รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 35- 36}

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อีกรอบนะ ยังไม่อิ่มเลย”ไอ้มี่พูดแล้วตัวขึ้นคร่อมกูอีกครั้งมันขยับที่ช่วงล่างเบาๆเพื่อปลุกอารมณ์กูให้ลุกขึ้นมาอีกครั้งแล้วกูเสร็จมันอีกครั้ง และอีกหลายๆครั้ง
ตอนที่ 35
“ไงมึง เมื่อคืนไม่เกรงใจกูเลยนะ”เสียงไอ้จ๊ะแซวกูแต่เช้าทันทีที่เห็นหน้า
“อะไร เมื่อคืนอะไร?!”กูก็แอ๊บโง่สุดฤทธิ์ จริงๆวันนี้แทบไม่อยากตื่นเพราะว่ายังง่วงอยู่ ก็เมื่อคืนกว่าจะนอนก็เกือบเช้าแต่วันนี้มีสอบขี้เกียจขาด
“อย่ามา กูไม่ได้โง่นะ ห่า!”
“เหอะ! เคยทำก็บอกมาเหอะถึงรู้ว่าเป็นอะไร”กูแซวกลับมั่ง
“สัด! แล้วนี้พี่กูไปไหน เพลียหรือไง”ไอ้จ๊ะถามเดินมานั่งลงข้างๆกู อาหารถูกมันจัดการเรียบร้อยแล้ว เห็นยังงี้ๆก็ได้เรื่องเหมือนกันนี่หว่า ดีแล้วพี่กูจะได้สบาย กร๊ากก
“ใครกันแน่ที่ควรจะใช้คำนั้น พี่มึงแต่งองค์อยู่ด้านบนนู้น เดี๋ยวลงมา”กูพูดแล้วตักข้าวต้มไก่เข้าปาก ไม่รู้ว่าเพราะหิวด้วยหรือเปล่าจึงรู้สึกว่าอร่อยมากเป็นพิเศษ
“อ่ะนะ เดี๋ยวพี่มึงมา รอเจอมันด้วย”ไอ้จ๊ะบอก กูพยักหน้าเข้าใจ กำลังอยากเจอไอ้โรมอยู่พอดี นั่งกินไปเรื่อยๆไอ้มี่ก็เดินตัวหอมลงมา ตั้งท่าจะหอมเลยแต่ไอ้โรมเดินเข้ามาซะก่อน หน้ามึงบึ้งตึงมากไปโกรธอะไรใครมา
ไอ้พี่ชาย
“ไอ้น้องมานี้ดิ!”ไอ้โรมเรียกกูเสียงห้วน กูหันไปมองหน้าไอ้จ๊ะ มันส่ายหัวแล้วหันไปแลบลิ้นใส่ไอ้โรม
“ไปไหนมา ไม่โทรหากูเลยนะ!”กูปฏิบัติการง๊องแง๊งใส่มันทันที มันไม่พูดอะไรลากออกกูมาคุยที่รถ
“เป็นอะไรหรือเปล่า”ไอ้โรมถามน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับลูบหัวกูไปมา มันคงรู้เรื่องแล้วใช่มั้ย? ดีกูจะได้ไม่ต้องเล่าให้เจ็บอีกครั้ง
“หึ!เสียใจ จุก อึดอัด บอกไม่ถูก แต่ตอนนี้หายแล้ว”กูพูดแล้วเอนตัวไปซบที่หน้าอกมันกอดเอวมันไว้แน่นๆ
“ร้องไห้หรือเปล่า”กูพยักหน้า บี้หน้าลงกับอกมัน
“ให้กูช่วยมั้ย?”ไอ้โรมถามเบาๆ มือก็ยังลูบหัวกูอยู่
“ไม่ต้อง ไม่ได้เป็นไรแล้ว หายแล้ว”
“แน่นะ”มันถามย้ำอีกครั้งแล้วตบที่หลังกูแบบไม่แรงนัก
“ก็เออดิ กูไม่ใช่เด็กขี้ร้องซะหน่อย”
“เออๆ งั้นก็ดูแลตัวเองด้วย ช่วงนี้กูงานเยอะเลยไม่ค่อยกลับบ้าน นี้ก็เพิ่งทะเลาะกับเพื่อนมึงเนี่ย”ไอ้โรมพูด กูเงยหน้ามองมันทันที ถึงว่าดูหน้าตาเซ็งๆ
“ทำไม อีกแล้วอ่ะ ?”
“ก็เรื่องมึงนั้นแหละ”ไอ้ตอบเซ็งๆ
“อ้าว! ไหงั้น เรื่องกูไปเกี่ยวไรด้วย”กูถามอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็พอจะเดาได้หน่อยๆ
“ตอนแรกๆ ก็ไม่ทะเลาะหรอก แต่แม่งคุยไปคุยมา เสือกของขึ้นเลยมีเรื่องไง”
“หึ! จริงๆเลยนะ”กูพูด รู้เลยว่าทำไมถึงทะเลาะกัน ก็ไอ้จ๊ะมันก็ต้องเข้าข้างไอ้มี่ ส่วนไอ้โรมมันก็ต้องพูดเข้าข้างกูเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ก็พี่น้องกันหนิ
“เออๆ ไม่ต้องพูดมาก มึงไม่เป็นไรกูก็โอเคแล้ว!”ไอ้โรมพูดแล้วจูงมือกูเข้ามาในบ้านเหมือนเดิม ไอ้สองสี
พี่น้องมันหันมามองเป็นตาเดียวกัน แต่ไม่มีใครถามอะไรออกมา
“เอาโทรศัพท์มาดิ ของพี่แบ็ตหมด”เสียงไอ้โรมพูดกับไอ้จ๊ะ กูกับไอ้มี่มองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมาเบาๆก็ดูหน้าไอ้จ๊ะดิ หงิกงอขนาดนั้น
“ของตัวเองก็มี นิสัย!ชอบมาเอาของคนอื่น!”ไอ้จ๊ะด่าแต่ก็ยอมโยนโทรศัพท์ไปให้
“ก็ลืม เมื่อคืนคุยกับใครล่ะที่แบ็ตหมดอ่ะ จ๊ะเอาไปชาร์ตให้พี่นะ เดี๋ยวเย็นนี้ไปรับ”ไอ้โรมพูดแล้วเดินมานั่งลงข้างๆไอ้จ๊ะ สะกิดจะกินอันนู้นอันนี้  เป็นง่อยหรือไงว่ะ
“ไปแล้วนะ”กูหันไปบอกไอ้โรมอีกครั้ง มันพยักหน้าแล้วเดินไปหาไอ้จ๊ะที่ยืนหน้าหงิกอยู่ข้างหลัง
“หันไปทางอื่นดิ”มันหันบอกกูกับไอ้มี่ พวกกูมองหน้ากันแล้วเดินมาขึ้นรถปล่อยให้ไอ้สองคนมันคุยกัน
ไปก่อน
“มึงอย่าให้มันมากนักดิ เป็นโรคหรอ ห่า!”กูหันไปด่าไอ้มี่อย่าหงุดหงิด ขึ้นรถมาปุ๊บแม่งก็ตั้งหน้าตั้งตาลูบขากูอยู่ได้ รู้ว่าขากูสวยเนียนน่าลูบ แต่ไม่ต้องลูบบ่อยได้มั้ย?! กูเสียว
“โหยไรว่ะ นิดๆหน่อยๆเอง จูบอวยพรหน่อยดิ วันนี้มีสอบคาบแรกเลย”ไอ้มี่พูดอ้อนๆส่งสายวิ้งๆมาให้จนกูหมั่นไส้ เลยก้มลงไปกัดที่ริมฝีปากมันอย่างแรง
“พอใจยัง ทำให้ได้ด้วย กูไม่มานั่งรอแก้ศูนย์นะถ้าตกอ่ะ”
“ระดับไหนแล้วโรลลี่ รู้มั่ง ไม่มีตกครับ น่ารักจริงๆ”มันก้มมาหอมแก้มกูอีกครั้ง ก่อนหันกลับไปนั่งปกติ
เพราะไอ้โรมเดินจูงมือไอ้จ๊ะมาขึ้นรถ ท่าทางจะยังเคลียร์ไม่ได้ เห็นไอ้จ๊ะยังหน้าบึ้งเหมือนเดิม
“จ๊ะอย่างอแง เย็นนี้ไปรับ ครับ!”ไอ้โรมพูดเสียงเข้มก่อนจับยัดไอ้จ๊ะเข้ามาในรถ
“……………..”ไอ้จ๊ะเงียบสะบัดหน้าขยับไปนั่งชิดกระจกอีกด้าน
“รู้เรื่องนะ เที่ยงโทรหา”ไอ้โรมพูดแล้วปิดประตู เดินกลับไปที่รถมัน กูกับไอ้มี่มองหน้ากันแล้วถอนหายออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เพราะทั่งกูและไอ้มี่ก็รู้นิสัยไอ้โรมกับไอ้จ๊ะดี เหมือนไอ้โรมเงี๊ยะเหมือนจะใจดีแต่เอาเข้าจริง
ไม่รู้เรื่องมากๆก็โดนไป ส่วนไอ้จ๊ะลูกคนเล็กเกิดมาโดนตามใจมาตลอด
“ไปเว้ยมึง ทำหน้าให้มันดีๆดิ”กูพูดแล้วเดินกอดคอกับไอ้จ๊ะมาที่โต๊ะประจำ มีไอ้แชมป์นั่งสัปหงกรอยู่แล้ว เดี๋ยวนี้ไอ้นุไม่ค่อยจะมาเช้าๆแบบเมื่อก่อนเพราะต้องไปรับไอ้เตี้ยพี่เบสที่บ้านมาโรงเรียนด้วย
“พี่มึงนะ!...ระวังกูจะนอกใจแม่งเลย!”ไอ้จ๊ะพูดอย่างหงุดหงิด กระแทกตัวลงไปนั่งข้างๆไอ้แชมป์ที่สลบไปกับความฝัน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าถ้าง่วงขนาดนี้ทำไมยังจะเช้าๆอีก
“อ้าว!...นอกใจไอ้โรม หาเรื่องตายหรอมึง”
“แล้วไง…พี่มึงอ่ะทำนิสัยตลอดเลย ไหนมึงบอกว่ามันรักกูไง ห่า!”ไอ้จ๊ะหันมาถามกูอย่างหงุดหงิด
“เฮ้ย…นี้พวกมึงทะเลาะกันมาแน่เนี่ย ไหนไอ้โรมบอกว่าแค่เรื่องกูกับไอ้มี่ที่เถียงแล้วนี้อะไร มันทำอะไรให้มึงน้อยใจ” กูถามแล้วจับไอ้จ๊ะให้หันหน้ามองจ้องตากับกู
“ไม่รู้! ช่างแม่งมันไม่สนใจกูก็ช่างแม่ง มีหลายคนจะตายที่สนใจกู”ปากบอกว่าไม่ แต่สีหน้าและแววตามึงนี่โคตรจะเคืองไอ้โรมเลยนะ
“เฮ้ยๆ เอาดีๆดิตกลงไอ้โรมกู ทำอะไรให้มึงไม่พอใจ”
“หลายเรื่องเลยพี่มึงอ่ะ เอ๊ะอะขู่ เอ๊ะอะตะคอกตลอด เบื่อก็บอกกันมาตรงๆก็ได้ ไม่ต้องทำแบบนี้ สัด!”ไอ้จ๊ะพรั่งพรูออกมาจนกูอึ้ง แอบเห็นมาเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างเร็ว
“ไม่อ่ะ…ไอ้โรมไม่เบื่อมึงแน่นอน มันรักมึงจะตาย แต่ด้วยนิสัยมันที่เป็นแบบนั้น อีกอย่างช่วงนี้มันก็เรียนหนักอาจจะเครียดหรือเปล่า”กูพยายามพูดให้เป็นกลางที่สุด เดี๋ยวไอ้จ๊ะจะหาว่ากูเข้าข้างพี่ตัวเอง
“ไม่รู้…กูไม่ไหวขึ้นมาบ้างนะ ไม่ไว้หน้าแม่งแล้ว ไม่สนจริงๆด้วย!”
“เฮ้ย!...ใจเย็นๆดิ ตอนนี้มึงน้อยใจมันอยู่ เดี๋ยวนี้เย็นนี้มันมารับ เดี๋ยวกูจัดการให้”กูพูดแล้วตบไหล่ไอ้จ๊ะให้ใจเย็นๆ  เพราะดูท่าทางจะน้อยใจมากๆด้วย
“ไม่เอา ไม่ต้อง ปล่อยแม่งไว้แบบนี้แหละ”
“มึงอยากเลิกกับพี่กูหรอ ถึงพูดแบบนี้”กูถามออกมาตรงๆ มันหันมามองหน้ากูแล้วถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด
“เหอะ! คนอย่างกูถ้าจะเลิกจริงๆ ไม่ต้องรอหรือทนอะไรทั้งนั้น ไม่พอใจก็เลิกได้ ถ้าอยากจะเลิกจริงๆ!”โอเคกูเข้าใจความหมายที่ไอ้จ๊ะพูดแล้ว ตอนนี้มันแค่น้อยใจ เพราะไอ้โรมไม่ยอมตามใจเหมือนกับคนอื่นๆทำ
“แล้วจะเอาไง?! ถ้ามึงไม่พูดมันก็จะเป็นแบบนี้ต่อไป”
“แล้วมึงจะให้กูทำไง ไปโวยวาย ง๊องแง๊งใส่หรือไง หาเรื่องให้มันด่ากูดิ”
“ไม่ใช่! กูไม่ได้ให้มึงไปทำแบบนั้น โอเคเดี๋ยวกูจัดการเอง แต่มึงไม่ต้องคิดมาก ไอ้โรมมันรักมึงจะตาย แต่แค่แสดงออกไม่ค่อยเก่ง เข้าใจมันหน่อยนะ”กูบอก แอบสงสารไอ้จ๊ะเหมือนกัน มันเคยเจอแต่คนที่แสดงออมาตรงๆแล้วมาเจอประเภทไอ้โรมเข้าไปเลยปรับไม่ค่อยได้
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้น แต่กูแค่อยากให้มันตามใจกูเหมือนเมื่อก่อนบ้าง ไม่ดุหรือขัดใจกูบ่อยๆเหมือนตอนนี้”ไอ้จ๊ะก้มหน้าก้มตาพูดเสียงอ่อยๆ
“หึ!แล้วอะไรที่มึงว่ามันไม่ตามใจมึง เพราะกูเห็นไอ้โรมตามใจมึงมากกว่าใครๆเลยนะ”
“ก็…ไม่รู้ ก็…ทุกอย่างอ่ะ เหมื่อนเมื่อเช้าเงี๊ยะมันบอกว่าจะมาส่งกู แต่พอมันรู้ว่าไอ้มี่อยู่บ้านมันก็ไม่ยอมมาส่ง เมื่อคืนมันก็กดตัดสายใส่กูด้วย!! มึงก็รู้กูไม่ชอบ เหี้ย!!”ตอนนี้กูโคตรอยากจะหัวเราะไอ้จ๊ะจริงๆ นี่ถ้าไอ้โรมมันมาได้ยินมันคงลากกลับบ้านไปแล้วแน่นอน
“คิดมากว่ะ ก็มันบอกแล้วไงว่าแบ็ตหมด สายมันก็ตัดดิ ส่วนเรื่องเมื่อเช้ามันคงเห็นว่ากูอยู่ด้วยมั้งเลยให้มาด้วยกัน ไม่ใช่ไม่อยากมาส่งมึงซะหน่อย”กูพูดปลอบ
“ไม่รู้! กูไม่สน ตอนนี้กูเคือง คอยดูนะ กูจะไม่ชาร์ตโทรศัพท์ให้โทรมาแม่งไม่ติดเลย”ไอ้จ๊ะพูดอย่างเอาแต่ใจกัดปากตัวเองจนแดงไปหมดแล้ว
“มันโทรหามึงไม่ติด เจอกันตอนเย็นก็มีเรื่องอีก กูบอกแล้วมึงไม่พอใจ มึงบอกมันไปเลย กับมึงไอ้โรมยอมทุกอย่างเลยกูจะบอกให้!”กูพูดแล้วตบหัวไอ้จ๊ะแบบหมั่นไส้  ถึงไอ้โรมจะดุๆปากหนักไปหน่อย แต่ถ้าไอ้จ๊ะพูดหรือขออะไรมันทำให้ แต่อาจจะไม่เหมือนคนอื่นหน่อย
“เหอะ!พอเลิกพูดเลย แล้วนี้ไอ้นุก็ยังไม่มาอีก เดี๋ยวนี้แม่งมีเมียแล้วสายตลอด”ไอ้จ๊ะแถไปเรื่องอื่นทันที
“ปากดีมึงไปแซวมัน”ไอ้แชมป์เงยหน้าพูดเสียงงัวเงีย เมื่อกี้ที่พวกนั่งคุยไอ้ห่านี้นั่งหลับ มาโรงเรียนเช้าๆเพื่อมานอนกับมาลอกการบ้านส่ง
“เนม! วู้วๆ! ไอ้น้องเนมโว๊ย!”กูตะโกนเรียกไอ้เนม มันได้ยินแต่ไม่ยอมเดินมาหา มองหน้ากูแล้วสะบัดหน้าหนี กูงงทันทีเป็นไรของมันว่ะ
“มึงเห็นไอ้เนมมันทำเมื่อกี้มั้ย?!”กูหันไปถามไอ้จ๊ะ มันก็พยักหน้า
“เป็นไรว่ะ ไอ้เนมมานี้ดิ! เนม!”คราวนี้ไอ้จ๊ะตะโกนเรียกมั่ง แต่มันก็ยังไม่ยอมเดินมาหา กูเลยต้องเดินไปหาเอง อยากรู้ว่าเป็นอะไร ทำท่าทางเหมือนงอนกูอยู่เลย
“เป็นไรมึง เรียกไม่มาหา”กูเดินเข้าไปกอดคอมัน ตัวหอมได้กลิ่นแป้งเด็กจากตัวมัน อยากหมอแก้มชะมัด
“เหอะ หนัก!”มันว่าแล้วเบี่ยงตัวหลบกู ชัวร์ท่าทางแบบนี้ งอนกูชัวร์ เรื่องอะไรว่ะ
“เป็นไรเนี่ย เดี๋ยวๆ มึงอย่าเดินหนีดิ เป็นไร?!”กูถามเสียงห้วน ไม่ได้โกรธแต่แค่เริ่มเซ็งนิดๆ ก็มันเดินหนีกูอ่ะ
“เหอะ!”
“มึงเหอะ! ใส่กูอีกครั้งเดียว กูจะไม่สนใจมึงแล้ว!!”เริ่มหงุดหงิดจริงๆแล้ว
“ก็ใช่อ่ะดิ ตอนนี้พี่โรลไม่รักเนมแล้วหนิ พี่น้องมีน้องคนใหม่แล้ว ไม่สนใจเนมแล้วหนิ”ไอ้เนมตัดพ้อกูเสียงสั่น กูกับไอ้จ๊ะมองหน้ากันทันที
“อะไรน้องคนใหม่อะไร ที่สำคัญกูไม่รักมึงตอนไหน บอกมาดิ”กูเดินเข้าไปถามใกล้ๆแต่มันขยับหนี แม่งเอ้ย!เหมือนกูมาง้อแฟนเลยแม่ง
“ไม่ต้องเลย เมื่อวานพี่โรลไปหาไอ้มิ้นที่โรงเรียน พามันไปกินไอติม ตอนเย็นก็ไปกินพิซซ่า แถมยังซื้อของให้มันอีก แล้วพามันไปส่งบ้านด้วย!”กูบางอ้อขึ้นมาทันที นี้มึงน้อยใจกูเรื่องไอ้มิ้นเนี่ยนะ
“ใครบอก!?”
“ก็ไอ้มิ้นอ่ะดิ เมื่อเนมคุยเอ็มกับมัน ไม่ต้องเลย !”
“เฮ้ย!ไม่ใช่ยังงั้นซะหน่อย เมื่อวานกูเบื่อๆเลยโดดไปหาไอ้มิ้น พอตอนมันก็เลยชวนกูไปซื้อของเป็นเพื่อนแค่นั้นเอง”กูพูดอธิบายกับไอ้เนม มันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ทำเอากูใจเสียเลย
“แต่ก็นั้นแหละ พี่โรลรักไอ้มิ้นมากกว่าเนมอ่ะ!”ไอ้เนมงอแงเหมือนเด็กๆ แต่กูไม่โกรธ เพราะกูก็เข้าใจความรู้สึกมัน เคยเป็นตอนเด็กๆ โตก็ยังเป็นเวลาเห็นไอ้โรมตามใจคนอื่นมากกว่ากู แต่กับไอ้จ๊ะนี่ป็นข้อยกเว้นเพราะกูก็ไปเอาพี่ชายมันมาเหมือนกัน เหอะๆ
“บ้าดิ! กูไม่ได้รักไอ้มิ้นมากกว่ามึงซักหน่อย คิดมากเป็นเด็กๆไปได้ ไม่งั้นกูไม่ซื้อไอ้นี้มาให้หรอกหน่า”
กูพูดแล้วดึงไอ้เนมเข้ามาใกล้ๆล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หยิบดินสอกดที่เพิ่งซื้อเมื่อวานมาให้มัน ตั้งใจ
จะซื้อให้มันอยู่แล้วเห็นว่าสวยดี แต่ไม่ได้บอกใครไง
“พี่โรลซื้อให้เนมหรอ”มันถามเหมือนไม่แน่ใจ แววตามันยังน้อยใจกูอยู่นิดๆ
“ก็เอออ่ะดิ ตั้งใจจะซื้อมาให้ มึงเป็นน้องกูนะ เป็นพี่ก็ต้องรักน้องดิ คิดมากเป็นเด็กๆไปได้”กูพูดแล้วดึงมันเข้ามากอดแอบหอมแก้มไปหนึ้งที ก็แก้มมันหอมนี่หว่า
ตอนที่ 36
“เฮ้ย! ทำไรกันอ่ะ!”เสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังแล้วตามมาด้วยแรงกระชากที่ทำเอากูกับไอ้เนมแยกออกจากกัน
“เป็นเหี้ยไรเนี่ย!”กูหันไปถามไอ้เจ้าตัวที่มันกระชากกูออกมาอย่างหงุดหงิด
“มึงทำเหี้ยไรกันล่ะ!”เสียงไอ้มี่สวนขึ้นมาทันควัน ทำเอากูอึ้งเลย เพราะมันทั้งดังและเป็นคำที่กูไม่คิดว่าไอ้มี่มันจะพูดกับกู
“แล้วมึงเห็นว่ากูทำอะไรกันอยู่ล่ะ เอากันอยู่หรือเปล่า!”กูตะคอกกลับไปอย่างไม่ยอม
“โรลลี่!”ไอ้มี่ก็ตะหวาดกลับมาเหมือนกัน
“ทำไม เรียกชื่อทำไม รู้จำได้ว่าชื่อโรลลี่ ไม่ต้องมาย้ำ และคราวหลังถ้าอยากจะหาเรื่อง ช่วยเอาเรื่องที่มันดีๆกว่านี้หน่อยนะ เพราะถ้าเป็นเรื่องกูกับไอ้เนม มึงเสียเวลาเปล่า!”กูพูดใส่หน้ามันอย่างหงุดหงิดแล้วเดินกระแทกไหล่มันหนีออกมาเลย ทั้งที่เพิ่งดีกันแท้ๆต้องมาทะเลาะกับเรื่องไร้สาระแบบนี้อีก กับไอ้เนมยังจะคิดโมโหอีกนะ
“จะไปไหน”ไอ้มี่ตามมาดึงแขนกูไว้
“อย่า….”
“ห้ามพูดว่าอย่าเสือกนะ ไม่งั้นพี่จูบปากโชว์ตรงนี้แน่!!”ไอ้มี่พูดขู่แล้วดึงตัวกูเข้าไปแนบชิดกับหน้าอกมัน แค่นี้คนก็มองกันเต็มแล้ว
“หาเรื่องไรกูอีกล่ะ!”กูถามอย่างเจ็บใจ
“ไม่ใช่ซะหน่อย…เมื่อกี้พี่ขอโทษนะ ก็เห็นโรลลี่กอดกับไอ้เนม พี่ก็เลยของขึ้นดิ”มันพูดเสียงอ่อย ปล่อยเอวกูให้เป็นอิสระแล้วเดินจูงมือกูกลับมาที่เดิม เมื่อกี้กูโมโหมากไปหน่อยเลยจะเดินออกนอกโรงเรียน ลืมไปว่านี้ยังเช้าอยู่ ไม่ใช่ตอนเที่ยงหรือเลิกเรียน
“ขึ้นบ่อยจังนะมึงอ่ะ”กูหันไปพูดแล้วมองค้อนไปทีนึง ตบไปที่หลังมันแรงๆ
“อะไรขึ้น อารมณ์หรือไอ้นั้น”ไอ้มี่ก้มหน้ามาพูดเสียงยั่ว จับมือกูไปเฉียดๆที่เป้ามัน
“เหี้ย! ลามก!”กูด่าแล้วก้มหน้ามองพื้นทันที อายเป็นเหมือนกันนะเว้ย
“ทำไมชอบด่าว่ะ ทั้งที่ตัวเองออกจะชอบจะตาย เมื่อคืนก็กินไปตั้งหลายรอบ”
“มี่! ขืนมึงพูดอีกนะ กูไม่ทำให้แล้ว!”กูพูดอย่างหงุดหงิด ข่มอารมณ์ความอายของตัวเอง ไม่กล้าเงยหน้าไปมองหน้ามัน เพราะรู้ว่าตอนนี้หน้ากูต้องแดงมากๆแน่ ได้ยินมันหัวเราะในคอเปลี่ยนจากจับมือมาเป็นกอดคอกูแทน
“แหม!ทำตัวเป็นนางเอกจังนะมึง โกรธแล้ววิ่งหนีให้คนตามเนี่ย!”เสียงไอ้นุแซวกูขึ้นมาทันที ข้างๆมันมีไอ้เตี้ยพี่เบสยืนดูดนมกล่องด้วยหน้าตาที่บูดบึ้ง
“ก็แล้วไง กูวิ่งหนีก็มีคนวิ่งตาม ไม่ใช่มึงวิ่งหนีมีคนวิ่งตามหรือเปล่า”
“เสียใจครับไอ้คุณโรลลี่ ระดับไอ้นุแค่มองตาก็ตามกันเป็นพรวน โอ๊ย!นุ่มนิ่ม ดึงหัวไมเนี้ย!”ไอ้นุคุยโวทันที
แต่ก็ต้องโดนไอ้เตี้ยพี่เบสกระชากหัวหน้าหงายไป แต่ไอ้คนทำไม่สนใจมองตาขวางแล้วส่งกล่องนมในมือให้ไอ้นุ สงสัยให้เอาไปทิ้งให้
“เหอะ!”ไอ้เตี้ยพี่เบสกระแทกเสียงใส่แล้วเดินไปนั่งลงข้างๆพี่เสือ ที่นั่งนิ่งมองพวกกูแต่ละคนแล้วส่ายหน้า
“เหี้ยโรล โรลลี่ตื่นๆ รับ!”ไอ้จ๊ะตะโกนเรียกกูให้ตื่นจากหน้าห้อง แล้วโยนเครื่องมือไฮเทคที่เขาเรียกกันว่าโทรศัพท์มือถือมาให้ คาดว่าถ้ากูรับไม่ได้คงโดนไอ้โรมด่าตายแน่
“สัด!ฉิบมึงหนิ รับไม่ได้มาทำไง!”กูโวยวายแล้วลุกขึ้นเดินไปเสียบสายชาร์ตแบตกับปลั๊กไฟหลังห้อง เป็นแบบนี้บ่อย พวกกูแม่งทำแบบนี้ทั้งนั้น ไอ้พวกที่ต้องโทรคุยกับแฟนตลอด แต่ก็ต้องแอบๆอาจารย์บ้าง ถึงไม่มีกฎห้ามแต่ก็แม่งจะน่าเกลียดเกิน ถ้าเล่นชาร์ตกันในห้องเลย
“บอกพี่มึงซื้อใหม่ สาดด”มันพูดเสียงยาน กูเลยเขวี้ยงกล่องกระดาษใกล้มือไปในหน้ามัน สม!!
“ไอ้จ๊ะไอ้โรมส่งข้อความมา ว่าวันนี้ไม่มารับ!!”กูตะโกนบอกไป สมกวนตีนกูดีนัก จริงๆไอ้โรมส่งมาว่าอย่างอื่นหรอก แต่กูอยากแกล้งมันไง ได้ผลเดินตรงมาทันทีหน้างี้งอยิ่งกว่าอะไรดี
“ไหน ห่า! ไม่มารับกูไม่กลับบ้านแน่ สัดโรลลี่หลอกกู”มันด่าก่อนแล้วก้มไปอ่านข้อความ ก่อนเงยหน้ามาด่ากูอีกครั้ง แต่คราวนี้หน้าบานกว่าเมื่อกี้เยอะเลย
“สัด!”กูด่าแล้วเดินมานอนในที่ประจำ เสียบหูฟังใหม่อีกครั้ง ไม่รู้ว่าเมื่อกี้มันหลุดออกจากหูไปตอนไหน
ครืด ครืด
“ครับ”กูสลึมสะลือขึ้นมารับโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าเป็นเบอร์ใครเพราะไม่ได้ดูเบอร์เลยต้องรับเพราะๆหน่อย
“ไอ้น้อง! มึงไปเรียกเพื่อนมึงมารับโทรศัพท์กูเดี๋ยวนี้เลย ห่า! ชักเอาใหญ่!”เสียงไอ้โรมตะโกนโหวกเหวกมาจากปลายสาย จนกูต้องเอาโทรศัพท์หนีใบหู เพราะแม่งเสียงโคตรดังเลย
“เหี้ยไรกันอีกเนี่ย! แปบๆๆ น่ารำคาญ!”กูด่ากลับไป แล้วเดินออกมาหาไอ้จ๊ะที่หน้าห้อง ไอ้ควายนี้ก็เหลือเกินไม่รู้หรือไงว่าแฟนตัวเองจะโทรมาตอนไหน
“ของมึง! แล้วคุยกันให้รู้เรื่องนะ! อย่าให้เดือดร้อนกู รำคาญ”กูพูดเสียงแข็งเดินไปนั่งลงข้างๆไอ้มี่ เพิ่งเห็นว่าห้องมันมาเรียนที่ห้องวิทย์ใกล้ๆ
“ทำอะไรอยู่ ทำไมเพิ่งออกมาหา ฮืม”ไอ้มี่ก้มหน้าลงมาถาม กูนั่งเอนหลังพิงระเบียง แต่หัวอยู่ที่ไหล่ไอ้มี่
“ก็นอนอยู่! ง่วงจะตายอยู่แล้ว มานานยัง”กูเงยหน้าถาม เกี่ยวกระเป๋าเสื้อนักเรียนดูเผื่อมีอมยิ้มมาฝากกูบ้าง แต่ก็ไม่มี กูเลยตบไปที่นมมันแรงๆ
“เจ็บนะ! จะเอาอะไร อมยิ้มลืมหยิบมาให้ ซื้อไว้แล้ว เที่ยงนะ”ไอ้มี่พูดเอานิ้วมาลูบเล่นที่แก้มกู
“อื้ม! มีเรียนไรต่อ ?”
“สังคมครับ เดี๋ยวก็ลงไปแล้ว เจอกันตอนเที่ยงนะ”ไอ้มี่พูดแล้วดันหลังกูให้ลุกขึ้น เดินเข้ามาส่งกูข้างในห้อง เพื่อนกูแต่ละคนแม่งมองกันตาเป็นมันเลย ยิ่งไอ้ฟ้าอ่ะตัวดี หน้าแดงแจ๋เลย
“กรี๊ด อิจฉาอ่ะ ทำไมต้องเดินเข้ามาส่งกันด้วย!”ไอ้ฟ้าวิ่งแจ้นมานั่งหน้ากูทันทีที่ไอ้มี่เดินออกไป แม่งไอ้ห่านั้น
ก็สุดๆอ่ะ มีโปรยยิ้มก่อนออกหนึ่งที
“ทำไม?!”กูถามแล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
“ถามมาได้นะย่ะว่าทำไมอีเพื่อนสาว โอ๊ย!”กูเหยียบไปเต็มๆตีนไอ้ฟ้า โทษฐานอยากมาเรียกกูว่าเพื่อนสาวดีนัก
“ให้ดี ถึงจะเป็นเกย์แต่กูก็ทำมึงท้องได้ เอามั้ย?!”กูพูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆทำปากจู๋ๆ
“บ้า! อย่ามานะมึง กูไม่อยากมีสามีเป็นเกย์ เดี๋ยวลูกเกิดมาไม่รู้จะเรียกใครว่าแม่กันแน่”ไอ้ฟ้าลอยหน้าลอยตาพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ห่า! ปากดี ไปเลย อาจารย์มาแล้ว”กูพูดแล้วผลักหัวไอ้ฟ้าออกไปไกลๆ พร้อมกับหันไปเรียกไอ้จ๊ะที่นั่งคุยโทรศัพท์อยู่หลังห้อง
“ไอ้เนม ถ้ายังชักช้าลีลาแบบนี้ กูจับยัดใส่ปากนะ!!”เสียงเข้มๆของพี่เสือดังขึ้นมาอีกครั้ง เพราะตั้งแต่ลงมากูเห็นสองคนนี้มันงุงงิงกันเรื่องไอ้เนมไม่ยอมกินข้าวอยู่นานล่ะ
“พี่เสือ ตาบอดหรือไง ก็รู้ว่าเนมไม่ชอบกินหัวหอม แล้วใส่มาทำไมล่ะ!”ไอ้เนมเถียงขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้
“กูก็เอาออกให้มึงแล้วไง ไม่มีแล้วเนี่ย มึงแหกตาดู ไม่ต้องมาโยกโย้มึงไม่อยากกินข้าว เพราะจะได้ไม่ต้องกินยาใช่มั้ย?!”พี่เสือพูดเสียงแข็ง นั่งลงตรงข้ามไอ้เนมจ้องหน้ากันเหมือนไปโกรธเกลียดกันมาตั้งแต่ตอนไหน
“ไม่ใช่ซะหน่อย แต่เนมไม่ชอบ มันมีกลิ่นอ่ะ!”
“อย่าเรื่องมากไอ้เนม ถ้ามันเรื่องเยอะเดี๋ยวกูจับมึงกรอกปากอย่ามาร้องนะ!!”
“หึ!นิสัยเสีย เนมไม่สบายอยู่นะ! ไม่รู้หรือไง”เสียงเริ่มงอน หน้าตาเริ่มไป ขอบตาเริ่มเดงๆเหมือนจะร้องไห้
“ก็รู้ว่ามึงไม่สบายไง ถึงให้กินข้าวจะได้กินยาแล้วไปนอน”
“เนมไม่กิน เหม็นกินหัวหอม!”ไอ้เนมพูดอย่างเอาแต่ใจ หันหน้าหนีมองไปทางอื่น กูหันไปมองทางพี่เสือหน้าตาพี่แกเหมือนอยากจะจับไอ้เนมทุ้มซะเหลือเกิน
“งั้นถ้ามึงเข้าโรงบาล กูไม่ไปเฝ้า เพราะมึงหาเรื่องเอง”พี่เสือพูดมานิ่งๆ ไอ้เนมหันมามองควับ น้ำตาเริ่มเอ่อคลอพร้อมที่จะไหลออกมาตลอดเวลา เด็กมันไม่สบายด้วยแหละ ถึงว่าเมื่อเช้าตอนหอมแก้มตัวมันอุ่นๆ
“ช่างซิ…อึก!”ร้องแล้ว ร้องออกมาจนได้  พวกกูมองหน้ากันเลิ่กลัก พี่เสือแม่งนิ่งจริงๆ ขนาดไอ้เนมร้องมันยังไม่ลุกขึ้นมาปลอบเลย พอกูจะเดินเข้าไปหาพี่เสือก็ห้ามไว้
“โรลลี่ไม่ต้อง อยากร้องก็ให้ร้องไป ร้องให้พอนะ แล้วเดี๋ยวไข้ก็จะขึ้น!”พี่เสือพูดขึ้น กูเลยต้องนั่งลงอย่างจำใจ ไอ้เนมเงยหน้ามาส่งสายตาน่าสงสารให้ กูนี้โคตรสงสารมันเลย ถ้าไอ้มี่ทำแบบนี้มั่ง กูอาละวาดตายแน่ พวกกูนั่งมองไอ้เนมสะอึกสะอื้นอยู่ซักพัก ไม่ใครพูดอะไรออกมาสักคน
“อึก…ปวดหัว”ไอ้เนมสะอื้นแล้วพูดออกมาเบาๆ พี่เสือถอนหายใจออกมาก่อนยิ้มที่มุมปาก เดินมานั่งข้างๆไอ้เนม ใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลเปื้อนแก้มให้มัน พวกกูถึงถอนหายใจโล่งอก
“มึงก็เป็นซะแบบเนี่ย ชอบดื้อ ถ้ากินข้าวง่ายๆตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้”พี่เสือบ่นจับไอ้เนมนั่งให้ดีๆแล้วลงมือตักข้าวป้อนใส่ปาก พวกกูที่นั่งมองรีบก้มหน้าก้มตากินทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เพื่อนมึงโหดมากอ่ะมี่!”กูหันไปกระซิบข้างหูไอ้มี่เบาๆ
“ก็เด็กมันดื้อ ไม่โหดก็เอาไม่อยู่ดิ”ไอ้มี่เงยหน้ามาพูด หน้ามึงเจ้าเล่ห์มาก
“เหรอ!”
“โรลลี่ลองมั่งก็ได้นะ…บางทีอาจจะดื้อกับพี่น้อยลงก็ได้”
“กูไม่กลัวไม่ต้องมาขู่!!”กูพูดแล้วผลักหน้ามันออกไปห่างๆ แม่งชอบก้มหน้ามาคุยใกล้ๆแม่งจะเอาให้ได้ยินเสียงลงหายใจเลยหรือไงวะ
“ครับๆ โรลลี่ของพี่เก่งตลอดแหละ”ไอ้มี่พูดแล้วจับหัวกูโยกไปมา ระหว่างที่นั่งกินข้าวก็มีเสียงดังขึ้นมาตลอดไม่ว่าจะเป็นไอ้จ๊ะกับไอ้แชมป์นั่งด่ากัน หรือไอ้นุกับไอ้เตี้ยพี่เบสที่งุงงิงใส่กัน เพราะไอ้พี่เบสมันไม่ยอมกินผักแม้แต่อย่างเดียว แต่ด้วยความที่ไอ้นุเป็นนักกีฬาไงอยากให้แฟนตัวเองสูงขึ้นมาหน่อย เลยต้องบังคับให้กินนมทุกเช้า ผักก็ต้องกินบ้างไม่ใช่เขี่ยตลอด ตัวถึงได้เตี้ยแบบนี้ไง นี้คือเสียงที่ไอ้นุบ่น
“อยากให้กิน ก็กินเองดิ ยัดเข้าไปดิในปากมึงอ่ะ”เสียงไอ้เตี้ยพี่เบสโวยวาย บีบปากไอ้นุแล้วยัดผักคะน้าคำใหญ่ลงไปในปากมันพวกกูถึงกับหัวเราะร่า

ton521

ขอบคุนครับ

harain15

ขอบคุณครับ

GBOMK

ขอบคุนคับผม

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

gigusa

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ{:sm-38:}

dfredf120

ขอบคุณครับ

doltae

ขอบคุณมากครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนนคราฟผม

kiloay

ขอบคุน คราฟผม

Kwu_y

ขอบคุณครับ

Ikunpalm

ขอบคุณคราฟฟ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

แต่ละคู่ ง้องแง้งกันตลอด

mink1234

ขอบคุณครับ