ตะเกียงพิเศษ ??? 81 - 82

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
วัยเจริญพันธุ์หนุ่มกลัดมันทั้งนั้น คงคึกคักดี๊ด๊าอยู่แล้ว แต่กูเดาไว้ล่วงหน้า ไอ้พี่พรตไอ้พี่รันหมดสิทธิ์ ฮิฮิฮิ..คงไม่ต้องบอกว่าเพราะอะไร และที่แน่ๆไอ้หล่อเทพของกูด้วย...เพราะอะไรนะหรือยิ่งไม่ต้องอธิบาย ฮ่าๆ!........กร๊ากๆ......
Part  81
เขาสวย..น้ำใส..กรุ่นไอรัก.
วันนี้สอบปลายภาควันสุดท้าย โค้ชหยุดให้สอบไม่มีการซ้อมหนึ่งอาทิตย์ แต่หลังสอบเสร็จวันจันทร์ต้องเดินทางแล้ว พี่ชนะนัดทุกคนให้ไปเจอกันที่สนามบินสุวรรณภูมิเลย ไฟล์บิน 10.00 น.  ปลายทางสนามบินเชียงใหม่ แล้วรถตู้ของรีสอร์ทจะมารอรับที่สนามบิน....พาเข้าที่พัก...
ข่าวดี!...ครอบครัวกูที่เชียงราย จะยกโขยงกันมาเยี่ยมกูวันเสาร์วันอาทิตย์...สัปดาห์ที่สองของการซ้อม
เพราะโค้ชปล่อยให้หยุดสองวันนี้ นักกีฬาสามารถรีแลกซ์ไปเที่ยวได้ ทั้งเดือนให้หยุดแค่สองวัน แต่ความจริงแล้วมีเวลาเบรคช่วงซ้อม 11.00 – 15.00 น. ทุกวัน...ถือเป็นเวลาพักผ่อนเหมือนกัน ที่สำคัญพ่อสิงห์แม่อร  
และไอ้พี่เต้ก็จะนั่งเครื่องขึ้นไปเยี่ยมพวกกูด้วย กลายเป็นว่าครอบครัวเราได้อยู่เจอกันพร้อมหน้า พ่อเกริกจองห้องพักไว้แล้วเรียบร้อย คราวนี้เป็นการพบหน้าครั้งแรกตั้งแต่กูมาเรียนที่นี้ กว่าสี่เดือนไม่ได้กลับบ้านเลย จะได้เจอพ่อเกริก แม่ษา พี่กูล พี่การ และไอ้ตระกองน้องสาวพร้อมกันเสียที กูนั่งนับวันเลยทีเดียว ต้องบอกว่าดีใจสุด ๆ  
สอบรอบเช้าแล้วหนึ่งวิชา เหลือบ่ายอีกวิชาเดียว ตอนนี้พักกินข้าวรอสอบบ่ายเสร็จก็เลิก พวกกูออกจากห้องสอบรอพร้อมกันทุกคนแล้ว พากันตรงดิ่งมาโรงอาหารทันที วันศุกร์เป็นวันสอบของม.ปลายวันสุดท้าย น้อง ๆม.ต้น สอบเสร็จเมื่อวานกันก่อนแล้ว โรงอาหารจึงไม่แน่น มาถึงโต๊ะประจำ..นั่งได้แป๊ปหนึ่ง ยังไม่ทันมีใครตัดสินใจว่าจะกินไรกันเลย
พวกพี่อังพากันเดินมาเป็นกลุ่ม มาพร้อมกับเหยี่ยวเวหา ลืมไปเลยว่า พวกเค้าเรียนม.5 ซ้ำอยู่ห้องเดียวกันด้วย เมื่อเห็นพวกกู ก็ตรงรี่เข้ามาไม่ต้องรอให้เรียกแล้วมาถึงไอ้พี่พรตก็จัดการออกคำสั่งให้ลากโต๊ะมาต่อยาวให้นั่งได้ยี่สิบกว่าคนเลย  ส่วนตัวมันคงไม่ต้องบอกนั่งลงข้างไอ้พี่รันกุนซือกูทันที  ยังกะรู้หน้าที่เลยมึง
พี่รสาก็นั่งข้างไอ้พี่บอมย์ พี่อังกะพี่คนางมียิ้มทักทายกูด้วย ไม่ได้แสดงท่าทางไรให้รู้สึกเหมือนแต่ก่อน ที่น่าแปลกคือพี่คนางนั่งข้างไอ้พี่ต้า...แถมท่าทางไม่ต้องบอกเลยว่าอะไรยังไง ส่วนพี่อังก็นั่งกะไอ้พี่เทค  อืม..ลงตัวดีไม่มีข้อกังขา ส่วนไอ้พี่โทนี่ก็ยังเป็นขวัญใจ...โดนประกบจากพวกพี่กระเทียมสามหลีบทั้งซ้ายทั้งขวา
แถมสามัคคีกันอีกด้วย ไม่มีใครแย่งซีนใครอีกตะหาก.....ไอ้หล่อเทพจัดการบริการข้าวให้กูเรียบร้อย หลังจากทุกคนกระจายกันไปซื้อของแต่ละคน สุภาพบุรุษที่ต้องดูแลคู่ของตนเอง ก็ทำหน้าที่ไปตามระเบียบ คงมีคู่
ไอ้พี่พรตกะไอ้พี่รัน ที่มันกอดคอไปกันสองคน  บรรยากาศชื่นมื่นมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ กำลังเป็นที่ครื้นเครงสำราญอุราในการกิน...
และการพูดมุกตลกไปเรื่อยเปื่อย ทุกคนก็รู้สึกกร่อยไปทันที  เมื่อศรีริต้าถือจานข้าวและแก้วน้ำเข้ามานั่งแหมะแบบไม่ต้องเชิญ  แล้วไม่ต้องบอกนะครับว่าเธอเลือกเบียดลงตรงไหน   ก็อย่างที่รู้กัน..เธอแหวกแทรกลงระหว่างไอ้พี่บอมย์กับไอ้พี่โต๋  โดยไม่แค่สายตากว่ายี่สิบคู่ที่มองเธอแบบเอือม ๆ ก่อนที่เธอจะนึกได้ว่าไม่ได้
รับเชิญ...แล้วขอมีส่วนร่วมนั่งกะเค้าด้วย จนลืมไปว่าคงไม่จำเป็นต้องขอแล้วมั้ง  เพราะก้นเธอแหมะลงไปก่อนคำพูดจะเอ่ยจากปากเสียอีก
“ริต้านั่งด้วยคนนะค่ะ แหมข้อสอบยากชะมัด กว่าจะทำเสร็จออกมาก็เกือบบ๊วยเลยหละค่ะ”  
พูดจบปรายตาส่งยิ้มไปทั่ว เพื่อหาพวกสนับสนุน แต่แป๊กไม่มีใครพูดด้วย  ต่างพากันกินหน้าตาเฉย แถมคราวนี้ตั้งหน้าตั้งตากิน ไม่มีใครพูดไรกันอีกตะหากแต่..คุณเธอก็ไม่ยอมแพ้ รับหน้าที่ดำเนินรายการต่อทันที
“ได้ข่าว..อาทิตย์หน้าพวกโต๋ จะไปเก็บตัวซ้อมที่เชียงใหม่แล้วนี่...พักกันที่ไหนค่ะ?”  
เจตนาถามไอ้พี่โต๋ กูเฉยปล่อยมันคุยเอง
“ก็รีสอร์ทนะครับ...”  มันก็ตอบสั้น ๆง่าย ๆ  
“เหรอค่ะ..ดีจัง...อีกสองอาทิตย์ เดดดี้กับมามี๊ริต้าก็มาพักร้อนที่เชียงใหม่ด้วยหละคิดว่าคงได้เจอกันที่นั่นนะค่ะ..แล้วไงริต้าจะให้เดด..กับมี๊ ไปเยี่ยมพวกโต๋ที่รีสอร์ทด้วยค่ะ...”
เธอพูดจบ..หลายคนปรายตามอง แต่ไม่มีใครพูดไร ก่อนจะหันมากินกันต่อให้เสร็จ ๆจะได้ไปกัน ไอ้พี่โต๋ก็ได้แต่หันไปยิ้ม ๆให้ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ  
จนกินกันอิ่มพากันไปเตรียมตัวสอบวิชาสุดท้ายนั่นแหละ....บัดนี้..ตะเกียงทัวร์..ขอพาท่านชมที่พักสุดสวย ภายใต้ชื่อว่า..รีสอร์ท xxx...บนดอยอ่างขางสูงกว่าระดับน้ำทะเล 800 เมตรขึ้นไป รายล้อมไปด้วยแมกไม้ขุนเขา
ท่ามกลางธรรมชาติ ป่าไม้เบญจพรรณ ไม้ดอกไม้ประดับ   และบ้านพักที่ปลูกลดหลั่นกันตามไหล่เขา พวกกูทั้งสิบสองคน..ได้บ้านอิงดอย  และบ้านเคียงเขา สองหลังปลูกติดกัน มีชานระเบียงเดินถึงกันด้วย แต่ละหลังมีสามห้องนอนมีห้องน้ำในตัวหมดทุกห้อง ลักษณะบ้านเป็นไม้ซุงผ่าซีกขวางแนวนอนเป็นผนังด้านนอกทาทับด้วยสีไม้โอ๊ค ส่วนผนังด้านในฉาบปูนดิบ ตกแต่งด้วยภาพเขียนสีน้ำมัน   แลดูให้บรรยากาศแบบบ้าน ๆสบาย ๆไปอีกแบบ พวกเราแบ่งกันเข้าพัก...โดยจัดรายชื่อจับคู่เข้าบ้านสองหลังดังนี้
บ้านอิงดอย...มี กู & ไอ้พี่โต๋ ไอ้พี่พรต & ไอ้พี่รัน ไอ้พี่บอมย์ & ไอ้พี่โทนี่ หกคน
บ้านเคียงเขา ไอ้พี่กาน & ไอ้พี่ชัด ไอ้พี่วิน & ไอ้พี่ต้า ไอ้พี่หน่อง & ไอ้พี่เทค หกคนเหมือนกันแยกกันห้องละสองคน แหม ๆ...ไม่อยากคิดว่าความคิดจัดห้องเนี๊ยะ กุนซือกูมีส่วนเต็มที่ยังกะมาฮันนีมูนซะงั้น เค้าให้มาเก็บตัวซ้อมเหอะ...อย่าเข่าอ่อนตอนวิ่งในสนามแล้วกันไอ้ตะเกียงจะคอยดู...หวาย...หวาย..ไม่เอาดีก่า...ขืนเข้าตัวจะซวยเอาได้...แห่ะ!..แห่ะ!..แห่ะ!...กูไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้พี่โต๋..เดือนหนึ่งมันคงทนหรอกนะ..เผลอ ๆ
ไม่พ้นคืนแรกชัวร์...ต้องมีอ้อนขอ...วุ้ย!..ไม่ทายล่วงหน้าหรอก...ทายทีไหร่....แม่นซ่า...หลังจากเอากระเป๋าเข้าไปเก็บกันเรียบร้อย มีเวลาพักจนถึงสามโมง ตอนนี้เพิ่งบ่ายโมงเองเหลือเวลาเกือบสองชั่วโมง ใครจะทำอะไรแล้วแต่สะดวก สามโมงต้องเปลี่ยนชุดซ้อมให้เรียบร้อย   แล้วไปเจอพี่ชนะที่สนาม พี่แกได้ห้องเดี่ยวบ้านหลังเดียวถัดไปอีกหลัง ชื่อบ้านม่อนเขากูขอนอนหลับสักตื่นก่อน ไม่ได้เจอบรรยากาศบ้านเกิดแบบนี้มาร่วม
สี่เดือน   ว่าแล้วก็ล้มแผล่ะลงบนที่นอนเตียงเดี่ยวนอนคู่ทันที ไอ้พี่หล่อมันเห็นแบบนั้นก็ไม่ว่าไรทำอะไรมันต่อก็ไม่รู้ ก่อนกูจะผล่อยหลับไปในที่สุด   
มาสะดุ้งตื่นก็เมื่อรู้สึกจักกะจี๋แถวต้นคอ ก่อนจะลามมาตามหลังหู ค่อย ๆงัวเงียตื่น น้านเลย..ใช่แล้ว...มันเลยแหละ...ไอ้หล่อเทพ....เลื้อยกูอยู่นี่...กูเอามือไปยันหน้ามันไว้ มีการจูบมือกูอีก หื่นไม่เลือกเวลาเลยจริงเชียว
“อือ..อะไรเนี๊ยะ...พี่โต๋..อย่าเพิ่ง..แน่ะ..ว่าแล้วยังไม่หยุดอีก”  ก็พอกูดันหน้ามันไว้  กลับเอามือล้วงเข้าในเสื้อกูลูบขึ้นมาจนถึงนมกูแหละ มีสะกิดหัวนมกูอีก พาเอาขนลุกซู่เลย
“หยุดๆ!...ก่อน”  กูห้ามเสียงสูง ได้ผลมันมองหน้ากูอมยิ้ม ตานี่เยิ้มซ่า
“อืม..ก็พี่ปลุกตะเกียงไง....ใกล้ได้เวลาต้องไปซ้อมแล้ว เห็นหลับไม่ยอมตื่น พี่เลยปลุกให้ไงครับ”
ดูมัน...มีหน้ามาพูดเอาความดีความชอบอีก....นี่มันใช่วิธีปลุกปกติหรือไง   พาลจะปลุกอย่างอื่นกูตื่นอะดิไม่ว่า....ไอ้บร้า....
“ไมไม่เรียกเล่า...มา..มา..อืม..ปลุกแบบนี้ได้ไง”  กูทำหน้าง้ำใส่แม่งแหละ...จะพูดก็กลัวเข้าทาง  เดี๋ยวยาวไม่
จบอีก
“อ้าว!...ก็ปลุกแบบนี้มันได้ผลเร็วไง เห็นไม่...ตะเกียงกระปรี้กระเป่าเลยทันที...ไม่ต้องงัวเงียเมาขี้หูขี้ตาเหมือนปกติ...ไม่งั้นเดี๋ยวนอนไม่เต็มตื่นจะปวดหัวอีก  แต่ปลุกแบบนี้รับรอง สดชื่นทันทีจริงไหม?”  บ๊ะ!...ไอ้พี่บ้านี่มันแถได้อีก....ไปเรื่อยเลยวุ้ย....ไม่ไหว..ไม่ไหว...รีบออกไปจากสถานการณ์ล่อแหลมตอนนี้  ก่อนที่มันจะทำให้กูกระปรี้กระเป่าจนเกินเหตุ ไม่งั้นเดินขาถ่างไปซ้อมมีหวังโดนแซวไม่เลิก...
เอ๋!..แต่ไอ้พี่พรตกับไอ้พี่รัน...ระหว่างสองคนนี้จะมีใครเดินขาถ่างกันหรือเปล่าว่ะ!...เห็นพอได้ห้องแล้ว..
ลากกันเข้าประตูก่อนใครเพื่อน...ดีหละ..เดี๋ยวกูต้องคอยสังเกตุ...หุหุหุ...ใครกันแน่สองคนนี้...จะ..ขา..ถ่าง...อิอิอิ.....แต่ตอนนี้..เห้ย!...ไม่ไหว..ไมเผลอแป๊ปเดี๋ยวถอดเสื้อกูเร้ว...ไอ้หยา...ไวปานลิงเลยมึงไอ้พี่หื่น...จิตชะมัด..รักษาไม่ยอมหาย..โรคติดเซ็กส์มึงเนี๊ยะ...ลำบากกูจริ๊งๆ!...ตาย..ตาย...ไม่เอาตอนนี้...แทนที่จะคอยจับผิด
ไอ้พี่พรตกะไอ้พี่รัน  กลายเป็นมันมาสังเกตุกูเดินขาถ่างแล้วยุ่งแน่ ๆ...หวาย..หวาย..ไม่เอา....?
“ไอ้พี่โต๋....หยุดๆ!....ก่อน...อรึ้ยๆ!...ไอ้พี่บร้า....บอกให้หยุด..อืม..อือ..อ่า...อืมๆ!..แฮ๊กๆ!..อ่า...ๆ!.”..?
Part  82
Prot...แค่เหนือกว่า...
ตอนนี้ผมกับไอ้รันมาเก็บตัวที่เชียงใหม่ มันเป็นคนจัดรายชื่อแยกห้อง  และลากผมเข้ามาในห้องนี้ ทุกคนคงคิดว่าไอ้ตำแหน่งกัปตันทีมที่ผมได้มาเพราะมันหวังดีเสนอชื่อผม..ในวันที่พี่ชนะเค้าให้เลือกหัวหน้าทีม...
ช่างเป็นความภูมิใจอันยิ่งใหญ่ของผมกันใช่ไหม ขอบอกว่ามันเป็นความอัปยศตะหากเบื้องหน้าผมวางตัวเป็นพี่ใหญ่ แต่เบื้องหลังเชี้ยรันมันกำกับผมทุกอย่าง   ถึงแม้ลึก ๆ อดยอมรับไม่ได้ว่าเชี้ยนี้มันเก่ง...โคตรบริหารจัดการเลยก็เถอะเพราะแต่ละอย่างที่เป็นความคิดไอเดียมัน ดูลงตัวไร้ปัญหาจนหน้านับถือทั้งกลุ่มผมกลุ่มมัน...เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยไม่มีทะเลาะขัดขากันตั้งกะเริ่มซ้อมจนถึงวันนี้...
กลับสนิทรักใคร่กลมเกลียวกันซะอีก มันจอมวางแผนจริง ๆ สมเป็นกุนซือสิงห์โตดำแล้วเหอะแต่ไงก็ตามผมก็รู้สึกหดหู่ ตั้งแต่คืนที่แผนล่มกะวางยากดมันให้เข็ด กลายเป็นผมโดนมันทำประตูกระจุย จนถึงตอนนี้ผมต้อง
อยู่ใต้อาณัติมันตลอด ไม่มีเวลากระดิกตัวไปหม้อสาวเหมือนแต่ก่อนเลยก็ว่าได้ มันจัดตารางเวลาให้ผมซะ
เลิกเรียนก็ให้กลับกะมัน เช้าก็มารับที่บ้าน เล่นเข้าทางพ่อผมบอกพ่อผมอีกว่า...
ต่อไปนี้มันจะมารับมาส่งผมเอง ไม่ต้องลำบากใช้คนขับรถที่บ้านอีกต่อไป  เพราะมันกะผมเป็นบัดดี้ซ้อมบาสอยู่แล้ว พ่อผมดันเห็นดีเห็นงามไปกะมันด้วยไม่ติดว่าเป็นลูกรัฐมนตรีพ่อผมคงไม่ปลื้มขนาดนี้หรอก พอกันเลยพ่อผมก็นะ รู้ว่าผมมีเพื่อนเป็นลูกรัฐมนตรีกระทรวงใหญ่..ดันเปิดไฟเขียวให้มันซะขนาดนั้น
คงหวังสัมปทานทางธุรกิจอีกอะแหละ พ่อทำอะไรหวังผลพลอยได้ทางธุรกิจเป็นหลักแต่ผมสิ..ต้องกลายเป็นเหาฉลามติดแหมะอยู่กะมัน...จนใครต่อใครเข้ารู้กันหมดแล้วมั้งเพียงแต่ไม่มีใครกล้าถามซะมากกว่า อย่างน้อยก็เกรงผมหละ..
ที่สำคัญบารมีเชี้ยรันก็ทำให้ใครต่อใครได้แต่มองห่าง ๆทำให้เรื่องของผมกะมันไม่มีใครกล้าล้วงลูก แม้จะรู้ทั้งรู้กันอยู่เต็มอกก็เถอะใครดูไม่รู้ก็สมองหมาเต็มที่แล้วม้าง มันเล่นสนิทผมซะเว่อร์ไม่เลือกสถานที่ไอ้ผมจะหือ
จะค้านก็ไม่ได้ คิดว่าครั้งนี้คงต้องคุยให้รู้เรื่องจริงจังสักที   ไอ้เรื่องคบกับมันไม่ใช่ปัญหา..ไหน ๆก็มาถึงขั้น
นี้แล้ว  ดู ๆไปมันไม่ได้เลวร้ายอะไรซะหน่อยรูปหล่อ พ่อรวย แถมครบเครื่องเรื่องอย่างว่าอีกด้วย ถึงไงก็ตาม...ผมยังรับไม่ค่อยได้ก็ไอ้ตรงที่ผมเป็นขั้วบวกมาตลอด  
พอคบกับมันดันจัดให้ผมเป็นขั้วลบ มันดูไม่ยุติธรรมสำหรับผมเอาซะเลยยังไงตอนนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง
ต้องมาทบทวนบทบาทของผมกับมันให้ชัดเจนกันสักทีตอนนี้ก็อยู่ในห้องเพียงลำพังกันสองคนแล้ว มันกำลังอาบน้ำในห้องน้ำอยู่สะอาดโคตรมาถึงก็อาบน้ำทันทีเลย อ่ะ!..พูดไม่ทันจบออกมาแล้ว เสือกเซ็กส์ซี่ได้อีกมึง
ดันนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว พันซะหมิ่นจนจะหลุดสะโพกอีกตะหาก มึงจะโชว์ทำซากไรรู้แล้วว่าหุ่นเฟิร์ม...
“รัน...กูว่ามึงกับกูเรามีเรื่องต้องเคลียร์กันจริงๆจัง ๆสักทีแล้วว่ะ!”  ผมบอกมันไป ทำหน้าจริงจังสุด ๆ มันเลิ่กคิ้วมองหน้าผม คงแปลกใจที่จู่ๆ เสือกเปิดประเด็นขึ้นมา
“อืม..ได้..มึงไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อน เสร็จแล้วค่อยคุยกัน”  แหนะ!..เกี่ยวไรให้กูอาบน้ำ กูต้องการคุยกับมึงตอนนี้...สัด...เสือกบอกกูไปอาบน้ำหน้าตาเฉย
“ไม่จำเป็น...กูอาบก่อนขึ้นเครื่องแล้ว กูต้องการคุยกับมึงตอนนี้”  
“มึงจะคุยไหม?” เวร...เสือกย้อนกูอีก จำได้..กูเป็นคนบอกเองใช่นิว่าจะเคลียร์...แล้วเสือกย้อนถามไมว่ะ!
“อ้าว!...คุยสิว่ะ!..ไม่คุยกูจะบอกมึงทำซากไร”  เริ่มหงุดหงิดกับมันหละ
“งั้นไม่ต้องเรื่องมาก กูบอกไปอาบน้ำก่อน...ไม่งั้นก็ไม่ต้องคุย”  แม่งเอร้ย!...ประจำ...สั่งกูจริง...แล้วผมก็ต้องทำตามมันสั่ง...เพราะมันไม่ให้ทางเลือกผมสักครั้ง  นอกจากทำตามมันสั่ง...แสรดๆ....
อาบน้ำเสร็จ...ผมก็นุ่งผ้าขนหนูพันเอวออกมา...เพิ่งว่ามันไปหยก ๆ แต่กูก็ทำ...นั่นดิ..แล้วเมื่อกี่แอบตำหนิ
มันไมว่ะ?..เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว อาบน้ำก็ต้องนุ่งผ้าขนหนูดิจะใส่ผ้าถุงเหรอ..ประสาทว่ะกู...ออกมามันนอนเอกเขนกบนเตียงดูทีวี...รีโมทวางอยู่ข้างๆ เหลือบตามองผมนิดหนึ่ง ก่อนจะหันไปจ้องทีวีต่อ  สาด..ทำเป็น
เมินกู...รู้หรอกแอบอิจฉาหุ่นแมน..หล่อล่ำเพอร์เฟกส์กูอยู่ดิ...รู้หรอกน่า....ผมเดินเข้าไปนั่งห้อยขาบนเตียง
เปิดประเด็นที่คุยค้างไว้ต่อทันที
“รัน...พร้อมจะคุยยังเนี๊ยะ!...กูพร้อมแล้ว”  มองหน้ามัน..แม่งไม่มองกูเลย เสือกเอาแต่จ้องทีวีอยู่ได้ หงุดหงิด
เว้ยกู...ไม่ชอบเลยเวลามันไม่ให้ความสนใจผมทีไร...เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้..รู้แต่ว่าไม่พอใจ..ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน....คู่นอนที่ผ่านมาจบแล้วก็เจ๋า..ไม่ชอบให้มานัวเนียด้วยซ้ำ  แต่กับ-เอี้ย-รันทำไมไม่รู้เวลาอยู่
กับมันแล้วพอมันทำเป็นเฉย เหมือนไม่เห็นผมมีตัวตนอยู่ในห้อง ทั้งที่นั่งจนจะติดกันอยู่แล้ว..ยังสนใจอย่าง
อื่นอีก พาเอาหงุดหงิดชะมัด มันหันมามองผมหละ
“อืม...พูดมาดิ...ต้องการคุยเรื่องไร”  ห่า!..ราบเรียบจริงมึง กูจริงจังนะโว้ย..!
“มึงปิดทีวีก่อนไหม..กูต้องการคุยจริงจัง..ไม่ใช่ให้มึงดูทีวีไปด้วย คุยไปด้วย”  ผมเหวมันไปแหละ มันยักคิ้ว..มองผมนิ่งๆ ท่าทางแบบนี้แม่ง..หมั่นไส้ฉิบหาย..เหมือนโลกทั้งโลกอยู่ภายใต้อุ้งมือมันคนเดียวซะงั้น...เห็นทีไรผมละอู้ย!...
อยากจิกลูกกะตามันจริงเชียว แต่มันก็ยอมหยิบรีโมทกดปิดทีวีโดยดี  ก่อนจะหันมายกคิ้ว..อมยิ้มเหมือนกลั้นขำท่าทางผมซะงั้น นี่อีกเหมือนกันไอ้ท่าทาง..ทำยังกะเห็นผมเป็นเด็กอีกอย่าง  ผมอยากโบกยอดหน้าแม่งจริง  
มึงจะดูเข้มไปไหน..ห่า...
“เอ้า!..จะคุยไหม...นั่งหน้าบึ้ง...จนคิ้วจะพันกันแล้วมึงนะ..ไหน..มีเรื่องเครียดไรนักหนา”
สาด...มึงก็พูดได้ดิ..มึงไม่ใช่กูนิ...ทำเป็นโชว์ลักยิ้ม..กูรู้แล้วมึงหล่อ ไม่ต้องแอคบ่อย..
“กูอยากตกลงเรื่องของมึงกะกู”  พูดจบมันจ้องผมนิ่งๆ เหมือนจะค้นหาไรในตาผมว่าต้องการสื่ออะไร
เพื่อไม่ให้เสียเวลาเข้าประเด็นเลยแล้วกัน
“ไหนๆ มึงก็บอกว่ากูกับมึงคบกันแล้ว แต่กูรู้สึกไม่แฟร์เลยว่ะ...คะ..คือ..คือ..เรื่อง..โธ่เว้ย!..แม่ง..เรื่องที่มึงกดกูอยู่ฝ่ายเดียว..โดยที่ไม่ยอมให้กูเอามึงเลยเนี๊ยะ!..กูว่ามันไม่ยุติธรรม”
เฮ้อ!..พูดไปแล้ว โล่งชิบ...มันมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะเอ่ยปากหละ
“มึงอยากเอากูว่างั้น?”  เสือกทวนความต้องการผมอีก เลยต้องยืนยันให้มันชัดเจน
“ใช่...กูโดนมึงเอามาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว แต่มึงไม่เคยให้กูเอามั่งเลย มึงก็รู้กูเป็นรุก เพิ่งมาโดนมึงคนแรกเนี๊ยะ!..
มึงต้องเข้าใจกูบ้าง เปลี่ยนกูเอามึงบ้างดิ”  ผมบอกมันไปอีกครั้ง
“อืม!...กูเข้าใจ...เอางี้..พรต..บอกตามตรงนะ...กูก็คนยุติธรรมไม่ชอบเอาเปรียบใคร ถ้าหากมึงแสดงให้กูเห็นว่า..มึงสมควรจะเป็นฝ่ายรุกกูแล้ว กูจะไม่ปฏิเสธมึงเลย แต่มึงต้องทำให้กูยอมรับให้ได้ก่อน มึงมีอะไรเหนือกูจนต้องยอมให้มึง ต้องเข้าใจ...ตรรกกะของกูมีข้อเดียว...ถึงกูกับมึงจะเป็นผู้ชายทั้งคู่มาคบกัน แต่กูก็ยึดถือธรรมเนียมผัวและเมียชัดเจน ดังนั้นกูไม่ชอบแบบผัวๆเมียๆ ผลัดกันไปมาไรแบบนี้ ถ้ามึงคิดว่าตัวมึงมีดีมากพอ..
จนคิดว่าสมควรได้รับการยอมรับให้เป็นผัวกู..มากกว่าที่กูจะเป็นผัวมึง กูจะยอมรับเงื่อนไขนี้ และยอมเป็น
เมียมึง แต่หากมึงด้อยกว่ากูในหลายๆด้าน  มึงเองก็ต้องยอมรับว่ามึงควรจะวางบทบาทมึงไว้ในจุดไหน โอเคหรือไม่”  พอมันพูดมาแบบนี้ ผมก็คงต้องยอมรับหละนะ แม่งเล่นยกแม่น้ำมาตั้งห้าหกเจ็ดแปดซะขนาดนี้   
เอาก็เอาว่ะ...อย่างน้อยผมคิดว่าผมมีดีเหนือกว่า-เอี้ย-รันมันมากมายเลยเชียวหละ รับปากมันไปก่อน แล้วค่อยมาดูเงื่อนไขของมัน อะไรที่มันจะเอามาตัดสินใครเหนือกว่าใคร
“ตกลง..กูเห็นด้วย มึงว่ามากติกาอะไรที่มึงจะเอามาเป็นตัวชี้วัด ว่าใครควรจะเป็นผัวเป็นเมีย”
ผมพูดจบ..เสือกอมยิ้มอีกแหละ และไอ้สายตาวิบวับนี่ด้วย  -เอี้ย-นี่..กูเกลียดจริ๊งๆ...ไอ้ท่าทางแบบนี้ แม่ง..ซื้อทิ้งได้กูคนแรกเลยจะยอมจ่าย..ห่า
“ได้...เงื่อนไขง่ายๆ มาดูข้อได้เปรียบเสียเปรียบทั่วไป ไม่ต้องไรมาก ยกมาแค่ 10  ข้อ มึงคิดของมึงมา 5 ข้อ กูคิดของกู 5 ข้อ เอามารวมกัน แล้วมาดูกันว่า ทั้ง 10 ข้อ ใครมีข้อได้เปรียบมากกว่า..คนนั้นชนะ เมื่อผลออกมาแล้วห้ามพูดเรื่องนี้อีก บอกไว้อย่างถึงกูจะเป็นผัวมึง ก็ไม่เคยปล่อยให้มึงค้างเลยสักครั้ง มึงว่าจริงไหม..ร้องขอกูเท่าไหร่ กูจัดให้ไม่เคยปฏิเสธ...เพราะฉะนั้น...เมื่อได้ข้อสรุปกันเรียบร้อยแล้ว ต้องยอมรับ..แล้วห้ามพูดเรื่อง
นี้อีก ตกลงหรือเปล่า?”
มันย้ำอีกแล้ว แต่ไม่ต้องเสือกพูดก็ได้ไอ้-เอี้ย-..เรื่องบริการกูแบบไม่เคยปฏิเสธ...แม่ง..นึกเรื่องนี้ทีไร..กูอายเว้ยๆ!...สัด...
“ตกลง...ตามนั้น..เอาไง..เริ่มเลย..กูจดของกู มึงจดของมึงเอามาดูกัน”  
พูดจบผมรีบลุกออกมาหยิบกระดาษปากกา หาทางชิ่งหนีสายตาล้อเลียนไอ้เชี้ยนี่ก่อนไมหน้ากูมันร้อนขนาดนี้เลยว่ะ!.....
หลังจากต่างคนต่างเขียนคนละห้าข้อเรียบร้อย ผมกับมันก็พร้อมเอามาเทียบกันแล้ว เรามาดูกัน..ว่าผมกับมัน
มีไรบ้างที่คิดว่าอีกฝ่ายเหนือกว่าอีกฝ่าย
พรต
1.กูสอบได้ที่หนึ่ง ท๊อปชั้นปีของม. 5
2.กูเคยครองแชมป์ หนุ่มหล่ออันดับหนึ่งของโรงเรียน ปัจจุบันก็ยังเป็นอันดับสอง
3.บ้านกูรวย ธุรกิจจิวเวอร์รี่ส่งออกต่างประเทศอันดับหนึ่งของเมืองไทย
4.กูเคยฟันผู้ชายมาก่อนมึง..ตั้งแต่ตอนอยู่ม.3  อายุ 15  ผู้หญิงอีกนับไม่ถ้วน
5.กูเป็นกัปตันทีม ซึ่งรวมทั้งเหยี่ยวเวหา & สิงห์โตดำ กูใหญ่สุด
555!...ห้าข้อของผม เหนือกว่าไอ้รันมันทั้งนั้น เท่าที่เห็นคิดว่ามันไม่มีอะไร จะมาหักล้างหรือโต้แย้งได้ว่ามันเหนือกว่าผม ดูมันก่อน..กำลังเอาของผมไปอ่าน ดูสิว่ามันจะโต้แย้งผมได้ไหม หน้ามันนิ่งมาก ก่อนจะลงมือเขียน-เอี้ย-ไรในกระดาษของผม อย่าบอก..มึงมีข้อแย้งกู....ได้..กูจะรอดูว่ามึงจะแย้งยังไง....
พรต
1.กูสอบได้ที่หนึ่ง ท๊อปชั้นปีของม. 5
   อืม...มึงเก่ง...กูยอม...
2.กูเคยครองแชมป์ หนุ่มหล่ออันดับหนึ่งของโรงเรียน ปัจจุบันก็ยังเป็นอันดับสอง
อืม...เรื่องจริง...มึงหล่อกว่ากู...เพราะกูอันดับสาม....มึงชนะ...
3.บ้านกูรวย ธุรกิจจิวเวอร์รี่ส่งออกต่างประเทศอันดับหนึ่งของเมืองไทย
หึ...แต่บ้านมึงต้องพึ่งบ้านกู...เพราะพ่อกูเป็นคนอนุมัติใบประกอบการให้มึง อันนี้ถือว่า...มึงจะทำธุรกิจได้หรือไม่..ขึ้นอยู่กับบ้านกู...สรุป..มึงแพ้..
4.กูเคยฟันผู้ชายมาก่อนมึง..ตั้งแต่ตอนอยู่ม.3  อายุ 15  ผู้หญิงอีกนับไม่ถ้วน  ใช่...มึงเก่งเคยฟันผู้ชายก่อนกู ผู้หญิงไม่นับ เพราะความจริงกูกับมึงไม่สามารถ พิสูจน์ได้ว่าใครฟันหญิงมากกว่าใคร...แต่มึงแพ้...เพราะถึงมึงจะเคยฟันชายมาก่อน..  และนับไม่ถ้วนก็ตาม...มึงยังไม่เคยฟันกู....กูต่างหากฟันมึงมาแล้ว หนำซ้ำนับครั้ง
ไม่ถ้วนเหมือนกัน.....มึงเหนือชายที่มึงฟันกูไม่เถียง..  แต่กูเหนือมึง...เพราะฉะนั้นกูเหนือกว่า....มึงแพ้....
5.กูเป็นกัปตันทีม ซึ่งรวมทั้งเหยี่ยวเวหา & สิงห์โตดำ กูใหญ่สุด
   ใช่..มึงเป็นกัปตันทีม....เพราะกูเสนอให้มึงเป็น.....แต่ไม่ใช่เพราะสาเหตุ ที่เสนอชื่อมึง...กูถึงชนะ...ที่กูชนะเพราะกูเป็นผัวกัปตันทีม...กูใหญ่กว่า...กูชนะ...
สรุป : ของมึงห้าข้อ มึงเหนือกู 2 ข้อกูเหนือมึง 3 ข้อ กูชนะ 2 : 3  เป็นเอกฉันท์ เขียนเสร็จ..มันก็ส่งกลับมาให้
ผมอ่าน มียิ้มยักคิ้วข้างเดียว..โชว์ลักยิ้มยั่วกูอีก..มั่นใจสุดๆ ผมรีบอ่านทันที ไหนดูมันแย้งว่าไงมั้ง ไมท่าทางมันมั่นใจจริง
พออ่านเสร็จ..เหงื่อซึมเต็มขมับเลยกู ทั้งที่เพิ่งอาบน้ำมาหมาด ๆ ห้องก็เปิดแอร์..-เอี้ย-แล้วไง...ทำไมมันแก้กูได้ว่ะ...แล้วผมก็จนปัญญาเถียงด้วยดิ...เพราะหลักฐานมันชีชัดซะด้วย....นรกสาด...กูอุตส่าห์เลือกเอาที่คิดว่าเป็นข้อสุดยอดแล้วนะ เพราะคิดว่ามันไม่มีข้อได้เปรียบที่เหนือกว่าในแต่ละข้อที่ผมมี แต่มัน...มัน...ไอ้ห่าเอ้ย.....
ยังไม่ถือว่าแพ้...ต้องดูของมันกันก่อน...หากผมแก้ของมันได้มากกว่า...ผมก็สามารถกลับเป็นผู้ชนะได้ไม่ยาก....ห่ะ..ห่ะ.ห่ะ!...ดีไม่ดีเข้าทางหัวเราะที่หลังดังกว่า...555!.....กร๊ากๆ!
รัน
1.กูชื่อรัน....ชื่อจริง..อรัญ...กูมีลักยิ้มสองข้างที่หล่อมาก...กูมีเขี้ยวที่สาว ๆต่างหลงไหล แต่มึงไม่มี..?
2.กูเป็นกุนซือสิงห์โตดำ จนได้ฉายา ‘กุนซือเทพ’  เหยี่ยวเวหามึงไม่มี..  ต่อให้มึงเป็นหัวหน้าแก็ง...แต่มึงไม่ได้ฉายา ‘เหยี่ยวเทพ’  เพราะฉะนั้นกูใหญ่กว่า เพราะกูเทพกว่ามึง
3.พ่อกูเป็นรัฐมนตรี กระทรวงใหญ่...บ้านมึงเป็นนักธุรกิจ..ฉะนั้นกูเหนือกว่า เพราะมึงไม่เคยสัมผัสคำว่า
‘ลูกชายรัฐมนตรี’  ในขณะที่กูเป็น  
4.กูเป็นผัวหัวหน้าแก็งค์เหยี่ยวเวหา ‘ปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่’  ในขณะที่มึงไม่เคยเป็น ‘ผัวหัวหน้าแก็งค์สิงห์โตดำ’   ฉะนั้นกูเหนือกว่า...
5.กูมีน้องชายใหญ่และยาวกว่ามึง มึงรู้อยู่แก่ใจ..ไม่แน่ใจวัดกันดูก็ยังได้  เพราะกูกับมึงต่างเห็นกันมาแล้ว..
ห้ามเถียงเด็ดขาด ‘น้องกูใหญ่กว่ามึงเป็นความจริง’
พอมันยื่นของมันให้ผมอ่าน ผมอ่านไปปากสั่นระริกไป..เหงื่อกาบเริ่มไหลย้อยเต็มหน้ามัน...มัน...แม่ง...-เอี้ย-..แต่ละข้อ..ผมไม่รู้จะแย้งยังไง...มันเล่นดักคอผมไว้หมด..
แต่ความจริงแล้ว....ผมก็หาข้อแย้งมันไม่เจอ...หรือว่าผมต้องกลายเป็นเมียมันไปตลอด เพราะผมแพ้มันแล้ว
จริง ๆ ผมเหนือมันไม่ได้ ชนะแค่ 2 ข้อ ที่เหลือผมหาข้อแย้งมันไม่ขึ้น แว๊กๆ!...กูแย่แล้ว...ไม่มี-เอี้ย-ไรเหนือไอ้ห่ารันมันเลยหรือไง....ก่อนที่จะเสร็จมัน...ผมต้องดึงเวลาก่อน....คุณผู้อ่านที่ถือหางข้างผมอยู่ รบกวนขอร้อง...
ช่วยระดมพลังสมอง...หาข้อโต้แย้งไอ้เชี้ยรันให้ผมที....ผมกำลังรอความช่วยเหลืออยู่....ด่วนเลยนะ..
เพราะไอ้ห่านี่มันเริ่มทำหน้าหื่นใส่ผมแล้ว...ก่อนผมจะเสร็จมันในตอนนี้...รีบๆ..ส่งความช่วยเหลือ
กันมาด่วน!.....
“เห้ย!..เดี๋ยว!..มึงเชี้ยรัน...กูขอเวลานอก..ขอเวลากูแป๊ป...ถ้ากูแก้ต่างมึงไม่ได้...กูยอมมึงจริงๆ เลยคราวนี้...

แต่ตอนนี้ขอเวลาให้ตัวช่วยกูก่อน...ใจเย็นพวก”  ผมต่อรองมันไปแล้ว คุณผู้อ่านอย่าลืม....ช่วย.....ด้วย!.......

Big.

คราบบบบบบบบบ

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

phzaa

ขอบคุนครับ

mooman

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

OneBe2

5 ข้อ กุนซือเทพ 55555

kabuki

-ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

sugarxxx

ไอ้พรต ยอมเป็นเมียไอ้รันมันเถอะ  แพ้เห็นๆ

4_NAY

ตกลงแค่เทอมเดียวไง ครบละนี่

chokeeis

ขอบคุนครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ