รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 57 - 58 }

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“แน่แล้วหรอมึง ?”ไอ้ลิฟถามเสียงจริงจัง
“แน่ไม่แน่ไม่รู้วะ..แต่ตอนนี้ชอบ งั้นเอาเบอร์มา!”ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินหนีไอ้ลิฟออกมา ไม่อยากอยู่นานแล้วมันถามมากไม่มีคำตอบให้เว้ย รู้อย่างเดียวว่าตอนนี้ถูกใจไอ้หล่อฟิก ฮ่าๆ
ตอนที่ 57
“น้องครับๆ เดี๋ยวพี่จะให้เวลาหนึ่งชั่วโมง ให้ไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวให้เข้ากับกิจกรรมตอนบ่าย ไม่ต้องแต่งตัวล่อชายล่อเกย์มากนะครับ เอาพอประมาณ!”เสียงอีพี่สตาฟประกาศขึ้น ผมกับไอ้ลิฟมองหน้ากันก่อนเดินกอดคอกันออกมานั่งรับลมด้านนอก ตั้งแต่เมื่อกี้ผมยังไม่ได้คุยไอ้บัดดี้สุดหล่อของผมเลยเนี่ย มันนั่งนั่งโชว์สาวอยู่นานล่ะ
“มึงไปเซเว่นกัน!”ผมหันไปชวนไอ้ลิฟ เซเว่นที่บอกไม่ใช่เซเว่นเหมือนด้านนอกนะ เป็นร้านค้าขนมแต่ขายของครบทุกอย่าง พวกในค่ายมันเรียกว่าเซเว่นกัน
“เอาดิ..อยากแดกโค้กขึ้นตงิด!”ไอ้ลิฟพูด ไอ้ห่าลิฟติดโค้กมากถึงมากที่สุด
“เอ้ย เหี้ย!”ผมอุทานออกมาอย่างดัง ก่อนเซไปจับมือกับไอ้ลิฟไว้ได้ ก็เมื่อกี้เดินกินไส้กรอกอยู่ดีๆเสือกสะดุดขาคนเข้าให้ ว่าจะหันไปด่า แต่พอดูหน้าไอ้คนทำเป็นไอ้ฟิกเอง ไอ้เจ้าตัวมันยืนหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากอ่ะ
“ให้ดีมึง..”ไอ้ลิฟพูด ดึงมือผมให้ยืนทรงตัวดีๆ ผมหันไปมองค้อนใส่ไอ้ฟิก
“แดกไหมมึง ?”ไอ้ลิฟดึงไส้กรอกในมือผม หันไปชวนไอ้ฟิกหน้าตาเฉย แต่ไอ้หน้าหยิ่งนั้นเสือกส่ายหัวแสยะยิ้มมุมปากให้
“มึงไปชวนมันทำไม? ของกูเอามานี้!”ผมดึงถุงไส้กรอกคืนมา จิ้มกินแบบหงุดหงิด ขอโทษสักคำก็ไม่มี ดีนะไม่ล้ม ถ้าเมื่อกี้ล้มนะ พ่อจะเดินไปจูบปากจริงๆด้วย ไอ้มิ้นกล้านะ อย่าดูถูก
“เป็นไรมึง..ไหนว่าชอบ ไปหน้างอใส่มันทำไม”ไอ้ลิฟถามงงๆ
“ทำไม ถึงกูจะชอบ แต่ก็หน้างอได้ เพื่อนมึงขัดขากูเมื่อกี้”ผมฟ้องทันที พูดให้ไอ้หน้าหยิ่งมันได้ยินเต็มๆ มันหันมามองค้อนผมทันที แต่มีรึไอ้มิ้นจะสน
“ตาบอดเองหรือเปล่า”ไอ้ฟิกพูดนิ่งๆขึ้นมา ผมหันไปแลบลิ้นใส่แม่งเลย
“สงสัยคงจะใช่ เพราะตาบอดไง ถึงได้ชอบมึงเนี่ย!”ผมบ่นพึมพำคนเดียว ไม่อยากสนใจหน้ามันแล้ว เบื่อ!
“บ่นไร”เสียงไอ้หมาฟิก
“เสือกไร”ผมสวนกลับไป ยักคิ้วไปให้ด้วย กลัวที่ไหนมาเลยดีกว่า
“มึง!”มันชี้หน้าผมทันที เพื่อนมันที่เพิ่งเดินออกมามองหน้าผมแล้วหัวเราะเบาๆ หันไปผลักหัวไอ้ฟิกแบบ
ไม่เบานัก
“พอๆเลยมึงเนี่ย..ชอบมันจริงหรือเปล่าวะ”ไอ้ลิฟห้าม หันมาถามเหมือนไม่แน่ใจ ก่อนลากผมเดินกลับห้องพัก ผมหันไปแลบลิ้นใส่ไอ้ฟิกตอนเดินผ่าน
“นี้ถ้ามึงไม่บอกว่าชอบไอ้ฟิกก่อนหน้านี้ กูคงคิดว่าพวกมึงเป็นศัตรูกลับชาติมาเกิด เจอกันแต่ละทีมีประเด็นตลอด”ไอ้ลิฟพูดทันทีที่เข้ามาในห้อง
“เพื่อนมึงเหอะ กวนตีนกู หลงกูมาเมื่อไรนะ พ่อจะเอาให้ไม่กล้าหือเลย!”ผมพูด แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูเตรียมตัวจะอาบน้ำ ไอ้ลิฟกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงเป็นที่เรียบร้อย
“เหรอ!..กูจะรอวันนั้น รับรองด้วยมิตรภาพระหว่างกูกับไอ้ฟิกเลย ถึงมันจะรักมึงขึ้นมาจริงๆ ให้ตายมัน
ก็ไม่หงอกับมึงแน่ ดีไม่ดีจะยิ่งกว่าที่เป็นอยู่อีก”ไอ้ลิฟพูด ผมเลยโยนผ้าขนหนูผืนเล็กใส่หน้ามัน เข้าข้างเพื่อนมึงเหลือเกิน
“เออ!..มึงรอดู!”ผมพูดทิ้งท้ายแล้วเดินเข้าห้องน้ำ มองดูตัวเองในกระจก ก็หน้าตาดีนี่หว่า ทำไมไอ้ฟิกมันไม่สนใจวะ หรือเพราะมันไม่ใช่เกย์ แต่ผู้ชายบางคนยังมาจิ๊จ๊ะกับกูเลย ช่างแม่งเว้ย!!จีบติดเมื่อไรจะเอาให้หลงกูคนเดียวไม่มองใครเลย
“ไหนเบอร์เพื่อนมึง เอามาดิ!”ผมแบมือขอเบอร์กับไอ้ลิฟ มันมองหน้านิ่งก่อนโยนโทรศัพท์มาให้
“หาดูเอง มีชื่อเดียวแหละ!”มันบอกแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ ผมเลยจัดการหาเบอร์และเซฟทันที เสร็จกูแน่ พอได้เบอร์ผมท่องจนจำขึ้นใจเลย เซฟชื่อมันว่า
“ไอ้หน้าหยิ่ง” ฮ่าๆ เหมาะสุดล่ะ
[อย่าหยิ่งให้มากดิ ยิ้มๆบ้างเหอะ แบร่ๆ]
ผมจัดการส่งออร์เดิรฟไปก่อนเลย ไม่เคยจีบใครมาก่อน ไม่รู้ว่าต้องทำแบบไหนเหมือนกัน เอาแบบโง่ๆไปก่อนละกัน ไม่ถึงสิบนาที ไอ้ฟิกมันโทรกลับมาแต่ผมไม่ยอมรับ ประมาณสามสายได้ ชิส์!
[ใคร ? ส่งมาทำเหี้ยไร!]
มันส่งข้อความกลับมา สั้นๆ ห้วนๆดีเหลือเกิน ผมยิ้มให้กับข้อความสมกับเป็นมันดีจริงๆ ผมรอประมาณห้านาทีค่อยส่งไป ไอ้ลิฟก็อาบน้ำเสร็จพอดี มันมองหน้าผมงงๆที่อยู่ดีๆผมก็นั่งยิ้มคนเดียว
“เป็นเหี้ยไรมึง..นั่งยิ้มคนเดียว”ไอ้ลิฟทัก
“เสือก..สุขกู!”ผมบอกก่อนกดส่งข้อความหาไอ้ฟิก จะเอาให้อยากรู้ไปเลย
[ก็อยากส่ง ตังค์เหลืออ่ะ อาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปสาย (:]
ผมว่าไอ้ฟิกมันต้องกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่แน่เลย ส่งไปไม่ถึงหนึ่งนาทีก็โทรกลับมาปุ๊บ ผมที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์เหมือนกัน เลยเกือบเผลอกดรับ
“ไม่รับมึง..นั่งมองแล้วยิ้มอยู่ได้ เดี๋ยวไอ้ฟิกก็อาละวาดหรอก”ไอ้ลิฟพูดผ่านกระจก ผมยักไหล่ไม่สนใจ
มองโทรศัพท์ให้มันสั่นต่อไป
“ก็ช่างดิ..มันจะอาละวาดก็เรื่องของมัน รู้หรือไงว่าเป็นกู”ผมพูดเอนหลังนอนดูรูปในโทรศัพท์ ผมแอบบลูทูธรูปมันมาจากเครื่องไอ้ลิฟ มีแค่สามรูปเอง
“มึงนี่จริงๆเลยนะ..เสร็จแล้วใช่ป่ะ? ไป”ไอ้ลิฟเดินมาดึงแขนผมให้ลุกขึ้น พากันเดินมาที่ลานกว้าง แต่ละคนกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ ผมเดินเข้าไปหาพี่เจี๊ยบ พวกมันคงเอาข้าวให้แล้วมั้ง
“เอานี้..ของพวกมึงสองคน”พี่เจี๊ยบยื่นกล่องข้าวมาให้ เปิดออกมาเป็นกระเพราะไก่ไข่ดาว เมนูที่คุ้นเคยกันมาตั้งแต่เกิด กินจนเกลียดใบกระเพราแล้ว ผมเป็นคนที่กินข้าวผัดกระเพราแต่ไม่ใส่ใบกระเพรา สั่งแบบนี้ทีไร พ่อครัวร้องหือเลย ก็มันมีกลิ่นผมไม่ชอบ แต่ส่วนมากผมจะกินที่ร้านแม่มากกว่า แม่ผมเปิดร้านอาหารนะ เห็นแบบนี้ๆเหอะ ทำกับข้าวไม่เป็น เหอะๆ
“สลับเลยมึง กูจะกินของมึง”ผมยื่นข้าวกล่องไปตรงหน้าไอ้ลิฟทันที ของไอ้ลิฟได้ผัดหน่อไม้ไก่กับไข่ดาว
“เรื่องมาก!”เสียงแว่วดังขึ้นจากด้านหลัง ไอ้หน้าหยิ่ง ไอ้หล่อฟิกเอง
“เสือกไร?”ผมหันถามแบบกวนตีนดึงกล่องข้าวในมือไอ้ลิฟ เอามากินหน้าตาเฉย กิจกรรมในตอนบ่ายเป็นอะไรที่หนักมากอ่ะ ทำไม่มันทรหดขนาดนี้ ไม่เหมือนค่ายวิทย์เลยเหมือนเข้าข่ายลูกเสือจริงๆนะ อ่อนปวกเปียกหมดแล้วผม คาดว่าคืนนี้นอนคันกันบ้าง
“เหี้ย! เหนื่อย!”ผมแหกปากเสียงดังทันที ที่เขาปล่อยแถว แทบอยากจะนอนลงตรงนั้น ผมเดินเป๋ไปเป๋มากับ
ไอ้ลิฟมาที่เซเว่น เด็กก็แม่งเยอะอีก
“เอา!บัดดี้ของมึง เอาไปล้างหน้าซะ นี้น้ำกิน!”มีคนพูดขึ้น แล้วโยนน้ำมาให้ แต่มันไม่ใช่ของผมไง แต่เป็น
ของไอ้ลิฟแทน มองค้างตาโตทันที ก็บัดดี้ไอ้ลิฟนี้พวกผมโคตรไม่ชอบขี้หน้า ไอ้เหี้ยเนี่ยหน้ากวนตีนมาก
เห็นว่าฮอตมากพอๆกับไอ้หยิ่งของผมเลย
“ไม่เอา..”ไอ้ลิฟส่งคืนหน้านิ่ง ผมยืนมองตาค้าง ถึงจะไม่ชอบขี้หน้า แต่ตอนนี้คือกูหิวมึงช่วยอย่าเพิ่งหยิ่งได้มั้ย? ไอ้เพื่อนเวร
“มึงเอาดิ..กูหิวน้ำ!”ผมกระชิบที่ข้างหูไอ้ลิฟเสียงสูง ทำไมบัดดี้กูไม่สนใจแบบนี้มั้งวะ เดี๋ยวก็งอนซะเลยหนิ ฮ่าๆ
“เหอะๆ..เนี่ยกูตั้งไว้ตรงนี้นะ เมื่อยเมื่อไรก็หันมาหยิบเอาไปล่ะกัน กูจะแกล้งเหมือนมองไม่เห็น!”บัดดี้ไอ้ลิฟพูดทิ้งท้ายก่อนเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับเพื่อนของมัน ผมที่หน้าด้านรีบหยิบน้ำเปล่าขึ้นมาล้างหน้าทันที แล้วหยิบโค้กกระป๋องขึ้นมาซดด้วยความหิว
“ไหนเพื่อนมึงว่ะ ?!”ผมหันไปถามไอ้ลิฟแบบเซ็งๆ ยังไม่เห็นหน้าเลยแม่ง ไปหมุดอยู่ไหนเนี่ย
“ห่า!..กูจะรู้มั้ย?”ไอ้ลิฟตอบกลับ หันหลังไปซดโค้กมันคงกลัวว่าบัดดี้มันจะเห็น เหอะๆ ส่วนผมหลังจากสอดส่องอยู่นาน เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีโทรศัพท์นี่หว่า ดีนะที่พี่เจี๊ยบเก็บไว้ให้ แม่งใส่ซิปล็อคกันเปื้อนอย่างดี
[อยู่ไหนว่ะ!]
ผมส่งข้อความหาไอ้ฟิกทันที ก็หงุดหงิดอ่ะ อยากเห็นหน้าเสือกไปหมุดอยู่ไหนก็ไม่รู้
[เสือกไร?]
มันส่งกลับมา แทบอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง ก็เห็นมันล่ะ ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่กับพวกผู้หญิงกลุ่มใหญ่ ก็ไม่เห็นแปลกนี่หว่า ก็มันเป็นผู้ชายแท้ๆไม่ใช่เกย์เหมือนกูหนิ ผมเซ็งเลยไม่กดส่งกลับไป ถ้าเป็นตอนที่ผมไม่เหนื่อยล้าขนาดนี้ผมอาจกวนตีนกลับไป แต่ด้วยสภาพตอนนี้คือยับเยินมากโคลนเต็มตัวเลย
“ไปมึง..กลับห้องอาบน้ำนอน!”ไอ้ลิฟเดินมาลากผมกลับห้อง ตอนเดินผ่านไอ้ฟิกผมก็ไม่ได้สนใจมัน ก็กูเหนื่อยอ่ะบวกกับหมั่นไส้ที่มันไปยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับคนอื่นด้วย เป็นเอามากแล้วไอ้มิ้นมึง ไม่ใช่แฟนมึงซะหน่อย
“มึงอาบก่อนเลย!”ผมหันไปบอกไอ้ลิฟ ก่อนเข้าบ้านมาเมื่อกี้ รุ่นพี่ให้ล้างตัวอีกครั้งก่อนเข้าห้องได้
“เออๆ”ไอ้ลิฟเดินมาหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าไปอาบน้ำด้วยความเร็ว ผมจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเองเอาไปใส่ถุง
ดีนะที่เอาแต่เสื้อกางเกงเก่าๆมา เพราะรู้ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ เวลาต้องทิ้งเลยไม่ค่อยเสียดาย
[กูชอบมึงนะ!..ทำไรเกรงใจกูมั่ง ห่า!]
และแล้วผมก็แพ้ใจตัวเอง กดส่งข้อความไปจนได้ ไม่รู้ดิแค่อยากบอก อยากให้มันรู้ว่าตอนนี้มันมีคนชอบอยู่
มีคนสนใจในตัวมัน ผมนอนใส่กางเกงขาสั้นรอไอ้ลิฟนั่งมองรูปไอ้ฟิกซ้ำไปซ้ำมา มีเวลาเหลืออีกเยอะ
เพราะนัดเจอกันอีกทีตอนหนึ่งทุ่ม นี้มันเพิ่งสี่โมงเย็นเอง
[ทำไมต้องเกรงใจ..ไม่เป็นไรกัน!]
ไอ้หมาหน้าหยิ่งมันส่งกลับมา ผมยิ้มผลิกตัวกดส่งข้อความตอบกลับไป
[อยากเป็นหรือเปล่าล่ะ..จะได้ขอเป็นแฟน]
คราวนี้มันไม่ส่งกลับมาแล้ว แต่เปลี่ยนเป็นโทรมาแทน ท่าทางจะไม่หยุดง่ายๆด้วย ผมนอนตะแคงดูโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ ไม่รับหรอก ฮ่าๆ
[ถ้าไม่รับ..มึงไม่ต้องเสอะส่งมาแล้วนะ! `สวย`!]
ไอ้ฟิกส่งข้าวกลับมาหลังจากที่มันกระหน่ำโทรอยู่ประมาณสามสายเต็มๆ เท่าที่สังเกตมันไม่เคยโทรหาผมเกินสามสายเลยสักครั้ง แต่แต่ละสายที่มันโทรมาเรียกว่านานมาก รอจนเพลงจบเลยมั้ง
[ไม่เอา ไม่อยากรับ เดี๋ยวมึงก็รู้ กูยังไม่อยากบอก ไปอาบน้ำด้วย ยี้ สกปรก]
ผมส่งข้อความกลับไป ก่อนเข้าไปอาบน้ำด้วยความเร็วสูง จัดการขัดตัวซะใหม่หมด ดีนะที่แม่เตรียมตัวมาพร้อมยัดทุกอย่างที่จำเป็นมาครบ แป้งเย็นกระป๋องใหญ่หนึ่งกระป๋อง ยาแก้คัน แก้แพ้ก็มี
“นี้มึงจะไม่บอกไอ้ฟิกจริงๆหรือไง ว่าชอบมันอ่ะ”ไอ้ลิฟถามทันทีที่ผมออกจากห้องน้ำ ผมยิ้มเดินไปที่หน้ากระจก
“บอกดิ..แต่ยังไม่ถึงเวลา”ผมบอก
“แล้วเวลามึงจะมาตอนไหน ปล่อยไว้นานๆไอ้ฟิกมารู้ทีหลัง มันเอาตายแน่!”ไอ้ลิฟพูดอีก พร้อมกับโยนโทรศัพท์มาให้ มีข้อความจากไอ้ฟิกเหมือนเดิม
“ไม่นานหรอกหน่า..จบค่ายนี้เมื่อไร เพื่อนมึงได้รู้แน่!”ผมบอก พร้อมกับส่งข้อความตอบกลับไป
“เอาให้ดีนะมึง..เพราะมึงกับมันเจอหน้ากันทีไร แยกเขี้ยวใส่ตลอด”
“แยกที่ไหน..ออกจะเป็นหนึ่งเดียว”ผมพูดพร้อมกับยักคิ้วไปให้ เดินไปหยิบกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดตัวใหญ่มาใส่แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆไอ้ลิฟ
“เอาเหอะมึง! ลองของตลอดอ่ะเพื่อนกู”ไอ้ลิฟพูดบ่นๆก่อนหันไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาปิดตาแล้วนอน
ส่วนผมก็นอนโต้ตอบข้อความกับไอ้ฟิกอยู่สักพัก แม่งถามแหลกลานความรู้สึกเหมือนกำลังโดนตำตรวจสอบปากคำเลย กว่าจะได้นอนก็เกือบจะห้าโมงครึ่งแล้ว
กิจกรรมในแต่ละวันก็ผ่านไปด้วยดี ผมกับไอ้ฟิกก็ยังหยิกๆกัดๆกันเหมือนเดิม แต่ก็ร่วมมือกันดีเวลาทำโจทย์
ผมว่าค่ายนี้เหมือนเป็นค่ายติวมากกว่า เล่นไปเล่นมาวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะได้อยู่ค่ายแล้ว และที่สำคัญ
เป็นวันที่ผมต้องบอกไอ้ฟิกด้วยว่าผมชอบมัน
“ว่าไงมึง..วันนี้แล้วนะ!”ไอ้ฟิกเดินมากอดคอผม หลังจากกิจกรรมอำลาเสร็จสิ้น ใจหายเหมือนกันเว้ย มีการแลกเบอร์แลกเมล์กันนิดหน่อยๆ แต่เบอร์นี้ให้บางคนเฉพาะที่สนิทๆเท่านั้น
“ไม่ไง..เชื่อมือเพื่อนมึงเหอะหน่า..อย่างมากก็โดนชก!”ผมบอก พร้อมกับเดินเข้าไปรวมกลุ่มกันอีกครั้ง เขาจะมีการกินอาหารร่วมกันอีกครั้ง ก่อนแยกย้ายกันกลับโรงเรียน
“เอาเว้ย!!..เสียโฉมมาเดี๋ยวกูพาไปศัลยกรรม!”ไอ้ลิฟพูดปลอบ ผมเลยตบเกรียนมันไป เห็นรุ่นพี่บอกว่าต้องให้ของที่ระลึกกับบัดดี้ด้วย อะไรก็ได้เป็นของเล็กๆน้อยๆก็ได้ ไอ้ลิฟมันยังจะให้บ็อกเซอร์กับบัดดี้มันเลย
“เอาละครับน้องๆ มานั่งให้เป็นวงกลมเลยครับ นั่งข้างบัดดี้ตัวเองเลยครับ กินเสร็จจะได้ให้ของแทนใจ”
เสียงอีพี่สตาฟตะโกนขึ้น ใจผมเต้นแรงมากอ่ะ เหมือนจะออกมาเต้นอยู่ด้านนอก ผมเดินมานั่งลงข้างๆไอ้ฟิก มันมองหน้าผมนิดหน่อย แต่ไม่พูดอะไร
“เอาละครับ นั่งกันเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย? งั้นก็หันหน้าเข้าหาบัดดี้เราเลยครับ”พวกผมมองหน้ากันงงๆอะไร
ของมันอีกวะ แค่นี้กูก็เกร็งจะตายห่าแล้วเนี่ย
“จ้องหน้าไปเลยครับ จ้องเข้าไปลึกๆที่หน้าของบัดดี้ แล้วตักข้าวขึ้นมาหนึ่งคำแล้วป้อนเลยครับ”พวกผมส่งเสียงโห่เกรียวกราว ไอ้ลิฟนั่งขำตัวโยนเลย แต่ผมนี้มือสั่นไปแล้ว
“ป้อนเลยครับน้อง!”เสียงพี่สะตาฟบอก ผมค่อยๆยื่นช้อนไปจ่อตรงปากไอ้ฟิก หลับตานิ่ง ถอนหายใจเข้าลึกๆเอาวะอย่างมากก็ข้าวกระจาย
“หลับตาแล้วจะป้อนกูถูกมั้ย ?”ไอ้ฟิกถามนิ่งๆขึ้นมา ผมเงยหน้ามองหน้ามันเคืองๆ คนยิ่งกำลังทำใจอยู่
“ยุ่งดิ!”ผมพูดแล้วขมวดคิ้วใส่มัน แต่มันเสือกแลบลิ้นกลับมา ทำเอาผมรู้สึกร้อนขึ้นมาทันที น่ารักอ่ะ
“กูชอบมึง..กูเป็นคนส่งข้อความหามึงเอง และจะจีบมึงเป็นแฟนด้วย เตรียมใจไว้เหอะ!”ผมก้มหน้าพูดรัวทันทีไม่ได้มองว่ามันทำหน้ายังไง หลับตานิ่งกะว่าโดนชกแน่ๆ
“ถ้ามึงคิดว่าแน่ และทำได้อย่างที่ปากพูด ก็เอา แต่ถ้าทำไม่ได้กูจับมึงทุ้มแน่!!”มันพูดเสียงเย็นแล้วยัดข้าวใส่ปากผมเต็มๆ
ตอนที่ 58
หลังจากวันที่ผมบอกชอบไอ้ฟิกจนถึงตอนนี้ก็จะสองเดือนแล้ว กลับมาจากค่ายผมก็โทรหามันทุกวัน วันละสามเวลาหลังอาหารเลยก็ว่าได้มั้ง จากที่ไม่เคยใช้โปร์โทรฟรีแม่งต้องสมัครเลยอ่ะ ไอ้ฟิกแม่งก็สันดารไม่เคยจะโทรหากันมั้ง มันทำผมน้อยใจทุกวันแหละ แต่ผมก็ใช่ว่าจะยอมมันซะทุกเรื่อง ก็มันต้องมารับมาส่งผมทุกวัน กว่าจะพูดให้มันมารับได้ต้องชักแม่น้ำทั้งห้า แรกๆมันแกล้งลืมมารับที่โรงเรียนตอนเย็น ปล่อยให้ผมนั่งอยู่โรงเรียนจนถึงสองทุ่ม แต่ผมหมั่นไส้บวกน้อยใจมันไง ในเมื่อไม่มารับก็ไม่กลับเองนั่งร้องไห้อยู่หน้าโรงเรียนจนมันมารับ หลังจากนั้นมันไม่เคย (แกล้ง) ลืมมารับผมอีกเลย ฮ่าๆ
“ไอ้ห่ามิ้น!..ไอ้ฟิกโทรมา!”เสียงไอ้ลิฟตะโกนออกมาจากในห้อง ผมออกมานั่งทำงานศิลปะให้รุ่นน้อง มันมาขอช่วย ไอ้เราที่ชอบอยู่แล้วบวกกับตอนนี้อารมณ์ดี เพราะไอ้หมาฟิกบอกว่าเย็นนี้จะพาไปกินไอติม ฮ่าๆ
ผมงอแงให้มันพาไปเองแหละ
“เรื่องจริง!”ผมรีบวิ่งเข้าไปรับทันที ร้อยวันพันปีไม่เห็นโทรหา ฟ้าจะถล่มไหมเนี่ย
“ว่า!?”ผมพูด จริงๆอยากแซวมันนิดหน่อย แต่ขี้เกียจหาเรื่องให้โดนมันด่า
“ไปไหนมา..กูรอนานล่ะ!”มันถามเสียงแข็ง ผมเอาโทรศัพท์มาดู แค่สองนาทีเนี่ยนะมึงบอกว่านาน กูนอนรอ
มึงอาบน้ำจนหลับยังไม่เห็นบ่นเลยแม่ง
“อยู่หน้าห้อง..ทำงานให้น้องอยู่!”ผมบอก
“เก่งหรอมึง..ทำงานให้คนอื่นเนอะ!”มันถามเสียงห้วน มันเคยให้ผมทำบล็อกวิชายศิลปะให้ ไอ้เราก็ตั้งใจอย่างดีออกมาซะสวย กะจะให้มันเก็บไว้ อาจารย์เสือกขอซะได้ ไอ้บ้านั้นก็เสือกให้อีก ทำเอาผมเคืองมันเป็น
อาทิตย์เลย
“ก็ไม่ได้เก่ง..ก็แค่ระบายสี แล้วมีไรเนี่ย”ผมถาม ก่อนที่มันจะหาเรื่องออกทะเลกับผม
“วันนี้มาหาที่โรงเรียนเองนะ ไม่ไปรับ!”มันบอก ผมทำเสียงไม่พอใจใส่ทันที
“ไม่เอา ไม่ไป มารับ!”ผมพูด
“ไปรับไม่ได้ รถเสียอยู่ที่อู่ นั่งรถมาเอง เดี๋ยวจ่ายค่าแท็กซี่ให้!”มันบอกอีก แล้วหันไปตะโกนด่าเพื่อนมันเพราะผมได้ยินเสียงแซวแว่วๆเข้ามา
“ไม่เอา!”ผมพูดอย่างเอาแต่ใจ ก็จะให้มารับอ่ะ ไปโรงเรียนไอ้ฟิกคนเดียว ไม่เอาอ่ะ
“มึงอย่าเรื่องมากดิ ..ก็รถมันเสียจะให้ไปรับยังไง”มันพูดเสียงเหนื่อยๆพร้อมกับถอนหายใจออกมา ผมนั่งกัดปากเงียบทันที
“ไม่เอา..”เสียงสั่นทันที ไม่รู้ดิอยู่ดีๆก็น้อยใจขึ้นมา ก็รู้ว่าไม่ชอบนั่งแท็กซี่ทำไมยังจะให้ไปเองอีก
“……………………..”
“……………………..”ต่างคนต่างเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร ผมเดินมานั่งลงตรงหลังห้องเรียน ไอ้ลิฟมองหน้าผมแล้วหัวเราะ แลบลิ้นล้อเลียน
ติ้ด ๆ
แล้วไอ้ฟิกก็กดตัดสายไป ผมนั่งมองโทรศัพท์น้ำตาซึมเลย น้อยใจมากอ่ะ น้อยใจจริงๆ คิดมาตลอดว่าคนเราถ้าคุยกันทุกวันก็ต้องรู้สึกชอบขึ้นมานิดๆบ้าง แต่ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้กับไอ้ฟิก เพราะมันไม่เห็นมีปฏิกิริยาอะไรขึ้นบ้างเลย
ตี้ด ตื้ด ๆ
[นั่งรอที่หน้าโรงเรียน สี่โมงครึ่งไปรับ โทรกลับมาด้วย!]
เป็นข้อความจากไอ้ฟิก ผมยิ้มร่าทันที งานนี้ผมชนะแล้ว มันมารับจนได้ เหอะๆ อยากโทรกลับไปเหมือนที่มันบอกนะ แต่อาจารย์เดินเข้ามาในห้องซะก่อนเลยต้องรีบเก็บเข้ากระเป๋า ค่อยส่งข้อความไปบอกว่าเรียนอยู่เพราะไม่บอกอะไรไอ้คุณชายเลย เดี๋ยวมันจะพาลไม่รับโทรศัพท์ผมเป็นวัน เหอะๆ
“อยู่ไหน”ผมถามไอ้ฟิกในโทรศัพท์ ออกมายืนรอมันได้สักพักแล้ว กินลูกชิ้นหมดไปห้าไม้เป็นที่เรียบร้อย
“แท็กซี่!”มันตอบ ผมยิ้มแป้นด้วยความดีใจ
“อื้ม!..อยู่หน้าโรงเรียนแล้วนะ รีบมาล่ะ คิดถึง!”ผมพูดแล้วกดตัดสายมันทันที ฮ่าๆ รอไม่นานแท็กซี่สีชมพูแป้นก็มาจอดหน้าโรงเรียน เด็กนักเรียนโรงเรียนผมมองเป็นตาเดียวกันหมด ด้วยสีกางเกงที่คนละสีหนึ่งล่ะ ไหนจะหน้าตาของมันอีก ทำเอาผมอดหวงขึ้นมาไม่ได้ ฮ่าๆ ของผมนะผมจองแล้ว
“อะ!”ผมยื่นอมยิ้มไปให้มันเหมือนทุกวันที่เจอกัน แรกๆมันไม่เอาแถมเวลาผมกินยังโดนด่าอีก หลังๆนี้ไม่พูดอะไรแล้ว กินอมยิ้มแล้วนึกพี่สาวผมทันที ก็พี่โรลลี่คนสวยไง ฮ่าๆ เรียกพี่สาวที่ไรโดนด่าทุกที นี้ผมยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับพี่โรลเลยนะ ค่อยบอกตอนแฟนกันแล้วดีกว่า
“ไปไหนอ่ะ ?”ผมถามมันอย่างงงๆ ทำไมไม่นั่งแท็กซี่ต่อไปเลยวะ
“กินติมไง บอกว่าอยากกินไม่ใช่หรือไง”มันหันถามหน้านิ่งๆหยิ่งๆประสามัน ผมไม่เข้าใจแต่ไม่อยากถามอะไรมาก เดินตามหลังไอ้ฟิกมาที่ป้ายรถเมล์ ฝนเสือกตกอีก คนก็เต็มป้ายไม่มีที่ยืนหลบฝน
“มานี้!”ไอ้ฟิกลากผมมายืนในตู้โทรศัพท์ข้างๆ มันดึงผมมายืนตรงหว่างขา ส่วนมันนั่งลงบนท่อนเหล็กในตู้โทรศัพท์ มันจะมีนั้นแหละที่นั่งได้อ่ะ ผมยืนตัวแข็งทือเลย ก็ชิดมากอ่ะ
“มองหน้าหาหวยหรือไง”มันถามขึ้นแต่ตามองไปที่ถนนดูรถเมล์มา
“จิ๊..!”ผมแบนปากใส่หน้ามัน ก่อนเปิดกระเป๋าหยิบผ้าเช็ดที่เป็นผ้าขนหนูมาเช็ดหัวให้มัน ก็เมื่อกี้ตอนวิ่งหนีฝนมันเอาตัวบังฝนให้ผมนี่หน่า อิอิ
“เป็นไข้!”ผมพูดแล้วเช็ดไปที่หน้ามัน นึกว่าจะโดนปัดออกแต่ที่ไหนได้นั่งนิ่งให้เช็ดด้วย
“ไม่เป็นอย่ามารู้ดี..มึงเหอะ!”มันพูดพร้อมกับดึงผมเข้ามาชิดอีก เพราะฝนเริ่มตกหนักขึ้น ตู้โทรศัพท์ข้างๆมีคนเข้าไปหลบฝนเหมือนกัน
“เป็นก็ดีดิ”ผมพูดเบาๆ ก็อยากเป็นไข้อ่ะ คอยดูนะจะอ้อนให้ไอ้ฟิกตามใจทุกอย่างเลย
“อะไรนะ”มันถามขึ้นแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ผมเลยต้องเอามือปิดหน้ามันด้วยความอาย ชิดเกินไปแล้ว
“อะไร ไหนบอกว่าชอบกูไง  เอามือปิดหน้าทำไม!”มันพูดเสียงอู้อี้พร้อมกับดึงมือผมออก แล้วรวบเอวผมเข้ามาจนชิดกัน แล้วมันก็ก้มไปจูบที่ท้องผมเบาๆ ทำเอาผมต้องเกร็งหน้าท้องทันที มันชำเลืองตาขึ้นมองแล้วใช้มือแกะกระดุมเสื้อเม็ดกลางออก แล้วจูบลงไปที่ท้องผมตรงๆผมรู้สึกวูบวาบที่ท้องน้อยทันที ไอ้ฟิกไม่เคยใกล้ชิดผมมากขนาดนี้
“อื้อ..ไม่เอา”ผมพูดเสียงสั่นพร้อมดันหัวมันออก ตานี้หันมองซ้ายมองขวา แต่ดูเหมือนไอ้ฟิกไม่สนใจอะไรแล้ว มันแกะสามเม็ดสุดท้ายออกเรียบร้อยแล้วด้วย มันจูบเบาๆก่อนใช้ลิ้นแตะๆให้พอสยิว
“มีดีนี่หว่า”มันเงยหน้าพูด หน้ามึงหื่นมากอ่ะไอ้ฟิก กูเกร็งท้องจะตายอยู่แล้ว
“อื้อ!..ปล่อยเลย!”ผมพูดเสียงหงุดหงิดพร้อมกับพยายามดันหัวมันออกแต่ดูเหมือนไอ้ฟิกจะไม่สนใจแล้วครับ เอาแขนทั้งสองข้างมารัดเอวผมไว้ แล้วแนบหน้าลงที่ท้องเหมือนเดิมแต่ไม่ได้จูบแล้ว ตามองออกไปด้านนอก ผมเป่าปากด้วยความโล่งใจ เพราะถ้ามันไม่หยุดผมเองนี้แหละที่จะคุมสติไม่อยู่เอง
“รถมาแล้ว! ไป!”มันพูดขึ้นพร้อมกับดึงมือผมออกมาจากตู้โทรศัพท์ กระดุมก็ยังไม่ติดเหมือนเดิมเลยนะแม่ง ผมเลยต้องเอากระเป๋ามาบังไว้ รถที่ขึ้นก็เป็นรถแอร์อีกตัวเปียกๆแบบนี้ก็ยิ่งหนาวดิ ผมหันหน้าเข้ากับอกไอ้ฟิก
“ถือหน่อย”ผมเงยหน้าบอกมัน มืออีกข้างที่ว่างก็กำเสื้อไว้อยู่
“ทำอะไร”มันถามแต่ก็รับกระเป๋าผมไปถือให้ ผมหมั่นไส้เลยเตะไปที่ขามัน
“เพราะใครล่ะ..!”ผมพูด จัดการติดกระดุมให้เรียบร้อย แล้วยืนเกาะเสาเป็นปลิงเลย ไอ้ฟิกหัวเราะเยาะ
เพราะผมตัวเตี้ย สูงแค่ 168 เอง จริงๆก็ถึงแหละ แต่เมื่อยกอดเสาดีกว่า แต่แม่งเย็นอีกเพราะเป็นเหล็ก
“หนาวแบบนี้..ยังจะกินอีกหรือเปล่า ?”มันถามหลังจากลงรถเมล์อันแน่นเอี๊ยด ผมผยักหน้ารัวทันที หนาวขนาดไหนไอ้มิ้นไม่หวั่น
“กินพิซซ่า!”ไอ้ฟิกพูดแล้วเดินนำผมเข้าพิซซ่าทันที แล้วมึงจะถามกูทำหมาอะไร แต่ก็โอเคอย่างน้อยก็ยังเป็นของโปรดผมอยู่ ผมสามารถกินพิซซ่าถาดใหญ่ได้คนเดียวสบายๆ ระหว่างรอผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยว่าจะเปลี่ยนใหม่แต่ยังไม่ได้ฤกษ์ รอไม่นานพิซซ่าถาดใหญ่ก็มาเสริฟพร้อมกับอีกหลายๆอย่า พวกผมนั่งโซ้ยแหลกทันที ไม่สนอะไรแล้วหิวมากอ่ะ
“อื้อ!..จะกิน!”ผมหันไปตีหน้าหงุดหงิดใส่ไอ้ฟิก ก็มันเริ่มมือปลาหมึกอีกแล้วอ่ะ เข้ามาโอบเอวพร้อมกับแกะกระดุมสามเม็ดสุดท้ายออกเอามือลูบเล่นไปมาที่ท้องผม เหมือนมันเพลินมากอ่ะ แต่ผมเสียวนะเว้ย
“นิ่มวะ ชอบ!”มันพูดแล้วตักสลัดเข้าปากหน้าตาเฉย ทำเอาผมเขินขึ้นมาทันที เริ่มรู้สึกอุ่นขึ้นมานิดๆเพราะมือไอ้ฟิกที่ลูบเล่นไปมา
ครืด ครืด
“อะไรมึง”ไอ้ฟิกรับโทรศัพท์ แต่มือซ้ายของมันยังลูบเอวผมอยู่ มันใช้ไหล่สะกิดเวลาจะกินอะไร
“เออ..อยู่กับมัน.. มึงมีไร ?”ไอ้ฟิกพูด เสียงมึงนี้ห้วนดีเว้ย
“ทำไม มึงไปรู้มาได้ไง… เออๆ เดี๋ยวกูถามมันเอง แค่นี้แหละ”แล้วไอ้ฟิกก็กดตัดสายไป โยนโทรศัพท์ลงบนกระเป๋าบนโต๊ะ ดีนะที่มีเป้รองอยู่เพราะถ้าไม่มีโทรศัพท์ร่วงลงพื้นแน่
“ทำไมอ่ะ..ใครโทรมา!”ผมหันไปถาม ไอ้ฟิกมองหน้าผมปล่อยมือจากเอวผมเปลี่ยนมาจับคางผมแทน  สีหน้ามันตอนนี้ทำไมโหดนักวะ มันจ้องหน้าผมอยู่สักพักใหญ่ไม่ยอมพูดอะไรออกมา
“นอกจากกูมึงเคยไปจีบใคร หรือเปล่า”มันถามเสียงแข็ง คิ้วขมวดติดกัน ผมทำหน้างงแล้วสั่นหัวปฏิเสธไป
“ไม่เคย..ทำไม?”ผมถาม ทำหน้าเบ้ๆนิดเพราะมันเปลี่ยนมาล็อคคอผมจนชิดหน้ามันแล้วกัดตรงแก้มจนรู้สึกเจ็บ
“แล้วทำไมไอ้เหี้ยบอสเด็กโรงเรียน..มันบอกว่ามึงคบกับมันอยู่!”มันตะคอกถามเบาๆเอาให้ได้ยินแค่สองคน
ผมนิ่งอยู่สักพักก่อนยิ้มมุมปากออกมา ไอ้เหี้ยบอสอะไรเนี่ยมันเป็นเด็กโรงเรียนชายล้วน มันจีบผมมาตั้งนานล่ะ แต่ผมไม่ชอบเลยไม่เล่นด้วย หน้าตาก็ดี แต่แม่งขี้อวดวะ ชอบพูดใหญ่แต่ใจเล็ก มันชอบหาว่าผมเป็นแฟน
กับมัน ทุกคนที่ผมเคยคบโดนมันมั่วใส่หมดอ่ะ แต่เผอิญคนนี้ที่มันมั่วใส่เป็นสุดที่รักผมเลยนะ
“มันมั่ว ไม่ใช่ซะหน่อย”ผมแกล้งพูดแบบไม่เต็มปาก ก้มหน้าหนีไม่ยอมสบตา ทั้งที่จริงแล้วผมกำลังกลั้นหัวเราะอยู่นั้นเอง ก็หน้าไอ้ฟิกตอนนี้โคตรจะบึ้งมากอ่ะ
“อย่ามาเล่นลิ้นกับกูนะ..!”มันกดเสียงต่ำ ล็อคคอผมแน่นขึ้น จนปากจะติดกันอยู่แล้ว
“เจ็บนะ!..จะบีบให้กระดูกแตกหรือไงล่ะ!”ผมพูดเสียงงอนๆ อยากจะหัวเราะหน้าไอ้ฟิกตอนนี้มากอ่ะ ทั้งที่รู้ว่ามันกำลังโกรธ แต่กลับรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้ ไม่โกรธเลยสักนิดที่มันทำกับผมแบบนี้ ฮ่าๆ
“เออ!จะลองดูมั้ยล่ะ..มึงบอกกูมาดิว่าทำไมไอ้เหี้ยบอสถึงพูดแบบนั้น..ไอ้เหี้ยมีนมันได้ยินมา!”มันถามขึ้น
อีกครั้ง ผมยิ้มยกมือไปลูบที่ท้ายทอยไอ้ฟิกเบาๆ อยากจะจับมาจูบเลยด้วยซ้ำถ้าไม่ติดโต๊ะข้างๆมีคนนั่งอยู่นะ แต่ทำถึงขนาดนี้แล้วคงไม่ต้องอายก็ได้หรอกมั้ง แหะๆ
“พี่บอสชอบมิ้น..แต่มิ้นไม่เล่นด้วย มันเลยชอบพูดโมเมว่ามิ้นคบกับมัน ไปถามไอ้ลิฟก็ได้ถ้าไม่เชื่อ จีบฟิก
คนเดียวก็เหนื่อยแล้วจะให้ไปสนใจใครอีกอ่ะ”ผมพูดแล้วแอบจุ๊บเบาๆตรงมุมปากไอ้ฟิกตอนมันกำลังเผลอ
“ให้มันแน่นะมึง..กูไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร!”มันพูดเสียงแข็งจ้องหน้าผมเขม่ง ผมยิ้มรับพร้อมกับเขี่ยแก้มมันเล่น เราจ้องหน้ากันอยู่สักพักก่อนไอ้ฟิกจะปล่อยผมให้เป็นอิสระ
“กลับบ้านดีๆนะ ถึงบ้านแล้วส่งข้อความมาหาด้วย”ผมพูดกับไอ้ฟิกที่หน้าบ้าน มันพยักหน้าส่งๆทำมือไล้ผมให้เข้าบ้าน ผมเดินออกมาสองสามแล้ววิ่งกลับไปหอมแก้มไอ้ฟิกด้วยความเร็วแล้ววิ่งเข้าบ้าน มันจะเป็นแบบนี้
ทุกวันแต่วันนี้มันใช่ ไอ้ฟิกรู้จังหวะเสือกล็อกเอวผมไว้
“จะหอมก็หอมให้มันดีๆ กระแทกมาแบบนี้หน้ากูช้ำหมด”มันพูดที่ข้างหูแล้วแกล้งใช้ลิ่นเลียติ่งหูผมเบาๆ
“อือ ไม่เอาไม่หอมแล้ว ฟิกปล่อยจะเข้าบ้าน”ผมบอกเสียงสั่นๆ มันเริ่มเอาอีกแล้วสอดมือเข้าไปในใต้เสื้อนักเรียนผม ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง หน้าท้อง แต่ครั้งนี้มันเสือกเลื้อนขึ้นมาหัวนมทั้งสองข้างของผมด้วย มันใช้นิ้วบดขยี้จนรู้สึกเจ็บ
“อือ..จะเจ็บ..ไม่เอาแล้ว”ผมกัดฟันพูดอย่างยากลำบอก เงยหน้าขึ้นซูดปาก เพราะมันเริ่มบี้แรงขึ้นจนผมรู้สึกเจ็บ ดีนะที่ตอนนี้ที่บ้านไม่มีใครอยู่ อยู่ร้านกันหมด
“มึงเป็นแฟนกูรู้ตัวไว้ด้วย..อย่าให้กูได้ยินว่ามีคนบอกว่าคบกับมึงอีก ไม่งั้นมึงโดนแน่”มันขู่เสียงเข้ม แต่ผมฟังแล้วรู้สึกตัวลอย เป็นแฟนแล้ว ผมได้เป็นแฟนกับไอ้ฟิกแล้ว มันเป็นคนพูดเองด้วย ไอ้ฟิกจับหน้าผมให้เข้ามารับจูบจากมัน มันเลียที่ริมฝีปากผมเบาๆ ก่อนกัดนิดๆให้พอผมเผยปากรับลิ้นที่สอดเข้ามาในโพร่งปาก มันดุนลิ้นเข้ากับลิ้นผมเกี่ยวฉกกันไปมาจนผมแทบหมดแรง มือของไอ้ฟิกยังไม่หยุดเล่นกับหัวนมทั้งสองข้างผม ผมซี๊ดครางออกมาเบาๆเราพากันเดินมานั่งลงตรงม้าหินอ่อนในสวนหน้าบ้าน มืดอย่างนี้ไม่มีใครเห็นอยู่แล้ว
“อ๊ะ..ไม่เอา!”ผมรีบหยุดมือไอ้ฟิกทันที ก็มันเอามือลงไปที่ตะขอกางเกงนักเรียนผมแล้วพยายามจะแกะออก
แต่ผมไม่ยอมสั่นหัวลูกเดียว ไอ้ฟิกก็ไม่พูดอะไรแค่ลูบขย้ำตรงนั้นเบาๆ
“ทำรอยได้มั้ย”ไอ้ฟิกถามเสียงเพราะมากในรอบสองเดือนที่รู้จักกันมา ผมพยักหน้าเบาๆ ปากเราสองคนยังไม่แยกออกจากกัน ยังคงจูบกันอย่างต่อเนื่อง สองเดือนที่ผ่านมาผมทำแค่หอมแก้มอย่างเดียว นานๆครั้งด้วย
“อ๊ะเจ็บ!”ผมร้องออกมา เพราะไอ้ฟิกกัดอย่างแรงแล้วค่อยๆเลียก่อนย้ำจูบลงไปที่เดิมอีกครั้ง ผมหมดแรงวางหัวลงบนบ่าไอ้ฟิก เอาแขนซ้ายโอบคอมันไว้ ส่วนแขนขวาก็ลูบไปตามโครงหน้าไอ้ฟิก มันจับผมขึ้นคร่อมตักใช่มือลูบเล่นตรงส่วนนั้นของผม บ้างก็ขยับให้โดนกัน จนผมเริ่มรู้สึกจะไม่ไหวแล้ว
“อื้ม..เสร็จแล้ว สามรอย คงอยู่ได้นานพอสมควร!”มันพูดเสียงร่าเริง มองหน้าผมที่หมดสภาพ อาศัยไหล่มันเป็นหมอน มันแสยะยิ้มมุมปากแล้วก้มลงปิดปากผมอีกครั้ง คราวนี้มันผมดูดปากประมาณเกือบสิบนาทีได้ เดินไม่เป็นเลย เสื้อนักเรียนหลุดหลุ่ย เข็มขัดนักเรียนกูถูกปลดออก
“ขึ้นบ้านไปอาบน้ำ แล้วเดี๋ยวกูโทรหา ถ้ารับช้ามึงโดน”มันพูดก้มจูบหน้าผากผมอีกครั้ง แล้วเดินออกจากบ้านไปผมนั่งยองลงมองตามหลังไอ้ฟิกที่เดินออกไป พาตัวเองขึ้นมาบนห้องโหวสภาพกูเหมือนไปโดนรุมโทรมมาเลย ผมเผ้าหยุ่งเหยิง ตามคอมีแต่รอยแดงไหนมึงบอกว่าแค่สามรอย ไอ้หัวจวยเอ้ย จัดการอาบน้ำแต่งตัวมานอนรอโทรศัพท์ไอ้ฟิกมันโทรมาห้าทุ่มพอดีเป๊ะ ตรงกับเวลาที่ผมโทรหามันทุกวัน..หลังจากเป็นแฟนไอ้ฟิกจะเป็นคนโทรหาผมตอนกลางคืนตลอด ผมมีนาที่แค่รอส่วนเวลาอยู่ที่โรงเรียนผมโทรคุยกับปกติ อิอิ

ton521

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ

GBOMK

ขอบคุนคับผม {:4_97:}

doltae

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ {:sm-52:}

tarsii

ขอบคุณมากนะ

kiloay

ขอบคุนครับ ผม

dfredf120

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

เก่งนะมิ้น

Soyu

ขอบคุณนะครับ

Golfgg

เวลาผ่านไปใจคนก็เปลี่ยน