บ้านชายล้วน สนุกน่าดู

kim147

บ้านชายล้วน สนุกน่าดู

---

RRR RRR RRR เสียงโทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มดังขึ้น เขาหยิบมันออกมาจากกระเป๋ากางเกง มองดูที่หน้าจอมือถือก่อนกดรับเล็กน้อย
“ เออ ว่าไงไอ้นัท พี่ดูชื่อเอ็งทางอินเตอร์เนตแล้วนะ ดีใจด้วยว่ะ เอ็นท์ติดสมใจแล้วนะมึง .......... แล้วเอ็งจะขนของมาบ้านพี่เมื่อไหร่เนี่ย ............... อือ อือ วันอาทิตย์นี้นะ ดีๆ พี่ว่างทั้งวัน ออกมาแต่เช้าล่ะ...........เออ เออ แล้วเจอกัน เว้ย ”
ธวัช คือชายหนุ่มเจ้าของเสียงเมื่อครู่ เขาเอาโทรศัพท์มือถือ เก็บเข้ากระเป๋ากางเกง ในอิริยาบทนั่งดูโทรทัศน์บนโซฟาที่ห้องรับแขก แล้วหันไปคุยกับ ชายหนุ่มอีกสองคนที่นั่งดูโทรทัศน์ด้วยกัน
ธวัช “เออ นี่พี่ บ้านเราจะมีสมาชิกเพิ่มแล้วนะ เจ้านัท น้องชายผมเอง มันเอ็นท์ติด มอxxx พ่อผมเลยให้มันมาพักกับผม”
ปรีชา “แล้วพ่อเอ็งนี่ไม่ใช่พ่อมันเหรอวะ วัช” ชายหนุ่ม ทำหน้างง กับคำว่า พ่อผม....
ธวัช “คนละคนพี่ แต่พ่อของพ่อผมกับพ่อของพ่อมันนี่เป็นคนเดียวกัน”
ไพศาล “ไอ้วัช เอ็งก็บอก ไอ้ชาไปดิว่า เอ็งกับเจ้านัท เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน” ไพศาลทนไม่ไหวเมื่อเห็นปรีชายิ่งทำหน้างงไปใหญ่
ธวัช “โหพี่ชาแค่นี้ก็งงไปได้ เนี่ยพี่ศาลเค้ายังฟังผมรู้เรื่องเลย นี่ถามจริงเหอะพี่ การเป็นครูพละของพี่เนี่ย สอนการใช้กำลังอย่างเดียวเลยเหรอ แล้วเนี่ยพี่เคยสอนวิชาอื่นที่ใช้สมองมั่งปะ ”
ปรีชาส่ายหัว “ ไม่เคยว่ะ ” .... “เฮ้ยนี่เอ็ง หลอกด่าพี่นี่หว่า ... วิชาพละ การออกลังกาย การเล่นกีฬา มันก็ต้องใช้หมองนะเว้ย ถึงจะชนะได้”
ไพศาล “วัช เจ้านัทน้องเอ็งนี่ เอ็นท์ติดไรเหรอ?”
ธวัช “วิดวะคอม พี่”
ปรีชา “เออ เก่งนี่หว่า ดีจัง นี่พี่ว่าพี่จะซื้อคอมฯ อยู่พอดีเลย คงต้องขอความรู้จากมันหน่อยละ”
ไพศาล “แต่กูว่าคนที่จะต้องชอบเจ้านัทมากกว่ามึงในบ้านเนี้ย มีอยู่ว่ะ ”
“พี่ยศ!” ไพศาล , ธวัช กับ ปรีชาพูดชื่อชายในบ้านอีกคนออกมาพร้อมกัน
ทั้ง สามคนคุยกันโดยไม่เห็นว่า สมยศ เปิดประตูเข้าบ้านมาพอดี สมยศถึงกับสะดุ้งโหยง เมื่อได้ยินชื่อตัวเองถูกเรียกพร้อมกันดังลั่นบ้าน เ***ืนตัวตรงแล้วตาเบ้ะ พร้อมกล่าวเสียงดังลั่นบ้าน “SIR YES SIR!”
ปรีชา “โหพี่ มาแนวไหนเนี่ย อเมริกันมิลิทารี่มาเชียว”
สมยศ “ก้อพวกมึงเรียกชื่อกูไม่ใช่เหรอครับ” สามคนที่เหลือมองหน้ากันยิ้มๆ กั้นหัวเราะ
ธวัช “นี่พี่ยศ วันหลังอย่าใช้นะไอ้เซอร์ เยส เซอร์ เนี่ย ผมขอร้อง”
สมยศ “ทำไมล่ะ วัช”
ปรีชา “ก็ถ้า เซ่อร์ เย้ส กับ เซ่อร์ เนี่ย มันก็เป็นเกย์น่ะซีครับพี่” ปรีชาตอบแทนธวัชอย่างรู้ทัน
สม ยศ “เฮ้อกูไม่คุยกับพวกมึงละ ไอ้พวกบ้า ไปอาบน้ำดีกว่า” ส่ายหัว พูดจบก็เดินขึ้นบันได ขึ้นห้องไป ไม่วายจะท่องอาขยาน ตามประสาคนอารมณ์ดี “จะกล่าวถึงพระมุนี ฤาษีแหบ อยู่ในที่แคบ ๆ ไม่สะบวยคาย .......”
“อาหารเย็นเสร็จแล้วครับทุกท่าน..” สงวนชัย เจ้าของเสียงโผล่หน้ามาจากห้องครัว เรียกหนุ่ม ๆ มาทานอาหารเย็น
เปิด ตัวหนุ่ม ๆ ครบ หกคนแล้วนะครับ ผม(ผู้แต่ง) ขอคุยกับท่านผู้อ่านมั่งนะครับ หลายๆ ท่านอาจสงสัยพวกเค้ามาอยู่บ้านเดียวกันได้ไง ผมขอเท้าความที่มาที่ไป และแนะนำหนุ่มๆทั้งหก แบบย่อๆ
กันเลยแล้วกันครับ
“บ้านหกหนุ่ม อลเวง” ก็เป็นบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ 3 ชั้น ในหมู่บ้านใจกลางกรุง ครับ เจ้าของบ้านคือ นายธวัช พ่อแม่เค้าเป็นคนมีฐานะครับ(ทางแม่รวย) บ้านหลังนี้จริงๆ แล้วเป็นของ ป้าของธวัช ที่ซื้อไว้แต่ต่อมาป้าเค้าซึ่งมีสามีเป็นชาวต่างชาติ ได้ย้ายครอบครัวไปอยู่ต่างประเทศ เลย***บ้านหลังนี้ให้น้องสาวคือแม่ธวัชในราคาญาติมิตร แต่ครอบครัวธวัชก็ไม่ได้ย้ายมาอยู่เพราะครอบครัวทั้งหมดอยู่เชียงใหม่ ต่อมาธวัชได้งานทำที่กรุงเทพ จึงเข้ามาอยู่แต่มันใหญ่โตกว้างขวางเกินไป แต่ละห้องโอ่โถงอยู่คนเดียวได้สบายๆ จึงเปิดให้คนเช่าครับ ทีนี้เรามารู้จักสมาชิกแต่ละคนกันดีกว่า
สมยศ หรือ ยศ หนุ่มใหญ่สุดในบ้านด้วยอายุอานาม เลขสี่ต้น ๆ ... 42 ครับ แต่ด้วยบุคลิก ที่เป็นคนอารมณ์ดี ออกกำลังกายสม่ำเสมอ ทำให้พี่แกดูไม่แก่เลย พี่สมยศแกเคยเป็นทหารช่าง และครูฝึกมาก่อนครับ พวกหนุ่มๆ ในบ้านบางอารมณ์ก็เลยจะเรียกแกว่าจ่า(จ.ส.อ. คือตำแหน่งสุดท้ายก่อนแกลาออก) เรื่องรูปร่างหน้าตานี่ถ้าใครชอบสไตล์แก่ล่ำขนดกประเภท“Bear หรือMuscleDaddy”แล้ว แกเลยครับเสป็กคุณ เพราะหลังจากลาออกจากทหารแล้วแกรักษารูปร่างด้วยการออกกำลังกายอย่างสม่ำ เสมอ กล้ามเนื้อยังเป็นมัดๆ หน้าท้องเป็นลอน แข็งแรงครับ เป็นคนขนดกทั้งที่ไม่ใช่คนใต้(คนอยุธยา) ผิวคล้ำแต่ไม่ถึงกับดำ หน้าตาไทยๆใคร ถ้าใครนิยมไทยก็จะมองว่าแกหล่อครับ (แต่ไม่ใช่แบบคมเข้มนะ) ปัจจุบันทำงานเป็นหัวหน้าช่าง ที่ศูนย์ซ่อมบริษัทรถยนต์ยี่ห้อดัง สถานะภาพ แต่งงานแล้ว แต่เมียทำงานอยู่ต่างจังหวัด แกคิดไว้ว่าถ้าได้ตำแหน่งสูงกว่านี้ขยับขยายได้ ก็จะขอย้ายไปศูนย์ต่างจังหวัด ๆ เดียวกับที่เมียแกอยู่ เนื่องจากเป็นทหารช่างมาก่อน งานช่าง และอุปกรณ์ไฟฟ้าในบ้านหกหนุ่มอลเวง แกซ่อมได้ ทำได้หมดครับ และด้วยความชอบส่วนตัว แกเป็นคนที่สนใจเทคโนโลยีมากครับ
สงวนชัย หรือ หงวน พี่รองของบ้าน (37ปี) เป็นผู้ชายที่เนี้ยบมั่กมาก ผู้ชายผิวขาวหน้ามน ตาหวาน ไว้ห*** หล่อครับ (เป็นผู้ชายที่ไว้ห***แล้วหล่อมากๆ) หุ่นดี ถึงแม้จะไม่ได้ล่ำแต่ก็พอมีกล้ามเนื้อ รูปร่างดีครับ ถ้าคุณชอบ ดาราชายหนังเกย์ นาย “Chase Hunter” ในเวอร์ชั่นไม่ล่ำมากแล้วล่ะก็ พี่สงวนชัยนี่ล่ะครับชายในฝันของคุณ .... ทุกเช้าก่อนไปทำงานพี่แกจะต้อง แต่งห*** หวีผมเรียบแปล้ ใช้โคโลญจน์ และเลือกชุดที่คิดว่าดีสุด ถึงจะไปทำงานได้ด้วยความมั่นใจ ทั้ง ๆที่ เมื่อถึงที่ทำงานแกจะต้องใส่ชุดพ่อครัว ใส่หมวกซึ่งทับผมแกอยู่ดี ใช่แล้วครับแกเป็นกุ๊กครับ ระดับหัวหน้าพ่อครัวเชียวนะครับ ก็เป็นลาภปากของห้าหนุ่มที่เหลือของเราล่ะครับ เพราะแกเป็นกุ๊กประจำบ้านหกหนุ่มอลเวง ของเราด้วย เนื่องจากตั้งแต่เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าพ่อครัว แกได้ทำในช่วงกะเช้า (ต้องตื่นเช้ามาก แต่โรงแรมอยู่ใกล้บ้านมากครับ) ไปทำงานเช้า ถึงเที่ยง จึงสามารถเตรียมอาหารเช้าที่บ้าน และกลับมาทำอาหารมื้อเย็นที่บ้านได้ พูดถึงนิสัยแกเป็นคน เงียบ ๆ มีโลกส่วนตัว และมีความโรแมนติกสูง ดูไม่ค่อยพูดแต่กลับดูไม่เป็นคนดุ ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดีและอบอุ่น (พี่สมยศก็เป็นผู้ใหญ่ใจดีและอบอุ่นเหมือนกัน แต่คนละสไตล์กัน)
ไพศาล หรือ ศาล อายุ 30 ปี เป็นคนใต้ ที่หล่อล่ำกล้ามแกร่ง คมเข้ม และขนดกครับ อดีตร้อยตำรวจเอก ที่ลาออกจากราชการ ด้วยเหตุผลและเหตุการณ์บางอย่าง บางครั้งห้าหนุ่มที่เหลือจึงเรียกเค้าว่า ผู้กอง (เหมือนจ่ายศ) เป็นชายหนุ่มที่พูดน้อยอีกคน แต่ติดเพื่อน เฮไหนเฮนั่น คือไม่ค่อยพูดแต่ก็ไม่ค่อยชอบอยู่คนเดียว เป็นเพื่อนสนิทกับ ปรีชา (เรียนม.ต้นที่เดียวกัน จนไพศาลสอบติดนายร้อย) ปัจจุบันทำงานเป็นนักสืบอิสระซึ่งทำงานอยู่กับบ้าน หรือบางทีก็จะไม่อยู่บ้านเลยถ้าได้งานต่างจังหวัด และรับจ็อบพิเศษเป็นครูสอนศิลปะป้องกันตัว ที่ฟิตเนส ใกล้บ้านด้วย
ปรีชา หรือ ชา (30 ปี) ผู้ชายอารมณ์ดี มีอารมณ์ขัน และ มีมุขฮาฮา มานำเสนอเพื่อนๆ อยู่เสมอๆ (ซึ่งจะเข้าขากับ นายธวัชได้ดีมาก เพราะเป็นคนขี้เล่นและมุขเยอะพอกัน) นายคนนี้เค้าเป็นครูสอนวิชาพละ โรงเรียนมัธยม ครับ เรื่องรูปร่างไม่ต้องพูดถึง หุ่นล่ำกล้ามแกร่งไม่แพ้ จ่ายศ หรือ ผู้กอง แน่นอน อ้อ ผมลืมบอกไปครับ เรื่องความสูง นายปรีชานี่สูง กว่า ผู้กอง หรือ จ่ายศ ซึ่งสองคนนั้นจะรูปร่างสันทัดกว่า ดังนั้นความสูงบวกกับหุ่นล่ำๆ ทำให้พี่แกดูดีระดับนายแบบได้สบาย แต่หน้าตาแกไม่ได้หล่อแบบอินเตอร์น่ะครับ เป็นแบบหล่อไทย ๆ ออกบ้านๆ นิด ๆ น่ะครับ ผิวขาว มีสำเนียงเหน่อๆ นิดๆ เป็นเอกลักษณ์ (เพราะเป็นคนสุพรรณ แต่ก็ไม่ได้เหน่อมากเท่าไหร่เพราะ อยู่กรุงเทพมานานแล้วตั้งแต่เรียนม.ต้น) ว่ากันจริงๆ รูปร่างหน้าตา และ บุคลิก แกจะละม้ายคล้ายกับ นักมวยหน้าหยกขวัญใจชายไทย พี่สามารถ พยัคฆ์อรุณ เอามากๆ ถึงกับมีคนเคยมาทักผิด เวลาไปเดินห้าง
ถึงตอนนี้แล้วผู้อ่านหลายท่าน อาจจะเซ็งว่าทำไมบ้านนี้มันมีแต่ หน้าไทยๆ พวกตี๋ไม่มีมั่งเหรอ? มีครับ ตี๋หล่ออินเตอร์ซะด้วย ไปรู้จักกับ นาย ธวัช กันดีกว่าครับ
ธวัช หรือ วัช อายุ 26 ปี ตี๋อินเตอร์ คือนิยามของเค้าครับ ผู้ชายคนนี้ สูง หล่อ ขาว ตี๋ หน้าตาอินเตอร์มาก ๆ รูปร่างดี หุ่นดีแบบนายแบบ เวลาไปไหนนี่ต้องมีคนเหลียวหลัง เพราะคิดว่าเป็นนายแบบ แน่ๆ สมัยวัยรุ่นถึงกับเคยมีแมวมอง มาติดต่อ ให้นามบัตรเลยนะคนนี้ พูดถึงนิสัยก็เป็นหนุ่มอารมณ์ดี และ มุขเยอะอีกคนหนึ่ง ชอบเที่ยว รักอิสระ อารมณ์ศิลปิน เรื่องการงานแกเป็น คอลัมนิสต์ นิตยสาร***ดี ครับ
ธนัท หรือ นัท อายุ 19 ปี น้องเล็กคนสุดท้องของบ้าน ก็นิสัยเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วๆ ไปครับ เฮฮา สนุกสนาน ร่าเริง ตามกระแสแต่มีความคิดเป็นของตัวเอง ชอบสังคมแต่มีโลกส่วนตัว บางทีก็ยังเด็กบางทีก็เป็นผู้ใหญ่ อะไรเงี้ยครับ นัทเป็นตัวอย่างของวัยรุ่นที่รักดีคนหนึ่ง ทั้งที่ ไม่ได้เป็นเด็กที่มีครอบครัวสมบูรณ์แบบอะไร คือพ่อนัทเสียไปตั้งแต่เด็กๆ คนที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงก็เป็นแม่ของนัท ที่เค้าเห็นแม่ทำงานหนักมาตลอด (ได้ความช่วยเหลือจากลุง คือพ่อของธวัช ด้วย) เห็นมาอย่างนี้เค้าจึงตั้งปณิธานว่าจะไม่ทำให้แม่เสียใจ ตั้งใจเรียนจนเอ็นท์ติด มหาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง(มหาลัยไหนไม่มีชื่อมั่งล่ะ อิอิ) ในคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ ก็เป็นเด็กที่สนใจไอที ติดตามเทคโนโลยี ตามติดชนิดหายใจรดต้นคอพี่ยศมาเลยล่ะครับ พูดถึงรูปร่างหน้าตา เป็นวัยรุ่นหน้าตาดีครับ ขาวตี๋ แต่ไม่ตี๋ถึงขนาด พี่ชายนายธวัชนะครับ ประมาณว่ามีส่วนผสมจีนครึ่งไทยครึ่งอย่างลงตัวครับ บางคนจะมองว่าน่ารัก บางคนจะมองว่าหล่อ บางคนก็ว่าหน้าตากวนๆ บางคนก็ว่าเทห์ดี หลายรสหน่อย วัยรุ่นก็เงี้ยหลายอารมณ์
โต๊ะอาหาร – มื้อเย็น
ธวัช “อยู่กันพร้อมหน้า วันอาทิตย์นี้ บ้านเราจะมีสมาชิกใหม่ครับ น้องชายผม ชื่อ นัท มันเอ็นท์ติดวิดวะคอม มxxx”
สม ยศ “วิดวะคอมเหรอ เออเก่งว่ะ ดีโว้ย พี่มีเพื่อนคุยแล้ว ไม่ไหวคุยเรื่องไอทีกับพวกแกเนี่ย ไม่รู้เรื่องซักคน” ปรีชา หันไปกระซิบกับ ไพศาลที่นั่งใกล้กัน “เออ จริงอย่างที่มึงว่าว่ะ ”
สงวนชัย “งั้นวันอาทิตย์นี้ พี่ทำอาหารมื้อพิเศษ หน่อย เลี้ยงรับน้องมันแล้วกัน ถือว่าฉลองที่มันสอบได้ ดีมั้ย วัช” แต่ปรีชาแทรก ตอบมาก่อน “ดีที่สุดเลยพี่ ลาภปากอีกแล้วกู”
ธวัช “ผมก็กะจะรบกวนพี่อยู่พอดี”


ไพศาล นั่งดูทีวี อยู่กับ ปรีชา สองคน พอดีมีเสียงกริ่ง หน้าบ้าน ไพศาลเดินไปเปิดประตู เห็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นคนหนึ่งสะพายเป้ใบใหญ่ ไพศาลรู้ทันทีว่าเป็นนัท จึงถามไถ่ทำความรู้จักกันแล้วเดินเข้าบ้านมา
ปรีชา “ใครมาเหรอศาล”
ไพศาล “เจ้านัทน้องชายวัช ที่บอกว่าจะมาวันนี้ ….. เออนี่นัท นี่พี่ปรีชา” นัทไหว้ปรีชา พอดีกับที่ธวัช เดินลงบันไดมาห้องรับแขกพอดี
ธวัช “เฮ้ย ไอ้นัท เป็นไงมั่งน้องรัก โหพี่ไม่ได้เจอแกกี่ปีวะเนี่ย โตเป็นผู้ใหญ่จำไม่ได้เลยว่ะ” คนที่ธวัชเดินเข้าไปทักคือปรีชา
ปรีชา “แล้วพี่จะจำผมได้ไงอะ ก็ผมไม่ใช่นัท”
นัท “พี่วัช ผมอยู่ทางนี้พี่ พี่นี่ยังขี้เล่นเหมือนเดิมเลยนะ”
ธวัช “อ้าวเหรอ… หึ หึ เออเป็นไงมั่งวะ จะว่าไปแล้ว เห็นเอ็งครั้งสุดท้ายก็ตอน แกอยู่มอต้น ที่พี่ไปเรียนมหาลัย
โตขึ้นแล้วหล่อเหมือนพี่มันเลยว่ะ”
ไพศาล “พี่ว่า มาเหนื่อย ๆ เอาของไปเก็บแล้วค่อยมาคุยกันดีกว่า นี่พี่ยศ กับพี่หงวนไปหาซื้อของ
มาทำมื้อเย็น เดี๋ยวคงมา”
ธวัช “เออ นัท ไป พี่พาไปดูห้อง”
นัทเดินตามพี่ชายไป พร้อมทั้งคุยกันไปด้วย ถามทั้งสารทุกข์สุขดิบ เรื่องเรียน เรื่องเที่ยว และอีกหลาย ๆเรื่อง ….
โต๊ะอาหาร – มื้อเย็น
หลังจากที่ทานอาหารกันใกล้อิ่มแล้ว และธวัชแนะนำ น้อง แนะนำพี่ๆ อย่างเป็นทางการแล้ว
นัท “อาหารอร่อยมากเลยครับ พี่หงวนทำอาหารเก่งจัง”
ธวัช “จะให้ไม่อร่อยได้ไงก็ที่แกกินน่ะ ฝีมือหัวหน้าพ่อครัวโรงแรมหรู เลยนะเอ็ง” นัททำตาโตมองพี่หงวนจนแกอาย
สมยศ “เออนี่นัท เก่งคอมใช่มั้ย พี่จะอัพเกรดคอมอยู่พอดี ต้องรบกวนนัทแล้วล่ะ”
ปรีชา “คนแก่ก็เงี้ยแหละนัท คนมันแก่ คอมก็ต้องงวย” ปรีชาแซว (คอมงวย=เคงอม)

สมยศ “ถึงมันจะงอม แต่ก็หอม หวาน คุณภาพยังล้นแก้วเว้ย”
ธวัช “นี่แก่ป่านนี้แล้ว ยังบอกว่าตัวเองเจี้ยวหวานอีกเหรอพี่”
สงวนชัย “พวกพี่ๆแก ก็เป็นอย่างแหล่ะนะนัท ลามก กันได้ทุกวัน อีกหน่อยก็ชิน”
ธวัช “โหพี่หงวนไม่รู้อาไรซะแล้ว เจ้านัทเนี่ยตัวทะลึ่ง ลามกเลยล่ะพี่ ไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่เห็นร้อก

ตอนนี้มันยังไม่คุ้นกับพวกพี่เท่านั้นเอง” สงวนชัยทำตาโตมองนัทจนมันอาย ธวัชพูดต่อ “ผมยังจำได้เลย มันดูหนังเอ็กซ์ตั้งแต่ อยู่ม.1”
นัท “อ้าวก็พี่เอามาดูแล้วก็ชวนผมดูอะ ผิดตรงไหน”
ไพศาล “งั้นพี่ว่าถ้านัทมันจะลามกก็คงได้มาจากเอ็งล่ะว่ะ วัช”
สมยศ “เออ พูดถึงหนังเอ็กซ์ แผ่นทาร์ซานกูเมื่อไหร่มึงจะคืนกูซักทีวะ ไอ้ชา กูชักคิดถึงเจนกูตะหงิด ตะหงิดแล้ว”
ปรีชา “ไม่อยู่ที่ผมแล้วอะ ไอ้ศาลมันยืมต่อ แล้วมันบอกจะคืนพี่ยศให้อะ” สมยศมองหน้าไพศาล
ไพศาล “ไม่ได้อยู่ที่ผมแล้วเหมือนกันพี่ เจ้าวัชมันยืมต่อ” สมยศมองหน้าธวัช
ธวัช “ตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่ผมแล้วอะ เห็นมันดีเลยไปให้พี่หงวนดูต่อ” สมยศมองหน้าสงวนชัย
สงวนชัย “ผมยังไม่ได้ดูเลยครับพี่ ผมเพิ่งได้แผ่นจากวัชมาเมื่อคืนเอง” สงวนชัยตอบอายๆ ตามประสาคนสุภาพ

เจ้านัทซึ่งนั่งติดกับสงวนชัยพอดี กระซิบกับสงวนชัย (แต่ทุกคนก็ได้ยินอยู่ดี) “ดูเสร็จอย่าเพิ่งคืนนะพี่ ผมขอต่อ”
ไอ้นัท! เสียงเรียกชื่อมันพร้อมกันจากทุกคน

สี่ทุ่ม – ห้องปรีชา
วันนี้ปรีชาเข้านอนเร็วกว่าปกติ เขาปิดไฟโคมที่หัวเตียง ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว แต่ตายังเบิกโพลงอยู่ บัดนี้ มโนภาพในสมองของเขา

เป็น ภาพย้อนกลับไปตอนที่เขาเห็นหน้าเจ้านัทครั้งแรก ที่นัทเดินตามหลังไพศาลเข้ามา ยกมือหวัดดีเขา แล้วพึมพำกับตัวเองก่อนจะหลับไป “อืม เจ้านัท น่ารักจัง”
สี่ทุ่ม – ห้องธนัท
หลัง จากที่เก็บข้าวของซึ่งเอาติดตัวมาไม่มาก จะเป็นเสื้อผ้าซะมากกว่า โดยในอาทิตย์หน้า ลุง-ป้า(พ่อแม่ของธวัช) และแม่ของเค้าจะลงมาจากเชียงใหม่และขนของใช้ของเค้ามาด้วย เก็บของเสร็จ ประกอบกับความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง จึงเข้านอนเร็วหน่อย ก่อนนอนเขานึกถึงภาพของวันนี้ ที่บ้านหลังนี้ อมยิ้ม กับความเฮฮา เป็นกันเอง

และใจดีของพี่ ๆ แต่ทำไมภาพพี่ไพศาล มันปรากฏในมโนภาพเค้าบ่อยจัง รู้สึกว่าเป็นพี่ชายที่อ่อนโยนและใจดีจัง ผิดกับภายนอกที่ดูเข้มแข็ง คมเข้ม
พี่ชายอย่างนี้แหละที่เค้าฝันหา พึมพำกับตัวเองก่อนหลับไป “พี่ไพศาล …. ผมชอบพี่จัง”
สี่ทุ่ม – ห้องสงวนชัย
สิ่งที่เค้าอยากทำมากในคืนนี้ ก็คือ ดูดีวีดี xxx เรื่องทาร์ซาน ได้แผ่นมาตั้งแต่เมื่อวานแต่มันดึกและเพลียมาก เลยยังไม่ได้ดู
หลัง จากอาบน้ำเสร็จ เช็ดตัว แล้วหยิบกางเกงในสีขาวมาใส่เพียงตัวเดียว บรรจงหยิบแผ่นดีวีดี มาใส่เครื่องเล่น ตอนนี้พี่แกนอนอยู่บนเตียง

หัว หนุนท่อนแขนซ้าย ให้ดูจอได้ถนัด ๆ มือขวาลูบเป้ากางเกงตัวเอง ด้วยความบางของกางเกงในสีขาว กับความแข็งแกร่งของ ท่อนเอ็นของพี่หงวน บัดนี้มันแทบจะล้นทะลักออกมานอกกางเกงใน แกยังคงลูบไล้แผ่วเบากับท่อนเนื้อของตัวเองอยู่ ภาพในจอเริ่มเร่าร้อนขึ้นเป็นลำดับ พระเอกของเรื่อง นาย Rocco Siffredi ผู้มีหน้าตาหล่อเหลาออกเซอร์นิด ๆ ในบทบาทของทาร์ซาน กระตุ้นอารมณ์ของพี่หงวนได้เป็นอย่างดี นางเอกกำลังจะเริ่มใช้ปากกับท่อนลำของทาร์ซาน ในภาพซูมให้เห็นความแข็งแกร่ง และใหญ่ยักษ์ของจ้าวโลกของพระเอก ทำเอาพี่หงวนตะลึง ร้อง โห ออกมาเบาๆ อารมณ์กระเจิงขนาดนี้ พี่แกใช้มือขวาล้วงเข้ากางเกงในควักท่อนลำตัวเองออกมารูดขึ้นลง เป็นจังหวะ

ตาม จังหวะการดูดขึ้นลงของนางเอก ส่วนมือซ้ายเปลี่ยนจากหนุนหัวมาลูบไล้ หน้าอกและหัวนมของตัวเอง พี่หงวนเป็นคนผิวพรรณดี ขาวเนียน มาก อาจเป็นเพราะรักษารูปร่าง ออกกำลังกาย และการเป็นนักโภชนาการ จึงรู้ว่ากินอะไรดีกับสุขภาพ รูปร่างดีมีกล้ามเนื้อพองาม หัวนมสีชมพูอมเนื้อ ไม่น่าเชื่อว่านี่คือรูปร่างคนอายุ 37 ตอนนี้แกคงรำคาญกับกางเกงในจึงรูดมันลงไปแล้วใ

ช้ขาเขี่ยออก รูดเคได้ถนัดๆ ท่อนลำของแก สีขาว สวยมาก หัวเคถอกกำลังดีไม่บานเกินไป สีชมพูอมเนื้อ ขนาดของมันค่อนข้างใหญ่ ฐานเคและโหนกหมอยมีขนหมอยขึ้นพองาม และสังเกตเห็นได้ว่ามันได้ถูกตัดแต่งจากผู้เป็นเจ้าของอย่างดี จังหวะการรูดเคเริ่มเร็วและแรงขึ้น ที่ปลายเคตอนนี้เริ่มมีสีอมม่วงมากขึ้น มีน้ำใสๆเยิ้มออกมาเล็กน้อย อารมณ์ของแกกำลังจะถึงจุดPeak เช่นเดียวกับฉากในหนังที่พระเอก กำลังกระเด้าได้อย่างถึงพริกถึงขิง มันหนักหน่วง และรุนแรงได้อารมณ์ดีเหลือเกิน


เสียงครางของพระเอกหนังตอนนี้ ดังกว่านางเอกเสียอีก เช่นเดียวกับเสียงครางของแกที่ผ่านออกมาจากลำคอ เป็นเสียงหนักๆ และค่อนข้างดัง ไม่น่าเชื่อว่าคนสุภาพๆ อย่างแก เวลา[คัน]จะแสดงอารมณ์ได้ชัดเจนขนาดนี้ หายใจแรงและถี่ มือที่ลูบไล้หน้าอกบัดนี้ อยู่ในลักษณะบีบคลึงเน้นๆ ที่หัวนมของตัวเอง มันเป็นเม็ดแข็งตั้งสู้มือดีจริงๆ บัดนี้แกกำลังจะถึงจุดสุดยอดแล้ว ละมือที่บีบหัวนมอยู่ มากำเค จึงทำให้รู้ว่าขนาดเคแกเท่ากับสองกำมือต่อกันแล้วส่วนหัวโผล่ออกมานิดหน่อย แกกระทอกมือทั้งสองอย่างแรง และเร็ว บั้นเด้าก็เสยขึ้นรับกับการรูดลงของมือด้วย เสียงคราง ดังยิ่งขึ้นกว่าเดิม โอวว์ ... ออห์ .. ฮึ ...หึ ซีดสสส์ ออห์ .....กล้ามเนื้อทุกส่วนเกร็งโดยเฉพาะกล้ามหน้าท้อง พร้อมๆ กับเสียงครางคำสุดท้ายที่ดังมาก โอ้ววว์ ! ออกมาพร้อมๆ กับน้ำเชื้อที่พุ่งกระฉูด ขึ้นไปแล้วตกลงมาบนหน้าอกแกเป็นปริมาณมาก กระฉูดถัดๆ มาก็ รดหน้าท้อง เต็มไปหมด


แกนอนหมดแรงแผ่หลา หายใจหอบ ๆ แล้วหลับไป
ตอนที่ 2 ผู้ชายกับการสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง

เช้าวันจันทร์ - ห้องครัว
สงวน ชัยตื่นเช้าเป็นคนแรกของบ้าน เหมือนทุกๆ วัน เขาต้องเตรียมอาหารเช้าทิ้งไว้ให้ทุกคนในบ้าน ก่อนไปทำงาน เช้านี้เขารู้สึกไม่ค่อยมีแรง อาจเป็นเพราะเมื่อคืนเสียน้ำไปเยอะ เขาจึงทำไข่ลวกสำหรับตัวเอง จ่ายศเดินเข้ามาในห้องครัว แต่งตัวพร้อมจะไปทำงาน ตบท้ายทอยสองสามที ส่ายหน้า บิดคอ บิดเอว หน้าตาไม่ค่อยกระปรี้กระเปร่าเหมือนทุกวัน


“กรุณาอย่าใช้ พื้นที่ส่วนรวมในการทำมาหากินส่วนตัว วันนี้ผมขอไข่ลวก สองฟองนะครับ ไม่ไหว ๆ เมื่อคืน[คัน]มาก เลยดูหนังเอ็กซ์ ผมเสียน้ำสองรอบแน่ะกว่าจะหลับได้ ” สมยศ เป็นคน พูดตรงๆ [คัน]ก็คือ[คัน] ไม่อ้อมค้อม แต่ก็มีครับมีผมทุกคำ ไม่รู้จะเรียกว่าสุภาพหรือไม่สุภาพดี และสงวนชัย เป็นคนเดียวที่สมยศไม่เรียกแทนตัวเองว่าพี่ อาจเป็นเพราะสงวนชัยมีความเป็นผู้ใหญ่มากสุดในบรรดาน้องๆ ทั้งหมด ... สมยศ รับไข่ลวก จากสงวนชัย แล้วนั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน จึงสังเกตุได้ว่า สงวนชัยก็กินไข่ลวก


เหมือนกัน “ฮื้อ? ธรรมดา ผมไม่ค่อยเคยเห็นกรุณาอย่าใช้พื้นที่ส่วนรวมในการทำมาหากินส่วนตัวกินไข่ลวก ... อ๋อใช่ เมื่อวานเห็นบอกผมว่ายังไม่ได้ดูทาร์ซานx เข้าใจละ(ยิ้มกรุ้มกริ่ม) เป็นไงมั่งหนังดีใช่ม้า ” สงวนชัยยิ้มอายๆ พยักหน้ารับ สมยศพูดต่อ “แหม่ ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าเมื่อคืนนี้ เราสองคนจะออกพร้อมกัน” สองคนมองหน้ากัน ยิ้มเขินๆ สมยศคิดในใจว่าไม่น่าปล่อยมุขนี้เลย เขินว่ะ
มหาวิทยาลัย
นัทก้าว เข้ารั้วมหาวิทยาลัยเป็นวันแรก บัดนี้ เขาได้เป็นนักศึกษา ในมหาวิทยาลัยที่ตัวเองฝันถึง ในคณะที่เขาอยากเรียน เขาได้แต่งชุดนักศึกษามหาลัยนี้ ผูกไทด์คณะที่เขารัก เขาภูมใจ ที่ความตั้งใจใฝ่ดีของเขา ไม่ทำให้แม่ที่เขารัก ต้องผิดหวัง เพราะเขารู้ว่า แม่จะภูมิใจในตัวเขามากยิ่งกว่าที่เขาภูมิใจในตัวเองเสียอีก เ***ืดอกสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ตั้งปณิธานก่อนก้าวเท้าเข้าประตูใหญ่มหาวิทยาลัยว่า “เราจะเรียนให้ดีที่สุด”
วันลงทะเบียน เป็นวันแรกของ Freshy มหาลัย บรรยากาศ ณ อาคารลงทะเบียน ซึ่งปกติเป็นตึกเรียนรวม จึงเนืองแน่นไปด้วยนักศึกษา ทั้ง เก่าและใหม่
รุ่นพี่แต่ละคณะ ที่มารอต้อนรับน้อง ๆ เด็กปีหนึ่งที่ยังเงอะ ๆ เงิ่นๆ ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหนดี บ้างก็มองป้ายคณะที่รุ่นพี่ทำเป็นธงโบกให้น้อง ๆ เห็น บ้างก็ดูตามป้ายลำดับขั้นตอนการลงทะเบียน ต่างหอบแฟ้มเอกสารพะรุงพะรัง บางคนถึงกับมีผู้ปกครองมาด้วย บางคนก็หาเพื่อนที่คิดว่าน่าจะเป็นคณะเดียวกัน(สังเกตไทด์) และบรรยากาศ จ็อกแจ็กจอแจ อีกต่าง ๆ นา ๆ …. “น้องคะ ซื้อสมุดคณะวิดยามั้ยคะ สวย ค่ะสวย คณะอื่นใช้แล้วเท่ห์ค่ะ” ... “!สำหรับ น้องคนไหนที่ยังไม่ได้ลงทะเบียน ไปลงก่อนนะน้อง ตรงทางเข้าตึกเลี้ยวขวานะ เสร็จแล้วให้มารวมตัวกันที่นี่นะครับ สังเกตุป้ายและธงคณะวิดวะเรานะน้อง” ... “.... ... ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะไม่ขันอีก มันจะไม่ขันอีก เสียบตูดซ้าย ......” ... “!เอ้าเสร็จแล้วก็มาแนะนำตัวทีละคนอย่างที่พี่บอก ... เอ้าน้องก่อนคนแรก ...กูชื่อชาย ชอบส่ายอวัยวะ ... ” ........ นี่ล่ะครับ บรรยากาศ มหาลัยที่คิดว่าหลายๆ

ท่านคงเคยผ่านกันมา แน่ะ แน่ะ นึกถึงแล้วก็แอบอมยิ้มกับความสุขช่วงนั้นกันใช่ม้า
นัท ก็เหมือนนักศึกษาใหม่ทุกๆ คนที่ยังไม่คุ้นกับสถานที่ ไม่รู้ว่าตึกไหนอยู่ตรงไหน ตอนนี้เขากำลังทำความเข้าใจกับระบบการลงทะเบียน ต้องเริ่มตรงไหน ยื่นอะไร จนมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาทัก “หวัดดี เพื่อน วิดวะใช่ปะนาย” นัทหันไปมอง เห็นเด็กหนุ่ม หุ่นดี ตัวสูงพอๆ กับเขา ยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงกันสวย “ใช่ครับ” เขาตอบพร้อมกับแนะนำตัวตามมารยาท “เราชื่อนัท...นายล่ะ” “เราชื่อชิน ชินพัทธ์”เด็กหนุ่มเพื่อนใหม่ตอบพร้อมรอยยิ้มเหมือนเดิม
ชินพัทธ์ “นายเมเจอร์ไรอะ”
นัท “คอมพิวเตอร์ นายล่ะ”
ชินพัทธ์ “ผมไฟแรงสูง” ตอบพร้อมยิ้มกวนๆ
คง จะหมายถึงไฟฟ้าแรงสูง ส่วนจะเป็นคนไฟแรงสูงด้วยรึเปล่าถ้ามีโอกาสคงได้พิสูจน์ นัทคิดในใจ ทั้งสองพากัน ไปลงทะเบียน การมีเพื่อนทำอะไรด้วยกันทำให้นัทรู้สึกอุ่นใจขึ้น ไม่เคว้ง ๆ เหมือนตอนแรกที่เข้ามา ทั้งสองพูดคุยทำความรู้จักกันไประหว่างทาง นัทเริ่มสังเกตและพินิจพิจารณาชินพัทธ์มากขึ้น ชินเป็นคนลำปาง

หล่อ แบบคนเหนือ เป็นคนที่มีเสน่ห์ที่รอยยิ้ม ฟันขาวสวย บุคลิกดี หุ่นดีมาก จนอดคิดไม่ได้ว่าต้องเป็นนักกีฬาอะไรสักอย่างแน่ สอบถามจนรู้ได้ว่าชินเป็นเด็กโควตานักกีฬาฟุตบอล ทั้งสองคุยกันถูกคอเพราะเป็นคนเหนือเหมือนกัน(เจ้านัทและธวัชเป็นคนเหนือก็ จริงคืออยู่เชียงใหม่แต่สองคนนี้รูปร่างหน้าตาจะไม่เหมือนคนเหนือและก็อู้คำ เมืองไม่ได้ด้วย เพราะมีเชื้อและความเป็นจีนมากกว่า) และสนิทกันขึ้นตามลำดับ เมื่อลงทะเบียนเสร็จ ทั้งคู่ต้องไปรวมตัวที่จุดนัดที่รุ่นพี่ประกาศ เพื่อทำกิจกรรมรับน้องใหม่
ห้องนั่งเล่นบ่ายแก่ๆ วันเสาร์
ธวัช ไพศาล และสงวนชัย นั่งคุยและดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขก
ธวัช “พี่ ๆ คืนนี้กินเหล้ากันนะ ผมเลี้ยง กินที่บ้านเราเนี่ยแหละ”
ไพศาล “เฮ้ย จริงป่าว วัช ดีจัง”
ธวัช “พี่หงวนห้ามปฏิเสธนะพี่ กินเหล้าหลายๆ คน สนุกดี ” ธวัชดักคอ สงวนชัย เพราะรู้นิสัยกันดี ถ้าเป็น ผู้กอง , จ่ายศ หรือ ปรีชา
นี่เรื่องนี้ปฏิเสธไม่เป็นอยู่แล้ว เหมือนเป็นของคู่กันไงไม่รู้
สงวนชัย “ไม่หรอกวัช พรุ่งนี้วันอาทิตย์ สบาย สบายอยู่แล้ว”
ไพศาล “เนื่องในโอกาสอะไรพิเศษรึเปล่า วัช” ธวัชไม่ตอบ อมยิ้ม
สมยศ ปรีชา และ นัท กลับมาจาก ศูนย์ไอที พอดี หอบข้าวของพะรุงพะรัง เสียงของทั้งสามคนดังเข้ามาในบ้านก่อนที่ประตูจะเปิดเสียอีก
หนุ่มสามคนนี่อยู่ด้วยกันไม่มีความเงียบเหงาอยู่แล้ว นัทในตอนนี้เริ่มที่จะสนิทสนม คุ้นเคยกับทุกคนในบ้านมากแล้ว
ไพศาล “เป็นไงมั่งครับสามหนุ่ม ได้อะไรกันมามั่งเนี่ย”
ปรีชา “นี่ผู้กอง ผมมีคอมเป็นของตัวเองแล้ว”
ไพศาล “เออดีแล้ว ครูจะได้ไม่ต้องมารบกวนผมซักที”
ปรีชา “โหผู้กองนิดเดียวเอง” ปรีชาทำหน้าน้อยใจนิดๆ แต่ไม่ได้คิดไร เพราะเป็นงั้นจริงๆ บางวันเข้าเนตดูรูปโป๊กับผู้กองจนหลับห้องผู้กองไปเลยก็มี
แล้วพูดต่อ “เออวัช พี่จะขอเบอร์เข้าบ้านอีกเบอร์นะ พี่จะต่อเนต เดี๋ยววันจันทร์พี่ไปติดต่อองค์การฯเอง” พูดโดยไม่รอคำอนุญาตจากเจ้าของบ้านเนื่องจาก ธวัชเคยบอก พี่ๆ ที่เช่าห้องแล้วว่าขอเบอร์เพิ่มได้
นัท “นอกจากครูที่ซื้อคอมใหม่ แล้ว จ่าก็อัพเกรดเครื่องแต่ก็เหมือนจะซื้อใหม่เกือบทุกอย่างครับผู้กอง คอมจ่าเก่ามากเลยอะ สมัยสงครามโลกได้ .... และก็นี่ครับผู้กอง

การ์ดจอที่ฝากผมซื้อ”
ธวัช “ไอ้ศูนย์ไอทีที่ไปมากันมันมีหนังโป๊*** เยอะไม่ใช่เหรอจ่า” ธวัชถามเป็นนัยเพราะรู้ว่าร้อยทั้งร้อย จ่าไม่พลาด
สมยศ “นี่พี่ซื้อมาหลายเรื่องเลยนะ ครูเองแกก็ซื้อมาหลาย”
ปรีชา นัท และ สมยศยังไม่เสร็จเรื่อง เพราะนัทต้องไปช่วยลงโปรแกรม ให้สมยศ และปรีชา จึงชักชวนกันขนของจะเข้าไปทำคอมกันต่อ
ธวัช “พี่ๆ เดี๋ยวๆ ก่อนไปผมมีข่าวดีมาบอก... คืนนี้กินเหล้ากัน ผมเลี้ยง”
สมยศ “เฮ้ย ดีว่ะ พี่อยากเหล้ามาหลายวันแล้ว วัช ถูกหวยเหรอ”
ธวัช “เปล่าพี่”
ปรีชา “ฮ่า ลาภปากอีกแล้ว มีอะไรพิเศษเหรอ?”
ธวัช “น่าพี่ เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้เอง เอาเป็นว่า ผมไม่ได้เลี้ยงพวกพี่ๆ ฟรีๆ หรอก มีข้อแลกเปลี่ยนที่ พี่ๆ ต้องช่วยผมเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง”
สมยศ “โธ่ ถ้าช่วยน้องวัช เรื่องอะไรขอให้บอก พี่พร้อมเสมอ” สมยศเดินมากอดคอธวัช
ปรีชา “แหมจ่า ไม่ต้องไก๋หรอก อยากกินเหล้าสิไม่ว่า”
สงวนชัย “แล้วเจ้านัทล่ะ วัช” สงวนชัยถามด้วยความเป็นห่วงเห็นว่าไม่เหมาะกับเด็กวัยรุ่น ในฐานะที่วัชเป็นผู้ปกครองน้อง
ธวัชมองไปที่น้อง ทำเสียง อึม... ขมวดคิ้ว เหมือนกำลังคิด...
ธวัช “ให้มันกินด้วยนั่นแหละพี่ ผมจะดูแลมันเอง ไม่ให้มันกินมากหรอก ให้มันเป็นเด็กชงเหล้า”
นัทพยักหัวยิ้ม ๆ ธวัชพูดต่อ “เรื่องกลับแกล้ม คงต้องรบกวนพี่หงวนเหมือนเดิมนะครับ”
ว่าแล้ว ธวัช ไพศาล สงวนชัยก็ชวนกันออกไปซื้อ เหล้า Mixer และของมาทำกับแกล้ม ส่วนสามหนุ่มที่เหลือก็ไปลงคอมกันต่อ
สี่ ทุ่ม ห้องรับแขกซึ่งตอนนี้ ถูกเอาโซฟาออก ดัดแปลงเป็น วงเหล้า ขนาด 6 คน จริงๆ แล้วที่โต๊ะอาหารก็กว้างขวางมากพอที่จะกินเหล้ากัน6คนได้สบายๆ

แต่จ่ายศเห็นว่าไม่ได้อารมณ์ สู้นั่งกินกับพื้นไม่ได้ ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย
ธวัช “เต็มที่เลยครับพี่ๆ แต่ห้ามลืมกฎนะครับ กรึ่มๆ ได้ แต่ห้ามเมา” แค่กรึ่ม ๆ นี่ สามคอทองแดง อย่าง ผู้กอง จ่ายศ หรือ ปรีชา ก็ล่อไปหลายแล้วล่ะครับ สามนักรบนี่คติเดียวกัน เมียตายไม่เสียดายเท่าเหล้าหก ธวัชหันไปมองหน้าน้อง “ส่วนเอ็ง ไม่เกินสามแก้ว จำไว้ ไอ้น้อง กินกลับแก้มไป เป็บซี่ก็มีเหลือเฟือ
แล้วก็คอยชงเหล้าให้พี่ๆ เค้าด้วย”
นัทพยัก หัวหงึกๆ ได้ล้อมวงกินเหล้า กับพวกพี่ๆ แค่นี้ก็สนุกแล้ว นัทอยู่กับวัชสมัยเด็กๆ รู้นิสัยพี่ชายดี พี่คนนี้มีอะไรมาให้ลองทุกอย่าง (หมายถึงสิ่งที่เด็กๆ อยากลองให้เหมือนผู้ใหญ่) แต่ก็แสดงให้เห็นให้เข้าใจทุกอย่างว่า แต่ละสิ่งผลดีผลร้ายที่ตามมาเป็นอย่างไร ประมาณว่าอยากลองมึงลองแต่มึงเห็นใช่มั้ยว่าคนที่เค้าเป็นอย่างเงี้ยๆ...ก็ เพราะสิ่งที่มึงลองนี่ล่ะ
กินกันไปคุยกันไป พอเห็นทุกคนได้ที่ ธวัช ก็เริ่มเปิดประเด็น
ธวัช “คืองี้พี่ ผมเพิ่งได้งานเพิ่ม กับนิตยสารผู้ชายที่กำลัง***ดีอยู่ตอนนี้ MaleMax อะ ”


ไพศาล “อ๋อ เป็นผู้ชายอย่างไรไม่ให้ผู้หญิงเมิน ฮื่อดังนี่ เล่มนี้ เห็นโฆษณาทางทีวีออกบ่อยๆ ”
ธวัช “ช่ายๆ พี่ นั่นแหละ”
สมยศ “ดีใจด้วยว่ะ ได้งานเพิ่มเอ็งก็เลยฉลอง เลี้ยงพวกพี่ แล้วไหนล่ะไม่เห็นมีเรื่องให้พี่ช่วยเลย”
ธวัช “แหมทหารไทย ใจร้อน แล้วอย่างนี้พี่... ”
ปรีชา “ฮ้า! ขนาดนั้นเลยเหรอ โอ มาย ก้อด”
สม ยศ “ยัง! มันยังไม่ได้พูดอารายเลย” พูดพลาง เอามือหวดอากาศใส่หัวปรีชาหนึ่งที ความเมากรึ่มๆ บังเกิดก็อย่างนี้ล่ะครับ ความเป็นกันเองก็มากขึ้น
ธวัชชัยส่ายหัว พูดต่อ “คืองานแรกที่ผมได้รับ จากหนังสือเล่มนี้เนี่ย ผมต้องเขียนในหัวข้อเรื่อง “ผู้ชายกับการสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง” นี่ล่ะพี่งานแรกผม”
สมยศ “อ้อ เอ็งก็จะให้พวกพี่ ชักว่าวให้เอ็งดู โธ่เรื่องแค่นี้เอง” พูดเสร็จ สมยศก็ลุกขึ้นพรวดเอามือปลดเข็มขัด
เฮ้ย! ทุกคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน