ลืมรหัสผ่าน
 สมัครเข้าเรียน
ค้นหา
ดู: 1244|ตอบกลับ: 22

รักแห่งสยาม 2 p.2

 มาแรง [คัดลอกลิงก์]

โสด

   ศาสตราจารย์เอื้ออาทร
อาจารย์พิเศษ
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
  Z% k4 m( ?( z  J  j/ ]  j2 ?% Y5 g: z5 I
ตอนที่ 2
% H" B4 O9 z& a0 K4 \( { “วันนี้โต้งไม่กลับบ้านหรอกแม่ แม่ไม่ต้องรอโต้งนะ”

! d* x2 [9 B, i( y“อ้าว…ทำไมไม่กลับล่ะนี่พ่อเขาก็ถามถึงโต้งอยู่นะว่าทำไมโต้งยังไม่กลับบ้านปล่อยให้ไปบ้านเพื่อนแล้วเป็นอย่างนี้ทุกที”
; X' e6 ?" O. L' r+ ?, R* G“พอดีรายงานที่ต้องทำรวมกลุ่มกันมันยังไม่เสร็จอ่ะแม่ก็เลยต้องค้างบ้านชัย แม่ไม่ต้องห่วงโต้งหรอก”
- z  T' m9 i" J8 A' v9 n# c“เออ…เออ…ทำเสร็จแล้วพรุ่งนี้ก็รีบกลับมาล่ะพ่อกับแม่เป็นห่วงนะรู้มั้ย”
* `6 C3 c8 Y5 X- r“ครับ…แล้วจะรีบกลับครับแม่”วางหูไปแล้วโต้งจึงหันมายิ้มเจื่อนๆกับมิว
! `6 w( S5 L1 A. e: R“ถ้าน้านีรู้ว่าโต้งโกหก คงจะโกรธมากแล้วยิ่งรู้ว่าโต้งมาที่นี่ก็คงจะโกรธหนักเข้าไปอีก” / G5 {( o, U3 a0 z% B
“ถ้าไม่ทำอย่างนี้เราจะได้มาเจอมิวเหรอคืนนี้เราขอค้างที่บ้านมิวนะ” - \8 j7 i; I$ L  x0 k4 m) z+ V
“ได้สิ…สำหรับโต้งได้อยู่แล้ว”มิวยิ้มหวานใส่โต้ง พยายามตัดเรื่องสุนีย์ออกไปจากใจขอแค่มีโต้งมาอยู่กับเขาในคืนนี้ แค่นี้มิวก็พอใจมากแล้วจึงไม่อยากให้เรื่องอื่นมาทำลายความสุขซึ่งน้อยครั้งเหลือเกินที่ชีวิตเขาจะได้เจอะเจอมิวเดินนำหน้าพาโต้งขึ้นมายังห้องนอน
+ g! W4 T3 b, q“โต้งกินเหล้ามาเหรอ เราได้กลิ่นเหล้าจากตัวโต้ง”
1 X( S2 }7 r. s. O“ฮื่อ…ก็มันกลุ้มอ่ะเลยกินแก้กลุ้ม” มิวไม่ว่าอะไรรู้สึกเห็นใจโต้งเหมือนกันที่เขาต้องแบกความหวังของพ่อแม่ไว้บนบ่าในฐานะลูกชายคนเดียวของบ้านด้วยความที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กมิวรู้ดีว่าโต้งเป็นคนเงียบๆก็จริงแต่ก็แคร์ความรู้สึกของคนอื่นมาก โดยเฉพาะคนที่เขารักเมื่อแคร์มากก็รู้สึกกดดันมากเมื่อตัวเองไม่ได้ดั่งใจคนที่คาดหวังมิวพาโต้งขึ้นมาบนห้องนอน เมื่อเข้ามาในห้องโต้งเดินเข้าไปหยิบตุ๊กตาไม้ที่เขาซื้อให้มิวเมื่อครั้ง
# y0 x8 S1 i* D8 O, s$ w' ^' B& Oยังเด็กเขาสังเกตเห็นว่าส่วนของจมูกตุ๊กตาที่เขาให้มิวในวันคริสต์มาสเมื่อปีก่อนมันไม่ข้าล๊อคพอดีกับรูจมูกของตุ๊กตา3 f' \, U# T8 t% ?6 d8 x
“ทำไมจมูกมันใส่ไม่พอดีกับรูจมูกล่ะมิว” ' A7 q. O8 j) L! s
“มันคงเหมือนชีวิตเราสองคนน่ะโต้งที่มันไม่ลงตัวพอเหมาะพอดี” มิวตอบเสียงเศร้าโดยไม่มองหน้าโต้งขณะทรุดตัวลงนั่งบนเตียงนอนสีหน้าโต้งเคร่งเครียดหลังจากได้ฟังคำพูดของมิวแล้วโต้งก็ทรุดตัวลงนั่งข้างๆมิวพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงมิวมากอดไว้แนบอกมิวช้อนสายตาขึ้นมองโต้ง หยาดน้ำตาเริ่มไหลลงมาเป็นทางอาบสองแก้ม + W7 o- H/ b. }! _) a
“เราเคยบอกโต้งแล้วใช่มั้ยว่าเราไม่อยากรักและผูกพันกับใครเพราะเรากลัวความผิดหวัง แต่ความเหงาเราไม่กลัวมันหรอกนะเพราะเราอยู่กับมันมาจนชินแล้ว แต่ถึงยังไงเราก็อยากให้โต้งอยู่กับเราไปนานๆเหมือนกับในเพลงที่เราแต่งให้โต้งทั้งที่โลกแห่งความจริงเราสองคนไม่สามารถทำอย่างนั้นได้” เสียงมิวสั่นเครือน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาเป็นทางโต้งสงสารมิวยิ่งนัก เขาพลอยร้องไห้ออกมาด้วยอีกคน   M4 k: r, v( M$ U) K
“เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแค่ความสุขเล็กๆน้อยๆที่เราสองคนจะได้อยู่ใกล้ชิดกันบ้างมันถึงได้ยากเย็นนัก”“มิว…เราสัญญาว่าเราจะต้องมาพบมิวอีกให้ได้เราจะไม่ฝืนใจตัวเองอีกแล้ว ถึงแม่จะว่ายังไงเราก็จะไม่สนใจ” โต้งเชยคางมิวจากอกของเขาแล้วก้มลงประทับรอยจูบที่ริมฝีปากของมิวอย่างแผ่วเบามิวสนองตอบจูบของโต้งเช่นกันด้วยอารมณ์โหยหาคราบน้ำตายังไม่เหือดแห้งไปจากดวงหน้าของทั้งสองความซาบซึ้งแห่งรสสัมผัสในวันเก่าก่อนในบ้านของโต้งได้หวนคืนกลับมาอีกครั้งและได้ถูกเติมเต็มในคืนนี้…ในห้องนอนของมิวที่ที่เขาสองคนได้ปลดปล่อยความเป็นตัวของตัวเองออกมาเต็มที่โต้งค่อยๆบรรจงถอดเสื้อผ้ามิวออก ส่วนตัวเขาก็จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเช่นกันบัดนี้ร่างของทั้งคู่เปลือยเปล่าท่ามกลางแสงไฟระเรื่อจากโคมไฟเหนือเตียงนอนของมิวโต้งซุกไซร้ใบหน้าไปตามร่างกายของมิว มิวส่ายหน้าไปมาด้วยความซาบซ่าน 1 P2 `9 C; E1 w; v+ Y% p
“มิว…เราขอนะ” “โต้งเรากลัว เรา…เราไม่เคย” มิวกล่าวเสียงสั่น$ J# k$ m; X% a; N% l3 W/ _
“เราก็ไม่เคยเหมือนกัน มิวไม่ต้องเกร็งนะเดี๋ยวก็ดีเองเราไม่รุนแรงกับมิวหรอก” โต้งก้มลงไซร้ซอกคอมิว
7 G# Q. O& x+ cก่อนจะทาบทับร่างของเขาลงไปบนเรือนร่างของมิวมิวจับกล้ามแขนโต้งไว้แนบแน่น ใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดโต้งก้มลงจูบปากมิวเป็นการปลอบใจทั้งๆที่ร่างกายของเขายังคงเคลื่อนไหวอยู่บนร่างกายของมิว/ J* e; q! d7 A0 `4 R: S' q) c
“ทนหน่อยนะมิว เดี๋ยวก็หายเจ็บ” โต้งบอกมิวเสียงแผ่ว% {  }/ c5 \  p* x" t' J
“จ้ะ…โต้ง” มิวพยักหน้าสองมือโอบเรือนกายของโต้งแนบแน่นบัดนี้โต้งและมิวได้เป็นของกันและกันโดยสมบูรณ์แล้ววันเวลาที่ขาดหายไปได้ถูกชดเชยแล้วในคืนนี้หญิงนั่งเหงาๆอยู่ในห้องคนเดียวในตอนเช้าสักพักก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าต่างห้อง มองลงไปที่ห้องของมิวม่านหน้าต่างห้องของมิวปิดอยู่ไม่อยากจะคิดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในห้องนั้นเมื่อคืนนี้ผู้ชายสองคนที่มีความรักให้กันนอนค้างด้วยกัน เฮ้อ…ไม่อยากจะคิด, h/ x5 y& {, y8 l2 ]- a
“ป่านนี้สองคนนั่นคงยังไม่ตื่นหรอกเนอะ” รำพึงออกมาคนเดียวอย่างหงอยๆ 0 w5 |' w2 {1 `! U/ r
“อาหญิง…ลื้อลงมาเฝ้าร้านหน่อยม๊าจะไปตลาด” เสียงแม่ของหญิงตะโกนเรียก 5 A: H5 U; {. j0 J8 Q! m' s+ n2 f
“จ้ะ…ม๊า” หญิงเดินคอตกออกมาจากห้องนอนอย่างคนซังกะตายทั้งๆที่ยังไม่สามารถสลัดความคิดเรื่องมิวกับโต้งออกไปจากหัวได้ขณะที่คนที่อยู่ในความคิดของหญิงทั้งคู่ยังคงอยู่ในอ้อมแขนของกันและกันมิวลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนและคว้ารีโมทที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนอน กดเปิดเพลงที่มีความหมายระหว่างเขาสองคน0 a" e/ z; I6 M) F2 p& \( g5 D
“ถ้าบอกว่าเพลงนี้แต่งให้เธอ เธอจะเชื่อไหม” เสียงเพลงดังขึ้น มิวร้องคลอตามไปด้วยสีหน้าเป็นสุขรู้สึกว่าเพลงนี้เพราะกว่าทุกวันที่เคยร้องและเคยฟังไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งไม่ใช่เพราะมีโต้งอยู่ด้วยหรือ มิวถึงได้ฟังเพลงที่ตัวเองตั้งใจแต่งขึ้นมาให้โต้งได้ไพเราะจับใจเพียงนี้
) A0 l& W2 q: a* [6 O“ดั่งในใจความบอกในกวี ตราบใดที่มีรักย่อมมีหวังคือเมื่อรักของเธอส่องใจ จะมีปลายทาง” มิวอมยิ้มอยู่ในหน้าเมื่อได้ฟังมาถึงท่อนนี้ใช่สินะ…ความรักทำให้คนเรามีความหวัง ความรักเป็นสิ่งที่ดีแม้รู้ว่าอุปสรรคที่รออยู่ข้างหน้านั้นไม่ง่ายเลยที่จะฝ่าฟันไปได้แต่ถ้าโต้งร่วมมือกับมิว เราสองคนก็จะฝ่าฟันมันไปด้วยกันให้ได้หันไปมองเสี้ยวหน้าของโต้งที่นอนหลับตาพริ้ม โต้งเป็นคนที่มีใบหน้างดงามมากจมูกโด่งเป็นสันเมื่อมองจากด้านข้าง ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ ยิ่งดวงตาคู่สวยของโต้งนั้นสื่อความหมายอะไรได้หลายอย่างที่มากกว่าคำพูดมากมายนักยามหลับโต้งช่างเหมือนเด็กชายตัวน้อยไร้เดียงสายิ่งนักมิวเอามือลูบไล้ใบหน้าของโต้งด้วยความรักใคร่โหยหาความรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูกแล่นขึ้นมาจนอดน้ำตาไหลออกมาไม่ได้โต้งเริ่มรู้สึกตัวแล้วและหันมามองหน้ามิวที่อาบไปด้วยน้ำตาก็คว้าร่างมิวเข้ามากอดแนบแน่นขึ้นไปอีก
* B; u- `" v2 ?% `7 k  C$ O“มิวร้องไห้ทำไม” เสียงถามอย่างอ่อนโยน
6 \; K0 {5 b% F. B8 Z7 p5 e. q“ไม่มีอะไรหรอก เราดีใจอ่ะ ที่โต้งมาหาเราเหมือนความฝันแต่มันก็เป็นจริงแล้ว” 8 E: \9 O# T/ @5 V
“เราเองก็ดีใจ ก่อนจะตัดสินใจมาหามิว เราก็คิดอยู่นาน”
4 I- ?( X. d4 T; N“เราเข้าใจนะโต้งว่าโต้งรู้สึกสับสนเป็นเพราะเราไม่ดีเองที่ก้าวเข้ามาในชีวิตโต้งอีก ถ้าตอนนั้นเราไม่โทรหาโต้งโต้งก็คงไม่มีชีวิตแบบนี้ โต้งจะคงไปตามทางที่ถูกที่ควร ไม่ทำให้น้านีต้องลำบากใจ”& k' c0 W% Q- o( k, i$ D. N7 c
“มิวอย่าพูดอย่างนี้ดิ ถ้าไม่มีมิวครอบครัวของเราคงไม่ดีขึ้น อย่าลืมสิว่ามิวเป็นคนพาพี่จูนเข้ามาในบ้านเราแล้วทำให้พ่อแม่เราเข้าใจกันมากขึ้น เราเองก็รู้สึกดีขึ้นด้วย”
4 ?. n- b( q& K% _  i“แต่มันก็แลกด้วยความไม่สบายใจของแม่โต้งนะเกี่ยวกับเรื่องของเรา” มิวร้องค้านด้วยความรู้สึกผิดที่ยังไม่ลบไปจากใจได้มิวไม่เคยลืมแววตาปวดร้าวของสุนีย์ในวันที่มาหาเขาแล้วบอกให้เขาหยุดความสัมพันธ์กับโต้ง“มิวไม่ผิดหรอก เรื่องของจิตใจมันบังคับกันไม่ได้เราเคยคิดที่จะทำให้แม่สบายใจด้วยการโทรไปง้อโดนัท แล้วชวนมาเที่ยวที่บ้าน”3 n" d, S. s) e4 i
“แล้วโดนัทเขามากับโต้งมั้ย” มิวถามรู้สึกหึงนิดๆที่โดนัทยังพัวพันกับโต้งอยู่ 4 {. \. b' m3 i+ h1 w- S- U
“มา…โดนัทเขาก็ดีนะที่ไม่โกรธเราที่เราไปบอกเลิกเขาก่อน”
3 u& d) G6 X' r8 B3 T  Y) F6 ^4 _“แม่โต้งคงดีใจน่าดูที่ลูกชายพาแฟนสาวเข้าบ้าน” มิวพูดแบบค้อนๆ 6 \: O/ G5 L; @( e
“หึงเหรอ”โต้งพูดกลั้วหัวเราะรู้สึกขำที่เห็นมิวค้อนใส่เขา “เราดีใจนะที่มิวหึงเราแสดงว่ามิวยังรักเรา” 0 e3 T* t" ]& D: K$ C
“บ้าเหรอ…ใครไปหึงใคร” / @: e, S' K" d! f8 V
“ก็คนนี้ไง” โต้งเอานิ้วจี้เอวมิวมิวสะดุ้งพร้อมกับดิ้นไปมา แต่โต้งก็ไม่หยุด 7 {3 X  L5 b: @* g7 j% {. U
“อย่านะโต้ง…เราจักกะจี้นะ”ทั้งคู่แหย่กันไปหัวเราะกันไปอย่างสนุกสนานโดยไม่มีทีท่าว่าจะลุกจากเตียง 6 k% j1 ?" M# M( w
แม้ในใจลึกๆทั้งคู่ต่างรู้สึกหวั่นเกรงกับอุปสรรคข้างหน้าที่กำลังมาถึงแต่ก็คิดว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พวกเขาก็พร้อมจะฝ่าฟันไปด้วยกัน
7 E5 S; y$ L9 o“โต้ง…เย็นนี้หลังเลิกเรียนชวนโดนัทมาติวหนังสือด้วยกันที่บ้านสิแม่จะได้แวะซื้อกับข้าวที่โดนัทชอบทานเตรียมไว้ด้วยเย็นนี้แม่ไปรับโต้งที่โรงเรียนแล้วก็เลยไปรับโดนัทด้วย โต้งว่าดีมั้ย” โต้งนิ่งเงียบไม่ตอบขณะที่นั่งรถออกจากบ้านกับสุนีย์ในตอนเช้าที่การจราจรติดขัดส่วนกรณ์เขาออกจากบ้านเช้ากว่าเพราะกรณ์เขากลับมาเป็นกรณ์คนเดิมที่รับผิดชอบครอบครัวมากขึ้นด้วยการกลับเข้าไปทำงานในบริษัทเดิมด้วยความขยันขันแข็งและด้วยเพราะเห็นใจสุนีย์ที่ต้องแบกรับภาระมากมายคนเดียวในช่วงเวลาที่เขาอ่อนแอและไม่ยอมรับกับโลกแห่งความเป็นจริงโต้งสังเกตเห็นว่าแม่ของเขานั้นดูมีความสุขมากขึ้นและก็ผ่อนคลายมากขึ้น ไม่ใช่, O# M1 f/ k5 ^7 E( y" D
แม่ที่มีแต่สีหน้าเคร่งเครียดตลอดเวลาเหมือนเมื่อหลายเดือนก่อนถ้าแม่รู้ว่าโต้งกลับไปคบกับมิวอีก ไม่รู้เหมือนกันว่าแม่จะว่าอย่างไร
% A4 p/ ~  Y  B9 \/ B+ F* i( a6 T“ว่าไงล่ะโต้ง ชวนโดนัทมาดีมั้ย…เย็นนี้”สุนีย์ถามต่อเมื่อไม่ได้ยินคำตอบจากลูกชาย * s" b" I0 R4 ~! Q* X% H
“ว่าไงนะแม่” ' V2 k9 i* q) q9 F7 |* X- ]
“ใจลอยไปถึงไหนล่ะเราแม่ถามว่าชวนโดนัทมาติวหนังสือที่บ้านดีมั้ย แล้วก็ทานข้าวเย็นด้วยกันแม่จะได้เตรียมซื้อกับข้าวที่โดนัทชอบทานมาด้วยเย็นนี้” ประโยคท้ายสุนีย์พูดช้าๆชัดๆเพราะเห็นลูกชายมีท่าทางเหม่อลอย สีหน้าแววตาของสุนีย์นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขผิดกับลูกชายที่ดูไม่ค่อยรื่นเริง เหมือนมีเรื่องให้คิดอยู่ในใจ “ไม่รู้เขาจะว่างรึเปล่า เดี๋ยวโต้งจะลองโทรไปถามดู” & R/ T  N0 I. i$ ?5 w: f7 Q6 [* h* U
“ชวนมาให้ได้นะ แม่ไม่ได้เจอโดนัทมาสองอาทิตย์แล้วคิดถึง หนูโดนัทนี่น่ารักจริงๆนะ โต้งว่ามั้ย” สุนีย์หันมาถามลูกชายยิ้มกระจ่างทั่วใบหน้า
4 L( X# n; D' n% S  S“ครับแม่”โต้งตอบเรียบๆเมื่อรถมาถึงหน้าโรงเรียน โต้งก็หันไปบอกสุนีย์ว่า
" U. F4 j7 y# E2 u% t" b“แล้วโต้งจะโทรบอกแม่ว่าโดนัทเขาจะมาได้หรือเปล่า”) ]) a2 `8 f1 ~" b- e; K' `
“จ้ะ…ชวนมาให้ได้นะ” สุนีย์กล่าวย้ำด้วยสีหน้าสุขสมไม่ทันคิดเลยว่าลูกชายที่นั่งรถมาด้วยกันหมกมุ่นครุ่นคิดเรื่องอะไรช่วงพักเที่ยงหลังจากกินข้าวกลางวันแล้วโต้งก็ปลีกตัวจากเพื่อนๆที่กำลังเตะบอลกันอยู่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรหามิว
6 B" U4 B6 O, g& H0 _4 |, m“มิวเหรอ…ทำอะไรอยู่น่ะ” , m2 l+ C* v! S3 A; e0 G& V$ o
“ก็กำลังคิดถึงโต้งอยู่น่ะซี แล้วโต้งล่ะคิดถึงมิวมั้ย”มิวหยอดมุขกลับมา เล่นเอาโต้งยิ้มเขิน
. W3 R' t, N0 D3 o+ c“คิดถึงสิ คิดถึงมากด้วย” โต้งพูดยิ้มๆนัยน์ตาพราวหวานเป็นประกาย ( ^8 g+ i7 b; B2 {  ^
“มิว…เย็นนี้ที่เรานัดไว้กับมิวที่บ้านน่ะที่ว่าจะไปอ่านหนังสือเตรียมสอบเอ็นท์ด้วยกัน เราไม่รู้ว่าเราจะไปได้ไหม”
$ }3 a$ p$ I3 w# s, z“ไม่เป็นไรหรอกโต้ง ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร” น้ำเสียงมิวที่ตอบกลับมามีแววสลดเล็กน้อย 4 |4 |6 H  X- D
“เราจะบอกมิวว่าเย็นนี้แม่ให้ชวนโดนัทไปที่บ้านเรายังไม่ได้โทรหาโดนัท แต่ถ้าโทรไปชวนเขาก็คงไป 5 o% V5 z) I7 A% Q/ I" g
เพราะทุกครั้งเขาก็ว่างตลอดถ้าเราชวนเขา” โต้งพูดซื่อๆตามนิสัยของเขา เขาไม่คิดปิดบังมิว 9 S; l; I4 I7 C! l3 ?
“ก็ดีแล้วล่ะโต้ง ที่โต้งทำตามความต้องการของแม่แม่โต้งจะได้สบายใจ” มิวบอกอย่างจริงใจ
5 \2 G" ~: B8 N  Q) k+ b; ~9 O“ถ้าอย่างงั้น เป็นวันเสาร์ดีมั้ยมิววันเสาร์เราจะบอกแม่ว่าเราไปติวข้อสอบบ้านเพื่อน แล้ววันอาทิตย์ค่อยกลับวันเสาร์มิวมีเล่นคอนเสิร์ตที่ไหนรึเปล่า” 9 L. v1 H. y; `  U' x- R% X
“เสาร์นี้เราไม่มีคิว ” “งั้นเจอกันวันเสาร์นะ”
  S4 @+ P, C9 ~! @1 A% x“อืมม์…แล้วเจอกัน” โต้งมีสีหน้าเบิกบานขึ้นมาทันทีความขุ่นมัวในใจเรื่องที่แม่ให้ชวนโดนัทไปบ้าน( K& ~' }& U9 Y8 n
มลายหายไปหมดสิ้นโต้งคิดว่าตัวเขาเองตัดสินใจไม่ผิดเลยที่ไปหามิวในคืนนั้นเพราะการได้พบกับมิวอีกครั้งทำให้ชีวิตที่อับเฉาของโต้ง กลับสดชื่นรื่นเริงอย่างบอกไม่ถูกส่วนเรื่องของโดนัท เขาเพียงทำไปตามหน้าที่
' O0 A+ P) J" l! U+ ]$ o% P0 }ของลูกที่ดี เพื่อให้พ่อแม่สบายใจในเมื่อเขาทำให้คนในบ้านสบายใจ แล้วทำไมเขาจะทำเพื่อตัวเองบ้างไม่ได้ - l  l& m. b) t1 l9 Z
เพราะความสุขอย่างหนึ่งในชีวิตของโต้งคือการได้พบกับมิว
9 G8 k% q5 z; x9 R“เอ้า…ทานเยอะๆเลยนะโดนัท แม่ซื้อของที่หนูชอบทานมาทั้งนั้นเลยนะ”สุนีย์เอาใจโดนัทด้วยการตักอาหารใส่จานให้แล้วก็หันไปถามกรณ์ที่นั่งร่วมโต๊ะอาหารด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม 0 Q$ U  S" d, Q( p1 H+ p, L3 c
“กรณ์คะเสาร์อาทิตย์นี้เราไปเที่ยวต่างจังหวัดกันดีมั้ยคะ ชวนโดนัทไปด้วยกันกับเราเราไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันมานานแล้วนะคะ”   u( V# L5 a7 g9 F9 G6 S6 }: a: f
“ก็ดีเหมือนกัน ผมเองก็อยากพักผ่อนเต็มทีเพราะงานที่ทำงานช่วงนี้ค่อนข้างเครียด เออ…แต่ว่าเราจะไปที่ไหนกันดีล่ะสุนีย์”4 z+ M3 n, n$ T' H1 @6 w
“ไปทะเลแถวประจวบฯดีมั้ยคะ ไม่ใกล้ไม่ไกลเกินไปดีมั้ยจ้ะโดนัท หนูอยากไปเที่ยวทะเลกับเรามั้ย”
" L& u8 k3 n1 E$ w& g3 W  a“อยากไปค่ะ” โดนัทตอบสุนีย์แล้วหันไปยิ้มหวานกับโต้งภายในใจของโดนัทในตอนนี้ดูจะรักโต้งเป็นพิเศษ โดนัทเคยคบใครต่อใครมาหลายคนก็จริงแต่ไม่มีใครที่อยู่ในใจโดนัทได้มากเท่ากับโต้ง เพราะโต้งเป็นคนซื่อและนิสัยดีถึงแม้เขาจะเป็นคนเงียบๆและอ่านใจยากอยู่สักหน่อย แต่มันก็น่าค้นหาไม่ใช่หรือไม่มีใครสังเกตว่าโต้งมีสีหน้าเครียดขึ้น เขาเริ่มรำคาญแม่ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ทำไมแม่ต้องเจ้ากี้เจ้าการเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่หยุดหย่อนด้วยนะชวนโดนัทมาบ้านก็แล้ว แล้วนี่จะไปเที่ยวต่างจังหวัดอีกตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะไปเที่ยวไหนทั้งนั้น เพราะเขาอยากไปหามิวตามที่ได้นัดกันเอาไว้แล้ว! m# O) r0 m: B
“แม่” โต้งพูดแทรกขึ้นมาขณะที่กรณ์กับสุนีย์กำลังคุยกันเรื่องแผนการเดินทาง/ E- N) J( W) i; e3 s
“อะไรหรือโต้ง”
6 h. O  f8 U* F6 p. i& `“แม่ไม่เห็นถามโต้งสักคำว่าโต้งว่างที่จะไปเที่ยวด้วยมั้ย”8 p/ X; T6 Y  x5 T8 s( q- `- w
“อ้าว…ทำไมล่ะ โต้งไม่ว่างหรือ”สุนีย์ขมวดคิ้วถาม ส่วนกรณ์และโดนัทต่างหันมามองหน้าโต้งกันเป็นตาเดียว“คืออาจารย์ที่โรงเรียนเขานัดติวข้อสอบเอ็นท์ให้วันเสาร์นี้แล้วโต้งก็นัดกับเพื่อนว่าจะไปทบทวนเรื่องที่อาจารย์สอนกันเย็นนั้นเลยที่บ้านเพื่อนกะว่าจะค้างด้วยเพราะคงดึก ไม่อยากให้แม่รอ”
$ e" H6 h  J9 W6 T5 n. g0 E“แล้วอาจารย์เขาไม่หยุดพักผ่อนวันหยุดบ้างเหรออาจารย์อะไรจะรักลูกศิษย์ขนาดนั้น”
3 Y7 e" e: d) U; j! y5 [“ก็อาจารย์เขาอยากให้นักเรียนที่เขาสอนสอบเอ็นท์ให้ติดถ้าเด็กเอ็นท์ติดเยอะมันก็มีผลต่อชื่อเสียงของโรงเรียนด้วยนะแม่” โต้งไม่ยอมแพ้เพราะคิดว่าเป็นตายยังไงวันเสาร์นี้เขาจะไปค้างบ้านมิวให้ได้เขาไม่มีวันยอมไปเที่ยวกับพ่อแม่และโดนัทเด็ดขาด   Z+ J, O2 `3 g/ R4 u6 o7 h7 ]
“เอาเถอะ…สุนีย์ลูกไม่ว่างก็ไม่เป็นไร เรื่องเที่ยวน่ะไว้วันหลังก็ได้ เวลามีถมเถไป” กรณ์บอกสุนีย์ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเมื่อเห็นว่าภรรยาของเขาเริ่มมีท่าทางเครียด
7 L8 F* Q. `" C$ ~  F3 w4 I- @9 ~5 R“น่าดีใจไม่ใช่เหรอที่ลูกรักการเรียน ถ้าลูกเอ็นท์ติดคนที่ภูมิใจไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก นอกจากเราสองคน”
. P& P# o9 B* }& J3 u& vสุนีย์นิ่งเงียบเป็นอันรู้กันว่าเธอยอมให้ลูกชายไปติวข้อสอบที่โรงเรียนแล้วไปค้างบ้านเพื่อนต่อวันเสาร์นี้
. o; K+ ]8 a. _' b0 S3 \; Z) Y“แหม…เสียดายจริงอุตส่าห์คิดโปรแกรมไว้แล้วเชียว ไม่เป็นไรเนอะโดนัท ไว้วันหลังก็ได้เนอะ” 4 }& b5 W$ ~4 l
“ค่ะแม่ ไว้วันหลังก็ได้ อย่างที่พ่อว่าแหละค่ะเวลามีถมเถไป” โดนัทตอบอย่างอ่อนหวานแต่แววตาสลดลงเล็กน้อยเมื่อทานข้าวอิ่มแล้วโต้งกับโดนัทก็ออกมานั่งเล่นที่โต๊ะม้าหินบริเวณสนามหญ้าหน้าบ้านส่วนสุนีย์กับกรณ์ก็นั่งดูข่าวภาคค่ำอยู่ภายในบ้านสุนีย์มองไปที่เด็กทั้งสองที่นั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะม้าหินแล้วพูดกับกรณ์ว่า
' \& H- x# w  N“ถ้าอนาคตลูกเราได้แต่งงานกับหนูโดนัทก็คงดี คุณว่ามั้ย”
# f0 q* p! Y' Z+ R6 A“โห…นี่คุณคิดไปไกลถึงไหนกันนี่ลูกเรายังเด็ก ยังไม่จบ ม.6 เลยอนาคตพวกเขาต้องเจอะเจออะไรอีกมากมาย คุณอย่าเพิ่งคิดไปไกลถึงขั้นนั้นเลย” ว่าแล้วกรณ์ก็หันไปสนใจเหตุการณ์บ้านเมืองบนหน้าจอทีวีต่อฝ่ายสุนีย์ก็หันไปมองเด็กสองคนอีกครั้งกรณ์ไม่รู้หรอกว่าความลับดำมืดของลูกชายเป็นอย่างไรและก็ไม่มีทางรู้หรอกว่าเธอวาดหวังกับโดนัทขนาดไหนไม่อย่างงั้นเธอไม่ลงทุนลงแรงให้โดนัทมาใกล้ชิดลูกชายของเธอบ่อยๆหรอกเพราะคิดว่าโดนัทนี่แหละที่จะทำให้โต้งเป็นชายอย่างเต็มภาคภูมิฝ่ายโดนัทที่นั่งอยู่กับโต้งบนโต๊ะม้าหินด้วยกันเธอเห็นโต้งมองไปข้างหน้าด้วยสายตาเหม่อลอย เธอจึงทำลายความเงียบด้วยการพูดขึ้นว่า! T# C& M+ K0 T7 x  b+ w! t
“เสียดายจังที่โต้งติดติวข้อสอบไม่งั้นพวกเราคงได้ไปสนุกด้วยกัน โดนัทเองก็ไม่ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดมานานแล้ว”
7 Y7 d! G; I7 [! s4 _; x4 M“เราอยากจะเอ็นท์ให้ติดอ่ะ พ่อแม่จะได้ภูมิใจ”
2 x5 y9 \5 J3 _9 c. O7 v0 E“โต้งนี่ช่างเป็นลูกที่ดีจริงๆนะ” โดนัทพูดจากใจจริง เธอหันไปสบตาหวานกับแฟนหนุ่มแต่ด้วยความที่เป็นคนไม่ค่อยสนใจความรู้สึกของคนอื่นหรือเป็นเพราะความมืดสลัวของบริเวณที่นั่งอยู่ด้วยกันเธอจึงไม่ได้สังเกตเห็นแววตาของโต้งที่มองตอบกลับมามันเป็นแววตาที่ว่างเปล่าอย่างน่าใจหาย ในใจของโต้งตอนนี้ + v* A5 U9 f! ^( O/ _4 R/ p7 @. H
เขากำลังคิดถึงที่ตรงนี้ที่เมื่อหลายเดือนก่อนเขาเคยนั่งอยู่ตรงนี้กับมิว คืนนั้นเขามีความสุขมากและคืนนั้นก็เป็นจูบแรกระหว่างเขากับมิวโต้งเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาจึงไม่มีความคิดที่จะทำกับโดนัทเหมือนที่ทำกับมิวในคืนนั้นบ้างเลยเช้าวันเสาร์สุนีย์สังเกตเห็นว่าโต้งดูร่าเริงเป็นพิเศษเขาเดินยิ้มกริ่มอยู่ในหน้ามาที่โต๊ะทานข้าวส่วนกรณ์ยังไม่ตื่นเนื่องจากเป็นวันหยุด
) o0 K( Q0 [; B) E) S. K“วันนี้แม่ทำข้าวต้มกุ้ง กินเยอะๆนะอาหารเช้าสำคัญมากรู้มั้ย”
/ k+ R! S$ x6 b7 b5 A“ครับแม่” โต้งตอบยิ้มๆท่าทางสดใสเป็นพิเศษ จนสุนีย์อดทักไม่ได้
! P* }( G  D9 d& m! _" J! i“มีอะไรรึเปล่าโต้ง”
! A4 b: Z6 Y) ^$ k2 F) L+ p“มีอะไรเหรอแม่” % s9 Z; i* L; b! M1 U" P8 @" b4 R
“ก็ลูกแม่วันนี้ดูแปลกๆนะจะไปติวที่โรงเรียนทำไมท่าทางร่าเริงน่าดู” ) O. C# w" R6 C2 j
“ก็ไม่มีอะไรนี่แม่” โต้งตอบพลางก้มหน้าก้มตาตักข้าวต้มข้าวต้มใส่ปากไม่ยอมสบสายตามารดาที่จับจ้องมองเขาอยู่   H0 e: a8 L  u" e- [: F
“ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว แต่ถ้ามี…โต้งสัญญานะว่าโต้งจะต้องบอกแม่ให้รับรู้ก่อนใคร”
0 J! o- _2 C9 v$ B/ f“ครับ…อิ่มแล้ว โต้งไปก่อนนะแม่เดี๋ยวไม่ทัน” โต้งหยิบกระเป๋าสะพายแล้วรีบสาวเท้าเดินออกจากบ้านไปสุนีย์มองตามหลังลูกชายที่เดินออกจากบ้านไปด้วยสีหน้าครุ่นคิดขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลยขณะที่เดินออกมาปากซอยโต้งครุ่นคิดไปถึงสีหน้าจับสังเกตของแม่สัญชาติญาณของแม่มักไวเสมอ แต่เขาก็ไม่หวั่นถ้าวันหนึ่งแม่จะรู้ความจริงว่าเขากลับไปคบหากับมิวอีกโต้งโทรศัพท์หามิวเมื่อนั่งรถที่ปากซอยหน้าบ้าน 8 z9 ?; s* p$ U3 ?/ ~$ T
“มิว…เรากำลังจะไปหามิวนะ”' X3 i1 v. U( ]& ?8 a/ W2 a
“เอ่อ…โต้งเหรอ ทำไมออกมาเช้าจังนึกว่าโต้งจะมาหามิวช่วงบ่ายซะอีก” % a/ u( j1 O8 ]: Z& ]) U' ]
“พอดีเราบอกแม่ว่าจะออกมาติวที่โรงเรียนตั้งแต่เช้าน่ะก็เลยต้องรีบออกมา”
* Z! ?* r5 x+ K6 H' D  g“ตอนนี้เราไม่ได้อยู่บ้านหรอกโต้งพอดีพี่อ๊อดเจ้าของค่ายเพลงเขาเรียกประชุมด่วนที่สยามแต่ไม่นานหรอกเที่ยงก็คงเสร็จ โต้งมาเดินเล่นที่สยามรอมิวไปพลางๆก่อนดีมั้ย”
, }: u5 E' N; b“ก็ดีเหมือนกัน เสร็จแล้วมิวโทรหาเราก็แล้วกันเราจะเดินเตร่อยู่แถวนั้นแหละ” ช่วงเที่ยงสมาชิกวงออกัสต์ก็เดินออกมาจากค่ายเพลง6 q/ M& z, b+ Q9 J/ q% g3 k
“กินอะไรดีวะมิวนั่งประชุมนานๆทั้งเครียดทั้งหิวเลยว่ะกู” เอ็กซ์ถามมิวขณะที่เดินไปตามทางด้วยกันพวกเพื่อนๆที่เดินตามหลังมาก็หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน มิวไม่ตอบแต่กลับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาโต้ง “โต้งเหรอมิวออกมาแล้วนะ โต้งอยู่ตรงไหนเนี่ย” 3 R. j% }5 z; z
“เราอยู่ร้านหนังสือมิวอยู่ตรงไหนเดี๋ยวเราเดินไปหาเองก็ได้” มิวบอกสถานที่จุดที่เขายืนอยู่ก่อนจะวางหูโทรศัพท์แล้วหันไปบอกเอ็กซ์ว่า
& [% M+ f$ Y0 g2 O7 p“เอ็กซ์ เดี๋ยวแยกกันตรงนี้ก็แล้วกัน” 0 D+ i4 S+ b) z, j7 D
“มีนัดกับโต้งล่ะซี ก็เลยไปกินกับพวกกูไม่ได้” * Q  m& {. d& t" H9 l+ S9 Q
“ฮื่อ” เอ็กซ์มองหน้าเพื่อนด้วยสีหน้าเคร่งขรึมจริงจังกว่าเดิมด้วยเพราะเอ็กซ์รู้ดีว่ามิวคบหากับโต้งแบบไหน เขาจึงบอกเพื่อนอย่างเป็นห่วงว่า 3 ?6 M  p3 B: t; L
“มิว…อย่าหาว่ากูยุ่งเรื่องส่วนตัวของเลยนะแต่กูอดห่วงไม่ได้” % f3 d% Z+ P, `& H
“ห่วงอะไรของวะ” , R  c. |2 h; U6 [$ y0 O' U9 Z
“ก็เรื่องกับโต้งไง ไหนบอกว่าไม่ได้เจอกันแล้วไหง๋มาเจอกันอีกวะ” & u9 N  c: n8 A% Q
“เจอกันหรือไม่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับ” มิวชักเริ่มรำคาญเอ็กซ์ขึ้นมาตะหงิดๆ
3 t) |" h7 P4 b“อย่าเพิ่งทำท่ารำคาญกูสิ กูกำลังจะเตือนด้วยความหวังดี”เอ็กซ์กวาดตามองมองไปที่ผู้คนที่เดินไปเดินมาแถวสยามแล้วกล่าวเสริมว่า % J  N4 `7 o# Y1 f0 R- ]/ ~
“มองลองดูสิมิวคนที่เดินไปเดินมาแถวนี้เขามองมาที่พวกเราทั้งนั้น โดยเฉพาะ”
% I' b3 W% |. {. j8 [! b' P! H+ y“พูดอะไรของวะเอ็กซ์ กูไม่เข้าใจ” ; Q. ]% W- F7 }. x' E
“กูว่าเข้าใจ แต่แกล้งไม่เข้าใจมากกว่า” มิวนิ่งงันไป เอ็กซ์จึงพูดต่ออีกว่า : X" u. B) [" l7 J$ o! m; r" a
“ก็รู้ว่าตอนนี้มีคนรู้จักพวกเรามากขึ้นเพราะเพลงเริ่มดัง โดยเฉพาะจะมีคนรู้จักมากกว่าคนอื่นในวงกับโต้งคบกันแบบไหนทำไมกูจะไม่รู้ กูไม่ว่าหรอกถ้าจะคบกันแต่ถ้าใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี โดยเฉพาะพวกนักข่าว” “แล้วใครจะรู้เรื่องกูกับโต้ง”มิวถามโกรธๆที่เอ็กซ์มายุ่งเรื่องส่วนตัวของเขา
' V# _1 q$ h' K“คิดเหรอว่าพวกนักข่าวมันจะโง่ แค่สองคนมองตากันแค่นี้มันก็รู้เหมือนที่กูรู้ว่าคิดยังไงกัน คิดมากๆหน่อยก็ดีนะมิว เพื่ออนาคตของวงเรา”เอ็กซ์ทิ้งท้ายก่อนจะชวนเพื่อนๆเดินออกไปจากบริเวณนั้นเห็นโต้งเดินสวนมาพอดี จึงทักทายกันสองสามคำแล้วก็ไป
- M. Y0 J0 [0 M. P( e 2 e# L8 V: C! k0 F
( u8 M4 Q' a4 y

# \) J$ o) s8 j# m0 `

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1116
Zenny
1107
ออนไลน์
280 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-18 16:48:41 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
42
พลังน้ำใจ
3348
Zenny
108
ออนไลน์
613 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-18 20:05:22 | ดูโพสต์ทั้งหมด

' m. K/ C5 W! O# w. R. Z! f- \! i* eขอบคุณมากคับ

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
42
พลังน้ำใจ
3348
Zenny
108
ออนไลน์
613 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-18 20:05:30 | ดูโพสต์ทั้งหมด

, ~) F3 }, C5 g7 Bขอบคุณมากคับ

นายกสโมสร

กระทู้
637
พลังน้ำใจ
143347
Zenny
651691
ออนไลน์
17476 ชั่วโมง

สมาชิกจีโฟกาย 100%สมาชิกระดับแพลตตินั่มสมาชิกระดับทับทิมสมาชิกระดับไพลินสมาชิกระดับมรกตสมาชิกระดับเพชรสมาชิกระดับเพชรบริหารสมาชิกระดับเพชรคู่สมาชิกระดับตรีเพชรสมาชิกระดับมงกุฎ

โพสต์ 2014-1-18 20:43:23 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

นายกสโมสร

กระทู้
637
พลังน้ำใจ
143347
Zenny
651691
ออนไลน์
17476 ชั่วโมง

สมาชิกจีโฟกาย 100%สมาชิกระดับแพลตตินั่มสมาชิกระดับทับทิมสมาชิกระดับไพลินสมาชิกระดับมรกตสมาชิกระดับเพชรสมาชิกระดับเพชรบริหารสมาชิกระดับเพชรคู่สมาชิกระดับตรีเพชรสมาชิกระดับมงกุฎ

โพสต์ 2014-1-18 20:43:39 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
2039
Zenny
57
ออนไลน์
1232 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-19 21:29:02 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
8223
Zenny
2158
ออนไลน์
900 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-19 21:30:09 | ดูโพสต์ทั้งหมด

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
22
พลังน้ำใจ
16412
Zenny
11377
ออนไลน์
1845 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-20 00:11:54 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบตุนม่กนะครับ

ประธานนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
83490
Zenny
34971
ออนไลน์
12053 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-21 20:33:50 | ดูโพสต์ทั้งหมด

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
323
Zenny
0
ออนไลน์
51 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-25 21:54:02 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากคับผม

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
473
Zenny
1010
ออนไลน์
191 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-26 16:26:34 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

รุ่นน้องจูเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
152
Zenny
-89
ออนไลน์
66 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-2-27 05:27:21 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
4462
Zenny
37849
ออนไลน์
1100 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-2-27 06:05:53 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

รุ่นน้องจูเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
215
Zenny
756
ออนไลน์
17 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-2-28 02:34:36 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุสครับ

นักศึกษาหน้าใหม่

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
64
Zenny
61
ออนไลน์
5 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-3-1 10:26:46 | ดูโพสต์ทั้งหมด
คุนคับบบบบ

นักศึกษาหน้าใหม่

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
64
Zenny
61
ออนไลน์
5 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-3-1 10:26:48 | ดูโพสต์ทั้งหมด
คุนคับบบบบ

รุ่นน้องจูเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
260
Zenny
10
ออนไลน์
31 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-3-20 14:37:11 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ชอบมากๆครับสนุกสุดๆ

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
6436
Zenny
1671
ออนไลน์
1138 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-9-28 00:30:05 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับสนุกมากเลย

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
28
พลังน้ำใจ
7226
Zenny
4956
ออนไลน์
1643 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-9-28 16:49:39 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | สมัครเข้าเรียน

รายละเอียดเครดิต

A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม

ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2025-3-19 07:48 , Processed in 0.314302 second(s), 27 queries .

Powered by Discuz! X3.5, Rev.8

© 2001-2024 Discuz! Team.

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้