เจ็บหนักๆ กับ รักเถื่อนๆ # 15 - 16 #

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ผมจะพยายามแล้วกันนะครับ” มันพูดเสร็จก็ทำท่าจะลุกแต่ผมไม่ยอมครับ
“ง่วง แล้วอ่ะ ของีบหน่อยนะ”
“ง่วงก็กลับบ้านไปสิ มานอนห้องผมทำไม”
“อื้อ หลับแล้ว” แล้วผมก็กอดมันเอาไว้ครับแล้วก็ผล็อยหลับไป
Lesson 15
( Fear Part )
โอ้ย ผมนี่ใจเต้นโครมครามเลยครับ อยู่ๆก็มาขอคบแต่ถึงจะปฏิเสธไปแบบอ้อมแต่ก็นะ ใจยังเต้นรัวอยู่เลย
แล้วจูบเมื่อกี้อีกเอาเราเคลิ้ม แล้วนี่ยังมานอนกอดอีก เฮ้อ
พอนอนไปได้สักพักผมรู้สึกว่าพี่วินมันหลับไปแน่ๆแล้ว ผมก็เตรียมลุกจะไปทำกับข้าวครับเพราะนี่ก็จะห้าโมงเย็นแล้วแต่ขณะที่กำลังจะลุกขึ้น
“ไปไหน” หลับแล้วไม่ไช่เหรอวะ
“จะไปทำกับข้าว ปล่อยก่อน”
“อยากกินหมูทอด”
“ก็กลับไปกินที่บ้านพี่สิ”
“ไม่เอา อยากกินกับเฟียร์นี่” หน้าด้านครับขนาดไล่ทางอ้อมแล้วหรือมันคิดไม่ทันหว่า
“อือๆ แต่ปล่อยก่อนสิ กอดอยู่ได้ อึดอัด” ผมพูดจบมันก็ปล่อยครับแต่ก็แอบยิ้มในใจมันก็มีมุม น่ารักเหมือนกันนี่หว่า
ผมเดินมาที่ตลาดแถวหน้า ม. นั้นแหละแล้วก็เลือกซื้อพวกผักไปเก็บไว้ในตู้เย็นที่ห้องเพราะเวลาผมทำกับข้าวผมจะทำกินแต่ผักแทบจะไม่มีเนื้อสัตว์เลย ผมเดินเลือกเพลินๆก็นึกขึนได้ว่า มีอีกตัวนอนอยู่ในห้องก็เลยต้องเดินไปซื้อหมูมา เพื่อกลับไปทำหมูทอดเผื่อแผ่คนยากไร้อีก
พอกลับมามันก็ยังไม่ตื่นครับเดี๋ยวต้องรีบทำรีบกินแล้วไปทำงานครับบอกป้าแกไว้ว่าวันนี้จะออกไปช่วย
เพราะว่าง
ผมก็บรรเลงทำอาหารของผมไปเรื่อยจนทุกอย่างเสร็จสิ้น นี่ก็ ห้าโมงสี่สิบแล้วผมจึงไปอาบน้ำก่อน แล้วเดี๋ยว
จะออกมากินข้าว แต่พอผมอาบน้ำเสร็จดันลืมเอาเสื้อผ้าเข้ามาเปลี่ยนครับเพราะอยู่คนเดียวจนชินเลยลืมว่ามีอีกตัวนอนอยู่ในห้อง ผมก็เอาผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวรอบเดินออกมาจากห้องน้ำจะที่ตู้เสื้อแต่ถูกแรงดึงของใครบังคนให้ล้มมานอนบนเตียง
“ฮึ้ย ทำอะไร” ผมถามหวาด เพราะสภาพผมตอนนี้ล่อแหลมมาก
“คิดว่าจะทำอะไรล่ะ” พูดเสร็จมันก็ก้มมาไซร้คอผม ผมเสียงสันหลังวาบเลยครับแต่พูดไม่ออก ห้ามไม่ทัน
“หยุด  หยุด”
“…”ไร้ผลครับแล้วผมก็รู้สึกเจ็บๆที่คอด้วย
“ถ้าไม่หยุด ผมจะเกลียด แล้วก็จะไม่คุยกับพี่อีก!” ผมพูดสุดเสียง มันหยุดเลยครับแล้วก็ผละตัวออกจากผม
“เอ่อ  คือ  พี่ขอโทษ” มันท่าทางตกใจเล็กน้อยครับ
“ออกไปก่อนจะแต่งตัว” เปล่าเขินอยู่ไล่มันออกไปก่อน มันก็ไปดีดีครับ พอผมแต่งตัวเสร็จก็ออกมานั่งกินข้าวซึ่งมันก็นั่งรอผมอยู่ครับ
“พี่วิน มากินข้าวดิ เดี๋ยวผมต้องไปทำงานต่อน่ะ” ผมบอกแล้วก็ตักข้าวให้ครับ
“เฟียร์ ทำงานทุกวันเลยเหรอ”
“ก็ถ้าว่าง ผมก็จะไปทำ ผมไม่ชอบอยู่เฉยๆน่ะ มันทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีประโยชน์นั่งกินนอนกินไปวันๆ” ผมตอบยาวเลยครับพี่วินท่าทางมันจะอึ้งๆที่ผมพูดไปแบบนั้น และเราก็กำลังจะนั่งทานข้าวกันครับ
“เฟียร์ ทำไมมีแต่ผัก มีหมูทอดอย่างเดียวเอง”
“ผมไม่ชอบกินอ่ะ เลี่ยน กินผักนี่แหละมีประโยชน์ไม่แพงด้วย”
“กินหน่อยก็ดีมั้ง ดูดิตัวเฟียร์นิดเดียวเอง”
“ไม่ไช่ว่าไม่กินนะพี่ แต่ผมไม่ชอบอ่ะ และถ้ากินมากๆ ก็จะไม่สบายเลยไม่กินแล้วก็ไม่อยากสร้างภาระไห้ตัวเองด้วย” ผมก็ตอบไปแต่นั่งกินไปด้วยแบบรีบๆ เพราะนี่จะหกโมงแล้ว
พอกินข้าวกันเสร็จก็พากันเดินมาที่ร้านครับ ไอ้พี่วินมันจอดรถไว้หน้าร้านป้าเค้านั้นแหละครับ ผมก็ทำงาน
แต่ผมก็สังเกตว่าวันนี้มันมีอะไรผิดปกติเพราะป้าแกก็ยิ้มไห้ผมเหมือนมีอะไรสักอย่าง ตอนไปเสิร์ฟข้าว บางคนก็มองหน้าผมแล้วก็หน้าแดงผมเลย งงๆ ครับแต่ก็เอาเถอะไม่ไช่เรื่องที่จะเก็บมาคิดนี่ก็สี่ทุ่มแล้วกลับไปห้องดีกว่า วันนี้มีเรียนเช้าครับเลยต้องตื่นตั้งแต่หกโมงมาทำกับข้าวไว้ไปกินกลางวันด้วยและผมต้องทำไป
เยอะเพราะ...
‘เฮ้ยๆ เฟียร์ทำกับข้าวมาอีกแล้วเว้ย’ พวกพี่สมครับ
‘เฮ้ย อย่าพึ่งกูขอชิมก่อนดิ’ พี่ต้นครับ
‘ไอ้สัดต้น มึงออกไปให้เกียรติสุภาพสตรีก่อนสิวะ’ พี่ส้มพูดครับ
‘สุภาพสตรีแบบมึงกูไม่นับเว้ย’ และตอนนี้ก็กลายเป็นว่า คนเกือบสิบคนรุมทึ่งข้าวกล่องผมครับผมนั่งมองแล้วก็อมยิ้มในความสดใสของพี่ๆเค้า
...ตั้งแต่นั้นมาผมเลยต้องทำไปสองกล่องเป็นแบบราดข้าวกล่องนึง และก็ กับข้าวอีกกล่องนึง เพราะพวกพี่ส้มติดรสมือผมครับ ผมเลยบอกว่าจะทำไปไห้กินกันบ่อยๆ
พอผมก้าวเท้าเข้าไปในมหาลัยสายตาหลายคู่ก็มองผมแล้วก็อมยิ้มนิดๆ บางคนก็หน้าแดงเลื่อมาเลย  มันเป็นอะไรกันวะ หน้ากูมีตาพระราชทานเหรอมองกันยังกับไม่เคยเห็นเมื่อผมเดิมมาเรื่อยๆก็เจอกับโอ้ครับ
“เฮ้ย เฟียร์ ทางนี้เว้ย” ผมหันหน้าไปตามเสียงก็พบกับโอ้ ไมโล และพวกพี่ๆกลุ่มเดิมนั้นแหละครับ พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ทุกคนก็มองผมเป็นตาเดียว
“เอ่อ มีอะไรหรือเปล่าครับ มองอย่างกับผมเป็นตัวประหลาด” ผมถามแบบ งงๆ
“เอ่อ มันไม่ประหลาดหรอกนะ” โอ้ตอบแล้วมาล็อคคอผมให้นั่งลงประจันหน้ากับพวกพี่ๆครับผมก็ งงๆ
เลยไหลไปตามน้ำก่อน
“แต่มึงต้องตอบความจริงกูมา”
“อะไรวะ”
“มึงไปนอนกับใคร!”
Lesson 16
( Win Part )
“เฮ้ย ทำไมมึงถามกูแบบนี้หล่ะ” ตาโตเท่าไข่ห่านเลยครับ ไม่เหลืออยู่เลยความนิ่ง หน้าตาย ของมันไม่เหลือเลยจริงๆ สงสัยมันไม่ได้ส่องกระจกเลยไม่รู้ว่า ตรงคอมันที่ผมทำไว้เมื่อวานมันขึ้นสีแดงชัดเจนมาก มันเป็นคนขาวก็เลยเป็นลอยได้ง่ายๆ ผมก็แอบยิ้มกับตัวเองครับ
“อ่ะนี่ น้องเฟียร์ กระจกส่องดูสิที่คอน่ะ” แป้งครับมันส่งกระจกให้กับเฟียร์
“มันมีอะไรเหรอพี่” มันพูดเสร็จก็ส่องดูครับและหน้ามันเป็นสีซีดทันทีมาทันทีผมเห็นแล้วก็ขำกับปฏิกิริยามันตอนนี้มาก ดูอ้ำ อึ้ง พูดไม่ออกยังไงไม่รู้
“เอ่อ...คือ มดกัดน่ะพี่ เมื่อวานมดมันขึ้นที่นอนผมน่ะ”
“ตอแหล ไอ้สัด มดพ่อมึงสิดูดเป็นจ้ำแบบเนี่ย มึงไปนอนกับใครมาบอกมาตรงๆดีกว่าว่ะ” มันหน้าเสียเลยครับเมื่อคำโกหกคำโตของมันไม่เป็นผลมันหันมาจิกตาใส่ผม ผมก็ยักคิ้วให้แล้วก็นั่งยิ้มครับ
“กูฟัด กับหมาบ้ามาเมื่อวาน มันมาอยู่หน้าห้องกู ไล่แม่งก็ไม่ยอมไป หน้าด้าน! หน้าทน! แต่มึงไม่ต้องห่วง เพราะกูจะไม่คุยกับไอ้หมาบ้าตัวนั้นแล้ว” มันพูดจบผมสะอึกเลยครับ ดูแววตามันโกรธมากๆครับ ตอนนี้กลายเป็นว่าผมลุกลี้ลุกลนแทนมันแล้วครับกลัวมันไม่คุยด้วยจริงๆ
ไอ้ฟ้าหันมามองหน้าผมแล้วรอบยิ้มให้ผม ซึ่งมันสื่อว่า ‘กูรู้นะ’ อะไรทำนองนั้นผมก็พยักหย้าเป็นเชิงบอกมันว่า ‘เออ’ พอนั่งคุยกันไปสักพักเราก็แยกกันเข้าเรียนครับเพราะพวกมันก็เรียนเช้าพวกผมก็เรียนเช้าผมเรียนไม่มีสมาธิเลยครับก็เล่นไปแกล้งมันนี่
ช่วงกลางวันพวกผมมากินข้าวกันก็เห็นกลุ่มมันสามคนนั่งกันอยู่ก่อนแล้วพวกผมก็เข้าไปนั่งด้วยมันก็ยิ้มร่าเริงเป็นปกติแต่ มันไม่คุยกับผมแล้วก็ไม่มองหน้าผมด้วยผมเลยต้องนิ่งเงียบไป และตอนนี้ก็เลิกเรียนภาคบ่ายแล้วครับผมมาดักรอมันหน้าคณะ มาแล้วครับมันเดินมาคนเดียวด้วย
“จะไปไหน เฟียร์”
“…”
“เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”
“…” มันเงียบแล้วก็เดินหนีผมครับ
ผมจึงเดินเข้าไปกระชากแขนมันไว้ แต่มันก็นิ่งแล้วจ้องหน้าผมครับ ไม่ชอบเลยสายตาแบบนี้ สายตาที่เหมือนดาบนับพันเล่มทิ่มแทงแบบนี้
“พี่วินคะ” ผมหันไปตามเสียงเรียก หวานครับ
“ปล่อยผมจะกลับห้อง”
“เดี๋ยวไปส่ง” ผมบอกมันครับ
“ผมเดินเองได้” มันสะบัดแขนจนหลุดแล้วเดินไปอย่างรวดเร็วครับ
“เฟียร์   เฟียร์    เฟียร์!” ผมตะโกนเรียกแต่ดูท่าทางมันจะไม่สนใจเลยผมหัวเสียมากและกำลังอารมณ์ไม่ดีสุดๆ
“พี่วินคะ ไปส่งหวานหน่อยสิคะ หวานไม่มีเพื่อนกลับ”
“พี่ไม่ว่าง หวาน” ผมตอบไปด้วยความหงุดหงิด
“ทำไมคะพี่วิน แค่ไปส่งแฟนตัวเองแค่เนี่ยไม่ได้เหรอ”
“เหอะ หวาน พี่ว่าหวานเข้าใจอะไรผิดแล้วแหละ เราไม่ได้ป็นอะไรกัน เราแค่คนมีความสนุกร่วมกันเฉยๆ”
ผมตอบหน้าตาย หวาน หน้าเสียไปเลยครับ
“ทำไมคะ เพราะไอ้คนเมื่อกี้ไช่ไหม พี่ถึงทำกับหวานแบบนี้” เธอตะคอกใส่ผม ผมที่กำลังโมโหอยู่แล้วจึงตะคอกกลับ
“หวาน! อย่าเอาคนอื่นมาเกี่ยวข้อง แล้วเรื่องอย่างว่าเธอก็ผ่านมาเยอะไม่ไช่เหรอ พี่ไม่ได้กินหญ้านะ จะได้ดูคนไม่เป็น และต่อจากนี้หวานอย่ามายุ่งกับพี่อีก” ผมตะคอกเสียงดังลั่นคนมองกันเยอะเลยครับ หวานคงรู้สึกเสียหน้าเลยรีบเดินหนีไปผมก็ขับรถตามไปรอมันที่หน้าร้านอาหารที่มันทำงานนั่งคุยกับป้าสักพักมันก็มาครับ
“ป้าแป๊ว สวัสดีครับ”
“หวีดดีจ๊ะ นี่พี่เค้ามารอเฟียร์น่ะ”
“ใครเหรอครับ ไม่เห็นมีเลย” โอ้ย เจ็บครับ ไม่อยู่ในสายตา
“เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวออกมาช่วย”
“จ๊ะๆ” ป้าแกก็ยิ้มแหยๆที่เฟียร์มันพูดแบบนั้น ผมนี่สินั่งก้มหน้าเลยครับ
“พ่อหนุ่ม มีอะไรกันหรือเปล่า หึ”
“เอ่อ มีการเข้าใจผิดหน่อยอ่ะครับ เดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนละกันนะครับ”ตอนนี้ผมถอยดีกว่ารอมันใจเย็นก่อนแล้วค่อยง้อใหม่อีกที

nokky

มาแจกคะแนนครับ

sugaritc

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะคร๊าฟ

imanaji

ขอบคุณครับ

balllove23

ขอบคุณครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบ

harain15

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุณมากครับ..ชอบมากๆ

peemakung

ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆ

kiwwy

ขอบคุณนะคะ {:4_112:}

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

mind010

ขอบคุณครับ

ton521

ขอบคุนครับ

kikkapkao

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณมากๆคร้าบบ

NiceNons

ขอบคุณครับ