่าทีแปลกใจแต่อย่างใด "ฝากวินมันด้วยนะน้อง มันอยู่กับพี่มาปีกว่าพี่ก็พอดูออกแล้วว่ามันเป็นคนดี เป็นคนว่าง่าย ไม่รู้มาก ไม่เคยอู้งาน" แหมรับรองให้เสร็จ หลังจากออกจากโรงน้ำแข็งผม ก็พาเขาไปสมัครงานที่ร้านเพื่อนผม ซึ่งเรียนมัธยมมาด้วยกันและไอ้เพื่อนคนนี้ก็รู้ว่าผมเป็นอย่างไร แต่มันไม่ได้เป็นแบบผมนะครับ จะแต่งงานปลายปีนี้แล้ว มันก็ให้ข้อคิด และตักเตือนผมพอสมควรด้วยความที่มันเป็นห่วงอ้ะครับ "ตลอด เวลาที่กูรู้จักมึงมากูก็รู้ว่ามึงเบื่อง่าย เมื่อมึงจะตัดสินใจที่จะมีคู่ กูก็รู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย แต่กูก็ขออวยพรให้มึงสมหวังนะ ยังไงซะเมื่อมันทำงานที่นี่กรูจะดูความประพฤติให้ก็แล้วกัน" ซึ้งจริงๆ เลยเพื่อนเอ๋ย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันเพราะ ผมกับวินเพิ่งเรียนรุ้ซึ่งกันและกันยังไม่ถึงเดือน รู้แต่ว่าวันนี้ผมรักวิน และจะขออยู่กับเขาไป โดยใช้ชีวิตคู่ของเราให้ดำเนินไปอย่างสวัสดิภาพ และจะพยายามรักษามันให้ดีที่สุด
1 U2 F# A7 M: e$ p7 K

konba

กระผมชอบเรื่องนี้มากๆครับ ถึงจะต้องเสียคะแนนหรือเสียเงินซื้อก็น่าจะคุ้มฮ่าๆๆๆ เพราะมันสนุกมากๆครับผม ฝากถึงคนแต่งว่ายังไงก็เอามาเล่าสู่กันฟังอีกนะครับ เพราะเชื่อว่ามีคนมีแฟนคลับที่ติดตามและรอคอยอ่านอยู่อีกเปลียบเลยฮ่าๆๆ ยังไงก็อย่าลืมมาลงอีกนะครับ แล้วพวกกระผมจะรออ่านกันนะครับ ขอบคุุณครับ สวัสดีครับผม คุณคนแต่ง แต๊งกิ้วๆ คราบๆๆ ออ..เกือบลืมบอกไปครับ ว่า เรื่องนี้ต้องซื้อแพงครับ แต่ก็น่าจะคุ้มครับ เพราะสนุกจริงๆ คิดว่าคนอื่นๆก็น่าจะคิดเหมือนๆเรากันมั้งนะครับ คิๆๆ เอาละ...ไปละครับ ขอบคุณมากๆนะคราบๆๆ สวัสดีครับผม โชคดีครับ
1 C6 N; c% i! Y- h% C% H' x6 Z

jimmy12

ขอบคุณครับ

kra_tik

อยากเจอแบบนี้มั่งจัง

CO19

สนุกมากๆๆครับ

man80

ขอบคุนคับ

armmer22

ขอบคุณครับ

Thanwachan

ขอบคุณครับ

Naritacm

ขอบคุณครับ

mamo_to

วินวินทั้งคู่

Sands

ขอบคุณครับ

onlynight

ขอบคุณครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

hhhhzzzz

ขอบคุณครับ

view99

ชอบจังเลย

shinecaraff

เป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งเลยทีเดียวครับ  อ่านแล้วรู้สึกดีนะ ขอบคุณครับ

HRHPrince

ดีอ้ะ

audiwoods

รักแรกพบในโรงหนังชั้นสองเลย

ngeanollo

Sarah007

ดีจัง