|
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว “เพราะมึงดื้อกับแม่มึงมากไง เลยเสียใจมากขนาดนี้ไง”
“หึหึ น้องมึงแต่ละคนนี่ได้เรื่องกันทั้งนั้นใครจะคิดว่าไอ้เนมกับไอ้โค้กจะรักกันแบบแปลกๆ”ไอ้จ๊ะพูดขึ้นระหว่างที่กำลังดูไอ้เนมกับไอ้โค้กเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายพร้อมกับกู
“กูยังไม่อยากจะเชื่อเลย”กูพูดแล้วส่ายหัวนิดหน่อย ตอนที่ 101
“มึงจะโวยวายทำไม มึงไม่ได้จะเป็นผัวมันซะหน่อย”เสียงพี่เสือพูดขึ้นแบบเซ็งๆหลังจากที่นั่งฟังไอ้เนมนั่งด่าและวิจารณ์ถึงผู้หญิงที่ไอ้โค้กกำลังตามจีบอยู่เห็นไอ้เนมบอกว่าแรดโคตรน้องคนนี้กูเคยเห็นคั่วๆอยู่กับไอ้แชมป์ช่วงนึงแต่รู้สึกว่าน้องแกดันเสือกไปประกาศและทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของไอ้แชมป์เข้าจนรุ่นน้องอีกคนที่ไอ้แชมป์กำลังจีบอยู่รู้เรื่องเลยชวดทั้งสองฝ่ายทั้งไอ้แชมป์เพื่อนกูกับน้องเขาเพราะไอ้แชมป์เดินไปบอกเลิกถึงห้องจนเดี๋ยวนี้น้องคนนั้นไม่ค่อยกล้าเดินผ่านห้องกูเท่าไร
“พี่เสือ!”ไอ้เนมหันมาแหวใส่แฟนมันหน้ามันแดงแปร๊ดเพราะกำลังตึงได้ที่เลย
“หรือไม่จริงกูนั่งฟังมึงบอกว่าน้องเขาไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้นานล่ะ อิจฉาเขาหรือไง?”
“ตรงไหนมิทราบ ไม่เคยสักนิดพี่เสืออย่ามาหาเรื่องเนมนะ!”
“ก็ตรงที่เขา…มี”พี่เสือแล้วแกล้งมองไอ้เนมตั้งแต่จรดเท้าเหมือนกำลังพิจรณาหน้านี้ก็แม่งเจ้าเล่ห์ได้อีกแต่กูดูเหมือนจะแกล้งให้ไอ้เนมเสียศูนย์มากกว่านะ
“มีไร พี่เสืออย่ามายั่วเนมนะ ถ้ามีอีกครั้งเนมเอาตายทั้งคู่แน่!”ไอ้เนมพูดเสียงแหลมพร้อมกับกระดกเข้าไปอีกเอิ๊กใหญ่
“มึงนี่บ้า!”พี่เสือพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปออกดูดบุหรี่กับพวกไอ้นุที่หน้าประตู
“เออ กูก็อยากรู้เหมือนกัน ทำไมมึงถึงเกลียดน้องเขาจังวะ”ไอ้จ๊ะถาม มันเอนตัวลงมานอนตักกูเป็นที่เรียบร้อย พี่กูกับพวกพี่มันตอนนี้ไปนั่งเล่นไพ่กันอยู่อีกวงใกล้ๆ
“ก็เพราะมันแรดไง เนมเกลียดหน้ามัน”
“มึงนี่บ้าจริง เรื่องไรไปเกลียดเขาเขาไปทำไรให้หรือว่าน้องเขาเคยจีบพี่เสือ ฮืม”กูถามไอ้เนมทำหน้าบึ้งหนักเข้าไปอีกทันที
“กูว่าใช่แน่”ไอ้จ๊ะพูดเห็นด้วยกับกูส่วนไอ้โค้กตัวเดินเรื่องนั่งมองหน้าพวกกูสลับกับหน้าไอ้เนมเหมือนมันจะงงๆพี่มันพอสมควรที่มาห้ามให้มันคบกับน้องคนนี้เพราะทุกครั้งที่ผ่านมาไอ้โค้กจะคบหรือกิ๊กกับใครไอ้เนม รู้หมด เด็กห่านี่ใช้ผู้หญิงเปลืองมากเปลี่ยนบ่อยเรียกว่ายังไม่มีตัวจริงเหมือนไอ้แชมป์เลย
“จริงดิเจ๊ ถึงว่าโกรธเป็นฝืนเป็นไฟแต่พี่เขาเยี่ยมจริงๆวะโค้กยังอึ้งอะ”ไอ้โค้กพูดแล้วเล่นหน้าเล่นตาเหมือนตื่นเต้นมาก
“อึ้งห่าไร ไม่ต้องเลยนะถ้ามึงเอาอีนี้ไม่ต้องพามาให้กูเห็นหน้าไม่งั้นกูตบรวบแน่!”
“อะไรวะพี่โรลดูเจ๊ดิตัวเองโกรธอยู่คนเดียวแล้วมาพาลไม่ให้คนอื่นชอบอ่ะ”
“พี่มึงบ้า เมาแล้วเรื้อนแบบนี้ตลอดทำใจ!”กูพูดแล้วแกล้งตบบ่าไอ้โค้กแบบหนักใจไอ้เนมที่ไม่มีพวกเพราะ ไอ้มิ้นคู่หูรัก-ยมมันมาไม่ได้ ไอ้ฟิกไม่ให้มา เหอะๆ
“โค้กก็ว่างั้น พี่แพนออกจะสวย มีเสน่ห์จะตาย”
“มึงโดนของหรอวะ ดูไม่ออกหรือไงว่ามันหวังอะไรจากมึง”ไอ้เนมถามแบบขัดใจ ดูท่าทางมันจะเกลียดน้องแพนอะไรคนนี้มากอ่ะเพราะผู้หญิงทุกคนของไอ้โค้กที่ผ่านมามันไม่เคยมีอาการเกลียดออกนอกหน้าขนาดนี้
“หึหึ โค้กก็ไม่ได้หวังอะไรจากพี่เขานอกจากเรื่องอย่างว่าเหมือนกันของแบบนี้มันแฟร์ๆ”ไอ้โค้กพูดหน้า กวนตีน
“เรื่องของมึงกุถือว่ากูบอกแล้วเพราะถ้ากูเห็นหรืออีห่านั่นมาลอยหน้าลอยตาเรื่องมึงกับกูเมื่อไหร่กูตบแน่!”
“บ้า!”ไอ้โค้กพูดใส่หน้าพี่มันเต็มๆเลยโดนไอ้เนมตบกลับมาเต็มๆเหมือนกัน
“ไอ้เด็กเวรมานี้ดิ นั่งอยู่ที่เดียวไม่กระดิกเลยนะมึง!”เสียงไอ้มี่ดังมากจากวงไพ่ไอ้โค้กหันมามองหน้ากูเหมือนไม่แน่ใจจนกูพยักหน้าประมาณว่าไม่มีอะไรให้
“มานี้ดิ!”คราวนี้ไอ้โรมเรียกพร้อมกวักมือให้เข้าไปหากูกับไอ้จ๊ะมองหน้ากันแล้วเดินตามไอ้โค้กมาด้วย
“หึหึ พี่มึงเหี้ยเนอะ”ไอ้จ๊ะพูดขึ้นขำ เมือเห็นสีหน้าไอ้โค้กตอนโดนไอ้โรมเรียกไอ้โค้กก็ว่าง่ายเดินเข้าไปหา ไอ้โรมมันโดนไอ้มี่กับไอ้โรมล็อคคอทันที
“ผัวมึงไง”กูบอก
“สัส”
“เล่นเป็นไหม?”กูเดินมานั่งลงข้างๆไอ้มี่มันหันมายิ้มแล้วหอมแก้มกูแบบเมาๆหนึ่งที
“ก็นิดหน่อย”ไอ้โค้กตอบแบบไม่ค่อยเต็มเสียงเหมือนกำลังดูเชิงของไอ้มี่กับโรมพอสมควร
“นิดหน่อยอะขนาดไหน บอกนิดหน่อยแต่ถ้าแข่งแล้วชนะกู มึงโดนนะ”ไอ้โรมพูดหน้าเจ้าเล่ห์แล้วหันไปยักคิ้วกับพี่จุ๊บกูมองหน้าไอ้โรมแล้วส่ายหัว
“อ้าว…”ไอ้โค้กท้วงแบบงงๆ
“อ้าวอะไร กูก็ถามแล้วว่ามึงเล่นเป็นไหม มึงบอกว่าได้นิดหน่อยแล้วจะนิดหน่อยได้ยังไงถ้ามึงชนะเทพอย่างกู”
“ถุ้ย!”กูกับพี่จุ๊บทำพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายกูก็นึกว่ามันจะบอกว่าพี่จุ๊บเทพนี่เสือกบอกเป็นตัวเอง อุบาท!
“ห่า..พวกเหี้ยกูออกจะเก่งเนอะ ตัวเองเนอะ”ไอ้โรมพูดแล้วหันไปกระแทกไหล่ถามไอ้จ๊ะไอ้จ๊ะมองหน้าแล้วส่ายหัวไม่เห็นด้วย ไอ้โรมหน้างอกดหัวไอ้จ๊ะลงกับตักมัน
“อย่าทำหน้าเศร้าดิ ที่ทำกันเนี่ยอยากให้คนยิ้มไม่ใช่มาทำหน้าเศร้า!”ไอ้แชมป์เดินมาผลักหัวไอ้โค้กเบาๆแล้วนั่งลงข้างๆ
“เอาหน่า เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติตอนนี้ที่มึงได้และต้องทำคือยอมรับความจริง แม่มึงอยู่ข้าง มึงเสมอ”ไอ้โรมพูดแล้วตบเข้าที่อกด้านซ้ายตรงหัวใจไอ้โค้ก
“ขอบคุณครับ”มันพูดเสียงสะอื้นนิดหน่อย
“ขี้ร้องจริง อย่าไปบอกคนอื่นนะว่ารู้จักกู”ไอ้เนมโยนกระดาษทิชชูใส้หัวไอ้โค้กแล้วเดินเข้ามานั่งลงข้างกู
“มึงไม่ขี้ร้องเลยว่างั้น?”ไอ้นุถามไอ้เนมหน้ากวนตีน
“พี่นุว่าพี่เบสทำไม พี่เบสตบเลย”ไอ้เนมหันไปพูดหน้าเศร้ากับพี่เบส
“สัส โรลลี่น้องมึงเหมือนมึงเป๊ะ”
“ก็พี่น้องกัน เนอพี่โรลเนอะ”ไอ้เนมไม่พูดอย่างเดียวเลื้อยเหมือนจะขึ้นมานั่งบนตักกูอีกไอ้มี่ใช้มือยันหัวไอ้เนมทันที
“อื้อ…พี่จิมมี่ยันหัวเนมทำไมพี่เสือดูพี่จิมมี่ดิแกล้งเนมอะ”
“ก็มึงจะขึ้นไปนั่งตักเมียมันทำไมละ มานั่งตักกูนี่”พี่เสือพูดแล้วตบตักเรียกไอ้เนม แต่ไอ้เนมสั่นหัว
“ไม่เอาอ่ะ พี่โรล…ครับ”ไอ้เนมหันมาเรียกกูเสียงหวานมีส่งสายวิบวับมาให้กูอีก น่ารักอ่ะกูชอบๆ
“ห่า..แม่งอย่ามาทำตาหวานใส่เมียกู โรลลี่หันมานี่อย่าไปจ้องตามัน”ไอ้มี่จับหน้ากูกดลงกับอกมันทันทีก็ไอ้เนมมันส่งสายเชื้อเชิญกูขนาดนั้นอ่ะ ไอ้นี่มันขี้ยั่วเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“ฮ่าๆจิมมี่มึงอ่อนมากอ่ะ แพ้เด็ก”พี่จุ๊บพูดและหัวเราะ
“พี่แม่ง..มึงเงียบปากไปเลย พี่ส้มช่วยผมหน่อยขอแรงๆเน้นๆ”พี่ตาหวานก็ใจดี สัดโบกเต็มหัวพี่จุ๊บฮากันไปตามระเบียบเพราะพี่จุ๊บไม่สู้กลับ พวกกลัวเมียก็งี้แหละ ฮ่าๆ
“นั่งมองพวกกูแล้วยิ้ม อยากมีมั่งสักคนไหม เพื่อนกูว่าง”พี่เบสพูดกับไอ้โค้กที่นั่งหัวเราะแล้วเหล่ตาไปทาง ไอ้พี่โค้กที่นั่งอยู่ข้างพี่เสือ
“สันดาร..ไอ้เหี้ยเบส กูแมนทั้งแท่งครับ”
“ไอ้เสือก็แมนทั้งแท่ง ไหงได้ไอ้เนมทำเมียอ่ะ”
“ก็ไอ้เนมมันยั่ว ใช่ไหมมึง”ไอ้พี่โค้กหันไปถามพี่เสือไอ้เนมหันไปมองหน้าแฟนมันแบบยั่วๆ
“พี่เสือเนมยั่วพี่เสือหรอ..พี่เสือถึงเอาเนมอ่ะ”ไอ้เนมคลานตัวเข้าไปหาพี่เสือแล้วเลื้อยตัวขึ้นไปนั่งกอดคอบนตัวแฟนมันพวกกูนี่โฮ่แซวกันทันที ไอ้เนมมันเมาด้วยมั้งถึงยั่วและปล่อยตัวขนาดนี้
“หึหึ ยั่วไอ้สัด”
“จิ๊..พูดไม่เพราะอีกและ เนมเบื่อคนพูดไม่เพราะจริงๆเลย พี่โรล..”ไอ้เนมพยายามจะคลานกลับมาหากูแต่โดนพี่เสือล็อคเอวไว้เลยมาไม่ได้ทำได้แค่ชูไม้ชูมือเรียกกูเหมือนเด็กๆเลย หลังจากนั้นก็นั่งกินนั่งคุยกันไปเรื่อยๆนั่งดูไอ้โรมเล่นไพ่แข่งกับไอ้โค้กชนะบ้างแพ้บ้างส่วนมากก็ต่างโกงกันมากกว่า ขำๆไม่คิดอะไรมากมายอยู่แล้ว
“เฮ้ย..ไปไหน”กูร้องแบบตกใจนิดหน่อยก็อยู่ดีๆไอ้มี่ก็ลุกขึ้นแล้วดึงมือให้เดินตามมันมาด้วยไอ้มี่ลากกูเข้ามาในครัวซึ้งห่างไกลกับที่คนเขาอยู่มาก
“อะ..อื้ม…”แม่งก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรทั้งสิ้นมันดันกูเข้ากับตู้เย็นแล้วประกับปากตามมาทันทีกูที่กำลังมึนเลยไปตามอารมณ์มันได้ง่ายๆกูกับมันยืนแลกลิ้นกันอยู่หน้าตู้เย็นพักใหญ่จูบไปจูบมากูมานั่งอยู่บนโต๊ะทำกับข้าวเรียบร้อยแล้ว กูเอาขาเกี่ยวเอวไอ้มี่เอาไว้แล้วยันแขนทั้งสองไปด้านหลังกันล้มส่วนไอ้มี่ก็เอนตัวตามลงมาเอาแขนยันลงบนโต๊ะเหมือนกัน
“ฮ่า..แฮกๆ แทบตายไอ้เหี้ย!”กูพูดปนเสียงหอบซบหน้าลงกับบ่ามัน
“สะใจดีใช่ไหมล่ะ...”มันถามเสียงเหนื่อยพอกันแล้วจูบเข้าที่หลังคอแรงๆหนึ่งที
“หึหึ…ก็ดีนิดหน่อย”กูบอกแล้วมือก็ยกขึ้นไปกอดคอมันไว้หลวมๆไอ้มี่ยิ้มทำปากจู๋ก็เลยจุ๊บปากมันเล่นซะเลย กูเมาอย่าเอาอะไรมาก ฮ่าๆ
“รักโรลลี่นะ”
“รู้แล้ว กูรู้ตั้งนานแล้ว”
“ตลอด เป็นแบบนี้ตลอด ปากเนี่ยๆอย่าให้มันหนักมากนัก”ไอ้มี่พูดพร้อมกับเขี่ยปากกูเล่นกูเลยงับนิ้วมันซะเลยแต่ไม่โดนมันเอาหนีได้ทัน
“เอาหน่าบอกบ่อยๆเดี๋ยวคำว่ารักมันไม่ศักดิ์สิทธ์ รักๆพูดสิบครั้งความหมายเหมือนกันทั้งสิบครั้ง ก็แปลออกมาว่ารักเหมือนเดิม”
“ครับๆ รักก็รักครับ ก็รักนิเนอะ รักๆ”ไอ้มี่พูดรัวที่ข้างหูกูซ้ำๆกันกว่าสิบครั้งกูยิ้มแล้วกอดคอมันให้แน่นขึ้น กูสึกดีและยิ้มปากกว้างทุกครั้งเวลาโดนไอ้มี่บอกรักแต่ก็ชอบหน้าไอ้มี่ตอนที่โดนกูบอกรักมากกว่าเพราะมันชอบทำหน้าตาโตเหมือนตกใจปนอึ้ง แล้วแลบลิ้นทำตาวิบวับนิดหน่อยเหมือนเด็กๆเวลาดีใจที่พ่อแม่ซื้อของเล่นให้
“อยากอ่ะ”ไอ้มี่พูดขึ้นระหว่างที่กอดกันเงียบๆกูหมั่นไส้เลยหยิกเข้าที่เอวมัน
“อยากตลอด พักบ้างไรบ้าง เครื่องกูจะพัง ไอ้เหี้ย”
“ทำไมชอบด่า อย่าด่าดิ เสียใจนะ”มันพูดเสียงงอนๆแล้วทำหน้าย่นเหมือนงอนจริงๆ
“ตอแหลตลอดนะ ชินซะซิ กูก็พูดแบบนี้กับมึงมานานละหรือเบื่อเกิดไม่ชอบขึ้นมา”กูแกล้งถามหน้าบึ้ง
“หึ..ไม่ใช่เหอะ บ้าแล้วบ้าแน่ๆถ้าพี่เบื่อโรลลี่อ่ะ”มันพูดเหมือนประท้วงทันที
“หึหึ…มึงเนี่ยนะ น่ารักเนอะ”
“อะไรอ่ะ ใครสอนให้ชมพี่ว่าน่ารักครับคนสวย”
“สวยหน้ามึงเซ่!!!”กูตะโกนใส่หูมันแล้วบิดหูมันอยากหมั่นไส้
“ฮ่าๆ ก็สวยจริงอ่ะ จบม.6ไว้ผมให้ยาวเหมือนวิกในห้องเลยนะพี่ชอบ”
“ไม่!..กูจะตัดสกินเฮด”
“เอาจริงโรลลี่ ไม่เอาอ่ะ สกินเฮดเลยหรอแมนไปไหมอ่ะ”
“แล้วกูไม่แมนตรงไหน เดี๋ยวมึงโดน ปล่อยๆเลยออกไปดูด้านนอกดิทำไมเสียงมันเงียบแปลกๆหรือหลับตายกันไปหมดแล้ว”กูพูดแล้วชกที่หน้าอกมันหนึ่งทีก่อนเดินออกมาดูด้านนอกนอกกันคู่ๆอยู่ที่หน้าโซฟา พื้นบ้าง แต่ประเด็นคือไอ้เด็กที่นั่งดูดบุหรี่อยู่ตรงประตูกูกับไอ้มี่มองหน้ากันนิดหน่อย
“ทำไงดีวะ กูสงสารมันอ่ะ มันมีแม่คนเดียวมีพ่อก็เหมือนไม่มีจะให้ไปอยู่กับญาติมันก็ไม่ชอบอีก”กูพูดแบบขอความเห็นจากไอ้มี่
“เรื่องแบบนี้โรลลี่ต้องให้เวลา ตอนนี้น้องมันอาจจะรู้สึกว่ามันอยู่ตัวคนเดียวคือมันไม่ได้เตรียมใจกับเรื่องนี้ไงมันคงไม่คิดเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นตัวเองเร็วแบบนี้อีกอย่างน้องมันก็เพิ่ง ม.4”
“ก็นั่นอ่ะดิ เด็กม.4เองนะมึงเจอเรื่องแบบี้ถ้าเป็นกูคงทำเหี้ยไรไม่ได้เหมือนกัน”
“ใครว่าทำอะไม่ได้ ทำได้ซิ ทำได้เหมือนปกติทุกอย่างที่เคยทำแค่เพิ่มความตั้งใจลงไปมากขึ้นกว่าเดิม อย่างที่เฮียบอกแม่อยู่ข้างเราเสมอ”
“เอาเว้ย! ยังไงมันก็เกิดมาเป็นน้องรหัสกูล่ะ!”
“คิดเป็นเหมือนกันหนิ”ไอ้มี่พูดแล้วโยกหัวกูเล่นไปมากูเงยหน้าค้อนมันวงใหญ่ก่อนเดินมานั่งข้างไอ้โค้ก
“ไงมึง ไม่นอนอีก จะอาบน้ำไหม”กูถามไอ้โค้กสั่นหัว
“นอนไม่หลับ ทำไงดีพี่ ทำยังไงโค้กถึงจะทำใจกับเรื่องนี้ได้เจ็บอะพี่เจ็บเหมือนจะตายเลย”ไอ้โค้กพูดเสียงสั่นแล้วปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาเงียบๆ
“แล้วอยากตายไหมล่ะ”ไอ้มี่พูดขึ้นแล้วเดินมานั่งลงตรงหน้าไอ้โค้ก
“…………….”ไอ้โค้กสั่นหัว
“ก็เหมือนกัน กูคิดว่าแม่มึงก็คงไม่ได้อยากตายเหมือนกันเขาต้องคิดเหมือนที่มึงคิดอยู่ตอนนี้ว่ามึงจะอยู่ยังไง อยู่ได้ไหมแต่ถามว่าทำไมถึงตายก็ตอบไม่ได้เหมือนกันแต่กูเชื่อว่าไม่ใช่เพราะตรอมใจเหมือนที่มึงคิดคนเป็นแม่รักลูกมากกว่าจะเก็บเอาเรื่องไร้สาระมาคิด เชื่อกูเรื่องความตายเป็นสิ่งที่อยู่เหนือความคาดหมายและคาดเดา”ไอ้มี่ร่ายยาวออกมาเป็นชุด ไอ้โค้กเงยหน้ามองไอ้มี่ตาปริบๆ
“แต่..พี่โค้กอยู่ไม่ได้ แค่คิดว่าจะอยู่ได้แต่เอาเข้าจริงโค้กอยู่ได้ ตั้งแต่เกิดมาโค้กมีแม่คนเดียวแม่ทำทุกอย่างให้โค้กโค้กยังไม่ได้ตอบแทนแม่เลยนะ โค้กยังไม่ได้เป็นหมออย่างที่แม่หวังเลยทำไมแม่ไม่อยู่รอโค้กก่อนละพี่..ฮึก แม่ครับทำไมทิ้งโค้กไปแบบนี้ละโค้กจะตายแล้วแม่รู้ไหม โค้กเจ็บอ่ะ ฮึก”มันไม่ได้ร้องไห้โฮแต่ร้องเรื่อยๆให้น้ำตามันไหลเรื่อยๆ
“เจ็บก็ร้อง ให้น้ำตามึงไหลออกมาเยอะๆ บางครั้งคนเราก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องไห้อย่างเดียว”ไอ้มี่พูดแล้วดึงไอ้โค้กเข้าไปกอดปลอบมันไม่ได้ลูบหลังเหมือนที่กูหรือไอ้เนมทำแต่มันตบหลังแรงๆแบบที่ผู้ชายแมนๆเขาทำกันส่วนกูนี่น้ำตาซึมไปเรียบร้อยหันหน้าหนีไปอีกทางหันมาเจอไอ้โรมกับพี่จุ๊บหันมามองทางนี้พอดี
“กูให้มึงร้องแค่วันนี้วันเดียวหลังจากนี้มึงต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมเพื่อที่จะให้แม่มึงบนฟ้าสบายใจแม่กับลูกตัดกันไม่ขาดหรอก เข้าใจ๋”ไอ้มี่ผละไอ้โค้กออกแล้วยักคิ้วกวนตีนให้หนึ่งที
“ขอบคุณครับ”
“เบๆวะ มึงน้องรหัสเมียกูหนิ”ไอ้มี่พูดแล้วหันมายิ้มหล่อใส่กูกูหมั่นไส้เลยชกไปไหล่มันแก้เขินแทน
“แค่น้องรหัสเองเหรอพี่”
“อ้าว..ไอ้สัดหรือมึงจะเอา ปลอบไปเมื่อกี้เดี๋ยวกูด่าร้องเลยแม่ง”
“โห่ โหดวะแค่ไม่อยากเป็นน้องรหัสแล้วแต่อยากเป็นน้องชายเลยได้ไหมแค่นั้นเอง”ไอ้โค้กรีบพูดแก้เก้อเมื่อเห็นไอ้มี่ยกตีนจะถีบ
“ทำไมมีแต่คนอยากเป็นน้องชายเมียกูจังเลยวะ โรลลี่มีไรดีนักหนาฮืมทำไมเด็กติดเพียบเลย”ไอ้มี่หันมาถามกูแบบสงสัย
“คนหล่อก็งี้แหละ ทำใจๆ”กูพูดพร้อมกับตบไหล่ไอ้มี่แบบทำใจ
“พี่ก็หล่อนะ หล่อกว่าอีกไม่เห็นมีสักคน หรือว่าไงมึงว่ากูหล่อไหม?”ไอ้โค้กยิ้มแกล้งมองไอ้มี่ตั้งแต่หัวจรดปลายตีน
“หล่อนะพี่ แต่พี่ไม่มีเสน่ห์กับเพศเดียวกันเท่าพี่โรลวะคนเนี่ยของจริงไปไหนเด็กตรึม”ไอ้โค้กไอ้เด็กเวรเมื่อกี้มึงเศร้าร้องไห้เป็นเด็กตอนนี้เสือกจะมาหางานให้กู
“ขนาดนั้นเลย”มันหันมาถามกูเสียงเข้มทันทีก็กูชอบเด็กน่ารักๆอ่ะ เวลาไปไหนก็ต้องมีบ้างยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตรแต่ก็ไม่ได้สานต่ออะไรเพราะไม่ผ่านจุดเคอร์ฟิวจากไอ้สองรัก-ยม
“มึงก็ไปเชื่อตามมัน ไม่มีไรหรอกหน่า พอๆมึงไปล้างหน้าล้างตาได้ล่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาแม่งตาบวมแน่”
“บ่ายเบี่ยงนะเนี่ย โอ๊ยๆไม่หยอกแล้วครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ”ไอ้โค้กหันมาโค้งให้อย่างงามๆก่อนวิ่งขึ้นไปบนบ้านกูจัดการจัดห้องให้มันเรียบร้อยแล้ว
“มึงเชื่อมันรึไง จ้องหน้ากูเหมือนจะหาเรื่อง”
“เชื่อดิ ก็โรลลี่เป็นแบบที่มันบอกจริงๆกับเด็กให้มันน้อยๆชอบใจดีตลอด กับพี่นะตีหัวได้คงตีไปแล้ว”คราวนี้งอนหนักเป็นตุ๊ดแล้วไอ้มี่กู
“บ้า!...ใครจะกล้า ไม่กล้าครับ กูรักมึงจะตายถ้ากูตีแล้วมึงตายกูก็เป็นม้ายดิ เนอะ”
“โรลลี่!”
“โอ๋ๆ กูล้อเล่นๆไม่แกล้งแล้ว ไปๆไปนอนได้ล่ะมึงนี่ยุขึ้นจริงๆวัยทองแล้วใช่ไหมเนี่ย ฮืม”กูถามแล้วจูงมือมันเดินจะขึ้นไปนอนบนห้องด้านล่างนี่ที่เต็ม ไอ้โรมจัดการเอาผ้านวมมาปูรองเรียบร้อยแล้วไอ้เนมกูนอนกอดพี่เสือแน่น พอๆกับไอ้นุที่กอดพี่เบสมิดตัวเลย
“จิมมี่!”กูตะโกนเรียกไอ้มี่หันกลับมาแล้วกระโดดขึ้นขี่หลังมันทันทีเพราะเมื่อกี้ก็แยกไปหยิบของเลยให้ไอ้มี่รอที่บันได
“อุ๊ก..”เสียงเหมือนจุก กูไม่ได้หนักขึ้นนะแต่แค่สูงขึ้นสองเซน กูโคตรภูมิใจเลย ส่วนไอ้จ๊ะเตี้ยเหมือนเดิม
“ทำไมมึงทำเสียงเหมือนกูหนักอะ!”กูถามทันที
“ก็หนักจริงนี่หว่า โอ๊ยๆ”กูหยิกเข้าที่หูมันทั้งสองข้าง
“ก็กูสูงขึ้นอ่ะ จิมมี่มึงหยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้เลยนะกูสูงขึ้นน้ำหนักเลยมากขึ้น หยุดเซ่!!”ยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุไอ้ห่ามี่แม่งไม่หยุดหัวเราะอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวกูงอนแม่งเลยหนิ
“ลงเลยๆปล่อยกูลงเดี๋ยวนี้เลย ไม่ต้องมาอุ้มกูเลยนะ”กูขืนตัวลงจากหลังไอ้มี่แล้วเดินหน้างอหนีเข้าห้องน้ำทันทีได้ยินเสียงไอ้มี่หัวเราะเยาะเย้ยตามหลัง กูเข้ามาดูหุ่นตัวเองในห้องน้ำหุ่นก็ยังดีเหมือนเดิมนี่หว่าแขนก็ไม่ได้ใหญ่ขึ้นสักหน่อย ขานี่ก็ไม่เลยแล้วน้ำหนักมันมากจากตรงไหนวะ เครียดเว้ย!!
“เฮ้ย! เข้ามาทำไมวะ ออกไปเลย”กูหันไปโวยวายใส่ไอ้มี่ที่เดินเปลือยเข้ามาในห้องน้ำมันยิ้มเดินเข้ามากอดกูจากด้านหลัง แล้วหอมที่กอดหลังคอกูเบาๆเสือกมากกอดจูบกันหน้ากระจกอีก ทำเอากูเหมือนจะเขินเลยสัด
“เป็นอะไรครับ ทำไมทำหน้าบึ้งแบบนี้ละ”
“ก็มึงบอกว่ากูหนักอะ กูสูงขึ้นไม่ได้อ้วนขึ้น!”
“หึหึ..พี่ก็ไม่ได้บอกว่าอ้วนขึ้นซะหน่อย คิดไปเองนะเรา”ไอ้มี่พูดแล้วผลิกตัวกูเข้าไปยืนประจันหน้ากันดีนะที่กูยังใส่บ็อกเซอร์อยู่ ไม่งั้นน้องกูชนกันแน่
“ก็มึงบอกว่าหนักอ่ะ แล้วเสือกหัวเราะเยาะเย้ยกูอีก สันดาร”
“เปล่าหัวเราะเยาะเย้ย พี่หัวเราะโรลลี่นั่นแหละ คิดเองเออเองโมโหเอง โกรธเอง ตลก!”มันพูดพร้อมกับเอาหน้าผากมันมาเคาะกับหน้าผากกูเบาๆ
“นั่นแหละ เพราะมึงๆ มึงคนเดียวทำกูคิดมาก”
“ครับๆขอโทษครับ งั้นเดี๋ยวพี่ให้รางวัลเป็นการไถ่โทษโรลลี่ เอาไหมครับ”ไอ้มี่ถามหน้าหื่นกามแล้วก้มหน้าจูบริมฝีปากล่างกูแบบยั่วๆ
“ไม่เอา”กูพูดแต่มือนี่เหนี่ยวคอไอ้มี่ลงมาประกบปากเรียบร้อยพร้อมกับยันตัวขึ้นไปนั่งด้านบนแล้วยักคิ้วกวนๆให้มันหนึ่งที
“ยั่วแบบนี้ พี่ไม่เกรงใจแล้วนะครับเจ็บแล้วเดินไม่ไหวห้ามมาโวยวายกับพี่ด้วย”
“โวยวายไม่ได้ งั้นก็ไม่ต้องทำ”
“โอ๊ะๆ โนวทำครับที่รัก ไม่ทำตอนนี้แล้วจะไปทำตอนไหนโวยวายได้อยู่ครับสำหรับโรลลี่หน่ะ”มันพูดแล้วหอมแก้มกูแบบเอาใจสองฟอดใหญ่กูหมั่นไส้เลยขอหยิกเข้าที่แก้มก้นมันแรงๆหนึ่งที
“นิ่มเนอะ”กูพูดหน้าเจ้าเล่ห์แล้วขย้ำเข้าที่ก้นไอ้มี่แรงๆไอ้มี่ทำหน้าตกใจกลัวทันที
“อย่าเลยนะ โรลลี่แม่งชวนคุยวะ ไม่พูดด้วยแล้ว พี่จะทำล่ะ”พูดเสร็จไอ้มี่ก็ประกบปากกูอีกครั้งแล้วดึงมือกูที่ลูบก้นมันอยู่ไปจับที่น้องชายมันแทนแล้วอะไรก็เลยเถิดกันไปสองยกเบาๆในห้องน้ำ ฮ่าๆ ตอนที่ 102
“ตายอนาถ”กูเดินลงมาเห็นสภาพศพนอนกันเรียงรายที่ด้านล่างพี่เสือกับไอ้เนมก็ยังนอนกอดกันกลมไม่หลุด ไอ้นุก็เหมือนกันส่วนอีกสองคู่ที่นอนกันอยู่หน้าโทรศัพท์ก็นอนคลุมโปงเกือบมิดหัวไอ้โรมหันหน้าเข้าหาไอ้จ๊ะ พี่จุ๊บหันหน้าเข้าพี่ตาหวานส่วนไอ้พี่โค้กกับไอ้แชมป์ก็ยึดโซฟาใกล้ๆ มีพวกกูสามคนนี่แหละที่นอนกับสบายอยู่บนห้องไอ้มี่ยังไม่ตื่นยังนอนตายอยู่ด้านบนแต่ที่กูตื่นเพราะได้ยินเสียงรถแม่ขับเข้ามาสงสัยคงเห็นสภาพบ้านเรียบร้อย
“ไงเรา..เป็นศพเรียงรายกันเลยนะ”แม่กูเดินถือจานกับข้าวออกมาจากในครัวโดยมีไอ้โค้กช่วยถือจานข้าวตามออกมาด้านหลัง กูทำหน้าส่งซิกกับแม่ประมาณว่ารู้เรื่องไอ้โค้กหรือยังแม่พยักหน้าเหมือนว่ารู้แล้ว
“เหอะๆนิดหน่อย ใครทำเนี่ย”กูถาม
“ผมเองพี่ อร่อยชัวร์กินได้ แม่พี่ชิมแล้ว”ไอ้โค้กพูดยิ้มๆมันกลับมาทำหน้ากวนตีนใส่กูได้ก็ดีใจไม่อยากให้มันจมปลักกับเรื่องที่กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้
“โฮะ..แม่ขึ้นไปอาบน้ำก่อนก็ได้ครับเดี๋ยวโรลลี่ปลุกพวกไอ้โรมก่อนจะได้ลงมากินข้าวพร้อมกัน”
“โอเค เอาอย่างนั้นก็ได้ ปลุกให้ตื่นด้วยหละดูท่าทางจะตื่นยากเห็นกอดกันกลมขนาดนั้นนะ”แม่พูดก่อนเดินขึ้นบ้านไปอาบน้ำส่วนกูก็เดินมาชิมอาหารทุกอย่างบนโต๊ะ อร่อยสมราคาคุยมันจริงๆ
“ไปไหนมึงอ่ะ”กูหันมาทักไอ้แชมป์ที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำท่าทางเหมือนกำลังหาของเตรียมตัวจะกลับบ้าน
“กลับบ้านดิสัด ป่านนี้แม่กูบ่นยาวจนไอ้ชาเก็บไม่ทันแล้ว”
“กินข้าวก่อนดิค่อยกลับ ไหนๆก็โดนบ่นแล้วกลับช้ากว่านี้อีกหน่อยแม่มึงคงไม่บ่นยาวขึ้นกว่าเดิมมากเท่าไร”
“สัส ไอ้โรลลี่แม่กูไม่บ่น แต่ไอ้ห่าชาจะถีบกูนะซิ”
“เหอะๆ พูดเหมือนมึงจะกลัวพี่ชายมึง”
“เออ เนอะตั้งแต่เล็กยันโตกูก็ไม่เคยกลัวมันอยู่แล้วนี่หว่าโอเคๆอยู่กินก่อนได้ ไอ้ห่านุเว้ยนอนกอดแน่นเชียวนะมึง!!”ไอ้แชมป์เดินมาตะโกนใส่หูไอ้นุอย่างดังจนคู่ข้างๆรู้สึกตัวตื่นส่วนไอ้นุไม่สนใจคว้าหมอนอีกใบมากดปิดหูตัวเอง
“อื้อ..กูจะนอน”เสียงไอ้นุออกจะรำคาญเอามากๆพี่เบสนี่ทำหน้าไม่ถูกเหมือนจะอายเอามากๆเพราะแม่งสายตาทุกคู่ที่เพิ่งตื่นก็จ้องไปทางพี่ท่านแกกันหมด
“นอนบ้านมึงซิ แม่กูกลับมาแล้วลุกขึ้นไปล้างหน้าไอ้สัด มากินข้าว”กูบอกไอ้โรมหันมามองหน้ากูแล้วมองขึ้นไปบนบ้านเหมือนจะถามกูแม่กลับมาแล้วหรอกูเลยพยักหน้าให้มัน
“พี่โรล เนมปวดหัวอ่ะ”ไอ้เนมเดินตัวไม่ตรงเข้ามาหากูมันเข้ามากอดแขนแล้วซบหน้าลงกับไหล่กู
“ก็มึงกินไปเยอะหนิ ไปล้างหน้าล้างตาไป พี่เสือจ้องกูใหญ่แล้ว”
“ช่างมันปล่อยให้มองไปซิ เมื่อคืนเนมหนาวจะตายแต่มันไม่ยอมกอดไม่รู้เป็นบ้าอะไร เนมงอนมัน”ไอ้เนมบ่นกระปอดกระแปดกูว่ามันคงเมามากจริงๆเพราะภาพเมื่อคืนกับเมื่อกี้คือดูยังไงก็กอดกันกลมและแน่นมากอ่ะ
“ไปๆมึงนี่งอนเรี่ยราดจริงๆล้างหน้าล้างตาจะได้มากินข้าวเดี๋ยวกูเอายาให้”กูบอกไอ้เนมพยักหน้าก่อนเดินเข้าไปล้างหน้าต่อจากพี่เบสที่เพิ่งเดินออกมาไอ้โรมกับพี่จุ๊บลากพี่ส้มกับไอ้จ๊ะขึ้นไปบนห้องส่วนคนอื่นก็แล้วแต่ตามสะดวกห้องกูหรือห้องไอ้โค้กก็ได้
“ใครทำวะ อร่อยดีแม่ทำหรอ แต่รสมือแม่ไม่ใช่แบบนี้หนิ”ไอ้โรมพูดขึ้นระหว่างที่นั่งกินข้าวแล้วหันมามองหน้าแม่กับกูแม่เลยบุ้ยปากไปทางไอ้โค้กที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างไอ้เนม
“มึงทำกับข้าวเป็นด้วย”
“เหอะๆก็ปกติทำให้แม่กินตลอด”ไอ้โค้กตอบ
“อ่อๆใช่ได้ๆ ดีเนอะมึงหัดช่วยเหลือตัวเอง ทำกับข้าวก็เป็นดีแล้วแต่งงานไปเผื่อเมียทำกับข้าวไม่เป็นจะได้ไม่อดตาย”ไอ้โรมพูดพวกกูที่ทำกับข้าวกันไม่เป็นถึงกับสะอึกเหมือนโดนด่าทางอ้อมเลยแม่ง
“ซื้อกินเอาก็ได้ ไม่จำเป็นต้องอดตายมึงก็พูดเว่อร์”กูพูดขึ้น
“เพราะคิดกับแบบมึงไงพวกที่เป็นเมียเดี๋ยวนี้ถึงทำอะไรไม่ค่อยเป็นนอกจากแต่งตัว”
“ดีนะ เนมเกิดมาเป็นผู้ชาย”ไอ้เนมพูดหน้าซื่อตาใสถ้าไม่คิดอะไรก็จะเป็นแค่คำพูดลอยๆ แต่ถ้าคิดดีๆจะกวนตีนโคตรไอ้โรมหันไปมองขวับทันที
“มึงนะ ตอนนี้อยู่บ้านใคร บ้านกูนะมึงเห็นไหมเนี่ยๆแม่กูก็นั่งอยู่ด้วย เดี๋ยวโดน”
“อะไรอ่ะ เนมยังไม่ได้ทำอะไรซะหน่อยอีกอย่างบ้านหลังนี้ก็ของพี่โรลไม่ใช่ของพี่โรมหนิ”หื้อ..ไอ้เนมมึงกวนตีนหน้าตายไปแล้วพวกกูนี่นั่งตัวสั่นหัวเราะกันไปตามๆกันนี่มันยังจำเรื่องที่กูเล่าให้ฟังเล่นๆตอนคบกันได้ด้วยเหรอวะ
“ฮ่าๆไอ้โรมมึง กูฮามากไม่ไหวแล้วมึงเหมือนขุดหลุมฝั่งตัวเองตั้งแต่เช้าเลยวะ”พี่จุ๊บพูกพร้อมกับตบไหล่มันหนักๆ
“สัส..เพราะแม่คนเดียวเลยไปหลอกโรลลี่มันไว้ตอนเด็กว่าจะยกบ้านหลังนี้ให้มันเห็นไหมมันเอาให้คนอื่นฟังซะทั่วเลย”
“หื้อ..อะไรมาโทษแม่ได้ยังไง แพ้แล้วพาลนะไอ้ลูกชายสู้น้องไม่ได้ก็ยอมแพ้ไป”แม่กูพูดไอ้โรมก็หน้างอหนักเข้าไปอีกเพราะขนาดแฟนมันก็ไม่เข้าข้าง ส่วนไอ้เนมส่งสัยจะเมาหนักเกินเลยยังไม่รู้ตัวว่ากำลังกวนตีนไอ้โรม
“บ้าบอเนอะมึง”กูด่าแล้วยักคิ้วกวนตีนไปให้ทีระหว่างที่กินแม่ก็ถามและคุยกับพวกกูไปเรื่อยๆถามนู้นนี่นั่นเรื่องเรียนต่อบ้างส่วนเรื่องไอ้โค้กก็ไม่มีอะไรมากแม่ให้มันมานอนได้จนกว่ามันจะสบายใจเพราะเห็นมันบอกว่าเดี๋ยวญาติมันจะขึ้นมาจัดการเกี่ยวกับเรื่องเงินๆทองๆของแม่มันอีก
“ค่อยเจอกันพรุ่งนี้นะ กินยาด้วย”กูยืนลูบหัวลูบหน้าไอ้เนมระหว่างรอพี่เสือไปเข้าไปเอาของในบ้านกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้านไปอาบน้ำนอนเอาแรงกันต่อ
“หื้อ..อื้อ..เนมปวดหัวจี๊ดๆเลย พี่เสือไม่ยอมมาดูแลเนมเลยอ่ะแถมยังมาด่าเนมซ้ำอีก”ไอ้เนมพูดหน้างอ
“เหอะๆ มึงปากดีไงไปๆพี่เสือออกมาแล้วมึงก็อย่าไปกวนตีนอะไรพี่เขามากหล่ะเดี๋ยวโดนตีนกลับมากูไม่รับประกัน”
“ไปแล้ว หอมเนมหน่อย”ไอ้เนมยื่นหน้ามาจนแทบจะชิดกับหน้ากูพี่เสือนี่ก็ยืนมองมานิ่งมืออีกข้างของไอ้เนมก็โดนพี่เสือดึงไว้เหมือนจะให้เดินตาม
“มึงหนิ หอมไม่ได้ อยากให้กูโดนพี่เสือฆ่ารึไง”กูบอกแล้วตบหน้าผากมันเบาๆ
“กล้าหรอ พี่เสือกล้ามาทำพี่โรลของเนมรึไง ลองซิเนมยิงทิ้งเลยหอมหน่อยๆเร็ว”ยังไม่เลิก ไอ้เนมนี่บ้าบิ่นเกินไปแล้วไอ้มี่กูก็ไม่รู้หายหัวไปไหน ไม่ออกมาช่วยกูเลยคือกูก็อยากจะหอมไอ้เนมนะแต่เกรงใจพี่เสือโคตรอ่ะถึงจะรู้ว่าเป็นพี่น้องกันแต่ก็แม่งหงุดหงิดอยู่ดีเพราะถ้าเป็นกูลองไอ้มี่มีน้องแล้วมาหอมแก้มแบบนี้นะกูคงอาละวาดตายแน่ๆทนดูไม่ได้วะ
“ยังไม่กลับอีกหรอมึง ยืนอาลัยอาวรณ์เมียกูนานเหลือเกินเดี๋ยวก็โดนเพื่อนกูฆ่าหรอก”ไอ้มี่เดินเข้ามากอดคอกูพร้อมกับดันหน้าไอ้เนมออกห่าง
“จิ๊..ขี้หวง เนมไปก็ได้ถึงยังไงพรุ่งนี้เนมก็เจอพี่โรลอยู่ดีเชอะๆ ไปแระๆเนมไม่สบายพี่โรลส่งข้อความหาเนมด้วย”ไอ้เนมพูดทิ้งท้ายก่อนวิ่งตามพี่เสือไปขึ้นรถ
“เฮ้ออ..มันรู้หรือเปล่าว่าไอ้เสือหึงมันขนาดไหนที่มันมาอ้อร้อกับโรลลี่แบบนี้”ไอ้มี่พูด
“พี่เสือหึงจริงดิ”กูถามนั่นไงทำไมกูจะดูหน้าพี่เสือไม่ออก นิ่งเงียบขนาดนั้นตานี่มองหน้าไอ้เนมเหมือนแดกเข้าไปทั้งตัวอยู่ละ
“อยู่ไหวที่ไหนหละ แค่มันไม่อยากโวยวาย เพราะรู้ว่าไม่มีอะไรเกินเลยแต่ก็นะแฟนเราเล่นยื่นหน้ามาให้ผู้ชายหอมต่อหน้าไม่หึงเลยนี่เก่งจริง”
“แล้วมึงหึงไหม?”กูถามไอ้มี่พยักหน้าก่อนแล้วสั่นหัวตาม กูงง
“แรกๆก็มีบ้าง หลังๆก็ชินและมั้งนะ เหอะๆ ไม่รู้ดิเป็นไอ้เนมกับไอ้มิ้นด้วยมั้ง พี่เลยไม่ค่อยเท่าไหร่”
“แล้วถ้าไอ้โค้กอ่ะ”กูถามอีกคราวนี้ไอ้มี่แยกเขี้ยวใส่ล็อกคอกูเข้าไปเคาะหัวทันที
“โรลลี่หาเรื่องนะ เห็นหล่อๆใจดีแบบนี้ โหดนะครับเคยเห็นไหม?”มันถามแล้วทำหน้าเข้ม
“เหรอ!..อยากเห็นวะ ไหนลองโหดดิ”กูยั่วไปอย่างนั้นแหละ เอาเข้ากูแอบกลัวมันนิดนึงนะเพราะเมื่อก่อนนี่ตีคู่ซี้กับพี่เสือไปเล่นยำตีนเลย
“สงสัยเมื่อคืนไม่เข็ด งั้นคืนนี้พี่จัดหนักให้อีกละกันเอาแบบเดินผ่านแล้วคนรู้ว่าโรลลี่มีผัวแล้ว เอาไหม”
“สัส..จิมมี่ควาย มึงนะๆแค่นี้ทำขึ้น ไม่ต้องเลย”กูพูดแล้วผลักอกไอ้มี่อย่างแรงแล้วเดินหนีมันเข้ามาในบ้านในบ้านมีไอ้โรมกับไอ้จ๊ะนั่งคุยกันที่โซฟา ส่วนแม่กูนั่งทำงานอยู่ที่ห้องใกล้ๆ
“เป็นไร ใครทำอะไรให้อารมณ์เสียอีกหละ”ไอ้โรมถามทันทีที่กูเดินไปกระแทกตัวนั่งลงข้างๆบอกตามตรงกูรู้สึกไม่ชอบสายตาของไอ้มี่เมือกี้เลยมันแปลกๆจะดูดุเหมือนเวลาโกรธก็ไม่ใช่ บอกไม่ถูกรู้แต่ว่าไม่ชอบไม่ชอบและอยากไม่ให้มันทำแบบนั้นใส่ด้วย คำพูดเหมือนไม่แรงแต่สีหน้าแววตานี่ออกเลยโอ๊ย!ไม่ชอบ
“ป่าว..ขนมเมื่อวานเหลืออีกป่ะ อยากกิน”
“มีอยู่ในครัว”ไอ้โรมบอกกูพยักหน้าเดินผ่านไอ้มี่ที่เพิ่งเดินกลับเข้ามาจากด้านนอกไปอย่างเมินเฉย นี่กูงอน ไอ้มี่อยู่หรือเปล่าวะ เหอะๆ ไม่เข้าใจตัวเอง
“พี่…อยากกินเมี้ยงปลาทู ทำให้หน่อยดิ!”กูเดินออกมาตะโกนบอกไอ้โรมที่นั่งดูโทรทัศน์มันหันมาทำหน้างงประมาณมึงมาอารมณ์ไหนของมึงเนี่ย
“ขี้เกียจๆ กินเฉพาะของที่มี”
“หึ้ย..อยากกินอะ ทำให้หน่อยไม่ได้หรือไง ปลาทูก็มีผักก็มีเต็มตู้อ่ะ”กูเดินมายืนตรงหน้ามันไอ้โรมเงยหน้ามองเซ็งๆ
“มึงรู้เ ว่าเขาทำยังไง ใช้อะไรบ้าง”
“คิดว่าน่าจะรู้นะ ทำหน่อยดิ อยากกินตั้งนานละแต่ลืมบอก เร็วอยากกิน”กูทั้งดึงทั้งลากไอ้โรมก็ไม่ยอมลุกซุกหน้าและกอดไอ้จ๊ะแน่น
“ใช้คนนู้นดิ มันก็ทำเป็น”ไอ้จ๊ะพูดแล้วบุ้ยปากไปทางไอ้มี่ที่นั่งดูโทรทัศน์อย่างไม่สนใจใยดีกูเลย
“ไม่!”
“หยิ่งเนอะมึง”ไอ้จ๊ะพูดอีกหน้าตามึงเจ้าเล่ห์มากไอ้เตี้ย!!
“เออซิ..โรมลุกขึ้นทำให้หน่อย ลุก…”คือตอนนี้เหมือนกูกำลังดึงควายให้ขึ้นจากโคลนตมเลยโคลนตมนี่แม่งก็ดูดดีเหลือเกิน ไม่ยอมปล่อย เหมือนกูเป็นบ้าเลยโวยวายแต่ไม่มีใครสนใจมองมาแล้วก็ผ่านไป หึ!
“ทำไรโรลลี่!”แม่ที่เดินลงเอากาแฟหันมาถามกูแบบงงๆคงเห็นกูกำลังดึงไอ้โรมให้ลุกขึ้นจากโซฟา แต่แค่ถามถามเสร็จก็เดินหนีหายไปทำงานต่อแล้วถามทำไมกูอยากรู้
“เจ็บๆ โรลลี่เจ็บๆ ปล่อยๆ เจ็บโว๊ย!”ไอ้โรมแหกปากโวยวายเสียงดังเมื่อกูจิกเข้าที่หัวมันอย่างแรงแล้วออกแรงดึงหน้ามันขึ้นมายิ่งมันขืนตัวมากเท่าไรก็จะยิ่งเจ็บ ไอ้โค้กก็ไม่อยู่ออกไปหาเพื่อนมันถ้ามันอยู่สักคนกูคงไม่ต้องมานั่งง้อไอ้พี่บ้านี่หรอกส่วนจิมมี่นะหรอกูหมั่นไส้ที่มันทำตาใส่เมื่อกี้เลยไม่อยากคุยด้วย
“เฮ้ยๆ เป็นบ้ารึไง”ไอ้มี่เดินเข้ามาช่วยดึงมือกูออกจากหัวไอ้โรมกูหันไปมองหน้าแล้วยกมือขึ้นจะทุบหน้ามันเหมือนทุกครั้งแต่ครั้งนี้มันเสือกถลึงตาดุใส่ทำเอากูชะงักมือทันที กูไม่ชอบคนทำขวางใส่มึงทำใส่กูทำไม!!
“ปล่อย..!”
“ไม่ปล่อย โรลลี่เป็นอะไร ทำไมพาลคนอื่นแบบนี้หละ”ไอ้มี่ถามน้ำเสียงปกติของมัน แต่กูที่กำลังพาลไงเลยฟังเหมือนมันกำลังตำหนินิสัยกูอยู่
“มึงนี่หมาบ้าไม่เปลี่ยนแปลง ทำให้แล้วต้องแดกให้หมดด้วยนะไม่หมดกูจับยัดแน่!”ไอ้โรมพูดโคตรเคืองแล้วเดินชนไหล่กูเข้าไปในครัวกับไอ้จ๊ะที่ตรงนี้เลยเหลือแค่กูกับไอ้มี่ รู้ว่าตัวเองกำลังทำนิสัยไม่ดีพาลใส่คนอื่น แต่แล้วยังไงแก้ไม่หายนี่หว่า แม่งก็เป็นสันดารกูไปแล้ว
“…………………..”เงียบ ต่างคนต่างเงียบ กูยืนหันหน้าไปทางอื่น
“งอนอะไรอีกอ่ะ ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ”ยืนนิ่งกันอยู่สักพักไอ้มี่ก็เข้ามารวบเอวกูไว้หลวมๆแล้วก้มหน้าลงมาคลอเคลียใกล้ๆแก้มกู
“………………….”กูเงียบ งอน ไม่อยากพูดด้วย แม่งทำตาใส่กูก่อนทำไมหละ
“บอกหน่อยเร็ว พี่ทำอะไรให้โรลลี่งอนหรือเปล่า อย่าเงียบๆพูดเร็วๆอยากฟังเสียง”มันพูดแล้วก็กัดแก้มกู เล่นเบาๆ
“มึงถลึงตาใส่กูทำไมอ่ะ ตอนที่หน้าบ้านก็เหมือนกันมึงทำตาเหมือนจะต่อยกับกูอ่ะ”
“หึหึ..ก็โรลลี่บอกว่าอยากเห็นพี่โหดใส่ไง ก็เลยโหดให้ดู เป็นไงกลัวอะดิ”มันถามกลับหน้าเจ้าเล่ห์เหมือนจับทางอารมณ์กูถูก
“ไม่ได้กลัวแค่ไม่ชอบ ไม่เคยจะกลัวเลยสักนิด”
“จริงอ่ะ แล้วทำหน้าเสียตอนโดนพี่ถลึงตาใส่ทำไม”น้ำเสียงนี่โคตรเหมือนจะเยาะเย้ยกูเลย
“เรื่องของกูหน้ากู!”
“ครับๆ หน้าของโรลลี่ครับ พี่ไม่เถียงแต่ทำหน้าดีๆก่อนเร็วไปจิกหัวเฮียแบบนั้นไม่กลัวโดนสวนกลับมารึไง”
“ลองดิ..กลัวหรือก็ไม่”กูพูดแล้วทำหน้าบึ้งใส่มันทันที
“หึหึ..ซ่าส์เนอะ”ไอ้มี่พูดแล้วดึงกูมานั่งลงที่โซฟารอไอ้โรมกับไอ้จ๊ะทำเมี้ยงปลาทูให้กินใจจริงก็แอบเสียวเหมือนกันนะตอนไอ้โรมพูดใส่หน้ากูก่อนเดินไปเข้าครัว กลัวโดนมันสวนกลับมาเหมือนกันเพราะมันไม่ค่อยชอบให้ใครเล่นหัวเท่าไรนอกจากคนสนิทจริงๆเท่านั้น ซึ้งมีไม่เกินห้าคน เหอะๆ
“แดกของมึงซะ!”ไอ้โรมกระแทกจานมาตรงหน้ากูอย่างดังหน้ามันบึ้งโคตรอ่ะ
“พวกมึงอ่ะ ไม่กินรึไง”กูเงยหน้าถามด้วยความเป็นห่วง(?)
“พวกกูไม่เรื่องมากไง มีอะไรแดกก็อันนั้น ไม่พาลด้วยที่สำคัญ”ด่าเสร็จมันก็นั่งลงข้างกูแล้วถีบเก้าที่กูนั่งแบบเจ็บใจกูต้องยอมให้มันทำร้ายร่างกายไปก่อน เพราะไม่อย่างนั้นไอ้โรมเอากูตายแน่
“หึ..ก็กูอยากกิน พวกมึงก็กินบ้างดิ นั่งมองกูกิน กูเขิน”
“เขินเหี้ยไร โรลลี่ทำกูหมั่นไส้มากๆนะ โดนกูยันไม่รู้ตัว ระวังๆ”ไอ้โรมพูดแล้วชี้หน้ากูแบบโมโหๆ
จ๊ะ..มึงดูมันดิ มันจะถีบกูอ่ะ มึงทนมันได้ยังไง ชอบทำร้ายร่างกาย”
“บ้าบอ!”ไอ้จ๊ะด่าแล้วเดินมานั่งลงข้างไอ้มี่ปากบอกขี้เกียจแต่แม่งมาแย่งกูกินด้วยอ่ะ ไม่ได้กินนานพอมากินเลยซัดเรียบกินเสร็จแล้วก็นอนตื่นมาก็เย็นไอ้มี่กับไอ้จ๊ะก็ลากลับบ้านวันนี้ไอ้มี่ต้องกลับไปนอนที่ห้องอีก
“ใครสอนให้มึง บีบสีออกมาเยอะแบบนี้ ไม่รู้รึไงว่าสีแบบนี้แห้งเร็ว”ไอ้โรมพูดขึ้นเหนือหัวกูที่กำลังนั่งระบาย สีบล็อกที่ยังไม่เสร็จ ก็กูขี้เกียจผสมสีหลายๆรอบอ่ะเดี๋ยวสีมันไม่เหมือนกันอีก แต่ใครจะไปรู้ว่าสีอคาลิคมันจะแห้งเร็วกูไม่เคยใช้สีแบบนี้นี่หว่า
“ช่างแม่งดิ.. มึงทำให้หน่อยดิ กูเล่นสีไม่ถูกแล้วเนี่ย”กูยื่นบล็อกงานไปตรงหน้ามันไอ้โรมรับไปแก้ให้กูนิดหน่อยก่อนส่งกลับมาให้กูทำเองเหมือนเดิมโดยมีมันคอยนั่งกำกับอยู่บนเตียงนอนนุ่มๆของกู
“โรม..กูจะสกรีนเสื้อ คิดลายให้หน่อยดิ”กูพูดขึ้นไอ้โรมที่นอนเล่นโทรศัทพ์อยู่หันมามองหน้ากูแบบอึ้ง
นิดหน่อย
“ทำให้ใคร”
“ถามเหมือนไม่รู้..ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไรเสือกอยากได้เสื้อคู่”กูพูดบ่นทันที จะไม่ทำให้ก็ไม่ได้ด้วย
“แล้วทำไมมึงไม่ซื้อ ทำเองให้เสียของทำไมคิดว่าตัวเองเก่งขนาดนั้นเลยรึไง”
“สวยหรือเปล่าไม่รู้ แต่หมาบ้างตัวแถวนี้มันเอาไปขายแล้วได้ตังค์อ่ะหน่อยดิช่วยคิดหน่อยกูคิดไม่ออกนิ”กูพูดไอ้โรมเขวี้ยงหมอนใส่หัวกูทันที
“ปากมึงเนี่ยนะ จะขอความช่วยเหลือ พูดเพราะๆบ้างเสียดายหน้าตามึงเหลือเกิน”
“โฮะ..พูดเหมือนมึงไม่เป็นแบบกูเลยนิ พอๆอย่าพูดมากมึงคิดให้หน่อยกูนอนคิดมาหลายวันล่ะ แม่งยังคิดไม่ออกเลย ไอ้ห่ามี่แม่งก็ทวงเช้าทวงเย็นลองกูไม่ทำให้นะ เคืองข้ามโลกกูแน่”
“เหอะๆ เยอะนะพวกมึงสองคนเนี่ย แล้วอยากได้แบบไหนหล่ะมึงก็คิดแบบที่มึงชอบดิวะ”
“ก็กูไม่ชอบสักแบบอ่ะ มึงคิดดูนะผู้ชายสองคนใส่เสื้อเหมือนกันเดินคู่กัน คนไม่มองรึไง”แค่คิดกูก็ไม่เอาแล้วลำพังขนาดไม่ได้ใส่เสื้อคู่ คนแม่งก็รู้ล่ะว่าพวกกูสองคนเป็นอะไรกันเล่นเดินกอดคอแนบชิดกันซะขนาดนั้นอ่ะ
“เหมือนมึงจะอายอีกนั่นแหละเห็นเมื่อก่อนแทบจะจูบปากกับเด็กมึงกลางคนเป็นร้อยไม่เห็นรู้สึก”
“ก็มันไม่เหมือนกันนี่หว่า นะนะช่วยกูคิดหน่อยเดี๋ยวกูมีรางวัลปลอบใจเป็นไอ้จ๊ะ”กูพูดหน้าเจ้าเล่ห์นิดๆ
“เหรอ..ไม่ต้องเอาจากมึงกูก็ได้ของกูตลอดไปเที่ยวทะเลกันมาเรียบร้อยแล้วครับ รู้เรื่องหรือเปล่า”กูหันขวับไปมองหน้ามันทันทีไปทะเล ไปตอนไหน อะไรยังไง ทำไม่กูไม่รู้เรื่องหละไอ้จ๊ะก็ไม่ได้มาเล่าหรือแสดงพิรุธให้กูเห็นแม้แต่น้อย
“แม่ง!..ไปไม่ชวนกู สันดาร!”กูเป็นเด็กขี้อิจฉาที่เห็นใครไปเที่ยวแล้วมีความสุขโดยไม่มีกูไม่ได้คือกูอยากไปด้วยไง ถึงจะไปไม่ได้ขอแค่มาชวนก็โอเค แต่แบบนี้มารู้ทีหลังกูเคืองไง
“ชวนไปเพื่อ เอามึงไปกูก็อดสวีทกับที่รักกูซิฮ่าๆน่าสงสารเด็กไม่ได้เป็นเที่ยวเนอะ”
“ปากดี ออกไปเลยไป เข้ามาก็ไร้สาระ จะช่วยงานน้องสักนิดก็ไม่มีมึงพึ่งอะไรไม่ได้เลย”
“เออๆ กูมันพึ่งไม่ได้ตลอด แต่เวลามึงร้องไห้วิ่งเข้าหากูตลอดไอ้ตุ๊ดเอ้ย!”ด่าเสร็จไอ้โรมก็เดินหัวเราะออกจากห้องกูไปอย่างมีชัยชนะเจ็บใจจริงๆน้อยครั้งมากที่กูเถียงมันไม่ออกแบบนี้โทรไปเอาไปเรื่องกับไอ้มี่กูดีกว่าส่วนเรื่องเสื้อก็ค่อยทำหลังจากกูทำบล็อคเสร็จล่ะกันตอนนี้กูยังคิดอะไรไม่ออก ฝันดี
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2013-11-9 11:07:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2013-11-9 17:57:31
โพสต์ 2013-11-10 00:56:30
โพสต์ 2013-11-11 10:28:50
โพสต์ 2014-3-2 16:24:35
โพสต์ 2015-1-30 11:01:41
