หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด ? 55 - 56 ?

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เออช่างมันเถอะมึงกูไม่ได้ใส่ใจแล้วว่ะ....ปึก...” เสียงอะไรมาจากในห้อง
“เฮ้ย แค่นี้ก่อนมีธุระ” พูดจบผมก็วางสายแล้วพุ่งไปที่ประตูห้องแต่ว่ามันล็อก เปิดเท่าไรก็ไม่ออกผมเลยพังเข้าไปแม่งเลยครับแล้วภาพที่เห็นก็ทำผมแทบช็อกตาย
“!!!”
Lesson 55
( Kim Part )
ผมถูกแรงบางอย่างดึงตัวลงมาหลังจากที่ผมพยายาม...จากโลกที่แสนอับเฉาไปด้วยการแขวนคอตัวเอง หึ ใครหลายคนคงบอกว่าผมโงจังทำร้ายตัวเองเพราะผู้ชายเลวๆคนเดียวทำไม แต่ผมอยากย้อนถามพวกคุณบ้าง ถ้าตกอยู่ในสภาพที่โดนคนที่ตัวเองรักทำร้าย ดูถูกเหยียดหยาม มากมายขนาดนี้ ผมหมดแรงที่จะมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว
จะอยู่ไปเพื่ออะไร อยู่ไปเพื่อใครกัน
“ค่อก ค่อก...แฮ่ก แฮ่ก”
“มึงจะทำอะไรห๊ะ! มึงคิดจะทำอะไร!....เพี๊ยะ!” ผมหน้าหันไปตามแรงตบจากคนที่ช่วยผมไว้
“ฮึก...ฮือ...มาช่วยทำไม”
“มึงอยากตายเหรอห๊ะ!” พี่โชว์ตะคอกใส่ผมดังลั่นกัดกรามแน่นจนเส้นเลือดตรงขมับปูดออกมา
“ใช่....แล้วจะทำไม” ผมตอบเสียงอ่อน
“หึ มึงฝันไปเถอะ กูยังไม่ให้มึงตาย มึงก็ไม่มีสิทธิ์ตาย! จำไว้ด้วย” หึ ไม่มีสิทธิ์ตายงั้นเหรอ ถ้าไม่ต้องการ
กันแล้ว...ทำอย่างนี้ทำไม
“คิดว่าตัวเองเป็นใคร....ถึงจะบังคับผมได้”
“…”
“ยิ่งใหญ่มาจากไหน...มีอำนาจขนาดนั้นเลยหรือไง” ผมถามกลับด้วยความรู้สึกหลากหลาย ซึ่งผมบอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร
“กูเป็นเจ้าชีวิตมึง....แล้วอย่างน้อยกูก็เคยเป็นผัวมึง กูมีสิทธิ์สั่งมึงได้ทุกอย่าง”
“…” ถ้าคิดว่าง่ายขนาดนั้นก็แล้วแต่พี่จะคิดแล้วกัน
“…” พี่โชว์เลื่อนมือมาจับคอผมลูบอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะซุกหน้าลงมาไซร้คอผมอย่างบ้าคลั่ง
“ปล่อย...ฮึก...ปล่อย อย่าทำกับผมแบบนี้”
“…” พี่โชว์ไม่ฟังผมกลับกัดคอผมอย่างแรงผมรู้สึกเจ็บมากๆเลยดิ้นพล่านอย่างกับหนูโดนเหล็กแหลมเสียบ
“อื้อ เจ็บ” ผมกรีดร้องขึ้นเพราะรู้สึกถึงของเหลวไหลมาจากคอผม
“หึหึ” พี่โชว์หัวเราะเบาๆในลำคอแล้วก็ใช้ลิ้นเลียคอผม
“เลือดยังหวานขนาดนี้...ชักอยากลองอย่างอื่นแล้วสิ” พูดจบพี่โชว์ก็เปลี่ยนจากคอมาเป็นปากผม รุกล้ำเข้ามาอย่างบ้าคลั่งจนผมหายใจแทบไม่ทัน
“อื้อ...แฮ่กๆ...พี่มันคนเห็นแก่ตัว”
“หึ ปากรสก็หวานดีนะ แต่อย่าพ่นพิษหยาบคายออกมาสิ”
“โอ้ย” พี่โชว์บีบปากผมอย่างแรง
“เพราะปากหวานๆแบบเนี่ย เก็บไว้ครางเวลามีความสุขกันดีกว่า”
“อื้อ” อยู่ๆก็มีของบางกระแทกเข้ามาช่องทางหลังของผมอย่างแรงจนผมจุกไปทั่วท้อง หมดแรงจะดิ้นต่ออยู่ๆขาแขนก็ไม่มีแรงขึ้นมาซะอย่างนั้น
“เจ็บเหรอ” พี่โชว์ถามผมด้วยหน้าตาสงสาร...คงเห็นใจผมบ้างแล้วสินะ
“…” ผมก็พยักหน้าแทนคำตอบ
“นี่ยังไม่ถึงครึ่งที่กูเจ็บเลย” หมายความว่าไง
“!!!” ไม่ทันจะคิดอะไรพี่โชว์ก็เริ่มขยับกายเคลื่อนไหวเป็นจังหวะ จากช้าๆกลายเป็นเร็วๆและหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
“พอ...อึก....เถอะ....อ๊ะ...พอ...สักที...อื้อ” การขอร้องของผมไม่มีความหมาย พี่โชว์แทบจะไม่ฟังผมเลยด้วยซ้ำกลับเร่งจังหวะเร็วขึ้นและเพิ่มแรงกระแทกจนผมแทบจะทนไม่ไหว
“อ๊า~” หลังจากที่พี่โชว์ปล่อยเสียงออกมาผมก็รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆไหลเข้ามาในตัวผมร้อนจนถึงบริเวณท้อง
“เฮือก...แฮ่กๆ” ผมหอบจนต้องฟุบตัวลงกับที่นอนอย่างเหนื่อยอ่อน
“ชอบไหม หืม” พี่โชว์มากระซิบข้างหูผม
“เฮือก...เฮือก” ผมก็ขยับตัวหนี
“เล่นตัวแบบนี้ สงสัยอยากต่ออีกรอบ” เมื่อพี่โชว์พูดจบผมก็ตะกายตัวหนีทันที
“มะ...ไม่”
“หมับ.....จะไปไหนเล่า ลองเปลี่ยนท่าใหม่กันดีกว่า” ผมถูกพี่โชว์จับขึงไว้กับเตียงแล้วก็ทำอย่างว่ากับผมด้วยท่าทางที่ต่างออกไป ท่านั้นท่านี้จนผมเริ่มเคลิบเคลิ้มไปด้วย
“กึก...ยะ..หยุดทำไม” ผมร้องถามเมื่ออยู่ดีๆพี่โชว์ก็หยุดกิจกรรมที่กำลังทำร่วมกับผม
“ขอร้องสิ”
“…” ไม่เด็ดขาด เรื่องน่าอายแบบนั้นผมไม่มีทางพูดเด็ดขาด!
“พูดออกมาสิ!” พี่โชว์พูดเสียงดังพร้อมกับดันแก่นกายเข้ามาใหม่แล้วก็ดึงออกไป
“อึก...ขะ...ขอร้อง....ทะ...ทำต่อสักที” พี่โชว์แสยะยิ้ม
“หึหึ สันดานเดิมเริ่มออกแล้วสินะ”
“อื้อ” พี่โชว์เริ่มทำกิจกามต่อทันทีและจากนั้นเวลาผ่านร่วงเลยไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ผมก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว
ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงคนคุยโทรศัพท์ดังอยู่ในห้อง แต่พอตื่นขึ้นมาพิษจากกิจกามก็ทำพิษกับผมทันที ปวดร้าวไปแทบทั้งตัว เมื่อไหร่ผมจะหมดเวรหมดกรรมสักทีนะ
“ครับ...คิดถึงสิครับแยม น้องแยมน่ารักที่สุดเลยรู้ไหม” จึก...เหมือนมีอะไรมาแทงตรงกลางใจผม แต่มันก็ถูกต้องแล้วแหละนี่คือสิ่งที่ผมต้องการจะให้เป็น
“ครับ....รักมากๆนะครับ...สวัสดีครับ...........อ้าว ตื่นแล้วเหรอ กินอะไรก่อนสิ” ผมไม่มองหน้าพี่โชว์เลยด้วยซ้ำ ถึงจะบอกว่าต้องการให้เป็นแบบนี้แต่ในใจลึกๆ...ผมรับไม่ไหวจริงๆกับการเปลี่ยนแปลงที่กระทันหันแบบนี้
“…” พี่โชว์หยิบจานสเต็กมาให้ผม
“เดี๋ยวกินเสร็จแล้วกินนี้นะ” แล้วพี่โชว์ก็ยื่นแก้วใส่ยาจำนวนหลายเม็ดให้ผมพร้อมกับน้ำอีกหนึ่งแก้ว ผมก็ลงมือกินสเต็กจนหมดและในขณะที่ผมกำลังกินน้ำกินยาผมก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างทำให้ความคิดชั่วร้ายของผมผุดขึ้นมา
“จะไปไหน” พี่โชว์ถามขึ้น
“ผมจะ...อาบน้ำ”
“คงเหนียวตัวสินะ ไปอาบเถอะ...เอ หรือว่าจะให้พี่อาบให้” พี่โชว์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หึ ไม่ต้องมาทำดีกับผมหรอก...ผมจะเป็นฝ่ายไปจากพี่เอง
ผมเปิดให้น้ำไหลลงสู่อ่างจากุ๊ซซี่แล้วรอให้น้ำเต็มอ่าง ในขณะที่ใจของผมกับกำลังคิดถึงและรวบรวมความทรงจำที่ดีเกี่ยวกับพี่โชว์ไว้ให้มากที่สุด ก่อนที่ผมจะลาคนที่ผมรักมากที่สุดไปเสียงล้นของน้ำเป็นเหมือนดาบที่ตัดเส้นชีวิตผม...ได้เวลาแล้วสินะ ผมค่อยๆปิดน้ำที่ไหลมาจากก๊อกน้ำแล้วลงไปนอนแช่อยู่ในนั้นพร้อมกับดึงมีดออกมาจากผ้าคลุม แล้วค่อยๆกรีดลงไปบนฝ่ามือตัวเอง  ทำไมไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยนะ น้ำใสๆเอ่อคลอมาที่ดวงตาผม ผมคงรองมือรองเท้าพี่ได้แค่นี้ ถ้าเกิดชาติหน้ามีจริงๆผมขอเกิดเป็นผู้หญิงจะได้รักกับพี่ได้อย่างไร้ข้อครหา ผมมองเลือดในอ่างที่เริ่มกลายเป็นสีแดงๆก็ค่อยๆหลับตาลงแล้วปล่อยใจให้ว่างเปล่า....ลาก่อนนะครับพี่โชว์
Lesson 56
( Show Part )
หลังจากที่คิมเข้าไปอาบน้ำผมก็นั่งเปิดอีเมล์เพื่อดูงานที่ลูกค้าส่งมา...วันนี้ผมตัดสินใจแล้ว ว่าผมจะเลิกทิฐิทุกอย่างแล้วกลับไปเหมือนเดิมเมื่อสามปีที่แล้ว หลังจากที่คุยโทรศัพท์กับแยม ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับผมเอง
แต่ตอนนี้เธออยู่เมืองนอก ผมเล่าเรื่องของผมกับคิมให้แยมฟัง แยมก็แนะนำผมในหลายๆเรื่องจนผมคุยเสร็จ
ก็เห็นคิมตื่นพอดีผมก็เอาสเต็กให้คิมกิน จากนั้นคิมก็ขอเข้าห้องน้ำ วันนี้แหละผมจะพาคิมกลับบ้านของเรา
บ้านที่มีผมกับคิมทั้งสองคน
“ก๊อกๆ คิมครับ” อาบน้ำนานไปหรือเปล่าเนี่ย
“…” ไร้เสียงตอบรับ
“คิมอาบเร็วๆหน่อยนะครับ พี่มีเรื่องจะบอก”
“…” ก็ยังเงียบเหมือนเดิม คิมโกรธผมแน่ๆเลย....แต่ไม่เป็นไรหรอกให้ออกมาก่อนแล้วค่อยง้อทีเดียวเลย
“~อย่าทำแบบนี้.....ฮัลโหลว่าไงมึง” ไอ้วินโทรมาครับ
“เฮ้ย มึงอยู่ไหนวะเนี่ยบ้านช่องไม่กลับ ติดหญิงที่ไหนวะ”
“อ้าว ไอ้ปากหมากูมีรักเดียวโว้ย...กูมีเรื่องจะบอกมึงด้วย” ได้เวลาบอกความจริงแล้วครับ จริงๆแล้วปกติผมไม่เคยปิดมันสักเรื่อง มีแต่เรื่องนี้ที่ผมปิด
“มีอะไรก็พูดมา”
“กูเจอตัวคิมแล้วนะ” พูดไม่ทันจะจบดี แม่งก็แหกปากเลยครับ
“ห๊ะ! เจอแล้ว เจอที่ไหนวะมึง”
“ไอ้-เอี้ย-นี่ หูจะแตก เจอที่เชียงใหม่นี่แหละ”
“แล้วเจอตอนไหน พึ่งเจอเหรอวะมึง...แล้วรอดจากนักสืบพวกเราไปได้ไงวะ” ไอ้วินพูดแบบสงสัย ก็ไม่แปลกแม่งเล่นเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลขนาดนี้
“เจอนานแล้วแหละ แค่กูไม่ได้บอกมึง”
“เออ ใช่สิวะ เดี๋ยวนี้มีอะไรปิดกู” แหม ทำเสียงงอนไม่ได้เข้ากับหนังหน้ามึงเลยไอ้ห่านิ
“กวนตีนละมึง...” ระหว่างที่ผมกำลังคุยๆอยู่นั้นตาผมก็ไปสะดุดกับจานสเต็กที่คิมกินไว้ทำไมเหมือนมันมีอะไรหายไปพิกลๆ
“เฮ้ย ไอ้วินแค่นี่ก่อน...ติ๊ด” ผมวางสายทันทีแล้วก็เดินเข้าไปดูจานใกล้ๆ
“!!!” มีดหายไป ผมหันหน้าไปทางประตูห้องน้ำทันที
“ปัง ปัง ปัง! คิมเปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้นะ” ผมพูดแทบจะคำราม แต่ข้างในก็ยังเงียบสนิทไม่มีทีท่าของสิ่งมีชีวิตเคลื่อนไหวเลย
“ปัง ปัง ปัง!” กุญแจ กุญแจห้องน้ำ! ผมรีบวิ่งไปเปิดลิ้นชักหาจุญแจห้องน้ำมาเปิดทันที
“คิมรอพี่แปปนึงนะ” ผมไขประตูอย่างรวดเร็วๆ และภาพในห้องน้ำทำเอาผมแทบทรุดไปกองกับพื้น
อ่างจากุซซี่สีขาวบัดนี่ภายในอ่างเต็มไปด้วยสีแดงฉานของเลือด คิมนอนหลับตาสนิทปากเริ่มซีดมือก็ยังกำมีดไว้แน่น
“คิม! คิมอย่าเป็นอะไรนะ ทำใจดีๆไว้” ผมวิ่งเข้าไปอุ้มร่างคิมเอาผ้าคลุม คุมตัวไว้แล้วก็หยิบของจำเป็นอย่างรวดเร็วแล้วพาคิมไปโรงพยาบาลทันที เมื่อมาถึงโรงพยาบาล คิมก็ถูกพาเข้าห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว
“ขอโทษนะคะ ญาติผู้ป่วยเข้าไปไม่ได้นะคะ”
“คุณครับ ช่วยด้วยนะครับ ช่วยแฟนผมด้วย” ผมพูดเสียงสั่นไปหมด
“ทางเราจะพยายามอย่างเต็มที่นะคะ ขอปิดประตูด้วยค่ะ” พูดจบนางพยาบาลก็ปิดประตูไป ส่วนผมก็เริ่มร้อนรนอยู่ไม่สุขอีกแล้ว โทรหาใครดี....ไอ้วินแล้วกัน คิดได้ผมก็รีบกดโทรออกหามันทันที
“ฮัลโหล ว่าไงมึง” เสียงมันยังกวนตีนไม่เปลี่ยนแปลง
“มึง...มึง...”
“ไอ้-เอี้ย- ติดอ่างหาป้ามึงเหรอ....หายใจเข้าลึกๆ ค่อยเรียงคำพูดแล้วก็บอกกูมา ไอ้สัด!” แม่งทำไมต้องด่ากูปิดท้ายด้วยวะ
“คิมจะฆ่าตัวตายมึง คิมจะฆ่าตัวตาย!”
“เฮ้ย! ตอนนี้มึงอยู่ไหน” ไอ้วินเสียงเปลี่ยนเลยครับ
“อยู่โรงบาลที่เชียงใหม่”
“คุณเลขาครับ จองตั๋วเครื่องบินเที่ยวที่เร็วที่สุดไปเชียงใหม่ 2 ที...เดี๋ยวกูไปมึงทำใจดีๆไว้ ใจเย็นๆคิมอยู่ในมือหมอแล้วมึง”
“อือ...มึงอย่าพึ่งบอกแม่กูนะ” ผมยังไม่อยากให้แม่รู้ครับ ตอนนี้แม่ผมกำลังมีความสุขผมไม่อยากให้แม่ต้องเก็บเรื่องที่ผมก่อไปรบกวนความสุขของแม่
“เออ...กูรู้หรอก” พูดจบมันก็วางสายไป ส่วนผมก็นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องฉุกเฉินอยู่นานจนกระทั่งประตูห้อง
เปิดออก
“เอ่อ ญาติคนไข้ใช่หรือเปล่าครับ”
“ใช่ครับ ผมเป็นแฟนคนไข้ครับ”
“แฟนของคุณเสียเลือดไปมากถ้าเกิดมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว แฟนคุณอาจเสียชีวิตเลยนะครับ” คุณหมอบอกผมแล้วจ้องหน้าผมเขม็ง
“ผมพยายามมาเร็วที่สุดแล้วครับ....แล้วแฟนผมจะกลับไปเป็นปกติไหมครับ”
“ขึ้นอยู่กับกำลังใจผู้ป่วยอะนะครับ อาจจะฟื้นหรือไม่ฟื้น หรือถ้าฟื้นขึ้นมาก็อาจจะปกติหรือไม่ปกติก็ได้ครับ....หมออยากให้เผื่อใจไว้บ้างครับ”
“ครับ” จากนั้นคุณหมอก็เดินไปจัดการธุระต่อ ส่วนผมก็บอกให้พยาบาลย้ายคิมไปห้องพิเศษที่แพงที่สุด
เพื่อที่คิมจะได้รับการดูแลที่ดี ถึงแม้ว่าผมจะดูแลอย่างใกล้ชิดก็ตาม
“คิม ฟื้นขึ้นมาคุยกับพี่หน่อยนะครับ” ผมจับมือคิมที่นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเตียง เฮ้อ เพราะผมคนเดียว ถ้าผมไม่รุนแรงไม่ถากถางน้อง น้องคงไม่คิดสั้นขนาดจะฆ่าตัวตาย ผมนี่มันโง่ โง่ โง่ จริงๆเลย!
“เฮ้ยเป็นไงบ้างมึง” ไอ้วินเดินเข้ามาตบบ่าผม พร้อมกับเฟียร์ที่เดินตามมาติดๆ
“ก็ปลอดภัยแล้ว แต่อาการยังต้องดูต่อไปว่ะ”
“แล้วทำไมคิมถึงอยากจะฆ่าตัวตายล่ะ พี่โชว์” เฟียร์ถามผมเสียงนิ่ง
“เออ นั่นดิมึงทำอะไรน้องวะ”
“…” ผมมองหน้ามันสองคนแล้วก็ตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้พวกมันฟังตั้งแต่คิมเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อรันยาวจนมาถึงตอนที่คิมหายไปในห้องน้ำพร้อมกับมีดหั่นสเต็ก
“สัดเอ้ย! สารเลว” ไอ้วินด่าผมเลยครับ แต่ก็สมควรที่มันด่าแล้วแหละ
“ไม่แปลกเลย ที่คิมอยากจะฆ่าตัวตาย” เฟียร์มองหน้าผมอย่างเอาเป็นเอาตาย เหมือนจะฆ่าผมทางสายตายังไง
ไม่รู้....พวกมึงอย่ารุมกูได้ไหม แค่นี้กูก็รู้สึกแย่มากแล้ว
“แค่กๆ แฮ่กๆ” เสียงดังมาจากเตียงผมรีบหันกลับไปดูเลยครับ
“น้ำๆ ขอน้ำหน่อย” ผมรีบรินน้ำใส่แก้วแล้วส่งไปให้คิมก็ดื่มจนหมดแก้ว
“ดีขึ้นไหมครับ” ผมถามเมื่อคิมส่งแก้วกลับมาให้ผมแล้วก็จ้องหน้าพวกผมไม่วางตา
“พวกคุณเป็นใคร”

mr.narin

ขอบคุณครับที่แบ่งปัน

harain15

ขอบคุณครับ

acolyte

เกิดอะไรขึ้นอีกรึนี่

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากค่ะ อิอิ อย่ารุนแรง อย่าฆ่าตัวตายนะพี่คิม พี่โชว์ช่วยด้วย{:4_112:}

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

kikkapkao

ขอบคุณครับ

mind010

ขอบคุณครับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

doltae

ขอบคุณครับ

fffn

ขอบคุนมากคับ

GBOMK

{:7_203:} ขอบคุนคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนนะคีาฟ

spyhihi

สนุกมากกกกกกกกกก

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ  ชอบมากครับ เรื่องราวประมาณนี้ อิอิ

wi2

ขอบคุณครับ{:6_171:}{:6_176:}