รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 37- 38}

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อยากให้กิน ก็กินเองดิ ยัดเข้าไปดิในปากมึงอ่ะ”เสียงไอ้เตี้ยพี่เบสโวยวาย บีบปากไอ้นุแล้วยัดผักคะน้าคำใหญ่ลงไปในปากมันพวกกูถึงกับหัวเราะร่า
ตอนที่ 37
“ตกลงมึงว่าไงว่ะ ไอ้โรมมารับมึงหรือเปล่า”ไอ้โรลลี่หันมาถามที่นั่งกำลังหน้าบึ้งระหว่างที่รอคนที่ถูกถามถึงมารับ เดี๋ยวนี้ไม่รู้ผมเป็นอะไร รู้สึกจะอารมณ์ขึ้นๆลงๆบ่อยมาก จะโทษก็ต้องโทษพี่ชายไอ้โรลลี่นั้นแหละ เพราะมันคนเดียวเลยที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้
“มามั้ง ไม่รู้เหมือนกัน!”
“อ้าวไหงงั้น แล้วไอ้ที่คุยๆกันสองรอบสามรอบเนี่ย ไม่รู้เรื่องอีกหรอว่ะ”ไอ้โรลลี่ถามอย่างไม่เข้าใจ
“หึ! พี่มึงนั้นแหละ กวนตีนกูอยู่ได้”ผมบอก
“เหอะๆ กูว่ามันมานั้นแหละ เพราะถ้ายังมีอารมณ์กวนตีนมึง แสดงว่ามันอารมณ์ดี”ไอ้โรลบอกแล้วหันไปหยิบกระเป๋าเป้มาทำเป็นหมอนหนุนหัว นอนเล่นเกมส์ในมือถือรอไอ้มี่ซ้อมบาส
“พี่มึงอารมณ์ดี แต่กูไม่ดีด้วย สัด!!...แล้วนี้มึงดูนะโทรมาหากู แต่แม่งเสือกหันไปคุยกับเพื่อน โทรมาทำเหี้ยไร”ผมพูดให้ไอ้โรลลี่ฟังอย่างโมโห ไอ้โรมมันเป็นแบบนี้จริงๆ ถ้าว่างมันจะโทรมาหาผมตลอด แต่โทรมาคุยกันนิดๆหน่อยๆเอง เพราะมันชอบเงียบ ปล่อยให้ผมนั่งเล่าเรื่องให้มันฟัง พอผมเงียบมันก็หาว่าผมไม่อยากคุยด้วย
“ฮ่าๆ เอาน่า เป็นแฟนไอ้โรมต้องอดทน ฮ่าๆ”ไอ้โรลลี่หัวเราะซะใจ
“ไม่ทนมั่ง ให้มันรู้สึกไป”ผมว่าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยต่อ ไอ้ตัวดีมันอยู่ในสาย แต่เมื่อกี้มันกำลังคุยเรื่องงานกับเพื่อนอยู่ ไม่รู้ว่าเพื่อนจริงหรือเปล่าเพราะได้ยินเสียงผู้หญิงแทรกเข้ามาตลอด ผมเลยวางข้างๆตัว
“จะไปรับแล้วนะ เอาอะไรหรือเปล่า”เสียงปลายสายมันถามกลับมา เสียงมันเหนื่อยจนผมไม่กล้างอแงใส่เลยอ่ะ
“หึ!ไม่เอา รีบมาเลยหิวข้าวแล้ว!”ผมพูดเสียงอ้อนๆ ต้องเอาให้น่าสงสารเข้าไว้ มันจะไม่กล้าว่าอะไรมากมาย จริงๆแล้วอยากเห็นหน้ามากกว่า เพราะเมื่อเช้ามันไม่ยอมมาส่งผมที่โรงเรียน
“ครับ คิดถึงนะ”มันพูดแล้วกดตัดสายไป มองหน้าจอโทรศัพท์แล้วยิ้มมุมปาก จนไอ้โรลลี่มันออกปากแซว
“ยิ้มเชียวนะมึง ไอ้โรมจะมาแล้วดิ!”มันถามแล้วลุกขึ้นมานั่งให้ดี
“ทำไมๆ ไม่ต้องมาแซวกูเลย ดูไอ้มี่ไปเหอะมึง”ผมพูดแล้วผลักหัวไอ้โรลลี่อย่างหมั่นไส้ เพราะตั้งแต่เป็นแฟนกับไอ้มี่เนี่ย กวนตีนกูเหลือเกิน พอจะเอาคืนก็ไม่ค่อยได้ด้วย ไอ้มี่ด่าอีกไปตีแฟนมัน ดูพี่ผมก็แล้วกันเห็นแฟนดีกว่าน้อง งอน!
นั่งรอไม่นานไอ้โรมก็เดินหน้าหล่อมาที่สนาม พวกรุ่นน้องที่รู้จักก็ยกมือไหว้ไปตามระเบียบ ลองไม่หวัดดีดิโดนไอ้โรมด่าเปิงแน่ นี้ถ้ามีพี่จุ๊บอีกคน แทบจะกราบ ไอ้สองคนนี้ตอนเรียนแม่งฮอต รุ่นน้องเกรงกันทั้งนั้น
“พี่มาช้าว่ะ!...ไหนหนมมีไรกินมั่ง?!”ไอ้โรลลี่มันวิ่งไปก่อนผมอีกอ่ะ ไปถึงมันก็ดึงถุงเซเว่นในมือมาหาของกิน ผมที่นั่งรออยู่ที่เดิน แค่หันไปมองหน้าแต่ไม่ได้ยิ้มหรืออะไร
“แฟนมึงไม่เลี้ยงหรือไง สัด! ถึงหิวมาแบบเนี่ย!”เสียงไอ้โรมด่าไอ้โรลลี่แล้วผลักหัวมันแรงๆ ก่อนเดินตรงมา
หาผม
“อ๊ะ!...ชดเชยที่เมื่อเช้าไม่ได้ซื้อให้ สองอันเลย”ไอ้โรมเดินมายื่นช็อกโกแลตของโปรดที่ผมต้องได้จากมัน
ทุกเช้า
“ไม่เอาแล้ว!...”ผมพูดแล้วขยับตัวออกห่าง ก็ตอนนี้มันไม่อยากได้หนิ อยากได้ตอนเช้า อยากให้มันมาส่งทุกเช้า
“ทำไมอ่ะ ไหนว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วไงครับ จ๊ะไม่งอแงนะ”มันเดินมาหยุดตรงหน้าผม หยิบกระเป๋าเป้ขึ้นไปสะพายหลัง
“ไม่ได้งอแง ทำไมต้องว่าด้วย”ผมเงยหน้าถามอย่างน้อยใจ ชอบว่าตลอดแหละ
“ไม่ได้ว่าซะหน่อย ไม่เอาหน่า ลุกขึ้นดีกว่าไปกินข้าวกัน ไหนเมื่อกี้บอกว่าหิวใช่มั้ย?!”มันพูดแล้วดึงมือผมให้ลุกขึ้น
“กินแมคนะ”ผมบอก มันหันมายิ้มแล้วพยักหน้าก่อนเดินไปตบหัวไอ้โรลลี่ที่นั่งดูดอมยิ้มคาปาก นั่งกดยิกๆในโทรศัพท์
“ไปแล้วนะ ถ้าจะกลับบ้านหรือยังไง โทรบอกแม่ด้วย”ไอ้โรมบอก โรลลี่มันทำหน้าบึ้งแล้วพยักหน้ารับคำ
“คืนนี้ไปนอนที่ห้องพี่นะ”ไอ้โรมหันมาบอกระหว่างทางจะไปห้าง ผมหันไปมองทันที ก็ไปห้องไอ้โรมทีไรเสียตัวทุกทีเลย ไม่มีแม้ครั้งไหนจะรอดพ้นได้ ทางรอดทางเดียวคือต้องกลับมานอนที่บ้านตัวเอง
“ไม่เอาอ่ะ วันนี้มีการบ้านเยอะ”ผมพูด ก้มหน้างุดๆจิกเล็บตัวเองต่อไป
“ก็ไปทำที่ห้องพี่ไง นานแล้วนะ คิดถึงจะแย่แล้ว”มันหันมามองหน้าผมด้วยสายตาที่อ้อนวอนสุดๆ จับมือผมไปลูบๆที่หน้าขาตัวเอง
“แต่…วันนี้การบ้านเยอะจริงๆ พี่โรมไม่สงสารจ๊ะหรอ”ผมก้มหน้าพูดอายๆ
“แล้วจ๊ะไม่สงสารพี่บ้างหรอคับ นานแล้วนะ จะอาทิตย์นึงแล้ว”
“หึ!ที่งี้ล่ะพูดเพราะ”ผมบ่นออกมาเบาๆ เห็นตอนปกตินะกระชากเสียงใส่ตลอด รู้แหละว่าเสียงมันเป็นแบบนั้น
“อะไรครับ บ่นอะไร”มันถามดึงมือผมขึ้นจูบซ้ำไปซ้ำมา ทำเอาผมใจเต้นแรงขึ้นมาทันที นั่งกัดปากตัวเองไปตลอดทาง
“ไม่ต้องกินเยอะนะ เดี๋ยวจุก”มันพูดเบาๆที่ข้างหูผม ระหว่างต่อแถวรอ ทำเอาผมที่กำลังอ้าปากสั่งต้องหันไปมองค้อนแล้วทุบไปหน้าอกมันแรงๆหนึ่งที
“เจ็บนะ! คืนนี้โดนเอาคืนแน่!”มันพูดแล้วตบมาที่ก้นก่อนเดินไปนั่งรอเป็นคุณชาย มากับไอ้โรมเป็นแบบนี้ประจำมันจะเกลียดการสั่งอาหารแบบนี้มาก มันไม่ชอบเอาซะเลย มีหน้าที่แค่หยิบกระเป๋าออกมาให้ผม
อย่างเดียว
“ทำไมไม่กิน”ผมเงยหน้าถาม ก็ตั้งแต่สั่งมาผมนั่งกินอยู่คนเดียว ถึงไม่ใช่ชุดใหญ่แต่ถ้านั่งกินคนเดียวหมดก็คงมีจุกกันบ้าง
“ไม่เอา…กินไปเหอะ”มันพูดแล้วหยิบโค้กขึ้นดูด มองออกไปด้านนอก เหมือนกำลังหลบสายตา เพราะทุกครั้งถึงมันไม่กิน ก็จะต้องนั่งมองผมกินจนผมต้องเขินตลอด
“ทำไม กินมาแล้วเหรอ”
“อิ่ม!...เอ้ย!เปล่า ไม่หิวกินไปเหอะ”มันพูดตะกุกตะกักยิ่งทำให้ผมสงสัยเข้าไปอีก ตาก็ไม่จ้องหน้าผม ผิดวิสัย
ไอ้โรมมาก
“ไม่กินแล้ว อิ่ม!”ผมพูด วางช้อนอย่างดัง แต่ไม่อาย ความรู้สึกผมเหมือนมันกำลังมีเรื่องที่ไม่อยากให้ผมรู้
“อ้าว!แล้วสั่งมาตั้งเยอะ กินไปเลย กินนิดเดียวเองไม่ใช่แหงะ”มันถามผมงงๆแล้วหยิบเฟรนฟรายจ่อมาที่ปากผม แต่ผมไม่กิน นั่งจ้องหน้ามันนิ่ง
“………………”เกิดความเงียบขึ้นมาชั่วขณะ มันลดมือลงแล้วเดินมานั่งลงที่ฝั่งเดียวกับที่ผมนั่ง ผมจะขยับหนีก็ไม่ได้ก็ที่ที่ผมนั่งชิดมุมไปแล้ว
“ไม่ได้อยากจะไป แต่แค่ไปเลี้ยงขอบคุณที่พี่ทำงานให้”มันก้มหน้ามาใกล้ๆแล้วพูด ผมหันไปจ้องหน้ามันทันที มือก็จับหมับไปที่เอว ออกแรงจิกจนมันต้องนิ่วหน้า
“หึ!ทำไม เรียนก็เรียนเหมือนกัน ทำเองไม่เป็นหรือไง!”ผมถามเสียงห้วน ตอนนี้โกรธ ทั้งโมโห ทั้งงอน
ทั้งน้อยใจ ตีรวนกันไปหมดแล้ว
“อ๊ะ…เจ็บจ๊ะอย่าหยิก!”มันร้องออกมา จับมือผมที่กำลังขย่ำเอวมันอยู่ สีหน้ามันบอกว่าเจ็บมากๆแน่นอนอยู่แล้วซิ ก็ตอนนี้เล็บผมกำลังยาวได้ที่เลย
“เจ็บงั้นเหรอ…?”ผมถามเสียงสั่นๆ พยายามแล้วจะไม่ร้องแต่ความรู้สึกเหมือนกำลังโดนแย่งของสำคัญไปเลย ถึงว่าตอนที่คุยกันเมื่อกี้ได้ยินผู้หญิงแทรกเข้ามา ผมจำเสียงเพื่อนๆผู้หญิงของไอ้โรมได้ เพราะพี่ๆพวกนั้นชอบแย่งมาคุยกับผมเวลาไอ้โรมมันนัดรวมกันทำงาน
“ไม่เจ็บครับ…ไม่เจ็บแล้ว จ๊ะอย่าร้องนะ คนเยอะนะๆ”มันพูดแล้วเอานิ้วมาลูบที่แก้มผมแบบปลอบโยน มือผมที่กำลังจิกเอวมันอยู่ ก็ผ่อนแรงลงเปลี่ยนมาจับแค่เสื้ออย่างเดียว ใจจริงอยากจะทุบหน้ามันด้วยซ้ำ
“หลบเลย จะกลับบ้านแล้ว ไปส่งที่บ้านด้วย”ผมพูดแล้วผลักอกมันออกไปห่างๆ ดันตัวมันให้พ้นทาง ไม่อยากเห็นหน้ามันแล้ว เกลียดมันจริงๆเลย ก็รู้ว่าไม่ชอบ กับคนอื่นใจดีด้วยตลอด กับผมไม่เคยเลยสักนิด
“ไม่เอาดิ ขอโทษนะ พีไม่ได้ไปคนเดียวซะหน่อย ไอ้จุ๊บ กับไอ้บูมก็ไป”ไอ้โรมพูดแล้วดึงผมให้นั่งลงเหมือนเดิม บูมที่ว่าคือเพื่อนมันอีกคน
“…………………..”ผมนิ่ง ไม่พูด ปัดมือมันออก ไม่ให้มาจับ ดันตัวมันออกห่าง
“อย่าเงียบดิ อะๆ ให้หยิก ให้กัดก็ได้ แต่อย่าเงียบแบบนี้ดิ นะนะๆ คราวหลังไปไม่ไปแล้วคร๊าบบบ”มันยื่นหน้าเข้ามาพูดใกล้ๆหน้าผม ด้วยความที่มือไวเลยตบไปที่หน้ามันแรงๆหนึ่งที ดังเลยนะ
“เอ้ย!....”ผมอุทาน รู้สึกตบไปแรงมากไอ้โรมหน้าเสียเลย ผมกลัวมันโกรธจะตาย แต่ต้องหน้านิ่งเพราะมันก็ผิดเหมือนกันที่ทำให้ผมโกรธก่อน
“พอใจแล้วใช่มั้ย?! … งั้นก็กินให้หมดนะ”ไอ้โรมพูดเสียงเรียบ ขยับมาเข้ามาชิดกับผมคว้าเอวผมเข้าไปกอดไว้แน่น จะแกะก็กลัวมันดุใส่ เลยต้องนั่งกินเงียบๆต่อไป
“ป้อนหน่อยดิ”ไอ้โรมพูดเสียงห้วนๆแบบปกติของมัน ผมหันไปมองหน้ามันประมาณว่าจะกินอะไร มือมันชี้ไอ้ที่ผมกำลังกินอยู่
“ของตัวเองก็มีสั่งมาให้แล้วล่ะ!!”ผมพูดแล้วเอื้อมมือไปหยิบเบอร์เกอร์ที่วางอยู่ ยังไม่ถูกเกะหรือจะเรียกว่ายังไม่ได้เตะเลยก็ว่าได้มั้ง
“ไม่เอา จะเอาอันนี้แหละ อยากรู้ว่ากินแล้วจะแก้มป่องหรือเปล่า เห็นจ๊ะกินแล้วแก้มป่องดี”มันพูดเอานิ้วมาจิ้มๆที่แก้มผม ผมเขินขึ้นมาทันที
“ไม่ใช่ซะหน่อย”ผมพูดเบาๆ หน้าแดงหมดแล้วมั้งเนี่ย ไอ้โรมแม่งชอบแซวหน้าตายแบบเนี่ย
“ก็ไม่รู้ เห็นจ๊ะเคี้ยวหมับๆ แก้มก็ป่องเอาป่องเอา เลยอยากกินมั่ง”
“บ้า! ก็คนมันหิวหนิ ยังไม่ได้กินอะไรเลย ไม่ใช่ใครบางคนซะหน่อยที่ไปกินมาแล้ว!”
“ประชดเก่งนักนะ เดี๋ยวคืนนี้จะเอาให้ประชดไม่ออกเลย”ไอ้โรมพูดแล้วก้มมาหอมแก้มผม
“จิ๊! ใครบอกคืนนี้จะไปนอนด้วย ไม่ไปหรอกจะกลับบ้าน”
“ไม่ให้กลับ ไม่พาไปส่งบ้านด้วย”มันพูดหน้าตาเจ้าเล่ห์ มือก็เอามาลูบๆที่พุงผมเล่น
“งั้นกลับเองก็ได้ กลัวที่ไหน”ผมหันไปพูดทำหน้างอนๆ
“ก็บอกอยู่ว่าไม่ให้กลับ คิดถึงจะแย่ให้กลับได้ไง หรือจ๊ะไม่คิดพี่เลย”มันถามหน้างอนๆ ทำน้ำเสียงเหมือนคนกำลังน้อยใจอยู่เต็มประดา
“ใครกันแน่!...ไม่ใช่ซะหน่อย!”ผมพูดแล้วกัดเบอร์เกอร์เข้าปาก ข่มความอายของตัวเอง ไม่อยากจะบอกผมรอไอ้โรมมารับไปนอนที่ห้องตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วแล้ว แต่ว่ามันติดทำงานเลยไม่ได้ไป เกือบมีเรื่องกันอยู่เลย ก็มันให้ผมไปนอนที่ห้อง ในขณะที่เพื่อนอยู่เต็มห้อง ถามว่าจะให้ไปนอนเฉยๆหรอ ไม่มีทางอย่างที่บอกเข้าห้องไอ้โรมทีไรเสียตัวทุกที
“เห็นมั้ย…ก็คิดถึงเหมือนกัน งั้นกลับไปนอนที่ห้อง คืนนี้จะกอดให้หายคิดถึงเลย”มันพูดหน้าหื่นแล้วเร่งผมให้รีบกินเพราะจะได้กลับห้อง ผมเลยแกล้งกินช้าๆไอ้โรมไม่สนใจ ดึงมือผมให้ลุกขึ้นลากกลับห้องทันที แต่ผมมือไวคว้าเบอร์เกอร์ที่ยังไม่ได้กินติดมือมาด้วย เพราะรู้ว่าคืนนี้ต้องหิวแน่ๆ ฮ่าๆ
“อ๊ะ…อ๊าส์ พี่โรมช้าๆ อ๊าส์ๆ”
“อ๊าส์…ที่รักครับ….คิดถึง คิดถึงจังเลย คิดถึงพี่มั้ย?...อื้ม”ไอ้โรมก้มหน้าลงมาถามผมเสียงสั่นๆไม่ทันให้ผมได้ตอบมันก็แนบริมฝีปากมาที่ปากผม เราจูบกันนัวเนียอีกครั้งจนแทบจะลืมหายใจ แล้วค่อยๆลากลิ้นลงมาที่
ยอดอกของผมทั้งสองข้าง โดยที่ช่วงล่างก็ขยับอย่างต่อเนื่อง มือที่ว่างก็ขยับขึ้นลงที่น้องชายผม
“อ๊ะ…อ๊าส์…พี่โรม..คิดถึงครับ …คิดถึงจะตายอยู่แล้ว…อ๊ะส์..เร็วๆเลย”ผมแทบตายลงนั้นเมื่อมันขยับช่วงล่างให้เร็วๆขึ้น ส่วนมือก็ชักขึ้นลงน้องชายให้สอดคล้องกันด้านล่าง
“งั้นคืนนี้ ทำกันให้หายคิดถึงเลยนะ อื้ม…”มันพูดพร้อมกับลงลิ้นหนักที่ยอดอกผม ก่อนผลิกเปลี่ยนท่า ให้ผมนอนคว่ำโก้งโค้ง มือผมที่โอบรอบคอมันอยู่ก็เปลี่ยนมาจับที่หัวเตียง หันหลังมารับจูบไอ้โรม
“อ๊ะ…โอ้วๆๆ …จ๊ะไม่ไหวแล้ว อื้อ..อ๊ะส์…จะแตกแล้ว!”
“อือ…พร้อมกันนะครับที่รัก…รักที่สุดเลยรู้มั้ย?...ขอโทษนะที่ทำให้น้อยใจ”มันโน้มตัวลงมาแนบชิดกับผมกระซิบเบาๆที่ข้างหู มือข้างซ้ายที่กำลังบดขยี้ยอดอกผมอยู่ เปลี่ยนไปช่วยน้องชายผมแทน ส่วนมือด้านขวาก็เปลี่ยนมาจับที่สะโพกผมให้แน่น แล้วกระแทกลงอย่างหนัก เรียกเสียงครางได้ลั่นห้องมาก ดีที่ห้องนี้มันเก็บเสียงไม่งั้นข้างห้องได้ด่าแน่ๆ เพราะเสียงผมกับไอ้โรมดังมากอ่ะ
“อ๊ะส์ๆ….อ๊าส์ๆ…รักนะ…จ๊ะรักพี่โรมนะ…อื้อๆ…แตกแล้วๆ อ๊าส์!”แล้วผมก็ปลดปล่อยออกมาจนได้ หมดสภาพปล่อยตัวลงนอนคว่ำลงบนเตียง ส่วนไอ้โรมมันขยับอีกสองสามที่ก็ร่วงทับร่างผมลงมาติด หน้ามันแนบอยู่ซอกคอ ได้ยินเสียงหอบเพราะต่างฝ่ายต่างเหนื่อยกันมาก
“จูบหน่อย”ผมพูดเสียงสั่นๆ หันไปคว้าคอไอ้โรมมากดอย่างดูดดื่มอีกครั้ง มันค่อยๆขยับร่างลงมานอนกอดผม ทั้งที่ปากเรานัวเนียกันอยู่ไม่ห่าง ถ้ามันผละออกเมื่อไรผมจะเป็นยื่นหน้าไปจูบต่อทันที ก็เหมือนกันถ้าผมหนีมันก็จะตามมาจูบผมทันที
“อื้ม!....”ผมส่งเสียงออกมาอย่างหงุดหงิด ก็ไอโรมมันผละจูบผมออกอีกแล้วอ่ะ
“พอก่อนนะ…เดี๋ยวค่อยจูบต่อ เดี๋ยวปากเปื่อยกันไปซะก่อน ต่อนะ”มันผลิกตัวขึ้นคร่อมผมแล้วกดหน้าไปซอกคอ กัดแรงๆให้รู้ว่าต้องเป็นรอย ผมเลยทำมั่งเลียที่คอไอ้โรมจนรู้สึกเปียกแล้วดูด กัด ให้เป็นรอยแดงจ้ำๆ เอาให้คนรู้ไปเลยว่าคนคนนี้มีเจ้าของแล้ว
“จำไว้ด้วย…ว่าพี่โรมเป็นของจ๊ะคนเดียว ห้ามยุ่งหรือสนใจคนอื่นมากกว่าจ๊ะด้วย…อ๊ะส์”ยังพูดไม่ทันจบไอ้โรมก็สอดใส่ไอ้นั้นเข้ามาอีกครั้งโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
“รู้แล้วครับ”มันพูด พร้อมกับหอมที่หน้าผากสามทีแล้วเริ่มขยับช่วงล่างอีกครั้ง เหตุการ์ณเลยต้องย้อนกลับไปเหมือนเมื่อสักครู่นี้ใหม่ จนกว่าเราสองคนจะชดเชยให้หายคิดถึง
ตอนที่ 38
“มี่ทำไม…มึงต้องมาซ้อมหนักๆแบบนี้ทุกเย็นด้วยว่ะ?”กูหันไปถามไอ้ตัวข้างๆที่กำลังก้มๆเงยๆเช็ดเหงื่อบนใบหน้า แล้วเอาน้ำเปล่าราดลงบนหัวตัวเองอีกครั้ง สะบัดๆให้พอมาเปียกกูเนี่ย
“อ้าว!ไม่ได้ดิ อีกสองอาทิตย์ต้องไปแข่ง ไม่ซ้อมก็แพ้ดิ”มันพูดแล้วนั่งลงข้างๆกู เนื้อตัวมีแต่เหงื่อ กูก็เล่นกีฬานะ แต่ก็ชอบเล่นบอล หรือไม่ก็ แฮนด์บอลมากกว่า
“ก็รู้…แต่กูเห็นพวกมึงแม่งซ้อมกัน เป็นจริงเป็นจังมากอ่ะ ไม่ใช่ระดับประเทศซะหน่อย”
“ถึงไม่ใช่ระดับประเทศ แต่ก็ระดับโรงเรียนในเครือฉะนั้นก็ห้ามแพ้เหมือนกัน”ไอ้มี่หันมาบอก ขยี้หัวกูแรงๆจนผมเสียทรงก่อนเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“แฮกๆ…เหี้ยเหนื่อย ห่าโรลมึงบอกเฮียดิว่าอย่าโหดเกิน กูจะตายแล้ว”ไอ้แชมป์วิ่งลิ้นห้อยมานั่งหมดสภาพข้างๆกู กูเลยโยนผ้าขนหนูกับน้ำเปล่าไปให้
“อะไรแค่นี้เหนื่อย อ่อนว่ะ”กูว่า
“ปากดี มึงลองมาวิ่งเหมือนพวกกูมั้ย? เล่นบาสนะครับไม่ใช่ฝึกทหาร ห่า!!”แต่ก็จริงแบบที่ไอ้แชมป์พูด เพราะกูเห็นไอ้มี่กับพี่เสือแม่งโคตรฟิตอ่ะ
“หรือมึงไม่อยากชนะ อย่าลืมนะเว้ย มึงบอกกูเองว่าปีนี้มึงจะล้างแค้นโรงเรียนนู้น”กูพูด เพราะปีที่แล้วโรงเรียนกูแพ้ แต่เห็นเขาบอกกันว่าโรงเรียนนั้นมันโกง แต่ทำอะไรเขาไม่ได้อยู่แล้วก็ไปแข่งในถิ่นเขา
“ก็รู้!...แต่แม่งเอ้ย!”
“เอาน่า! เหนื่อยหน่อยแต่ถ้าชนะก็คุ้มนะมึง ที่สำคัญได้เยาะเย้ยพวกเหี้ยนั้นด้วย”กูพูด เพราะยังจำเหตุการณ์เมื่อปีที่แล้วได้ แทบจะซัดกันตรงนั้นเลย ไอ้มี่กับพี่เสืออะหัวโจกเลย แต่ก็นะพวกฝั่งนั้นแม่งโกงจริงๆ ปีนี้พวกกูเลยฟิตกับบาสมาก
“เออๆ ว่ะ กูไปเปลี่ยนเสื้อก่อน ไปเว้ย!”ไอ้แชมป์พูดแล้วหยิบเป้ เดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ
“พี่โรลๆ ไหนพี่จิมอ่ะ?”ไอ้เนมวิ่งหน้าตั้งมาหากู ท่าทางร้อนรนดีเว้ย หน้าซีดเหมือนคนจะร้องไห้ หรือเพราะมันไม่สบายว่ะหน้ามันเลยแดงแบบนี้
“ไปเปลี่ยนเสื้อ ทำไม มีไร?" กูถามดึงมือมันไอ้เนมให้มาใกล้ๆ
“แล้วเอากระเป๋าเข้าไปด้วยมั้ย?”ไอ้เนมถาม มองซ้ายมองขวาจนกูต้องจับให้มันยืนนิ่งๆ
“ก็ต้องเอาเข้าไปดิ มึงเป็นไรเนี่ย อยู่นิ่งๆดิ แล้วพูดมาว่าใครเป็นอะไร”
“พี่เสือ….เจ็บมือ เนมเลยจะมาขอเคาเตอร์เพนจากพี่จิมว่ามีหรือเปล่า”ไอ้เนมบอกเสียงสั่นๆ ท่าทางมันคงกลัวแฟนมันเจ็บมากเลยนะนั้น กูนี้หัวเราะกับความน่ารักของมันจริงๆ ไม่แปลกทำไมพี่เสือหวงนักหวงหนา
“หึหึ…นึกว่าเรื่องอะไร ห่า! มึงทำหน้าซะกูใจหายแวบเลย นู้นมานู้นแล้ว”กูพูดแล้วบุ้ยหน้าไปทางหลัง พี่เสือเดินมากับไอ้นุ มีไอ้เตี้ยพี่เบสเป็นถือของและสะพายเป้ของไอ้นุ ท่าทางก็เหมือนคนปกตินี้แหละ แค่ยกมือข้างเจ็บขึ้นนิ่วหน้านิดๆหน่อย แต่แม่งเท่ห์ตลอดอ่ะ
“มาทำไมเนี่ย…เนมบอกแล้วว่าให้รอตรงนั้น!”ไอ้เนมหันพูดเสียงห้วน เดินจับชายเสื้อพี่เสื้อแล้วดึงแรงๆเหมือนขัดใจ
“กูแค่เจ็บมือ ไม่ได้ขาหัก เป็นไรเนี่ย”พี่เสือพูด เอามือไปโอบเอวไอ้เนมไว้แน่น แล้วเดินมาเข้ามาหากูกัน
“แต่เนมไม่ชอบหนิ ไหนว่าแข็งแรงไง ล้มนิดเดียวเจ็บมือ!”ไอ้เนมยังบ่นไม่หยุด ท่าทางมันเป็นห่วงจริงๆนะนั้น
“อ้าว!มึงไม่เห็นเหรอ ว่าใครเป็นคนชนกู ไอ้เหี้ยไม้ตัวยังกับควาย!”พี่เสือพูด เอามือข้างที่เจ็บส่งไปให้ไอ้เตี้ยพี่เบสนวด เพราะไอ้พี่เบสมันเป็นพยาบาลประจำตัวพวกมัน แต่เฉพาะแค่สี่คนเท่านั้น ถ้าคนอื่นไอ้นุไม่ให้มองตาขวางทันที
“ไงมึง…เดี้ยงเหรอสัด!”ไอ้มี่เดินตัวหอมมากอดคอกู ก่อนส่งเคาเตอร์เพนให้ไอ้พี่เบส
“เออดิ…ห่า เหี้ยไม้แม่งกระแทกกู เจ็บฉิบ!”
“ถือว่าฝึกไว้ว่ะ เพราะวันจริงพวกเหี้ยนั้นก็เล่นแบบนี้แหละ”ไอ้มี่พูดดึงมือข้างที่ไปโอบเอวมันไว้ กูหันไปมองหน้ามันงงๆ
“ห่าไรเนี่ย”กูหันไปถาม
“เปล่า!...แค่อยากให้กอด แค่นั้น ไม่ได้งัย ?”มันตอบกวนตีน ท้าวแขนมาบนหัวกูอีก ไอ้มี่ชักเอาใหญ่แล้วแม่ง
“ก็ลองดู ปีนี้กูไม่สวนกลับให้ อย่ามาเรียกกูไอ้เสือ แม่งเอาให้หมอบคาตีนเลย แค้นมานานล่ะ”พี่เสือพูดนิ่งๆทำเอาพวกกูมองหน้ากันแล้วกลืนน้ำลาย
“เอาด้วยเฮีย…นุกูอยากกระทืบไอ้พวกห่านั้นนานล่ะ สัดเจอหน้าเป็นล้อเลียน เหี้ย!”ไอ้นุขึ้นมาทันที ก็มันกับ
ไอ้แชมป์ก็โดนไอ้ฝ่ายนู้นกวนตีนอยู่บ่อยๆ คาดว่าปีนี้ต้องมีคนหน้าแหกกลับบ้านกันบ้าง
“เจ็บตัวมา…ไม่ต้องมาให้กูเห็นหน้านะ!”ไอ้เตี้ยพี่หันไปกระชากเสียงใส่ไอ้นุ ทำเอาพวกกูมองหน้ากันแล้วหัวเราะ
“โหยไรว่ะ…ใจร้ายว่ะ”ไอ้นุดัดจริตทำเสียงงอนๆ เอานิ้วไปจิ้มๆที่แก้มแต่โดนปัดออก
“ไอ้จ๊ะอ่ะ?!”ไอ้มี่ถาม
“ไปแล้ว”กูบอกแล้วหยิบอมยิ้มในกระเป๋าเสื้อมาแกะกิน
“ไปไหน ตอนไหน?”
“เมื่อกี้…ไอ้โรมมารับ โอเคมั้ย?!”กูหันไปถามเซ็งๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยถามซอกแซก วันนี้เสืออยากรู้มากนัก
“ก็โออยู่นะ”ไอ้มี่ตอบ กูเลยตบไปหลังมันอย่างแรง กวนตีนกูนักนะ
“คืนนี้มึงก็นอนดีๆล่ะกัน ห้ามทับมือตัวเองล่ะ”ไอ้พี่เบสบอกระหว่างพันผ้าก็อตให้ พี่เสือยิ้มที่มุมปากนิดหน่อย แต่ไอ้เนมนี้หน้าแดงแปร็ดเลย
“กูไม่ทับอยู่แล้ว แต่มีเด็กแถวนี้มันชอบมาทับ โอ๊ย!”พี่เสือร้องลั่น เพราะโดนไอ้เนมตบไปกลางหลังเน้นๆ

“มึงก็บอกเด็กแถวนี้ดิ ว่าวันนี้พี่ไม่ไหว พี่เจ็บมือ”ไอ้มี่เสือกแกล้งเข้าไปอีก ดัดเสียงเล็กทำหน้าทำตาจนกูอดขำไม่ได้
“ห่า! จิมมี่!”พี่เสือด่า
“พี่โรลอ่ะ!”ไอ้เนมเรียกชื่อกูเสียงอ่อย ก้มหน้าก้มหน้าใหญ่แล้ว ไอ้พวกนี้ทั่งหลายก็แซวใหญ่เลย
“อ๊ะ…เรียกกูไม ทำไมคืนนี้จะมานอนกับกูหรือไง เอาดิไม่ได้นอนด้วยกันนานแล้ว”กูพูดไปแบบไม่คิดอะไร
ไอ้เนมเงยหน้ามองกูยิ้มแป้นทันที ถ้าได้นอนจริงๆกูจะกอดแม่งทั้งคืนเลย
“หึ!”พร้อมกันทั้งไอ้มี่และพี่เสือ สั้นง่ายๆแบบนี้แหละ แต่กูกับไอ้เนมไม่สนก็ไม่ได้คิดไรซะหน่อย
“บ้า! พี่โรลชวน เดี๋ยวเนมก็ไปจริงหรอก”มีทำอายนะไอ้เนม ดูหน้าก็รู้ว่ามึงอยากมานอนกับกู หุหุ
“หวังนะมึงอ่ะ!”พี่เสือพูดเสียงเข้ม กูกับไอ้เนมมองหน้าแล้วยิ้มแบบมีเลศนัย ไม่เข้าใจทำไมต้องคิดมากระหว่างกูกับไอ้เนมด้วยว่ะ
“ไม่ได้หวัง แต่เอาจิงใช่มั้ยพี่โรล”ไอ้เนมไม่สนใจ ลอยหน้าลอยตาหันมาถามกู ดูหน้าแฟนมึงบ้างก็ได้มั้ง
“ถูกต้องครับ”กูก็เล่นไปตามน้ำทันที เอื้อมมือจะไปหยิกแก้มไอ้เนมแบบหมั่นเขี้ยว แต่ไม่ถึงแก้มเพราะกูโดน
ไอ้มี่ดึงมือไว้ ส่วนไอ้เนมก็โดนพี่เสือกระชากตัวหนี หวงจริงเว้ย
“อะไรมึงเนี่ย…ทำหน้าบึ้งใส่กูไม?”กูหันไปถามไอ้มี่ตาใส แอ๊บไม่รู้เรื่องจริงๆ
“ระวังๆ เดี๋ยวก่อนๆ”มันพูดแล้วล็อกคอกูจนแน่น แต่กูไม่สนใจนั่งกินอมยิ้มต่อไป รอกว่าไอ้นุกับพี่เสือไปเปลี่ยนเสื้อจนเสร็จก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน
“อ้าว!...หวัดดีครับ สุดหล่อเจอกันอีกแล้วนะครับ”กูหันไปมองหน้าไอ้คนที่ทักกู จะเป็นใครเป็นไม่ได้นอกจากไอ้พี่ชิน กูรีบหันซ้ายหันขวามองหาไอ้มี่ ดีนะมันไม่อยู่แถวนี้
“ครับ”กูตอบรับ แล้วหันหน้ามองถนนไม่อยากสนใจมัน ขยับตัวออกห่างอีกนิดหน่อย พอไม่น่าเกลียด
“ขยับไปไหนครับ…กลัวพี่มากหรือไง ฮืม”ไอ้พี่ชินพูดแล้วถือวิสาสะดึงแขนกูเข้าไปยืนที่เดิม
“อย่าจับ!”กูพูดเสียงแข็ง แล้วดึงมือมันออก กูไม่ชอบให้คนที่ไม่รู้จักมารุ่มร่ามกับตัวกูเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“โอ๊ะ…หวงตัวด้วย ขอโทษครับ แบบนี้แหละพี่ยิ่งชอบ”มันยื่นหน้ามาพูดใกล้ๆหูกู กูหันไปมองตาขวางทันที หน้ามันหล่อจริง ยิ่งอยู่ในชุดบอลแบบนี้อีก
“ผมว่าพี่น่าจะฟังภาษาไทยรู้เรื่องนะ ผมมีแฟนแล้ว อย่าพยายามจะเข้ามาแทรกกลาง”กูพูดนิ่งๆแล้วยักคิ้วกวนตีนไปให้อีกหนึ่งที
“หึ!...ปากเก่งๆแบบเนี่ยพี่ยิ่งชอบ งั้นก็โรลลี่ก็คงจะเข้าใจในสื่งที่พูดเหมือนกัน คือพี่ชอบโรลลี่ ชอบมากด้วย”
ไอ้พี่ชินพูดแล้วทำหน้ากวนตีนแต่สายตาที่มันมองมาดูจริงจังมากกว่าหลายครั้งที่กูเห็น
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าพี่จะชอบผมจริง หรือแกล้งจีบๆเล่นให้มันเสียใจ แต่ผมบอกไว้ก่อนผมไม่เหมือนกับหลายคนที่พี่ได้มาง่ายๆแน่”กูพูดแล้วเดินหนีมายืนรอที่หน้าร้านขายน้ำใกล้ๆ รอไม่นานไอ้มี่ก็ขับรถมาจอดรับ
“เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าคิ้วขมวดแบบนั้น”ไอ้มี่หันมาถามเอานิ้วมานวดๆระหว่างคิ้วกู
“หน้ากูบึ้งมากเลยแหงะ”กูถามแล้วหยิบกระจกเล็กหน้ารถมาดู บึ้งจริงๆด้วยเว้ย
“ทำไม ไปเจอหรือมีเรื่องกับใครมา”ไอ้มี่ถามเสียงแข็ง จนกูแอบงง
“อะไร มึงเห็นกูเป็นคนยังไง”กูหันไปถามอย่างหงุดหงิด พูดจาเหมือนกูชอบระรานคนอื่นเขาไปทั่ว
“ก็ไม่รู้เห็นหน้าบึ้งๆ นึกว่าไปตีกับใครมา”
“หึ!กูจะซัดปากมึงนั้นแหละนั่งเงียบๆแล้วขับรถไปส่งกูที่บ้าน”กูพูดแล้วปรับเบาะให้เอนลงพร้อมกับหลับตาไม่อยากนอนหรอก แต่แค่ไม่อยากพูดมาก ไม่มีอารมณ์ เซ็งกับไอ้พี่ชิน

ton521

ขอบคุนครับ

harain15

ขอบคุณครับ

GBOMK

ขอบคุนคับผม

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

gigusa

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ {:sm-52:}

dfredf120

ขอบคุณครับ

doltae

ขอบคุณมากครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนนคราฟผม

kiloay

ขอบคุน คราฟผม

Kwu_y

ขอบคุณครับ

Ikunpalm

ขอบคุณคราฟฟฟฟ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

จัดการไงดีลี่

Soyu

ขอบคุณนะครับ