ม่านราตรี = บทสรุป =

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ปิ่นสุดาพึมพำตอบรับและทั้งคู่จึงออกจากห้องใต้ดินตรงไปยังห้องของตุลาที่ตอนนี้มีสมาชิกคนอื่น ๆยืนเฝ้าให้กำลังใจ และบางรายก็ช่วยปฐมพยาบาลให้ชายหนุ่มฟื้น จนห้องกว้าง ๆของอีกฝ่ายกลับดูคับแคบไปถนัดตาเลยทีเดียว
บทสรุป
   ตุลาปรือตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางความโล่งอกของทุกคน ชายหนุ่มนั้นตกใจในทีแรกที่ถูกรุมล้อมรอบเตียงแบบนี้ ทว่าพอเห็นสีหน้าแสดงความเป็นห่วงของแต่ละคน เขาจึงยิ้มน้อย ๆ ออกมาได้
   “ค่อยยังชั่ว ฟื้นสักที อุตสาห์ชนะเกมทดสอบความกล้าได้แท้ ๆ แต่ดันมาตกม้าตายตอนจบเป็นลมเพราะเห็นหัวกะโหลกพูดได้ลอยได้นี่ มันไม่ค่อยเข้าท่าเลยนะตุล”
   รุ้งพรายบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริง ก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อกริชตวัดสายตาคมกริบมายังหล่อน
   “เอ๋ ...ผมชนะเกมหรือครับ...แต่ผม...”
   ตุลาจำได้เพียงว่าเขาหยิบน้ำมนต์ออกมาสู้ทำให้จับผิดทุกคนได้ หรือนั่นก็ถือว่าชนะแล้ว
   “ความจริงน่ะ แค่ตุลไม่หนีไปตั้งแต่ไม่เจอปิ่น และกลับเข้ามาตามมาหาพวกเรา นั่นก็เท่ากับตุลผ่านด่านทดสอบความกล้าในครั้งนี้แล้วล่ะ แต่อันที่เจอในช่วงกลางคืนนั่นมันของแถมที่พวกหนุ่ม ๆ เค้าคิดกันเองต่างหาก”
   ราตรีบอกตามมาแล้วยิ้มหวาน ทำให้ชายหนุ่มทั้งสามเหลือบมองเธอตาปริบ ๆ เพราะวิญญาณสาวเล่นตัดช่องน้อยแต่พอตัว ไม่คิดอยู่รับผิดชอบในแผนการครั้งนี้ร่วมกันกับพวกเขาเลยสักนิด
    “ใช่ ๆ พวกเราไม่เกี่ยวสักหน่อย เราแค่จำใจหลอกตามแผนเท่านั้น ทั้งที่สงสารตุลจะตาย”
   รุ้งพรายรีบเสริม ส่วนปิ่นสุดาก็พยักหน้าหงึก ๆ แต่นั่นกลับทำให้ตุลาขมวดคิ้วยุ่งเล็กน้อย
   “จำใจหรือครับ แต่เมื่อตอนตีห้านั่น แต่ละคนแกล้งไม่รู้ไม่ชี้กันเนียนมากเลยนะครับ”
   “เอ๋? ตอนตีห้า ...นั่นไม่ใช่ตุลแกล้งว่าเห็นผีเองหรอกรึ”
   ราตรีมีสีหน้าแปลกใจ แต่นั่นกลับทำให้ตุลาหน้าซีดเผือด ทว่าเพียงครู่เดียววิญญาณหญิงสาวก็หัวเราะคิก เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่พากันอมยิ้มตามมา
   “หลอกเล่นน่ะ ...ก็พวกฉันเป็นภูตผี ก็ต้องหลอกเก่งเป็นธรรมดายังไงล่ะ”
   ตุลาบ่นอุบอิบกับตัวเองอย่างนึกงอน จากนั้นทุกคนจึงเฉลยแผนการที่ผ่านมาให้ฟัง โดยเริ่มจากการให้ชบา
ซึ่งเป็นหนึ่งในบริวารของอธิป แกล้งปรากฏกายให้ตุลาเห็น แล้วจึงวางแผนหลอกแบบไม่เห็นตัวเป็นระยะ
ส่วนปิ่นสุดาที่หายตัวไปก็เพราะเธอไปซ่อนที่บึงน้ำนอกคฤหาสน์ตั้งแต่ก่อนเช้าแล้ว
   “สรุปผมก็โดนทุกคนหลอกตั้งแต่ต้นจนจบอยู่ดีล่ะนะครับ ...แถมยังล้อเล่นกันแรง ๆ แบบนั้นอีก”
   ตุลามองคนรักแล้วค้อนนิด ๆ ให้อย่างนึกงอน จนทำให้พาทิศสั่นศีรษะไปมา แล้วยกมือยอมแพ้
   “ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจหลอกกันแบบนั้นหรอก ...แต่ก็ดีใจมากเลยที่ตุลยอมทำเพื่อฉันและเข้าใจฉัน
ขนาดนั้นน่ะ”
   คำพูดอ้อน ๆ ของผีดิบหนุ่มทำให้คนฟังใจเต้นแรง พร้อมกับหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย จนคนอื่น ๆ มองสบตากันปริบ ๆ
   “แล้วจะเอายังไงกับงานเลี้ยง  จะลงไปฉลอง หรือจะแยกย้าย...ปรับความเข้าใจ”
   อธิปเว้นวรรคก่อนจะส่งสายตาแฝงความนัยที่ทำให้คนมองตอบต้องอมยิ้ม จากนั้นผีดิบหนุ่มจึงหันไปถามคนรักของเขาบ้าง
   “ตุลหิวไหม...ถ้ายังไม่หิว ฉันมีของหวานให้กินบนห้องนี้แทน สนไหม”
   ตุลาหน้าแดงก่ำ ส่วนสาว ๆ ก็พากันแอบซุบซิบแล้วหัวเราะคิกคักกันอย่างสนุกสนาน ทว่ากริชกลับมองผีดิบหนุ่มอย่างหมั่นไส้ แต่ก็ได้เอ่ยขัดอะไรออกไปเพราะรู้ว่าหลานชายนั้นรักอีกฝ่ายมาก และพาทิศเองก็ให้ความสำคัญกับหลานของเขามากเช่นกัน  
   “ผะ...ผมว่า ไปทานพร้อมกันทุกคนจะดีกว่านะครับ”
   ตุลาเลี่ยงตอบทำให้คนฟังแต่ละคนทำท่าถอนหายใจไล่เลี่ยกัน ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ ตามมาถ้วนหน้า
   “งั้นก็ได้ ไปฉลองกันก่อน ...แต่ถ้าเสร็จแล้ว ต้องมากินของหวานกันสองต่อสองในห้องนี้นะ”
   พาทิศกระซิบ ทำเอาตุลาหน้าแดงหนัก แล้วรีบก้มหน้าเดินงุด ๆ ลงไปชั้นล่าง ท่ามกลางเสียงหัวเราะ
และรอยยิ้มที่ดังไล่หลังของเขาไปติด ๆ
    เมื่องานเลี้ยงฉลองจบลง พาทิศกับตุลาก็เลี่ยงขึ้นไปนั่งปรับความเข้าใจกันต่อบนห้อง เพราะผีดิบหนุ่มนั้นสังเกตได้ว่า ตุลายังคงไม่ค่อยพอใจนักกับแผนลองใจที่พวกเขาร่วมมือกันหลอก ซึ่งก็ยืนยันได้เป็นอย่างดีเมื่อหลังจากขึ้นมาบนห้องสักพัก ตุลาก็เริ่มตั้งคำถามขึ้นทันที
   “ทำไมต้องคิดแผนแบบนั้นขึ้นมาด้วยล่ะครับ…”
    ผีดิบหนุ่มยิ้มน้อย ๆ โอบร่างของคนรักมานั่งด้วยกันบนเตียง แล้วจึงเริ่มเล่าให้ฟัง
      “...ก็ต้องเริ่มตั้งแต่ตอนที่พวกเราปรึกษาเรื่องการทดสอบความกล้ากันนั่นล่ะ ก็มีการเสนออะไรหลายอย่าง แล้วก็มีการแซวกันไปแซวกันมา จนมีบางคนบอกว่า ถ้าเจอของน่ากลัวแบบนี้ยังไงก็ขอแผ่นแนบหนีเอาตัวรอดไว้ก่อนดีกว่า แล้วพวกฉันบางคนก็สะดุดคิดขึ้นมาว่า ถ้าเกิดมีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวกว่าพวกเราปรากฏขึ้นมาล่ะ แล้วชีวิตของพวกเรากำลังอยู่ในความเป็นความตาย ตุลจะหนีหรือจะทิ้งพวกเรากัน...”
   พาทิศเล่ามาเรื่อย ๆ ก่อนจะหยุดเว้นวรรค สังเกตสีหน้าที่ซีดเล็กน้อยของอีกฝ่าย แล้วจึงพูดต่อ
     “หึ ๆ เป็นความคิดที่แย่ดีไหม แต่พวกเราบางคนที่เคยเจอกับการหักหลังของมนุษย์มาก่อนที่จะได้เจอกับคุณจอมเดช ก็ยังมีความหวาดระแวงอยู่ลึก ๆ ในใจของพวกเรา และก็อยากทดสอบว่าคนที่เราชอบมากที่สุดในปัจจุบันเขาจะทรยศเราไหม”
   ตุลากลืนน้ำลายลงคอ แล้วเอ่ยขัดขึ้นเสียงแผ่ว
   “งั้นถ้าผมเกิดหนีไปแทนล่ะ ทุกคนจะผิดหวังและโกรธผมมากไหม...”
   พาทิศมองหน้าคนรักแล้วแย้มยิ้มน้อย ๆ อย่างอ่อนโยน ก่อนจะย้อนถามกลับไปแทน
   “ รู้ไหมว่าทำไมแผนการลองใจครั้งนี้ถึงเกิดขึ้นได้”
   ตุลาส่ายหน้าแทนคำตอบ ทำให้คนมองอมยิ้ม แล้วเอ่ยต่อ
   “ก็เพราะคุณกริชบอกว่า ต่อให้ต้องเจอกับอันตรายร้ายแรงขนาดไหน ตุลก็จะไม่มีวันทิ้งทุกคนที่นี่ไปน่ะสิ”
    “อากริช...”
   ตุลาพึมพำถึงอาของเขาอย่างตื้นตันใจ พาทิศลูบศีรษะของคนรักเบา ๆ แล้วจึงเล่าต่อ
    “อาของเธอเชื่อมั่นในตัวเธอ และพยายามแสดงให้พวกเราเห็นว่า พวกเราเลือกคนไม่ผิด ...ตอนที่ตุลเลือกกลับมาช่วยพวกเรา เชื่อไหมรุ้งกับราตรีถึงกับน้ำตาซึมเลยทีเดียว นี่ถ้าปิ่นอยู่ด้วยรายนั้นคงปล่อยโฮให้แผนเสียไปแล้ว”
   ตุลายิ้มน้อย ๆ อย่างมีความสุข ดีใจที่ไม่ทำให้ทุกคนที่เขารักผิดหวัง
   “แล้วอย่าแอบไปบอกพวกเธอล่ะ”
   พาทิศบอกตามมา ทำให้ตุลาหลุดขำเบา ๆ ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้
   “แล้วทำไมต้องทำให้ผมสลบแล้วเล่นละครลวงโลกนั่นต่อล่ะครับ”
   ผีดิบหนุ่มคลอนศีรษะไปมาอย่างเอือมระอาเมื่อนึกถึงตอนที่วางแผน แล้วจึงบอกคนรักต่อด้วยน้ำเสียงเนือย ๆ
   “ก็มันเป็นไคลแมกซ์ของแผนน่ะสิ”
    “ไคลแมกซ์?”
   ตุลาทวนคำอย่างแปลกใจ พาทิศยักไหล่ค่อย ๆ แล้วจึงเล่าต่อ
     “ใช่... อาเธอบอกว่าอุตสาห์วางแผนทั้งทีจะให้จบครึ่ง ๆ กลาง ๆ แบบนี้ก็เสียของแย่ ยังไงล่ะ”
   ตุลาเงียบกริบ ความประทับใจต่อผู้เป็นอาเริ่มลดลงไปกว่าครึ่งทีเดียว เห็นสีหน้าแบบนั้นพาทิศเลยหัวเราะด้วยความขบขัน พลางจับศีรษะของอีกฝ่ายโยกเบา ๆ แล้วจึงเอ่ยต่อ
   “นี่ถ้าเธอไม่หยิบน้ำมนต์ออกมา ชบาก็แค่จะจับคอเธอแต่ไม่ได้บีบ จากนั้นก็จะเฉลยแผนการ แล้วพวกเรา
ทุกคนก็จะลุกมาโอบล้อมยินดีตอนที่เธอกำลังงง ๆ   แต่แผนดันมาเปลี่ยนนิดหน่อยตอนเธอกล้าสู้นี่ล่ะ ทำเอาฉันอึ้งไปเลยทีเดียว เธอนี่เก่งเอาเรื่องกว่าที่ฉันคิดอีกนะ”
    ตุลาเกาแก้มเขิน ๆ เมื่อได้รับคำชม แต่แล้วก็นึกถึงผีสาวอีกตนขึ้นมาได้
   “...แย่จังเกือบจะทำร้ายคุณชบาไปเสียแล้ว ถ้าทำให้เธอต้องไปเกิดโดยไม่เต็มใจล่ะก็....”
   พาทิศพอเห็นสีหน้าของคนรักหมองลงหลังพูดจบ ก็รีบบอกปลอบตามมาทันที
     “ไม่เป็นไรหรอกหล่อนก็โวยวายไปอย่างนั้นล่ะ ต่อให้โดนน้ำมนต์จริง ๆ วิญญาณตายโหงอย่างหล่อนก็ไปเกิดง่าย ๆ ไม่ได้หรอกนะ  ที่สำคัญหล่อนและพี่ ๆ ก็ดูเหมือนจะติดใจคุณอธิปพอสมควร ขนาดคุณอธิปจะปลดปล่อยวิญญาณให้ไปสู่สุคติเพราะจะเลิกเป็นหมอผี พวกนั้นยังไม่ยอมกันเลย แถมยังจะขอติดตามไปจนกว่าคุณอธิปจะตายทีเดียว”
   ตุลาหัวเราะเจื่อน ๆ หวนคิดถึงหัวกะโหลกสามหัวในห้องของหมอผีหนุ่มแล้วก็ต้องกอดอกห่อไหล่ด้วยความกลัว จนทำให้พาทิศอมยิ้มนิด ๆ อย่างเอ็นดู
   “ฉันน่ะดีใจมากรู้ไหม ตอนที่เห็นตุลโกรธเพื่อฉัน แถมยังบอกว่าจะไม่ยอมส่งฉันให้ใครอีก ฉันงี้ปลื้มจนลืมตัวยิ้มออกมาเลยทีเดียว”
   ตุลาหน้าแดงวาบ เมื่อหวนคิดถึงคำพูดของตัวเองยามนั้น เขาพยายามหลบสายตาที่บ่งบอกถึงความรักของอีกฝ่ายอย่างเขินอาย จนทำให้พาทิศอดที่จะรวบร่างบางนั้นมากอดมาจูบเสียไม่ได้
   “ขอโทษนะที่ทำร้ายความรู้สึกของตุลแบบนี้”
   ผีดิบหนุ่มกระซิบบอกอย่างจริงจังหลังจากที่หากำไรไปจากคนรักเสียชุ่มปอด
    “ช่วยไม่ได้นี่ครับ...แค่ให้ทุกคนรู้ว่าผมชอบและไม่คิดทอดทิ้งทุกคนที่นี่ ผมก็พอใจแล้วครับ”
   คำตอบจริงใจที่ไร้สิ่งใดเคลือบแฝง ทำให้พาทิศต้องโน้มใบหน้าลงจูบแก้มซ้ายแก้มขวาของคนรักอีกครั้ง ก่อนจะประคองเอนร่างนั้นให้ล้มลงไปบนเตียงนอนนุ่มด้วยกัน
   “เด็กดี อย่างนี้ต้องให้รางวัลเสียแล้ว”
   ตุลาหน้าแดงระเรื่อ รู้ทันทีว่ารางวัลของอีกฝ่ายหมายถึงอะไร
    “เอ่อ ไม่ดีมั้งครับ เพิ่งทานมาอิ่ม ๆ”
   ชายหนุ่มพยายามเลี่ยงปฏิเสธ ความจริงเขาก็ไม่ได้รังเกียจที่จะมีสัมพันธ์กับพาทิศหรอก เพียงแต่จะให้ตอบรับโต้ง ๆ เลยเขาก็ค่อนข้างกระดากปากและอายอยู่มากทีเดียว
   “อิ่มหรือ... งั้นก็ต้องออกกำลังกายให้อาหารย่อยสินะ”
   ทว่าพาทิศยังคงดึงเข้าเรื่องเดิมจนได้ ทำให้ร่างในอ้อมกอดหน้าแดงก่ำ แล้วโวยวายเบา ๆ ด้วยความเขินอาย
   “แล้วทำไมต้องวกมาเรื่องนี้ประจำเลยล่ะครับ!”
   “ใครใช้ให้ตุลน่ารักเองนี่”
   พาทิศกระซิบ แล้วไม่ยอมรอให้ตุลาปฏิเสธหรือหลีกเลี่ยง เขาค่อย ๆ เล้าโลม จนสติของชายหนุ่มเริ่มเตลิด
เปิดเปิงไปทีละน้อย
   “ดะ เดี๋ยว...คุณพาทิศ”
   “หือ อะไรหรือ”
   พาทิศเงยหน้าจากแผ่นอกขาวเนียนขึ้นมามองสบตาคนรักอย่างแปลกใจ
   “เอ่อ...อย่าทำรุนแรงนักนะครับ”
   ตุลาบอกด้วยใบหน้าแดงจัด ทำให้คนมองต้องชะโงกหน้าไปจูบปากนุ่มนั้นเบา ๆ อย่างเอ็นดู
   “โอเค รับรองจะอ่อนโยนด้วยนะ”
   ผีดิบหนุ่มรับปาก แล้วมือไม้และริมฝีปากจึงเริ่มซุกซนปลดเปลื้องเสื้อผ้าของคนรักต่อไปเรื่อย ๆ ก่อนจะชะงักมือของตน เมื่อได้ยินเสียงห้ามปรามอีกครั้ง
   “อะไรหรือตุล”
   “เอ่อ...อย่าลืมสร้างเขตแดนด้วยนะครับ ...คือผมกลัวคนแอบดู”
   พาทิศหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ พลางชะโงกหน้าไปหอมแก้มคนรักอีกข้างละฟอด
   “โอเค ๆ เกือบลืมแล้วนะเนี่ย ขอบใจนะ”
   ทว่าก่อนที่เขตแดนของผีดิบหนุ่มจะสมบูรณ์ ตุลาได้ยินเสียงแว่ว ๆ บ่นของใครบางคนดังขึ้น เขาหน้าแดงก่ำ พลางนึกในใจว่าคิดถูกแล้วล่ะนะที่ขอให้พาทิศทำแบบนี้  จากนั้นเมื่อเขตแดนเสร็จเรียบร้อย ตุลาจึงค่อย ๆ หลับตาพริ้ม รอรับจุมพิตอ่อนโยนของคนรักที่มอบให้ตนอย่างมีความสุข อีกครั้ง
                                                                                     …The End…