รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 17 - 18 }

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เย็นนี้ไปส่งที่ม.พี่จุ๊บหน่อย”ไอ้จ๊ะพูดเสียงห้วนกูกับไอ้มี่มองหน้ากันแล้วส่ายหัว
“ไปทำไม มีอะไรที่นั่น”
“อย่าถามมากดิ เดี๋ยวก็ยึดไอ้โรลลี่คืนซะเลยหนิ!”ไอ้จ๊ะพูดงอนๆก่อนเดินสะบัดหน้าเริดไปโรงอาหารกูกับไอ้มี่มองหน้ากันอีกครั้ง ยักไหล่ให้กันแล้วเดินไอ้จ๊ะมาโรงอาหาร
ตอนที่ 17
“พี่โทรหาพี่จุ๊บให้หน่อย ถามว่าอยู่ไหน”เสียงไอ้จ๊ะสั่งพี่ชายมันที่ขับรถอยู่ วันนี้ทั่งวันไอ้จ๊ะอารมณ์บูดตลอด แหย่ยังไงก็ไม่ขึ้น
“แล้วทำไมมึงไม่โทรเองวะ”พี่มันเถียงกลับมา
“ไม่อยากโทร จะให้พี่โทร อย่าพูดมากดิ!”ไอ้จ๊ะเริ่มงอแงกับพี่มัน จนกูสงสารเลยเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ไอ้มี่แล้วกดโทรออกให้ ไม่ได้โทรพี่จุ๊บนะ แต่จะโทรหาไอ้โรมแทน ชัวร์กว่า
“อยู่ไหน”กูกรอกเสียงลงไป
“ที่ม.ดิ แล้วมึงโทรมาไมเนี่ย”ไอ้โรมมันจำเสียงกูได้ เลยไม่ต้องเสียเวลาถามว่าใครให้เสียเวลา
“รู้แล้ว ก็อยู่ส่วนไหนของ ม.หละ”
“ใต้ตึกทำงานกันอยู่ ทำไม”มันถามกลับมาน้ำเสียงเซ็งๆ
“เออ แค่นี้แหละ!”แล้วกูก็กดตัดสายไป ไอ้มี่กับไอ้จ๊ะจ้องมาที่หน้ากูทันที
“ใต้ตึกคณะนั่งทำงานกันอยู่”กูบอกพวกมันสองคน ไอ้มี่เหมือนจะอ้าปากถามอะไรแต่ก็หยุดไว้ หันไปสนใจทางเหมือนเดิม ตลอดเวลาที่นั่งรถจะมา ม.ไอ้จ๊ะก็นั่งจ้องโทรศัพท์มาตลอดทาง เหมือนจะกดโทรออกแต่ก็
ไม่โทร
“อยากโทรก็โทร พี่กูไม่กัดมึงหรอกหน่า”กูพูดขึ้นลอยๆ ไอ้จ๊ะทำเสียงฟึดฟัดแบบขัดใจ
“พี่มึงไม่กัด กูนี้แหละจะกัดพี่มึงเอง มีโทรศัพท์แล้วไม่รับงั้นก็เขวี้ยงทิ้งไปเลยดิ”เหวี่ยงเต็มๆอารมณ์ล้วนๆ
“มันทำงานอยู่ เมื่อกี้กูโทรไปเสียงให้ลั่นเลย”
“หึ!ทำงานหรือนั่งสอนใครทำงาน”ไอ้จ๊ะพูดเสียงหงุดหงิด
“แล้วเป็นอะไร ถ้าเฮียมันจะสอนคนอื่นทำงานจริงๆ มึงเดือดร้อนไร”พี่ชายไอ้จ๊ะพูดขึ้น กูหันไปมองหน้าอย่างรู้ทัน ผิดกับน้องมันที่ตอนนี้หน้าแดงแปร๊ด ทั่งที่แอร์ในรถก็ออกจะเย็น
“เงียบปากไปเลย ใครขอให้พูด!”
“นิสัยแบบนี้ไง เฮียถึงไม่อยากคุยด้วย”ไอ้มี่ยังไม่หยุด ไอ้จ๊ะจะร้องแล้ว กำมือแน่นจนกูต้องเอื้อมมือไปทุบไหล่ไอ้มี่แบบให้หุบปากลงก่อน ไม่งั้นไอ้จ๊ะอาละวาดรถแตกแน่ - -*
“ไม่มีไรหรอกหน่า ไอ้โรมมันทำงานกันอยู่หลายคน”กูพูดปลอบ
“หึ!”ไอ้จ๊ะทำเสียงใส่ แล้วสะบัดหน้าหนีอย่างงอนๆ
“อ้าว!มาทำไรกันเนี่ย!”กูหันไปตามเสียง พี่ตาหวานกูนี่หว่า เหอะๆเรียนวิศวะหรอเนี่ย หน้าไม่ให้เลย
“เนี่ย!ไอ้เด็กเนี้ยจะมาหาพี่ชายมัน”ไอ้มี่พูด เท้าแขนลงบนหัวไอ้จ๊ะ
“อะนะ งั้นไปพร้อมกัน พี่ก็ไปเหมือนกัน”พี่ตาหวานพูดแล้วเดินมาจูงมือไอ้จ๊ะเดินเข้าไป กูแอบอิจฉา อยากมีคนน่ารักมาเดินจูงมือมั้ง ^^
“มองตามขนาดนั่น ไปขอเป็นแฟนเลยมั้ย”เสียงไอ้มี่ดังใกล้ๆหู ไอ้ขี้หวงเอ้ย ><
“ได้หรอวะ ก็น่าลองอยู่”กูพูด แล้วทำหน้าคิดตามที่มันพูด
“หึ!นิสัย!”ไอ้มี่กระชากเสียงใส่ แล้วเดินกระแทกไหลกูเดินนำหน้าเข้าไป ขี้งอน!
โอ้ย!เหี้ยคนเยอะไปมั้ยเนี่ย อย่ามองกันมากดิเดี๋ยวกูเขิน รู้ว่าน่าตาดี เหอะๆ กูเคยมาที่นี้กับเค้าที่ไหนกันหละ เพื่อนไอ้โรมกูรู้จักแค่ไม่กี่คนเอง
“อย่ายิ้มดิ!”ไอ้มี่เดินมากระชากแขนกูให้เดินตามมันติดๆ เป็นเอามากทั่งพี่ทั่งน้อง
“บ้าป่ะมึง!ไม่ให้ยิ้มแล้วทำหน้าบึ้งหรอ”กูถามกลับอย่างกวนตีน
“เออ!”
“ประสาทแล้วมึง กินๆไปเลย จะได้ยิ้มๆ เห็นหน้ามึงเป็นแบบนี้แล้วกูท้อใจ ขี้ไม่ออกหรอคร๊าบ”กูยื่นหน้าไปใกล้ๆมันแล้วยัดอมยิ้มลงในมือมัน
“ไปเอามาจากไหนเนี้ย”เสียงพี่จุ๊บทักพี่ตาหวาน มองมาทางพวกกูเรียงตัว ก่อนชี้หน้ากูแล้วยิ้มๆใส่ คงนึกถึงเรื่องเมื่อคืนอะดิ
“หน้าตึก!แล้วนี้ไอ้โรมไปไหน”พี่ส้มพูด แล้วถามหาพี่ชายกู นั่นดิตั้งแต่เข้ามายังไม่เห็นหัวมันเลย
“ไปเอางานกับรุ่นน้อง ไหนของกินวะ”พี่จุ๊บพูดแล้วแย่งถุงเซเว่นในมือพี่ตาหวานไปค้นหาของกิน กูเลยเดินมานั่งลงข้างไอ้จ๊ะ
“มึงเคยมาเหรอวะ”กูถามไอ้ตัวที่นั่งข้างๆกู มันพยักหน้าแต่ไม่พูดอะไร
“ไปไหน”
“หือ…”กูทำเสียง?  ใครไปไหน? ไอ้จ๊ะพูดกับใครวะ? พอหันไปดู อ้าวๆน้ำตาปริ่มๆเหมือนจะร้องไปไม่ร้อง
“เฮ้ย…เป็นไร ไม่เอาน่าเดี๋ยวไอ้โรมมาเห็นโดนด่านะเว้ย”กูพูดแล้วหยิบมือมันมาลูบเล่น ตาก็มองหาไอ้โรมไปด้วย ไปไหนของมันวะ ก็รู้อยู่ว่าไอ้จ๊ะจะมาหา เสือกหายอีก พี่กู!
“เป็นไรเนี้ย”ไอ้โรมพี่กูเอง มันมาแล้วมาพร้อมกับใครก็ไม่รู้ แต่ดูแล้วไม่ถูกชะตา ไอ้โรมเดินมายืนตรงหน้ากูกับไอ้จ๊ะที่ตอนนี้นั่งสะอื้นเบาๆข้างๆกูเนี้ย
“ถามกันเอาเอง”กูพูดแล้วขยับให้ไอ้โรมนั่ง ส่วนกูก็เดินมาลากไอ้มี่ไปนั่งฟังพวกมันใกล้ๆ
“เอาป่ะ?!”ไอ้มี่แล้วยื่นอมยิ้มที่มันกินอยู่มาตรงหน้ากู กูส่ายหัวแล้วสะกิดให้มันหุบปาก เพราะกูจะฟังไอ้โรมกับไอ้จ๊ะเคลียร์กัน
“ไปไหนมา/มาทำไม”ดังขึ้นพร้อมกันเลยวุ้ย ระหว่างไอ้จ๊ะกับไอ้โรม คงไม่ต้องบอกใช่มั้ยประโยคไหนเป็น
ของใคร
“ไปเอางาน/มาหา”พร้อมกันอีกแล้ว พวกมึงดูดิ ใจตรงกันไปมั้ย? เหอะๆ แต่ถ้ามาฟังน้ำเสียงจะคนละอย่างกัน ไอ้โรมนี้ห้วนสะท้านหูมาก ส่วนไอ้จ๊ะสั่นเหมือนจะร้องไห้ นั่งก้มหน้าก้มตาจิกเล็บตัวเอง
“มาหาทำไม”คราวนี้ไม่พร้อมแล้ว ไอ้โรมถามคนเดียว มึงอะไอ้จ๊ะจะร้องแล้ว นิสัยพี่กูแบบนี้แหละมันชอบตบหัว(หนักๆ)แล้วลูบหลัง(แรงๆ)
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์ โกรธอะไร”ไอ้จ๊ะถาม พร้อมกับเอาหลังลืมปาดน้ำที่ไหล่อาบแก้ม พี่ชายมันทั่งสองคนไม่มีใครสนใจเลย พี่จุ๊บก็นั่งอ้อนพี่ตาหวานให้แกะของกิน ส่วนไอ้มี่ก็นั่งเล่นมือกูอยู่
“ไม่ได้โกรธ”ไอ้โรมพูดนิดๆ เหล่ตามามองหน้ากู ทำไม้ทำมือประมาณมาได้ยังไง = =
“แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์หละ”
“ก็ไม่อยากรับ ไม่ว่าง ทำงาน”หน้ามึงนิ่งมากอะไอ้พี่ชาย คาดว่างานนี้ถ้าไอ้จ๊ะไปปล่อยโฮออมาดังๆไอ้โรม
ไม่หยุดแน่ กูละแอบกลัวไอ้มี่ทำแบบนี้ฉิบหาย เกลียดที่สุดคือโทรไปแล้วไม่รับ!
“………………………”พวกมันสองคนนั่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร ไอ้จ๊ะไหล่สั่นหน่อยๆ
“พี่โรมค่ะ พิมทำตรงนี้ไม่ได้ สอนหน่อยค่ะ”อีพี่ผู้หญิงคนที่เดินออกมากับไอ้โรม วิ่งตรงมาทางนี้ ไอ้จ๊ะหันมามองกูทั่งน้ำตา แต่กูเข้าใจความหมายที่มันจะสื่อคือ ช่วยกูหน่อยเอาปรสิตตัวนี้ออกไปที
“ไม่…ไม่ว่างครับ พิมไปให้คนอื่นสอนก่อนนะ พี่ขอเคลียร์กับเด็กพี่แปบ”เสียงที่พูดว่าไม่อันแรกเป็นเสียงกู
แต่ประโยคยาวๆนั่นเป็นของไอ้โรม รู้เรื่องเหมือนกันนี่หว่า อีพี่พิมอะไรนั่นน่าเสีย เดินกลับไปแทบไม่ทัน
“จับมือได้มั้ย”เสียงไอ้จ๊ะถาม ไอ้โรมไม่พูดอะไรเอามือมาบนตักไอ้จ๊ะแทน
“เลิกร้องไห้ได้แล้ว ร้องตั้งแต่เมื่อคืนไม่ปวดตาบ้างหรือไง”ไอ้โรมถามเสียงห้วนๆแบบปกติเวลามันพูด ไม่มีอารมณ์เคืองมาสอดแทรกเหมือนตอนแรก
“ปวด”ไอ้จ๊ะทั่งพูดและพยักหน้า มันบีบมือไอ้โรมเต็มสองมือมันเลย กูนั่งใกล้มากเลยรู้และเห็นหมดทุกอย่าง หลายครั้งที่ไอ้มี่กวนตีน เอามือมาปิดหูกูบ้าง ตาบ้าง ชวนคุยบ้าง แต่กูไม่สนใจ เหอะๆ
“งั้นก็เลิกร้องได้แล้ว ยังไม่ว่าอะไรซะหน่อย แค่เห็นหน้าแค่นี้ร้องแล้ว”ไอ้โรมแล้วเอานิ้วๆมาเกลี่ยๆคราบน้ำตาบนใบหน้าไอ้จ๊ะ พี่กูโกรธง่ายหายเร็ว(หรือเปล่า) อันนี้ต้องขึ้นบุคคลที่มาง้อ
“ก็โกรธทำไมหละ!”นั่นๆเพื่อนกู มึงจะมาง้อหรือจะมางอนกันแน่วะ
“แล้วพูดไม่รู้เรื่องเองทำไม?!”พี่กูก็ใช่ย่อยซะที่ไหน สวนกลับไปทันที
“ใครบอกไม่รู้เรื่อง”ไอ้จ๊ะเถียงเสียงอ่อย
“ก็เพราะว่ารู้เรื่องแล้วไม่ทำไง ถึงได้โกรธ”
“หึ!โกรธ”
“สมควร! ดีที่ยังรู้ว่าโดนโกรธ นึกว่าจะไม่สนใจ เห็นตั้งหน้าตั้งตาดื้ออย่างเดียว”โห่!พี่กูปากมึง ไอ้มี่ถึงกับครางรับเห็นด้วยกับที่ไอ้โรมพูด
“หึ!ว่า!”เสียงไอ้จ๊ะพูดอย่างน้อยใจ แล้วซบหน้าไปที่ไหล่ไอ้โรม ท่าอ้อนท่าประจำ
“ก็ต้องว่าไง โตแล้วพูดครั้งเดียวรู้เรื่อง ไม่ได้นัดใครทั่งนั่นแหละ แต่แค่ไม่อยากพาไปเสือ สิงห์ กระทิง
แรดมันเยอะ!ไม่ไหวหวง!”ไอ้โรมพูดเสียงจริงจัง แล้วก้มไปจูบที่หน้าผากไอ้จ๊ะแรงๆ ไม่เข้าใจทำไมต้องจูบแรงๆด้วยวะไอ้มี่ก็เป็น จูบเหมือนเอาปากกระแทกกับหน้าผาก
“ได้ยินแล้วใช่มั้ย โปรดรับทราบและจำ!”ไอ้มี่พูดที่ข้างหูกูชัดๆ จนกูต้องหันไปหนีบจมูกมันอย่างหมั่นไส้
“อย่าไปบ้าตามไอ้โรลลี่ให้มันมากนะ ไอ้นี้ประสาท ขี้หวง!”ไอ้โรมตะโกนข้ามหัวไอ้จ๊ะมาว่ากู ไอ้มี่ยกนิ้วเห็นด้วยกับไอ้โรมทันที
“แล้วไง ซ่าส์ไปเหอะมึง เมินเพื่อนกูบ่อยๆมีเด็กอื่นคาบไปแดก กูไม่ช่วยเหอะ”กูพูดอย่างเป็นต่อ ไอ้จ๊ะเสน่ห์แรงจริงๆมีเด็กเอาขนมมาให้มันทุกเย็นแหละ
“หึ!มึงนั่นแหละปากดีไอ้โรลลี่ เมื่อคืนไปเอาวิกใครมาใส่”
“ของกูเด้!”กูพูดแล้วกอดอกแบบภาคภูมิใจ แอบสวยเหมือนกันนี้หว่ากู เพิ่งรู้ เหอะๆ
“แต่งหญิงหรอมึง แต่เหมือนวะ กูยังจำไม่ได้เลย”ไอ้โรมพูด
“พวกมึงตาถั่ว พวกกูนั่งจ้องพวกมึงตั้งแต่เข้าร้านมาแรกๆแล้วเหอะ ดีแต่มองผู้หญิง”กูพูดอย่างหมั่นไส้ หันไปแบนปากใส่ไอ้มี่
“อ้าว!ก็ผู้หญิงมีให้ดู พวกมึงมีไรให้ดู แบนขนาดเนี่ย ใช่มั้ยไอ้จิมมี่! โอ๊ย!!เหี้ย!”ไอ้โรมหันมาถามแนวร่วมตัวข้างๆกูเลยโดนไอ้จ๊ะหยิกไปที่แขนเต็มๆ ส่วนไอ้มี่โบกมือสั่นหัว โนคอมเม้นมันบอก
“ชิส์!ถึงว่า แล้วไปไหนกันมาหละ ถึงออกมาพร้อมกันได้”กูถามไอ้โรม ไอ้จ๊ะหันไปมองหน้าด้วยความอย่างรู้เหมือนกัน กูว่ามันคงอยากรู้ตั้งแต่ที่เห็นแล้วแต่ไม่กล้าถาม เพราะไอ้โรมยังเคืองๆมันอยู่
“เอางานคร๊าบ!”มันลากเสียงยานๆใส่หน้าไอ้จ๊ะแล้วหอมแก้มไปหนึ่งที
“เอามั้งดิ!”ไอ้มี่กระซิบบอกกู มือมันเริ่มอยู่ไม่นิ่งแล้ว เริ่มลูบๆที่หน้าขากูไปมา
“เอาไร มือหรือตีน”กูหันไปถามอย่างกวนตีน
“หึ!ตัวกับหัวใจ”ไอ้มี่พูดแล้วล็อคคอกูเข้าไปชิดหน้ามัน ไอ้มี่เอามือมาปิดปากกูไว้ อ้านิ้วชี้กับนิ้วโป้งให้ห่างกันพอดีปากกูแล้วกดจูบแช่ค้างไว้ กูหลับตาปี๋เลย
“เหี้ย!คนเยอะ!”กูผลักมันออกทันทีที่มันปล่อยมือจากปากกู
“สนที่ไหน เค้าไม่รู้จักเราซะหน่อย”ไอ้มี่พูดได้อย่างน่าตาเฉยมาก ไม่สนว่าคนจะมองหรือไม่ กูนี้ยังใจเต้นแรงอยู่เลย เสียวไอ้มี่จับดูดปากโชว์จริงๆ ดีที่เอามือมาปิดนิดๆหน่อยๆ
“ฮึ้ย!”กูทำเสียงแบบขัดใจแล้วขยับมานั่งชิดกับกับไอ้จ๊ะ แต่ก็ยังโดนไอ้โรมเอามือมายันหัวกูอีก
“กลับบ้านป่ะเนี่ย”กูหันไปถามไอ้โรมมันกำลังมั่วอยู่กับการลงสี พื้นไม้ขนาดใหญ่ เห็นป้ายประกาศหน้าตึกว่าจะมีละครเวทีของคณะ
“กลับ!”ไม่ใช่ไอ้โรมที่ตอบแต่เป็นไอ้มี่แทน
“เสือกๆไม่ได้ถาม”เพราะรู้ว่ามันพูดเล่นเลยไม่สนใจ ถามไอ้โรมอีกครั้ง
“ก็บอกว่ากลับไง คืนนี้นอนบ้าน”และก็เป็นไอ้มี่เหมือนเดิม แต่เสียงคราวนี้จริงจังมากขึ้น จนกูต้องหันไปขมวดคิ้วหน้าบึ้งเป็นคำถาม ก็กูชินที่ทีไอ้มี่มานอนกอดแล้วนี่หว่า
“เรื่องของมึง!”กูพูดอย่างหงุดหงิด ถ้ามันรู้จักกูจริงต้องรู้ว่าตอนนี้กูกำลังไม่พอใจ และควรทำยังไงกูถึงจะหายหงุดหงิด
“ไม่โทรหานะ!”กูเริ่มกำหมัดแล้ว ไม่นอนที่บ้านก็พอเข้าใจนิดหน่อย แต่ไม่โทรหาเป็นนี้เหี้ยไร!!
“เออ!กูจะได้นอนเร็วๆไม่ต้องมานั่งคุยโทรศัพท์ให้กลัวเป็นมะเร็งสมอง!”
“ครับ!งั้นกลับไปเลยมั้ย นี้ก็เย็นมากแล้ว!”ไอ้มี่ถามเหมือนไม่มีอะไรเกิด เป็นห่าไรวะ?!
“ไม่กลับ ยังไงก็คนละทางอยู่แล้วเดี๋ยวกูกลับเอง”เอาดิ บ้ามากูก็บ้ากลับ
“ไม่เป็นไรครับ เพราะเป็นทางผ่านจะไปทำธุระแถวนั่นพอดี”ไอ้มี่พูดนิ่งๆ แต่กูเริ่มจะนิ่งไม่อยู่
“ไอ้มี่! หาเรื่องเหรอมึง!”กูเดินเข้ากระชากคอเสื้อมันทันที คนอื่นๆนี้มองอย่างเดียวไม่พูดอะไร
“ฮ่าๆโรลลี่! หน้าแดงหมดแล้ว”ไอ้มี่จับมือกูที่จับขอเสื้อมันออก แล้วกระชับตัวกูให้ชิดกับน่าอก ทำเอากูงงเป็นไก่ตาแตกเลย นี้มันอะไรวะ
“เหี้ยไร!”กูถามอย่างหงุดหงิด
“ก็แค่หยอกเอง”มันกดหน้ากูลงกับน่าอก แล้วโยกไปมา
“หยอกเหี้ยไร เล่นนะมึง!”กูพูดแล้วผลักตัวมันออก เดินหนีมาที่รถทันที สันดารชอบแกล้งให้โมโห ไอ้ตัวกูก็ใส่ไปซะเต็มที ป่านนี้ไอ้มี่มันคงเข้าข้างตัวไปถึงไหนแล้วเนี้ย ><
“โรลลี่ครับ วันนี้วันที่เท่าไรแล้วครับ”ไอ้มี่ยื่นหน้ามาถามกูที่นอนที่เล่นเอ็มอยู่บนเตียง มันนั่งดูบอลอยู่ที่พื้น
“ถามทำไม”
“ไม่เอา ก็ตอบมาดิว่าวันนี้วันที่เท่าไรแล้ว”ไอ้มี่ดึงคอกูไปถามใกล้ๆ
“19! มีอะไรไหนว่ามาดิ”กูสะบัดมือมันออก แล้วลุกขึ้นนั่งให้ดี ดึงมือไอ้มี่ให้ลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ไอ้มี่ทำหน้างอทันที ที่กูทำเหมือนไม่เดือดร้อนเท่าไร รู้แหละหน่ามันหวังจะให้กูพูดว่าอะไร เหลืออีก 5 วันก็จะถึงวันเกิด
ไอ้มี่ซึ่งตรงกับวันที่กูกับมันครบรอบสามเดือนพอดี
“ชิส์! เคือง!”มันว่าใส่หน้ากู ล้มตัวลงนอนเอาผ้าห่มคลุมโปงหนีกูทันที กูเลยต้องคลานขึ้นนั่งทับบนตัวมัน
“เป็นอะไรอีกแล้ว มึงทำตัวเหมือนผู้หญิงจะมารอบเดือนเลย”กูล้มตัวไปถามมันที่ข้างหู หอมแก้มมันอีก
นิดหน่อย
“อือ หนักนะ! ลงเลย!”มันตะโกนเสียงอู้อี้ เพราะกูกดหน้ามันลงกับหมอน ฮ่าๆ กูชอบเวลาไอ้มี่ทำหน้างอนๆเป็นที่สุด ^^
“หนักจริงอะ งั้นมึงก็อุ้มกูขึ้นเตียงไม่ไหวแล้วอะดิ”กูทำเป็นพูดเสียงยั่วๆแลบลิ้นเลียไปที่ข้างๆแก้มมัน
“ไม่อุ้มแล้ว แต่จับกดกับเตียงเลยละกัน”มันพูดแล้วพลิกตัว จับกูให้นอนลงเปลี่ยนให้มันเป็นคนค่อมตัวกูแทน
“งอนไรกูอีกวะ ไม่ไหวง้อแล้วนะ”กูพูดพร้อมกับโอบรอบคอลงมาให้ชิดหน้ากู
“ไม่ได้งอนแค่เคือง!”กระชากเชียวนะ กูง้อทำเหวี่ยง เดี๋ยวกูเหวี่ยงมั่งมีร้อง สัด!
“เคืองบ่อยจังนะมึงเนี้ย กูไม่ได้ลืมหรอกหน่า ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้”กูพูดแล้วตบที่ไปแก้มมันแรงๆ
“จริงๆนะ”น้ำเสียงไอ้มี่แบบว่าตื่นเต้นมาก ตามันหวานเยิ้มเลย
“เออ!”กูลากเสียงยานๆแล้วลากตัวมันลงมานอนในท่าปกติ
“กูรักมึงที่สุดรู้มั้ย ไอ้โรลลี่!”ทำเอากูอึ้งแดกครั้งแรกเลยนะเนี่ย ไม่ได้โกรธแต่ขำหน้ามันวะ กูเลยให้รางวัลมันนิดๆหน่อยๆ เป็นการส่งท้ายก่อนเจอของจริง ฮ่าๆ
“รักกูให้นานๆนะไอ้จิมมี่ เชี่ย!” กูพูดส่งท้าย ก่อนหลับตาลงเพราะความเหนื่อย โดยมีมันนอนก่อนเหมือน
ทุกคืน
ตอนที่ 18
“มึงๆเย็นนี้ไปทำธุระกับกูหน่อยดิ!”กูหันไปบอกไอ้จ๊ะที่กำลังนั่งลอกการบ้านคณิตอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยมีไอ้ฟ้าคลุมเชิงอยู่ใกล้ๆ
“ไปไหนมึงวะ”ไอ้จ๊ะหันมาถาม แล้วหันไปลอกต่อ
“ไปซื้อของหน่อย” อีกสามวันจะถึงวันเกิดไอ้มี่แล้ว กูยังไม่รู้จะให้อะไรมันเลย ตอนแรกก็กะว่าจะไม่ให้นั่นแหละ แต่ไอ้เจ้าคุณชายมี่มันเสือกทวงถามอยู่ได้ทุกวันน่ารำคาญ
“เออๆก็ได้ๆ แต่ตอนนี้กูขอลอกคณิตก่อน อาจารย์จะเข้าแล้ว”
“มึงเอาไรดีวะ กูเหนื่อยจะเลือก จะคิด จะดูแล้วนะ!”กูเริ่มหันไปโวยวายกับไอ้จ๊ะแล้ว ก็พวกกูเดินกันมาตั้งนานแล้ว ยังไม่เจอของที่ถูกใจที่จะซื้อให้ไอ้มี่เลย
“ประโยคนั่นน่าจะเป็นกูที่พูด สัด!”ไอ้จ๊ะหันมามองค้อนกู
“เออๆนั่นแหละ หิวไหมมึง หาไรแดกกัน”กูชวนไอ้จ๊ะ แต่ตาก็ยังมองหาของไอ้มี่อยู่ ทำไมเรื่องมากแบบนี้วะกู
“เอาดิ!มึงแม่งพากูเดินทั่วห้างแล้ว”ไอ้จ๊ะพูด
“เออๆอย่าบ่นดิ โทษพี่มึงนู้นทวงของขวัญจากกูอยู่ได้ อีกตั้งหลายวันกว่าจะถึง”กูบ่นมั้ง แล้วพากันมาหาของกิน แดกเหี้ยไรกันดีเนี่ย วันนี้ไอ้มี่ซ้อบบาสเลยไม่ได้มาด้วย ถึงไม่ซ้อมกูก็ไม่ให้มา กูเคืองมันอยู่!!
“เหอะๆ ได้ข่าวเมื่อคืนทะเลาะกันไม่ใช่ไง”ไอ้จ๊ะถาม กูเงยหน้ามองหน่อยๆแล้วส่ายหัว
“ไร้สาระ พี่มึงนั่นแหละหาเรื่อง”กูเริ่มใส่อารมณ์ในน้ำเสียงนิดๆ
“หาเรื่องไง ไอ้มี่เนี่ยนะหาเรื่องมึง กูไม่อยากจะเชื่อ”ไอ้จ๊ะถาม มองหน้ากูเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่กูบอก ไม่แปลกหรอกขนาดไอ้โรมพี่ชายกู มันยังไม่เชื่อเลย กูโทรไปฟ้องเป็นที่เรียบร้อย เหอะๆ
“ก็เอออะดิ มึงรู้มั้ยพี่มึงอะนะ ยิ่งกว่าอะไรดีอีก มันคุยกูไม่ว่า พอกูคุยมั้งมีปัญหา!!”กูพูดอย่างหงุดหงิดเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ไอ้มี่โคตรสันดารเลย ><
“คุยกับใคร วันๆกูก็เห็นมันคุยกับมึงคนเดียว”ไอ้จ๊ะถาม
“เออ!มันคุยกับกูคนเดียว แต่คนอื่นที่โทรมาคุยกับมันหละ!!”กูตอบแบบหงุดหงิด ยิ่งคิดยิ่งอยากกัดหน้าไอ้มี่ให้เละไปเลย คนจะได้แม่งไม่สนใจ
“ยังมีอีกเหรอวะ”
“หึ!ยิ่งกว่าอะไรดีอีก ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไรโทรมากันอยู่ได้ แล้วพี่มึงก็เสือกรับด้วยนะ สงสัยอยากโดนตีนกู”
“เฮ้ยใจเย็นๆดิ กูว่าไอ้มี่ไม่ได้คิดไรแล้วแหละ แต่ที่รับเพราะรำคาญเพราะถ้าไม่รับอีพวกนั่นก็โทรมากันอีก”
ไอ้จ๊ะพูดแสดงเหตุแทนพี่มัน
“ก็นั่นไง กูก็คิดแบบมัน แล้วมันมาโมโหกูทำไม ถามหน่อยดิ ถึงจะรับกูก็ไม่คุยนาน”กูสวนไปมั้ง ไอ้จ๊ะ
หน้าเหวอหน่อยๆ
“เอาน่าๆเดี๋ยวกูคุยกับมันให้ แล้วนี้คืนดีกันยัง!”กูส่ายหัว ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด
“ไม่ต้อง!ถ้าเรื่องแค่นี้คิดเองไม่ได้ คบไปก็มีแต่จะทะเลาะ!”
“ไปกันใหญ่แล้วมึง อย่าลืมดิ อีกสามวันครบรอบที่มึงตกลงกับมันแล้วนะเว้ย ไม่รู้สึกสักนิดเลยหรอวะ”ไอ้จ๊ะรู้เรื่องนี้ด้วย เพราะกูเล่าให้มันฟังตั้งแต่วันแรก
“ถ้าไม่รู้สึกแบบที่มึงว่าก็ดีดิ กูจะได้ไม่ต้องมานั่งเจ็บใจแบบนี้!”
“เหอะๆ หึงไอ้มี่เหรอมึง”ไอ้จ๊ะถาม ทำหน้าเจ้าเล่ห์เชียวนะมึง
“ไม่ได้หึง! หวง!”
“คร๊าบๆ กูลืมไปมึงมันขี้หวง ถ้าไอ้มี่รู้มันคงดีใจที่มึงหวงมัน”ไอ้จ๊ะพูดถึงพี่ชายมัน
“ไม่รู้เว้ย! เดี๋ยวกูหมั่นไส้มากๆ ไม่ซื้อให้แม่งแล้วของขวัญเหี้ยเนี้ย”เอาแล้วอารมณ์กูตอนนี้แบบสุดๆแล้ว
ยิ่งวันนี้ไอ้มี่แม่งคลุกอยู่กับอีพี่เพียวทั่งวันด้วย!
“ไม่ซื้อแล้วเอาไรให้มันอะ”
“ก็ไม่ให้ไง ยากไร ไม่เปลืองตังด้วย”กูตอบแบบไม่คิดอะไร
“อ้าวหรอ นึกว่าจะห่อตัวเองเป็นของขวัญ”
“หึ!คิดได้นะมึง”กูพูดแล้วหันมาสนใจอาหารตรงหน้า กินไปก็นั่งนึกว่าจะซื้ออะไรให้ไอ้มี่ดี แต่มันน่าเจ็บใจจริงๆนะ เมื่อคืนไอ้มี่หาเรื่องกูมากถึงมากที่สุด แทบจะชกกันเลยด้วยซ้ำ
“ไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับมาป่านนี้!!”เสียงไอ้ตัวคนที่ทำให้กูโมโหอยู่ทั่งวันไง เพิ่งจะโผล่หน้ามาเนี่ยนะ
สภาพมาตัวเปียกหัวเปียกมาเลย
“ไปกับไอ้จ๊ะมา แล้วมาทำไมเนี้ยไม่กลับบ้าน!”กูถาม แล้วเดินผ่านมันไปเปิดประตูบ้าน แม่กูนี้เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยอยู่ติดบ้านเลยเว้ย มีกิ๊กเหรอวะ กร๊าก
“คิดถึงดิ ถามได้ วันนี้ทั่งวันไม่เห็นหน้าเลย”มันเดินมากระแทกไหล่กูแล้วเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมากิน
“ช่วยไม่ได้ มึงไม่เสนอหน้ามาหากูเอง”กูพูด เดินเข้าบ้านมา โยนกระเป๋านักเรียน ถอดเสื้อ ถอดกางเกง ให้เหลือแค่บ็อกเซอร์กับเสื้อกล้าม
“แล้วทำไมไม่ไปหาหละ ก็รู้ว่าวันนี้ไม่ว่าง”มันพูดเสียงงอนๆ ดึงกูให้ลงมานั่งตักบนโซฟาหน้าโทรทัศน์
“ไม่อยากไป กูเบื่อดู!”กูพูดแล้วกดเปิดโทรทัศน์
“เบื่อดูใคร ใจร้ายวะ”มันว่ากูเสียงตัดพ้องอนๆ กูนี้ซิต้องเคือง จะให้กูไปนั่งดูมึงกับอีพี่เพียวนั่งอี้อ๋อกันหรือไง
ก็รู้ว่าเป็นงานของโรงเรียน แต่กูหงุดหงิดเลยไม่ไปดูแม่งเลย เหอะๆ
“เออ!กูมันใจร้าย งั้นก็กลับบ้านมึงไปเลย เดี๋ยวจะโดนใจร้ายอย่างกูกระทืบหน้าให้!”
“โอ๋ๆ ไม่เอาครับ พี่ล้อเล่นเอง วันนี้พี่ไม่ยุ่งกับเพียวเลยนะ ไอ้เบสมันก็อยู่ด้วย”ไอ้มี่พูด กูว่าไอ้พี่เบสนี้นิสัยพอๆกับกูเลย แม่งโคตรเปรี้ยวอะ ตัวนิดเดียวแต่ซ่าส์สัด! เห็นหน้าหวานๆแบบนั่นก็เหอะ ไอ้มี่บอกโมโหขึ้นมาโหดอย่างพี่เสือยังเอาไม่อยู่เลย
“แล้วไง ถึงพี่เบสจะอยู่ แต่ถ้ามันอยากจะเข้าใกล้มึง คิดว่าจะห้ามได้!”กูหันไปถามเสียงห้วน คือตอนนี้กูนั่งบนตักมันหันหน้าดูโทรทัศน์
“ไม่เอาน่า พี่ไม่คิดอะไรกับเพียวจริงๆ ลี่อย่างอนนะ ดูดิคิ้วผูกโบว์แล้ว!”มันว่าเอานิ้วมานวดๆระหว่างคิ้วกู แต่กูปัดออกด้วยความหงุดหงิด
“หึ!”
“เชื่อใจพี่นะ พี่ไม่สนซะอย่างใครก็ทำอะไรไม่ได้”
“แล้วถ้ากูเผลอตบมันหละ มึงจะเข้าข้างใคร”กูถามออกไปแบบวัดใจ อยากรู้เหมือนกัน ไม่ได้คิดจะทำจริงๆหรอกแต่ถ้าไม่ไหว บ้ามากๆไอ้โรลลี่สวนไม่ยั้งแน่
“เหอะๆ อย่าตบเลยนะ ถ้าโรลลี่ตบเพียวตายแน่”มันทำแหยะๆ
“เป็นห่วงเหรอมึง ไปคบกันเลยมั้ย”กูเริ่มพาลขึ้นมาอีกนิด
“ไม่คบคร๊าบ จะคบกับคนนี้คนเดียว ไม่เอาคนอื่นนนน”มันพูดแล้วกดมาจมูกมาที่แก้มกูแรงๆ
“ไม่ต้องมาหอม เหม็นเหงื่อกลับบ้านไปอาบน้ำเลยไป”กูพูดแล้วลุกขึ้นจากตักมัน แต่ไอ้มี่ไม่ยอมปล่อยมือ แถมยังส่งสายตาวิบวับให้กูอีก
“ไม่กลับนอนนี้ อาบน้ำให้หน่อยดิ วันนี้เหนื่อยโคตร!”มันพูด เอาหน้ามาถูๆที่แขนที่มือกู ยกขาขึ้นมาเกี่ยวเอวกูไว้ด้วย ชักเอาใหญ่แล้วไอ้มี่
“ง่อยแดกเหรอ สาด อาบเองเป็นบ้างมั้ยย”กูก้มลงไปตะโกนใส่หูมัน มันเลยจับกูล็อคคอ ดึงตัวกูลงไปนอนบนโซฟา แล้วขึ้นคล่อมกูอย่างรวดเร็วระดมหอมแก้มกูอย่างบ้าคลั่ง ตบยังไงก็ไม่หยุด กูจะตายแล้วไอ้ห่ามี่!
“ชื่นใจๆ เอาอีกๆ หอมๆ”มันพูดเหมือนเด็กได้ของเล่น แล้วก้มลงมาระดมหอมแก้มกูอีกครั้ง ตายๆงานนี้กูเจ็บหน้าแน่ๆ
“อ๊ากๆ พอได้แล้วกูร้อน”กูตะโกนอย่างสุดเสียง ใช้เท้ายันเข้าที่ท้องไอ้มี่อย่างแรง ได้ผลมันลงนอนจูบพรหมเป็นที่เรียบร้อย
“เจ็บนะ!โรลลี่!”โวยวายใหญ่แล้วไอ้มี่ แต่กูไม่สนลุกขึ้นโยนหมอนใส่หน้ามันอีกครั้ง ก่อนจะเดินขึ้นห้อง
“ชักช้าอาบเองนะ! ให้ว่อง!”กูพูดเสียงดัง ไอ้มี่วิ่งมากอดกูด้วยความเร็วสูง ยิ่งนับวันกูกับไอ้มี่เล่นแรงกันฉิบหาย
“ไงมึง เคลียร์กันได้ยัง”ไอ้จ๊ะถามกูหลังจากเรียนคาบแรกจบไป ไอ้นี้ขี้เสือกจริงเว้ยเฮ้ย!
“เคลียร์ไร ไม่มีให้เคลียร์”ไม่ได้จะกวนตีน แต่กูไม่มีอะไรจะเคลียร์จริงๆนี้หว่า
“กวนตีนนะสัด! วันนี้จะไปดูมันซ้อมมั้ย”ไอ้จ๊ะถามอีก
“นั่นดิ!เมื่อวานเฮียถามกูตลอดเลย ว่ามึงไปไหน ทำไมไม่มาหา”ไอ้แชมป์พูด ไอ้มี่กับไอ้แชมป์ต้องไปซ้อมงานแสดงของโรงเรียนที่จะจัดขึ้นเร็วๆนี้ พวกนี้มันเป็นพวกที่ได้ดาวเดือนของแต่ละรุ่นละชั้น
“หึ!ถามหากู แต่ไม่มาหากู”กูพูดแบบประชดๆ ไอ้พวกนี้พร้อมใจกันแบนปากใส่ ไอ้จ๊ะหนักหน่อยมีผลักหัว เดี๋ยวกูให้ไอ้โรมจัดการเลยแม่ง
“ไอ้เด็กขี้ใจน้อยเอ้ย!”ไอ้นุพูดขำๆ
“ไอ้โรลลี่ ไอ้จ๊ะ! เที่ยงนี้ไปซ้อมการแสดงที่โรงยิมด้วย!!”เสียงไอ้ฟ้าดังมาตั้งแต่หน้าห้อง กูกับไอ้จ๊ะพร้อมกันส่ายหัว ปฏิเสธก็แล้ว โวยวายก็แล้ว แต่ไอ้ฟ้าไม่ยอมจริงๆ กูขู่ยังไงก็ไม่ยอม ซ้ำมันกับเพื่อนในห้องยังจะนัดแนะกันคว่ำบาตรกูอีก ถ้ากูกับไอ้จ๊ะไม่ลงประกวด
“โหย!ไรวะ งานก็อีกนาน รีบซ้อมไปไหน ไม่เอา!!”กูโวยวายก่อนคนแรก ไอ้ฟ้าส่ายหัวแล้วเดินมายืนตรงหน้าพวกกูสองคน
“อีกสองอาทิตย์แล้วค่ะ กะเทย!”ไอ้ฟ้าพูดเต็มๆหน้ากู
“กะเทยหน้ามึงดิ สัด!”ไอ้จ๊ะลุกขึ้นด่า แล้วผลักไหล่ไอ้ฟ้าจนเซไปเลย
“เชอะ! ไม่รู้ ไม่สน ยังไงวันนี้พวกมึงสองคนก็ต้องไปซ้อม เพราะว่าวันนี้ พี่จิมมี่สุดหล่อ กับพี่เสือสุดเท่ห์จะมาซ้อมให้!”ดังฟังชัดกว่าที่ไอ้จ๊ะด่าอีก แต่กูนี้เซ็งหนักกว่าเดิมอีก เอาไอ้มี่มาซ้อมแล้วกูจะได้ซ้อมมั้ย ?!
“วู้วๆ เด็กใครมาครับ เด็กใครมา ต้อนรับหน่อย วู้วๆ”เสียงไอ้พี่โค้กโห่ลั่นโรงยิมทันที่ที่เห็นพวกกูเดินเข้ามา
อยู่กับครบเซ็ต พวกไอ้พี่ไผ่ก็อยู่ งานนี้กูอายไม่รู้จะยังไงแล้ว
“โห่หาพ่อมึงเหรอสัด! สนุกนักนะเวลาคนอื่นทำเรื่องน่าอายเนี้ย”เสียงไอ้เตี้ยพี่เบสด่าขึ้น หน้างี้พอๆกับกูเลย หงิกงอไปสภาพอารมณ์ ท่าทางจะโดนบังคับมาเหมือนพวกกู ไอ้มี่พอเห็นหน้ากูก็ยิ้มแป้นกวักมือเรียกไหวๆ
“ฮ่าๆ ช่วยไม่ได้วะ พวกมึงอยากเกิดมาหน้าตาแบบนี้ทำไม ฮ่าๆ”ไอ้พี่โค้กไม่แม้แต่สำนึก ยังตั้งหน้าตั้งตากวนตีนต่อไป
“ไงมึง โดนกับเค้าด้วยหรอวะ ไอ้เหี้ยน้องโรลลี่!’ไอ้พี่ฝิ่นเวรเดินเข้ามาตบบ่ากู
“อย่าพูดมากดิ แล้วมาทำไมกันเยอะแยะเนี้ย ว่างกันหรอสาดดด”
“ก็ว่างดิสาด ไอ้เหี้ยจิมเด็กเหี้ยนี้กวนตีนเอามันทำเมียไมเนี้ย”อ้าวๆกูยังไม่ใช่เมียไอ้มี่เหอะ!
“ใครเมีย!มึงอย่ามั่วนะ ไอ้พี่ฝิ่น!”กูโวยวายทันที
“โอ๊ะๆ ไอ้จิมแม่งอ่อน คบมาตั้งนานยังไม่ได้โรลลี่อีก ไม่มีน้ำยาหรอมึง”ไอ้พี่ฝิ่นหันไปถามไอ้มี่แล้วยักคิ้วกวนตีนไปให้ ได้ผลโดนไอ้มี่ซัดกะบาลเน้นๆ สมมัน!
“รู้ดีไปแล้ว ไอ้เหี้ย หุบปากไป!”ไอ้มี่ว่า เดินมาจูงมือไปนั่งลงใกล้ๆ
“หึ!อย่าไปสนใจไอ้ฝิ่นมัน กินข้าวยังครับ”ไอ้มี่ก้มหน้ามาถามกูแอบหอมแก้มกูไปหนึ่งฟอดใหญ่ มึงเคยอายกับใครเค้าบ้างมั้ย ?!
“อยู่ทำไมไม่กิน มึงอ่ะ!?”
“โหย เห็นแก่ตัววะ พี่ยังไม่กินเลย หิวจนไส้จะขาดแล้ว อุ๊บ!”กูหมั่นไส้ปากมัน เลยเอาขนมปังที่ซื้อมาให้ยัดปากมันแม่งเลย รู้แหละน่าว่ามันยังไม่กินข้าวเที่ยง
“กินไปเงียบๆเลยมึง ปากดีตลอด เอานี้น้ำกับนม”กูส่งของที่ซื้อมาทั่งหมดให้มัน ยิ้มแก้มแตกเลยนะ
ไอ้ควายมี่^^
“ไงมึง!เพิ่งจะโผล่หัวมา หายไปไหนมาวะ”เสียงไอ้จ๊ะทักไอ้เนมที่นั่งพิงหลังพี่เสืออยู่
“ไม่สบายนิดหน่อย”ไอ้เนมตอบหน้าแดง
“เป็นไรไม่สบายหรือว่า”กูชะโงกหน้าไปถามแบบล้อๆ ได้ผลไอ้เนมหน้าแดงมากกว่าเดิม พี่เสือหันมายักคิ้ว
ให้กู
“อะไรๆ พี่โรลอย่ามาแซว เนมไม่สบายจริงๆเหอะ เชอะ!!”แรด!ไอ้เนมแรด มีมาสะบัดหน้าถ้าไม่น่ารักจริงๆ
กูมีด่า
“ตอแหลมาก ตั้งแต่ได้ผัวเป็นตัวเป็นตนแรดมากกก”ไอ้จ๊ะล้อแล้วโยกหันไปเนมแรงๆ
“พี่จ๊ะอ่ะ! งอนวะ!”
“เหรอคร๊าบ”ไอ้จ๊ะยังไม่หลุดล้อเลียน
“อ้าวๆ มากันครบแล้วใช่มั้ยค่ะ อย่างที่น้องๆรู้กันว่าอีกสองอาทิตย์โรงเรียนเราจะจัดงานใหญ่ ซึ้งปีนี้เด็กนอกก็เข้ามาชมงานได้ ฉะนั่นทุกอย่างจะต้องดีที่สุดใช่มั้ยค่ะ!”เสียงพี่น้ำ หญิงเปรี้ยวซ่าส์หมายเลขหนึ่งของโรงเรียน
ผู้ซึ่งสามารถคุมพวกไอ้มี่ได้ ไอดอลตัวอย่างความโหดของฟ้ามันเลย ดีกรีความสวยถึงดาวโรงเรียนเลยนะ
พวกมึง
“ทราบครับ! คือมึงพูดหลายรอบแล้ว มีไรพูดมาเลย!”พี่เสือพูดขึ้นนิ่งๆ พี่น้ำหันมาแบนปากใส่ ก่อนชี้นิ้วมา
ทางกู ไอ้จ๊ะ ไอ้เนม และคนอื่นที่โดนส่งมา
“ทำไม ชี้หน้าโรลลี่กูทำไม!”ไอ้มี่ถามขึ้น
“มากไปแล้วครับ ไอ้เหี้ยจิมมี่ เด็กมึงแสบขนาดนั่นใครจะกล้าทำอะไร”ไอ้พี่ฝิ่นพูดมาก ไอ้มี่จะเถียงกลับแต่พี่น้ำขัดขึ้นมาซะก่อน
“พูดมากน่ารำคาญ! คืองี้ค่ะ กูจะให้พวกมึงที่ได้ปีที่แล้ว เทรนเด็กปีนี้ที่จะลงแข่ง!”พี่น้ำพูดพวกกูมองหน้ากันพรึบพรับ อะไรอีกวะ งานแค่นี้ทำไมต้องมีคนมาเทรนให้ด้วย แต่พวกกูขัดอะไรไม่ได้ต้องทำตามที่พี่น้ำบอก
อยากบอกว่าเป็นอะไรที่กูเกลียดมาก เหมือนจะง่ายแต่ไม่ง่าย ไหนจะต้องมีบทพูดหน้าเวทีอีก ดีนะของกูไอ้มี่เป็นเทรนเอง เลยงอแงได้ตามสะดวก ฮ่าๆ
“โรลลี่ถ้าวันนี้ยังเดินเล่นๆแบบนี้ไม่ต้องกลับบ้านนะ!!”เสียงไอ้มี่ตะโกนเหนือหัวกู เห็นไหมเหมือนที่กูบอดเลย ชิส์ ก็คนมันทำไม่เป็นนี้หว่า เหี้ย!
“พี่เสือ! เนมเหนื่อย!ไม่เดินแม่งแล้ว!”ไอ้เนมนี้พอๆกับกูเลย ทั่งกลิ้งทั่งนอน โยกโย้ยังไงพี่เสือก็ไม่ปล่อย
“อย่ามีปัญหา ลุกขึ้น! เดี๋ยวคืนนี้นวดให้!”ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือลืมตัวตะคออกมา แต่พวกกูที่ได้ยินโห่แซวลั่นไปแล้ว ไอ้เนมหน้าแดงแปร๊ด ผิดกับพี่เสือไม่แสดงอาการอะไร แค่ยิ้มมุมปากอย่างเดียว
“หึหึ!พี่เสือหล่อเนาะ มึงว่ามั้ย”กูถอยหลังไปถามไอ้มี่ ตากำลังมองหน้าพี่เสืออยู่ เท่ห์มากอะ เหมาะแล้วกับ
ไอ้เนม
“นิสัย!”ไอ้มี่ว่ากูเสียงดัง ผลักหลังกูอย่างแรงเลยอะ มากไปแล้วๆ ไอ้นี้กับเพื่อนก็คิด สัด!
“ไอ้ควายมึงขี้งอน! นั่นพี่เสือนะ!”กูเดินไปนั่งลงข้างๆมันแล้วกัดไปที่บ่าไอ้มี่อย่างแรง
“เหอะ!”มันทำเสียงใส่กู จับดูดปากโชว์เลยแม่ง ><
“งอนกูมากๆ พรุ่งนี้อดกูนะมึง”กูกระเสียงกระเซ้าที่ข้างหูมันไอ้มี่หันมายิ้มแป้นทันที คว้าข้อมือกูแล้วลากมาที่ห้องแต่งตัวผลักกูชิดติดกำแพงแล้วก้มลงมาจูบแบบลืมตายกูกับไอ้มี่แลกลิ้น กอดรัดฟัดเหวี่ยงเหมือนไม่ได้เจอกันมานานทั่งที่ก็เป็นแบบนี้เกือบทุกคืนที่นอนด้วยกัน

kamaji

ขอบคุนคราบ

dfredf120

ขอบคุณครับ

ton521

ขอบคุนครับ

harain15

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

dung

ขอบคุณมากๆครับ

GBOMK

ขอบคุนคับ

gigusa

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ {:sm-52:}

doltae

ขอบคุนคราบ

cielsweet2532

ขอบคุณค้าบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนนะครราฟ

kiloay

ขอบคุน น๊ ครับ

Kwu_y

ขอบคุณครับ

Ikunpalm

ขอบคุณคราฟฟฟฟ

thong_18

ขอบคุนคราบ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ