ความลับของพ่อ 2

nokky

เช้าแล้ว... ลำแดดอ่อน ๆ ลอดรูสังกะสีฉาบความอุ่นวาบลงบนใบหน้า ปลุกผมให้ตื่นจากหลับใหล อากาศยามเช้ายังคงเย็นสบาย ผมถัดตัวเข้าไปแนบชิดชายที่โอบกอดผมไว้จากด้านหลัง รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากดุ้นเนื้อในกางเกงใน ที่เริ่มแข็งขึ้นเรื่อย ๆ พ่อคงตื่นแล้ว แกกระชับวางกอดผมแน่นขึ้น

“พ่อเช้าแล้ว...”“บอกแล้วไงว่าให้เรียกผัว... ต่อไปนี้ถ้าอยู่ด้วยกันสองคนต้องเรียกว่าผัวนะ”

“บ้า”

“งั้นเรียกเฉพาะตอนเย็ดกันก็ได้”

“อื้อ... ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน”

“ไม่ต้องไปแล้ววันนี้... นอนกอดกันอย่างนี้แหละ นะ ๆ เมื่อคืนพ่อยังกินไม่อิ่มเลย” พ่อคว้าผมไปกอดแน่นขึ้นอีก

ผมมองออกไปทางหน้าต่าง คิดในใจว่าโชคดีเหลือเกินที่ได้รู้ความลับของพ่อที่กระท่องปลายนา...


.....................

“ฉ่า...” เสียงผักบุ้งนาถูกเทลงบนน้ำมันร้อน ๆ ผมรีบฉีกเต้าเจี้ยวถุงเล็ก ๆ เทลงในกระทะใบเก่า แล้วรีบใช้ตะหลิวคนให้เข้ากัน กลิ่นกับข้าวคนจนยั่วยวนจนน้ำลายสอ ผมรีบตักผักบุ้งที่สลดกำลังดีลงชามสังกะสี เหลือก็แต่น้ำพริกกะปิอร่อย ๆ ฝีมือพ่อ

พ่อนั่งตำน้ำพริกอยู่บนแคร่ไม้ใต้ต้นมะขาม มีเพียงผ้าเช็ดตัวสีตุ่นผืนเดียวปกปิดร่างกายท่อนล่าง แกยกขาแกร่งข้างหนึ่งขึ้นนั่งชันเข่าให้ตำน้ำพริกได้ถนัด เผยให้เห็นกางเกงในสีเหลืองตัวเก่าหุ้มห่อก้อนเนื้ออวบนูน ก้อนเนื้อที่ผมได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดตลอดคืนที่ผ่านมา กลิ่นของมันยังคงติดอยู่ที่ปลายจมูกเหมือนเหตุการณ์เพิ่งผ่านมาเมื่อครู่

“มองอะไรว่ะแก้ว” พ่อส่งยิ้มทะลึ่งมาจากแคร่ไม้ไผ่ แกตักน้ำพริกกะปิลงชาม แล้วลงจากแคร่ไปล้างมือที่โอ่งน้ำไม่ไกลนัก
ผมก้มหน้ายิ้มอารมณ์ดี เดินไปที่โอ่น้ำ ตั้งใจจะเอากระทะไปล้างแล้วกินข้าวกับพ่อ

“เอาวางไว้นี่แหละเดี๋ยวพ่อล้างเอง” พ่อนั่งยอง ๆ ล้างมือ ชายผ้าเช็ดตัวผืนเล็กแหวกออกจากกัน ผมเห็นก้อนเนื้อนั่นนูนจนแทบจะทะลักกางเกงในตัวเก่า

“เอ้าไอ้นี่ถืออยู่นั่นแหละ ไม่กินข้างหรือไง”

ผมพยักหน้าเออออ ส่งกระทะให้พ่อ แล้วรีบหันตัวเดินเข้าบ้าน ตั้งใจจะไปหยิบจานผัดผักบุ้งที่พักไว้ในตู้กับข้าว ไม่รู้ทำไมวันนี้ระยะทางจากโอ่งน้ำถึงประตูบ้านมันช่างไกลกันเหลือเกิน

“วันนี้เป็นอะไรของเองวะแก้ว ไม่สบายเปล่า ให้พ่อดูดิ”
พ่อเดินตามเข้ามาในบ้าน แกโอบกอดผมจากข้างหลัง ยื่นหน้าเอาแก้มมาแนบแก้มผมไว้ หนวดเคราที่ยังไม่ได้โกนทำให้ขนผมลุก

“เปล่าพ่อ ไม่เป็นอะไร”

พ่อแนบตัวเข้าชิดตัวผม ดุ้นเนื้อใต้ผ้าขนหนูตัวเริ่มแข็งตัวเบียดแก้มก้นผม
“เจ็บอยู่หรือเปล่า”

“เปล่า”

“แล้วเองเป็นอะไร ไหนตอบพ่อสิ...”

“ไม่มีอะไร ไปกินข้าวกันเหอะพ่อ”

“อ้อ... พ่อรู้แล้ว เองยังเงี่ยนอยู่ละซิ เห็นแอบดูควยพ่อตั้งแต่ตอนตำน้ำพริกแล้ว เมื่อกี้ที่โอ่งก็มัวจ้องแต่ควย ถ้าหิวควยก็บอกสิ ไม่ต้องเขินหรอก เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะ” น้ำเสียงทะเล้นของพ่อกระเซ้าข้างหูเบา ๆ แกกระชับวงแขนกอดผมไว้แน่น ผมรู้สึกร้อนผ่าวที่กกหูถึงพวงแก้มทั้งสองข้าง
[hide]

“นั่น ๆ หน้าแดงหมดแล้ว สงสัยจะอยากควยพี่ใช่ไหม เดี๋ยวพี่ป้อนควยให้ก่อนแล้วค่อยกินข้าวนะแก้วจ๋า” พ่อค่อย ๆ พรมจูบลงบนต้นคอผม ไล้ลงมาถึงหัวไหล่ ดุ้นควยร้อนผ่าวบดเบียดก้นผมจนผ้าขนหนูหลุดจากร่าง

“โห พ่อไปอาบน้ำก่อนไป น้ำไม่อาบตั้งแต่เมื่อคืน เน่าแล้วมั้ง”
ผมพยายามขืนตัวจากอ้อมแขนพ่อ

“ว่าข้าเหม็นเหรอไอ้นี่”
พ่อจับผมหันตัวกลับมากดหน้าผมผมเข้ากับรักแร้ หัวเราะดังลั่น

ผมดิ้นฝืน พยายามใช้สองมือผลักอกพ่อออก แต่พักเดียวผมก็ต้องใช้สองมือกอดเอวพ่อ แนบหน้าพงขนรักแร้ดกหนา สูดดมเอากลิ่นของความเป็นชายที่ทำให้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ

“หึ ๆ ไงล่ะ เหม็นไหม”

ผมไม่ตอบ ควยแข็งแนบอยู่กับควยพ่อแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน

พ่อประคองผมไปนั่งบนเตียง แล้วเดินไปปิดประตูหน้าต่าง ก่อนจะมายืนอยู่เบื้องหน้าผม

“แก้ว... แก้วดมสิ เหม็นไหม” พ่อแอ่นดุ้นควยที่ห่อหุ้มด้วยกางเกงในมาตรงหน้า

ผมค่อย ๆ จรดจมูกลงบนผ้าสีเหลืองที่เป็นขุย กลิ่นสาบแห่งความเป็นชายฉุนกว่าเมื่อคืนมาก แต่ยิ่งกลิ่นแรงก็ยิ่งเร้าอารมณ์ ผมสูดหายใจเข้าเต็มปวด มือลูบควยตัวเองที่แข็งจนปวด พ่อขยับตัวเข้าใกล้ ยกแขนผมขึ้นแล้วรูดเสื้อผมออก ก่อนที่จะโถมตัวลงมาคร่อมผมไว้ แล้วประกบจูบลงบนริมฝีปากอย่างเร้าร้อน

“หอมไหมแก้ว... ควยผัวหอมไหมตอบพ่อสิ” พ่อหอบหายใจถี่ คงเงี่ยนเต็มที่

“หอมจ๊ะ”

“อื่อ ถ้าชอบผัวจะให้ดมควยทุกวันเลยนะ แต่เมียต้องอมควยให้ผัวด้วยนะ”

ผมพลิกตัวขึ้นคร่อมพ่อแทนคำตอบ ใช้จมูกไล้ตามซอกคอพ่อตามบทเรียนที่ได้รับเมื่อคืน

“อืมม์...” พ่อทอดตัวนอนผ่อนคลาย ครางอย่างพอใจ

ผมใช้ลิ้นไล่วนหัวนมสีคล้ำของพ่อ แล้วดูดเลียอย่างหิวกระหาย พ่อครางเบา ๆ อยู่ตลอดเวลา แกยกแขนทั้งสองขึ้นหนุนหัว เหมือนอนุญาตให้ผมดอมดมกลิ่นแห่งความเป็นชายได้เต็มที่ ผมเลื่อนจมูกไปที่พงขนดกหนาใต้วงแขน แล้วไล่ลิ้นลงไปรับรสเค็มเจือขม

“”อ้า... ” พ่อหลับตาปี๋ ส่งเสียงครางแหบต่ำ

เมื่อสูดกลิ่นใต้วงแขนทั้งสองข้างจนหนำใจ ผมก็ค่อย ๆ เลื่อนตัวลงไปยังท่อนล่างของพ่อ ตอนนี้ควยดุ้นใหญ่โผล่หัวออกมาจากขอบกางเกงใน น้ำเมืองไหลเยิ้มจากปลายควยจนผมอดไม่ได้ที่จะใช้ลิ้นเลียชิมรส

“ซี๊ด... -เอี้ย-เอ้ย ไม่ไหวแล้ว ดูดควยกูสักที...”

ผมนึกสนุกแกล้งพ่อ ยังไม่ยอมให้ดุ้นเนื้อผ่านเข้าไปในปาก แต่ค่อย ๆ ใช้ปากรูดกางเกงในลง ซุกใบหน้ากลั้วกับหมอยดกหยิก ไล่จมูกไปยังง่ามขา พวงไข่ พ่อคงทนไม่ไหว แกผุดลุกขึ้นยืน ดึงแขนผมให้ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะยัดควยเข้าปากแล้วกระแทกเข้าออก

“ไง แกล้งกูเหรอมึง... ยังไงมึงก็ก็ต้องกินควยกูอยู่ดี ซี๊ด... ดูดสิ ดูดแน่น ๆ นั่นแหละ โอ๊ย... -เอี้ย-เอ้ย... กูเสียวควย อู๊ย...”

พ่อใช้มือจิกหัวผมให้รูดปากสวนกับบั้นเอวที่เดาควยเข้าออก อีกมือจับขอบหน้าต่างพยุงตัว ส่วนง่ามหัวแม่ตีนรูดควยผมพลางบี้หัวควยผมไปพลาง

“ข้าวปลาไม่ต้องแดกแล้ว แดกน้ำควยกูนี่แหละอีแก้ว อู้ย... -เอี้ย-เอ้ย... ออกแล้ว ออกแล้ว.... โอ๊ว...”

น้ำเชื้ออุ่น ๆ ของพ่อทะลักเข้าปากผมอย่างมากมาย เกือบจะพร้อมควยผมน้ำที่พ่นน้ำออกมาเพราะโดนตีนพ่อบดบี้

พ่อย่อตัวลงขุกเข่าหันหน้ามาทางผม ประกบปากแบ่งน้ำเชื้อของตัวแกไปกิน แต่แกคงยังไม่พอ จึงก้มลงไปเลียกินน้ำเชื้อที่ควยผมจนเปรอะหนวดเครา

พ่อประคองผมลงนอนหนุนหมอนเก่า ๆ เราดูดปากกันอยู่นาน ไม่สนใจผ้าขนหนูที่กองอยู่บนพื้นดินอัด ไม่สนใจผัดผักบุ้งในตู้กับข้าว ไม่สนใจแม้กระทั่งเงาวาบไหวของใครบางคนที่แอบดูบทรักของเราตั้งแต่ต้น

“ ไม่เอาน่าพ่อ”

“อย่าดิ้นสิ... ให้พ่อล้างให้นะ อย่ามาเขินว่ะ สมัยเป็นเด็กยังให้พ่อล้างให้ทุกวันเลย”

หากใครเดินผ่านมาที่ริมห้วยท้ายทุ่ง คงจะเห็นภาพพ่อลูกกอดปล้ำเล่นในน้ำกันอย่างสนุกสนานด้วยความรักใคร่ แต่เขาคงไม่รู้หรอกว่าความรักของเราดิ่งดำเกินกว่าคนในครอบครัว เกินกว่าศีลธรรมจะเข้าใจ

ผมทิ้งตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนลงบนท่าน้ำที่ทำจากไม้ผุ วางหัวไว้บนหน้าอกพ่อที่นั่งขัดสมาดอยู่เบื้องหลัง จำได้ว่าเมื่อครั้งยังเด็กผมก็นั่งเอาหัวพิงอกให้พ่ออาบน้ำถูสบู่อย่างนี้ เสมอ ต่างกันที่ว่าครั้งนี้มีดุ้นเนื้ออุ่น ๆ ดุนหลังของผมอยู่ตลอดเวลา

พ่อใช้มือถือก้อนสบู่ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวผมอย่างแผ่วเบา มือหนาแกร่งของแกไล่ผ่านหัวนม หน้าท้อง จนถึงกางเกงในที่ห่อหุ้มท่อนเนื้อของผม

“ลูกพ่อนี่ไม่เบาเหมือนกันนะ”

“พ่อ... อย่า เดี๋ยวใครมาเห็น”

“เย็นขนาดนี้ ไม่มีใครมาหรอกแก้ว”

พ่อรั้งกางเกงในผมลงไปไว้ใต้ไข่ ปลดปล่อยดุ้นเนื้อให้เป็นอิสระจากการเกาะกุมของกางเกงในตัวเก่า แกรูดควยผมช้า ๆ ความลื่นจากฟองสบู่สร้างความเสียวจนผมหลับตาปี๋ สองมือจับแขนพ่อแน่น

“เป็นอะไรแก้ว... หึ... บอกพ่อสิ... หนูเป็นอะไร...”

“พ่อ... ซิ๊ดดดด”

“บอกพ่อสิ หนูเป็นอะไร”

“พ่อ... ฉันเสียว...”

พ่อหัวเราะเบา ๆ ร่นกางเกงในผมลงไปอยู่ที่น่อง แล้วจับเข่าผมให้ชันขึ้น แกใช้สบู่ถูไปตามร่องก้น ก่อนจะปล่อยให้นิ้วแกร่งผ่านเข้าออกในร่องรูของผมช้า ๆ

“พ่อ... พ่อว่าอย่างนี้มันจะดีแล้วเหรอ”
ผมเงยหน้าถาม บางครั้งศีลธรรมก็ทำให้ผมไม่มั่นใจ

พ่อไม่ตอบแต่โน้มตัวลงจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากผมอย่างอ่อนโยน

……………………….
พระอาทิตย์ทิ้งตัวลงจูบขอบฟ้า เช่นเดียวกับผมและพ่อที่ประกบปากจูบกันแนบสนิท เสียงหายใจของเราเป็นจังหวะพร้อมกับหัวใจที่เต้าเร่า ผมและพ่อยืนอยู่กลางลำห้วย น้ำแค่เอวช่วยซ่อนท่องล่างของเราสองคนในที่บดเบียดกันอย่างแนบแน่น เมื่อจูบจนพอใจพ่อก็เดินทวนน้ำอ้อมมายืนด้านหลังของผม ปากไล้ไปตามซอกคอและใบหูแผ่วเบา นิ้วมือซนชอบไชในถ้ำผมช้า ๆ แต่หนักหน่วง “แก้ว... พ่อไม่ไหวแล้ว พ่อขอนะ”

ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไร พ่อก็เลื่อนตัวเข้ามาประกบกับด้านหลังของผมแนบสนิท แกรูดกางเกงในของเราทั้งสองลงไปที่หัวเขา แล้วค่อย ๆ ยัดดุ้นเนื้อเข้าไปในร่องรูของผม แล้วเสียงกระแทกบั้นเอวแหวกสายน้ำก็ดังลั่งคุ้ง

........................................

ผืนฟ้าสีดำเหมือนเส้นผมดำขลับของสตรีที่ประดับด้วยเพชรสุกวาวนับล้าน ลมหนาวหอบกลิ่นดอกไม้กลางคืนกำจายไปทั่ว ผมนอนห่มผ้าผวยผืนอุ่นอยู่บนกระท่อมปลายนาหลังคามุงสังกะสี ทอดตามองไปยังพ่อที่นั่งพ่นควันยาสูบพลาง จิบเหล้าพลางอยู่ข้างกองไฟ

“ง่วงแล้วเหรอแก้ว”

“จ้าพ่อ...”

“หนาวไหมละ มานอนข้างไฟไหม”

ผมยันตัวลุกขึ้น สลัดผ้าผวยคลุมตัว เดินไปนั่งยองยองข้าง ๆ พ่อ

พ่อดึงข้อมือผมไปนั่งบนฟืนท่อนใหญ่เคียงข้าง แล้วโน้มหัวผมเอนซบบนไหล่แก

“ปีนี้ข้าวงามดีนะแก้ว ถ้าได้เยอะ พ่อว่าจะขอซื้อข้าวต่อลุงผู้ใหญ่ซักกระสอบ ไว้ถวายวัด”

แสงจากกองไฟฉาบรวงข้าวใกล้ ๆ เป็นสีส้มแก่ แม้ผมและพ่อจะช่วยกันปลูก ดูแล เก็บเกี่ยว นาข้าวผืนนี้ แต่มันไม่เคยเป็นของเรา นาผืนนี้รวมถึงบ้านที่เราอาศัยเป็นของลุงผู้ใหญ่ พ่อเล่าให้ฟังว่าแกอยู่ช่วยงานที่บ้านลุงผู้ใหญ่มาตั้งแต่เล็ก พอพ่อโตเป็นหนุ่มลุงผู้ใหญ่ก็ฝากงานให้ที่โรงสีเจ๊กฮง แต่พ่อก็ยังแวะเวียนไปช่วยงานบ้านลุงผู้ใหญ่อยู่เสมอ นาผืนนี้ก็เป็นหนึ่งในงานที่พ่อทำให้ลุงผู้ใหญ่ อาจจะไม่ได้เงินทอง แต่ลุงผู้ใหญ่ก็แบ่งข้าวให้เราได้หุงเต็มหม้อตลอดปี

ในความเงียบผมได้ยินเสียงลมหายใจของพ่อ นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้ยินเสียงหายใจที่คุ้นเคย ผมช้อนตาขึ้นไปมองดวงหน้าพ่อ พร้อม ๆ กับที่พ่อทอดตาลงมามองหน้าผม
แกโน้มตัวลงวางริมฝีปากบางลงบนริมฝีปากผม ลิ้นอุ่น ๆ ของแกไล้ลูบลงบนริมฝีปากจนผมอดไม่ได้ต้องปล่อยให้ลิ้นนั้นแทรกเข้ามาในช่อง ปาก ลมหายใจของแกเจือด้วยกลิ่นเหล้าขาวบาง ๆ

“พ่อง่วงแล้วขึ้นไปนอนบนกระท่อมเถอะ”

………………………………………….

เมื่อถึงกระท่อม เราสองคนพ่อลูกต่างก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างรู้หน้าที่ ร่างกายของเราเหมือนงูใหญ่สองตัวที่กระหวัดรัดแน่น เนื้อแนบเนื้อ ปากประกบปาก ถ่ายทอดความอบอุ่นให้แก่กันกลางคืนหนาว

แล้วพ่อก็รุกล้ำเข้ามาในตัวผมเป็นครั้งที่สองของวัน แกจับผมยืนกอดเสากระท่อมแล้วกระแทกเสาของแกเข้ามาในตัวผมอย่างหนักแน่น ในที่สุดแกก็ปล่อยน้ำรักเข้ามาในตัวมากมายไม่แพ้บทรักกลางห้วยเมื่อตอนเย็น

เราสองคนพ่อลูกนอนตะแคงมองหน้ากัน มีผ้าผวยคลุมร่างเปลือยเปล่ากันลมหนาว

“ไง ชอบไหมแก้ว เอากันที่นี่พ่อว่ามันเสียวกว่าในบ้านน้อ”

“บ้า... ฟ้าจะผ่าเอา”

“แหม วันนี้ให้พ่อเย็ดตั้งสองครั้ง ไม่เห็นกลัวฟ้าผ่า... คืนนี้มาให้พ่อเอาอีกสักสองทีนะคนดีของพ่อ...”

“พ่อก็พูดไป ฉันไม่ได้จะให้พ่อเอาได้ตลอดเวลาเหมือนน้าดวงนะ”
ผมพูดถึงกะเทยแม่ค้าคู่ขาของพ่อ

พ่อหัวเราะร่วน ตีหน้าทะเล้น “ทำไม หึงหรือไง.. หึงผัวเหรอจ๊ะเมียจ๋า ผัวจะเอาเวลาที่ไหนไปอยู่กับคนอื่น วันนี้เลิกจากที่โรงสีก็กลับมาเย็ดเมียเลยเนี่ย อย่าหึงนะเมียจ๋า... อย่างอนน่า มา ๆ เดี๋ยวผัวจะเย็ดให้ครางเลยนะ อย่าโกรธผัวนะ...” ว่าแล้วพ่อก็ตะบรมจูบลงบนใบหน้าของผมอย่างหมันเขี้ยว แล้วกอดผมไว้ในอ้อมออกอุ่น

“เออว่าแต่คืนที่ฉันมาเจอพ่อกับน้าดวง... พ่อร้องโอ๊ยอะไรดังลั่น”

พ่อนิ่งไป ก่อนจะปฏิเสธกุก ๆ กัก ๆ

“พ่อ ไหนสัญญาว่ามีอะไรจะบอกฉันทุกอย่างไง รู้ไหมว่าวันนั้นฉันเป็นห่วงพ่อแค่ไหน นึกว่าโดนงูกัดไปซะแล้ว”

พ่อถอนหายใจเบา ๆ ยิ้มอาย ๆ
“เองรู้เรื่องนี้แล้วห้ามไปบอกใครนะเว้ย... คืนนั้นไอ้ดวงมันจะ... “

“น้าดวงเขาจะอะไรละพ่อ”

“มันจะเอาตูดพ่อว่ะ... คือตอนไอ้ดวงมันเลียตูดข้าแม่งโคตรเสียว พอข้าเผลอมันก็ยัดนิ้วเข้าไปในรูตูดข้า แม่งโคตรเจ็บ ข้าถึงกับร้องโอ๊ย สะดุ้งตีนกระตุกถีบมันเกือบตกกระท่อม ซักพักเอ็งก็มาแหละ ”

ผมนิ่งไปครู่ นึกไม่ถึงว่ากะเทยผมยาวอย่างน้าดวงจะอยากเย็ดพ่อ

“อ้าวไอ้แก้ว... เงียบเลย อย่านะเว้ย อย่านะ เอ็งอย่าคิดว่าข้าจะให้เองนะเว้ย”

ผมหัวเราะกับสีหน้าของพ่อ แกคงเข็ดการโดนเย็ดตูดไปชั่วชีวิต

“อะไรอ่ะพ่อ ที่น้าดวงพ่อยังให้เลย แล้วนี่ฉันเป็นลูกพ่อแท้ ๆ พ่อจะไม่ให้ฉันบางเหรอ” ผมหยอกแกอย่างนึกสนุก

พ่อเอามือตบหัวผมเบา ๆ “กวนตีนละมึง กูบอกว่ากูไม่ได้ให้ แม่งแค่เอานิ้วแทงเข้ามากูก็ถีบหงายแล้ว มึงนี่ทะลึ่งนะไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่”

ผมเห็นอย่างนั้นก็กวนตีนแกต่อ ด้วยการถัดตัวเข้าไปกระดกบั่นเอวเด้าขาแก แล้วหัวเราะร่วน โดยไม่ทันสังเกตว่าพ่อนิ่งไป

“เองอยากลองจริง ๆ เหรอว่ะแก้ว” แล้วพ่อก็พลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้ผม

ผมใจเต้นตึกตัก ไม่คิดว่าพ่อจะยอมให้ผมเก็บเกี่ยวความสุขจากร่างกายแก แม้จะรู้ว่าพ่อจำใจ แต่ความอยากรู้อยากลองมันกระตุ้นให้ผมค่อยเอื้อมมือไปลูบก้นแน่น ๆ ของพ่อ ผมเคยแต่ชักว่าว ยังไม่เคยสอดใส่ในรูของใคร ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย

ผมถักตัวลงไปให้หน้าตรงกับก้นอวบหนาของพ่อ แม้จะรักพ่อ แต่การที่จะให้ผมเลียตูดแกก็ต้องใช้ทำใจอยู่เหมือนกัน ผมค่อย ๆ ไล้ลิ้นไปตามแก้มก้นแน่น ๆ ที่มีขนเลื้อยออกมาจากร่องตูด แม้จะเก้ ๆ กัง ๆ ไปบ้าง แต่พ่อก็ครางเบา ๆ ให้ผมรู้ว่าแกชอบใจ ผมคงจะชักช้าไม่ทันใจ แกเลยใช้มือขวา แหกแก้มก้นขึ้นให้ผมทำขั้นตอนต่อไปเสียที

ไฟจากจะเกียงเจ้าพายุ ส่องให้เห็นร่องก้นที่มีขนดำดกหนา กลางพงขนนั้นหนังจีบย่นเป็นวงกลมที่ขมิบ-คลาย ตามจังหวะหายใจ ผมตัดสินใจใช้จมูกนำร่องลงไป เมื่อขนหยาบหนาสัมผัสจมูกผมก็รู้ว่าร่องตูดนั้นไม่ได้น่ารังเกียดอย่างที่ผม คิด กลิ่นมันเหมือนกับรักแร้ของพ่อพี่ผมชอบ ผมจึงค่อย ๆ ใช้ลิ้นปาดลงไปตามร่องเบา ๆ รู้สึกได้ว่าพ่อกลั้นหายใจตัวเกรง

“อ๊ากกก... ” พ่อครางแหบต่ำเมื่อผมไล้ลิ้นลงบนบนรอยจีบหูรูด

ยิ่งผมเม้มปากดึงจีบย่นนั้นขึ้นมาพ่อยิ่งคราง ผมได้ใจจับแกนอนหงาย ยกขาขึ้นพาดบ่า แล้วก้มลงตะบมทั้งปากลิ้นลงไปบนหูรูดของพ่อจนแกก้นไม่ติดพื้น เมื่อพ่อนอนหงายร่องรูของพ่อยิ่งเปิดกว้าง ผมจึงสามารถใช้ลิ้นสอดเข้าไปเพื่อลิ้มรสรูตูดของพ่อได้อย่างเต็มอิ่ม พอหนำใจ ผมก็ใช้นิ้วกลางค่อย ๆ สอดเข้าไป ช้า ๆ แม้น้ำลายที่ชุ่มรูจะช่วยหล่อลื่น แต่ความคับแน่นของร่องรูทำให้ผมต้องใช้แรงกดนิ้วเข้าไป

“โอ๊ย...” พ่อร้องออกมาเมื่อนิ้วกลางของผมกดเข้าไปในมิดนิ้ว

“เจ็บเหรอพ่อ”

พ่อส่ายหน้า ปากซิ๊ดซาดหน้าสายไปมา เมื่อแกไม่ว่าอะไรผมจึงค่อย ๆ เลื่อนนิ้วเข้าออก เหมือนกับที่แกชอบทำก่อนจะเย็ดผม พ่อครางถี่ขึ้นเรื่องยๆ ตามจังหวะที่ผมยัดนิ้วเข้าออก

จากหนึ่งนิ้วเป็นสอนนิ้ว จากสองนิ้วเป็นสามนิ้ว รูตูดของพ่อแหกกว้างจนผมคิดว่าน่าจะอมดุ้นเนื้อของผมได้

“พ่อ... ฉันขอเลยนะ”

เมื่อพ่อส่งเสียงอือออแทนคำอนุญาต ผมจึงเลื่อนตัวเข้าใกล้ตูดพ่อ ยกขาแกพาดไหล่ให้มั่น แล้วจึงค่อย ๆ ยัดดุ้นควยเข้าไป เพียงแค่หัวควยสัมผัสกับหูรูดพ่อ ผมก็เสียวจนบอกไม่ถูก ยิ่งเมื่อมันเคลื่อนเข้าไปหูรูดก็ยิ่งรัดแน่นจนผมเจ็บปลายควย แต่ยังไม่ทันที่หัวเงี่ยงจะผ่านเข้าไปได้ พ่อก็ทนไม่ไหวถัดตัวหนีไปอย่างรวดเร็ว

ผมยังคงนั่งคุกเข่าทำอะไรไม่ถูก ส่วนพ่อก็บ่นอะไรงึมงำฟังไม่ได้ศัพท์ แต่ในขณะที่ผมคิดว่าเกมนี้จบลงเร็วกว่าที่คิด พ่อก็บอกให้ผมนอนหงาย แกนั่งยองยองคร่อมส่วนล่างของผม ถมน้ำลายใส่มือแล้วป้ายรูตูดตัวเอง ก่อนจะจับควยผมให้ตั้งตรง แล้วค่อย ๆ นั่งทับดุ้นควยให้เข้าไปในรูอันฟิตแน่น

พ่อเชิดหน้ากัดฟันไม่ให้เสียงรอดผ่าน จนควยของผมเข้าไปมิดด้าม แกนั่งนิ่งก้มหน้าอยู่ครู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม

“แก้ว ข้าให้เอ็งคนแรกเลยนะ ข้ายอมทำอย่างนี้ให้เองคนเดียว ข้ารักเองนะ...”

แล้วพ่อก็ค่อย ๆ โย่งตัวขึ้นช้า ๆ แล้วกดลง ขึ้นและลง ขึ้นและลง ยิ่งเร็วขึ้นเสียงครางด้วยความเจ็บปวดของแกยิ่งกลายเป็นแห่งความเสียว พ่อขย่มตัวขึ้นลงช้าลงเรื่อย ๆ เพราะความเหนื่อย ผมจึงค่อย ๆ เด้าบั้นเอวสวนขึ้นไป เมื่อพ่อกระแทกตูดลง ผมก็กระแทกควยขึ้น เสียงตับ ๆ ดังเป็นจังหวะ ยิ่งผมเด้าแรง พ่อก็ยิ่งกระแทกเข้ามาแรง

ผมทนไม่ไหว ดึงควยออกมา พลิกตัวพ่อลงนอนหงาย พ่อก็รู้งานใช้มือรั้งสองขาของตัวเองไว้ให้ผมเย็ดอย่างสะดวก ผมรีบเอาหัวควยจ่อหูรูดของพ่อก่อนจะกระแทกทีเดียวมิดลำ พ่อร้องโอ๊ยด้วยความเจ็บปวด แต่ ณ เวลานั้น ผมไม่สนใจอะไรนอกจากความคับแน่นเหนี่ยวหยุ่นที่ให้ความสุขอยู่เบื้องหน้า ผมกระแทกควยถี่จนหนำใจ แล้วจึงเปลี่ยนมาสาวควยออกสุด กระแทกเข้าสุด เหมือนที่พ่อผมชอบทำ พอควยหลุดผมก็เปลี่ยนท่าให้พ่อคุกเขาเป็นท่าหมา แล้วยักควยเขาไปกระแทกรัว ๆ ไม่คิดชีวิต

“แก้ว... ไม่ไหวแล้วว่ะ ใกล้ยัง... อู๊ย... เมียจ๋า พี่ไม่ไหวแล้ว เย็ดพี่แรง เร็ว ๆ เร็วอีก โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว เร่งหน่อย ขี้จะแตกแล้ว”

ผมไม่ตอบผม เร่งเย็ดถี่อย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย จนรู้สึกว่ามองอะไรรอบตัวระยิบระยับ หื้อ หน้ามืดเหมือนจะเป็นลม เพียงไม่นานน้ำควยร้อน ๆ ก็พุ่งจากควยของผมไปสู่รูตูดของพ่อ พ่อผู้ให้กำเนิดผม...

ยิ่งดึกยิ่งหนาว เราสองคนพ่อลูกต้องหยิบเสื้อผ้ามาใส่แล้วนอนกอดกันใต้ผ้าห่ม

“พ่อเจ็บไหม” ผมพูดพลางเอามือลูบก้นแน่น ๆ ของพ่อ

“ทะลึ่งนะมึง ข้าสงสานหรอกเลยให้ จะได้เย็ดเป็นกับเขา ”

“ฉันเย็ดเป็นแล้วใช่ไหมละ เมื่อกี้พ่อครางใหญ่เลย” ผมพูดกลั้วหัวเราะ

“อ้าวไอ้นี่.... ให้เย็ดทีเดียวนี่ขึ้นหน้าเชียว มานี่เดียวข้าจะทำให้ดูว่าคนเย็ดเก่ง ๆ เขาทำยังไง”

พ่อดึงมุดลงใต้ผ้าผวย ใช้หนวดเคราสาก ไซ้ไปตามหน้าท้องและบั้นเอวจนผมหัวเราะลั่น ดิ้นไปมา

ในเวลานั้นเองที่ผมเหลือบไปเห็นดวงไฟนับสิบที่มุ่งตรงมายังเรา แต่ยังไม่ทันที่จะบอกพ่อ กระท่อมทั้งหลังก็สว่างด้วยแสงไฟฉายนับสิบดวงที่ส่องขึ้นมา จนผมยกแขนขึ้นบังไม่ให้แสงจากไฟแยงตา พ่อมุดตัวขึ้นมาจากผ้าห่ม ตะโกนถามว่าใครกันที่ส่องไฟมา แต่แล้วแกก็นั่งแข็งทื่อเหมือนเห็นผี

ผมลดแขนที่บังตาลง พยายามมองผ่านแสงไฟฉายนับสิบดวงที่จู่โจม ผู้มาเยือนคืนนี้ไม่ใช่ใคร

หนึ่งในนั้นคือใบหน้ากลมมนของลุงผู้ใหญ่ ที่ไม่เหลือเค้าคนใจดี...

และอีกใบหน้าที่ผมคุ้นเคยเป็นพิเศษ ใบหน้ายาวตอบ ปกด้วยเส้นผมแดงยาว... ใบหน้าของน้าดวง!!!


ผมย้ำเท้าเดินอย่างรวดเร็ว ทุกย่างก้าวถูกขับเคลื่อนด้วยความแค้นในใจ...

นั่นมันอยู่นั่น มันนั่งหัวเราะรวนกับเพื่อนแม่ค้าของมัน เรื่องของผมคงจะเป็นเรื่องสนุกให้นินทาอย่างเพลินปาก เรื่องของผม... ความลับของผมและพ่อที่ไม่ลับอีกต่อไป...

ยิ่งผมย่างเท้าเข้าใกล้ หัวใจยิ่งเต้นแรง มือไม้สั่นเทา ขอบตาร้อนจนน้ำตารื้น มันรับรู้ได้ถึงการมาของผม เสียงหัวเราะหยุดลง ดวงตาที่ถูกแต้มแต่งด้วยเครื่องสำอางราคาถูกมองมาทางผมอย่างสงสัยระคนท้าทาย

แล้วผมก็ทำ! ผมใช้มือยกหาบถั่วของมันขึ้นมา แล้วเทลงบนเส้นผมสีแดงยาวน่าเกลียดนั่น!!!


………………………….

หลังจากผู้มาเยือนที่ไม่คาดคิดมาหาเราที่กระท่อมปลายนา พ่อเดินลงไปคุยอะไรกับผู้ใหญ่บ้านเบา ๆ แล้วเดินกลับมาบอกให้ผมกลับไปนอนที่บ้านก่อน ตั้งแต่ก้าวแรกที่ผมเดินลงจากกระท่อมผมก็รู้สึกได้ว่าสายตานับสิบคู่จ้องมอง ผมเหมือนจะถามเอาความจริง เมื่อผมเดินลับจากพวกเขามาได้ ผมจึงวิ่ง วิ่งเต็มสองตีน

พ่อยังไม่กลับบ้าน... ผมอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนักเรียนเหมือนปรกติ แต่จิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ใจหนึ่งก็เป็นห่วงว่าพ่อจะอยู่ไหน จะเกิดอะไรขึ้นกับพ่อ ใจหนึ่งก็นึกกังวลว่าคนรอบข้างผมจะคิดอย่างไรกับเรื่องที่เกิดเมื่อคืน

แล้วก็จริงอย่างที่ผมคิด ระหว่างทางไปโรงเรียนไม่มีเสียงทักทายหยอกเย้าเหมือนเคย มีแต่สายตาที่เพ่งมาเพื่อจะถามเอาว่าความจริงที่กระท่อมปลายนาเป็นอย่างไร แม้กระทั่งไอ้ขวัญเพื่อนสนิทก็ยังเดินตามผมอยู่ห่าง ๆ
..........................

“เอาละ เดี๋ยวครูจะให้พวกเธอจับกลุ่มกัน แล้วทำแบบฝึกหัดหน้าห้าสิบสี่นะ” สิ้นคำสั่งของครูวิชัย นักเรียนในห้องมอสามทับสอง ต่างแยกย้ายกันไปนั่งกับเพื่อนในกลุ่มที่อยากทำงานร่วมกัน เหลือเพียงแต่ผมที่ยืนอยู่เพียงคนเดียว

“หน้าไหนนะไอ้ขวัญ” ผมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินเข้าไปนั่งรวมกลุ่มเดียวกับไอ้ขวัญและเพื่อนอีกสี่คน

“นี่ไงคำตอบมันอยู่ตรงนี้...”

“เราต้องสรุปใจความก่อนแล้วค่อยเขียนคำตอบ”

“อ้าวพวกมึงเงียบ-เอี้ย-อะไรกันเนี่ย... จะให้กูทำคนเดียวเลยหรือไง”

“กูว่ามึงนั่งเงียบ ๆ เก็บปากไว้อมควยพ่อมึงดีกว่าว่ะไอ้แก้ว”
ไอ้ขวัญพูดขึ้นลอย ๆ สายตาเหม่อมองออกไปนอกต่าง

ทุกคนอึ้งไปชั่วขณะ ไม่คิดว่าไอ้ขวัญจะพูดประโยคนี้ออกมา และในชั่วนาทีหลังจากนั้น เสียงจากนักเรียนทั้งห้องก็พุ่งตรงมาที่ผม หลายคนยิ้มเยาะ หลายคนตั้งคำถาม หลายคนแสดงความรังเกียจ

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในนาทีนี้มันเกินกว่าที่ผมจะอดกลั้น ผมสาว ๆ เท้าช้า ๆ ไปยืนหน้าขวัญ เสียงต่าง ๆ ในห้องเงียบลง

“ทำไม.. มึงพูดอย่างนี้กับกู” ผมก้มหน้ามองพื้น ส่งคำถามผ่านฟันที่กัดแน่น

“มึงจะทำไมกับกู... จะจับกูเย็ดตูดเหรอว่ะ”
ไอ้ขวัญยืดตัวตรง มองมาทางผมอย่างท้าทาย เสียงโห่ฮาดังมาจากรอบทิศ

ผมพุ่งหมัดตรงเข้าตรงสันจมูกของไอ้ขวัญแทนคำตอบ มันหงายหลังลงพร้อมกับเก้าอี้ที่นั่งอยู่ดังโครม เสียงในห้องเงียบลงอีกครั้ง ทุกสายตาต่างจับจ้องมายังไอ้ขวัญที่มีเลือดเต็มจมูกเต็มปาก

ท่ามกลางเสียววุ่นวน ผมหันหลังออกไปจากห้องเรียน.... จุดมุ่งหมายของผมคือตลาดที่ท่ารถสองแถว...

.........................

“มึงทำ-เอี้ย-อะไรเนี่ย”
อีดวงแพดเสียงใส่ผม สองมือปัดเม็ดถั่วออกจากเส้นผมสีแดงยุ่งเหยิง

“ก็ทำเรื่อง-เอี้ย- ๆ ให้คน-เอี้ย- ๆ อย่างมึงได้สำนึกไง”
ผมโดดเข้าทึ่งผมอีดวง กอดปล้ำกันจนแม่ค้าคนอื่นวิ่งหนี

มันและผมต่างลงไปคลุกฝุ่นทึ้งเส้นผมผมลับกับตะโกนด่าทอใส่หน้ากัน ผมและอีดวงในเวลานี้ไม่ต่างจากหมาสองตัวที่กำลังกัดกัดกัน อีดวงมันร้ายพอตัวอาศัยจังหวะที่เผลอพลิกคร่อมตัวผม มันใช้เล็บยาวสกปรกข่วนหน้าผมเสียเลือดซิบ แต่ผมหรือจะยอมแพ้ ประเคนตีนหนัก ๆ ถีบไปตรงท้องของมันจนตัวงอถอยหลัง ผมได้ทีลุกขึ้นยกตีนเตะหน้ามันจนล้มกลิ้ง ในใจคิดว่าเอาไงเอากัน ชีวิตนี้ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์รุนแรงขึ้นเรื่อง ๆ พวกหนุ่ม ๆ คิวสองแถวก็เปลี่ยนบทจากกองเชียร์เข้ามาห้ามปราม ทิดดีเพื่อนตัวใหญ่ของพ่อล็อกแขนของผมกึ่งอุ้มกึ่งลากออกมา ส่วนอีกสองคนวิ่งไปดูอาการอีดวงกันด้วยความเป็นห่วงออกหน้า

ยิ่งเห็นอย่างนั้นผมยิ่งโมโห พยายามดิ้นออกจากการเกาะกุมของทิศดี “อี-เอี้ย- คงให้เขาเย็ดกันหมดตลาดแล้วมั่ง สำออยฉิบหาย อีสัตว์กูเห็นเวลาอยากแดกควยแล้วระริกระรี่...”
ผมตัดสินใจกัดแขนทิดดีเต็มแรง ด้วยความเจ็บทิดดีจึงเหวี่ยงผมหลังกระแทกพื้น "ไอ้-เอี้ย- ถ้าไม่ใช่ลูกหลาน กูจะกระทืบให้หายบ้าเลย"
ผมไม่สนใจคำทิดดี ประคองตัวเองลุกขึ้นตามองหาแต่อีดวง หวังจะกระทืบให้หายหมันไส้ แต่อีตัวดีไม่อยู่ตรงนั้นเสียแล้ว เพื่อนแม่ค้าของมันคงพาไปหลบที่ไหนซักที่

.....................................................

"สงสัยมันจะหึงพ่อมัน"

"โอ้ย...อย่ามาผ่านหน้าร้านกู เดียวทำมาค้าไม่ขึ้น เป็นกะเทยแล้วยังเย็ดกับพ่ออีก ไอ้เสนียด"

"กูเห็นอีดวงมันอยู่ดีๆ ไอ้เด็ก-เอี้ย-นี่ก็มาหาเรื่อง น่าจับส่งตำรวจนัก

"........................................."

".............................."

".................."

ผมพยายามเดินออกมาจากตลาดโดยไม่สนใจต่อคำซุบซิบนินทาของพวกไทยมุง แต่ถ้าเหลืออดผมก็ส่งตาขวางไปให้รู้ว่ามันวอนตีน แต่ก็ไม่มีใครกล้ากับหมาบ้าอย่างผม


ผมหลบไปนั่งสงบสติอยู่หลังวัด จนตะวันยอแสงจึงตัดสินใจพาร่างกายปวกเปียกหมดเรี่ยวแรงกลับบ้าน แม้กลิ่นทุ่งระหว่างทางจะช่วยลดอารมณ์ขุ่นมัว แต่ใจก็ยังอดสับสนจากเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้โดยเฉพาะเรื่องของไอ้ขวัญ เพื่อนที่ผมรักที่สุด

ผมกับไอ้ขวัญโตด้วยกันมา ถึงแม้มันจะเป็นลูกลุงผู้ใหญ่ แต่มันก็ไม่เคยแสดงความรังเกียจต่อผมและพ่อซึ่งอาศัยข้าวน้ำของผู้ใหญ่เลย มันยังเคารพพ่อผมไม่ต่างกับมันด้วยซ้ำ ด้วยความที่พ่อมักจะไปช่วยงานที่บ้านผู้ใหญ่เสมอ เราเลยเล่นด้วยแทบจะทุกวันตั้งแต่เด็กจนเริ่มแตกหนุ่ม แม้มันจะกลับอะไรไร้สาระไปบ้าง แต่เวลาที่ผมถูกล้อหรือรังแก ไอ้ขวัญก็จะปกป้องผมด้วยกำลังของมัน บางครั้งก็ด้วยบารมีพ่อ ผมเองก็ช่วยเหลือมันมาตลอดโดยเฉพาะเรื่องการบ้าน ไม่นึกเลยว่าในวันนี้มันจะทำให้ผมน้ำตาตกได้

ตะวันอ่อนแสง ฟ้าสีดำเริ่มทิ้งตัวลงมาจูบดิน อีกไม่กี่กว้าก็จะถึงบ้านแล้ว ผมนึกภาวนาให้พ่อกลับมารอผมที่บ้าน ผมอยากจะวิ่งถลาเข้าสู่อมอกพ่อแล้วร้องไห้กับเรื่องที่เกิดขึ้นตลอดวัน...
นั่น! ควันบุหรี่สายบาง ลอยตัวลอดออกมาจากช่องหน้าต่าง พ่อคงกลับมาบ้านแล้ว! ไวเท่าความคิด ผมวิ่งสุดฝ่าตีนไปยังบ้านของผม

แต่คนที่นอผมอยู่ที่กระต๊อบกลับไม่ใช่พ่อ ไอ้ขวัญในชุดนักเรียนเปื้อนเลือด นั่งสูบบุหรี่อยู่บนแคร่ มีเด็กวัยรุ่นลูกน้องพ่อมันสองคนยืนอยู่ข้างตัว ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร เด็กวัยรุ่นทั้งสองก็เข้าล็อกตัวผมไว้ไม่ให้ขยับหนี ไอ้ขวัญสาวเท้าเข้ามาใกล้ ส่งยิ้ม-เอี้ย-มเกรียม ก่อนจะต่อยเข้าที่ใบหน้าผม ตรงที่ผมเคยต่อยมัน และอีกไม่กี่นาทีต่อมาผมก็อยู่ในสภาพก้อนเนื้อที่ไร้เรี่ยวแรง ด้วยแรงมือแรงตีนของไอ้ขวัญกับพวก

น้ำตาอุ่น ๆ ไหลผสมกับเลือดจากแผลแตกปลายคิ้ว สร้างรสคาวเค็มเมื่อสัมผัสริมฝีปาก แม้ร่างจะร้าวจนขยับไม่ได้ แต่สมองผมก็ยังวิ่งวนด้วยความรู้สึกนับสิบใจหนึ่งก็เคียดแค้นไอ้ขวัญที่ตีผม เหมือนตีหมูตีหมา ใจหนึ่งก็เสียใจที่เพื่อนที่รักที่สุดทำผมได้ขนาดนี้

ใจหนึ่งก็ห่วงกังวลว่าพ่อไปอยู่ไหน....

"เป็นไงละมึงรู้หรือยังว่าตอนมึงต่อยกู กูรู้สึกยังไง.....”

ผมเงียบแทนคำตอบ....

“... แต่กูก็มีเรื่องอยากจะรู้เหมือนกันนะว่าเวลาที่พ่อมึงเย็ดตูดมึงมันจะเสียว แค่ไหน ห้าๆ" ไอ้ขวัญและลูกคู่หัวเราะเหมือนตลกเสียเต็มประดา

ไอ้ขวัญกระชากคอเสื้อนักเรียนผมขึ้น แล้วเหวี่ยงตัวผมขึ้นไปบนแคร่ มันขึ้นคร่อมร่างผม เป้ากางเกงอยู่ตรงใบหน้าผมพอดี และเมื่อผมเริ่มจะขัดขึน ลูกน้องมันคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ก็ยืนมือที่ถือมีดพกมาจี้คอผม

"จะดิ้นทำ-เอี้ย-อะไร ควยพ่อมึงกับควยกูก็ควยเหมือนกัน อย่าเรื่องมากนะอีกะเทย ถ้ามึงไม่อยากเจ็บก็เปิดปากอมควยกูซะ แล้วถ้ามึงอมควยกูเจ็บมึงโดนลูกน้องพ่อกูเอามีดแทงคอตายโหงแน่"

ไอ้ขวัญควักควยดุ้นอวบออกมาป้ายปากผม ก่อนจะค่อยๆ กดควยผ่านริมฝีปากเข้าไปภายใน "อ๊ากก... -เอี้ย-เอ้ย... เสียวฉิบหาย มีคนอมควยให้มันดีอย่างนี้เอง รู้อย่างนี้กูให้มึงอมมานานแล้ว โอยยย..." ไอ้ขวัญเลื่อนควยเข้าออกในช่องปากของผมรัวๆ บางทีก็กระแทกเข้าไปจนผมสำลัก

เสื้อนักเรียนของผมถูกกระชากจนกระคุมขาดทุกเม็ด ไอ้ขวัญทั้งกัดทั้งจูบจนผมเป็นจ้ำแดงทั่วหน้าอก แม้จะถูกสัมผัสทั่วร่างแต่ผมก็ไม่เกิดอารมณ์ใคร่ ในเวลานี้ผมอยากจะตื่นขึ้นมาเพื่อพบว่าสิ่งที่เพื่อนรักกำลังกระทำนั้นเป็น เพียงฝัน กางเกงนักเรียนสีกากีตัวเก่าถูกถอดออก ไอ้ขวัญยกขาผมขึ้นพาดบ่า พยายามยัดควยร้อนผ่าวเข้าไปในร่องรูของผมโดยไม่มีสิ่งหล่อลื่นช่วยเหลือ

"โอ๊ย" ผมร้องขึ้นเมื่อปลายควยไอ้ขวัญทะลุผ่านร่องรูที่ฝืดแห้ง

"-เอี้ย-เอ้ย... อย่าสำออยทีควยพ่อมึง มึงยังให้เย็ดได้... ควยกูมึงก็ต้องรับได้ ล่อแม่งฝืด ๆ งี้แหละ ตูดผ่านควยแล้วเอาน้ำลายทาเดียวแม่งหลวม" โชคดีที่ร่างกายคนเรามีน้ำหล่อลื่นตามธรรมชาติเมื่อทำการสืบพันธุ์ น้ำเงี่ยนที่ปลายควยไอ้ขวัญจึงค่อยหล่อลื่นให้ควยดุ้นหนานั้นลอดผ่านเข้ามา ในรูผมจนมิดลำ ตลอดเวลาถึงจะเจ็บปวดเหมือนร่างจะแยกฉีก แต่ความเจ็บปวดในใจที่เพื่อนมอบให้ผม มันเจ็บปวดจนต้องระบายออกมาเป็นน้ำตา

เมื่อควยมุดเข้าไปในรูได้ ไอ้ขวัญก็กระแทกควยเข้าออกอย่างบ้าคลั่งเหมือนผมเป็นสิ่งของไม่มีชีวิต "ไงมึง...เสียวไหม... เสียวเท่าควยพ่อมึงไหม... ร้องสิ ครางสิมึง เรียกกูว่าผัวเหมือนที่มึงเรียกพ่อมึงวันนั้น วันที่มึงเย็ดกับพ่อมึงบนเตียงนี้...

ผมยังจำได้ดี เช้าวันที่ผมกับพ่อเล่นรักกันบนแคร่ไม้ไผ่นี้ วันนั้นผมเห็นเงาวาบไหวบางอย่าง แต่รสรักทำให้ผมไม่พยายามใส่ใจกับสิ่งรอบข้าง เงาที่วาบไหววันนั้นคือเงาไอ้ขวัญนั่นเอง

ไอ้ขวัญกระแทกควยถี่หนัก จุดสุดยอดของมันคงงวดเข้ามาเรื่อย "ซิ๊ด... เสียวเว้ย...โอ้ย น้ำกูจะแตกแล้ว แม่งงง เสียว..., โอ้ยกูแตกในรูมึงเลยนะ โอ้ยแก้ว...กูถึงว่าทำไมพ่อมึงถึงครางเหมือนใจจะขาด... แก้ว... แก้ว... กูไม่ไหวแล้วจะแตกแล้ว... โอ้ย.. โอ้ย โอ๊ยยยยย.... ... ... ซี๊ด... อา..." น้ำเงี่ยนร้อนทะลักทลายเขามาในรูผมจนรู้สึกได้ และถึงแม้มันจะถึงสวรรค์ แต่ไอ้ขวัญยังขยับควยเข้าออกในรูเหมือนจะรีดน้ำเงี่ยนให้หมดควย ในขณะที่ผมยังนอนน้ำตาไหล ความรู้สึกเหมือนตกนรกทั้งมี่ยังไม่ตาย

"แก้วมึงเป็นเมียกูนะ... ให้กูเย็ดบ่อย ๆ นะ มึงรู้ไหมกูชอบมึงมานานแล้ว มึงมาเป็นเมียกูนะ เดี๋ยวเรื่องของมึงกับ... กูจะบอกพ่อกูว่ากูเข้าใจผิด" ไอ้ขวัญก้มลงกระซิบข้างหู ร่างกายยังคร่อมผมเอาไว้

"ถุ๊ย... " ผมถมถุยเสลดก้อนใหญ่ลอยไปติดหน้าของไอ้ขวัญ "มึงยังกล้าพูดว่ารักกูเหรอไอ้-เอี้ย-... มึงเอาเรื่องกูกับพ่อไปฟ้องลุงผู้ใหญ่ทำ-เอี้ย-ไร"
ยังไม่ทันจะด่าจบคำ ไอ้ขวัญก็ตบหน้าผมฉาดใหญ่ มันกระชากเส้นผมของผมขึ้นให้มองหน้ามัน "ไอ้สัตว์ ก็กูรักมึงไง กูทนเห็นมึงเย็ดกับพ่อมึงหรือใครทั้งนั้นไม่ได้ กูก็เลยไปฟ้องพ่อกู มึงยังไม่รู้ใช่ไหมว่าพ่อกูเขาไล่พ่อมึงออกจากหมู่บ้านแล้ว ป่านนี้แม่งไปซุกหัวที่ไหนก็ไม่รู้... "




"กูไม่ได้หนี" เสียงทุ้มต่ำดังมาจากหน้าประตูบ้าน แต่กว่าผมจะหันไปมองได้ ไอขวัญก็ถูกเจ้าของเสียงกระโดดถีบตกเตียงไปแล้ว ส่วนเด็กวันรุ่นอีกสองคนโดนทั้งหมัดทั้งตีนจนรีบแจ้นออกจากบ้าน

ไอ้ขวัญในร่างเปลือยเปล่ารีบความเสื้อผ้า แต่เจ้าของเสียงทุ้มต่ำตบฉาดเข้าที่กกหูจนมันล้มลงก่อนจะขึ้นคร่อมตัวไอ้ ขวัญ แล้วต่อยรัว ๆ ที่หน้าจนเลือดอาบ

“มึงทำลูกกู.. ไอ้-เอี้ย-... ไอ้เด็ก*อะไร มึงทำลูกกู มึงไม่ตายดีแน่...” ทุกคำพูดคือทุกความเจ็บปวดจากหมัดที่กระแทกลงตรงหน้าไอ้ขวัญ มันยกมือไหว้วิงวอนทั้งน้ำหูน้ำตา แต่ชายร่างกำยำที่คร่อมมันไว้เหมือนจะไม่รับฟังเสียงใดในโลก ต่อเมื่อผมเข้าไปกอดเขาจากข้างหลัง... สติเขาจึงกลับมา

“พ่อ... พอเถอะ มันจะตายอยู่แล้ว”

พ่อปล่อยมือลงขนานลำตัว หอบหายใจเหนื่อยอ่อน แต่ตายังจ้องตาไอ้ขวัญเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ “ถ้ามึงมาแตะลูกกูอีกซักปลายก้อย มึงตายด้วยตีนกูแน่” พอพ่อลุกขึ้น ไอ้ขวัญก็รีบคว้าเสื้อผ้ากึ่งวิ่งกึ่งคลานออกไปจากกระท่อมอย่างทุลักทุเล

พ่อกอดผมไว้แน่น ผมสัมผัสได้ถึงน้ำตาอุ่น ๆ ที่หยดลงบนหัว “เจ็บตรงไหนแก้ว...พ่อขอโทษที่มาช้าเกินไป พ่อผิดเอง ถ้าพ่อกลับมาบ้านให้เร็วกว่านี้พวกมันคงจะทำอะไรลูกพ่อไม่ได้”

“ฉันไม่เป็นไรจ๊ะพ่อ... ไม่เป็นไรเลย” ผมสะอื้นตัวโยนอยู่ในอ้อมแขนพ่อ เหมือนความกังวลจากเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นทั้งวันสลายไปในพริบตา

พ่อเชยคางผมขึ้นมา ประกอบริมฝีปากอุ่น ลิ้นของเราสองคนสัมผัสกันเบา ๆ ผมได้กลิ่นเหล้าขาวที่คุ้นเคย...

“พ่อไปไหนมา.. แล้วเรื่องเมื่อคืนลุงผู้ใหญ่ว่ายังไง”

“พอเอ็งกลับบ้าน ลุงผู้ใหญ่เขาก็ให้พ่อไปที่บ้าน เขาถามว่าเรื่องราวมันอะไรยังไง พ่อก็โกหกไปว่าไม่มีอะไร ดีนะที่เราใส่เสื้อผ้าอยู่ ไม่อย่างนั้นความคงแตก แต่ไอ้ขวัญมันก็ยังยืนยันว่าพ่อกับเอ็งทำบัดสีกัน สุดท้ายลุงผู้ใหญ่แกก็จนแต้มเพราะว่าไม่มีหลักฐานอะไร แกกำชับว่าต่อไปก็ให้ระวังอย่าทำให้คนอื่นเข้าใจผิด มีเรื่องอย่างนี้ขึ้นในหมู่บ้านคงไม่งาม พอออกจากบ้านผู้ใหญ่ พ่อก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยเดินไปหาหลวงตาที่วัด พ่อเล่าเรื่องทั้งหมดรวมถึงเรื่องของเอ็งกับพ่อว่าเราได้กันแล้วแกว่าพ่อจะ ทำไงดี หลวงตาแกก็นิ่งไปซักพักไม่ได้ด่าว่าอะไร แต่บอกให้พ่อไปสวดมนต์ในโบสถ์เผื่อจะได้คำตอบอะไรบ้าง พอเช้าพ่อก็ช่วยหลวงตาซ่อมหลังคา พอเสร็จก็กะจะแวะไปกินเหล้าที่คิวรถ พอรู้เรื่องเองกับไอ้ดวงพ่อก็รีบกลับมาบ้าง”

“ไอ้ขวัญมันว่าลุงผู้ใหญ่ไล่พ่อออกจากหมู่บ้านไปแล้ว ฉันกลัวแทบตาย ว่าพ่อจะทิ้งฉันไว้...” ผมกอดพ่อแน่นเหมือนกลัวว่าสิ่งที่รักที่สุดจะหลุดลอยไปต่อหน้า

“ไม่หรอก... แต่ตอนนี้พ่อว่าพ่อคงอยู่หมู่บ้านนี้ไม่ได้แล้ว ต่อยไอ้ขวัญหน้ายับขนาดนั้น... เราต้องหนีแล้วแก้ว...” พอจับไหล่ผมให้แยกออกจากตัวแก แล้วเดินไปหยิบเงินในถุงย่าม เงินปึกหนึ่งถูกมัดไว้ด้วยยางรัดถุงแกงถูกนำมายัดไว้ในมือผม “พ่อต้องไปก่อนนะแก้ว... แล้วพ่อจะหาทางมารับเอ็ง... รอพ่อยู่นี่นะอย่าไปไหน...”

ผมนิ่งอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น ในคืนที่มืดมิดที่สุดผมมีเพียงพ่อที่เป็นแสงสว่าง แต่จู่ ๆ แสงสว่างนั้นก็กำลังจะดับลงในไม่กี่นาทีข้างหน้า ผมวิ่งไปกอดพ่อจากข้างหลัง เพื่อรั้งพ่อไม่ให้ออกจากบ้าน ทั้งร้องไห้ทั้งขอร้องว่าอย่าทิ้งผมไว้ ให้ผมไปพร้อม ๆ กับพ่อ อย่าทิ้งผมไว้เพียงลำพัง...

พ่อยืนนิ่ง กลับหลังหันมากอดผมไว้แน่น ก่อนจะประกอบจูบเบาตรงหน้าผาก “แก้ว เชื่อพ่อนะ... พ่อไม่ทิ้งหนูหรอก ยังไงก็ไม่ทิ้ง แต่ตอนนี้พ่อต้องไปก่อน ถ้าพ่อยังอยู่ที่นี่ อีกไม่นานตำรวจหรือลูกน้องผู้ใหญ่มันต้องมา เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกก็ได้ รอพ่อก่อนนะพ่อจะหาทางมารับเอ็งให้ได้ แล้วเราจะไปอยู่ด้วยกันนะ... เอ็งเก็บของสำคัญใสถุงกระสอบใส่ไว้ใต้เตียงอย่าให้ใครรู้ว่าเรากำลังจะหนี พ่อสัญญาว่าจะมารับเองให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”

เหมือนหัวใจของผมผูกไว้ที่ตีนพ่อ ยิ่งพ่อก้าวห่างออกจากบ้าน ยิ่งทำให้หัวใจของผมเจ็บปวดเหมือนจะฉีกขาด ผมทรุดตัวลงกับพื้น ร้องไห้โฮ ตัวเบาหวิวเหมือนหลุดลอยอยู่ในโลกที่มืดดำ... ที่ที่ไม่มีพ่อ...

พ่อยังก้าวออกจากบ้านไปไม่ถึงไหน รถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งก็พุ่งมายังบ้านเราด้วยความเร็ว แสงไฟอาบร่างพ่อที่ยืนตกตะลึง ผมและพ่อต่างคิดไม่ถึงว่าตำรวจจะมาเร็วขนาดนี้...

……………………………………….

แต่คนขี่รถมอเตอร์ไซค์คันนั้นไม่ใช่ตำรวจ กลับเป็นชายผมยาวใส่เสื้อกระโจมอกนุ่งผ้าถุง แม้ไฟหน้ารถจะดับลงก็พอรู้ว่านั่นคือน้าดวง! “ทิด ไอ้แก้ว เก็บของเร็ว ผู้ใหญ่มันแจ้งตำรวจแล้ว เห็นว่ากำลังมาจากในเมือง เร็วเดี๋ยวไม่ทัน”....

………………………………….

ถนนใหญ่ในคืนนี้ไร้รถรา มีเพียงแต่แสงสี่ส้มจากไฟกิ่งที่อาบไล้คนสามคนบนรถมอเตอร์ไซค์ที่พุ่ง ผ่าน... ผมกอดเอวน้าดวงแน่น ปากก็พร่ำขอโทษน้าดวงเป็นร้อยครั้งพันครั้ง แม้น้าดวงจะไม่ตอบ แต่ก็ใช้มือข้างซ้ายกุมมือของผมไว้

แล้วรถมอเตอร์ไซค์ก็หยุดลงที่สี่แยกออกตัวจังหวัด

“ขอบใจนะดวง ที่พาพี่กับลูกหนีมา เองรีบไปเถอะเดี๋ยวผู้ใหญ่เขาจะรู้ว่าเอ็งพาไอ้แก้วกับพี่หนี”

น้าดวงพยักหน้าเออออ ก่อนจะกวักมือเรียกผมมาใกล้ ๆ เพื่อกระซิบบอกบางสิ่ง “แก้ว กูรักพ่อมึงไม่แพ้มึงหรอกนะ มึงต้องดูแลเขาให้ดีรู้ไหม ถ้ามึงทำให้พ่อมึงเสียใจกูจะตบมึงให้ร่วงคามือเลย” แกโน้มตัวห่างก่อนจะสตาร์ทเครื่องมอเตอร์ไซค์เพื่อเลี้ยงโค้งกลับทางเดิม แต่ก่อนจะใส่เกียร์หนึ่งแกเรียกผมเสียงดัง ก่อนจะโยนถุงพลาสติกขนาดเท่ากำปั้นมาใส่หน้าผม แล้วทะยานตัวเข้าไปในความมืดเบื้องหน้า

เมื่อผมแกะถุงก็พบว่าในถุงนั้นมีเงินอยู่มัดหนึ่งคงจะมากพอให้ผมกับพ่อหนีไปด้วยกัน พ่อมองหน้าผมแล้วพูดด้วยเสียงจริงจัง
“ถ้าเรามี เราจะเอากลับมาคืนให้มันสิบเท่า...”

รถบัสเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้พร้อมกับบีบแตรเป็นคำถามว่าจะไปด้วยกันไหม หากคุณนั่งอยู่บนรถคันนั้น... คุณจะเห็นรอยยิ้มของเราสองพ่อลูกที่ถูกฉายอาบด้วยไฟรถบัสดวงโต
................

บทส่งท้าย...

“ฉ่า...” เสียงผักบุ้งนาถูกเทลงบนน้ำมันร้อน ๆ ผมรีบเทเต้าเจี้ยวจากขวดลงในกระทะใบใหญ่ แล้วรีบใช้ตะหลิวคนให้เข้ากัน กลิ่นกับข้าวยั่วยวนจนผมน้ำลายสอ ผมรีบตักผักบุ้งที่สลดกำลังดีลงในถาดอะลูมิเนียมใบโต เหลือก็แต่น้ำพริกกะปิอร่อย ๆ ฝีมือพ่อ

“พ่อน้ำพริกเสร็จหรือยัง สายแล้วเดี๋ยวลูกค้ามาร้านแล้วนะ” ผมพูดพลางจัดถาดกับข้าวนับสิบให้เข้าที่เข้าทาง ในใจก็ภาวนาขอให้วันนี้ขายดี

พ่อเดินถือโถใส่น้ำพริกมาวางข้างถาดผักบุ้งไฟแดง ก่อนจะขยับมากอดผมจากด้านหลัง “อย่าพ่อ เดี๋ยวใครมาเห็น”

“เป็นอะไรไปละ ผัวกอดเมียมันเป็นเรื่องธรรมดานี่หนา”

ผมกระทุ้งศอกกลับไปด้านหลังเบา ๆ แต่เงาที่สะท้องในหม้อแกงกลับเป็นใบหน้าที่อาบรอยยิ้ม

เมืองใหญ่แห่งนี้ไม่มีไอ้แก้วลูกไอ้พัน หรือไอ้พันพ่อไอ้แก้ว มีเพียงกะเทยผมยาวกับผัววัยกลางคนที่เปิดร้านขายเข้าแกงในห้องแถวแห่งนี้... ความลับของผมและพ่อจะถูกเก็บไว้จนหมดลมหายใจไปจากกัน...


--จบบริบูรณ์--

nungvk

ขอบคุณครับ

ome

ขอบคุณครับ

Botano

ขอบคุณครับ

konlaporn

ขอบคุนคราฟ

Newest

ขอบคุณครับ

zambaloo

ขอบคุณครับ{:4_98:}

dewjung

ขอบคุณมากครับ

tumtok

ขอบคุณนะครับ

rukawa

ขอบคุณมากครับ

poonpong

ขอบคุณมากคับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

danupob11

ขอบคุณครับ

Numbb

มันสุดฝยอดเลยวะ

zgramza

ขอบคุณมากคับผมชอบจัง

Hunter_x

ขอบคุณมากคร้าบ มาอ่านต่อๆ

soupkung

ขอบคุณครับ

dekba428

ขอบคุณมากมายครับ

mikkyinlove

ขอบคุณมกาๆครับ

bi001

ขอบคุณนะครับ