ตะเกียงพิเศษ ??? 79-80

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“ก็ตะเกียงรับไหวแค่สิบเม็ด นี่ถือว่าเผ็ดสุดแล้วส่วนคนอื่น ๆก็แค่เม็ดสองเม็ด เผ็ดขี้แตกขี้แตนกันแล้วพี่
เหงื่อไหลซิบซกเล็กหยดกันติ๋งๆแล้วนะนั่น..ขืนมากกว่านี้ไฟลุกกระเพาะแน่ๆ..เผลอๆขี้ที...คงแสบตูดแดงจนเป็นตูดลิงเข้าให้” กูพูดจบ พวก-เอี้ย-สิงห์โตดำปล่อยกร๊ากกกๆๆ..กันทันทีเหยี่ยวเวหาถึงบางอ้อ อายกันหน้าดำหน้าแดงทนฟังกูพร่ำตั้งนานกว่าจะรู้กระสุนกูหมายถึงพริกขี้หนูลูกโดดที่แม่ค้าเค้าใส่ส้มตำอ่ะนะ เป็นไงมุก
ไอ้ตะเกียงแป๊กสมใจกันดีไหมงานนี้.....ห่ะ..ห่ะ..ห่ะ!....กร๊ากๆ........
Part  79
ตะเกียง..พันลาย.
อาจารย์หัวหน้าภาควิชาพละ..ชื่ออาจารย์พจน์ แกพาโค้ชเข้ามาพอดี หลังจากกูด้นมุกแป๊กพาพวกขำกันท้องคัดท้องแข็ง เรื่องกระสุนลูกโดด..อิอิอิ..
โค้ชคนนี้ชื่อพี่..ชัยชนะ...อืม..ชื่อดีมีชัยไปกว่าครึ่ง สงสัยทีมกูคงชนะตั้งแต่ยังไม่ได้ลงแข่ง แค่ชื่อโค้ชก็กินขาดแล้วว่ามั้ย?
“หวัดดีน้อง ๆทุกคน พี่ได้รับเกียรติจากส่วนกลางให้มาทำหน้าที่ฝึกซ้อมให้กับน้อง ๆ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป เรียกพี่ว่า..พี่ชนะ..สั้น ๆนะครับ อดีตพี่เคยเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลทีมชาติอยู่หลายปี เคยเล่นลีกส์อาชีพในประเทศแถบเอเชีย..ก็สองสามประเทศ พอรู้เทคติกการเล่นของประเทศในแถบนี้พอสมควร พี่จะเอาประสบการณ์ที่มีมาฝึกฝนให้น้อง ๆ คว้าชัยชนะให้ประเทศในการไปแข่งที่ปูซานครั้งนี้”  พูดจบ พวกกู..ปรบมือต้อนรับทันที แหมพูดดี..รูปร่างสูงใหญ่ พอ ๆกับไอ้พี่บอมย์แหนะ..แต่ความหล่อ...พวกมันกินขาด พี่แกอายุสามสิบต้น ๆใช่ว่าแกขี้เหร่หรอกนะ เพียงแต่หล่อสู้พวกกูไม่ได้ตะหาก..ฮ่าๆๆ!
“เอาหละครับ....เรามาทำความรู้จักกันก่อน..แนะนำตัวทีละคน..ให้พี่ได้รู้จักชื่อพวกเราไว้ด้วย ใครชื่อไร
กันบ้าง?”  พูดจบพวกกูก็เริ่มแนะนำตัวกันทันที โดยเริ่มจากพวกเหยี่ยว เพราะเป็นรุ่นพี่ม.5  ยังไงก็ให้เกียรติ..
ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญมาก
"ผมพรตครับ...ผมเทคครับ..ผมวินครับ..ผม..บลาๆ”  จนกระทั่งครบทุกคน รวมพวกกูด้วย พี่ชนะพูดต่อทันที
“วันนี้..พี่ยังไม่ซ้อมนะครับ พรุ่งนี้เราถึงจะเริ่มซ้อมกัน แต่ก่อนอื่นอยากให้ทุกคนแบ่งงานในทีมก่อน เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาขึ้นภายหลัง อันดับแรกให้น้อง ๆ เลือกหัวหน้าทีมกันก่อนเลย” พูดจบพวกกูเงียบ ไอ้พี่รันหันไปซุบซิบกับไอ้หล่อเทพ ก่อนจะพูดว่า
“ผมเสนอให้พรต..เป็นหัวหน้าทีมครับ”  ทุกคนหันไปมองกุนซือเทพเป็นตาเดียว กูรู้เหตุผลที่ไอ้พี่รันมันทำอย่างนั้น เป็นการดีที่สุดแล้ว...เพราะไอ้พี่พรตเป็นรุ่นพี่ แถมเป็นหัวหน้ากลุ่มเหยี่ยวอีกด้วย ควรให้เกรียติมัน พวกเหยี่ยวจะได้รู้สึกดีไปด้วย ที่สำคัญ...ไอ้พี่พรตเป็นหัวหน้า..แต่เบื้องหลัง..ใครกุมบังเหียน..ฮิ้ว!
ไม่มีใครคัดค้าน สรุปไอ้พี่พรตเป็นหัวหน้าทีมหรือกัปตันอะแหละ ไอ้พี่โต๋เป็นรองหัวหน้า คนอื่น ๆ ต่างมีหน้าที่หมุนเวียนกันทำทุกวัน จับคู่เตรียมน้ำใส่กระติกไว้กินตอนซ้อมสวัสดิการเหล่านี้..ต้องไปเบิกร้านค้าสหกรณ์ส่วนกลาง ไม่ต้องซื้อเพราะโรงเรียนทำบันทึกแจ้งให้แล้วพวกกูต้องจับคู่รับผิดชอบหมุนเวียนตลอดการซ้อม..จนหมดแข่งโน้นแหละ...
“งั้นพรต..พรุ่งนี้เลิกเรียนแล้ว พาเพื่อน ๆวอร์มอัพก่อน พอบ่ายสามโมงครึ่ง ค่อยพาลูกทีมวิ่งรอบสนามฟุตบอลห้ารอบทุกวัน ห้ามน้อยกว่านี้   หลังจากนั้นกลับเข้ามาวอร์มเบสิคการครองบอลทั่วไป พี่จะมาประมาณสี่โมง  
เมื่อพี่มาถึงแล้ว ทุกคนต้องพร้อมซ้อมตามตาราง หวังว่าคงวินัยดีกันทุกคนนะไม่อู้ไม่หลบเป็นอันขาด หน้าที่ครั้งนี้เพื่อประเทศชาติ เราต้องเคร่งครัดและเคารพตัวเองให้มาก ความสำเร็จถึงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม”  
โอ้!..อยากจะบอกว่า พี่แกพูดดีชะมัด..พวกกูฮึกเหิมกันทุกคน ต่างพร้อมจะซ้อมตามตารางของพี่เค้าหละ
จากนั้นแกก็ถามเรื่องส่วนตัวทั่วไปของพวกกูเล็ก ๆน้อย ๆ ถือเป็นการทำความคุ้นเคยไปด้วย ก่อนปล่อยให้กลับบ้าน เพิ่งห้าโมงนิด ๆพวกเสี้ยนเลยขอลงเล่นทีมกันต่อ ไหน ๆก็เปลี่ยนชุดซ้อมกันแล้ว พี่ชนะแกขอกลับก่อน   
พร้อมสั่งให้เก็บอุปกรณ์ให้เรียบร้อยตอนเลิกเล่นด้วย
พวกแบ่งทีมกัน..กูขอบาย ไอ้พี่กานขอแยกตัวกลับก่อน บอกมีนัดน้องกิ่งว่างั้น กลายเป็นฝั่งละห้าคนลงตัว นั่งดูพวกมันเล่นได้สักพัก อยากออกไปเดินเล่นนอกยิมสักหน่อย ตรงสวนหย่อมที่น้องกิ่ง..เคยพากูไปดูริต้าหอม
ไอ้หล่อนั่นแหละ เห็นพวกกำลังเล่นกันมันส์เกมส์ติดพันอยู่  เลยไม่ได้บอกใครไว้ กะออกมาแป๊ป ๆแล้วค่อยกลับเข้าไป คิดได้งั้นเลยเดินออกมาทันที สวนหย่อมด้านหลังตอนนี้ไม่เหลือนักเรียนสักคน น่าจะกลับกันหมดแล้ว ก็เกือบหกโมงแล้วนี่นา ส่วนใหญ่เวลานี้ไม่ค่อยมีนักเรียนบริเวณนี้หรอก มักไปรวมอยู่สนามฟุตบอลหน้าโรงเรียน หรือตามม้าหินอ่อนใต้อาคาร รอผู้ปกครองมารับซะมากกว่า   ช่วงเย็นแบบนี้..นักเรียนบางตาไม่พลุกพล่านเท่าไหร่   
กูหาที่นั่งตรงพื้นหญ้า..มองสระบัวตรงหน้า..ชูดอกอวดกันเต็มสระเพลิน ๆอยู่นั้น จู่ ๆรู้สึกมีคนกำลังเดินเข้ามาด้านหลัง จำนวนไม่น้อย..ใกล้เข้ามาไม่ถึงสิบก้าว กูลุกขึ้นยืนแกล้งปัดตูดหันหน้ากลับไปทันที พวกหยุด..
ต่างจ้องกูกันนิ่ง มันมากันสามคน หน้าตาบ่งบอกไม่ได้มาดีแต่มือไม่มีอาวุธ สวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์กัน
ทุกคน อยู่ในวัยฉกรรจ์ทั้งนั้น ตัวแม่งสูงหนาพอ ๆพวกไอ้พี่โต๋แหละ ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะพูดขึ้นว่า
“เชิญตามพวกเราไปดีดี”  มันสั่งชัด ๆดันบอกเชิญ พูดจบพวกมันอีกสองคนตีวงอ้อมหลังกูทันที   
เหมือนต้องการต้อนให้เดินตามมัน คิดว่าพวกนี้คงเป็นอีกกลุ่มแน่ ๆ..คงไม่ใช่กลุ่มที่คิดจะฆ่ากูหรอก คงพวก
ที่ต้องการตัวกูไปเปิดถ้ำ ไม่งั้นคงไม่พูดพร่ำทำเพลงแบบนี้ ดีหละ..ลุยเลยดีกว่า อยากรู้ฝีมือพวกมันเหมือนกัน
“ไปไหน..บอกก่อนได้เปล่า?”แกล้งถามมันไป  เผื่อได้รู้ที่มาที่ไปของพวกมัน
“ไม่จำเป็นต้องรู้ เดินตามมาดีดี..จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว”  พูดจบมันเบี่ยงตัวเปิดทางให้กูเดินก่อน กูทำเป็นว่าง่ายแกล้งเดินตามมันสั่ง คำนวนระยะห่าง ไอ้สองคนที่เดินประกบหลังห่างประมาณสามก้าว ไอ้คนนี้คงเป็นหัวหน้ากลุ่ม ต้องจัดการมันก่อน ดูวิธีสั่งการของมันแล้ว ฝีมือคงไม่ใช่ชั่ว คิดได้ดังนั้น..กูลงมือทันที สเต็ปเท้าลานนาคาดเชือก...ขยับไหวประชิดตัวมัน สะบัดนิ้วกดจุดบริเวณลิ้นปี่เข้าให้
“จึ๊ก!..ตุ๊บ!..”  เสียงมันล้มทั้งยืน โดนกูกดจุดชาจัง ๆ มันคงขยับตัวไม่ได้ประมาณห้านาที พอแล้วสำหรับเวลาจัดการไอ้สองคนด้านหลัง ซึ่งพอเห็นลูกพี่ล้มลงไปนอนจ้องกูตาแทบถลน ไม่พูดไม่จา มันทั้งคู่ไม่รอช้า วาดขาเตะเข้าใส่กูทันที..อีกคนก็ตรงเข้ามาออกหมัดต่อยกู กลุ้มรุมพร้อมกันทั้งซ้ายทั้งขวา  
“ปั๊ก!...ผลั๊ก!..ปึ๊ก!..ตุ๊บ!..ปั๊ก!..บ๊บ!..”   รัวกันเป็นชุด กูก็ใช้อ่อนสยมแข็งปัดป่าย พลิ้วไหวหลบหลีกตามหลัก
ไทเก็กต้านรับอย่างไม่วู่วาม คอยจ้องหาจังหวะสวนกลับอยู่ แต่ยังไม่มีโอกาส มันเล่นรัวติดต่อกันถี่ยิบไม่มียั้ง...ไม่มีเว้นจังหวะให้กูได้พักเลย คงไม่กล้าประมาทฝีมือกูแน่ หน้าตาพวกมันเริ่มเครียด คงเห็นกูพริ้วหลบหลีก
ไม่โดนหมัดเท้าพวกมันสักทีมั้ง โอกาสมาถึงกูแล้ว เห็นช่องโหว่ขึ้นมานิดหนึ่ง รีบต่อยมันตรงเสยเข้าใต้ท้องแขน..ใกล้หัวไหล่ไอ้คนทางขวาอย่างจัง
“ปึ๊ก!..กร๊อบ!.โอ้ย!”  เสียงกระดูกไหล่มันหลุด หลุดร้องเสียงหลงเลยมึง คงเจ็บไม่น้อยไหล่ห้อยต่องแต่ง ไอ้คนทางซ้ายเห็นดังนั้น พยายามรัวเตะใส่กู ไม่ยอมก้าวเข้าประชิด ก่อนที่ไอ้คนไหล่หลุดจะหยิบวัตถุคล้ายกระป๋องกาแฟ ใช้ปากกัดจุก..กระชากฝาหลุดออก..แล้วโยนลงบนพื้นใกล้ ๆกูยืนพอดี..
“ฉี่....ปุ....พลุ่ง!..บึ้ม!”  ควันขโมงโฉงเฉงพวยพุ่งเต็มไปหมด กูต้องรีบกลั้นหายใจ..รู้ว่าสูดเข้าไปไม่ได้เด็ดขาด เพราะจะสำลักแสบร้อนโพลงจมูกไปหมด พยายามแหวกหาที่พื้นโล่ง ได้ยินเสียงไอ้พี่บอมย์ไอ้พี่โทนี่ร้อง
โวกเวกดังลั่น ก่อนตัวกูจะลอยหวือขึ้นจากพื้น พาวิ่งตึก..ตึก..ตึก!..หลุดออกมาตรงอากาศปลอดโปร่ง ที่กูไม่ดิ้นรนขัดขืน เพราะสัญชาตญาณทำให้รู้ว่า คนที่แบกกูวิ่งคือใคร......
“เป็นไงบ้าง..ตะเกียง..บอกพี่ดิ”  มันวางกูลง.. รีบใช้สองมือจับหน้ากูสำรวจใหญ่ กู้ต้องรีบบอกก่อนที่มันจะใจเสียไปมากกว่านี้ หน้ายิ่งซีด ๆอยู่
“ไม่เป็นไรครับ...ยังโอเคอยู่...พวกมันหละ...จับได้ไหม?”  รีบถามหาไอ้พวกห่านั่นทันที เพราะจำได้ว่าไอ้คนหนึ่งไหล่หลุด ไอ้ตัวหัวโจกกูกดจุดชานอนแม่บอยู่ตรงพื้น ควันเริ่มจางลงแล้ว พวกแม่งยืนล้อมกูกันหมด
ไอ้หล่อเทพมันพูดขึ้นว่า
“จับไม่ได้...พวกมันหนีไปก่อน...พี่มาไม่ทัน..พี่ห่วงเรามากกว่า..เลยไม่ไล่ตามมันไป เห็นหลังพวกมันไกล ๆ อ้อมไปข้างยิม..ป่านนี้หนีไปกันหมดแล้ว....”  มันเล่าให้กูฟัง กูไม่ได้ว่าไร เพียงฟังนิ่ง ๆ พวกมันมีฝีมือใช่ชั่ว..
นี่หากไอ้ตัวหัวหน้าไม่ดันประมาทกูก่อน ทำให้โดนกูกดจุดลงไปนอน ถึงได้มีเวลาจัดการลูกน้องมันสองตัว ขนาดนั้นยังไม่ใช่ขี้ ๆฝีมือดีพอตัวเชียวหละ ไม่ติดหัวหน้ามันเดี้ยงก่อน กูอาจเหนื่อยเยอะ โชคดีเพื่อนมัน
ไหล่หลุด บาดเจ็บพลาดท่าถึงสองคน ไม่งั้นมันคงไม่เลือกใช้วิธีปาระเบิดควันหนีไปแน่ ๆ
“เกิดไรขึ้นตะเกียง...พวกมันเป็นใคร..ต้องการอะไร?”  ไอ้พี่วิน พี่ชัด พี่หน่อง ฯลฯ  พากันรุมถามกูทันที
สิงห์โตดำไม่มีใครตั้งคำถาม  คงรู้ระแคะระคายมาบ้างแล้ว กูไม่ตอบมองพวกมันยิ้ม ๆ ไอ้พี่หล่อตอบแทน
ซะงั้น
“โจทย์เก่ากูนะ...มันคงเห็นตะเกียงอยู่คนเดียว..เลยถือโอกาสเอาคืน..ไม่มีไรมากหรอก”  จบข่าว...สุดท้ายทุกคนก็เข้าใจไปตามนั้น ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน กูนั่งบนรถอยู่กับไอ้พี่โต๋ มันกอดกูไว้แน่น ลุงพีขับรถของแกไปไม่สนใจมามอง กูเลยล้วงของบางอย่างจากกระเป๋ากางเกง..แบมือให้มันดูตรงหน้า...
“อะไร?..”  มันมองหน้ากูงง ๆ ก่อนจะพูดซะงั้น
“สร้อยทองคำขาว...อย่าบอก..ซื้อให้พี่หรือครับ”  เข้าใจไปนั่น...แต่ช่างเถอะเฉลยดีกว่า
“ตอนตะลุมบอนกับพวกมัน จังหวะมันปาระเบิดควัน ตะเกียงประชิดตัวไอ้คนที่กำลังสู้กันอยู่..ฉกเอาสร้อย
ที่มันห้อยคอมานี่ไง”  ไอ้พี่โต๋มันมองกูอึ้ง ๆ ก่อนจะเอื้อมมือหยิบสร้อยไปจากมือกู มันเป็นสร้อยคอทองคำขาวลายห่วงโซ่...ห้อยจี้เขี้ยวหมูป่า..กูเห็นพวกมันสวมเหมือนกัน คิดว่าน่าจะเป็นสัญลักณ์ไรสักอย่างเป็นแน่  
“เป็นไง..พอใช้เป็นหลักฐาน..หาที่มาที่ไปของสัญลักณ์นี้ได้ป่าว?”  มันมองกูยิ้ม ๆ ก่อนจะเอามือมาขยี้หัวกู
กึ่งหยอกเล่น พูดขึ้นว่า
“เก่งจริงนะ...ตัวแค่เนี๊ยะ!...เดี๋ยวพี่จะเอาไปให้พ่อดู..คงได้รู้อะไรคืบหน้าแน่นอน”  พูดจบ มันดึงกูเข้าไปกอด กดจมูกหอมแก้มกูหน้าตาเฉย หน้าตามีรอยยิ้มอบอุ่น กูก็ยิ้มมีความสุขตามระเบียบ...เห็นไหม..ตะเกียงอย่างกู....ลายก็มีนะโว้ย!...ไม่ใช่ธรรมดา...แถมไม่ได้มีแค่ลายเดียว....มีเป็นพันลาย...ห่ะ.ห่ะ..ห่ะ!..ก๊ากๆ.....   
Part  80
สิงห์ครองตะเกียง.
หลังจากไอ้พี่โต๋เอาจี้เขี้ยวหมูป่าให้พ่อสิงห์ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ พวกกูก็ได้รู้ข้อมูลเกี่ยวกับสัญลักณ์นี้ พ่อสิงห์บอกว่าเป็นสัญลักษ์ขององค์กรต่อต้านรัฐบาลเขมร  ซึ่งเป็นองค์กรใต้ดิน  ที่ต้องการทรัพย์สินในถ้ำไปซื้ออาวุธ และเพื่อใช้เป็นทุนในการทำสงครามล้มล้างรัฐบาลเขมร คาดว่ามีคนไทยเป็นสมาชิกร่วมสนับสนุนองค์กร
นี้ด้วย และคงรับคำสั่งให้เป็นผู้วางแผนลักพาตัวกูไปเปิดถ้ำแน่นอน ส่วนพวกที่สั่งฆ่ากู..กลับเงียบเฉียบไร้การเคลื่อนไหว พ่อสิงห์กำลังสืบข้อมูลจากอาวุธปืนเก็บเสียงรุ่นพิเศษ ล่าสุดสืบทราบว่า..อาวุธดังกล่าวสั่งซื้อโดยหน่วยปฏิบัติการพิเศษของกระทรวงกลาโหม แต่ไม่มีหลักฐานว่าคนของหน่วยหรือเปล่าที่ลอบยิงกูวันนั้น   
ถ้าเกิดใช่ละก็...เป็นเรื่องหนักหนาสาหัสเอาการ เพราะหน่วยนี้สังกัดกระทรวงกลาโหม แสดงว่าเบื้อหลังต้องมีผู้ใหญ่ในแวดวงทหารหนุนหลังอยู่ น่าภูมิใจชะมัดไอ้ตะเกียง ถึงขนาดกองทัพต้องการสั่งเก็บเลยว่างั้น พ่อสิงห์บอกว่าคงต้องอาศัยผู้ใหญ่ในรัฐบาลช่วยแล้วหละ  เพราะไม่ใช่นักธุรกิจอย่างพวกพ่อจะเข้าถึงต้นตอได้ง่าย ๆ คนที่สามารถช่วยได้ก็ไม่ใช่ใครอื่น พ่อไอ้พี่รันมันนั่นแหละ ท่านเป็นรัฐมนตรีกระทรวงใหญ่เลยทีเดียว
งานนี้ผู้ใหญ่คงนัดคุยกันเป็นการส่วนตัวอีกครั้ง การฝึกซ้อมเป็นไปด้วยความราบรื่น เป็นที่น่าพอใจสำหรับ
พี่ชนะมาก เมื่อพัฒนาการฝีมือของพวกกูเป็นไปตามที่คาดหวัง ตลอดจนทักษะการเล่นทีม..
ก็เล่นเข้าขากันเป็นอย่างดี ปัญหาที่คาดว่าจะมี..กลับไม่เป็นอย่างที่คิดแม้แต่น้อยแต่ละคนมีสปิริสนักกีฬาเต็มร้อย มีความเสียสละ และมีน้ำใจต่อกันเป็นอย่างดีอาจเพราะมีความคิดเห็นไปในทิศทางเดียวกันของไอ้พี่พรต ไอ้พี่โต๋ และคนอื่น ๆแทบเลือกได้ว่าปัญหาขัดแย้งที่หลายฝ่ายเป็นกังวลนั้นไม่เกิดขึ้นเลยก็ว่าได้ต้องยกความดีความชอบให้ไอ้พี่รันมันไปเต็ม ๆ บอกแล้วกุนซือเทพกูกุมบังเหียนเหยี่ยวเวหาอีกทีเมื่อเป็นแบบนี้ จะเกิดปัญหาขึ้นได้อย่างไรจริงไหม....
ผลสอบกลางภาคประกาศแล้วเรียบร้อย คะแนนท๊อปชั้นปี..คงไม่ต้องบอกว่าใครคว้าตำแหน่งนี้กูเองแหละ...ฮ่าๆ!..เอิ๊กๆ!...ไอ้พี่โต๋แชมป์เก่าหล่นไปอยู่อันดับสอง มันบอกว่าไม่รู้สึกเสียหน้า เพราะเรื่องนี้มันยอมศิโรราบ...ให้กูเหนือกว่าแต่มีเรื่องหนึ่ง..ที่มันต้องเหนือกู..และกูต้องอยู่ใต้มัน พูดจบมีอมยิ้มมุมปากยกคิ้วล้อเลียนกูอีก
อยากโบกหน้านัก ช่างกล้าคิดได้เนอะ ดีหละพูดแบบนี้อย่ามาขอร้องให้กูอยู่บนเป็นอันขาดกูจะไม่ยอมขึ้นเลยคอยดู....หวาย..หวาย...คิดได้ไงเนี๊ยะ..ว๊ากๆ!
ไอ้พี่รันได้อันดับสาม ตามด้วยไอ้พี่กาน ไอ้พี่โทนี่ และไอ้พี่บอมย์ ซึ่งโดยรวมแล้วคะแนนไม่ได้ห่างกันสักเท่าไหร่ แค่คะแนนสองคะแนน สลับมากน้อยตามวิชาถนัดของแต่ละคน ที่แน่ ๆ กูกวาดเต็ม 100  ทุกวิชา
ไม่มีหลุดประกาศผลสอบครั้งนี้ ทำให้กูดังกระฉ่อนกันเลย  เพราะไม่เคยมีในประวัติศาสตร์ของโรงเรียน
ที่ตั้งแต่เปิดมาอายุกว่าร้อยปี นักเรียนจะได้คะแนนเต็มร้อยทุกวิชา ทำให้พวกนักเรียนทั้งในโรงเรียนและต่างโรงเรียนเข้าไปโพสถามข้อมูลกูกันว่อนเน็ตโรงเรียน..ซะเรทติ้งกระฉูด  คำถามส่วนใหญ่ไม่พ้นเรื่องส่วนตัว  สรุปคราว ๆกูอายุเท่าไหร่ มีแฟนหรือยัง ทำไมเรียนเก่งขนาดนี้ กินอะไรเป็นอาหารสมองถึงดี โรงเรียนเก่าก่อนย้ายมานี้โรงเรียนอะไร   ปัจจุบันคบกับใครอยู่ ฯลฯ สารพันคำถามที่มีการโต้ตอบกันเองในกลุ่มแฟนคลับตัวจริงเสียงจริง เล่นตามเก็บประวัติกูยังกะดาราดัง ล้วงลึกแม้กระทั่งกูเรียนอนุบาลที่ไหนก็มี
แต่ข้อมูลเฉพาะเรื่องความอัจฉริยะทางสมองที่ถูกปกปิดไว้นั้น พวกก็ไม่สามารถค้นมาวิจารณ์กันได้   
แต่มีเรื่องหนึ่งที่เป็นประเด็นร้อน และกำลังเป็นที่จับตามอง คือกูกับไอ้หล่อเทพ เป็นพี่น้องที่ครอบครัวสนิทกันและอาศัยบ้านเดียวกันระหว่างที่เรียนในกรุงเทพฯจริงหรือมีลึกซึ้งมากกว่านั้นหรือเปล่า..?
และแล้วก็มีพวกสาวก y ตัวจริงเสียงจริง ที่น่าประหลาดใจเป็นอย่างมาก เพราะพวกดันเป็นผู้หญิงเสียกว่า 70% ที่เหลือก็กลุ่มผู้ชาย และพวกไม่ระบุเพศ จัดการนำรูปคู่กูกับไอ้พี่โต๋ ตั้งแต่งานกีฬาสี มีทั้งรูปแอบถ่าย..ไม่ว่าจะทำอะไรที่ไหน ซึ่งมีมันอยู่ข้าง ๆตลอด เรียกว่าปาท่องโก๋กันเลยดีกว่า สรุปแล้วพวกเค้าลงความเห็นกันว่า
กูกับไอ้พี่โต๋คือตัวจริงของกัน แถมตั้งแฟนคลับคู่รักแห่งปี  โดยออกแบบสัญลักณ์โลโก้ให้อีกตะหากเป็นรูป สิงห์โตดำนั่งสามขา เท้าหน้าข้างขวา กอดตะเกียงเจ้าพายุไว้แนบอก สัญลักษ์นี้ชื่อว่า ‘สิงห์ครองตะเกียง’   
แถมมีแฟนครับร่วมสองพันคน เกินครึ่งนักเรียนในโรงเรียนกูเข้าไปแล้ว และทุกคนมีการนำเอาโล้โกสิงห์ครองตะเกียงไปทำอาร์ตเวิร์ค..สั่งทำสติกเกอร์ติดสมุด ปากกา กระเป๋า แม้กระทั่งออกแบบทำพวกกุญแจ ตลอดจนบางกลุ่มมีหัวการค้านั่งปักคอร์สติส รูปโล้โก้ที่ว่าใส่กรอบซะสวยงาม มีมาขอลายเซ็นต์กูกับไอ้พี่โต๋เพื่อเพิ่มมูลค่า นำไปประมูลขายหาเงินสมทบทุน..ช่วยเหลือมูลนิธิเด็กพัฒนาการช้า หรือทีเราเรียกว่าเด็กออทิสติกอีก
ตะหาก พวกกูก็ไม่ไรมาก ใครมาขอกูก็เซ็นต์ให้ไป ขอถ่ายรูปบ้างแล้วแต่โอกาส ดีอย่างที่พวกเค้ารู้กาละเทศะ
ไม่วุ่นวายในเวลาเรียน..หรือเวลาส่วนตัวของพวกกูมากนัก นอกจากเวลาพักกินข้าวในโรงอาหาร หรือคอยเป็นกองเชียร์เวลาพวกกูซ้อมบาสตอนเย็น ซึ่งก็ทำให้ชีวิตมีกลุ่มคนที่รักและคอยเป็นกำลังใจ..ตามเป็นห่วงอยู่ในสายตาพวกเค้าตลอด จนพวกที่คิดร้ายกูไม่มีโอกาสลงมือเลยมั้ง เพราะกูเหมือนมีองค์รักษ์คอยห้อมล้อมตลอดเวลา   
แรก ๆ ยอมรับกังวลบ้าง กลัวข่าวนี้จะรู้ถึงหูพ่อสิงห์และคนอื่น ๆ แต่ก็ไม่มีไรไอ้พี่โต๋บอกว่าพ่อสิงห์ไม่ได้สงสัยอะไร แค่พูดแหย่เล่นว่า เพราะหน้าที่องค์รักพิทักษ์ตะเกียงของมัน ทำให้เกิดกระแสจับคู่ขึ้นมา หวังว่ามันคงไม่รู้สึกแย่นะ กลับเป็นห่วงความรู้สึกมันแทนเสียอีก  มีพูดทิ้งท้ายว่าทนอีกไม่นาน...เรื่องทุกอย่างก็จะจบลงด้วยดี
เมื่อถึงเวลานั้น..ไม่ต้องตามดูแลกูจนตัวติดกันอีก สุดท้ายกระแสที่มีอยู่ก็จะหายไปเอง มันก็ได้แต่ยิ้ม ๆไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ กูเลยเบาใจเมื่อท่านคิดแบบนี้...ค่อยยังชั่วหน่อย
อีกสองอาทิตย์ก็สอบปลายภาค  หลังจากนั้น พวกกูต้องไปเก็บตัวเป็นเวลาหนึ่งเดือนที่จังหวัดเชียงใหม่  โดยพักรีสอร์ทบนดอยอ่างขางซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัวไอ้พี่บอมย์มัน ทางโรงเรียนประสานงานกับผู้ปกครอง
ของมันเพื่อขอใช้สิทธิพิเศษในการใช้สนามบาสเก็ตบอลทำการฝึกซ้อมเป็นการส่วนตัว ไม่อนุญาตให้แขกหรือบุคคลภายนอกเข้ามาใช้...ช่วงระหว่างที่ทำการเก็บตัวฝึกซ้อมอยู่ที่นั้น     ตารางการฝึกซ้อมก็ถูกวางโปรแกรมไว้หมดแล้ว
สามอาทิตย์แรกจะเป็นการซ้อมเอากำลังและลงทีมกันเสียเป็นส่วนใหญ่  ตลอดจนวางแผนการเล่น ส่วนอาทิตย์สุดท้าย คือการทัวร์อุ่นเครื่องแข่งขันกับสถาบันดัง ๆ ในจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเท่าที่รู้มาก็มี ทีมมหา'ลัย มช.
มหาลัยพายัพ มหาลัยแม่โจ้ วิทยาลัยพละศึกษาฯ โรงเรียนมงฟรอด์ โรงเรียนปริ๊น และทีมของมหา'ลัยราชภัฎเชียงใหม่ สรุปทั้งเจ็ดสถาบัน ในอาทิตย์สุดท้าย อาจมีการเปลี่ยนแปลงได้ไม่แน่ใจ ขึ้นอยู่กับโค้ชพี่ชนะว่าถึงเวลาพี่แกจะเอายังไง แต่ที่แน่ ๆ แค่เห็นตารางอาทิตย์สุดท้ายก็ทำให้พวกห่าแต่ละคนกระดี๊กระด๊าเริงร่ากันแล้ว เพราะคิดว่าต้องมีกองเชียร์สาว ๆของแต่ละสถาบันมาเพิ่มสีสันให้กระชุ่มกระชวยอย่างแน่นอน
กูก็เข้าใจนะ...วัยเจริญพันธุ์หนุ่มกลัดมันทั้งนั้นคงคึกคักดี๊ด๊าอยู่แล้ว แต่กูเดาไว้ล่วงหน้าไอ้พี่พรตไอ้พี่รันหมดสิทธิ์ ฮิฮิฮิ..คงไม่ต้องบอกว่าเพราะอะไร และที่แน่ๆไอ้หล่อเทพของกูด้วย...เพราะอะไรนะหรือยิ่งไม่ต้องอธิบาย ฮ่าๆ!........กร๊ากๆ......

tummy

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

phzaa

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ต้นฉบับโพสต์โดย tarsii เมื่อ 2013-12-12 22:41
ขอบคุณมากนะ

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

OneBe2

ขอบคุณคร้าฟฟฟฟฟ

kabuki

ขอบคุณนะครับ

toprazz

ขอบคุนคับ

sosarin

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Intra

หนุกดี ยิ่งอ่านยิ่งติด

pt200

ขอบคุณครับ

binny_a

ขอบคุณครับ

sugarxxx

ตะเกียงเก่งมากๆ  พันลายจริงๆๆ

napapadon1

ขอบคุณครับ