เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ ? 11 - 12 ?

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ฮัลโหล”
“สัดวี..มึงเป็นไรไม่มาเรียน”  เสียงไอ้-เอี้ย-กลมัน
“เรื่องของกู  แค่นี้นะ ”  พูดจบผมวางหูทันที ไม่อยากคุยกับมัน  
“กริ๊งๆ!..กริ๊งๆ!..”  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทันที..หลังผมวางสายต้องเป็น-เอี้ย-กลแน่ ๆ ที่โทรจิกผมไม่หยุดตัดสินใจเดินไปยกหูวางนอกแป้นซะสิ้นเรื่อง จากนั้นกลับมาเปิดทีวีนอนดู จนผล่อยหลับไปในที่สุด..............
Part  11
ทรมาน..?.
                  “ปัง!..ปังๆ!..”  ผมสะดุ้งตื่นเสียงทุบประตู..เน้นครับว่าทุบ เพราะมันไม่ได้เคาะไงเสียงเคาะมันดังพอประมาณ ‘ก็อกๆ!’  แต่ที่ได้ยินรั่วยังกะฟ้าถล่มนี้..ต้องเรียกว่าทุบอารมณ์ถูกปลุกแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย หงุดหงิดชะมัด.. เหมือนคนนอนไม่อิ่มแต่โดนรบกวนสมองสั่งการช้าไปนิด...ลืมคิดไปว่า..ใครจะบ้าทุบประตูบ้านผม กะเปิดไปโว้ยแม่งซะหน่อย......ถอดกลอนกระชากประตูเปิดทันที
“ทำไมไม่เคาะดีดีว่ะ!..อะ..ไอ้..”
                 “ผลั๊ว!..พลั๊ก!..ตุ๊บ..ปั๊ก!..พล๊อค!..อึก!..อุก!...ปั๊ก!..ป๊าป!..บึก!..โอ๊ย!..อุ๊ก!..”
ฟุบคาประตู..หมดแรงขยับ ไม่ต้องสงสัย..ไอ้คนที่ว่าคือผมเอง..โดนยำตีนคาประตู..ย้ำคาประตู ส่วนฝีมือใครน่ะเหร่อ..เดรัจฉานสามตัวไง..หึ..-เอี้ย-สองตัวช่วยกันล๊อคผมไว้...
ตอนนี้นั่งกระดิกขาบนโซฟาสบายใจเฉิบ ส่วนเจ้าภาพใหญ่..ยืนค้ำหัวผมอยู่  หลังตีนมันห่างจากหน้าผมไม่ถึงคืบ คงไม่ต้องบอกกันแล้วนะครับว่าผมโดนอะไรหลังจากเปิดประตู..เตรียมอ้าปากด่าไอ้คนไร้มารยาท ก็จ๊ะเอ๋เข้ากับ...-เอี้ย-สามตัว  
พอมันเห็นผมปุ๊ป..ประเคนหมัดเข้าเต็มเบ้าตา..ผลั๊ว..เบิกทางนำร่อง พอผมผงะหมัดแรกมันยัดลูกถีบดีดตามกลางยอดอก ก่อน-เอี้ย-สองตัวถลันเข้ามา..จัดการล๊อคแขนผมสองข้างทันทีแบบไม่ต้องให้ได้ตั้งตัวกันเลยว่างั้น บวกกับอาการเมาขี้หูขี้ตาอยู่ก่อนแล้ว ระบบป้องกันตัวเองเลยล้มเหลวไม่เป็นท่า นอกจากกลายเป็นกระสอบทรายให้-เอี้ย-กล..ออกหมัดฮุกท้อง..ส่งขุนเข่าไร้น้ำใจอัดอีกเต็ม ๆ กระแทกหมัดไม่ยั้งเต็มแม็กอีกหลายที แล้วถึงปล่อยผมให้รูดไปกองกับพื้นในสภาพที่เห็น..หน้าโดนแค่หมัดแรกเต็มเบ้าตาขวา นอกนั้นมันอัดลำตัว..
จุกโคตร  ปวดหนึบไปถึงตับ..ม้าม..ปอด..กระเพาะ แน่นอนทุกอย่างยังอยู่ครบ แต่อยู่ในสภาพไหนนั้น
ผมไม่สามารถประเมินความเสียหาย..ร่างกายตนเองได้ ทำได้ดีที่สุดตอนนี้..คดตัวงอบิดเป็นกุ้ง หน้าตาคงดูดีไม่ได้ น้ำตาเอ่อคลอเต็มเบ้า..ไม่ใช่ขี้แยจนร้องไห้หรอกครับ  เค้าเรียกอาการนี้ว่าจุกเจ็บ..จนน้ำตาเล็ดเลยแหล่ะ แม้แต่เสียงยังร้องออกมาไม่ไหว ค้างเติงติดอยู่ตรงลูกกระเดือกน่ะแหล่ะ สภาพตอนนี้ผมบอกตรงๆ ‘ทรมาน’ -เอี้ย-ๆ!.........
-เอี้ย-ตัวพ่อ..ถือวิสาสะเดินไปเปิดตู้เย็น..หยิบน้ำขวดกระดกเข้าปาก..ไม่ยอมเทใส่แก้ว วัฒนธรรมการกิน..
ยังทรามขนาดนี้ คงไม่ต้องคิดเรื่องอื่นกันแล้ว จากนั้นมันก็ส่งต่อให้-เอี้ย-สองตัว..ที่นั่งกระดิกหางรอตรงโซฟา..รับไปยกซดกันต่อ  หึ...ทั้งลูกพี่ลูกน้อง ดูดีมีสถุลสาด จนอยากมอบโล่ห์..
เอากับแม่งมันดิ..เหลือบตาดูนาฬิกาข้างฝา..บ่ายสองโมงครึ่ง มันควรจะอยู่เดทกับน้องเกศไม่ใช่รึไง   หรือการมาอัดผมจนหมอบไม่เป็นท่า สำคัญกว่าเดทแรกของมันเลยหรือว่ะ?  มันถึง..ถ่อมาบ้านผมกัน คิดไปเรื่อยเปื่อย..เพื่อบรรเทาความจุกเจ็บ จนสั่นกระตุกอยู่ตอนนี้..อย่างน้อยเพื่อช่วยให้เบาบางลงบ้าง
“มึงไม่ต้องสงสัย ว่ากูอัดมึงทำไม”  เหมือน-เอี้ย-มันจะอ่านความคิดผมออก
“มึงทำให้เดทแรกกูล้มไม่เป็นท่า เพราะน้องเค้ายกเลิกกระทันหัน เหตุผลงี่เง่าสุด ๆ แค่ไม่มีมึงไปด้วย..
เข้าใจหรือยังว่าทำไมมึงโดน กูโทรหาแล้ว..กะจะให้มึงเคลียร์..แต่มึงเสือกวางหูใส่กู มึงทิ้งโอกาสที่กูหยิบยื่นให้..ไม่สนใจปัญหาที่มึงก่อ  ยิ่งทำให้มึงสมควรโดน..อย่างไม่ต้องฟังคำแก้ตัว”  
ผมทำแค่ฟังมันพร่ำนิ่ง ๆ ทั้งที่ใจสาปแช่งมันจนไม่รู้จะแช่งยังไงแล้ว มันมานั่งยอง ๆ จ้องหน้าผม เอื้อมมือขยุ้มหัวผม..จิกให้แหงนหน้ามองตามัน  พร้อมกับพูดขึ้นว่า
“กูเตือนมึงแล้ว อย่าทำให้เกิดปัญหาขึ้นเรื่องน้องเกศ ประตูนรกเปิดต้อนรับมึงแน่..มึงไม่เชื่อกูเอง..โทษใครไม่ได้ ต่อไปนี้..ห้ามวางหูใส่กูอีก..หากกูยังพูดไม่จบ ที่สำคัญ..อย่าคิดเอาคืนกูเชียว  ถ้ามึงใจไม่เด็ดถึงขั้นฆ่ากูได้ หากทำกูไม่ตาย..มึงเดือดร้อนยันโคตร กูไม่เอาคืนแค่มึงคนเดียวแน่ คิดทำกูต้องเล่นกูให้ตาย กูไม่ตาย..มึง..ตาย..ตายทั้งเป็น..คำว่าทรมาน...เตรียมสะกดไว้รอได้เลย กูจัดคืนจนลืมไม่ลงเลยเชียวล่ะ...จำที่กูพูดเอาไว้..เก็บไปคิดด้วยล่ะ..`คุณ`จืด”  
พูดจบ..มันพากันสะบัดตูดยกเท้าก้าวข้ามตัวผมออกไปกันเฉย ครับมันก้าวข้ามยังกะผมเป็นพวกสวะ   มารยาทสุดท้ายที่พวกมันอุตส่าห์มีให้ คือปิดประตูบ้านก่อนไปทิ้งท้าย คิดดูดีดีมันคงไม่อยากให้..แขกไปใครมา..
มองเข้ามาเห็นผมนอนจมตีนตะหากใช่แสดงมารยาทที่ไหน   
ผ่านไปร่วมครึ่งชั่วโมง ผมถึงค่อยมีแรงลุกขึ้นนั่งช้า ๆ ก่อนจะพาสังขารไปเปิดตู้เย็น  หยิบขวดน้ำยกจอปาก..กระดกแบบพวก-เอี้ย-มันทำ  น้ำเย็นวาบผ่านคอสู่กระเพาะ เหมือนคนกำลังกระหายแล้วเจอบ่อน้ำทิพย์  คอที่แห้งผากกลับกระชุ่มกระชวยอีกครั้ง แล้วจึงเดินเก็บขวดน้ำ..ที่ตัว-เอี้ย-กิน..วางทิ้งไว้บนโต๊ะข้างโซฟา  เอาไปล้างรวมกับขวดของผมที่ตะกี้..ตรงครัวหลังบ้าน  กรองน้ำกลับใส่ขวดมาแช่คืนเหมือนเดิม  การยกน้ำกระดกจาก
ปากขวด มันให้ความรู้สึกดิบเถื่อนแบบนี้เอง พวก-เอี้ย-ถึงได้ทำกัน หึ..หึ..อย่าเข้าใจผิดว่าผมเลียนแบบ
ทำไม่  ชั่วโมงนั่นหิวน้ำจัด..กอปรกับเจ็บตัวด้วย..ไม่อยากลีลามารยาทงาม..พิถีพิถันรินใส่แก้วแล้วค่อยดื่ม
ขอสักครั้งเถ่อะ!  ที่จะลองวางสมบัติผู้ดี..
ทำแบบเถื่อน ๆดูบ้าง ถึงเจอคำตอบว่า..ตัว-เอี้ย-ระยำสามตัวนั้น มันรู้สึกแบบไหน..มันถึงได้สถุล  ถ่อย..ทำตัวไร้สกุลกันแบบนั้น ผมไม่เชื่อว่า..มันเป็นกมลสันดานของ-เอี้ย-พวกมันดูตอนพวกหม้อสาว..กลับสุภาพ..พูดจาดี..วางตัวเยี่ยม แล้วทำไม..ถึงเลือกทำกริยาถ่อย ๆกับผมจริงเชียว ผมไปมีบุญคุณความแค้น..กับโคตรเง่าศักราชมันแต่ตอนไหน นึกยังไง...ก็หาคำตอบให้กับพฤติกรรมเลวระยำมันไม่ออก คนเจอกันโดยบังเอิญ
มีปากมีเสียงกระทบกระทั่งกันบ้างก็ธรรมดา ผมว่าหลาย ๆคนเค้าก็เคยเจอมา แต่คงไม่มีใครโดนลูกติดพัน..
ตามราวีไม่จบไม่สิ้นแบบผมกันหรอก  มันจะมีซักกี่หลาย..ที่ซวยซ้ำซวยซ้อนเหมือนผมโดน สังเวชชีวิตตัวเองชะมัด เกิดมากำพร้าพ่อตั้งแต่เล็ก..แม่ดันมีลูกเยอะ ฐานะทางบ้านไม่ได้ดีเหมือนใครเขาดิ้นรนปากกัดตีนถีบ..
ขอโอกาสเรียนให้สูง..จบมาแค่มีงานทำ  เพื่อจะได้กลับไปดูแลแม่..หญิงเหล็กคนเดียวในดวงใจ  ที่อดทนตรากตรำเลี้ยงลูกตั้งแปดคน แล้วไหงชีวิตกลับต้องมาเจอ..ไอ้พวกนรกส่งมาเกิดเข้าให้    เมื่อไหร่มันจะจบซะที ขอได้ไหม..ชีวิตปกติธรรมดาอย่างเคย ขอแค่นี้...จะให้ผมทำตัวยังไงผมก็ยอม.................
Part  12
หน้าชื่น..อกตรม.
                    พี่สาวเลิกงานถึงบ้านคงหกโมง ผมหาผ้าขนหนูผืนเล็ก แกะน้ำแข็งจากกล่องพลาสติก ที่ทำไว้กินเองแช่ในตู้เย็น มาห่อผ้าประคบเบ้าตาขวา ทำเกือบครึ่งชั่วโมง  พวกรอยช้ำตามตัวดีหน่อยที่อยู่ในร่มผ้า..ใส่เสื้อปิดไว้คงไม่รู้  ถึงจะปวดหนึบ ๆอยู่บ้าง แต่ก็ไม่มากแล้ว คงเพราะร่างกายผมแข็งแรงเป็นทุนเดิม ออกกำลังกายซ้อมกีฬาทุกวัน ทำให้ไม่ล้มหมอนนอนเสื่อ หากเป็นคนทั่วไปโดนเข้า ไม่ไข้ขึ้นก็นอนยอดน้ำข้าวแน่นอน
ดูนาฬิกาสี่โมงกว่าเข้าไปแล้ว หยิบกระเป๋าตังค์ ล๊อคประตูบ้านเดินไปซื้ออุปกรณ์ ตรงร้านขายยาหน้าปากซอย   
                       กลับมาจัดการหุงข้าว ทำกับข้าวไว้ให้พี่ผม นาน ๆครั้งจะมีโอกาสทำให้เค้ามั้ง  ส่วนใหญ่จะเป็นเสาร์อาทิตย์ ถ้าไม่ติดซ้อมบอลผมมักทำประจำ รวมถึงงานบ้านด้วย พวกซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน  ผมรับหน้าที่ทำอยู่แล้ว อาศัยตื่นเช้าตีห้าลุกมาจัดการก่อน อาบน้ำไปเรียน พี่ผมเหนื่อยจากงานที่บริษัทฯมามากแล้ว  
                           ไหนต้องรับผิดชอบค่าขนมแต่ละอาทิตย์ของผมอีก เดือนหนึ่งตกสองพันเข้าไปแล้ว  
เค้าให้ผมใช้อาทิตย์ละห้าร้อย  เฉลี่ยวันละเจ็ดสิบกว่าบาท นั่งรถไปกลับก็สิบกว่าบาท ที่เหลือเป็นค่าข้าว ยังแอบมีเก็บวันละสิบบาทเอาหยอดกระปุกไว้ เผื่อจำเป็นต้องใช้ฉุกเฉิน ส่วนค่าเทอมค่าสมุดหนังสือ..ยกเว้นอุปกรณ์การเรียน..ผมได้ทุนมาตลอด เลยทุ่นค่าใช้จ่ายไปได้เยอะ นี่ทุนมหาลัยก็ติดต่อมาแล้ว..ให้ผมเข้าโควต้านักกีฬา..เรียนฟรีเหมือนเดิม  ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ทางมหาลัยออกให้หมด แต่ผมต้องสอบให้ผ่าน 60%  ขึ้นไป ผมคิดว่า
ไม่เป็นปัญหาคงผ่านได้
                             ผมทำเรื่องตอบรับไปเรียบร้อยแล้ว..รอแค่สอบอย่างเดียวเอง นี้ก็เทอมสุดท้ายแล้วด้วย..
ใกล้ลาแล้วกับชีวิตนักเรียนปวช.3   หากต้องทนพวก-เอี้ย-กล..คงเฉพาะตอนนี้เท่านั้น  
จบแล้วแยกย้ายไปต่อที่อื่น...คงไม่เจอพวก-เอี้ย-มันแล้วล่ะ..คิดได้แบบนี้ค่อยมีกำลังใจสู้หน่อย ไม่เป็นไรวีมึง..
แค่สองเดือนเอง..ทน ๆเอาหน่อยละกัน  ปลอบตัวเองแบบนี้ดีกว่า  
                               แมทแข่งทิ้งทวนแมทสุดท้ายเริ่มวันอังคารนี้ จบแมทสิ้นเดือนพอดี หลังจากนั้น ต้องตั้งใจอ่านหนังสือสอบ ปิดเทอมใหญ่ผมจะทำงานพิเศษ มีอาจารย์ฝ่ายแนะแนวบอกว่า..ร้านสุกี้เดอะลุกหลังห้างพาต้ารับนักเรียน Past time  รายได้โอเคมีทิปให้อีกตะหาก แถมเลี้ยงข้าวด้วยไม่ต้องกังวลค่าอาหาร  ผมส่งรายชื่อให้อาจารย์แจ้งทางร้านเขาไว้แล้ว สอบเสร็จคงเริ่มได้เลย..ยังไงเรื่องซ้อมบอลต้องพักไว้ก่อน เริ่มอีกทีก็เข้าเรียนมหาลัยเลยทีเดียว อาจแวะไปซ้อมกับพวกรุ่นน้อง..รักษาฟอร์มไว้บ้างเป็นครั้งคราว ดูตารางว่างก่อน..คงไปบ่อยไม่ได้แต่ถ้าไม่ซ้อมเลยมีหวังฝีมือกับกำลังตกขึ้นมา เขาตัดสิทธิ์ไม่รับเข้าเรียน..กลายเป็นเรื่องใหญ่เลยล่ะทีนี้
                             ทำกับข้าวเสร็จ..ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนผ้า ไม่ลืมทายาหม่องตามรอยฟกช้ำ..สวมเสื้อเสร็จ
นั่งแปะผ้าก๊อตปิดตรงตาขวา เพื่อไม่ให้เห็นรอยช้ำเบ้าตา คืนนี้คงเขียวอมม่วงอ่ะแหล่ะ ใครถามจะได้บอกผง
เข้าตา รู้สึกเคืองขึ้นมา..เผลอเอามือขยี้แรงไปหน่อยเลยอักเสบ...ถึงได้ปิดผ้าเอาไว้..คาดว่าวันจันทร์น่าจะเอา
ออกได้  ยังไงเสียวันอังคารมีแข่งที่สนามศุกฯ ก็ต้องเปิดออกอยู่ดี   
                              นับตั้งแต่รู้จักกับ-เอี้ย-กล ผมต้องหาเรื่องโกหกคนเค้าไปทั่ว ไม่อยากให้ใครมากังวลไปด้วย
เกิดลุกลามใหญ่โต จะพากันวุ่นวายเดือดร้อนกันเปล่า ๆ ที่สำคัญ-เอี้ย-กลมันลูกบ้าเยอะถ้าหากมันทำยังที่ขู่ไว้ขึ้นมาจริง ๆผมไม่อยากให้พี่สาว กับเพื่อน ๆต้องเดือดร้อนด้วยสู้รับเคราะห์คนเดียวดีกว่า เต็มที่มันคงทำแค่นี้แล้วหล่ะ คงไม่มีอะไรจะหนักไปกว่านี้แล้วล่ะมั้งถ้าผมไม่ไปงัดข้อมันอีก
                                ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี..วันจันทร์ผมมาเรียนปกติ มีผ้าก๊อตปิดตาขวาไว้ข้างหนึ่งใครถามก็บอกเหมือนที่บอกพี่สาวนั่นแหล่ะ..คงเพราะพูดเป็นร้อยรอบ จนเนียนไม่มีใครสงสัยเลยแม้แต่เพื่อนในกลุ่มทุกคนก็เชื่อตามนั้น..ค่อยโล่งอก  
                               เย็นมาผมก็ซ้อมปกติ แต่ไม่ลงเล่นทีม..ให้น้องมือเซ็ทสำรองลงแทน ขอโค้ชวันหนึ่งปิดตาไว้ข้างมันไม่ถนัด เลยนั่งดูเข้าซ้อมข้าง ๆสนาม  หกโมงครึ่งระหว่างแข่งทีมกันอยู่ น้องเกศเดินเข้ามาพร้อม
น้องดา แต่ไอ้คนตามหลังมาด้วยนี่สิแม่ง-เอี้ย-ห้าตัวเลยที่นี้..ไอ้สองตัวหน้าเดิมที่เจอครั้งแรก แต่ผมไม่รู้จัก
ชื่อพวกมัน ดันมากับ-เอี้ย-กลด้วยวันนี้ พากันเดินตรงมาที่ผมนั่ง ลำบากใจจริงกู..ต้องแสดงละครต่อหน้า
น้องเกศอีก ดันบอกไว้ว่าพวก-เอี้ย-เป็นเพื่อนสนิท นี่ล่ะมั้งเค้าถึงเรียกว่า ‘หน้าชื่น อกตรม’
                        “หวัดดีค่ะพี่วี...เป็นอะไรค่ะถึงปิดตาไว้ข้าง”  มาถึงยิงคำถามทันที ไอ้ผมหน้าร้อนวูบเลยแหล่ะ
ตอบคนอื่นมาเป็นร้อย  ไม่รู้สึกละอายใจเท่าต้องมาโกหกต่อหน้าน้องเกศ ประเด็นคือตัว-เอี้ย-สามตัวคนที่ทำให้ผมต้องปิดตาอยู่..มันดันยืนอยู่ด้วยนี่แหล่ะ  ทำให้ผมอายชิบเป้ง..แต่ก็จำเป็นต้องพูดล่ะนะ   ก็เล่นบอกคนเค้าแบบนี้มาหมดแล้ว ก็ต้องไหลตามน้ำเหมือนเดิม
                                   “บังเอิญตาอักเสบนะครับ ไม่มีไรมาก..น้องเกศไปไหนมากัน ถึงเข้ามาซะเย็นเลย”  
รีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะวกมาเรื่องตาผมอีก เห็นพวก-เอี้ย-สามตัว..ยกยิ้มเยาะผม แต่ก็ต้องเก็บความรู้สึกโมโหไว้
ทำตีมึนซะดีกว่า..รู้ว่าคงไม่เนียนเพราะตอนนี้หน้าผมร้อนวาบเลย เหมือนโดนตบผลั๊วเข้าให้..จากสายตา-เอี้ย-ทั้งสามที่ล้อเลียนอยู่ตอนนี้
                                “เกศนั่งทานของว่าง หน้าปากซอยกันนะค่ะ หากรู้ว่าพี่วีไม่ได้ลงซ้อมทีมแต่แรก คงให้พี่กลชวนไปด้วยแล้ว พวกพี่เค้าพาไปเลี้ยงค่ะ ชดเชยวันเสาร์ที่ไม่ได้ไปดูหนัง  เป็นเพราะตาอักเสบหรือเปล่าค่ะ พี่วีถึงไม่ได้มาเรียน”   นึกไว้แล้วว่าต้องถามเรื่องโดนนัดวันนั้นจริงแล้วก็ตั้งใจเตรียมคำตอบไว้ว่าท้องเสีย  แต่เมื่อน้องเค้าเข้าใจไปว่าผมตาเจ็บ  ก็เหมาเอาเรื่องนี้เลยล่ะกัน..ไม่อยากบาปเยอะ..โกหกหลายเรื่อง
                          “อืม..ครับ...พี่ต้องขอโทษด้วยที่ผิดนัด”
                          “ไม่เป็นไรค่ะ รู้แบบนี้เกศค่อยสบายใจหน่อย..นึกว่าพี่วีเป็นอะไรเสียอีก..ถามคิ๋มก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับพี่ ไว้อังคารนี้พี่วีแข่งเสร็จเราไปดู..ที่มาบุญครองกันเลยดีไหม?”  ดูถ้าน้องเกศจะไม่เลิกล้มความตั้งใจ
ดูหนังจริง ๆ
                             “อังคารนี้พี่มีนัดแล้วนะครับ แต่น้องเกศดูกับเพื่อนพี่ก็ได้นี่  ว่าไงกล..อังคารนี้มึงว่างไปดูหนังกับน้องเกศเค้าเปล่า”  กูอุตส่าห์ไถ่โทษที่ทำนัดมึงล่ม แก้ตัวคืนให้แล้วนะ
                            “อืม..กูว่าง..น้องเกศดูกับพี่ก็ได้ครับ..เดี๋ยวพี่มารับ นัดกี่โมงดีล่ะ” สัด..พูดกับหญิง แม่งครับ
ทุกครับทั้งหน้าตาท่าทาง..สุภาพยังกะหลังตีนเป็นหน้ามือเลยมึง
                           “เกศกับดาจะไปดูคิ๋มแข่งก่อนค่ะ แข่งเสร็จเลยกะชวนพี่วีไปดูหนังต่อที่มาบุญครอง
ใกล้สนามศุกฯพอดี โทษนะค่ะ..พี่วีนัดใครไว้ค่ะ พอจะบอกได้ไหม”  น้องเกศเล่นมาแบบนี้ ทำเอาผมไป
ไม่เป็นเลย หากที่ไอ้คิ๋มบอกผมไว้..ว่าน้องเค้าแอบชอบผมจริง คงต้องการรู้ว่าผมนัดกับแฟน
หรือเปล่าแน่ ๆ จะไม่ตอบก็ใช่ที่...เพราะไอ้คนที่ผมติดนัดก็ไอ้คิ๋มเพื่อนน้องเค้าอีก เดี๋ยวก็ต้องรู้อยู่ดี  
เอาว่ะ!..พูดไปก็ไม่เป็นไร  ไม่มีไรอยู่แล้วนี่
                             “พี่นัดกับคิ๋มมันไว้นะครับ ว่าแข่งเสร็จจะดูหนังกันสักเรื่อง..ไม่ได้ดูนานแล้วเหมือนกัน”  บอกไปแหล่ะ!..น้องเกศยิ้ม ๆ คงโล่งอกที่ผมไม่ได้บอกนัดกับหญิง นึกแล้วเหมือนมีชะงักติดหลังยังไงไม่รู้ผมที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้  แล้ว-เอี้ย-ตัวพ่อดันพูดขึ้นมาซะงั้น
                                 “เห้ย!...ห่าวี..มึงเปลี่ยนรสนิยมเดทกับผู้ชายแล้วหรือว่ะ!..กูว่าแล้ว...มึงเรียนพาณิชย์
สักวันแม่งจะต้องหวั่นไหวแบบนี้ เป็นไงเหมือนที่กูพูดไว้ไม่ผิด”  อ่านะ..บัดซบสุด ๆ ดูวิธีการที่มันจะดีพเครดิตผมดิ เล่นแบบนี้เลยหรือว่ะ...ไอ้สันขวานมึง...ผมนี้คงหน้าแดงเถือกไปถึงไหนแล้ว  หนำซ้ำลูกคู่ตัว-เอี้ย-ที่เหลืออีกสี่ตัว..ดันหัวเราะขำหนุกหนานกันอีก   
                          “สัด..กล..ไอ้คิ๋มมันน้องในทีมกู กูติดค้างมันไว้..เลยถือโอกาสเลี้ยงหนังมันแทน”  เลยต้องตอบ
ไปตามจริง ยังไงต้องยอมรับว่าหน้าร้อนไปกับคำพูดมันเมื่อกี้จริง ๆ ใจอยากตะโกนใส่หูแม่ง
‘เพราะมึงอ่ะแหล่ะ..ทำให้กูต้องติดสินบนมัน...ห่าราก..’
                         “พี่กลอย่าพูดเล่นสิค่ะ..พี่วีหน้าแดงหมดแล้ว คิ๋มเค้าเพื่อนเกศเอง งั้นเอางี้..เกศว่าพวกเราไป
ด้วยกันนี่แหล่ะ..เดี๋ยวเกศคุยกับคิ๋มเอง นึกว่านัดสำคัญกับใครที่ไหน ถ้าเป็นคิ๋มก็ไม่มีไรหรอกค่ะ   
ตกลงตามนี้นะค่ะ”  น้องเกศยังยืนยันที่จะให้ผมไปดูหนังให้ได้ ผมก็จนปัญญาแล้ว..คงต้องไหลตามนั้น  
เห็น-เอี้ย-กลมันหรี่ตามองผมแล้ว ชักร้อน ๆหนาว ๆไม่ได้อะไรหรอกนะครับ มันรู้สึกเหมือนมันต้องการ
จะคุยกับผมเป็นการส่วนตัว  
                          “เห้ย!..วี..มึงไปห้องน้ำเป็นเพื่อนกูแป๊ปดิ ไม่เอาห้องน้ำในยิมนะโว้ย  กูอยากเข้าห้องน้ำ
ใต้อาคารข้างนอกนะ..อยากดูว่าเป็นไง เล่นละเลงผนังเหมือนโรงเรียนกูหรือเปล่า น้องเกศ..พี่ฝากเพื่อนพี่
ด้วยนะครับ..พี่ไปแป๊ปเดี๋ยว ขอลากไอ้เพื่อนเจ้าถิ่นมันไปเซอร์เวย์หน่อย มาคราวที่แล้วไม่ได้เข้าไปดู”
กะไว้แล้วไม่ผิด..ยังไม่ทันตั้งตัว มันเดินเข้ามาคล้องคอผมลากให้ลุกไปกับมันเฉยเลย พวกเพื่อน-เอี้ย-
ของมันมองยิ้ม ๆ เหมือนกับพวกผมสนิทคุ้นเคยกันดี สัด..พวกมึงนี้เล่นละครได้เนียนโคตรเลยน่ะ
น้องเกศก็ได้แต่พยักหน้าให้ ผมเลยต้องก้าวขาตามแรงควาย..ที่ล๊อคคอผมลากออกจากยิมไปกับมัน
                              ออกมานอกยิมจุดลับตาคนแล้ว..ผมสะบัดตัวให้มันปล่อยคอทันที แม่ง..ไม่อยากให้มันโดนตัวหรอก   ไม่ใช่ว่าผมสะดีดสะดิ้งนะครับ เข้าใจกันใช่ไหม..คนเราลองได้เกลียดถึงขั้นอยากกระทืบมันจมตีน
จะทำเป็นสนิทชิดเชื้อมันผะอืดผะอมน่ะ
                          “สัด...ปล่อยกูได้แล้ว มึงมีอะไรก็พูดมา”
                         “ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง ยังกะกูอยากกอดคอมึงนักนิ อึ้ย!..ขนลุกสัด ๆ..ยะแยงชิบหายกูกับมึงมาตกลงกันให้เรียบร้อย”  ดูท่ามันยักไหล่..ทำหน้าทำตาใส่ผม แม่งอยากถีบยอดหน้ามันจริง ๆ  
                         “ว่ามา..ตกลงไร”
                         “เรื่องน้องเกศ  กูว่าเค้าสนใจมึงว่ะ..”
                        “มึงเข้าใจอะไรผิดไปเปล่า...กูเห็นน้องเค้ามาตั้งนาน  ไม่เห็นเค้าจะไรกะกู จะมาบอกว่าเค้าชอบกูได้ไง  น้องเค้าบอกมึงเหร่อ”  ผมแกล้งแถมันไป  
                       “กูไม่ได้โง่ ห่าเอ้ย!...กูโทรคุยทุกครั้ง..มีแต่คอยถามแต่เรื่องมึง  แค่นี้กูพอจะดูรู้แล้ว ยิ่งแน่ใจเข้าไปใหญ่ก็เรื่องนัดดูหนังที่ผ่านมา..ก่อนกูจะไปกระทืบมึงคาบ้านนั่นอีก  แค่มึงไม่ไป...ถึงกะยกเลิกนัดกู
ควยเถ่อะ!...ยังเมื่อกี้อีกล่ะ สัด..อยากดูหนังกับมึงให้ได้ กูสงสัยตั้งกะกูชวนดูหนังแต่แรกแล้ว ดันมีเงื่อนไขให้มึงไปด้วยถึงยอมไป ไอ้ตอนแรกกูนึกว่า เพราะมึงเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน จะได้สะดวกใจไปกับกูได้ อย่างน้อยกูกับมึงเป็นเพื่อนกัน ที่กูไม่คิดมากเพราะให้น้องดาไปด้วย ตอนนี้กูเริ่มเข้าใจแล้ว กะจับน้องดายัดให้กูแน่ ๆ กูพอดูออกว่าน้องดาสนใจกู เจอไม่กี่ครั้งกูก็ดูออกแล้ว..สายตาผู้หญิงคนไหนคิดไงกะกู ส่วนน้องเกศร้อยเอาบาทชอบมึงแน่ ๆเพราะฉะนั้น..มึงต้องล่อมาให้กู”   พระเจ้า!...ไอ้-เอี้ย-นี่มันคิดอะไรของมัน คำว่าล่อมาให้กูมันหมายความว่ายังไงแน่ว่ะ
                                  “มึงหมายความว่าไง  กูไม่เข้าใจที่มึงพูด”
                                  “ควยเอ้ย...กูพูดออกชัดขนาดนี้ เสือกโง่อีก...ต้องให้พูดไทยแปลเป็นไทยให้ฟังอีกหรือไงว่ะ...มึงฟังไว้ให้ดี และหัดทำความเข้าใจด้วย กูจะพูดชัด ๆอีกครั้งเดียว ขืนยังแกล้งโง่อีก กูอัดมึงแน่....
กูต้องการให้มึงหลอกน้องเขา..ไปเที่ยวหอกู..กูหารกับเพื่อนเช่าเอาไว้ วันอังคารหลังจากดูหนังเสร็จมึงต้องชวนเค้ามาเที่ยวต่อที่หอกู เดี๋ยวกูเคลียร์พื้นที่ไว้ล่วงหน้า  จากนั้นทีเหลือกูจัดการเอง  เข้าใจแล้วใช่ไหมที่นี้”  
โอ้!..ชีวิตผมไม่เคยเจอใครที่คิด-เอี้ย-ได้เท่าไอ้ห่ารากนี้เลยจริง  มันคิดยืมมือผมหลอกน้องเค้ามาให้มันทำเรื่องทุเรศ ๆ ผมคงทำได้หรอก แค่แนะนำให้รู้จักกันผมก็รู้สึกผิดมากแล้ว ถ้าน้องเค้าชอบมันหรือเป็นการสมยอมทั้งสองฝ่ายว่าไปอย่าง แต่นี้มันไม่ใช่วิธีล่อลวงผู้หญิงเค้ามาฟัน  เพื่อสนองตัณหาของมันฝ่ายเดียว
“กูไม่ทำ...มึงขอให้กูช่วยเรื่อง-เอี้ย-ไรกูไม่ว่า แต่เรื่องนี้กูไม่ทำเด็ดขาด”  ผมปฏิเสธมันไปทันที
                               “มึงต้องทำ..มึงไม่มีทางเลือก...กูสั่งให้มึงทำมึงต้องทำ หรือมึงจะยอมให้กูกระทืบมึงอีก”
มันใช้กำลังมาขู่ผม   
                             “ได้..ถ้ามึงพอใจกระทืบกู แล้วกูไม่ต้องทำเรื่องอุบาทว์...บัดซบพรรณนี้ กูยอมให้มึงกระทืบ
แต่กูขอถามมึงสักคำเถ่อะ  ตกลงมึงจีบน้องเค้าเนี๊ยะ มึงชอบเค้าจริงหรือเปล่าว่ะ หรือต้องการแค่ฟันเขาทิ้ง”  
ผมอยากรู้จริง ๆครับ ถึงกล้าถามมันไป
                                 “ตอนแรกกูก็ชอบอ่ะน่ะ...แต่พอคุย ๆไป กูว่าไปกับกูไม่ได้หรอก นิสัยบางอย่างกูรับไม่ได้
เอาแค่ฟันเสร็จก็จบกัน  พอใจหรือยังนี่กูจริงใจนะ ถึงบอกมึงไม่ปิดบัง” แม่ง..เชื่อมันแล้วจริง ๆพูดมาได้หน้าตาเฉย ทำยังกะมันนิสัยดีซะจน  คนอื่นไม่คู่ควรกับมันซะงั้น
                                “กูว่า..ไหน ๆ มึงก็ไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับน้องเค้า..กูว่ามึงเลิกเถอะ ไม่เห็นจำเป็นต้องทำอะไร-เอี้ย- ๆแบบนี้เลย..มึงไม่กลัวบาปติดตัวมึงเหร่อว่ะ...น้องเค้าเป็นผู้หญิงเสียหายมากนะเว้ย คิดถึงหัวอก
พ่อแม่เค้าบ้างสิ..เค้าจะเสียใจแค่ไหนหากลูกสาวโดนหลอกไปข่มขืน มึงเองอาจเสียอนาคต ติดคุกเอาได้นะ
ถ้าเกิดพ่อแม่เค้าเอาเรื่องขึ้นมา”  ผมเตือนสติมัน เพื่อมันได้คิดขึ้นมาบ้าง
                                “เรื่องนั้นมึงไม่ต้องห่วงกูหรอก ลองได้อยู่กับกูสองต่อสองไม่รอดกูสักราย ขี้คร้านจะเป็นฝ่ายวิ่งตามกูต้อย ๆ กี่รายมาแล้วหล่ะที่กูเจอ แรก ๆก็เล่นองค์ทำเป็นยากซะ..พอโดนเข้าหน่อยร้องหาแต่กู
กูทิ้งมาเยอะแล้ว..ส่วนเรื่องใครจะเอาเรื่องนะ มึงตัดออกจากความคิดมึงได้เลย ลูกคุณหนูขนาดนี้  พ่อแม่คงกล้ามาประจานเอาเรื่องกับกูหรอก อย่างดีก็ปล่อยให้เรื่องมันเงียบ ลองมาแจ้งตำรวจจับกูดิกูจะได้ให้ขึ้นหน้าหนึ่งเสียกันไปข้างหนึ่งเลย ลูกสาวโดนกูกระแทกถึงหอ..วิ่งเร่มาหาถึงที่จะว่าไม่สมยอมกูได้ไง ของไม่ได้อยู่หน้าแข้งหัวเข่า ถ้าไม่ถกกระโปรงอ้าขาให้กูแล้ว..จะแยงเข้าไปได้ไงว่ะ”  โอ้ย!...ไม่ไหวจะเคลียร์ ฟังความคิดมันดิ จนปัญญากับมันแล้ว พูดไปเหมือนสีซอให้ควายฟังจริง ๆ ผมเชื่อแล้วว่าคนบางคนพูดไปก็เท่านั้น..ความคิด
มันต่ำ มันมักจะมองว่าตนเองคิดดีคิดถูกแล้ว ต่อให้ใครพูดแย้งให้เหตุผลยังไง..มันก็คงไม่ฟัง  ผมไม่อยากจะฟังเรื่อง-เอี้ย- ๆแบบนี้อีก เลยตัดบทมันซะ
                              “งั้นมึงจะทำอะไร..เรื่องของมึง แต่จะให้กูช่วยกูไม่ทำ”  ย้ำมันไปให้ตายผมก็ไม่มีทางทำเรื่องที่มันสั่งหรอก นรกกินหัวผมตายเลยทีนี้
                            “แต่มึงต้องทำ เพราะมีมึงคนเดียวเท่านั้น ที่สามารถชวนเค้ามาได้ กูเชื่อว่าแค่มึงเอ่ยปากชวน
ขี้คร้านจะระริกระรี้ยังกะปลากระดี่ได้น้ำ วิ่งโล่ตามมึงทันทีล่ะไม่ว่า”  ดูมันพูดดูถูกเพศแม่มันดิ มันคิดได้ไงว่าคนอื่นจะเป็นอย่างที่มันพูดไปเสียหมด ผมล่ะอยากรู้จริง ๆ ไอ้แนวความคิดชั่ว ๆแบบนี้มันได้มาจากไหน..ครอบครัวมันเป็นยังไงว่ะ ดู ๆแล้วหากตัดอคติออกจากใจให้หมด..พูดตามจริงไอ้-เอี้ย-กลมันถือเป็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเลยทีเดียว..คิ้วเข้ม..ตาคม..จมูกโด่ง..เคราครึ้ม..ผิวเข้มแบบแมน ๆผมยังอิจฉามันเลย เพราะผมขาวบางทำให้ดูนุ่มนิ่มไม่ค่อยแมน..ส่วนมันสูงหนา..ล้ำสมส่วนกล้ามเนื้อแน่นตึง..สมกับวัยเจริญพันธุ์ของมันแหล่ะ กล้ามขาภายใต้กางเกงนักเรียนของมันรัดตึง..
ดูก็รู้ว่าแข็งแกร่งแค่ไหน..ไอ้ผมโดนถีบโดนเตะมาแล้ว โดนเต็ม ๆขนาดนั้นรู้รสดีว่ามันโคตรถึกเลยเชียวล่ะ..ส่วนฐานะคงไม่ธรรมดา ไม่งั้นมันคงไม่เรียนโรงเรียน xxx  ได้หรอก  ค่าเทอมก็ไม่ใช่ถูก ๆ ที่เห็น ๆมันมีเงินหม้อสาวหน้าใหญ่เลี้ยงเพื่อนได้ คงพอมีอันจะกินอะแหล่ะ...คาดว่าน่ะ
                            “มึงอย่าวิจารณ์น้องเค้าเสีย ๆหาย ๆเลยว่ะ กูฟังแล้วเหมือนมึงไม่ใช่ลูกผู้ชายยังไงไม่รู้
ที่เอาผู้หญิงมานินทาลับหลัง กูขอยืนยันคำเดิมอีกครั้ง กูไม่ทำ...มึงอย่าดึงกูทำเรื่องระยำแบบนี้เลย
กูขอเถอะว่ะกล”  ผมพยายามพูดกับมันดีดี เพื่อมันจะรู้สึกดีและยอมรับฟังคำแนะนำผมบ้าง
                            “หึ..มึงมันไอ้อ่อน..รู้จักผู้หญิงน้อยไป.. ผู้หญิงดีดีกูก็นับถือ ส่วนพวกร่าน ๆแรด ๆกูก็พูดไปตามจริง   อีกหน่อยมึงก็คงรู้เองแหล่ะ ถึงตอนนั้นพาลจะมานึกถึงคำพูดกูเอา ไว้มึงเจอกะตัวเองก่อน
อย่างน้องเกศนี่..กูบอกมึงคำเดียว..ชั่วโมงบินไม่ใช่น้อย ไม่สดซิงใสปิ๊งอย่างที่มึงคิดหรอก กูถึงไม่รู้สึกผิดไง..
จะอะไรกันนักหนา กูลงทุนเสียเวลามาร่วมสองอาทิตย์ ค่าโทรศัพท์หมดไปเท่าไหร่กูก็ต้องถอนทุนคืนมั้งดิ..
กูรับปากกับมึงก็ได้  กูขอครั้งเดียว...แล้วจะไม่วุ่นวายกับมึงอีก แถมจะไม่ตอแยกับน้องเกศของมึงด้วย แต่ถ้าเกิดน้องเค้าติดใจกูขึ้นมา..ตามกูเองมึงจะมาว่ากูไม่ได้นะโว้ย!  ดังนั้นมึงห้ามปฏิเสธกู”  เคยเป็นไหม สุดท้ายคนที่ปวดหัวกับเป็นเราเองผมกำลังเป็นอยู่..ตอนนี้รู้สึกปวดหัวตุบ ๆเข้าให้ ไม่คิดว่าจะมาเจอ-เอี้ย-ที่พูดไม่รู้เรื่องได้ขนาดนี้
                                 “กล..กูพูดกับมึงครั้งสุดท้าย กูไม่ทำ”
                                 “มึงไม่ทำ..พี่สาวมึงเดือดร้อนแน่”
                                 “ไอ้-เอี้ย-!..มึงว่าไงนะ..ไหนพูดใหม่ดิ”  มันยกคิ้ว..ยิ้มเยาะมุมปาก ทำตาหรี่ใส่..โคตรยียวน
กวน`สวย`สุด ๆ ถ้าใครมาเห็นหน้ามันตอนนี้ล่ะก็ อยากถีบยอดหน้าแม่งกันทุกคนแหล่ะ...
                                “กูหมายความตามนั้น มึงไม่ทำตามที่กูบอก กูจะให้เพื่อนกูอีกกลุ่มหนึ่ง..เอาพี่มึงไป
โทรมแทน มึงเลือกเอา..ระหว่างน้องเกศที่ไม่ใช่ญาติมึง..กับพี่สาวมึง..มึงจะเลือกปกป้องใคร กูพูดแค่นี้..เก็บไปคิดให้ดี คืนนี้สี่ทุ่มกูโทรเอาคำตอบ”  มันพูดจบเดินหันหลังกลับเข้าโรงยิมไปแต่ผมหน้าซีดปากสั่นระริก
ก่อนจะเข่าอ่อนทรุดนั่งตรงขอบฟุตบาท..แบบคนหมดแรงจะยืนหลังจากฟังข้อเสนอสุดท้ายของมัน คุณเป็นผมคุณจะเลือกทำอย่างไร อย่าบอกว่าผมต้องไปแจ้งความ..ต้องบอกก่อนกฎหมายสมัยนั้น..เค้าไม่รับแจ้งถ้าเหตุยังไม่เกิด แค่คาดการณ์ว่าจะเกิด..ตำรวจจะด่ากลับคุณมาทันที เค้าจะรับแจ้งลงบันทึกประจำวันก็ต่อเมื่อมีเจ้าทุกข์ และเกิดคดีแล้วเท่านั้น  ผมควรจะเลือกทางไหนดี ที่พอจะทำให้ไม่ต้องมีใครเดือดร้อนทั้งสองฝ่าย คนหนึ่งก็พี่สาวผม พี่คนเดียวที่ผมทั้งรักและเทิดทูน ผมไม่ยอมให้เกิดเรื่อง-เอี้ย- ๆขึ้นกับพี่ผมเป็นแน่ แล้วอีกคนหนึ่งก็น้องร่วมสถาบัน..ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เหมือนกัน ผมไม่-เอี้ย-พอที่จะส่งน้องเค้าไปขึ้นเขียง-เอี้ย-กลมันหรอก
                                     ยิ่งคิดหัวจะระเบิด..แม้จะเข้มแข็งแค่ไหน แต่ใครจะรู้ดีกว่าตัวผมเองกันหล่ะแท้ที่จริงภายนอกที่ดูเข้มแข็งยิ้มง่าย..หัวเราะร่าเริงเป็นนิสัย แต่ภายในผมไม่ได้เป็นแบบที่เห็นผมมีหัวใจมีเลือดเนื้อ
รู้สำนึกผิดชอบชั่วดี เมื่อถูกกดดันขนาดนี้ ผู้ชายอายุ 18 ปีตอนนั้นเลยได้แค่เพียงก้มหน้า ปล่อยน้ำตาไหลอาบแก้มเป็นทาง..มันไหลออกมาเอง ผมห้ามไม่ได้จริง ๆ ในอกมันอึดอัด..กดดันจนแทบระเบิด ไม่รู้จะจัดการกับปัญหาตรงหน้านี้ยังไงดี..มืดตันไปหมดผมจะพูดจะคุยกับใครก็ไม่ได้ เพราะผมเดินมาไกลถึงขนาดนี้แล้ว จะผิดก็ผิดที่ผมเอง..ดันเล่นตามเกมส์ของไอ้กลมันตั้งแต่ต้น..ยอมรับสมอ้างเป็นเพื่อนกัน..สร้างภาพให้มันในสายตาคนอื่นว่าเป็นเพื่อนสนิทผม พอถึงวันนี้จะไปพูดให้ใครฟังว่ามัน-เอี้ย- และบังคับผมให้ทำเรื่อง-เอี้ย-คิดหรือว่าพูดไปใครเขาจะเชื่อ..ดีไม่ดีอาจว่าผมสร้างเรื่องมาโกหกหลักฐานอะไรล่ะจะยืนยันถึงความชั่วช้าของไอ้กลมัน ในเมื่อทุกอย่างมันยังเป็นเพียงแค่ความคิดมิได้มีการกระทำเป็นรูปธรรม..จนก่อความเสียหายขึ้นมาแล้วเมื่อไหร่   
                                 ไหล่สั่นสะท้าน..น้ำตาไหลเป็นทางย้อยลงเสื้อกีฬาชุ่มไปหมด  หลุดสะอื้นเบา ๆ ได้ยินเพียงคนเดียว จมจ่อมกับความมืดริมฟุตบาทปราศจากผู้คน ผมปวดใจ อึดอัด อัดอั้น ทรมานเกิดคำบรรยาย
เพื่อนที่ดีของผมที่สุดในตอนนี้คือน้ำตา  มันไหลต่อเนื่องไม่ขาดสาย....
                                      “อึก..ฮือๆ..อึกๆ!...”  พยายามอั้นเสียงสะอื่นไว้เต็มที่..ลูกผู้ชายนายวี ต้องมานั่งร้องไห้
เพราะจนปัญญา...กับปัญหาที่รุมเร้าเข้ามาอยู่นี่ ไม่ว่าจะเลือกทางไหน ก็ขัดกับมโนธรรม ศีลธรรมความดีงามทั้งหลายทั้งปวงที่มีอยู่ทั้งสิ้น แล้วผมต้องทำยังไงกับทางเลือกเพียงแค่สองทางไม่มีแล้วหรือ..ทางไหนก็ได้ที่ไม่ใช่แบบนี้...สวรรค์มีตาช่วยชี้แนะผมหน่อย....ผมต้องทำยังไง..เป็นไปได้..เป็นผมแทนได้ไหม..ที่จะต้องเจอกับความเลวร้ายระยำตำบอนซะเอง...โดยไม่ต้องให้ใครมาเดือดร้อน..มาเจอความบัดซบเหล่านี้..
ผมขอตั้งจิตกุศลที่มี ขอหนทางที่ดีให้ผมด้วย.......ผมกราบวิงวอนล่ะครับ..หากกรรมดีที่ผม
มีมา ขอให้เกิดปัญญา..นำหนทางที่ดีมาแก้ไขปัญหาผมที.....สาธุ...?

GBOMK

ขอบคุณคับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณนะครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

nattan010

ขอบคุนครับ

imanaji

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

ton521

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ

Yhoon

pt200

ขอบคุณครับ

Blackblood888

ขอบคุณมากๆๆครับ

MissA

ขอบคุณครับผม

MissA

ขอบคุณครับผม

otheraom

ขอบคุณครับ

chackytum

สนุกดีครับ

4_NAY

ขอให้เจอทางออกดีๆนะ