เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ ? 9 - 10 ?

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ไมกูต้องมาตกที่นั่งลำบากใจแบบนี้ว่ะ!..เป็นเพราะ-เอี้ย-กลคนเดียวตั้งแต่กูรู้จักกับมึง  ชีวิตกูก็มีแต่เรื่องทำไมชีวิตเรียบง่ายสงบสุขของผม..

ต้องหายวับไปกับตาเพียงชั่วอาทิตย์เดียวเอง  ต่อไปนี้กูต้องเจออะไรอีกบ้างว่ะเนี๊ยะ?.........ไอ้สัด..กล...ไอ้-เอี้ย-.. ‘กลสิทธิ์’...กูขอสาปแช่งมึง
Part  9
ความจริงที่พาอึ้ง!.
กว่าผมจะผ่านการซักฟอกจากพวกไอ้ภาได้ แม่งเกือบตาย..ยังกะร้อยเวรสอบคดี  ล่อถามซะละเอียดยิบ ทั้งเวลาสถานที่..จุดเกิดเหตุ ผมเลยต้องเล่าที่มาที่ไปว่านัดกับน้องเกศได้ยังไง   ไปส่งบ้านน้องเค้าเพราะอะไร..รวมถึงนัดไอ้คิ๋มอีก ยกเว้นเรื่องโดนไอ้กลชก ที่ผมยังยืนกระต่ายขาเดียวว่าผมลื่นแก้มกระแทกประตู
ที่ผ่านได้จนพวกมันไม่ติดใจไล่บี้ต่อ เพราะไอ้โรจคอยสนับสนุนที่มาที่ไปว่าเพราะอะไร  ผมถึงรู้จัก-เอี้ย-กล
จนต้องรับปากติดต่อน้องเกศให้มันทำไม..ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี  เพื่อน ๆไม่ติดใจสงสัยไรอีก ความจริงแล้ว..พวกมันไม่รู้ว่าผมถูก-เอี้ย-กลข่มขู่อย่างไรด้วยแหล่ะ  ผมเล่าในลักษณะเป็นเพื่อนกัน..แทนการบอกว่ามันคือศัตรูอันดับหนึ่งในชีวิตที่เคยมีมา  ก่อนแยกย้ายจากกันไอ้เฟืองยังพูดเล่น ๆขึ้นมาว่า
“พ่อสื่อพ่อชัก...ใช่กลายมารักกันเองนะมึง..ไอ้วี...หึ..หึ..หึ.”
“เชี้ยแล้วมึง..ห่าเฟือง...กูกับมันตัวผู้ทั้งคู่..ไม่นิยมฟันดาบกันหรอก ไม่ใช่มึงนิ..ล่อดนตรีไทย จนเชียวชาญแล้วนี่ อย่าหวังดีจับคู่รำดาบให้กูเด็ดขาด...คิดได้นะมึง”
ตอนนั้นผมรู้สึกแบบที่พูดจริง ๆไม่เคยคิดเลยว่าคำพูดไอ้เฟืองในวันนั้น จะกลายเป็นจริงขึ้นมา  และผมจะ
มาไกล..จนกู่ไม่กลับเหมือนทุกวันนี้ได้
ตั้งแต่วันที่มันชกผมจนถึงวันนี้..ผ่านมาสี่วันแล้ว ผมไม่ได้ติดต่อกับ-เอี้ย-กลอีกเลย   รอยช้ำบวมบนหน้าก็กลับเป็นปกติแล้ว แผลในปากหายดีแล้วเหมือนกัน ตอนนี้ไม่ต้องคอยหลบหน้าพี่สาวแล้วครับ เพราะไม่เหลือร่องรอยให้ชวนสงสัยอีก   ผมกลับมาใช้ชีวิตปกติ  เรียนซ้อมกีฬาเหมือนเคย อังคารที่จะถึงนี้..ต้องแข่งแมทแรก
คู่แข่งยังเป็นคู่ปรับเก่า ฝีมือแข็งใช่ย่อย..เจอกันรอบแรกมีสิทธิ์เจอรอบชิง หรือไม่มันอาจตกรอบไป ผมว่าทีมผมผ่านได้ชัวร์..เพราะพวกผมแชมป์เก่า แต่คู่แข่งก็ดีกรีรองแชมป์ปีที่แล้วน้องเกศน้องดามาดูซ้อมครั้งสองครั้ง..กลับพร้อมไอ้คิ๋มมัน ช่วงหลังนี้น้องเค้าคุยกับผมเยอะขึ้น..
กล้ากว่าแต่ก่อนมาก..ผมเองเริ่มคุ้นเคยไม่เขินแล้วเหมือนกัน วันนี้วันศุกร์น้องเค้ามาดูซ้อมปกติ   หลังเลิกซ้อมพวกเราเดินออกโรงเรียนด้วยกัน มีผมไอ้คิ๋ม น้องเกศน้องดา..ระหว่างเดินไปนั้น  น้องเค้าก็พูดขึ้นมาว่า
“พรุ่งนี้พี่วี...อย่าลืมนัดดูหนังนะค่ะ..เกศกับดาเลิกเที่ยง..จะมาหาพี่ที่โต๊ะประจำของกลุ่มพี่  เราออกไปพร้อมกันเลยนะค่ะ?”  นั่นดิ..ถ้าน้องเค้าไม่พูดขึ้นมา..ผมคงลืมไปแล้วเหมือนกัน  เพราะคนนัดไม่ใช่ผม..-เอี้ย-กลมัน
ตะหาก ซวยล่ะสิ..มันนัดเค้าแล้วหายหัวไปแบบนี้  ผมจะมีกะตังค์ที่ไหนพาสาวไปดูหนังล่ะว่ะนี้
“แล้วเพื่อนพี่มันว่าไงล่ะ?”  ผมลองเชิงถามน้องเค้าดูก่อน
“พี่กลเหร่อค่ะ...ก็ไม่ได้ว่าไรนี่ค่ะ เมื่อคืนยังคุยโทรศัพท์กับเกศอยู่เลย กว่าจะวางได้เกือบสี่ทุ่มแน่ะ...โทรมา
ตั้งกะสองทุ่ม พี่เค้าชอบคุยโทรศัพท์นาน ฝากพี่วีช่วยบอกพี่เค้าให้เกศหน่อยดิ...โทรมาคุยได้  แต่ไม่ต้องคุยนานได้เปล่า..เกศกลัวโดนพ่อว่าเอาน่ะ จะบอกพี่เค้าเอง..เกศก็ไม่รู้จะบอกยังไง  พรุ่งนี้เจอกัน..พี่บอกให้เกศหน่อย
ละกัน”  ผมถึงบางอ้อแล้ว..ที่แท้มันโทรคุยกะน้องเค้านี่เอง  แต่ผมก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมเค้าสองคนจีบกัน..
ถึงได้ฝากผมเป็นตัวกลางซะงั้น ทั้งที่จริงก็คุยกัน..ทำไมไม่บอกกันเองล่ะว่ะ!..ไอ้ผมจะปฏิเสธก็กระไรอยู่ ในเมื่อรับสมอ้างว่าไอ้กลมันเป็นเพื่อนไปแล้ว  เลยกลืนไม่เข้าค่ายไม่ออกล่ะทีนี้  ได้แต่พยักหน้าให้แทน
“แล้วเกศนัดกะไอ้กลไว้ที่ไหนครับ”  ถามตรง ๆไปเลย..นิสัยผมประมาณนี้ ไม่ชอบอ้อมค้อมมาก  แต่จะมีมารยาทมาก่อนเสมอ
“พรุ่งนี้พี่กลมารอปากซอยหน้าโรงเรียนค่ะ เจอกันเที่ยงครึ่ง..พี่เค้าไม่ได้บอกพี่วีเหร่อค่ะ?”  เจอคำถามนี้..
เล่นเอาไปไม่เป็นเหมือนกัน จะตอบน้องเค้าได้ไง..ผมไม่รู้เรื่อง-เอี้ย-ไรกะมันสักอย่าง คาดเดาการกระทำ
มันยังไม่ถูกเลยซะด้วยซ้ำ
“คือพี่เองวุ่น ๆนะ...เลยไม่ได้คุยกะมัน แล้วใครไปมั้งครับ”  ไอ้ที่ถาม..เพราะไม่รู้ข้อมูล หากมันไปกันสองคน..ดันเสือกจะเอาผมพ่วงไปด้วยเนี๊ยะ ว่าจะหยวน ๆไปก่อน..ค่อยหาจังหวะชิ่งเอาทีหลัง
“เกศไปกับดา พี่กล พี่วีไงค่ะ..ชักงงทำไมพี่กลไม่บอกอะไรพี่วีเลยค่ะ..พรุ่งนี้ก็วันนัดแล้วด้วย   พี่กลนี่ยังไง..
คุยกันมาตั้งสี่วันพี่วีกลับไม่รู้อะไรเลย เดี๋ยวคืนนี้โทรมา..เกศจะว่าให้สักหน่อย”  อ้าน่ะ..
สวมบทแม่เสือสาวแล้วเว้ย!..ว่าทีแฟนไอ้กลในอนาคต ดีเหมือนกัน..อย่างมันต้องเจอแบบนี้   
สมน้ำหน้าแม่งแหล่ะ....อีกหน่อยมึงเตรียมตัวเจอแม่คนที่สองได้เลย เพื่อไม่ให้ไอ้กลมันทะเลาะกันก่อน..
แล้วทริปนี้ล่มขึ้นมา..ความซวยจะพลอยมาตกที่ผม เลยต้องแก้ตัวให้มันไปพราง ๆ
“ไม่ใช่มันไม่บอกพี่หรอก แต่พี่จำไม่ได้มากกว่า อยากให้แน่ใจ..เลยถามน้องเกศอีกที  อย่าไปว่ามันเลยน่ะ..
จะโกรธก็โกรธพี่ดีกว่า พี่มันพวกความจำปลาทองเองแหล่ะ..แห่ะๆ!”  
แก้ตัวให้มัน..พร้อมยิ้มแหย่ ๆ เหมือนพวกสำนึกผิดประมาณนั้น แหลเป็นเหมือนกันผม  อย่างมากเต็มที่ได้แค่
นี้แหล่ะ...เยอะกว่านี้เล่นไม่เป็นเหมือนกัน เค้าจับได้หมดโกหกไม่เก่ง
“พี่วีไม่ต้องแก้ตัวแทนเพื่อนเลย อย่างพี่วีเรียนเก่งขนาดนี้ จะความจำไม่ดีได้ไง..เกศว่าปัญหา อยู่ที่พี่กลมากกว่า..บอกพี่วีไม่ละเอียด ไงเดี๋ยวเกศจัดการเอง”   น้าน..พูดไม่ทันขาดคำ เห็นม่ะ..เป็นอย่างที่ผมพูดป่าว ผมมันพวกโกหกไม่เก่ง..ทำทีไรไม่เคยประสบผลสำเร็จหรอก แต่ก็แปลกน้องเค้าเหมือนกัน  ที่เรื่องนี้กล้าที่จะต่อว่า
ไอ้กลมัน แต่พอเรื่องคุยโทรศัพท์นาน..กลับวานผม บอกมันแทนซะงั้น งงกับน้องเกศเธอจริง ๆนะนี้  
แต่ช่างเถอะ..เรื่องเค้าสองคน  เห็นท่าทางยืนยันหนักแน่นปานนั้น..ไปคุยกันเองหล่ะกัน สบายใจอย่าง..ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ก้าวหน้าไม่น้อย ถึงขนาดน้องเกศกล้าพูดแบบนี้ได้..คงไม่ธรรมดาแล้วล่ะ ผมจะได้
หมดภาระติดพันซะที  แต่เรื่องที่มันจะโดนน้องเกศด่า ไม่เกี่ยวกับกูนะโว้ย!...กูพยายามแก้ตัวให้แล้ว   แต่ไม่สำเร็จ...ช่วยไม่ได้  ถือว่าซวยมึงเองแล้วกัน.. ที่แน่ ๆความจริงมึงก็ไม่ได้บอกไรกูนี่หว่า   ได้แต่คิดในใจคนเดียว จนถึงป้ายรถเมลล์ สายบ้านน้องเค้ามาพอดี เค้าเลยรีบไปกัน........
“พี่วี...เกศกับดาไปก่อนนะค่ะ..รถมาพอดี แล้วไงพรุ่งนี้เจอกันค่ะ..คิ๋มฝากดูแลพี่วีดีดีด้วยล่ะ”  
ผมเพียงแต่ยิ้มให้..แต่ทำไมมาฝากไอ้คิ๋มดูแลผมล่ะนี้ ผมเป็นรุ่นพี่มัน..ผมตะหากที่น้องเค้าควรฝาก ให้ดูแลไอ้คิ๋ม ไม่ค่อยเข้าใจวิธีการคิดของพวกนี่เลย  รู้สึกมันสวนทางกับแนวการคิดของผมไปซะแทบทุกเรื่อง หรือผมมันล้าสมัยหว่า..เลยตกเทรนที่เค้านิยมทำกัน
“หึ...เสน่ห์แรงนะพี่กู”  จู่ ๆไอ้คิ๋มแม่งพูดขึ้นมาลอยๆ ซะงั้น
“ใครว่ะ?”  ถามมันให้หายสงสัย
“เฮ้อ!..ก็เป็นซะอย่างนี้ เมื่อไหรจะทันคนเค้าเนี๊ยะ?”  ดูมัน..ยิ่งพูดผมยิ่งงงกะมัน ทำเป็นถอนใจใส่..จ้องผม
ส่ายหัวไปมา ลืมบอกไปไอ้คิ๋มมันสูงมาก..มันเล่นตำแหน่งตัวตบโค้งหัวเสา สูง 185 ซม.  ความสูงมันเหมาะกับตำแหน่งที่มันเล่น อีกอย่างฝีมือมันดีมาก..ติดทุนเรียนฟรีเหมือนผม  ทั้งที่ฐานะทางบ้านมันไม่ธรรมดา สังเกตุของแบรนด์เนมที่มันใช้ แค่อุปกรณ์กีฬากระเป๋า..รองเท้า
ชุดซ้อมมันจัด adidoes  ซะทุกชิ้น แต่มันกลับทำตัวสบาย ๆง่าย ๆ หน้าตาจัดว่าหล่อคนหนึ่ง  สาว ๆกรี๊ดมันตรึม ผมไม่ยักเห็นมันจีบใครจริงจัง อย่างน้องเกศก็เหมือนกัน..รู้มาว่าครอบครัวสนิทกัน  เลยทำให้สนิทกันตั้งกะเด็ก หากมันจะคบกันเป็นแฟน ผมว่าเหมาะสมกันกว่าใครเพื่อน แต่ไอ้คิ๋มมันเคยบอกผมว่ามันเป็นเสือไบฯ..
ชอบผู้ชายมากกว่า รู้ทีแรกตกใจเหมือนกัน..นึกว่ามันแมน แต่เมื่อมันไว้ใจกล้าเปิดเผยกับผม ยิ่งทำให้เรายิ่ง
สนิทกัน..เล่นเข้าขามากกว่าใครอีก  กลายเป็นมันไว้ใจผม ผมก็ไว้ใจมันด้วย อย่างน้อย 80%  ผมยกลูกโค้ง
จ่ายให้มันตบไม่ผิดหวัง เจอเกมส์กดดันด้วยแล้ว  นึกไรไม่ออก..ส่งให้ไอ้คิ๋มมันหวดลูกเดียว มันเป็นนักกีฬาที่มีพรสวรรค์ แก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าเก่ง ทำให้ผมกับมันสนิทกันมากกว่าคนอื่นในทีมซะอีก  
“เห้ย!..เองพูดให้มันเข้าใจง่ายหน่อยได้ไหม...ประเภทพูดแล้วให้คิดนี่  ขอบายก่อน...เอาแบบเนื้อ ๆเน้น ๆ มีป่าวแบบนั้นน่ะ..ถ้าคุยกับพี่..ขออย่างหลัง..จัดได้ไหมว่ะ?”  มันจ้องหน้าผม  ก่อนจะเอาแขนมากอดคอ..ลากผมนั่งตรงม้านั่งรอรถซะดื้อ ๆงั้น
“เห้ย!..เบาหน่อยดิว่ะ!...ชักลามปามใหญ่แล้วเอง”  ผมแกล้งเหวมันไป..ไม่จริง*อะไรหรอก บ่อยครั้งที่แสดงความดีใจ มันเผลอกอดคอผมประจำในสนาม
“นิดหน่อยทำเป็นหวง..ก็นี่ไง..จะพามาคุยให้กระจ่าง จะได้ไม่ต้องโก๊ะ..จนไม่รู้ใครคิดไง”  มันเฉลยให้ฟัง
“นานป่าวว่ะ?..เดี๋ยวรถมา”
“ก็เป็นซะแบบนี้ ไม่ต้องห่วงแล้วเรื่องรถน่ะ..คุยให้รู้เรื่องก่อน..มันมาก็ปล่อยมันไป..กังวลนัก  เดี๋ยวจะเพจฯ บอกให้ที่บ้านมารับไปส่งให้เลย (สมัยนั้นเด็กมีเงินมักพกเพจเจอร์).”
“เอางั้นเลย...เกรงใจว่ะ..เอาเป็นว่าเองมีไรรีบพูดดีกว่า”  ผมเกรงใจจริง ๆ รู้ว่ามันไม่ได้พูดเล่นหรอกหน้ามันจริงจังซะขนาดนั้น
“พี่รู้ตัวเปล่า..คนที่ไอ้เกศมันสนใจนะ..ไม่ใช่เพื่อนพี่”  มันจุดประเด็น
“อ้าว!..ไม่สนใจไอ้กล แล้วน้องเค้าจะนัดดูหนังกะมันทำไม..ไหนยังคุยโทรศัพท์กันอีก เองรู้เค้าเหร่อว่ะ..ว่าเกศไม่ได้สนใจไอ้กล แล้วที่ทำล่ะ..อย่าบอก..น้องเค้าแค่เล่นสนุก ๆ”  ผมถามอย่างที่สงสัย
“หึ..ผมเพื่อนมัน คบกันมาตั้งแต่เด็ก แม้บางเรื่องมันไม่บอก..ใช่ผมจะดูไม่ออก ผมไม่รู้ว่ามันทำเพื่ออะไร แต่ก็เป็นไปอย่างที่คุยกันไว้..ว่าจะติดต่อให้เพื่อนพี่ใช่ป่าวล่ะ”
“อืม..ก็จริง..แล้วไงอีก?”
“ความจริงแล้ว..คนที่ไอ้เกศมันแอบชอบนะ...คะ..คือ..คือ..?”  มีลีลาอีกมัน
“จะพูดก็พูดมาสิว่ะ!..ลีลาเยอะเดี๋ยวไม่ฟังซะนี่”  ผมรำคาญล่ะ นี่คือข้อเสียอย่างหนึ่ง..ในบรรดาข้อเสียอันน้อยนิดที่ผมมี คือไม่ชอบอะไรที่ชักช้าอึก ๆอัก ๆ จะพูดก็พูด..ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องทำเป็นเหมือนจะพูด มาทำให้อยากรู้แล้วยึกยัก..พาลให้หงุดหงิด
“ความจริง..ผมรู้มาตั้งนานแล้วแหล่ะ  ว่าไอ้เกศมันแอบชอบใคร ตั้งกะผมกับมันอยู่ปีหนึ่ง  แต่ที่ไม่อยากพูด เพราะผมไม่ต้องการเห็นการเปลี่ยนแปลง ทั้งที่มันเคยขอผมให้ช่วยติดต่อด้วยซ้ำ  แต่ผมบ่ายเบี่ยงมาตลอด
ที่ตัดสินใจคุยกับพี่วันนี้ เพราะเห็นว่า..ไหน ๆไอ้เกศมันก็เดินหน้าของมันเองแล้ว..ช้าเร็วก็ต้องรู้อยู่ดี
เลยตัดสินใจจะบอกอยู่นี่ไง..แต่มันอดกังวลไม่ได้  เอาล่ะ..ก่อนผมจะบอกพี่...ขอถามสักเรื่องดิ พี่ตอบผมมาก่อน แล้วรับรอง..ผมบอกพี่หมดทุกเรื่องแน่  สัญญาไม่มีปิดบัง”  จู่ ๆเสือกมีข้อเสนอแลกเปลี่ยนกลับมาซะงั้น  ไอ้ผมไม่ชอบอะไรที่ค้างคา เลยรับปากมันไป
“จะถามไรรีบถามมาสิว่ะ”  นั่นดิ...ไม่มีความลับอะไรที่ต้องปิดบัง  
“พี่รู้สึกยังไงกับไอ้เกศมัน บอกได้ไหม?”  อ้าว!..ห่านี่ นึกว่าจะถามเรื่อง-เอี้ย-ไร  จู่ ๆถามเรื่องนี้  คงหวงเพื่อนมันเว่อร์อะดิ  คิดว่าผมจีบไอ้เกศหรือเปล่า แกล้งเอาไอ้กลมาบังหน้า ประเภทยืมมือเพื่อนอ่ะน่ะ...(ผมเป็นคนคิดเยอะ..เลยชอบคิดแบบนี้  แต่ไม่เคยคิดเข้าข้างตัวเองเลยนะ..ให้ตาย..สาบานได้ตอนนั้น..555!)
“คิดไง..ก็น้องสาว เองก็เห็นนี่..แล้วนึกไงถามขึ้นมาได้”  ผมถามมันกลับ จะได้แน่ใจว่า..ที่ผมคิดไว้ไม่ผิด
“เอาล่ะ..ฟังอย่างนี้ผมค่อยสบายใจขึ้น พี่อยากรู้ใช่ไหม..ว่าผมถามทำไม...ก็เพราะคนที่ไอ้เกศมันแอบชอบมาตลอดคือ..พี่..ไง!  ที่นี้เข้าใจแล้วใช่ไหม  ว่าผมถามเพราะอะไร?”  อึ้งครับอึ้ง..ไม่อยากเชื่อว่าที่ผมได้ยิน..มันคือเรื่องจริง
“เองอย่ามาอำเว่อร์..นึกบ้าอะไรขึ้นมาว่ะ!..อย่าเล่นแบบนี้นะเว้ยเห้ย!..น้องเค้าเป็นผู้หญิง เสียหายได้นะมึง
เดี๋ยวเค้ารู้ขึ้นมา..พาลจะทำให้พี่กับเค้า..เข้าหน้ากันไม่ติดเอาได้”  นอกจากไม่เชื่อ ที่มันบอกแล้ว..ผมยังว่ามันกลับไปอีก ไม่ชอบการล้อเล่นแบบนี้อยู่แล้ว มันก็น่าจะพอรู้นิสัยผมนะ เมื่อมันเป็นน้องในทีมที่ผมสนิท
“ผมพูดเรื่องจริง บอกแล้วไง..ไอ้เกศมันเคยขอให้ผมช่วย..เรื่องติดต่อพี่ให้มัน ผมไม่รู้ว่ามันไปชอบพี่เข้าตั้งกะตอนไหน แต่ที่แน่ ๆหลังกีฬาสีปีที่แล้ว มันก็มาบอกกับผมว่ามันสนใจพี่  ให้ผมติดต่อให้หน่อย พี่ไม่แปลกใจหรือว่ามันมานั่งรอผมซ้อมทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะมันอยากมาดูพี่ซ้อมน่ะ”  พอมันยืนยันหนักแน่นขนาดนั้น
ผมไม่มีความจำเป็นอะไร..ที่ต้องไม่เชื่อมันอีก แต่ก็อดมีข้อสงสัยไอ้คิ๋มมันเหมือนกัน
“เองรู้ก่อนแล้ว ทำไมถึงยอมให้พี่ติดต่อน้องเค้าให้ไอ้กลมัน”
“ก็เพราะข้อแลกเปลี่ยน..จะได้ดูหนังกับพี่สองคนไง”  มันพูดถึงตรงนี้..เสือกหลบตาผมซะงั้น  แถมมีเกาหัวแกรก ๆ ทำเป็นเขินขึ้นมาอีก
“อะไรว่ะ..แค่ดูหนังกับพี่นี่ เองยอมติดต่อน้องเค้า..ให้เพื่อนพี่เลยเหร่อว่ะ?  ถึงกับเก็บเรื่องเอาไว้   อะไรจะปานนั้นว่ะคิ๋ม  พี่ไม่เข้าใจเลยว่ะ”  จะว่าผมบื้อหรือโง่ก็ได้ตอนนั้น บอกได้เต็มปากว่าผม ยังเวอร์จิ้นอยู่เลย สมัยนั้นอายุ 18  ถือว่าธรรมดาถ้ายังเวอร์จิ้น ไม่มีใครเค้าล้อกันหรอก  ตรงข้ามหากใครกล้าเกิน...คนเค้ากับหาว่าแก่แดด บางทีพวกผู้หญิงโดนแรง ๆก็ขั้นว่าแรดเลยทีเดียว
“ก็นี่แหล่ะ..ผมถึงลำบากใจไง ที่สำคัญผมถึงบอก..พี่ไม่เคยรู้อะไรซะเลย ถ้าพี่จะลองเปิดใจดูเหตุการณ์รอบ ๆ
ตัวบ้าง พี่จะรู้และหาคำตอบได้เองไม่ยาก คงไม่ต้องมานั่งถามว่าผมทำไปทำไม แลกกับข้อเสนอ..แค่ดูหนังกับพี่สองคนแค่เนี๊ยะ” มันพูดพร้อมกับครั้งนี้ไม่หลบตาผม กลับเป็นฝ่ายจ้องมานิ่ง ๆ แถมตามันมีบางอย่างสื่อออกมาเหมือนมันพูดได้ จนผมหน้าร้อนเลยทีนี้  กลายเป็นผมเองกลับไม่กล้ามองตามันกลับซะงั้น
“พี่ยังอยากรู้ต่อไหม ว่าผมทำไปทำไม”  อ่าน่ะ..มันถามผมกลับ โดยยังไม่ยอมละสายตา จากหน้าผมเลยสักนิด
“คะ..คือ..เอ่อ..พี่ว่า..พี่ไม่อยากรู้แล้วว่ะ..เอง..เอง..ไม่ต้องบอกก็ได้..แห่ะๆ”  กลับเป็นผมติดอ่างขึ้นมาซะงั้น
ใช่ครับ..ตอนนี้ผมไม่อยากรู้แล้วว่าไอ้คิ๋มมันทำไปทำไม ผมไม่ต้องการฟังสิ่งที่มันจะพูด  ถึงผมจะความรู้สึกช้าในบางเรื่อง แต่พอเจอแบบนี้..ก็พอจะเข้าใจ ไม่ถึงกับโง่จนไร้เดียงสาซะขนาดนั้น
“แต่ตอนนี้..ผมกลับอยากจะบอก  แม้ว่าจะรู้คำตอบอยู่แก่ใจ ผมไม่อยากเก็บไว้กับตัวอีกต่อไป  ให้ผมได้พูด
เถ่อะนะครับ”  มันพูดขอผม..ตามันอ้อนได้อีก ผมไม่กล้าตอบรับหรือปฏิเสธ  ความรู้สึกตอนนั้นมันพูดไม่ถูก จะว่าอึดอัดก็ไม่เชิงทีเดียว..จะว่าดีใจก็ไม่ใช่ จะว่าไม่รู้สึกอะไรเลยก็พูดไม่ได้อีก มันไม่เหมือนที่ผ่านมา แม้จะมีทั้งสาวทั้งหนุ่มเข้ามาจีบเวลาไปแข่ง ผมกลับเฉย ๆ ไม่ได้สนใจ..หรือรู้สึกอะไรไปด้วย บางครั้งบางคน..ถึงกลับรำคาญเสียด้วยซ้ำ แต่ไม่เหมือนตอนนี้  ไอ้คิ๋มมันคือน้องที่ผมสนิท ไม่มีความรู้สึกพิเศษมากเกินกว่านี้ แต่ตอนนี้มีบางอย่างที่ผมไม่สามารถปฏิเสธคำขอของมันได้ คงเพราะแววตามันที่จ้องผมอยู่ล่ะมั้ง ที่ทำให้ผมเป็นใบ้ไปซะงั้น
“ผมชอบพี่ครับ...คบกับผมได้ไหม?”  คิดไว้ในใจว่ามันคงพูดประมาณนี้ พอได้ฟังจริง ๆกับหู  กลับรู้สึก
แปลก ๆไม่ได้ดีใจ  ไม่ได้รังเกียจ..คงเพราะรู้อยู่แล้วว่ามันเป็นเสือไบฯ แต่ก็ไม่ได้ต้องการคบกับมัน   
“เอ่อ!..คะ..คือว่า..เองเข้าใจใช่ไหม..ว่าพี่เป็นผู้ชาย (ตอนนั้นยืนยันหนักแน่นยังไม่รู้ตัวน่ะว่าตัวเองเป็นอะไร)   แล้วจะคบกับเองได้ยังไง ฟ้าผ่าตายห่า ที่สำคัญคนเค้าได้ล้อพาอายกันเปล่า ๆ”  ผมให้เหตุผลมันไป
ไม่ตรงกับใจซะทีเดียว  
“ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่เราทั้งคู่เป็นอะไรหรอกครับ มันขึ้นอยู่แค่พี่กับผมจะคิดตรงกันหรือเปล่า  พี่ไม่ต้องเบี่ยงไปหรอก..ผมพร้อมที่จะรับฟัง ถึงขั้นนี้..ก่อนจะตัดสินใจบอกความรู้สึกกับพี่  ผมทำใจเผื่อมาแล้ว พี่พูดกับผมตรง ๆเลยดีกว่า”  นี่แหล่ะ..ข้อเสียผม ใจอยากบอกมันไปแต่ทีแรก  กูไม่ได้คิดแบบนั้นกับมึง แต่เพราะไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของมัน เลยพูดแบบกลาง ๆให้เห็นถึงปัญหามากกว่า..ที่จะบอกว่าไม่ได้คิดกับคิ๋มมันแบบนั้น
“อืม..พี่ขอบใจเองมากว่ะ..ที่รู้สึกดีกับพี่ แต่พี่คงรับไว้ไม่ได้ คงทำได้ดีที่สุดสำหรับเรา คือพี่ชายที่อยู่ข้างเอง
ในฐานะนี้..ตลอดไป”  ผมพูดไปแล้ว..ใจไหววูบไปเหมือนกัน เหลือบเห็นน้ำตา คลอเบ้ามันเข้า ไหนมึงบอกกูเองว่ามึงทำใจมาแล้ว นรก..กูเลยรู้สึกแย่ไปด้วยเลยทีนี้
“ครับ..ขอบคุณมากครับ..ได้แค่นี้ก็ดีใจมากแล้วสำหรับผม โทษทีที่ดูแย่ ๆทั้งที่บอกก่อนแล้วว่ารับได้  ไม่ว่าจะเป็นคำตอบแบบไหน พอจริง ๆแล้ว..เสียใจว่ะ..พี่..อึก..อือ...อึกๆ”  อ้าว!..เวรเลยผม  ดันบ่อน้ำตาแตกขึ้นมา
ซะงั้น..ซวยเลยทีนี้..ปลอบใครไม่เก่งด้วย ซ้ำยังเป็นผู้ชายตัวโข่งด้วย  ดันร้องไห้เฉยเลย ดีหน่อยที่มันกดเสียงไว้ไม่ค่อยได้ยินเท่าไหร่ แต่น้ำตาอาบแก้มนี่สิ  เล่นเอาทำไรไม่ถูกเหมือนกัน..ตัดสินใจ
“โอ..โอ๋..ไม่ต้องร้องนะ...ใครแม่งทำคิ๋มน้องพี่ร้องได้ว่ะเนี๊ยะ...บอกพี่มาดิ...เดี๋ยวพี่วีจัดการให้..ห่าเอ้ย!..กล้ามากนะทำน้องกูร้องเนี๊ยะ..รู้จักน้อยไปซะแล้ว...เจอกูแน่”  รั่วแล้วผม..บอกแล้ว ปลอบไม่เก่ง..ทำได้มากที่สุด ยืมคำแม่เวลาผมร้องตอนเด็ก ๆมาใช้ก่อนล่ะกัน แม่มักปลอบผมทำน้องนี่ หยวน ๆคงใช้แทนกันได้
“อึก..ห่ะ..ฮา..555!..พี่แม่งกวนตีนว่ะ!..คนกำลังเศร้าอกหักอยู่..เล่นมุกใส่ซะงั้น  มุมนี้ก็เป็นกะเค้าด้วย..พาเอาผมอดขำไม่ได้เลย เนี๊ยะเป็นซะแบบนี้..จะไม่ให้คนมารักมาชอบได้ไง...นิสัย”  อ้าว!..ซะงั้น...ผมทำให้มันกลับมาหัวเราะหายเศร้าได้  ยังมีเหวผมอีกไอ้เด็กเนรคุณ แต่ถึงไงก็รู้สึกดีที่มันดูมีรอยยิ้ม..อย่างน้อยดีกว่าเห็นน้ำตา
มันล่ะ  ขอบคุณครับแม่..สิ่งที่แม่เคยใช้กับผม ครั้งนี้..มันช่วยผมปลอบคนได้ด้วย  ถ้าแม่รู้แม่จะภูมิใจหรือเปล่า สาเหตุที่ผมปลอบมาจากอะไร?
Part  10
เหมือนจะสงบ..ที่ไหนว่ะ!.
กลับมาถึงบ้าน..หาข้าวกินรอบดึก อาบน้ำทำการบ้านเสร็จ ก็เกือบเที่ยงคืนเหลือแค่สิบกว่านาที   ปูฟูกปัดที่นอนเรียบร้อย..ปิดไฟเข้านอน แต่เหมือนประสาทตามันแข็ง ๆ ไม่ยักง่วง..ในหัวมีเรื่อง ให้ต้องคิด วันนี้วันเดียวกับรู้ว่ามีคนชอบผมถึงสองคน หนึ่งเป็นหญิงสาวสวยดีกรีดาราโฆษณา  อีกคนเป็นชาย เอ๊ะ!..ไม่ใช่สิเป็นไบฯ
รูปหล่อพ่อรวย ไอ้ผู้ชายไม่หนักใจเท่าไหร่..หลังจากเคลียร์ความรู้สึกกันแล้ว..คิดว่าคงไม่มีไรทำตัวปกติได้
แต่อีกคนนี่สิ..น้องเกศชอบผมจริงหรือ  แล้วที่น้องเค้าคบกับไอ้กลล่ะ..ทำเพื่ออะไร เพื่อต้องการใกล้ชิดผมโดยใช้ไอ้กลเป็นทางผ่าน  งานนี้ถ้าเป็นแบบนั้นจริง..บรรลัยเกิดแน่ ๆ เรื่องคงจบไม่สวยชัวร์..ร้อยเอาบาท คนอย่าง-เอี้ย-กล..หากมันรู้ว่าถูกหลอก  เป็นผมตะหากที่น้องเกศชอบ..มันคงจะฟังหรอกน่ะ ถ้าผมบอกมันว่า ผมไม่รู้
มาก่อน..ว่าน้องเค้าคิดกับผมยังไง ยิ่งคิดยิ่งพันกันอิรุงตุงนังไปหมด แล้วผมจะจัดการ เรื่องนี้ให้ลงตัวแบบไหน เพื่อที่บัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่น หากถามผม..ว่าชอบน้องเกศแบบที่น้องเค้าคิดกับผมหรือเปล่า..ณ ตอนนี้ผมบอกได้เลยว่าไม่  แต่ถ้ามีโอกาสลองคบ ๆดู  จะชอบน้องเค้าได้หรือไม่ ไม่แน่..เพราะน้องเค้าน่ารักอยู่แล้ว โดยรวมผมว่าโอเคน่ะ  แต่ก็นั่นแหล่ะ..ผมยังไม่คิดเรื่องนี้ แล้วไอ้กลล่ะ...ดูท่าจะชอบน้องเค้ามากด้วย  ไม่งั้นคน-เอี้ย- ๆอย่างมัน บ้านอยู่ถึงหนองแขม..มันจะถ่อมาไกลถึงนี้ทำ-เอี้ย-ไร  โรงเรียนมันก็ไม่ใช่ เค้าถึงว่าความรักทำให้เกิดการลงทุน  
“กริ๊งๆ!...กริ๊งๆ!.”  จู่ ๆเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ผมรีบลุกเปิดประตูออกไปรับให้เร็ว  ก่อนที่พี่สาวซึ่งนอนชั้นบน..จะตกใจตื่น คร่าวนี้ได้หูชายันเช้าแน่..แต่ใครว่ะ?  โทรมาเสียดึก  ไม่สิ..นี่มันเช้าวันใหม่เข้าให้แล้ว..ตีหนึ่งกว่าจะตีสองอยู่แล้ว  
“ฮัลโหล..”
“ว่าแล้ว..มึงต้องยังไม่นอน”  เสียงนี้...แม่งเฮี้ยนไรขึ้นมาว่ะ!..โทรมาป่านนี้
“-เอี้ย-กล...มึงเพี้ยนไรเนี๊ยะ..โทรมาทำ-เอี้ย-ไร มารยาทน่ะ...รู้กะเค้าบ้างป่าวว่ะ!..พี่กูตื่นขึ้นมา กูได้โดนด่าเละ..
ไม่รู้จักเวร่ำเวลาเลย..สัด”  ผมปล่อยเป็นชุด ฉุนแม่งโคตร
“ควย..ด่ากูเป็นชุด ปากดีนะมึง...เดี๋ยวแม่ง..เอ็นกระแทกปากฉีกเลยนี่..ห่า..กูไม่มีธุระจะโทรมา ให้เสียตังค์ค่าโทรทำควยไร...”  ดูไอ้ฟราย..มันสวนผมดิ...
“แล้วธุระบ้านพ่อมึงเหร่อ...ถึงรอตอนเช้าไม่ได้”
“ไอ้-เอี้ย-...ขอโทษพ่อกูเดี๋ยวนี้นะมึง..สองครั้งแล้วนะที่มึงเล่นถึงพ่อกูนะ...มึงอยากฟันร่วง หมดปากหรือไงว่ะ?...”  นั่นดิ...ถึงมันจะปากไม่ดี แต่มันไม่เคยก้าวร้าวถึงญาติผู้ใหญ่ผมเลยสักครั้ง แต่ผมแม่งก็ปากไว..
ฉุนโคตร เป็นแบบนี้หลุดปากทุกที เจตนาไม่ได้ด่าพ่อมันหรอก แต่ประมาณอารมณ์มันพาไปน่ะ เข้าใจกันใช่ม่ะ
“เอ่อ!..ขอโทษก็ได้ว่ะ!...แต่มึงยั่วกูโกรธก่อนทำไม ถ้ามึงจะโทรมาแค่นี้กูวางล่ะน่ะ”  ผมไม่ได้ยอมมันหรอก เพียงแต่รู้สึกผิดจริง ๆ ที่ไปก้าวร้าวผู้ใหญ่เข้า   
“มึงลองวางดูดิ..จำครั้งแรกไม่ได้ใช่ไหม วางสายกูโดยที่กูไม่อนุญาต..มึงเจออะไร สงสัยกูต้องทบทวน
ความจำกับมึงซะบ้างแล้ว”  มันขู่ผมได้...ขู่ผมเอา  ไม่ใช่ว่าผมจะกลัวอะไรมันมากมายนะครับ ประเภทกลัวจน
ขี้ขึ้นหัวก็ไม่ใช่เลย ผมแค่ไม่อยากมีปัญหา ผมเคยบอกแล้วเรื่องชกมวยผมเป็น แต่มันต้องชกบนเวที..
มีกรรมการ ไม่ใช่แบบอันธพาลหาเรื่องชกต่อย แบบที่-เอี้ย-กลมันทำกับผมเนี๊ยะ  ลี่ยงได้ผมมักจะเลี่ยง..ไม่ยุ่งด้วยเป็นดีที่สุด กรณีของ-เอี้ย-กลมันเป็นห่าไรไม่รู้ เหมือนกับมันวนเวียนวุ่นวายกับผมไม่ยอมไปผุดไปเกิด นี่แหล่ะ
ที่เป็นประเด็นปัญหาผมอยู่ตอนนี้
“ตกลงมึงมีอะไร จะพูดได้หรือยัง”
“หึ..ต้องให้ขู่..ยอมฟังกูแต่แรก..ไม่ต้องเสียเวลานอนหรอก” ไอ้ห่ารากมึง...ผมนับหนึ่งถึงสิบ..ถึงร้อย ก่อนจะหมดความอดทน..ที่เหลืออยู่น้อยนิดตอนนี้ อีกทีผมจะไม่ทนแม่งแล้ว
“พรุ่งนี้..นัดดูหนัง กูเตือน..มึงห้ามเบี้ยว แล้วมึงไปพูด-เอี้ย-ไรกะน้องเกศ กูโดนต่อว่ามา..หาว่าไม่บอกรายละเอียดกับมึง ไอ้ที่กูบอกไปมึงเอาส่วนไหนฟังว่ะ!..ไม่เข้าใจทำไมไม่ถาม  แล้วแม่งนิสัยผู้หญิงนะมึง กูนึกว่าจะตุ๊ดแต่ภายนอกซะอีก มีขี่ม้าสามศอกฟ้องกับเค้าก็เป็นด้วยอย่าทำนิสัยแบบนี้อีก กูกับน้องเค้ากำลังไปได้สวย มึงอย่าเสือกสร้างรอยร้าวฉานให้กู แล้วจะว่ากูไม่เตือน ถ้าคิดจะแก้แค้นกูคืนด้วยวิธีนี้ล่ะก็ ประตูนรกรอรับศพมึงอยู่ ระวังไว้ด้วยน่ะ”  อ่าห่ะ!...แล้วฟางเส้นสุดท้ายของผมก็ขาดดังปึ๊ด!   หมดกันพอดีเส้นความอดทน
“กล..กูขอบอกมึงไว้อย่าง มึงจะรักจะชอบกับน้องเกศเรื่องของมึง ต่อไปนี้ระหว่างมึงกับกู อย่าโคจรมาเจอกันอีกเลย  ที่กูยอมให้มึงมันเกินพอแล้วว่ะ...พรุ่งนี้กูไม่ไป..มึงไม่ต้องมา วุ่นวายกับกูอีก เรื่องของมึงกูทำตามข้อตกลงหมดแล้ว น้องเกศมึงก็ได้คุยได้รู้จักตามที่มึง ต้องการแล้ว..หวังว่ามึงเข้าใจที่กูพูดแล้วนะ”  พูดจบ..
ผมวางหูดึงสายออกเหมือนเคย  ผมพูดกับมันด้วยน้ำเสียงนิ่งที่สุด..เท่าที่ผมกับมันเคยคุยกันมา..ไม่มีเสียงดัง..
ไม่แสดงอาการหงุดหงิดแต่ที่ผมสามารถพูดแบบนี้ได้ แสดงว่าผมโกรธจนทะลุจุดเดือดไปแล้ว รับไม่ได้กับคำ
ดูถูกถากถางต่าง ๆนา ๆที่มันสรรหามาว่าผม ผมว่าผมก็ปากปีจอแล้วนะ..แต่แม่งพอเจอไอ้-เอี้ย-นี่  มันจอขั้นเทพเลยจริง ๆ  ตัดสินใจพรุ่งนี้ผมจะไม่ไปเรียน..และไม่ไปตามนัด โทรบอกไอ้โรจลาอาจารย์ให้หน่อย  
พรุ่งนี้วันเสาร์ผมไม่มีซ้อมบอล..เรียนครึ่งวัน งานที่จารย์สั่งผมก็ทำเสร็จแล้ว..ไงค่อยตามส่งที่หลัง   ที่ทำแบบนี้ไม่ได้กลัวมันจนถึงกับต้องหลบ เพียงแต่ผมไม่รู้จะปฏิเสธน้องเกศน้องดายังไง   หากผมยังไปเรียนปกติ  
สู้ไม่ต้องเจอหน้าไว้ค่อยแก้ตัวทีหลัง..ว่าผมท้องเสียไปเรียนไม่ได้  เลยไม่ได้ไปตามนัด..บอกแล้วผมโกหก
ไม่เก่ง..แต่ถนัดคิดว่าต้องทำอย่างไร  ไอ้เรื่องจะพูดแล้วผ่านไม่ผ่านอีกเรื่องหนึ่ง..คิดได้ดังนี้แล้ว..ค่อยหลับลงได้ในที่สุด...............
เช้าตื่นหกโมง..อันดับแรกผมรีบเสียบสายโทรศัพท์ โทรหาไอ้โรจให้มันลาหยุดเรียนกับอาจารย์ให้หน่อย...
ให้เหตุผมท้องเสียไปไม่ไหว ไว้ค่อยเจอวันจันทร์เลยทีเดียว  เป็นไปได้ให้โทรบอกการบ้านด้วยหากมีงานสั่ง ไอ้โรจมันยังบอกจะมาหาหลังเลิกเรียนผมไม่อยากให้มันรู้ว่าผมโกหก..เลยบอกมันไม่ต้องมา ไม่แน่สาย ๆ
ผมอาจออกไปข้างนอกมาไม่เจอเสียเวลาเปล่า..จากนั้นผมก็เข้าห้องน้ำอาบน้ำทำธุระส่วนตัวปกติ  
ผ่านไปจนบ่ายแก่ ๆ หนังตาขวากระตุกยิก ๆโบราณว่า ‘ขวาร้าย ซ้ายดี’   ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องร้ายอะไรเกิดขึ้นกับผมหรือเปล่า..คิดไม่ทันไร
“กริ๊งๆ!..กริ๊งๆ!.”  โทรศัพท์ดังขึ้น..ผมเดินไปรับ ลืมบอกพี่สาวผมไปทำงาน  บริษัทฯ หยุดเฉพาะวันอาทิตย์
ผมบอกแล้วว่าวันนี้ไม่ไปเรียนลาหยุดหนึ่งวัน
“ฮัลโหล”
“สัดวี..มึงเป็นไรไม่มาเรียน”  เสียงไอ้-เอี้ย-กลมัน
“เรื่องของกู  แค่นี้นะ ”  พูดจบผมวางหูทันที ไม่อยากคุยกับมัน  
“กริ๊งๆ!..กริ๊งๆ!..”  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทันที..หลังผมวางสายต้องเป็น-เอี้ย-กลแน่ ๆ ที่โทรจิกผมไม่หยุดตัดสินใจเดินไปยกหูวางนอกแป้นซะสิ้นเรื่อง จากนั้นกลับมาเปิดทีวีนอนดู จนผล่อยหลับไปในที่สุด..............

GBOMK

ขอบคุณคับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณนะครับ

gigusa

ขอบคุณครับ

nattan010

ขอบคุนครับ

imanaji

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

ton521

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ

Yhoon

AAA1234567899

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

แก้ปัญหาต่อไปอย่างไรดี

Soyu

ขอบคุณนะครับ

minone

ขอบคุณ ครับผม

freezz

บางที อ่านไปก็ขำ 555

nong0987

ขอบคุณครับ