รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 1 - 2 }

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที



ยินดีต้อนรับครับ กับนิยายเรื่องใหม่
ตอนที่ 1
กูเบื่อ กูเซ็ง ใครได้ยินกูบ้าง! แม่งเอ๊ยทำไมปิดเทอมมันน่าเบื่ออย่างงี้วะ เมื่อไรจะเปิดสักทีแม่งคนเรานี้ก็แปลกพอโรงเรียนเปิดเสือกอยากนอนอยู่บ้านแต่พอโรงเรียนแม่งปิดให้จริงๆเสือกเรียกร้องจะไปโรงเรียนให้ได้
อยู่บ้านแม่งก็น่าเบื่อ ได้ยินเสียงแม่บ่นเกือบทุกวันก็กูไม่มีไรทำก็ต้องเล่นเกมดิ พอเล่นเกมแล้วก็ต้องตื่นสาย
ถึงจะเป็นสเต็ปของมันแต่ด้วยสภาพกูคือชอบปวดหัวบ่อยๆแล้วเอาไปอ้อนแม่แม่กูเลยบ่นมาซะยาวเป็นห่างว่าวเลย
“ไอ้เหี้ยโรลครับ ตอนนี้เพื่อนเวรของมึงทั้งหลายมันมาถล่มมึงบ้านแล้วนะครับ ลงมาซะทีเว้ย!”เสียงไอ้โรม ผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายแท้ๆของกูเอง ไอ้โรมมันเรียนศิลปกรรมปีสองแล้ว ที่มหาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง มหาลัยที่พวกกูหลายคนใฝ่ฝันว่าจะต้องไปเรียนให้ได้ ถึงไม่ใช่อันดับหนึ่ง แต่กูชอบ แต่ต้องเข้าให้ได้ด้วย ไอ้โรมพี่ชายกูหล่อ เรียนเก่งด้วย กร๊ากๆ
“ เออ ลงมาแล้วเนี้ย! ” กูเดินกระแทกเท้าลงมาด้านล้างเพื่อมาหาไอ้พวกเวรทั้งหลาย บ้านที่ดูกว้างๆสะอาด
น่าอยู่น่าอาศัย ในตอนเช้า แต่ในตอนนี้แม่งเอ๊ย!ทำไมขนมมันเยอะขนาดนี้วะ ที่สำคัญนั่นขนมกูนะ! ใครให้เอามากิน ต้องเป็นแม่กูอีกแน่เลย
“ แม่! ทำไมเอาขนมโรลมาให้พวกนี้กิน! ”กูแหกปากเรียกหาแม่กูทันที เพราะนอกจากแม่แล้วไม่มีใครกล้าบังอาจแตะขนมของโปรดกูเป็นอันขาด
“ ถ้าจะเป็นเอามาก เพื่อนมาบ้านไม่เอาขนมให้กิน แล้วจะให้กินอะไร ” แม่กูชะโงกหัวออกมาด่ากูจากในครัว สงสัยกำลังทำกับข้าวให้พวกเหี้ยนี่กินแน่เลย ไอ้เหี้ยพวกนี้ก็เหลือเกินมาบ้านกูทีไร เป็นต้องให้แม่กูทำกับข้าวให้แดกทุกครั้ง บ้านพวกมึงไม่มีหรือ ห๊ะ!
“ อย่างอื่นก็ได้ แม่อะ! ”กูทำเสียงขัดใจมากๆ แล้วเดินมาถีบๆเพื่อนกูเรียงตัว โทษฐานมาแดกขนมของโปรดกู
“ มึงเนี่ยนะ กี่ขวบแล้ววะ หวงขนมไปได้ ” ไอ้พี่โรม มันเดินมาตบหัวกูแล้วส่งโค้กมาให้กูดื่มแก้เซ็ง
“ ก็ของกูอะ มึงก็รู้ไอ้พวกเหี้ยเนี้ย แดกเหมือนกะห่าลง ดูดิ! ” กูเริ่มงอแงทันที ดิ้นๆ แต่ไม่มีใครสนใจกูหรอก เพราะพวกมันชินกันหมดแล้ว กูเป็นแบบนี้ออกจะบ่อยไป
“ ขี้หวงวะมึง นี้พวกกูเพื่อนมึงนะ ” เสียงไอ้จ๊ะเพื่อนสนิทในแก๊งค์กู ไอ้เหี้ยจ๊ะมันผู้มีใบหน้าที่แบ๊วเกินผู้หญิง
ทำให้เพื่อนๆผู้หญิงในห้องกู แม่งหมั่นไส้ไอ้จ๊ะเป็นแถบโทษฐานหน้าตาดีเกิน ผู้หญิงอาย ฮ่าๆ ไอ้เหี้ยจ๊ะมีความสูงแค่ 178 แต่มีความไวของปากเวลาเถียงเร็วมากพอๆกับกูเลย
“ นั่นดิ! กูเห็นมึงก็เป็นแบบนี้ตลอดเวลาพวกกูแดกขนมมึง แต่ก็ทำไรไม่ได้ ” ส่วนไอ้เหี้ยที่พูดอยู่นี้ มันชื่อไอ้นุเป็นประธานสีโรงเรียนนะเว้ยมึง เห็นกะล่อนๆ กวนตีนแบบนี้เหอะ เรื่องหน้าตาไม่ต้องห่วง ประธานสีโรงเรียนกูไปประชุมกับโรงเรียนไหน มีหญิงโรงเรียนอื่นมาติดตรึม แต่มันไม่เอาหรอก ของมันต้องชายติดเท่านั่นแหละๆ แบบนั่นแหละ ไอ้เหี้ยนุมันไม่ได้ปิดบังว่ามันเป็นเกย์ แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยจนน่าเกลียด
“ แล้วพวกมึงจะแดกของกูทำไมละ สัด! รู้ว่ากูหวงอะ! ” กูตะโกนใส่หน้าไอ้พวกเหี้ยดังๆ พวกมันไม่แม้จะสนใจเลยด้วยซ้ำ เสือกยังมาตบหัวกูคนละทีอีก
“ระหว่างไอ้ขนมเหี้ยนี้ กับน้องเนม ม.3 มึงหวงใครมากกว่ากันวะ ” ไอ้เหี้ยที่กำลังลอยหน้าลอยหน้ากวนตีนกูอยู่ มันชื่อไอ้แชมป์ เดือนโรงเรียนรุ่นกูนะมึง เพื่อนกูอีกแล้ว เพื่อนกูหล่อๆทั้งนั่นแหละ ไม่ได้ตั้งใจจะคบกันมารู้ตัวอีกทีแม่งก็สนิทกันมา 5 ปีแล้ว ส่วนไอ้เนมที่มันว่าก็คือกิ๊กเบอร์ล่าสุดของกูเอง ไม่ต้องสงสัยชื่อให้มากความ
ไอ้เนมเป็นผู้ชายและกูก็เป็นผู้ชาย เรียกสั้นๆง่ายก็กูเป็นเกย์ ฮ่าๆ เรื่องนี้แม่กูรู้แล้ว เพราะแม่กูรู้กูถึงต้อง
ตั้งใจเรียน เพื่อหักล้างให้กับการที่กูมีหลานให้แม่ไม่ได้
“ สัส!คนละเรื่องละ คนก็คนดิ แม่งเหมารวมนะมึง ” กูยันโครมไปที่ไอ้แชมป์ แต่มันเสือกรู้ทัน หลบตีนกูได้
ไอ้เนมมันน่ารัก ตัวเล็กๆ ขาวๆ ดังอะใน ม.3 เค้ารู้จักกันทั่วเป็นกิ๊กกับกูมาจะได้เดือนแล้ว กูไม่ได้เจ้าชู้นะ แต่แค่ไม่รักจริงๆกูไม่ใช้คำว่าแฟนวะ ไม่ชอบใช้เรื่อยเปื่อย กูเป็นชอบคนง่ายแล้วก็เบื่อง่ายด้วย
“ อ้าวเว้ย! มึงนี้พาลดีฉิบ เด็กน้อยเอ้ย! ” ไอ้เหี้ยจ๊ะมันเดินมาดีดหน้าผากกูแรงๆแล้วเดินไปออดอ้อนแม่กูในครัว นั่นแม่กูนะมึง แม่กูก็เหลือเกินตามใจไอ้เหี้ยนี้อย่างกับอะไรดี
“ สัส!กูเจ็บนะ ไอ้เหี้ย! ” กูตะโกนด่ามันตามหลังไป
“ ไอ้โรลลี่! พูดจาชักเอาใหญ่แล้วนะ นี้ขนาดแม่อยู่ด้วยนะเนี้ย! ” แม่กูเดินออกมาด่าเลยทีนี้ แม่กูไม่ชอบให้กูพูดหยาบๆเท่าไร ยิ่งกับเพื่อนยิ่งแล้วใหญ่ พวกกูเวลาอยู่กับแม่พูดกันละเพราะเหี้ยๆเลย
“ แม่อะ! ” กูพูดได้แค่นั่นจริงๆ ถ้ามากกว่านั่นคาดว่ากูคงโดนตะหลิวฟาดหัว
“แม่ครับ จ๊ะจะไปตัดผมแม่ว่าจ๊ะจะหล่อขึ้นไหม”เห็นไหม มึงเห็นไหมว่าไอ้เหี้ยจ๊ะแม่งแอ๊บได้โล่ ทำหน้าแบ๊วๆ ตาใส่ๆใสแม่กูอะ แม่กูก็ชอบใจใหญ่เลยแทบจะเอามากอดซะเดี๋ยวนั่น พวกกูมองหน้ากันแล้วทำหน้าเซ็งๆ
“เหอะ!มึงยังจะหวังให้หล่ออีกหรือไง ไม่เป็นผู้หญิงก็บุญเท่าไรแล้วมึง”ไอ้โรมพูดแล้วหันไปยักคิ้วกวนตีนๆให้ไอ้จ๊ะ มันทำหน้าบึ้งทันที ไอ้โรมมันชอบแหย่ไอ้เหี้ยจ๊ะแบบนี้ประจำ
“เงียบไปเลย ไอ้…พี่โรม”ไอ้จ๊ะจะหลุดหยาบๆออกมา แต่สำนึกได้ว่าแม่กูนั่งสวยๆอยู่ด้วย เลยต้องมีสรรพนามนำหน้าขึ้นมาแทน ฮ่าๆ กูซะใจ
“เราก็นะ ไปแหย่น้อง แต่แม่ว่าก็จริงอย่างที่พี่โรมนะ หน้าจ๊ะหวานกว่าผู้หญิงอีก”แม่กูพูดเสียงเพราะๆแล้วลูบหัวไอ้จ๊ะอย่างเอ็นดู สัด!กูอิจฉา
“แม่อะ!จ๊ะเป็นผู้ชายนะ ไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อย”ไอ้จ๊ะทำเสียงงอนๆ แล้วกอดออดอ้อนแม่กูเหลือเกิน แต่มันน่ารักจริงๆกูยอมรับ นี้ถ้าไม่ได้มาเป็นเพื่อนสนิทกูคงจีบมันเอาทำเมียแน่นอน แต่พอมารู้นิสัย รู้จักกันจริงๆ
แล้วแม่ง ดีแล้วแหละที่กูได้เป็นเพื่อนสนิทมึงแทนแฟน เพราะไม่งั้นกูคงได้กระทืบมึงวันละหลายๆ รอบ
เพราะความงี่เง่าของมันแน่
“จ้ะๆ แม่ก็ไม่ได้ว่าจ๊ะเป็นเด็กผู้หญิงซะหน่อย กินๆ”แม่กูทำเหมือนไอ้จ๊ะเป็นลูกแท้ๆเลยแม่ง ทำตักกับข้าวให้ เอาอันนู้นอันนี้ให้ ขนาดกูเป็นลูกแท้ๆแม่กูไม่สนใจขนาดนี้เลย
“แม่!โรลอยากกินปลาทู แม่คลุกให้หน่อย”กูพูดอย่างเอาแต่ใจ แล้วส่งจานข้าวให้แม่กูทันที กูชอบกินน้ำพริกปลาทูมากๆๆ แม่กูทำอร่อย แต่ต้องคลุกด้วยนะ ยิ่งอร่อยมาก เหอะๆ
“วู้วๆ เด็กแถวนี้มันขี้อิจฉาเว้ยเห้ย ฮ่าๆ”ไอ้เหี้ยนุกับไอ้แชมป์เริ่มแซวกูแล้ว พวกมันหัวเราะเยาะกูอย่างบ้าคลั่ง ไม่เว้นแม้แต่แม่กูอะ นี้กูแสดงออกขนาดนี้เลยเหรอวะ
“เงียบปากไปเลย แม่เสร็จยัง โรลหิวแล้ว”กูหันไปเร่งแม่ยิกๆ ไม่อยากสนใจไอ้พวกเหี้ยนี้แล้ว แม่จัดการคลุกปลาทูใส่ข้าวให้กู เอาก้างออกให้เรียบร้อย แม่กูน่ารักและใจดีที่สุด! ฮ่าๆ
“ใครมารับมึงกลับบ้านเนี้ย”กูหันไปถามไอ้จ๊ะ มันกำลังนั่งเล่นกับไอ้แปบซี่ ลูกกูเอง เป็นแมวพันธุ์ขนฟูๆ แต่แม่งเลี้ยงยากต้องดูแลเยอะ อาบน้ำให้บ่อยมาก ไม่งั้นตัวเหม็นกูไม่กอด
“พี่กูดิ!”ไอ้จ๊ะตอบแต่มันไม่ได้สนใจกูหรอก แหย่ไอ้แปบซี่อยู่ ส่วนไอ้นุกับไอ้แชมป์กลับไปก่อนแล้ว เห็นพวกมันบอกจะไปซ้อมบาสหน่อยใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ปีนี้จะขึ้น ม.5 แล้ว
“งั้นกูขึ้นบ้านก่อนนะ”กูพูดแล้วหันหลังจะเดินขึ้นห้องทันที ไม่อยากเจอหน้าพี่ไอ้เหี้ยจ๊ะ แบบว่าไม่ถูกชะตาสักเท่าไร เจอหน้าแล้วแม่งหงุดหงิด ทุกที ไม่ใช่ไรกูรู้สึกเหมือนกูจะแพ้สายตามันตลอด ซึ่งเป็นอะไรที่กูรับ
ไม่ได้มาก
“ทำไมวะ รอส่งกูก่อนดิ ไม่สงสารกูหรือไง”ไอ้เหี้ยจ๊ะวิ่งแจ้นมาดักทางกูขึ้นบ้าน มันรู้ว่ากูไม่ถูกชะตากับพี่ชายมัน แต่แม่งก็ชอบยัดเหยียดพี่มันให้กูตลอด ยอมรับพี่ชายไอ้จ๊ะหล่อ หล่อมากจนกูสะอึกอะ มีความสูงที่สุดยอด ขนาดกูก็ปา 180 แล้วนะ แต่พี่ไอ้จ๊ะสูงกว่าอีกอะ
“อย่ามามุขดิสัด! มึงเนี้ยนะ แล้วนี้พี่มึงอยู่ไหนแล้วเนี้ย โทรไปตั้งนานไม่ใช่ไง”กูหันไปถามเซ็งๆเพราะยังไงกูก็ต้องรอส่งไอ้จ๊ะกลับบ้านอยู่ดี จะหนีไปไหนได้หละเกาะกูเหมือนตุ๊กแกขนาดนี้อะ
“กำลังมาแล้ว ใจร่มๆดิวะมึง พี่กูไปตัดผมมา”ไอ้จ๊ะบอกแล้วเอาขามาก่ายๆบนตัวกู มึงเห็นตัวกูเป็นโซฟาหรือไง
บรื้น บรื้น
“พี่กูมาแล้วๆ”ไอ้จ๊ะรีบลงแล้ววิ่งไปหาพี่มันที่รถทันที ไอ้นี้เหมือนเด็ก อยู่บ้านก็เป็นน้องคนเล็ก มาอยู่ในกลุ่ม พวกกูก็เหมือนจะตามใจมันไปซะทุกอย่างด้วย พี่ไอ้จ๊ะคนนี้แหละที่กูไม่ชอบหน้า มันมีชื่อว่าจิมมี่ เรียกสั้นๆว่าจิม มันเป็นคนกลางในครอบครัวสามพี่น้องของไอ้จ๊ะ ไอ้จ๊ะมีพี่ชายคนโตอีกคน ชื่อจุ๊บ
“งั้นกูเข้าบ้านแล้วนะ เจอกัน”กูบอกลาแล้วหันหลังเดินเข้าบ้าน แต่ไอ้จ๊ะมาดึงแขนกูไว้ก่อน กูหันไปมองหน้ามันงงๆ เหี้ยไรของมึงอีกเนี๊ยะ
“อย่าเพิ่ง กูเข้าไปโทรศัพท์ มึงรอกูก่อนนะ”แล้วไอ้จ๊ะก็วิ่งเข้าบ้านไปเลย ปล่อยกูไว้กับพี่มึงอีกแล้ว รู้ว่าเป็นแผนก็ตอนเสียรู้มันทุกครั้ง
“ไงเรา ปิดเทอมน่ารักขึ้นนะ”พี่ไอ้จ๊ะเดินเข้ามาทักกู กูถอยหลังหนีทันที ไอ้เหี้ยนี้เจ้าชู้บรรลัย ใครๆก็รู้ดี มือไวไหลลื่นยิ่งกว่าปลาไหลอีก ใครได้เป็นแฟนก็เหนื่อยน่าดู แต่ดูเหมือนพวกผู้หญิงในโรงเรียนกูแม่งชอบ
“ก็กูหน้าตาดี เรื่องปกติ”กูตอบแล้วชะเง้อมองหาไอ้จ๊ะในบ้าน ไปเอาโทรศัพท์ที่ไหนวะ ทำไมนานขนาดนี้เนี้ย
“นั่นอะดิ พี่ไม่น่าพูดเลย โรงเรียนจะเปิดแล้วไปตัดผมด้วยนะ”ไอ้เหี้ยมี่พูดแล้วเอื้อมมือมาลูบหัวกูอย่างถือวิสาสะ เด็กในโรงเรียนเรียกมันว่าจิม แต่กูไม่ชอบกูจะเรียกมันว่ามี่คนเดียว กูรีบสะบัดหัวหนีด้วยความโมโหทันที ไม่ชอบให้คนเล่นมาหัวซักเท่าไร
“สัด!ลามปามนะมึง เรื่องของกู”กูพูดแค่นั่นแล้วก็เดินเข้าบ้านทันที สวนทางกับไอ้จ๊ะที่กำลังวิ่งมาด้วยความเร็วสูงเกือบชนกันล้ม แต่หลบทัน ไม่รู้ไปหนีอะไรมา
ตอนที่ 2
เปิดเทอม
“เฮ้ย…ไอ้โรลทางนี้ๆ”กูได้ยินเสียงไอ้นุเรียกมาแต่ไกล วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก สบายกูซะทีได้มาโรงเรียนไม่ต้องอยู่บ้านแล้ว กูเดินมาหาไอ้นุที่โต๊ะประจำที่พวกกูชอบมานั่ง แต่วันนี้มีคนมาเพิ่มแต่ไม่ใช่ใครที่ไหนกิ๊กกูเอง ไอ้เนม เมื่อคืนกูเพิ่งจะทะเลาะกันมาเอง หึงๆ หวง ไร้สาระไม่ได้เป็นไรกันซะหน่อย จะมาหึงหวงให้ปวดตับกันเพื่อ?
“พี่โรลเนมขอโทษที่เมื่อคืนงี่เง่าใส่  เนมไม่ได้ตั้งใจ อย่าโกรธเนมนะ”ไอ้เนมมันลุกขึ้นแล้วรีบพูดขอโทษกูทันที พูดจบมันก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา คนน่ารักยิ่งทำแบบนี้ก็ยิ่งน่ารักยิ่งดูน่าสงสารขึ้นมาทันที จริงๆกูไม่ได้ใส่ใจมากเท่าไรนักหรอก แต่กูเซ็งๆไม่ชอบให้ใครมาเซ้าซี้ให้มากความแค่นั่นแหละ แฟนรึก็ไม่ใช่
“ไม่โกรธก็ได้ แต่เนมห้ามเป็นแบบเมื่อคืนอีกนะครับ ไม่งั้นพี่จะไม่คุยกับเนมแล้ว”กูพูดแล้วออกแรงดึงไอ้เนมให้มานั่งใกล้ๆตัวมันหอม มีกลิ่นแป้งแคร์ติดตัวอยู่ตลอด กูเลยขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่ทีนึง ไอ้เนมหน้าแดงแปร๊ดเลย ส่วนเพื่อนๆกูมันชินแล้ว เห็นบ่อย
“แหม!มึงไม่เกรงใจกูเลย อย่าให้เมียกูมาโรงเรียนก่อนนะ”ไอ้นุพูดแบบหมั่นไส้กู แล้วหันไปตั้งหน้าตั้งตาดูเด็กใหม่ๆของโรงเรียน เมื่อกี้เข้าโรงเรียนมาก็ไม่ได้สนใจมากอยู่แล้ว เดินตรงดิ่งมาที่โต๊ะเลย
“เหี้ย!โรลมึงโทรตามไอ้จ๊ะดิ ป่านนี้ทำไมยังไม่มาอีกวะ โรงเรียนจะเข้าแล้วนะมึง”ไอ้แชมป์หันมาใช้ให้กูโทรหาไอ้จ๊ะ แต่พูดถึงวันนี้ก็แปลกจริงๆนั่นแหละ เพราะอย่างไอ้จ๊ะไม่น่าจะมาสายขนาดนี้ แล้วยิ่งเป็นวันเปิดเทอมวันแรกแบบนี้อีก
“มาแล้วๆ กูมาแล้วๆ แฮกกๆ”ไอ้จ๊ะวิ่งแจ้นมาหาพวกกูที่โต๊ะ แล้วมาหยุดหอบลิ้นห้อย กูเลยต้องเดินมาลูบหลังให้มัน
“หายใจเข้าลึกๆดิสัด ไปสี่คูณร้อยจากไหนมาเนี้ย”ไอ้แชมป์ถามแล้วเอายื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ไอ้จ๊ะ กูโคตรไม่ชอบให้เหงื่อออกตอนเช้าๆเลย
“ไม่ได้จากที่ไหนทั้งนั้นแหละ กูตื่นสายเลยต้องวิ่งแบบนี้ไง แม่งไอ้เหี้ยมี่ก็ด่ากูแต่เช้าอีก”ไอ้จ๊ะบ่นทำหน้าเซ็งๆเมื่อพูดถึงพี่ชายมัน ก็เมื่อคืนกูกับมันเล่นเกมส่งท้ายกันจนถึงตีสาม เมื่อเช้าก็เกือบโดนแม่ฟาดเพราะตื่นสายเหมือนกัน ไอ้จ๊ะก็เป็นอีกคนที่เรียกพี่ชายมันว่ามี่
“สมน้ำหน้ามึง เล่นกันดีนัก ไปเข้าแถวเหอะ”ไอ้แชมป์ออกปากชวนแล้วลากไอ้จ๊ะเดินทันที ส่วนกูต้องไปส่ง
ไอ้เนมที่แถวก่อน ไปให้เพื่อนมันดูหน้าเล่นๆเหอะๆ
“เดี๋ยวตอนเที่ยงเจอกันที่โต๊ะนะ”กูพูด แล้วชิงหอมแก้มมันเร็วๆอีกครั้ง เพื่อนๆมันนี้มองกันตาเป็นมันเลย อยากให้หอมบ้างละซิ
“พี่โรล นิสัยวะ คนอยู่ตั้งเยอะ หอมมาได้”ไอ้เนมมันพูดเขิลๆหน้าแดงตัวแดงหมดแล้ว
“อายไรครับ เค้าก็รู้ทั้งนั้นแหละ พี่ไปแล้วนะ”กูขยี้หัวมันอย่างหมั่นเขี้ยว แล้วเดินมาเข้าแถว แต่ระหว่างทางเดินไปเข้าแถวของม.5ก็ต้องผ่านไอ้พวก ม.6 ทั้งหลาย กูก็ไม่ได้ไรมากอยู่แล้วเพราะรู้จักสนิทกันพอสมควร จะมี
ก็แค่บ้างส่วนที่กูไม่ชอบขี้หน้า ซึ้งหนึ่งในนั้นก็รวมพี่ไอ้จ๊ะอยู่ด้วย กูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทั้งที่มันก็ไม่ได้ทำไรให้กูโกรธจริงๆจังสักที ก็แค่แกล้งๆหยอกๆให้กูอารมณ์เสียเล่นๆ เคยเป็นปะไม่ชอบขี้หน้านะเว้ยแต่อยากเห็นหน้าทุกวัน
“อ้าวไอ้เหี้ยน้องโรลมาจากไหนมึง”เสียงไอ้พี่ฝิ่นเวร มันเป็นพี่เทคกูเอง ชอบเรียกกันแบบนี้แหละ มันบอก
ครบรสดี มีทั้งน้องและก็เหี้ย
“มาจากส่งเด็กวะ ไอ้พี่ฝิ่นเวร”เท่านั้นแหละเสียงโฮดังมาเลย ไอ้พี่ฝิ่นเดินมาตบหัวกูด้วยรักใคร่ทันที
“สัด! เล่นละมึง เด็กมึงน้องเนมอะนะ”มันถามแล้วมองไปทางที่ไอ้เนมยืนอยู่ มันหันมามองหน้ากูยิ้มๆแบบมีเลศนัย  มันรู้ว่ากูกับเนมไม่ใช่แฟนกันแค่กิ๊กๆ เฉยๆ
“ถูกต้องคร๊าบ มึงปล่อยกูได้ยังเนี้ยไอ้พี่ฝิ่นกูจะไปเข้าแถวมั่ง”กูกระแทกไหล่มันแบบให้ปล่อยกูได้แล้ว
เพราะอาจารย์แม่งเริ่มเดินตรวจแถวแล้ว กูไม่อยากโดนตั้งแต่วันแรก
“เออๆ นับวันมึงนี้ยิ่งกวนตีน ไปเลยๆ”ไอ้พี่ฝิ่นมันออกแรงผลักกูด้วยแรงควายๆของมัน กูผู้ซึ่งกำลังมองเด็กๆน้องใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเลย ไม่ทันทรงตัว
“โอ๊ย! พี่ฝิ่นเวรกูเจ็บ!”ก็ล้มไปชนกับของแข็งทันที เป็นเหมือนกระทางต้นไม้แต่ทำมาจากปูน แม่งเลยเจ็บแบบนี้สัส แต่ยังมีคนดีที่เห็นใจมาช่วยจับกูลุกขึ้น ส่วนไอ้พวกต้นเหตุเสือกยืนหัวเราะ
“เป็นไรเนี้ย จับกบตั้งแต่วันแรกหรือไง”เสียงนี้คุ้นๆเหมือนจะเคยได้ยิน กูเลยหน้าไปมองหน่อย ถ้ากูจะสะบัดแขนออกตอนนี้เค้าจะหาว่าเป็นนางเอกเจ็ดสีไหมเนี้ย
“มีกบให้กูจับไหมละ สัส”กูตอกกลับไป แล้วกระชากแขนไม่ให้ไอ้มี่มันจับ ไอ้เหี้ยนี่แม่งเป็นบุคคลอันตรายสำหรับกู ถ้าคนอื่นจับตัวกูยังไม่สั่นเท่ามันจับ คนอื่นจ้องหน้ากูจะไม่หน้าร้อนเหมือนตอนที่มันจ้อง
“หึ!ปากดีเหลือเกิน ดูดิเนี้ยกางเกงเปื้อนหมดแล้ว”ไอ้มี่มันล้อเลียนกู แล้วก้มลงไปปัดเศษฝุ่นที่กางเกงกูให้
เสียงโฮแซวมาจากห้องพี่เทคกูทั้งนั้น มันอยู่คนละห้องกับไอ้พี่ฝิ่นแต่ก็รู้จักกันเหมือนจะสนิทกันด้วยมั้ง
“ว้าวๆ พระเอกปัดฝุ่นให้นางเอกด้วย”เสียงของไอ้พี่เอก เพื่อนในห้องไอ้ฝิ่นพี่เทคไอ้นุ กวนตีนพอๆกันเลยแม่ง กูหันไปมองตาขวางทันที แต่พวกมันเสือกไม่หยุดโห่กูกันสนุกปาก ส่วนไอ้ตัวที่ปัดกางเกงกูก็ตั้งหน้าตั้งตาปัดอยู่นั่นแหละ พอกูจะขยับขาหนี เสือกมาบีบขากูให้ยืนนิ่งๆ
“กูเจ็บนะ ! ปล่อย”กูด่ามันทันที แล้วสะบัดขาให้หลุดจากมือมัน มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้ากูแล้วตบไปที่ขากูแรงๆหนึ่งทีก่อนปล่อย
“เชี้ย!”กูตะโกนใส่หน้ามัน แล้วก็เดินมาเข้าแถวด้วยอารมณ์โมโห พอเจอหน้าไอ้น้องชายมันเลย พาลโมโหใส่แม่งเลย พี่มันทำกูตลอด
“เหี้ย!โรลเป็น K ไรเนี้ย มาตบหัวกูทำไม!”ไอ้จ๊ะแหกปากด่ากูแล้วมองหน้ากูแบบงงๆปนไม่พอใจ เป็นกูก็คงงงและไม่พอใจเหมือนกัน อยู่ๆมาตบหัวกูเฉย
“ก็พี่มึงนั่นแหละ มาตบขากู!”กูเถียงกลับไปเหมือนกัน หน้าไอ้จ๊ะจากที่บึ้งๆเมื่อกี้ ตอนนี้ละเสือกมายิ้มหวานใส่กูแบบชอบใจ
“ฮ่าๆ มึงไปทำอีท่าไหน ไอ้มี่ถึงมาตบขามึงได้วะ”ไอ้จ๊ะถามกู แล้วกอดคอโยกไปโยกมา พวกอาจารย์กำลังยืนพูดอยู่หน้าเสาธง ไม่มีใครสนใจหรอก ยิ่งเป็น ม.ปลาย แบบพวกกูอีก
“ก็ไอ้เหี้ยพี่ฝิ่นนั่นแหละมึง เสือกผลักกู”ยิ่งพูดกูยิ่งแค้น ทั้งอายที่ต้องล้ม แล้วไหนจะต้องมาโดนไอ้พวกนั้นล้อ
ที่ไอ้มี่มาปัดกางเกงให้อีก
“หึหึ! กูว่าพี่ฝิ่นแม่งจงใจวะ”ไอ้แชมป์พูดแทรกขึ้นมา กูหันไปมองหน้าทันที ไอ้จ๊ะหันไปยิ้มๆแล้วพยักหน้าให้ไอ้แชมป์ แต่ไม่พูดอะไร
“จงใจเหี้ยไร มันจงใจให้กูอายคนอะดิ สัส! กางเกงกูเปื้อนมากปะเนี้ย”กูก้มลงไปดูกางเกง แล้วหมุนให้ไอ้พวก
นี้ดู พวกมันส่ายหน้า บอกว่าไม่มีแล้ว ออกหมดแล้ว
“ไม่มีแล้ว พี่กูมันปัดออกให้หมดแล้ว”ไอ้จ๊ะพูดยิ้มๆ กูแม่งเซ็งไปแล้ว เจอหน้าไอ้มี่ตั้งแต่เช้า วันนี้ทั้งวันจะเป็นอะไรที่กูอารมณ์เสียมาก
“สัด!เงียบปากไปเลยนะมึง”กูหันไปด่าไอ้จ๊ะ แล้วทำหน้าเซ็งๆ อากาศก็แม่งร้อนไปไหนวะเหี้ย กูเริ่มพาลแล้ว นิสัยเสียตลอดอะกู ^^
“นี้พวกเธอ เมื่อไรจะเงียบปาก ห๊ะ!”เสียงป้าแป้ว ที่ปรึกษาห้องกูเอง เจ๊แกมายืนโชว์หน้าเป็นนางงิ้วอยู่หน้าห้องกูตั้งนานแล้ว แต่ไม่มีใครสนใจ ก็วันเปิดเทอมวันแรก แม่งก็โม้แหลกลาน
“โฮ!เจ๊คราบอย่าเพิ่งโหดดิ วันนี้เป็นวันแรกเองนะ ให้พวกผมคุยกับเพื่อนก่อนดิ”เป็นกูเองที่เถียงกลับไป พวกกูรักนะเว้ยเจ๊เนี่ย เจ๊แกดีกับพวกกูมากถึงขี้บ่นปากร้ายไปหน่อย แต่ถ้ามีเรื่องเมื่อไรเจ๊แกเคลียร์ให้เรียบร้อย
“เดี๋ยวจะโดนไอ้โรล ฉันก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่พวกแกช่วยฟังอะไรซักนิดได้มั้ย ฮะ!!”เจ๊แกเริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว เริ่มหาอุปกรณ์ข้างกายมาไว้เป็นอาวุธทุบตีพวกกู
“พูดมาเลยครับ พวกผมฟังอยู่”ไอ้แชมป์ตะโกนตอบไป ที่ต้องตะโกนเพราะพวกเหี้ยนี่เสียงดังจริงๆ พวกผู้หญิงหนักหน่อย มีกรี๊ดกร๊าดด้วย พอเจ๊แกเห็นว่าพวกกูไม่คิดจะหยุดเงียบแล้ว เลยต้องพูดแข่งกับพวกกูจนพวกกูสงสารเลยต้องฟังเงียบๆ เรื่องที่พูดก็เหมือนๆเดิม ไม่มีไรมาก ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องพูดกับทุกปีด้วย
“มึงวันนี้กูอยากกินเค้ก เหมือนฝันวะ ไปกินกัน”ไอ้นุมันเอ่ยชวนพวกกู ตอนนี้พวกกูกำลังนั่งกินข้าวเที่ยงกันอยู่ที่โรงอาหาร
“เอาดิๆ กูก็อยากกินมาหลายวันแล้ว ตั้งแต่ปิดเทอมก็ไม่ได้มากินเลย”ไอ้จ๊ะพูด ร้านเค้กที่พวกกูพูดถึงเป็นร้านประจำของพวกกูเองแหละ ไปกินกันเกือบทุกเย็น บางวันก็ไปนั่งอ่านหนังสือด้านบนบ้าง ร้านมันตกแต่งสวย เด็กโรงเรียนกูรู้จักดี
“ไปไหมครับ เย็นนี้เนมไปกินเค้กกับพี่ก่อน แล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งกลับบ้าน”กูหันมาพูดกับกิ๊กกู ไอ้เนมก็พยักตามที่กูพูดตลอดแหละ กูว่าไงมันก็ว่างั้นอยู่แล้ว
“แต่ห้ามเกินทุ่มนึงนะ เนมขี้เกียจฟังพ่อบ่น”ไอ้เนมบอกกู พ่อมันดุอันนี้กูรู้ดี แค่เวลากูคุยโทรศัพท์กับมันดึกๆ
ยังได้ยินเสียงพ่อมันเรียกให้ไปเข้านอนเลย อย่างว่าแหละลูกชายเค้าออกจะน่ารักขนาดนี้ แต่กูกลับรู้สึกไม่รักมันซักที แค่ชอบที่มันน่ารักแค่นั้น
“ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องนะ”กูหันไปบอกพวกเพื่อนกู แล้วเดินมาส่งไอ้เนมที่ห้อง ตึกมันกับตึกกูอยู่ใกล้ๆกันเดินเชื่อมระหว่างอาคารได้ ระหว่างทางกูก็แหย่มันไปเรื่อยแหละ หยอดนู้นหยอดนี้บ้างตามประสา อีกอย่างที่กูชอบในตัวไอ้เนมคือ มันไม่ค่อยเรียกร้องคำว่าแฟนจากกูเท่าไร ถึงงี่เง่าใส่บ้างในบางครั้ง อาจเป็นเพราะมันก็เจ้าชู้เหมือนกัน กูรู้ว่าก่อนที่มันจะมากิ๊กๆกับกู มันเคยเป็นแฟนกับเดือนโรงเรียนชายล้วนมาก่อน
“ตั้งใจเรียนนะครับ เย็นนี้เจอกันหน้าโรงเรียน”ไอ้เนมหันมาลากูส่งท้าย ก่อนเดินเข้าห้องไป เพื่อนลากมันไปถามใหญ่เลย กูเห็นมาหันหัวเราะให้กูก่อนไป

“รักกันดีนะครับ เดินมาส่งกันทุกวันเลย”เสียงโปรดสัตว์ดังมาจากด้านหลังกู กูหันไปดูเป็นพวกไอ้เหี้ยมี่กับเพื่อนมันอีกสามคน ชื่อ พี่เบส พี่โค้ก แล้วก็พี่เสือคนสุดท้ายโคตรเท่ห์อะ น่านิ่งตลอด นานๆจะได้ยินเสียง
พี่แกพูด
“เรื่องของกู เสือกไร”กูหันถามแบบกวนตีน จ้องหน้าแต่ไม่มองตา มองที่ปากแทน กูไม่กล้าจ้องตากับมันจริงๆ
“วิ้วๆ ได้ยินไหมมึง เรื่องของกู เสือกไร”ไอ้เตี้ยพี่เบสพูดแล้วเดินมากระแทกไหล่มันเบาๆ มันมองหน้ากูแล้วยิ้มที่มุมปาก ดูแล้วขัดตากูชะมัด
“นั่นดิ! แฟนหรือก็ไม่ใช่ เสือกไรมึง”อันนี้ของไอ้พี่โค้กเพื่อนของมันอีกคน เป็นคู่หูมากับพี่เบสเลย
“เงียบปากไปเลยพวกมึง ไม่ได้เสือกครับ แต่สงสัยว่าทำไมต้องมาส่งกันทุกวันด้วย”มันเดินเข้ามาใกล้กูเรื่อยๆกูก็ถอยหลังหนีดิ จะยืนให้มันชนหรือไงหละ ยิ่งกูถอยมันก็ยิ่งจี้กู
“ก็บอกแล้วไง ว่าเรื่องกู จะเดินเข้ามาทำไม!”กูหยุดเดินแล้วเอามือยันน่าอกมันไว้ ทำไมกูต้องสั่นมากขนาดนี้ด้วยวะ หยุดสั่นซักทีเซ่! เดี๋ยวมันก็รู้หรอก
“หึ!ทำไมถึงสั่นขนาดนี้หละครับ”มันจับมือกูที่ยันหน้าอกมันไว้ แล้วยื่นหน้ามาใกล้หน้ากู กูได้แต่หลบอย่างเดียว ไม่กล้าเงยหน้าไปมอง เพื่อนมันที่อยู่ด้านหลังก็เหลือเกินปิดทางเข้าออกกูหมดทุกทางแล้วแม่ง
“อือ ปล่อยมือกูเดี๋ยวนี่เลยนะ!”กูเค้นเสียงออกมาให้เข้มที่สุด
“ไม่ปล่อยทำไมครับ”มันไม่ได้กลัวเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังจะกวนตีนกูมากกว่าเดิมอีก
“ไม่ปล่อยงั้นจับให้แน่นๆนะ”กูพูดแค่นั้น แล้วออกแรงบิดข้อมือทันที กูไม่ได้หมูนะมึง แม่กูส่งกูเรียนเทควันโดนะเว้ย ไม่รู้ละซิ มันร้องจ๊ากหน้าเสียเลย เพื่อนมันทำท่าจะเข้ามาช่วย กูหันไปมองหน้าแล้วออกแรงบิดมากขึ้นกว่าเดิม
“อ๊ากๆ เจ็บๆ ปล่อย!เจ็บ!”หน้าแดง เสียงดังลั่นเลย แต่กูซะใจบิดอีกนิดแล้วก็ปล่อยมือมันไป มันทรุดตัวนั่งลงกับพื้นทันที จับข้อมือที่โดนกูบิดแล้วเงยหน้ามองกูแบบเคืองๆ
“มองทำไม กูหล่อ กูรู้ตัวดี”กูพูดแค่นั่นแล้วเดินหันหลังจะกลับ แต่มีมือมาดึงกูไว้อีกแล้ว สงสัยจะยังไม่เข็ดแต่ครั้งนี้แม่งรู้แนวกู มันเลยจับกูพลิกให้เข้าไปชิดน่าอกมันแทน
“เล่นแรงนะครับ พี่ข้อมือหักมาจะทำยังไงคราวหลังไม่เล่นนะครับ ฟอด”มันขู่กูเสียงเรียบแล้วขโมยหอมแก้มกูไปหนึ่งทีก่อนปล่อยกูเป็นอิสระแล้วเดินจากไปอย่างสบายใจ กูทำตัวไม่ถูกเลยไม่ใช่ไม่เคยโดนหอม แต่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้

ton521

ขอบคุนครับ

dfredf120

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ

GBOMK

ขอบคุณคับ {:sm-28:}

Klong

ขอบคุนครับ กะลังรอเรื่องใหม่ๆอยุ่เลย อิอิ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

dung

ขอบคุณมากๆครับ

mind010

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ 555+น่าอ่าน{:sm-52:}

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบ

kikkapkao

Iขอบคุณครับ

kikkapkao

ขอบคุณครับ

doltae

ขอบคุณครับ

mamamie

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ