เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ ? 51 - 52 ?

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
                            “วีจะจำเอาคำสอนของแม่ไปใช้ครับขอบคุณครับแม่ที่เข้าใจผม วีดีใจที่ได้เกิดมาเป็นลูก
แม่ครับ..”  พูดจบผมโผล่เข้ากอดแม่น้ำตาไหลตื้นตันใจที่แม่ผมเข้าใจและรักผมมาก ผมก็รักแม่มากครับ...
แม่พระของวี...?
Part  51
เริ่มเปลี่ยน.
                             หลังจากนั้น คุณยาย แม่ของกล ก็พากันผูกข้อมือรับขวัญพวกเรา ตอนแรกพ่อจะไม่ยอมผูกให้ พอเห็นเราสองคนมองตาละห้อย  คงอดสงสารไม่ได้มั้ง  ในที่สุดท่านก็เอาด้ายสายสิญจ์มาผูกให้จนได้   
                               ตอนที่พ่อเรียกกลเข้าไปกระซิบถามนั้น  เพราะท่านต้องการให้มันยืนยันจากปากเองว่า
ผมเป็นเมียกลมันจริงๆ  ไม่ได้อุตริเป็นผัวใช่ไหมประมาณนี้  พอได้คำตอบถูกใจ  ท่านเผลอเอามือขยี้หัวมันเพราะภูมิใจมั้ง  เพราะถึงแม้มันจะดันมารักผู้ชายด้วยกัน  อย่างน้อยยังได้เป็นผัว..ถือว่ายังเป็นยอดชายไม่เสียศักดิ์ศรีซะงั้น....อันนี้ผมคิดว่าเพราะพ่อกลบ้าศักดิ์ศรี  ซึ่งกรรมพันธุ์นี้ถ่ายทอดมาถึงกลด้วย  กลสิทธิ์ก็บ้าอยู่ช่วงหนึ่งเหมือนกัน..ก่อนจะลดลงตอนมาคบกะผม  แต่ก็ยังไม่หมด  อย่าเผลอไปกระตุกหนวดเข้า   โรคบ้าศักดิ์ศรีก็กำเริบได้เหมือนกัน   
                                ทุกคำสอนกับพรที่พวกผู้ใหญ่มอบให้เราสองคน    พวกผมจำฝังใจและถือปฏิบัติ
โดยตลอด   อยากบอกหลายๆ ท่านว่า   วินาทีที่สำคัญที่สุดในชีวิต  คือสมาธิและตั้งใจฟังตั้งใจจำ..รับในพรคำสอนที่ผู้ใหญ่มอบให้ในวันแต่งงาน
                               หรือขณะที่ผูกข้อไม้ข้อมือสำหรับคนที่ไม่ได้เข้าพิธีแต่งงาน หากคุณตั้งจิตมั่น  และน้อมนำหลักคำสอนและพรดั่งกล่าวไปถือปฏิบัติ  เชื่อเถอะว่า ชีวิตคู่ของคุณจะผ่านพ้นอุปสรรคปัญหาต่างๆ ไปได้ด้วยดีไม่ว่าจะเป็นความไม่เข้าใจกัน   โกรธ  งอน   เคือง  หรือรุนแรงถึงขั้นทะเลาะก็ตาม   เป็นเรื่องปกติที่
คนรักกันใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน   จะพบพานปัญหาพื้นฐานเหล่านี้   
                               มันจะไม่ลุกลามจนเป็นปัญหาใหญ่ถึงต้องเลิกลาอย่างเด็ดขาด  หากทุกคนน้อมนำคำสอนที่ว่าเอามาปฏิบัติ  สุดท้ายแล้วปัญหาเหล่านั้นก็จะเล็กขี้ปะติ๋วเมื่อเราผ่านมันมาแล้วย้อนกลับไปใคร่ครวญดู   
เมื่อนั้นถึงจะรู้ว่าไร้สาระแค่ไหน  ทำกันไปได้เนอะอารมณ์ตอนนั้น  เนื่องจากเหตุผลถูกบดบัง  เอาอารมณ์
เป็นใหญ่  นี่ตะหากที่ทำให้เป็นปัญหาใหญ่ในชีวิตคู่  ยากนักที่คนเราจะยอมรับผิดกัน  แต่ถ้าหากรู้จักให้อภัย
กันแล้ว  เมื่อนั้นคุณก็จะประคับประคองความรักให้ผ่านพ้นอุปสรรคต่างๆ ได้ตลอดรอดฝั่ง
                               ที่พูดมานี้  ชีวิตของผมกับกลสิทธิ์หลังจากที่ได้รับอนุญาตให้คบกันต่อได้   
เราอยู่ด้วยกันที่หอใช้ชีวิตนักศึกษาฯ ในอีกสองปีที่เหลือ  ใช่จะราบรื่นสวยหรูซะทุกเรื่อง  มีบ้างที่ไม่เข้าใจกัน  
โกรธ  งอน  ส่วนใหญ่ยอดชายเค้านั่นแหละ  กลสิทธิ์พอได้สิทธิ์เป็นสามีชัดเจน  และยิ่งเมื่อผมตอบรับความ
รักเค้า  โดยสารภาพความในใจว่าผมก็รักเค้าเหมือนกัน   ที่นี้โรคขี้หึงขึ้นหัวเลยหละครับ   อาการหนักกว่า
เดิมเยอะ  หึงทั้งหญิงทั้งชาย   
                              แต่เราก็หันหน้าคุยกัน..และต้องมีฝ่ายหนึ่งที่ต้องเย็น  เมื่อเค้าเป็นไฟเราต้องเป็นน้ำ  น้ำจะช่วยดับไฟ  อย่าร้อนใส่เป็นดีที่สุด  แล้วมันจะผ่านไปได้  สุดท้ายเค้าจะรู้ตัวเองว่าเค้าผิดหรือถูก..ให้เวลาเค้าได้คิดบ้าง..นั่นแหละจะช่วยสอนเค้าไปในตัว...ถ้าใจเราเย็นคนอื่นก็จะเย็นตามไปด้วย ถ้าใจเราร้อนคนอื่นก็จะร้อนตามไปด้วยเช่นกัน
                             เรื่องเรียน..ผมต้องช่วยติวให้กลสิทธิ์มันด้วย  เป็นเพื่อนอ่านหนังสือ ค้นคว้าติวสอบย่อย
เพราะผมไม่อยากให้ครอบครัวกลมองว่า  กลอยู่กับผมแล้วมันไม่มีไรดีขึ้นเลย  อย่างน้อยผลการเรียนไม่ตกต่ำ
ก็น่าภาคภูมิใจใช่ไหม  เพราะมันเห็นเป็นรูปธรรมชัดเจน
                            แต่ต้องขอขอบคุณกลสิทธิ์เค้าด้วย  เพราะถ้าไม่ให้ความร่วมมือและไม่เห็นความสำคัญ
ด้วยแล้ว  ต่อให้ผมลงทุนลงแรงไปเท่าไหร่  ก็คงเปล่าประโยชน์  แต่นี่ยอดชายเค้ารักผมมาก   เข้าใจในสิ่งที่ผมตั้งใจทำเพื่อเค้าทำให้มีความพยายามที่จะทำให้สำเร็จ  ผลการเรียนกลสิทธิ์จึงออกมาเป็นที่น่าประทับใจ  ต้องขอบอกว่าเกินคาดมากมายแต่ละเทอมสามกว่าทั้งนั้น   ผมไม่ผิดหวังจริงๆ   
                            ความเคลื่อนไหวของเราทั้งคู่  อยู่ในสายตาและการติดตามผลของพ่อแม่ตลอด  และเมื่อพวกท่านเห็นการเปลี่ยนแปลงของลูกชายดีขึ้นตามลำดับ   ก็ทำให้ผมสองคนได้รับการยอมรับจนท่านเปิดใจให้เรามากขึ้นซึ่งพวกผมเองไม่ลืมที่จะแวะเวียนไปกราบเยี่ยมพวกท่านเป็นประจำ  ทั้งบ้านผมบ้านกล  ทุกครั้งที่เวลาเราลงตัวและว่างจริงๆเพื่อให้ความสัมพันธ์ก้าวหน้าในทางที่ดี  แลดูไม่ห่างเหินกันเกินไป
                            พ่อแม่ทุกคนย่อมรักลูกมาก  และต้องการเห็นลูกประสพความสำเร็จในชีวิตกันทั้งนั้น
สำเร็จด้านการเรียน   การงาน   และชีวิตครอบครัว   ซึ่งบัดนี้  ทั้งผมและกลสิทธิ์เราทำสำเร็จแล้วครับ   
เราเรียนจบกันแล้ว  ผมเป็นบัญฑิตด้วยเกียรตินิยมอันดับสองมหา’ลัยคณะที่ผมเรียน  ไม่ขอแจ้งนะครับ   
                            ส่วนกลสิทธิ์จบด้วยเกรดเฉลี่ย 3.55  ตัวเลขนี้  ทำให้พ่อแม่พี่น้องดีใจกันมาก
พ่อกับแม่ถึงกับมอบคอนโดฯห้องชุดให้เป็นรางวัล เพราะเราจำเป็นต้องคืนหอ  ระหว่างที่รอเรียกตัวทำงาน  
เราย้ายเข้ามาอยู่คอนโดฯเป็นที่เรียบร้อย   ต้นปีหน้าพวกผมก็เตรียมตัวเข้ารับพระราชทานปริญญากันที่สวนอัมพร
                            วันที่ย้ายเข้าอยู่คอนโดฯ  ทุกคนพากันมาแสดงความยินดี  ทั้งแม่ผมพี่ไวลงมาจากเหนือ
พี่วาดยังอุตส่าห์มาจากนครสวรรค์  พ่อแม่กลกับน้องกลอย  ยังมีอาลพต่างมากันทั้งนั้น ซึ่งวันนี้ผมตัดสินใจ
ให้คำตอบพ่อตามสัญญาที่ท่านได้ให้ไว้เมื่อสองปีก่อน  มันถึงเวลาแล้ว  เมื่อทุกคนอยู่พร้อมหน้า  ผมก็พูดขึ้นมา
                              “พ่อครับ แม่ครับ..วันนี้ผมพร้อมที่จะให้คำตอบเรื่องที่รับปากพ่อเอาไว้”  
ทุกคนมองผมเป็นตาเดียว  กลสิทธิ์ส่งยิ้มหวานให้กำลังใจผม  เพราะเรื่องนี้เราปรึกษากันมาก่อนแล้ว   ยอดชายเค้าไม่เคยทำให้ผมผิดหวังในความรักของเค้า   นับตั้งแต่วันที่เราอยู่ด้วยกันมา   ทำให้คำว่ารักของเรา ก้าวข้ามจนถึงขั้นเชื่อใจกันแล้ว..เหมือนที่แม่เคยพูดไว้เมื่อตอนที่พวกผมพาเพื่อนกลับไปเที่ยวบ้าน  แล้วกลดันมีเรื่องเข้าใจผิดกับต้นมัน  ตอนนี้ผมมั่นใจและพร้อมที่จะเดินหน้า  เพื่อเป็นสะใภ้ในสกุลจิรัตติกาล  อย่างเต็มภาคภูมิ
                                   “คำตอบวีว่าอย่างไร พ่อรอฟังอยู่”  พ่อท่านย้อนถามผมทันที
                                    “ผมพร้อมจะเปลี่ยนตัวเอง   ยินดีจะเปลี่ยนจากชายไปเป็นหญิงแล้วครับ”  พอผมพูดจบ
พวกท่านส่งยิ้มมาให้  ไม่มีใครตื่นเต้นตกใจในคำตอบของผม   เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา  คงคาดเดากันไว้แล้ว
คำตอบต้องเป็นแบบนี้   ท่านคงคิดว่าต่อให้สั่งผมไปบุกน้ำลุยไฟผมคงทำ  เพื่อแลกกับการที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน   
                                    วันนี้เราผูกพันธ์กันมาก..เกิดกว่าที่จะต้องมานั่งนึกเสียใจหรือนั่งคิดถึงตัวเองกันแล้ว   
ผมกับกลพร้อมแล้วครับที่จะใช้ชีวิตคู่แบบคนปกติทั่วไป  ถึงแม้กลไม่เคยคิดแบ่งแยกความรักของเรา  เค้าบอกกับผมเสมอว่า  เค้ารักผมที่เป็นผม  ทุกอย่างที่เป็นผมเค้ารักหมด  ไม่ใช่รูปกายแต่รักจากข้างในที่เป็นกวี  
                                   บางครั้งเค้าอยากแสดงออกกับผมแบบคนรักในที่สาธารณะ  แต่เพราะเราให้เกียรติกันมันจึงทำไม่ได้อยากเดินจูงมือกันแบบคู่รัก   ดูหนัง   เดินห้าง  หรือทำอะไรๆ แบบคู่รักชายหญิงทั่วไปเค้าแสดงต่อกัน เราต่างทำไม่ได้  ตราบใดที่ผมยังอยู่ในร่างผู้ชาย  ย่อมทำสิ่งเหล่านั้นไม่ได้แน่  เพราะมันคงดูแปลกมีเสียงซุบซิบนินทา  ตลอดจนสายตาเหยียดหยามตามมาแน่นอน   
                                   อย่างที่บอก  ผู้ชายสองคนมาเดินจับมือกอดเอวกัน   ป้อนขนมทำอะไรหวานๆ เหมือนคู่รักมันคงไม่ใช่เรื่องปกติทั่วไป อย่างน้อยสายตาสอดรู้สอดเห็นมีมากมาย เมื่อเราตกลงกันดีแล้ว ผมจึงอยากเปลี่ยนเป็นหญิงในที่สุด  ที่สำคัญเปลี่ยนเผื่อพ่อแม่และญาติๆ กลสิทธิ์ด้วยเพราะพวกเค้าจะได้ไม่อิหลั่กอิเหรื่อกันต่อไป เค้าต่างรอแต่งงานให้ลูกชายคนโต  หลายชายคนแรกกันจนจะเหงือกแห้งแล้ว ติดอยู่ที่ผมนี่แหละ เพราะฉะนั้นเหมือนคำตอบผม คือความดีใจของทุกคนที่รอคอย
                             อาลพเป็นคนจัดการนัดอาจารย์หมอ ซึ่งท่านมีความรู้ความเชี่ยวชาญในเรื่องนี้โดยเฉพาะ
ประจำโรงพยาบาลดังแห่งหนึ่ง..ท่านทำการแปลงเพศให้กับสาวประเภทสองมามากมายหลายคน..ล้วนแล้วแต่คนมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในวงการ  และผลงานท่านก็การันตรีฝีมือและคุณภาพได้เป็นอย่างดี   
                                    ช่วงนี้พวกผมยังรอเริ่มงานกันอยู่  นัดสัมภาษณ์ไว้แล้ว   ระหว่างที่รองาน  ผมกับกลจึงมีเวลาไปพบอาจารย์หมอตลอด  ครั้งแรกอาลพพ่อแม่กลและแม่กับพี่สาวผมไปด้วย  เพื่อไปฟังวิธีการขั้นตอนจากอาจารย์หมอ   โดยท่านทำการตรวจร่างกายผมอย่างละเอียด  ขอบอกว่าตรวจละเอียดจริงๆ  คือผมต้องเปลือยถอดหมดไม่สวมเสื้อผ้าเลยสักชิ้น  เพื่อให้ท่านตรวจผิวพรรณ  โครงสร้างของร่างกายทุกอย่าง  เพื่อจะได้วางแผนสั่งยาปรับฮอร์โมนเพศได้ถูกต้อง
                                  นอกจากนี้ผมยังต้องพบจิตแพทย์  เพื่อตอบคำถาม  หากไม่ผ่านเกณฑ์  อาจต้องพิจารณากันอีกทีว่าผมมีสิทธิ์ผ่าตัดหรือไม่  คำถามประมาณนี้
                                “คุณคิดว่าตัวคุณเบี่ยงเบนทางเพศหรือเปล่า?” จิตแพทย์ถามผม
                                “ผมใช้ชีวิตอยู่กินกับผู้ชายด้วยกัน..เค้าคือคนรักของผมมาสี่ปีกว่า ทำหน้าที่ภรรยามา
โดยตลอดไม่รู้สึกว่าถูกกดดันหรือโดนเอาเปรียบแต่อย่างใด   มีความสุขและเต็มใจที่ได้ทำหน้าที่นี้   ถือว่าผมเบี่ยงเบนหรือไม่..ขึ้นอยู่กับดุลพินิจคุณหมอแล้วครับ”
                               “คุณใช้ชีวิตอยู่กินกับแฟนที่เป็นผู้ชายยาวนานถึงสี่ปีกว่า ถือว่าคุณมีรสนิยมทางเพศ
ที่เบี่ยงเบนแน่นอนแล้วครับ แต่หมอยังอยากรู้ว่าก่อนหรือหลัง..ที่คุณจะมีเพศสัมพันธ์กับแฟนคุณ  เคยผ่านการมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงมาก่อนหรือไม่?”
                              “ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย   ทั้งก่อนและหลังจากที่ผมอยู่กับแฟนแล้วก็ตาม  ผมไม่เคยมีเพศสัมพันธ์กับใครมาก่อนเลยครับ   แฟนผมคือคนแรกและคนเดียวที่ผมหลับนอนด้วย”  ผมตอบหมอไป
ตามจริง
                              “คุณมีความรู้สึก  หรือเกิดปฏิกิริยาตื่นตัวเมื่อเห็นผู้หญิงสวยๆ หรือไม่  หรือมีความต้องการ
  เพศตรงข้ามหรือเปล่า?” หมอถามคำถามที่ลึกมาก
                             “ผมเคยมีความรู้สึกนี้นานมาแล้ว  ก่อนผมยังไม่รู้จักกับแฟน เพียงแต่ชอบมองและรู้สึกดี
ที่เห็นผู้หญิงสวย ไม่ถึงขั้นเกิดการตื่นตัวหรือต้องการมีเพศสัมพันธ์  เพราะช่วงนั้นผมไม่ได้คิดเรื่องนี้  แต่การตื่นตัวตามธรรมชาติตอนเช้าๆ  หรือขณะที่ผมร่วมรักกับแฟนตอนเรามีเพศสัมพันธ์กันนั้น  ปกติครับ”
                            “คุณมีความสุขทุกครั้งที่ร่วมรักกับแฟนใช่หรือไม่”
                            “ใช่ครับ”
                            “คุณเคยเป็นฝ่ายกระทำหรือเปล่า   หรือเป็นฝ่ายรับแต่ผู้เดียว”
                            “รับครับ”
                             สรุปผมคือกลุ่มเบี่ยงเบนที่พิจารณาอนุญาติให้ผ่าตัดแปลงเพศได้  แต่ระหว่างนี้ต้องใช้ชีวิต
ในสังคมเพื่อปรับเปลี่ยนร่างกายและดำเนินตามขั้นตอน คือปรับฮอร์โมน  ทำหน้าอกในอีก  15  เดือนข้างหน้า  
และหลังจากนั้นอีก 8 เดือนค่อยผ่าตัดแปลงเพศ  ระหว่างที่เตรียมตัวสองปีนี้  หากเกิดเปลี่ยนใจก็สามารถทำได้  
                             จากนั้นผมก็ได้รับการสั่งยาปรับสภาพฮอร์โมน   ยามีผลทำให้ผิวพรรณหน้าตาเนียนละเอียด
ซึ่งพื้นฐานผมได้ผิวแม่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  กอปรกับรูปร่างหน้าตาก็ได้จากแม่มาทั้งหมด   อาจารย์หมอบอกว่า
ผมสามารถเปลี่ยนสภาพโดยอาศัยคุณสมบัติเดิมที่ติดตัวมา  กลายเป็นหญิงสาวสวยและเนียนจนแยกเพศไม่ออกกันเลยด้วยซ้ำ  
                             ตั้งแต่นั้นผมก็ต้องไปพบอาจารย์หมอเป็นระยะ  ช่วงแรกเดือนละครั้ง  พ้นสามเดือนแรก  
ลดเหลือเป็นสามเดือนไปครั้ง  รับยาแล้วก็สอบประวัติการแพ้ยาตรวจร่างกายต่างๆ   กระทั่งผ่านไปหกเดือน  
หน้าอกผมขึ้นเป็นลูกตั้งเต้าขนาดเท่ากำปั้น   หัวนมขยายเป็นไตใหญ่กว่าปกติ   
                             ช่วงแรกจะแข็งไม่นิ่ม  แต่เพราะโดนกลสิทธิ์นวดเคล้นขยำบ่อยๆเข้ามันค่อยนิ่มเหมือนนมสาว  เป็นอะไรที่ตื่นเต้นสำหรับกลสิทธิ์เค้ามาก   ชอบเล่นหน้าอกผมจนเคยตัว   พอว่างนั่งใกล้ไม่ได้
พี่แกต้องเอามือมาขย้ำบีบเล่นเป็นประจำ   หมั่นไส้มากก็ลากผมนั่งซ้อนด้านหน้าส่วนเค้ากางขาซ้อนหลัง  
อ้อมมือขยำบีบทั้งสองข้าง ใหม่ๆ ผมมีหงุดหงิดรำคาญบ้าง  แต่หลังๆชักชิน  หากวันไหนไม่โดนมือกลสิทธิ์บีบหน้าอก  เหมือนขาดอะไรไปอย่าง  พาลจะกินข้าวไม่ลงดื้อๆ ซะงั้น  ไม่รู้กลสิทธิ์หื่น  หรือผมเสี้ยนกันแน่ที่นี้   
หรือว่าพอกันทั้งคู่..ฮ่าๆ...กร๊ากๆ!
                               ผิวพรรณผมเนียนใสขาวละเอียดมากขึ้นกว่าเดิม  จากเดิมผมผิวละเอียดเป็นทุนอยู่แล้ว  
ทรงผมปล่อยยาวประบ่าทำให้โครงหน้าเดิมที่ใครต่างว่าหล่อ  กลายเป็นสวยหวานจนคนสะดุดเหลียวหลังมองเป็นประจำ  ที่สำคัญพักนี้ไปไหนคนมักเข้าใจว่าผมเป็นหญิงมากกว่าชาย
                               ผมกับกลได้งานทำคนละบริษัทฯ  มั่นคงทั้งคู่...บริษัทฯเข้าใจผมดี  แถมรู้ด้วยว่าอีกไม่กี่เดือนผมต้องผ่าตัดหน้าอก  เพราะก่อนผู้จัดการฝ่ายบุคคลสัมภาษณ์รับผมเข้าทำงานในตอนแรกนั้น  ทราบความต้องการผมก่อนแล้ว พี่เค้ารับผมประจำฝ่ายอบรมเทรนนิ่ง  นอกจากจะอบรมพนักงานที่เข้าใหม่  ชี้แจงกฎระเบียบข้อบังคับในการทำงาน  ยังต้องรับผิดชอบเกี่ยวกับกิจกรรมต่างๆ  ที่ช่วยให้พนักงานแต่ละแผนกได้ละลายพฤติกรรม  เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน  รักใคร่สามัคคีเป็นต้น  คือกิจกรรมทุกอย่างแผนกผมรับหน้าที่โดยตรง  ผมรู้สึกสนุกดีมีความสุขในการทำงานด้วย   สุดท้ายยูนิฟอร์มที่ผมใส่..ก็ต้องเปลี่ยนเป็นยูนิฟอร์มพนักงานหญิงก่อนเริ่มผ่าตัดหน้าอกเพียงสี่เดือน เพราะผมต้องฝึกใส่บราเซียร์แล้ว  โชคดีหน่อยยังเป็นกางเกงขายาว  ต่างกันก็ตรงทรงของหญิงชายแตกต่าง  ดีไม่เป็นกระโปรง  ยอมรับยังไม่คุ้นและยังไม่กล้าใส่
                              ผมเข้ารับการผ่าตัดเสริมเต้านม   โดยงดอาหารตั้งแต่มื้อเย็นก่อนวันผ่าหนึ่งวัน  งดน้ำ  
งดการกินการดื่มทุกชนิด   เข้าแอดมิดที่โรงบาลตอนเก้าโมงเช้า  กลสิทธิ์ใช้พักร้อนลามาสี่วันเพื่ออยู่ดูแลผม  
แม่ผมก็มาด้วย  พ่อกลแม่กล ต่างมาเป็นกำลังใจให้ผมกันทุกคน   
                             หลังเจาะเลือด  วัดความดัน   วัดไข้  ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว  ผมก็ต้องเจาะสายน้ำเกลือ  เพราะระหว่างนี้ไม่สามารถทานไรได้  ต้องข้ามไปอีกวันหลังผ่าตัดถึงจะดื่มน้ำ และทานอาหารอ่อนๆ
ของโรงบาลได้   
                            เข้าห้องผ่าตัดตอนบ่ายสองโมง   รมยาสลบโดยวิสัญญีแพทย์ฉีดผ่านสายน้ำเกลือ  ต่อจากนั้นก็ไม่สามารถรับรู้ไรได้อีกเลย
                           เริ่มรู้สึกตัวประมาณสี่ทุ่ม   เพ้อมากกว่า..จะรู้สึกตัวจริงๆ  จนกว่าจะมองเห็นหน้ากลสิทธิ์ชัด
และจำทุกคนได้ก็ราวๆ เที่ยงคืน   เอาหละ...ขอเล่าวิธีการผ่าตัดเสริมหน้าอกเลยนะครับว่าเป็นแบบไหน
                           ผมใช้วิธีผ่าใต้จักแร้สองข้าง  สอดซิลิโคนเข้าไปเสริมดันใต้กล้ามเนื้อที่เป็นเต้านมจริงของผมอีกทีไม่ใช่เสริมแบบไว้ใต้ผิวหนัง  คือเราสามารถเสริมได้สองแบบแต่มีข้อดีและข้อเสียแตกต่างกัน   ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับวัสดุที่เสริมด้วย มีให้เลือกหลายชนิด  ทั้งเป็นแบบถุงน้ำเกลือ  ซิลิโคน  เจล  ฯลฯ  ของผมอาจารย์หมอแนะนำให้ใช้ซิลิโคน แบบเจลถุงทรายจากสหรัฐ  เพราะของดีมีคุณภาพและมาตรฐาน  ทั้งมีความยืดหยุ่นคล้ายธรรมชาติมากที่สุด  กอปรกับลดการเกาะตัวของพังพืด  เมื่อของดีมีคุณภาพราคาก็ตามนั้น  อย่าให้ต้องบรรยาย เอาเป็นว่ามีขั้นตอนให้เลือกดังนี้
                             หากเสริมใต้ผิวหนัง  สามารถเจาะช่องใต้ราวนมทั้งสองข้าง   ผลที่ออกมาคือไม่เจ็บปวดทรมานมาก เพราะมันดันเพียงส่วนผิวหนังชั้นบนทับหน้าอกเราอีกที  วิธีนี้ง่ายและทรมานน้อยกว่าวิธีที่สอง   แต่จะเห็นรอยซิลิโคน เหมือนขอบถ้วยกลมๆ ชัดเจนถ้าสังเกตุก็จะดูรู้  เมื่อสัมผัสจะแตกต่างเพราะใต้ผิวหนังคือซิลิโคนความรู้สึกจะไม่เหมือนสัมผัสเนื้อหรือไขมัน
                            เสริมใต้กล้ามเนื้อ ผมเลือกวิธีนี้ คือหมอจะเลาะกล้ามเนื้อเต้านมของผมที่มีอยู่แล้วเป็นลูก
เปิดออกนำก้อนซิลิโคนซ้อนเข้าไปฝังไว้ข้างใน  แล้วทับด้วยกล้ามเนื้อไขมันที่เป็นเต้านมจริงของผมอีกที  วีธีนี้ใช้เจาะใต้จักกะแร้ทำให้เต้านมไม่มีรอยแผลเป็น  สวยงามเหมือนธรรมชาติมาก  ไม่เห็นรอยขอบซิลิโคน  สัมผัสเหมือนหน้าอกผู้หญิงจริงๆให้ความรู้สึกเหมือนธรรมชาติเลยทีเดียว  หรืออาจดีกว่าด้วยซ้ำเพราะไม่หย่อนยาน
                             แต่ทรมานและเจ็บปวดมาก   เหมือนโดนสิบล้อทับ  จุกแน่นหน้าอกหายใจลำบาก  หลังฟื้นมาใหม่ๆ  ต้องอาศัยอ๊อกซิเจนช่วยหายใจ  เพราะมันกำลังบวม  อีกอย่างร่างกายยังไม่คุ้น   ทรมานสุดๆ
ผมต้องนอนกัดฟันกรอดๆ  น้ำตาเล็ดกันเลยทีเดียว  ต้องขอหมดฉีดมอร์ฟีนแก้ปวดตลอดทุกสี่ชั่วโมง สองวันกว่าจะค่อยยังชั่วขึ้น  
                            ลุกเดินแต่ละทีหน้าจะทิ่มพื้นเอาให้...เพราะสมดุลร่างกายมันเปลี่ยนไป  หนักถ่วงไปข้างหน้า
กลสิทธิ์พลอยอดหลับอดนอนลูบหัวกอดปลอบผมตลอด  ผมนอนไม่ได้  ครั้นหมอจะให้ยานอนหลับก็
ไม่ได้อีก  มันอันตราย  เพราะผมยังแน่นหน้าอกอยู่  ต้องให้รู้สึกง่วงหรือเพลียจนหลับเองนั่นแหละ   
แต่ประทานโทษ..ทรมานขนาดนั้นคงหลับได้ลงหรอกนะครับ   ผมเล่นอ้อนกลสิทธิ์หน้าซุกอกน้ำตาไหล
ให้ยอดชายคอยลูบหัวปลอบทั้งคืน รู้ว่าพาลทรมานยอดชายเค้าด้วยเหมือนกัน  ตาเป็นหมีแพนด้าเลยเพราะ
อดนอน  คอยกอดปลอบผมอยู่นั่นแหละ  พอจะผละออกผมก็งอแงเป็นเด็กไม่ยอมให้เค้าห่างเลยซะงั้น
                              อือ..ใครจะว่าผมอ้อนก็เถอะนะ  ต่อหน้าญาติๆ ผมยังไม่สนเลยชั่วโมงนั้น ไม่อายแล้วหละ
มันเจ็บจริงๆ นี่หน่า  เหงื่อกาฬแตกเต็มหน้า  เหมือนหายใจไม่ออกจะตายให้ได้  ต้องซุกอกกลสิทธิ์เท่านั้น  
มันเหมือนปลอดภัยกำลังใจที่จะฮึดกัดฟันทนเจ็บค่อยยังสู้ไหว  คนอื่นก็ไม่เอา  ร้องหาแต่กลสิทธิ์เลยผม  
ยอดชายเค้าก็ดีมากเลยครับ  ไม่ห่างผมเลย  กอดผมไว้ตลอด  จนแขนชาเค้าก็ไม่บ่น  น่ารักชะมัด  ชั่วโมงนั้นผมผ่านความทรมานมาได้  เพราะกลสิทธิ์เป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ หละครับ  
                               การเสริมแบบวิธีของผมนั้น  ปัจจุบันดีขึ้นกว่าเดิมมาก  แม้จะรู้ว่ายังคงทรมาน และเจ็บปวดเหมือนเดิม  แต่เค้ามีระบบบล๊อคหลัง เหมือนผ่าคลอดของผู้หญิง การบล๊อคนี้ช่วยให้ลดความทรมานลงเยอะ
คงไม่เท่าผมในอดีต แต่คนส่วนใหญ่มักเสริมวิธีแรกกันเยอะ  เพราะกลัวเจ็บ  ปกติผ่าหน้าอกแบบวิธีแรกเค้าพักฟื้นกันแค่วันเดียวก็กลับบ้านได้  แต่ของผมสามวันถึงกลับบ้าน  เจ็ดวันตัดไหมและหมอนัดสอนวิธีนวดหน้าอก  เพื่อให้เนื้อสมานเข้ากันกะซิลิโคน  ไม่ให้พังพืดเกาะแข็งตัวทำให้เต้านมเสียรูปทรงและแข็งเป็นไต
ไม่นิ่มแบบธรรมชาติ   
                                ผมให้กลสิทธิ์เข้าฟังการนวดด้วย  เพราะยอมรับตรงๆ  ตอนหมอสาธิตวิธีนวด และจับหน้าอกผมนวดครั้งแรกนั้น  ผมแหกปากลั่นน้ำตาเล็ด  มันเจ็บมากขอบอกเจ็บสุดๆ โคตรของโคตรเลย
หละครับ เจ็บแทบสลบ แต่หมอดันบอกให้ทน  ช่วงแรกมันเจ็บเป็นธรรมดา  ผ่านไปสามสี่อาทิตย์ก็จะอยู่ตัว  
ต้องนวดทุกวันเช้ากลางวันเย็นสามเวลา  อย่างครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างต่ำต่อครั้ง  เป็นเวลาหกเดือนแล้วหน้าอก
จะอยู่ตัวไม่เป็นพังพืด   ไม่ต้องห่วงเรื่องนวดเช้ากับเย็น  เพราะกลสิทธิ์เค้าขุนอาสา  ทำได้ดีมาก  ผมไม่ค่อยกล้านวดเองหรอกครับ คือเวลานวดเองช่วงกลางวันในห้องน้ำที่ทำงาน   ผมมักทำได้ไม่เต็มที่  คือใจมันไม่ค่อยกล้ากลัวเจ็บ
                                 แต่พอเป็นมือกลสิทธิ์  พี่แกทั้งนวดทั้งขยำ   ทำไปทำมาเกิดอารมณ์ขึ้นมาดื้อๆเฉยเลย
ไม่ต้องบอกต่อจากนั้นพี่ท่านทั้งดูดทั้งเม้มเป็นไปเองตามธรรมชาติ  ที่ผมไม่เคยห้าม  เพราะหากเข้าสู่ภาวะอารมณ์นี้มันช่วยผมให้ผ่อนคลายหายเจ็บได้เยอะ  คือสมาธิเรามันไม่ต้องไปจดจ่ออยู่ตรงนั้นแล้วไง   ไม่ว่า
กลสิทธิ์จะออกแรงตามภาวะอารมณ์ที่ร้อนแรงขึ้นมากแค่ไหน  ผมดันเสียวตามซะงั้น  ไม่ถึงสามเดือนไปให้หมอตรวจ  ผมยังอายหมอเลย แทบอยากเอาหน้ามุดโต๊ะ  เพราะโดนแซวว่า
                                 “อือ...หมอแปลกใจมากเลย  หน้าอกคุณวีนิ่มดีมาก  แถมสมานเนื้อเข้ากับซิลิโคนได้ดี
กว่าเคสที่ผ่านๆมาอีก  ปกติกว่าจะได้นิ่มขนาดนี้ไม่ต่ำกว่าห้าถึงหกเดือนเป็นอย่างต่ำ  นี่แสดงว่าคุณวีนวดตามหมอสั่งและทนเจ็บได้ดีมากเลยนะครับ  ถึงออกมาสวยได้รูปและนิ่มได้ถึงขนาดนี้”  เป็นไงหละ...
ผิดคาดไหม?   ผมคงกล้าบอกหมอหรอกนะ..ว่าลำพังผมคงไม่สามารถ   ที่ได้ขนาดนี้เพราะฝีมือยอดชายกลสิทธิ์เค้าล้วนๆ  ฮ่ะ...ฮ่าๆ!  ยี่ห้อนี้ซะอย่าง  ของเค้าดีจริง...?
Part  52
แปลงเพศ.
                         หลังจากผ่าตัดหน้าอกผ่านไปเรียบร้อยแล้ว ผมเริ่มใช้ชีวิตประจำวันเหมือนผู้หญิงปกติมากที่สุด
เริ่มเข้าคอร์สฝึกอบรมพัฒนาบุคลิกภาพ   ที่พวกนางงามเข้าไปฝึกอบรมกัน  เสียค่าใช้จ่ายไม่ใช้น้อยเลยทีเดียว  
                         นอกจากคอร์สปรับเปลี่ยนพัฒนาบุคลิกภาพ ที่ต้องเข้ารับการอบรมถึงสามเดือน  ผมยังใช้วันหยุดอีกวันละสามชั่วโมงไปฝึกทักษะการบังคับเสียง   พูดง่ายๆ คือฝึกปรับโทนเสียงให้สามารถใช้เสียงผู้หญิงได้เนียนเป็นธรรมชาติ ซึ่งการฝึกแบบนี้เมื่อเราสามารถควบคุมเส้นเสียงได้แล้ว มันจะดูเป็นธรรมชาติและก็เนียนกว่าการผ่าตัดหลอดเสียงเสียอีก ยกตัวอย่างผู้ชายที่สามารถร้องเพลงโดยใช้เสียงผู้หญิง  หรือนักพากษ์หนังที่เป็นผู้ชาย แต่ภาคเสียงนางเอกได้เป็นต้น   
                         ทั้งหมดที่กล่าวมาต้องขึ้นอยู่กับเส้นเสียงบวกพรสวรรค์ของเราด้วย  ว่าจะสามารถทำได้ดี
ขนาดไหนใช่จะเนียนกันได้ทุกคน  ผมฝึกเรื่องเสียงอยู่สี่เดือน    จนเกิดทักษะความชำนาญ   ซึ่งระหว่างฝึก
ต้องนำมาใช้ด้วยตลอดเวลา  จนทำให้แก้วเสียงเกิดความเคยชิน  จนกลายเป็นเสียงเราในที่สุดกระทั่งลืมเสียงเดิมไปเลย
                        ทั้งสองอย่างที่ได้รับการอบรมมา....สร้างความเคยชินและผมทำได้ดีขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นนิสัย
และตัวตนของผมในปัจจุบัน   ตั้งแต่เริ่มทำหน้าอกผ่านกระบวนการที่ว่ามาแล้ว  คำแทนตัวผมก็เปลี่ยนไป
จากผมกลายเป็นวี  และครับกลายเป็นค่ะ..นับแต่นั้นเป็นต้นมาในที่สุด
                         “กลค่ะ....วันนี้วีจะไปซื้อเสื้อผ้าแถวประตูน้ำ...เสาร์หน้าต้องเข้าผ่าตัดแล้ว   ถ้าไม่ไปวันนี้
วีจะไม่มีเวลาแล้วค่ะ”  บอกยอดชายเค้าไป..ถึงความตั้งใจที่จะไปเลือกซื้อเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายผู้หญิง  
เพราะแถวประตูน้ำสมัยนั้นมีเยอะมาก  ซ้ำราคาไม่แพงหากซื้อหลายชิ้น  จะได้ในราคาส่ง  ปัจจุบันขยับขยายกลายเป็นห้างแพทตินัมกันเลยตอนนี้
                        ยอดชายวางช้อนที่กำลังทานข้าวคำสุดท้าย  ก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาจิบ  ขอบอกว่าปัจจุบันบุคลิกภาพกลสิทธิ์  จะหยิบจะจับ  จะกินจะดื่ม  มีระเบียบขั้นตอนเป็นลำดับ  หล่อ   สุภาพ  เท่ห์  และเสน่ห์ลุ่มลึกหาตัวจับยากเป็นที่สุด   
                       สืบเนื่องจากที่ยอดชายไปรอวี..ที่สถาบันอบรมบุคลิกภาพนั่นแหละ   ยอดชายคิดว่าไหนๆ
ก็ต้องไปรอเป็นประจำ  ผ่านไปเดือนเดียว  ยอดชายซื้อคอร์สสั้นสมัครเข้าอบรมซะงั้น  เป็นคอร์สอบรมบุรุษ  
ในการพัฒนาบุคลิกภาพ  การวางตัวของสุภาพบุรุษในสังคม   
                        หลังจากที่ได้เรียนมายอดชายก็นำมาปรับใช้กับชีวิตประจำวันของตัวเอง   กลายเป็นหนุ่ม
หล่อเซอร์แต่เนียบทุกกระเบียดนิ้วไปซะนี่ พื้นฐานกลสิทธิ์  เป็นคนใช้เสื้อผ้าแบรนด์เนมมียี่ห้ออยู่แล้ว   ซ้ำเป็นคนสะอาดมากทีเดียว วีเคยเล่าให้ฟังแล้วว่า..แม้แต่กางเกงในยังใช้สองสีเท่านั้น  คือขาวกับดำ  เยอะพอๆกันมีไม่ต่ำกว่าสี่ถึงห้าโหล   ของเคลวินฯ ชนิดขอบหนาอย่างเดียวพอเป้ายานหน่อย  ยอดชายเปลี่ยนทิ้งทันที  ใส่ไม่เกินห้าเดือนก็เป้ายานแล้ว   รู้ๆกันเนอะว่ายี่ห้อนี้ของเค้าดีจริง  ฮ่าๆ!....  
                                  “วีจะไปกี่โมงหละครับ...หือ”  เห็นไหม   พูดก็ยังอ่อนโยนขึ้นเยอะ  แต่ไม่ได้หวาน   
ยังไงก็เป็นกลสิทธิ์อยู่ดี  เพียงแต่มีหางเสียงขึ้น
                                  “วีกะว่า   เดี๋ยวเก็บจานชามล้าง  ทำความสะอาดห้องเรียบร้อย  คงอาบน้ำไปเลย
กลว่าไงสะดวกไปด้วยหรือเปล่า?”  
                                  “ ไม่เห็นต้องถามกลเลยนี่ครับ  วีพร้อมแล้วบอกกลละกัน  กลดูทีวีรอ”  วีอมยิ้ม..จริงสิ...
กลสิทธิ์แทบไม่ยอมปล่อยวีไปไหนคนเดียว  ทุกเช้าไปส่งทำงานเย็นมารับกลับ..เป็นแบบนี้มาสองปีแล้ว   
ทำเหมือนตอนเรียนมหาลัยไม่มีผิด   เราสองคนจะห่างกัน..เฉพาะตอนต่างคนต่างทำงาน   ดีอย่างบริษัทฯวี
เป็นทางผ่านก่อนไปบริษัทฯกล..ทำให้เส้นทางไปกลับไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราสองคน   
                                 ประเด็นเดียวคือกลสิทธิ์  ‘หึง’  ขี้หึงมาก....หึงจนขี้ขึ้นหัวเลยหละค่ะ   ทำให้เค้าไม่ค่อยยอม
ปล่อยวีคลาดสายตา  นึกว่าหลังจากวีสารภาพรักให้ความชัดเจนกับกลไปแล้ว   กลจะสบายใจและใช้ชีวิตอิสระมากขึ้นไหนได้หนักกว่าเดิม  เพราะพอได้ความรักวีตอบ หลังจากฟื้นจากอุบัติเหตุครั้งนั้น เหมือนกลฝังใจว่าเค้าเดินในที่มืดคนเดียว  เพื่อตามเสียงวีที่คอยเรียกเค้าอยู่นั้น มันฝังในจิตใต้สำนึกเค้ามาตลอด เค้าไม่ต้องการให้เหตุการณ์อะไรมาทำให้แยกจากวีอีกจึงกลายเป็นตังเมแบบที่เห็น     
                               แม้แต่เวลาไปเที่ยวหรือไปสังสรรค์  หากวีไม่ไปด้วย..กล  เค้าต้องรับวีพามาส่งคอนโดฯก่อน..แล้วเค้าถึงไป   เวลาไปก็จะไม่ยอมกลับดึก  ไม่เกินสี่ทุ่มกลสิทธิ์รีบกลับมาแล้ว   แต่หากงานไหนวีไปด้วย
อยู่ถึงเที่ยงคืนตีหนึ่งยังได้  ถ้าพรุ่งนี้ตรงวันหยุดไม่ต้องทำงาน  วีเคยถามเค้าว่า
                                “กลค่ะ....วีถามหน่อย...ทำไมกลรีบกลับหละ..กลไปยังไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำ...งานไม่สนุกเหรอ?”   
“อืม...ประมาณนั้น”
                                “ทำไมค่ะ...มีอะไรหรือเปล่า?”
                                “วีครับ..กลจะไม่มีความสุขทุกที่...ถ้าไม่มีวีอยู่ด้วย”
                                “ - * - “  หน้าวี....
                               “ก็กลไม่สนุกจริงๆนี่นา...มันพะวงถึงวี..เป็นแบบนี้แล้วจะอยู่ทำไมนาน”  จบข่าว...
นี่แหละกลสิทธิ์....มีอยู่งานหนึ่ง  เป็นงานเลี้ยงในแผนกของกล  พนักงานประมาณ 30 กว่าคน  ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายเกือบทั้งหมด  มีผู้หญิงเพียงสามคน   ปาร์ตี้เล็กๆ จัดที่ห้องอาหาร   ใครมีครอบครัวสามารถพาแฟน
ไปได้   กลสิทธิ์ก็มาพาวีไปด้วย   
                              เข้าไปก็แนะนำให้รู้จักพอเป็นพิธี  ไม่มีใครสงสัยสนุกสนานตามนั้น  มีร้องคาราโอเกะเฮฮาเต็มที   เกือบมีเรื่อง..เมื่อน้องในแผนกกลที่ตามมาตอนหลังประมาณสี่คน  สองในสี่ไม่ใช่พนักงานบริษัทฯ
เป็นเพื่อนมาด้วยกัน  อายุน้อยกว่าวีประมาณสามปี เพื่อนน้องเค้าคนหนึ่งชื่อสน..จ้องวีตลอดตั้งแต่ที่แนะนำ
ให้รู้จัก เล่นเอาวีประหม่าไปเหมือนกัน...เข้าใจว่าเค้าคงสงสัยแน่ๆ วีเป็นสาวประเภทสองหรือเปล่า  แต่กลับไม่ใช่อย่างที่คิด   ที่เค้าจ้องเพราะดันถูกชะตา รู้สึกชอบวีซะงั้น   
                             มาเฉลยเอาก็ไอ้ตอนจะเกิดเรื่องนั้นแหละ  เพราะพอเหล้าเข้าปาก   เริ่มเมาได้ทีแล้ว ไอ้น้องสนมันพูดมาก  จากแรกๆลืมเอาปากมา  พอเมาแล้วดันพูดเป็นต่อยหอย   พูดกะใครไม่พูด  มันพยายามชวนวี
คุยตลอด   แรกๆ ก็คุยตอบไปบ้างตามมารยาท  หลังๆชักแปลกๆ  เพราะสนเริ่มถามเรื่องส่วนตัววี เข้าไปเรื่อยๆเช่นเรียนจบที่ไหน  คณะอะไร   ชอบกินอะไร  ชอบดูหนังแบบไหน ประมาณนี้
                            คงไม่ต้องบอก  กลสิทธิ์เริ่มตาเขียว..วีก็เริ่มเห็นบรรยากาศมาคุลอยมาแต่ไกล ไอ้ครั้นจะเลี่ยงไม่คุยด้วย   สนมันก็คอยเรียกคุยอยู่นั่น  เหมือนพวกเมาแล้วพร่ำประมาณนั้น  เซ้าซี้เร้าหรือด้วย  เคยเจอกันใช่ไหมคนเมาประเภทนี้   
                               กลสิทธิ์มันก็คุยกับเพื่อน...ส่วนสนมันนั่งตรงข้าม ยอดชายเค้าคอยหันมาดูตลอดเป็นระยะ  
แต่วีรู้แล้วว่ากลสิทธิ์เริ่มตึงแหละ  แววตาออกขนาดนี้ไม่ต้องเดากันแล้ว..วีชักอึดอัดเหมือนกัน   พอมันเริ่มจะมากเข้า..เพื่อนในกลุ่มก็เริ่มปรามๆ สนมันไป  เหมือนกับเตือนๆนั่นแหละ
                                “ห่าสน...ไมชวนแต่พี่เค้าคุยว่ะ...นี่มึงไม่คิดจะคุยกะใครแล้วดิในงานนี้  นั่งซักประวัติพี่เค้าอยู่ได้มึงจะเอาไปทำทะเบียนราษฎร์หรือไง?”
                               “ไมเล่า....กูชอบก็อยากคุยดิ...มีไรว่ะไอ้ห่า?”  พอพูดจบ..กลสิทธิ์ดึงมือวีลุกขอตัวกลับทันที   เล่นเอาหน้าเจื่อนกันเลย สนมันยังบ้าไม่เลิก จะขอตามมาส่งวีที่รถอีก เมาแล้วรั่วจริงๆ  แต่กลถึงจะดื่ม
ไม่น้อยก็ยังคุมสติได้คงเหลืออดพูดตอบไปว่า
                                “ฤทธิ์..พวกเอ็งเตือนเพื่อนมึงหน่อย  ทีหลังรู้ว่าแดกแล้วเป็นแบบนี้  อย่าพามันมาอีก   
ครั้งนี้พี่ไม่ถือแต่อย่าให้มีอีกแล้วกัน...เดี๋ยวปากมันจะมีสี”  กลมันพูดหน้านิ่งมาก   เสียงเฉียบขาดเลย  เล่นเอาน้องๆหน้าซีดไปตามๆกัน รังสีอัมหิตแผ่ซะขนาดนั้น ก่อนที่น้องฤทธิ์คนพามา จะยกมือไหว้กลสิทธิ์มัน
พร้อมพูดว่า
                                 “พี่กลครับ...ผมขอโทษแทนเพื่อนด้วยครับพี่....-เอี้ย-สนมันเมาแล้วมักพูดมาก แต่มันก็ไม่เคยเป็นแบบนี้นะครับ  ไม่รู้วันนี้เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมา  ปกติถึงมันเมามันก็รั่วกับพวกผมนี่แหละ   ไมวันนี้ถึงรุ่มร่ามก็ไม่รู้  พี่อย่าถือมันเลยนะครับ”   พูดพร้อมกับยกมือไหว้กลมันไปด้วย   แต่ไอ้ตัวปัญหาดันเสือกแหกปากสวนมาอีกว่า
                                  “ผมไม่เมาพี่...ขอโทษแล้วกันที่ตรงไปหน่อย...รู้สึกชอบแฟนพี่ผมก็พูดไปตรงๆ...พี่นี่
โชคดีนะ...มีแฟนสวยแถมพูดจาดีมีเสน่ห์ขนาดนี้ รักษาดีดีหละครับ..ของดีมีแต่คนจ้อง”  เล่นเอาเหวอ
ไปทั้งโต๊ะ วีเองก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน  น้องสนมันกล้าบ้าดีเดือดชะมัด   ไม่ได้การกลสิทธิ์กำหมัดแน่น   ตัดสินใจดึงมือกลกลับทันที  มันก็ยอมเดินตามออกมา  เพราะดูไม่ดีแน่ถ้าหากมีเรื่องกับรุ่นน้อง   
อีกอย่างงานจะไม่สนุก..คนอื่นเค้ายังอยากสนุกกันต่อ   กลมันก็เข้าใจ   
                                 ระหว่างขับรถกลับ  มันเงียบตลอดทาง   วีรู้ว่าอารมณ์ยังไม่สงบ   สิ่งที่ทำได้ดีที่สุด
คือนั่งเป็นเพื่อนเงียบๆ  อย่าเพิ่งไปคุยหรือไปซักเด็ดขาด   จะพาลไปจุดฉนวนระเบิดเอาได้   
                                น้องๆทุกคนพึ่งระลึกไว้ด้วย   เวลาที่คนรักของเรากำลังโมโห  โกรธอยู่  เค้าจะไม่ชอบให้ใครมาเซ้าซี้ซักถามให้มากความ   ปัญหาที่ก่อให้เกิดการทะเลาะเบาะแว้งกัน  เพราะน้องๆ ผู้หญิงหรือไม่ใช่ผู้หญิง  มักมีนิสัยชอบเซ้าซี้เร้าหรือคอยซักถามเอาคำตอบอยู่ในจังหวะนั้น   พอผู้ชายไม่ตอบหรือตอบห้วนสั้นหางเสียงติดรำคาญ  คุณก็กลับไม่พอใจหาว่าเค้าพาลใส่ตน  หรือไม่ก็กลายเป็นดึงกันเข้าป่าไปใหญ่เลยทีนี้
นี่แหละที่ทำให้เป็นปัญหาของการไม่เข้าใจกันในที่สุด
                                ผู้ชายทุกคน  ร้อยทั้งร้อยไม่ชอบผู้หญิงจุกจิกจู้จี้   ขี้ระแวงขี้สงสัยอวดฉลาดอวดเก่ง ฯลฯ
เพราะสิ่งที่พูดมาล้วนเป็นนิสัยพื้นฐานผู้หญิงส่วนใหญ่   แต่หากคุณผู้ชายมีนิสัยแบบนี้ซะเอง  พวกเค้ากลับคิดว่าเป็นเรื่องปกติ  เพียงไม่ชอบให้ผู้หญิงเป็นซะอย่างงั้น  หากเค้าทำไม่ผิดรับรู้กันไว้บ้างก็ดี
                                ที่วีพูดเหมือนรู้ดีและเข้าใจ   ก็เพราะวีเป็นผู้ชายมาก่อน  ดังนั้นเข้าใจอารมณ์ของกลสิทธิ์
บางจังหวะผู้ชายก็ต้องการอยู่กับความคิดของตัวเอง  เมื่อเขาพร้อม..เขาจะเริ่มคุยกะเราเอง  อย่าไปเร่งอยู่นิ่งๆเป็นดีที่สุด   
                                และก็เป็นอย่างที่วีพูดไม่ผิด   เมื่อเข้ามาในห้อง..วีตรงไปเปิดตู้เย็นหยิบผ้าเย็นที่ซื้อแช่เอาไว้  พร้อมรินน้ำเย็นใส่แก้วมาให้กลสิทธิ์   เค้าก็รับไปดื่ม  วียื่นผ้าเย็นที่แกะพลาสติดออกให้   กลสิทธิ์จ้องตาวีนิ่งๆ  ก่อนจะรับผ้าเย็นไปเช็ดหน้าเช็ดคอ  นั่งลงตรงโซฟา  วีเอาแก้วไปเก็บเสร็จ  กลสิทธิ์ก็เรียกให้
ไปนั่งด้วย   พอนั่งลงข้างๆแล้ว  เค้าก็ดึงวีเข้าไปกอด  พร้อมจูบขมับไปหนึ่งที   ก่อนจะพูดว่า
                                     “กลขอโทษ  ที่หงุดหงิด  ทั้งที่วีไม่ได้ทำไรผิดสักหน่อย   แต่เพราะกลหึง...ยิ่งไอ้เด็ก
เวรนั่น มันพูดมาโต้งๆแบบนั้น กลบอกเลยนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนมันไม่มีทางมานั่งลอยหน้าอยู่แบบนั้นแน่ ปานนี้คงไปหยอดน้ำข้าวเรียบร้อยแล้วเหอะ....รู้ทั้งรู้ว่าวีเป็นแฟนกล...เสือกพูดได้ว่าชอบ..สัด..”  พอพูดไปยอดชายก็เริ่มจะใส่อารมณ์ตามซะงั้น วีจำต้องหันไปเอามือปิดปากไว้  ก่อนจะพูดกับกลว่า
                                     “ใครเค้าจะคิดยังไง  กลไม่เห็นต้องเอาเป็นอารมณ์เลยนี่ค่ะ   สำคัญที่วีตะหาก ว่าวีคิดกับเค้าหรือเปล่า...คนอื่นเราห้ามความคิดเค้าไม่ได้    แต่ใจวี..กลรู้นี่ว่าวีรักใคร   ที่ผ่านมากลต้องเชื่อใจ และมั่นใจในตัววี....วีบอกกลตรงนี้เลยนะ  วียอมขนาดนี้เผื่อกลคนเดียว...ที่นี้สบายใจหรือยัง”  พอพูดจบ  
กลสิทธิ์ยิ้มแฉ่งแก้มแทบปริ   ประกบจูบผมทันทีนุ่มนวลเนิ่นนาน  กอดจะผละปากออก  แล้วพูดต่อว่า
                                    “ถึงจะรู้  แต่มันอดหึงไม่ได้จริงๆนะ...ยิ่งวีเปลี่ยนวียิ่งเด่นยิ่งสวย  กลคิดไว้แล้วหน้าตาอย่างวี   ลองเปลี่ยนขึ้นมาต้องมีหมาชะเง้อคอมองชัวร์  เนี่ยะแหละกลถึงไม่กล้าปล่อยวีห่างตา   เห็นมะ..ขนาดกลนั่งหัวโด่อยู่ข้างๆ `คุณ`หมามันยังกล้าจีบ อย่าอ้างว่าแม่งเมาเลย กลมองตามันตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว เห็นมันมองวีก็รู้แล้ว เชี้ยจริง.....”     ขืนปล่อยให้พูดต่อ..จะยาว   รีบตัดบทดีกว่า  
                                     “เอาหละกล อาบน้ำเข้านอนกันดีกว่าเนอะ  อย่าเก็บเรื่องไม่เป็นเรื่องมาใส่ใจเลย   
ไร้สาระเปล่าๆ  จำไว้นะค่ะ..วีรักกลมาก...จะรักตลอดไป’”  พูดจบรีบจุ๊บปากยอดชายก่อนลุกหนีเข้าห้อง อาบน้ำนอนดีกว่า  เพราะตอนนี้หน้าร้อนฉ่า ขืนอยู่ต่อโดนกดตรงโซฟาชัวร์  ชิ่งก่อนดีที่สุด  ปล่อยกลสิทธิ์หน้าเหวอตาค้างนั่งอึ้งที่เดิมนั่นแหละ.....ยังไม่หายตะลึง...หึหึหึ!...
วันนี้...เป็นวันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต เพราะวีต้องเข้ารับการผ่าตัดแปลงเพศ ขั้นตอนเตรียมความพร้อม..เหมือนตอนผ่าตัดหน้าอก   งดน้ำงดอาหารตั้งแต่มื้อเย็นวาน   เข้าแอดมิดเก้าโมง แต่ขั้นตอนหลังจากนี้ละเอียดกว่ามาก   มาฟังวีธีผ่าตัดแปลงเพศกันก่อน   เพื่อเป็นความรู้กันนะค่ะ
                          การผ่าตัดแปลงเพศมีสองวิธี   และราคาแต่ละวิธีก็แตกต่าง   ความเสี่ยงความยากง่ายต่างกันมาก
ข้อดีข้อเสียก็ต่างกันเยอะ
                       วิธีแรก  คือผ่าโดยใช้หนังหุ้มองคชาติของเราเป็นช่องคลอดเทียม  วิธีนี้ไม่เจ็บปวดมาก
และไม่ยุ่งยากเหมือนวิธีที่สอง   แต่ความลึกของช่องคลอดอยู่กับขนาดความยาวขององคชาติผู้ผ่า สำหรับอัณฑะทั้งสองลูก จะถูกตัดออกเพื่อใช้หนังอัณฑะตบแต่งเป็นแคมเล็กแคมใหญ่ จะสวยงามหรือทำได้ดีแค่ไหน ขึ้นอยู่กับความใหญ่ของหนังหุ้มอัณฑะด้วยว่ามีความหย่อนยานหรือยืดหยุ่นแค่ไหน   
                           ส่วนความรู้สึกได้รับจากเส้นประสาทส่วนปลายขององคชาติที่หมอจะตกแต่งไว้เป็นคริสตอริส  เหมือนผู้หญิง (เราเรียกว่าเม็ดทับทิม)  การผ่าวิธีนี้สามารถใช้หมอศัลยแพทย์เพียงท่านเดียว  และผู้ช่วยอีกคนก็ทำได้แล้วใช้เวลาไม่ต่ำกว่าสิบถึงสิบสองชั่วโมง   
                          ผลที่ได้รับก็อย่างที่บอก  ความรู้สึกสำหรับผู้ผ่าแบบนี้ประมาณราว 70%  หากคนรักมีอวัยเพศ
ที่ใหญ่และยาวกว่าช่องคลอดผู้ผ่า..ก็ไม่สามารถทำให้เกิดความสุขได้เหมือนปกติ   เลือกผ่าประเภทนี้ส่วนใหญ่อาศัยความสุขทางใจ   คนที่ทำแล้วยังนิยมร่วมรักทางประตูหลังอยู่ดี    ที่ทำไปนั้น..เพื่อให้รู้สึกว่าตนเองเป็นหญิงไม่ต้องมองเห็นองคชาติอีกต่อไป  ส่วนคู่รักที่เป็นชายก็ไม่ต้องอิหลักอิเหรื่อ  เพราะกลุ่มนี้ส่วนใหญ่  
ทำเพื่อสามารถหาคนรักคู่นอนที่เป็นชายแท้ได้เพราะชายแท้จะไม่ค่อยมีอารมณ์ร่วม..และยอมรับไม่ค่อยได้เมื่อยังเห็นคนที่ตนจะร่วมหลับนอนด้วยมีปิกกาจู้อยู่   ที่สำคัญการผ่าประเภทนี้ใช้เงินไม่สูงเท่าแบบที่สอง
                      ส่วนแบบที่สอง   คือผ่าแบบต่อลำไส้แบบที่วีทำ  คือต้องใช้หมอสองท่าน ชำนาญเฉพาะทาง
นอกจากจะหมอศัลยแพทย์แล้ว  ยังต้องใช้อายุรกรรมอีกท่านหนึ่ง การผ่าแบบต่อลำไส้  หมออายุรกรรมจะเอ็กซ์เรย์ดูช่องท้องเพื่อเลือกลำใส้ใหญ่ส่วนเกินที่ร่างกายไม่ได้ใช้ประโยชน์  ยกตัวอย่างเหมือนพวกไส้ติ่งนะแหละ  แต่ลำไส้ใหญ่ในช่องท้องคนเรา..มีหลายอันที่สามารถนำมาเป็นช่องคลอดเทียมได้   
                          การผ่าแบบนี้จะใช้ลำไส้ใหญ่ที่หมอคัดแล้ว  ต่อเป็นช่องคลอดเทียม  ความลึกจะได้ตามที่ผู้ผ่า
รีเควสกับหมอไว้   ซึ่งของวีได้รีเควสไว้ 7-8 นิ้ว    ส่วนการตอดรัดหรือการขมิบบีบจะสามารถทำได้ดี
เพราะหมอจะแบ่งเอากล้ามเนื้อจากมัดกล้ามของทวารหนักที่มีอยู่เป็นพันๆมัด ใช้เป็นปากช่องคลอด  นอกนั้นเหมือนกับวิธีแรกหมด การผ่าประเภทนี้  อวัยวะเพศหญิงที่ออกมาจะมีคุณภาพถึง 90% ขึ้น  มีน้ำล่อลื่น   
มีการตอดรัด มีความลึกมีการยืดหยุ่น  และให้ความสุขกับผู้รับและผู้รุกได้ดีเยี่ยม  แต่อย่างที่บอกราคาแพงมาก  ขั้นตอนเยอะ  ใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 14-16 ชั่วโมงในห้องผ่าตัด

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

imanaji

ขอบคุณมากๆครั

GBOMK

ขอบคุณคับผม {:7_277:}

gigusa

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

cawee

ขอบคุนคนาฟ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ ได้ความรู้อย่างเยอะอ่า

pt200

ขอบคุณครับ

taira

ขอบคุนคับ

maazaa1234

ขอบคุนคับ

maazaa1234

ขอบคุณครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

minone

ขอบคุณ ครับผม

krittamm

ขอบคุณครับ

nong0987

ขอบคุณครับ

HRHPrince

เฮ้อออ