ลืมรหัสผ่าน
 สมัครเข้าเรียน
ค้นหา
ดู: 1246|ตอบกลับ: 22

รักแห่งสยาม 2 p.2

 มาแรง [คัดลอกลิงก์]

โสด

   ศาสตราจารย์เอื้ออาทร
อาจารย์พิเศษ
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที$ h! R6 i  b. V
6 |* t% T0 k' X. t
ตอนที่ 2
3 \# s  N' a$ z' Z- D& ^ “วันนี้โต้งไม่กลับบ้านหรอกแม่ แม่ไม่ต้องรอโต้งนะ”

& T, D# Q  {, q1 M8 @. O7 C“อ้าว…ทำไมไม่กลับล่ะนี่พ่อเขาก็ถามถึงโต้งอยู่นะว่าทำไมโต้งยังไม่กลับบ้านปล่อยให้ไปบ้านเพื่อนแล้วเป็นอย่างนี้ทุกที”
; {2 ~* I0 T( I1 T“พอดีรายงานที่ต้องทำรวมกลุ่มกันมันยังไม่เสร็จอ่ะแม่ก็เลยต้องค้างบ้านชัย แม่ไม่ต้องห่วงโต้งหรอก”
4 I  v4 T3 J* r) d' s- M“เออ…เออ…ทำเสร็จแล้วพรุ่งนี้ก็รีบกลับมาล่ะพ่อกับแม่เป็นห่วงนะรู้มั้ย”
" a9 G4 N" b3 L8 K& \% a& x“ครับ…แล้วจะรีบกลับครับแม่”วางหูไปแล้วโต้งจึงหันมายิ้มเจื่อนๆกับมิว
2 S# m- i2 o/ v  l9 L* `& H  `- G0 V“ถ้าน้านีรู้ว่าโต้งโกหก คงจะโกรธมากแล้วยิ่งรู้ว่าโต้งมาที่นี่ก็คงจะโกรธหนักเข้าไปอีก”
9 d: V' F( }3 g* T4 P$ \' U( x3 _“ถ้าไม่ทำอย่างนี้เราจะได้มาเจอมิวเหรอคืนนี้เราขอค้างที่บ้านมิวนะ”
( u) N; w/ P1 g# e  |“ได้สิ…สำหรับโต้งได้อยู่แล้ว”มิวยิ้มหวานใส่โต้ง พยายามตัดเรื่องสุนีย์ออกไปจากใจขอแค่มีโต้งมาอยู่กับเขาในคืนนี้ แค่นี้มิวก็พอใจมากแล้วจึงไม่อยากให้เรื่องอื่นมาทำลายความสุขซึ่งน้อยครั้งเหลือเกินที่ชีวิตเขาจะได้เจอะเจอมิวเดินนำหน้าพาโต้งขึ้นมายังห้องนอน
- H! K+ Q: {7 B$ c3 L“โต้งกินเหล้ามาเหรอ เราได้กลิ่นเหล้าจากตัวโต้ง”' s& `% ^4 B0 `, E/ |
“ฮื่อ…ก็มันกลุ้มอ่ะเลยกินแก้กลุ้ม” มิวไม่ว่าอะไรรู้สึกเห็นใจโต้งเหมือนกันที่เขาต้องแบกความหวังของพ่อแม่ไว้บนบ่าในฐานะลูกชายคนเดียวของบ้านด้วยความที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กมิวรู้ดีว่าโต้งเป็นคนเงียบๆก็จริงแต่ก็แคร์ความรู้สึกของคนอื่นมาก โดยเฉพาะคนที่เขารักเมื่อแคร์มากก็รู้สึกกดดันมากเมื่อตัวเองไม่ได้ดั่งใจคนที่คาดหวังมิวพาโต้งขึ้นมาบนห้องนอน เมื่อเข้ามาในห้องโต้งเดินเข้าไปหยิบตุ๊กตาไม้ที่เขาซื้อให้มิวเมื่อครั้ง
# X/ k( P2 p, u( y* n; G" dยังเด็กเขาสังเกตเห็นว่าส่วนของจมูกตุ๊กตาที่เขาให้มิวในวันคริสต์มาสเมื่อปีก่อนมันไม่ข้าล๊อคพอดีกับรูจมูกของตุ๊กตา. A0 I0 Y# l7 W. M
“ทำไมจมูกมันใส่ไม่พอดีกับรูจมูกล่ะมิว” 6 V4 g+ ^9 T: k
“มันคงเหมือนชีวิตเราสองคนน่ะโต้งที่มันไม่ลงตัวพอเหมาะพอดี” มิวตอบเสียงเศร้าโดยไม่มองหน้าโต้งขณะทรุดตัวลงนั่งบนเตียงนอนสีหน้าโต้งเคร่งเครียดหลังจากได้ฟังคำพูดของมิวแล้วโต้งก็ทรุดตัวลงนั่งข้างๆมิวพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงมิวมากอดไว้แนบอกมิวช้อนสายตาขึ้นมองโต้ง หยาดน้ำตาเริ่มไหลลงมาเป็นทางอาบสองแก้ม
1 Q$ ~3 D+ K2 _& V“เราเคยบอกโต้งแล้วใช่มั้ยว่าเราไม่อยากรักและผูกพันกับใครเพราะเรากลัวความผิดหวัง แต่ความเหงาเราไม่กลัวมันหรอกนะเพราะเราอยู่กับมันมาจนชินแล้ว แต่ถึงยังไงเราก็อยากให้โต้งอยู่กับเราไปนานๆเหมือนกับในเพลงที่เราแต่งให้โต้งทั้งที่โลกแห่งความจริงเราสองคนไม่สามารถทำอย่างนั้นได้” เสียงมิวสั่นเครือน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาเป็นทางโต้งสงสารมิวยิ่งนัก เขาพลอยร้องไห้ออกมาด้วยอีกคน + T4 [6 A& w1 \( l5 ~  \
“เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแค่ความสุขเล็กๆน้อยๆที่เราสองคนจะได้อยู่ใกล้ชิดกันบ้างมันถึงได้ยากเย็นนัก”“มิว…เราสัญญาว่าเราจะต้องมาพบมิวอีกให้ได้เราจะไม่ฝืนใจตัวเองอีกแล้ว ถึงแม่จะว่ายังไงเราก็จะไม่สนใจ” โต้งเชยคางมิวจากอกของเขาแล้วก้มลงประทับรอยจูบที่ริมฝีปากของมิวอย่างแผ่วเบามิวสนองตอบจูบของโต้งเช่นกันด้วยอารมณ์โหยหาคราบน้ำตายังไม่เหือดแห้งไปจากดวงหน้าของทั้งสองความซาบซึ้งแห่งรสสัมผัสในวันเก่าก่อนในบ้านของโต้งได้หวนคืนกลับมาอีกครั้งและได้ถูกเติมเต็มในคืนนี้…ในห้องนอนของมิวที่ที่เขาสองคนได้ปลดปล่อยความเป็นตัวของตัวเองออกมาเต็มที่โต้งค่อยๆบรรจงถอดเสื้อผ้ามิวออก ส่วนตัวเขาก็จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเช่นกันบัดนี้ร่างของทั้งคู่เปลือยเปล่าท่ามกลางแสงไฟระเรื่อจากโคมไฟเหนือเตียงนอนของมิวโต้งซุกไซร้ใบหน้าไปตามร่างกายของมิว มิวส่ายหน้าไปมาด้วยความซาบซ่าน " Z+ o- g! {: r
“มิว…เราขอนะ” “โต้งเรากลัว เรา…เราไม่เคย” มิวกล่าวเสียงสั่น
8 S; b1 p* W- ]1 Y# R3 T1 c“เราก็ไม่เคยเหมือนกัน มิวไม่ต้องเกร็งนะเดี๋ยวก็ดีเองเราไม่รุนแรงกับมิวหรอก” โต้งก้มลงไซร้ซอกคอมิว 6 X" B9 t5 }/ d1 w
ก่อนจะทาบทับร่างของเขาลงไปบนเรือนร่างของมิวมิวจับกล้ามแขนโต้งไว้แนบแน่น ใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดโต้งก้มลงจูบปากมิวเป็นการปลอบใจทั้งๆที่ร่างกายของเขายังคงเคลื่อนไหวอยู่บนร่างกายของมิว& z, I5 X! f9 Y  ]2 r6 j
“ทนหน่อยนะมิว เดี๋ยวก็หายเจ็บ” โต้งบอกมิวเสียงแผ่ว, Q# b* f4 w2 w$ K
“จ้ะ…โต้ง” มิวพยักหน้าสองมือโอบเรือนกายของโต้งแนบแน่นบัดนี้โต้งและมิวได้เป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์แล้ววันเวลาที่ขาดหายไปได้ถูกชดเชยแล้วในคืนนี้หญิงนั่งเหงาๆอยู่ในห้องคนเดียวในตอนเช้าสักพักก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าต่างห้อง มองลงไปที่ห้องของมิวม่านหน้าต่างห้องของมิวปิดอยู่ไม่อยากจะคิดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในห้องนั้นเมื่อคืนนี้ผู้ชายสองคนที่มีความรักให้กันนอนค้างด้วยกัน เฮ้อ…ไม่อยากจะคิด
, p  L& C+ p3 G8 C1 a0 A“ป่านนี้สองคนนั่นคงยังไม่ตื่นหรอกเนอะ” รำพึงออกมาคนเดียวอย่างหงอยๆ
# W1 n0 t: u7 ^" Z“อาหญิง…ลื้อลงมาเฝ้าร้านหน่อยม๊าจะไปตลาด” เสียงแม่ของหญิงตะโกนเรียก 8 m+ I" F% G! ^$ z: T& _
“จ้ะ…ม๊า” หญิงเดินคอตกออกมาจากห้องนอนอย่างคนซังกะตายทั้งๆที่ยังไม่สามารถสลัดความคิดเรื่องมิวกับโต้งออกไปจากหัวได้ขณะที่คนที่อยู่ในความคิดของหญิงทั้งคู่ยังคงอยู่ในอ้อมแขนของกันและกันมิวลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนและคว้ารีโมทที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนอน กดเปิดเพลงที่มีความหมายระหว่างเขาสองคน
$ e2 P7 A5 m* A“ถ้าบอกว่าเพลงนี้แต่งให้เธอ เธอจะเชื่อไหม” เสียงเพลงดังขึ้น มิวร้องคลอตามไปด้วยสีหน้าเป็นสุขรู้สึกว่าเพลงนี้เพราะกว่าทุกวันที่เคยร้องและเคยฟังไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งไม่ใช่เพราะมีโต้งอยู่ด้วยหรือ มิวถึงได้ฟังเพลงที่ตัวเองตั้งใจแต่งขึ้นมาให้โต้งได้ไพเราะจับใจเพียงนี้
) C" x6 }- R' r/ t“ดั่งในใจความบอกในกวี ตราบใดที่มีรักย่อมมีหวังคือเมื่อรักของเธอส่องใจ จะมีปลายทาง” มิวอมยิ้มอยู่ในหน้าเมื่อได้ฟังมาถึงท่อนนี้ใช่สินะ…ความรักทำให้คนเรามีความหวัง ความรักเป็นสิ่งที่ดีแม้รู้ว่าอุปสรรคที่รออยู่ข้างหน้านั้นไม่ง่ายเลยที่จะฝ่าฟันไปได้แต่ถ้าโต้งร่วมมือกับมิว เราสองคนก็จะฝ่าฟันมันไปด้วยกันให้ได้หันไปมองเสี้ยวหน้าของโต้งที่นอนหลับตาพริ้ม โต้งเป็นคนที่มีใบหน้างดงามมากจมูกโด่งเป็นสันเมื่อมองจากด้านข้าง ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ ยิ่งดวงตาคู่สวยของโต้งนั้นสื่อความหมายอะไรได้หลายอย่างที่มากกว่าคำพูดมากมายนักยามหลับโต้งช่างเหมือนเด็กชายตัวน้อยไร้เดียงสายิ่งนักมิวเอามือลูบไล้ใบหน้าของโต้งด้วยความรักใคร่โหยหาความรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูกแล่นขึ้นมาจนอดน้ำตาไหลออกมาไม่ได้โต้งเริ่มรู้สึกตัวแล้วและหันมามองหน้ามิวที่อาบไปด้วยน้ำตาก็คว้าร่างมิวเข้ามากอดแนบแน่นขึ้นไปอีก 2 q3 M) B* a) k4 ~
“มิวร้องไห้ทำไม” เสียงถามอย่างอ่อนโยน
% T9 {! d9 T, k% U( [4 E“ไม่มีอะไรหรอก เราดีใจอ่ะ ที่โต้งมาหาเราเหมือนความฝันแต่มันก็เป็นจริงแล้ว” - {6 O* h4 R( w0 {
“เราเองก็ดีใจ ก่อนจะตัดสินใจมาหามิว เราก็คิดอยู่นาน”7 y6 r5 P' j1 L
“เราเข้าใจนะโต้งว่าโต้งรู้สึกสับสนเป็นเพราะเราไม่ดีเองที่ก้าวเข้ามาในชีวิตโต้งอีก ถ้าตอนนั้นเราไม่โทรหาโต้งโต้งก็คงไม่มีชีวิตแบบนี้ โต้งจะคงไปตามทางที่ถูกที่ควร ไม่ทำให้น้านีต้องลำบากใจ”' \5 D+ j6 f1 h
“มิวอย่าพูดอย่างนี้ดิ ถ้าไม่มีมิวครอบครัวของเราคงไม่ดีขึ้น อย่าลืมสิว่ามิวเป็นคนพาพี่จูนเข้ามาในบ้านเราแล้วทำให้พ่อแม่เราเข้าใจกันมากขึ้น เราเองก็รู้สึกดีขึ้นด้วย”
% o/ Y* I1 l; R' S7 ~/ n“แต่มันก็แลกด้วยความไม่สบายใจของแม่โต้งนะเกี่ยวกับเรื่องของเรา” มิวร้องค้านด้วยความรู้สึกผิดที่ยังไม่ลบไปจากใจได้มิวไม่เคยลืมแววตาปวดร้าวของสุนีย์ในวันที่มาหาเขาแล้วบอกให้เขาหยุดความสัมพันธ์กับโต้ง“มิวไม่ผิดหรอก เรื่องของจิตใจมันบังคับกันไม่ได้เราเคยคิดที่จะทำให้แม่สบายใจด้วยการโทรไปง้อโดนัท แล้วชวนมาเที่ยวที่บ้าน”2 V. c' p$ X8 B9 g6 z
“แล้วโดนัทเขามากับโต้งมั้ย” มิวถามรู้สึกหึงนิดๆที่โดนัทยังพัวพันกับโต้งอยู่ + v; _/ A. z) {2 M+ z
“มา…โดนัทเขาก็ดีนะที่ไม่โกรธเราที่เราไปบอกเลิกเขาก่อน” * F/ h$ s$ ~- I; s
“แม่โต้งคงดีใจน่าดูที่ลูกชายพาแฟนสาวเข้าบ้าน” มิวพูดแบบค้อนๆ
1 L. T: C+ y% _: E# P! v9 |“หึงเหรอ”โต้งพูดกลั้วหัวเราะรู้สึกขำที่เห็นมิวค้อนใส่เขา “เราดีใจนะที่มิวหึงเราแสดงว่ามิวยังรักเรา”
! G( p5 Q+ {7 Y' D3 d“บ้าเหรอ…ใครไปหึงใคร” % ]. j  R* _) t
“ก็คนนี้ไง” โต้งเอานิ้วจี้เอวมิวมิวสะดุ้งพร้อมกับดิ้นไปมา แต่โต้งก็ไม่หยุด
+ E, ~. b( @3 b* `# x# D6 ]* e, @/ j“อย่านะโต้ง…เราจักกะจี้นะ”ทั้งคู่แหย่กันไปหัวเราะกันไปอย่างสนุกสนานโดยไม่มีทีท่าว่าจะลุกจากเตียง
" S- j9 @4 [/ Rแม้ในใจลึกๆทั้งคู่ต่างรู้สึกหวั่นเกรงกับอุปสรรคข้างหน้าที่กำลังมาถึงแต่ก็คิดว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พวกเขาก็พร้อมจะฝ่าฟันไปด้วยกัน % }  v; n+ X3 W" Z. t: u) o; ?
“โต้ง…เย็นนี้หลังเลิกเรียนชวนโดนัทมาติวหนังสือด้วยกันที่บ้านสิแม่จะได้แวะซื้อกับข้าวที่โดนัทชอบทานเตรียมไว้ด้วยเย็นนี้แม่ไปรับโต้งที่โรงเรียนแล้วก็เลยไปรับโดนัทด้วย โต้งว่าดีมั้ย” โต้งนิ่งเงียบไม่ตอบขณะที่นั่งรถออกจากบ้านกับสุนีย์ในตอนเช้าที่การจราจรติดขัดส่วนกรณ์เขาออกจากบ้านเช้ากว่าเพราะกรณ์เขากลับมาเป็นกรณ์คนเดิมที่รับผิดชอบครอบครัวมากขึ้นด้วยการกลับเข้าไปทำงานในบริษัทเดิมด้วยความขยันขันแข็งและด้วยเพราะเห็นใจสุนีย์ที่ต้องแบกรับภาระมากมายคนเดียวในช่วงเวลาที่เขาอ่อนแอและไม่ยอมรับกับโลกแห่งความเป็นจริงโต้งสังเกตเห็นว่าแม่ของเขานั้นดูมีความสุขมากขึ้นและก็ผ่อนคลายมากขึ้น ไม่ใช่6 Q: |& m; ?, i% ~
แม่ที่มีแต่สีหน้าเคร่งเครียดตลอดเวลาเหมือนเมื่อหลายเดือนก่อนถ้าแม่รู้ว่าโต้งกลับไปคบกับมิวอีก ไม่รู้เหมือนกันว่าแม่จะว่าอย่างไร
, K% y* @% c4 f1 B“ว่าไงล่ะโต้ง ชวนโดนัทมาดีมั้ย…เย็นนี้”สุนีย์ถามต่อเมื่อไม่ได้ยินคำตอบจากลูกชาย ' m0 A- [9 u8 N# z% E* c
“ว่าไงนะแม่” & W2 t: ]9 w2 M+ L( V* U5 X/ l
“ใจลอยไปถึงไหนล่ะเราแม่ถามว่าชวนโดนัทมาติวหนังสือที่บ้านดีมั้ย แล้วก็ทานข้าวเย็นด้วยกันแม่จะได้เตรียมซื้อกับข้าวที่โดนัทชอบทานมาด้วยเย็นนี้” ประโยคท้ายสุนีย์พูดช้าๆชัดๆเพราะเห็นลูกชายมีท่าทางเหม่อลอย สีหน้าแววตาของสุนีย์นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขผิดกับลูกชายที่ดูไม่ค่อยรื่นเริง เหมือนมีเรื่องให้คิดอยู่ในใจ “ไม่รู้เขาจะว่างรึเปล่า เดี๋ยวโต้งจะลองโทรไปถามดู”
+ B) Z/ t- w' N2 Y. R“ชวนมาให้ได้นะ แม่ไม่ได้เจอโดนัทมาสองอาทิตย์แล้วคิดถึง หนูโดนัทนี่น่ารักจริงๆนะ โต้งว่ามั้ย” สุนีย์หันมาถามลูกชายยิ้มกระจ่างทั่วใบหน้า ) s" u) p* c# |2 [* ?; G5 w
“ครับแม่”โต้งตอบเรียบๆเมื่อรถมาถึงหน้าโรงเรียน โต้งก็หันไปบอกสุนีย์ว่า
6 L  a/ H6 i9 T2 U# d4 a. @“แล้วโต้งจะโทรบอกแม่ว่าโดนัทเขาจะมาได้หรือเปล่า”
2 `3 y/ K; e( S7 r7 L8 x7 Y“จ้ะ…ชวนมาให้ได้นะ” สุนีย์กล่าวย้ำด้วยสีหน้าสุขสมไม่ทันคิดเลยว่าลูกชายที่นั่งรถมาด้วยกันหมกมุ่นครุ่นคิดเรื่องอะไรช่วงพักเที่ยงหลังจากกินข้าวกลางวันแล้วโต้งก็ปลีกตัวจากเพื่อนๆที่กำลังเตะบอลกันอยู่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรหามิว
$ U& J3 o  n- @6 ]“มิวเหรอ…ทำอะไรอยู่น่ะ” $ [+ j/ S: V* L) t
“ก็กำลังคิดถึงโต้งอยู่น่ะซี แล้วโต้งล่ะคิดถึงมิวมั้ย”มิวหยอดมุขกลับมา เล่นเอาโต้งยิ้มเขิน
. X- C" @, V/ L* ^( P“คิดถึงสิ คิดถึงมากด้วย” โต้งพูดยิ้มๆนัยน์ตาพราวหวานเป็นประกาย : l. h. X" }7 H- U2 U# N
“มิว…เย็นนี้ที่เรานัดไว้กับมิวที่บ้านน่ะที่ว่าจะไปอ่านหนังสือเตรียมสอบเอ็นท์ด้วยกัน เราไม่รู้ว่าเราจะไปได้ไหม” + Q# t  v" v9 n: H  k' P
“ไม่เป็นไรหรอกโต้ง ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร” น้ำเสียงมิวที่ตอบกลับมามีแววสลดเล็กน้อย
0 ]" p8 W4 u6 Q( X; E“เราจะบอกมิวว่าเย็นนี้แม่ให้ชวนโดนัทไปที่บ้านเรายังไม่ได้โทรหาโดนัท แต่ถ้าโทรไปชวนเขาก็คงไป
! |, h7 `: Q% iเพราะทุกครั้งเขาก็ว่างตลอดถ้าเราชวนเขา” โต้งพูดซื่อๆตามนิสัยของเขา เขาไม่คิดปิดบังมิว
) }# y- R$ r5 M; c“ก็ดีแล้วล่ะโต้ง ที่โต้งทำตามความต้องการของแม่แม่โต้งจะได้สบายใจ” มิวบอกอย่างจริงใจ
8 c+ u8 a  [1 i& u“ถ้าอย่างงั้น เป็นวันเสาร์ดีมั้ยมิววันเสาร์เราจะบอกแม่ว่าเราไปติวข้อสอบบ้านเพื่อน แล้ววันอาทิตย์ค่อยกลับวันเสาร์มิวมีเล่นคอนเสิร์ตที่ไหนรึเปล่า”   S/ r6 \' ?+ [
“เสาร์นี้เราไม่มีคิว ” “งั้นเจอกันวันเสาร์นะ”! a/ \+ T0 a/ S2 {$ s; \2 z; c& e
“อืมม์…แล้วเจอกัน” โต้งมีสีหน้าเบิกบานขึ้นมาทันทีความขุ่นมัวในใจเรื่องที่แม่ให้ชวนโดนัทไปบ้าน$ x1 s# \3 R9 J: D6 w0 V
มลายหายไปหมดสิ้นโต้งคิดว่าตัวเขาเองตัดสินใจไม่ผิดเลยที่ไปหามิวในคืนนั้นเพราะการได้พบกับมิวอีกครั้งทำให้ชีวิตที่อับเฉาของโต้ง กลับสดชื่นรื่นเริงอย่างบอกไม่ถูกส่วนเรื่องของโดนัท เขาเพียงทำไปตามหน้าที่2 |% o! y$ i7 W. h- ~1 ]: b
ของลูกที่ดี เพื่อให้พ่อแม่สบายใจในเมื่อเขาทำให้คนในบ้านสบายใจ แล้วทำไมเขาจะทำเพื่อตัวเองบ้างไม่ได้
# _# V% H& U$ j' r% }เพราะความสุขอย่างหนึ่งในชีวิตของโต้งคือการได้พบกับมิว + t# E2 @2 i$ v1 a) c3 P
“เอ้า…ทานเยอะๆเลยนะโดนัท แม่ซื้อของที่หนูชอบทานมาทั้งนั้นเลยนะ”สุนีย์เอาใจโดนัทด้วยการตักอาหารใส่จานให้แล้วก็หันไปถามกรณ์ที่นั่งร่วมโต๊ะอาหารด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม : K- g+ ~; _! f! O, h6 `
“กรณ์คะเสาร์อาทิตย์นี้เราไปเที่ยวต่างจังหวัดกันดีมั้ยคะ ชวนโดนัทไปด้วยกันกับเราเราไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันมานานแล้วนะคะ”
; K: N2 G& _7 T5 K) o“ก็ดีเหมือนกัน ผมเองก็อยากพักผ่อนเต็มทีเพราะงานที่ทำงานช่วงนี้ค่อนข้างเครียด เออ…แต่ว่าเราจะไปที่ไหนกันดีล่ะสุนีย์”
/ f4 T7 q+ k$ _. h“ไปทะเลแถวประจวบฯดีมั้ยคะ ไม่ใกล้ไม่ไกลเกินไปดีมั้ยจ้ะโดนัท หนูอยากไปเที่ยวทะเลกับเรามั้ย” 9 H2 T7 p5 y, ^5 W) |# ^& {  d% w: K
“อยากไปค่ะ” โดนัทตอบสุนีย์แล้วหันไปยิ้มหวานกับโต้งภายในใจของโดนัทในตอนนี้ดูจะรักโต้งเป็นพิเศษ โดนัทเคยคบใครต่อใครมาหลายคนก็จริงแต่ไม่มีใครที่อยู่ในใจโดนัทได้มากเท่ากับโต้ง เพราะโต้งเป็นคนซื่อและนิสัยดีถึงแม้เขาจะเป็นคนเงียบๆและอ่านใจยากอยู่สักหน่อย แต่มันก็น่าค้นหาไม่ใช่หรือไม่มีใครสังเกตว่าโต้งมีสีหน้าเครียดขึ้น เขาเริ่มรำคาญแม่ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ทำไมแม่ต้องเจ้ากี้เจ้าการเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่หยุดหย่อนด้วยนะชวนโดนัทมาบ้านก็แล้ว แล้วนี่จะไปเที่ยวต่างจังหวัดอีกตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะไปเที่ยวไหนทั้งนั้น เพราะเขาอยากไปหามิวตามที่ได้นัดกันเอาไว้แล้ว3 M8 z/ O: O% Y; c) n5 `6 J% O- c0 ?$ {
“แม่” โต้งพูดแทรกขึ้นมาขณะที่กรณ์กับสุนีย์กำลังคุยกันเรื่องแผนการเดินทาง6 o4 R% a4 e. m
“อะไรหรือโต้ง”
% e- v6 H6 O7 |“แม่ไม่เห็นถามโต้งสักคำว่าโต้งว่างที่จะไปเที่ยวด้วยมั้ย”
' D! ?  p3 t; w9 z8 Q“อ้าว…ทำไมล่ะ โต้งไม่ว่างหรือ”สุนีย์ขมวดคิ้วถาม ส่วนกรณ์และโดนัทต่างหันมามองหน้าโต้งกันเป็นตาเดียว“คืออาจารย์ที่โรงเรียนเขานัดติวข้อสอบเอ็นท์ให้วันเสาร์นี้แล้วโต้งก็นัดกับเพื่อนว่าจะไปทบทวนเรื่องที่อาจารย์สอนกันเย็นนั้นเลยที่บ้านเพื่อนกะว่าจะค้างด้วยเพราะคงดึก ไม่อยากให้แม่รอ” - J6 N# J* `( Y+ o% q! m' K
“แล้วอาจารย์เขาไม่หยุดพักผ่อนวันหยุดบ้างเหรออาจารย์อะไรจะรักลูกศิษย์ขนาดนั้น”
# q; f5 {, ^5 h6 Q. D( ^3 T“ก็อาจารย์เขาอยากให้นักเรียนที่เขาสอนสอบเอ็นท์ให้ติดถ้าเด็กเอ็นท์ติดเยอะมันก็มีผลต่อชื่อเสียงของโรงเรียนด้วยนะแม่” โต้งไม่ยอมแพ้เพราะคิดว่าเป็นตายยังไงวันเสาร์นี้เขาจะไปค้างบ้านมิวให้ได้เขาไม่มีวันยอมไปเที่ยวกับพ่อแม่และโดนัทเด็ดขาด ) Z1 R! t% f( q8 O/ F
“เอาเถอะ…สุนีย์ลูกไม่ว่างก็ไม่เป็นไร เรื่องเที่ยวน่ะไว้วันหลังก็ได้ เวลามีถมเถไป” กรณ์บอกสุนีย์ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเมื่อเห็นว่าภรรยาของเขาเริ่มมีท่าทางเครียด
7 f$ z$ [6 M! J# Y/ T“น่าดีใจไม่ใช่เหรอที่ลูกรักการเรียน ถ้าลูกเอ็นท์ติดคนที่ภูมิใจไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก นอกจากเราสองคน” - l7 R" x, O8 D9 J
สุนีย์นิ่งเงียบเป็นอันรู้กันว่าเธอยอมให้ลูกชายไปติวข้อสอบที่โรงเรียนแล้วไปค้างบ้านเพื่อนต่อวันเสาร์นี้0 [0 \# x3 }0 B3 g. \
“แหม…เสียดายจริงอุตส่าห์คิดโปรแกรมไว้แล้วเชียว ไม่เป็นไรเนอะโดนัท ไว้วันหลังก็ได้เนอะ”
' W% s5 z( _3 v$ g! c2 b“ค่ะแม่ ไว้วันหลังก็ได้ อย่างที่พ่อว่าแหละค่ะเวลามีถมเถไป” โดนัทตอบอย่างอ่อนหวานแต่แววตาสลดลงเล็กน้อยเมื่อทานข้าวอิ่มแล้วโต้งกับโดนัทก็ออกมานั่งเล่นที่โต๊ะม้าหินบริเวณสนามหญ้าหน้าบ้านส่วนสุนีย์กับกรณ์ก็นั่งดูข่าวภาคค่ำอยู่ภายในบ้านสุนีย์มองไปที่เด็กทั้งสองที่นั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะม้าหินแล้วพูดกับกรณ์ว่า
9 b2 p2 z, K3 R# y' c# I“ถ้าอนาคตลูกเราได้แต่งงานกับหนูโดนัทก็คงดี คุณว่ามั้ย”
& H0 o! i* T8 ?+ x/ _“โห…นี่คุณคิดไปไกลถึงไหนกันนี่ลูกเรายังเด็ก ยังไม่จบ ม.6 เลยอนาคตพวกเขาต้องเจอะเจออะไรอีกมากมาย คุณอย่าเพิ่งคิดไปไกลถึงขั้นนั้นเลย” ว่าแล้วกรณ์ก็หันไปสนใจเหตุการณ์บ้านเมืองบนหน้าจอทีวีต่อฝ่ายสุนีย์ก็หันไปมองเด็กสองคนอีกครั้งกรณ์ไม่รู้หรอกว่าความลับดำมืดของลูกชายเป็นอย่างไรและก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าเธอวาดหวังกับโดนัทขนาดไหนไม่อย่างงั้นเธอไม่ลงทุนลงแรงให้โดนัทมาใกล้ชิดลูกชายของเธอบ่อยๆหรอกเพราะคิดว่าโดนัทนี่แหละที่จะทำให้โต้งเป็นชายอย่างเต็มภาคภูมิฝ่ายโดนัทที่นั่งอยู่กับโต้งบนโต๊ะม้าหินด้วยกันเธอเห็นโต้งมองไปข้างหน้าด้วยสายตาเหม่อลอย เธอจึงทำลายความเงียบด้วยการพูดขึ้นว่า1 @- W5 ^5 ~# e7 Z, g5 p0 K
“เสียดายจังที่โต้งติดติวข้อสอบไม่งั้นพวกเราคงได้ไปสนุกด้วยกัน โดนัทเองก็ไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดมานานแล้ว”
9 e/ H5 I$ N+ p5 f9 I“เราอยากจะเอ็นท์ให้ติดอ่ะ พ่อแม่จะได้ภูมิใจ” 2 a7 {7 `- O( f/ w7 W, h
“โต้งนี่ช่างเป็นลูกที่ดีจริงๆนะ” โดนัทพูดจากใจจริง เธอหันไปสบตาหวานกับแฟนหนุ่มแต่ด้วยความที่เป็นคนไม่ค่อยสนใจความรู้สึกของคนอื่นหรือเป็นเพราะความมืดสลัวของบริเวณที่นั่งอยู่ด้วยกันเธอจึงไม่ได้สังเกตเห็นแววตาของโต้งที่มองตอบกลับมามันเป็นแววตาที่ว่างเปล่าอย่างน่าใจหาย ในใจของโต้งตอนนี้ % V7 J6 C7 ^+ i9 d% v) n
เขากำลังคิดถึงที่ตรงนี้ที่เมื่อหลายเดือนก่อนเขาเคยนั่งอยู่ตรงนี้กับมิว คืนนั้นเขามีความสุขมากและคืนนั้นก็เป็นจูบแรกระหว่างเขากับมิวโต้งเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาจึงไม่มีความคิดที่จะทำกับโดนัทเหมือนที่ทำกับมิวในคืนนั้นบ้างเลยเช้าวันเสาร์สุนีย์สังเกตเห็นว่าโต้งดูร่าเริงเป็นพิเศษเขาเดินยิ้มกริ่มอยู่ในหน้ามาที่โต๊ะทานข้าวส่วนกรณ์ยังไม่ตื่นเนื่องจากเป็นวันหยุด
, L+ N6 d! @- ~9 C" o3 |“วันนี้แม่ทำข้าวต้มกุ้ง กินเยอะๆนะอาหารเช้าสำคัญมากรู้มั้ย”
0 Z, u' U; Z+ m! K% |“ครับแม่” โต้งตอบยิ้มๆท่าทางสดใสเป็นพิเศษ จนสุนีย์อดทักไม่ได้ + U' C1 p# V1 q5 K! {4 T: t. ^1 {
“มีอะไรรึเปล่าโต้ง” 6 \+ R) a  c6 f1 Y1 H6 \/ K6 }' g
“มีอะไรเหรอแม่” 7 Y0 O+ D# C4 `0 Y6 t
“ก็ลูกแม่วันนี้ดูแปลกๆนะจะไปติวที่โรงเรียนทำไมท่าทางร่าเริงน่าดู” 0 ?; ?9 F0 ]9 S4 B* _
“ก็ไม่มีอะไรนี่แม่” โต้งตอบพลางก้มหน้าก้มตาตักข้าวต้มข้าวต้มใส่ปากไม่ยอมสบสายตามารดาที่จับจ้องมองเขาอยู่ 7 F; n# I) J9 r1 D
“ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว แต่ถ้ามี…โต้งสัญญานะว่าโต้งจะต้องบอกแม่ให้รับรู้ก่อนใคร”
( X6 a+ N0 |4 t' z! S6 U+ N# S“ครับ…อิ่มแล้ว โต้งไปก่อนนะแม่เดี๋ยวไม่ทัน” โต้งหยิบกระเป๋าสะพายแล้วรีบสาวเท้าเดินออกจากบ้านไปสุนีย์มองตามหลังลูกชายที่เดินออกจากบ้านไปด้วยสีหน้าครุ่นคิดขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลยขณะที่เดินออกมาปากซอยโต้งครุ่นคิดไปถึงสีหน้าจับสังเกตของแม่สัญชาติญาณของแม่มักไวเสมอ แต่เขาก็ไม่หวั่นถ้าวันหนึ่งแม่จะรู้ความจริงว่าเขากลับไปคบหากับมิวอีกโต้งโทรศัพท์หามิวเมื่อนั่งรถที่ปากซอยหน้าบ้าน
2 _8 V( ^; n9 L4 I. i. q1 G“มิว…เรากำลังจะไปหามิวนะ”
' \9 R- B2 d1 J: Y9 c0 J! q$ Q7 M% k“เอ่อ…โต้งเหรอ ทำไมออกมาเช้าจังนึกว่าโต้งจะมาหามิวช่วงบ่ายซะอีก” 3 I0 O# d% |$ W. r% s2 H4 r# u
“พอดีเราบอกแม่ว่าจะออกมาติวที่โรงเรียนตั้งแต่เช้าน่ะก็เลยต้องรีบออกมา”
' }# q3 H: ]& m4 K! D2 P“ตอนนี้เราไม่ได้อยู่บ้านหรอกโต้งพอดีพี่อ๊อดเจ้าของค่ายเพลงเขาเรียกประชุมด่วนที่สยามแต่ไม่นานหรอกเที่ยงก็คงเสร็จ โต้งมาเดินเล่นที่สยามรอมิวไปพลางๆก่อนดีมั้ย”$ h/ m* N* s  ~
“ก็ดีเหมือนกัน เสร็จแล้วมิวโทรหาเราก็แล้วกันเราจะเดินเตร่อยู่แถวนั้นแหละ” ช่วงเที่ยงสมาชิกวงออกัสต์ก็เดินออกมาจากค่ายเพลง
9 d0 z8 \8 U9 w3 Z“กินอะไรดีวะมิวนั่งประชุมนานๆทั้งเครียดทั้งหิวเลยว่ะกู” เอ็กซ์ถามมิวขณะที่เดินไปตามทางด้วยกันพวกเพื่อนๆที่เดินตามหลังมาก็หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน มิวไม่ตอบแต่กลับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาโต้ง “โต้งเหรอมิวออกมาแล้วนะ โต้งอยู่ตรงไหนเนี่ย”
; c' d5 R: W" E" p, x“เราอยู่ร้านหนังสือมิวอยู่ตรงไหนเดี๋ยวเราเดินไปหาเองก็ได้” มิวบอกสถานที่จุดที่เขายืนอยู่ก่อนจะวางหูโทรศัพท์แล้วหันไปบอกเอ็กซ์ว่า   B8 B0 q$ T) Z) a8 \
“เอ็กซ์ เดี๋ยวแยกกันตรงนี้ก็แล้วกัน” 3 h+ [6 e' i; u+ n! X. {
“มีนัดกับโต้งล่ะซี ก็เลยไปกินกับพวกกูไม่ได้”
' p7 S1 q3 I, ?. d“ฮื่อ” เอ็กซ์มองหน้าเพื่อนด้วยสีหน้าเคร่งขรึมจริงจังกว่าเดิมด้วยเพราะเอ็กซ์รู้ดีว่ามิวคบหากับโต้งแบบไหน เขาจึงบอกเพื่อนอย่างเป็นห่วงว่า
0 q+ i# Q8 m4 L8 @0 E“มิว…อย่าหาว่ากูยุ่งเรื่องส่วนตัวของเลยนะแต่กูอดห่วงไม่ได้” 7 u9 L3 O$ C6 o, `8 W, n
“ห่วงอะไรของวะ” 5 Y  D% l' `5 B+ X
“ก็เรื่องกับโต้งไง ไหนบอกว่าไม่ได้เจอกันแล้วไหง๋มาเจอกันอีกวะ”
1 l, b* s; y* j“เจอกันหรือไม่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับ” มิวชักเริ่มรำคาญเอ็กซ์ขึ้นมาตะหงิดๆ
" g7 |! u( W2 [' U  M- Q“อย่าเพิ่งทำท่ารำคาญกูสิ กูกำลังจะเตือนด้วยความหวังดี”เอ็กซ์กวาดตามองมองไปที่ผู้คนที่เดินไปเดินมาแถวสยามแล้วกล่าวเสริมว่า
5 u7 m, u" j7 J; p8 X9 b“มองลองดูสิมิวคนที่เดินไปเดินมาแถวนี้เขามองมาที่พวกเราทั้งนั้น โดยเฉพาะ” 4 n% C. [# b; }* ]' \3 o
“พูดอะไรของวะเอ็กซ์ กูไม่เข้าใจ”
" @; q2 R% c! t1 v“กูว่าเข้าใจ แต่แกล้งไม่เข้าใจมากกว่า” มิวนิ่งงันไป เอ็กซ์จึงพูดต่ออีกว่า
4 v7 N, M( C; N0 B; {$ z8 P“ก็รู้ว่าตอนนี้มีคนรู้จักพวกเรามากขึ้นเพราะเพลงเริ่มดัง โดยเฉพาะจะมีคนรู้จักมากกว่าคนอื่นในวงกับโต้งคบกันแบบไหนทำไมกูจะไม่รู้ กูไม่ว่าหรอกถ้าจะคบกันแต่ถ้าใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี โดยเฉพาะพวกนักข่าว” “แล้วใครจะรู้เรื่องกูกับโต้ง”มิวถามโกรธๆที่เอ็กซ์มายุ่งเรื่องส่วนตัวของเขา$ e+ F% ?9 Z4 r' I9 ~
“คิดเหรอว่าพวกนักข่าวมันจะโง่ แค่สองคนมองตากันแค่นี้มันก็รู้เหมือนที่กูรู้ว่าคิดยังไงกัน คิดมากๆหน่อยก็ดีนะมิว เพื่ออนาคตของวงเรา”เอ็กซ์ทิ้งท้ายก่อนจะชวนเพื่อนๆเดินออกไปจากบริเวณนั้นเห็นโต้งเดินสวนมาพอดี จึงทักทายกันสองสามคำแล้วก็ไป9 J; U3 _& {3 ?. g. V4 r* Z
: E5 e5 e& X- |" F1 Z0 i
1 ^4 o8 |! {$ b* Z5 F8 h
/ u* y% j: \; v; [5 P) j. S

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1116
Zenny
1107
ออนไลน์
280 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-18 16:48:41 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
42
พลังน้ำใจ
3348
Zenny
108
ออนไลน์
613 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-18 20:05:22 | ดูโพสต์ทั้งหมด

5 o) A8 J8 j( }# x9 Gขอบคุณมากคับ

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
42
พลังน้ำใจ
3348
Zenny
108
ออนไลน์
613 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-18 20:05:30 | ดูโพสต์ทั้งหมด

0 Q! w% \1 K) N+ n4 r  `5 A* }ขอบคุณมากคับ

นายกสโมสร

กระทู้
637
พลังน้ำใจ
143347
Zenny
651695
ออนไลน์
17476 ชั่วโมง

สมาชิกจีโฟกาย 100%สมาชิกระดับแพลตตินั่มสมาชิกระดับทับทิมสมาชิกระดับไพลินสมาชิกระดับมรกตสมาชิกระดับเพชรสมาชิกระดับเพชรบริหารสมาชิกระดับเพชรคู่สมาชิกระดับตรีเพชรสมาชิกระดับมงกุฎ

โพสต์ 2014-1-18 20:43:23 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

นายกสโมสร

กระทู้
637
พลังน้ำใจ
143347
Zenny
651695
ออนไลน์
17476 ชั่วโมง

สมาชิกจีโฟกาย 100%สมาชิกระดับแพลตตินั่มสมาชิกระดับทับทิมสมาชิกระดับไพลินสมาชิกระดับมรกตสมาชิกระดับเพชรสมาชิกระดับเพชรบริหารสมาชิกระดับเพชรคู่สมาชิกระดับตรีเพชรสมาชิกระดับมงกุฎ

โพสต์ 2014-1-18 20:43:39 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
2039
Zenny
57
ออนไลน์
1232 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-19 21:29:02 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
8223
Zenny
2158
ออนไลน์
900 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-19 21:30:09 | ดูโพสต์ทั้งหมด

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
22
พลังน้ำใจ
16412
Zenny
11377
ออนไลน์
1845 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-20 00:11:54 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบตุนม่กนะครับ

ประธานนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
83490
Zenny
34971
ออนไลน์
12053 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-21 20:33:50 | ดูโพสต์ทั้งหมด

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
323
Zenny
0
ออนไลน์
51 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-25 21:54:02 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากคับผม

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
473
Zenny
1010
ออนไลน์
191 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-26 16:26:34 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

รุ่นน้องจูเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
152
Zenny
-89
ออนไลน์
66 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-2-27 05:27:21 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
4462
Zenny
37849
ออนไลน์
1100 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-2-27 06:05:53 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

รุ่นน้องจูเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
215
Zenny
756
ออนไลน์
17 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-2-28 02:34:36 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุสครับ

นักศึกษาหน้าใหม่

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
64
Zenny
61
ออนไลน์
5 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-3-1 10:26:46 | ดูโพสต์ทั้งหมด
คุนคับบบบบ

นักศึกษาหน้าใหม่

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
64
Zenny
61
ออนไลน์
5 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-3-1 10:26:48 | ดูโพสต์ทั้งหมด
คุนคับบบบบ

รุ่นน้องจูเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
260
Zenny
10
ออนไลน์
31 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-3-20 14:37:11 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ชอบมากๆครับสนุกสุดๆ

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
6436
Zenny
1671
ออนไลน์
1138 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-9-28 00:30:05 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับสนุกมากเลย

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
28
พลังน้ำใจ
7226
Zenny
4956
ออนไลน์
1643 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-9-28 16:49:39 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | สมัครเข้าเรียน

รายละเอียดเครดิต

A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม

ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2025-3-19 09:13 , Processed in 0.201787 second(s), 27 queries .

Powered by Discuz! X3.5, Rev.8

© 2001-2024 Discuz! Team.

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้