เจ็บหนักๆ กับ รักเถื่อนๆ # 27 - 28 #

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
( Fear Part )
ตอนนี้ผมเดินเล่นอยู่ในสวนครับร่มลื่นดีเหมือนกันนะเนี่ยมีต้นผลไม้เต็มไปหมดเลยลุงคนสวยก็ดูเป็นมิตรพาผมชมสวนนั้นสวนนี้ทั่วไปหมดเลยครับและขณะที่ผมกำลังดูต้นไม้พวกนี่อย่างเพลินๆ ป้าก็มาตามผมครับ
“คุณ เฟียร์ คะ”
“ว่าไงครับป้า”
“คุณผู้หญิงให้มาตามไปพบค่ะ”
Lesson 27
( Fear Part )
ผมเดินขึ้นมาถึงหน้าห้อง ห้องหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นห้องทำงานของคุณท่านน่ะครับ ป้าแกเปิดประตูให้ผมเข้าไปครับ ข้างในมี พ่อ แม่ ของมันนั่งอยู่
“อ้าวมาแล้วเหรอ” แม่พูดครับ
“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณน้า”
“แหม เรียกแม่ก็ได้จ๊ะ เรียกน้าดูห่างเหินจังเลย” เอ้าก็เรียกน้าถูกแล้ว ผมไม่ได้เป็นลูกคุณสักหน่อยนิ
“อ่อ ครับคุณแม่”
“จ๊ะ เออนี่ แม่มีเรื่องจะรบกวนหน่อยน่ะ เมื่อเช้านี้อาหารที่แม่กับพ่อทานน่ะ ฝีมือเฟียร์ใช่มั้ยจ๊ะ” ฮ่าๆ อร่อยล่ะสิ
“ใช่ครับ” ผมยิ้มตอบ
“งั้นแม่กวนหน่อยละกันนะ พอดีวันนี้จะมีงานเลี้ยงที่บ้านน่ะจ๊ะ เพราะพ่อแม่ไปอยู่ต่างประเทศนานกลับมาทั้งทีก็ต้องเลี้ยงฉลองกันหน่อย” แล้วบอกผมทำไมเนี่ย
“ครับ”
“แม่จะกวนให้เราทำอาหาร ขนม สำหรับแขก 50 คนหน่อยน่ะจ๊ะ คงไม่ยากเกินไปใช่ไหมจ๊ะ” 50 คนโหย
บอกกันตอนนี้เนี่ยนะ ผมหันไปดูนาฬิกานี่ก็บ่ายโมงกว่าน่าจะทันนะ
“ครับ งั้นผมขอตัวเลยละกันนะครับไม่งั้นเดี๋ยวจะไม่ทัน” ก็ต้องตกลงสิเล่นมัดมือชกกันแบบนี้
“ขอบใจมากนะจ๊ะ ส่วนรายการอาหาร เฟียร์ก็คิดเอาเลยละกันนะลูก ส่วนวัตถุดิบแม่ให้คนออกไปซื้อมาแล้ว สักพักก็คงมาน่ะจ๊ะ”
“ครับ” พูดเสร็จผมนี่แทบปรี่ออกจากห้องเลย แล้วมันเรื่องอะไรที่ต้องมาทำอะไรแบนี้ด้วยเพราะมันคนเดียวเล้ย
เมื่อลงมาถึงครัววัตถุดิบทุกอย่างมาถึงแล้วครับ ว่าแต่มันมากมายมหาศาลจริงๆเลยครับผมทำอาหารได้หลายชาติเลยแหละแต่ถนัดที่สุดก็อาหารไทยครับผมนั่งนึกเมนูไปสักแปป ก็จดรายการเอาไว้ ส่วนขนมคงต้องทำเย็นๆ ไม่งั้นเดี๋ยวไม่อร่อย เมื่อคิดได้ผมก็ลงมือทำเลยครับอาหารเป็นสิบอย่าง
กว่าผมจะทำอาหารเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบห้าโมงเย็นแล้วครับ เมื่อเห็นเวลาเจียนตัวขนาดนี้ผมก็หันมาทำขนม
ต่อเลยครับ ขนมผมทำ ทองหยิบ ทองหยอด ขนมชั้น แล้วก็ขนมเค้ก ครับเพราะเผื่อบางคนไม่ชอบขนมไทย
เฮ้อเหนื่อยชะมัดเลย
ตอนนี้แขกก็เริ่มทยอยเข้ามาในงานแล้วครับแต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่ามันเยอะกว่าห้าสิบคนล่ะครับ นี่ก็แทบจะร้อยคนแล้วแขกยังมาไม่ครบเลย ผมเลยหันกลับไปในครัวแล้วทำอาหารเพิ่มครับ
ตอนนี้ก็ปาเข้าไปสองทุ่มแล้วอาหารที่ทำไว้ตอนแรกไม่พอครับเลยต้องยกชุดสองที่พึ่งเสร็จเมื่อกี้ออกไปโล่งอกไปนึกว่าจะงานจะล่มซะแล้วและผมก็เดินเข้าไปในงานเพื่อเก็บจานที่มีแต่ความว่างเปล่าออกมาผมก็ได้ยินเสียงคนคุยกันครับ
“อาหารอร่อยดีเนอะ ว่าไหมคุณ”
“แหม    ก็รู้กันอยู่ระดับคุณหญิงแล้วไม่กระจอกหรอกนะ”
“นี่คงไปจ้างเชฟจากโรงแรมห้าดาวมาแน่ๆเลยเนอะ” เชฟห้าดาวเหรอ ฮ่าๆ เชฟห้าดาวห่าอะไรพึ่งเรียนปีหนึ่งจบเทอมเดียวด้วย แต่ก็อดยิ้มไม่ได้ภูมิใจครับ งานวันนี้ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แต่ผมนี่ซิรู้สึกเหมือนตัวเองตัวร้อน กว่างานจะเลิก กว่าจะเคลียร์จาน แก้ว ในงานมาล้างหมด นี่ก็ตีสามแล้วครับ ตอนแรกป้าช้อยแกก็จะอยู่ช่วยครับแต่ผมบอกให้แกไปนอนเพราะแกต้องความสะอาดแต่เช้า
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมก็เดินขึ้นมาบนห้องนอนครับ (ห้องมันนั้นแหละ) พอเข้ามาในห้องผมอาบน้ำได้ไวปานสายฟ้าแล่บเลยครับเหมือนเดิมผ่านอะไรทำนองนี้ ไม่ไหวครับง่วงมากๆ แต่ขณะที่ผมกำลังหลับก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาครับ
“คุณเฟียร์ครับ”
“ครับ” ผมหันไปมองก็เป็นคนที่กลับมาด้วยกับพ่อกับแม่นั้นแหละครับ แต่นั้นไม่ไช่ประเด็นแต่มันสำคัญที่แกไม่มีมารยาทเข้าห้องคนอื่นทำไมไม่เคาะประตู!
“คุณผู้หญิง ฝากบอกว่าพรุ่งนี้อยากทานอาหารเช้าฝีมือคุณเฟียร์ครับ”
“อ่อ ได้ครับแล้วตอนเช้าผมจะทำไว้ไห้” เฮ้อ อยากกลับห้องถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันผมตายแน่
ผมตื่นขึ้นมาอย่างัวเงียเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่บ่งบอกว่าขณะนี้เวลาหกโมงครึ่งแล้วเมื่อคืนผมได้นอนตอน
ตีสามครึ่ง อยากจะบ้าตายทำไมต้องมาทำให้ตัวเองลำบากด้วยเนี่ย ดีนะว่าให้ทำอาหารที่ผมชอบ ไม่งั้นพ่ออาละวาดบ้านแตกแน่ ผมหันมาข้างๆ ไม่มีคนนอนอยู่ครับแต่ดีแล้วสบายใจดี
ผมลงมาทำอาหารเช้าให้พวกคุณพ่อแล้วก็คุณแม่เสร็จประมาณเจ็ดโมงครึ่งซึ่งผมยังไม่ได้อาบน้ำเลยแปลงฟันล้างหน้าอย่างเดียว ผมเลยออกไปเดินเล่นในสวนซะหน่อยอากาศดี
“โอ้ย” ผมหันไปตามเสียงก็เห็นคุณลุงคนสวนครับ แกโดนแก้วบาดเท้าครับ
“คุณลุงเป็นไงบ้างครับ” ผมรีบปรี่ไปประคองลุงไว้
“โอ้ย ใครมันเอาเศษแก้วมาวางทิ้งไว้หน้อ ซี๊ด”
“ลุงไปทำแผลก่อนเถอะ มาเดี๋ยวผมทำให้” แกพาผมไปที่กระต๊อปหลังหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นที่นั่งเล่นเพราะเป็นแค่เพลิงธรรมดา
“อุปกรณ์ทำแผลอยู่ในกล่องสีแดงนั้นน่ะคุณ” ลุงพูดจบผมก็เปิดกล่องสีแดงแล้วหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมาครับ แล้วผมก็นั่งทำแผลให้แกครับท่าทางแผลจะลึกเหมือนกันครับ
“ไปหาหมอหน่อยมั้ยลุง แผลมันดูลึกจัง” ผมบอกแก
“ไม่ไปหรอก แผลแค่นี้ไกลหัวใจเยอะ” แกพูดเสร็จก็ทำท่าจะลุกเดินครับ
“ลุงจะไปไหนครับ” ผมถามด้วยความเป็นห่วง
“ลุงก็ต้องไปทำงานอ่ะสิ วันนี้งานเยอะด้วยต้อง รดน้ำ ทั้งสวน แล้วก็พรวนดินอีกถ้าไม่ทำตามระยะเวลานี้เดี๋ยวมันจะตายยกสวนเอา”
“แต่ขาลุงเป็นแผลนะครับ ลุงให้คนอื่นทำแทนก่อนก็ได้”
“ไม่ได้เหรอกครับ ที่นี้มีคนสวนคือลุงแค่คนเดียว ไม่มีใครทำแทนได้หรอก”
“งั้นเดี๋ยวผมทำงานแทนลุงเองครับ” ผมออกปากช่วยครับ
“จะดีเหรอคุณ คุณทำงานแบบนี้เป็นด้วยเหรอ”
“ถ้าลุงไม่ไห้ผมทำ ลุงก็ต้องไปหาหมอ” ผมขู่ลุงไว้ครับขืนแกเดินมากอักเสบแน่
“ก็ได้ ๆ ”
“ครับงั้นลุงกลับไปพักผ่อนที่ห้องซะนะครับ” ผมบอกแก
“งั้นลุงฝากด้วยละกันนะ” พูดจบแกก็เดินกระเผกๆไปห้องพักแก แต่อย่าว่างั้นงี้เลย ดันหางานให้ตัวเองอีกแล้ว เฮ้อ แต่เห็นลุงแล้วก็อดสงสารไม่ได้เอาเถอะ ถือว่าช่วยคนแก่ไปละกันนะ
วันนี้ทั้งวันผมก็ พรวนดิน รดน้ำ ต้นไม้ทั้งวันเลยครับ จนเกือบบ่ายโมงถึงได้เสร็จแต่สภาพผมตอนนี้สิครับ เลอะเทอะไปหมดเลยครับ  ผมเดินขึ้นไปบนห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อแล้วพอจะออกจากห้องก็รู้สึกหน้ามืด มึนหัวมาก ผมจึงตัดสินใจนอนต่อดีกว่าครับเดี๋ยวพักสักหน่อยก็คงดีขึ้น
Lesson 28
( Win Part )
ตอนนี้ผมพึ่งกลับมาถึงบ้านครับผมว่าแล้ว ว่าแม่ผมต้องเล่นอะไรสักอย่างแล้วมันก็จริงครับบอกเฟียร์ว่าจัดงานเลี้ยงวางแผนเอาไว้อย่างนั้นอย่างนี้ แต่ขอโทษ พอเฟียร์ลงมาข้างล่าง ในห้องทำงานพ่อสายโทรศัพท์แทบไหม้ โทรชวนเอาเดี๋ยวนั้นเลยครับ สุดยอดเลยจริงๆแม่ผม แต่มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อคืนผมไม่ได้อยู่งานครับเพราะออกไปทำธุระต่างจังหวัดให้พ่อเค้าน่ะ เลยนอนค้างเลยไม่งั้นมันจะดึก ผมเดินเข้ามาในบ้านทำไมมันเงียบจัง
ผมเดินไปหาพ่อกับแม่ที่ห้องทำงานเลยครับ
“พ่อ ธุระที่ให้ไปทำเรียบร้อยแล้วนะ”
“อือ แล้วมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” พ่อผมถาม พ่อผมใช้ไห้ผมไปซื้อที่ดินต่างจังหวัดน่ะครับพ่อแกอยากได้
เก็บไว้
“ไม่มีปัญหาครับ” ผมตอบจบก็หันหน้าไปหาแม่ แม่แกก็ยิ้มครับ
“ไงครับแม่ ว่าที่ลูกสะใภ้แม่ น่ะเป็นไงบ้าง พอไหวไหม” ผมถามแม่ครับ
“โอ้ย วินลูกแม่นี่ตาถึงนะลูก แม่ช้อบ ชอบ คนนี้แม่ให้ผ่านตลอดเลยลูกขนาดเมื่อวานนะแม่บอกให้ทำอาหารสำหรับห้าสิบคน แต่ยังมีเตรียมเผื่อไม่พอไว้อีกรอบคอบใช้ได้ เมื่อเช้านี้ลุงชาติแกโดนแก้วบาดเท้า เฟียร์ก็ทำงานแทนลุงทั้งวันเลยนะลูก ตั้งแต่ รดน้ำ พรวนดิน แม่เห็นแล้ว นี่แหละใช่เลย” แม่ผมพูดไปยิ้มไปอย่างคนมีความสุขครับแต่คนที่สุขสุดๆนี่คือผมครับ
“แล้วตอนนี้ เฟียร์ อยู่ไหนอ่ะแม่” ผมถามครับเพราะยังไม่เห็นหน้าเลย
“เอ......แม่เห็นทำงานเสร็จก็เดินขึ้นมาที่ห้องแล้วนะ อาบน้ำอยู่มั้งลูก”
“งั้นผมไปดูเฟียร์ก่อนนะ” พูดจบผมก็เดินมาที่ห้องพอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเฟียร์นอนอยู่บนเตียงครับผมเลยค่อยๆ ย่องไปใกล้ๆแล้วก็...
“ฟอด....เฮ้ย” ผมหอมแก้มมันครับแต่ที่ตกใจนี่คือ แก้มมันร้อนมากๆผมเลยเอามืออังหน้าผากมันครับ
“โห ตัวร้อนจี๋เลยนี่หว่า” ร้อนจริงๆครับหน้านี่แดงเถือกเลย
“เฟียร์......เฟียร์” ผมลองเรียกแล้วก็เขย่าตัวดูครับ
“…”
“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวไห้นะ” เมื่อเขย่าตัวแล้วไม่มีเสียงตอบรับกลับมาผมเลยเช็ดตัวให้เลยละกันเผื่อจะช่วยระบายความร้อนจากตัวมันได้บ้าง เมื่อตอนเช็ดตัวเฟียร์ก็ยังนิ่งท่าทางจะเป็นหนักผมเลย ไปหายาที่โต๊ะเตรียมไว้ แล้วก็สั่ง
ป้าช้อยทำข้าวต้มให้ แล้วผมก็มานั่งเฝ้าเฟียร์ทั้งวันเลยครับ
( Fear Part )
ผมตื่นขึ้นมาเมื่อเหมือนผมได้ยินเสียงใครบางคนเรียกผมอยู่ พอผมลืมตาขึ้นก็พบต้นตอของเสียงนั้นแล้วครับ
“เฟียร์ เฟียร์ครับ เฮ้อ ตื่นสักที” มันทำหน้าแบบโล่งอกมากครับ
“…”
“จะไปไหน” มันถามผมครับ เมื่อเห็นผมจะลุกจากเตียง
“ห้องน้ำ” ผมพูดสั้นๆห้วนๆ เมื่อผมเดินมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำอยู่ๆก็รู้สึกวืบๆครับ จะล้ม
“เพล้ง....เฟียร์  เฟียร์ไหวมั้ย” ผมหันไปก็เห็นมันปล่อยถ้วยข้ามต้มในมือแตกกระจายเลยครับ แล้ววิ่งปรี่เข้ามาช่วยประคองผม
“…”
“ไหวมั้ย” ผมตอบด้วยการส่ายหน้าเพราะตอนนี้ผมยืนจะไม่อยู่แล้วครับ ทำไมห้องมันหมุนได้เนี่ย พอส่ายหน้ามันก็อุ้มผมมานอนบนเตียงครับ แล้วก็มีเสียงเปิดประตูขึ้น
“อะไรกันลูก เหมือนแม่ได้ยินเสียงอะไรตก ว้าย ตายแล้วทำไมเละแบบนั้นล่ะลูก ป้าช้อย ป้าช้อย ขึ้นมาทำความสะอาดห้องตาวินด้วยนะ” แม่สั่งป้าช้อยครับ
“ค่า คุณผู้หญิง” ป้าแกตะโกนมาจากข้างล่าง
“ป้าเอาข้าวต้มขึ้นมาใหม่ด้วยนะ” พี่วินมันสั่งป้าครับ    แม่เดินเข้ามาในห้องครับ
“เป็นอะไรกันล่ะลูก แม่เห็นวินเข้ามาในห้องตั้งแต่ตอนนั้นแล้วก็ไม่ออกไปไหนเลยนะ” แม่ถามครับ
“เฟียร์ ไม่สบายน่ะแม่ตัวร้อน” มันตอบแม่มันครับ
“อื้ม ถึงว่าสิ ลูกแม่ถึงได้อยู่ติดบ้านได้น่ะ”
“ก็หัวใจผมนอนป่วยอยู่ จะให้มีกระจิตกระใจไปไหนล่ะครับ” อ้วก โถไอ้เสี่ยวเอ้ย ผมหันไปมองหน้ามันแบบไม่พอใจนัก
“ฮ่าๆ” คุณแม่หัวเราะครับ
“หนูเฟียร์ หนูน่ะโชคดีที่สุดในโลกเลยรู้ไหมลูก ที่มีคนเฝ้าไข้ เป็นตาวินของแม่น่ะ” แม่พูดแล้วก็ยิ้มๆ ตอนนี้
พี่วินมันลุกไปไหนไม่รู้ครับ
“ยังไงเหรอครับ” ผมถามกลับ
“ลูกแม่น่ะ ปกติเคยเอาใจใส่ใครที่ไหนล่ะ ขนาดแม่ไม่สบายยังแทบจะไม่ถามแม่เลยด้วยซ้ำว่าเป็นอะไร แต่นี่
พี่เค้ามาเฝ้าไข้ให้เฟียร์ทั้งวันเลย” แม่พูดจบผมก็นิ่ง เฮ้อ แอบดีใจลึกๆครับ ที่มันคอยดูแลเอาใจใส่ผม แล้วยังตอนที่ผมจะลุกไปห้องน้ำแล้วจะล้มมันก็ปล่อยถ้วยข้ามต้มแล้ววิ่งปรี่มาประคองผมเลย ผมเห็นสายตาของมัน สายตาที่ห่วงใยอย่างเก็นได้ชัด เห็นแล้วก็หวั่นๆอยู่ในใจเหมือนกันนะ ตอนนี้พี่วินมันกลับมาในห้องแล้วครับส่วนแม่ออกไปทำงานแล้ว
“อ่ะนี่ กินข้าวต้มหน่อยนะ กินเสร็จแล้วจะได้กินยา” ผมพูดจบก็เอาข้าวต้มมาจ่อที่ปากผม
“…” ผมนั่งมองหน้ามันครับ
“กินสิ จ้องหน้าพี่ไม่อิ่มหรอกนะ” กวนตรีนอีกครับ
“กินเอง” ผมจะคว้าช้อนจะมือมันแต่...
“อย่าดื้อสิ อ่ะกินเร็วๆ” ผมเลยต้องให้มันป้อนจนเกือบหมดชามนั้นแหละครับ ผมกินยาเสร็จก็ผล็อยหลับไปด้วยฤทธิ์ยา ทั้งๆที่ป่วยแต่ทำไมรู้สึกดีอย่างนี่น้า พอผมตื่นขึ้นมาก็พบกับหน้าของคนที่เฝ้าไข้ผมนั่งมองน้าผมอยู่
“ตื่นแล้วเหรอ”
“อือ” ถามแปลกๆ ถ้าไม่ตื่นจะลืมตาเหรอ
“เดี๋ยวกินข้าวหน่อยนะจะได้กินยา นี่ก็จะสองทุ่มแล้ว” มันบอกผมครับ
“…” ผมไม่ได้ตอบอะไร แล้วพี่วินมันก็เดินออกจากห้องไป ผมก็ครุ่นคิดอยู่คนเดียว ว่าทำไมเค้าจะต้องมาคอยดูแลผมทั้งๆที่ไม่ต้องทำเลยก็ได้ เพราะอะไรกันนะ    สักพักพี่วินก็เปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับชามข้าวต้ม
“อ่ะนี่ กินหน่อยนะ” มันยื่นช้อนมาจ่อปากผมครับ ผมก็ไม่ได้ค้านอะไรก็กินไปเรื่อยๆจนหมดชาม แล้วมันก็เอายาให้ผมกิน ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อย และมีความสงสัยอยู่ในใจอยู่มากผมจึงตัดสินใจถามมันตรงๆเลยครับ
“ทำ...อย่างนี้...ทำไม” ผมถามมันครับ
“ทำอะไรครับ” โอ้โหย พูดเพราะด้วยเว้ย
“ก็มาคอยดูแลผม คอยเฝ้าไข้ผมเพื่ออะไรมันลบล้างความผิดที่พี่ทำร้ายผมไม่ได้หรอกนะ” ผมตอบรัวและเร็ว
“เฮ้อ ฟังพี่นะจะเชื่อพี่หรือเปล่าพี่บังคับเฟียร์ไม่ได้หรอกนะแต่ที่พี่ทำร้ายเฟียร์ในวันนั้นพี่ไม่ได้ตั้งใจพี่อาจจะขาดสติแต่พี่ไม่แก้ตัวหรอกนะแต่ตอนนี้พี่...” มันพูดจบก็อ้ำอึ้งครับ
“อะไร” ผมถามกลับ
“พี่รักเฟียร์”
“!!!”

imanaji

ขอบคุณครับ

balllove23

ขอบคุณครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบ

lomm

ชอบมากมายครับ

harain15

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุณครับผม

peemakung

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่ารักจังพยามเข้า{:4_94:}

ปวันรัต

ขอบคุณคร้าบบ

Klong

ขอบคุนครับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

mind010

ขอบคุณครับ

ton521

ขอบคุนครับ

kikkapkao

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณมากๆคร้าบบ

NiceNons

ขอบคุณครับ