รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 39 - 40}

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“หึ!กูจะซัดปากมึงนั้นแหละนั่งเงียบๆแล้วขับรถไปส่งกูที่บ้าน”กูพูดแล้วปรับเบาะให้เอนลงพร้อมกับหลับตาไม่อยากนอนหรอก แต่แค่ไม่อยากพูดมาก ไม่มีอารมณ์ เซ็งกับไอ้พี่ชิน
ตอนที่ 39
“กลับแล้วนะ ขึ้นบ้านไปอาบน้ำ เดี๋ยวพี่โทรหาครับ”ไอ้มี่หันมาพูดแล้วดึงกูเข้าไปกอด รู้สึกว่ามันรัดแน่นมากกว่าปกติ แถมยังจูบขมับกูอีก
“อื้ม!...ขับรถดีๆนะ ถึงบ้านแล้วโทรมาด้วย ช้ากูนอน”กูพูดแล้วผละออกจากไอ้มี่ ดันหลังมันให้เดินไปขึ้นรถ
“มานี้ก่อนดิ!”ไอ้มี่เรียกกู ทั่งที่จะขับรถออกไปแล้วนะ ยังอุตสาห์ลดกระจกลงมาเรียกอีก กูหันไปมองหน้ามันงงๆแต่ก็ยอมเดินไปหาอย่างช่วยไม่ได้
“อะ…อื้ม!”กำลังจะอ้าปากถาม แต่ไอ้มี่ดึงกูให้ก้มลงไปชิดหน้ามันแล้วประกับจูบทันที จะผละออกก็ไม่ได้เสือกล็อคคอกูซะแน่น แม่กูอยู่นะมึงรู้เรื่องมั้ยเนี่ย ?*
“รักนะ”มันพูดหลังจากที่เราจูบกันเสร็จ กูหมั่นไส้เลยกัดไปที่คอมันแรงๆ
“เอออ!”กูรับคำแล้วหันหลังเดินหนีเข้าบ้านทันที ขืนอยู่ให้มันขับรถออกไปก่อนคงอีกนานแน่
ครืด ครืด
“ครับ!”กูรับสายไอ้มี่เสียงเพราะ ฮ่าๆ อยากลองแกล้งให้ไอ้มี่แปลกใจเล่น
“โอ๊ะ…กูโทรผิดเบอร์ป่ะเนี่ย…ทำไมวันนี้ที่รักรับโทรศัพท์เพราะจังเลยครับ”ไอ้มี่ถามเสียงมันดูเหมือน
อึ้งหน่อยๆ
“ห่า!...เพราะก็ถามอีก ไม่พูดแล้ว!”กูพูดแล้วปีนขึ้นเตียงหยิบสติชตัวใหญ่ที่ไอ้มี่เคยให้มานอนกอด
“โอ๋ๆ ไม่เอาครับ ไม่ถามแล้ว โรลลี่อาบน้ำยัง?!”ไอ้มี่ถาม เพราะมันรู้ว่ากูเป็นโรคไม่ค่อยจะถูกกับน้ำซักเท่าไร กว่าจะอาบได้ก็รอใกล้ๆจะนอนค่อยอาบทีเดียว
“เหอะๆ ยังเลยวะ น้ำมันหนาวมึงก็รู้!”กูพูดแล้วเอื้อมมือไปหยิบการบ้านคณิตมาทำ
“ยิ่งดึกก็ยิ่งหนาว โรลลี่ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวไม่สบายอีก!”ไอ้มี่เริ่มบ่น ได้เสียงกุกกัก เสียงเหมือนกำลังพิมพ์งานอยู่
“เออหน่า! เดี๋ยวค่อยไปอาบน้ำ ทำการบ้านก่อน!”กูพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดคอม
“ไม่ต้องเลย ลุกขึ้นไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย!”
“มึงไม่อยากคุยกับกูใช่มั้ย?...ใช้ให้กูไปอาบน้ำจังเลยเนี่ย!”กูกระชากเสียงใส่แม่งเลย ก็คงไม่อยากอาบตอนนี้นี่หว่า บังคับกันอยู่ได้ อยากคุยกับแฟนไม่รู้หรือไง ?
“ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย…แต่พี่เป็นห่วง ลี่ชอบอาบน้ำดึก มันจะเป็นไข้”ไอ้มี่พูดได้ยินมันถอนหายใจด้วยอ่ะ
“เออๆ กูวางก็ได้! แค่นี้แหละ!”กูพูดอย่างโมโหแล้วกดตัดสายไปทันที แม่งหงุดหงิด เดินไปหยิบผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำ เดี๋ยวแม่งจะแช่ให้ตัวอมชมพูเลย
ครืด ครืด
“ไร! โทรมาไม!”กูกระชากเสียงใส่ไอ้คนที่โทรมา เพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมาดูเกือบๆสามสิบสาย เกือบจะทุกนาทีเลยก็ว่าได้ มันคงคิดว่ากูแกล้งไม่รับเฉยๆเลยกระหน่ำโทรมาซะขนาดนี้
“อูย…เพิ่งรู้ว่าคนน่ารักเขาโทรศัพท์กันแบบนี้!”เสียงคนที่โทรมาตอบกลับ ไม่ใช่เสียงไอ้มี่แต่เป็นเสียงของใครก็ไม่รู้ ไม่ได้เซฟไว้
“ใครเนี้ย…?!”กูถามเสียงรำคาญๆ เอาให้มันรู้ไปเลยว่าถ้าโยกโย้มากๆกูกดวางแน่
“หว่า…เพิ่งเจอกันเมื่อเย็นจำเสียงกันไม่ได้ซะแล้ว!”บางอ้อขึ้นมาทันทีเลยกู ต้องเป็นไอ้พี่ชินแน่ๆพูดจายียวนกวนสนตีนแบบนี่เนี่ย
“โทรมาไม…แล้วเอาเบอร์ผมมาจากไหน?!”
“หึหึ…ถามตรงๆงั้นก็ตอบตรงๆไปเลยนะ โทรมาจีบครับ ส่วนเอาเบอร์มาจากไหนพี่ขอไม่บอกล่ะกัน”ไอ้พี่ชินตอบกลับมา กูเขวี้ยงผ้าขนหนูในมือด้วยความโมโห อารมณ์ไม่ค่อยดีด้วยมั้ง
“งั้นก็ตรงๆเลยนะ อย่าโทรมาอีก ผมไม่อยากมีปัญหา”
“หึ!..คงไม่ได้หรอกครับ ก็บอกไปแล้วหนิ ว่าพี่จะจีบโรลลี่จริงๆ”มันพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
ตื้ดๆ
“หึ!สายซ้อนมาแล้วซินะ!”ไอ้พี่ชินพูดเหมือนรู้ทัน ว่าสายที่โทรมาเป็นใคร
“รู้แล้วงั้นก็วางได้นะ ผมว่า”กูพูด เอาโทรศัพท์มาดูไอ้มี่วางไปแล้ว แต่สักแปบก็ดังขึ้นมาอีก
“เหอะๆ วางก็ได้ครับ เดี๋ยวคนแถวนี้จะมีปัญหากับแฟนเพราะพี่  ฝันดีครับเด็กน้อย”ไอ้พี่ชินพูดแล้วกดวางสายไปทันที ไม่ทันให้กูได้สวนกลับว่าใครเป็นเด็กน้อยของมึง ห่า!! ไอ้เหี้ยมี่ก็กะหน่ำโทรมาจังเลยนะ
ดึ้ง ดึ้งๆ เสียงทักเอ็ม
“คุยกับใคร ? สายซ้อน!”เป็นข้อความจากไอ้มี่ ดีนะที่ไม่ได้เปิดกล้องไม่อยากเห็นหน้ามันตอนนี้เลย
“กับไอ้มิ้น โทรมาดิ!”กูพิมพ์กลับไป ไม่นานไอ้มี่ก็โทรกลับมา
“คุยกับใคร..ทำไมสายซ้อน โทรไปตั้งสองสามรอบ!”ไอ้มี่พูดเสียงแข็งใส่กูทันทีที่รับโทรศัพท์
“คุยกับไอ้มิ้น…ช่วยไม่ได้มึงใช้ให้กูไปอาบน้ำเอง!”กูพูดเหมือนกูไม่ผิด ทั้งที่ในจริงเต้นเป็นจังหวะแทงโก้แล้ว
“ให้มันแน่!”ไอ้มี่พูด แล้วต่างคนก็ต่างเงียบกันไปซักพักให้สงบสติอารมณ์ของตัวเอง
“ออนเอ็มคุยกับใคร”และก็เป็นกูที่เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่หว่า แต่อยากรู้จริงๆว่ามันออนเอ็มทำไม เพราะกูไม่ค่อยเห็นมันออนเท่าไรนานจะออนสักที หรือมันแอบบล็อกกูว่ะ
“เพื่อน!”มันพูด จับน้ำเสียงได้ว่าติดเหมือนจะน้อยใจหน่อยๆ
“คนไหน?!”
“เหมียว”เท่านั้นแหละ โทรศัพท์กูแทบร่วง ความรู้สึกของเมื่อหลายวันก่อนย้อนกลับมาอีกครั้ง ไหนว่าไม่ติดต่อกันแล้วไงทำไมยังมาคุยเอ็มกันได้อยู่
“เหรอ…งั้นกูไม่กวนแล้ว!”กูพูด
“ครับ ฝันดีนะ!”มันก็ไม่ง้อกูเหมือนกัน มันรอให้กูพูดฝันดีแล้วก็กดวางสายไป ความรู้น้อยใจมันตีตื้นขึ้นมาทันที ไม่ไหวแล้ว ทำไมรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้แบบนี้วะ
ปัง ปัง!
“เออๆ แปบดิ! เคาะให้บ้านอื่นตื่นมาด่าหรือไงว่ะ!”เสียงไอ้เจ้าของห้องดังมาจากในห้อง
“ชักช้า!...กูเคาะจนเจ็บมืออยู่แล้ว!”กูพูดอย่างโมโห ผลักไอ้โรมออกให้พ้นทางแล้วเดินกระทืบเท้าขึ้นไปนั่งบนเตียงมันเหมือนเจ้าของ กวาดเอารายงาน กระดานวาดรูปไปอยู่ปลายเตียงให้หมด
“เป็นไร มาพาลใส่กูทำไม!”ไอ้โรมเดินมาพูดเสียงแข็ง ลากเก้าอี้คอมมานั่งจ้องหน้ากับกู กูไม่พูดอะไรคลานไปกอดเอวมันไว้ มีแค่สามคนเท่านั้นแหละที่จะเห็นกูในสภาพแบบนี้ คือแม่ ไอ้โรม และก็อีกคนก็ไอ้ห่ามี่
นั้นแหละ แต่ตอนนี้คงลืมกูไปแล้วมั้ง
“มึง…ทำไมกูต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยว่ะ ทำไมต้องกลับมาคุย มาติดต่อกันอีก ไหนบอกไม่ติดต่อกันแล้วไง อึก”
กูพูดเสียงสั่น กดหน้าลงกับพุงไอ้โรม มันลูบหัวกูเบาๆ ยิ่งมันอ่อนโยนกูก็ยิ่งร้องไห้ออกมา
“คิดมากไปหรือเปล่า…อาจจะคุยแค่ในฐานะเพื่อนกัน ไม่มีอะไรก็ได้!”ไอ้โรมพูดปลอบ
“ไม่เอา เพื่อนกันก็ไม่ได้ มึงอ่ะ ไอ้มี่รักเค้ามากก่อนมาเจอกูอีก”กูพูดแล้วสะบัดหัวไปมา อารมณ์งี่เง่าจากก้นบึ้งถูกขุดขึ้นมาหมด
“ไอ้น้อง…มึงอย่าพูดแบบนี้อีกนะ มึงพูดเหมือนมึงคิดว่าตอนนี้ไอ้จิมมี่ไม่รักมึงงั้นแหละ!”ไอ้โรมจับกูขึ้นมานั่งจ้องหน้า แล้วพูดออกมาอย่างจริงจัง
“……หรือไม่จริงล่ะ”กูพูดเบาๆเหมือนพูดให้ตัวเองฟังมากกว่า นั่งสั่นหัวอย่างเดียว
“บอกไรให้นะ…คนอย่างไอ้จิมมี่ ถ้าไม่รักซะอย่าง ต่อให้ดีหรือสวยขนาดไหนมันก็ไม่สน”
“กลับกัน ถ้ามันรักซะอย่าง ต่อให้เลว เอาแต่ใจ ดื้อ พูดไม่รู้เรื่อง งี่เง่า ขนาดไหนมันก็ทน เพราะมันรัก เขาคนนั้นสำหรับมันเป็นอดีตไปแล้ว มึงหรือกูก็ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนเขารักกันขนาดไหน แต่ปัจจุบันมันรักมึง!”ไอ้โรมพูดร่ายยาวออกมาอย่างจริงจัง ตบแก้มกูเบาๆเหมือนให้คิดได้
“แต่กูไม่ชอบ มึงก็รู้ กู…หวง”กูพูดออกมาอย่างขัดใจ แต่ไอ้คำสุดท้ายพูดเบาๆไม่รู้ว่าไอ้โรมได้ยินหรือเปล่า
“หึ!รักมันมากเลยซินะ ถึงหวงตาลีตาเหลือกขนาดนี้!”ไอ้โรมพูดแล้วจับหัวกูโยกไปโยกมา แต่ถ้าคิดตามที่ไอ้โรมบอกก็รู้สึกดีขึ้นมานิด แต่ก็ขัดใจกูอยู่ดี ก็ไม่ชอบ ไม่อยากให้ยุ่งด้วย คนมันกลัวรู้บ้างมั้ย?!
“ไม่ใช่ซะหน่อย…ว่าแต่กู มึงก็ระวังไว้เหอะ ไอ้จ๊ะพอๆกับกูนี่แหละ!”กูพูดแล้วขยับตัวลงไปนอนที่เตียง คืนนี้ตั้งใจมานอนกับไอ้โรมอยู่แล้ว
“เสียใจครับ…ระดับกู ที่รักกูไม่มีทางร้องไห้ด้วยเรื่องแบบนี้แน่!”มันพูดแล้วลุกขึ้นเอางานไปวางบนโต๊ะคอม นั่งเล่นหรือทำงานอีกนิดหน่อย ก่อนเดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา
“นอนนี้แหงะ”มันยืนถามกูที่ปลาย กูพยักหน้าแล้วกวักมือเรียกมันมานอนได้แล้ว
“มึงนี้จริงๆเลยนะ ซ่าส์กับคนไปทั่ว แต่พอทะเลาะกับแฟนเสือกมาร้องไห้งอแงกับกู”ไอ้โรมพูดแล้วขยับมานอนให้ชิดกัน ไม่ถึงกับนอนกอดแค่ให้เนื้อโดนเนื้อก็พอ
“ก็มึงเป็นพี่กูหนิ…พออย่าพูดมาก นอน!”กูพูดแล้วเอาขาไปพาดบนตัวมัน หยิบสติชที่ไอ้มีขึ้นมาหอมก่อนเข้าสู้ห้วงแห่งความฝัน กร๊าก
“แม่! ดูไอ้โรมดิ มันจะเอาโทรศัพท์โรลไปใช้!!”กูแหกปากโวยวายลั่น เมื่อเช้าตื่นขึ้นมา อาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียน จะหยิบโทรศัพท์เอามาดูว่ามีใครโทรมาหามั่ง แต่…มันไม่ใช่ของกู!
“อะไร อะไรกัน แหกปากตั้งแต่เช้าโรลลี่หนิ!”เสียงแม่ดังสวนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอันฉุนเฉียว คอยดูนะถ้ากูโดนแม่ให้พรตั้งแต่เช้า จะยุให้ไอ้จ๊ะมีชู้แม่งเลย
“ก็ไอ้โรมอ่ะดิ มันเอาโทรศัพท์โรลไปใช้ ของตัวเองก็มี มันไม่ยอมใช้!”กูเดินมาหาแม่ด้วยหน้าตาที่บึ้งตึง และก็ต้องบึ้งตึงหรือยิ้มดี ที่เห็นไอ้มี่มานั่งหล่อคุยกับไอ้โรมอยู่ก่อนแล้ว
“ไหงงั้นล่ะ ของตัวเองก็มี ไปเอาของน้องมันทำไม!”แม่หันไปถามไอ้โรม แต่มันยักไหล่ไม่สนใจ
“แม่ดูมันดิ! เปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นก็เอาตังค์มา กูไปจะซื้อใหม่!”กูเดินไปเอาเรื่องกับไอ้โรม มันเงยหน้ามองกูนิดหน่อยแล้วก้มหน้าลงไปกินโจ้กเหมือนเดิม
“ยืมหน่อย อย่างกดิ!”มันพูด
“ไม่ได้งกเว้ย ของตัวเองทำไมไม่ใช้วะ!”กูถามอย่างหงุดหงิด ยังไม่ได้ไปสนใจไอ้มี่มากมาย เพราะกำลังเอาเรื่องไอ้โรมอยู่
“ก็กูเบื่อแล้ว เด็กในมอ.แม่งใช่เยอะเกิน โหล!”
“ห่า! บ้ารวยเหรอมึง! ถ้าไม่อยากเหมือนใครก็ผลิตเอง สัด!”กูด่าเดินค้นในกระเป๋ามันแต่ไม่เจอ
“มึงนี่นะ ของกูออกจะหรู พอๆอย่าค้นให้รก ไอ้น้องมากินข้าวแล้วไปโรงเรียนได้แล้ว!”ไอ้โรมหันหลังมาเรียก แสดงสีหน้าให้รู้ว่าถ้ามึงยังค้นของกูอีก โดนตีนแล้วนะ กูเลยต้องเดินกลับมาอย่างช่วยไม่ได้
“แม่ไปแล้วนะ หอมหน่อยๆ”กูพูดแล้วเดินไปหอมแก้มทั้งสองข้างก่อนเดินมาขึ้นรถ ไอ้โรมกับไอ้มี่มองแล้วหัวเราะกับท่าทางของกู
“ครับๆ ตั้งใจเรียนกันด้วยล่ะ จิมมี่แม่ฝากน้องมันด้วยนะ ถ้าดื้อก็ตีได้แม่อนุญาต”
“แม่!”กูหันทำหน้างอนๆใส่แม่กูทันที
“ครับๆ ไม่กล้าหรอกครับ ไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ”ไอ้มี่ยกมือไหว้อีกครั้งแล้วเดินไปขึ้นฝั่งคนขับ
“แม่! ไปแล้วนะ จุ๊บ!”ไอ้โรมหันไปบอกแล้ววิ่งไปหอมแก้มแม่ด้วยความเร็ว รีบเดินไปขึ้นรถของตัวเองทันที มันคงอายที่จะทำแบบนี้ต่อหน้าคนเยอะๆ
ตอนที่ 40
“ไหนอมยิ้มของกูล่ะ!”กูหันไปถามไอ้มี่เหมือนปกติทุกวัน กูเลือกที่จะไม่ถามเรื่องเมื่อคืน ก็ไอ้โรมบอกว่าไม่มีอะไร ส่วนไอ้มี่ถ้ามันอยากบอกเดี๋ยวมันก็บอกเอง
“หึ!...นึกว่าจะไม่เอาซะแล้ว เห็นไม่สนใจ!”ไอ้มี่พูดเหมือนน้อยใจ กูหันไปมองหน้า คิดว่าใครกันแน่ว่ะที่จะต้องเป็นฝ่ายน้อยใจ
“แล้วมีมั้ยล่ะ เพราะถ้าไม่มีกูก็จะลงแล้ว!”กูพูดแล้วหันจะเปิดประตู แต่ไอ้มี่เสือกกดปุ่มล็อคดักไว้
“เรื่องเมื่อ…อย่าคิดมากนะ ไม่ได้คุยอะไรกัน แค่ถามสารทุกข์สุขดิบกันเฉยๆ”
“อื้ม!...ก็ดีแล้วหนิ เป็นเพื่อนกันก็ต้องเป็นห่วงกันเป็นเรื่องธรรมดา”
“โรลลี่…”ไอ้มี่เรียกกูเสียงเบา เอื้อมมาจับมือกูไว้ดึงกูเข้าไปกอด แล้วจูบหนักๆที่ขมับก่อนเลื่อนมาจูบหน้าผาก แค่นี้อารมณ์ความน้อยใจของกูก็หายไปหมดแล้ว ทำไมใจง่ายแบบนี้ หงุดหงิดตัวเองจริงๆ
“เรียกทำไม …เรียกอยู่ได้!”กูพูดเอานิ้วเขี่ยๆที่หลังมัน
“ไม่มีอะไรจริงๆนะ…อย่าคิดมากนะครับ”มันพูดแล้วจูบลงที่ท้ายทอย กูพยักหน้าเข้าใจผลักออกให้ปล่อย
แล้วตบที่แก้มไอ้มี่เหมือนที่ไอ้โรมทำกับกูเมื่อคืน
“ก็เรื่องของมึง…อยากคุยก็เรื่องของมึง กูจะไปว่าอะไรได้ ปลดล็อคดิจะลง”กูพูด ทุบไปที่ไหล่มันให้ปล่อย แต่ดูเหมือนไอ้เจ้าตัวจะไม่สนใจ กลับกอดกูแน่นขึ้นกว่าเดิมอีก
“ไม่เอาอ่ะ…แบบนี้แสดงว่างอนอยู่ หายงอนนะ”ไอ้มี่พูดเสียงเล็กเสียงน้อย ซุกหน้าลงมาซอกคอกูหนักกว่าเดิม
“ไม่ได้งอนเหอะ มึงเป็นไรมากป่ะ ? ถ้างอนจริงกูคงปล่อยให้มึงรุ่มร่ามแบบนี้หรอกนะ .. คิดมั่ง สัด!”กูด่าแล้วกัดไปหัวไหล่ไอ้มี่อย่างแรง จะว่าไม่เคืองเลยก็ผิดวิสัยกูแน่ แต่ถ้าจะให้มันเป็นเรื่องขึ้นมาก็เสียอารมณ์เปล่าๆ
“ก็ไม่รู้..เห็นโรลลี่เงียบๆแบบนี้ทีไร พี่ใจสั่นทุกที”มันพูด
“เวอร์ไปล่ะ พอเลยเปิดประตู จะเข้าโรงเรียน”กูพูดแล้วพลักไอ้มี่ให้ปล่อย เอื้อมมือไปหยิบเป้ที่ด้านหลัง
ก่อนเปิดประตูลงจากรถไป
“ถ้ารู้ว่ามาโรงเรียนเช้าๆแล้วจะเจอของดีแบบนี้ ต้องมาทุกวันซะแล้ว”เสียงของคนที่กูไม่อยากจะเจอมากที่สุดในตอนนี้ ให้ตายซิ ห่า!
“………………..”กูเงียบแล้วเดินหนี ขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืด น่ารำคาญ คนประเภทแบบนี้ยิ่งเสวนาด้วย ยิ่งไร้สาระ พูดไม่รู้เรื่อง
“อย่าหนีซิครับ ยิ่งหนีพี่ยิ่งตาม แล้วพี่ก็จะยิ่งชอบด้วยนะครับ”ไอ้พี่ชินพูดตามหลังแล้วดึงแขนกูให้หันไปหามัน กูจ้องหน้าแล้วบิดแขนมันกลับทันที บอกแล้วว่าไม่ชอบ
“บอกว่าอย่าจับไม่รู้เรื่องเหรอ!”กูจ้องหน้าแล้วพูดอย่างเอาเรื่อง เอามือข้างที่ว่างไปตบที่แก้มมันแรงๆสามที
“ถ้าคิดว่าเล่นแบบนี้แล้วกูจะสนใจหรือไง ก็ลองดู เบื่อเหมือนกัน น่ารำคาญว่ะบอกตามตรง!”กูพูดอีกครั้ง
แล้วปล่อยแขนมันออก แล้วเดินออกมาเลย
“ไงมึง…เป็นเหี้ยไร มาหน้าบึ้งมาเลย!”ไอ้แชมป์ทักทันทีที่กูเดินไปแล้วเขวี้ยงกระเป๋าลงบนโต๊ะอย่างดัง
“เจอพวกห่าแต่เช้าไงมึง ก็…ช่างแม่งมัน เดี๋ยวก่อนๆ”กูพูดแล้วนั่งลงข้างๆไอ้แชมป์อย่างหงุดหงิด
“ใครว่ะ ? มันกล้ามาทำให้มึงโมโหแต่เช้าเนี่ย เพราะนอกจากเฮีย กูก็เห็นคนอื่นไม่มีสิทธ์เข้าใกล้มึงสักคน”
ไอ้แชมป์พูดแล้วโยนหมากฝรั่งมาให้กูกิน ดับอารมณ์โมโห
“อย่าพูดดิ …กูเหนื่อย แล้วนี้ไอ้จ๊ะยังไม่มาอีกแหงะว่ะ ?!”กูถาม
“ยังๆ กำลังมา”
“เออๆ แล้วนี้มึงแดกข้าวยังเนี่ย ..?!”
“ยังซิครับ ห่า! รอกินพร้อมพวกมึงนี่แหละ แต่แม่งอย่างหิววะ เมื่อคืนหนักไปหน่อย”ไอ้แชมป์พูดแล้วขยี้
หัวตัวเองแบบเหนื่อยๆ
“เพลาๆ บ้างเหอะมึง เดี๋ยวก็แม่งได้ลูก ก่อนเรียนจบหรอกสัด!” กูพูดแล้วหันไปส่ายหัวให้ไอ้แชมป์แบบหน่ายๆ ไอ้นี้แม่งโคตรจะอึดเลย ตอนเย็นซ้อมบาสเหนื่อยๆ แต่แม่งยังมีแรงไปเที่ยวหญิงอีก ขนาดบางวันมาโรงเรียนอย่างโทรมแบบมีสอบตอนเช้า แต่แม่งได้เกือบเต็ม กูละโคตรละนับถือเลย
“เสียใจครับ…ระดับกู ยืดอกพกถุงตลอด!”มันพูดแล้วตบหน้าอกตัวเองแบบหึกเหิม กูมองแล้วสั่นหัว แบมือ
ขอการบ้านคณิตมันมาลอกหน่อย เมื่อคืนมีเรื่องเลยยังทำไม่เสร็จ
“เมื่อคืนมึงร้องไห้หรอว่ะ ?”ไอ้จ๊ะขยับเก้าอี้มาถามกู
“ใครบอกมึง?”กูถามกลับ ตากับมือกำลังปั่นงานชีวะอย่างเมามัน
“หึหึ! พี่มึงนั้นแหละ”
“ทำไม มึงถามหรือมันเล่าเอง”กูถามอย่างสงสัย เพราะด้วยนิสัยไอ้โรมไม่ใช่คนขี้เมาส์ขนาดนั้น ไม่ค่อยยุ่งเรื่องของใครสักเท่าไร เหมือนกับที่ไม่ชอบให้คนมายุ่งเรื่องมันเหมือนกัน
“เหอะๆ…กูถามเอง แต่ไม่ได้ตั้งใจจะถามนะเว้ย ก็กูเห็นไอ้โรมเอาโทรศัพท์มึงมาใช้เลยถาม”
“เกี่ยวยังไงกูไม่เข้าใจ ?!”
“ก็กูเล่นโทรศัพท์มึง แล้วเห็นมีเบอร์โทรเข้าของไอ้พี่ชิน กูเลยถามมันแต่มันบอกไม่รู้จัก แล้วถามกูกลับว่า
ไอ้พี่ชินเป็นใคร ทำไมถึงต้องโทรหามึงด้วย”
“แล้วมึงบอกมันไปว่าไง…นี้มึงบอกพี่มึงยังเนี่ยว่าไอ้เหี้ยชินโทรหากู”กูถามอย่างระแวง ไม่ได้ตั้งใจจะปิดปัง
แต่ในเมื่อไม่ได้บอกไปตั้งแต่ทีแรกเลยไม่อยากให้ไอ้มี่มารู้ทีหลัง เดี๋ยวจะพาลมาหงุดหงิดใส่กู เห็นอย่างงี้ๆ
ก็เหอะเจอไอ้มี่เหวี่ยงใส่ชึ้นมา กูเอ๋อรับประทานเลย
“รู้หรอกน่า..แต่ก็ระวังหน่อยเหอะมึง กูว่าไอ้พี่ชินมันคงไม่หยุดแค่นี้ เพราะถ้าลองไปหาเบอร์มึงมาขนาดนี้!”
ไอ้จ๊ะพูด กูนิ่งวางปากกาแล้วคิดตามทันที แต่มาคิดอีกทีกูไม่สนซะอย่าง ใครทำไรได้
“ก็ลองดูดิ…ถ้ามันทำให้ไอ้มี่โมโหกูเพราะของมันละก็ กูจะเล่นให้หนักว่าตอนที่ไอ้มี่ซ้อมมันเข้าโรงบาลอีก”
กูพูดอย่างจริงจัง ไอ้จ๊ะยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์
“มึงรู้เหรอ..ว่าไอ้มี่เคยซ้อมคนเข้าโรงบาล”ไอ้จ๊ะถาม กูพยักหน้า
“รู้ดิ! ก็สาเหตุที่ทำให้มันซ้อมไอ้เหี้ยชินเข้าโรงบาล ก็เพราะไปทำแฟนมันท้องหนิ!”กูพูดแล้วนึกเจ็บใจขึ้น
มานิดๆ แต่ไม่เอามาเป็นประเด็น
“แฟนเก่า…ห่าโรลลี่พูดให้ดี เพราะถ้าแฟนปัจจุบัน ทำไงก็ไม่ท้องหรอก”ไอ้จ๊ะพูดอย่งกวนตีน กูเลยซัดโบกไปให้หนึ่งที กวนตีนดีนัก
“ปากดีไปเหอะมึง…”กูพูดแล้วหันมาสนใจงานกูต่อ ทำไม่เสร็จโดนท่านอาจารย์บ่นแล้วพาลจะมาหักคะแนน
กูอีก
“โรลลี่มานี้ดิ!”ไอ้มี่เรียกกูเสียงแข็งทันทีที่เห็นหน้า มันเดินเข้ามาจ้องหน้ากูนิ่ง แล้วลากออกมาคุยในที่ไม่ค่อย
มีคน กูหวั่นๆขึ้นมาทันที
“อะไรของมึงเนี่ย…ลากออกมาตั้งไกล หิวข้าวไม่รู้เรื่องไง”กูยังทำเชิงปากดีหาเรื่องมันไปก่อน แต่สีหน้าไอ้มี่นิ่งจนกูเลือกที่จะเงียบ แต่ยังไม่พูดอะไร
“ทำไมต้องโกหก”มันพูดออกมา เสียงนี้จริงจังจนกูไม่กล้าพูดเล่น
“ไม่ได้โกหกซะหน่อย”
“ยังจะบอกว่าไม่ได้โกหก…เมื่อคืนถามว่าคุยกับใคร บอกทำไมว่าคุยกับไอ้มิ้น ทั่งที่คุยกันคนอื่น!”มันจ้องหน้ากูแล้วถามเสียงเข้ม เดินเข้ามาบีบแขนกูจนแน่น แววตาที่มองมาทำให้กูรู้เลยว่าตอนนี้มันเสียความรู้กับกูมาก
“ก็…ไม่อยากให้คิดมาก”กูตอบเสียงเบา ยอมรับว่ากลัวมันโกรธเอามากๆ
“ทำไมชอบบอกว่าไม่อยากให้คิดมาก…ชอบบอกว่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ไม่สำคัญ เลยไม่อยากให้รู้ อยากคุยกันบอกตรงๆก็ได้ จะลากให้มาคุยกันเลย”ไอ้มี่พูด กูก็ยิ่งใจเสีย นี้กูทำมันเคืองอีกแล้วใช่มั้ย?!
“ไม่ใช่แบบนั้น…มึงอย่าพูดแบบนี้ดิ กูไม่ได้อยากคุยกับมันจริงๆ”กูพูดแล้วจ้องตามันให้รู้ว่าสิ่งที่กูพูดคือเรื่องจริงๆ
“แต่คุยกัน แล้วไม่บอกพี่แบบนี้ มันทำให้พี่คิด” ไอ้มี่พูดแล้วบีบมือกูจนแน่น แต่ณ.ตอนนี้ไม่รู้สึกอะไรแล้ว
แค่ไม่ต้องการเห็นไอ้มี่ทำหน้าทำตาแบบนี้พอ
“ไม่ได้คุยกัน..มันโทรมา กูไม่รู้ว่าเป็นเบอร์ใครเลยรับ พูดแค่สองสามประโยคมึงโทรมา”
“งั้นถ้าพี่ไม่โทรไป ก็ต้องคุยกันต่อดิ…ใช่มั้ย?!”
“มึงเห็นว่ากูเป็นคนที่คุยกับใครได้ง่ายๆใช่มั้ย …คิดแค่นี้ใช่มั้ย?!” กูพูดอย่างหมั่นไส้ สะบัดมือมันออกทันที เริ่มเซ็งๆขึ้นมาแล้ว
“หรือว่าไม่จริง ทำไมไม่บอกพี่ตั้งแต่เมื่อคืนว่าไอ้ชินโทรมา สงสัยอยู่แล้วเชียว ตั้งแต่ทำหน้าบึ้งๆตอนเย็นแล้ว”มันพูดแล้วดึงกูเข้าไปกอด ตบที่ก้นกูแบบไม่แรงหนัก
“รู้ดีนักนะมึงอ่ะ…ถึงกูบอกไปมึงทำไรได้ นอกจากมาหาเรื่องกูแบบนี้!”กูพูดแล้วตบไปทีหลังมัน กัดไปบ่ามันอย่างหมั่นเขี้ยว
“ใครกันแน่เอาเรื่องมาให้หา โรลลี่คิดให้ดีนะ ตัวเองคุยกับคนอื่นแล้วบอกว่าคุยกับไอ้มิ้น ใครกันแน่ที่ควร
จะโกรธ ไม่ต้องมาแย่งโกรธเลย”มันพูดแล้วหอมแก้มกูแรงๆสองที กูพลักมันออกแล้วยืนจ้องหน้าไอ้มี่นิ่งๆ
สีหน้ามันไม่ได้โกรธกูแบบเมื่อกี้แล้ว
“มึงก็เหมือนแหละ ห่า!”กูพูดใส่หน้ามันแล้วเดินกระแทกไหล่กลับมที่โรงอาหาร แค่นี้แหละไอ้มี่โกรธกูได้
ไม่นานหรอก ง้อหน่อยๆมันก็กลับมาใจดีเหมือนเดิมแล้ว ไอ้พวกนี้แม่งแซวกันแหลกลาน
“เป็นไรมึง…ทำไมนั่งห่างกันเป็นวา”กูสะกิดถามไอ้นุที่นั่งจ้องหน้าไอ้เตี้ยพี่เบสแบบน่าสงสารมาก แต่ดูท่าทางแล้วไอ้พี่เบสกำลังเคืองๆไอ้นุอยู่ เพราะถ้าเป็นปกติชิดกันจนแทบขึ้นขี่กันอยู่แล้ว
“ก็ไอ้เด็กเวรนั้นไงมึง…โทรไปหากูเมื่อคืน แล้วสัดกูกำลังคุยกับไอ้นุ่มนิ่มอยู่ พอกูกดวางมันก็โทรมาอีก
จนไอ้นุ่มนิ่มสั่งให้ประชุมสาย มึงก็รู้สันดารไอ้ซัน ปากดีพูดจาหาเรื่องคนขนาดไหน พอกูจะห้ามไอ้นุ่มนิ่มเสือกไม่ให้พูด ไม่รู้พูดห่าเหวไง ไอ้นุ่มนิ่มกดตัดสายแล้วโทรมาหากู ให้กูพาไปที่บ้านไอ้ซัน มันจะไปซัดหน้าเขา มึงดูของกูดิ”ไอ้นุร่ายยาวออกมาอย่างปลงตก แต่ดูท่าทางไอ้เตี้ยพี่เบสจะโกรธมาก พวกกูรู้นิสัยไอ้เด็กซันดี แม่งปากกวนตีนฉิบหาย หวิดโดนไอ้จ๊ะเสยคางไปหลายรอบแล้ว
“แล้วนี้เจอไอ้ซันยัง?!”กูถาม
“อย่าถามมึง กูพาหนี ให้เจอกัน ไอ้ซันก็หน้าแหกดิ เพราะอันนี้ด้วยมั้ง มันเลยคิดว่าเป็นห่วงไอ้ซัน กลัวโดน
มันซ้อม!”ไอ้นุพูดแล้วหันไปมองทางไอ้พี่เบส แล้วมองหน้ากูเหมือนขอความเห็น
“มึงก็บอกมันตรงๆดิ ว่าไม่ได้คิดไรกับไอ้ซันแล้ว ที่ไม่อยากให้มีเรื่องเพราะเป็นห่วงมัน”กูพูดแล้วหันไปมองหน้าไอ้จ๊ะที่นั่งหัวเราะคิกคักกับท่าทางของไอ้สองคนนี้
“ถ้ามันฟัง กูให้มึงเหยียบหน้ากูเลย ห่า! เหมือนได้พวกมึงสองคนมาเป็นแฟนเลย เหี้ย!”ไอ้นุพูดแล้วเดินไปหา
ไอ้เตี้ยพี่เบส แต่พอเจ้าตัวเห็นก็ทำท่าจะขยับหนี แต่หนีไม่ได้เพราะชิดกับไอ้พี่โค้กสุดๆแล้ว
“อย่าหนีดิ!! ไม่ไหวตามแล้วนะ เดี๋ยวก็เมินซะเลยหนิ!”เสียงไอ้นุเสียงเริ่มหงุดหงิดหน่อยๆ ทำเอาพวกกูพร้อมใจกันหันไปมองทันที
“ก็เมินไปดิ ขอร้องหรอสัด!”น่านๆแล้วไอ้พี่เบสก็สวนขึ้นมาทันควัน พร้อมกับทุบไปที่หน้าไอ้นุอย่างจัง

ton521

ขอบคุนครับ

harain15

ขอบคุณครับ

GBOMK

ต้นฉบับโพสต์โดย GBOMK เมื่อ 2013-8-18 21:33
ขอบคุนคับผม

อยากอ่านต่อ อ่านต่อ

kamaji

ขอบคุนคราบ

Klong

ขอบคุนครับ

gigusa

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ {:sm-38:}

doltae

ชอบครับ ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนนคราฟผม

kiloay

ขอบคุน คราฟผม

Kwu_y

ขอบคุณครับ

dfredf120

ขอบคุณครับ

Ikunpalm

ขอบคุณคราฟฟ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

ทะเลาะรายวัน

Soyu

ขอบคุณนะครับ