เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้ ? 53 - 54 ?

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
เพราะหมอจะแบ่งเอากล้ามเนื้อจากมัดกล้ามของทวารหนักที่มีอยู่เป็นพันๆมัด ใช้เป็นปากช่องคลอด  นอกนั้นเหมือนกับวิธีแรกหมด การผ่าประเภทนี้  อวัยวะเพศหญิงที่ออกมาจะมีคุณภาพถึง 90%++ ขึ้น  มีน้ำล่อลื่น   
มีการตอดรัด มีความลึกมีการยืดหยุ่น  และให้ความสุขกับผู้รับและผู้รุกได้ดีเยี่ยม  แต่อย่างที่บอกราคาแพงมาก  ขั้นตอนเยอะ  ใช้เวลาไม่ต่ำกว่า 14-16ชั่วโมงในห้องผ่าตัด
ข้อควรระวังคือ   คนเลือกผ่าประเภทนี้  ต้องใช้งานเป็นประจำให้อยู่ตัวไม่น้อยกว่าสองปี  
หากปล่อยว่างห่างการร่วมเพศจะทำให้ช่องคลอดหดตัวไม่ขยาย และทำให้ลำไส้ใหญ่บิดเป็นเกลียว  เมื่อถึงตอนนั้นกลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว   นอกจากตัดทิ้งปิดตายช่องคลอดนี้ไปถาวร   
                        ส่วนที่ถามว่าท่อปัสสวะอยู่ตรงไหน หมอใช้ท่อปัสสวะเดิมของเรานั่นแหละ เพียงแต่ตัดสั้นลง
ไม่ต้องยื่นยาวออกมาเหมือนตอนที่มีองค์ชาติอยู่   ให้เหลือสั้นจู๋เท่ากับต่อมคริสตอริส  เพราะเวลาฉี่ก็จะออกจากท่อปัสสวะตรงต่อมคริสตอริสนั่นแหละค่ะ   นั่งฉี่แบบผู้หญิงทั่วไป  ไม่ได้ฉี่ผ่านช่องคลอดนะค่ะ  เพราะช่องคลอดจะไม่ใช่ทางผ่านของปัสสวะเลยค่ะ
                        วีใช้เวลาอยู่ในห้องผ่าตัด  12 ชั่วโมง  การผ่าแบบนี้ทรมานมากตอนที่ต้องดื่มน้ำเกลือถึง 12 เหยือกๆละ 1 ลิตร ดื่มให้หมดภายในสองชั่วโมง ตั้งแต่แอดมิด คิดดูนะค่ะคุณต้องกลั้นใจดื่มน้ำสิบสองลิตรแต่เป็นน้ำเกลือ  เพื่อไปล้างท้อง  ล้างลำไส้  ล้างสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย  เอาชนิดแบบว่าดื่มแล้วฉี่แล้วถ่ายจนน้ำที่ถ่ายที่ฉี่ออกมาใสเหมือนน้ำเปล่านั่นหละ   
                          ฟื้นมาอีกทีหกโมงเช้า   ขอบอกว่าผ่าตัดแปลงเพศไม่ได้ทรมานเจ็บปวดเท่ากับผ่าหน้าอก   
มันเจ็บตอนขยับตัว  เจ็บแผลผ่าตัดบริเวณเหนือหัวหน่าว  ตอนหมอเค้าผ่าเลือกเอาลำไส้ใหญ่ไปต่อช่องคลอด  
การผ่าแบบนี้มีแผลสองจุดคือเหนือหัวหน่าวกับช่องคลอด  แต่หากผ่าแบบวิธีแรกมีแผลผ่าที่เดียวคือ
ช่องคลอดเลย   หมอใช้ไหมละลายเย็บให้..จะค่อยๆ ละลายหลุดออกหมดไม่เกินหนึ่งเดือน  
                         การผ่าทั้งสองชนิดต้องแอดมิดในโรงบาลทั้งสิ้นสองสัปดาห์คือสิบห้าวัน   เราจะถูกงดอาหาร
ตลอดสามสี่วันแรก  ไม่สามารถทานไรได้เลย   แต่น้ำสามารถจิบแก้กระหายได้นิดๆ จิบจริงๆไม่ใช่ดื่ม  
หลังผ่านไปยี่สิบสี่ชั่วโมงสามารถดื่มน้ำทานยาเม็ดได้แล้ว   ที่เหลือกินน้ำเกลือกับอาหารเสริมพวกวิตามินบำรุงเป็นต้น
วีทรมานตอนผายลม  กับตอนระคายคอเพราะในลำคอจะมีสายใส่ผ่านจมูกผ่านหลอดอาหารลง
ไปถึงกระเพาะอาหาร  เผื่อให้ดูดเอาน้ำย่อยในกระเพาะออกมา..โดยส่วนปลายจะมีถุงพลาสติกผูกติดไว้เพื่อใส่น้ำย่อย  และลดลมในกระเพาะอาหารด้วย  ไม่ให้ท้องอืดท้องเฟ้อได้   กันไม่ให้น้ำย่อยกัดกระเพาะเราเป็นแผลอีกตะหาก   สายดังกล่าวจะทำให้เรารู้สึกระคายเคืองและไอตลอด..แม้หมอจะให้ยาลดการระคายเคือง  แต่ก็ช่วยได้ไม่มาก  ตอนไอนี่แหละมันสะเทือนแผลเจ็บจนน้ำตาเล็ดเลยหละ  ไอแรงก็ไม่ได้..หมอห้ามเพราะจะทำให้แผลที่เย็บปริแตก  กรณีของวีบอกแล้วผ่าสองชั้นมีแผลสองจุด
                          พอครบเจ็ดวัน หมอเปิดแผลออก  เพื่อทำการตรวจแผลตรวจการติดเชื้อ  เมื่อทุกอย่าง
โอเคสมบูรณ์ วีถึงรู้ที่รู้สึกเคืองขัดตลอดตรงช่องแผล..เพราะมีท่อนพลาสติกยัดคาช่องคลอดเอาไว้ ทั้งยาวทั้งใหญ่เท่ากับขนาด มาตรฐานอวัยวะเพศชาย  ของวีเจอไป 7.5x5”  อืมสุดๆ  ใหญ่ยาวได้อีก  แต่ก็เพื่อใครหละเราต่างรู้กันดี
                         แถมยังมีสายปัสสวะสอดผ่านท่อปัสสวะบริเวณตุ่มคริสตอริสไปยังกระเพาะปัสสวะอีก
ตลอดเจ็ดวันก่อนการเปิดแผลวีต้องใส่สายปัสสวะไว้ตลอด  เพื่อให้ปัสสวะไหลผ่านสายดังกล่าว
                         หลังจากเปิดแผล  ตอนนี้แหละเป็นความทรมานของแท้   แผลผ่าตัดเริ่มเจ็บน้อยลง  กลายเป็นจี๊ดๆ เวลาขยับแรงๆ  ลุกเดินหรือก้าวขาได้แล้ว ไม่เจ็บมากนัก   การขับถ่ายก็ทำได้แล้วหลังจากหมอเปิดแผล
เค้าเอาท่อพลาสติกที่เสียบรูช่องคลอดออกให้แล้ว   แต่ทุกเช้า  กลางวัน  เย็น   ต้องทำการไดเรทคือการใช้แท่งพลาสติก ทาวาสลีนหล่อลื่นแยงรูช่องคลอด  อีขั้นตอนนี้แหละทรมานโคตรๆ  ตอนแยงแรกๆ ร้องไห้น้ำตาเล็ด..นึกถึงตอนโดนกลสิทธิ์เปิดซิงประตูหลังเลยหละ  ขนาดมีวาสลินล่อลื่นนะนั่น  เจ็บมากๆ  แล้วหมอให้แยงคาไว้โดยใช้ผ้าอนามัยแบบมีหูดึงรั้งปิดกันไม่ให้แท่งที่ว่าไหลกลับออกมา   คาทิ้งไว้หนึ่งชั่วโมง  ทำทุกวันสามเวลาวันละหนึ่งชั่วโมง
                           บอกตรงๆ ช่วงเจ็ดวันที่เหลือ..ทรมานตลอดที่ต้องแยงช่องคลอดด้วยแท่งไดเรท   ซึ่งหมอห้ามไม่ให้มีเพศสัมพันธ์ในสามเดือนแรก   เพราะอาจทำให้แผลที่ผ่าตัดฉีกขาด แต่ให้ใช้แท่งไดเรทแยงช่อง
คลอดตลอดเหมือนที่ทำในโรงพยาบาล  ต่างกันแค่ลดระยะเวลาเช้า..กลางวันเหลือสิบนาที  ส่วนกลางคืนหลังอาบน้ำก่อนนอน  ค่อยทำทิ้งไว้หนึ่งชั่วโมง   หมอยังให้น้ำเกลือเป็นขวดๆ พร้อมกับเบตาดีนมาล้างแผลทาแผลอีก  หลังจากสามเดือนหากเริ่มมีเพศสัมพันธ์ห้ามรุนแรง  ให้ค่อยเป็นค่อยไป   จนเริ่มเข้าทีเข้าทางก็สามารถทำได้เป็นปกติ
                            วีขอบอกว่า  สองเดือนเท่านั้นกลสิทธิ์ก็เปิดซิงวีแล้ว  กลไม่ยอมรงไม่ยอมรออีกแล้ว
ไม่งั้นลงแดงตายแน่ๆ กลบอกแบบนี้   เชื่อไหมการมีเพศสัมพันธ์กับวีทางประตูหน้าครั้งแรก  หลังเสร็จกิจ
กลสิทธิ์น้ำตาไหลเค้าบอกว่าดีมาก  ขอบคุณมากที่ยอมเจ็บเพื่อเค้า  เพราะมันไม่ต่างจากประตูหลังเลย  บีบรัด
ได้หมด  ที่สำคัญขมิบตอดได้ด้วย เพราะมันมีมัดกล้ามเนื้อตรงปากช่องคลอด  ส่วนภายในคือผนังลำไส้ใหญ่ทั้งหมด  แถมสะอาดเพราะไม่มีสิ่งสกปรกไหลผ่านเหมือนประตูหลัง  เยี่ยมไหมล่ะวงการแพทย์ไทย  ไหนใครบอกล้าสมัย  
                             หากคุณได้รับคำแนะนำหรือปรึกษาแพทย์ก่อน  ผู้เชี่ยวชาญของแท้จริงๆ ท่านก็จะให้คำแนะนำคุณได้เป็นอย่างดี  ที่สำคัญช่องคลอดแบบนี้ไม่มีหย่อนยาน  ไม่หลวม  ไม่มีตกขาว  แต่มีน้ำล่อลื่นด้วยหละ..เพราะคือลำไส้ใหญ่เหมือนกัน   ขอบคุณอาจารย์หมอ  ขอบคุณอาลพ  ขอบคุณเงินของพ่อกล  ที่ทำให้วีมีวันนี้
                            อย่าลืมช่องคลอดแบบนี้ต้องใช้งานบ่อยๆ จนมันอยู่ตัวปัญหาที่จะตีบตันหรือลำไส้บิดจะ
หมดไป...หากมันผ่านการใช้งานต่อเนื่องถึงสองปี แล้วอย่างวีคิดดูเองว่ากลสิทธิ์จะปล่อยให้ร้างลาหรือเปล่า
นี่ไงทำให้เค้าทั้งหึงทั้งหวงวีตลอดขอบอกถึงขนาดปฏิเสธเสียงแข็งไม่ยอมบวชให้พ่อแม่พี่น้อง  เลื่อนมาเรื่อยเพราะไม่อยากห่างเมีย   จนบรรดาน้องต่างแม่  หลานบวชกันไปเกือบหมดแล้ว   
                                ชีวิตรักของกลกับวี ผ่านร้อนผ่านหนาว สุข เศร้า เคล้าน้ำตา จนมีกันและกันในวันนี้ได้
ทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะเราไม่เคยคิดจะปล่อยมือกัน เพราะเราไม่เคยเห็นแก่ตัว เพราะเรารักกันและสุดท้ายเพราะเราเข้าใจกันตะหาก     
                               เราพร้อมจะก้าวผ่านอุปสรรคต่างๆ ไปด้วยกัน  โดยไม่มีใครยอมปล่อยมือใครเป็นอันขาด
จนทุกวันนี้  พ่อแม่กลสิทธิ์  ครอบครัวของวีกับกลต่างภูมิใจที่เราสองคนรักกันมาได้ถึงขนาดนี้ พวกท่านจัดพิธีแต่งงานให้เรา  ให้เราสร้างฐานะครอบครัวจนมีความสุขมากว่ายี่สิบปีแล้วค่ะ   
                             กลสิทธิ์ไม่เคยนอกใจวี  วันแรกกลเคยเป็นอย่างไร จวบกระทั่งวันนี้กลสิทธิ์ก็ยังเสมอต้น
เสมอปลายตลอด ที่ดีขึ้นคงเรื่องหึงหวง เริ่มจะลดลงได้มากเมื่อสิบสี่ปีผ่านมาแล้ว เพราะคงรู้แล้วว่าอยู่กันมาจนอายุปาเข้าเลขสี่   วีไม่เคยทำให้กลระแวงว่าจะไปมีใครเลย  แต่ที่เค้าหึงคงเพราะมีคนมาขายขนมจีบภรรยาเยอะมั้ง   อันนี้วีเข้าใจกลนะ
ส่วนกลเอง  วีเปิดใจให้ไปเที่ยวผ่อนคลายได้บ้างบางเวลา  สังคมเพื่อนฝูงเพราะธุรกิจบางอย่าง
ก็พูดคุยกันในสถานที่ผ่อนคลายของผู้ชาย  หรือบางทีก็ต้องเลี้ยงรับรองลูกค้า   เพราะปัจจุบันเรามีธุรกิจของตนเอง  มีความสุขกันดีไม่ลำบากยากจนไร  ไม่ต้องรวยล้นฟ้า   ไม่เป็นหนี้สินใคร   มีพอกินพอใช้ไม่เดือดร้อน  
แค่นี้เราสองคนก็มีความสุขมากแล้ว
                          สำหรับยอดชายแล้ว  ยิ่งเค้าได้เข้าใจศาสตร์แห่งศัลยกรรมทางการแพทย์..เพราะต้องพาเมีย
ไปตรวจร่างกายทุกปี  อีกอย่างวีต้องดูแลเรื่องความสวยความงามของตนเองตลอดเวลา ทำให้ดูไม่แก่แม้อายุ
จะล่วงเข้าเลขสี่ต้นๆแล้ว แต่ใครเห็นมักเข้าใจว่าวีอายุแค่สามสิบต้นๆ      
                         เมื่อเมียดูไม่แก่  แล้วคิดว่ากลสิทธิ์จะยอมแก่เหรอค่ะ  นั่นหละยอดชายเค้าถึงต้องดูแลรูปร่าง
หน้าตาเป็นอย่างดี หรือดีเกินไปด้วยซ้ำ  หน้าดำยังหล่อเนียนคมเข้มรูปงามเหมือนหนุ่มๆ  กลับมีเสน่ห์มากกว่าเก่าอีก  เพราะกลมีแววตาคมที่ดูอบอุ่น  เข้มมีเสน่ห์กว่าตอนเป็นหนุ่มอีก  สาวๆเห็นต้องเหลียวหลัง  แต่ก็อย่าง
ที่บอก...กลสิทธิ์ไม่เคยสร้างปัญหาเรื่องเหล่านี้ให้วีหนักใจเลยสักครั้ง  ยอดเยี่ยมไหมละยอดชายของปราณวี   คำพูดเดียวที่กลให้ความมั่นใจกับวีคือ
                                  “ผมรักวี..ตั้งแต่ที่รู้ใจตัวเองความรักของผมก็เพิ่มพูนมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีสิ้นสุด หาได้ลดน้อยลงเหมือนคู่รักอื่น..ที่รักกันใหม่ๆ ปานจะกลืนกิน  แต่อยู่นานไปกลายเป็นความเบื่อหน่ายจนเลิกลาในที่สุด  ไม่ว่าจะหญิงชายแท้  หรือจะคู่ไหนอย่างไร พวกเขาไม่เข้าใจว่า...รักที่แท้จริงกว่าจะได้มาไม่ใช่ง่ายๆ...และที่ยากยิ่งกว่า คือทำอย่างไร รักษารักไว้ตราบจนสิ้นลมหายใจ”  คำพูดนี้ของกล..ทำเอาวีจุกแน่นหน้าอก  น้ำตาไหลอาบแก้ม  ปราบปลื้มเต็มตื้นในหัวใจ..จนไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้เลย
                              จริงของกลสิทธิ์ทุกคำ  ความรักกว่าจะได้มาพานพบประสพเจอ  ไม่ใช่จะได้กันมาง่ายๆ  
และที่ยากยิ่งกว่าคือทำอย่างไรให้รักนั้นงอกงามและยั่งยืนตลอดกาล
                             สมัยนี้รักง่ายหน่ายเร็ว  เพราะอะไรนะหรือ  เพราะทุกคนมีตัวเลือก และมั่นใจในตัวเองผิดๆ  
ต่างก็คิดว่าตนเองมีดีไม่น้อยหน้า  จึงแคร์กันน้อยมาก  กลับเป็นเรื่องของความอวดดี   เห็นความรักเป็นเพียง
การเรียนรู้หาประสบการณ์
                            ตราบใดที่ยังคอยมองหาความรัก  ไล่ตามหาคนในฝันที่คุณต้องการอยู่เช่นนั้น  จงรู้ไว้เถิดว่า
คุณจะเป็นนักล่าฝันต่อไปไม่รู้จบ  แต่หากคุณลองทำตัวเป็นผู้หยุด  แล้วหันมาสำรวจตนเอง  หัดให้โอกาสคน
ที่ด้อยที่แย่  ที่ขาด  หรืออาจไม่ใช่คนดีที่สุด  คนสมบูรณ์ที่สุด  คนหล่อที่สุด  คนพร้อมที่สุด  สรุปไม่ใช่สเป็ค
ที่คุณต้องการเลยเพียงแต่เขาคนนั้นชอบคุณ   คุณพร้อมหรือไม่ที่จะเลือกคนที่รักเรา  ทั้งที่เขาไม่ได้เลิศหรูอย่าง
ที่บอก  แต่ขอแค่คุณลองเปิดใจอย่างจริงใจ  พร้อมที่จะเปลี่ยนไปพร้อมๆ กันกับเขา  ภายใต้หัวใจที่ร้อยรัดกันไว้ด้วยคำว่ารักเพียงคำเดียว
                            เมื่อนั้น  คุณจะได้พบแสงสว่างแห่งความรัก  ความมั่นคงแห่งชีวิต  เหมือนที่วีได้มันมาเหมือนกัน
“เพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้”  พวกคุณหละ พร้อมที่จะเปลี่ยนเพื่อรักกันหรือยัง หรือคุณแค่รอให้เค้าเปลี่ยนเพียงฝ่ายเดียว  โดยที่ตนเองไม่คิดจะเปลี่ยน   หากเป็นเช่นนั้นใช่รักจริงหรือ?  หรือแค่กิเลสสนองความต้องการ  ในเมื่อเรายังไม่เสียสละหรือมัวแต่คิดว่า..ตนเองได้เสียสละแล้ว  
                             แค่ที่ยอมลดตัวมาคบกับเค้า ก็คือการเสียสละของคุณ  นั่นคือคุณคิดผิดกันแล้วนะค่ะ  เพราะคนเราศักดิ์และศรีเท่าเทียมกันในความเป็นมนุษย์  จิตใจต่างหากที่จะวัดสูงต่ำ  ‘ชั่วดีอยู่ที่การกระทำ   สูงต่ำอยู่ที่ใจคน’  เพราะฉะนั้นขอให้งดงามในความรัก  ยอมที่จะเป็นผู้ให้  เพื่อจะได้เป็นผู้รับ  รักนั้นย่อมได้มาด้วยการให้และการเสียสละ
                            วีมิใช่คนโชคดี   หลายท่านที่คิดว่าวีโชคดีมาเจอกล   แต่อย่าลืมทุกท่านที่เริ่มต้นอ่านเรื่องวี  
ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า  วีโชคร้ายที่มาเจอคนอย่างกล  บางท่านสาปแช่ง  กรวดน้ำคว่ำขันคนอย่างกลกันทั้งนั้น   ต่างสงสารแล้วพากันเห็นใจวี  แต่มาวันนี้ความคิดของทุกท่านเปลี่ยน   ต่างมองว่าวีโชคดีที่มีกลเป็นคนรักและคู่ชีวิต  เป็นรักแท้ที่น่าอิจฉา  พร้อมกับซาบซึ้งในความรักของเราทั้งคู่
                            วีอยากบอกว่า   วีไม่ได้โชคดีและกลก็ไม่ได้โชคดี   หากเราโชคดีเหรียญที่กลเสี่ยงต้องออกหัว
ไม่ใช่ก้อย  สวรรค์ต้องเป็นใจเราทั้งคู่ แต่ไม่ใช่เลย ที่เรามีวันนี้ได้ เพราะสามสิบลิขิตฟ้า  แต่เจ็ดสิบเราร่วมกัน
ฝ่าฟัน  ทุกอย่างจะสำเร็จได้ด้วยใจเราในมือเราตะหากที่ทำ   หาได้เพราะโชคชะตาฟ้าลิขิตแต่เพียงฝ่ายเดียว
                            เพราะฉะนั้น   ลองมองรอบข้างพวกคุณเสียแต่วันนี้  คนที่อยู่ใกล้ๆคุณ  คนที่เดินสวนกันในท้องถนน  หรือใครที่คุณได้พบปะพูดคุยรู้จัก  เขาเหล่านั้นอาจคือคนที่ทำให้คุณรู้สึกว่าโชคดีเหมือนที่วีเป็น
ก็ได้   คุณกล้าที่จะหยิบยื่นน้ำใจไมตรี  รอยยิ้มที่จริงใจ   และความหวังดีให้ใครก่อนหรือยัง   หากยังจงลงมือทำเสียเถิดวันนี้ แล้วคำว่าโชคดี เทพีแห่งโชคชะตาจะอยู่ข้างคุณ อย่ามัวแต่เบ๊ะปากเมื่อหน้าตาเค้าไม่สวยไม่หล่อ
ขอบอกว่าเมื่อมีเงิน  คุณก็สวยหล่อกันได้ทั้งนั้น รูปร่างหน้าตาเป็นเรื่องรองจริงๆ ยิ่งปัจจุบันด้วยแล้ว
ไม่ต้องกลัวอยากทำหล่อทำสวยกันมากแค่ไหน ทำได้ดังใจปรารถนา แต่พื้นฐานจิตใจและความจริงใจตะหากที่คุณต้องมองให้ลึกถึงแก่นแท้ขอให้ท่านโชคดีทุกๆคน ตอนหน้าเป็นบทส่งท้ายแล้วนะค่ะ และจะมาบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของแต่ละคนที่มีบทบาทเกี่ยวพันกับเราทั้งคู่ให้ได้รับรู้กันว่าใครเป็นอย่างไร?
Part  54
บทส่งท้าย.
                  ผม.ไม่ใช่สิ..ต้องแทนตัวฉันถึงจะถูก ยืนมองตัวเองในกระจก ร่างเปลือยหมดจด...
เห็นสัดส่วนความเป็นหญิงชัดเจน..แน่นอนฟังไม่ผิด..ร่างที่เห็นในกระจกอยู่นี้ เป็นร่างผู้หญิงสมบูรณ์ทั้งข้างบนข้างล่าง นมตั้งเต้าสองข้าง ปฏิมากรรมจากมีดหมอยัดซิลิโคน สวยงามไร้ที่ติ   ส่วนข้างล่างยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่มีจุดใดให้สังเกตุว่าตรงนี้เคยเป็นองคชาติของเพศชายมาก่อน
                      พลอยทำให้นึกย้อนไป   ถึงจุดเริ่มต้นในวันนั้น ชีวิตเกิดการตัดสินใจเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่
จนทำให้เป็นอย่างทุกวันนี้ เพราะอะไรนะเหรอ...นึกแล้วน่าขำ.....ไม่น่าเชื่อ.....อุบัติเหตุ..หรือพรหมลิขิต ที่ทำให้เราโคจรมาพบกัน จากคู่อริ..เหม็นขี้หน้าโครตๆ.....มีเรื่องทุกครั้งที่เจอกัน..เกลียดเข้าไส้..จะกลายมาเป็นเพื่อน....เป็นแฟน....เป็นสามี.....เป็นคู่ชีวิตในที่สุด.....เกลียดอะไร..มักได้อย่างนั้น..คงจะจริง..นี่ก็ผ่านมาถึง 20 ปีแล้ว.....ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน ที่ผมในวันนั้น..จะเปลี่ยนเป็นฉันในวันนี้คงเป็น...
“เพราะรัก.....จึงเปลี่ยนได้”.........
                        ปัจจุบันพ่อกล แม่กล ยังอยู่ครบ  อาลพ  น้าก้อง และญาติกลส่วนใหญ่อยู่ครบหมด   
ยกเว้นยายที่ท่านได้เสียไปหลังจากวีผ่าตัดได้ไม่ถึงห้าเดือนระหว่างเตรียมงานแต่งกับกลนั้น ยายอยู่ไม่ถึง..
แต่ก่อนท่านสิ้น..กลกับวีเราได้มีโอกาสดูใจท่าน....สายตายายที่จ้องมองเราทั้งคู่แววตาท่านมีความสุข
หมดห่วง  ก่อนจะสิ้นใจในวันรุ่งขึ้น
                         น้องกลอยน้องสาวกลมีครอบครัวแล้ว  มีลูกสาวหนึ่งคนโตแล้วค่ะปัจจุบันกุ้งกุลาก็แต่งงานมีครอบครัวแล้วเหมือนกัน  กุ้งนางลูกคนแรกไม่มีพ่อ  แต่อาลพกับแม่กลรับไว้เป็นลูก  ตอนนี้กุ้งนางมีแฟนต่างชาติอายุแก่กว่ายี่สิบปี   อยู่ออสเตรเลีย  ส่วนลูกกุ้งนางโตแล้วเป็นลูกสาวค่ะ   
                        ไม่รู้พ่อเป็นใคร..กุ้งนางเองก็ไม่สามารถไปตู่ให้ใครเป็นพ่อได้  เพราะนอนด้วยหลายคน...
จึงไม่กล้าไปบังคับให้ใครรับผิดชอบ  พาลจะพาเอาพ่อแม่พี่น้องไปขายหน้าเปล่า ๆ  หากโดนเขาตอกหน้ากลับมา  เกิดไปแล้วเค้าไม่รับผิดชอบขึ้นมา  
                         ที่สำคัญเจ้าตัวเองยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำ...แล้วใครจะสามารถตามหาพ่อของเด็กให้ได้ แต่เพราะประสบการณ์เลี้ยงลูกที่ผิดพลาด แม่และอาลพจึงแก้ตัวกับลูกสาวกุ้งนาง  น้องหนูมีชื่อว่ากุ้งแม่น้ำ และน้องกุ้งแม่น้ำก็ไม่ทำให้ใครผิดหวัง  ปัจจุบันมุ่งมั่นอยากเป็นหมอศัลยกรรม  เรียนดี  นิสัยดี  น่ารักมากค่ะ กำลังพยายามอยู่ที่จะไปให้ถึงฝัน
                        ครอบครัวของวี  คุณแม่ท่านแข็งแรงดี วัยท่านย่าง 77 ปีแล้ว ยังอบอุ่นใจดีแวดล้อมไปด้วยหลานๆลูกของพี่สาวพี่ชาย  ซึ่งโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้ว  หลานคนโตของวีอายุ 16 ปีแล้ว  ลูกของพี่วันซึ่งมีสามคนเป็นหลานชายทั้งหมด   บ้านวีเชื้อผู้ชายแรง  บ้านกลเชื้อผู้หญิงแรง  ดูจากรุ่นลูกมายันรุ่นหลานก็คงรู้   
                        พี่หวั่นพี่สาวคนโตไม่คิดแต่งงานเป็นสาวแก่จนถึงปัจจุบัน  พี่ไวไม่แต่งงานเหมือนกันเป็น
หนุ่มแก่   ส่วนพี่วินเสียชีวิตพร้อมกับน้องวุ้น  ในช่วงเทศกาลสงกรานต์ในปีหนึ่ง  ไปด้วยกันหกคน รถพี่วินโดนรถปิคอัพขับชนอัดก๊อปปี้ สี่คนบาดเจ็บแต่ไม่มีใครพิการ  พี่วินเสียชีวิตคาทีเพราะโดนกระจกทิ่มกระโหลก  ส่วนน้องวุ้นไปเสียชีวิตโรงบาลหมอช่วยไม่ได้ ปอดน้องทะลุม้ามแตกจากแรงกระแทก
                        เป็นเรื่องเศร้าและเลวร้ายที่สุดในครอบครัวของวี..ที่เสียพี่ชายและน้องชายไปในวันเดียวกัน  ต้องตั้งศพบำเพ็ญกุศลในศาลาถึงสองศพ   วีกังวลเหลือเกินห่วงความรู้สึกแม่มาก   กลัวว่าท่านจะแบกรับความเสียใจไว้ไม่ไหวแต่สุดท้ายแม่ก็ทำให้วีต้องชื่นชมกำลังใจของท่านยิ่งนัก   
                       แม้ท่านจะมีน้ำตาไหลอาบแก้มตลอด  แต่ท่านก็ไม่คร่ำครวญเศร้าโศรก  กลับสะอื้นร้องไห้เงียบๆ  แต่ภาพที่เห็นก็พาให้ลูกๆ ต่างระทมทุกข์ เข้าไปใหญ่  เสียใจกันมากที่เสียคนในครอบครัว   ซ้ำยังต้องมาเห็นน้ำตาแม่ไหลตลอดสี่วันที่ศพพี่ศพน้องบำเพ็ญกุศลอยู่   วีเสียอีกเศร้าและทำใจแทบไม่ได้   ร้องจนตาบวมกินข้าวปลาอาหารไม่ได้เลยถึงกับอาเจียนอ๊วก..รันทดหดหู่สุดๆ หากไม่ได้กลวีคงทรุดแน่ๆ เพราะมัน
เศร้าสุดๆ  ไม่คิดว่าพี่ชายกับน้องชายที่รักกันมาก  เห็นอยู่ดีดีไม่เจ็บไม่ป่วย  จะมาจากเราไปกะทันหัน
แบบนี้     
                     แต่วีก็ต้องอดทนให้ได้  เอาแม่เป็นแบบอย่าง  แม่เข้มแข็งมากแค่ไหน  แม่คือหญิงแกร่งน้ำใจงาม   
แม้จะผ่านโศกนาฏกรรมหลายต่อหลายครั้ง แม่ก็อดทนผ่านพ้นมันมาจนได้ แม่คือแม่พระของวี
ตลอดกาล                     
ทุกวันนี้..หลังจากผ่านพ้นเหตุการณ์นั้นมาแล้ว   ครอบครัวเราก็กลับมามีความสุขอีกครั้ง
แม้ใช้เวลารักษาสภาพจิตใจกันพอสมควร สุดท้ายก็สงบสุขราบรื่นดี ไม่ลำบากข้นแค้นไรกันแล้ว แม่วีท่านก็สุขสบายดีแล้ว  
                   ลืมพูดถึงน้องชายคนเก่งและสุดหล่อของวี   น้องวิวปัจจุบันเป็นผู้จัดการใหญ่แผนก IT  ของ
บริษัทฯ  ส่งออกบริษัทฯหนึ่ง  ที่ทำพวกผนังกันความร้อนรถยนต์   วิวเก่งและไม่ทำให้ใครผิดหวัง  ทุกวันนี้ยังไม่ยอมแต่งงาน  เพราะผิดหวังเรื่องความรักกับสาวๆ มาสองคนแล้ว  เลยปฏิญาณว่าจะไม่แต่งงานแล้ว ขออยู่บนคานกับพี่ไวอีกคนว่างั้น  
                  ใช่ว่าวิวจะไม่มีสาวๆ มาชอบนะค่ะ  แต่เพราะวิวไม่ได้ดั่งใจมากกว่า  เค้าอยากได้ผู้หญิงใจเย็นอบอุ่น
และแกร่งเหมือนแม่  เอาแม่เป็นไอดอลซะงั้น มันเลยเหมือนงมเข็มในมหาสมุทร  เพราะสาวๆที่เข้ามาคลุกคลีต่างแค่นึกสนุกไม่คิดเปลี่ยนแปลงเหมือนที่กลยอมเปลี่ยนเพื่อวี วิวเลยโสดอยู่ต่อไป  และก็ไม่คิดแสวงหาความรักอีกแล้วด้วย   วิวบอกว่า..ผมรักชีวิตสันโดษเสียแล้ว   ความรักของผม  คือรักตัวเอง  รักแม่  รักพี่ๆ ก็พอแล้วครับ......
                    ถึงตรงนี้..หวังว่าคงทราบความเป็นไปหมดแล้วนะค่ะ สำหรับกล ปัจจุบันท่านครองสมณะเป็นหลวงพี่แล้วค่ะ  จากที่ผัดผ่อนไม่ยอมบวชมาตลอด เพราะท่านไม่ยอมห่างวีเหมือนที่เล่าไว้ตอนที่ผ่านมา เพิ่งได้ฤกษ์ตัดสินใจบวชเมื่อต้นปีนี่เองท่านบวชหนึ่งพรรษาปลายปีถึงสึก ท่านจำวัดอยู่ที่จังหวัดชัยนาท เพราะหลวงอาน้องพ่อของหลวงพี่ท่านเป็นเจ้าอาวาสอยู่ที่นั่น
                         การบวชครั้งนี้ ท่านประสงค์บำเพ็ญบุญ..ประกอบกิจของสงฆ์เพื่อถวายเป็นพระราชกุศล และถวายให้กับญาติโยมทุกคน
                           กราบนมัสการหลวงพี่  วีได้นำเรื่องราวความรักของเราตั้งแต่ต้นพบกันกระทั่งปัจจุบัน
เผยแพร่สู่สายตาผู้อ่านทุกท่าน  ซึ่งได้เรียนแจ้งขออนุญาตหลวงพี่ไว้ล่วงหน้าก่อนแล้วนั้น ขอนมัสการกราบขอบพระคุณมา ณ ที่นี้เป็นอย่างสูง ที่ท่านอนุญาตให้เล่าเรื่องราวเผยแพร่ข้างต้น
                              อนึ่งอานิสงฆ์ใดก็ตามที่พึ่งประโยชน์แก่ผู้อ่าน  ด้านความบันเทิง  ตลอดจนมุมมองแง่คิด  
เพื่อเป็นกำลังใจสำหรับคู่รัก..นำไปใช้เป็นแนวทางกันต่อไป              
                             กราบอาราธนาบารมีคุณพระศรีรัตนตรัย   ดลบันดาลให้อานิสงฆ์แห่งกุศลผลบุญเหล่านั้น   
ประสิทธิ์เป็นพรชัยอันประเสริฐเลิศด้วยแก้วสามประการ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์  กอปรด้วยจตุรพิตรพรชัยส่งผลให้ผู้อ่านทุกท่านเจริญด้วย  อายุ  วรรณนะ  สุขขะ  พละ มากด้วยบารมีทรัพย์ศฤงคาร ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บห้ามมิให้แผ่วพาน   อีกครอบครัวจงประสพแด่ความสุขความเจริญถ้วนทั่วทุกคน
                           ด้วยบารมีแห่งพระเดชพระคุณผ้าเหลือง..ที่หลวงพี่ได้บำเพ็ญกุศล  อุทิศตนจำเริญรอยตาม
       พระพุทธศาสนาใต้ร่มกาสาวพัตร  ขออาราธนาบารมีเผื่อแผ่กุศลผลบุญแห่งการประพฤติปฏิบัติธรรม  
มายังผู้อ่านทุกท่านทุกคนด้วยเทอญ....สาธุ...สาธุ...สาธุ....  

                           แม้ต่างไม่รู้จักหน้า                พูดจาผ่านตัวอักษร
                          ต่างคนไม่รู้จักหัวนอน          ใช้นามมังกรแทนตัวตนกัน
                         ปราณวีขอขอบพระคุณ         ที่ท่านการุณค้ำจุนกันมา
                         ซาบซึ้งเต็มเปี่ยมอุรา             อบอุ่นชีวาธาราน้ำใจ
                        ตลอดเวลาของการเล่าเรื่อง    ท่านคอยเป็นเพื่อนพากันห่วงหา
                        ติดตามอย่างไม่สร่างซา         ล้วนแล้วที่มาของปราณวี
                        น้ำใจทุกท่านมอบให้             ช่างแสนยิ่งใหญ่ชื่นใจนักหนา
                        สัญญาตราบสิ้นดินฟ้า            คนนี่นาไม่มีวันลืม
                        คิดถึงกัน..โปรดแวะมาคุย       อย่าได้เดินดุ่ยไม่เหลียวมองหา
                        อย่างน้อยวีได้เข้ามา               จะได้รู้ว่าเพื่อนมาทักทาย
                        สุดท้ายคงขอฝากไว้               ความรักยิ่งใหญ่รู้กันดีว่า

                       มากล้นไปด้วยคุณค่า              ความรักนำพาชีวาสุขเอย.....

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

gigusa

ขอบคุนมากครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครั

GBOMK

ขอบคุณคับ {:7_268:}

tarsii

ขอบคุณมากนะ

ton521

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคนาฟ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ

pt200

ขอบคุณครับ

Greerapat

ขอบคุณครับ

otheraom

ขอบคุณครับ

Nineteennight13

ขอบคุณมาก...ครับ

taira

อ่านทุกครั่งสุขทุกครั่งครับคุนวีคุนกล

pk1

มีความสุขมากที่ชีวิตผ่านมาด้วยดีมีคติสอนใจดีทีเดียวถ้าสมัยสามสิบปีก่อนนี้มีให้อ่านชีวิตจะดีกว่ามากเลย   เฮ้อชีวิต

Soyu

ขอบคุณนะครับ

minone

ขอบคุณ มาก ๆๆๆ คับ ผม

krittamm

ขอบคุณครับ

nong0987

ขอบคุณครับ