เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ ? 13 - 14 ?

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
                             ผมขอตั้งจิตกุศลที่มีขอหนทางที่ดีให้ผมด้วย.......ผมกราบวิงวอนล่ะครับ..หากกรรมดีที่ผม
มีมา ขอให้เกิดปัญญา..นำหนทางที่ดีมาแก้ไขปัญหาผมที.....สาธุ...?
Part  13
สวรรค์ในอก..นรกในใจ.
หลังจากกลับเข้ายิม ผมตรงเข้าไปหาโค้ชขออนุญาตกลับก่อน นี่ก็เกือบสองทุ่มแล้วให้เหตุผลว่าผมจะรีบไป
ผักผ่อน พรุ่งนี้จะได้ไม่มีปัญหาตอนแข่ง โค้ชอนุญาติให้กลับได้คงคิดเหมือนกันว่าผมอยู่รอจนเลิก..ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรดังนั้นผมจึงเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดนักเรียน..เสร็จเรียบร้อยก็สะพายกระเป๋า หอบสมุดหนังสือออกมา
“พี่วีกลับเลยหรือค่ะ”  น้องเกศถามผมขึ้นทันทีที่เห็นผมเดินมาถึง
“ครับ...พี่ว่าจะกลับไปพักเอาแรงไว้แข่งพรุ่งนี้นะครับ..”
“งั้นเกศกับดากลับด้วยเลยล่ะกัน ป่ะ! ดากลับกันดีกว่า”  พอน้องเค้าพูดขึ้นมา ไอ้-เอี้ย-กลมันก็ยกคิ้วใส่ผมทันที เหมือนจะย้ำว่า..กูบอกมึงแล้วว่าเค้าชอบมึง  
“เอ่อ!..น้องเกศไม่อยู่รอคิ๋มเลิกก่อนหรือครับ”  ผมถามหยั่งเชิงน้องเค้าไม่อยากให้กลมันปักใจว่าน้องเค้า
ชอบผม  เผื่อมีช่องปฏิเสธมันได้
“ไม่ดีกว่าค่ะ....ไหน ๆ พี่วีก็กลับพอดี เกศกลับพร้อมเลยดีกว่า รีบกลับไปทำการบ้านให้เสร็จได้ไม่ต้องดึก พรุ่งนี้จะได้หมดห่วง..ไปเชียร์พี่วีกับคิ๋มได้อย่างสบายใจ อย่างไม่ต้องกังวลไงค่ะ” เมื่อน้องเค้าให้เหตุผลมาแบบนี้ ผมจนปัญญาที่จะพูดไรต่อ เลยยักหน้าไปให้-เอี้ย-กลมันทำเป็นอมยิ้ม  มองผมกวนส้น..-เอี้ย-มาก ๆ...
“พวกกูกลับด้วยเลย น้องเกศน้องดาครับ..เดี๋ยวพวกพี่นั่งรถไปส่งปากซอยหน้าบ้านเหมือนวันนั้นเลยดีกว่า นี่ก็เพิ่งจะสองทุ่มเอง” -เอี้ย-กลมันพูดขึ้นมา
“ไม่ดีกว่าค่ะพี่กล...วันนี้พี่วีไม่ว่างไปด้วย มันจะดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะพวกพี่ ชุดนักเรียนเด็กช่างกันทั้งนั้น ใครเห็นเค้าจะไปฟ้องพ่อกับแม่เกศเอาได้ หาว่ามีนักเรียช่างกล มาส่งถึงหน้าปากซอย เกศจะมีปัญหาภายหลังล่ะทีนี้ แต่ถ้าพี่วีไปด้วยไม่เป็นไร เกศยังสามารถพูดได้ว่า..รุ่นพี่โรงเรียนเดียวกันมาส่งด้วย”   น้องเกศพูดขึ้นมาแบบนี้ แถมจ้องหน้าผมอีก ผมเข้าใจน้องเค้านะ เด็กผู้หญิงเรียนพาณิชย์..เด็กช่างไปส่งเป็นพรวน-เอี้ย-ตั้งห้าตัว คนรู้จักมาเห็นเค้าก็คงต้องพูดกันแน่นอนอยู่แล้ว แต่จะให้ผมไปส่งด้วย..คงบอกได้คำเดียวว่าวันนี้ผมไม่สะดวกจริง ๆมีเรื่องให้ต้องคิดเยอะ แถมต้องแข่งอีกพรุ่งนี้ ถ้าจะต้องนั่งรถตะลอนส่งหญิงแล้วล่ะก็ ขอบายดีกว่า
“ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ครับ เผอิญพี่ไม่สะดวกไปด้วยนะครับ น้องเกศคงไม่ว่าอะไรพี่นะ”
ผมต้องรีบออกตัวก่อน..-เอี้ย-กลมันจะชิงพูดขึ้นมา หากมันเกิดบ้าลากผมไปกะมันด้วยเหมือนคืนนั้นอีก ผมคงสติแตกกันพอดี  
“เกศไม่ได้ว่าอะไรนี่ค่ะ เพียงแต่บอกเหตุผลให้พี่กลฟังด้วยเท่านั้น ถ้าพี่เค้าจะไปส่งเกศ..ก็ควรมีพี่วีไปด้วย เมื่อพี่วีไม่สะดวก เกศก็ให้พี่กลไปส่งไม่ได้จริง ๆค่ะ พี่กลเข้าใจใช่ไหมค่ะ?” น้องเค้าพูดทิ้งท้ายโดยหันไปบอก
ไอ้กลมัน
“อ่า..ครับ..พี่เข้าใจ ไม่เป็นไรครับ..งั้นเราเดินออกไปกันเลยดีกว่า เดี๋ยวพี่ส่งขึ้นรถเมลล์ตรงป้ายก็ได้”  พูดจบมันก็ยักหน้าให้พวก-เอี้ย-มันยกขบวนกันเดินออกไป  
ถึงป้ายรถเมลล์...น้องเกศก็พยายามชวนผมคุย เรื่องทั่วไปนะครับ เช่นผมจะเรียนต่อที่ไหนหลังจบแล้ว จะต่อปวส.ที่โรงเรียนเลยหรือเปล่า ผมก็แบ่งรับแบ่งสู้ว่า..รอดูก่อนยังไม่ได้ตัดสินใจอะไรประมาณนั้น  ส่วน-เอี้ย-กล..น้องดาก็ชวนมันคุยนั่นคุยนี้ตลอด มันก็เอ่อออไปกับน้องเค้าหน้ายิ้ม ๆแต่ภายในใบหน้ายิ้ม ๆ นั่นผมรู้ว่ามันแกล้งทำ   แล้วรถสายศิริราชแถวบ้านน้องเค้าก็มา พวกผมเลยส่งสองสาวขึ้นรถไป พอรถออกพ้นตาไปแล้ว
-เอี้ย-ตัวพ่อก็เข้ามาคุยกับผมทันที
“เป็นไง..กูพูดไว้ผิดป่าว..น้องเค้าสนใจมึง อาจถึงขั้นชอบเลยก็ว่าได้ กูแม่งไม่อยากจะคิด รูปหล่อ  เข้มแมนอย่างกูกลับไม่มอง ดันชอบขาว ๆ ติ๋ม ๆอย่างมึงซะนี้ อย่างนี้ต้องโดนกูจัดสักดอก แล้วจะติดใจจนลืมมึง
ไปเลย”    มันพูดมาแต่ละคำ..ผมแม่งระอามันจริง ๆ ใจอยากกระแทกหมัดอัดปากให้เลือดกลบสักที  แต่ดูแล้วเรื่องคงจบไม่สวย-เอี้ย-ห้าตัวสมุนมันอีกล่ะ  นี่ไม่รู้มันมีพวกกี่กลุ่มบ้าง  ดูมันขู่ผมไว้ดิ  บอกจะให้พวกมันอีกกลุ่มดักพี่ผมไปโทรม เลยคิดว่าได้ไม่คุ้มเสีย สู้เฉย ๆ นับหนึ่งถึงสิบในใจไม่ต้องสนใจคำพูดมันเลยดีกว่า  ผมจึงนิ่ง ๆ ไม่โต้ตอบไรมัน
“กูว่ามึงตัดสินใจได้แล้วม้าง ไม่ต้องรอถึงสี่ทุ่มให้กูเสียค่าโทรศัพท์ไปถามหรอก จริงป่ะ..เอ่อ..กูลืมบอกไอเดียใหม่กูว่ะ เพิ่งคิดออกเมื่อกี้นี้เอง สด ๆ ร้อน ๆ ถึงมึงไม่ยอมช่วยกู..นอกจากกูจะเล่นมึง ให้เพื่อนกูทำกับพี่สาวมึงแล้ว กูกะใช้น้องดานี่แหล่ะ เป็นตัวล่อน้องเกศมาให้กูฟันอีกทีแต่กูคงต้องปี้น้องดาให้เรียบร้อยโรงเรียนกลสิทธิ์ก่อนนะโว้ย...พอติดใจกูแล้ว...ค่อยตะล่อมให้พาน้องเกศมาให้กูฟันต่อ หลังจากนั้นค่อยจัดหนักให้น้องเกศทีหลัง ส่วนน้องดากูกะยกให้เพื่อนล่อต่อ  แบบน้องดาไม่ใช่เป็คกูว่ะ  พูดตรง ๆ แค่ถูๆ ไถๆ ชั่วครั้งชั่วคราวพอได้ แต่ให้เก็บไว้เป็นกิ๊กคงไม่ไหว  มึงว่าไง..แจ่มไหมไอเดียกู อย่างน้อยช่วยมึงตัดสินใจได้เร็วขึ้น ถ้าหากมึงช่วยกู นอกจากพี่มึงจะไม่โดนแล้ว กูรับปากจะไม่ดึงน้องดามาเกี่ยวด้วยเลย สนใจไหมข้อเสนอใหม่ที่กูยื่นให้เนี๊ยะ”
ผมฟังมันพูด..โกรธจนควันออกหู ความคิดมันแต่ละอย่างที่หลุดออกปากมันมานี่ บัดซบ..นรกสิ้นดี   
ผมไม่รู้ว่ามันใช้สนตีนคิดหรือไง ถึงได้ต่ำทรามขนานนี้ ว่าจะไม่พูดกับมันแล้ว แต่มันอดไม่ได้จริง ๆ
“กล..กูถามจริง ๆ เห่อะ..มึงมีปัญหาทางจิตหรือเปล่าว่ะ..ทำไมความคิดมึงแต่ละอย่างมันถึงได้-เอี้ย-ระยำขนาดนี้ว่ะ ขอโทษที่กูพูดตรง ๆ”  ผมยังรักษามารยาทกับมันอยู่  ถึงไม่ได้ใส่อารมณ์ไป  ทั้งที่ตอนนี้ขอบอกว่า
แทบอยากกระทืบมันจมตีนเลยทีเดียว
“หึ..หึ..ขอบคุณที่ชมว่ะ อย่างกูจะมีปัญหาทางจิต-เอี้ย-ไร ถ้าจะมีก็คง...จิตหงุดเงี้ยวซะมากกว่า...สามเวลาหลังอาหาร  นี่ไหงกูถึงต้องการน้องเกศมารักษา ถ้ามึงไม่ช่วยกูจะหายไหมล่ะ
ห่ะ...ห่ะ...ห่า!”  แม่ง...สมุน-เอี้ย-มันที่ฟังอยู่ก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกันอีก..ยังกะเห็นเป็นเรื่องบันเทิงเริงใจกันซะงั้น นรกจริง...ไอ้พวกชิงหมาเกิด คิดแต่เรื่อง*อะไรในหัวตลอด  ผมได้แต่ส่ายหน้า  ก่อนจะหันมามองถนนรอรถเงียบ ๆ ไม่อยากจะคุยกับแม่งมันแล้วรู้ว่าลงอิหรอบนี้  มันเจตนายั่วให้ผมหงุดหงิด ดูมันพูดดิ กวนตีนชัด ๆ
ผมไม่ยอมเป็นตัวตลกให้มันปั่นหัวเล่นได้หรอก   เกลียดหน้าแม่งชิบเป๋ง.......
สงบได้สักพัก รถสายโรงบาลตากสินผ่านมา  สมุน-เอี้ย-มันสี่คนยกมือส่งสัญญาณให้  มันยกมือขึ้นตอบไป  
ก่อนพวกมันจะเดินขึ้นรถไปกันหมด  เหลือมันกะผมรอรถอยู่สองคนไอ้เรื่องยกมือคงเป็นสัญลักษณ์พวกมันที่รู้กันอะไรประมาณนี้  เห็นมันทำกันบ่อย ทำเป็นเท่ห์..ควายเอ้ย..ที่เรื่องแบบนี้เสือกคิดขึ้นได้  แอบด่ามันในใจอยู่ดีดี  เกือบสะดุ้งขึ้นมาเหมือนกัน  -เอี้ย-กลมันเสือกเอามือมาตบบ่าผมซะแรง  ก่อนจะวางแหมะไว้เหมือนเพื่อนจับบ่ากันเฉย  พร้อมพูดขึ้นมาว่า
“คิดไรอยู่มึง หน้านิ่วคิ้วขมวด ด่ากูอยู่อะดิ”  สัด...สันขวาน  เสือกรู้อีกว่ากูด่ามึงผมไม่ตอบ พยายามเบี่ยงตัวออกจากการเกาะบ่าของมัน แต่แม่งไม่ยอมปล่อยกลับกระชากไหล่ผมเข้ามาซะแรง  จนกระแทกหน้าอกมันเข้าให้  
“ปึ๊ก!..”  ไอ้ผมก็เจ็บไหล่เหมือนกัน  แต่มันดันมองผมตาขวาง ไอ้ควย...มึงดึงกูเองเห่อะ
“มึงทำกูเจ็บ เดี๋ยวจะโดนไม่น้อย เบ้าตาปิดไปข้างยังไม่เข็ด ไอ้-เอี้ย-นี่”  ขู่กูอีก
“ควยเห่อะ!..มึงดึงกูเอง  จะมาว่ากูได้ไงว่ะ!.”
“ไม่เพราะมึงเสือกดิ้นบิดหนีกูก่อน คิดดิ..กูจะดึงมึงหรือเปล่า ไอ้สมองหมา..โง่แล้วยังเสือกอวดฉลาด”
ดูปากมันดิ...มันทำผมเจ็บ..ผมไม่ว่าสักคำ ดันด่าผมอีก  ผมได้แต่มองหน้ามันแบบไม่พอใจสุด ๆ
“เอาเข้!..ทำเป็นจ้องกู....เดี๋ยวพ่อตบลูกตาหลุดเลย..สัดนิ...อย่าเรื่องมากทำตัวดี ๆ หน่อยกูกำลังอารมณ์ดี กะนั่งรถไปกับมึงแล้วเชียว  อย่าทำให้กูหงุดหงิดได้ไหมว่ะ”  
“แล้วมึงจะนั่งรถไปกับกูเชี้ยไร..ข่าวว่าบ้านมึงอยู่หนองแขมเห่อะ คนละโยชกับทางไปบ้านกูเลยนิ...เสือกนั่งไปกับกูทำไม”  ผมเถียงมันกลับล่ะ ไม่อยากสงบปากแล้ว ไอ้-เอี้ย-นี่ต่อให้วางตัวยังไง..มันก็ไม่รู้สึกหรอก ลองมาหมดทุกวิธีแล้ว
“ไม..กูพอใจ..มึงมีปัญหาไร..บ้านมึงเป็นเจ้าของอู่รถเมลล์รึไง..กูถึงนั่งไม่ได้”  ฟังมันพูดดิ
“กล..ขอทีเห่อะว่ะ...กูถามมึงดีดี..มึงจะนั่งรถไปกับกูทำไม..มึงก็แค่ตอบแบบมนุษย์ทั่วไปเค้าคุยกันนะ
ได้ไหมว่ะ.” ผมยอมอ่อนให้มันแล้วน่ะ  ไอ้-เอี้ย-นี้นิสัยมันเด็ก  ชอบเอาชนะให้ได้
“โทษทีว่ะ..มึงขอกูที..กูคงจัดให้ไม่ได้...ข้อแรกกูไม่ใช่เกย์  ไม่ชอบอัดถั่วดำ...ข้อสองกูสงสารมึง   หากกูหลับหูหลับตาจัดให้ กูกลัวมึงขี้ไม่ออกเป็นเดือนแน่ ๆ ตูดคงฉีกจนหมอไม่รับเย็บเลยแหล่ะ..555!”
“ไอ้..กล!...ไอ้-เอี้ย-!”  ผมสติแตก ปี๊ดขึ้นมาทันที หลุดตะโกนซะเสียงสูงเลยดีที่ตรงนี้ไม่มีใครอีก  นอกจากผมกับมันสองคน
“ว้าว!..ว้าว!...แต๋วแตกเลยมึง..ตะโกนทำ-เอี้ย-ไร  เกิดใครไม่รู้นึกว่ากูทำไรมึง  กูเสียนะโว้ย...หมดกันพอดี..
เกิดเข้าใจผิด คิดว่ากูกดมึงตรงป้ายรถเมลล์เข้าให้...บรรลัยเกิดแน่..ประวัติอันยิ่งใหญ่ของยอดชายกลสิทธิ์  
คงป่นปี้ด่างพร้อยเพราะตุ๊ดหน้าจืดอย่างมึง  อย่ามาแต๋วแตกตรงนี้เลยว่ะ..นะ..ถือว่ากูขอร้องเพื่อภาพพจน์ที่ดีของกู”  มันพูดพร้อมกับยักคิ้วข้างเดียว  กวนตีนใส่ผมอีก   ผมทั้งโกรธทั้งโมโห  แทบอยากบีบคอให้แม่งตายคามือเลย  ให้ตายในชีวิตผมตั้งแต่เกิดมา  ไม่เคยนึกอยากฆ่าใครเท่าไอ้-เอี้ย-กลมาก่อน  พาลโมโหตัวเองด้วย  ที่ตอบโต้อะไรมันไม่ได้   ได้แต่เม้มปากจ้องมันตาถลนมันกับหน้าระรื่นชอบใจเข้าไปใหญ่..ที่กวนประสาทผมจนหน้าเขียวได้   อึ้ยๆ!
“แม่ง!...โว้ย!..”  ผมทนมองหน้ากวน`สวย`มันไม่ไหว  โมโหสบถเสียงดัง..ก่อนที่จะเป็นบ้าประสาทเสียไป
ซะก่อน  เลยตัดสินใจเดินหนีมันดื้อ ๆ ซะงั้น  กะเดินไปเรื่อย ๆให้อารมณ์มันสงบ  ค่อยไปต่อรถเมลล์ป้ายหน้าเอาก็ได้
“อ้าว!...แหกปากเสร็จ...เดินหนีกูซะงั้น..นึกว่าทำแบบนี้แล้วจะหนีกูพ้นอะดิ...โด่..ทำเป็นน้อยใจ..แค่กูไม่ยอมให้เจี้ยวหวานแค่เนี๊ยะทำงอน...มึงไม่บอกนิ..ว่าอยากอมของกูใจจะขาด..เอางี้ไหม...กูจัดเพื่อนแทนให้ ไอ้ก๋อยกะไอ้ต่อ..มันรอส่งยอดมึงอยู่นะเว้ย..เห็นบอกอยากลองอัดถั่วดำมึงดูสักครั้ง..เอาไหม..เดี๋ยวกูไปบอกมันให้”  แม่ง...ไอ้นรกส่งมาเกิด..ผมอุตส่าห์เดินหนี  มันยังเสือกตามเห่าหอนเดินตามผมมาอีก  มันจะเอายังไงกับผมว่ะ
“-เอี้ย-กล!...มึงจะเอาไงกะกู..พูดมาตรงๆ เลยดีกว่า..”  ผมเลยต้องเป็นฝ่ายหยุด  หันหน้าไปตวาดถามมันซะงั้น   เหลือจะทนกับมันจริง ๆ
“โอ๊ะ..โอ!...ทำเป็นดุ...ก็ได้..เอาจริงนะ...มึงทำตามที่กูขอ..แล้วกูจะไม่กวนประสาทมึงอีก...ตกลงไหม..พรุ่งนี้ตามแผน  ดูหนังจบ มึงชวนน้องเกศไปนั่งเล่นหอกู  ไปพร้อมกันเลยที่เหลือปล่อยเป็นหน้าที่กูเอง”  
มันไม่จบ   จุดประสงค์ยั่วผมแทบบ้านี้ก็แค่เรื่องหื่นสนองตัณหามันอีกจนได้
“เอาล่ะ...กล..มึงจะให้กูพูดกี่ร้อยครั้ง  พันครั้ง  กูก็คงยืนยันคำเดิมน่ะแหล่ะ...กูทำแบบนั้นไม่ได้ จริง ๆนะ..
กูกลัวบาป...ถึงไม่สนองกูวันนี้  ก็กลัวมันเกิดกับลูกหลานกูในวันหน้า  หากพวกเค้าเกิดเป็นผู้หญิง  แล้วถูกหลอกไปข่มขืน  รุมโทรม  หรืออะไรก็แล้วแต่   กูคงรับผลของการกระทำนั้นไม่ได้แน่ ๆ  มึงไม่กลัวกรรมมันตามทันมึงบ้างเหร่อว่ะ....มึงไม่มีน้องนุ่งเป็นผู้หญิงบ้างเลยรึไง”  ผมพูดไม่ทันจบดี
“พอ..ๆ. พอเลย....สัด...มึงไม่ต้องยกกัณฑ์เทศน์มาอบรมกูหรอก ห่า..เล่นเอากูขนหัวลุกเลย...พูดซะเห็นภาพเลยสัด....ถึงไงกูตั้งใจไว้แล้ว  มึงเปลี่ยนความคิดกูไม่ได้หรอก  สรุปตกลงมึงไม่ช่วยกูว่างั้น  พูดมาคำเดียว”  ผมเห็นแววตามันไหววูบไปเหมือนกัน  แต่ก็แค่นิดเดียว   นึกว่ามันจะคิดได้  ดันเสือกย้ำเอาคำตอบจากผมซะงั้น
“กูไม่อยากทำ  ตกลงมึงไม่บังคับกูแล้วใช่ไหม?”  ผมถามมันแหล่ะ....
“อืม..มึงไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ.”  อ่าห่ะ!..ผมฟังผิดไปหรือเปล่าเนี้ย...-เอี้ย-กลับใจหรือไงฟะ...เอาให้ชัด ๆดิ
“มะ..มึง..มึงไม่บังคับกูแล้วจริงดิ”
“สัดเอ้ย!...ไม่ก็ไม่ดิว่ะ...หรือมึงจะให้กูบังคับมึงทำ  ไอ้-เอี้ย-นี่..พอไม่ให้ทำเสือกเซ้าซี้อยู่ได้”  
พระเจ้า!...มันไม่ให้ผมทำแล้ว สุดท้ายสิ่งที่ผมอธิฐานตั้งจิตไว้ก็เกิดผล ไม่ว่าจะบุญกุศลกลใดก็ตามที่ดลให้-เอี้ย-ตัวนี้กลับใจ รู้ผิดรู้ชอบผมก็ขอขอบคุณแทนทุกชีวิต..ที่จะเดือดร้อนจากน้ำมือมันด้วยครับ
“แล้วมึง..จะยืนยิ้มอีกนานไหม....กูไม่ให้มึงทำ..ไม่ได้หมายความว่ากูจะไม่ฟันน้องเกศ   แค่เปลี่ยนจากมึงไปใช้คนอื่นแทนก็จบ กูบอกแล้วไง..กูเตรียมแผนสำรองไว้แล้ว  มึงไม่ยอมทำกูยืมมือน้องดาก็ได้  พรุ่งนี้กูให้น้องดาชวนมาหอกูก็จบ  กูกดน้องเกศ ยกน้องดาให้เพื่อนกูไป   เป็นไง..พอใจหรือยัง...สบายใจมึงแล้วดิที่กูไม่ต้องบังคับมึงทำ”  ผมปากอ้าตาค้าง   นึกไม่ถึงกับความคิดของมัน   คิดว่ามันจะกลับใจ  ไม่นึกไม่ฝันว่ามันยังจะมาไม้นี้อีกสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผมขอบคุณไปเมื่อกี้  ผมขอถอนคืนมาก่อนได้ไหม   เพราะยังไงน้องสองคนก็ยังโดนพวกมันกะพาไปรุมโทรมอยู่ดี..........อ่า.นี่แหล่ะ..ผมว่า..คนเรา..สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจกันจริงๆ..ผมกำลังเป็นอยู่เลยล่ะ?
Part  14
ทิงเจอร์ขาว.
สรุปผมกับไอ้-เอี้ย-กล ต่างคนต่างกลับ มันไม่ได้ตั้งใจนั่งรถไปกับผมอย่างที่พูดหรอกมันแค่จะยั่วโมโหผมเท่านั้น แต่เรื่องที่พูดทิ้งท้ายไว้นี่ตะหาก ผมคิดหนักเลยที่นี้ หากมันหลอกน้องสองคนไปกดหอมันขึ้นมา ผมไม่รู้จะมองหน้าน้องเค้ายังไง  เพราะเค้าเข้าใจว่ามันคือเพื่อนผม มันทำ-เอี้ย-ไรขึ้นมา เขาก็ต้องคิดว่าผมมีส่วนรู้เห็นเป็นใจด้วยแน่ ๆ  เหมือนเขวี้ยงงูไม่พ้นคอ..นั่นแหล่ะครับ..กว่าผมจะข่มตานอนได้..ตาเป็นหมีแพนด้าเลยล่อเอาเกือบตีสาม
เช้าผมทำธุระส่วนตัวเป็นปกติ วันนี้ต้องเอาผ้าปิดตาออก มีรอยช้ำให้เห็นไม่มากนักแอบหยิบลองพื้นพี่สาวมาทากลบปิดไม่ให้เห็น  พอกล้อมแกล่มช่วยได้เยอะทีเดียว  มาถึงโรงเรียนเหมือนปกติ บ่ายโมงโค้ชเรียกรวม..
ให้พวกผมนั่งรถประจำของโรงเรียนไปแข่งที่สนามศุภฯ น้องเกศ น้องดา กับสามสาวห้าวเพื่อนซี้ผมไปด้วย
ไอ้โรจมันมาไม่ได้..อาม่ามันไม่สบายแอดมิดอยู่โรงบาลตากสิน  มันต้องรีบไปเยี่ยมพร้อมญาติ ๆทั้งบ้าน
พวกที่มานั่งรถมาพร้อมกันหมด..ครื้นเครงได้อีก เพราะปรบมือร้องเพลงกันตลอดทาง  พาเอารถที่ผ่านไปมามองกันทุกคัน ยิ่งช่วงติดไฟแดงด้วยแล้ว มองกันงง ๆ คงคิดว่านักเรียนโรงเรียนนี้มันไปทัศนศึกษากันชัวร์
ถึงได้สนุกสนานกันทั้งคันรถลืมบอกไป..รถที่ใช้เป็นรถหกล้อเบาะนั่งยาวสองข้าง นั่งได้เกือบสามสิบคน
ดังนั้นตอนนี้ในรถรวม ๆ ยี่สิบคนนั่งสบายไม่แออัดเลย พวกผมมาถึงสนามศุภฯ ก็เกือบบ่ายสองโมง  รถติดมาก..เพราะแข่งใจกลางเมือง ดีที่ตารางแข่งบ่ายสองโมงครึ่ง   มาถึงสนามเห็น-เอี้ย-กลกับ-เอี้ย-ห้าตัว..นั่งบนอัศจรรย์อยู่ก่อนแล้ว  พอเห็นกลุ่มพวกผมเดินเข้าไปมันโบกมือให้รู้ว่านั่งอยู่ตรงนี้  น้องเกศน้องดาเลยแยกตัวไปรวมกลุ่มกับพวกมัน  แต่ไอ้สาวห้าวเพื่อนผมมันไม่ไปด้วย  พวกมันนั่งของมันใกล้เก้าอี้นักกีฬาทีมผมนั่นแหล่ะ
โค้ชสั่งให้พวกผมรีบเปลี่ยนชุดลงวอร์มในสนาม  เพราะใกล้แข่งแล้ว พวกเราทั้งทีมเลยจัดการเรื่องส่วนตัวกันอย่างเร็ว ก่อนรวมกันวอร์ม  ซึ่งคู่แข่งโรงเรียนดัง..คู่ปรับเก่ามาถึงแล้วเช่นกัน  แบ่งวอร์มคนละฝั่งตาข่าย
การแข่งเริ่มขึ้น เป็นไปอย่างดุเดือดตื่นเต้นทุกเซ็ท  ต้องมาตัดสินกันเซ็ทห้า สมัยนั้นยังไม่ใช้กติกาใหม่  ยังแข่งแบบ 15 แต้ม  ฝ่ายเสริฟได้แต้ม  ไม่ใช่แบบเรลลี่พอยส์ ที่ใช้กติกา 25 แต้มเหมือนปัจจุบัน สุดท้ายโรงเรียนผมก็เอาชนะไปอย่างฉิวเฉียดในเซ็ทห้า รักษาดีกรีแชมป์เก่าไว้ได้  แข่งอีกทีวันศุกร์เลยทีเดียว เจออีกแมทก็เข้าไปรอบสองแล้ว หลังจากนี้คู่แข่งไม่น่ากลัวเท่าไหร่ เพราะที่หินสุดก็แมทแรกนี่แหล่ะดีกรีรองแชมป์เหมือนกัน ปีที่แล้วก็เจอกันรอบชิง ปีนี้ต้องรอดู..ไม่แน่อาจวนมาเจอกันตอนรอบชิงอีกครั้งได้
อาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อย โค้ชเรียกรวมเพื่อพูดคุยรายละเอียดการเล่นที่ผ่านมาก่อนสอบถามว่าใครจะติดรถไปลงที่ไหน  ไม่มีใครติดรถโรงเรียนกลับสักคน ต่างมีเป้าหมายไปเดินเล่นมาบุญครองกันทั้งนั้น   จากนั้นโค้ชก็ปล่อยแยกย้าย    ก่อนกลับเข้ายิม..ผมแวะถามไอ้สาวห้าวสามคน ที่ยืนรออยู่หน้ายิมแข่ง..ว่าพวกมัน
มีโปรแกรมไปต่อกันหรือเปล่า พวกมันบอกจะไปหารุ่นพี่ในมหาลัยจุฬาฯ  จะเข้าไปดูพวกพี่เข้าซ้อมบาสฯ
คงไปเซอร์เวย์โควต้านักกีฬากันนั่นแหล่ะ  จากนั้นพวกมันขอแยกไปกันต่างหาก ผมไอ้คิ๋มเลยเดินเข้าไปหา
น้องเกศน้องดา   เข้ามาได้ไม่ทันไรพวกน้อง ๆ เดินสวนมาพอดี  เราทั้งหมดเลยยกโขยงกันไปมาบุญครอง
จำนวนคนปาเข้าไป 9 คน  มีผม  ไอ้คิ๋ม  น้องเกศ  น้องดา  ไอ้-เอี้ย-กล  ไอ้-เอี้ย-ก๋อย ไอ้-เอี้ย-ต่อ  ไอ้-เอี้ย-นัท  ไอ้-เอี้ย-วิทย์ สองคนหลังเพิ่งรู้จักชื่อมันนี่แหล่ะ เจอสองครั้งรู้จักแต่หน้า ไม่เคยคุยกะพวกมันหรอก  
พวกเราพากันไปยังชั้นโรงหนัง เลือกหนังที่จะดูจองตั๋วไว้ก่อน ตามใจสาว ๆ เค้าล่ะอยากดูเรื่องอะไร
ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้วยังไงก็ได้ ไอ้กลมันออกค่าตั๋วให้สองสาว ส่วนเพื่อนมันจ่ายกันเองผมก็จ่ายให้คิ๋มมันแหล่ะ  รับปากไว้ว่าจะเลี้ยง  มันจะไม่ยอมให้ผมจ่ายให้  ผมต้องแกล้งขู่มันไปไม่อยากเสียเวลาแย่งกันจ่าย  มันทำหน้ามุ่ยก่อนจะบอกว่า งั้นค่าน้ำกับป๊อปคอร์นมันจ่ายเอง  ผมเลยตามใจมัน  แต่กว่าหนังจะฉายก็บ่ายสี่โมงครึ่ง
ตอนนี้เหลือเวลากว่า 30 นาที  พวกเราต่างลงความเห็นไปกิน MK  กันก่อน  ดีเหมือนกันผมหิวแล้วด้วย แข่งเสร็จยังไม่ได้กินไรเลย
มาถึงร้านโชคดีมีที่นั่งว่าง  ปกติหาที่ว่างลำบาก  แต่วันนี้โต๊ะใหญ่ว่างพอดี เราเลยไม่ต้องรอ  จัดการทำเวลา..
สั่งตามความชอบแต่ละคน ผมสังเกตุพวก-เอี้ย-กลมันทุกตัว ว่าผิดปกติไรกันหรือเปล่า  กลับไม่เจอพิรุธผิดสังเกตุสักอย่าง ตรงข้ามพวกแม่งแต่ละตัว..สุภาพบุรุษขั้นเทพกันเชียวล่ะ ผมเองอายมันด้วยซ้ำ  มันเล่นบริการสาว ๆ ซะดูดีมีสกุล ไม่เหลือมาดสถุลที่มีให้เห็นสักนิดผมซะอีกกลับให้น้องเกศตักนั่นหยิบนี่ให้ ทั้งที่พยายามบอกน้องเค้าแล้ว..ว่าไม่ต้องบริการผมหรอก   ให้ดูแลตัวเองเถอะ น้องเค้าก็ยังอยากจะทำ  เล่นเอา-เอี้ย-กลมองผมตาขวางหลายทีเหมือนกันกับคิ๋มก็ปกติสบาย ๆ ไม่ไรมาก เสร็จจากกิน MK  เรากลับโรงหนังกันเลย เหลือเวลาไม่ถึงห้านาที  
ส่วนค่าใช้จ่าย MK  หารกันหมด ของน้องเกศกับน้องดาเสี่ยกลเค้าเลี้ยง สองสาวไม่ต้องออกไร ส่วนผมนะหรือ...หึ..หึ..หึ...คิ๋มมันไม่ยอมให้ผมจ่าย มันขอออกส่วนของผมให้เอง แลกกับตั๋วหนัง ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง..
เลยปล่อยเลยตามเลย ไปๆ มาๆกลายเป็นมันออกเยอะกว่าผมซะงั้นไหนจะซื้อน้ำแป๊ปซี่กับป๊อปคอร์นอีก
สรุปผมเลี้ยงหนัง แต่ที่เหลือมันเลี้ยงผมหมด เบาะนั่งในโรงหนัง นั่งเรียงกันเป็นแถว  ตัวแรกคิ๋มนั่ง  ตามด้วยผม  น้องเกศ  น้องดา  -เอี้ย-กล และที่เหลือพวก-เอี้ย-ห้าตัว
ระหว่างดูหนังตัวอย่าง น้องเกศชวนผมกินขนมขบเคี้ยวที่ซื้อมา  ผมจะปฏิเสธก็กระไร เลยต้องหยิบ
กินบ้าง  น้องเค้าดูมีความสุขยิ้มให้ผมจนตาหยี  ส่วนคิ๋มมันก็คอยสะกิดให้ผมกินป๊อปคอร์นด้วย ผมไม่อยากให้มันเสียน้ำใจก็ต้องเปลี่ยนสลับกิน  กลายเป็นผมกินทั้งขนมทั้งป๊อปคอร์น นี่ไม่เท่าไหร่..พอรู้สึกคอแห้งจะกินน้ำนี่สิ  คิ๋มมันซื้อแก้วใหญ่แก้วเดียว ใส่มาหลอดเดียวตะหาก พอผมจะหยิบก็เกรงใจ มันเห็นผมอึก ๆ อัก ๆ ดันยกแก้วยื่นให้ผมถึงปาก เลยรับมากินตามระเบียบ ส่งคืนให้..มันดันเอาหลอดไปดูดต่อหน้าตาเฉยซะงั้น  ไอ้ผมจะไม่คิดมาก  แต่มันนะสิ...อิตอนดูดหลอดเดียวกับผม  มีเหลือบตามองหน้าผม  แถมยักคิ้วให้อีก เล่นเอาหน้าผมร้อนวาบเลยทีนี้ ต้องเฉมองจอหนังไป ได้ยินมันหัวเราะในคอ..หึ.หึ..หึ..ให้อีก
หนังสนุกมาก ไม่ขอบอกว่าเรื่องไรแล้วกัน รู้แต่ว่าสนุกหลายรสชาด หนังจบปาเข้าไปหกโมงครึ่งแล้ว  
พวกผมออกจากโรงหนัง  ก็พากันนั่งรถไปแถวสามย่าน  มากินก๋วยเตี๋ยวในตลาดนั่นแหล่ะ สั่งอะไรเสร็จเพื่อน-เอี้ย-กลมันอาสาบริการตักน้ำให้ มันลุกไปกันสามคน แต่ผมพิรุธท่าทางพวกมัน เลยจับสังเกตุตลอด  ส่วนไอ้กลกับไอ้ต่อก็ชวนน้องเกศน้องดาคุยกันเรื่องหนังที่ดูมา  ผมเดาไม่ผิดคิดว่าแก้วน้ำของสองสาว..ที่พวกมันถือมาให้ตรงหน้าผิดปกติชัวร์  แอบเห็น-เอี้ย-ก๋อยสบตากับ-เอี้ย-กลมันแวบหนึ่ง  เพื่อไม่ให้ผิดพลาดขึ้นภายหลัง  
ผมตัดสินใจปัดโดนแก้วน้องเกศหกเต็มโต๊ะ  พาให้ทุกคนต้องขยับก้นลุกจากเก้าอี้ทันที เพราะน้ำมันไหล
เจิ่งนองโต๊ะไปหมด  ก่อนจะรอผ้าเช็ดโต๊ะมาเช็ดให้เรียบร้อยใหม่ ผมแกล้งขอโทษขอโพยที่สะเพร่าตะกี้  แต่มันยังเหลือแก้วน้องดา นึกวิธีไม่ออกเลยทำอาสาไปหยิบน้ำให้ใหม่  จังหวะที่หยิบแก้วน้องเกศผมแกล้งลื่นน้ำ
ที่เจิ่งพื้นปัดแก้วน้องดาตีลังกาลงไปกองพื้นข้างล่างอีกแก้ว  
“พี่วี...เป็นอะไรค่ะวันนี้..หน้ามืดหรือเปล่า ทำไมดูโก๊ะจังค่ะ ปกติพี่วีไม่เคยเป็น”  น้องเกศพูดขึ้นมา
น้ำเสียงดูเป็นห่วงผมมาก ๆ ไม่มีเสแสร้งหรือประชดในน้ำเสียงเลย ผมรู้สึกดีที่ตัดสินใจทำเรื่องงี่เง่านี้ขึ้น
ก่อนจะยิ้มเจื่อน ๆ ไปให้น้องเค้าแล้วพูดขึ้นว่า
“คงจะใช่อ่าครับ ออกจากโรงหนังมารู้สึกมึน ๆอยู่ คงนั่งดูหนังนานไปหน่อยข้างในมันมืด ปรับตัวไม่ทัน..
ขอโทษนะครับ เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้ใหม่แล้วกัน”  รีบหันหลังเดินไปเอาน้ำ มาให้ใหม่ทั้งสองแก้ว -เอี้ย-กลตามผมมาทันที ต้องบอกว่าร้านที่เรากินมันอยู่ในตลาด  ต้องบริการตักน้ำกินเอง เค้าตั้งไว้ให้ใกล้ ๆรถขายก๋วยเตี๋ยว
นั่นแหล่ะ โต๊ะที่พวกผมนั่งต่อเป็นโต๊ะยาวมากันเก้าคน เลยใช้โต๊ะพับสองตัวต่อกัน ห่างที่เอาน้ำพอประมาณ   
“มึงทำ-เอี้ย-ไร...ไอ้สัด...”  พอมันยืนซ้อนหลังผม  ก็กัดฟันพูดข้างหูผมทันที
“ป่าว!..กูทำไร...กูลื่นมึงก็เห็น”  ผมปฏิเสธมันเสียงสูง  รู้ว่าไม่เนียน  แต่ทำไงได้ ยิ่งเห็นอาการมันไฟรน
ขนาดนี้  ยิ่งมั่นใจเข้าไปใหญ่ว่าน้ำสองแก้วนั้นมีปัญหาชัวร์  
“มึงรู้ไหม  ที่มึงทำ..เล่นกูหมดไปสองพันทันที  มึงจะชดใช้กูยังไง”  ผมไม่เข้าใจที่มันพูด  -เอี้ย-ล่ะสิ..น้ำเปล่า
แก้วล่ะพันบ้านป๊ะมึงดิ  เจ้าของร้านยังไม่พูดสักคำ -เอี้ย-นี่ดันตีราคาแทนซะงั้น รีบตักน้ำเดินหนีมันกลับโต๊ะทันที  วางน้ำให้น้องสองคนแล้ว  กำลังจะนั่ง  -เอี้ย-กลมันเอามือจับบ่าผมบีบไว้ไม่ให้นั่ง  ก่อนจะพูดขึ้นมา
“เดี๋ยวพี่กับไอ้วี  ไปซื้อขนมถังแตกแป๊ปหนึ่งนะ  เห็นขายอยู่ตรงที่เราเดินผ่านมาเมื่อกี้  พวกเรากินกันไปก่อน ป่ะ!..วีมึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อย กูอายว่ะ!..ไม่กล้าซื้อคนเดียว..แห่ะ..แห่ะ..แห่ะ!.”
มันมาแบบนี้..ผมจำเป็นต้องเดินออกมากับมัน ห่างโต๊ะมาไกลพอสมควร ผมจับมือมันออกจากไหล่ทันที
แต่มันไม่ยอมปล่อยดันพูดข้างหูผมซะงั้น
“เดินไปกับกูเฉย ๆอย่าเรื่องมาก ก่อนกูจะหมดความอดทน สวมบทโหดจิ้มพุงมึงทะลุซะก่อน”
มันขู่จนต้องตามมันไปก่อน ฟังจากน้ำเสียงมันเอาจริงแน่ ท่าทางมันโกรธจนเส้นเลือดฝอย ลูกตาขาวขึ้นริ้วแดงเลยล่ะตอนนี้ คิดว่าคงโกรธผมมากถึงมากที่สุด แต่มันพยายามสะกดอารมณ์เอาไว้  มันพาผมมาร้านขนมถังแตกจริง ๆ ก่อนจะสั่งขนมจากป้าคนขาย  จนเค้าใส่ถุงเรียบร้อย จ่ายเงินเสร็จแทนที่มันจะพาผมกลับ มันกับดึงผมเลี้ยวตรงมุมตึก ตรงนี้ปลอดคน ผมคิดว่าคงไม่มีไร  อยากมากก็แค่ต่อว่า   แต่ผมคิดผิดเพราะ......
“ปึ๊ก!..ปึ๊ก!..อุก...”  จุกตัวงอเลยครับผม ครับมันกระแทกมัดขวาเข้าลิ้นปี่ผมเต็มแรงสองที จนถึงกับลงไปนั่ง
ยอง ๆ น้ำตาเล็ดเลยทีเดียว  เพราะซ้ำรอยเก่าที่มันฝากไว้ให้วันเสาร์  ยังไม่หายดีเท่าไหร่ ผ่านมาแค่สามวัน..
โดนอัดเข้าไปอีก..เลยเป็นอย่างที่เห็น ก่อนมันจะยืนเท้าเอว มือซ้ายถือขนมถังแตกไว้ด้วย  
“มึงรู้ไหม น้ำสองแก้วที่มึงคว่ำไปตะกี้  กูแลกมาด้วยเงินถึงสองพัน”  ผมแม่งไม่เข้าใจที่มันพูดมองหน้ามันนิ่ง ๆ พร้อมกับมือยังกุมท้องไปด้วย
“ไม่ต้องแปลกใจ กูสั่งทิงเจอร์ขาวมา ให้เพื่อนกูใส่ในน้ำสองแก้วนั่น ตอนนี้มันหายไปในอากาศ หญิงก็
ไม่ได้กด..เงินก็สูญ มึงจะรับผิดชอบกูยังไง”  ผมไม่รู้จักทิงเจอร์ขาวคือไร เข้าใจว่าคงทิงเจอร์ล้างแผล..ทำไมมันถึงแพงขนาดสองพันเชียว  ผมซื้อมาล้างแผลขวดห้าบาทเอง  
“ทิ้งเจอร์-เอี้ย-ไรมึง ราคาตั้งสองพัน แล้วมึงเอาไปใส่น้ำให้น้องเค้ากินทำไม  เค้าใช้ล้างแผลมันกินได้ที่ไหน”  
ผมยังไม่ยอม  เถียงมันทันทีเหมือนกัน
“ไอ้ควายเอ้ย!...โง่...ไม่รู้-เอี้ย-ไรสักอย่าง..ยังเสือกอวดฉลาดอีก..กูจะบอกมึงนะโว้ย!..ทิงเจอร์ขาว...ไม่ใช่ทิงเจอร์ที่มึงใช้ล้างแผล ยาปลุกเซ็กส์โว้ย!...ควยเห่อะ..กูจะเอาทิงเจอร์ล้างแผล ใส่ให้กินทำเชี้ยไร...หมดกัน..ของก็ไม่มีแล้วด้วย  กว่าจะสั่งได้ไม่ใช่ง่าย ๆนะมึง นึกว่ามันมีขายทั่วไปหรือไง ที่นี่มึงรู้แล้ว มึงจะชดใช้ให้กูยังไง”  ผมฟังมันปากอ้าตาค้าง  แม่งเล่นใส่ยาปลุกเซ็กส์ให้น้องเค้าเลยเหร่อว่ะเนี๊ยะ ทำไมมันคิด-เอี้ย-กันขนาดนี้ว่ะ!
“กูไม่รู้..ถ้ามึงจะเอาเงินคืน กูมีไม่พอ ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวกูมีสามร้อย แต่กูจะพยายามเก็บคืนให้มึง ขอเวลา
ไม่เกินสิ้นเดือน”  ผมตอบมันไปตรง ๆ ถ้ามันจะให้ผมชดใช้เรื่องเงินสองพัน ผมก็จะคืนให้มัน คิดคร่าว ๆกระปุกออมสินมีพันกว่าบาท เก็บค่าขนมอีกสองอาทิตย์..สิ้นเดือนผมคงมีคืนให้มันได้
“หึ..เรื่องเงินส่วนหนึ่ง แต่เรื่องที่กูจะได้ฟันน้องเค้าแล้วแห้วเนี๊ยะ มึงจะชดใช้กูยังไง”  มันโกรธผมเรื่องที่มันอดฟันน้องเค้า ระยำจริง..ๆ...เลวบริสุทธิ์เลยง่ะ
“มึงจะทำเค้าทำไมว่ะ ผู้หญิงเค้าก็ไม่ได้ทำ-เอี้ย-ไรกะมึง ถึงกับวางยาเค้าทำลายเค้า มึงคิดได้ไงว่ะกล กูขอเถอะ
ว่ะ..นะ...ถือว่ากูขอร้องได้ไหมว่ะ”  ผมพยายามหว่านล้อมมันอีกครั้ง เผื่อมันจะมีมโนสำนึกที่ดีขึ้นมาได้
“มึงนี่มัน..อึ้ย!...กูอุตส่าห์ไม่บังคับให้มึงทำแล้วนะ..ได้ตามนั้นยังไม่พอใจอีก..นอกจากจะทำกูหายนะ..แผนล้มไม่เป็นท่าแล้ว มีหน้ามาขอร้องกูอีก...สัด...ตกลงมึงเอาไงว่ะ...จะบอกให้...กูเปลี่ยนใจให้มึงไปชวนเค้าไปหอกูแทน...ยกเลิกที่บอกจะไม่ให้มึงทำ...กูเงี่ยนไม่ได้ออกมาเป็นอาทิตย์แล้ว ดังนั้นมึงไม่มีทางเลือก  ทำไงก็ได้พาน้องเค้าไปหอกูเดี๋ยวไปถึงโต๊ะกูจะบอกเพื่อนกูกลับกันไปก่อน  ส่วนมึงพาน้องเกศไปหอกูให้ได้  จัดการให้ไอ้คิ๋มมันกลับไปซะ..ก่อนที่กูจะหงุดหงิดเอามันมายำตีนระบายอารมณ์กูแทน มั่นไส้ฉิบหาย...ผู้ชาย-เอี้ย-ไร  
มองผู้ชายตาเยิ้ม  กะฟันมึงเต็ม ๆดิ กูไม่ได้โง่ที่มองมันไม่ออก มึงรีบเอามันไปให้ไกลตีนกูก่อนเลย ป่ะ!..ไปได้แล้ว" มันดึงผมลุก มีน้ำใจจัดเสื้อตรงที่มันชกเมื่อกี้ให้อีก  ก่อนจะแกล้งทำเนียนกอดคอผมกลับไปที่โต๊ะ
ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นได้หน้าตายมาก.......
“โห!..เกศนึกว่าพี่กลพาพี่วี..ไปช่วยคนขายเขาผสมแป้งถังแตกซะอีก  นานจังเลยค่ะ”  
มาถึงน้องเกศที่ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองเลยก็พูดแซวขึ้น มองหน้าน้องแล้วให้นึกสงสารขึ้นมาจนจุกอก  คำพูดพาซื่อที่น้องเค้าพูด กับน้ำใจที่มีให้ผม คุณคิดว่าผมทำร้ายน้องเค้า..ตาม-เอี้ย-กลมันสั่งได้หรือเปล่า ถ้าผมทำ..
ไม่ต้องเกิดเป็นคนแล้ว  เมื่อไม่มีทางเลือกคงต้องแก้ไขด้วยตัวผมเอง
“เผอิญคนรอซื้อเยอะนะครับ พวกพี่เลยรอนานไปหน่อย นี่กินกันอิ่มหมดแล้วหรือครับ”  
ผมเปลี่ยนเรื่องทันที เพราะเห็นชามก๋วยเตี๋ยว..ที่ว่างเปล่าตรงหน้าแต่ละคน ก็รู้ว่าอิ่มกันหมดแล้ว คงมีผมกับ
-เอี้ย-กลที่ยังไม่ได้กิน  แต่คนขายเค้าก็ไม่ได้ทำมารอ คงให้พวกผมกลับมาก่อนถึงทำมั้ง  
“อิ่มแล้วสิครับพี่ จะให้หิ้วท้องรอก็ใช่ที่”  คิ๋มมันตอบแทน แถมยกยิ้มล้อผมอีก ผมก็เสยิ้มตอบมันไป
“กินถังแตกก่อนดิ”   พูดจบถือวิสาสะ ดึงถุงถังแตกจากมือ-เอี้ย-กล ส่งให้ทุกคนกินทันที
“พี่วี..ไม่กินเตี๋ยวก่อนหรือค่ะ  บอกคนขายทำเลยไม่ค่ะ”  น้องเกศยังคงห่วงผม นี่ไง..ผมยิ่งเห็นสิ่งที่น้องหยิบยื่นไมตรีให้ อดหดหู่ใจไม่ได้  ตัดสินใจเป็นตายยังไงผมต้องปกป้องน้องทั้งสองจากเดนนรกพวก-เอี้ย-มัน
“ไม่ต้องหรอกครับ  คิ๋มพี่ว่ากว่าจะนั่งรถกลับถึงบ้านคงสามทุ่ม  ยังไงแยกย้ายกันกลับเลยเถอะ”
ผมตัดบทดื้อ ๆ ทันที  เล่นเอา-เอี้ย-กลมัน  หันมองหน้าผมขวับเข้าให้  โดยสายตา-เอี้ย-สี่ตัวมองมาด้วยเช่นกัน  ก่อนมันจะเอ่ยปากขึ้นว่า
“เอางี้ดีกว่า...พวกมึงสี่คนกลับไปรอกูที่หอก่อน เดี๋ยวกูตามไป ค่าก๋วยเตี๋ยวกูจ่ายเอง กูส่งน้องเค้าขึ้นรถก่อน  
ตกลงตามนี้”  -เอี้ย-สี่ตัวรับคำสั่งไม่มีถามสักแอ๊ะ  ยักหน้าให้-เอี้ย-กล พากันยกมือขึ้น  ท่าประจำพวกมันก่อนลุกเดินออกไปกัน -เอี้ย-กลมันก็ยกตอบไปเหมือนเคย
“น้องเกศกลับเลยไหมครับ เดี๋ยวพี่ส่งขึ้นรถก่อน ไงคิ๋มไปต่อรถแถววงเวียนใหญ่อยู่แล้วนี้นั่งไปกับน้องเค้าเลยไหม?”  ผมยังกางปีกปกป้องน้องทั้งสองอยู่ไม่เลิก เล่นเอา-เอี้ย-กลมองผมตาเขียว  แต่ตอนนี้อยู่ต่อหน้าสาว
ผมอ่านว่ามันคงไม่กล้าทำไรหรอก ถึงไง-เอี้ย-ก็ยังห่วงภาพพจน์อยู่แหล่ะ
“ไม่ต้องแล้วครับ เมื่อกี้ที่บ้านเพจมาบอก  คนขับรถมาส่งแม่ผมที่สีลมพอดี  เค้าเลยมารับผมกลับด้วยเดี๋ยว
คงถึง  ผมให้เกศกับดากลับด้วยเลย..กะไปส่งถึงบ้าน พี่วีกลับพร้อมกันหรือเปล่า  แวะลงดาวคะนองก็ได้  
วิ่งข้ามสะพานตากสินพี่วีจะได้สะดวกต่อรถไปบ้านง่ายขึ้น”  ผมถอนหายใจพรูทันที  โชคเข้าข้างแล้ว
อย่างน้อยคิ๋มมันก็จัดการไว้เรียบร้อย  ผมกะจะขอบคุณมัน..ถือโอกาสกลับด้วยเลย ยังไม่ทันพูด
“ไม่ต้องหรอกคิ๋ม ไอ้วีมันมีธุระไปกับพี่อีกนะ...ยังไงคิ๋มพาน้องเกศน้องดากลับได้เลย  ไม่เป็นไร..ไอ้วีเดี๋ยวกลับพร้อมพี่ทีหลัง”  ผมอ้าปากค้าง  มองหน้า-เอี้ย-กลมัน มันก็ยิ้มมาให้ผม ยังกะว่าผมกับมันตกลงกันแล้วซะงั้น
“งั้นก็ตามนี้ รถมาพอดีพี่
ป่ะ!..เกศดาไปกัน  พี่วี..พี่กล..พวกผมกลับก่อนนะครับ ไว้เจอกันพรุ่งนี้”  

รถบ้านคิ๋มมาจอดเลยร้านไปหน่อย   ยี่ห้อ BMW  สีน้ำเงินเข้ม  แสดงถึงฐานะมีอันจะกิน  ผมเลยได้แต่พยักหน้าให้..แล้วพวกน้องๆ พากันลุกเดินออกไปน้องเกศยังหันมายิ้มให้ผมอีก ส่วนน้องดาก็ยิ้มให้-เอี้ย-กลมัน
มันก็มารยาทงามยิ้มเจ้าชู้ตอบไปให้.............................

GBOMK

ขอบคุณคับ

Klong

ขอบคุนครับ

sugaritc

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณนะครับ

gigusa

ขอบคุนครับ

imanaji

ขอบคุนครับ

nattan010

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

ton521

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

spylovelove

สนุกมากกกกกกกกกกก

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ

Yhoon

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

รอดอีกครั้ง

Soyu

ขอบคุณนะครับ

minone

ขอบคุณ มาก ครับผม

freezz

สงสาร สีจังครับ