|
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว “ตามแม่งทุกที่ แยกย้ายกันไปกูมั่นใจว่าไม่พ้น โรงแรมม่านรูด บังกะโล หรอก” พูดจบพวกมันก็รีบลงรถสลายตัวกันไปเลยครับไปนั่งแท็กซี่กันคนละคันเลยแต่ก่อนมันไปผมก็ส่งรูปคิมให้พวกมันคนละรูปเผื่อเอาไว้ถามครับ
“คิมรอพี่ก่อน ใครมันทำคิมแบบนี้ มันต้องตายสถานเดียว!” Lesson 43
ผ่านไปสิบนาทีหลังจากที่ผมออกรถตามหาและกำลังจะลงไปที่โรงแรมแห่งหนึ่งเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นซะก่อนครับพอมองหน้าก็โชว์เบอร์ไอ้วินครับ สงสัยว่าจะมีความคืบหน้าแล้วแน่ๆ
“ฮัลโหล มึงมีไร”
( เจอแล้วอยู่ที่โรงแรม XPL มึงรีบมาภายในห้านาทีกูรออยู่ร็อบบี้เร็วด้วยสัด!) พูดจบมันก็วางสายไปเลยครับ ผมก็รีบขึ้นรถแล้วขับรถไปโรงแรมที่ไอ้วินบอกทันทีมีเพื่อนเป็นมาเฟียร์ก็แบบนี้แหละแปปเดียวรู้แล้วว่าดวงใจผมอยู่ไหนและเหมือนโชคจะเข้าข้างเพราะว่าโรงแรมที่ไอ้วินมันบอกให้พบไปน่ะมันห่างจากโรงแรมที่ผมอยู่ประมาณสองกิโลเท่านั้นเอง
“ไอ้-เอี้ย- มาไวจังวะ” เมื่อไอ้วินเห็นหน้าผมมันก็ถามครับเพราะนี่มันแค่สามนาทีกว่าๆเองผมก็ยืนอยู่ตรงหน้ามันแล้ว
“ไปเร็วเถอะไอ้-เอี้ย- นำไป” ผมบอกมันครับผมไม่อยากเสียเวลาแม้แต่นิดเดียว ผมกลัวว่าน้องจะเป็นอะไร แล้วจะโดนทำอะไร
“ห้องนี่แหละ” ตอนนี้ผมขึ้นมาถึงห้องที่พนักงานบอกว่าน้องถูกพามาห้องนี้ครับ
“กุญแจสำรอง” ไอ้วินพูดขึ้นพนักงานก็ยื่นให้อย่างร้อนรนปนกลัวๆครับนี่มึงทำอะไรเค้าเปล่าวะเนี่ย
“กริ๊ก...” ผมเปิดเข้าไปอย่างรวดเร็วและภาพที่เห็นทำให้ผมกัดกรามแน่นและโกรธมากๆ ผมไม่เคยโมโหอะไรมากมายขนาดนี้มาก่อนผมจะฆ่าพวกมันคอยดู!
“เฮ้ย มึงเข้ามาได้ไงวะ” ผู้ชายคนนึงพูดขึ้นแต่สภาพพวกมันไม่มีเสื้อผ้าใส่เลยสักคนครับส่วนบนเตียงก็มีร่างของคนตัวเล็กผิวขาวนอนสั่นอยู่สภาพก็เหลือแต่กางเกงในสีขาวตัวเดียวและกำลังโดนผู้ชายอีกสองคนโลมเลียลวนลามไปทั่วตัว
“พวกมึง!” ผมเลือดขึ้นหน้าไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นขว้าปืนในมือลูกน้องไอ้วินยิงใส่แขนใส่ขาพวกมันทุกคนมันก็จะตะเกียกตะกายจะหนีกันครับ แต่ผมไม่ปล่อยไปพวกมันไปง่ายๆผมตามไปเอาปืนจ่อหัวไหล่พวกมันแล้วก็เหนี่ยวไกลทีละคนจนครบทุกคน
“ไอ้โชว์มึงพอก่อน” ไอ้วินร้องห้ามแล้วจะแย่งปืนจากมือผมครับ
“มึงห้ามกูทำไม มึงเห็นไหมมันทำอะไรคิม!” ผมแทบจะตะคอกถามมันด้วยเพราะอารมณ์โมโหอยู่ครับ
“กูเข้าใจมึงนะ....ตอนนี้มึงควรจะดูแลคิมก่อน” มันเตือนสติผมครับผมหันไปมองทางน้องน้องนอนสะอื้นอยู่ครับเห็นแล้วก็ยิ่งทำให้ผมเจ็บใจมากกว่าเดิม ผมไม่น่าปล่อยน้องมาเลยถ้าผมมาด้วยคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้
“ฮือๆ...พี่โชว์ช่วยคิมด้วย ฮือ....พี่โชว์!!” น้องร้องเรียกแต่ชื่อผมครับผมก็รีบเข้าไปกอดน้องไว้แล้วก็แกะเชือกที่มันสีกับข้อมือน้องจนเลือดซิบครับ
“ไม่เป็นไรแล้วนะครับ พี่อยู่นี่แล้ว” น้องโผกอดผมแน่นเลยครับผมก็เอาผ้าห่มห่อตัวน้องไว้ครับน้องก็นอนร้องไห้กอดผมไปจนน้องหลับไปคงเพลียและตกใจกับเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดเมื่อครู่ครับผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไงเพราะคิมไม่เคยมีศัตรูที่ไหน.....เอ๊ะ หรือว่า!ผมวางน้องลงบนเตียงแล้วไปกระชากไอ้พวกชาติชั่วที่มันกองอยู่ที่พื้นขึ้นมาคนนึงครับ
“โอ้ย...ปล่อยผมไปเถอะ” มันพูดเสียงอ่อนเลยครับคงเพราะว่ามันโดนยิงไปหลายที่เหมือนกันครับและคนที่ยิงพวกมันก็คือผมนี่แหละ
“ใครจ้างพวกมึงมา” ผมถามมันครับ
“ไม่รู้ครับ” มันยังปฏิเสธได้เลยมึงจะได้รู้ว่ากูเนี่ยคนจริง
“ปัง!” ผมยิงถากเอวมันครับ เอาสิมึงจะปากแข็งกูนี่แหละจะเอาปืนยัดปากมึงเอง
“โอ้ย” มันร้องเสียงหลงเลยครับช่วยไม่ได้มึงบังคับกูต้องทำเอง
“คราวนี้กูจะเอายัดปากมึง!” ผมพูดพร้อมกับจ่อไปทีปากมันครับมันหน้าซีดเลยครับ
“เฮ้ย มึงใจเย็นๆเดี๋ยวมันก็ตายหรอก” ไอ้ส้มเข้ามาห้ามครับมันมากันตอนไหนผมยังไม่รู้ตัวเลยหน้ามันก็เสียเหมือนกันคงไม่เคยเห็นผมโมโหร้ายมากขนาดนี้มาก่อน
“ว่าไง กูถามว่าใครจ้างมึงมา!” ผมไม่ฟังใครทั้งสิ้นครับยังไงซะผมต้องสาวไปให้ถึงคนบงการและถ้าเป็นอย่างที่ผมคิดละก็คนๆนั้นคงไม่ใช่ใครที่ไหน
“เอ่อ...” มันอ้ำอึ้งครับเหมือนลังเลผมจะช่วยมันลดความลังเลเอง
“กริ๊ก...ฟึ่บ ฟึ่บ” ผมชักปืนรอเลยครับมันกลืนน้ำลายเอื้อกเลยครับ
“หนึ่ง”
“…”
“สอง” มึงยังไม่ตอบใช่ไหม....งั้นมึงก็ตายไปเลยละกัน!
“เดี๋ยวๆ คุณเมย์ครับ คุณเมย์เป็นคนสั่งพวกเรามาให้ข่มขืนคนที่อยู่บนเตียงแล้วก็ให้อัดคลิปส่งไปให้ครับ
“เมย์ไหน!” ผมถามเสียงเข้มถึงจะค่อนข้างแน่ใจก็เถอะ
“ลูกนักธุรกิจใหญ่ที่....”
“พอแล้วไม่ต้องพูดแล้ว กูรู้แล้ว” พูดจบผมก็ปล่อยมันลงไปกองกับพื้น
“เฮ้ย พวกมึงเก็บกวาด” ไอ้วินหันไปสั่งลูกน้องมันครับ
“ครับ” ลูกน้องมันก็โค้งรับแล้วก็กรูกันเข้ามาแบกไอ้พวกนรกนี้ออกไปครับส่วนผมก็ไปอุ้มน้องเพื่อจะพากลับบ้านครับ
“แล้วมึงจะเอาไงต่อวะ” ไอ้วินถามครับตอนนี้ผมก็หันไปมองรอบๆ ทุกคนกำลังจ้องมาที่ผมเพื่อรอฟังคำตอบจากผม
“กูว่าค่อยคุยกันดีกว่า” ผมบอกแล้วก็ก้าวออกจากห้องพาน้องขึ้นรถไปครับ
“เจอกันที่บ้านกูแล้วกันนะ” ผมบอกทุกคนก่อนจะแยกย้ายไปรถใครรถมัน
เมื่อถึงบ้านผมก็อุ้มน้องขึ้นมาบนห้องแล้วเช็ดตัวให้ตามตัวน้องมีรอยแดงเป็นจ้ำตามตัวยิ่งเห็นก็ยิ่งอารมณ์ขึ้นครับผมแค้น ผมโมโห แต่เดี๋ยวก่อนผมยังไม่ทำอะไรตอนนี้ผมจะรอให้น้องตื่นขึ้นมาก่อน
“อื้อ...อื้ม” เสียงน้องงัวเงียเริ่มรู้สึกตัวครับผมก็นั่งรอให้น้องลืมตาขึ้นมามองผมครับและเมื่อน้องลืมตาขึ้น
“พี่โชว์...ฮึก....ฮือ” น้องร้องไห้ทันทีเลยครับผมก็โอบน้องเข้ามากอดไว้
“ไม่ร้องนะครับไม่ร้อง”
“คิมกลัว...ฮึก...พวกมันลวมลามคิม”
“ไม่เป็นไรแล้วนะครับ พี่จัดการพวกมันหมดแล้ว” ผมพยายามปลอบน้อง น้องก็เงียบลงไปสงบสักพักนึง
“พี่โชว์เกลียดคิมแล้วใช่ไหม” อยู่ๆน้องก็พูดขึ้นครับเล่นเอาผมตกใจไม่น้อยกับคำถาม
“พี่จะเกลียดคิมทำไมครับ” ผมถามกลับแล้วจ้องหน้าน้อง
“คิม...สกปรก...ฮึก...ฮือ” แล้วน้องก็ร้องไห้อีกแล้วครับ
“ไม่จริงครับคิม คิมไม่สกปรก คิมยังเป็นของพี่คนเดียวนะครับเชื่อพี่นะครับพี่ไม่เกลียดคิมนะครับ ไม่ว่าจะยังไงพี่ก็ไม่เกลียดคิมครับ” จังหวะนั้นพวกเพื่อนๆก็เข้ามาในห้องพอดีครับ
“คิมเป็นยังไงบ้าง” เฟียร์เดินเข้ามาถามไถ่คิมด้วยความเป็นห่วง
“แย่ มันแย่มาก” น้องตอบแต่ก็ยังเอาหน้าซุกอกผมอยู่เหมือนตอนนี้น้องกำลังกลัวและระแวงอยู่เลยต้องหา ที่พักพิง
“ใครทำคิม” เฟียร์ถามครับน้องก็เล่าให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบเมื่อทุกคนได้ยินสิ่งที่คิมเล่าก็พากันเดือดดาลด้วยความโมโหโดยเฉพาะผมที่โกรธจนรู้สึกหน้าร้อนเหมือนจะระเบิด
“มึงจะเอายังไงสรุปมาสักทีดิ๊” ไอ้วินถามผม ผมก็หันไปมองหน้ามันแล้วตอบเสียงเข้ม
“กูเอามันตายแน่!” Lesson 44
( Show Part )
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นผมก็ให้คนคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของเมย์และพ่อของมันทุกฝีก้าวตอนนี้ผมยังไม่ลงมือทำอะไรมากหรอกครับเดี๋ยวไก่ตื่นแผนจะเสียหมดแต่วันนี้แหละผมจะจัดการให้มันจบๆไปสักที
“คิมครับ”
“หืม”
“เดี๋ยววันนี้เที่ยงๆบ่ายๆพี่จะไปธุระเดี๋ยวคิมคอยพี่อยู่บ้านนะครับพี่คงกลับเย็นๆค่ำ”
“แอบซุกกิ๊กไว้หรือเปล่า” น้องถามกวนๆครับแหม่ ถามแบบนี้น่าจับตีตูดซะให้เข็ด
“กิ๊กเกิ๊ก อะไรมีคนเดียวนี่แหละทั้งชีวิตเนี่ย” ผมเข้าไปกอดน้องจากข้างหลังครับ
“อิอิ ให้มันแน่เถอะ....เดี๋ยวคิมรอกินข้าวนะ…ฟอด”เหอๆ กำไรครับน้องขโมยหอมแก้มผมทีหลังบอกก่อนก็ได้มากกว่าหอมแก้มก็ยอมนะ
“คร้าบผม” ผมตอบรับแล้วคิมก็เดินออกจากห้องไปส่วนผมก็โทรหาไอ้วินครับ
(ว่าไงวะมึง)
“มึง...กูจะจัดการให้มันเสร็จๆแล้วนะ”
(ดีๆ กูเห็นด้วยกูก็เบื่อเหมือนกันต้องมานั่งฟังรายงานการเคลื่อนไหวพ่อลูกทุกชั่วโมงแบบนี้อ่ะแม่งเวลาส่วนตัวของกูกับเฟียร์โดนขัดตลอด ไอ้เวรเอ้ย” มันบ่นครับเหตุเพราะโดนขัดจังหวะผสมพันธุ์ เหตุผลแม่งเข้าท่าดีเนอะ
“ช่วยไม่ได้เสือกเอาไม่รู้เวร่ำเวลา”
(ควาย!...งั้นเดี๋ยวเที่ยงเจอกันที่โกดังเก่าเลยละกันนะมึง)
“เออ งั้นแค่นี้แหละ เดี๋ยวกูโทรสั่งลงมือก่อน” พูดจบผมก็วางสายครับแล้วก็โทรจัดการสั่งลูกน้องให้จัดการ ทำเหมือนที่เมย์สั่งให้คนของมันทำกับคิมแล้วพาไปที่โกดังเก่าของผมทันทีซึ่งมันเป็นโกดังร้างๆไม่ได้ใช้มา นานแล้ว
เวลาสิบเอ็ดโมงครึ่งผมก็ขับรถออกจากบ้านมุ่งหน้าไปยังโกดังร้างที่มีไอ้วินรออยู่ก่อนแล้วเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ใครจะว่าผมชั่วผมเลวแค่ไหนก็ช่างแต่ผมไม่เคยทำคนอื่นก่อนถ้าคนอื่นไม่มายุ่งกับผมและคนของผม ผมมาถึงโกดังร้างเวลาเที่ยวนิดๆครับก็ถือว่าไม่เลทมากเห็นรถไอ้วินจอดอยู่แล้วครับผมก็เลยขับเทียบไปจอดไว้คู่กับมันนั้นแหละแล้วก็เดินเข้าโกดังร้างไปทันที
“เป็นไงบ้างมึง” ผมถามไอ้วินที่ยืนหันหลังให้ผมอยู่มันก็หันหน้ามาแล้วด่าผมทันทีครับ ปากแม่งดีตลอด
“ก็เรียบร้อย ว่าแต่มึงเถอะมาช้านะมึง ไล่ปี้เมียอยู่รึไง”
“ปี้เมียมึงอ่ะแหละ”
“อ้าว ลามๆ มึงอย่าแม้แต่จะคิดเดี๋ยวกูซัดให้คว่ำเลย” มันทำท่ากำหมัดแล้วจะพุ่งเข้ามาหาผมครับ
“ถุย อย่าเก่งแต่ปากไอ้สัดนี่” แล้วบทสนทนาผมก็โดนขัดจังหวะจากลูกน้องของผม
“เอ่อ คือหนูครับพวกเค้ารู้สึกตัวแล้วครับ”
“ไปๆ เข้าไปกันเถอะกูอยากดูความชิบหายวายวอดของพวกมันแล้วโทษฐานที่มาทำเมียกูพวกมันจะได้รู้ว่านรกมีจริง!” ผมเผลอกำมือแน่นกัดฟันจนกรามนูนขึ้นมาคิดถึงเรื่องที่น้องโดนอุ้มทีไรของพาลจะขึ้ยทุกทีเลยสิน่า
“พ่อคะ พ่อช่วยหนูด้วย พวกแกจับฉันมาทำไม!ใครจ้างพวกแกมาฉันจะจ้างแกสิบเท่าปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” หึ โวยวายเข้าไปอีชั่ว
“รวยจังนะ จ้างสิบเท่าเลยเชียวเหรอ” ผมเดินเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าของมันแค่เห็นหน้ามันผมก็อยากสำรอกออกมาแล้วครับ
“แก..แกจับฉันมาทำไมปล่อยฉันเดี๋ยวนี่นะฉันจะแจ้งความข้อหากังขังหน่วงเหนี่ยว หึ แกติดคุกหัวโตแน่” โวยวายไม่เลิกนะมึง
“ยังคงคอนเซ็ปจองหองไม่เปลี่ยนแปลงเลยจริงๆนะน้องเมย์....แต่มึงก็จองหองได้แค่นี่แหละ”ผมบีบกรามเธอแน่นจนกรามแทบแตกคามือผม
“หมายความว่าไง แกจะทำอะไรฉัน” มันพูดเสียงลอดไรฟันออกมาครับ
“อ้าว แล้วน้องเมย์จำไม่ได้เหรอว่าทำอะไรไว้กับคนรักของไอ้โชว์มันน่ะ”เมื่อไอ้วินพูดจบเธอก็ตาโตทันที
“พี่จะบอกอะไรให้เอาบุญนะ เห็นไอ้โชว์มันนิ่งๆแบบนี่นะแต่ถ้าใครทำมันเจ็บก่อน มันเอาคืนเป็นสิบเท่า ร้อยเท่า เอ้ย ไม่ใช่สิพันเท่าเลยแหละพี่รับรองน้องจะได้รับสิ่งนั้นแน่นอน” ไอ้วินพูดแล้วยิ้มอย่างเหยียดหยามมันมากๆเลยครับ
“มึงจะทำอะไรลูกกู กูเอามึงตายแน่” พ่อมันออกโรงปกป้องกันครับตัวเองยังไม่มีปัญญาแกเชือกเลยจะมา ช่วยลูก ไม่เจียมตัวเอาซะเลย
“อยู่เฉยๆไปเถอะ แก่แล้วก็นั่งดูลูกแกมีผัวหลายๆคนนี่ไงหนังสดส่งตรงถึงลูกตาเลยนะ แกน่าจะชอบ” ผมยิ้มเย็นๆส่งไปให้หนึ่งทีพร้อมกับหันมามองสิ่งสกปรกตรงหน้าที่ผมไม่ค่อยอยากจะมองสักเท่าไหร่
“ฮือ...ฮึก....อย่าทำฉันเลยนะ ฉันผิดไปแล้วฉันจะไม่ทำแล้ว” เหอะอยากจะบอกจริงๆเลยว่าน้ำตามึงใช้ไม่ได้ผลไม่ต้องเสือกบีบออกมาให้น่ารำคาญ!
“กว่าจะรู้...มันก็สายไปแล้วครับ” เมื่อผมบอกมันก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเก่าครับ
“เอาล่ะได้เวลาอันสมควรแล้ว....จัดการให้เรียบร้อยถ่ายคลิปวิดีโอเอาไว้ด้วยล่ะ” พูดจบผมก็ก้าวออกมาจากตรงนั้นครับที่เหลือให้เป็นหน้าที่ของลูกน้องผม
“ไม่! อย่าเข้ามา กรี๊ด กรี๊ด” ดีโวยวายเข้าไปกรี๊ดเข้าไป ผมยิ่งสะใจมันสมควรโดน
“หยุดนะ!” เสียงหนึ่งดังขึ้นที่หน้าทางเข้าทำให้ผมกับไอ้วินและคนอื่นๆหันไปมองโดยอัตโนมัติ
“คิม/เฟียร์” ผมกับไอ้วินพูดขึ้นพร้อมกัน
“พี่บอกคิมว่าจะไปทำธุระ” คิมโดดเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็วผมก็พยักหน้า
“แล้วตอนนี้พี่กำลังทำอะไร” คิมถามผม
“แก้แค้น” ผมตอบแค่นั้นแล้วหันไปพยักหน้ากับลูกน้องให้มันจัดการต่อ
“หยุดเดี๋ยวนี้ ถ้ายังไม่หยุดอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ” น้องถลึงตาใส่ลูกน้องผมลูกน้องมันก็ลังเลครับเพราะมันรู้ว่าน้องก็คือนายคนนึงของพวกมัน
“พี่โชว์อย่าทำแบบนี้” หลังจากที่เงียบมานานน้องก็พูดขึ้นครับ
“แต่มันทำกับคิม”
“คิมรู้แต่ถ้าเราไปทำมันคืนด้วยวิธีแบบนี้เราก็ไม่ต่างอะไรกับพวกมันเลยนะ” เมื่อน้องบอกมาแบบนี้ผมก็นิ่งและไม่พูดอะไรอีกครับ
“เอาเป็นวิธีอื่นแล้วกันนะเพื่อความสบายใจของพี่” เฮ้อ ผมจะทำยังไงได้ก็น้องพูดมาแบบนี้ผมก็ต้องยอมครับ
“ก็แล้วแต่คิมแล้วกันนะครับ พี่ยังไงก็ได้” ผมบอกพร้อมกับดึงน้องเข้ามากอดไว้ครับ
“พี่โชว์ น่ารักที่สุดเลยครับ” น้องชมผมจากนั้นน้องก็ผละออกจากตัวผม
“คิมขอจัดการเองนะ” ผมก็พยักหน้าให้สิทธิ์น้องเต็มที่ครับ
“ขอบคุณ ขอบคุณเธอจริงๆ” เมย์พร่ำบอกคิมทั้งๆที่สะอื้นอยู่
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก.....เพี๊ยะ....เพี๊ยะ.....เพี๊ยะ.....เพี๊ยะ”ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ
“นี่คือค่าโง่ของเธอ....พี่โชว์ถอนหุ้นออกมาจากบริษัทบ้านนี้ทั้งหมดคิมรู้นะว่าครอบครัวพี่ถือหุ้นของบริษัทนี้อยู่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์” น้องหันมาสั่งผมก็พยักหน้า ตอนนี้ไม่อยากขัดอะไรมาก ไม่บ่อยมากนักที่ผมจะเห็นสีหน้าและท่าทางโมโหร้ายของน้องแบบนี้
“ไม่นะ ถ้าทำอย่างนั้นบริษัทฉันล้มละลายแน่ๆ ขอร้องล่ะ” พ่อของมันพูดขึ้น คิมก็ยิ้มแล้วหันไปพูดกับพ่อ
ของมันว่า
“ก่อนจะเป็นประธานบริษัทเอาเวลาไปอบรมสั่งสอนลูกให้มีจิตใตสูงขึ้นก่อนดีกว่านะครับ ผมเห็นชอบแล้วว่าคุณคงไม่มีเวลาเอาใจใส่ลูกสาวมากนักเพราะมัวแต่ยุ่งกับงานบริษัท...มันถึงได้เลวแบบนี้”น้องด่าได้เจ็บปวดมากครับแถมวิธีการอาจจะต่างจากผมแต่ผลกระทบมันรุนแรงกว่าผมอีกนะ
“แล้วพวกฉันจะอยู่กันยังไง” พ่อของมันโอดครวญขึ้น
“มันเป็นเรื่องของพวกคุณ!” พูดจบคิมก็หันหลังเดินออกมาจากตรงนั้นส่วนผมก็จัดการโทรถอนหุ้นออกจากบริษัทนั้นทันทีและต่อจากนั้นไม่ถึงสองวันบริษัทนี้ก็ล้มละลายไปตามคาด ฮึ่ย เมียผมโหดเว้ย!
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2013-7-25 10:55:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2013-7-25 15:56:46
โพสต์ 2013-7-26 20:26:12
โพสต์ 2013-8-3 14:01:43
โพสต์ 2014-3-26 22:23:49
โพสต์ 2014-3-30 15:53:38
โพสต์ 2014-4-11 20:12:39