เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ ? 15 - 16 ?

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ป่ะ!..เกศดาไปกัน  พี่วี..พี่กล..พวกผมกลับก่อนนะครับ ไว้เจอกันพรุ่งนี้”  
รถบ้านคิ๋มมาจอดเลยร้านไปหน่อย   ยี่ห้อ BMW  สีน้ำเงินเข้ม  แสดงถึงฐานะมีอันจะกิน  ผมเลยได้แต่พยักหน้าให้..แล้วพวกน้องๆ พากันลุกเดินออกไปน้องเกศยังหันมายิ้มให้ผมอีก ส่วนน้องดาก็ยิ้มให้-เอี้ย-กลมัน
มันก็มารยาทงามยิ้มเจ้าชู้ตอบไปให้.............
Part  15
โดนจนได้.
“กล...มึงให้กูอยู่ด้วยทำไม...ถ้ามึงอยากให้เป็นเพื่อนกินเตี๋ยวล่ะก็ รีบสั่งเถอะว่ะ!..ไม่ต้องเผื่อกูนะไม่หิวจะได้
รีบกลับ..เดี๋ยวดึก” พอพวกนั้นไป  ผมแกล้งชวนมันคุย  เพื่อสร้างสัมพันธ์ภาพที่ดีนอกจากมันจะไม่คุย
ด้วยแล้ว  กลับจ้องผมนิ่งๆ  ยอมรับตอนนี้อ่านความคิดมันไม่ออกว่ามันจะเอาไง  เราจ้องกันอยู่สักพัก  จู่ ๆ มันก็พูดขึ้นมา
“อืม..ตกลง กลับก็กลับ นั่งแท็กซี่ไปกับกูเลย กูลงหอเจริญนคร มึงเลยไปดาวคะนองต่อรถกลับบ้านมึงใกล้
ดีด้วย”  เฮ้อ!..ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก  นึกว่ามันจะโกรธหาเรื่องผมซะอีก ถือว่าก็ยังใช่ได้ อย่างน้อยคงคิดได้ล่ะมั้งหลังจากพวกน้อง ๆ ไปแล้ว ผมพยักหน้าให้มัน  รู้สึกดีกับมันขึ้นมานิดหนึ่งล่ะ อุตส่าห์มีน้ำใจชวนผมนั่งแท็กซี่ไปต่อรถใกล้ ๆ มันเป็นคนเรียกแท็กซี่..บอกจุดหมายปลายทางเสร็จ  ให้ผมขึ้นไปนั่งด้านในก่อน  
แล้วมันถึงขึ้นตามมา  ลุงคนขับออกรถทันที  รถติดชะมัด คงเพราะช่วงสองทุ่มรถรายังพลุกพล่าน  ผมถือโอกาสชวนมันคุย   เพื่อสร้างบรรยากาศในรถไม่ให้เงียบเกินไป  อีกอย่างอยากรู้จักมันมากขึ้นด้วย   ผมควรศึกษาความเป็นมาของมันไว้บ้าง  เพื่อจะช่วยให้เข้าใจคนอย่างมันดีขึ้น
“กล...กูถามหน่อยได้เปล่า?”  ลองเชิงดูก่อน  มันหันหน้ามาเหลือบตามองผม  ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงปกติธรรมดา  ซึ่งน้อยครั้งมาก..ที่จะได้ยินมันพูดแบบนี้กับผม  ส่วนใหญ่ไม่ตะคอก  ขู่  ตวาด  กวนตีน  ซะทุกครั้ง
นอกจากมันจะทำดีต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น  ไม่มีหรอกที่อยู่กันสองคนแล้วมันจะพูดดีด้วยนะ
“อืม..มีไร”
“มึงมีพี่น้องกี่คนว่ะ..”
“หึ..ไง..จะสอบประวัติกู..ว่างั้น”  เริ่มอีกแล้วครับ  อุตส่าห์ชมอยู่แม่บ ๆ กวนตีนอีกแล้วมัน
“ป่าว..กูแค่อยากรู้จักมึงบ้าง ทีมึงยังไปยำตีนกูถึงบ้าน ไมกูจะถามบ้างไม่ได้ มึงไม่ตอบก็ไม่เป็นไร”  ผมขี้เกียจชวนทะเลาะ  เลยตัดบทเมินหน้าออกนอกรถซะ ขืนต่อปากต่อคำมันไป เดี๋ยวลุงคนขับจะพาลตกใจเอาได้  
ไอ้เด็กช่างกลกับพาณิชย์ทะเลาะกันบนรถแก
“สองคน..”  งงครับผม  เสียงลอยมาตามลม  นึกว่าหูฝาด
“หือ..”
“กูบอกว่าสองคน  หูมึงหนวกหรือไง เมื่อกี้หมาตัวไหนแม่งถามกูกันว่ะ”  ไอ้ฟราย...ไอ้นี่สงสัยเส้นความอดทนมันต่ำชัวร์  นิด ๆ หน่อย ๆ มันต้องวีนต้องเหวี่ยงซะทุกครั้ง  
“กูได้ยินแล้ว..แค่ไม่แน่ใจ..มึงจะเสียงดังไปทำซากไรเล่า..ลุงเค้ามองแล้วเห็นไหม  เดี๋ยวก็เข้าใจว่าเราทะเลาะ
กันหรอก”  ผมเห็นลุงคนขับ  มองผ่านกระจกส่องหลัง  คงงงกับมัน  อยู่ดีดีเสียงดังซะงั้น
“มึงก็หัดความรู้สึกเร็วหน่อยดิว่ะ..กูรำคาญ”  มีย้อนผมอีก
“แล้วผู้หญิงหรือผู้ชาย  เป็นพี่หรือน้องมึง”  ผมชวนมันคุยต่อ
“น้องสาว  ห่างกูสี่ปี  กูลูกชายคนโต”  ผมถึงกับหันไปมองมันตาโต ไอ้-เอี้ย-นี้มีน้องสาว แต่มันดันเสือกคิดอุบาทว์ชาติชั่วกับผู้หญิง  มันไม่ยักกลัวบาปกรรมเลยหรือไงว่ะ..มันคงเห็นผมจ้องมันตาค้าง  พูดขึ้นมาทันที
“ไม่ต้องด่ากูทางสายตา กูไม่ได้ไปโทรมญาติมึงซะหน่อย บอกความจริงให้ก็ได้ เคสนี้กูเพิ่งทำเป็นครั้งแรก ปกติเพื่อนกูพามาเอาตลอด  กูไม่เคยเอี่ยวกับพวกแม่งมันหรอก มึงดูหน้าอย่างกูไม่จำเป็นต้องใช้ของใช้ยา หญิงก็เข้าหาไม่เคยขาด แต่กรณีน้องเกศ กูลองจีบทุกวิธีแล้ว  แม่งทำเล่นตัว  พยายามยัดเยียดน้องดาให้กูอยู่นั่นแหล่ะ
อย่างน้องดากูแทบไม่ต้องจีบเลยด้วยซ้ำ  ขยับนิ้วก็วิ่งมาหาแล้ว  ไม่ติดว่าน้องเกศแอบชอบมึงอยู่ ไม่พ้นมือ
กูหรอก  ดันเดินแต้มผิดแต่ต้น  เสือกบอกเป็นเพื่อนมึงซะก่อน  ที่นี้เลยลำบาก  น้องเค้าดันใช้กูเข้าหามึงแทน  
เข้าใจแล้วสิ..ว่าไมกูถึงอยากกดให้สิ้นเรื่องสิ้นราว”  ฟังมันพูดแล้ว ผมอึ้งไปไม่เป็นเหมือนกันจะว่ายุ่งอิรุงตุงนังก็ว่าได้  เดิมที-เอี้ย-กลมันกะใช้ผมเป็นพ่อสื่อให้น้องเกศ   ซึ่งผมกับมันต่างก็ไม่รู้มาก่อนว่าน้องเกศแอบมีใจให้ผมอยู่ พอผมแนะนำให้รู้จักกัน  -เอี้ย-กลก็เดินหน้าจีบเลยทีนี้  เผอิญน้องเกศเห็นว่า-เอี้ย-กลเป็นเพื่อนสนิทผม
เลยยอมคุยกับมัน  ต้องการแค่ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับผม แถมมีโอกาสไปไหนต่อไหนกับผมอีกเหมือนอย่างวันนี้ ปกติตั้งแต่เห็นน้องเค้ามาเป็นปี ไม่มีทางที่ผมจะไปกับพวกเค้า  ใช่อะไรนะครับ ผมจนไม่ค่อยมีตังค์ ไปกับ
สาว ๆ ก็ต้องออกเงิน จะให้ผู้หญิงมาออกให้มันก็ใช่ที่สู้ไม่ต้องใกล้ชิดมุ่งแต่เรียนดีที่สุด  เพราะงี้ผมถึงไม่เปิดโอกาสให้ใคร..เข้าใกล้จนเกินความจำเป็น
ส่วนน้องดาดันมีใจให้-เอี้ย-กลมัน  น่าจะจริงผมพอดูออกเหมือนกัน  ดังนั้นมันเลยกลายเป็นผิดคู่ผิดฝากันไปซะงั้น  กอปรกับ-เอี้ย-กลมันคงกลัวเสียหน้า เสียศักดิ์ศรี-เอี้ย-ไรมันสักอย่าง ลงทุนไปแล้วแห้ว..เหมือนที่มันพูด  
มันคงอายไม่มีหน้าไปคุยกับเพื่อน-เอี้ย- ๆ ของมันได้  มันถึงสิ้นคิดกะรวบรัดด้วยวิธีชั่ว ๆ เพื่อน-เอี้ย- ๆมันทำกันบ่อย  คงได้คำแนะนำมาด้วยแหล่ะ  แม่งถึงได้คิดทำขนานผมเตือนก็แล้ว  ขอร้องก็แล้วมันยังไม่หยุด  ผมพอเข้าใจบ้างแล้วล่ะ
“แล้วครอบครัวมึง ทำอะไรกันว่ะ”  ผมเปลี่ยนเรื่องถามมันไป พยายามไม่ไปจี้จุดที่เป็นตะกอนให้ขุ่นขึ้นมา
“-เอี้ย-นี่...มึงจะรู้ไปทำไม ทำยังกะเป็นนายทะเบียน ซักประวัติกูอยู่ได้ ต้องให้กูสาธยายตั้งกะโคตรกูให้ฟัง
เลยไหม..”  อีกแล้วครับ นี่แหล่ะ...ผมถึงบอกไอ้-เอี้ย-นี่อารมณ์มันขึ้น ๆ ลง ๆ โคตรยากจะเดา ผมล่ะไม่เข้าใจมันเลย เมื่อกี้มันยังให้ผมถามอยู่เลยแถมตอบอยู่แม่บ ๆ พอถามต่อกับไม่พอใจขึ้นมาซะงั้น ผมเลยหุบปากฉับ
ใช้วิธีเดิม  หันหน้าออกนอกหน้าต่างซะ  จากนั้นผมกับมันต่างไม่ได้คุยไรกันอีก  จนรถข้ามสะพานตากสิน เลี้ยวเข้าถนนเจริญกรุง  ผมเลยบอกลุงคนขับให้จอดรถปล่อยผมลงแถวนี้ ผมต่อรถไปเองดีกว่า
“ลุงครับ...เดี๋ยวแวะป้ายรถเมลล์ป้ายหน้าให้ผมลงเลยนะครับ”
“ไม่ต้องครับลุง ไปส่งซอยที่ผมบอกนั่นแหล่ะ”  -เอี้ย-กลสวนขึ้นมาทันที ผมหันไปมองหน้ามันงง ๆไม่เข้าใจมันต้องการอะไร  ทำไมต้องให้ผมนั่งไปถึงซอยที่มันบอกด้วย
“ไม่ต้องก็ได้กล...กูลงแถวนี้เดี๋ยวกูต่อรถไปเอง ได้ไม่ลำบาก วกไปเวียนมายุ่งยากเปล่าๆ”
ผมบอกให้มันฟัง
“มึงจ่ายค่าแท็กซี่หรือไง ใครขอความเห็นกันว่ะ”  มันกับหันมามองผมตาเขียวซะงั้น กูพูดไรผิดไปอีกเนี๊ยะ
ทำห่าไรดูมันไม่พอใจผมซะทุกเรื่อง ตกลงมันยังโมโหผมเรื่องน้องเกศอยู่หรือเปล่า เริ่มจับสังเกตุมันแหล่ะ
แต่มันก็หันไปทำหน้านิ่งของมันต่อ เลยไม่รู้เอาไง ช่างหัวแม่งมัน ถึงหอแล้วค่อยนั่งแท็กซี่ย้อนกลับออกมาเอา
จากนั่นบรรยากาศในรถกลับมาเงียบอีกครั้ง ผมกับมันต่างจมอยู่ในความคิดของใครของมันไม่ได้พูดไรกันอีก จนแท็กซี่เลี้ยวเข้ามาในซอยเจริญนครฝั่งน้ำเจ้าพระยา วิ่งเข้าไปลึกไม่น้อยแถมยิ่งเข้าไปยิ่งเปลี่ยว สมัยนั้นยังไม่แออัดเหมือนเดี๋ยวนี้ มาจอดเกือบสุดซอย หน้าบ้านหลังหนึ่ง ลักษณะบ้านเดี่ยวชั้นเดียว ผมเข้าใจว่าหอมันเป็นห้องเช่าหรืออพาร์ทเม้นไรเทือกนั้น แต่ที่เห็นตรงหน้า..มันบ้านเป็นหลังแถมมีรั้วรอบขอบชิดตะหาก รู้ตอนหลังพวกมันเรียกหอ เจ้าของบ้านย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด เป็นข้าราชการที่ต้องโยกย้าย แกเลยปล่อยบ้านให้เช่า
-เอี้ย-กลกับเพื่อนมันอีกสองคนเลยเช่าไว้ ในนั้นมีสามห้องนอน สองห้องน้ำ ห้องครัว ห้องรับแขก  
เหมือนบ้านปกติทั่วไป ไม่สมควรเรียกว่าหอด้วยซ้ำ ไม่รู้ทำไมพวก-เอี้ย-มันเรียกแบบนั้น อีกเรื่องว่าทำไมคืนนั้นมันถึงนั่งแท็กซี่ไปบ้านผม..ทั้งที่บ้านมันอยู่หนองแขม ผมเพิ่งเข้าใจว่าความจริงแล้วส่วนใหญ่-เอี้ย-กลมันอยู่หอมากกว่าอยู่บ้าน  จากจอมทองบ้านผมมาเจริญนคร ก็ไม่ไกลเท่าไหร่  แต่จากจอมทองไปหนองแขมนับว่าไกลเป็นโยชนั่นแหล่ะ  จ่ายตังค์เสร็จมันเปิดประตูลงรถ เดินอ้อมมาเปิดด้านผมนั่ง เรียกผมลงรถซะงั้น
“ลงมา มึงจะนั่งทำซากอีกนานไหม” อ้าว!..ผมก็งงเข้าไปใหญ่
“กูต้องลงทำไม เดี๋ยวกูนั่งกลับออกไปเลย สามทุ่มกว่าแล้ว ค่าแท็กซี่จากนี้ไปกูจ่ายเอง”
ผมตอบมันไป ยังไม่ยอมก้าวขาลงไปกับมัน มันทนรอไม่ไหว ยืนมือมากระชากแขนผมให้ลงรถเต็มแรง  จนหัวผมโขกกับหลังคา
“โป๊ก!..โอ้ย!..”  น้ำตาเล็ดมืออีกข้างรีบปิดหน้าทันที ตอนนี้มึนเห็นดาวเลยครับ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำหลุดออกมานั่งตรงพื้นถนนตอนไหน  ลืมตายังไม่ขึ้น ได้ยินแต่เสียงรถแท็กซี่ขับออกไป  มือจับ ๆ ตรงหัวเลยหน้าผากขึ้นไป ปรากฎยางเหนียว ๆแถมเจ็บมากด้วยเหมือนมันปูด  มือลูบมาดู  เลือดครับ  เลือดไหลซึมออกมา  หัวผมโขกจนแตกเลยหรือเนี๊ยะ ค่อยพยุงตัวลุกขึ้นยืน จ้องหน้ามันแบบไม่พอใจสุด ๆไอ้ตัว-เอี้ย-มันยังทำหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้  
พูดรอดไรฟันออกมาว่า
“เข้าบ้านไป”  มันสั่งผม
“ไม่..ไมกูต้องเข้า มึงดึงกูจนหัวแตก เห็นป่าวว่ะ...เจ็บนะโว้ย!..-เอี้ย-..เลือดออกเลย”  ผมบอกมัน คิดว่ามันอาจ
ไม่รู้ว่าผมหัวแตก  แต่ผิดคาดครับ
“กูบอกเข้าบ้าน ก่อนที่มึงจะไม่แค่หัวแตก มึงกับกูมีเรื่องต้องเคลียร์กันอีกเยอะ”  พอมันพูดถึงตรงนี้ ผมเริ่มมองเห็นชะตากรรมริบ ๆ แล้วครับ  ดันเสือกเข้าใจผิดว่ามันมีน้ำใจ ชวนกลับก็ให้กลับ..แถมให้ติดรถแท็กซี่อีกตะหาก ที่ไหนได้มันกะพาผมมาเคลียร์..เรื่องที่ผมให้น้องเกศน้องดารีบกลับบ้าน ไม่ทำตามที่มันบอก
“กล..กู.กู..ไม่เข้าได้ไหม..มึงมีไรจะคุย ก็พูดกันตรงนี้ ไม่งั้นคุยกันวันหลังก็ได้ วันนี้หัวกูแตก กูต้องรีบกลับไปทำแผล  ตกลงนะ”  ผมใช้น้ำเย็นเข้าลูบ แต่ผิดคาดครับมันเดินเข้าประชิดตัวผม  พร้อมกับสัมผัสเย็นวาบที่จิ้มคอผมเข้าให้ตอนนี้  
“มึงจะยอมเข้าไปดี ๆ หรือรอกูแทงคอหอยมึงทะลุก่อนว่ะ”  ใช่แล้วครับ มีดพกปลายแหลมของมัน..จ่อคอผมจนรู้สึกเจ็บแปลบนิด ๆ เพราะมันจิ้มเข้าไปในเนื้อหน่อย ๆถึงตอนนี้ผมเสียวสันหลังวาบ ยอมรับว่ากลัวครับ
พูดได้เต็มปาก
ตอนนี้ผมกลัวมันบ้าขึ้นมาแทงผมตาย แล้วเอาศพโยนลงเจ้าพระยาซะกว่าจะมีคนพบ..ศพคงลอยอืดออกปากอ่าวไปแล้ว ยังไงผมก็รักชีวิตเอาแน่กับอารมณ์ไอ้-เอี้ย-นี้ไม่ได้  เลยต้องก้าวขาเข้าประตูบ้านมันไป  
โดยมันยังเอามีดจิ้มเอวดันหลังผมเดินไปติด ๆ หากสงสัยตั้งแต่ลงรถจนถึงตอนนี้..ไม่มีใครผ่านไปผ่านมาเลยหรือไง  ผมบอกแล้วว่าซอยเปลี่ยวตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้ว  อีกอย่างบ้านที่มันเช่าก็ลึกเปลี่ยวอีกต่างหาก
ถึงไม่แปลกใจพวกมันมีปัญญาเช่าได้  ค่าเช่าคงไม่แพงมาก  เพราะมันอยู่ลึกเกินแถมเปลี่ยวด้วย คงปล่อยคนเช่าแล้วไม่มีใครมาเช่ามากกว่า  พวก-เอี้ย-มันถึงได้เช่าได้ลองเป็นปัจจุบัน..บ้านเป็นหลังให้เช่าแบบนี้แทบพลิกแผ่นดินหา  เจอหรือเปล่าก็ไม่รู้ ยิ่งย่านถนนเจริญนครด้วยแล้ว ไม่ต้องสืบกันเลยล่ะ  แต่นี้ย้อนไปยี่สิบปีแล้ว  
พอเปิดประตูเข้ามาในบ้านได้ พวก-เอี้ย-สี่ตัวอยู่พร้อมหน้า ตั้งวงเหล้าเป็นที่เรียบร้อยหลุดเข้าประตูมาได้ ไม่พูดพร่ำทำเพลง -เอี้ย-กลประเคนทั้งหมัดทั้งเท้ากระหน่ำใส่ผมแบบไม่ต้องตั้งตัวกันเลย ผมได้แต่มือกันไว้ตามที่เคยฝึกมา พวก-เอี้ย-ที่เหลือมันเห็นดังนั้น ต่างลุกขึ้นมารุมกระทืบผม ที่นี่กลายเป็นสิบมัดสิบเท้า ต่อไอ้วีเทพแค่ไหนก็กันไม่อยู่ สติผมค่อย ๆหลุดจากร่าง รู้สึกว่าเจ็บ จุก ปวด จนไม่มีเสียงร้อง เจ็บ จุกไปหมด เท้าแต่ละเท้าที่มันกระทบร่างผม เสียงดังดีจัง ยังกะกระสอบทรายที่นักมวยเตะตอนซ้อม
“ปึ๊ก!..บึ๊ก!..บบ!.บบๆ!..”  แล้วสติสุดท้ายผมก็ค่อยดับหายไป  ไม่รู้สึกเจ็บ ไม่ปวด ไม่จุกไม่รับรู้อะไรอีกเลย
Part  16
ตายทั้งเป็น
“กล..ตกลงว่าไง..มึงเอาป่าว?..มึงไม่เปิด พวกกูล่อเลยนะโว้ย!.”  เสียงแว่วๆ พวก-เอี้ย-มันคุยกัน จับใจความได้
แค่นี้  ตาลืมไม่ขึ้น  เหมือนมันบวมจนปิดไปหมดได้แต่ขยับเปลือกตายุกยิกแต่ลืมไม่ขึ้น  ร่างกายทุกส่วนยังกะไม่มีกระดูก  ขยับไม่ไหว  เหมือนไม่มีแรง  รู้สึกแขนขาหนักเป็นตัน  ปากคงแตกแห้งผากไปหมดได้แต่เงี้ยมหูฟังเสียง
“กูไม่เคยทำว่ะ!..กูว่ากูทำไม่ได้ ไม่ชอบด้วย..สัด..ผู้หญิงว่าไปอย่าง” เสียง-เอี้ย-กลมัน  มันว่าไร ทำอะไรไม่เข้าใจ ได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่ ยังเบลอ ๆอยู่ ต้องตั้งสติก่อน
“ห่า...มึงไม่ลองไม่รู้นะเว้ย!..เนี๊ยะแหล่ะ..วิธีสั่งสอนที่สะใจสุด ๆแล้ว  คราวหน้าคราวหลังแม่งจะได้ไม่กล้าหือกับมึงอีก เอางี้...เดี๋ยวกูเปิดก่อน แล้วค่อยไอ้ต่อ มึงน้ำสามโอเคป่าว ไอ้วิทย์ ไอ้นัท พวกมึงเอาด้วยป่าว?”  เสียงพวก-เอี้ย-นั่น มันคุยไรกัน พยายามตั้งใจฟัง  ยังไม่เข้าใจอยู่ดี  
“เอา..เอา..พวกกูล่อด้วย เห็นแล้วน่าเอาดีว่ะ ก้นแม่งงอนโด่งหน้ากระแทกฉิบเป๋ง....ขาวก็ขาว  เนียนก็เนียน เสียดายช้ำไปเยอะ เล่นกระทืบกันซะแรง  แต่โดยรวมยังได้อยู่   กูเปิดก่อนเลยได้ไหมว่ะ”  สัด...พวก-เอี้ย-นั่นมันคงหลอกผู้หญิงมาโทรมแน่ ๆ เสียงมันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลผมอยากรู้จังว่ามันเอาใครมา แต่ทำไมผมถึงหมดแรงแบบนี้ ขยับไม่ได้เลย เจ็บร้าวขัดยอกไปหมดทั้งร่าง ตอนนี้นอนท่าคว่ำอยู่ไหนสักแห่ง เพราะคอผมเอียงแก้มแนบหมอน พวกมันน่าจะเอาผมนอนคว่ำหน้าไว้บริเวณใดสักแห่งในบ้านหลังนี้ ก่อนอื่นต้องตั้งสติลืมตา
ให้ขึ้นก่อน  แต่ทำไงก็ลืมตาไม่ขึ้น  เหมือนหนังตามันบวมปิดกันหมด
“ถุงมีพอหรือเปล่าว่ะ กูแม่งกลัวติดเหลืองออกมาว่ะ  สวมถุงกันไว้ก่อนดีกว่า”  
“ถุงอ่ะมีพอ...แต่เรื่องติดเหลืองหายห่วงได้ ก่อนเอาไปโยนไว้ในห้อง-เอี้ย-กล กูกับไอ้ต่ออัดสายยางฉีดน้ำไปเป็นปี๊ป เคลียร์ซะใสสะอาดหมดจดหายกังวลได้” มันทำไรกับผู้หญิงที่พามาว่ะ  หรือว่าวางยาเค้าเหมือนเคย
“กูเข้าไปเปิดล่ะนะ...ล๊อคประตูนะโว้ย!..ฟิวส์ได้ไม่สะดุด  ห้ามพวกมึงแอบดู  ขอเปิดคนแรกเลยล่ะกัน..ขอก่อนนะกล ใจว่ะเพื่อนที่จัดมา รอโอกาสนี้มานานแหล่ะ เห็นหน้าทุกครั้งอยากล่อสัดสัด หน้าแม่งยั่วต่อมหื่นกู
ฉิบหาย ไอ้ต่อมึงรอถัดกูไม่เกินสามสิบนาทีเพื่อน  ใจรุม ๆ ปั่นแข็งไว้รอเลยพวก”  มันเริ่มแล้วดิ ผมคงได้แต่ภาวนาอย่าให้ผู้หญิงเหล่านั้นต้องเจ็บตัวเลย อยากจะช่วยแต่ตอนนี้ร่างกายตัวเองยังเอาไม่ไหว แรงขยับแทบไม่มี ได้แค่ช่วยภาวนาเต็มที่แค่นี้  ดีหน่อย-เอี้ย-กลมันไม่เอาด้วย  ได้ยินแว่ว ๆ ว่ามันไม่อยากทำประมาณนั้น  แสดงที่มันบอกว่ามันไม่เคยโทรมมาก่อน  น้องเกศคนแรกที่คิดจะทำ คงจะจริง ขนาดเพื่อน-เอี้ย-มันคะยั้นคะยอมันยังไม่เอาด้วย
“แอ๊ดๆ...เดี๋ยว..กูเข้าด้วย”  เสียงประตู เสียง-เอี้ย-กล ตกลงมันเปลี่ยนใจแล้วหรือนี่  อย่าบอกมึงเกิดจะทำขึ้นมา
“ไรว้า?...เกิดเปลี่ยนใจ..-เอี้ย-ไรกระทันหัน มึงจะเปิดก่อนเลยว่างั้น”  เสียง-เอี้ย-ก๋อย พอจับน้ำเสียงได้แล้ว
เหมือนมันคุยไม่ไกลอย่างตะกี้  เสียงอยู่ใกล้ๆ
“อืม..กูดูมึงก่อน กูไม่เคย นั่งดูก่อนได้ป่าว...มึงเริ่มให้ดูหน่อยดิ”  สัด...มีหน้าพูดได้ไม่อายปากจะให้เพื่อนมันทำให้ดูซะงั้น..-เอี้ย-..เดนนรกกันทุกตัวไม่มีดีเลยสักตัว
“ห่า..มึง..แม่ง...จะไปยากไรว้า..ทำเหมือนที่มึงทำกับหญิงอ่ะแหล่ะ..มึงเคยทำยังไง ก็ทำแบบเดี๋ยวกันนั่นแหล่ะ กดจูบ ดูดนม อยากไซร้ตรงไหนมึงก็ไซร้ รับรองเนื้อแน่น รัดเปรี๊ยะ ฟิตโคตรอีกตะหาก ลองแล้วจะรู้ว่ายอดชายเป็นยังไง”   พวกมันพูดเรื่องลามกเหล่านี้..
ยังกะเป็นเรื่องกินข้าวธรรมดาทั่วไปซะงั้น ช่างไม่มียางกันเลยรึไงว่ะ
“แต่ตอนแทงรูนี่ดิ กูว่ามันจะเข้าไปได้ยังไง ของกูกับรูที่เห็นมันจะเข้าได้หรือว่ะ” สัดกล มันพูดถึงคุณภาพของมันซะเว่อร์..  เกลียดเสียงมันชิบหาย
“มึงก็..ต้องได้สิว่ะ...วาสลีนอยู่หัวเตียงต้องใช้ทาด้วย เบิกทางด้วยนิ้ว..แยงนำร่องไปก่อน ซิง ๆ แบบนี้มีเลือดซิบฉีกบ้างเป็นธรรมดา ไม่ต้องกังวล เขาทำมาแล้วเท่าไหร่  มันเข้าไม่ได้คงตายไม่รู้กี่รายละมั้ง ไมกูต้องมาสอนเพศศึกษาให้มึงด้วยว่ะ  ใช้เวลาเปล่าเนี๊ยะ...เสียรมณ์ชิบ  ตกลงมึงเอาไม่เอา พวกกูรอต่อคิวอยู่นะโว้ยไม่ติดมึงเป็นแม่งานกูไม่เกรงใจเลยนะนี่ อยากจัดมานานแล้วรายนี้”  
-เอี้ย-ก๋อย..อย่าบอกมึงหลอกหญิงบริสุทธิ์มาปูยี้ปูยำกัน ถึงต้องเลือดซิบฉีกขาดเลยหรือนี่โอ้ย!..กูขอแช่งให้นรกกินกบาลพวกมึง  ไม่รู้ลูกสาวใครเค้า  ทำไมมันเวรกรรมอย่างนี้ถึงได้มาเจอเดรัจฉาน*อะไรก๊วนนี้ได้
“ตกลง..กูเปิดเอง มึงไปรอข้างนอก เสร็จแล้วกูเรียก”  สุดท้ายมึงก็ทำจนได้  แสดงว่าที่กูหวัง อย่างน้อยมึงยังมีมโนธรรม เพราะมึงมีน้องสาวเหมือนกัน คงหวังไม่ได้แล้วสิน่ะ....-เอี้ย-...กล
“ปัง!..แกร็ก!..”  เสียงประตูปิด ลงกลอน แล้วผมก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก เงียบแม้แต่เสียง-เอี้ย-คุยกัน  ทำไมผมถึงไม่ได้ยิน ไม่เข้าใจเหมือนกัน พวกมันรออยู่ข้างนอก ผมควรได้ยินสิ นอกเสียจากผมไม่ได้อยู่ข้างนอกด้วย  
อย่าบอกว่าผมอยู่ในห้องห้องเดียวกับผู้หญิงนั่น ผมขยับไม่ได้...ไหน...เธออยู่ตรงไหน...ไม่ได้ยินเสียงสักแอ๊ะ...แม้แต่เสียงหายใจสิ่งมีชีวิตยังไม่รู้สึก  นอกเสียจากเสียงหายใจผมเอง หรือว่าเธอถูกวางยาสลบ ต้องใช้แน่ ๆ
เธอต้องโดนวางยา ถึงไม่ได้ยินเสียงขยับตัว หรือเสียงไรให้รู้ว่ามีเธออยู่ในห้องนี้ ...........?
เห้ย!..มือใครลูบหลังผม มันละ..ลูบ...ลูบทำเชี้ยไรว่ะ...อะ..อย่า...เชี้ย..เอามือมึงออกไป... ทำไม่กูไม่มีเสียงเลยว่ะ...เคยเป็นไหมคล้ายถูกผีอำ รู้สึกตัวรับรู้ทุกอย่างทั้งเสียงและการกระทำ แต่คุณกระดิกตัวไม่ได้ ไม่มีเสียงร้องหลุดออกมาให้ได้ยินทั้งที่คุณคิดว่าตัวเองตะโกนซะดังลั่น  แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงคุณ  ผมกำลังเป็นอยู่ตอนนี้
ตั้งสติกลั้นหายใจ  นับ 1 2 3...........’
“ชะ..ช่วย...ด้วยๆ!”  แล้วเสียงผมก็หลุดออกมาจนได้
“สัด..จะร้องทำ-เอี้ย-ไร  กูยังไม่ทันทำไรสักหน่อย”  เสียงไอ้กลมัน  
“กะ...กล...กล...ชะ...ช่วย...พะ...พะ...พลิก..ตะ..ตัว..กู..นะ..ที...เฮ้อ!..” เหนื่อยชะมัดกว่าจะพูดได้แต่ละคำ  ยังกะวิ่ง 1500 เมตรมาซะงั้นผม
“หือ..ให้กูพลิกตัวมึงว่างั้น”  มันถามย้ำผม คงไม่แน่ใจ..ผมบอกกระท่อนกระแท่นไปเมื่อตะกี้
“อืม..”  ผมส่งเสียงตอบมันไป  จากนั้นค่อยรู้สึก..ตัวผมถูกจับพลิกนอนหงาย แต่ตายังลืมไม่ขึ้น คงต้องรออีก
สักพัก..พยายามอยู่ ได้เต็มที่แค่หนังตาขยับยุกยิกไปมา
“โห้!..ตาแม่งบวมใช่น้อย  ดูไม่จืดลยว่ะ...ก็นะ...โดนยำตีนซะขนาดนั้น”  -เอี้ย-กลมันบรรยายอาการผม แสดงว่าหน้าผมคงบวม โดนไปหลายหมัด จำไม่ค่อยได้..ก่อนหมดสติไป   
“นะ..น้ำ...น้ำ”  ผมคอแห้งมาก อยากกินน้ำ เลยขอ-เอี้ย-กลมัน เงียบไปนานเหมือนกัน ก่อนจะรู้สึกคอถูกช้อนยกขึ้น พร้อมกับแก้วน้ำจ่อปาก ผมกระหายจัดรีบกลืนทันทีไม่ทันระวัง
“อึก.อึกๆ...แค๊กๆ..แค๊กๆ!.”  ครับ...ไม่ผิดผมสำลักน้ำ..สำลักจนตัวโยน  พาลให้เจ็บร้าวไปหมด จากการไอแต่ละครั้ง  ในบรรดาความโชคร้ายที่ได้รับ  ก็มีผลแห่งความโชคดีจากการสำลักน้ำครั้งนี้  เปลือกตาผมเปิดขึ้นได้แล้วครับแม้จะไม่เต็มที่เหมือนเท่าเดิม  แต่ก็ทำให้มองเห็นสภาพโดยรอบได้แล้ว   
“-เอี้ย-..รีบแดกทำไมว่ะ...ทำยังกะตายอดตายอยากซะงั้น..เดี๋ยวได้สำลักน้ำตายจริงหรอกมึง”
เสียง-เอี้ย-กลมันบ่น ผมมองตรง ๆ เห็นแต่เพดานห้อง ก่อนจะเหลือบตามองตามเสียงมันทันเห็นมันเดินหันหลังแวบ ๆ เหลือบตาสำรวจข้าง ๆ ขยับคอก็ไม่ได้ ร่างกายหมดแรงเหมือนคนเป็นอัมพาต มันเจ็บจนด้านชา ปวดจนไม่รู้สึกแล้วมั้งตอนนี้ นี่มันในห้อง...ผมอยู่ในห้อง  ต้องเป็นห้องใครสักคน..ในกลุ่ม-เอี้ย-มัน แล้วเธอคนนั้น
อยู่ไหน  ผมค่อย ๆ เหลือบตามองซ้ายมองขวาไม่เจอใคร..ก่อนจะค่อย ๆ เหลือบตาลงต่ำสำรวจตัวเอง  อ่ะ!...พระเจ้า...เสื้อผ้าผมไปไหนหมดผมนอนแก้ผ้าอยู่ แม้แต่กางเกงในสักตัวไม่มีติดร่างเลยตอนนี้ กำลังงงบวกตกตะลึงอยู่นั้น
-เอี้ย-กลมันเดินกลับเข้ามา นั่งลงข้าง ๆ ผมถึงรู้ว่านอนอยู่บนเตียง มันจ้องมองผม..สายตาสำรวจไปทั่ว  จากที่ผมไม่คิดว่าจะอาย เพราะเป็นผู้ชายเหมือนกัน เคยแก้ผ้าอาบน้ำกับเพื่อนผู้ชาย ทีมนักกีฬาตอนม.3 ก็ทำมาแล้ว
กลับเริ่มรู้สึกเลือดพุ่งขึ้นหน้า  เพราะสายตา-เอี้ย-กลมันที่มองร่างกายผมตอนนี้
“กะ..กล..สะ..เสื้อ..ผะ..ผ้า..กูล่ะ”  ผมพยายามถามถึงเสื้อผ้าของผม
“หึ...ไม่ต้องใส่หรอกมึง ใส่ไปเดี๋ยวก็ต้องถอดอีก เห็นท่าจะถอดยาวทั้งคืนด้วย”  มันพูดเชี้ยไรของมัน  ผมไม่เข้าใจ เหลือบตาจ้องหน้ามันงง ๆ
“ไม่ต้องงง วันนี้พวกกูจะโทรมมึงแทนน้องเกศน้องดา แก้ขัดไปก่อนเข้าใจหรือยัง..ว่ากูหมายถึงอะไร”  

ผมช๊อค!...ตาค้างพอได้ฟังมันพูดขึ้นมา สมองเริ่มประมวลผลถึงสิ่งที่พวกมันคุยกันเมื่อตะกี้ เริ่มกลับมาทำความเข้าใจกันใหม่เป็นฉาก ๆ ที่ผมเข้าใจว่ามันเอาผู้หญิงบริสุทธิ์มาโทรม วางยาไรประมาณนั้น ปรากฏว่าผมเข้า
ใจผิด เพราะเธอคนที่พวกมันหมายถึงคือ..ผะ...ผม...โอ้!...ไม่จริง..มันคงมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆไม่ใช่..แน่ๆ ต้องมีการเข้าใจผิดกันชัวร์
“กะ..กล..มึง..อย่า..บอกนะ...ว่า..พะ..พวก...มะ..มึง..จะ..โทรม...กะ...กู”  กว่าจะเรียบเรียง เสียงพูดถามมันไป..ลำบากแทบตาย แต่นี่ยังไม่เท่ากับความลำบากใจแทบจะกัดลิ้นตาย  เมื่อได้ฟังคำตอบจากปากมัน
“ใช่...มึงเข้าใจถูกต้องแล้ว พวกกูทั้งหมด..จะโทรมมึงที่ละคน..เริ่มจากกูก่อน ไอ้ก๋อย ไอ้ต่อ ไอ้วิทย์ ปิดท้ายไอ้นัท ส่วนใครจะวนรอบสองกูไม่รู้แล้วแต่ใครจะติดใจเอาเบิ้ล”  
มันพูดแบบไม่สะทกสะท้าน จ้องหน้าผมนิ่ง ๆ ไม่แสดงความรู้สึกอันใดกับสิ่งที่มันพูด ว่ามันผิดปกติธรรมดาสามัญที่มนุษย์ทั่วไปพึ่งกระทำ  ทำไมความคิดการกระทำมัน ถึงได้เลวจนไร้ที่ติขนาดนี้..ผมไม่เข้าใจพวกมันจริง ๆ
“กะ..กล..ขะ..ขอ...ระ....ร้อง...ยะ..ยา..อย่า...ทะ..ทำ..กู...ละ..เลย...กะ..กู..ปะ..เป็น..เป็น...ผู้..ชะ..ชาย..มะ...เหมือน...มึง..นะ” เฮ้อ!..เหนื่อยมากครับ กว่าจะพูดได้ มันเจ็บหน้าอก..เจ็บหลอดคอ ทำให้เสียงที่พูดดันติด ๆ
ขัด ๆไม่ได้ดังใจ ทรมานมาก แต่ถึงไงผมก็ยังพยายามเอ่ยปากขอร้องมันไป
“หึ..หึ..นั่นสิ..ตอนแรกกูก็คิดแบบนั้น แต่ตอนนี้ไม่ใช่ว่ะ...ผู้ชายก็ผู้ชาย ฟันผู้หญิงมาก็เยอะ..เปิดซิงมาก็ไม่ใช่น้อย ไหนลองเปิดซิงผู้ชายดูบ้างดิ..จะเป็นไง พวก-เอี้ย-เพื่อนกูถึงยืนยันหนักหนาว่าไม่ต่างกันเท่าไหร่ อาจดีกว่าด้วยซ้ำ..พวกมันว่างั้น กูขอลองดูดิ...จะดีอย่างที่พวกมันพูดกันจริงเปล่า มึงควรภูมิใจที่กูเลือกมึง  ในการประเดิมครั้งแรกของกูเลยนะนี่ แต่สำหรับพวกเพื่อนกู มันชินกันแล้วมั้ง  ถือว่าเป็นผลพลอยได้ที่มึงต้องรับเพิ่มอีกหลายคนแล้วกัน”  มันพูดหน้าตาย แต่ผมพอได้ฟังมันพูดได้แต่ตกใจ..ใจผมเต้นตุ๊บๆ..ยังกะกลองเพล ผมเชื่อว่าที่มันพูดไม่ได้แค่แกล้ง มันต้องทำจริงกันแน่ แต่ผมจะทำยังไงดีตอนนี้..กลัวก็กลัว..ขยะแขยงก็ปานนั้น
แค่ได้ยินผมก็คลื่นไส้จนอยากจะอ๊วก..แต่มันอ๊วกไม่ได้ แค่อาการทางความคิดให้รู้สึกประมาณนั้น สมองหมุนเร็วจี๋..พยายามหาหนทางเอาตัวรอด ผมตายแน่ ๆ มีหน้ากลับไปเจอใครเขาได้อีก  ถ้าเกิดคนเข้ารู้ว่าผมถูกผู้ชายเรียงคิว..ผลัดกันโทรมถึงห้าคน แค่คิดผมก็อยากกัดลิ้นตาย..ให้รู้แล้วรู้รอดไปซะเดี๋ยวนั้น แต่ผมทำอย่างนั้นไม่ได้  
นึกถึงคนข้างหลังจะเสียใจแค่ไหน พี่สาวผมล่ะ แม่ที่รักยิ่งของผมอีกล่ะ พี่ ๆน้อง ๆผมอีกเล่า คนเหล่านั้นจะพลอยเศร้าเสียใจไปกันมากแค่ไหน หากผมคิดอะไรโง่ ๆไม่ได้ผมต้องสู้ ต้องเข้มแข็งต้องมีวิธีสิน่า คิดได้ดังนั้นกำลังใจผมดีขึ้นมาก จนกล้าเอ่ยปากขอร้อง-เอี้ย-กลมันไม่รู้เกิดจากความกลัว หรือหวาดวิตกมากไปหรือเปล่า..ทำให้ผมพูดดีขึ้นกว่าตะกี้มากพูดเป็นประโยคได้ยาวมากขึ้น.. ถึงจะกระท่อนกระแท่นก็ตามเถอ่ะ
“กล..กู.ขอ..ร้อง..มึง..อย่า..ทำ..กู..เลยนะ..นะ...กูขอ..ล่ะ...มึง..ซ้อม..กู..ยังดี..กว่า...กูยอม..ทั้ง..นั้น...ขอ..อย่าง..เดียว..อย่า..โทรม...กู...อย่า..ให้...เพื่อน...มึง..ทำ..กู...กู..ไหว้..ล่ะ...กล”  ผมพูดได้เยอะขึ้น ก่อนจะหอบหายใจ
ที่บอกว่าไหว้มันถ้ายกมือไหว ผมจะพนมมือไหว้มันจริง ๆ แต่ผมไม่มีแรงจะยกแขนเลยครับจึงได้แต่แสดงความรู้สึกทางสายตา..และคำพูดให้มันแทน หวังว่ามันจะใจอ่อนไม่ทำผม
“กูคงช่วยมึงไม่ได้ว่ะ!...เอาล่ะเสียเวลามามากแล้ว กูเปิดล่ะ!”  ผมตาเหลือก เมื่อมันถอดเสื้อออก ตามด้วยเข็มขัด รูดซิปกางเกง มันดึงกางเกงลง ก่อนจะถอดออกเหลือกางเกงในตัวเดียว  ผมจ้องตาค้าง  ตกลงมันทำผมจริง ๆ
ใช่ไหม ทำไงดี...ไม่มีใครช่วยผมได้แล้วใช่ไหม...สาธุ..สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผมนับถือ บุญครูบาอาจารย์..บุญบิดามารดา..เทวดาฟ้าดินทั้งหลายช่วยผมพ้นจากนรกนี้ด้วยเถิดครับ....-เอี้ย-กลมันกำลังจะข่มขืนผมแล้ว   
หลังจากนั้นเพื่อนมันจะเรียงคิวต่อทีละคน ผมจะหาวิธีไหนให้ตัวเองรอดได้
“กะ...กล..พี่กู..พี่กูต้องเป็นห่วง..แน่ๆ..กี่โมงแล้ว...เขาไม่..เห็นกู..กลับ...จะ..กลายเป็น..เรื่องนะมึง” ผมพยายามเอาพี่มาขู่มัน หาทางถ่วงเวลาไว้ก่อน
“มึงไม่ต้องห่วง กูโทรไปบอกตอนมึงสลบแล้ว...ว่ามึงไม่กลับบ้านสองวัน  เก็บตัวซ้อมด่วนต้องแข่งวันศุกร์ แจ๋วไหมไอเดียกู พี่มึงยังฝากถามด้วยว่า..ทำไมเพิ่งมาบอก กูเลยตอบไปว่าโค้ชเพิ่งแจ้ง ตอนนี้เก็บตัวกันที่โรงเรียน..วันศุกร์ถึงได้กลับ  มึงเลยฝากให้กูโทรบอกให้ด้วย เพราะกูติดรถออกมาซื้อของพอดี   
เค้าก็เอ่อออโอเคตามที่กูบอกอะแหล่ะ ไงที่นี้สบายใจแล้วสิ จะได้ไม่ต้องกังวล กูลาเผื่อล่วงหน้าไว้แล้ว มึงคงลุกไม่ขึ้นยันวันศุกร์แหล่ะ” ผมจนคำพูด  มันวางแผนเตรียมการล่วงหน้าทุกอย่าง  พี่ผมเจออิหรอบนี้ไม่เอ๊ะใจ
อยู่แล้ว  ผมไปแข่งต่างจังหวัดบ่อย กีฬาเขตการศึกษาฯ ทุกปีก็ไปแข่ง ไปทีเป็นอาทิตย์ บางครั้งก็เก็บตัวที่โรงเรียน นี่แหล่ะ..ถึงบอกพี่ผมต้องเชื่ออยู่แล้ว ถ้า-เอี้ย-กลมันอ้างเรื่องนี้   
“กะ..กล..มึง..ทำกู...ลง..หรือ..”  ผมยังไม่ยอมทิ้งโอกาส  ยังพยายามจะกล่อมมัน ตอนนี้มันขึ้นมาอยู่บนเตียง
คล่อมผมไว้แล้วครับ ยอมรับว่าผมกลัวขึ้นมาแล้วสิตอนนี้ ชีวิตเกิดมาไม่เคยนึกมาก่อนจะโดนผู้ชายข่มขืน
“ทำลงไม่ลง ก็ต้องทำแหล่ะ...จะได้ไม่โดนหัวเราะเยาะทีหลัง”  เหตุผลที่มันยอมทำชั่วเพียงแค่รักษาหน้ามันเท่านั้น ถึงตอนนี้..ผมไม่มีทางเลือกอื่น..นอกจากผ่อนหนักให้เป็นเบาไหน ๆ คงไม่รอดมือมันแล้ว ผมจะไม่ยอมโดนแม่งทั้งห้าคนหรอก ขนาดนั้นคงไม่รอดแน่ ๆถ้าต้องโดน..ขอหลับหูหลับตาโดน-เอี้ย-กลมันคนเดียวก็ยังดี คิดดังนั้น..ต้องขอร้องมัน ตอนนี้มือมันกำลังบี้หัวนมผมอยู่ แม่งโคตรจิตเลย-เอี้ย-นี่ ผมไม่ได้รู้สึกมีอารมณ์ร่วมด้วยเลยนะครับอย่าเข้าใจผิด ตอนนี้เห็นหน้ามันแล้วแทบอยากจะกัดลิ้นตายกันไปเลย ตัวแม่งก็ดำ ขนหน้าอก
ขนแขน ขนขายั๊วเยี๊ยะ..ไปหมด เห็นแล้วขยะแขยงสุด ๆ ขนาดแค่ไอ้กลผมยังแทบกลั้นใจตายนี่หากต้องเจอพวก-เอี้ย-สี่ตัวนั่น มาทำกับร่างกายผมอีก ผมคงเสียสติแน่ ๆ
“กล..กูขอร้องมึง..รับปากกูอย่าง..ได้ไหม”  มันหยุดมองหน้าผม
“รับปาก-เอี้ย-ไรอีก..รีบพูดให้จบ ก่อนกูจะเอาถุงเท้ายัดปากมึงแทน..พูดไม่หยุด  กูยิ่งไม่มีอารมณ์...ควยไม่โด่เลยเนี๊ยะ..สัด”  เสนียดหูสุด ๆ ทุกคำที่มันพูด...โคตรหยาบ ไม่อยากได้ยินสักนิด
“มึงทำกู..คนเดียวได้ไหม...อย่าให้เพื่อนมึง...รุมโทรมกู..กูขอแค่นี้ล่ะ..ถ้าต้องโดนจริง ๆ...เหลือทางเลือก...
ให้กูบ้าง..นึกว่าสงสารกูเถอะ...อย่าถึงขั้นทำลายศักดิ์ศรีกู..จนไม่เหลือความ...เป็นคนเลยนะ..กูกราบมึงล่ะ”  
ผมมองตามัน ปล่อยน้ำตาไหลเป็นทาง ตรงหางตาทั้งสองข้าง ใครจะว่าผมอ่อนแอ หรือมารยาบีบน้ำตาไงก็ช่าง  
ชั่วโมงนี้หมดแล้วความอดทน..อดกลั้นทั้งหลายทั้งปวง ยอมร้องไห้ให้มันเห็นน้ำตา เผื่อมันจะรู้สึกสงสารเวทนาผมบ้าง   
“อืม...ที่แท้มึงไม่ต้องการเพื่อนกู ที่กูเข้าใจว่ามึง..อยากได้เจี๊ยวหวานกูก็เรื่องจริงอ่ะดิ สรุปยอมให้กูคนเดียว หึ..หึ..หึ..ฟังดูดีเหมือนกันนิ..ได้ถ้ามึงอยากให้กูทำแบบนั้น มึงมีอะไรมาแลกเปลี่ยน”  เวรจริงผม..มันดันเข้าใจว่าที่มันเคยกวนส้นผมไว้คิดไม่ผิดไม่รู้ผีห่าซาตานตัวไหน ทำให้มันคิดว่าผมอยากมีไรกะมัน อย่างน้อยผมดีใจขึ้น
มาหน่อยมันรับปากจะไม่ให้เพื่อนมันทำผม แต่ประโยคหลังผมไม่เข้าใจ ว่ามันหมายถึงอะไรผมมีอะไรมาแลกเปลี่ยนกับมัน   
“กูไม่รู้ กูไม่มีอะไร...ให้มึงหรอก”  ผมตอบมันไปตามตรง  เสียงเริ่มกลับมาดีล่ะ  คงเพราะเริ่มปรับสภาพได้ทีละน้อยละมั้ง
“เอางี้...มึงต้องดูด xxx...ให้กู...ของกูไม่ขึ้นว่ะ...มึงต้องทำให้มันแข็ง   ทำได้ป่าว...ถ้ามึงยอมทำ..กูจัดการเรื่องเพื่อนกูเอง”  มันบอกข้อแลกเปลี่ยนมา ผมหน้าซีดตาเหลือกกับสิ่งที่มันขอให้ทำ แต่ท่าทางเอาจริงของมัน
แสดงว่าไม่ได้พูดเล่นตกลงกูต้องทำให้มึงใช่ไหม ทำยังไงก็ไม่รู้ผมทำไม่เป็น แต่คงต้องหลับหูหลับตายอมมัน
ไปแหล่ะ...ดีกว่าต้องถูกบีบปากบังคับให้ทำ ยิ่งนึกว่าอาจต้องทำให้เพื่อน-เอี้ย- ๆ มันสี่ตัวที่เหลือด้วยแล้ว
ผมยอมทรมานกล้ำกลืนฝืนทน..ทำให้-เอี้ย-กลยังดีกว่า เมื่อไม่เหลือทางเลือกอีกได้แต่รับปากมันไป
“อืม..ได้..กูยอม”  พอผมบอกไป มันยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะลุกจากเตียงไป หยิบผ้าขนหนูพันเอวเรียบร้อย
เดินเปิดประตูออกไปหาเพื่อนมัน  ผมตั้งใจเงี้ยมหูฟังว่ามันจะคุยยังไง
“อะไรนะ...-เอี้ย-กล..ไหนมึงบอกทำไม่เป็นไง หายไปเกือบยี่สิบนาที กลับมาบอกพวกกูอดเชี้ยไรมึงเนี๊ยะ...ตกลงหวงไว้กินเองว่างั้น..อะไรของมึงว่ะ” เสียง-เอี้ย-ก๋อยมันบ่นเพื่อนมัน
“นั่นดิ..สัด..มึงจะให้พวกกูรมณ์ค้าง..รอเก้อไม่ได้นะโว้ย...เงี่ยนสาดแล้วกู” เสียงเดรัจฉานตัวใดผมไม่ทราบได้ พูดขึ้นมาอีกคน
“เอางี้...กูให้พวกมึงแบ่งกันสองพัน ไปหาตกหญิงเอาเอง แต่-เอี้ย-นี้กูขอ...คืนนี้กูจะกดมันทั้งคืน มึงก็รู้..กูไม่เคยลองกับผู้ชายมาก่อน ขอเวลาศึกษานานหน่อยดิว่ะ..พวกมึงอย่าเรื่องมาก..เอาป่าว?..สองพัน..ก่อนกูเปลี่ยนใจไม่ได้ทั้งเงินไม่ได้ทั้งมัน”  เสียง-เอี้ย-กลมัน ออกจะติดขู่ด้วยนิด ๆ
“เอา.เอาดิว่ะ!.กำขี้ดีกว่ากำตด”  เสียงเดรัจฉานสี่ตัวแข่งกันพูด..พอเห็นตังค์..แม่งรีบรับปากกันทันที   จากนั้น
ผมไม่ได้ยินมันคุยไรกันอีก เหมือนเสียงคนเดินลงเท้าออกไปกัน  ก่อนจะได้ยินเสียงประตูปิด  
“ปัง!..กริ๊กๆ!.”  ตามด้วยเสียงล๊อคลูกบิดเรียบร้อย เตียงไหวยวบ ก่อน-เอี้ย-กลจะเดินเข่าเข้ามา คล่อมหน้าอกผม เจตนาเป้ามันตรงหน้าผมพอดี ผมเบือนลูกตาหลุบหนี หลังจากเพิ่งคิดได้ว่ามันต้องการให้ผมทำอะไร
“เอ้า!..ลงมือทำงาน..ตามข้อตกลงได้แล้ว กูจัดการเคลียร์เพื่อนกูให้มึงแล้ว ทำให้คุ้มกับเงินสองพันที่กูเสียไปด้วยนะโว้ย!...ถ้าไม่ดีล่ะก็ รับประกันมึงต้องเสียใจยิ่งกว่าเก่า”
มันขู่ผม..แต่ก็ได้ผลทันตาเห็น เพราะผมรีบเหลือบตากลับมามองทันทีเห็นมะเขือเผาของมันหอยโตงเตง
ใกล้ตรงปากผมพอดี มือมันวางเท้าหัวเตียงเอาไว้เอนช่วงเอวลงใกล้ผมเรื่อย ๆ...ก้มหน้าจ้องตาผม  ก่อนจะยักหน้าให้ประมาณว่า..‘ทำดิ’......?

kit28

ขอบคุณมากครับ

GBOMK

ขอบคุณคับ

Klong

ขอบคุนครับ

sugaritc

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณนะครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

imanaji

ขอบคุณนะครับ

imanaji

ขอบคุณนะครับ

nattan010

ขอบคุณมากครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

ton521

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคนาฟ

spylovelove

สนุกมากกกกกกกกกกก

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ

Yhoon

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

สงสัยไอ้กลจะติดใจแน่ๆ

Soyu

ขอบคุณนะครับ