ตะเกียงพิเศษ ??? 65-66

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

ปิดท้ายมันพาทุกคนไชโยแสดงความยินดีกับรางวัลที่ได้รับ หน้าตาระรื่นมีความสุขล้นหลามในขณะที่มือยังไม่ปล่อยจากการโอบกูบนเวที กูได้แต่ยิ้มหน้าแดงหูแดง ตอนนี้คิดได้อย่างเดียวว่าไม่ต้องกลัวเป็นลมเพราะเลือดไปเลี้ยงสมองไม่ทันอีกแล้วหรอกเปลี่ยนมากลัวความดันจะขึ้นเส้นเลือดในสมองแตกแทนดีกว่า
รู้สึกมันพุ่งขึ้นหน้าตลอดเวลาแล้วตู.......อะจ๊าก!........................
Part  65
ความเชื่อใจ.
สรุปสีกูเป็นจ้าวสปอร์ตเกมส์ คว้าแชมป์ถ้วยรวมได้ในที่สุด เอาชนะสีเหลืองไปด้วยเหรียญทองสุดท้ายที่ได้จากขบวนพาเหรด  ห่างกันเหรียญเดียว  ถ้วยรางวัลรวมไอ้พี่บอยประธานสีขึ้นรับจากผอ.  น้ำตาคลอตอนพูดแสดงความรู้สึกออกไมค์เสียงสั่น คงดีใจมากเพราะพี่เค้าม.5  ครั้งนี้ครั้งแรกที่ได้เป็นประธานสี  ผลงานออกมาดี
ขนาดนี้..ทำให้พี่แกและพวกพี่สต๊าฟทุกคนต่างน้ำตาคลอกันหมด  ยิ่งพี่กิ๊ปแล้วใหญ่  กอดกูร้องไห้ ดีใจที่ชนะเลิศขบวนพาเหรด และได้ถ้วยรวมมาครอง  ถึงจะพลาดถ้วยเชียร์ก็ตาม  แต่รวม ๆ แล้วสีกูดีที่สุด ก่อนแยกย้ายกันกลับ  ไอ้พี่บอยประกาศนัดเลี้ยงพรุ่งนี้เย็นที่บ้านมัน  โดยจัดกลางสนามหน้าบ้าน  สมาชิกสีกูกว่าห้าร้อย
จุได้สบายมาก สนามบ้านมันกว้างมาก บอกเลี้ยงแบบค๊อกเทลอาหารบุฟเฟ่ต์  สั่งจากโรงแรมไอ้พี่บอมย์มัน ครอบครัวมันทำธุรกิจโรงแรมรีสอร์ทระดับห้าดาวหลายสาขา  นัดไว้หกโมงเย็น แล้วพวกกูก็แยกย้ายบ้านใครบ้านมัน สิ้นสุดภารกิจตลอดหนึ่งเดือน  จากนี้โรงเรียนหยุดอ่านหนังสือสอบ 1 อาทิตย์เปิดมาสอบกลางภาคเลยหลังอาบน้ำทานข้าวเสร็จ พวกกูขอตัวพ่อสิงห์แม่อร ขึ้นห้องนอนเลย  ไม่อยู่ดูข่าวเหมือนทุกครั้ง โดยให้เหตุผลว่าวันนี้เหนื่อยจากงานกีฬา ขอพักเลยดีกว่าท่านทั้งสองก็ไม่ว่าอะไร แถมไล่ให้มานอนอีก เข้ามาถึงห้องกูตรงเข้าห้องน้ำแปรงฟันก่อนนอน   กำลังยืนแปรงอยู่ มันเดินเข้ามาหยิบแปรงบีบยาสีฟันเสร็จยืนแปรงข้างกูเฉยซะงั้น ปกติไม่เคยทำ กูมองมันในกระจก เสือกเลิกคิ้วใส่กูประมาณมีอะไร กูขี้เกียจใส่ใจเลยแปรงฟันต่อ  บ้วนปากเสร็จกำลังจะก้าวออกไป มันรั้งแขนไว้ ก่อนจะก้มบ้วนปากเรียบร้อยพูดว่า
“ไหนมาดูหน่อย แปรงสะอาดหรือเปล่า”  พูดจบกูยังไม่ทันเข้าใจ ว่ามันจะทำอะไร ก้มเอาปากประกบปากกู..
อ้าปากถาม  เลยได้โอกาสลิ้นมันสอดเข้าปากทันที
“อื้อ..ๆ!.”  กวาดดุนต้อนลิ้นกู..สลับดูดเม้มคว้านจนทั่ว จนหายใจหายคอไม่ทันมือทุบไหล่มันถึงค่อย ๆ
ถอนปากออก
“เฮือก!..”  สูดหายใจเกือบตาย
“เป็นบ้าไรพี่เนี๊ยะ?”  เหวี่ยงแม่งล่ะ
“ก็บอกแล้วไง..พิสูจน์ก่อน แปรงฟันสะอาดเปล่า..อืม..โอเคสะอาด หอมหวานด้วย” มีหน้ามากวนตรีนกูอีก...เดี๋ยวปัด!
“อย่ามาเยอะพี่โต๋..คดียังไม่เคลียร์ จะสามทุ่มแล้วเหลืออีกยี่สิบนาทีหมดเวลาไม่ต้องพูดกันเลยจะบอกให้”  
พูดเสร็จกูหันหลังเดินหนีแม่งออกมาแหล่ะ..ทำเป็นเนียนกะแกล้งให้กูลืมดิ อย่าหวัง..กูไม่มีทางหลงกลแม่งหรอก มันรีบเดินตามกูมาก่อนจะรวบตัวกูอุ้มขึ้นเฉยเลย
“เห้ย!..ปล่อย..เล่นบ้าไรเนี๊ยะ”  กูแม่งเสียงแข็งให้มันปล่อยกูลง มันไม่ปล่อยกับพากูมาที่เตียง ก่อนจะช้อนกูนั่งลงบนตัก ตอนนี้มันนั่งหอยขาตรงขอบเตียง กอดเอวกูไว้แน่นอีกตะหาก  
“ก็นี่ไง...มาเคลียร์กัน..เอาล่ะ..เริ่มเลยดีกว่า จริง ๆ แล้วพี่คงไม่ต้องถามหรอกน่ะว่าตะเกียงเห็นอะไรมา  แล้วเกิดอะไรขึ้น ถึงมึน ๆตึง ๆกับพี่ ถ้าหากเข้าใจว่าพี่กับริต้าทำอะไรกันในคืนที่ค้างบ้านไอ้บอยแล้วล่ะก็ พี่จะบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น จริงอยู่ริต้าแสดงออกชัดเจนว่าสนใจตัวพี่ แต่คืนนั้น..พวกพี่นั่งเล่นไพ่สลาฟกัน  
แล้วริต้าเค้าเกิดปวดฉี่..แต่กลับกลัวผี  เค้าชวนใครไปเป็นเพื่อนก็ไม่มีใครไปด้วย  เพราะติดลุ้นไพ่กันอยู่ จังหวะพี่ว่างนั่งดูไอ้บอมย์มันเล่นเฉย ๆ เค้าเลยขอร้องให้พี่ไปเป็นเพื่อนก็แค่นั้นพี่อาจจะไม่อะไรมาก  เลยทำให้ตะเกียงเข้าใจผิดได้  สบายใจยัง.”  เอาว่ะ!..เมื่อมันไม่พูดเรื่องที่ยิม..กูยอมถามก็ได้
“เรื่องนี้ก็หนึ่งเรื่อง แต่ไม่หนักเท่าเรื่องวันที่ชิงตะกร้อ..พี่ออกไปทำอะไรกับริต้ามา  ถือว่าตะเกียงพูด
แล้วนะ”  มันทำหน้าตาไหววูบแป๊ปหนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ตะเกียงเห็น”  ถามกูซะงั้น ถึงขนาดนี้แล้วก็นะ
“ใช่!..ตะเกียงตามไปดู เห็นกับตาตัวเอง..มีอะไรจะพูดไหม?”  มันหลบตาเฉมองทางอื่น  ก่อนจะตอบกูว่า
Part  66
เคลียร์..แลกเหล้า...
“ถึงขั้นนี้แล้ว...พี่คงจนปัญญาที่จะปฏิเสธ...แต่ที่ตะเกียงเห็นมันไม่ใช่อย่างที่ตะเกียงเข้าใจ”
“แล้วตกลงตะเกียงควรเข้าใจยังไง  ไหนพี่ลองบอกให้ฟังซิ”
“ริต้าเค้าบอกมีเรื่องจะปรึกษา..เกี่ยวกับปัญหาของตะเกียง พี่ฟังดังนั้น..เลยตามออกไป  เพราะต้องการรู้..ว่าเรื่องอะไร..เกี่ยวกับตะเกียงยังไง เผื่ออาจได้เบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์กับเรา
พอไปถึงเค้าบอกว่า เค้าพอรู้มาบ้าง..ว่าตะเกียงกำลังเจอปัญหา แต่เพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัย..เค้าไม่อยากเกิดพิรุธ..เลยขอกระซิบใกล้หูพี่แทน พี่เลยอนุญาต..เค้าเอามือคล้องคอ..ดึงไป หอมแก้มซะงั้น ซึ่งตะเกียงคงเห็นเข้าพอดี แต่พี่ก็ตำหนิไปแล้วนะ บอกไปด้วยว่าพี่ไม่ชอบ..ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก  เค้าก็ขอโทษแถมบอกด้วยว่า..จะให้เค้าเลิกชอบพี่คงไม่ได้  พี่บอกเค้าไปแล้ว ว่าเลิกยุ่งกับพี่ซะที เพราะพี่มีแฟนแล้ว..รักมากด้วย คงไม่สามารถ
รักใครได้อีก เค้าถามว่าใช่ตะเกียงหรือเปล่า พี่ตอบไปว่า ‘ใช่’  เค้าดูออกตั้งแต่แรกแล้ว  แต่จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด..จะทำให้พี่เป็นแฟนเค้าให้ได้ พี่คิดว่ามันไร้สาระ..ใครก็บังคับ ให้พี่ชอบไม่ได้หรอก..ถ้าหากพี่ไม่สนใจซะอย่าง ที่ไม่ได้เล่าให้ตะเกียงฟัง เพราะเห็นว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระไม่มีคุณค่าพอให้ใส่ใจ ไม่อยากให้ไม่สบายใจด้วย..เข้าใจพี่หรือยัง..
แต่พี่ยังมีเรื่องสงสัยติดใจอยู่ว่า ริต้ารู้อะไรบ้าง..เรื่องของตะเกียง พี่ถึงไม่ตัดไม่ตรีจนหมด เผื่อสามารถรู้อะไรเพิ่มเติมภายหลัง”  กูมองตามัน ไม่เห็นพิรุธว่ามันพูดโกหก..แต่จะเชื่อได้แค่ไหนเวลาเท่านั้นเป็นเครื่องพิสูจน์ นึก ๆ ดูแล้วมันคงไม่มีอะไรมาก จากที่กูเห็นแค่ถูกหอมแก้มจริง ๆกูควรเชื่อใจมันสักครั้ง คนเรานอกจากจะไว้ใจกันแล้ว..ก็ต้องเชื่อใจกันด้วยไม่อย่างนั้นดูไม่ยุติธรรมทั้งสองฝ่าย  คิดได้ดังนั้นเลยตอบมันไปว่า
“ตกลง..ครั้งนี้ถือว่าตะเกียงไม่ติดใจก็ได้ แต่คราวหน้าพี่ควรบอกตะเกียงบ้าง  ไม่ใช่ต้องคอยถาม..ระวังไว้บ้าง
ก็ดี ริต้ามีบางอย่างที่รู้สึกเค้ากล้าเกินปกติ โดยไม่สนใครจะมองยังไง ถึงจะนิสัยเด็กนอกก็เถอะ พี่อยู่ให้ห่าง
ไว้บ้าง..ไม่อยากให้เกิดปัญหาตามมาภายหลัง”
“คร๊าบ..พี่จะระวัง ได้ยินแบบนี้พี่ดีใจนะ...อย่างน้อยก็รู้ว่าตะเกียงหึงพี่ด้วย แถมยังเป็นห่วงพี่อีก นึกว่ามีแต่พี่คอยหึงฝ่ายเดียวนะนี่”  
“ใครว่าตะเกียงหึง....แค่ไม่ต้องการให้เกิดปัญหาภายหลังตะหาก ไม่ได้หึงสักหน่อยเห่อะ”
หวาย ๆ..อายอ่า..ทำตาล้อเลียนกูอีก ตกลงกูหึงมันใช่ป่ะ??..แต่เรื่องไรจะยอมรับ  ก็นะ..เดี๋ยวมันเหลิง....
“หึ..หึ.หึ...ครับ..ไม่หึงก็ไม่หึง..ขอพี่ชื่นใจหน่อยนะ เหนื่อยเยอะแล้ว..ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ขอเติมพลังหน่อย
น๊าครับ”  
“ไม่เอา..ตะเกียงง่วงแล้ว นอนกันเถอะ”
“น่า..แค่จูบเฉย ๆ นะครับ สัญญาไม่มากไปกว่านี้ ถ้า..ตะเกียงไม่ยอม..พี่จะไม่ทำตกลงเปล่า”
เห็นแววตาอ้อนของมันแล้ว แพ้ทางตลอดแหล่ะกู สรุปถ้ากูยอมมึงถึงทำว่างั้น....โอเค...ได้จัดไป...แผล่บ!..เปรี้ยวปาก..สักหน่อยก็ดี...อิอิอิ....
“ก็ได้..แค่จูบนะห้ามเยอะ..ไม่งั้นทีหลังห้ามเข้าใกล้ตะเกียงเลย”  ลีลาหน่อย..เดี๋ยวเค้าหาว่าใจง่าย...
“ครับ..จูบครับจูบ”  พูดจบ มันค่อย ๆ เอนกูนอน ก่อนตามประกบปาก สัมผัสฝีปากหนานุ่มที่ค่อย ๆ บดริมฝีปากกูอยู่นี่ ก่อนจะรู้สึกถึงลิ้นชื้นแตะเล็ม..พยายามให้กูเปิดปากออก กูเผยออ้าปากให้ลิ้นชื้นแทรกเข้ามา
กวาดต้อนดูดพันลิ้นกู ยอมรับมันทำได้นุ่มนวลมาก จนกูเคลิ้มเผลอครางจนได้
“อาๆ  ̴  ”  ก่อนจะเลยเถิดไปไกลจนกู่ไม่กลับ กูตั้งสติทุบไหล่มันตั้งหลายครั้ง มันถึงยอมถอนปากออกให้
“อืม..หวานมากครับ ชิมเท่าไหร่ก็ไม่พอ รู้ไหม..ตะเกียงเป็นคนแรกที่ทำให้พี่ติดเซ็กส์  พี่ไม่เคยเกิดความต้องการแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่อยู่กับตะเกียงต้องคอยหักห้ามใจตลอด  รู้แบบนี้แล้ว..ต้องรับผิดชอบรักษาโรค
ให้พี่เลยนะ”  บ้าดิ..โรคเชี้ยไร ติดเซ็กส์..โรคหื่นล่ะไม่ว่า..ชิ..  
“ประสาท เกี่ยวไรกะตะเกียง พี่อ่ะ..พวกหื่นเข้ากระแสเลือด นี่ถ้าแฟนคลับรู้เข้า  จะเป็นยังไงบ้างน๊า..
มาดเทพบุตรสุดหล่อ เป็นโรคร้าย...หื่นบรรลัย 555!.”  หัวเราะขำมันครับ พูดมาได้ติดเซ็กส์ มันหื่นเป็นนิสัย
ตะหาก   
“ขำพี่เหร่อ....กล้าว่าแฟนตัวเองเชียว ดีล่ะ..หัวเราะดีนักเจอดีแน่”  พูดเสร็จมันจับกูจี๋เอวซ่ะขำสิกูจะเหลือเหร่อ ขำจนท้องคัดท้องแข็ง น้ำตาเล็ดกันเลยทีเดียว  
“แว๊กๆ...ห่า.ห่า..ฮ่าๆ..ไม่เอา..ไอ้พี่บร้า..โอย..ฮ่าๆ..พอแล้ว..ฮ่าๆ”
หมดจนหมดแรงหลับ.......คร๊อกๆ.....อรึ้ยๆ..ลุ้นดิว่าจะทำไรกัน...ไม่มีอ่ะ...เหนื่อยทั้งวัน...หลับแหล่ะจะได้
โตไว ๆ
เย็นวันเสาร์กูกะไอ้พี่โต๋..มาบ้านไอ้พี่บอย ลุงพีมาส่งตอนหกโมง บอกสี่ทุ่มจะมารับกลับ พวกกูลงหน้าประตู มองลอดรั้วเข้าไป บริเวณสนามหญ้าหน้าบ้าน..สมาชิกสีแดง..เดินกันยัวเยี๊ยะเต็มไปหมด ไอ้พี่โต๋เดินนำเข้าไป..เจ๊กิ๊ปซี่หันมาเห็นพวกกูเข้า ร้องทักเสียงแหลมขึ้นมาทันที
“ต๊าย..มาแล้วเหร่อค่ะ..พระเอกของเรา มาเลย..มาเลย..ทางนี้เลยจร้า!”
เจ๊แกพากูกะไอ้พี่โต๋  เดินเข้าไปไหว้พ่อกับแม่ไอ้พี่บอยก่อน
“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่”  พ่อแม่รับไหว้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ตามสบายเลยนะโตโต๋ พาน้องหาอะไรทานก่อนเลยลูก”  แม่ไอ้พี่บอยบอก พ่อมันยิ้มใจดีมาให้  จากนั้นกูกะมันพากันเดินมาที่โต๊ะ พวกไอ้พี่บอมย์นั่งกันอยู่ ในโต๊ะมีไอ้พี่นก ไอ้พี่แม็กนักวิ่งเข่าแตก   ไอ้พี่เพ้น ไอ้พี่บอย เจ๊กิ๊ป และที่สำคัญศรีริต้า..อยู่โต๊ะนี้ด้วย พอเห็นไอ้พี่โต๋เท่านั้นแหล่ะ
“โต๋ขา..ทางนี้เลยค่ะ..ทางนี้ มาค่ะเก้าอี้ว่างพอดีเลย”  คุณเธอลุกขึ้นกุลีกุจอ จับแขนไอ้พี่โต๋ จะพาไปนั่งข้างเธอทันที
“ริต้าปล่อยแขนผมก่อน ขอบคุณครับ..ผมมีที่นั่งแล้ว ริต้านั่งเถ่อะ”  มันจับมือริต้าออกก่อนจะคว้ามือกูเดินจูงพาไปนั่งข้างไอ้พี่บอมย์ ซึ่งอมยิ้มมองอยู่พอดี  ไปถึง..มันจัดการให้กูนั่งเก้าอี้ติดกะไอ้พี่บอมย์ และมันก็นั่งตัวถัดมา ติดกะไอ้พี่แม็กอีกที  ริต้าเดินตามมาด้วย ก่อนจะพูดเสียงหวานขึ้นมา
“พี่แม็กซ์..เปลี่ยนที่กะริต้าหน่อยสิค่ะ น๊า..น๊า..ริต้าจะนั่งกับเพื่อนห้องเดียวกัน”  เธอขอแลกที่กับไอ้พี่แม็กซ์
นักวิ่งเข่าแตก โดยให้เหตุผลจะนั่งกลับพวกกู เพราะเรียนห้องเดียวกัน  เสียงอ้อนโคตร...อรึ้ยๆ...ฟังแล้วขนลุก
“ได้ ๆไม่มีปัญหา จัดให้..ครับริต้าคนสวย”  ไอ้พี่แม็กซ์มันก็ลุกให้ไม่ได้ว่าอะไร  ริต้ายิ้มประจบหวานฉ่ำ
ก่อนจะหย่อนตูดลงนั่งข้างไอ้พี่โต๋ทันที แรงจริง...แรงไม่มีตก
“โต๋ทานอะไรดีค่ะ เดี๋ยวริต้าตักมาให้น่ะค่ะ”  เล่นถามขึ้นมากลางโต๊ะ พาเอาทั้งโต๊ะหยุดพฤติกรรมการกิน..
หันมองไอ้พี่โต๋กันทันที ประมาณมึงเนี๊ยะ!..หญิงอาสาบริการเลยเหร่อว่ะ? อะไรประมาณนั้น
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง เชิญริต้าตามสบายเลยครับ”  มันปฏิเสธหน้านิ่ง ๆ ก่อนจะหันมาหากู
“ตะเกียงทานไร เดี๋ยวพี่ตักให้?”  ที่นี่..ทั้งโต๊ะเปลี่ยนเป้าหมายหันมามองกูกันให้พรึ่บ..ประมาณว่า น้องครับ..ระดับน้อง..ราชสีห์บริการเลยเหร่อว่ะ!  เพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้านิ่ง  ขณะที่องศาร้อนกำลังพุ่งขึ้นหน้า..จนระอุ
เกือบระเบิดแล้วตอนนี้ กูเลยพูดขึ้นมาแก้เก้อเอาหน้าหายร้อนให้ได้ก่อน
“ตะเกียงลุกไปตักด้วยดีกว่าเน่อะ!..จะได้ช่วยถือไง..แห่ะ..แห่ะ..แห่ะ”  ก่อนจะยิ้มแหย่ ๆให้ทุกคนยกเว้นริต้าที่จ้องกูตาถลน
“อืม..เอางั้นก็ได้ ป่ะไปกัน”  ไอ้พี่โต๋มันลุกขึ้นดันเอามือมาจับมือกูดึงลุกตาม ทันเห็นพวกแม่งอมยิ้มทำตาวิ้ง ๆ ล้อเลียนกูเป็นแถว อร๊ายๆ...ม่ายด่ายเร้ว...ต้องหาอะไรที่มันจะช่วยให้กูหน้าหนาขึ้นมาบ้าง อ่า!..เหล้าสินะ..
เค้าว่ากินแล้วลืมอาย  เห็นมีบริการเต็มเลย พวกไอ้พี่บอมย์มันก็กินอยู่ตะกี้ ขอไอ้พี่โต๋มันลองหน่อยแล้วกัน
“พี่คร๊าบ ๆ..ตะเกียงอยากลองกินเหล้าดูหน่ะ...ให้ลองหน่อยน๊า..นะ..น๊า”  อ้อนแม่งเข้าไป  เดี๋ยวก็ใจอ่อนให้กูชัวร์ 555!
“ไม่ได้...เป็นเด็กเป็นเล็กกินได้ไง ยังไม่ถ่ายบัตรเลยนิเรา”  แป๋ว!..ผิดคาด ไม่ให้ไม่ว่า..เสียงดังใส่กูอีก ไอ้บร้า..ดันว่ากูเด็กยังไม่ได้ถ่ายบัตร เดี๋ยวฟ้องตำรวจฐานพรากผู้เยาว์ซะนี่...ชิ.
เอ๋?..แต่ถ้าผู้เยาว์ให้ความร่วมมือ..ตำรวจเค้าจะจับป่าวว่ะเนี๊ยะ?..ง่ะ!..ไม่ค่อยเก่งเรื่องกฎหมายด้วยดิกู
“ไรเล่า..ขอแค่เนี๊ยะ..ไม่ให้..ไม่กินก็ได้..ชิ..ทำเป็นดุ..เด็กห้ามกิน แล้วอย่ามาขอ ทำกิจกรรมผู้ใหญ่กะเด็กเด็ดขาด...เค้าก็ห้ามเด็กทำเหมือนกันนิ”  พูดจบกูเมินหน้าหนีมันซ่ะ...หน้ามันเหว่อไปเลย โด่..โด่...ทีงี้ไม่เถียงสักคำ
“จะกินจริงอ่ะ..งั้นก็ได้ครับ..แต่ห้ามกินเหล้า แค่สปายก็พอ..ตกลงไหม ถ้าไม่เอาก็ไม่ต้องกิน..พี่ยอมให้แค่นี้..โอเคไหม?”  อ่าห่ะ!..อ่อนให้กูแหล่ะ...เอาก็เอา..ดีกว่าไม่ได้กิน..ขืนไม่มีตัวช่วยให้กล้าขึ้น กูคงนั่งในโต๊ะแบบปกติได้หรอก
“ก็ได้..สปายก็สปาย.”  บอกมันไปแหล่ะ
“แล้ว...เรื่องที่ห้ามพี่ตะกี้..ยกเลิกด้วยน่ะ”  พูดจบเดินไปเฉยเลย ปล่อยกูอึ้งกิมกี๋..อ้าปากค้างได้แต่มองตามมันซะงั้น..ไอ้หื่นติดเซ็กส์ที่มึงยอมให้กูกิน..เพราะมีจุดประสงค์แค่เนี๊ยะนะ..ไอ้พี่บร้าๆ.........

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

phzaa

ขอบคุนครับ

ton521

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

OneBe2

อ๊ากกกกกกกกก

kabuki

ขอบคุณครับ

xspace

ขอบคุณครับ

AAA1234567899

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Intra

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

ตัวช่วยหลายอย่างเลยนะนั่น

chokeeis

ขอบคุนครับ