ตะเกียงพิเศษ ??? 73-74

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
กะเบิ้ลทำแพคทริก

รอบสาม  แต่ไอ้คนร่วมกิจกรรมดันเป็นไข้ซะก่อนก็นะบอกแล้วรันน้อยผมธรรมดาซะทีไหนรับรองการันตรีคุณภาพเจอครั้งแรกไม่ตูดแหกไม่ใช่ยี่ห้อกุนซือเทพแล้วล่ะนี่ขนาดเบา ๆเบาะ ๆแล้วน่ะพรต......?
Part  73
ฆ่าเลยเหร่อ....
หลังจากพวกเราติวกันเสร็จ สี่โมงเย็นก็ยกโขยงไปเดินเล่นแถวสยาม กะว่าหาอะไรกินมื้อเย็น..ราวหกโมงก่อนแล้วค่อยแยกย้ายกลับบ้าน ไอ้พี่โต๋คอยเดินประกบกูตลอด ทำหน้านิ่งเก็กขรึมเอาโล่ห์ของมันต่อไป ไม่แม้แต่
จะสนใจแลสาว ๆ ที่มองตามมันคอแทบขวิดกลับกลายเป็นคอยถมึงตาดุใส่หนุ่ม ๆ ที่พากันส่งยิ้มหวานให้กูแทนซะงั้นเห่อ ๆ...อย่างงี้ต้องร้องเพลง ‘มีผัวมาคุม..มีผัวมาคุ้ม..มีผัวมาคุม’ หรือเปล่าหว่า?...ไอ้พี่บอมย์เดินควงพี่รสา..ไปนัดกันอีท่าไหน ถึงมารอเจอที่สยาม..ก่อนจะเดินควงแขนไอ้หล่อยักษ์โชว์ให้คนเค้าอิจฉากันเป็นแถว ส่วนไอ้พี่กานก็น้องกิ่งนัดกันมาด้วยเช่นกัน ไอ้พี่โทนี่ไม่มีใครคู่แต่หาได้แคร์เพราะพี่แกแจกยิ้มเล่นเอาสาว ๆ
ตาวิ้ง ๆ มองตามกันละห้อยเช็คเรทติ้งตัวเองซะงั้น   
ไอ้พี่รันก็นะ..ตีคู่กะไอ้พี่พรตแต่ทานโทษหน้าบูดเหมือนตูดเป็ดทั้งคู่ ก็เพราะพอมีสาว ๆ ส่งยิ้มให้ไอ้พี่พรต..
ไอ้พี่รันก็น่ายักษ์  แต่พอสาว ๆ ส่งยิ้มให้ไอ้พี่รันบ้างไอ้พี่พรตก็หน้าบึ้ง แล้วมึงทั้งคู่จะมาด้วยกันทำซากไร
ไอ้ตะเกียงงงกับแม่งจริง ๆได้แค่คิดไม่กล้าออกความเห็น..ก็เราเด็กกว่าเค้า เดี๋ยวพวกหาว่ายุ่งอีก ปล่อยมันจัดการกันเองเห่อะรู้อย่างเดียวทริปนี้..มากมายหลายอารมณ์ ตลกชะมัด..ช่างเข้ากั๊นเข้ากัน.....
เดินจนขาขวิด..ได้ของติดไม้ติดมือพอหอมปากหอมคอ แต่ละคนก็ตามความชอบบ้างก็หนังสือ บ้างก็เกมส์รุ่นใหม่ล่าสุด บ้างก็แว่นตาแบรนด์ดัง คงไม่ต้องบอกว่าใครบ้าแว่นตาบางก็นาฬิกา ฯลฯ มากมายตามใจชอบ
กูอะเหร่อไม่มีทางของเหล่านี้จะได้กินตังค์ไอ้ตะเกียงหรอกอย่าหวังจะได้แอ๋ม...ถึงไอ้พี่โต๋จะคอยถาม..มีทั้งยัดทั้งเยียดพยายามซื้ออะไรต่อมิอาไรให้กูก็ส่ายหัวพรืดปฏิเสธลูกเดียว ก็มันไม่มีไรน่าสนใจให้ต้องซื้อจริง ๆ
ของที่มีอยู่..ก็เกินพอแล้ว..จะบ้าซื้อมาอีกทำไม..รกห้องรกบ้าน..รำคาญต้องหาที่เก็บ  แปลกไหมนิสัยกู
ชอบเรียบ  ๆสบาย ๆ สไตล์คนพอเพียงนี่แหล่ะ..ไอ้ตะเกียงตัวจริง
จากนั้นเราทั้งหลายทั้งมวล..ก็พากันมานั่งเปิ๊ปข้าวเหนียวส้มตำ ซอยประจำร้านดังดารากินสั่งตามความชอบ ของกูก็นี่เลยไก่ทอด ตำปูปลาร้ารสจัดไม่หวาน ใครกินด้วยไม่ได้ก็สั่งเอาเองข้าวเหนียวร้อน ๆ น้ำตกหมู
แถมคอหมูย่าง..แค่นี้กูก็น้ำลายหก..ซดซะพุ่งกาง กว่าจะกินเสร็จเช็คบิล..ปาเข้าไปทุ่มกว่าแล้ว ไอ้พี่โต๋โทรบอกแม่อรพ่อสิงห์แล้วว่า..วันนี้ข้าวเย็นกินกับเพื่อน ๆ ไม่ต้องให้พวกท่านรอ..จัดตามสะดวกได้เลยเสร็จเรียบร้อยเดินออกจากร้าน..กูเดินนำออกมาก่อนตามด้วยไอ้พี่โต๋ แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น จังหวะหยุดรอมัน หันหลังกลับไปดูเพียงเสียววินาที..กระจกบานใหญ่ข้างประตูที่กูยืนอยู่ดังขึ้น.........
“ปุ๊..!..เพล้ง!..” แตกร่วงระนาว ไอ้พี่โต๋กระโดดตะครุบตัวกูก้มงุด..มอบลงกะพื้นไม่มีปี่มีขลุ่ย กำลังงง ๆ
เสียงแตกตื่นตกใจของพวกที่ตามกันมา ก่อนจะมีเสียงปืนดังสนั่นสองสามนัด
“ปุ๊!..ปุ๊!..เปรี้ยง!..ปัง!..เปรี้ยงๆ!..”  ดังไล่ ๆ กันกลางย่านสยาม เล่นเอาคนวิ่งหนีวิถีกระสุนกันจ้าละหวั่น ไม่รู้ใครเป็นใคร ดีที่ไม่มีข่าวเหยียบกันตายใครช่างกล้าอุกอาจไล่ยิงกันกลางกรุงเช่นนี้ เสียงเงียบได้ประมาณ
ห้านาที พวกกูที่ก้มราบเป็นระนาบหลบกันอยู่ ค่อย ๆ ทยอยโผล่หัวลุกขึ้นยืน มือถือไอ้พี่โต๋ก็ดังขึ้นมาทันที
“อยากจะบอกรัก....รักเธอสักหมื่นพันครั้ง.....”  เห่อ ๆ...เสียงริ่งโทนไอ้พี่โต๋ มันกดรับสายทันที
“ครับพ่อ...ครับ..ปลอดภัยครับ ได้..โต๋กลับเดี๋ยวนี้เลย รถรอตรงไหนนะครับพ่อ ฟังไม่ทันขออีกที  หน้าโรงหนังลิโด้ ได้ครับ..โต๋จะรีบพาน้องไปเดี๋ยวนี้”  พูดจบหันมาคว้าข้อมือกูหมับ ก่อนจะตะโกนบอกพวกเพื่อนมัน พร้อมกับลากกูตามมันไปลุ่น ๆ
“เห้ย!..แยกกันเลยพวก ไม่ต้องห่วงสลายตัวก่อน แล้วค่อยโทรคุยกัน..กูไปหล่ะ!” จับประเด็นได้แค่นั้น ทันเห็นแต่ละคนยักหน้ารับ ก่อนจับคู่ต่างคนต่างไป  กูงงกับพฤติกรรมมันเหมือนกันเล่นพากูกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาถึงโรงหนังลิโด้ ชายสองคนใส่สูทดำสวมแว่นตาดำ..รีบเปิดประตูรถเบ้นท์สีดำรุ่นกันกระสุนตะหาก ให้กูกับมันเข้าไปนั่งก่อนปิดประตูตาม แล้วทั้งสองคนแยกย้ายเข้าประจำด้านหน้า..ออกรถพากูกลับมันทะยานกลับบ้านทันที ระหว่างนั่งในรถ..ไม่มีเสียงพูดอธิบายอะไรจากไอ้พี่หล่อมันทั้งสิ้น พี่ชายแปลกหน้าสองคนก็ปิดปากเงียบกริบ กูคงไม่ต้องถามเพราะดู ๆแล้วไม่ธรรมดา...ลองย้อนนึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้น หากไม่เอี่ยวตัวเหลียวหลังกลับไปหาไอ้พี่โต๋มันเสียงปุ!..ที่ได้ยินน่าจะเจาะกลางกบาลกูเป็นแน่ คงเป็นปืนเก็บเสียงยิงจากตรงไหนไม่รู้..
เฉี่ยวหัวกูไปนิดเดียว กระแทกกระจกด้านหลังร่วงแตกระนาว ขนาดกระจกทั้งหนาทั้งใหญ่...ยังกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย วิถีกระสุนพลาดไปนิดเดียว แม้จะมีลูกสองสามตามมาติด ๆแต่ไอ้พี่โต๋มันชิงกระโดดกดหัวกูลงต่ำก้มราบลงซะก่อน ไม่งั้นลูกใดลูกหนึ่งคงเจาะเข้าร่างกูแน่เล่นกันถึงตายเลยนี่หว่า กูไม่สันทัดการใช้เครื่องทุ่นแรงแบบนี้ด้วย มามือเปล่าจะห้าจะหกก็ไม่เคยหวั่น  แต่เล่นไม่เห็นตัวลอบยิงเช่นนี้นิ่งซะดีกว่า เหลือบมองหน้าไอ้หล่อเทพที่นั่งข้าง ๆ มือมันยังไม่ปล่อยมือกูเลยด้วยซ้ำ...ตั้งกะลากกันมาจนถึงตอนนี้มันยังกุมไว้แน่น
แถมคิ้วขมวดมุ่นตาแดงก่ำ..หน้ากลัวชะมัด กูยังไม่กล้ายุ่งกับมันตอนนี้..ไม่รู้คิดไรอยู่ผ่านไปตั้งนาน..กระทั้งรถเหลียวเข้าซอยบ้านแล้ว มันบีบมือกูเบา ๆสองทีก่อนจะเปลี่ยนมาโอบดึงเอากูเข้าไปซบอกมันเฉย งงกับการกระทำมันชะมัดแต่ก็ไม่ฝืนไรเอนตัวซบอกกว้างให้มันรวบกอดกูไว้ จมูกปากตามหอมตามจูบหน้ากูไปทั่ว
เหมือนจะปลอบให้กูหายตกใจ ดีที่พี่ชายสองคนไม่ได้สังเกตุด้านหลัง...
ไม่งั้น..หวาย..หวาย..พากูอายประจำ..ปากอยากบอกมันไป..กูไม่ได้เป็นอะไรแต่ก็ได้แค่คิด..อยากทำปล่อยมันทำ จนรถเลี้ยวเข้าจอดหน้าตึก..มันถึงยอมปล่อยกูพี่ที่นั่งหน้ารีบลุกมาเปิดประตูให้พวกกูอย่างไว โผล่ออกไปเห็นพ่อสิงห์ แม่อรพี่เต้ยืนรอบนกระไดหน้าตึกอยู่ก่อนแล้วกูกับไอ้พี่โต๋เดินเข้าไปหา  แม่อรถลารวบตัวกูไปกอดทันที
“ตะเกียงลูกแม่ เป็นไงบ้างลูก..บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ปลอดภัยดีไหม?”  เห็นอาการเป็นห่วง
เป็นใยลูบหัวลูบหลังเข้าแล้ว ก็ไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจไปกว่านี้รีบตอบให้ไว...
“ตะเกียงปลอดภัยดีครับ แม่อรไม่ต้องกังวลนะครับ พี่โต๋พาหลบได้ทัน เลยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรครับ”
กูรายงานทันที พ่อสิงห์เดินเข้าไปกอดไอ้พี่โต๋ พร้อมตบไหล่มันเบา ๆสองที่ ไอ้พี่เต้ก็เหมือนกันเข้าไปกอดไหล่น้องชาย..พร้อมกับพูดขึ้นว่า
“เยี่ยม..ไอ้น้อง..ไม่เสียแรง..สมกับตำแหน่ง..องครักษ์พิทักษ์ตะเกียง ยอดเยี่ยมจริงไอ้สิงห์หนุ่ม”
มียกนิ้วโป้งให้ไอ้พี่โต๋มันอีกตะหาก แต่ไอ้พี่โต๋มันไม่ยักยิ้มดีใจกับคำชมที่ได้สักนิด หน้ายังนิ่วคิ้วผูกโบว์  
เอ่ยถามพ่อสิงห์ทันที
“ตามคนร้ายได้ไหมพ่อ”  พ่อสิงห์ไม่ตอบกลับบอกว่า
“ไปคุยกันที่ห้องสมุด ตามพ่อมา”  เสร็จแล้วเดินนำไปทันที พวกกูได้แต่เดินตามแกไปยกเว้นแม่อร..ขอตัวไปเตรียมนมอุ่นไว้ให้กินกันก่อนนอน จึงเหลือเพียงสี่คนคือกู..พ่อสิงห์..ไอ้พี่เต้..ไอ้พี่โต๋ ที่เข้ามาในห้องสมุดกัน หลังจากปิดประตูเรียบร้อยดีแล้วเราต่างแยกกันนั่งตรงโซฟาหลุยส์ ไอ้พี่โต๋นั่งข้างกูโซฟาตัวยาว พ่อสิงห์กับไอ้พี่เต้นั่งตัวเดี่ยวคนละตัว  แล้วพ่อสิงห์ก็เริ่มพูดขึ้นมาว่า
“ตามจับไม่ทัน พวกมันทำงานเป็นทีม ระดับฝีมือนักฆ่าอาชีพ สงสัยที่ยิงพลาดคงเพราะโชคช่วยตะเกียงไว้ด้วย คนของเรายิงโต้ตอบไล่ตามไป..แต่พวกมันไหวตัวทันน่าจะเตรียมแผนสำรองมาตะหาก ถึงได้หายเข้ากลีบเมฆไปได้  อีกอย่างย่านนั้นคนแออัดพลุกพล่าน ง่ายต่อการปะปนผู้คน เราไม่รู้พวกมันเป็นใครเลยตามดมกลิ่นยากเข้าไปใหญ่ ดูจากปืนที่ใช้ เป็นระบบเก็บเสียงรุ่นใหม่ล่าสุดต้องสั่งพิเศษเท่านั้น..เพราะเป็นอาวุธของสายลับ
ไม่มีขายตามร้านทั่วไป ศัตรูไม่ธรรมดาเราต้องเพิ่มความระมัดระวังและเข้มงวดมากขึ้นอีก ครั้งนี้กะฆ่าเลยทีเดียว พอพ่อสิงห์พูดถึงตรงนี้ไอ้พี่โต๋มันแทรกขึ้นมาทันที
“เราไม่มีวิธีจัดการกับพวกมันเลยหรือครับ ขืนเป็นแบบนี้เรายิ่งเสียเปรียบ ชีวิตตะเกียงแขวนอยู่บนเส้นด้ายตลอด ผมกลัวพลาด..โชคไม่เข้าข้างเราตลอดหรอกผมไม่อยากใช้แผนนี้แล้ว ยกเลิกได้ไหมครับพ่อ”  พอมันพูดถึงตรงนี้ กูงงเต็กเข้าไปใหญ่แผนที่ว่าหมายความว่าไง..แผนอะไรกัน?   พ่อสิงห์เห็นกูหันมองหน้ามันกับหน้าแกสลับไปมาไม่รอให้งงนาน เฉลยให้ฟังทันที
“แผนล่อเสือออกจากถ้ำ ที่ต้องทำแบบนี้ เพราะเราไม่มีทางเลือกอื่น แม้จะรู้ว่าลูกตะเกียงต้องเสี่ยงขนาดไหน แต่มันก็ได้ผล อย่างน้อยก็ล่อให้พวกมันลงมือพ่อเชื่อว่าไม่นานนี้แหล่ะ..ต้องตามกลิ่นมันจนได้  ครั้งนี้มันพลาด..ใช่ว่าจะไม่ลงมืออีกขืนเรารอให้มันเดินเข้ามาลงมือถึงถิ่น..กลัวจะไม่ทันการ หากอีกกลุ่มหนึ่งเกิดลงมือขึ้นมา
พร้อมกันด้วยแล้ว..เราจะรับมือไม่ไหว ศัตรูมาพร้อมกันทีเดียวสองด้าน
ถึงแม้จุดมุ่งหมายต่างกันก็เถ่อะ แต่อันตรายก็ตกที่ตะเกียงอยู่ดี สุดท้ายจุดจบคงไม่ต่างกันเราต้องยอมเสี่ยง..
เป็นฝ่ายเปิดเกมส์รุกดีที่สุด ดีกว่านั่งรอพวกมันปรากฎตัวแล้วคว้าน้ำเหลว..หากพลาดขึ้นมา เราคงทำอะไรไม่ได้..ยิ่งเสียเปรียบกว่าที่เป็นอย่างแน่นอนครั้งนี้อาจจับพวกมันไม่ได้ ก็ใช่ว่าจะไม่ได้เบาะแส อย่างน้อยอาวุธที่พวกมันใช้..ก็สามารถสืบหาแหล่งที่มาได้ ใช้เวลานานหน่อย..ก็ยังดีกว่าไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ อีกอย่างอาวุธพิเศษเหล่านี้ มีไม่กี่คนหรอก..ที่สามารถสั่งเข้ามาได้...นอกเสียจากกองทัพพวกหน่วยรบพิเศษ เราควรใจเย็นเล่นไปตามแผน พ่อเชื่อว่า..มันต้องเดินมาเข้าทางเราอีกจนได้    ที่สำคัญ..ลูกต้องดูแลคุ้มครองน้องอย่างเต็มที่...เหมือนที่รับปากพ่อไว้...มันคือหน้าที่ต้องรับผิดชอบ  เพื่อปกปักษ์รักษาชีวิตของน้อง..และทรัพย์สมบัติของท่านผู้นำ ท่านผู้มีพระคุณกับตระกูลเรา”
พูดจบพ่อสิงห์เอื้อมมือมาบีบไหล่ไอ้พี่โต๋มันแรง ๆสองที ก่อนที่ไอ้พี่เต้จะพูดขึ้นบ้าง
“น่า..น้องชาย..พี่เชื่อว่าแกทำได้ แถมทำได้ดีซะด้วย ดูเหตุการณ์วันนี้สิ ถ้าไม่ใช่แกก็ยังไม่รู้เลย..ใครจะดูแลตะเกียงได้ดีเท่านี้อีก”  พูดพร้อมสบตายิ้มส่งกำลังใจให้ไอ้พี่โต๋มันด้วย ถึงตอนนี้กูเริ่มเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว การปล่อยให้ไปเที่ยวสยามวันนี้เป็นแผนล่อศรัตรูให้ปรากฎตัว เพื่อจะได้ตามตัวพวกมันถูก ไอ้พี่โต๋มันรู้ความจริงมาตลอดรวมถึงทุกคนด้วย ยกเว้นกู...โง่ตามเคย ทั้งที่เป็นเด็กอัจฉริยะความจำเป็นเลิศ แต่ก็นะ..ไม่เข้าใจทำไมทุกคนต้องรวมหัวปิดบังกูด้วย ชีวิตกูเองแท้ ๆ กับให้ใครต่อใครเป็นคนกำหนดให้เดิน ไม่มีสิทธิ์เลยใช่ไหมที่จะจัดการกับชีวิตตัวเองนึกขึ้นมาน้ำตาไหลออกมาซะงั้น ไม่ได้โกรธหรือโมโหใครหรอกนะ
รู้ว่าทุกคนต่างหวังดีและเป็นห่วงกูกันทุกคน แต่อารมณ์น้อยใจ  เหมือนกูเป็นส่วนเกิน...ไม่มีส่วนร่วมในการตัดสินใจอะไรกับใครเค้าเลยรู้อะไร..ก็มักทีหลังเค้าตลอด...ได้แต่นั่งก้มหน้าซ่อนรอยน้ำตาไว้ ไม่อยากให้
พ่อสิงห์ ไอ้พี่เต้ หรือแม้แต่ไอ้คนข้าง ๆเห็น........เหมือนจะไม่ได้ผล โบราณว่าขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ดพ่อสิงห์ผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก แค่เห็นท่าทางกู..แกก็เข้าใจไปถึงไหนแล้วรีบเปรยให้กูฟังทันที
“ไม่ใช่ทุกคน..ต้องการปิดบังอะไรลูกหรอกนะ ตะเกียง....เพียงแต่..หากบอกให้ลูกรู้ซะก่อนมันอาจจะดูไม่เนียน..จนทำให้ศัตรูหลงกลได้..เผลอ ๆพวกมันเกิดไหวตัวทัน...รู้ว่าเราวางแผนล่อพวกมัน..ไม่เล่นตามแผนเรา กลับหันมาซ้อนแผนวางกลอุบายที่อันตรายยิ่งกว่า..เราหาวิธีป้องกันไม่ทัน..เกิดความสูญเสียขึ้น ทุกคนจะเสียใจ
แค่ไหน..เรายังเด็กมาก..ความรู้สึกบางอย่าง...ถ่ายทอดออกทางดวงตาลูกหมด เหตุผลนี้แหล่ะที่พวกเราปิดบังไว้
ลูกใสซื่อเกินไป..เก็บความรู้สึกไม่เก่ง หวังว่าที่พ่อพูด..ลูกจะเข้าใจ..เพราะถ้าหากแผนล่มขึ้นมา  อันตรายยิ่งหนักหนาเข้าไปใหญ่
ที่นี้ลูกรู้เหตุผลแล้วสินะ แต่ตอนนี้..ที่ตัดสินใจบอกให้ลูกรู้ เหตุการณ์วันนี้คงไม่สามารถปิดบังอะไรลูกได้อีก ลูกจำเป็นต้องฝึกเล่นละครซะแล้ว..ทำได้ไม่ได้แค่ไหน ขึ้นอยู่กับลูกแล้วหล่ะ..เพราะอันตรายที่จะเกิด ลูกต้องนึกเผื่อพี่เค้าด้วยเพราะไม่ว่าอะไรก็ตามที่เกิดขึ้น พี่เค้าต้องพร้อมตายก่อนลูก รับปากกับพ่อได้ไหม...
ลูกจะเข้มแข็งและเก็บความรู้สึกบางอย่างให้ได้ดีกว่าเดิม”  นั่นสินะ..พอฟังพ่อสิงห์พูดกูละอายใจขึ้นมาทันที มัวแต่นึกถึงตัวเองเป็นที่ตั้ง กระทั่งลืมคิดไปว่า ไม่ใช่มีกูคนเดียว...ที่ชีวิตอยู่บนความเสี่ยง ยังมีไอ้หล่อเทพ..ที่นั่งตรงนี้อีกคน..ไม่ใช่มันอีกหรือไง..ที่เสี่ยงตายพากูรอดชีวิต..อย่างปลอดภัยมาถึงสองครั้ง ทั้งที่มันก็เสี่ยงไม่น้อยไปกว่ากูแล้วไหนจะคนอื่น ๆอีกล่ะ ไม่รู้ต้องคิดต้องวางแผนกันขนาดไหน..ทำอะไรยังไงกันบ้างกูชักนิสัยไม่ดีเห็นแก่ตัวไปใหญ่แล้ว แค่นี้ดันมารำพึงรำพัน..ว่าไม่มีใครเห็นความสำคัญตนเองซะงั้น   แท้จริงแล้วปัญหาทั้งหมด..เกิดจากกูเป็นศูนย์กลางทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นกูต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายขอบคุณทุกคน ที่คอยอยู่เคียงข้างดูแลกูเป็นอย่างดีมาโดยตลอด   คิดได้ดังนั้น..กูคุกเข่าลงกับพื้น คลานเข่าเข้าไป..ก้มกราบลงที่ตักของพ่อสิงห์ พร้อมเงยหน้าน้ำตาไหลอาบเป็นทางขึ้นมองแก พยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้พูดเสียงสั่น ๆ บอกแกไปว่า
“พะ..พ่อครับ...ตะเกียงขอโทษ ตะเกียงไม่ดีเอง..ทำให้ทุกคนเดือดร้อน ถ้าเป็นไปได้..เรายุติปัญหาทั้งหมด
ดีไหมครับ ตะเกียงไม่อยากให้ใครเดือดร้อนกับเรื่องนี้อีกเกิดบานปลายลุกลามใหญ่โต ไม่รู้ต้องมีใครบาดเจ็บล้มตายบ้าง ศรัตรูระดับไหนเราก็ยังไม่รู้ถ้าหากไม่มีตะเกียงสักคน..ทุกอย่างก็คงจบ จะได้ไม่มีใครยุ่งยากต้องลำบากกันอีกต่อไปเรื่องราวที่มีมาแต่อดีต..รวมถึงบุญคุณความแค้นทั้งหลาย ขอให้มันจบไป..พร้อมกับชีวิต
ของตะเกียงดีกว่าไหม?..อึก.อึก..ฮือๆ!”  พูดได้แค่นี้ ก็ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้แล้ว เพราะก้อนสะอื้นมันจุกอยู่ที่คอได้แต่นั่งตัวสั่นน้ำตาไหลอาบเต็มสองแก้ม ไอ้พี่เต้ทนเห็นภาพกู..นั่งคุกเข่าร้องไห้หน้าตักพ่อสิงห์
ไม่ไหว..เบือนหน้าหนีตาแดงก่ำ มันคงสะเทือนใจไม่น้อย ไอ้พี่โต๋รีบคุกเข่าโผลเข้ามากอดกูไว้...น้ำตาไหลเป็นทางไม่แพ้กัน ไหนใครบอก..น้ำตาสิงหราช..ไม่ได้หลั่งให้เห็นง่าย ๆ ที่กูเห็นอยู่ล่ะ..มันหมายความว่าไงกัน
“ไม่ได้นะ..คิดอะไรโง่ ๆ พี่ไม่ยอมหรอก....ถ้าตะเกียงต้องเป็นอะไรไปจริง ๆ พี่นี่แหล่ะ..ขอตายก่อนน้อง พี่ทนไม่ได้..ที่จะยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับตะเกียงอย่าคิดอะไรแบบนี้อีกนะครับคนดี.....อย่าพูดอีกเลยได้ไหม...
รู้ไหม?..พี่ทนฟังไม่ไหวแล้ว” มันกอดกูไว้แน่น..เราทั้งคู่สะอื้นกันตัวโยนหน้าตักพ่อสิงห์ ท่านอดสะเทือนใจ
ไม่ไหวพูดเสียงแกมตำหนิขึ้นมาทันที
“พอแล้ว..หยุดร้องทั้งสองคนนั่นแหล่ะ จะไม่มีใครเป็นอะไรทั้งนั้น แล้วห้ามพูดสิ่งที่ไม่เป็นมงคลให้พ่อ
ได้ยินอีก...เข้าใจไหม?  โตโต๋..เราเป็นพี่..ต้องคอยปกป้องดูแลน้อง  พ่อกับพ่อเกริกและทุกคน..เห็นตรงกันว่า ไม่มีใครมีคุณสมบัติเหมาะสมเท่าลูกอีก แล้วนี่อะไร...กลับมาหลั่งน้ำตาต่อหน้าน้องซะงั้น...แล้วแบบนี้จะให้พ่อสบายใจ..ให้ลูกทำหน้าที่ต่อไปได้ไงกัน”  พอฟังพ่อสิงห์พูดแบบนั้น..มันรีบปล่อยกูทันที เช็ดน้ำหูน้ำตาพยายามสูดหายใจลึก ๆ ก่อนจะก้มกราบบนตักพ่อสิงห์ พร้อมกับพูดขึ้นมาว่า
“ผมขอโทษครับพ่อ...ผมรับปาก..ต่อไปนี้จะไม่ทำอะไรงี่เง่าแบบนี้อีก ผมจะปกป้องดูแลน้องแลกด้วยชีวิตผมเลยครับ”  น้ำเสียงมันจริงจังหนักแน่นมากจนกูเผลอมองหน้ามันไม่รู้ตัว หัวใจพลอยสั่นสะท้าน..ไปกับคำพูดมันเมื่อกี้..แทบทะลุออกมานอกอก ไม่คิดว่าคนอย่างมัน..ไม่มีเหตุผลห่าไร  ที่ต้องถึงกับเอาชีวิตมาเสี่ยง..ปกป้องดูแลกูถึงขนาดนี้ เผลอมองมันด้วยความซาบซึ้งนานไปหน่อย  จนพ่อสิงห์กระแอมเบา ๆถึงได้รู้สึกตัว รีบหลบตาก้มหน้างุดเลยกู..
“อ่ะ..แฮ่มๆ!..” เล่นเอาหน้ากูร้อนขึ้นมาทันที ไม่รู้แสดงพิรุธไร..ให้พ่อเค้าจับได้เปล่าหว่า?....เผลอซึ้งนานไปหน่อยแหล่ะ...หลบสายตาพ่อสิงห์ให้ไว เหมือนวัวสันหลังหวะไงไม่รู้เว้ย!...แอบตีท้ายบ้าน..เอาลูกชายเค้ามาเป็นแฟนซะงั้น....หวาย..หวาย..กลัวงานเค้าจริง..จริ๊งๆ!....อร๊ายๆ...
“เราด้วยตะเกียง ที่หลังห้ามคิดอะไรแบบตะกี้อีก อย่าลืม..เรามีหน้าที่ยิ่งใหญ่ที่ต้องรับผิดชอบ ปกป้องสมบัติที่คนชั่ว..คอยแต่จะเอาไปทำสงคราม หากพวกมันสามารถเอาไปได้รู้ไหมอีกกี่หมื่นกี่แสนชีวิต ที่ต้องสังเวยเลือดเนื้อในสมรภูมิรบ..เพื่อสนองกิเลสตัณหา..ชิงอำนาจความเป็นใหญ่บ้าบอจอมปลอมเหล่านั้น รู้อย่างนี้เราควรทำอย่างไรคงไม่ต้องให้พ่อสอนหรอกนะ ถึงลูกจะยังเด็ก..แต่ใช่ว่าจะเป็นคนสมองธรรมดาที่ไหนใช้ไหวพริบ
และความฉลาดที่สวรรค์ให้...ก่อประโยชน์กับตนเองและส่วนรวมให้มากที่สุดเก็บเอาคำพูดของพ่อ..ไปคิดหาหนทางดีดี..เพื่อปกป้องชีวิตตนเองดีกว่า..อย่ามาคิดอะไรตื้น ๆอีกพ่อขอครั้งนี้เพียงครั้งเดียว เอาล่ะ..พ่อว่าเราแยกย้ายกันไปพักผ่อนซะ..ไม่ต้องคิดไรมากอีกทุกปัญหาย่อมมีหนทางแก้ไข แล้วค่อยมาว่ากันทีหลัง”  พูดจบ..ไม่รอให้กูได้พูดไรอีกแกลุกเดินไปดื้อ ๆซะงั้น ไอ้พี่เต้ลุกตามแกไป ก่อนไปยังเอามือมาลูบหัวกูเบา ๆสองที
พร้อมกับบีบไหล่ไอ้พี่โต๋ให้กำลังใจน้องชายมันอีกครั้ง เหลือกูกับไอ้พี่โต๋อยู่เงียบ ๆกันสองคนในห้อง เราต่างจมจ่อมอยู่ในความคิดของตนเองจังหวะเงยหน้าขึ้นมาตาสบกันพอดีซะงั้น ไม่ต้องพูดไรมาก..ดวงตาเป็นหน้าต่างหัวใจ ดึงดูดให้หน้ามันค่อย ๆ เคลื่อนเข้าหาหน้ากูช้า ๆ เชยคางกูขึ้นรับจูบนุ่มนวลที่มันมอบให้
ช่างอ่อนหวานปลอบโยน อบอุ่นยากเกินบรรยาย..ก่อนจะผละปากออกไปแล้วมันก็ประคองกูลุกขึ้นยืน เหมือนเหน็บจะกินขานั่งนานไปหน่อย   เซเกือบล้ม..ดีที่มันคอยประคองไว้ก่อน กูเงยหน้ามองมันยิ้ม ๆ พูดขอบคุณ
มันด้วยมันยักหน้ายกยิ้มให้...หล่อสาด...หวาย..หวาย...แฟนใครหว่า?แล้วเราทั้งคู่..ก็พากันกลับเข้าห้องนอน...อาบน้ำนอนหลับพักผ่อนซะที........หึหึหึ!
Part  74
Ver...Prot..
“BrӕӜӔ̃!” ริงโทนโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น...ลืมตางัวเงียยื่นมือหยิบตรงหัวเตียงกดรับสาย ไม่ทันดูเบอร์ด้วย..ว่าใครโทรมา?..
“อือ..โหล..ฮ้าว!”
“มึงตื่นยังเนี๊ยะ!...เสียงแม่งงัวเงียอยู่เลย”  ใครว่ะ!..เสียงไม่คุ้น..ถามกลับทันที
“ใครพูด...มีธุระอะไร?”
“เชี้ย..ลืมแม้กระทั่งเสียงผัวมึงเนี่ยน่ะ...ผ่านมาแค่สองวันเอง..ต้องให้กูไปย้ำใหม่ไหม..มึงถึงจำได้”  
ประสาทตื่นทันทีเลยครับตอนนี้ เชี้ยรัน...มึง..ไอ้..อรึ้ยๆ..
“มึงมีไร..โทรมาแต่เช้า..เชี้ยะ!”  ผมเสียงแข็งกลับไป
“เช้าบ้านมึงดิ....นี่มันจะเก้าโมงแล้ว...ลุกอาบน้ำแต่งตัว..เดี๋ยวกูไปรับไม่เกินเก้าโมงครึ่ง..ห้ามช้าห้ามเลท.”  
สัด...สั่งกูจริง..มันจะมารับผมไปไหน วันนี้ผมมีนัดติวข้อสอบบ้าน-เอี้ย-วิน เพื่อนในกลุ่มผมนัดติวกันครบ
เมื่อวานผมเพิ่งไปติวมา นัดติววันนี้อีกวัน  
“ไปไหน..กูไม่ไป..วันนี้กูจะไปติวข้อสอบบ้านไอ้วินมัน”   ผมบอกมันแหล่ะ!
“ไม่ได้...มึงต้องไปกะกู...จำไม่ได้นิ..มึงต้องเป็นทาสกูหนึ่งเทอม...รวมเรื่องบำเรอสวาทด้วย...หมาตัวไหน
ยื่นเงื่อนไข..แพ้แล้วลืมรึไง” แหม่งเอ้ย!...สาด...มันทวงเดิมพันที่ชนะผมนะแหล่ะ...ผมเพิ่งโดนมันกดจนไข้แดกไปเมื่อวันอาทิตย์ นอนแหม่บอีกวันเต็ม ๆ ถึงมันจะอยู่ดูแลคอยพยาบาลผมก็เถอะ..หาได้รู้สึกติดหนี้บุญคุณ
มันไม่สมควรแล้วล่ะ..เล่นกดผมตั้งสองรอบ แล้วแม่งเอร้ย!...อูยๆ!...ไม่อยากจะเล่า..ล่อเอาแสบตูดสามวันกว่าจะหาย...ไม่บันยะบันยังเลยสัดนิ กระแทกเอากระแทกเอาไม่มีผ่อนมียั้ง..ผมเอง..ชั่วโมงนั้น..ไม่ทันห้ามแล้วด้วย ยังกะวัวกระทิง..คึกชะมัด...ผมนอนกับคู่นอนแต่ละคน..ยังไม่เคยทำให้ใครเลือดตกยางออก ถึงขั้นนอนระบมซมพิษไข้ก็ไม่เคยมี...บอกกันก่อนหรือยังครับ..ว่าผมเป็นเสือไบฯ..เคยมาหมดทั้งหญิงทั้งชาย แต่เป็นฝ่ายกระทำมาโดยตลอด  
มีครั้งนี้แหล่ะ...โดนห่ารันเปิดซิงตูดเข้าให้..เพราะดันแพ้เดิมพันมันอะดิ คิดไว้ว่าน่าจะชนะ..เป็นฝ่ายได้ฟันมันมากกว่า..ไม่คิดว่าจะแพ้..ดวงผมมันซวยเอง -เอี้ย-รันหน้ามันใส..หล่อไม่เป็นสองรองใคร ได้กดมันสักครั้งคงเร้าใจพิลึก ที่ไหนได้ดันแพ้...โดนมันกดซะงั้น จะเบี้ยวก็เสียชื่อ...ไม่อยากให้มันเอาไปหัวเราะเยาะทีหลัง
เลยต้องยอมตามข้อตกลง จะว่าไปแล้ว..โทษมันก็ไม่ได้ เพราะ-เอี้ย-นี่ไม่เคยเอากะผู้ชายมาก่อนมันใส่เกียร์หน้าลุยไม่ยั้ง..ผมดันเสือกทั้งเจ็บทั้งมันส์..กัดฟัน..ฟัดกะมัน..สู้ไม่มีถอยใครจะไปรู้ล่ะ..ว่าหลังเสร็จกิจกรรมแล้ว..จะได้เลือดถึงกับระบมจนไข้ขึ้น....แล้วนี่มันคิดไงของมัน..ถึงมาบังคับผมไปอะไรยังไงที่ไหนอีกเนี๊ยะ..
“เอ่อ!..กูจำได้..ว่าติดสัญญากับมึงไว้ บอกมาก่อนดิ...จะพากูไปไหน..ไปทำอะไร?”  ตัดรำคาญ..ถามไปก่อนดีกว่า
“กูจะไปติวข้อสอบบ้านไอ้บอมย์ นัดไว้สิบโมง..พวกเพื่อนกูทั้งแก๊งค์” เวร...มันนัดติวกัน แล้วเสือกมาลากผมไปด้วยทำไมเนี๊ยะ!
“มึงติวกับเพื่อนมึงแล้วไง จะมาพากูไปทำ-เอี้ย-ไรกะมึง...กูจะไปติวกับเพื่อนกูที่บ้านไอ้วินมันเหมือนกัน”  
บอกมันไปแหล่ะ..แต่......
“กูไม่ให้มึงไป..มึงเป็นอะไรกะกู..พวกไอ้วินเป็นอะไรกับมึง..ไหนลองบอกมาดิ”  อ้าว!..กูเพิ่งรู้..
สมองกุนซือแก๊งค์สิงห์โตดำเกิดอัลไซเมอร์ ถึงถามคำถามงี่เง่านี่มาได้  มันประสาทกลับหรือเปล่าหว่า?
“มึงก็เป็นรุ่นน้องกูไง....พวกไอ้วินก็เพื่อนกู..มึงจะถามทำ-เอี้ย-ไรเนี๊ยะ!.”  ผมเหวมันไปแหล่ะ..ปัญญาอ่อนชะมัดคุยกับ-เอี้ย-นี่....ได้ฉายากุนซือเทพมาได้ยังไงว่ะ!
“ผิด...พวกไอ้วินเป็นเพื่อนมึงอ่ะถูกต้อง..ไม่เถียง...แต่กูไม่ใช่รุ่นน้องมึง”  อ้าว!..อายุน้อยกว่าผมตั้งปี  แถมผมเรียนม.5  มันอยู่ม.4  เห็นๆอยู่ว่าทั้งวัยวุฒิคุณวุฒิ..ผมเป็นรุ่นพี่มัน แล้วแม่งเกิดเพี้ยนไรของมัน มาว่าผมเข้าใจ
ผิดเนี๊ยะ!
“กูพูดผิดตรงไหน..ลองบอกให้ฟังดิ..สัด”  มีอวย..มันตอนท้ายด้วยแหล่ะผม..หึหึหึ!
“ผิดตรงที่กูไม่ใช่รุ่นน้องมึง แต่กูเป็น..ผัวมึง..ได้ยินชัดไหม?” นรกสาด..บ๊ะ!..มันเล่นพูดมา...ล่อเอาหน้าผมร้อนฉ่า..จนอยากปาโทรศัพท์ทิ้งซะงั้น..แม่ง....มึงนะมึง!
“ไอ้ควาย..กูไปตกลงเป็นเมียมึงตั้งกะเมื่อไหร่..ห่าเอ้ย!..อย่างกูไม่ยอมเป็นเมียใครหรอกเว้ย!...จำใส่กระโหลกหนา ๆ ปัญญาหมามึงไว้ด้วย..”  ผมใส่เป็นชุดตามอารมณ์ที่พุ่งปรี๊ด!..เส้นเลือดในสมองพาลจะแตกเอาให้....
“แล้วหมาตัวไหน..นอนครางให้กูกระแทกเมื่อสองวันก่อนว่ะ!..เค้าไม่เรียกว่าเมียจะให้เรียกว่าแม่หรือไง..
มึงอะดิ..สมองหมา..เรียนถึงม.5  โดนสอยร่วงแค่นี้เบลอเลยรึไง ลองทบทวนดิ..กูอุตส่าห์ให้เกียรติ์..ขยับฐานะเลื่อนให้เป็นเมียเสือกจะไม่รับ เดี๋ยวเปลี่ยนใจให้เป็นทาส..คอยบำเรอสวาทแล้วจะหนาว”
อร้ายๆ!...ฟังมันครับฟังมัน...ฟังปากไอ้กุนซือ-เอี้ย-มัน..กระทาชายนายพรตรับม่ายด้ายๆ!..อุ้ย!...โกรธจนหน้ามืดลืมตัวแต๋วแตกเลย...โทษทีครับ..ก็ฟังมันพูดดิ๊...มีทวงความดีความชอบ..
ที่ยกระดับเลื่อนขั้นให้ผมเป็นเมียมันอีกว่างั้น ดีกว่าเป็นแค่ทาสบำเรอสวาทเป็นไหน ๆ มันกล้ามาก..สมควรขอบคุณด้วยหลังเท้ากระแทกหน้าใส ๆสักที...ปากสมฉายามีดโกนอาบน้ำผึ้งจริง ๆแสบบาดไปถึงขั้วหัวใจ....ระยำจริง....   
“กูไม่ต้องการตำแหน่ง-เอี้ย-ไรทั้งนั้น...มึงเก็บไว้ให้คนอื่นเห่อะ!”  ผมระงับอารมณ์ ไม่อยากให้มันรู้...ว่า-เอี้ย-
ยั่วโมโหผมได้ เลยสะกดกลั้นพูดน้ำเสียงปกติบอกมันไป
“เสียใจ...กูเป็นคนตัดสินไม่ใช่มึง...อย่าลืมกูเป็นผู้ชนะเดิมพัน..และที่สำคัญ...มึงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงไร
ได้แล้ว กูเป็นผัวมึงไปแล้ว..จำไว้ด้วย..พรตเอ๋ย!..”  โอ้ย!..ปรี๊ดครับปรี๊ด...
เล่นแบบนี้เห็นทียอมมันไม่ได้แล้ว..คำก็ผัวสองคำก็ผัว..เบี้ยวมันเลยดีกว่า ไหน ๆก็โดนมันกดไปแล้ว  ใช้หนี้หมดแล้วเห่อะ..
“กูยกเลิก..กูจะไม่ทำตามเงื่อนไขพันธะสัญญาซังกะบวยนั่นอีก มึงฟันกูแล้ว..ถือว่าเจ๋าไม่มีใครติดค้างใคร
ห้ามมาบังคับกูอีก”  ผมเบี้ยวหน้ามึน ไม่สนแม่งหรอกจะหัวเราะเยาะก็ช่าง ตีมึนหน้าหนาไว้ก่อน ดูดิ..มีปัญญาทำไรกูได้...ฮ่าาๆ   
“เสียใจ..มึงยกเลิกไม่ได้แล้ว..เบี้ยวก็ไม่ทันด้วย..กูกำลังจะบอกว่า กูถ่ายคลิปตอนกูอะจึ้ย..อะจึ้ยๆ!..กะมึงไว้ในมือถือกู..เพื่อเป็นหลักฐานอย่างดี”  อ้าห่ะ!..ผมไม่เชื่อมันหรอก มันจะถ่ายตอนไหน ผมมั่นใจว่า..ตอนที่กำลังกันนะแหล่ะ..มันไม่ได้ถือโทรศัพท์ถ่ายชัวร์ เอาหัวเป็นประกันได้...
“ไม่ต้องมาอำกู นึกว่ากูรู้ไม่ทันมึงดิ...กูไม่ใช่เด็กอมมือ ระดับหัวหน้าแก๊งค์เหยี่ยวเวหาไม่เสียรู้..คำขู่กระจอกมึงหรอก.”  ผมตอกกลับมันไป
“งั้น!..มึงรอดูภาพนิ่งแค่เบาะ ๆ...ว่ากูถ่ายจริงเปล่า..รอแป๊ปนะ..กูส่งให้เดี๋ยวนี้เลยเมียจ๋า”  พูดจบ..มันวางหูทันที..ผมชักเริ่มไม่แน่ใจแล้ว มันพูดจริงพูดเล่น ใจเริ่มตุ่ม ๆต่อม ๆไปเหมือนกันขืนมันทำจริง..แล้วเอามาแบล็คเมล์ผม..ตายกูตาย! ยอดชายนายพรต จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันคราวนี้...ไหนจะคนในครอบครัว ไหนจะแฟนคลับ..โอ้ย!..ไม่ไหวจะเคลียร์...ผมตื่นตูมไปก่อนหรือเปล่า  มันอาจจะแกล้งยั่วประสาทผมเล่นก็ได้...
“ติ๊ด!..ติ๊ด!..”  เสียงสัญญาณ sms  เข้าเครื่องผม..รีบกดดูทันที มือสั่นไปด้วยก่อนที่จะเห็นรูปที่แสดงบนหน้าจอ.....อว๊ากๆ....
พระเจ้า!...ไอ้-เอี้ย-รัน ไอ้ระยำ..ไอ้อัปรีย์..ไอ้..ไอ้..ไอ้..ผมนึกคำด่ามันไม่ออกแล้วแม่งมันส่งรูปผมนอนแก้ผ้า..หน้าแดงก่ำ ตามเนื้อตัวมีแต่รอยคริสมาร์กเต็มไปหมด แถม ๆ มันทำลูกศรชี้ในรูป ให้เห็นคราบเลือดตรงบริเวณขาพับด้านในด้วย ว่าไหลออกมาจาก..จาก..โอ้ยไม่อยากจะคิด ใครเห็นภาพนี้เข้าไม่ต้องเดาแล้ว ว่าคนในภาพโดนทำอะไรมา...หมดกัน..ชื่อเสียงจ้าวเหยี่ยวเวหา...อึ้ง..ผิดหวังโครตอ่า..
“BrӕӜӔ̃!”  เสียงริงโทนผมดังขึ้น พาสะดุ้งดึงสติกลับมาอยู่กับตัวอีกครั้ง หลังจากมันหลุดจากพะวังไปเมื่อสักครู่..เหลือบมองเบอร์..รู้แล้วว่าเป็นใคร
“ไอ้-เอี้ย-..ไอ้ควย...มึงทำกับกูงี้ได้ไงว่ะ!.”  อารมณ์โมโหสุด ๆ ผมด่ามันทันทีเลยครับ
“จุ๊..จุ๊!...เย็นไว้..เย็นไว้..ใจร่ม ๆก่อน..พรตเมียรัก...ถ้าไม่ทำอย่างนี้ มึงก็เบี้ยวกูดิ..กูพูดถูกป่าวล่ะ?”  
เอ่อ..มันพูดถูก เพราะผมกะเบี้ยวมันจริง ๆ แต่..แต่..แต่มันก็ไม่น่าทำแบบนี้กับผมเลยนะนี่ไม่แมนเลยว่ะ..
“ถึงกูจะเบี้ยว..มึงก็ไม่น่าทำถึงขนาดนี้เลยนี่เหว้ย!...ไม่แมนเลยสัด..เสียภาพพจน์กุนซือเทพแก๊งค์มึงหมด
ใครเค้ารู้เข้า..คงเสื่อมศรัทธากันเป็นแถว..เชี้ยรัน”  ผมเตือนสติให้มันได้คิด
“มันจะไม่มีใครรู้ และมันจะไม่เป็นเรื่องราวใหญ่โต..ถ้าหากมึงยอมทำตัวดีดี..ยอมรับกูเป็นผัวมึงซะ..
และ..เตรียมตัวอาบน้ำ นี่เก้าโมงจะครึ่งแล้ว..กูให้เวลาสิบนาที...กูถึงหน้าบ้านมึงเมื่อไหร่..ต้องพร้อมขึ้นรถกูทันที..แค่นี้”  พูดจบมันวางหูทันที ผมโทรกลับมันก็ไม่รับ ไอ้เชี้ยเอร้ยๆ.ดูนาฬิกา..ตายโหง..แม่ง..เหลือแปดนาที..รีบวิ่งปรู๊ดๆ เข้าห้องน้ำอย่างไวกลัวไอ้-เอี้ย-รันมันเอาจริง...นรกล่ะ..ชีวิตกู..ตกลงต้องเป็นเมียมึงจริง ๆ
หรือนี่....กูยอมม่ายด้าย...ดีล่ะ..ผมต้องจัดการกดมันคืน วันนี้แหล่ะ..หาวิธีวางแผน..คิดว่าหลังกลับจากติว..
ผมจะชวนมันดื่มไวท์เป็นเพื่อน..ตรงระเบียงนอกห้องผม บรรยากาศดี..ผมจะแอบใส่ยาเซ็กส์ให้ไอ้บ้านี่ดื่ม..เผอิญสั่งซื้อจากเซ็กส์ทอยทางอินเตอร์เน็ต..ยังไม่เคยใช้...แค่อยากลองดู..ว่าผลมันเป็นยังไง..โอกาสดีมาแล้ว
ลองใช้กับมึงเนี๊ยะแหล่ะ...-เอี้ย-รัน..เสือกทำกูก่อนดีนัก..คืนนี้แหล่ะ..กูจะจัดการเป็นผัวมึงให้สมอยาก กำไรได้เพิ่มแก้แค้นมึงไปในตัวด้วยกูจะถ่ายคลิปสยิวกิ้ว..ไว้ต่อรองกับมึงมั้ง..คอยดูดิ...
คิดแผนการณ์ไว้แล้ว อารมณ์ดีขึ้นมาทันทีฮัมเพลงลัลล้าพร้อมกับอาบน้ำไปด้วยเสร็จกูแน่..ไอ้สิงห์รัน..กุนซือเทพ...คืนนี้แหล่ะ..เหยี่ยวจะขย่มกุนซือเทพให้มันส์สะเด่ามั้งแล้วโว้ย..กร๊ากๆ.............  

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

phzaa

ขอบคุนครับ

ton521

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

อ ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

OneBe2

รันพรต 555
ไม่ยอมกันจริงๆ

oopsss

ขอบคุนคราบ

kabuki

ขอบคุณครับ

Intra

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

sugarxxx

เอาวะไอ้พรตจะได้กดไอ้รันรึปล่าว ลุ้นๆๆ

4_NAY

ฟันดาบกันเลย

chokeeis

ขอบคุนครับ

pt200

ขอบคุณครับ